|
\v 27 .تے خُداوند نے ہارونؔ نوُں آکھیا پئی بیابان وِچ جا کے مُوسیٰ نُوں مِل۔ اوہ گیا تے ربّ دے پہاڑ تے اوہنوں مِلیا تے اوہنوں چُمیا۔ \v 28 . تے مُوسیٰؔ نے ہارُورنؔ نوں دَسیا پئی ربّ نے اوہنوں کیِہ کِیہ آکھ کے گھلیا اے تے کیہڑےمعجزے وکھان دا حُکم دِتا اے۔ |