See in Reader
306 lines
50 KiB
Plaintext
306 lines
50 KiB
Plaintext
\id LAM
|
|
\ide UTF-8
|
|
\h ພຣະທຳເພງຄ່ຳຄວນ
|
|
\toc1 ພຣະທຳເພງຄ່ຳຄວນ
|
|
\toc2 ພຣະທຳເພງຄ່ຳຄວນ
|
|
\toc3 lam
|
|
\mt ພຣະທຳເພງຄ່ຳຄວນ
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 1
|
|
\p
|
|
\v 1 ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ເອີຍ ບັດນີ້ນອນຢຽດຢູ່ດຽວດາຍ ຄັ້ງໜຶ່ງເປັນນະຄອນທີ່ມິປະຊາຊົນໜາແໜ້ນ ແລະ ຄັ້ງໜຶ່ງນັ້ນ ກໍໄດ້ຮັບກຽດຈາກຊາວໂລກາ ແຕ່ມາບັດນີ້ ເຈົ້າພັດເປັນດັ່ງແມ່ໝ້າຍ; ເຈົ້າເປັນເຈົ້າຍິງໃນທ່າມກາງເມືອງທັງຫລາຍ ແຕ່ບັດນີ້ຖືກລົດ ກຽດລົງ ຕົກເປັນທາດ ສາແລ້ວ.
|
|
\v 2 ນາງຈຶ່ງ ຮ້ອງໄຫ້ ຕະຫລອດທັງຄືນ ນາໍ້ຕາຫລັ່ງໄຫລ ຖ້ວມລົງອາບແກ້ມ. ເພື່ອນຝູງໃນອະດີດ ກໍບໍ່ ເຫລືອເພື່ອປອບໃຈ ບັດນີ້ພັນທະມິດຕ່າງ ກໍ ຫັກຫລັງຕໍ່ສູ້ນາງແລ້ວ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ຊາວຢູດາ ຕົກເປັນທາດ ຂາດຜູ້ຊ່ວຍເຫລືອ ທັງຖືກບັງຄັບໃຫ້ໜີຫ່າງໄກ ຈາກເມືອງບ້ານ. [ກ] ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນແດນອື່ນ ບໍ່ມີບ່ອນເປັນຂອງຕົນເອງ ຖືກອ້ອມດ້ວຍ ສັດຕູ ບໍ່ມີທາງທີ່ຈະປົບໜີໄປໄດ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 4 ບັດນີ້ ຈຶ່ງບໍ່ມີຜູ້ໃດມາເຝົ້າຍັງພຣະວິຫານ ເພື່ອນະມັດສະການ ໃນມື້ສັກສິດ ຕ່າງໆ. ຍິງສາວເຄີຍຮ້ອງເພງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ກໍທົນ ທຸກຄືກັນ ບັນດາປະໂຣຫິດ ມີແຕ່ຮ້ອງຄວນຄາງ ທັງສິ້ນ. ປະຕູທາງເຂົ້ານະຄອນ ກໍຫວ່າງເປົ່າ ພູເຂົາຊີໂອນ ກໍໂສກເສົ້າ ເຈັບປວດ ໃນຊີວີ.
|
|
\v 5 ພວກສັດຕູໄດ້ເປັນ ນາຍເໜືອນາງ ພວກເຂົາໄດ້ຢຶດເອົານາງ ໃຫ້ ຢູ່ໃຕ້ອໍານາດ ຍ້ອນນາງເຮັດບາບ ຈຶ່ງໃຫ້ນາງ ທົນທຸກ ລູກໆຂອງນາງນັ້ນ ຕ່າງກໍຖືກຈັບໄປ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 6 ເປັນພຽງແຕ່ອະດີດ ທີ່ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ຮຸ່ງເຮືອງ ພວກເຈົ້ານາຍຂອງນາງ ກໍອ່ອນແຮງ ດັ່ງກວາງ ທີ່ອຶດຢາກ ຊຶ່ງກາໍ ລັງທີ່ຕົນມີຢູ່ນັ້ນ ພວມຈະໝົດໄປ ໃນຂະນະທີ່ ປົບໜີຈາກນາຍພານ ຕາມລ່າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 7 ບັດນີ້ ເມື່ອຕົກຢູ່ໃນສະພາບ ຮົກຮ້າງ ເພພັງ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ກໍຄິດເຖິງ ສິ່ງຮຸ່ງເຮືອງໃນອະດີດ. ເມື່ອຢູ່ໃນກໍາມື ຂອງສັດຕູ ນັ້ນ ກໍບໍ່ມີຜູ້ໃດຊ່ວຍຊູ ຜູ້ທີ່ຊະນະ ເພາະຕົນ ຫລົ້ມຈົມ ກໍຫົວຂວັນໃສ່ຊໍ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 8 ກຽດສັກສີ ທີ່ເຄີຍມີນັ້ນ ກໍສູນສິ້ນໝົດໄປ ນາງເປືອຍຕົວ ແລະ ຖືກຄົນດູໝິ່ນປະໝາດ. ນາງຄໍ່າຄວນ ແລະ ລີ້ໜ້າດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເປັນມົນທິນ ດ້ວຍຕົນເຮັດບາບ.
|
|
\v 9 ມົນທິນຂອງນາງ ນັ້ນ ເບິ່ງເຫັນໄດ້ງ່າຍດາຍ ແຕ່ນາງບໍ່ຫ່ວງໃຍ ນາໍຊາຕາກາໍ ຂອງຕົນຈັກດີ້. ນາງລົ້ມແຮງໂພດ ຈົນບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດປອບໃຈ ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂຜດເມດຕາ ເພາະສັດຕູ ຂອງນາງ ໄດ້ຊະນະ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 10 ພວກສັດຕູເຂົ້າມາປຸ້ນ ມາລັກເອົາ ຊັບສົມບັດທັງໝົດ ທີ່ນາງມີຢູ່ນັ້ນ. ນາງໄດ້ ເຫັນ ພວກສັດຕູ ເຂົ້າໄປໃນ ພຣະວິຫານ ທີ່ ພຣະເຈົ້າຫ້າມປາມ ບໍ່ໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດເຂົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 11 ປະຊາຊົນຄໍ່າຄວນ ຂະນະທີ່ຊອກ ຫາຢູ່ຫາກິນ ພວກເຂົາແລກປ່ຽນຊັບສິນ ກັບ ອາຫານ ໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່. ຊາວເມືອງ ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂໍຊົງໂຜດ ຫລຽວເບິ່ງດ້ວຍ! ເບິ່ງວ່າ ຍາກຈົນ ເທົ່າໃດ. ”
|
|
\v 12 ນາງຮ້ອງໃສ່ ທຸກຄົນຜ່ານໄປ ວ່າ, “ເບິ່ງຂ້ອຍແດ່ [ຂ] ບໍ່ມີຜູ້ໃດ ທີ່ເຈັບປວດ ເໝືອນດັ່ງຂ້ອຍເປັນ ຄວາມເຈັບປວດທີ່ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ນໍາມາໃຫ້ຂ້ອຍ ໄດ້ຮັບ ຄາວ ທີ່ພຣະອົງໂກດຮ້າຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 13 ພຣະອົງໄດ້ສົ່ງໄຟ ຈາກເບື້ອງເທິງລົງມາ ເປັນໄຟ ທີ່ລຸກໄໝ້ ຢູ່ພາຍໃນຈິດໃຈ ຂ້ອຍ. ພຣະອົງໄດ້ຫ້າງແຮ້ວໃສ່ຂ້ອຍ ແລະ ເຮັດໃຫ້ລົ້ມລົງ ກັບພື້ນດິນ ປະຖິ້ມຂ້ອຍໃຫ້ ເຈັບປວດ ຢູ່ຢ່າງນັ້ນ.
|
|
\v 14 ພຣະອົງບັນທຶກທຸກການບາບ ທີ່ຂ້ອຍໄດ້ ເຮັດມາ ແລ້ວກໍມັດ ທັງໝົດລວມເຂົ້າ ໃສ່ກັນໄວ້; ພຣະອົງຫ້ອຍ ບາບເຫລົ່ານັ້ນ ໃສ່ໄວ້ເທິງຄໍ ຂ້ອຍຈຶ່ງອ່ອນເພຍເພາະບາບກາໍ ນັ້ນໜັກໂພດ. ພຣະເຈົ້າຢາເວ ມອບຂ້ອຍໃຫ້ເຫລົ່າສັດຕູ ແລະ ຂ້ອຍກໍບໍ່ມີຜູ້ໃດ ຊ່ວຍຂ້ອຍຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາໄດ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 15 ພຣະອົງໄດ້ ຫົວເຍີ້ຍ ທະຫານ ຂອງຂ້ອຍທັງໝົດ ສົ່ງກອງທັບມາ ທາໍລາຍ ພວກ ຊາຍໜຸ່ມຂອງຂ້ອຍ. ພຣະອົງໄດ້ຢຽບຢໍ່າ ປະຊາຊົນຂອງຂ້ອຍລົງ ດັ່ງໝາກອະງຸ່ນ ຢູ່ໃນ ໂຮງ ບີບເຫລົ້າອະງຸ່ນນັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 16 ເຫດສະນັ້ນແຫລະ ຂ້ອຍຈຶ່ງຮ້ອງໄຫ້ ອອກມາ ຈົນເບົ້າຕາ ທັງສອງ ນອງດ້ວຍນາໍ້ ຕາທັງສິ້ນ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດອອຍໃຈຂ້ອຍໄດ້ ບໍ່ມີຜູ້ ໃດໃຫ້ກາໍລັງໃຈ ສັດຕູໄດ້ຊະນະຂ້ອຍ ປະຊາຊົນບໍ່ເຫລືອຫຍັງຈັກດີ້.
|
|
\v 17 ຂ້ອນເດ່ ມືອອກເພື່ອວິ້ງວອນໃຫ້ ຄົນຊ່ວຍເຫລືອ ແຕ່ ກໍບໍ່ມີຜູ້ໃດ ຊ່ວຍເຫລືອຂ້ອຍໄດ້. ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເອີ້ນໃຫ້ສັດຕູມາ ຕໍ່ສູ້ຂ້ອຍທຸກທິດທາງ ພວກເຂົາເຮັດຕໍ່ຂ້ອຍ ດັ່ງເຮັດກັບ ສິ່ງທີ່ເປິເປື້ອນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 18 ແຕ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊົງຊອບທາໍ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ ຈຶ່ງເປັນຢູ່ຢ່າງນີ້. ຈົ່ງຟັງຂ້ອຍເທີ້ນ ປະຊາຊົນທົ່ວທຸກບ່ອນ ເອີຍ ຈົ່ງຫລຽວເບິ່ງດູ ຄວາມເຈັບປວດຂອງຂ້ອຍ. ຊາຍໜຸ່ມ ແລະ ຍິງສາວ ທີ່ຂ້ອຍມີຢູ່ ທັງໝົດກໍຖືກຈັບໄປ ເປັນຊະເລີຍ ທັງສິ້ນ.
|
|
\v 19 ຂ້ອຍໄດ້ເອີ້ນຫາ ໝູ່ເພື່ອນທີ່ເຄີຍຮັກແພງກັນ ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຍອມໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອແກ່ຂ້ອຍ. ພວກປະໂຣຫິດ ແລະ ຜູ້ນາໍ ກໍລົ້ມຕາຍທາງໃນເມືອງ ຂະນະທີ່ ພວກເຂົາ ຊອກຫາ ອາຫານກິນໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 20 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂໍຊົງໂຜດ ເບິ່ງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ ເຈັບປວດ ແລະ ທຸກໃຈ ເຫລືອທີ່ຈະກ່າວ ຫົວໃຈຂ້ານ້ອຍ ເຈັບປວດ ເພາະມີບາບໜາ ຄົນຂ້າກັນ ຕາມຖະໜົນ ມີ ຄົນຕາຍ ທີ່ເຮືອນດ້ວຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 21 ໂຜດຟັງ [ຄ] ຄໍາຄໍ່າຄວນດ້ວຍ ເພາະ ຂາດຜູ້ອອຍໃຈ ສັດຕູຕ່າງກໍດີໃຈ ທີ່ພຣະອົງ ນາໍໄພພິບັດມາ ຖືກຂ້ານ້ອຍ. ຂໍໂຜດນາໍ [ງ] ເອົາມື້ທີ່ພຣະອົງ ສັນຍານັ້ນ ມາສາ ແລະ ໂຜດໃຫ້ພວກສັດຕູ ຖືກທໍລະມານດ້ວຍເຖີດ.
|
|
\v 22 ໂຜດປະນາມ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ຂອງ ພວກເຂົາ ແດ່ແມ ໂຜດລົງໂທດພວກເຂົາ ດັ່ງທີ່ໄດ້ລົງໂທດຂ້ານ້ອຍນັ້ນ ຍ້ອນການບາບ ທີ່ຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ກະທາໍມາ ຈຶ່ງທຸກຮ້ອນຫລາຍ ທັງຄໍ່າຄວນ ຢ່າງເຈັບປວດ.”
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 2
|
|
\p
|
|
\v 1 ເພາະພຣະເຈົ້າຢາເວ ໂກດຮ້າຍ ຈຶ່ງໃຫ້ ຄວາມມືດຫຸ້ມຫໍ່ ພູເຂົາ ຊີໂອນ ຄວາມງົດງາມ ດັ່ງສະຫວັນຂອງພູເຂົາ ຊີໂອນ ພຣະອົງໄດ້ປ່ຽນໃຫ້ ເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງ. ໃນມື້ທີ່ພຣະອົງ ໂກດຮ້າຍ ຕໍ່ສູ້ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ພຣະອົງ ປະຖິ້ມ ແມ່ນແຕ່ພຣະວິຫານ ໃນມື້ນັ້ນ.
|
|
\v 2 ໃນທຸກໆ ໝູ່ບ້ານ ຂອງອານາຈັກ ຢູດາຍ ພຣະເຈົ້າຢາເວ ໄດ້ທາໍລາຍຢ່າງ ບໍ່ເມດຕາ ຈັກດີ້ ທັງປ້ອມລ້ອມ ກາໍແພງດ້ວຍ ທີ່ປ້ອງກັນ ດິນແດນ ໃຫ້ອານາຈັກ ກັບຜູ້ປົກຄອງ ຖືກອັບອາຍຂາຍໜ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ດ້ວຍໃຈ ກີ້ວໂກດ ຊົງທັບມ້າງ ກາໍລັງອິດສະຣາເອນ ເມື່ອສັດຕູ ມາໂຈມຕີ ພຣະອົງ ກໍບໍ່ຍອມຊ່ວຍ. ພຣະອົງໄດ້ຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາ ດ້ວຍຄວາມ ໂມໂຫ ດັ່ງໄຟ ເຜົາຜານ ພຣະອົງ ໄດ້ທາໍລາຍ ທຸກສິ່ງຖິ້ມ.
|
|
\v 4 ດັ່ງເປັນສັດຕູ ຜູ້ໜຶ່ງ ພຣະອົງແນລູກທະນູ ໃສ່ພວກເຮົາ ຜູ້ ທີ່ພວກເຮົາພໍໃຈ ແລະ ຍິນດີນາໍ ພຣະອົງກໍ ຂ້າຖິ້ມໝົດ. ຢູ່ໃນພຣະວິຫານ ຂອງ ພຣະອົງ ທີ່ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ກໍເທຄວາມກີ້ວໂກດ ລົງໃສ່ ດັ່ງໄຟ ທີ່ເຜົາໄໝ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 5 ພຣະເຈົ້າຢາເວ ໄດ້ທາໍລາຍຊາດ ອິດສະຣາເອນ ດັ່ງເປັນສັດຕູຜູ້ໜຶ່ງ ພຣະອົງໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ປ້ອມ ປ້ອງກັນເມືອງ ແລະ ຣາຊວັງ ຮົກຮ້າງ ເພພັງສິ້ນ. ພຣະອົງໄດ້ນາໍ ຄວາມໂສກເສົ້າມາສູ່ ຢູດາຍ ຄວາມທຸກໃຈ ບໍ່ ສຸດເປັນ ມາສູ່ປະຊາຊົນດ້ວຍ.
|
|
\v 6 ພຣະອົງ ໄດ້ທາໍລາຍ ພຣະວິຫານ ໃຫ້ໝຸ່ນທະລາຍ ຄື ບ່ອນທີ່ພວກເຮົາ ໃຊ້ນະມັດສະການ ພຣະເຈົ້າ ນອກນີ້ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ບໍ່ໃຫ້ມີ ມື້ສັກສິດ ແລະ ວັນຊະບາໂຕ ກະສັດທັງປະໂຣຫິດ ດ້ວຍຄວາມຄຽດອັນເຄືອງໃຈ ຂອງ ພຣະອົງ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 7 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ບໍ່ຍອມຮັບແທ່ນບູຊາ ຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ປະຖິ້ມພຣະວິຫານ ອັນບໍຣິສຸດດ້ວຍ; ພຣະອົງໃຫ້ສັດຕູ ທາໍລາຍ ກາໍແພງ ພຣະວິຫານ ພວກເຂົາ ໂຮຮ້ອງຍິນດີເພາະໄດ້ໄຊຊະນະ ຄື ໃນຄັ້ງໜຶ່ງ ນັ້ນ ເປັນບ່ອນທີ່ພວກເຮົາ ພາກັນ ນະມັດສະການ ຢ່າງຊົມຊື່ນຍິນດີລົ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 8 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກາໍນົດໄວ້ ຢ່າງ ແນ່ນອນວ່າ ກາໍແພງ ທີ່ຕັ້ງ ພູເຂົາ ຊີໂອນ ຕ້ອງຖືກທາໍລາຍກ້ຽງ; ພຣະອົງວັດແທກ ໃຫ້ ແນ່ໃຈວ່າ ມັນຖືກທາໍລາຍໝົດ ບັດນີ້ ຫໍຄອຍ ແລະ ກາໍແພງ ກໍຫັກເພພັງ ລົງກ້ຽງ.
|
|
\v 9 ປະຕູກາໍແພງ ກໍລົ້ມ ແລະ ພັງລົງ ເປັນເສດຫິນ ກົງເຫລັກ ກໍຫັກຕົກລົງ ເປັນຊິ້ນ ໆ. ບັດນີ້ ກະສັດ ແລະ ຂຸນນາງ ກໍຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍ ການສັ່ງສອນ ກົດບັນຍັດ ກໍບໍ່ມີຕໍ່ໄປອີກແລ້ວ ສ່ວນພວກຜູ້ທາໍນວາຍ ກໍບໍ່ໄດ້ຮັບ
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 10 ບັນດາຄົນເຖົ້າແກ່ ທີ່ຢູ່ໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ຕ່າງ ກໍພາກັນ ນັ່ງກັບພື້ນດິນ ຢ່າງມິດງຽບ ໂດຍນຸ່ງຜ້າກະສອບເຂົ້າ ແລະ ເອົາຂີ້ດິນ ໂຮຍໃສ່ຫົວ ສ່ວນພວກຍິງສາວ ກໍ ພາກັນກົ້ມຫົວ ລົງກັບພື້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 11 ຂ້ອຍຮ້ອງໄຫ້ ຈົນຕາຕູບ ຕາໂປ ຢ່າງ ອິດອ່ອນ ຂ້ອຍເຈັບປວດຍ້ອນ ເພາະເມື່ອຍອ່ອນ ໃນຈິດໃຈ. ຂ້ອຍອິດອ່ອນ ຍ້ອນເສົ້າໂສກ ທີ່ປະຊາຊົນຖືກທໍາລາຍ ພວກເດັກນ້ອຍ ກໍລົ້ມລົງ ຕາມທາງດ້ວຍ.
|
|
\v 12 ພວກເຂົາພາກັນຮ້ອງຖາມ ແມ່ຂອງຕົນວ່າ, “ມີອາຫານ ຢູ່ທີ່ໃດແດ່ ພໍລູກໄດ້ກິນ. ” ຕາມ ຫົນທາງ ພວກເຂົາລົ້ມ ດັ່ງຄົນໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ຄ່ອຍໆສິ້ນໃຈຕາຍ ໃນອ້ອມແຂນ ຂອງ ແມ່.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 13 ຂ້ອຍຈະເວົ້າ ຫຍັງໄດ້ແດ່? ໂອ ເຢຣູຊາເລັມ ເອີຍ ຈະອອຍໃຈເຈົ້າຢ່າງໃດ? ຜູ້ໃດແດ່ ທົນທຸກຢ່າງນີ້? ໄພພິບັດ ທີ່ເຈົ້າໄດ້ ຮັບບໍ່ມີຂອບເຂດ ດັ່ງມະຫາສະໝຸດ ບໍ່ມີຫວັງ ໃດໆ ທີ່ຈະປິ່ນປົວເຈົ້າໄດ້ສາແລ້ວ.
|
|
\v 14 ຜູ້ທາໍນວາຍ ຂອງ ພວກເຈົ້າ ບໍ່ມີຫຍັງ ກ່າວຈາ ນອກຈາກ ກ່າວຄໍາຫລອກລວງ ເທົ່ານັ້ນ; ພວກເຂົາ ເທດສະໜາ ຫລອກລວງ ບອກ ວ່າ, ການບາບເຈົ້າບໍ່ມີ ພວກເຂົາໃຫ້ເຈົ້າ ຄິດ ວ່າ ບໍ່ຈາໍເປັນຕ້ອງ ກັບໃຈໃໝ່.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 15 ຄົນຜ່ານ ນະຄອນໄປ ຕ່າງກໍເບິ່ງເຈົ້າ ຢ່າງຫຍໍ້ຫຍັນ ພວກເຂົາເບະສົບ ຫົວຂວັນ ທີ່ນະຄອນ ເພພັງ ຮົກຮ້າງ. ພວກເຂົາກ່າວ ວ່າ, “ນີ້ບໍທີ່ວ່າ ເປັນເມືອງ ທີ່ສວຍງາມ? ນະຄອນ ທະນົງໃຈ ທົ່ວທັງໂລກ? ”
|
|
\v 16 ສັດຕູ ດູຖູກ ເຈົ້າ ແລະ ຈ້ອງຕາເບິ່ງຢ່າງ ກຽດຊັງ ພວກເຂົາເບະສົບ ເວົ້າຫຍໍ້ຫຍັນ ໃສ່ເຈົ້າ ດັ່ງນີ້: “ພວກເຮົາໄດ້ທາໍລາຍ ມັນລົງແລ້ວເດ ນີ້ຄື ມື້ທີ່ພວກເຮົາລໍຄອຍ ຢາກເຫັນແຕ່ດົນແລ້ວ.”
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 17 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກະທາໍການ ຕາມ ທີ່ພຣະອົງວາງແຜນ ໄວ້ແລ້ວ. ຖ້ອຍຄໍາ ຕັ້ງແຕ່ ດົນນານ ຂອງ ພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ສໍາເລັດແລ້ວ ຄື ທາໍລາຍຢ່າງ ບໍ່ມີຄວາມເມດຕາ ຕາມທີ່ພຣະອົງ ໄດ້ບອກ. ພຣະອົງໃຫ້ເຫລົ່າສັດຕູ ໄດ້ໄຊຊະນະພວກເຮົາ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາດີໃຈ ທີ່ໄດ້ເຫັນພວກເຮົາ ຫລົ້ມສະຫລາຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 18 ໂອ ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ເອີຍ ຈົ່ງສົ່ງ ສຽງຮ້ອງຫາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເຖີດ ຈົ່ງໃຫ້ ກາໍແພງເມືອງ ຮ້ອງຫາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ [ຈ] ຈົ່ງໃຫ້ນາໍ້ຕາຂອງເຈົ້າ ໄຫລດັ່ງສາຍນາໍ້ ທັງເວັນ ທັງຄືນ ເຈົ້າເອງກໍຊຸດໂຊມລົງ ເພາະ ໂສກເສົ້າ ຮ້ອງໄຫ້
|
|
\v 19 ຕະຫລອດທັງຄືນ ນັ້ນໃຫ້ເຈົ້າ ລຸກຂຶ້ນມາ ລຸກແລ້ວ ລຸກອີກ ຄໍ່າຄວນຫາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ; ຈົ່ງເປີດໃຈເຈົ້າ ອອກ ຂໍໃຫ້ເມດຕາລູກເຈົ້າ ທັງຫລາຍ ຜູ້ທີ່ອຶດ ຫິວ ຕາຍຕາມແຈຫົນທາງ ທຸກເສັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 20 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂໍໂຜດເບິ່ງ ພວກທີ່ພຣະອົງ ພວມເຮັດໃຫ້ ທໍລະມານ ຢູ່ນັ້ນ ສົມຄວນບໍ ທີ່ພວກຜູ້ຍິງພາກັນກິນລູກ ທີ່ ພວກຕົນຮັກຫລາຍ ສົມຄວນບໍທີ່ພວກປະໂຣຫິດ ທັງຜູ້ທາໍນວາຍ ຈະຖືກຂ້າ ທີ່ພຣະວິຫານ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 21 ບໍ່ວ່າ ຄົນໜຸ່ມ ຫລື ຄົນເຖົ້າ ກໍລົ້ມລົງ ຕາມຫົນທາງ ຊາຍໜຸ່ມ ຍິງສາວ ກໍຖືກສັດຕູ ຂ້າດ້ວຍດາບ. ໃນມື້ທີ່ພຣະອົງໂກດຮ້າຍ ພຣະອົງ ໄດ້ຂ້າພວກເຂົາ ເປັນການຂ້າໝູ່ ໂດຍບໍ່ເມດຕາ ຈັກດີ້.
|
|
\v 22 ພຣະອົງໄດ້ ເຊີນ ໃຫ້ເຫລົ່າສັດຕູ ມາງານລ້ຽງ ຄື ນາໍເອົາຄວາມຢ້ານໃຫຍ່ ອ້ອມຂ້ານ້ອຍໄວ້ ໃນມື້ທີ່ອົງພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂກດຮ້າຍນັ້ນ ບໍ່ມີຜູ້ໃດ ໜີໄປໄດ້ເລີຍ ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າ ລູກໆ ທີ່ຂ້ານ້ອຍຮັກ ລ້ຽງດູ ມານັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 3
|
|
\p
|
|
\v 1 ຂ້ອຍ ຄື ຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ຮູ້ວ່າ ຖືກລໍາບາກ ເປັນຢ່າງໃດ ຖືກລໍາບາກ ເພາະພຣະເຈົ້າ ໄດ້ລົງໂທດ.
|
|
\v 2 ພຣະອົງໄດ້ຊຸກຂ້ອຍ ໃຫ້ອອກໜ້າຍ່າງ ໄປໃນມືດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນໃນແຈ້ງ
|
|
\v 3 ແລະ ໄດ້ຕົບຕີຂ້ອຍ ຫລາຍເທື່ອ ຫລາຍທີ ໂດຍ ບໍ່ມີຄວາມເມດຕາປານີ ຕໍ່ຂ້ອຍ.
|
|
\v 4 ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ ເນື້ອໜັງຂອງຂ້ອຍ ເຖົ້າແກ່ ຂຶ້ນ ກະດູກທັງຫລາຍຂອງຂ້ອຍ ພຣະອົງໄດ້ ຫັກແຕກໄປ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 5 ພຣະອົງໄດ້ຂັງຂ້ອຍໄວ້ ໃນບ່ອນທີ່ມີຄວາມລໍາບາກໜັກ ແລະ ຄວາມເຈັບປວດ.
|
|
\v 6 ພຣະອົງໄດ້ບັງຄັບຂ້ອຍ ໃຫ້ອາໄສຢູ່ໃນ ບ່ອນມືດມິດ ເໝືອນຢ່າງຄົນທັງຫລາຍ ທີ່ໄດ້ ຕາຍ ແຕ່ດົນແລ້ວ.
|
|
\v 7 ພຣະອົງໄດ້ເອົາໂສ້ ລ່າມຂ້ອຍ ໄວ້ເປັນຢ່າງດີ ເປັນນັກໂທດ ທີ່ບໍ່ ມີຫວັງປົບໜີໄປໄດ້.
|
|
\v 8 ຂ້ອຍຮ້ອງຫາ ຜູ້ຊ່ວຍເຫລືອ ສຽງດັງ ໆ ແຕ່ພຣະເຈົ້າ ບໍ່ຟັງ ສຽງຮ້ອງ ຂອງຂ້ອຍ;
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 9 ເມື່ອຂ້ອຍ ຍ່າງຍ້າຍ ກໍຍ່າງ ໂຊເຊ ໄປ ຫັນໄປ ທາງໃດ ກໍມີແຕ່ ກາໍແພງ ຫິນຕັນໄວ້.
|
|
\v 10 ພຣະອົງໄດ້ຄອຍຖ້າ ຈັບຂ້ອຍ ດັ່ງໂຕໝີ ແລະ ລີ້ໂດດຄຸບໃສ່ ໂດຍໄວ ເໝືອນສິງ ໂຕໜຶ່ງ.
|
|
\v 11 ພຣະອົງຕາມໄລ່ຂ້ອຍ ໃຫ້ອອກຈາກ ຫົນທາງ ຈີກເນື້ອ ເປັນຕ່ອນໆ ແລ້ວກໍປະຖິ້ມຂ້ອຍໄວ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 12 ພຣະອົງ ກົ່ງໜ້າທະນູ ແລະ ຍິງລູກທະນູ ຂອງພຣະອົງ ໃສ່ຂ້ອຍ ແລະ ເຮັດ ໃຫ້ຂ້ອຍ ເປັນເປົ້າ ລູກທະນູ ນັ້ນ.
|
|
\v 13 ພຣະອົງຍິງໃສ່ ຖືກໜ້າເອິກ ຊອດຫົວໃຈ ດ້ວຍລູກທະນູ ຊຶ່ງພຣະອົງມີໃນບັ້ງ
|
|
\v 14 ຄົນ ທັງຫລາຍ ຫົວຂວັນຂ້ອຍ ຕະຫລອດ ທັງວັນ ຂ້ອຍຈຶ່ງເປັນຕົວຕະຫລົກ ໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າ ເຍາະເຍີ້ຍ.
|
|
\v 15 ພຣະອົງໃຫ້ຈິດໃຈຂ້ອຍ ເຕັມແຕ່ ຄວາມຂົມຂື່ນ ໃຫ້ໂສກເສົ້າຫງອຍເຫງົາ ຕະຫລອດເວລາ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 16 ພຣະອົງ ໄດ້ເອົາໜ້າຂ້ອຍ ຖູໃສ່ພື້ນ ດິນ ແລະ ໃຊ້ກ້ອນຫິນ ທຸບແຂ້ວຂ້ອຍ.
|
|
\v 17 ຈິດໃຈຂ້ອຍ ຂາດສັນຕິສຸກ ຈົນຫລົງລືມໄປ ວ່າ ຄວາມສຸກນັ້ນເປັນຢ່າງໃດແທ້.
|
|
\v 18 ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າ ຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປ ດົນນານ ຄວາມຫວັງໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ບໍ່ມີສາແລ້ວ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 19 ເມື່ອຄິດເຖິງ ຄວາມເຈັບປວດ ທັງ ຂາດທີ່ພັກອາໄສ ຈິດໃຈຂ້ອຍກໍເຕັມດ້ວຍ ຢາພິດ ອັນຂົມຂື່ນ;
|
|
\v 20 ຂ້ອຍຄິດເຖິງ ເລື່ອງນີ້ ຢ່າງບໍ່ສິ້ນສຸດເປັນ ແລະ ຈິດວິນຍານຂ້ອຍ ກໍໝອງເສົ້າ.
|
|
\v 21 ແຕ່ວ່າຂ້ອຍນັ້ນຍັງ ມີຄວາມຫວັງ ເມື່ອຂ້ອຍຄິດເຖິງວ່າ ຍັງມີຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງ:
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 22 ຄວາມຮັກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອັນບໍ່ສິ້ນສຸດເປັນ ແລະ ພຣະເມດຕາກໍຍັງດໍາລົງ ຄົງຢູ່
|
|
\v 23 ຊຶ່ງທຸກໆເຊົ້າ ກໍສົດຊື່ນເບີກບານ ແລະ ແນ່ນອນເໝືອນ ດັ່ງຕາເວັນຂຶ້ນ.
|
|
\v 24 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເປັນທຸກໆ ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມີ ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຝາກຄວາມຫວັງໄວ້ ໃນພຣະເຈົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 25 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ດີຕໍ່ທຸກໆຄົນ ຄື ຕໍ່ ຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈ ໃນພຣະອົງນັ້ນ.
|
|
\v 26 ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນສິ່ງດີເລີດ ທີ່ຄອຍຖ້າຢ່າງອົດທົນ ຄື ຄອງຄອຍພຣະອົງ ມາຊ່ວຍພວກເຮົາໃຫ້ພົ້ນ
|
|
\v 27 ເປັນການດີເລີດ ທີ່ຮຽນຮູ້ເອົາຄວາມ ອົດທົນ ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາ ຍັງໜຸ່ມແໜ້ນຢູ່.
|
|
\v 28 ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມທົນທຸກ ທໍລະມານ ກໍຄວນນັ່ງຢູ່ຄົນດຽວ ອົດທົນຢ່າງ ມິດງຽບ;
|
|
\v 29 ພວກເຮົາຄວນກົ້ມຂາບ ນອບນ້ອມຍອມຟັງ ເພາະຍັງຫວັງວ່າ ຜູ້ໜຶ່ງຈະມາ ຊ່ວຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 30 ເຖິງວ່າ ພວກເຮົາຖືກຂ້ຽນ ແລະ ຫຍໍ້ຫຍັນກໍຕາມ ກໍຄວນຍອມຮັບເອົາ ທຸກໆສິ່ງນັ້ນ.
|
|
\v 31 ພຣະເຈົ້າ ຢາເວ ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມ ເມດຕາ ແລະ ຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຮົາໄປ ຕະຫລອດ.
|
|
\v 32 ພຣະອົງອາດເຮັດໃຫ້ ພວກເຮົາໂສກເສົ້າເສຍໃຈ ແຕ່ຄວາມຮັກ ຂອງພຣະອົງ ກໍໝັ້ນຄົງແນ່ແທ້.
|
|
\v 33 ພຣະອົງບໍ່ພໍໃຈ ທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ ພວກເຮົາ ເສຍໃຈ ຫລື ໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ເຈັບປວດ ແລະ ໂສກເສົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 34 ເມື່ອຈິດວິນຍານ ພວກເຮົາເຈັບປວດ ເພາະຖືກຢຽບຢໍ່າຢູ່ໃນຄຸກມືດ;
|
|
\v 35 ເມື່ອຄົນອື່ນບໍ່ຍອມຮັບເອົາສິດທີ່ພຣະອົງໂຜດ ປະທານ ໃຫ້ພວກເຮົານັ້ນ.
|
|
\v 36 ເມື່ອຄວາມ ຍຸດຕິທາໍ ຖືກໃຊ້ໃນທາງຜິດທີ່ສານ ພຣະເຈົ້າຢາເວ ຂອງພວກເຮົາກໍຮູ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 37 ບໍ່ມີຜູ້ໃດ ເຮັດສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດ ໄດ້ເລີຍ ຖ້າພຣະເຈົ້າຢາເວ ເອງບໍ່ປະສົງໃຫ້ເຮັດ. [ສ]
|
|
\v 38 ບໍ່ວ່າດີ ຫລື ຊົ່ວ ກໍບໍ່ຫ່ອນເກີດຂຶ້ນມາ ຖ້າພຣະອົງບໍ່ອະນຸຍາດ ໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ.
|
|
\v 39 ເມື່ອຖືກລົງໂທດ ຍ້ອນບາບ ທີ່ພວກເຮົາໄດ້ ກະທໍາ ເປັນຫຍັງພວກເຮົາ ຈຶ່ງມັກຈົ່ມຮ້າຍ? [ຊ]
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 40 ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາສໍາຫລວດ ທາງຊີວິດ ຂອງພວກເຮົາ ແລະ ຫັນກັບຄືນມາຫາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
|
\v 41 ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາ ເປີດຈິດໃຈອອກ ແລະ ພາວັນນາ ອະທິຖານ ຫາ ພຣະເຈົ້າ ທີ່ຟ້າສະຫວັນ ວ່າ,
|
|
\v 42 “ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດ ບາບ ແລະ ເປັນກະບົດ ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຍົກ ໂທດໃຫ້
|
|
\v 43 ພຣະອົງໄດ້ຕາມສັງຫານຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ ພຣະເມດຕາ ກໍຖືກສັບຊ້ອນ ໂດຍ ພຣະໂກດຮ້າຍ
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 44 ຄໍາພາວັນນາ ອະທິຖານ ຂອງພວກ ຂ້ານ້ອຍ ຂຶ້ນໄປບໍ່ເຖິງຍ້ອນ ຄວາມຮ້າຍຂອງ ພຣະອົງ ຕຶບໜາ ດັ່ງກ້ອນເມກ.
|
|
\v 45 ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍ ເປັນສິ່ງເສດເຫລືອ ຂີ້ເຫຍື້ອຖືກຖິ້ມໄປ ໃນທ່າມກາງ ຊົນຊາດອື່ນໆ.
|
|
\v 46 ພວກຂ້ານ້ອຍ ຖືກໝິ່ນປະໝາດນິນທາ ຈາກເຫລົ່າສັດຕູ ທີ່ຕໍ່ສູ້ ພວກ ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ.
|
|
\v 47 ພວກຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ຖືກພິນາດ ແລະ ຈິບຫາຍ ໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນບ່ອນ ອັນຕະລາຍ ແລະ ຢ້ານ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 48 ນາໍ້ຕາຂ້ານອ້ ຍ ໄຫລຫລັ່ງດັ່ງສາຍທາລາ ເພາະປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍ ຖືກທາໍ ລາຍ.
|
|
\v 49 ນາໍ້ຕາຂ້ານ້ອຍ ໄຫລຫລັ່ງບໍ່ຂາດສາຍ ແລະ ກໍປະຕິເສດ ການປອບໃຈ ໃດໆ ທັງສິ້ນ.
|
|
\v 50 ຈົນກວ່າ ພຣະອົງຫລຽວເບິ່ງມາຈາກສະຫວັນ ແລະ ເຫັນພວກຂ້ານ້ອຍ ຖືກການລໍາບາກ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 51 ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍ ເປັນທຸກໜັກໜາ ເມື່ອເຫັນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ກັບຜູ້ຍິງ ຂອງເມືອງນັ້ນ.
|
|
\v 52 ຂ້ານ້ອຍເປັນດັ່ງນົກທີ່ຖືກແຮ້ວ ຂອງ ສັດຕູ ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍໄດ້.
|
|
\v 53 ພວກເຂົາໂຢນຂ້ານ້ອຍ ລົງໃນຂຸມທັງເປັນ ແລະ ເອົາຫິນອັດປາກ ຂອງ ຫລຸມນັ້ນໄວ້.
|
|
\v 54 ນໍ້າເລີ່ມໄຫລຖ້ວມຂ້ານ້ອຍ ຂຶ້ນໄປ ຄິດວ່າ ຄວາມຕາຍໃກ້ເຂົ້າມາສາແລ້ວ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 55 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂ້ານ້ອຍ ຮ້ອງຫາພຣະອົງ ຄໍ່າຄວນຮ້ອງຂໍ ຈາກພື້ນ ຫລຸມເລິກ
|
|
\v 56 ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຂໍນັ້ນ ພຣະອົງກໍໄດ້ຍິນ ຍິນສຽງຮ້ອງທູນຂໍ ຂອງຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.
|
|
\v 57 ພຣະອົງໄດ້ຕອບ ແລະ ບອກຂ້ານ້ອຍ ມາວ່າ, “ຢ່າຢ້ານກົວເລີຍ.”
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 58 ຂ້າແດ່ ພຣະເຈົ້າ ຢາເວ ພຣະອົງໄດ້ມາ ຊ່ວຍກູ້ເອົາ ທັງມາຊ່ວຍຊູ ເອົາຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້.
|
|
\v 59 ຈົ່ງຕັດສິນຂ້ານ້ອຍ ດ້ວຍຄວາມເມດຕາ ສາ ພຣະອົງຮູ້ເຖິງຄວາມຜິດ ທີ່ມີຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ.
|
|
\v 60 ພຣະອົງຮູ້ວ່າ ສັດ ຕູກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍ ສໍ່າໃດ ແລະ ວາງອຸບາຍ ຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ ຢ່າງໃດດ້ວຍ.
|
|
\v 61 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະອົງໄດ້ຍິນຄໍາເວົ້າ ປະໝາດ ພຣະອົງຮູ້ຈັກອຸບາຍ ທັງໝົດຂອງ ພວກເຂົາເຈົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 62 ພວກເຂົາ ເວົ້າເລື່ອງຂ້ານ້ອຍ ຕະຫລອດ ທັງວັນ ແລະ ຮ່ວມກັນວາງແຜນ ຕໍ່ ສູ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່.
|
|
\v 63 ບໍ່ວ່າລຸກ ຫລື ນັ່ງ ຕັ້ງແຕ່ ເຊົ້າ ຈົນເຖິງແລງ ພວກເຂົາແກ້ງຫຍໍ້ຫຍັນ ຂ້ານ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 64 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂຜດລົງໂທດພວກເຂົາເທາະ ເພາະສິ່ງທີ່ພວກເຂົາ ໄດ້ກະທາໍນັ້ນ.
|
|
\v 65 ຈົ່ງສາບແຊ່ງ ພວກເຂົາ ໃຫ້ມີຈິດໃຈປຶກໜາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາ ຜິດຫວັງຢູ່ຕະຫລອດ.
|
|
\v 66 ຈົ່ງຕາມລ່າ ຕາມກວາດລ້າງ ພວກເຂົາສາ ໃຫ້ຈິບຫາຍ ໄປຈາກ ຜືນແຜ່ນດິນໂລກ ຂອງ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 4
|
|
\p
|
|
\v 1 ຄໍາທີ່ເຫຼື້ອມໃສ ແວວວັບ ໄດ້ຖືກມົວ ໝອງໄປ ຫິນຂອງພຣະວິຫານ ກໍແຕກ ກະຈາຍໄປ ເຕັມຫົນທາງ.
|
|
\v 2 ພວກຊາຍໜຸ່ມ ທີ່ເມືອງ ຊີໂອນ ນັ້ນປະເສີດ ເລີດລໍ້າ ດັ່ງຄໍາແກ່ພວກເຮົາ ແຕ່ບັດນີ້ ພວກເຂົາກໍນັບ ເປັນເໝືອນ ໝໍ້ດິນທາໍມະດາ ເທົ່ານັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ແມ່ນແຕ່ ແມ່ໝາປ່າ ກໍຍັງລ້ຽງລູກມັນ ແຕ່ຄົນຂອງຂ້ອຍ ໂຫດຮ້າຍຕໍ່ລູກ ດັ່ງນົກກະຈອກເທດ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 4 ພວກເຂົາ ປ່ອຍໃຫ້ລູກນ້ອຍ ອຶດເຂົ້າ ຫິວນໍ້າ ຈົນຕາຍ ເດັກນ້ອຍຂໍທານ ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດ ເອົາອາຫານໃຫ້.
|
|
\v 5 ຄົນທີ່ເຄີຍກິນ ອາຫານ ອັນດີນັ້ນ ກໍຕາຍຫິວຢູ່ຕາມຖະໜົນ ຫົນທາງ ຄົນທີ່ໃຫຍ່ຂຶ້ນມາ ຢ່າງຟຸມເຟືອຍ ກໍ ຄົ້ນກິນອາຫານ ໃນກອງຂີ້ເຫຍື້ອ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 6 ຄົນຂ້ອຍຖືກລົງໂທດ ໜັກກວ່າ ຊາວເມືອງ ໂຊໂດມ ຄື ຜູ້ທີ່ລົ້ມຕາຍ ກະທັນ ຫັນໂດຍສີມືພຣະເຈົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 7 ົພວກເຈົ້າຊາຍ [ຍ] ທີ່ບໍຣິສຸດ ຜຸດຜ່ອງ ດັ່ງຫິມະຂາວ ມີແຮງ ແລະ ເຂັ້ມແຂງ ສຸຂະພາບ ດີເດັ່ນ.
|
|
\v 8 ບັດນີ້ ພວກເຂົາ ນອນຢຽດ ຕາມຖະໜົນ ບໍ່ມີຜູ້ຮູ້ຈັກໜ້າຕາ ພວກເຂົາກາໍ່ດໍາ ໃນຄວາມຕາຍທັງນັ້ນ; ສ່ວນ ເນື້ອໜັງພວກເຂົາເຈົ້າ ກໍຫ່ຽວແຫ້ງ ສໍ່າກັບ ຟືນ ຈ່ອຍຜອມຫລາຍ ຈົນເຫັນໜັງຕິດກະດູກ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 9 ພວກທີ່ຕາຍ ໃນການສູ້ຮົບ ກໍດີກວ່າ ຕາຍທີຫລັງ ທີ່ຄ່ອຍໆ ຫິວຕາຍຂາດອາຫານ ກິນໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່.
|
|
\v 10 ໄພພິບັດ ທີ່ມາເຖິງ ຄົນຂອງຂ້ອຍ ມີແຕ່ສິ່ງຢ້ານກົວ ແມ່ຜູ້ທີ່ຮັກ ລູກ ຮັກຜົວ ກໍຕົ້ມລູກຕົນເອງ ກິນໄດ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 11 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມ ໂກດຮ້າຍ ຂອງພຣະອົງ ອອກມາຢ່າງເຕັມ ກໍາລັງ ໂດຍໄດ້ດັງໄຟຈູດພູເຂົາ ຊີໂອນ ຈົນ ເມືອງໄໝ້ ເຜົາຜານຈຸພື້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 12 ແມ່ນແຕ່ ຜູ້ປົກຄອງຄົນຕ່າງຊາດ ທັງຄົນອື່ນໆກໍດີ ກໍບໍ່ເຊື່ອວ່າ ມີນັກຮຸກຮານ ບຸປະຕູນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ ໄດ້.
|
|
\v 13 ແຕ່ ເຫດການນີ້ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນແລ້ວ ເພາະບາບ ຂອງຜູ້ທາໍນວາຍ ໃນນະຄອນ ແລະ ບັນດາ ປະໂຣຫິດ ກໍມີຄວາມຜິດ ໃນຖານເຮັດໃຫ້ ຄົນບໍ່ຜິດຕ້ອງຕາຍຍ້ອນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 14 ພວກຜູ້ຄົນຍ່າງ ເຕະຝຸ່ນຕາມທາງ ໃນນະຄອນ ດັ່ງຄົນຕາບອດ ຍ່າງໄປມາ ລ້າ ໆ ຊຶ່ງມີຮອຍເລືອດ ຕິດຢູ່ຕາມເຄື່ອງນຸ່ງ ຈົນບໍ່ມີ ຜູ້ໃດ ກ້າຈັບບາຍພວກເຂົາ.
|
|
\v 15 ປະຊາຊົນ ຮ້ອງໃສ່ພວກເຂົາວ່າ, “ໜີໄປສາ ພວກເຈົ້າ ເປັນມົນທິນ ຢ່າສູ່ແຕະຕ້ອງຂ້ອຍ. ” ສະນັ້ນ ພວກເຂົາ ຈຶ່ງໄດ້ຊັດເຊພະເນຈອນ ໄປຈາກ ປະເທດນີ້ ສູ່ທີ່ອື່ນໄກ ຂາດການຕ້ອນຮັບ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 16 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ບໍ່ໄດ້ເປັນຫ່ວງ ພວກເຂົາ ອີກຕໍ່ໄປ ພຣະອົງເອງເປັນຜູ້ໃຫ້ພວກເຂົາ ແຕກກະຈັດກະຈາຍ. ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ ເຫັນແກ່ໜ້າ ພວກປະໂຣຫິດ ທັງບໍ່ໃຫ້ຄວາມນັບຖື ຕໍ່ພວກຜູ້ປົກຄອງ ຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 17 ພວກເຮົາຫລຽວເບິ່ງ ຈົນອິດເມື່ອຍ ແຕ່ ບໍ່ເຫັນຄວາມຊ່ວຍເຫລືອໃດໆ ພວກເຮົາ ຄອງຄອຍ ຖ້າຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ຈາກ ປະເທດ ທີ່ບໍ່ມີຫຍັງຊ່ວຍໄດ້.
|
|
\v 18 ສັດຕູກາໍ ລັງຈອບເບິ່ງບາດຍ່າງພວກເຮົາ, ພວກເຮົາຍ່າງໄປມາ ແມ່ນແຕ່ ຕາມຫົນທາງ ກໍບໍ່ໄດ້. ມື້ ຂອງພວກເຮົານັ້ນ ມັນກໍສັ້ນເຂົ້າ ທຸກທີ, ວາລະສຸດທ້າຍຂອງພວກເຮົາ ມາເຖິງສາແລ້ວ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 19 ພວກເຂົາ ໄດ້ໄລ່ຕິດຕາມ ພວກເຮົາ ວ່ອງໄວ ດັ່ງນົກອິນຊີ ທີ່ບິນລົງມາຈາກ ເວຫາ ສະກົດຮອຍ ຕາມພວກເຮົາຢູ່. ພວກເຂົາລົງ ມາຕາມເນີນ ເພື່ອຄອຍຈັບເອົາພວກເຮົາ ຢ່າງບໍ່ຮູ້ຕົວໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງ ກັນດານນັ້ນ.
|
|
\v 20 ພວກເຂົາ ຈັບເອົາຜູ້ທີ່ຊີ້ຂາດ ຊີວິດ ຂອງ ພວກເຮົາ ຄື ກະສັດຜູ້ທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເອງໄດ້ເລືອກເອົານັ້ນ ຄື ຜູ້ທີ່ພວກເຮົາໄດ້ ໄວ້ວາງໃຈ ໃນຕົວເພິ່ນ ເພື່ອປົກປ້ອງພວກເຮົາ ຈາກພວກຮຸກຮານ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 21 ຊາວ ເອໂດມ ແລະ ອູເສ ຈົ່ງຫົວ ເຍາະເຍີ້ຍ ຕໍ່ໄປ ຈົ່ງພາກັນດີໃຈ ໃນຍາມທີ່ພວກເຈົ້າດີໃຈໄດ້. ໄພພິບັດ ຂອງ ພວກເຈົ້າ ກໍກໍາລັງ ມາເຖິງ ຄືກັນ ພວກເຈົ້າຈະເປືອຍຕົວຍ່າງໂຊເຊ ອັບອາຍ ຄືກັນດອກ
|
|
\v 22 ພູເຂົາ ຊີໂອນ ໄດ້ຊົດໃຊ້ຄ່າບາບ ທີ່ຕົນໄດ້ກະທາໍ ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ໃຫ້ພວກເຮົາ ເປັນຊະເລີຍ ຕໍ່ໄປອີກ; ແຕ່ພຣະອົງຈະລົງໂທດເຈົ້າ ເອໂດມ ເອີຍພຣະອົງ ຈະເປີດເຜີຍ ການກະທໍາຜິດຂອງເຈົ້າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 5
|
|
\p
|
|
\v 1 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂຜດຈົດຈາໍ ສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບ ພວກຂ້ານ້ອຍ ໂຜດ ຫລຽວເບິ່ງສາ ວ່າຖືກເສື່ອມເສຍ ຢ່າງໃດ ແລ້ວ.
|
|
\v 2 ຊັບສິນພວກຂ້ານ້ອຍ ກໍຢູ່ໃນກາໍ ມືຂອງຄົນແປກໜ້າ ໝົດຄົນຕ່າງຊາດ ອາໄສ ຢູ່ໃນເຮືອນ ພວກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ.
|
|
\v 3 ພໍ່ຂອງ ພວກຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ຖືກສັດຕູ ສັງຫານ ບັດນີ້ ແມ່ພວກຂ້ານ້ອຍ ຕ່າງກໍເປັນໝ້າຍ.
|
|
\v 4 ພວກຂ້ານ້ອຍ ຕ້ອງຈ່າຍຄ່ານາໍ້ ທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍກິນ ແລະ ຕ້ອງຊື້ຟືນທີ່ເອົາມາດັງໄຟນັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 5 ຖືກໄລ່ໄປ ດັ່ງລໍ ຫລື ອູດ ທີ່ແບກຂອງ ໜັກອິດເມື່ອຍ ອ່ອນແຮງ ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ພັກຜ່ອນ.
|
|
\v 6 ເພື່ອຢາກມີອາຫານ ລ້ຽງຊີບ ໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປ ຕ້ອງໄປຂໍທານນາໍ ເອຢິບ ແລະ ອັດຊີເຣຍ ພຸ້ນ.
|
|
\v 7 ບັນພະບຸລຸດ ໄດ້ເຮັດບາບ ແຕ່ບັດນີ້ ເພິ່ນຕາຍໄປ ພວກຂ້ານ້ອຍ ທົນທຸກຍ້ອນການບາບ ຂອງ ພວກເພິ່ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 8 ພວກຂ້ານ້ອຍ ຖືກປົກຄອງ ໂດຍຄົນຊົ່ວ ຄື ພວກທີ່ບໍ່ດີກວ່າ ທາດຮັບໃຊ້ ທັງຫລາຍ ແລະ ບໍ່ມີຜູ້ໃດຊ່ວຍ ພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນໄພ ຈາກອໍານາດ ຂອງພວກເຂົາໄດ້.
|
|
\v 9 ພວກ ຂ້າຄົນກໍທ່ອງທ່ຽວ ໄປມາ ຕາມຊົນນະບົດ; ພວກຂ້ານ້ອຍ ສ່ຽງຊີວິດຫາອາຫານ ມາລ້ຽງ ທ້ອງ.
|
|
\v 10 ຄວາມອຶດຫິວ ເຮັດໃຫ້ເຈັບໄຂ້ ຮ້ອນ ທົ່ວທັງຕົວຈົນໜັງແດງ ດັ່ງເຕົາອົບທີ່ກາໍ ລັງຮ້ອນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 11 ເມຍພວກຂ້ານ້ອຍ ຖືກຂົ່ມຂືນ ທີ່ພູເຂົາ ຊີໂອນ ທັງພວກຜູ້ສາວທີ່ຢູ່ຕາມບ້ານຂອງຢູດາຍ ດ້ວຍ.
|
|
\v 12 ພວກເຈົ້ານາຍ ທັງຫລາຍ ກໍໄດ້ຖືກພວກເຂົາ ຈັບໄປແຂວນ ຄໍ ແມ່ນແຕ່ ຜູ້ເຖົ້າ ຜູ້ແກ່ ກໍບໍ່ມີຄົນນັບຖືດ້ວຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 13 ຊາຍໜຸ່ມ ຕົກເປັນທາດຮັບໃຊ້ ແລະ ໂມ້ແປ້ງໃຫ້ພວກເຂົາ ເດັກຊາຍ ຍ່າງໂຊເຊ ຍ້ອນແບກມັດຟືນ ໜັກໜ່ວງ.
|
|
\v 14 ພວກ ເຖົ້າແກ່ ກໍບໍ່ໄດ້ນັ່ງທີ່ປະຕູເມືອງ ຕໍ່ໄປ ພວກ ຄົນໜຸ່ມ ກໍບໍ່ໄດ້ຫລິ້ນດົນຕຼີ ອີກດ້ວຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 15 ການຟ້ອນລໍາ ຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ກາຍມາ ເປັນການຮ້ອງໄຫ້ໂສກເສົ້າ.
|
|
\v 16 ບໍ່ມີສິ່ງໃດ ເຫລືອໄວ້ໃຫ້ອວດອ້າງ ໄດ້ເລີຍ ພວກຂ້ານ້ອຍ ເຄີຍສ້າງບາບ ຈຶ່ງນາໍສະໜອງ ບັດນີ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 17 ຈິດໃຈພວກຂ້ານ້ອຍ ຈຶ່ງອິດອ່ອນຍ້ອນ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ທັງໝົດທີ່ໄດ້ເກີດມາ ສາຍຕາ ພວກຂ້ານ້ອຍ ຈຶ່ງມົວລົງ ເບິ່ງຫຍັງເກືອບ ເຫັນບໍ່ໄດ້.
|
|
\v 18 ກໍຍ້ອນພູເຂົາ ຊີໂອນ ຕັ້ງຢູ່ ເປົ່າປ່ຽວ ວ່າງຄົນ ແລະ ເປັນບ່ອນພັກເຊົາ ຂອງ ພວກໝາປ່າ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 19 ຂ້າແດ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແຕ່ພຣະອົງ ເປັນກະສັດ ສືບໄປ ພຣະອົງຈະປົກຄອງ ຕະຫລອດໄປ ເປັນນິດ.
|
|
\v 20 ເຫດໃດ ຈຶ່ງໄດ້ປະຖິ້ມ ພວກຂ້ານ້ອຍ ຢ່າງດົນນານ? ພຣະອົງຈະບໍ່ຈົດຈາໍ ພວກຂ້ານ້ອຍ ເລີຍບໍ?
|
|
\v 21 ໂຜດນາໍ ພວກຂ້ານ້ອຍ ດ້ວຍໃຫ້ກັບ ມາຫາພຣະອົງ ອີກແດ່ ແລະ ໂຜດປົວແປງ ຖານະ ເກົ່ານັ້ນ ໃຫ້ຄືນສູ່ສະພາບເດີມ ແດ່ ທ້ອນ.
|
|
\v 22 ຫລື ພຣະອົງໄດ້ປະຖິ້ມ ພວກ ຂ້ານ້ອຍ ສືບໄປຊັ້ນບໍ? ຄວາມໂກດຮ້າຍ ຂອງພຣະອົງບໍ່ມີຂອບເຂດ ເລີຍບໍ?
|