\v 9 . مُوسیٰؔ نے آکھیا پئی "اسیں اپنے جواناں، بُڈھیاں، اپنے پُتراں اَتے دھیاں اَتے اپنیِاں بھیڈاں اَتے بکریاں اَتے اپنے گاواں ڈھگیاں سَنے جاواں گے کیوں جو اَساں اپنے ربّ دی عیِد منانی اے۔" \v 10 . فِرعونؔ نے اوہناں نُوں آکھیا پئی "خُداوند سچ مُچ تُہاڈے نال ہووے۔ مَیں تے پَکا تُہانوں بالّاں سَنے جان دیاں گا۔ پَر ویکھو! ایہدے وِچ تُہاڈا اپنا گھاٹا اے۔ \v 11 . نئیں! اینج کدی نہ ہووےگا۔ سو تُسیں بندے بندے جا کے خُداوند دی عِبادت کر لوو، کیوں جو تُسیں ایہو ہی چاہندے او۔" تد ایس گَل پِچھوں مُوسیٰؔ اَتے ہارُونؔ فِرعونؔ دے حُضُوروں کڈھ دِتے گئے۔
See in Reader
