\v 3 .تد اوہناں نے آکھیا پئی عِبرانیاںؔ دا ربّ ساہنوں مِلیا اے سو ساہنوں اِجازت دے پئی اسیں تِن دیہاڑیاں دا پَندبیابان وَل کر کے خُداوند اپنے ربّ لئی قُربانی کرئیے تاں جو اینج نہ ہووے پئی اوہ ساڈے وِچ وبا گھلے یاں ساہنوں تلوار نال مروا دیوے۔ \v 4 .تد مِصرؔ دے بادشاہ نے اوہناں نوں آکھیا اوہ مُوسیٰؔ تے ہارُونؔ تُسیں ایہناں لوکاں نوں ایہناں دے کَم توں کیوں چھُدواندے او؟ جاوتُسیں اپنا اپنا بھار چُکو۔ \v 5 . تے فِرعونؔ نے ایہہ ویِہ آکھیا پئی ویکھو ایہہ لوک ایس دیس وِچ بتھیرا وَدھ گئے نیں تے تُسیں ایہناں نوں ایہناں دے کَم توں بہاندے او۔
See in Reader
