\v 2 . فیر ربّ نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا، "مَیں خُداوند آں۔ \v 3 .اَتے مَیں ابرہامؔ اَتے اِضحاقؔ اَتے یعقُوبؔ نُوں خُدائے قادر دے طور تے وکھالی دِتا پر اپنے یہواوہؔ ناں توں اوہناں تے ظاہر نیئں ہویا۔ \v 4 .اَتے مَیں اوہناں نال اپنا عہد وی بَنھیا اے پئی کنعانؔ دا دیس جیہڑا اوہناں دے پَندھ دا دیس سی اَتے جِہدے وِچ اوہ پردیسی سَن، دیاں گا۔ \v 5 . اَتے مَیں اِسرائیلیاں جِنہاں نُوں مِصریاںؔ نیں غُلامی وِچ رکھیا ہویا اے دا ورلاپ وی سُن کے اپنے بَنھے ہوئے عہد نُوں یاد کِیتا اے۔
See in Reader
