\v 7 . اَتے رَبّ نے آکھیا پئی، " مَیں اپنے لوکاں دا دُکھ جیہڑے مِصرؔ وِچ نیں ڈاڈا ویکھیا اے تے اوہناں دی مِنت جیہڑی ونگار لین والیاں دے سببوں اے ڈاڈی سُنی اے تے میں اوہناں دے دُکھڑے جاننا واں۔ \v 8 . تے میں اُتریا واں پئی اوہناں نوں مِصریاںؔ دے ہتھوں چھڈاواں تے اوس دیس وِچوں کڈھ کے اوہناں نوں اِک سوہنے تے وڈے دیس وِچ جِتھے دُدھ تے شہد وَگ دااے مطلب کے کنعانیاںؔ تے حِتّیاںؔ تے اموریاںؔ تے فرزّیاںؔ تے حوّیاںؔ تے یبوسیّاں دے دیس وِچ اَپڑواں۔
See in Reader
