\v 4 . جد ربّ نے ویکھیا پئی اوہ ویکھن لئی کترا کے آن ڈیا اے تے ربّ نے اوہنوں جھاڑی وِچوں واج ماری تے آکھیا ،اوہ مُوسیٰؔ ! اوہ مُوسیٰؔ! اوہنے آکھیا میں حاضر آں۔ \v 5 . تد اوہنے آکھیاپئی ایدھر نیڑے نہ آ۔ اپنے پیروں جُتی لاہ کیوں جو جِتھے تُوں کھلوتا ایں اوہ تھاں پاک اے ۔ \v 6 . فیر اوہنے آکھیا پئی میں تیرے پئو دا ربّ مطلب کہ ابرہامؔ دا ربّ تے اِضحاقؔ دا ربّ تے یعُقوبؔ دا ربّ ہاں۔ مُوسیٰؔ نے اپنا مُنہ لُکایا کیوں جو اوہ ربّ نوں ویکھن توں ڈر دا سی۔
See in Reader
