\v 4 ۴۔ اَتے صبر کوُ اپنا کم کرن ڈیوووتاں جو تُساں پورے اَتے کامل تھی ونجو اَتے تُہاڈے اِچ کہیں گال دی کمی نہ راہوے۔ \v 5 ۵۔ پر اگر تہاڈے وچوں کئیں وچ حکمت دی کمی ہوئے تاں خدا کولوں منگے جیہڑا بغیر ملامت کیتیاں ہویاں ساریاں کوُ  کھُلے دل نال ڈیندا ہِے۔ اوُں کوُ ڈِتی ویسی ۔