\v 16 ແຕ່ ໂລດ ຍງັ ສງົ ໄສ ຢ່ ູ ເຖງິ ຢ່ າງ ໃດ ກດໍ ີ ອງົ ພຣະ ຜູ ເ້ ປນັ ເຈາົ້ ຍັງ ເມດຕາ ໂລດ. ດັ ່ ງນັ້ນ ເທວະດາ ທງັ ສອງ ຈ່ ງຶ ດງຶ ມ ື ລາວ ພອ້ ມ ທງັ ເມຍ ແລະ ລູກສາວ ອອກ ໄປ ຈາກ ເມອື ງ ໂດຍ ໄວ. \v 17 ເມ່ ອື ພວກເຂາົ ຖກື ນາໍ ອອກ ມາ ຈາກ ເມອື ງ ແລວ້ ເທວະດາ ຕນົ ໜ່ ງຶ ກ ເໍ ວາົ້ ວ່ າ, “ຈ່ ງົ ຟາ້ ວ ໜ ເີ ອາົ ຕວົ ລອດ! ຢ່ າ ຫລຽວ ຄນື ຫລງັ ແລະ ຢ່ າ ຢຸດ ຢ່ ູ ທ່ ຮີ ່ ອມພູ. ຈ່ ງົ ພາກນັ ແລ່ ນ ຂນຶ້ ໄປ ເທງິ ເນນີ ພູ ເພ່ ອື ເອາົ ຊວີ ດິ ລອດ.”