pnb_exo_text_reg/04/10.txt

\v 10 . تد مُوسؔیٰ نے خداوند نوں ایہہ اکھیا کے اے خداوند! میں کدِی وی خوش بیان نیں روا ہاں۔  نہ ہی ماضی وچ تے نا ہی جد توں اپنے بندہ دے نال کلام کیتا اے میں پُھرتی نال نہیں بول سکدا تے نال میری زبان وِچ لعنت اے۔ \v 11 . تد خداوند نے اوہنوں اکھیا کہ آدمی نوں اوسدا مُنہ کِنےدتا؟ کون اوس نوں بہرہ تے گونگا بنوندا اے؟ کون اوس نو بینائی دیندا اے  تے  کون اندھا بنوندا اے؟ کی اوہ میں خداوند ہی نیں ہے گاواں؟ \v 12 . سو ہن ایس ویلے توں جا۔ میں تیرے بولن وچ  مدد کراں گا تے جوکجھ تہنوں کہنا ہووے گا  تہنوں  سکھاؤاں گا۔ \v 13 . تاں مُوسؔیٰ نے آکھیا کے اے خداوند اپنا کرم کر تے کم کرن لائی کسے ہور نوں بھیج دِتا جاوے۔