\v 16 . اَتے اوہنوں آکھیں پئی ’خُداوند عِبرانیاںؔ دے رَبّ نے مَینوں تیرے کول ایہہ آکھن لئی گھلیا اےپئی میرے لوکاں نُوں جان دے تاں جو اوہ بیابان وِچ میری عبادت کرن اَتے ہُن تیِک تُوں کُجھ وی سُنوائی نیئں کیِتی۔" \v 17 . سو خُداوند اینج فرماندا اے،"تینوں ایس گَل توں پتا لگ جاوے گا پئی میں خُداوند ہاں۔ ویکھ میں اپنے ہتھ والی سوٹی نُوں دَریا دے پانی تے ماراں گا تے اوہ رَت ہو جاوے گا۔ \v 18 . تے جیہڑیاں مِچھیاں دَریا وِچ نیں مَر جان گئیاں تے دَریا وِچوں بو آوے گی تے مِصریاںؔ نوں دَریا دا پانی پین توں کریِچ آوے گی۔
See in Reader
