\v 7 ۔ تے ساؤلؔ نے اپنے سارے نوکراں نوں جیہڑے اوہدے اَگے کھلوتے سی آکھیا ۔ بنیا مین ؔ دے بچیو! سُنو۔ کیہ یسیؔ دا پُتر تُہانوں پیلی یاں انگور اں دے باغ دیوے گا؟ یاں تُہانوں ساریاں نُوں  ہزاراں دے سردار تے سینکڑیاں تے سردار  بناوے گا ۔ \v 8 ۔  پئی تُسیں سارے میری مخالفت کردے او۔ تے تُہاڈے چوں کوئی نئیں جیہڑا مینوں دسے پئی میرے پُتر نے یسیؔ دے پُتر نال کیہ قول قرار کیِتا ۔ تے تُہاڈے چوں کوئی نئیں جیہڑا میرا دردی ہووے ۔ تے مینوں سوُہ دیوے ۔ پئی میرے پُتر نے میرے نوکر نُوں میرے خِلاف  بھڑکایا اے ۔ ایتھوں تیِک پئی اوہ مینوں مارن لئی اڈیکیا ۔ جِس طرحاں کہ تُسیں ہُن ویکھدے او ۔