\v 14 ۱۴۔پر جڈاں رسولاں نے یعنی برنباس تے پولُس نے ایہہ سُنیا تاں اُنہاں نے اپنے کپڑے پھاڑ چھوڑے اَتے کٹھ دے اندر وَڑ گئے تے اُچی آواز نال۔ \v 15 ۱۵۔ آکھن لگے " اے بندیو! تُساں ایہہ سارا کجھ کیوں کریندے پئے وے؟ اساں وی انسان ہئیں اَتے تُہاڈی ہی طرح جذبات رکھیندے ہئیں۔ اساں تُہاڈے کیتے خوشخبری گھن کے آئے ہیئں کہ تُساں اِنہاں ساریاں بےفائدہ شئیاں تھوں مُنہ موڑ کے ہک زندہ خدا دے پاسے آ ونجو۔ جئیں نے آسمان، زمین، سمندر اَتے اوہ سارا کجھ جو اِنہاں وِچ ہِے بنائے۔ \v 16 ۱۶۔ پہلے ویلے تھوں اوُں نے ہر قوم کوُ اپنے اپنے رستے تے چلن دی اجازت ڈِتی ہائی۔