lrl_luk_text_reg/12/35.txt

\v 35 کمر اَ خدمت آبَنی و چراغِ خویش را روشن نِگَه بِدَری \v 36 مِثِ کِسیای  بی که منتظِرِن سَروَرشو از جشنِ عروسی واگَردِه تا چون از راه اَرَسِه و در اَکوبِه اَمی موقَع بَر اَنَه باز بُکُنِن