fa_nmv/28-HOS.usfm

\id HOS Unlocked Literal Bible 
\ide UTF-8 
\h هوشع 
\toc1 هوشع 
\toc2 هوشع 
\toc3 hos 
\mt1 هوشع 


\s5 
\c 1
\p 
\v 1 کلام خداوند که در ایام عُزّیا و یوتام و آحاز و حِزِقیا پادشاهان یهودا، و در ایام یِرُبعام پسر یوآش پادشاه اسرائیل، بر هوشع پسر بِئیری نازل شد. 
\v 2 چون خداوند به واسطۀ هوشع سخن گفتن آغاز کرد، به او فرمود: «برو و زنی فاحشه و فرزندانِ فحشا برای خود بگیر، زیرا این سرزمین خداوند را ترک گفته، سخت هرزه شده است.» 
\v 3 پس او رفت و جومِر دختر دِبلایِم را به زنی گرفت و او آبستن شده، پسری برایش بزاد. 
\v 4 و خداوند وی را گفت: «او را یِزرِعیل نام بگذار زیرا پس از اندک زمانی، انتقام خون یِزرِعیل را از خاندان یِیهو خواهم گرفت و به حکومت خاندان اسرائیل پایان خواهم داد. 
\v 5 در آن روز، کمان اسرائیل را در وادی یِزرِعیل خواهم شکست.» 
\v 6 پس او دیگر بار آبستن شده، دختری بزاد. و خداوند به هوشع گفت: «او را لوروحامَه نام بگذار زیرا من دیگر بر خاندان اسرائیل رحم نخواهم کرد و آنها را به هیچ روی نخواهم بخشید. 
\v 7 اما بر خاندان یهودا رحم خواهم کرد و ایشان را نجات خواهم داد، نه به کمان و شمشیر و جنگ و اسبان و سواران، بلکه به یهوه خدای ایشان!» 
\v 8 و چون جومِر لوروحامَه را از شیر بازداشته بود، آبستن شده، پسری بزاد. 
\v 9 و خداوند گفت: «او را لوعَمّی نام بگذار زیرا شما قوم من نیستید و من خدای شما نیستم.» 
\v 10 با این همه، شمار بنی‌اسرائیل همچون ریگ دریا خواهد بود که نتوان پیمود یا شمرد. و در جایی که به ایشان گفته شد: «شما قوم من نیستید،» بدیشان گفته خواهد شد که «پسران خدای زنده» هستید. 
\v 11 بنی‌یهودا و بنی‌اسرائیل گرد هم آمده، یک رهبر بر خود بر خواهند گماشت. و ایشان از آن سرزمین بر خواهند آمد، زیرا روز یِزرِعیل، روزی عظیم خواهد بود. 

\s5 
\c 2
\p 
\v 1 برادران خود را بگویید: «ای قوم من،» و خواهرانتان را: «ای رحمت‌یافته.» 
\v 2 «بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید! 
چراکه او زن من نیست، 
و من شوهر او نیستم. 
بگذار فاحشگی‌اش را از چهرۀ خویش بزداید، 
و زناکاری‌اش را از میان سینه‌های خود؛ 
\v 3 مبادا جامه از تنش به در کنم 
و او را همچون زادروزش برهنه سازم، 
و بسان بیابانش گردانم، 
چونان سرزمین بی‌حاصل، 
و او را از تشنگی از پا درافکنم. 
\v 4 بر فرزندانش رحم نخواهم کرد، 
زیرا فرزندان فَحشا هستند، 
\v 5 چراکه مادرشان فاحشگی کرده، 
و آن که بدیشان آبستن گردید، بی‌شرمی نموده است؛ 
چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت، 
که نان و آب و پشم و کتان 
و روغن و شربت به من می‌دهند.“ 
\v 6 پس راه او را با خار‌ها خواهم بست 
و گرداگردش دیواری خواهم کشید 
تا طریقهای خود را نیابد. 
\v 7 از پی عاشقان خود خواهد شتافت، 
ولی بدیشان نخواهد رسید؛ 
آنان را خواهد جُست، 
اما نخواهد یافت. 
پس خواهد گفت: 
”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشت 
زیرا آن زمان مرا خوش‌تر می‌بود.“ 
\v 8 او نمی‌دانست من بودم 
که گندم و شراب و روغن به او می‌دادم، 
و سیم و زری را که برای بَعَل صرف می‌کرد 
برایش افزون می‌گردانیدم. 
\v 9 پس من گندم خود را در فصلش 
و شراب خویش را در موسمش 
از او باز خواهم ستانید، 
و نیز پشم و کتان خود را 
که برای پوشاندن برهنگی‌اش بود، 
از او خواهم گرفت. 
\v 10 اکنون قباحت وی را در نظر عاشقانش 
آشکار خواهم ساخت، 
و هیچ‌کس او را از دست من رهایی نتواند داد. 
\v 11 به تمامی جشنهایش پایان خواهم بخشید، 
و عیدها و ماه‌های نو و شَبّاتها 
و همۀ موسم‌هایش را متوقف خواهم ساخت. 
\v 12 و تاکها و درختان انجیرش را که می‌گفت: 
”این مزدی است که عاشقانم به من داده‌اند“، 
تباه خواهم ساخت. 
آنها را به جنگل بدل خواهم کرد، 
و جانوران وحشی میوه‌هایش را خواهند خورد. 
\v 13 او را به سبب روزهایی که برای بَعَلها 
بخور می‌سوزانید مجازات خواهم کرد، 
به سبب روزهایی که خود را به گوشواره‌ها و جواهرات خویش می‌آراست، 
و در پی عاشقان خود می‌رفت و مرا به فراموشی می‌سپرد؛ 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 14 «پس اینک او را مجذوب کرده، 
به بیابان خواهم آورد 
و سخنان دلاویز به او خواهم گفت. 
\v 15 و در آنجا تاکستانهایش را به وی باز خواهم داد 
و وادی عَخور را به دروازۀ امید بدل خواهم ساخت. 
و در آنجا همچون روزهای جوانی‌اش خواهد سرایید، 
مانند روزهای بیرون آمدنش از سرزمین مصر. 
\v 16 «و خداوند می‌فرماید: در آن روز مرا ’شوهرِ من‘ خواهی خواند، و دیگر مرا ’بَعَلِ من‘ نخواهی گفت. 
\v 17 زیرا نام بَعَلها را از لبان او دور خواهم کرد، و نام آنها دیگر بر زبان رانده نخواهد شد. 
\v 18 در آن روز به جهت ایشان با وحوش صحرا و پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهد خواهم بست. کمان و شمشیر و جنگ را از زمین محو خواهم ساخت و ایشان را در امنیت خواهم خوابانید. 
\v 19 و تو را تا به ابد نامزد خود خواهم ساخت؛ آری، تو را در عدالت و انصاف و محبت و رحمت نامزد خود خواهم ساخت. 
\v 20 تو را در وفاداری نامزد خود خواهم ساخت. و تو خداوند را خواهی شناخت. 
\v 21 «و خداوند می‌فرماید: 
در آن روز من پاسخ خواهم داد، 
و آسمانها را خطاب خواهم کرد، 
و آنها زمین را خطاب خواهند کرد، 
\v 22 و زمین گندم و شراب و روغن را خطاب خواهد کرد، 
و آنها یِزرِعیل را خطاب خواهند کرد، 
\v 23 و من او را برای خود در زمین خواهم کاشت. 
بر آن که رحمت نیافته، رحم خواهم کرد؛ 
و به آن که قوم من نیست، خواهم گفت: ”تو قوم منی“؛ 
و او نیز خواهد گفت: ”تو خدای منی.“» 

\s5 
\c 3
\p 
\v 1 خداوند مرا گفت: «بار دیگر برو و زنی را که محبوبۀ مردی دیگر و زناکار است دوست بدار، چنانکه خداوند بنی‌اسرائیل را دوست می‌دارد هرچند ایشان به خدایانِ غیر روی می‌کنند و نانهای کشمشی را دوست می‌دارند.» 
\v 2 پس او را برای خود به پانزده مثقال نقره و یک حومِر و نیم جو خریدم. 
\v 3 آنگاه بدو گفتم: «تو باید روزهای بسیار از آنِ من بمانی. نباید فاحشگی کنی و نباید خویشتن را به مردی دیگر بدهی، و من نیز با تو چنین خواهم بود.» 
\v 4 زیرا بنی‌اسرائیل روزهای بسیار بدون پادشاه و فرمانده، بدون قربانی و ستون، و بدون ایفود و بتهای خانگی خواهند بود. 
\v 5 پس از آن بازگشته، یهوه خدای خویش و پادشاه خود داوود را خواهند جُست و در روزهای بازپسین با ترس به سوی خداوند و نیکویی او خواهند آمد. 

\s5 
\c 4
\p 
\v 1 ای بنی‌اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید، 
زیرا خداوند ساکنان این سرزمین را متهم می‌کند. 
در این سرزمین نه وفا یافت می‌شود، 
نه محبت، و نه شناخت خدا؛ 
\v 2 بلکه لعن و دروغ و قتل، 
و دزدی و زناکاری. 
خشونت می‌ورزند، 
و خونریزی در پی خونریزی روی می‌دهد. 
\v 3 بدین سبب زمین ماتم می‌کند 
و همۀ ساکنانش پژمرده می‌گردند، 
و حیوانات صحرا و پرندگان آسمان 
و حتی ماهیان دریا از میان می‌روند. 
\v 4 با وجود این، کسی ادعایی وارد نیاورَد، 
و کسی دیگری را متهم نسازد؛ 
زیرا تویی، ای کاهن 
آن که من متهم می‌کنم. 
\v 5 تو در روز روشن خواهی لغزید، 
و نبی نیز همراه تو در شب. 
بنابراین، من مادرت را هلاک خواهم کرد؛ 
\v 6 قوم من از عدم معرفت هلاک شده‌اند. 
از آنجا که تو معرفت را ترک کرده‌ای، 
من نیز تو را ترک کرده‌ام تا دیگر برای من کهانت نکنی. 
و چون شریعت خدایت را به فراموشی سپرده‌ای، 
من نیز فرزندان تو را به فراموشی خواهم سپرد. 
\v 7 هرقدر ایشان فزونی یافتند، 
همان قدر بیشتر به من گناه ورزیدند؛ 
پس جلال ایشان را به رسوایی بدل خواهم کرد. 
\v 8 آنان گناه قوم مرا خوراک خویش ساختند، 
و حریصِ شرارت ایشان شدند. 
\v 9 پس کاهنان و قوم یکسان خواهند بود، 
و من هر دو را به سبب راههایشان مجازات خواهم کرد 
و سزای اعمالشان را بدیشان خواهم رسانید. 
\v 10 آنان خواهند خورد، اما سیر نخواهند شد؛ 
فاحشگی خواهند کرد، اما افزوده نخواهند شد؛ 
زیرا سرسپردگی به خداوند را ترک کردند، 
\v 11 تا خویشتن را تسلیم فحشا و شراب کهنه و نو کنند 
که عقل از سرشان می‌رباید. 
\v 12 قوم من از چوب سؤال می‌کنند، 
و عصایشان به آنها خبر می‌دهد. 
زیرا روح فحشا ایشان را گمراه کرده است، 
و خدای خویش را برای فاحشگی ترک گفته‌اند. 
\v 13 بر قُله‌های کوهها قربانی می‌کنند 
و بر تپه‌ها بخور می‌سوزانند، 
زیرِ درختان بلوط و سپیدار و بُنِه، 
زیرا سایۀ آنها نیکوست. 
از این رو دختران شما فاحشگی می‌کنند، 
و عروسانتان مرتکب زنا می‌شوند. 
\v 14 من دختران شما را آنگاه که فاحشگی می‌کنند 
و عروسانتان را آنگاه که زنا می‌کنند، 
مجازات نخواهم کرد؛ 
زیرا خودِ مردان با فاحشه‌ها به خلوت می‌روند 
و با روسپیانِ بتخانه‌ها قربانی تقدیم می‌کنند. 
آری، قومی که فهم ندارند تباه خواهند شد. 
\v 15 هرچند تو ای اسرائیل فاحشگی می‌کنی، 
مگذار یهودا تقصیرکار گردد. 
به جِلجال مروید، 
و به بِیت‌آوِن برنیایید، 
و به حیات خداوند سوگند مخورید. 
\v 16 بنی‌اسرائیل سرکشند، 
بسان گاوی سرکش؛ 
پس آیا اکنون خداوند ایشان را 
همچون بره‌ها در مرتع وسیع خواهد چرانید؟ 
\v 17 اِفرایِم به بتها پیوسته است؛ 
او را به حال خود واگذارید. 
\v 18 چون شرابشان تمام شود، 
خویشتن را به فحشا می‌سپارند. 
حکمرانان ایشان بی‌شرمی را 
بسیار دوست می‌دارند. 
\v 19 بادی آنان را در بالهایش فرو پیچیده است، 
و از قربانیهای خویش شرمسار خواهند شد. 

\s5 
\c 5
\p 
\v 1 ای کاهنان این را بشنوید، 
و ای خاندان اسرائیل توجه کنید! 
ای خاندان سلطنتی گوش بسپارید! 
زیرا این داوری بر ضد شماست. 
چراکه شما دامی گشتید در مِصفَه، 
و توری گسترده بر تابور. 
\v 2 عِصیانگران در کشتار طریق افراط پیموده‌اند، 
پس من آنان را جملگی تأدیب خواهم کرد. 
\v 3 من اِفرایِم را می‌شناسم، 
و اسرائیل از من پنهان نیست. 
زیرا اکنون، ای اِفرایِم، تو تن به فاحشگی داده‌ای، 
و اسرائیل نجس شده است. 
\v 4 کارهای ایشان نمی‌گذارد به سوی خدای خویش بازگردند 
زیرا روح فحشا در وجود ایشان است، 
و خداوند را نمی‌شناسند. 
\v 5 تکبر اسرائیل بر علیه او شهادت می‌دهد؛ 
اسرائیل و اِفرایِم در تقصیرات خویش می‌لغزند، 
و یهودا نیز با ایشان خواهد لغزید. 
\v 6 آنان با گله‌ها و رمه‌های خویش خواهند آمد 
تا خداوند را بجویند، 
اما او را نخواهند یافت، 
زیرا خود را از ایشان دور ساخته است. 
\v 7 آنان به خداوند خیانت ورزیده‌اند، 
زیرا فرزندان نامشروع به دنیا آورده‌اند. 
اکنون جشنهای ماه نو، 
ایشان را با املاکشان فرو خواهد بلعید. 
\v 8 در جِبعَه کَرِنا بنوازید، 
و در رامَه شیپور را به صدا درآورید. 
در بِیت‌آوِن نفیر جنگ سر دهید؛ 
ما از پی تو خواهیم آمد، ای بِنیامین! 
\v 9 در روز تأدیب، 
اِفرایِم ویران خواهد شد. 
آنچه را که یقین است 
در میان قبیله‌های اسرائیل اعلام می‌کنم. 
\v 10 امیران یهودا مانند کسانی گشته‌اند 
که مرزها را جابه‌جا می‌کنند، 
پس من خشم خویش را 
چون سیلاب بر ایشان خواهم ریخت. 
\v 11 بر اِفرایِم ظلم رفته، 
و در داوری لِه شده است، 
زیرا به پیروی از چیزهای باطل مصمم است. 
\v 12 از این رو من برای اِفرایِم همچون بید شده‌ام، 
و همچون پوسیدگی برای خاندان یهودا. 
\v 13 چون اِفرایِم بیماری خویش را دید 
و یهودا جراحت خود را، 
اِفرایِم به آشور رفت 
و نزد پادشاه بزرگ فرستاد. 
ولی او قادر به شفای شما نیست 
و جراحت‌تان را علاج نتواند کرد. 
\v 14 زیرا من برای اِفرایِم همچون شیر خواهم بود، 
و برای خاندان یهودا همچون شیر ژیان. 
من خود خواهم درید و دور خواهم شد؛ 
خواهم ربود و رهاننده‌ای نخواهد بود. 
\v 15 آنگاه به مکان خویش باز خواهم گشت 
تا آنگاه که به تقصیر خویش اعتراف کنند، 
و روی مرا بطلبند. 
ایشان در مصیبت خویش، 
مشتاقانه مرا خواهند جُست. 

\s5 
\c 6
\p 
\v 1 «بیایید نزد خداوند بازگردیم، 
زیرا او ما را دریده است، 
اما شفایمان خواهد داد؛ 
او ما را مجروح کرده است، 
اما زخمهایمان را خواهد بست. 
\v 2 پس از دو روز ما را احیا خواهد کرد، 
و در روز سوّم ما را بر خواهد خیزانید، 
تا در حضور او زیست کنیم. 
\v 3 بیایید خداوند را بشناسیم، 
و به جِدّ و جهد در پی شناخت او باشیم. 
طلوع او همچون فجرْ یقین است، 
و بر ما همچون باران خواهد آمد، 
همچون باران بهاری که زمین را سیراب می‌کند.» 
\v 4 ای اِفرایِم، با تو چه کنم؟ 
ای یهودا، با تو چه کنم؟ 
محبت تو مانند ابر صبحگاهی است، 
و همچون شبنم که به‌زودی می‌گذرد. 
\v 5 پس من ایشان را به واسطۀ انبیا قطعه قطعه کردم، 
و به سخنان دهانم ایشان را کشتم، 
و داوری من بر شما همچون نور ساطع می‌شود. 
\v 6 زیرا محبت را می‌پسندم نه قربانی را، 
و معرفت خدا را، بیش از قربانیهای تمام‌سوز. 
\v 7 اما ایشان همچون آدم از عهد تجاوز کردند، 
و در آنجا به من خیانت ورزیدند. 
\v 8 جِلعاد شهر شرارت‌پیشگان است، 
که اثر قدمهای آنها لکۀ خون است. 
\v 9 چنانکه راهزنان به کمین مردم می‌نشینند، 
همچنان گروه کاهنان در جادۀ شِکیم مرتکب قتل می‌شوند؛ 
بدرستی که آنان دست به اعمال قبیح می‌زنند. 
\v 10 در خاندان اسرائیل امری هولناک دیدم؛ 
فحشایِ اِفرایِم در آنجاست، 
و اسرائیل نجس گشته است. 
\v 11 برای تو نیز ای یهودا، حصادی مقرر است، 
آنگاه که سعادت را به قوم خویش بازگردانم. 

\s5 
\c 7
\p 
\v 1 چون خواستم اسرائیل را شفا دهم، 
گناه اِفرایِم آشکار شد 
و شرارت سامِرِه هویدا گردید. 
چراکه مرتکب فریب می‌شوند؛ 
دزدان برای دزدی به درون می‌آیند، 
و راهزنان در بیرون غارت می‌کنند. 
\v 2 اما در دل خویش نمی‌اندیشند 
که من تمامی شرارت ایشان را یاد می‌دارم. 
اکنون اعمالشان ایشان را احاطه می‌کند؛ 
آنها در برابر چشمان من است. 
\v 3 پادشاه را به شرارت خویش شادمان می‌سازند، 
و سروران را به دروغهای خویش. 
\v 4 ایشان جملگی زناکارند، 
همچون تنوری داغ، 
که از سرشتن خمیر تا ور آمدنش، 
نانوا را نیازی به بر هم زدن آتش آن نیست. 
\v 5 در روز جشن پادشاه ما، 
سروران از گرمی شراب بیمار شدند، 
و او با تمسخرگران دست داد. 
\v 6 در حالی که در کمین انتظار می‌کشند، 
دلهای خود را چون تنوری آماده می‌کنند. 
تمامی شب، دود خشم آنان بالا می‌رود، 
و صبحگاهان همچو آتش مشتعل شعله می‌کشد. 
\v 7 آنان جملگی بسان تنوری داغ گشته‌اند، 
و حکمرانان خویش را فرو می‌بلعند. 
همۀ پادشاهان ایشان سقوط کرده‌اند، 
و هیچ‌یک از ایشان مرا نمی‌خوانند. 
\v 8 اِفرایِم خود را با قومها درمی‌آمیزد؛ 
اِفرایِم قرص نانی است که برگردانیده نشده است. 
\v 9 بیگانگان نیرویش را می‌مکند، 
اما او نمی‌داند؛ 
سپیدی بر موهایش پاشیده شده است، 
اما او نمی‌داند. 
\v 10 تکبر اسرائیل علیه او شهادت می‌دهد، 
اما ایشان به سوی یهوه خدای خویش بازگشت نمی‌کنند، 
و با وجود این همه، او را نمی‌طلبند. 
\v 11 اِفرایِم کبوتری را مانَد، 
ساده‌لوح و بی‌فهم. 
ایشان مصر را به یاری می‌خوانند 
و به سوی آشور می‌روند. 
\v 12 چون می‌روند، تور خویش را بر آنان می‌گسترم؛ 
ایشان را همچون پرندگان به زیر می‌افکنم، 
و بر طبق آنچه به جماعتشان اعلام شد، تأدیب می‌کنم. 
\v 13 وای بر آنان، 
زیرا که از من گریزان گشته‌اند! 
هلاکت بر ایشان باد، 
زیرا که بر من عِصیان ورزیده‌اند. 
می‌خواستم آنان را فدیه دهم، 
اما علیه من دروغها گفتند. 
\v 14 آنان از دل نزد من فریاد برنمی‌آورند، 
بلکه در بسترهای خویش شیون می‌کنند؛ 
برای غَله و شراب خود را زخمی می‌سازند، 
و بر من عِصیان می‌ورزند. 
\v 15 اگرچه من بودم که ایشان را تربیت کردم 
و بازوانشان را نیرو بخشیدم، 
اما آنان بر ضد من بد اندیشیدند. 
\v 16 ایشان بازمی‌گردند، اما نه به سوی آن متعال، 
و کمانی خطاکننده را مانند. 
رهبرانش به سبب زبان گستاخ خود به شمشیر خواهند افتاد، 
و این مایۀ ریشخند شُدنشان در سرزمین مصر خواهد بود. 

\s5 
\c 8
\p 
\v 1 کَرِنا را به دهان خود بگذار! 
کسی مانند عقاب بر فراز خانۀ خداوند است، 
زیرا قوم، عهد مرا زیر پا نهاده 
و بر شریعت من عاصی گردیده‌اند. 
\v 2 اسرائیل نزد من فریاد برآورده، می‌گویند: 
«ای خدای ما، ما تو را می‌شناسیم.» 
\v 3 اما اسرائیل آنچه را نیکوست، رد کرده است؛ 
پس دشمنْ او را تعقیب خواهد کرد. 
\v 4 ایشان پادشاهان نصب کردند، اما نه از جانب من؛ 
شاهزادگان را منصوب داشتند، اما نه به تأیید من. 
از نقره و طلای خویش 
بتها برای خود ساختند، 
تا منقطع شوند. 
\v 5 ای سامِرِه، گوسالۀ تو رد شده است؛ 
غضب من بر ایشان افروخته گشته. 
تا به کی نمی‌توانند از گناه به‌دور باشند؟ 
\v 6 زیرا این مصنوعِ اسرائیل است؛ 
صنعتگری آن را ساخته، 
و خدا نیست. 
به‌یقین که گوسالۀ سامِرِه 
خُرد خواهد شد. 
\v 7 ایشان باد را کاشته‌اند، 
پس گردباد را خواهند دروید. 
ساقه‌های گندمشان بی‌بار است 
و آرد از آن حاصل نخواهد شد؛ 
اگر هم حاصل می‌شد 
بیگانگان آن را فرو می‌بلعیدند. 
\v 8 اسرائیل بلعیده شده است، 
و اکنون در میان قومها 
همچون ظرفی بی‌مصرف است. 
\v 9 زیرا ایشان به آشور رفته‌اند، 
همچون خَر وحشیِ سرگردان در تنهایی؛ 
آری، اِفرایِم عاشقان اجیر کرده است. 
\v 10 هرچند خویشتن را در میان قومها فروخته‌اند، 
من به‌زودی ایشان را گرد هم خواهم آورد، 
و به سبب ستم پادشاه نیرومند، رو به تحلیل خواهند نهاد. 
\v 11 از آنجا که اِفرایِم مذبحهای بیشتر برای گناه ساخته است، 
آنها برای وی مذبحهای گناه شده‌اند. 
\v 12 من هزاران حکم شریعت خود را برایشان نوشتم، 
اما آنها را چیزِ غریب انگاشتند. 
\v 13 در خصوص تقدیم قربانیهای تقدیمی به من، 
حیوانات را قربانی می‌کنند و گوشتشان را می‌خورند، 
اما خداوند آنها را نمی‌پذیرد. 
اکنون شرارت ایشان را به یاد خواهد آورد، 
و گناهانشان را مجازات خواهد کرد، 
و ایشان به مصر باز خواهند گشت. 
\v 14 اسرائیل آفرینندۀ خود را به فراموشی سپرده، 
کاخها بنا کرده است، 
و یهودا بر شهرهای حصاردار خویش افزوده است. 
اما من بر شهرهایش آتش خواهم فرستاد 
که کاخهایش را در کام خواهد کشید. 

\s5 
\c 9
\p 
\v 1 ای اسرائیل، شادی مکن، 
و همچون قومهای دیگر وجد منما! 
زیرا تو به خدای خویش خیانت ورزیده‌ای؛ 
تو در همۀ خرمنگاهها 
اجرت فاحشگی را دوست داشته‌ای. 
\v 2 خرمنگاه‌ها و چَرخُشتها ایشان را سیر نخواهد کرد، 
و شراب تازه مأیوس‌شان خواهد نمود. 
\v 3 در زمین خداوند باقی نخواهند ماند، 
بلکه اِفرایِم به مصر باز خواهد گشت، 
و در آشور طعام نجس خواهند خورد. 
\v 4 هدایای ریختنیِ شرابْ تقدیم خداوند نخواهند کرد، 
و قربانیهایشان او را خشنود نخواهد ساخت. 
همچون خوراکِ عزا برای ایشان خواهد بود، 
و هر که از آن بخورد نجس خواهد شد. 
زیرا خوراک ایشان تنها برای اشتهای خودشان خواهد بود، 
و به خانۀ خداوند در نخواهد آمد. 
\v 5 پس در روزهای عید چه خواهید کرد، 
در ایام جشنهای خداوند؟ 
\v 6 زیرا اینک هرچند از نابودی جان به در برند، 
مصر ایشان را گرد خواهد آورد 
و مِمفیس دفنشان خواهد کرد. 
خزائن نقرۀ ایشان را خارها به تصرف در خواهند آورد، 
و خاربوته‌ها در خیمه‌هایشان خواهد رویید. 
\v 7 ایام مجازات آمده، 
و روزهای مکافات فرا رسیده است؛ 
اسرائیل این را خواهد دانست. 
نبیْ احمق شده است، 
و صاحبِ روح، دیوانه، 
به سبب شرارت بزرگ و نفرت بسیار تو. 
\v 8 نبی از جانب خدای من بر اِفرایِم دیدبانی می‌کند؛ 
اما دام صیاد بر همۀ راههایش نهاده شده، 
و دشمنی در خانۀ خدایش در انتظار اوست. 
\v 9 ایشان همچون ایام جِبعَه، 
به عمق فساد فرو افتاده‌اند؛ 
پس او شرارت ایشان را به یاد خواهد آورد 
و گناهانشان را مکافات خواهد رسانید. 
\v 10 اسرائیل را همچون انگور در بیابان یافتم؛ 
پدران شما را چون نوبر انجیر در ابتدای موسمش دیدم. 
اما چون ایشان به بَعَل‌فِغور آمدند، 
خویشتن را وقف قباحت کردند 
و مانند معشوق خویش مکروه گشتند. 
\v 11 جلال اِفرایِم مانند پرنده‌ای خواهد پرید، 
و هیچ تولد یا حاملگی یا آبستن‌شدنی در کار نخواهد بود! 
\v 12 حتی اگر فرزندان بپرورند، 
داغِ تمامی آنها را بر دلشان خواهم نهاد. 
براستی که وای بر ایشان 
آنگاه که از ایشان دور شوم! 
\v 13 اِفرایِم را دیدم که همانند صور 
در چمنزار نیکو غرس شده بود؛ 
اما اِفرایِم فرزندانش را 
به کشتارگاه بیرون خواهد آورد. 
\v 14 خداوندا، بدیشان بده! 
چه چیز را؟ 
رَحِمی سقط‌کننده 
و سینه‌هایی خشک. 
\v 15 همۀ شرارت ایشان در جِلجال است؛ 
در آنجا از ایشان متنفر گشتم. 
به سبب شرارت اعمالشان 
ایشان را از خانۀ خود بیرون خواهم راند. 
دیگر ایشان را دوست نخواهم داشت 
زیرا همۀ رهبرانش یاغی‌اند. 
\v 16 اِفرایِم خشک شده 
و ریشه‌هایش خشکیده است؛ 
میوه نخواهد آورد. 
حتی اگر فرزندان بزایند 
جگرگوشه‌هایشان را خواهم کشت. 
\v 17 خدای من ایشان را طرد خواهد کرد 
زیرا به او گوش فرا ندادند؛ 
و در میان قومها سرگردان خواهند شد. 

\s5 
\c 10
\p 
\v 1 اسرائیل تاکی برومند است 
که میوه برای خویشتن می‌آورد. 
هر چه میوه‌اش افزون گشت، 
مذبحهای خویش را افزون گردانید؛ 
و هر چه سرزمینش نیکوتر شد 
ستونهای سنگی را نیز نیکو‌تر بنا کرد. 
\v 2 دل ایشان پر از ناراستی است؛ 
اکنون جزای تقصیرشان را متحمل خواهند شد. 
خداوند مذبحهای ایشان را در هم خواهد شکست 
و ستونهای ایشان را نابود خواهد کرد. 
\v 3 به‌یقین اکنون خواهند گفت: 
«پادشاهی نداریم، 
زیرا از خداوند نمی‌ترسیم؛ 
اما اگر پادشاهی هم می‌داشتیم 
برای‌مان چه می‌توانست کرد؟» 
\v 4 آنان سخنان بی‌محتوا می‌گویند؛ 
و به سوگندهای باطلْ عهدها می‌بندند؛ 
پس داوریِ معوّج چون علفهای سمی 
در شیارهای زمین خواهد رویید. 
\v 5 ساکنان سامِرِه برای گوسالۀ بِیت‌آوِن ترسانند، 
و مردمانش برای آن ماتم خواهند کرد؛ 
و کاهنان بت‌پرستِ گوساله به جهت آن فریاد برمی‌آورند، 
به جهت جلال آن که رخت بربسته است. 
\v 6 و آن بت به عنوان هدیه‌ای برای پادشاه بزرگ 
به آشور برده خواهد شد. 
اِفرایِم خجل خواهد شد، 
و اسرائیل از تدابیر خود شرمسار خواهد گشت. 
\v 7 سامِرِه و پادشاهش نابود خواهند شد، 
بسان ترکه‌ای شناور بر سطح آب. 
\v 8 مکانهای بلند آوِن، که گناه اسرائیل باشد، 
ویران خواهد شد، 
و خار و خس بر مذبحهایشان خواهد رویید. 
آنگاه به کوهها خواهند گفت که: «ما را بپوشانید»، 
و به تپه‌ها که: «بر ما فرو افتید.» 
\v 9 از ایام جِبعَه، ای اسرائیل، گناه کرده و در همان وضع باقی مانده‌ای. 
پس آیا جنگ با شرارت‌پیشگان در جِبعَه بدیشان نخواهد رسید؟ 
\v 10 هرگاه مرا پسند آید، ایشان را تأدیب خواهم کرد 
و قومها بر ضد ایشان جمع خواهند شد، 
آنگاه که به سبب دو شرارت خود در بند نهاده شوند. 
\v 11 اِفرایِم گوسالۀ ماده‌ای تربیت‌یافته بود 
که خرمن‌کوبی را دوست می‌داشت، 
و من بر گردن زیبایش یوغی ننهادم؛ 
اما اکنون بر گردن اِفرایِم یوغ خواهم نهاد؛ 
یهودا باید شخم بزند، 
و یعقوب زمین را برای خود شیار کند. 
\v 12 برای خویشتن پارسایی بکارید، 
و محبت را درو کنید؛ 
زمین بایرِ خود را شیار دهید، 
زیرا زمان آن است که خداوند را بجویید 
تا بیاید و پارسایی بر شما بباراند. 
\v 13 اما شما شرارت را کاشتید، 
ظلم را درو کردید، 
و ثمرۀ دروغ را خوردید، 
از آنجا که به راه خود اعتماد کردید 
و به کثرت پهلوانان خویش؛ 
\v 14 پس غریو جنگ در میان قوم تو بر خواهد خاست، 
و همۀ قلعه‌هایت ویران خواهد شد؛ 
همان‌گونه که شَلمان در روز نبرد بِیت‌اَربیل را ویران کرد، 
و مادران با فرزندانشان تکه و پاره شدند. 
\v 15 به سبب شرارت عظیمت، ای بِیت‌ئیل 
با شما نیز چنین کرده خواهد شد. 
به هنگام طلوع فجر 
پادشاه اسرائیل یکسره هلاک خواهد شد. 

\s5 
\c 11
\p 
\v 1 هنگامی که اسرائیل طفل بود او را دوست داشتم 
و پسر خود را از مصر فرا خواندم. 
\v 2 هر چه ایشان را بیشتر خواندم، 
بیشتر دور شدند؛ 
آنان همچنان به بَعَلها قربانی تقدیم کردند 
و برای تمثالهای تراشیده بخور سوزانیدند. 
\v 3 من بودم که به اِفرایِم راه رفتن آموختم، 
و دست او را گرفتم؛ 
اما ایشان درنیافتند که من شفایشان دادم. 
\v 4 ایشان را به ریسمانهای عطوفت کشیدم 
و به بندهای محبت هدایت کردم، 
و برای ایشان چون کسی شدم که یوغ از گردنشان برمی‌گیرد 
و خم شدم تا بدیشان خوراک دهم. 
\v 5 به سرزمین مصر بازنخواهند گشت 
اما آشور پادشاه ایشان خواهد بود، 
زیرا از بازگشت به سوی من سر باز زدند. 
\v 6 شمشیر بر شهرهایشان به چرخش در خواهد آمد، 
پشت‌بندهای دروازه‌هایشان را نابود خواهد کرد 
و تدبیرهای ایشان را باطل خواهد ساخت. 
\v 7 قوم من عزم کرده‌اند که از من روی بگردانند؛ 
پس هرچند آن متعال را بخوانند، 
به هیچ روی آنان را بر نخواهد افراشت. 
\v 8 ای اِفرایِم، چگونه تو را ترک کنم؟ 
ای اسرائیل، چگونه تو را تسلیم نمایم؟ 
چگونه با تو مانند اَدمَه رفتار کنم؟ 
چگونه تو را مانند صِبوئیم سازم؟ 
دل من در اندرونم منقلب شده، 
و شفقت من سراسر به غَلَیان آمده است. 
\v 9 حِدّت خشم خود را جاری نخواهم ساخت، 
و دیگر بار اِفرایِم را هلاک نخواهم کرد. 
زیرا خدا هستم و نه انسان؛ 
همان قدوسم که در میان شماست. 
پس با غضب نخواهم آمد. 
\v 10 ایشان خداوند را پیروی خواهند کرد، 
و او همچون شیر غرش خواهد کرد؛ 
و چون بغرد 
فرزندانش لرزان از مغرب خواهند آمد؛ 
\v 11 آنان لرزان خواهند آمد، 
همچون پرندگان، از مصر، 
و مانند کبوتران، از سرزمین آشور. 
و ایشان را در مسکنهایشان ساکن خواهم ساخت؛ 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 12 اِفرایِم مرا به دروغها احاطه کرده است 
و خاندان اسرائیل به فریبها، 
اما یهودا هنوز با خدا راه می‌رود، 
و به آن قدوس وفادار است. 

\s5 
\c 12
\p 
\v 1 اِفرایِم از باد تغذیه می‌کند، 
و تمامی روز در پی باد شرقی می‌رود؛ 
دروغ و خشونت را می‌افزاید، 
با آشور عهد می‌بندد، 
و روغن به مصر می‌فرستد. 
\v 2 خداوند را بر علیه یهودا ادعایی است؛ 
او یعقوب را بر حسب راههایش مجازات خواهد کرد، 
و او را بر وفق اعمالش سزا خواهد داد. 
\v 3 او در رَحِم، پاشنۀ برادرش را گرفت، 
و چون مرد شد با خدا مجاهده کرد. 
\v 4 با فرشته مجاهده کرد و چیره گشت؛ 
گریان شد و به وی التماس نمود. 
در بِیت‌ئیل، خدا او را ملاقات کرد، 
و در آنجا با ما سخن گفت، 
\v 5 یهوه، خدای لشکرها، 
آن که یهوه نامِ به یاد ماندنی اوست! 
\v 6 «پس تو به مدد خدای خویش بازگشت نما 
و محبت و عدالت را به جای آر 
و پیوسته برای خدای خویش انتظار بکش.» 
\v 7 اِفرایِم سوداگری است که ترازوی نامیزان به دست دارد، 
و ظلم را دوست می‌دارد. 
\v 8 می‌گوید: 
«به‌درستی که دولتمند شده‌ام؛ 
و برای خویشتن ثروت اندوخته‌ام؛ 
در همۀ دسترنجم هیچ بی‌انصافی یا گناه نتوان یافت.» 
\v 9 اما من از سرزمین مصر یهوه خدای تو هستم؛ 
تو را بار دیگر همچون ایام عید، 
در خیمه‌ها ساکن خواهم ساخت. 
\v 10 من با انبیا سخن گفتم، 
رؤیاها را افزون ساختم، 
و به واسطۀ انبیا مَثَلها آوردم. 
\v 11 در جِلعاد شرارت یافت می‌شود، 
به‌درستی که ساکنانش به بطالت گرفتار آمده‌اند: 
در جِلجال گاوان قربانی می‌کنند؛ 
و مذبحهای ایشان همچون تودۀ سنگ 
در شیارهای زمین است. 
\v 12 یعقوب به سرزمین اَرام گریخت؛ 
آنجا اسرائیل به جهت زنی خدمت کرد، 
و به جهت زنی، گله‌بانی نمود. 
\v 13 خداوند اسرائیل را به دست نبی از مصر برآورد، 
و به دست نبی، او را محفوظ داشت. 
\v 14 اما اِفرایِم خشم او را به تلخی برانگیخت، 
پس خداوندش خون او را بر سرش وا خواهد گذاشت 
و اعمال ننگینش را سزا خواهد داد. 

\s5 
\c 13
\p 
\v 1 آنگاه که اِفرایِم سخن می‌گفت، لرزه بر اندامها می‌افتاد؛ 
او در اسرائیل از منزلتی والا برخوردار بود، 
اما به سبب پرستش بَعَل تقصیرکار شد و بمرد. 
\v 2 اکنون ایشان بیشتر و بیشتر گناه می‌ورزند، 
و از نقرۀ خویش بتهای ریخته‌شده برای خود می‌سازند، 
بتهایی که با مهارت ساخته شده، 
و همگی کار دست صنعت‌گران است. 
آنها با این بتها سخن می‌گویند، 
و مردمانی که قربانی تقدیم می‌کنند، 
گوساله‌ها را می‌بوسند! 
\v 3 از این رو مانند مه صبحگاهی خواهند بود 
و همچون شبنمی که به‌زودی می‌گذرد؛ 
مانند کاهی که در خرمنگاه بر هوا می‌شود، 
و همچون دودی که از روزنه برمی‌آید. 
\v 4 اما من از سرزمین مصر، یهوه خدای تو هستم؛ 
خدایی به‌جز من نباید بشناسی، 
و نه نجات‌دهنده‌ای غیر از من. 
\v 5 من بودم که در بیابان بر تو التفات کردم، 
در آن زمین بسیار خشک. 
\v 6 اما چون چریدند، سیر شدند، 
و چون سیر شدند در دل خویش مغرور گشتند، 
و از این رو مرا از یاد بردند. 
\v 7 پس برای ایشان همانند شیر خواهم بود 
و همچون پلنگ بر سر راهشان کمین خواهم کرد. 
\v 8 مانند خرسی که توله‌هایش را ربوده باشند 
بر آنان حمله خواهم برد و سینۀ ایشان را خواهم شکافت؛ 
همچون شیر در آنجا ایشان را فرو خواهم بلعید، 
و حیوانی وحشی آنان را خواهد درید. 
\v 9 ای اسرائیل، هلاک شدی، 
زیرا تو بر ضد منی که یاور تو هستم. 
\v 10 پس اکنون پادشاه تو کجاست 
تا تو را در همۀ شهرهایت نجات دهد؟ 
و داورانت کجایند که دربارۀ آنها گفتی، 
«پادشاه و حاکمان به من بده»؟ 
\v 11 در خشم خویش، پادشاهی به تو دادم 
و در غضب خویش او را برداشتم. 
\v 12 تقصیر اِفرایِم انبار شده 
و گناه او ذخیره گشته است. 
\v 13 دردهایی چون درد زن زائو برای او آغاز شده، 
اما او پسری نادان است، 
زیرا در زمان لازم، 
در دهانۀ رَحِم قرار نمی‌گیرد. 
\v 14 آیا ایشان را از دست گور فدیه دهم؟ 
آیا آنان را از مرگ رهایی بخشم؟ 
ای مرگ، بلاهای تو کجاست؟ 
ای گور هلاکت تو کجا؟ 
از پشیمان شدن ابا خواهم کرد. 
\v 15 هرچند او در میان برادرانش ثمر آورد، 
باد شرقی از سوی خداوند خواهد آمد 
و از جانب بیابان وزیدن خواهد گرفت. 
منبع او بی‌آب خواهد شد، 
چشمه‌اش خواهد خشکید، 
و همۀ اسباب نفیس خزانۀ او غارت خواهد شد. 
\v 16 سامِرِه متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد، 
زیرا به خدای خویش عِصیان ورزیده است. 
به شمشیر خواهند افتاد، 
کودکانشان تکه و پاره خواهند شد، 
زنان حاملۀ ایشان شکم‌پاره خواهند گشت. 

\s5 
\c 14
\p 
\v 1 ای اسرائیل، به سوی یَهوه خدایت بازگشت نما، 
زیرا به سبب شرارت خود افتاده‌ای. 
\v 2 کلمات مناسب برگرفته، 
به سوی خداوند بازگشت نما؛ 
او را بگو: «شرارت را به تمامی بیامرز، 
و آنچه را نیکوست قبول فرما، 
تا ثمرۀ لبهایمان را تقدیمت کنیم. 
\v 3 آشور ما را نجات نخواهد داد 
و بر اسبان سوار نخواهیم شد، 
و دیگر به کارِ دستان خود 
نخواهیم گفت: ”خدای ما!“ 
زیرا تویی که بر یتیمان شفقت می‌کنی.» 
\v 4 من ارتداد ایشان را شفا خواهم داد؛ 
و ایشان را به‌رایگان دوست خواهم داشت، 
زیرا غضب من از ایشان برگشته است. 
\v 5 من برای اسرائیل مانند شبنم خواهم بود، 
و او مانند سوسن گل خواهد آورد. 
همانند سرو لبنان ریشه خواهد دوانید، 
\v 6 و جوانه‌هایش رشد خواهد کرد. 
شکوه او مانند درخت زیتون 
و رایحه‌اش همچون سرو لبنان خواهد بود. 
\v 7 آنان که زیر سایه‌اش ساکنند باز خواهند ‌گشت، 
و مانند گندم گل خواهند داد؛ 
همچون مو شکوفه خواهند آورد، 
و آوازۀ آنها همچون شراب لبنان خواهد بود. 
\v 8 اِفرایِم را بیش از این با بتها چه کار است؟ 
مَنَم که او را اجابت می‌کنم و مراقبش هستم. 
من همانند صنوبرِ همیشه سرسبزم؛ 
میوۀ تو از من حاصل می‌شود. 
\v 9 هر آن که حکیم است، 
بگذار این امور را درک کند؛ 
هر آن که فهیم است، 
بگذار آنها را بداند. 
زیرا راههای خداوند راست است، 
و پارسایان در آنها گام برمی‌دارند، 
اما عاصیان در آنها لغزش می‌خورند.