\v 7 .تد مُوسیٰؔ نے آکے تے قوم دے وڈیریاں نوں سَد کے اوہناں دے مُنہ درُوں اوہ ساریِاں گلاں جیہڑیاں خُداوند نے اوہنوں فرمائیاں سَن دَس دِتیاں۔ \v 8 .تے ساریاں لوکاں مِل کے آکھیا پئی، "جو کُجھ خُداوند نے فرمایا اے اَسیں اوہ سب کُجھ کراں گا"۔تد مُوسیٰؔ نے لوکاں دا جواب خُداوند نوں جا سُنایا۔ \v 9 .خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی، "ویکھ مَیں گُوڑھے بَدل وِچ تیرے کول آواں گا تاں جو لوکی ویِہ سُن سکن جدوں مَیں تیرے نال کلام کراں تے تینوں ویِہ سدا من دے رہن"۔ تے مُوسیٰؔ  نے ویِہ لوکاں دیِاں گلاں خُداوند تک اَپڑ دِتیاں۔