\v 21 . مُوسیٰؔ اوس بندے نال رہن لئی راضی ہو گیا۔ تداوہنے اپنی دِھی صفّورؔہ مُوسیٰؔ نال ویاہ دِتی۔ \v 22 .اوہدے توں اِک پُتر ہویا اَتے مُوسیٰؔ نے اوہدا ناں جیرسُومؔ ایہہ کہہ کے دَھریا پئی، "مَیں اوپرے دیس وِچ راہی ہاں۔"
See in Reader