اَن که اَگو در نورِ اَما از بِراسو خوش دل رَنجش اوشه ، اَنوز در ظلمت اُدای . اَنَ که براسو خوش دوس شَدَره در روشنایی اِسی و در اَنَ هیچ ناراحتی اوش نی. اَما اَنَ که از براسو خوش دِلخوره ، در ظلمات اِسی در تاریکی راه اَچِدای . اَنَ که نافهمدای اَک