\c 18 \v 1 ۱۔ وَل اِنہاں شئیاں دے بعد ہک بئے فرشتے کوُ آسمان تھوں اُترتے ڈِٹھا اوُندے کول وڈا اختیار ہا۔ اَتے زمین اوُندے جلال نال روشن ہا۔ \v 2 ۔  اوہ وڈی آواز نال اُچی آواز نال آدھا پیا ہا کہ وڈا شہر بابل ڈھے پیا، ڈھے پیا اوہ شیطاناں دا تے ہر ہک طرح دی ناپاک روح تے ہر طرح دے مکروہ پرندیاں دا اڈا بن گیا۔ \v 3 ۔ کیوں جو اوُندی حرامکاری دی غضب ناک مَے پی کے ساریاں قوماں ڈھے  پئیاں تے زمین دے بادشاہاں نے اوُں دے نال حرامکاری کیتی تے دُنیا دے سارے اِیں عیش وعشرت دے باعث دولت مند تھی گئے۔