\v 28 . تد خُداوند نے مُوسیٰؔ نوں آکھیا پئی، "تُسیں کدوں تیِک میری شیریعت تے میریاں حُکماں نُوں منن توں نہ کردے رہوو گے؟۔ \v 29 . ویکھو کیوں جو تہانوں سبت دا دیہاڑا دِتا گیا اے ایسے لئی اوہ تہانوں چھیِویں دیہاڑے دو دیہاڑیاں جوگی روٹی دیندا اے۔سو تُسیں اپنی اپنی تھاں تے رہوو تے ستویں دیہاڑے کوئی اپنی تھاں توں باہر نہ جاوے"۔ \v 30 . سو لوکاں نیں ستویں دیہاڑے آرام کیِتا۔
See in Reader
