See in Reader
1 line
1.2 KiB
Plaintext
1 line
1.2 KiB
Plaintext
\v 1 Довуднинг ўлиш вақти етиб келди ва у ўз ўғли Сулаймонга васият қилиб, деди: \v 2 “Мана, мен бутун ернинг йўлига тушиб кетмоқдаман, сен эса кучли ва жасур бўлгин. \v 3 Мусонинг қонунида ёзилганидай, ўз Раббий Худойингнинг йўлларидан юриб, Унинг низомларига, Унинг амрларига, Унинг қарорлару фармонларига риоя қилиб, Раббий Худойингнинг аҳдини сақлагин, токи нимаики қилсанг, ҳамма ишда ва қаерга ўгирилсанг, ўша жойда доно бўлгин, \v 4 токи Раббий мен ҳақимда: Агар сенинг ўғилларинг бор юрагидан ва бор қалби билан Менинг қаршимда ҳақиқатда юриш учун ўз йўлларини назорат қилишса, шунда сенинг наслингдан Исроилнинг тахтида ўтирадиган киши тўхтамайди, деб айтган Ўз сўзини амалга оширсин. |