\v 13 . فیر خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی، "سَتی سویلے اُٹھ کے فِرعونؔ اَگے جا گھلویں تے اوہنوں آکھیں پئی خُداند عِبرانیاںؔ دا ربّ اینج آکھدا اے پئی میریاں لوکاں نُوں جاندے تاں جو اوہ میری عِبادت کرن۔ \v 14 . کیوں جو ہُن میں اپنیاں ساریاں بَلاواں تیرے تے، تیرے نوکراں تے تیری رعیّت تے گھلاں گا تاں جو تینوں پتا لگ جاوے پئی کُل دھرتی تے میرے جیہا ہور کوئی نئیں۔"
See in Reader
