pnb_exo_text_reg/10/12.txt

\v 12 . تد خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "مِصرؔ دے دیس وَل اپنا ہتھ ودھا تاں جو ٹِڈیاں مِصرؔ دے دیس اُتے آون اَتے ہر قِسم دی سبزی جیہڑی ایس دیس وِچ چندرے توں بچ گئی سی چَٹ کر جان۔" \v 13 . سو مُوسیٰؔ نے مِصرؔ دے دیس تے اپنی سوٹی ودھائی اَتے خُداوند نے سارا دِن اَتے ساری رات اوس دیس اُتے چڑھدی لاموں ہنیری وگائی۔ اَتے دِن چڑھدے تیِک ہنیری ٹِڈیاں لَے آئی۔