fa_nmv/33-MIC.usfm

\id MIC Unlocked Literal Bible 
\ide UTF-8 
\h میکاه 
\toc1 میکاه 
\toc2 میکاه 
\toc3 mic 
\mt1 میکاه 


\s5 
\c 1
\p 
\v 1 کلام خداوند که در ایام یوتام و آحاز و حِزِقیا، پادشاهان یهودا، بر میکاهِ مورِشِتی نازل شد و آن را دربارۀ سامِرِه و اورشلیم دید: 
\v 2 ای همۀ قومها، بشنوید، 
و ای زمین و هرآنچه در آن است، گوش فرا دهید؛ 
خداوندگارْ یهوه بر شما شاهد باشد، 
آری، خداوندگار از معبد مقدسش بر شما شهادت دهد. 
\v 3 زیرا هان خداوند از مکان خویش بیرون می‌آید؛ 
او نزول کرده، بر بلندیهای زمین می‌خرامد. 
\v 4 کوهها زیر او گداخته می‌شود، 
و درّه‌ها شکافته می‌گردد، 
همچون موم در برابر آتش، 
و مانند آبی که در سراشیبی ریخته شود. 
\v 5 این‌همه به سبب عِصیان یعقوب 
و گناهان خاندان اسرائیل است. 
عِصیان یعقوب چیست؟ 
آیا سامِرِه نیست؟ 
و مکانهای بلند یهودا کدام است؟ 
آیا اورشلیم نیست؟ 
\v 6 پس سامِرِه را به ویرانه‌ای در صحرا بدل خواهم کرد، 
و به مکانی برای غرس تاکستانها؛ 
سنگهایش را به وادی خواهم ریخت، 
و بنیانش را منکشف خواهم کرد. 
\v 7 همۀ تمثالهای تراشیده‌اش خرد خواهد شد، 
همۀ مزدهایش در آتش خواهد سوخت، 
و همۀ بتهایش را نابود خواهم کرد. 
زیرا آنها را از مزد فاحشگی اندوخته است، 
پس به مزد فاحشگی نیز برگردانیده خواهند شد. 
\v 8 از این رو ماتم و شیون خواهم کرد، 
و پایْ‌برهنه و عریان راه خواهم رفت. 
مانند شغالها ماتم خواهم کرد، 
و همچون شتر‌مرغان نوحه‌گری خواهم نمود. 
\v 9 زیرا جراحات سامِرِه علاج‌ناپذیر است 
و تا به یهودا رسیده؛ 
حتی به دروازۀ قوم من، 
یعنی به اورشلیم نزدیک شده است. 
\v 10 این را در جَت اعلام مکنید، 
و به هیچ وجه گریه منمایید. 
در بِیت‌عَفرَه، 
در خاک بغلطید. 
\v 11 ای که در شافیر ساکنی، 
عریان و شرمگین، بگذر. 
ساکنان صَئانان 
بیرون نمی‌آیند؛ 
بِیت‌ایصِل ماتم می‌کند، 
و حمایتش را از شما برمی‌گیرد. 
\v 12 ساکنانِ ماروت از فرط انتظار برای آسایش بیمار گشته‌اند، 
زیرا بلا از جانب خداوند بر دروازۀ اورشلیم نازل شده است. 
\v 13 ای که در لاکیش ساکنی، 
اسبان تیزرو را به ارابه‌ها بربند! 
لاکیش آغاز گناه برای دختر صَهیون بود، 
زیرا عِصیان اسرائیل در تو یافت شد. 
\v 14 پس هدایای خداحافظی به مورِشِت‌جَت پیشکش خواهی کرد؛ 
خانه‌های اَکزیب امیدی کاذب برای پادشاهان اسرائیل خواهد بود. 
\v 15 ای ساکنِ مَریشَه، من دیگر بار کسی را به تصرف تو خواهم فرستاد، 
و جلال اسرائیل به عَدُلّام خواهد آمد. 
\v 16 موی سرت را بچین و خویشتن را به سبب فرزندان نازنینت بی‌مو ساز! 
سر خود را به گَریِ سَرِ کرکس گردان، 
زیرا ایشان از نزد تو به تبعید خواهند رفت. 

\s5 
\c 2
\p 
\v 1 وای بر آنان که نقشه‌های پلید می‌کشند، 
و بر بسترهای خویش شرارت را تدبیر می‌کنند. 
در روشنایی صبح آن را به عمل می‌آورند، 
زیرا قدرت انجامش را دارند. 
\v 2 بر مزرعه‌ها طمع می‌ورزند و آنها را غصب می‌کنند؛ 
بر خانه‌ها نیز، و آنها را به چنگ می‌آورند. 
بر مرد و اهل خانه‌اش ظلم می‌کنند، 
و بر آدمی و میراثش ستم روا می‌دارند. 
\v 3 پس خداوند چنین می‌گوید: 
هان من بلایی بر ضد این خاندان تدبیر می‌کنم 
که از آن جان به در نتوانید برد، 
و با گردن افراشته راه نخواهید رفت، 
زیرا آن زمان، زمان بلا خواهد بود. 
\v 4 در آن روز بر شما طعنه خواهند زد 
و چون ماتمیان مرثیه خوانده، خواهند گفت: 
«به تمامی هلاک گشته‌ایم؛ 
او نصیب قوم مرا تغییر داده است؛ 
ببینید چگونه آن را از من دور می‌کند، 
و مزرعه‌های ما را میان مرتدان تقسیم می‌نماید!» 
\v 5 پس در جماعت خداوند کسی برای تو نخواهد بود 
که به قرعه، زمین را با ریسمانِ اندازه‌گیری تقسیم کند. 
\v 6 ایشان موعظه کرده، می‌گویند: «موعظه مکنید؛ 
بدین چیزها موعظه نباید کرد؛ 
رسوایی دامنگیر ما نخواهد شد.» 
\v 7 ای خاندان یعقوب، آیا درست است که گفته شود: 
مگر صبر خداوند به سر آمده است؟ 
آیا اینها اعمال اوست؟ 
آیا کلام او برای آن کس که به درستی گام بر‌دارد نیکو نیست؟ 
\v 8 اما در ایام اخیر قوم من به دشمنی برخاسته‌اند؛ 
شما ردای نفیس را از تن آنان که در امنیت ره می‌سپارند به در می‌آورید، 
از تن آنان که از جنگ بازمی‌گردند. 
\v 9 زنانِ قوم مرا از خانه‌های باصفایشان بیرون می‌رانید، 
و فرزندان ایشان را تا به ابد از جلال من محروم می‌کنید. 
\v 10 برخیزید و بروید، 
زیرا اینجا مکانی برای استراحت نیست، 
چراکه در آن نجاستی هست 
که به بلایی مُهلِک هلاک می‌کند. 
\v 11 اگر شخصی دروغگو و فریبکار از راه رسیده، بگوید: 
«من از شراب و مُسکِرات برایتان موعظه خواهم کرد‌،» 
او واعظ این قوم خواهد شد! 
\v 12 ای یعقوب، به‌یقین همۀ شما را گرد خواهم آورد؛ 
و بی‌گمان باقیماندگان اسرائیل را جمع خواهم کرد. 
ایشان را همچون گوسفندان با هم در آغل خواهم نهاد، 
و همچون گله در میان چراگاهش، 
و زمین از هیاهوی مردمانِ بسیار، مملو خواهد شد. 
\v 13 گشایندۀ راه، پیشاپیش آنان بر خواهد آمد؛ 
آنان راه را گشوده، از دروازه خواهند گذشت و بیرون خواهند رفت. 
پادشاهشان پیشاپیش آنان خواهد رفت، 
و خداوند در رأس ایشان. 

\s5 
\c 3
\p 
\v 1 آنگاه گفتم: 
ای سران یعقوب، 
و ای حاکمان خاندان اسرائیل، 
بشنوید! 
آیا بر شما نیست که انصاف را به جا آرید؟ 
\v 2 ای شما که از نیکویی بیزارید 
و بدی را دوست می‌دارید؛ 
پوست از تن قوم من می‌کَنید، 
و گوشت از استخوانهای ایشان. 
\v 3 گوشتِ تن قوم مرا می‌خورید 
و پوست از تنشان کنده، 
استخوانهایشان را خرد می‌کنید؛ 
آنها را همچون گوشتِ داخل دیگ تکه تکه می‌کنید، 
آری، همچون گوشتِ درون پاتیل. 
\v 4 پس نزد خداوند فریاد بر خواهند آورد، 
اما ایشان را اجابت نخواهد کرد، 
بلکه روی خود را در آن زمان از ایشان خواهد پوشانید 
زیرا که شرارت ورزیده‌اند. 
\v 5 خداوند دربارۀ انبیایی که قوم مرا گمراه می‌کنند چنین می‌گوید، 
دربارۀ آنان که چون خوراک فراوان دارند ندای ’صلح و سلامت‘ سر می‌دهند، 
اما اگر کسی طعامی در دهانشان نگذارد، 
به وی اعلام جنگ می‌کنند. 
\v 6 پس برای شما شب خواهد بود، 
بدون هیچ رؤیایی، 
و ظلمت خواهد بود، 
بدون هیچ پیشگویی. 
آفتاب بر انبیا غروب خواهد کرد 
و روز بر ایشان تاریک خواهد شد؛ 
\v 7 رؤیابینانْ شرمسار خواهند گردید، 
و پیشگویان، رسوا خواهند گشت. 
جملگی روی خود را خواهند پوشانید، 
زیرا پاسخی از جانب خدا نخواهد بود. 
\v 8 اما من به روح خداوند از قوّت پر گشته‌ام، 
از انصاف و توانایی؛ 
تا یعقوب را از عِصیانش آگاه سازم، 
و اسرائیل را از گناهش. 
\v 9 ای سران خاندان یعقوب 
و ای حاکمان خاندان اسرائیل، 
این را بشنوید! 
ای شما که از انصاف بیزارید 
و هرآنچه را راست است، کج می‌سازید؛ 
\v 10 که صَهیون را با خونریزی 
و اورشلیم را با شرارت بنا می‌کنید! 
\v 11 رهبرانش برای رشوهْ داوری می‌کنند، 
کاهنانش برای مزدْ تعلیم می‌دهند، 
و انبیایش برای پولْ پیشگویی می‌کنند؛ 
و با این حال، بر خداوند تکیه کرده، می‌گویند: 
«آیا خداوند در میان ما نیست؟ 
پس بلایی به ما نخواهد رسید.» 
\v 12 از این رو، به سبب شما 
صَهیون همچون مزرعه شیار خواهد شد؛ 
اورشلیم به تَلی از ویرانه‌ها بدل خواهد گشت، 
و کوه خانۀ خدا به بلندیهای جنگل. 

\s5 
\c 4
\p 
\v 1 در ایام آخر واقع خواهد شد 
که کوه خانۀ خداوند 
بالاتر از تمامی کوه‌ها استوار خواهد گردید، 
و فراتر از تپه‌ها برافراشته خواهد شد؛ 
ملتها به سوی آن روان خواهند گشت 
\v 2 و قومهای بسیار آمده، خواهند گفت: 
«بیایید تا به کوه خداوند برویم 
و به خانۀ خدای یعقوب برآییم، 
تا راههای خویش را به ما تعلیم دهد 
و در طریقهای وی گام برداریم.» 
زیرا شریعت از صَهیون صادر خواهد شد، 
کلام خداوند از اورشلیم. 
\v 3 او میان ملتهای بسیار داوری خواهد کرد 
و منازعات قومهای نیرومند را تا دوردستها فیصل خواهد داد؛ 
ایشان شمشیرهای خود را برای ساختن گاوآهن خواهند شکست، 
و نیزه‌های خویش را برای تهیۀ ابزار باغبانی؛ 
دیگر قومی بر قوم دیگر شمشیر نخواهد کشید، 
و جنگاوری را دیگر نخواهند آموخت. 
\v 4 هر یک زیر تاک خود خواهند نشست، 
زیر درخت انجیر خویش، 
و کسی هراسانشان نخواهد ساخت، 
چراکه دهان خداوندِ لشکرها سخن گفته است. 
\v 5 زیرا همۀ قومها، هر یک به نام خدای خویش سالکند، 
اما ما به نام یهوه خدای خود سلوک خواهیم کرد، تا ابدالاباد. 
\v 6 خداوند می‌فرماید: 
در آن روز لنگان و رانده‌شدگان را جمع خواهم کرد، 
و هر آن کس را که زده‌ام، گرد خواهم آورد؛ 
\v 7 لنگان را ’باقیمانده‌ای‘ خواهم ساخت، 
طردشدگان را قومی نیرومند؛ 
و خداوند در کوه صَهیون بر ایشان پادشاهی خواهد کرد، 
از حال تا به ابد. 
\v 8 و اما تو، ای برج گَلّه، 
ای قلعۀ دخترِ صَهیون، 
این را باز خواهی یافت، 
و حاکمیت پیشین احیا خواهد شد، 
یعنی پادشاهی دختر اورشلیم. 
\v 9 حال چرا فریاد برمی‌آوری؟ 
آیا پادشاهی در تو نیست؟ 
آیا مشاور تو هلاک گشته، 
که تو را دردی چون درد زن زائو درگرفته است؟ 
\v 10 ای دختر صَهیون، ناله سر ده، 
و همچون زن زائو بر خود بپیچ. 
زیرا اکنون از شهر بیرون خواهی رفت، 
و در صحرا ساکن خواهی شد؛ 
آری، به بابِل خواهی رفت؛ 
اما در آنجا رهایی خواهی یافت؛ 
خداوند در آنجا تو را از چنگ دشمنان خواهد رهانید. 
\v 11 اکنون قومهای بسیار 
بر ضد تو گرد آمده‌اند و می‌گویند: 
«باشد که صَهیون بی‌حرمت گردد، 
و چشمان ما شادمانه بر او بنگرد.» 
\v 12 اما آنان اندیشه‌های خداوند را نمی‌دانند، 
و تدبیرهای او را درنمی‌یابند، 
که آنان را همچون بافه در خرمنگاه گرد آورده است. 
\v 13 ای دختر صَهیون، بر پا شو و پایمال کن، 
زیرا شاخهای تو را آهنین خواهم ساخت 
و سُمهایت را برنجین. 
تو قومهای بسیار را پایمال خواهی کرد؛ 
منافع نامشروعشان را وقف خداوند خواهی نمود، 
و ثروتشان را وقف خداوندگار تمامی زمین. 

\s5 
\c 5
\p 
\v 1 حال ای دختر افواج، 
فوجهای سربازانت را بسیج کن، 
زیرا به محاصره درآمده‌ایم. 
ایشان با عصای خویش، 
بر گونۀ حاکم اسرائیل می‌کوبند. 
\v 2 اما تو، ای بِیت‌لِحِمِ اِفراتَه، 
گرچه در میان طوایف یهودا کوچکی، 
از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد 
که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد؛ 
طلوع او از قدیم 
و از ایام ازل بوده است. 
\v 3 پس ایشان را تسلیم خواهد کرد 
تا زمانی که زن زائو بزاید؛ 
آنگاه باقیماندۀ برادرانش به بنی‌اسرائیل باز خواهند گشت. 
\v 4 و او خواهد ایستاد و گلۀ خود را شبانی خواهد کرد، 
به قوّت خداوند و در کبریاییِ نام یهوه خدای خویش. 
و آنان آرام و قرار خواهند یافت، 
زیرا اکنون او تا به کرانهای زمین بزرگ خواهد شد، 
\v 5 و صلح و سلامتِ ایشان خواهد بود. 
و چون آشوریان به سرزمین ما درآیند، 
و کاخهای ما را لگدمال کنند، 
در برابرشان هفت، بلکه هشت شبان و رهبر بر پا خواهیم داشت، 
\v 6 و ایشان به شمشیر بر سرزمین آشور فرمانروایی خواهند کرد، 
بر سرزمین نِمرود به شمشیر برهنه. 
و او ما را از آشور رهایی خواهد داد، 
آنگاه که به سرزمین ما درآید 
و در حدود ما گام بردارد. 
\v 7 آنگاه باقیماندگان یعقوب در میان ملتهای بسیار 
مانند شبنمی از جانب خداوند خواهند بود، 
و همچون بارشی بر سبزه‌ها؛ 
که به انتظار انسان نمی‌نشیند، 
و منتظر بنی آدم نمی‌ماند. 
\v 8 و باقیماندگانِ یعقوب در میان قومها 
و در وسط ملتهای بسیار، 
مانند شیری خواهند بود میان جانوران جنگل، 
و همچون شیر ژیان در میان گله‌های گوسفندان، 
که چون می‌گذرد، پایمال می‌کند و می‌درَد، 
و کسی نیست که از چنگش برهاند. 
\v 9 دست تو بر خصمانت بلند خواهد شد 
و دشمنانت جملگی منقطع خواهند گردید. 
\v 10 و خداوند می‌گوید: 
در آن روز اسبانت را از میانت منقطع خواهم ساخت، 
و ارابه‌هایت را نابود خواهم کرد. 
\v 11 شهرهای سرزمین تو را از میان خواهم برد، 
و دژهایت را جملگی فرو خواهم ریخت؛ 
\v 12 جادوگری را از دست تو بر خواهم چید، 
و دیگر هیچ فالگیری در تو یافت نخواهد شد. 
\v 13 تمثالها و ستونهایت را از میانت منقطع خواهم ساخت، 
و دیگر در برابر صنعت دستان خود سَجده نخواهی کرد؛ 
\v 14 اَشیرَه‌های تو را از میانت بر خواهم کَند، 
و شهرهایت را نابود خواهم ساخت. 
\v 15 و از اقوامی که فرمان نمی‌برند 
با خشم و غضب انتقام خواهم ستاند. 

\s5 
\c 6
\p 
\v 1 حال به آنچه خداوند می‌گوید، گوش بسپارید: 
برخیز و دادخواهی خویش را نزد کوهها بیان دار 
و آواز خود را به گوش تپه‌ها برسان. 
\v 2 ای کوهها شکایت خداوند را بشنوید، 
و ای بنیانهای زمین، گوش بسپارید! 
زیرا خداوند علیه قوم خود شکایتی دارد 
و بر ضد اسرائیل اقامۀ دعوی می‌کند. 
\v 3 «ای قوم من، 
به شما چه کرده‌ام؟ 
به چه چیز شما را خسته کرده‌ام؟ 
پاسخم دهید! 
\v 4 زیرا شما را از سرزمین مصر به در آوردم 
و از خانۀ بندگی فدیه دادم، 
و موسی و هارون و مریم را پیش رویتان فرستادم. 
\v 5 ای قوم من، به یاد آرید 
که بالاق، پادشاه موآب، چه تدبیر کرد 
و بَلعام پسر بِعور بدو چه پاسخ داد، 
و از شِطّیم تا جِلجال چه واقع شد، 
تا اعمال عادلانۀ خداوند را دریابید.» 
\v 6 «با چه به حضور خداوند بیایم، 
و در پیشگاه خدای متعال خم شوم؟ 
آیا با قربانیهای تمام‌سوز، 
و با گوساله‌های یک ساله؟ 
\v 7 آیا خداوند از هزاران قوچ خشنود خواهد شد، 
و از ده هزاران نهر روغن؟ 
آیا نخست‌زاده‌ام را به جهت عِصیانم بدهم، 
و ثمرۀ بدن خویش را برای گناه جانم؟» 
\v 8 ای مرد، او تو را از آنچه نیکوست آگاه ساخته است؛ 
و خداوند از تو چه می‌طلبد، 
جز آنکه انصاف را به جای آری و محبت را دوست بداری، 
و با فروتنی در حضور خدایت سلوک کنی؟ 
\v 9 آواز خداوند به شهر ندا درمی‌دهد - 
ترسیدن از نام تو، خردمندی است: 
«به عصا و مقرر‌دارندۀ آن گوش فرا دهید! 
\v 10 آیا هنوز در خانۀ شریران گنجهای شرارت یافت می‌شود، 
و میزانهای کمتر از اندازه که ملعونند؟ 
\v 11 آیا کسی را با ترازوهای نادرست 
و کیسۀ سنگهای تقلبی، تبرئه کنم؟ 
\v 12 ثروتمندانت مملو از خشونتند، 
و ساکنانت دروغگو؛ 
زبان ایشان در دهانشان فریب محض است. 
\v 13 پس من نیز به ضربه‌ای تو را مجروح می‌سازم 
تا به سبب گناهانت تو را هلاک کنم. 
\v 14 خواهی خورد اما سیر نخواهی شد، 
و شکمت همچنان خالی خواهد ماند؛ 
جمع خواهی کرد اما نخواهی اندوخت، 
و آنچه را که بیندوزی به دم شمشیر خواهم سپرد. 
\v 15 خواهی کاشت، اما درو نخواهی کرد؛ 
زیتون خواهی افشرد، اما خود را به روغن تدهین نخواهی نمود؛ 
شراب تازه فراهم خواهی آورد، اما از آن نخواهی نوشید. 
\v 16 زیرا قوانین عُمری و همۀ رسوم خاندان اَخاب را نگاه داشته‌ای، 
و در مشورتهای ایشان سلوک کرده‌ای؛ 
از این رو تو را ویران خواهم کرد، 
و ساکنانت را مایۀ تمسخر خواهم ساخت؛ 
پس سرزنشِ درخورِ قوم مرا متحمل خواهی شد.» 

\s5 
\c 7
\p 
\v 1 وای بر من! 
زیرا همچون گردآورندۀ میوۀ تابستانی شده‌ام، 
و مانند کسی که انگورچینی می‌کند؛ 
نه خوشۀ انگوری برای خوردن یافت می‌شود 
و نه نوبر انجیری، که جان من مشتاق آن است. 
\v 2 سرسپردگان از زمین نابود شده‌اند، 
و صالحی در میان آدمیان بر جا نمانده است؛ 
همگی برای ریختن خون در کمین می‌نشینند، 
و همنوع خود را به دام صید می‌کنند. 
\v 3 در شرارت‌ورزی چیره‌دستند؛ 
حاکمْ رشوه می‌طلبد و قاضی نیز همچنین؛ 
قدرتمندانشان به هرآنچه می‌خواهند حکم می‌کنند، 
و ایشان آن را به هم می‌بافند. 
\v 4 بهترینشان مانند خارند، 
و صالح‌ترینشان همچون خاربست. 
روز دیدبانان توست، و مجازاتت فرا رسیده؛ 
اکنون زمان پریشانیِ ایشان است. 
\v 5 بر دوست خود اعتماد مکن 
و به یار خویش اطمینان مدار؛ 
نزد هم‌آغوش خود نیز عنان دهان خویش نگاه دار؛ 
\v 6 زیرا پسر بر پدر بی‌حرمتی می‌کند، 
دختر بر ضد مادر، قیام 
و عروس علیه مادرشوهر؛ 
و دشمنان شخص، اهل خانۀ اویند. 
\v 7 اما من به سوی خداوند چشم می‌دوزم، 
و برای خدای نجاتِ خویش انتظار می‌کشم؛ 
خدای من مرا اجابت خواهد کرد. 
\v 8 ای دشمن من بر من شادی مکن، 
زیرا اگرچه بیفتم، بر خواهم خاست، 
و اگرچه در تاریکی بنشینم، 
خداوند نور من خواهد بود. 
\v 9 غضب خداوند را متحمل خواهم شد، 
زیرا که به او گناه ورزیده‌ام، 
تا آنگاه که به دفاع از من برخیزد 
و دادرسی‌ام کند. 
او مرا به روشناییْ بیرون خواهد آورد، 
و من عدالت او را نظاره خواهم کرد. 
\v 10 آنگاه دشمنم این را خواهد دید، 
و غرقِ شرمساری خواهد شد؛ 
همان که به من می‌گفت: 
«یهوه خدایت کجاست؟» 
چشمانم بر او خواهد نگریست، 
و حال مانند گِل کوچه‌ها پایمال خواهد شد. 
\v 11 روز ساختن دیوارهایت فرا خواهد رسید؛ 
در آن روز مرزها گسترش خواهد یافت. 
\v 12 در آن روز، از آشور و شهرهای مصر نزد تو خواهند آمد، 
از مصر تا رود فرات؛ 
از دریا تا دریا 
و از کوه تا کوه. 
\v 13 اما زمین ویران خواهد شد، 
به سبب ساکنانش و ثمرۀ اعمالشان. 
\v 14 قوم خویش و گلۀ میراث خود را به عصای خویش شبانی کن، 
آنان را که به تنهایی در جنگل، میان سرزمینی حاصلخیز ساکنند؛ 
باشد که چون روزگاران پیشین، 
در باشان و جِلعاد بچرند. 
\v 15 همچون روزهایی که از سرزمین مصر به در آمدی، 
بدیشان چیزهای شگفت‌انگیز نشان خواهم داد. 
\v 16 قومها چون این را بینند، 
از همۀ قوّت خویش شرمسار خواهند شد؛ 
دست بر دهان خواهند نهاد، 
و گوشهایشان کر خواهد شد؛ 
\v 17 مانند مار خاک را خواهند لیسید، 
مانند موجوداتی که بر زمین می‌خزند؛ 
از دژهای خود لرزان بیرون خواهند آمد، 
و هراسان رو به سوی یهوه خدای ما خواهند نهاد، 
و از تو خواهند ترسید. 
\v 18 کیست خدایی همانند تو، 
که گناه را می‌آمرزد 
و از نافرمانیِ باقیماندۀ میراث خویش درمی‌گذرد؟ 
خشم خود را تا به ابد نگاه نمی‌دارد، 
زیرا از محبت کردن لذت می‌برد. 
\v 19 بار دیگر بر ما رحم خواهد کرد، 
و بر گناهان ما چیره خواهد شد. 
تو تمامی گناهان ما را به قعر دریا خواهی افکند. 
\v 20 امانت را برای یعقوب و محبت را برای ابراهیم به جا خواهی آورد، 
چنانکه در روزگاران کهن برای پدران ما سوگند خوردی.