|
\v 19 . تے خُدواند نے مُوسیٰؔ نوں آکھیا پئی ہارُون نوں آکھ اپنی سوٹی پھَڑ تے مِصرؔ وِچ جہنا پانی اے مطلب کے دریاواں، نہراں، جِھیلاں تے تلاواں تے اپنا ہتھ ودھا تاں جو اوہ رَت بن جاوے تے مِصرؔ دے کُل دیس وِچ پتھر تے لکڑی دے بانڈیاں وِچ ویِہ رَت ہی رَت ہووے گی۔ |
See in Reader