\v 24 چون آدمی اَمَگی چونِه علف اِسِن و جلالُش یَکسَره مِثِ گُلِ صحرا علف خُشک اَبو و گُلیا اَریزِن \v 25 اما کلامِ خدا جاودان اَ وامَنِه اِدِه اِسی اَنَه کلامی که اَ شما بشارَت دَدَه بُدِه