\v 20 پس بلند وابُیس و راهیِ خونَه ی پدر بُیس اما هنوز دور اَند که پدرُش اَنَش بینا دلُش از بَر سوت و با عجلَه اَ طرفُش دووی{دوید} و شَه بغل که و غرقِ ماچ اُشکه \v 21 پُس اُشگُت پدر اَ آسمو و اَ تو گنام کِردِه دِگَه شایستَه ی اِدِه نیسِم که پُسِت خواندَه بِبِم
See in Reader
