|
\v 4 .تد خُداوند نے مُوسیٰؔ نوں آکھیا ہتھ ودھا کے اوہنوں پُوشلوں پَھڑ لَے۔ اوہنے ہتھ ودھیا تے اوہنوں پھَڑ لیا۔ اوہ اوہدے ہتھ وِچ سوٹی بن گیا۔ \v 5 .تاں جو اوہ بھروسہ کرن پئی خُداوند اوہناں دے پئو دادے دا ربّ ابرہامؔ دا ربّ اِضحاقؔ دا ربّ تے یعقُوبؔ دا ربّ تینوں وکھالی دِتا۔ |
See in Reader