\v 19 . اَتے مَینوں پتا اے پئی مِصرؔ دا بادشاہ نہ تے تُہانوں اینج جان دے گا اَتے نہ بڑے ٹِل نال۔ \v 20 . سو مَیں اپنا ہتھ ودھاواں گااَتے مِصرؔ نُوں اوہناں سارے عجیِب کَماں نال جیہڑے مَیں اوتھے کراں گا مصیبت وِچ پا دیاں گا۔ فیر ہی اوہ تُہانوں جان دے گا۔ \v 21 . اَتے مَیں اوہناں لوکاں نُوں مِصریاںؔ دی نظر وِچ عِزت بخشاں گا اَتے اینج ہووے گا پئی جدوں تُسیں نِکلو گے تے سَکھنے ہتھ نہ نِکلو گے۔ \v 22 . سگھوں تُہاڈی اِک اِک زنانی اپنی اپنی گوانڈن توں اَتے اپنے اپنے گھر دی مِصریؔ پرونی توں سونے چاندی دیاں ٹُونباں اَتے کپڑے منگ لَوّے گی۔ اوہناں نُوں تُسیں اپنیِاں دِھیاں اَتے پُتراں نُوں پاو گے۔اَتے اینج تُسیں مِصریاںؔ نُوں لُٹ لووے گے۔"
See in Reader
