\v 4 .تد خُداوند نے مُوسیٰؔ نوں آکھیا، " ہتھ ودھا کے اوہنوں پُوشلوں پَھڑ لَے۔" سواوہنے ہتھ وَدھایا اَتے اوہنوں پھَڑ لیا۔ اوہ اوہدے ہتھ وِچ سوٹی بن گیا۔ \v 5 .تاں جو اوہ بھروسہ کرن پئی خُداوند اوہناں دے پئو دادے دا ربّ ابرہامؔ دا ربّ اِضحاقؔ دا ربّ تے یعقُوبؔ دا ربّ تینوں وکھالی دِتا۔