\v 11 .تد فِرعونؔ نے ویِہ سیانیاں تے جادُوگیراں نوں سدیا تے مِصرؔی جادُوگیراں نے ویِہ اپنے جادُو نال اینج ہی کِیتا۔ \v 12 . کیوں جو اوہناں نے وِیہ اپنی اپنی سوٹی اَگے سُٹھی تے اوہ سَپ بَن گئیاں پَر ہارُونؔ دی سوٹھی اوہناں دیاں سوٹیاں نوں نِگل گئی۔ \v 13 . تے فِرعونؔ دا مَن ڈاڈا ہو گیا تے جیویں خُداوند نے پہلاں توں اوہناں دَسیا سی، اوہنے اوہناں دی نہ سُنی۔