lrl_1pe_text_reg/02/24.txt

\v 24 \v 25 اَنَه خوش گناهیای اَما را در بدنِ خوش بر دار حَمل اُشکه تا بَرَی گُناهیامو بِمِرَم و بَرَی پارسایی زیست بُکُنَم اَمدِه که اَ زَخمیاش شفا پیداتو کِردِه زیرا مِثِ گوسفندیا گمراه بُسُنی اما آلا اَ طَرفِ شبان و ناظِرِ جونیاتو واگِشتِسی