|
\v 17 ۱۷۔تے بوہدوں ابرہامؔ نے سمِر نوائیا تے کھوُٹ کے دِمل چہ کھٹُن لگیِپا، "سمو ورھیاں دے خوڈے چوں کموئی بمال ہوسرے گا تے کمیِہ سارہؔ دے جمیڑی نمبے ورھیاں دی اے اولاد ہوسرے گی۔ \v 18 ۱۸۔تے ابرہامؔ نے رمب نوُں کھُٹیا، "جمے اسمٰعیلؔ ای تمیرے حجوُر جمیِندا ریسرے۔ |
See in Reader