\v 1 ۱۔تے جعقوُبؔ وی بماپنے پمینڈے ٹنوئیا تے رمب دے فریشتے بوہنُوں ملیِپے۔ \v 2 ۲۔تے جعقوُبؔ نے بوہناں نُوں چام کے کھٹُیا، "بیہ رمب دا ٹمولہ اے تے بوس تھماں دا نابڑا محنایمؔ رکھیِپیا۔