\c 7 \v 1 ۱۔ اِیں دے بعد میں چار فرشتیاں کوُ زمین دے چاراں کونیاں تے کھڑے ڈِٹھا جنہاں نے زمین دی چاراں ہواواں کوُ بہوں مضبوطی نال پکڑ رکھیا ہا، تاں جو زمین تے، سمندر تے یا کئیں درخت تے کوُئی ہوا نہ چلن پاوے۔ \v 2 ۔  وَل میں ہک بئے فرشتے کوُ اُتوں زندہ خدا دی مُہر گھن کے مشرق دے پاسے آندے ہوئے ڈِٹھا۔ جئیں نے " چاراں فرشتیاں کوُ جنہاں نے زمین تے سمندر کوُ نقصان ڈیون دا حکم ڈِتا گیا ہا "۔ اُنہاں کوُ اُچی آواز نال سَڈ کے آکھیا۔ \v 3 ۔ کہ " زمین، سمندر تے درخت کوُ اوُں ویلے تائیں کوُئی نقصان نہ پہنچانا جڈاں تائیں اساں اپنے خدا دے خادماں دے متھیاں تے مُہر نہ لا گھنوں"۔