\v 28 .فِرعونؔ نے آکھیا پئی "مَیں تُہانوں جان دیاں گا تاں جو تُسیں خُداوند اپنے ربّ لئی بیابان وِچ قُربانی کرو۔ پر تُسیں چوکھے دُراڈے نہ جایا جے اَتے میرے لئی وی شفاعت کریا جے۔" \v 29 . مُوسیٰؔ نے آکھیا ویکھ "مَیں تیرے کولوں جا کے خُداوند توں شفاعت کراں گا پئی مچھراں دے غول فِرعونؔ اَتے اوہدے نوکراں اَتے اوہدی رعیّت کولوں کَل ہی دُور ہوجان۔ بس اینج ہووے پئی فِرعونؔ اَگوں توں دھوکا دے کے لوکاں نُوں خُداوند لئی قُربانی کرن لئی جان دین توں نہ مُکرے۔"
See in Reader
