mr_ulb/08-RUT.usfm

\id RUT
\ide UTF-8
\h रूथ
\toc1 रूथ
\toc2 रूथ
\toc3 rut
\mt1 रूथ


\s5
\c 1
\p
\v 1 मग असे झाले की शास्ते राज्य करत असता त्या देशात दुष्काळ पडला. आणि यहूदातील बेथलेहेम येथील कोणी एक माणूस आपली पत्नी व दोन पुत्रांसह मवाब देशी गेला.
\v 2 आणि त्या मनुष्याचे नाव अलीमलेख आणि त्याच्या पत्नीचे नाव नामी होते व त्याच्या दोन पुत्रांची नावे महलोन व खिल्लोन असून ती एफ्राथा यहूदातील बेथलेहेम येथील होती. ती मवाब देशी राहण्यास गेली.
\p
\s5
\v 3 आणि नामीचा पती अलीमलेख मरण पावला आणि तिच्या दोन पुत्रांबरोबर ती मागे राहिली.
\v 4 आणि त्या दोघांनी दोन मवाबी स्त्रिया पत्नी म्हणून केल्या. एकीचे नाव अर्पा आणि दुसरीचे नाव रूथ होते, आणि ते तेथे जवळपास दहा वर्षे राहिले.
\v 5 मग महलोन व खिल्लोन मरण पावले. याप्रमाणे नामी आपला पती व दोन पुत्र यांच्यामागे एकटी राहिली.
\p
\s5
\v 6 परमेश्वराने आपल्या लोकांस अन्न पुरविले आहे आणि मदत केली आहे हे तिने ऐकले तेव्हा आपल्या दोन्ही सुनांसह ती मवाब देशातून परत यहूदा देशात जाण्यास निघाली.
\v 7 आणि ती आपल्या दोन्ही सुनांसह राहत होती त्याठिकाणाहून परत यहूदा देशास जाण्यास निघाली.
\p
\s5
\v 8 आणि नामी आपल्या दोन्ही सुनांस म्हणाली, तुम्ही दोघी आपआपल्या आईच्या घरी जा. तुम्ही जशी मृतांवरवर आणि माझ्यावर दया केली तशीच परमेश्वर तुमच्यावर करो. "
\v 9 परमेश्वर करो आणि तुम्हाला दुसऱ्या पतीच्या घरी विसावा मिळो आणि तिने त्यांचे चुंबन घेतले व त्या मोठ्याने रडू लागल्या.
\v 10 आणि त्या तिला म्हणाल्या आम्ही तुझ्याबरोबर तुझ्या लोकांकडे येणार.
\p
\s5
\v 11 नामी म्हणाली, माझ्या मुलींनो, परत जा, तुम्ही मजबरोबर का येता? माझ्या पोटी का आणखी पुत्र आहेत की ते तुमचे पती होतील?
\v 12 माझ्या मुलींनो माघारी जा. मी आता म्हातारी झाले आहे. पती करण्याचे माझे वय नाही. जर मला पती मिळण्याची आशा आहे असे मी म्हटले तरी व आज रात्रीच तो मिळाला आणि मला पुत्रही झाले,
\v 13 तरी ते मोठे होऊपर्यत तुम्ही त्यांची वाट पाहाल का? तुम्ही आता लग्न न करता पतीशिवाय राहाल का आणि त्याची वाट पहाल का? माझ्या मुलींनो, तुम्हाला होणाऱ्या दुःखासाठी मी फार दुःखी होत आहे, कारण परमेश्वराचा हात माझ्याविरूध्द फिरला आहे.
\p
\s5
\v 14 आणि तिच्या सुना मोठा आवाज काढून आणि पुन्हा रडू लागल्या. अर्पाने आपल्या सासूचे चुंबन घेतले. परंतु रूथ तिला धरून राहिली.
\p
\v 15 मग ती तिला म्हणाली, ऐक तुझी जाऊ आपल्या लोकांकडे व देवाकडे परत गेली आहे. तर तूही आपल्या जावेच्या मागून जा.
\p
\s5
\v 16 आणि रूथ म्हणाली मला सोडून जा आणि माझ्यापासून दूर जा अस मला सांगू नका तुम्ही जिथे जाल तिथे मी येईल, तुम्ही जिथे राहाल तिथे मी राहील तुमचे लोक ते माझे लोक, तुमचा देव तो माझा देव.
\v 17 तुम्ही मराल तेथे मी मरेल व तिथेच मला पुरले जाईल. मरणाशिवाय कशानेही तुमचा माझा वियोग झाला तर परमेश्वर मला शिक्षा करो किंवा त्यापेक्षा अधिक करो.
\v 18 आणि रूथने आपल्याबरोबर जाण्याचा दृढनिश्चय केला आहे हे नामीने पाहिले तेव्हा तिने तिच्यासोबत वादविवाद करण्याचे थांबवले.
\p
\s5
\v 19 मग त्या दोघी बेथलेहेमात चालत पोहचल्या. आणि बेथलेहेमात आल्यावर सर्व नगर त्याच्यासाठी खूप गलबलून गेले आणि स्त्रिया म्हणू लागल्या, हीच का ती नामी?
\v 20 आणि ती त्यांना म्हणाली, मला नामी (मनोरमा) म्हणू नका, तर मला मारा (दु:खदायक) म्हणा कारण सर्वसमर्थाने मला फारच क्लेशमय वागवले आहे.
\v 21 मी भरलेली गेले याप्रकारे परमेश्वराने मला रिकामी परत आणले, परमेश्वराने माझ्याविरूध्द साक्ष दिली आहे आणि त्या सर्वसमर्थाने मला दु:खीत केले आहे म्हणून तुम्ही मला नामी का म्हणता?
\p
\s5
\v 22 याप्रमाणे नामी आणि तिची मवाबी सून रूथ हिला घेऊन मवाब देशातून परत आली आणि त्या बेथलेहेमात आल्या तेव्हा सातूचा हंगामास आरंभ झाला होता.

\s5
\c 2
\p
\v 1 आणि नामीच्या पतीचा एक नातेवाईक होता. तो अलीमलेख याच्या कुळांतला असून मोठा धनवान माणूस होता. त्याचे नाव बवाज असे होते.
\v 2 आणि मवाबी रूथ नामीला म्हणाली, मला शेतात जाऊ दे, म्हणजे ज्याची कृपादृष्टी माझ्यावर होईल त्यामागे मी धान्याचा सरवा वेचीत जाईन. तेव्हा तिने म्हटले जा, माझ्या मुली.
\s5
\v 3 मग ती निघून शेतात गेली, आणि कापणी करणाऱ्यांच्या मागे धान्य वेचू लागली, तेव्हा अलीमलेखाच्या कुळातला बवाज याच्या शेताच्या भागात जाण्याची संधी तिला मिळाली.
\v 4 आणि पहा, बवाज बेथलेहेम गावातून शेतात परत आला तेव्हा तो कापणी करणाऱ्यास म्हणाला, परमेश्वर तुम्हाबरोबर असो, आणि त्यांनी उत्तर दिले" परमेश्वर तुला आशीर्वादित करो. "
\s5
\v 5 मग बवाज कापणी करणाऱ्यांस म्हणाला ही तरुण स्री कोण आहे?
\v 6 कापणी करणाऱ्यांवर देखरेख करणाऱ्याने म्हटले नामीबरोबर मवाब देशाहून आलेली ही मवाबी कन्या आहे
\v 7 ती मला म्हणाली कृपाकरून कापणी करणाऱ्यांच्या मागून पेंढ्यांमधला सरवा मला वेचू दे. ती तेथे येऊन सकाळपासून आतापर्यत वेचीत आहे, थोडा वेळ मात्र ती घरांत बसली होती.
\p
\s5
\v 8 बवाज रूथेस म्हणाला, मुली, तू माझे ऐकतेस ना? तू दुसऱ्याच्या शेतात सरवा वेचावयास जाऊ नको, येथेच माझ्या तरुण नोकराणीबरोबर राहा.
\v 9 हे ज्या शेताची कापणी करत आहेत त्याकडे नजर ठेवून त्यांच्यामागून जा. मी ह्या माणसास तुला त्रास देऊ नये अशी सूचना दिली आहे ना? आणि तुला तहान लागली तर पाण्याच्या भांड्याकडे जाऊन तरूणांनी जे पाणी भरून ठेवले त्यातील पाणी पी.
\p
\s5
\v 10 तेव्हा ती बवाजापुढे दंडवत घालून म्हणाली, मज परक्या स्त्रिवर कृपादृष्टी करून माझा समाचार घेतला याचे कारण काय?
\v 11 आणि बवाज तिला म्हणाला, तुझा पती मरण पावल्यापासून तू आपल्या सासूशी कशी वागलीस व तू आपल्या आईवडीलांना व जन्मदेश सोडून तुला जे लोक परीचित नाहीत अशा लोकांत तू आलीस ही सविस्तर माहिती मला मिळाली आहे.
\v 12 देव तुझ्या कृतीचे फळ तुला देवो. आणि ज्याच्या पंखाचा आश्रय करायला तू आलीस तो परमेश्वर इस्राएलाचा देव याच्यापासून तुला, तो तुला पुरे पारितोषिक देवो.
\p
\s5
\v 13 मग ती म्हणाली, माझ्या धन्या आपली कृपादृष्टी मजवर राहू द्यावी. मी आपल्या कोणत्याहि दासीच्या बरोबरीची नसून आपण मजशी ममतेने बोलून माझे समाधान केले आहे.
\p
\s5
\v 14 आणि भोजनसमयी बवाज तिला म्हणाला, इकडे ये, भाकर खा. ह्या कढीत आपली भाकर बुडव. त्या कापणी करणाऱ्यांच्या पंक्तीस ती बसली व त्यांनी तिला हुरडा दिला. तो तिने पोटभर खाल्ल्यावर काही शिल्लक राहिला.
\p
\s5
\v 15 ती सरवा वेचावयास निघाली तेव्हा बवाजाने आपल्या गड्यास सांगितले, तिला पेंढ्यांत वेचू द्या, मना करू नका.
\v 16 आणि चालता चालता पेंढ्यातून मूठमूठ टाकत जा. तिला वेचू द्या, तिला धमकावू नका.
\p
\s5
\v 17 तिने याप्रकारे संध्याकाळपर्यत सरवा झोडिला त्याचे एफाभर सातू निघाले.
\v 18 ते घेऊन ती नगरात गेली. तिने काय वेचून आणले ते तिच्या सासूने पाहिले. तसेच तिने पुरे इतके खाऊन उरलेले आणले होते तेही तिला दिले.
\p
\s5
\v 19 तिच्या सासूने तिला विचारले, आज तू कोठे सरवा वेचला? आणि हे काम कोठे केलेस? ज्याने तुला मदत केली ,त्याचे कल्याण होवो. मग आपण कोणाच्या शेतात काम आज केले ते तिने सासूस सांगितले. ती म्हणाली ज्या माणसाच्या शेतात काम केले त्याचे नाव बवाज.
\v 20 नामी आपल्या सुनेस म्हणाली, ज्या परमेश्वराने जीवंतावर व मृतांवरहि आपली दया करण्याचे सोडले नाही, तो त्याचे कल्याण करो. नामी तिला आणखी म्हणाली, हा माणूस आपल्या नातलगापैकी आहे, एवढेच नव्हे तर आपले वतन सोडविण्याचा त्यास अधिकार आहे.
\p
\s5
\v 21 मग मवाबी रूथेने सांगितले की तो मला म्हणाला की माझे गडी सर्व कापणी करत तोपर्यत त्याच्या मागोमाग राहा.
\v 22 नामी आपली सून रूथ हिला म्हणाली, मुली, तू त्याच्याच नोकराणीबरोबर जावे, इतरांच्या शेतात तू लोकांस दिसू नये हे बरे.
\p
\s5
\v 23 याप्रकारेे सातूचा आणि गव्हाचा हंगाम संपेपर्यत तिने बवाजाच्या नोकराणीबरोबर सरवा वेचला. आणि ती आपल्या सासूबरोबर राहिली.

\s5
\c 3
\p
\v 1 आणि तिची सासू नामी तिला म्हणाली, माझ्या मुली तुझे चांगले होऊन तुला विसाव्यासाठी एखादे स्थळ मिळावे म्हणून मला शोध करावयास नको काय?
\v 2 तर हे पाहा, ज्याच्या नोकराणीबरोबर तू राहिलीस तो बवाज आपला नातलग नव्हे काय? तो आज रात्री खळ्यात सातू उफणणार आहे.
\p
\s5
\v 3 तर तू शुध्द होऊन, सुगंधीत तेल लावून, वस्त्र बदलून खळ्यात जा, पण त्याचे खाणेपिणे संपेपर्यत तू त्याच्या नजरेस पडू नको.
\v 4 तो कोठे निजतो ते पाहून ठेव आणि तो निजला म्हणजे तू जाऊन त्याच्या पायावरचे पांघरून काढून तेथे निजून राहा. मग काय करावयाचे ते तोच तुला सांगेल.
\v 5 ती म्हणाली, तुम्ही सांगता ते सर्व मी करीन.
\p
\s5
\v 6 तिने खळ्यात गेल्यावर आपल्या सासूच्या सांगण्याप्रमाणे केले.
\v 7 खाणेपिणे झाल्यावर त्याचे मन प्रसन्न होऊन तो जाऊन धान्याच्या राशीच्या बाजूला झोपला. मग ती गपचूप जाऊन बवाजाच्या पायावरचे पांघरून काढून तेथे झोपली.
\p
\s5
\v 8 मग मध्यरात्र झाल्यावर तो दचकून जागा झाला आणि वर डोके करून पाहतो तो आपल्या पायापाशी कोणी स्री झोपलेली आहे असे त्याच्या दृष्टीस पडले.
\v 9 तेव्हा तो तिला म्हणाला, तू कोण आहेस? ती म्हणाली, मी आपली दासी रूथ आहे, या आपल्या दासीला आपल्या पांघरूणाखाली घ्या. कारण आमचे वतन सोडविण्याचा अधिकार आपल्याला आहे.
\p
\s5
\v 10 तो म्हणाला, मुली, परमेश्वर तुझे कल्याण करो, तू पहिल्यापेक्षा दुसऱ्या खेपेस अधिक प्रेमळपणा दाखविलास. कारण धनवान किंवा गरीब अशा कोणत्याही तुरुणाच्यामागे तू गेली नाहीस.
\v 11 तर मुली भिऊ नकोस, तू म्हणतेस तसे मी तुझ्यासंबंधाने करतो. कारण माझ्या गावच्या सर्व लोकांना माहित आहे की तू सदगुणी स्री आहेस.
\p
\s5
\v 12 मी तुझे वतन सोडवावयास जवळचा नातलग आहे खरा, तथापि माझ्याहूनही जवळचा आणखी एक नातलग आहे.
\v 13 तू रात्रभर येथे राहा, आणि सकाळी तो तुजसंबंधाने नातलगाचे काम करण्यास तयार झाला तर बरेच आहे. त्याला ते करू दे. पण तुझ्यासंबंधाने नातलगाचे काम करण्यास तयार झाला नाहीतर, परमेश्वराच्या जिवीताची शपथ, ते मी करीन. सकाळपर्यत झोपून राहा.
\p
\s5
\v 14 ती त्याच्या पायाशी झोपून राहिली, आणि मग माणूस माणसाला ओळखेल इतके उजाडेल त्याच्या अगोदर उठली, कारण बवाजाने तिला सांगितले होते की खळ्यात कोणी स्री आली होती हे कोणाला कळता कामा नये.
\v 15 तो तिला म्हणाला, तुझ्या अंगावरची चादर आणून पसरून धर. तिने ती पसरल्यावर त्याने सहा मापे सातू मोजून तिच्या पदरात टाकले व तिच्या खांद्यावर ठेवले. मग तो गावात गेला.
\p
\s5
\v 16 सासूकडे ती आली तेव्हा ती तिला म्हणाली, माझ्या मुली, कसे काय झाले? तेव्हा त्या माणसाने कायकाय केले ते तिने तिला सगळे सांगितले.
\v 17 तिने सांगितले की सहा मापे सातू त्याने मला दिले. तो म्हणाला, आपल्या सासूकडे रिकाम्या हाताने जाऊ नको.
\v 18 ती म्हणाली, मुली, या गोष्टींचा कसा काय परिणाम होतो हे समजेपर्यत तू स्वस्थ राहा. कारण आज तो मनुष्य ह्या गोष्टीचा शेवट लावल्याशिवाय राहावयाचा नाही.

\s5
\c 4
\p
\v 1 आता बवाज वेशीत जाऊन बसला. आणि इतक्यात बवाज ज्या जवळच्या नातलगाबद्दल बोलला होता तोसुद्धा तेथे आला. तेव्हा हा त्याला म्हणाला, येथे येऊन बस. तोसुद्धा तेथे जाऊन बसला.
\v 2 आणि गावातील दहा वडिल पुरुषास बोलावले आणि म्हणाला, तुम्ही इकडे येऊन बसा. आणि तोसुद्धा बसला.
\p
\s5
\v 3 मग तो त्या जवळच्या नातलगास म्हणाला, मवाब देशातून नामी आली आहे. ती तुझा माझा बंधू अलीमलेख याच्या शेताचा भाग विकत आहे.
\v 4 आणि तुला हे कळवावे, आणि येथे या बसलेल्यासमोर आणि माझ्या वडिलजनांसमोर तू तो विकत घ्यावा. तो जर खंडणी भरून सोडवशील तर मला सांग, म्हणजे मला कळेल, कारण खंडून घेण्यास तुझ्याशिवाय कोणी नाही, आणि तुझ्यानंतर मी आहे. तो म्हणाला, मी खंडून घेईल.
\p
\s5
\v 5 मग बवाज म्हणाला ज्या दिवशी ते शेत नामीच्या हातून विकत घेशील त्यादिवशी मृताची पत्नी मवाबी रूथ हिच्याकडूनही तुला ते विकत घ्यावे लागेल, ते अशासाठी की मृताचे नाव त्याच्या वतनाला चालावे.
\v 6 आणि तो जवळचा नातलग म्हणाला, माझ्याच्याने ते वतन खंडणी भरून सोडवता येत नाही. सोडवले तर माझ्या वतनाचे माझ्याकडून नुकसान होईल. म्हणून माझा खंडून घेण्याचा अधिकार तू घे.
\p
\s5
\v 7 वतन खंडणी भरून सोडविण्याची व त्याची अदलाबदल करून करार पक्के करण्याची पूर्वी इस्राएलात एक पध्दत होती की मनुष्य आपल्या चपला काढून दुसऱ्यास देत असे.
\v 8 तो जवळचा नातलग बवाजास म्हणाला, तूच ते विकत घे. आणि असे म्हणून त्याने आपल्या चपला काढल्या.
\p
\s5
\v 9 आणि बवाज त्या वडिल जनास व सर्व लोकांस म्हणाला, आज तुम्ही साक्षी आहात की जे काही अलीमलेखाचे आणि खिल्लोन व महलोन यांचे होते ते सर्व मी नामीच्या हातून घेतले आहे.
\v 10 याखेरीज महलोनाची स्री मवाबी रूथ माझी पत्नी म्हणून तिचा स्विकार करतो. ते यासाठी की मृताचे नाव त्याच्या वतनात कायम रहावे, मृताचे नाव त्याच्या भाऊबंदातून व गावच्या वेशीतून नष्ट होऊ नये.
\p
\s5
\v 11 तेव्हा वेशीतील सर्व लोक व वडिल जन म्हणाले, आम्ही साक्षी आहो, ही जी स्री तुझ्या घरी येत आहे तिचे परमेश्वर इस्राएल घराण्याची स्थापना करणाऱ्या राहेल आणि लेआ प्रमाणे करो. एफ्राथा येथे भरभराट आणि बेथलहेमांत कीर्ती होवो.
\v 12 आणि तामारेच्या पोटी यहूदापासून झालेल्या पेरेसाच्या घराण्यासारखे तुझे घराणे या नववधूच्या पोटी परमेश्वर जे संतान येईल त्याच्याद्वारे होवो.
\p
\s5
\v 13 मग बवाजाने रूथेशी लग्न केले व ती त्याची पत्नी झाली. तो तिच्यापाशी गेला तेव्हा परमेश्वराच्या दयेने तिच्या पोटी गर्भ राहून तिला पुत्र झाला.
\v 14 तेव्हा तेथील नामीस म्हणाल्या, परमेश्वर धन्यवादित असो, कारण त्याने तुला जवळच्या नातलगाशिवाय राहू दिले नाही. आणि त्याचे नाव इस्राएलात प्रसिध्द होवो.
\v 15 आणि तो तुला पुन्हा जीवन देणारा व वृध्दपणी सांभाळणारा असा होईल, कारण जी सून तुझ्यावर प्रीति करते, जी सात मुलांपेक्षा तुला अधिक आहे, तिला तो झाला आहे.
\p
\s5
\v 16 तेव्हा नामीने ते बालक घेतले, आणि आपल्या उराशी धरून ती त्याची दाई झाली.
\v 17 आणि नामीला पुत्र झाला असे म्हणून शेजारणीनी त्याचे नाव ओबेद ठेवले. तो इशायाचा पिता व दावीदाचा आजोबा झाला.
\p
\s5
\v 18 आता ही पेरेशाची वंशावळ आहे. पेरेस हेस्रोनाचा पिता झाला,
\v 19 हेस्रोन रामचा पिता झाला आणि राम अम्मीनादाबाचा पिता झाला,
\v 20 आणि अम्मीनादाब नहशोनाचा पिता झाला आणि नहशोन सल्मोनाचा पिता झाला,
\v 21 आणि सल्मोन बवाजाचा पिता झाला आणि बवाज ओबेदाचा पिता झाला
\v 22 ओबेद इशायाचा पिता झाला आणि इशाय दावीदाचा पिता झाला.