See in Reader
1626 lines
312 KiB
Plaintext
1626 lines
312 KiB
Plaintext
\id LEV
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h ພຣະທຳລະບຽບພວກເລວີ
|
||
\toc1 ພຣະທຳລະບຽບພວກເລວີ
|
||
\toc2 ພຣະທຳລະບຽບພວກເລວີ
|
||
\toc3 lev
|
||
\mt ພຣະທຳລະບຽບພວກເລວີ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເອີ້ນ ໂມເຊ ຈາກ ຫໍເຕັນບ່ອນພຣະອົງຊົງປາກົດ
|
||
\v 2 ໃຫ້ໄປ ບອກຊາວອິດສະຣາເອນ ປະຕິບັດຕາມ ລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ເມື່ອພວກເຂົາມີການຖວາຍບູຊາ. ເມື່ອຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຕ້ອງການ ຖວາຍສັດໂຕໜຶ່ງໃນຝູງ ເປັນເຄື່ອງບູຊາແກ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອາດຈະເປັນງົວ ຫລື ແກະ ຫລື ແບ້ ກໍຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຖ້າຜູ້ນັ້ນນໍາສັດໂຕໜຶ່ງຂອງຕົນມາເຜົາ ຖວາຍບູຊາ ລາວຕ້ອງຖວາຍງົວເຖິກໂຕ ທີ່ມີ ສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ. ລາວຕ້ອງນາໍ ສັດໂຕນັ້ນມາຍັງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ບ່ອນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະຖິດຢູ່ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະ ຮັບເອົາການຖວາຍຂອງລາວ.
|
||
\v 4 ຜູ້ນໍາສັດມາຖວາຍນັ້ນ ຈະຕ້ອງວາງມືລົງເທິງຫົວສັດ ແລະ ພຣະອົງພໍໃຈຮັບເອົາສັດນັ້ນ ເປັນເຄື່ອງບູຊາເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ລາວຈະຕ້ອງຂ້າປາດຄໍງົວເຖິກ ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະ ປະໂຣຫິດຜູ້ທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວ ອາໂຣນ ຈະຖວາຍເລືອດສັດນັ້ນ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລ້ວຖອກເລືອດໃສ່ ທັງສີ່ຂ້າງຂອງແທ່ນບູຊາ ທີ່ຕັ້ງຢູ່ທາງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ.
|
||
\v 6 ແລ້ວລາວກໍຈະລອກໜັງສັດອອກ ແລະ ຕັດສັດເປັນຕ່ອນ ໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ລູກຊາຍຂອງ ອາໂຣນ ຜູ້ເປັນປະໂຣຫິດ ກໍຈະກອງຟືນ ແລະ ດັງໄຟຂຶ້ນທີ່ເທິງແທ່ນ.
|
||
\v 8 ແລ້ວພວກເຂົາກໍຈະເອົາຕ່ອນສັດທັງໝົດ ພ້ອມກັບຫົວ ແລະ ໄຂມັນ ເຜົາໃສ່ໄຟ.
|
||
\v 9 ຜູ້ນາໍສັດມາຖວາຍນັ້ນ ຈະຕ້ອງລ້າງເຄື່ອງໃນ ໄສ້ພຸງ ແລະ ຂາຫລັງ ແລະພວກປະໂຣຫິດທີ່ເຮັດພິທີຈະເຜົາຕ່ອນຊີ້ນງົວທັງໝົດທີ່ເທິງ ແທ່ນບູຊາດ້ວຍໄຟ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານທີ່ຖວາຍນີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຖວາຍແກະ ຫລື ແບ້ໂຕໜຶ່ງໃນຝູງຂອງຕົນ ຕ້ອງໃຫ້ເປັນໂຕເຖິກທີ່ມີ ສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ.
|
||
\v 11 ລາວຈະ ຕ້ອງຂ້າປາດຄໍສັດນັ້ນ ທາງດ້ານເໜືອຂອງແທ່ນບູຊາ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ບັນດາພວກລູກຊາຍຂອງ ອາໂຣນ ຊຶ່ງເປັນປະໂຣຫິດ ກໍຈະຖອກເລືອດສັດນັ້ນໃສ່ທັງສີ່ຂ້າງຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຫລັງຈາກຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ຕັດຊີ້ນສັດ ເປັນຕ່ອນ ໆ ແລ້ວ ປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີຈະເອົາຊີ້ນສັດເຜົາໃສ່ໄຟ ພ້ອມທັງຫົວແລະໄຂມັນ.
|
||
\v 13 ຜູ້ທີ່ນໍາສັດມາຖວາຍນັ້ນ ຕ້ອງລ້າງເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ ແລະ ຂາຫລັງ ແລະປະໂຣຫິດກໍຈະນາໍມາຖວາຍ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂດຍເຜົາທຸກ ໆ ສ່ວນທີ່ເທິງແທ່ນບູຊາ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານ ທີ່ຖວາຍນີ້ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຖວາຍນົກເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຕ້ອງໃຫ້ແມ່ນນົກເຂົາ ຫລື ນົກກາງແກ.
|
||
\v 15 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງນາໍນົກນັ້ນມາຍັງແທ່ນບູຊາ ບິດຄໍນົກໃຫ້ຕາຍ ແລະ ເຜົາຫົວນົກເທິງແທ່ນບູຊາ, ບີບເລືອດນົກໃຫ້ໄຫຼອອກທາງຂ້າງແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ລາວຕ້ອງດຶງໜຽງອອກ ແລະ ຖິ້ມໃສ່ ບ່ອນຖິ້ມຂີ້ເຖົ່າທີ່ຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກ ຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 17 ລາວຈະຕ້ອງພືປີກຈີກທ້ອງນົກອອກ ໂດຍບໍ່ໃຫ້ປີກຂາດອອກຈາກໂຕ ແລະໃຫ້ປະໂຣຫິດເຜົານົກເທິງແທ່ນບູຊາ ດ້ວຍໄຟ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານທີ່ຖວາຍນີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນບົດເປັນແປ້ງເສຍກ່ອນ, ຖອກນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດໃສ່ ແລະ ເອົາກາໍຍານໃສ່ດ້ວຍ
|
||
\v 2 ແລະໃຫ້ລາວນາໍສິ່ງນັ້ນມາໃຫ້ປະໂຣຫິດ ທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ. ປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີຈະເອົາແປ້ງກາໍໜຶ່ງ ພ້ອມນາໍ້ມັນ ແລະ ເຄື່ອງຫອມມາເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ ດ້ວຍໄຟ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານທີ່ຖວາຍນີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ເຄື່ອງຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ນັ້ນເປັນຂອງອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ເພາະເປັນສ່ວນໜຶ່ງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ ໃນທ່າມກາງເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ ຊຶ່ງໄດ້ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຖ້າເຄື່ອງຖວາຍນັ້ນ ເປັນເຂົ້າຈີ່ທີ່ອົບໃສ່ເຕົາແລ້ວ ຕ້ອງໃຫ້ເປັນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ; ມັນອາດເຮັດເປັນກ້ອນປົນນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ຫລື ເປັນເຂົ້າໜົມແຜ່ນບາງ ໆ ທາກັບນໍ້າມັນໝາກກອກເທດກໍໄດ້.
|
||
\v 5 ຖ້າເຄື່ອງຖວາຍເປັນເຂົ້າຈີ່ປີ້ງທີ່ເທິງເຫລັກປີ້ງ ຕ້ອງໃຫ້ເຮັດດ້ວຍແປ້ງປົນກັບນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ມີເຊື້ອແປ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຈົ່ງຫັກເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ ເປັນຕ່ອນນ້ອຍ ໆ ພ້ອມທັງຖອກນາໍ້ມັນໃສ່ ເມື່ອພວກເຈົ້ານາໍມາຖວາຍ.
|
||
\v 7 ຖ້າເຄື່ອງຖວາຍເປັນເຂົ້າໜົມຈືນໃສ່ໝໍ້ຂ້າງ ຕ້ອງໃຫ້ເຮັດດ້ວຍແປ້ງປົນກັບນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ແລ້ວຈຶ່ງຈືນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຈົ່ງນໍາເຂົ້າໜົມຈືນນັ້ນມາຖວາຍ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂດຍມອບໃຫ້ປະໂຣຫິດຜູ້ຈະນາໍໄປວາງເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 9 ປະໂຣຫິດຈະຮັບເອົາສ່ວນໜຶ່ງ ແລ້ວກໍນາໍໄປເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາດ້ວຍໄຟ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານທີ່ຖວາຍນີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 10 ສ່ວນເຄື່ອງຖວາຍທີ່ເຫລືອນັ້ນ ເປັນຂອງອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ເພາະເປັນສ່ວນໜຶ່ງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ ໃນທ່າມກາງເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ ຊຶ່ງໄດ້ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພືດຜົນເປັນເມັດໃດ ໆ ຊຶ່ງນາໍມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນ ຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ມີເຊື້ອແປ້ງ ຢ່າໄດ້ຖວາຍອາຫານໃດ ໆ ທີ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ຫລື ນໍ້າເຜິ້ງ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເປັນເດັດຂາດ.
|
||
\v 12 ພືດຜົນເປັນເມັດຫົວປີທີ່ພວກເຈົ້າເກັບກ່ຽວໄດ້ ແຕ່ລະປີນັ້ນຕ້ອງນາໍມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍເຊັ່ນນີ້ ຢ່າໄດ້ເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາດ້ວຍໄຟ.
|
||
\v 13 ຈົ່ງເອົາເກືອໃສ່ພືດຜົນເປັນເມັດທຸກ ໆ ຊະນິດທີ່ນາໍມາຖວາຍນັ້ນ ເພາະວ່າ ເກືອເປັນເຄື່ອງໝາຍແຫ່ງພັນທະສັນຍາ ລະຫວ່າງເຈົ້າກັບພຣະເຈົ້າ. (ເຈົ້າຕ້ອງເອົາເກືອໃສ່ເຄື່ອງຖວາຍທຸກຊະນິດ).
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເມື່ອເຈົ້ານາໍພືດຜົນເປັນເມັດ ທີ່ເກັບກ່ຽວໄດ້ແຕ່ລະປີມາຖວາຍ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈົ່ງຢ້າງໄຟ ຫລື ບົດໃຫ້ໝຸ່ນລະອຽດເສຍກ່ອນ ຈຶ່ງນາໍມາຖວາຍ.
|
||
\v 15 ຈົ່ງຖອກນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດໃສ່ ແລະ ເອົາເຄື່ອງຫອມໃສ່ເທິງເຄື່ອງຖວາຍນັ້ນ.
|
||
\v 16 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງເຜົາສ່ວນໜຶ່ງຂອງອາຫານ, ນາໍ້ມັນ ແລະ ເຄື່ອງຫອມທັງໝົດ ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຕາມພິທີຖວາຍອາຫານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຖວາຍສັດໂຕໜຶ່ງໃນຝູງຂອງຕົນ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ຕ້ອງໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຖວາຍງົວເຖິກ ຫລື ງົວແມ່ໂຕທີ່ມີສຸຂະພາບດິ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ.
|
||
\v 2 ຊາຍຄົນນັ້ນຈະຕ້ອງວາງມືໃສ່ເທິງຫົວສັດ ແລະ ຂ້າປາດຄໍສັດທີ່ທາງເຂົ້າປະຕູຂອງຫໍເຕັນ ບ່ອນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະຖິດຢູ່. ປະໂຣຫິດຜູ້ທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ ຈະຖອກ ເລືອດງົວໃສ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາ ທັງສີ່ຂ້າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ການຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທໍານັ້ນ ຈົ່ງເອົາສ່ວນໜຶ່ງຂອງສັດມາຖວາຍດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕາມພິທີຖວາຍອາຫານ ຄື: ໄຂມັນທີ່ຕິດກັບເຄື່ອງໃນທັງໝົດ
|
||
\v 4 ໝາກໄຂ່ຫລັງສອງໜ່ວຍ ກັບໄຂມັນທີ່ຕິດຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ.
|
||
\v 5 ພວກປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງເຜົາສ່ວນເຫລົ່ານີ້ທັງໝົດ ເທິງແທ່ນບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍອື່ນ ໆ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານທີ່ຖວາຍນີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຖ້າຂອງຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນ ເປັນແກະ ຫລື ແບ້ ຈະເປັນໂຕເຖິກ ຫລື ໂຕແມ່ ກໍດີ ຕ້ອງໃຫ້ເປັນສັດໂຕທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະບໍ່ມີຕໍາໜິ.
|
||
\v 7 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຖວາຍແກະໂຕໜຶ່ງ ເພິ່ນຕ້ອງນາໍມາຖວາຍຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 8 ຈົ່ງໃຫ້ຜູ້ນັ້ນວາງມືລົງເທິງຫົວແກະ ແລະ ຂ້າປາດຄໍສັດນັ້ນ ທີ່ທາງດ້ານໜ້າຂອງຫໍເຕັນ. ບັນດາປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຖອກເລືອດແກະນັ້ນໃສ່ຂ້າງທັງສີ່ຂອງແທ່ນບູຊາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ການຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍນັ້ນ ຈົ່ງເອົາສ່ວນໜຶ່ງຂອງສັດມາຖວາຍດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຕາມພິທີຖວາຍອາຫານ ຄື: ໄຂມັນ, ໄຂມັນຂອງຫາງແປະກະດູກສັນຫລັງ
|
||
\v 10 ແລະ ໄຂມັນທັງໝົດທີ່ຫຸ້ມຫໍ່ເຄື່ອງໃນ, ໝາກໄຂ່ຫລັງທັງສອງໜ່ວຍ ກັບໄຂມັນຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ.
|
||
\v 11 ປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີຈະເຜົາສ່ວນເຫລົ່ານີ້ທັງໝົດ ນັ້ນເທິງແທ່ນບູຊາ ເພື່ອເປັນການຖວາຍອາຫານດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງຖວາຍແບ້ໂຕໜຶ່ງ ເພິ່ນຕ້ອງນາໍມາຖວາຍຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ຈົ່ງໃຫ້ຜູ້ນັ້ນວາງມືລົງເທິງຫົວຂອງມັນ ແລະ ຂ້າປາດຄໍແບ້ນັ້ນຢູ່ທາງດ້ານໜ້າຂອງຫໍເຕັນ. ພວກປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຖອກເລືອດ ແບ້ນັ້ນໃສ່ທັງສີ່ຂ້າງຂອງແທ່ນບູຊາ
|
||
\v 14 ຈາກເຄື່ອງຖວາຍບູຊານັ້ນ ຈົ່ງເອົາສ່ວນໜຶ່ງມາຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ເພື່ອເປັນການຖວາຍອາຫານ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຄື: ໄຂມັນທັງໝົດທີ່ຫຸ້ມຫໍ່ຢູ່ໃນເຄື່ອງໃນ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ໝາກໄຂ່ຫລັງທັງສອງໜ່ວຍ ກັບໄຂມັນທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ.
|
||
\v 16 ບັນດາປະໂຣຫິດຈະເຜົາສ່ວນເຫລົ່ານີ້ທັງໝົດເທິງແທ່ນບູຊາເປັນອາຫານ ຊຶ່ງບູຊາ ເຜົາດ້ວຍໄຟທີ່ເປັນກິ່ນຫອມຫວນ ໄຂມັນທັງໝົດເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 17 ຢ່າໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນຄົນໃດ ກິນໄຂມັນ ຫລື ກິນເລືອດ; ອັນນີ້ແມ່ນລະບຽບການ ທີ່ຊາວອິດສະຣາເອນ ຕ້ອງຢຶດຖືຕະຫລອດໄປ ບໍ່ວ່າພວກເຂົາຈະອາໄສຢູ່ທີ່ໃດກໍຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງ ໂມເຊ
|
||
\v 2 ໃຫ້ບອກຊາວອິດສະຣາເອນ ວ່າ ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ໄດ້ເຮັດບາບ ແລະ ຝ່າຝືນກົດບັນຍັດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈຕ້ອງໃຫ້ຜູ້ນັ້ນປະຕິບັດຕາມລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
|
||
\v 3 ຖ້າມະຫາປະໂຣຫິດເຮັດບາບ ແລະ ໄດ້ນາໍຄວາມຜິດມາສູ່ປະຊາຊົນ; ເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງຕົນ ເພິ່ນຕ້ອງນາໍງົວເຖິກໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງ ທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ ມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເພິ່ນຈະຕ້ອງນາໍງົວເຖິກໂຕນັ້ນ ໄປຍັງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ໃຫ້ລາວວາງມືຂອງຕົນລົງເທິງຫົວສັດ ແລະ ຂ້າປາດຄໍມັນຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 5 ແລ້ວປະໂຣຫິດຜູ້ໄດ້ຮັບການເຈີມ ກໍຈະເອົາເລືອດບາງສ່ວນຂອງງົວເຖິກໂຕນັ້ນ ຖືເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມື່ອຈຸ່ມນິ້ວມືລົງໃນເລືອດແລ້ວ ເພິ່ນກໍຈະຊິດໃສ່ທາງໜ້າຜ້າກັ້ງສັກສິດ ເຈັດເທື່ອຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 7 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະເອົາເລືອດບາງສ່ວນທາໃສ່ເຂົາຂອງແຈແທ່ນ ທີ່ໃຊ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມຢູ່ໃນຫໍເຕັນ. ສ່ວນເລືອດທີ່ເຫລືອນັ້ນ ເພິ່ນຈະຖອກໃສ່ຕີນແທ່ນທີ່ໃຊ້ເຜົາຖວາຍບູຊາ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ແທ່ນນີ້ຢູ່ທາງປະຕູເຂົ້າຂອງຫໍເຕັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະເອົາໄຂມັນຂອງງົວທັງໝົດ, ໄຂມັນຂອງເຄື່ອງໃນ,
|
||
\v 9 ຂອງໝາກໄຂ່ຫລັງທັງສອງ ກັບໄຂມັນທີ່ຕິດຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບຈະເອົາອອກ ພ້ອມກັບໝາກໄຂ່ຫຼັງ.
|
||
\v 10 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງເອົາໄຂມັນເຫລົ່ານັ້ນ ເຜົາເທິງແທ່ນເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ ໂດຍໃຫ້ເຮັດຢ່າງດຽວກັນກັບໄຂມັນຂອງສັດທີ່ຂ້າຖວາຍ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ສ່ວນໜັງ, ຊີ້ນ, ຫົວ, ຂາ ແລະ ເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງນັ້ນ
|
||
\v 12 ໃຫ້ຫ້າມອອກໄປນອກຄ້າຍ ບ່ອນທີ່ທໍາຄວາມສະອາດ ຄື ບ່ອນຖິ້ມຂີ້ເຖົ່າ ແລ້ວໃຊ້ຟືນເຜົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຖ້າຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງໝົດເຮັດບາບ ແລະ ມີຄວາມຜິດໂດຍຝ່າຝືນລະບຽບການຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ
|
||
\v 14 ແລະ ຕໍ່ມາເມື່ອບາບນັ້ນໄດ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນແລ້ວ ຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ຈະຕ້ອງນາໍງົວເຖິກໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງມາຖວາຍ ເພື່ອເປັນການລຶບລ້າງບາບ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງນາໍງົວນັ້ນມາຍັງຫໍເຕັນ.
|
||
\v 15 ບັນດາຜູ້ນາໍຂອງຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ຈະຕ້ອງເອົາມືວາງລົງເທິງຫົວງົວ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຂ້າປາດຄໍຢູ່ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ມະຫາປະໂຣຫິດ ຈະເອົາເລືອດບາງສ່ວນເຂົ້າໄປທາງໃນຫໍເຕັນ;
|
||
\v 17 ເພິ່ນຈະໃຊ້ນິ້ວມືຈຸ່ມລົງໃນເລືອດ ແລະ ຊິດເລືອດນັ້ນ ໃສ່ທາງໜ້າຜ້າກັ້ງສັກສິດ ເຈັດເທື່ອ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເພິ່ນຈະຕ້ອງເອົາເລືອດບາງສ່ວນທາໃສ່ເຂົາທັງຫລາຍຂອງແທ່ນທີ່ໃຊ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມຢູ່ໃນຫໍເຕັນຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຖອກເລືອດທີ່ເຫລືອນັ້ນໃສ່ຕີນແທ່ນທີ່ໃຊ້ເຜົາບູຊາ. ແທ່ນນີ້ຢູ່ທາງປະຕູເຂົ້າຂອງຫໍເຕັນ.
|
||
\v 19 ແລ້ວປະໂຣຫິດຜູ້ໄດ້ຮັບການເຈີມ ກໍຈະເອົາໄຂມັນທັງໝົດໄປເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເພິ່ນຈະເຮັດຢ່າງດຽວກັນກັບງົວ ທີ່ຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງຕົນ ແລະ ໂດຍພິທີນີ້ ເພິ່ນຈະຕ້ອງຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບ ແກ່ປະຊາຊົນ ແລະ ປະຊາຊົນກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
\v 21 ຕໍ່ມາ ເພິ່ນຈະເອົາງົວທີ່ໄດ້ຄົວແລ້ວທັງໂຕນັ້ນ ຫາມອອກໄປເຜົານອກຄ້າຍ ເໝືອນດັ່ງເຜົາງົວທີ່ໄດ້ຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງຕົນ. ອັນນີ້ແມ່ນການຖວາຍ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງຊຸມຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຖ້າຜູ້ປົກຄອງຜູ້ໜຶ່ງເຮັດບາບ ແລະ ມີຄວາມຜິດ ໂດຍຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງຕົນ ຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ
|
||
\v 23 ຕໍ່ມາ ເມື່ອລາວຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ຕົນໄດ້ເຮັດໄປນັ້ນເປັນບາບ ລາວຈະຕ້ອງນາໍແບ້ເຖິກໂຕໜຶ່ງທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ ມາຖວາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ລາວຈະຕ້ອງວາງມືລົງເທິງຫົວສັດ ແລະ ປາດຄໍສັດນັ້ນຢູ່ທາງດ້ານເໜືອຂອງແທ່ນບູຊາ ບ່ອນຂ້າສັດຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 25 ປະໂຣຫິດຈະຈຸ່ມນິ້ວມື ລົງໃນເລືອດນັ້ນ ແລະ ທາມັນໃສ່ເຂົາຂອງແທ່ນ ທີ່ແຈຂອງແທ່ນບູຊາ ສ່ວນເລືອດທີ່ເຫລືອ ໃຫ້ເພິ່ນຖອກໃສ່ຕີນແທ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະເຜົາໄຂມັນທັງໝົດ ດັ່ງເຜົາໄຂມັນສັດທີ່ຂ້າຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍບູຊາເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງຜູ້ປົກຄອງ ແລະ ຜູ້ປົກຄອງນັ້ນກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຖ້າຄົນສາມັນທາໍມະດາຜູ້ໜຶ່ງເຮັດບາບ ແລະ ມີຄວາມຜິດໂດຍຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງ ໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ
|
||
\v 28 ຕໍ່ມາ ເມື່ອລາວຮູ້ວ່າ ສິ່ງທີ່ຕົນໄດ້ເຮັດໄປນັ້ນເປັນບາບ ລາວຈະຕ້ອງນາໍແບ້ແມ່ໂຕໜຶ່ງ ທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິມາຖວາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ລາວຈະຕ້ອງວາງມືລົງເທິງຫົວສັດ ແລະ ຂ້າປາດຄໍມັນຢູ່ທາງດ້ານເໜືອຂອງແທ່ນບູຊາ ບ່ອນຂ້າສັດເຜົາຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ.
|
||
\v 30 ປະໂຣຫິດຈະຈຸ່ມນິ້ວມື ລົງໃນເລືອດສັດ ແລະ ທາມັນໃສ່ຍອດແທ່ນທີ່ແຈ ຂອງແທ່ນບູຊາ ແລະ ຖອກເລືອດສ່ວນທີ່ເຫລືອໃສ່ຕີນຂອງແທ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະປາດເອົາໄຂມັນຂອງສັດໂຕນັ້ນ ດັ່ງປາດເອົາໄຂມັນຂອງສັດທີ່ຂ້າຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ແລະ ເພິ່ນຈະຕ້ອງເຜົາໄຂມັນທັງໝົດນັ້ນ ເທິງແທ່ນບູຊາ ໃຫ້ກິ່ນຫອມຫວນ ເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍບູຊາ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງລາວ ແລະ ລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງນາໍແກະມາຖວາຍ ເປັນພິທີລຶບລ້າງບາບ ຕ້ອງໃຫ້ເປັນແກະແມ່ທີ່ ມີສຸຂະພາບດີ ແລະບໍ່ມີຕໍາໜິ.
|
||
\v 33 ລາວຈະຕ້ອງວາງມືລົງເທິງຫົວສັດນັ້ນ ແລະຂ້າປາດຄໍມັນຢູ່ທາງດ້ານເໜືອ ຂອງແທ່ນບູຊາດ້ວຍໄຟ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ປະໂຣຫິດຈະຈຸ່ມນິ້ວມື ລົງໃນເລືອດ ແລະທາມັນໃສ່ຍອດແທ່ນທີ່ແຈຂອງແທ່ນບູຊາ ແລະ ຖອກເລືອດສ່ວນທີ່ເຫລືອນັ້ນ ໃສ່ຕີນຂອງແທ່ນນັ້ນ.
|
||
\v 35 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະປາດເອົາໄຂມັນຂອງສັດໂຕນັ້ນ ດັ່ງປາດເອົາໄຂມັນຂອງແກະທັງສິ້ນອອກໄປທີ່ຂ້າຖວາຍ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ແລະປະໂຣຫິດກໍຈະເຜົາໄຂມັນທັງໝົດ ເທິງແທ່ນບູຊາດ້ວຍໄຟ ເປັນການຖວາຍອາຫານແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບຂອງຜູ້ນັ້ນ ແລະ ລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\p
|
||
\v 1 ການຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ທີ່ຮຽກຮ້ອງເອົາເຄື່ອງບູຊານັ້ນ ແມ່ນຕາມກໍລະນີດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງຖືກສານເອີ້ນ ໄປໃຫ້ການ ແລະ ບໍ່ຍອມບອກເລື່ອງທີ່ຕົນໄດ້ຮູ້ໄດ້ເຫັນ ແລະ ໄດ້ຍິນ, ລາວຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດໃນຖານຜູ້ກະທາໍຜິດ.
|
||
\v 2 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງແຕະຕ້ອງສິ່ງທີ່ເປັນມົນ ທິນຕາມກົດບັນຍັດໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ ເຊັ່ນ ຊາກສັດຕາຍ; ລາວກໍເປັນມົນທິນ ແລະ ມີຄວາມຜິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງແຕະຕ້ອງສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນຈາກມະນຸດ ໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ ບໍ່ວ່າໃນກໍລະນີໃດ ໆ ກໍຕາມ; ລາວກໍມີຄວາມຜິດ ເມື່ອສໍານຶກໄດ້ໃນສິ່ງທີ່ຕົນໄດ້ກະທາໍໄປນັ້ນ.
|
||
\v 4 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງເຜີຕົວກ່າວສາບານ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເລື່ອງຫຍັງ ກໍຕາມ; ລາວກໍມີຄວາມຜິດ ເມື່ອສໍານຶກໄດ້ໃນ ສິ່ງທີ່ຕົນໄດ້ກະທໍາໄປນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເມື່ອບຸກຄົນໜຶ່ງກະທາໍຜິດ ລາວຕ້ອງສາລະພາບບາບຂອງຕົນ
|
||
\v 6 ແລະ ເພື່ອເປັນການໄຖ່ໂທດສໍາລັບບາບນັ້ນ ລາວຕ້ອງນາໍແກະແມ່ ຫລື ແບ້ແມ່ໂຕໜຶ່ງມາຖວາຍແກ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ປະໂຣຫິດຈະເປັນຜູ້ຖວາຍບູຊາ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງບໍ່ສາມາດຖວາຍແກະ ຫລື ແບ້ໂຕໜຶ່ງໄດ້ ຕ້ອງໃຫ້ລາວນາໍນົກກາງແກ ຫລື ນົກເຂົາສອງໂຕມາຖວາຍແກ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເປັນຄ່າຊົດໃຊ້ບາບຂອງຕົນ ຄື: ໂຕໜຶ່ງຖວາຍ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ອີກໂຕໜຶ່ງ ເພື່ອເຜົາຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ.
|
||
\v 8 ລາວຈະຕ້ອງນາໍນົກເຫລົ່ານັ້ນມາໃຫ້ປະໂຣຫິດ ຜູ້ທີ່ຈະເຮັດພິທີລຶບລ້າງບາບກ່ອນ. ລາວຈະຫັກຄໍນົກບໍ່ໃຫ້ຂາດຈາກໂຕ,
|
||
\v 9 ແລະ ຊິດເລືອດບາງສ່ວນໃສ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາ. ສ່ວນເລືອດທີ່ເຫລືອນັ້ນ ບີບໃຫ້ມັນໄຫລໃສ່ຕີນແທ່ນ. ອັນນີ້ແຫລະ ແມ່ນພິທີຖວາຍລຶບລ້າງບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວລາວກໍຈະເຜົານົກໂຕທີສອງ ຖວາຍບູຊາຕາມລະບຽບການ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍລຶບລ້າງບາບຂອງຜູ້ນັ້ນ ແລະ ລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງບໍ່ສາມາດຖວາຍນົກກາງແກ ຫລື ນົກເຂົາສອງໂຕໄດ້ ຕ້ອງໃຫ້ລາວນາໍແປ້ງໜຶ່ງກິໂລກາຼມ ມາຖວາຍເປັນການລຶບລ້າງບາບ. ລາວບໍ່ຕ້ອງເອົານາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ຫລື ເຄື່ອງຫອມໃສ່ໃນແປ້ງນັ້ນ ເພາະວ່າແມ່ນການຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ແລະ ບໍ່ແມ່ນການຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ລາວຕ້ອງນາໍແປ້ງເຂົ້າມາໃຫ້ປະໂຣຫິດ ຜູ້ທີ່ຈະກາໍເອົາແປ້ງເຕັມກາໍ ອັນເປັນເຄື່ອງໝາຍສະແດງວ່າ ໄດ້ຖວາຍແກ່ອົງພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ ແລະປະໂຣຫິດກໍຈະເຜົາ ແປ້ງກາໍນັ້ນ ເທິງແທ່ນບູຊາເປັນພິທີຖວາຍອາຫານ.
|
||
\v 13 ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍລຶບລ້າງບາບຂອງຜູ້ນັ້ນ ແລະ ລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ. ສ່ວນແປ້ງເຂົ້າທີ່ເຫລືອຈະເປັນຂອງປະໂຣຫິດ ເໝືອນກັນກັບ ກໍລະນີຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ອອກລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ໂມເຊ.
|
||
\v 15 ຖ້າຜູ້ໃດ ຜູ້ໜຶ່ງເຮັດບາບ ຍ້ອນລືມຊໍາລະສິ່ງສັກສິດໃຫ້ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ ເພື່ອເປັນການຊົດໃຊ້ຄືນຫລັງແກ່ພຣະອົງ ລາວຕ້ອງນາໍແກະ ຫລື ແບ້ເຖິກໂຕໜຶ່ງທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ສ່ວນລາຄາສັດນັ້ນ ໃຫ້ຖືເອົາຕາມອັດຕາທາງການ ຂອງສໍານັກນະມັດສະການ.
|
||
\v 16 ລາວຕ້ອງຈ່າຍສິ່ງທີ່ຍັງຄ້າງຢູ່ນັ້ນກ່ອນ ແລະ ຈ່າຍເພີ່ມອີກໜຶ່ງສ່ວນຫ້າເປັນຄ່າທົດ ແທນການຫລົງລືມ. ລາວຈະຕ້ອງຈ່າຍສິ່ງ ເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ແກ່ປະໂຣຫິດ ແລະ ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍລຶບລ້າງບາບຂອງຜູ້ນັ້ນ ແລະ ລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງກະທໍາບາບ ໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ ຄື ຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງ ລາວມີຄວາມຜິດ ແລະ ຕ້ອງຮັບໂທດ.
|
||
\v 18 ລາວຕ້ອງນາໍແກະ ຫລື ແບ້ເຖິກໂຕໜຶ່ງທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ ມາຖວາຍ. ສ່ວນລາຄາສັດນັ້ນ ໃຫ້ຖືເອົາຕາມ ອັດຕາທາງການຂອງສໍານັກນະມັດສະການ. ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນ ແລະ ລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
\v 19 ອັນນີ້ແຫລະ ແມ່ນການຖວາຍເພື່ອຊົດໃຊ້ແທນຄືນແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ອອກລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ມອບໃຫ້ໂມເຊ.
|
||
\v 2 ການ ຖວາຍບູຊານັ້ນ ໃຫ້ໃຊ້ບັງຄັບໃນກໍລະນີ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ຖ້າຄົນໜຶ່ງຄົນໃດ ເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂດຍບໍ່ຍອມຄືນສິ່ງຂອງທີ່ພີ່ນ້ອງອິດສະຣາເອນ ນາໍມາຝາກ ຫລື ໂດຍລັກເອົາສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງຈາກລາວ ຫລື ສໍ້ໂກງລາວ
|
||
\v 3 ຫລື ໂດຍເວົ້າຕົວະ ແລະ ສາບານ ເຖິງສິ່ງທີ່ເສຍໄປນັ້ນວ່າຕົນບໍ່ເຫັນ.
|
||
\v 4-5 ເມື່ອຊາຍຄົນໜຶ່ງໄດ້ເຮັດບາບ ບໍ່ວ່າກໍລະນີໃດ ໆ ທີ່ໄດ້ກ່າວມານີ້ ລາວຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດໃຊ້ແທນຄືນທຸກສິ່ງທີ່ຕົນໄດ້ມາໃນທາງ ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງນັ້ນ. ລາວຕ້ອງຈ່າຍແທນຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຕັມຈາໍນວນ ໃນມື້ທີ່ເຫັນວ່າຕົນເປັນຜູ້ຜິດ ແລະ ຕື່ມອີກຊາວເປີເຊັນ.
|
||
\v 6 ລາວຈະຕ້ອງນາໍແກະ ຫລື ແບ້ເຖິກໂຕໜຶ່ງທີ່ ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິມາໃຫ້ປະໂຣຫິດ ເປັນການຖວາຍຊົດໃຊ້ແທນຄືນແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ສ່ວນລາຄາສັດນັ້ນ ໃຫ້ຖືເອົາຕາມອັດຕາທາງການຂອງສໍານັກນະມັດສະການ.
|
||
\v 7 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບໃຫ້ຜູ້ນັ້ນ ແລະລາວກໍຈະຫລຸດພົ້ນຈາກບາບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 9 ໄປບອກອາໂຣນ ກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໃຫ້ປະຕິບັດຕາມລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ສໍາລັບການເຜົາຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ. ເຄື່ອງຖວາຍເຜົາບູຊາ ຕ້ອງຖືກປະໄວ້ທີ່ແທ່ນຕະຫລອດຄືນ ແລະ ໄຟກໍໃຫ້ລຸກຢູ່ສະເໝີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວປະໂຣຫິດຜູ້ນຸ່ງເສື້ອຄຸມ ກັບສົ້ງຂາສັ້ນ ທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານກໍຈະເອົາຂີ້ເຖົ່າ ຂອງໄຂມັນເຫລືອທີ່ແທ່ນບູຊາ ໄປຖອກໄວ້ທີ່ຂ້າງແທ່ນ.
|
||
\v 11 ຕໍ່ມາ ປະໂຣຫິດຈະປ່ຽນຖ່າຍເຄື່ອງນຸ່ງອອກ ແລະ ເອົາຂີ້ເຖົ່າໄປຖິ້ມນອກຄ້າຍ ໃນບ່ອນເຮັດຄວາມສະອາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໄຟທີ່ເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນ ຕ້ອງດັງໃຫ້ ລຸກຢູ່ສະເໝີ ແລະ ຢ່າໃຫ້ມອດ. ທຸກ ໆ ເຊົ້າໃດ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກອງຟືນຂຶ້ນເທິງແທ່ນ ຕຽມເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ເຜົາໄຂມັນຖວາຍເພື່ອ ຄວາມສາມັກຄີທາໍ.
|
||
\v 13 ສ່ວນໄຟນັ້ນ ຕ້ອງໃຫ້ລຸກໄໝ້ ທີ່ເທິງແທ່ນບູຊາຢູ່ສະເໝີ ແລະຢ່າປະໃຫ້ມອດເປັນເດັດຂາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ລະບຽບການດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນສໍາລັບຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ. ປະໂຣຫິດຜູ້ຖືກເຈີມ ຜູ້ທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ ຈະເປັນຜູ້ເຮັດພິທີຖວາຍພືດຜົນ ເປັນເມັດນີ້ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທາງດ້ານໜ້າຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 15 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະເອົາແປ້ງກາໍໜຶ່ງ ແລະ ນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ພ້ອມທັງເຄື່ອງຫອມໄປເຜົາທີ່ເທິງແທ່ນບູຊາ ເພື່ອເປັນ ເຄື່ອງໝາຍສະແດງວ່າ ທັງໝົດນັ້ນໄດ້ຖວາຍ ແລ້ວ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງອາຫານທີ່ຖວາຍນີ້ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພວກປະໂຣຫິດ ຈະກິນຂອງທີ່ເຫລືອນັ້ນກໍໄດ້,
|
||
\v 17 ແຕ່ຈະຕ້ອງເຮັດເປັນເຂົ້າຈີ່ ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງກິນໃນບ່ອນສັກສິດ ຄື: ທີ່ເດີ່ນຂອງຫໍເຕັນ. ເຮົາໄດ້ໃຫ້ເຄື່ອງທີ່ເຫລືອຈາກການຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟນັ້ນ ເປັນຂອງປະໂຣຫິດ. ມັນເປັນເຄື່ອງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ ເໝືອນກັນກັບເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອຊົດໃຊ້ຄືນ.
|
||
\v 18 ທຸກຍຸກ ທຸກສະໄໝສືບໄປ ເຊື້ອສາຍອາໂຣນ ຜູ້ທີ່ ເປັນເພດຊາຍຈະກິນສິ່ງນີ້ໄດ້ ຊຶ່ງເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງຂອງອາຫານ ທີ່ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຄົນອື່ນທີ່ແຕະຕ້ອງອາຫານ ທີ່ໄດ້ຖວາຍນັ້ນຈະໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍ ຈາກຣິດອໍານາດແຫ່ງຄວາມສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບກົດບັນຍັດ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ໂມເຊ
|
||
\v 20 ສໍາລັບການສະຖາປະນາປະໂຣຫິດ ຜູ້ທີ່ຖືກເຈີມສືບເຊື້ອສາຍ ມາຈາກອາໂຣນ. ໃນມື້ທີ່ລາວໄດ້ຮັບສະຖາປະນານັ້ນ ລາວຈະຕ້ອງຖວາຍແປ້ງເຂົ້າ ສອງກິໂລກາຼມ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ (ຈາໍນວນເທົ່າກັບການຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດປະຈາໍວັນ) ຄື: ເຄິ່ງໜຶ່ງໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ອີກເຄິ່ງໜຶ່ງໃນຕອນແລງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ໃຫ້ປົນແປ້ງກັບນໍ້າມັນ ແລະ ປີ້ງເທິງເຫລັກປີ້ງ ແລະ ຫັກເປັນຕ່ອນນ້ອຍ ໆ ຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ ກິ່ນຫອມຫວນຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 22 ທຸກຍຸກ ທຸກສະໄໝສືບໄປ ການຖວາຍນີ້ ໃຫ້ເປັນທີ່ຢຶດຖື ໂດຍໃຫ້ທຸກ ໆ ຄົນໃນເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນ ຜູ້ທີ່ຖືກເຈີມເປັນມະຫາປະໂຣຫິດ. ໃຫ້ເຜົາພືດຜົນເປັນເມັດທັງໝົດ ຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 23 ຢ່າໄດ້ກິນພືດຜົນເປັນເມັດ ສ່ວນໃດສ່ວນໜຶ່ງ ທີ່ປະໂຣຫິດໄດ້ເຮັດຖວາຍນັ້ນ; ໃຫ້ເຜົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນທັງໝົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 25 ໄປບອກອາໂຣນ ກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໃຫ້ປະຕິບັດຕາມລະບຽບການນີ້ ສໍາລັບຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ. ສັດທີ່ຈະຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບນັ້ນ ຈະຕ້ອງຂ້າປາດຄໍຢູ່ທາງດ້ານເໜືອຂອງແທ່ນບູຊາ ບ່ອນຂ້າສັດສໍາລັບເຜົາບູຊາ. ອັນນີ້ແມ່ນເຄື່ອງຖວາຍທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 26 ປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີຖວາຍບູຊາ ຈະກິນຊີ້ນສັດນັ້ນໄດ້ໃນບ່ອນ ສັກສິດ ຄື ໃນເດີ່ນຂອງຫໍເຕັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ຫລື ສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງທີ່ແຕະຕ້ອງຊີ້ນສັດ ຈະເປັນບໍຣິສຸດຈາກຣິດອໍານາດ ແຫ່ງຄວາມບໍຣິສຸດ. ຖ້າເຄື່ອງນຸ່ງຜືນໃດຖືກ ເລືອດສັດ ຕ້ອງໃຊ້ນໍ້າລ້າງເຄື່ອງນຸ່ງຜືນນັ້ນ ໃນບ່ອນບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 28 ໝໍ້ໜ່ວຍໃດທີ່ໃຊ້ຕົ້ມ ຊີ້ນແລ້ວ ຕ້ອງໃຫ້ທັບຖິ້ມ ແລະ ຖ້າໃຊ້ໝໍ້ໂລຫະຕົ້ມ ໃຫ້ຜັດຖູ ແລ້ວຈຶ່ງໃຊ້ນໍ້າລ້າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຜູ້ຊາຍທຸກ ໆ ຄົນທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ ກິນຊີ້ນທີ່ໄດ້ຖວາຍແລ້ວນີ້ໄດ້;
|
||
\v 30 ແຕ່ຖ້າເອົາເລືອດສັດເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນ ແລະ ໃຊ້ໃນພິທີລຶບລ້າງບາບ ແລ້ວ ຢ່າໄດ້ກິນຊີ້ນສັດນັ້ນ ແຕ່ໃຫ້ເຜົາໄຟເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນລະບຽບການສໍາລັບຖວາຍເພື່ອຊົດໃຊ້ແທນຄືນ ຊຶ່ງເປັນການຖວາຍອັນສັກສິດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 2 ສັດທີ່ຈະຖວາຍນີ້ ຕ້ອງໃຫ້ຂ້າປາດຄໍທາງດ້ານເໜືອຂອງແທ່ນບູຊາ ບ່ອນຂ້າສັດເພື່ອຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ແລະ ໃຫ້ຖອກເລືອດສັດໃສ່ ທັງສີ່ດ້ານຂອງແທ່ນ.
|
||
\v 3 ໃຫ້ເອົາໄຂມັນທັງໝົດອອກ ແລະ ຖວາຍເທິງແທ່ນບູຊາ ຄື: ໄຂມັນໃນຫາງ, ໄຂມັນທີ່ຕິດກັບເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ,
|
||
\v 4 ໝາກໄຂ່ຫລັງ ທັງສອງອັນ ກັບໄຂມັນທີ່ຢູ່ເທິງນັ້ນ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງເຜົາໄຂມັນທັງໝົດນັ້ນ ເທິງແທ່ນບູຊາ ເປັນພິທີຖວາຍບູຊາອາຫານດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ອັນນີ້ແມ່ນເຄື່ອງຖວາຍຊົດໃຊ້ແທນຄືນ.
|
||
\v 6 ຜູ້ຊາຍທຸກ ໆ ຄົນໃນຄອບຄົວປະໂຣຫິດກິນຊີ້ນສັດທີ່ຖວາຍແລ້ວນັ້ນໄດ້, ແຕ່ຕ້ອງກິນໃນບ່ອນບໍຣິສຸດ ເພາະເປັນເຄື່ອງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ລະບຽບການຂໍ້ໜຶ່ງທີ່ໃຊ້ປະຕິບັດກັບການຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ເພື່ອຊົດໃຊ້ແທນຄືນ ຄື: ຊີ້ນສັດນັ້ນເປັນຂອງປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີ.
|
||
\v 8 ໜັງສັດທີ່ໄດ້ຖວາຍ ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາແລ້ວ ໃຫ້ເປັນຂອງປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ການຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດທຸກຄັ້ງ ທີ່ໄດ້ບົດເປັນແປ້ງ ແລະ ອົບໃນເຕົາ ຫລື ຈືນໃສ່ໝໍ້ຂາງ ຫລື ປີ້ງເທິງເຫລັກປີ້ງ ຕ້ອງເປັນຂອງ ປະໂຣຫິດຜູ້ເຮັດພິທີຖວາຍ.
|
||
\v 10 ແຕ່ຖ້າ ພືດຜົນເປັນເມັດຍັງດິບຢູ່ ແລະ ບໍ່ທັນໄດ້ຂົ້ວ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະປົນກັບນາໍ້ມັນ ຫລື ແຫ້ງແລ້ວກໍຕາມ ໃຫ້ເປັນຂອງປະໂຣຫິດຜູ້ສືບເຊື້ອສາຍ ມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ ໂດຍໃຫ້ແບ່ງປັນເປັນສ່ວນເທົ່າກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນລະບຽບການຕ່າງ ໆ ສໍາລັບເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 12 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງຖວາຍເພື່ອໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ ລາວຈະຕ້ອງນາໍເຄື່ອງຖວາຍນັ້ນ ມາພ້ອມກັບ ສັດທີ່ຈະຂ້າບູຊາ ເຊັ່ນ: ເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງອາດເປັນກ້ອນເຮັດຈາກແປ້ງເຂົ້າ ທີ່ປົນກັບ ນໍ້າມັນໝາກກອກເທດ ຫລື ເຂົ້າໜົມແຜ່ນ ບາງ ໆ ທີ່ທາດ້ວຍນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ຫລື ເຂົ້າໜົມເປັນແຜ່ນເຮັດດ້ວຍແປ້ງເຂົ້າປົນກັບ ນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ນອກຈາກນີ້ ລາວຈະຕ້ອງນາໍເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງມາຖວາຍຕື່ມອີກ.
|
||
\v 14 ລາວຈະຕ້ອງເອົາເຂົ້າຈີ່ສ່ວນໜຶ່ງຂອງແຕ່ລະຊະນິດ ຖວາຍເປັນພິເສດແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ; ສ່ວນນີ້ຈະເປັນຂອງປະໂຣຫິດຜູ້ເອົາເລືອດສັດໄປຊິດໃສ່ແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຊີ້ນສັດຕ້ອງກິນໃນມື້ທີ່ຖວາຍບູຊາເທົ່ານັ້ນ; ຢ່າໃຫ້ມີຊີ້ນສັດສ່ວນໃດສ່ວນໜຶ່ງເຫລືອໄວ້ຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າຂອງມື້ໃໝ່.
|
||
\v 16 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງນາໍເຄື່ອງມາຖວາຍບູຊາ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍຕາມການແກ້ບະບົນ ຫລື ໃຈສະໝັກກໍດີ ໃຫ້ລາວກິນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ ໃນມື້ຈັດພິທີນັ້ນ; ສ່ວນທີ່ເຫລືອໃຫ້ລາວເອົາໄວ້ກິນໃນມື້ຕໍ່ໄປກໍໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຊີ້ນທຸກຊະນິດທີ່ປະໂຣຫິດ ປະໄວ້ຈົນເຖິງສາມມື້ ໃຫ້ເຜົາໄຟຖິ້ມໝົດ.
|
||
\v 18 ຖ້າຜູ້ ໃດຍັງເອົາຊີ້ນທີ່ເຫລືອຢູ່ນັ້ນມາກິນໃນມື້ທີສາມ ພຣະເຈົ້າກໍຈະບໍ່ຮັບການຖວາຍຂອງຊາຍຄົນນັ້ນ. ການຖວາຍນີ້ຈະຖືວ່າບໍ່ຖືກຍອມຮັບ ແຕ່ຈະຖືວ່າເປັນມົນທິນ ແລະຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ກິນຈະໄດ້ຮັບຜົນກາໍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຖ້າຊີ້ນສັດສ່ວນໃດໄປຖືກຂອງທີ່ເປັນມົນທິນ ຢ່າໄດ້ກິນຊີ້ນສ່ວນນັ້ນ ແຕ່ໃຫ້ເຜົາໄຟ ຖິ້ມເສຍ. ສໍາລັບຊີ້ນສ່ວນອື່ນຄົນໃດທີ່ບໍ່ເປັນ ມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ ກິນຊີ້ນນັ້ນໄດ້
|
||
\v 20 ແຕ່ຖ້າຄົນໃດທີ່ເປັນມົນທິນກິນຊີ້ນນັ້ນ ລາວຈະບໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເຊັ່ນດຽວກັນ ຖ້າຜູ້ໃດກິນຊີ້ນທີ່ຖວາຍນີ້ຫລັງຈາກຕົນໄດ້ແຕະຕ້ອງສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດແລ້ວ ບໍ່ວ່າຈາກຄົນ ຫລື ຈາກສັດກໍຕາມ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ອອກລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ມອບໃຫ້ໂມເຊ
|
||
\v 23 ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ປະຕິບັດຕາມ ຄື: ຢ່າກິນໄຂມັນຂອງງົວ ແກະ ຫລື ແບ້.
|
||
\v 24 ຢ່າໄດ້ກິນໄຂມັນສັດທີ່ຕາຍເອງ ຫລື ທີ່ຖືກສັດປ່າກັດຕາຍ ແຕ່ຈະເອົາໄປເຮັດຢ່າງອື່ນກໍໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຖ້າຜູ້ໃດກິນໄຂມັນສັດທີ່ໄດ້ຖວາຍດ້ວຍໄຟເປັນອາຫານແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຕາມພິທີແລ້ວ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 26 ຊາວອິດສະຣາເອນ ບໍ່ວ່າພວກເຂົາຈະຢູ່ບ່ອນໃດກໍຕາມ ຢ່າໄດ້ເອົາເລືອດນົກ ຫລື ເລືອດສັດມາກິນເປັນອາຫານ.
|
||
\v 27 ຜູ້ໃດທີ່ຝ່າຝືນລະບຽບການນີ້ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ອອກລະບຽບການ ຕໍ່ໄປນີ້
|
||
\v 29 ມອບໃຫ້ໂມເຊ ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ປະຕິບັດຕາມດັ່ງນີ້: ຖ້າຜູ້ໃດນາໍເຄື່ອງມາຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງນາໍເຄື່ອງຖວາຍສ່ວນໜຶ່ງມາ ເປັນຂອງຖວາຍພິເສດ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 30 ຈົ່ງໃຫ້ລາວຖືມາໂດຍຕົນເອງ ຕາມພິທີຖວາຍບູຊາອາຫານດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ລາວຈະຕ້ອງເອົາໄຂມັນສັດ ພ້ອມທັງຊີ້ນໜ້າເອິກມາຖວາຍເປັນຂອງ ຖວາຍພິເສດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ປະໂຣຫິດຈະເປັນຜູ້ເຜົາໄຂມັນນັ້ນ ເທິງແທ່ນບູຊາ ແຕ່ຊີ້ນໜ້າເອິກນັ້ນຈະຕ້ອງເປັນຂອງອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວ.
|
||
\v 32 ຂາຂວາດ້ານຫລັງສັດຈະຕ້ອງມອບເປັນຂອງບາໍລຸງແກ່ປະໂຣຫິດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ສໍາລັບປະໂຣຫິດຜູ້ຖວາຍເລືອດກັບໄຂມັນ ຕາມພິທີຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທໍາ, ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງໄດ້ຮັບຊີ້ນຂາຂວາດ້ານຫລັງຂອງສັດນັ້ນ.
|
||
\v 34 ຊີ້ນໜ້າເອິກ ແລະ ຊີ້ນຂາຂວາ ດ້ານຫລັງຂອງສັດທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ນໍາມາຖວາຍເປັນຂອງມອບໃຫ້ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ອັນນີ້ເປັນສ່ວນອາຫານທີ່ຖວາຍແກ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊຶ່ງໄດ້ມອບໃຫ້ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງຕົນ ໃນມື້ທີ່ສະຖາປະນາພວກເຂົາເປັນປະໂຣຫິດ ຮັບໃຊ້ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 36 ໃນມື້ນັ້ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເອົາເຄື່ອງຖວາຍສ່ວນນັ້ນໃຫ້ແກ່ພວກປະໂຣຫິດ. ອັນນີ້ແມ່ນລະບຽບການ ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງເຊື່ອຟັງທຸກຍຸກ ທຸກສະໄໝສືບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ສະນັ້ນ ທັງໝົດນີ້ຈຶ່ງແມ່ນລະບຽບການສໍາລັບເຜົາເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ, ຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ, ຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ, ຖວາຍ ເພື່ອຊົດໃຊ້ແທນຄືນ, ຖວາຍສໍາລັບການສະຖາປະນາ ແລະ ຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ.
|
||
\v 38 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບຂໍ້ຄໍາສັ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ແກ່ໂມເຊ ທີ່ເທິງພູເຂົາ ຊີນາຍ ໃນມື້ທີ່ເພິ່ນໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໃຫ້ນາໍເຄື່ອງມາຖວາຍບູຊາແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງນາໍອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍ ຂອງລາວ ມາຍັງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນບ່ອນເຮົາມາປາກົດ ແລ້ວເອົາເຄື່ອງປະຈໍາຕໍາແໜ່ງປະໂຣຫິດມາພ້ອມ ກັບນໍ້າມັນເຈີມສັກສິດ, ງົວເຖິກໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງ ເພື່ອຖວາຍລຶບລ້າງບາບ, ແກະເຖິກສອງໂຕ ແລະ ກະຕ່າເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ.
|
||
\v 3 ແລ້ວຈົ່ງເອີ້ນຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງໝົດ ມາເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ໂມເຊ ໄດ້ເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສັ່ງນັ້ນ ແລະເມື່ອຊຸມຊົນໄດ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນແລ້ວ
|
||
\v 5 ເພິ່ນຈຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາ ວ່າ, “ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຮັດໄປນີ້ ແມ່ນສິ່ງທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວໂມເຊ ກໍນາໍອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ອອກມາຂ້າງໜ້າ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຮັບພິທີອາບນາໍ້ຊໍາລະ.
|
||
\v 7 ເມື່ອອາບແລ້ວ ໆ ເພິ່ນໄດ້ເອົາເສື້ອຊ້ອນໃນ ແລະ ເສື້ອຄຸມໃສ່ໃຫ້ອາໂຣນ ແລະ ເອົາຜ້າຮັດແອວລາວ. ເພິ່ນໄດ້ສຸບເສື້ອຄຸມສັ້ນເອໂຟດ [ກ] ໃສ່ໃຫ້ ແລ້ວກໍເອົາສາຍແອວທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອລະອຽດດີ ຮັດໃຫ້ຕື່ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວເພິ່ນກໍເອົາແຜ່ນຮອງເອິກ ໃສ່ໃຫ້ພ້ອມທັງເອົາອຸຣິມ ແລະ ທຸມມິມ [ຂ] ໃສ່ໃນນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
\v 9 ເມື່ອສຸບໝວກໃຫ້ແລ້ວ ເພິ່ນໄດ້ເອົາເຄື່ອງໝາຍເປັນຄໍາປະດັບໃສ່ທາງດ້ານໜ້າໝວກ ຊຶ່ງເປັນມຸງກຸດບໍຣິສຸດ ໝາຍເຖິງການອຸທິດຖວາຍຕົວ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວໂມເຊ ກໍເອົານໍ້າມັນເຈີມສັກສິດຫົດສົງຫໍເຕັນ ພ້ອມກັບທຸກ ໆ ສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະ ໃນທາໍນອງນີ້ ເພິ່ນໄດ້ອຸທິດຖວາຍທຸກສິ່ງໃຫ້ເປັນອັນສັກສິດ.
|
||
\v 11 ເພິ່ນໄດ້ເອົານໍ້າ ມັນບາງສ່ວນຊິດ ເຈັດເທື່ອ ໃສ່ແທ່ນບູຊາກັບເຄື່ອງໃຊ້ຂອງແທ່ນ, ໃສ່ຂັນກັບພານຮອງຂັນ ເພື່ອອຸທິດຖວາຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເພິ່ນໄດ້ສະຖາປະນາ ອາໂຣນ ໂດຍໃຊ້ນໍ້າມັນເຈີມສັກສິດ ບາງສ່ວນຫົດສົງທີ່ຫົວຂອງລາວ ເປັນການອຸດທິດຖວາຍຕົວ.
|
||
\v 13 ຕໍ່ມາ ໂມເຊ ກໍໄດ້ນາໍພວກລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ ອອກມາຂ້າງໜ້າ ເອົາເສື້ອຄຸມໃສ່ໃຫ້, ເອົາຜ້າມັດແອວພວກເຂົາ ແລະ ເອົາໝວກສຸບໃສ່ຫົວຂອງພວກເຂົາ, ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໂມເຊ ໄວ້ທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວໂມເຊ ກໍໄດ້ນາໍງົວເຖິກມາ ເພື່ອຖວາຍລຶບລ້າງບາບ. ອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ພາກັນວາງມືລົງເທິງຫົວ ສັດ.
|
||
\v 15 ໂມເຊ ໄດ້ຂ້າປາດຄໍງົວໂຕນັ້ນ ແລະ ເອົາເລືອດບາງສ່ວນມາ ແລະ ຈຸ່ມນິ້ວມືລົງໃນເລືອດ ແລະ ທາໃສ່ເຂົາຂອງແທ່ນທີ່ ແຈແທ່ນບູຊາ ເພື່ອອຸທິດຖວາຍ. ແລ້ວເພິ່ນກໍຖອກເລືອດສ່ວນທີ່ເຫລືອນັ້ນ ໃສ່ຕີນແທ່ນ ເພື່ອຊໍາລະໃຫ້ສັກສິດບໍຣິສຸດ ແລະ ອຸທິດຖວາຍແທ່ນບູຊານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ໂມເຊ ໄດ້ເອົາໄຂມັນທັງໝົດຂອງເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ, ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ, ແລະ ໝາກໄຂ່ຫລັງທັງສອງໜ່ວຍ ເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 17 ແລ້ວເພິ່ນກໍເອົາສ່ວນທີ່ເຫລືອ ຂອງງົວເຖິກໂຕນັ້ນ ເຊັ່ນ: ໜັງ, ຊີ້ນ, ແລະ ເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງໄປເຜົາທີ່ນອກຄ້າຍ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໂມເຊ ໄວ້ທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຕໍ່ມາ ໂມເຊ ໄດ້ນາໍແກະເຖິກມາ ເພື່ອເຜົາບູຊາ. ອາໂຣນ ກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ວາງມືລົງເທິງຫົວສັດ.
|
||
\v 19 ເພິ່ນໄດ້ຂ້າປາດຄໍສັດໂຕນັ້ນ ແລະ ຊິດເລືອດຂອງມັນໃສ່ຂ້າງທັງສີ່ຂອງແທ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20-21 ເພິ່ນໄດ້ຕັດເປັນຕ່ອນ ໆ, ໃຊ້ນາໍ້ລ້າງເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ ກັບຂາຫລັງ ແລະ ເຜົາຫົວ ກັບໄຂມັນ ແລະ ສ່ວນອື່ນ ໆ ທີ່ເທິງ ແທ່ນບູຊາດ້ວຍໄຟ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໄວ້ທຸກປະການ. ການເຜົາຖວາຍນີ້ ເປັນການຖວາຍບູຊາທີ່ມີກິ່ນຫອມຫວນ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຕໍ່ມາອີກ ໂມເຊ ໄດ້ນາໍແກະເຖິກໂຕທີສອງມາ ຊຶ່ງເປັນແກະທີ່ຖວາຍສໍາລັບການສະຖາປະນາ ປະໂຣຫິດ. ອາໂຣນ ແລະພວກ ລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ວາງມືລົງເທິງຫົວສັດ.
|
||
\v 23 ໂມເຊ ຂ້າປາດຄໍແກະນັ້ນ ແລະ ເອົາເລືອດບາງສ່ວນທາໃສ່ທີ່ໃບຫູຂ້າງຂວາຂອງອາໂຣນ ທາໃສ່ທີ່ຫົວໂປ້ມືຂ້າງຂວາ ແລະ ທາ ໃສ່ທີ່ຫົວໂປ້ຕີນຂ້າງຂວາດ້ວຍ.
|
||
\v 24 ແລ້ວເພິ່ນກໍນາໍພວກລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ ອອກມາຂ້າງໜ້າ ທາເລືອດບາງສ່ວນໃສ່ທີ່ໃບຫູຂ້າງຂວາຂອງພວກເຂົາ ທາໃສ່ທີ່ຫົວໂປ້ມືຂ້າງຂວາ ແລະ ທາໃສ່ທີ່ໂປ້ຕີນຂ້າງຂວາດ້ວຍ. ສ່ວນເລືອດທີ່ເຫລືອນັ້ນ ໂມເຊໄດ້ຖອກໃສ່ຂ້າງທັງສີ່ຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເພິ່ນໄດ້ເອົາໄຂມັນ, ໄຂມັນຂອງຫາງ, ໄຂມັນຕິດກັບເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ, ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ, ໝາກໄຂ່ຫລັງສອງໜ່ວຍທັງໄຂມັນ ແລະ ຂາຫລັງເບື້ອງຂວາ.
|
||
\v 26 ແລ້ວເພິ່ນກໍເອົາເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງກ້ອນໜຶ່ງຈາກກະຕ່າ ຊຶ່ງອຸທິດຖວາຍ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ກ້ອນໜຶ່ງທີ່ຈືນດ້ວຍນາໍ້ມັນ ແລະ ເຂົ້າໜົມແຜ່ນກ້ອນໜຶ່ງວາງໃສ່ເທິງໄຂມັນ ແລະ ຂາຫລັງເບື້ອງຂວາສັດ.
|
||
\v 27 ເພິ່ນໄດ້ເອົາອາຫານທັງໝົດນີ້ວາງໃສ່ມືຂອງອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເປັນຂອງຖວາຍພິເສດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລ້ວໂມເຊ ກໍເອົາອາຫານໃນມືຂອງພວກເຂົາໄປເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ ເຕັງໃສ່ອາຫານທີ່ເຜົາບູຊາດ້ວຍໄຟ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍສໍາລັບການສະຖາປະນາ ຊື່ງເປັນການຖວາຍບູຊາ ທີ່ມີກິ່ນຫອມຫວນ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 29 ແລ້ວໂມເຊ ໄດ້ເອົາຊີ້ນໜ້າເອິກແກະ ມາຖວາຍເປັນຂອງຖວາຍພິເສດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຊີ້ນສ່ວນນີ້ເປັນຂອງໂມເຊ ເມື່ອມີການສະຖາປະນາ. ໂມເຊ ໄດ້ເຮັດທຸກ ໆ ສິ່ງຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ໂມເຊ ໄດ້ເອົານາໍ້ມັນສັກສິດ ແລະ ເລືອດບາງສ່ວນທີ່ແທ່ນບູຊານັ້ນ ຊິດໃສ່ອາໂຣນ ກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ແລະ ຊິດໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງພວກເຂົາ. ໃນທາໍນອງນີ້ ເພິ່ນໄດ້ອຸທິດຖວາຍພວກເຂົາ ພ້ອມທັງເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ໂມເຊ ໄດ້ກ່າວແກ່ອາໂຣນ ແລະພວກ ລູກຊາຍຂອງລາວ ວ່າ, “ຈົ່ງເອົາຊີ້ນເຂົ້າໄປທີ່ປະຕູຫໍເຕັນ ບ່ອນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະຖິດຢູ່, ຕົ້ມຊີ້ນນັ້ນ ແລະ ກິນກັບເຂົ້າຈີ່ໃນກະຕ່າສໍາລັບການສະຖາປະນາ ຕາມຄໍາສັ່ງນັ້ນ.
|
||
\v 32 ຈົ່ງເຜົາເຂົ້າຈີ່ ຫລື ຊີ້ນຊຶ່ງເຫລືອກິນນັ້ນຖິ້ມໝົດ.
|
||
\v 33 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຢູ່ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ເປັນເວລາເຈັດມື້ ຈົນກວ່າພິທີສະຖາປະນາຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ສໍາເລັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງພວກເຮົາ ໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດໃນມື້ນີ້ ເພື່ອເປັນການຍົກຜິດບາບຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 35 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຢູ່ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນທັງເວັນທັງຄືນເປັນເວລາເຈັດມື້ ໂດຍປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໄວ້. ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ເຮັດຕາມ ພວກເຈົ້າຈະຕາຍ. ອັນນີ້ແຫລະ ແມ່ນສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງໄວ້. ”
|
||
\v 36 ດັ່ງນັ້ນ ອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ຈຶ່ງໄດ້ປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງ ຜ່ານທາງໂມເຊ ທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກມື້ພິທີສະຖາປະນາສໍາເລັດແລ້ວ ໂມເຊ ໄດ້ເອີ້ນອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ມາພ້ອມທັງບັນດາຜູ້ນາໍຊາດ ອິດສະຣາເອນ ດ້ວຍ.
|
||
\v 2 ເພິ່ນກ່າວແກ່ອາໂຣນ ວ່າ, “ຈົ່ງເອົາງົວເຖິກໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງ ແລະ ແກະເຖິກໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງ ທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ ມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຄື: ງົວເຖິກໜຸ່ມ ໃຫ້ຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ແກະເຖິກໜຸ່ມໃຫ້ເຜົາຖວາຍບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລ້ວຈົ່ງບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໃຫ້ນາໍແບ້ເຖິກໂຕໜຶ່ງ ມາຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ພ້ອມທັງລູກງົວເຖິກ ແລະ ລູກແກະເຖິກ ອາຍຸໜຶ່ງປີ ແນວລະໂຕ. ທັງໝົດໃຫ້ເປັນສັດທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະບໍ່ມີຕໍາໜິ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ
|
||
\v 4 ສ່ວນງົວເຖິກ ກັບລູກແກະເຖິກນັ້ນ ແມ່ນໃຫ້ຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ. ພວກເຂົາຕ້ອງຖວາຍບູຊາສັດເຫລົ່ານີ້ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພ້ອມກັບຖວາຍພືດຜົນ ເປັນເມັດປົນນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ. ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ເພາະວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະປາກົດແກ່ພວກເຂົາໃນມື້ນີ້. ”
|
||
\v 5 ພວກເຂົາໄດ້ນາໍທຸກ ໆ ສິ່ງທີ່ໂມເຊ ໄດ້ສັ່ງນັ້ນມາຍັງຕໍ່ໜ້າຫໍເຕັນ ແລະ ຊຸມຊົນກໍໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເພື່ອນະມັດສະການອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໂມເຊ ປະກາດ ວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກເຈົ້າເຮັດສິ່ງທັງໝົດນີ້ ເພື່ອວ່າແສງສຸກໃສແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີ ຂອງອົງພຣະຜູ້ ເປັນເຈົ້າຈະປາກົດແກ່ພວກເຈົ້າ. ”
|
||
\v 7 ແລ້ວ ໂມເຊ ກໍກ່າວແກ່ອາໂຣນ ວ່າ, “ຈົ່ງໄປທີ່ແທ່ນບູຊາ ແລະ ເຮັດພິທີຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບ ແລະ ພິທີເຜົາບູຊາເພື່ອລຶບລ້າງການບາບຂອງພວກເຈົ້າ ແລະຂອງປະຊາຊົນ. ຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງບູຊານີ້ ເພື່ອລຶບລ້າງການບາບຂອງປະຊາຊົນ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ ສັ່ງໄວ້ທຸກປະການ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ອາໂຣນ ຈຶ່ງໄປທີ່ແທ່ນບູຊາ ແລະ ຂ້າງົວເຖິກໜຸ່ມ ເພື່ອເປັນການຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງຄວາມບາບຂອງຕົນເອງ.
|
||
\v 9 ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ນາໍເລືອດມາ ແລະ ອາໂຣນ ກໍຈຸ່ມນິ້ວມືລົງໃນເລືອດ ແລະ ເອົາເລືອດສ່ວນໜຶ່ງທາໃສ່ເຂົາຂອງແທ່ນ ທີ່ແຈຂອງແທ່ນບູຊາ ແລະ ຖອກເລືອດສ່ວນທີ່ເຫລືອນັ້ນ ໃສ່ຕີນຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຕໍ່ມາ ລາວໄດ້ເຜົາໄຂມັນ, ໝາກໄຂ່ຫລັງທັງສອງ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບເທິງແທ່ນບູຊາ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງຜ່ານທາງໂມເຊ ທຸກປະການ.
|
||
\v 11 ແຕ່ລາວໄດ້ເຜົາຊີ້ນ ແລະ ໜັງຢູ່ນອກຄ້າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ອາໂຣນ ໄດ້ຂ້າປາດຄໍສັດຊຶ່ງເປັນການເຜົາຖວາຍບູຊາ ສໍາລັບຕົນເອງ. ພວກລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ນາໍເລືອດມາ ແລະ ອາໂຣນ ກໍໄດ້ຖອກເລືອດນັ້ນ ໃສ່ທັງສີ່ຂ້າງຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 13 ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ນາໍຫົວ ແລະ ສ່ວນອື່ນ ໆ ຂອງສັດມາໃຫ້ອາໂຣນ ແລະ ເພິ່ນກໍໄດ້ນາໍໄປເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 14 ແຕ່ເພິ່ນໄດ້ໃຊ້ນາໍ້ລ້າງເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ ກັບຂາຫລັງສັດກ່ອນ ຈຶ່ງເຜົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ເຕັງໃສ່ເຄື່ອງເຜົາທີ່ເຫລືອຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຫລັງຈາກນັ້ນ ອາໂຣນ ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງ ບູຊາສໍາລັບປະຊາຊົນ. ເພິ່ນໄດ້ນາໍແບ້ເຖິກທີ່ຕ້ອງຖືກຖວາຍສໍາລັບການບາບຂອງປະຊາຊົນມາ ແລ້ວຂ້າປາດຄໍແບ້ນັ້ນ ແລະຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາ ເໝືອນດັ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດສໍາລັບພິທີລຶບລ້າງບາບຂອງຕົນ.
|
||
\v 16 ເພິ່ນຍັງໄດ້ນາໍສັດມາເຜົາຖວາຍບູຊາອີກ ຕາມລະບຽບການທຸກຢ່າງ.
|
||
\v 17 ເພິ່ນໄດ້ຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ ໂດຍໄດ້ເອົາແປ້ງກາໍໜຶ່ງ ເຜົາທີ່ເທິງແທ່ນບູຊາ. (ຊຶ່ງເປັນການຖວາຍຕື່ມໃສ່ ການຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟໃນຕອນເຊົ້າ).
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ລາວໄດ້ຂ້າປາດຄໍງົວເຖກິ ແລະ ແກະເຖິກ ເປັນການຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ສໍາລັບປະຊາຊົນ. ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ນາໍເລືອດມາ ແລະ ລາວໄດ້ຊິດເລືອດນັ້ນ ໃສ່ທັງສີ່ຂ້າງຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 19 ອາໂຣນ ໄດ້ເອົາໄຂມັນຂອງງົວ, ແກະເຖິກ ໄຂມັນຕິດກັບຫາງ, ໄຂມັນຕິດກັບເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ, ໝາກໄຂ່ຫລັງ ແລະ ໜັງບາງ ໆ ຫຸ້ມຫໍ່ຕັບ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຕັງໃສ່ເທິງຊີ້ນໜ້າເອິກຂອງສັດ ແລະ ນາໍທັງໝົດນັ້ນໄປຍັງແທ່ນບູຊາ. ເພິ່ນໄດ້ເຜົາ ໄຂມັນເທິງແທ່ນບູຊາ
|
||
\v 21 ສ່ວນຊີ້ນໜ້າເອິກ ແລະ ຂາຫລັງເບື້ອງຂວານັ້ນ ໃຫ້ເປັນເຄື່ອງຖວາຍພິເສດ ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພື່ອເປັນສ່ວນມອບໃຫ້ປະໂຣຫິດ ຕາມທີ່ໂມເຊ ໄດ້ສັ່ງໄວ້ທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ອາໂຣນ ໄດ້ຍົກມືຂຶ້ນຢຽດໃສ່ປະຊາຊົນ ເພື່ອອວຍພອນພວກເຂົາ ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ເຮັດພິທີຖວາຍບູຊາທຸກຢ່າງແລ້ວ ກໍໄດ້ລົງມາຈາກແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 23 ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ ໄດ້ພາກັນເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນບ່ອນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະຖິດຢູ່ ແລະ ເມື່ອອອກມາ ຈາກຫໍເຕັນສັກສິດແລ້ວ ພວກເພິ່ນທັງສອງໄດ້ອວຍພອນປະຊາຊົນ ແລະ ແສງສຸກໃສ ແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ກໍປາກົດໃຫ້ປະຊາຊົນທັງໝົດໄດ້ເຫັນ.
|
||
\v 24 ໃນທັນໃດນັ້ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໄຟລົງມາໄໝ້ເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ ແລະ ສ່ວນຕ່າງ ໆ ຂອງໄຂມັນທີ່ເທິງແທ່ນບູຊາ. ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ເຫັນດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາກໍພາກັນ ຮ້ອງຂຶ້ນດ້ວຍສຽງດັງກ້ອງສະໜັ່ນ ແລະ ຂາບລົງຈົນໜ້າຈຸດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\p
|
||
\v 1 ນາດາບ ແລະ ອາບີຮູ ລູກຊາຍອາໂຣນ ຕ່າງກໍໄດ້ນາໍໝໍ້ຂາງຂອງຕົນມາ ແລະ ເອົາຖ່ານໄຟທີ່ກໍາລັງລຸກຢູ່ ໃສ່ໃນນັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ເອົາກາໍຍານໂຮຍໃສ່ຕື່ມ ແລະ ນາໍໄປຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ແຕ່ໄຟທີ່ຖວາຍນີ້ບໍ່ບໍຣິສຸດ ເພາະວ່າພຣະອົງບໍ່ໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ຖວາຍຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 2 ໃນທັນໃດນັ້ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໄຟລົງມາໄໝ້ ພວກເຂົາຕາຍຄາທີ່ ຢູ່ຊ້ອງໜ້າພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລ້ວ ໂມເຊ ໄດ້ກ່າວແກ່ອາໂຣນ ວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ປະກາດໄວ້ດັ່ງນີ້: ‘ທຸກຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ເຮົາ ຕ້ອງຢໍາເກງຄວາມບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ; ເຮົາຈະໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາ. ’” [ຄ] ສ່ວນອາໂຣນ ກໍໄດ້ແຕ່ຕົກສະເງີ້ ຈົນປາກບໍ່ອອກ.
|
||
\v 4 ໂມເຊ ໄດ້ເອີ້ນ ມີຊາເອນ ແລະ ເອນສາຟັນ ລູກຊາຍຂອງອຸດຊີເອນ ຜູ້ເປັນລຸງຂອງອາໂຣນ ມາແລະບອກພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຫາມສົບພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າອອກຈາກຫໍເຕັນສັກສິດ ໄປໄວ້ນອກຄ້າຍພັກເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງມາຍົກເສື້ອ ພ້ອມສົບຄົນຕາຍອອກໄປ ໄວ້ນອກຄ້າຍພັກຕາມທີ່ໂມເຊ ໄດ້ສັ່ງ.
|
||
\v 6 ຕໍ່ມາ ໂມເຊ ໄດ້ກ່າວກັບອາໂຣນ ແລະ ເອເລອາຊາ ແລະ ອີທາມາ ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ ວ່າ, “ຢ່າປ່ອຍຜົມໃຫ້ ຫຍຸ້ງ ຫລື ຈີກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມເພື່ອສະແດງວ່າ ພວກເຈົ້າກໍາລັງໄວ້ທຸກ. ຖ້າພວກເຈົ້າເຮັດ ພວກເຈົ້າກໍຈະຕາຍ ແລະ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈະໂກດຮ້າຍແລະລົງໂທດຊຸມຊົນທັງໝົດນີ້. ແຕ່ໃຫ້ພີ່ນ້ອງຊາວອິດສະຣາເອນ ຄົນອື່ນ ໆ ພາກັນໄວ້ທຸກ ຍ້ອນການຕາຍດ້ວຍໄຟທີ່ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສົ່ງມາ.
|
||
\v 7 ຢ່າໄດ້ໜີໄປ ຈາກປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນນີ້ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້າ ຈະຕາຍຍ້ອນວ່າ ພວກເຈົ້າຖືກອຸທິດຖວາຍແລ້ວ ໂດຍນໍ້າມັນເຈີມສັກສິດຂອງອົງພຣະຜູ້ ເປັນເຈົ້າ. ” ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ໂມເຊ ໄດ້ບອກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບອກ ອາໂຣນ ວ່າ,
|
||
\v 9 “ເຈົ້າ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ ບໍ່ຕ້ອງເຂົ້າມາຍັງຫໍເຕັນບ່ອນເຮົາສະຖິດຢູ່ ເມື່ອພວກເຈົ້າດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ ຫລື ເຫລົ້າປຸກ; ຖ້າພວກເຈົ້າຂືນເຮັດ ພວກເຈົ້າຈະຕາຍ. ອັນນີ້ແມ່ນລະບຽບການ ທີ່ຈະຕ້ອງປະຕິບັດ ກັນທຸກຊົ່ວເຊັ່ນເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 10 ພວກເຈົ້າຕ້ອງໄຈ້ແຍກໃຫ້ຈະແຈ້ງ ລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ເປັນບໍຣິສຸດ ແລະ ສິ່ງທີ່ໃຊ້ກັນຢູ່ທົ່ວ ໆ ໄປ; ລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 11 ເຈົ້າຕ້ອງສັ່ງສອນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໃຫ້ຮູ້ລະບຽບການທັງໝົດນີ້ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ພວກເຈົ້າ ໂດຍຜ່ານທາງໂມເຊ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໂມເຊ ໄດ້ກ່າວແກ່ ອາໂຣນ ແລະ ເອເລອາຊາ ແລະ ອີທາມາ ລູກຊາຍສອງຄົນຂອງລາວ ວ່າ, “ຈົ່ງເອົາພືດຜົນເປັນເມັດ ທີ່ເຫລືອຈາກການຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ນັ້ນມາເຮັດເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ແລະ ກິນທີ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາ ເພາະການຖວາຍນີ້ແມ່ນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 13 ຈົ່ງກິນໃນບ່ອນບໍຣິສຸດ ເພາະແມ່ນສ່ວນຂອງເຈົ້າ ແລະ ແມ່ນສ່ວນຂອງພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ ທີ່ໄດ້ມາຈາກການຖວາຍອາຫານບູຊາດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ອັນນີ້ແມ່ນ ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບ ສັ່ງໄວ້ແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແຕ່ເຈົ້າພ້ອມຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ ຈົ່ງກິນຊີ້ນໜ້າເອິກ ແລະ ຊີ້ນຂາຫລັງ ແລະ ຈົ່ງກິນໄດ້ໃນທຸກ ໆ ບ່ອນ ທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ. ເຄື່ອງຖວາຍເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ມອບແກ່ເຈົ້າ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າແລ້ວ ຊຶ່ງເປັນສ່ວນທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຈາກການຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 15 ຊີ້ນຂາຫລັງ ກັບຊີ້ນໜ້າເອິກ ພ້ອມໄຂມັນທຸກຢ່າງທີ່ຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ຈົ່ງເອົາມາເປັນຂອງຖວາຍພິເສດຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ສ່ວນນີ້ເປັນຂອງເຈົ້າ ກັບເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າສືບໄປ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໄວ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ໂມເຊ ໄດ້ສອບຖາມກ່ຽວກັບຊີ້ນແບ້ ທີ່ໄດ້ຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບນັ້ນ ເມື່ອເພິ່ນຮູ້ວ່າ ແບ້ນັ້ນໄດ້ເຜົາໝົດເສຍແລ້ວ. ໂມເຊ ຈຶ່ງຮ້າຍ ເອເລອາຊາ ແລະ ອີທາມາ ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ເພິ່ນໄດ້ຖາມເຂົາວ່າ,
|
||
\v 17 “ເປັນຫຍັງ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ກິນເຄື່ອງຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ໃນບ່ອນບໍຣິສຸດ? ມັນເປັນຂອງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ ແລະ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບສິ່ງນັ້ນໃຫ້ພວກເຈົ້າ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງປະຊາຊົນ.
|
||
\v 18 ເມື່ອບໍ່ໄດ້ນາໍເລືອດສັດເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນ ພວກເຈົ້າຕ້ອງກິນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໃນທີ່ນັ້ນ ຕາມທີ່ຂ້ອຍໄດ້ສັ່ງໄວ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ອາໂຣນ ໄດ້ຕອບວ່າ, “ເບິ່ງແມ! ໃນມື້ນີ້ ີ ປະຊາຊົນໄດ້ນາໍເຄື່ອງມາຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ພວກເຂົາກໍໄດ້ນາໍເຄື່ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ມາຖວາຍຕໍ່ໜ້າອົງພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແຕ່ເຖິງປານນັ້ນ ເລື່ອງຫຍຸ້ງຍາກ ແບບນີ້ ກໍຍັງຕົກຖືກຂ້ອຍຈົນໄດ້. ຖ້າຂ້ອຍກິນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບໃນມື້ນີ້ ຈະເຮັດໃຫ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຫັນຊອບບໍ? ”
|
||
\v 20 ເມື່ອໂມເຊ ໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນກໍເຫັນດີນາໍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ແກ່ ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ
|
||
\v 2 ສໍາລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ພວກເຈົ້າສາມາດກິນສັດທຸກຢ່າງ ທີ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າກິນສັດທີ່ເທິງແຜ່ນດິນ ທີ່ມີໂບກຕີນເປັນກີບ ແລະ ສັດທີ່ຄ້ຽວເອື້ອງທຸກ ໆ ຊະນິດໄດ້
|
||
\v 4-6 ແຕ່ເຈົ້າຢ່າກິນໂຕອູດ, ເໝັ້ນ ຫລື ກະຕ່າຍ. ສັດເຫລົ່ານີ້ຖືວ່າເປັນມົນທິນ; ເປັນັສັດຈາໍພວກທີ່ຄ້ຽວເອື້ອງ, ແຕ່ມີໂບກຕີນບໍ່ເປັນກີບ.
|
||
\v 7 ຢ່າກິນໝູ ເພາະຖືວ່າເປັນສັດມີມົນທິນ; ມັນເປັນສັດທີ່ມີເລັບຕີນເປັນກີບ ແຕ່ມັນບໍ່ຄ້ຽວເອື້ອງ.
|
||
\v 8 ຢ່າກິນສັດເຫລົ່ານີ້ ຫລື ແມ່ນແຕ່ແຕະຕ້ອງຊາກສັດຕາຍ ເພາະສັດເຫລົ່ານີ້ເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຈົ້າກິນປາທຸກ ໆ ຊະນິດທີ່ມີຄີ ແລະມີເກັດໄດ້
|
||
\v 10 ແຕ່ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນນໍ້າ ທີ່ບໍ່ມີຄີ ແລະບໍ່ມີເກັດຢ່າໄດ້ກິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ສັດເຊັ່ນນັ້ນ ຖືວ່າເປັນມົນທິນ. ຢ່າກິນສັດເຫລົ່ານັ້ນ ຫລື ແມ່ນແຕ່ແຕະຕ້ອງຊາກສັດຕາຍ.
|
||
\v 12 ເຈົ້າຢ່າກິນສັດນາໍ້ຊະນິດໃດ ໆ ທີ່ບໍ່ມີຄີແລະເກັດ ໃຫ້ຖືວ່າມັນເປັນສັດທີ່ໜ້າກຽດຊັງ ສໍາລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13-19 ເຈົ້າຢ່າກິນນົກຊະນິດ ໃດ ໆ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ນົກອິນຊີ, ນົກເຄົ້າ, ແຫລວ, ແຫລວຫາງຍາວ, ແຫລວດໍາ ຕາມຊະນິດຂອງມັນ, ແຮ້ງ, ກາ, ນົກກະຈອກເທດ, ນົກນາງນວນ, ນົກກະສາ, ນົກຍາງ, ນົກກະທຸງ, ນົກເປັດ, ນົກຫອນຍາວ ຫລື ເຈຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແມງໄມ້ທຸກຊະນິດທີ່ມີປີກ ແລະ ມີສີ່ຕີນຍ່າງໄປມາ ໃຫ້ຖືວ່າເປັນສັດທີ່ໜ້າກຽດໜ້າຊັງສໍາລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 21 ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ ຊະນິດທີ່ເຕັ້ນໄດ້.
|
||
\v 22 ເຈົ້າກິນຕັກແຕນ, ຈີ່ຫລໍ່ (ຈີ່ນາຍ) ຫລື ຈັກຈັ່ນໄດ້.
|
||
\v 23 ແຕ່ແມງໄມ້ນ້ອຍ ໆ ຊະນິດອື່ນ ໆ ທີ່ມີປີກ ແລະ ທີ່ມີສີ່ຕີນ ໃຫ້ຖືວ່າເປັນສັດທີ່ໜ້າກຽດໜ້າຊັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24-28 ຜູ້ໃດກໍຕາມ ທີ່ແຕະຕ້ອງຊາກສັດຕາຍດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ຈະເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ ຄື: ສັດທຸກຊະນິດທີ່ມີເລັບຕີນ ເປັນກີບ ນອກຈາກເລັບຕີນແຍກກັນ ແລະ ຄ້ຽວເອື້ອງ ແລະ ສັດສີ່ຕີນທີ່ຕີນເປັນຈຸ້ມ. ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຫາມຊາກສັດ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຕົນ ແຕ່ລາວຈະຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29-30 ເຫງັນ, ໜູ, ໜູຊິງ ແລະ ກັບແກ້ ໃຫ້ຖືວ່າ ສັດເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຜູ້ໃດກໍຕາມ ທີ່ແຕະຕ້ອງສັດເຫລົ່ານີ້ ຫລື ຊາກຂອງມັນ ຈະເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 32 ຖ້າຊາກສັດຕົກຖືກສິ່ງໃດກໍຕາມ ສິ່ງນັ້ນກໍເປັນມົນທິນ; ບໍ່ວ່າ ຈະເປັນໄມ້, ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ໜັງສັດ, ຫລື ກະສອບ; ບໍ່ວ່າ ຈະໃຊ້ເພື່ອປະໂຫຍດຫຍັງກໍຕາມ. ສິ່ງນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກແຊ່ນໍ້າ ແຕ່ຈະຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 33 ຖ້າຊາກສັດຕົກໃນໝໍ້ດິນ ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໝໍ້ນັ້ນ ກໍເປັນມົນທິນ ແລະ ຕ້ອງທັບໝໍ້ນັ້ນຖິ້ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຖ້ານໍ້າຈາກໝໍ້ນັ້ນ ຖືກອາຫານທີ່ກິນເປັນປົກກະຕິ ອາຫານນັ້ນກໍເປັນມົນທິນ ແລະ ນໍ້າທີ່ດື່ມໄດ້ໃນໝໍ້ນັ້ນ ກໍເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 35 ສິ່ງໃດ ໆ ທີ່ຊາກສັດຕົກຖືກນັ້ນ ຈະເປັນມົນທິນ; ບໍ່ວ່າເປັນເຕົາອົບ ຫລື ເຕົາໄຟກໍດີຈະຕ້ອງຖືກທັບຖິ້ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ແຕ່ນໍ້າໃນບໍ່ ຫລື ໃນຖັງເກັບນໍ້າຍັງຖືວ່າເປັນນໍ້າສະອາດ ແຕ່ວ່າຜູ້ໃດທີ່ແຕະຕ້ອງ ຊາກສັດນັ້ນ ໃຫ້ຖືວ່າເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 37 ຖ້າສ່ວນໃດຂອງຊາກສັດ ຕົກໃສ່ແນວປູກທີ່ຈະເອົາໄປກ້າ ແນວປູກນັ້ນກໍບໍ່ຖືວ່າເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 38 ແຕ່ຖ້າແນວປູກນັ້ນແຊ່ນໍ້າ ແລະ ຖ້າສ່ວນໜຶ່ງສ່ວນໃດຂອງຊາກສັດໄດ້ຕົກໃສ່ ແນວປູກນັ້ນກໍເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ຖ້າສັດທີ່ກິນໄດ້ ຕາຍເອງ ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ ແຕະຕ້ອງຊາກສັດນັ້ນ ກໍເປັນມົນທິນຈົນຮອດ ຄໍ່າ.
|
||
\v 40 ແລະ ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງກິນສ່ວນໃດ ສ່ວນໜຶ່ງຂອງສັດ ລາວຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ແຕ່ຈະຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ; ຜູ້ໃດທີ່ຫາມຊາກສັດ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຕົນ ແຕ່ຜູ້ນັ້ນຈະຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ແລະສັດທຸກໂຕ ທີ່ເລືອຄານເທິງໜ້າດິນ ຢ່າໄດ້ກິນສັດເຫລົ່ານັ້ນ
|
||
\v 42 ບໍ່ວ່າຈະເປັນສັດທີ່ເລືອຄານໄປມາ ຫລື ສັດສີ່ຕີນກໍຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ຢ່າເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນ ໂດຍກິນສັດເຫລົ່ານີ້.
|
||
\v 44 ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍຣິສຸດ ເພາະເຮົາບໍຣິສຸດ. ຢ່າເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນ ຍ້ອນສັດທີ່ເລືອຄານເທິງໜ້າດິນ.
|
||
\v 45 ເຮົາແມ່ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ໄດ້ນາໍພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະເປັນ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍຣິສຸດ ເພາະເຮົາບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ອັນນີ້ແຫລະ ແມ່ນລະບຽບການກ່ຽວກັບສັດ ແລະ ນົກ ຕະຫລອດທັງທຸກ ໆ ສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນາໍ້ ແລະ ສັດທຸກ ໆ ຊະນິດທີ່ເຄື່ອນຍ້າຍໄປມາ ເທິງໜ້າດິນ.
|
||
\v 47 ເຈົ້າຕ້ອງສາມາດໄຈ້ແຍກ ຢ່າງລະມັດລະວັງ ລະຫວ່າງສັດຈາໍພວກທີ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ຈາໍພວກທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ຄື: ລະຫວ່າງສັດທີ່ກິນໄດ້ ແລະ ສັດທີ່ກິນບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ມອບລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ໂມເຊ
|
||
\v 2 ສໍາລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ເຈັດມື້ ຫລັງຈາກຜູ້ຍິງເກີດລູກ ເປັນຜູ້ຊາຍແລ້ວ ນາງເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ ເໝືອນກັນກັບໄລຍະ ທີ່ນາງເປັນປະຈາໍເດືອນ.
|
||
\v 3 ໃນມື້ທີແປດ ເດັກນ້ອຍ ຜູ້ນີ້ຈະຕ້ອງຮັບພິທີຕັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວສາມສິບສາມວັນ ຕໍ່ມາ ນາງຈຶ່ງບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ອັນເນື່ອງມາຈາກການເສຍເລືອດນັ້ນ; ນາງຕ້ອງບໍ່ແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດ ໆ ທີ່ສັກສິດ ຫລື ເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນ ຈົນກວ່າການຊໍາລະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດໄດ້ ຜ່ານພົ້ນໄປແລ້ວ.
|
||
\v 5 ຫລັງຈາກ ເກີດລູກເປັນຜູ້ຍິງ ໄດ້ສິບສີ່ວັນ ຜູ້ຍິງນັ້ນເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ ເໝືອນກັນກັບໃນໄລຍະທີ່ນາງເປັນປະຈາໍເດືອນ. ແລ້ວອີກຫົກສິບຫົກວັນ ຕໍ່ມານາງຈຶ່ງບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດອັນເນື່ອງມາຈາກການເສຍເລືອດນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມື່ອກໍານົດຊໍາລະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ ໄດ້ຜ່ານພົ້ນໄປແລ້ວ ບໍ່ວ່າໄດ້ລູກຜູ້ຍິງ ຫລື ລູກຜູ້ຊາຍກໍດີ ນາງຈະຕ້ອງນາໍລູກແກະອາຍຸໜຶ່ງປີ ມາໃຫ້ປະໂຣຫິດທີ່ຫໍເຕັນ ເພື່ອເຮັດພິທີເຜົາຖວາຍບູຊາ ແລະ ນົກກາງແກ ຫລື ນົກເຂົາໜຶ່ງໂຕ ເພື່ອຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ປະໂຣຫິດຈະສະເໜີເຄື່ອງຖວາຍຂອງນາງ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຖວາຍບູຊາຊໍາລະມົນທິນໃຫ້ແກ່ນາງ ແລ້ວນາງກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ. ນີ້ແມ່ນລະບຽບການ ທີ່ຜູ້ຍິງຕ້ອງປະຕິບັດຫລັງຈາກ ທີ່ນາງໄດ້ອອກລູກແລ້ວ.
|
||
\v 8 ຖ້ານາງບໍ່ສາມາດຖວາຍລູກແກະໄດ້ ຕ້ອງໃຫ້ນາໍນົກເຂົາ ຫລື ນົກກາງແກສອງໂຕມາ; ໂຕໜຶ່ງເພື່ອເຜົາຖວາຍບູຊາ ແລະ ອີກໂຕໜຶ່ງເພື່ອຖວາຍລຶບລ້າງບາບ. ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍບູຊາ ຊໍາລະມົນທິນໃຫ້ແກ່ນາງ ແລະ ຍິງນັ້ນ ກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ມອບລະບຽບການຕ່າງ ໆ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ.
|
||
\v 2 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງມີອາການເຈັບປວດ ຕາມຜິວໜັງ ຫລື ໂພງຂຶ້ນ ຫລື ບວມທີ່ອາດຈະກາຍເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຖືກນາໍຕົວໄປຫາປະໂຣຫິດ ທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວ ອາໂຣນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ປະໂຣຫິດ ຈະກວດເບິ່ງອາການເຈັບປວດນັ້ນ ຖ້າຂົນທີ່ຜິວໜັງຫງອກ ແລະ ພະຍາດກໍຢູ່ເລິກກວ່າຜິວໜັງລົງໄປ ໃຫ້ນັບຜູ້ ນັ້ນວ່າ ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ແລະ ປະໂຣຫິດຕ້ອງປະກາດວ່າ ຄົນນັ້ນເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 4 ແຕ່ຖ້າຜິວໜັງຊື່ບ່ອນທີ່ເຈັບປວດນັ້ນຂາວ ແລະ ພະຍາດບໍ່ກິນເລິກລົງໄປກວ່າຜິວໜັງ ພ້ອມທັງຂົນໃນບໍລິເວນນັ້ນ ກໍບໍ່ຫງອກ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກັກຕົວຜູ້ນັ້ນໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກ ເຈັດວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງລາວອີກ ໃນວັນທີເຈັດ ແລະ ຖ້າປະໂຣຫິດເຫັນວ່າ ອາການເຈັບປວດ ຍັງຄືເກົ່າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຂະຫຍາຍອອກໄປ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກກັກຕົວໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກອີກ ເຈັດວັນ.
|
||
\v 6 ປະໂຣຫິດ ຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງຜູ້ນັ້ນອີກໃນມື້ທີເຈັດ ແລະ ຖ້າອາການເຈັບປວດເບົາບາງລົງ ແລະ ພະຍາດນັ້ນບໍ່ໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປ; ປະໂຣຫິດຕ້ອງປະກາດວ່າຜູ້ນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ. ມັນເປັນພຽງອາການເຈັບປວດເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແຕ່ຖ້າອາການເຈັບປວດນັ້ນ ແຜ່ລາມອອກໄປຫລັງຈາກທີ່ປະໂຣຫິດ ໄດ້ກວດເບິ່ງ ແລະປະກາດວ່າ ຜູ້ນັ້ນສະອາດດີແລ້ວ ລາວຕ້ອງກັບຄືນມາຫາປະໂຣຫິດອີກ.
|
||
\v 8 ປະໂຣຫິດຈະກວດເບິ່ງລາວຕື່ມອີກ ແລະ ຖ້າພະຍາດນັ້ນ ແຜ່ລາມອອກໄປແທ້ ປະໂຣຫິດຈະປະກາດວ່າ ຜູ້ນັ້ນເປັນມົນທິນຍ້ອນພະຍາດຂີ້ທູດຂອງຜູ້ກ່ຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9-10 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກນາໍຕົວໄປຫາປະໂຣຫິດໃຫ້ກວດເບິ່ງ. ຖ້າບໍລິເວນເຈັບປວດນັ້ນບວບ ມີສີຂາວຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ຂົນໜັງຫງອກ ແລະ ມີໜອງໃນແຜ
|
||
\v 11 ກໍສະແດງວ່າເປັນພະຍາດຜິວໜັງຊໍ້າເຮື້ອ. ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ຜູ້ນັ້ນເປັນມົນທິນ; ບໍ່ຈາໍເປັນຕ້ອງ ກັກລາວໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກອີກຕໍ່ໄປ ເພາະຮູ້ໄດ້ຢ່າງຄັກແນ່ແລ້ວວ່າ ລາວເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຖ້າພະຍາດຜິວໜັງລາມໄປທົ່ວຮ່າງກາຍ ແຕ່ຫົວຫາຕີນ
|
||
\v 13 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງລາວຄືນໃໝ່. ຖ້າປະໂຣຫິດພົບວ່າ ໂຣກນັ້ນໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປທົ່ວຮ່າງກາຍແທ້ ເພິ່ນຈະປະກາດວ່າຜູ້ນັ້ນບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ. ຖ້າໝົດທັງຕົວຂອງລາວຂາວດັ່ງຊ້າງເຜືອກ ລາວກໍບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 14 ແຕ່ຖ້າອາການເຈັບປວດ ຕາມຜິວໜັງປາກົດໃຫ້ເຫັນເມື່ອໃດ ຕ້ອງໃຫ້ ຖືວ່າລາວເປັນມົນທິນເມື່ອນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງອີກໃໝ່ ແລະຖ້າເພິ່ນເຫັນແຜໃໝ່ປາກົດຂຶ້ນມາ ເພິ່ນກໍຈະປະກາດວ່າ ຊາຍຜູ້ນັ້ນເປັນມົນທິນ. ແຜໃໝ່ນັ້ນເປັນມົນທິນ ເພາະມັນແມ່ນພະຍາດຂີ້ທູດ.
|
||
\v 16 ແຕ່ເມື່ອແຜໃໝ່ນັ້ນດີ ປ່ຽນເປັນສີຂາວອີກ ຕ້ອງໃຫ້ລາວໄປຫາປະໂຣຫິດ
|
||
\v 17 ເພື່ອຈະກວດເບິ່ງລາວຄືນອີກ. ຖ້າພະຍາດນັ້ນເປັນພະຍາດຜິວໜັງສີຂາວເທົ່ານັ້ນ ລາວກໍບໍ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ປະໂຣຫິດຕ້ອງປະກາດວ່າ ລາວບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງເປັນຝີ ໃນຜິວໜັງແຕ່ດີແລ້ວ
|
||
\v 19 ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນ ຖ້າມີສີຂາວບວມຂຶ້ນມາ ຫລື ຮອຍສີແດງປົນສີຂາວ ປາກົດຂຶ້ນໃນບໍລິເວນນັ້ນ ລາວຈະຕ້ອງໄປຫາປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 20 ປະໂຣຫິດຈະກວດເບິ່ງລາວ ແລະຖ້າບໍລິເວນນັ້ນປາກົດວ່າ ເລິກກວ່າຜິວໜັງ ແລະ ຂົນທີ່ບໍລິເວນນັ້ນຫງອກ ປະໂຣຫິດຕ້ອງປະກາດວ່າລາວເປັນມົນທິນ. ອັນນີ້ແມ່ນພະຍາດຂີ້ທູດ ທີ່ໄດ້ເລີ່ມຟູຂຶ້ນຈາກແປ້ວຝີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແຕ່ຖ້າປະໂຣຫິດ ກວດເບິ່ງໂຣກນັ້ນແລ້ວ ແລະພົບວ່າຂົນໃນບໍລິເວນນັ້ນ ບໍ່ຫງອກ ແລະ ບໍລິເວນເຈັບປວດນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ເລິກກວ່າ ຜິວໜັງ ແຕ່ມີສີຊີດ ໆ; ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກັກຕົວຄົນນັ້ນໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກ ເຈັດວັນ.
|
||
\v 22 ຖ້າພະຍາດແຜ່ລາມອອກໄປຕາມຜິວໜັງ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ຜູ້ນັ້ນເປັນມົນທິນ; ລາວໄດ້ເປັນພະຍາດຜິວໜັງແລ້ວ.
|
||
\v 23 ແຕ່ຖ້າບໍລິເວນນັ້ນ ຍັງຄືເກົ່າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປ ກໍເປັນພຽງບາດແຜ ທີ່ສືບມາຈາກຕຸ່ມຝີ ເທົ່ານັ້ນ ແລະ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ລາວບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ໃນກໍລະນີຂອງຄົນໜຶ່ງທີ່ຖືກໄຟໄໝ້ ຖ້າເນື້ອໃນບາດສົດ ທີ່ຊື່ກັບບໍລິເວນນັ້ນ ເປັນສີຂາວຊໍ້າ
|
||
\v 25 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງລາວ. ຖ້າຂົນທີ່ບໍລິເວນນັ້ນຫງອກ ແລະ ບໍລິເວນນັ້ນ ກໍປາກົດວ່າ ເລິກກວ່າຜິວໜັງ ພະຍາດນີ້ແມ່ນພະຍາດຂີ້ທູດ ຊຶ່ງໄດ້ເລີ່ມໃຄ່ຂຶ້ນຕາມບໍລິເວນ ບ່ອນໄຟໄໝ້ນັ້ນ ແລະ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ລາວເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແຕ່ຖ້າຂົນເຫລົ່ານັ້ນບໍ່ຫງອກ ແລະ ບໍລິເວນນັ້ນບໍ່ເລິກກວ່າຜິວໜັງ ແຕ່ມັນເປັນສີຈາງ ໆ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກັກຄົນນັ້ນໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກ ເປັນເວລາເຈັດວັນ.
|
||
\v 27 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງລາວຄືນໃໝ່ ໃນວັນທີເຈັດ ແລະ ຖ້າພະຍາດນັ້ນແຜ່ລາມອອກໄປ ກໍສະແດງວ່າລາວເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ແລະປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ລາວເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 28 ແຕ່ຖ້າບໍລິເວນນັ້ນ ຍັງຄືເກົ່າ ແລະບໍ່ໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປ ພ້ອມທັງເປັນສີຊີດ ໆ ນັ້ນ ກໍບໍ່ແມ່ນພະຍາດຂີ້ທູດ. ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ລາວບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມ ກົດບັນຍັດ ເພາະວ່າມັນເປັນພຽງແຕ່ແປ້ວຈາກໄຟ້ໄໝ້ ເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເມື່ອຊາຍ ຫລື ຍິງຜູ້ໜຶ່ງເປັນພະຍາດ ທີ່ຫົວ ຫລື ທີ່ຄາງ
|
||
\v 30 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງພະຍາດນັ້ນ. ຖ້າບໍລິເວນນັ້ນ ປາກົດວ່າເລິກກວ່າຜິວໜັງ ທັງຜົມຊື່ບໍລິເວນນັ້ນເຫລືອງ ແລະ ບາງ ກໍສະແດງວ່າອາການເຊັ່ນນັ້ນ ແມ່ນພະຍາດຜິວໜັງ. ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ຄົນນັ້ນເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຫລັງຈາກ ປະໂຣຫິດກວດເບິ່ງລາວແລ້ວ ຖ້າບໍລິເວນບ່ອນເຈັບປວດນັ້ນ ບໍ່ປາກົດ ວ່າເລິກກວ່າຜິວໜັງ ທັງຜົມຍັງບໍ່ດໍາຂຶ້ນຄືນ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກັກຜູ້ນັ້ນໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກ ເປັນເວລາເຈັດວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ປະໂຣຫິດຈະກວດເບິ່ງພະຍາດຄືນໃໝ່ ໃນວັນທີເຈັດ ແລະ ຖ້າພະຍາດນັ້ນບໍ່ແຜ່ລາມອອກໄປ ແລະ ບໍ່ມີຂົນເຫລືອງ ແລະ ບໍ່ປາກົດເຫັນວ່າ ທີ່ບໍລິເວນນັ້ນເລິກກວ່າຜິວໜັງ
|
||
\v 33 ຕ້ອງໃຫ້ແຖຜົມຄົນນັ້ນ ອ້ອມບ່ອນທີ່ລາວເຈັບປວດ. ແຕ່ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງ ກັກຕົວລາວໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກ ເຈັດວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ໃນວັນທີເຈັດ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງຄືນໃໝ່ ແລະ ຖ້າມັນບໍ່ແຜ່ລາມອອກໄປ ທັງບໍ່ປາກົດໃຫ້ເຫັນວ່າ ເລິກກວ່າຜິວໜັງ ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ລາວບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ. ລາວຈະຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງ ແລະລາວກໍຈະໝົດເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ແຕ່ຖ້າພະຍາດນັ້ນ ແຜ່ລາມອອກໄປ ຫລັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຖືກປະກາດວ່າ ບໍ່ເປັນມົນທິນ
|
||
\v 36 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງຄືນອີກ. ຖ້າອາການເຈັບປວດນັ້ນ ແຜ່ລາມອອກໄປ ບໍ່ຈາໍເປັນຕ້ອງເບິ່ງຜົມຂອງລາວວ່າ ເຫລືອງ ຫລື ບໍ່; ຄົນນັ້ນເປັນມົນທິນຢ່າງຈະແຈ້ງແລ້ວ.
|
||
\v 37 ແຕ່ຖ້າປະໂຣຫິດເຫັນວ່າ ຄວາມເຈັບປວດນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປ ແລະ ມີຜົມດໍາປົ່ງຂຶ້ນມາໃນບໍລິເວນນັ້ນ ກໍສະແດງວ່າ ພະຍາດນັ້ນໄດ້ດີແລ້ວ. ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ຄົນນັ້ນບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ເມື່ອຊາຍ ຫລື ຍິງຜູ້ໜຶ່ງ ມີຮອຍສີຂາວ ໆ ທີ່ຜິວໜັງ
|
||
\v 39 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງຜູ້ນັ້ນ. ຖ້າຮອຍຂາວທີ່ຜິວໜັງນັ້ນ ເປັນສີຂາວໝົ່ນ ຮອຍນັ້ນກໍເປັນແຕ່ພຽງຂີ້ກ້ຽນທີ່ຟູຂຶ້ນຕາມຜິວໜັງ ເທົ່ານັ້ນ; ຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40-41 ຖ້າຊາຍຄົນໃດຜົມຫລົ່ນ ບໍ່ວ່າທາງດ້ານໜ້າ ຫລື ດ້ານຫລັງກໍຕາມ ຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ເປັນມົນທິນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ແຕ່ຖ້າບໍລິເວນ ຊື່ຫົວລ້ານນັ້ນປາກົດມີ ອາການບວມແດງປົນຂາວ ແລະ ເຈັບປວດ ອັນນີ້ກໍສະແດງວ່າ ແມ່ນພະຍາດຂີ້ທູດ.
|
||
\v 43 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງກວດເບິ່ງລາວ ແລະ ຖ້າບໍລິເວນນັ້ນ ມີອາການບວມແດງຊໍ້າປົນຂາວ ແລະ ເຈັບປວດ
|
||
\v 44 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ຜູ້ນັ້ນເປັນມົນທິນ ເພາະພະຍາດຂີ້ທູດ ທີ່ຫົວຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ບຸກຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ຕ້ອງໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງຂາດ, ປ່ອຍຜົມໃຫ້ຫຍຸ້ງ, ອັດຮີມສົບດ້ານເທິງໄວ້ ແລະ ຮ້ອງໄປວ່າ, “ເປັນມົນທິນ! ເປັນມົນທິນ! ”
|
||
\v 46 ຄົນນັ້ນຈະເປັນມົນທິນຕາບໃດທີ່ລາວຍັງເປັນພະຍາດນີ້ຢູ່ ແລະ ລາວຕ້ອງຢູ່ນອກຄ້າຍພັກຫ່າງຈາກຄົນອື່ນ ໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ເມື່ອໃດມີຂີ້ເຮື້ອນ [ງ] ຕິດຢູ່ຕາມເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ທີ່ເປັນຂົນສັດ ຫລື ເປັນຜ້າປ່ານ
|
||
\v 48 ຫລື ຕິດຢູ່ຕາມຜ້າປ່ານຕ່ອນໃດຕ່ອນໜຶ່ງ ຫລື ຜ້າຂົນສັດ ຫລື ໜັງສັດ ຫລື ສິ່ງໃດ ໆ ທີ່ເຮັດດ້ວຍໜັງສັດ;
|
||
\v 49 ຖ້າພະຍາດນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມມີສີຂຽວ ຫລື ສີແດງ ກໍສະແດງວ່າແມ່ນຂີ້ເຮື້ອນ ທີ່ກາໍລັງແຜ່ລາມອອກໄປ ແລະ ຕ້ອງນາໍສິ່ງຂອງນັ້ນໄປສະແດງຕໍ່ປະໂຣຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ປະໂຣຫິດຈະກວດເບິ່ງ ແລະ ເອົາສິ່ງຂອງທີ່ເປັນພະຍາດນັ້ນ ໄປໄວ້ຕ່າງຫາກ ເຈັດວັນ.
|
||
\v 51 ໃນວັນທີເຈັດ ເພິ່ນຈະກວດເບິ່ງອີກ ແລະ ຖ້າໂຣກຂີ້ເຮື້ອນນັ້ນແຜ່ລາມອອກໄປ ສິ່ງຂອງນັ້ນກໍເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 52 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງເຜົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ເພາະມັນມີຂີ້ເຮື້ອນ ທີ່ກາໍລັງແຜ່ລາມອອກໄປ ຈົ່ງໃຫ້ເຜົາໄຟຖິ້ມເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 53 ແຕ່ເມື່ອກວດເບິ່ງແລ້ວ ຖ້າປະໂຣຫິດເຫັນວ່າ ຂີ້ເຮື້ອນບໍ່ໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປເຖິງສິ່ງຂອງ
|
||
\v 54 ເພິ່ນກໍຈະສັ່ງໃຫ້ເອົາໄປຊັກລ້າງ ແລະ ປະໄວ້ຕ່າງຫາກອີກ ເຈັດວັນ.
|
||
\v 55 ເມື່ອຊັກແລ້ວ ປະໂຣຫິດຈະກວດເບິ່ງ ແລະ ຖ້າບໍລິເວນບ່ອນເປັນຂີ້ເຮື້ອນ ບໍ່ປ່ຽນສີ ແມ່ນວ່າບໍ່ແຜ່ລາມອອກໄປກໍຕາມ ມັນກໍຍັງເປັນມົນທິນຢູ່ ຈົ່ງເຜົາສິ່ງຂອງນັ້ນເສຍ ບໍ່ວ່າຂີ້ເຮື້ອນນັ້ນ ຈະຕິດແປດຢູ່ຂ້າງໃນ ຫລື ຢູ່ຂ້າງນອກສິ່ງຂອງກໍຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 56 ແຕ່ຫລັງຈາກ ທີ່ປະໂຣຫິດໄດ້ກວດເບິ່ງ ອີກແລ້ວ ຖ້າບໍລິເວນທີ່ເປັນຂີ້ເຮື້ອນ ມີສີຊີດ ໆ ລົງ ປະໂຣຫິດຕ້ອງຈີກບໍລິເວນ ທີ່ຕິດໂຣກນັ້ນອອກຈາກເຄື່ອງນຸ່ງ ຫລື ອອກຈາກໜັງສັດ.
|
||
\v 57 ຕໍ່ມາ ຖ້າຂີ້ເຮື້ອນປາກົດຂຶ້ນມາອີກ ແລະ ແຜ່ລາມອອກໄປຕາມສິ່ງຂອງເຫລົ່ານັ້ນ. ຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງ ຈະຕ້ອງເຜົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເສຍ.
|
||
\v 58 ຖ້າລາວຊັກສິ່ງຂອງ ເຫລົ່ານັ້ນແລ້ວ ແລະ ຈຸດທີ່ປາກົດນັ້ນໝົດໄປ ຕ້ອງໃຫ້ລາວຊັກຕື່ມອີກ ແລ້ວຈຶ່ງໃຫ້ຖືວ່າເຄື່ອງນັ້ນ ບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 59 ອັນນີ້ແຫລະ ແມ່ນລະບຽບການກ່ຽວກັບຂີ້ເຮື້ອນ ບໍ່ວ່າເກີດນາໍຂົນສັດ ຫລື ຜ້າປ່ານ ຫລື ໃນຜ້າປ່ານ ຫລື ໃນເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ເປັນ ຂົນສັດ ຫລື ສິ່ງໃດ ໆ ກໍຕາມ ທີ່ເຮັດດ້ວຍໜັງສັດ; ອັນນີ້ແມ່ນລະບຽບ ເພື່ອຕັດສິນວ່າ ເປັນມົນທິນ ຫລື ບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ມອບລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ໂມເຊ.
|
||
\v 2 ລະບຽບການນີ້ ແມ່ນກ່ຽວກັບພິທີຊໍາລະຕົວຂອງຜູ້ທີ່ດີຈາກພະຍາດຂີ້ທູດ ໃນມື້ທີ່ລາວຖືກປະກາດວ່າ ບໍ່ເປັນມົນທິນ. ຜູ້ດີພະຍາດນັ້ນຈະຖືກນາໍຕົວໄປຫາປະໂຣຫິດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລະ ເພິ່ນຈະນາໍລາວໄປນອກຄ້າຍ ແລະ ກວດເບິ່ງ. ຖ້າພະຍາດນັ້ນດີແລ້ວ
|
||
\v 4 ເພິ່ນຈະສັ່ງລາວໃຫ້ນາໍນົກສອງໂຕ ທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນມາ ເພື່ອເຮັດພິທີຊໍາລະຕົວ ແລະ ນາໍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ມາດ້ວຍ ຄື: ໄມ້ສົນສີດາແທ່ງໜຶ່ງ, ດ້າຍສີແດງເສັ້ນໜຶ່ງ ແລະ ໃບຫູສົບມັດໜຶ່ງ.
|
||
\v 5 ແລ້ວປະໂຣຫິດ ກໍຈະຂ້າປາດຄໍນົກໂຕໜຶ່ງໃນຖ້ວຍດິນ ຊຶ່ງມີນາໍ້ທີ່ເອົາມາຈາກບໍ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ປະໂຣຫິດຈະເອົານົກໂຕທີ່ຍັງເປັນຢູ່ ຈຸ່ມລົງໃນຖ້ວຍເລືອດຂອງນົກໂຕທີ່ໄດ້ຂ້ານັ້ນ ພ້ອມກັບໄມ້ສົນສີດາ, ດ້າຍສີແດງ ແລະ ໃບຫູສົບ.
|
||
\v 7 ແລ້ວປະໂຣຫິດກໍຈະຊິດເລືອດນັ້ນ ເຈັດເທື່ອ ໃສ່ຄົນທີ່ຈະຖືກຊໍາລະຕົວຈາກພະຍາດຜິວໜັງ ແລະ ເພິ່ນກໍຈະປະກາດວ່າ ລາວບໍ່ເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຕໍ່ມາ ຄົນນັ້ນຈະຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ, ແຖໜວດ, ແຖຫົວ ແລະ ອາບນໍ້າ; ແລ້ວຜູ້ນັ້ນກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ. ລາວອາດຈະເຂົ້າໄປໃນຄ້າຍກໍໄດ້ ແຕ່ລາວຕ້ອງນອນຢູ່ນອກເຕັນກ່ອນ ເປັນເວລາເຈັດວັນ.
|
||
\v 9 ໃນວັນທີເຈັດ ລາວຈະຕ້ອງແຖຫົວ, ແຖໜວດ, ແຖຄິ້ວ ແລະ ແຖຂົນ ຕາມຕົນຕົວທົ່ວທັງຮ່າງກາຍ; ນອກຈາກນີ້ອີກ ລາວຈະຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍເສຍກ່ອນ ແລ້ວລາວ ກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ໃນວັນທີແປດ ລາວຈະຕ້ອງນາໍສິ່ງຂອງເຫລົ່ານີ້ມາ ຄື: ແກະເຖິກ ສອງໂຕ ແລະ ລູກແກະແມ່ ອາຍຸໜຶ່ງປີ ໂຕໜຶ່ງ ທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະບໍ່ມີຕໍາໜິ, ແປ້ງປົນນໍ້າມັນໝາກກອກເທດ ສອງກິໂລກາຼມ ແລະ ນໍ້າມັນ ໝາກກອກເທດ ເຄິ່ງລິດ.
|
||
\v 11 ປະໂຣຫິດຈະນາໍຊາຍຜູ້ນີ້ ພ້ອມກັບເຄື່ອງຖວາຍຂອງລາວ ໄປຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ປະຕູ ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວປະໂຣຫິດ ກໍຈະນາໍລູກແກະເຖິກ ໜຶ່ງໃນສອງໂຕນັ້ນ ພ້ອມກັບນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ເຄິ່ງລິດມາ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໄຖ່ຄວາມຜິດບາບ. ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຖວາຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ພິເສດ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍພິເສດຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສໍາລັບ ປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 13 ເພິ່ນຈະຂ້າປາດຄໍແກະເຖິກຢູ່ໃນບ່ອນສັກສິດ ຄືບ່ອນຂ້າສັດຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ແລະ ເຜົາຖວາຍບູຊາ. ເພິ່ນຕ້ອງຂ້າສັດໃນທີ່ນັ້ນ ເພາະວ່າເຄື່ອງຖວາຍ ຊົດໃຊ້ແທນຄືນ ແລະ ລຶບລ້າງບາບເປັນຂອງ ປະໂຣຫິດ ແລະ ເປັນເຄື່ອງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ປະໂຣຫິດຈະເອົາເລືອດບາງສ່ວນຂອງລູກແກະ ທາໃສ່ລຸ່ມໃບຫູເບື້ອງຂວາ, ໃສ່ໂປ້ມືເບື້ອງຂວາ ແລະ ໃສ່ໂປ້ຕີນເບື້ອງຂວາຂອງຜູ້ທີ່ຈະຖືກປະກາດວ່າ ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 15 ປະໂຣຫິດຈະຖອກນໍ້າມັນໝາກກອກເທດບາງສ່ວນ ໃນເຄິ່ງລິດນັ້ນໃສ່ໂອ້ງມືຊ້າຍຂອງຕົນ
|
||
\v 16 ແລ້ວເອົາ ນິ້ວມືເບື້ອງຂວາ ຈຸ່ມລົງໃນນາໍ້ມັນນັ້ນ ແລະ ຊິດເຈັດເທື່ອຢູ່ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃນທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເພິ່ນຈະຕ້ອງເອົານາໍ້ມັນບາງສ່ວນ ໃນໂອ້ງມື ແລະ ເລືອດແກະບາງສ່ວນທາໃສ່ໃບຫູເບື້ອງຂວາ, ໃສ່ນິ້ວໂປ້ມືເບື້ອງຂວາ ແລະ ໃສ່ໂປ້ຕີນເບື້ອງຂວາຂອງຜູ້ທີ່ຖືກປະກາດວ່າ ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 18 ສ່ວນນາໍ້ມັນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນໂອ້ງມືນັ້ນ ເພິ່ນຈະຕ້ອງຖອກໃສ່ເທິງຫົວຂອງລາວ ຈາກນັ້ນປະໂຣຫິດຈຶ່ງຈະໄຖ່ໂທດແທນຜູ້ນັ້ນໃຫ້ໝົດມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຕໍ່ມາ ປະໂຣຫິດຕ້ອງຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ແລະ ເຮັດພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ເພິ່ນຈະຂ້າປາດຄໍສັດ ສໍາລັບເຜົາຖວາຍບູຊາ
|
||
\v 20 ແລະ ຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດເທິງແທ່ນບູຊາ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະເຮັດພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນ ແລະ ຄົນນັ້ນກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຖ້າລາວເປັນຄົນຍາກຈົນ ແລະ ບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຫາມາໄດ້ຕາມທີ່ກາໍນົດໄວ້ ເພື່ອເປັນການຊໍາລະຕົນໃຫ້ໝົດມົນທິນ ລາວຈະຕ້ອງນາໍລູກແກະເຖິກໂຕໜຶ່ງມາ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງຖວາຍໄຖ່ຄວາມຜິດ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍພິເສດ ເພື່ອໄຖ່ຄວາມຜິດຂອງຕົນ. ນອກນັ້ນ ລາວຈະຕ້ອງນາໍແປ້ງປະສົມກັບນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ໜຶ່ງກິໂລກາຼມ ເທົ່ານັ້ນ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ ແລະ ນໍ້າມັນໝາກກອກເທດ ອີກເຄິ່ງລິດ.
|
||
\v 22 ລາວຈະຕ້ອງນາໍນົກເຂົາ ຫລື ນົກກາງແກ ສອງໂຕ ມາດ້ວຍ ຄື: ໂຕໜຶ່ງສໍາລັບຖວາຍ ລືບລ້າງບາບ ແລະ ໂຕໜຶ່ງອີກສໍາລັບເຜົາ ຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ.
|
||
\v 23 ໃນວັນທີແປດ ຂອງພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນນັ້ນ ລາວຈະຕ້ອງນາໍສັດເຫລົ່ານັ້ນມາໃຫ້ປະໂຣຫິດ ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງເອົາລູກແກະເຖິກ ກັບນໍ້າມັນໝາກກອກເທດ ເຄິ່ງລິດມາຖວາຍ ເປັນຂອງຖວາຍພິເສດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 25 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຂ້າປາດຄໍແກະນັ້ນ ແລະ ເອົາເລືອດບາງສ່ວນທາໃສ່ລຸ່ມໃບຫູເບື້ອງຂວາ, ໃສ່ໂປ້ມືເບື້ອງຂວາ ແລະ ໂປ້ຕີນເບື້ອງຂວາຂອງຄົນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແລ້ວປະໂຣຫິດກໍຈະຖອກນາໍ້ມັນບາງສ່ວນໃສ່ໂອ້ງມືເບື້ອງຊ້າຍຂອງຕົນ
|
||
\v 27 ແລະ ໃຊ້ມືຂວາຊິດນໍ້າມັນເຈັດເທື່ອ ຊ້ອງໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃນທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເພິ່ນຈະເອົານາໍ້ມັນບາງສ່ວນໃນໂອ້ງມື ທາໃສ່ບ່ອນດຽວກັນກັບທີ່ໄດ້ທາເລືອດໃສ່ນັ້ນ ຄື: ທາໃສ່ລຸ່ມໃບຫູເບື້ອງຂວາ, ໃສ່ໂປ້ມືເບື້ອງຂວາ, ໃສ່ໂປ້ຕີນເບື້ອງຂວາຂອງຄົນນັ້ນ.
|
||
\v 29 ສ່ວນນໍ້າມັນທີ່ເຫລືອໃນໂອ້ງມືນັ້ນ ເພິ່ນຈະຕ້ອງຖອກໃສ່ຫົວຂອງຜູ້ນັ້ນ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະເຮັດພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ຕໍ່ມາ ປະໂຣຫິດຕ້ອງເອົານົກເຂົາ ຫລື ນົກກາງແກ ຕາມທີ່ຫາມາໄດ້ນັ້ນມາຖວາຍ.
|
||
\v 31 ເປັນເຄື່ອງຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ແລະ ອີກໂຕໜຶ່ງນັ້ນເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາດ້ວຍໄຟ ຖວາຍກັບພືດຜົນເປັນເມັດ. ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະເຮັດພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນຂອງຜູ້ຮັບການຊໍາລະ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 32 ອັນນີ້ ແມ່ນກົດບັນຍັດສໍາລັບຜູ້ທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ແຕ່ບໍ່ສາມາດຫາເຄື່ອງຖວາຍມາຕາມທີ່ກາໍນົດໄວ້ໄດ້ ເພື່ອຊໍາລະຕົນໃຫ້ໝົດມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບລະບຽບການ ດັ່ງກ່າວນີ້ໃຫ້ແກ່ ໂມເຊ ກັບ ອາໂຣນ.
|
||
\v 34 ລະບຽບການນີ້ ແມ່ນກ່ຽວກັບເຮືອນທີ່ມີ ຂີ້ເຮື້ອນແຜ່ລາມອອກໄປ. (ລະບຽບການ ເຫລົ່ານີ້ແມ່ນໄດ້ນາໍມາໃຊ້ ຫລັງຈາກທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໄດ້ເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນ ການາອານ ທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາເປັນກໍາມະສິດ.)
|
||
\v 35 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງພົບເຫັນຂີ້ເຮື້ອນຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຕົນ ຜູ້ນັ້ນ ຕ້ອງມາແຈ້ງຕໍ່ປະໂຣຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ປະໂຣຫິດຈະສັ່ງໃຫ້ຍົກຍ້າຍທຸກ ໆ ສິ່ງອອກຈາກເຮືອນຫລັງນັ້ນ ກ່ອນເພິ່ນຈະເຂົ້າໄປກວດເບິ່ງຂີ້ເຮື້ອນ; ບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ທຸກສິ່ງໃນເຮືອນຈະຖືກປະກາດວ່າ ເປັນມົນທິນ. ແລ້ວປະໂຣຫິດກໍຈະໄປຍັງເຮືອນຫລັງນັ້ນ
|
||
\v 37 ແລະ ກວດເບິ່ງຂີ້ເຮື້ອນ. ຖ້າຝາເຮືອນມີຈຸດຂຽວປົນແດງ ປາກົດໃຫ້ເຫັນ ແລະ ກັດກິນລົງໄປຢູ່ໃນຝາເຮືອນ
|
||
\v 38 ເພິ່ນຈະຕ້ອງອອກຈາກເຮືອນໃນທັນທີ ແລະ ອັດເຮືອນປະໄວ້ເຈັດວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ໃນມື້ທີເຈັດ ເພິ່ນຈະກັບມາໃນເຮືອນຫລັງນັ້ນ ແລະ ກວດເບິ່ງອີກ. ຖ້າຂີ້ເຮື້ອນໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປຕາມຝາເຮືອນ
|
||
\v 40 ເພິ່ນຈະຕ້ອງສັ່ງໃຫ້ເອົາກ້ອນຫິນ ໃນບໍລິເວນບ່ອນ ພົບຂີ້ເຮື້ອນນັ້ນອອກໄປຖິ້ມ ໃນບ່ອນທີ່ຖິ້ມຂອງເປິເປຶ້ອນ ນອກເມືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ຫລັງຈາກນັ້ນ ເພິ່ນຈະສັ່ງໃຫ້ຂູດຝາໃນເຮືອນ ທຸກຝາ ແລະ ໃຫ້ນາໍຝຸ່ນປູນທີ່ຂູດອອກ ນັ້ນ ໄປຖິ້ມໃນບ່ອນຖິ້ມຂອງເປິເປື້ອນ ນອກເມືອງຄືກັນ.
|
||
\v 42 ແລ້ວໃຫ້ເອົາຫິນກ້ອນໃໝ່ ມາອັດກ້ອນທີ່ໄດ້ເຈາະອອກໄປນັ້ນ ແລະ ເອົາປູນມາໂບກຝາເຮືອນໃໝ່ອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ຖ້າຂີ້ເຮື້ອນເກີດຂຶ້ນໃນເຮືອນ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ເຈາະຫິນ ບ່ອນມີເຊື້ອຂີ້ເຮື້ອນອອກ ພ້ອມທັງຂູດເຮືອນ ແລະ ໂບກປູນໃໝ່ແລ້ວ
|
||
\v 44 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງໄປກວດເບິ່ງອີກ. ຖ້າຂີ້ເຮື້ອນຍັງແຜ່ລາມອອກໄປ ເຮືອນນັ້ນກໍເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ເຮືອນຫລັງນີ້ ຕ້ອງຖືກມ້າງຖິ້ມ ແລະ ກ້ອນຫິນກັບໄມ້ ແລະ ປູນ ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເຮັດເຮືອນນັ້ນຕ້ອງໃຫ້ຂົນໄປຍັງນອກເມືອງ ບ່ອນທີ່ເຂົາຖິ້ມຂອງເປິເປື້ອນ.
|
||
\v 46 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ເຂົ້າໄປຂະນະທີ່ອັດເຮືອນໄວ້ນັ້ນ ຈະເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 47 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ນອນ ຫລື ກິນໃນເຮືອນນັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ເມື່ອປະໂຣຫິດເຂົ້າໄປກວດເບິ່ງແລ້ວ ຖ້າຂີ້ເຮື້ອນບໍ່ປາກົດເຫັນອີກ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ໂບກປູນເຮືອນໃໝ່ແລ້ວ; ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງປະກາດວ່າ ເຮືອນຫລັງນັ້ນບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ເພາະວ່າຂີ້ເຮື້ອນໄດ້ຫາຍໄປໝົດແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ເພື່ອຊໍາລະເຮືອນ ໃຫ້ໝົດຄວາມຂີ້ດຽດເປິເປື້ອນ ໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຮືອນນາໍນົກສອງ ໂຕມາ ພ້ອມກັບໄມ້ສົນສີດາແທ່ງໜຶ່ງ, ດ້າຍສີແດງເສັ້ນໜຶ່ງ ແລະ ໃບຫູສົບມັດໜຶ່ງ.
|
||
\v 50 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງຂ້າປາດຄໍນົກໂຕໜຶ່ງ ໃນສອງໂຕນັ້ນ ໃນຖ້ວຍດິນທີ່ມີນາໍ້ຈາກບໍ່.
|
||
\v 51 ແລ້ວປະໂຣຫິດກໍຈະເອົາໄມ້ສົນສີດາ, ໃບຫູສົບ, ດ້າຍສີແດງ ແລະ ນົກໂຕທີ່ຍັງເປັນຢູ່ຈຸ່ມລົງໃນເລືອດຂອງນົກໂຕທີ່ໄດ້ຂ້າໃນຖ້ວຍດິນ ທີ່ມີນາໍ້ບໍ່ນັ້ນ. ເພິ່ນຈະຊິດເລືອດຂອງນົກໃສ່ເຮືອນຫລັງນັ້ນ ເຈັດເທື່ອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ໃນທາໍນອງນີ້ ປະໂຣຫິດຈະໄດ້ຊໍາລະ ຄວາມຂີ້ດຽດເປິເປື້ອນອອກໄປຈາກເຮືອນ ໂດຍເລືອດນົກກັບນາໍ້ບໍ່ ແລະ ນົກໂຕທີ່ຍັງເປັນຢູ່, ໄມ້ສົນສີດາ, ໃບຫູສົບ ແລະ ດ້າຍສີແດງ.
|
||
\v 53 ແລ້ວເພິ່ນກໍຈະປ່ອຍນົກໂຕທີ່ຍັງເປັນຢູ່ນັ້ນ ບິນອອກຈາກເມືອງໄປສູ່ທົ່ງນາ. ໃນທາໍນອງນີ້ ເພິ່ນຈະເຮັດພິທີຊໍາລະຄວາມຂີ້ດຽດເປິເປື້ອນ ໃນເຮືອນນັ້ນໃຫ້ໝົດໄປ ແລະ ເຮືອນນັ້ນກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ອັນນີ້ແມ່ນກົດບັນຍັດກ່ຽວກັບພະຍາດຂີ້ເຮື້ອນ ເຊັ່ນ:
|
||
\v 55-56 ເຈັບປວດ, ໂພງ ຫລື ບວມ ແລະ ກ່ຽວກັບຂີ້ເຮື້ອນ ໃນເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ຫລື ໃນເຮືອນ.
|
||
\v 57 ກົດບັນຍັດເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນຊີ້ຂາດວ່າ ເມື່ອໃດສິ່ງຂອງເຫລົ່ານັ້ນ ເປັນມົນທິນ ຫລື ບໍ່ເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ມອບລະບຽບການໃຫ້ ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
|
||
\v 2 ຈົ່ງກ່າວແກ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ, ເມື່ອຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ມີນາໍ້ໜອງໄຫລອອກມາຈາກຮ່າງກາຍ ສິ່ງທີ່ໄຫລອອກມານັ້ນ ກໍເປັນມົນທິນ
|
||
\v 3 ບໍ່ວ່າ ໄຫລອອກມາຈາກອະໄວຍະວະລັບ ຫລື ໄຫລອອກມາຄ້າງຢູ່ທາງໃນ ກໍຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຕຽງຂອງຄົນນັ້ນ ທີ່ໃຊ້ນອນ ຫລື ໃຊ້ນັ່ງ ຕ້ອງຖືວ່າ ເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 5 ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ແຕະຕ້ອງຕຽງນອນຂອງລາວ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ໃຫ້ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຫລື ຜູ້ໃດທີ່ນັ່ງເທິງສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ນັ່ງ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ໃຫ້ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 7 ຜູ້ໃດກໍຕາມ ທີ່ແຕະຕ້ອງຄົນທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກນັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຖ້າຜູ້ທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກ ຖົ່ມນາໍ້ລາຍຖືກຜູ້ ທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ; ຜູ້ຖືກນໍ້າລາຍນັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ໃຫ້ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 9 ອານໃສ່ຫລັງສັດ ຫລື ບ່ອນນັ່ງໃດ ໆ ທີ່ຄົນມີສິ່ງໄຫລອອກນັ່ງ ຕ້ອງໃຫ້ຖືວ່າເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ແຕະຕ້ອງບ່ອນນັ່ງຂອງຄົນທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກ ກໍເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ. ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ຫາມສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ນັ່ງ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ອາບນໍ້າຊໍາລະຮ່າງກາຍ; ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 11 ຖ້າຜູ້ທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກມານັ້ນ ແຕະຕ້ອງຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ໂດຍບໍ່ໄດ້ລ້າງມືເສຍກ່ອນ; ຜູ້ທີ່ຖືກແຕະຕ້ອງນັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 12 ຜູ້ມີສິ່ງໄຫລອອກມາແຕະຕ້ອງໝໍ້ດິນທຸກໜ່ວຍນັ້ນ ຕ້ອງໃຫ້ທັບຖິ້ມໝົດ ແລະ ເຄື່ອງຄົວກິນ ທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ຕ້ອງໃຫ້ລ້າງ ດ້ວຍນາໍ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຫລັງຈາກຊາຍຄົນນັ້ນ ດີຈາກອາການ ມີສິ່ງທີ່ໄຫລອອກມາແລ້ວ ລາວຕ້ອງລໍຖ້າອີກ ເຈັດມື້ ຈຶ່ງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ແລະ ອາບນໍ້າຊໍາລະຮ່າງກາຍ ຢູ່ໃຕ້ບໍ່ທີ່ມີນາໍ້ໄຫລ ແລ້ວລາວກໍຈະໝົດມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 14 ໃນວັນທີແປດ ລາວຈະຕ້ອງເອົານົກເຂົາ ຫລື ນົກກາງແກສອງໂຕ ໄປຍັງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ມອບນົກນັ້ນ ໃຫ້ປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 15 ຝ່າຍປະໂຣຫິດ ຈະຖວາຍນົກໂຕໜຶ່ງ ໃນສອງໂຕນັ້ນ ເພື່ອເປັນການລຶບລ້າງບາບ ແລະ ໂຕໜຶ່ງອິກ ເພື່ອເຜົາຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສໍາລັບຊາຍຄົນນັ້ນ. ປະໂຣຫິດຈະເຮັດພິທີຊໍາລະລາວໃຫ້ໝົດມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ຍ້ອນມີສິ່ງໄຫຼອອກນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເມື່ອຊາຍຜູ້ໜຶ່ງ ມີນາໍ້ກາມໄຫລອອກ ລາວຕ້ອງອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 17 ສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງ ທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າ ຫລື ດ້ວຍໜັງ ທີ່ນໍ້າກາມ ເຮ່ຍໃສ່ນັ້ນ ຕ້ອງລ້າງດ້ວຍນາໍ້ ແລະ ຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 18 ຫລັງຈາກສົມສູ່ກັນແລ້ວ ທັງຜູ້ຊາຍ ແລະ ຜູ້ຍິງຕ້ອງອາບນໍ້າ ແລະ ທັງສອງຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເມື່ອຜູ້ຍິງເປັນປະຈາໍເດືອນ ນາງຍັງເປັນມົນທິນຢູ່ເຈັດມື້. ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ແຕະຕ້ອງນາງ ເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 20 ສິ່ງໃດກໍຕາມ ທີ່ນາງໃຊ້ນັ່ງ ຫລື ໃຊ້ນອນ ໃນໄລຍະ ເປັນປະຈາໍເດືອນນັ້ນ ແມ່ນເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21-23 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ແຕະຕ້ອງຕຽງນອນຂອງນາງ ຫລື ສິ່ງທີ່ນາງໄດ້ນັ່ງ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ແລະ ອາບນໍ້າຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຖ້າຊາຍຄົນໃດ ສົມສູ່ກັບນາງ ໃນໄລຍະທີ່ເປັນປະຈາໍເດືອນ ຊາຍຄົນນັ້ນກໍຕິດແປດ ກັບຄວາມບໍ່ສະອາດຂອງນາງ ແລະ ເປັນມົນທິນ ຢູ່ເຈັດມື້ ແລະ ຕຽງທີ່ລາວໃຊ້ນອນ ກໍເປັນມົນທິນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຖ້າຍິງຄົນໜຶ່ງ ມີເລືອດໄຫລອອກຫລາຍມື້ ນອກຈາກໄລຍະທີ່ນາງເປັນປະຈາໍເດືອນ ຫລື ຖ້າເລືອດນັ້ນຍັງໄຫລ ກາຍໄລຍະເປັນປະຈໍາເດືອນຕາມປົກກະຕິ; ຍິງຄົນນັ້ນ ກໍເປັນມົນທິນ ຕາບໃດທີ່ເລືອດຍັງໄຫລອອກມາ ເໝືອນກັນກັບໄລຍະທີ່ນາງເປັນປະຈໍາເດືອນ.
|
||
\v 26 ຕຽງທຸກໜ່ວຍ ທີ່ນາງໃຊ້ນອນ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ນາງໃຊ້ນັ່ງໃນໄລຍະນັ້ນ ແມ່ນເປັນມົນທິນໝົດ.
|
||
\v 27 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ແຕະຕ້ອງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ກໍເປັນມົນທິນ. ລາວຕ້ອງ ຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຕົນ ພ້ອມທັງອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍດ້ວຍ ແລະ ລາວກໍຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຫລັງຈາກເລືອດເຊົາໄຫລແລ້ວ ນາງຕ້ອງລໍຖ້າອີກເຈັດວັນ ແລ້ວນາງກໍຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 29 ໃນວັນທີແປດ ນາງຈະຕ້ອງນາໍນົກເຂົາ ຫລື ນົກກາງແກ ສອງໂຕມາໃຫ້ປະໂຣຫິດ ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ.
|
||
\v 30 ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍນົກໂຕໜຶ່ງ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ໂຕໜຶ່ງອີກ ເພື່ອເຜົາຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ. ປະໂຣຫິດຈະເຮັດພິທີຊໍາລະນາງ ໃຫ້ໝົດມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໂມເຊ ໃຫ້ເຕືອນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ກ່ຽວກັບ ການເປັນມົນທິນຂອງພວກເຂົາ; ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫໍເຕັນຂອງພຣະອົງ ທີ່ຕັ້ງຢູ່ກາງຄ້າຍດ່າງພອຍ. ຖ້າພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ຫໍເຕັນດ່າງພອຍ ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຖືກຂ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32-33 ອັນນີ້ແມ່ນລະບຽບການ ກ່ຽວກັບຜູ້ຊາຍ ທີ່ມີນໍ້າໜອງໄຫຼອອກຈາກຮ່າງກາຍ ຫລື ມີນໍ້າກາມໄຫລອອກ, ກ່ຽວກັບ ຜູ້ຍິງເມື່ອເປັນປະຈາໍເດືອນ ຫລື ຜູ້ຊາຍທີ່ສົມສູ່ກັບຜູ້ຍິງ ທີ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ ໂມເຊ ຫລັງຈາກລູກຊາຍສອງຄົນຂອງອາໂຣນ ໄດ້ຕາຍໄປ ຜູ້ທີ່ຖືກຂ້າຄາວເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຫຍັບເຂົ້າໄປໃກ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນ.
|
||
\v 2 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ, “ຈົ່ງບອກອາໂຣນ ອ້າຍຂອງເຈົ້າ ວ່າ ລາວຈະເຂົ້າໄປເບື້ອງຫລັງຜ້າກັ້ງ ຕໍ່ໜ້າພຣະທີ່ນັ່ງແຫ່ງພຣະຄຸນ ໃນເວລາກາໍນົດໃຫ້ເທົ່ານັ້ນ ຄື: ໃນບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ; ເພາະວ່າທີ່ນັ້ນແມ່ນບ່ອນທີ່ເຮົາປາກົດໃນເມກ ເໜືອຝາອັດຫີບພັນທະສັນຍາ. ຖ້າລາວບໍ່ເຊື່ອຟັງ ລາວຈະຕ້ອງຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຫລັງຈາກ ລາວໄດ້ນາໍງົວເຖິກໜຸ່ມ ໂຕໜຶ່ງມາເພື່ອຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ແລະ ແກະເຖິກໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງເພື່ອເຜົາບູຊາແລ້ວ; ລາວຈຶ່ງເຂົ້າໄປໃນບ່ອນສັກສິດໄດ້. ”
|
||
\v 4 ຕໍ່ມາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບຂໍ້ຄໍາສັ່ງ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້. ກ່ອນອາໂຣນ ເຂົ້າໄປໃນບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດນັ້ນ ເພິ່ນຕ້ອງອາບນໍ້າຊໍາລະຕົວ ແລ້ວໃສ່ເຄື່ອງປະຈາໍຕໍາແໜ່ງປະໂຣຫິດ ຄື: ໃສ່ເສື້ອຄຸມຍາວ ມີແຂນທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານ, ເສື້ອຄຸມຍາວບໍ່ມີແຂນ, ສາຍຮັດແອວ ແລະ ໝວກສຸບ.
|
||
\v 5 ສ່ວນຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນນັ້ນ ຈະຕ້ອງນາໍແບ້ເຖິກສອງໂຕມາໃຫ້ອາໂຣນ ເພື່ອຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ແລະ ແກະເຖິກໂຕໜຶ່ງ ເພື່ອເຜົາຖວາຍບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເພິ່ນຈະຕ້ອງຖວາຍງົວເຖິກໂຕໜຶ່ງ ຕາມ ພິທີຖວາຍບູຊາລຶບລ້າງການບາບຂອງຕົນ ແລະ ຂອງຄົນໃນຄອບຄົວ.
|
||
\v 7 ຕໍ່ມາ ເພິ່ນຈະຕ້ອງນາໍແບ້ສອງໂຕ ມາຍັງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໃນທີ່ນັ້ນ ອາໂຣນ ຈະໃຊ້ສະຫລາກດ້ວຍຫິນສອງແຜ່ນ; ແຜ່ນໜຶ່ງນັ້ນໃຫ້ຂຽນວ່າ, “ສໍາລັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ” ແລະ ແຜ່ນໜຶ່ງອີກ ຂຽນວ່າ, “ສໍາລັບອາຊາເຊນ. ” [ຈ]
|
||
\v 9 ອາໂຣນ ຈະຕ້ອງຖວາຍແບ້ໂຕທີ່ສະຫລາກ ຕົກຖືກນັ້ນແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບ.
|
||
\v 10 ແບ້ໂຕທີ່ຕົກເປັນຂອງ ອາຊາເຊນ ຈະຖືກນາໍມາຖວາຍຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທັງເປັນ; ແລ້ວເຂົາກໍຈະປ່ອຍ ແບ້ໂຕນີ້ເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ອາຊາເຊນ ເພື່ອລຶບລ້າງການບາບຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເມື່ອອາໂຣນ ຖວາຍບູຊາງົວເຖິກໜຸ່ມ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບຂອງຕົນ ແລະ ຄົນໃນຄອບຄົວນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເພິ່ນຕ້ອງເອົາໝໍ້ຂາງທີ່ມີຖ່ານໄຟລຸກແດງຢູ່ ຈາກແທ່ນບູຊາທີ່ຢູ່ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພ້ອມທັງກາໍຍານທີ່ບົດໃຫ້ລະອຽດແລ້ວສອງກາໍ ມາຍັງບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 13 ໃນທີ່ນັ້ນ ໂດຍຊ້ອງໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພິ່ນຈະເອົາກາໍຍານ ໂຮຍໃສ່ໄຟ ແລະ ຄວັນກາໍຍານ ກໍຈະພຸ່ງຂຶ້ນບັງຝາຫີບພັນທະສັນຍາໄວ້ ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນສິ່ງນັ້ນ ແລະ ຖືກຂ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເພິ່ນຈະຕ້ອງເອົາເລືອດບາງສ່ວນຂອງງົວເຖິກໜຸ່ມມາ ແລະ ໃຊ້ນິ້ວມືຊິດເລືອດນັ້ນ ໃສ່ເທິງດ້ານໜ້າຂອງຝາອັດຫີບ ພັນທະສັນຍາ ແລ້ວຊິດເລືອດນັ້ນອີກເຈັດເທື່ອ ໃສ່ທາງດ້ານໜ້າຂອງຫີບ ພັນທະສັນຍາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຫລັງຈາກນັ້ນ ເພິ່ນຈະຕ້ອງຂ້າແບ້ເພື່ອຖວາຍລືບລ້າງບາບຂອງປະຊາຊົນ ແລ້ວນາໍເລືອດແບ້ນັ້ນ ເຂົ້າໄປຍັງບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ ເພື່ອຊິດໃສ່ເທິງຝາອັດຫີບ ແລະ ຊິດໃສ່ທາງດ້ານໜ້າຂອງຫີບ ພັນທະສັນຍາ ແບບດຽວກັບຊິດເລືອດຂອງງົວເຖິກໜຸ່ມ.
|
||
\v 16 ດັ່ງນີ້ແຫຼະ ເພິ່ນຈຶ່ງຈະເຮັດພິທີຊໍາລະບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ ໃຫ້ພົ້ນຈາກມົນທິນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈາກການບາບທຸກຢ່າງຂອງພວກເຂົາ. ເພິ່ນຈະເຮັດພິທີຊໍາລະນີ້ໃຫ້ ຫໍເຕັນ ເພາະວ່າຫໍເຕັນໄດ້ຕັ້ງຢູ່ກາງຄ້າຍ ຊຶ່ງເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເວລາທີ່ ອາໂຣນ ເຂົ້າໄປໃນບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ ເພື່ອເຮັດພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນ ຈົນຮອດເວລາເພິ່ນອອກມານັ້ນ ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດຢູ່ໃນຫໍເຕັນ. ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ເຮັດພິທີຊໍາລະຕົນເອງ, ຄົນໃນຄອບຄົວ ແລະ ຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງໝົດແລ້ວ
|
||
\v 18 ເພິ່ນຕ້ອງ ອອກມາຂ້າງນອກ ທີ່ແທ່ນບູຊາຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຖວາຍ ແລະ ຊໍາລະແທ່ນນັ້ນໃຫ້ໝົດມົນທິນ. ເພິ່ນຈະເອົາເລືອດງົວເຖິກໜຸ່ມ ແລະ ເລືອດແບ້ບາງສ່ວນ ທາໃສ່ເຂົາທີ່ແຈຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 19 ແລ້ວໃຊ້ນິ້ວມື ຊິດເລືອດບາງສ່ວນເຈັດເທື່ອ ໃສ່ເທິງແທ່ນບູຊາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ແທ່ນນັ້ນບໍຣິສຸດ ເພື່ອໃຫ້ພົ້ນຈາກການບາບຂອງປະຊາຊົນ ອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເມື່ອ ອາໂຣນ ເຮັດພິທີຊໍາລະລ້າງບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ, ຫໍເຕັນ ແລະ ແທ່ນບູຊາແລ້ວ; ເພິ່ນຈະນາໍແບ້ໂຕຍັງເປັນຢູ່ທີ່ຕົກເປັນຂອງ ອາຊາເຊນ [ສ] ນັ້ນມາຖວາຍ.
|
||
\v 21 ເພິ່ນຈະວາງມືທັງສອງຂອງເພິ່ນລົງເທິງຫົວແບ້ ແລະ ສາລະພາບສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍທຸກຢ່າງ, ການບາບ ນາ ໆ ຊະນິດ ແລະ ການທໍລະຍົດທຸກປະການຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຢອງສິ່ງທັງໝົດນີ້ ທີ່ເທິງຫົວຂອງແບ້ໂຕນັ້ນ. ຕໍ່ມາແບ້ໂຕນີ້ ກໍຈະຖືກນາໍອອກໄປຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ໂດຍຊາຍທີ່ໄດ້ຖືກເລືອກໄວ້.
|
||
\v 22 ແບ້ໂຕນີ້ຈະຮັບແບກການບາບ ທັງໝົດຂອງພວກເຂົາໄປຍັງຖິ່ນເປົ່າປ່ຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແລ້ວອາໂຣນ ກໍຕ້ອງເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນ, ແກ້ເຄື່ອງປະຈາໍຕໍາແໜ່ງຂອງປະໂຣຫິດ ທີ່ເພິ່ນໄດ້ໃສ່ ເມື່ອເຂົ້າໄປໃນບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ ແລະ ປະໄວ້ໃນທີ່ນັ້ນ.
|
||
\v 24 ເພິ່ນຕ້ອງອາບນໍ້າຊໍາລະຕົວ ໃນບ່ອນສັກສິດ ແລະ ນຸ່ງເຄື່ອງ ແຕ່ງກາຍຂອງຕົນເອງຄືນ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ເພິ່ນຈະຕ້ອງອອກໄປຂ້າງນອກ ເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາລຶບລ້າງການບາບຂອງຕົນ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເພິ່ນຈະຕ້ອງເຜົາໄຂມັນທັງໝົດ ທີ່ເທິງແທ່ນບູຊາ ເພື່ອເປັນການຖວາຍລຶບລ້າງບາບ.
|
||
\v 26 ຜູ້ທີ່ນາໍແບ້ໄປປ່ອຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ອາຊາເຊນ ນັ້ນຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແລະ ອາບນໍ້າຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລ້ວຈຶ່ງກັບຄືນເຂົ້າໃນຄ້າຍພັກໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ສ່ວນງົວເຖິກ ກັບແບ້ເຖິກນັ້ນ ແມ່ນຂ້າຖວາຍລຶບລ້າງບາບ ໂດຍນາໍເລືອດສັດເຂົ້າໄປໃນບ່ອນສັກສິດເພື່ອການຍົກບາບ ຈະຕ້ອງຖືກນາໍອອກໄປເຜົາຂ້າງນອກ ພ້ອມທັງໜັງ, ຊີ້ນ ແລະ ເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງ.
|
||
\v 28 ຜູ້ເຮັດໜ້າທີ່ເຜົານັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ແລະ ອາບນາໍ້ຊໍາລະຕົວເສຍກ່ອນ ຈຶ່ງກັບຄືນເຂົ້າໄປໃນຄ້າຍພັກໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ລະບຽບການດັ່ງກ່າວນີ້ ໃຫ້ຢຶດຖືໄວ້ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ. ໃນວັນທີສິບ ຂອງເດືອນທີເຈັດ ຊາວອິດສະຣາເອນ ກັບຊາວຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ຕ້ອງຖືສິນອົດອາຫານ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງເຮັດວຽກທໍາງານໃດ ໆ ທັງສິ້ນ.
|
||
\v 30 ໃນວັນນັ້ນ ໃຫ້ຈັດພິທີລຶບລ້າງການບາບທັງໝົດຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 31 ໃຫ້ຖືວັນນີ້ ເປັນວັນຊະບາໂຕ ພັກຜ່ອນ ໃຫ້ເປັນວັນທີ່ພວກເຂົາຖືສິນອົດອາຫານ ແລະ ພັກວຽກງານທັງສິ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ມະຫາປະໂຣຫິດ ຜູ້ໄດ້ຮັບການສະຖາປະນາ ແລະ ອຸທິດຕົນໃຫ້ສືບແທນພໍ່ຂອງຕົນໃນຖານະເປັນມະຫາປະໂຣຫິດນັ້ນ ຕ້ອງເຮັດພິທີຊໍາລະໃຫ້ໝົດມົນທິນນີ້. ເພິ່ນຈະຕ້ອງນຸ່ງເຄື່ອງປະຈາໍຕໍາແໜ່ງປະໂຣຫິດ
|
||
\v 33 ແລະ ເຮັດພິທີຊໍາລະບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ, ຫໍເຕັນ, ແທ່ນບູຊາ, ບັນດາປະໂຣຫິດ ແລະ ຊຸມຊົນທັງໝົດໃຫ້ໝົດມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຈົ່ງຢຶດຖືລະບຽບການເຫລົ່ານີ້ໄວ້ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ. ພິທີຊໍາລະນີ້ ໃຫ້ຈັດຂຶ້ນປີລະເທື່ອ ເພື່ອຊໍາລະປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຈາກການບາບຂອງພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນ ໂມເຊ [ຊ] ຈຶ່ງໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໄວ້ນັ້ນທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງ ໂມເຊ
|
||
\v 2 ໃຫ້ມອບລະບຽບການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ແກ່ ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍ ພ້ອມທັງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທຸກຄົນ.
|
||
\v 3-4 ຖ້າຄົນອິດສະຣາເອນຜູ້ໜຶ່ງ ຂ້າປາດຄໍງົວ ຫລື ແກະ ຫລື ແບ້ ໂຕໜຶ່ງເພື່ອຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃນບ່ອນໃດກໍດີ ແທນທີ່ຈະເອົາມາຖວາຍ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ທາງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ບ່ອນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະຖິດຢູ່; ແມ່ນຄົນນັ້ນໄດ້ລະເມີດກົດບັນຍັດ ເພາະລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລືອດໄຫລອອກ ແລະ ລາວຈະບໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຄວາມໝາຍຂອງຄໍາສັ່ງນີ້ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນນາໍສັດທີ່ພວກເຂົາເຄີຍຂ້າ ນອກເມືອງນັ້ນມາຂ້າຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ບັດນີ້ ພວກເຂົາຈະຕ້ອງນາໍສັດເຫລົ່ານັ້ນມາຫາປະໂຣຫິດ ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ແລະ ຂ້າສັດນັ້ນຕາມພິທີຖວາຍ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 6 ປະໂຣຫິດຈະຊິດເລືອດສັດໃສ່ຂ້າງທັງສີ່ຂອງແທ່ນບູຊາ ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ຕັ້ງຢູ່ທາງປະຕູເຂົ້າ ຫໍເຕັນ ແລະ ເຜົາໄຂມັນ ເພື່ອໃຫ້ກິ່ນຫອມຫວນເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ກໍຈະບໍ່ເຮັດຜິດຕໍ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອີກຕໍ່ໄປ ຄື: ຈະບໍ່ຂ້າສັດຂອງພວກເຂົາ ຖວາຍແກ່ຜີປີສາດແບ້. ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຕ້ອງຢຶດຖືລະບຽບການນີ້ໄວ້ ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຖ້າຊາວອິດສະຣາເອນ ຫລື ຊາວຕ່າງດ້າວຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດ ທີ່ອາໄສຢູ່ນາໍຊຸມຊົນ ນາໍເຄື່ອງມາເຜົາຖວາຍ ຫລື ເຄື່ອງບູຊາອື່ນ ໆ
|
||
\v 9 ມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢູ່ໃນບ່ອນໃດ ໆ ກໍຕາມ ນອກຈາກ ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ແລ້ວຈະບໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຖ້າຊາວອິດສະຣາເອນ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ອາໄສຢູ່ທ່າມກາງເຈົ້າ ກິນຊີ້ນທີ່ມີເລືອດຢູ່; ເຮົາຈະຕໍ່ສູ້ລາວ ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຖືຜູ້ນັ້ນວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 11 ຊີວິດຂອງທຸກ ໆ ສິ່ງທີ່ເປັນຢູ່ ແມ່ນຢູ່ໃນເລືອດ; ເພາະສະນັ້ນແຫລະ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຖອກເລືອດທຸກຊະນິດໃສ່ເທິງແທ່ນບູຊາ ເພື່ອລຶບລ້າງການບາບທຸກຢ່າງ ຂອງປະຊາຊົນ. ເລືອດສາມາດລຶບລ້າງບາບໄດ້ ເພາະແມ່ນຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວ ທີ່ອາໄສຢູ່ທ່າມກາງເຈົ້າ ກິນຊີ້ນທີ່ມີເລືອດຢູ່.
|
||
\v 13 ຖ້າຊາວອິດສະຣາເອນ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດ ທີ່ອາໄສຢູ່ທ່າມກາງເຈົ້າ ຈັບສັດ ຫລື ນົກທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດໄດ້ ລາວຕ້ອງຂ້າສັດນັ້ນ ໂດຍໃຫ້ເລືອດໄຫລລົງໃສ່ດິນ ແລະ ເອົາຂີ້ຝຸ່ນດິນຖົມໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຊີວິດຂອງທຸກ ໆ ສິ່ງທີ່ເປັນຢູ່ແມ່ນ ຢູ່ໃນເລືອດ ເພາະສະນັ້ນແຫລະ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ບໍ່ໃຫ້ກິນຊີ້ນສັດໃດ ໆ ທີ່ມີເລືອດຢູ່ ແລະຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຍັງຂືນກິນ ເຮົາຈະບໍ່ຖືຜູ້ນັ້ນວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບຸກຄົນໃດ ໆ ບໍ່ວ່າຄົນອິດສະຣາເອນ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວກໍຕາມ ທີ່ໄດ້ກິນຊີ້ນສັດຕາຍເອງ ຫລື ຖືກສັດປ່າກັດຕາຍ; ລາວຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ, ອາບນາໍ້ຊໍາລະຮ່າງກາຍ ແລະ ລາວຈະເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ ຈົ່ງອາບນາໍ້ຊັກເຄື່ອງ ຫລັງຈາກນັ້ນ ຈຶ່ງຖືວ່າຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 16 ຖ້າລາວບໍ່ອາບນາໍ້ຊັກເຄື່ອງ ລາວຈະໄດ້ຮັບໂທດກາໍຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ໃຫ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ, ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ຢ່າເຮັດຕາມຮີດຄອງ ຂອງປະຊາຊົນຊາວເອຢິບ ບ່ອນທີ່ຄັ້ງໜຶ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າເຄີຍໄດ້ອາໄສຢູ່; ຫລື ເຮັດຕາມຮີດຄອງຂອງປະຊາຊົນທີ່ການາອານ ບ່ອນທີ່ເຮົາກາໍລັງນາໍພາພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຈົ່ງເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດຂອງເຮົາ ແລະ ເຮັດແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງພວກເຈົ້າໄວ້ທີ່ນັ້ນ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 5 ຈົ່ງເຮັດຕາມຮີດຄອງ ແລະ ກົດບັນຍັດທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າ; ການປະຕິບັດຕາມຄໍາສັ່ງດັ່ງກ່າວນີ້ ເປັນການຊ່ວຍ ຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າເອງ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຢ່າສົມສູ່ກັບຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 7 ຢ່າເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງຕົນຕ້ອງອັບອາຍຂາຍໜ້າ ໂດຍສົມສູ່ກັບແມ່ຂອງຕົນ. ຢ່າເຮັດໃຫ້ແມ່ຂອງຕົນຕ້ອງ ອັບອາຍຂາຍໜ້າ.
|
||
\v 8 ຢ່າເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງຕົນຕ້ອງອັບອາຍຂາຍໜ້າ ໂດຍສົມສູ່ກັບເມຍຄົນອື່ນ ໆ ຂອງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຢ່າສົມສູ່ກັບເອື້ອຍ ຫລື ນ້ອງສາວຂອງພວກເຈົ້າ ເພາະນາງກໍໄດ້ໃຫຍ່ຂຶ້ນຮ່ວມເຮືອນດຽວກັນກັບພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 10 ຢ່າໄດ້ສົມສູ່ກັບຫລານສາວຂອງຕົນ; ອັນນີ້ແມ່ນ ການອັບອາຍຂາຍໜ້າທີ່ສູດ.
|
||
\v 11 ຢ່າສົມສູ່ ກັບເອື້ອຍຕ່າງພໍ່ ຫລື ຕ່າງແມ່; ນາງແມ່ນເອື້ອຍຂອງພວກເຈົ້າຄືກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12-13 ຢ່າສົມສູ່ກັບປ້າ ຫລື ອາ ບໍ່ວ່າຈະເປັນນ້ອງ ຫລື ເອື້ອຍຂອງພໍ່ ຫລື ນ້ອງ ຫລື ເອື້ອຍຂອງແມ່ພວກເຈົ້າກໍຕາມ.
|
||
\v 14 ຢ່າສົມສູ່ກັບເມຍຂອງລຸງ ເພາະນາງເປັນປ້າຂອງພວກເຈົ້າເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຢ່າສົມສູ່ກັບລູກໃພ້
|
||
\v 16 ຫລື ກັບເອື້ອຍໃພ້ ຫລື ກັບນ້ອງໃພ້ຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຢ່າສົມສູ່ກັບລູກສາວ ຫລື ຫລານສາວຂອງຍິງທີ່ຕົນໄດ້ສົມສູ່ຢູ່ຮ່ວມກັບນາງ; ພວກເຂົາອາດເປັນພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າກໍໄດ້. ການກະທາໍເຊັ່ນນັ້ນ ເປັນການຜິດຊາຍຍິງທີ່ຮ່ວມພໍ່ແມ່ດຽວກັນ.
|
||
\v 18 ຢ່າໄດ້ເອົາເອື້ອຍ ຫລື ນ້ອງເມຍມາເປັນເມຍຂອງພວກເຈົ້າ ຕາບໃດທີ່ເມຍຂອງຕົນຍັງມີຊີວິດຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຢ່າສົມສູ່ກັບຍິງທີ່ເປັນປະຈາໍເດືອນ ເພາະວ່ານາງເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
\v 20 ຢ່າສົມສູ່ກັບເມຍຂອງຄົນອື່ນ; ຕາມກົດບັນຍັດແລ້ວຈະເຮັດໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຢ່າໄດ້ຖວາຍລູກຂອງພວກເຈົ້າ ເປັນເຄື່ອງມືໃນການຂາບໄຫວ້ພະມິນໂກມ ເພາະມັນນໍາຄວາມເສື່ອມເສຍ ມາໃຫ້ນາມຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຊາຍຢ່າໄດ້ສົມສູ່ກັບຊາຍ ເພາະການກະທາໍເຊັ່ນນີ້ ພຣະເຈົ້າກຽດຊັງທີ່ສຸດ.
|
||
\v 23 ຊາຍກໍດີ ຫລື ຍິງກໍດີ ຢ່າໄດ້ສົມສູ່ທາງເພດກັບສັດ; ເພາະການເຮັດຢ່າງບ້າຄັ່ງເຊັ່ນນີ້ ພາໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຢ່າປະພຶດຕົນໃຫ້ເປັນມົນທິນ ໂດຍກະທາໍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ເພາະວ່າຄົນບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ທີ່ເຮົາຂັບໄລ່ອອກໄປ ຕໍ່ໜ້າພວກເຈົ້າກໍໄດ້ປະພຶດຕົນໃຫ້ເປັນມົນທິນໂດຍວິທີນີ້.
|
||
\v 25 ການກະທໍາຂອງພວກເຂົາ ເຮັດໃຫ້ດິນແດນເປັນມົນທິນ; ສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງລົງໂທດດິນແດນນັ້ນ ໂດຍເຮັດໃຫ້ເປັນສ້ຽນໜາມຕໍ່ຄົນທີ່ເຄີຍຢູ່ອາໄສ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26-27 ພວກທີ່ໄດ້ຢູ່ໃນດິນແດນກ່ອນພວກເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດແຕ່ສິ່ງເບື່ອໜ່າຍ ເຮັດໃຫ້ດິນແດນເປັນມົນທິນ ແຕ່ພວກເຈົ້າຢ່າໄດ້ເຮັດ ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ພວກເຈົ້າທຸກຄົນ ບໍ່ວ່າຄົນອິດສະຣາເອນ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວກໍຕາມ ທີ່ອາໄສຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ ຕ້ອງຢຶດຖືກົດບັນຍັດ ແລະ ຂໍ້ຄໍາສັ່ງທັງຫລາຍຂອງເຮົາ.
|
||
\v 28 ແລ້ວດິນແດນນີ້ກໍຈະບໍ່ເປັນສ້ຽນໜາມຕໍ່ພວກເຈົ້າ ດັ່ງທີ່ເຄີຍໄດ້ເປັນມາຕໍ່ພວກບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ທີ່ເຄີຍອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນກ່ອນພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ພວກເຈົ້າກໍຮູ້ແລ້ວວ່າ ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຮັດສິ່ງເບື່ອໜ່າຍເຫລົ່ານີ້ ຈະບໍ່ໄດ້ມີຊື່ວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 30 ເຫດສະນັ້ນ ຈົ່ງເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄໍາສັ່ງທີ່ເຮົາໃຫ້ພວກເຈົ້າ ແລະ ຢ່າເຮັດຕາມຮີດຄອງຂອງປະຊາຊົນທີ່ໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນນີ້ກ່ອນ ພວກເຈົ້າ ແລະ ຢ່າເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນ ໂດຍປະຕິບັດຕາມຮີດຄອງເຫລົ່ານັ້ນ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 2 ໃຫ້ບອກຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ, “ຈົ່ງບໍຣິສຸດ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 3 ເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຕ້ອງນັບຖືພໍ່ແມ່ຂອງຕົນ ແລະ ຢຶດຖືວັນຊະບາໂຕ ຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 4 ຢ່າປະຖິ້ມເຮົາ ແລະ ຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາຣົບ; ຢ່າເອົາໂລຫະມາເຮັດຮູບພະ ແລະ ຂາບໄຫວ້ຮູບນັ້ນ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເມື່ອພວກເຈົ້າຂ້າສັດຖວາຍບູຊາ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທໍາແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈົ່ງປະຕິບັດຕາມລະບຽບການ ທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້; ແລ້ວເຮົາກໍຈະຮັບການຖວາຍນັ້ນ.
|
||
\v 6 ຊີ້ນສັດນັ້ນ ໃຫ້ກິນໝົດໃນມື້ທີ່ຂ້າສັດ ຫລື ໃນມື້ຕໍ່ມາ. ຊີ້ນທີ່ເຫລືອໃນມື້ທີສາມ ໃຫ້ ເຜົາໄຟຖິ້ມ
|
||
\v 7 ເພາະແມ່ນຊີ້ນທີ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ແລະ ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງກິນຊີ້ນນັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ຮັບເຄື່ອງຖວາຍຂອງຜູ້ນັ້ນ.
|
||
\v 8 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ກິນຊີ້ນນັ້ນ ຈະມີຄວາມຜິດເພາະເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ສິ່ງຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນມົນທິນ ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຖືຄົນນັ້ນ ວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເມື່ອພວກເຈົ້າເກັບກ່ຽວເຂົ້າໃນໄຮ່ນາ ຢ່າກ່ຽວຕາມແຄມນາ ແລະ ຢ່າຄືນມາກ່ຽວເຂົ້າທີ່ເຫລືອຢູ່.
|
||
\v 10 ຢ່າຄືນໄປໃນສວນເກັບເລັມ ເອົາພົ້ວອະງຸ່ນທີ່ລືມເກັບ ຫລື ໝາກອະງຸ່ນທີ່ຕົກເທິງໜ້າດິນ; ຈົ່ງປະໃຫ້ຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຄົນຕ່າງດ້າວ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຢ່າລັກ, ຢ່າຕົວະ, ຢ່າຫລອກລວງກັນແລະກັນ.
|
||
\v 12 ຢ່າສາບານອອກນາມຊື່ຂອງເຮົາ ເພື່ອຕົວະຊຶ່ງເປັນການນາໍຄວາມເສື່ອມເສຍ ມາສູ່ນາມຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຢ່າເອົາລັດເອົາປຽບຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດ ຫລື ປຸ້ນຈີ້ເຂົາ. ຢ່າກັກຄ່າແຮງງານຂອງລູກຈ້າງໄວ້ ແມ່ນແຕ່ຄືນດຽວກໍຕາມ.
|
||
\v 14 ຢ່າປ້ອຍດ່າຄົນຫູໜວກ ຫລື ເອົາຂອງຂວາງທາງຄົນຕາບອດ ເພື່ອໃຫ້ລາວຕໍາສະດຸດ. ແຕ່ຈົ່ງຢໍາເກງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ; ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຈົ່ງສັດຊື່ແລະທ່ຽງທາໍ ເມື່ອພວກເຈົ້າຕັດສິນຄະດີ ທາງກົດໝາຍ; ຢ່າສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຢ່າ ສະແດງຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ຄົນຮັ່ງມີ.
|
||
\v 16 ຢ່າທຽວໄປທຽວມາ ໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີຄົນອື່ນ ຢ່າປອງຮ້າຍຕໍ່ຊີວິດເພື່ອນບ້ານ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຢ່າຮັກສາຄວາມກຽດຊັງພີ່ນ້ອງໄວ້ໃນໃຈ ແຕ່ຈົ່ງສະສາງຄວາມຂັດແຍ້ງກັນກັບຜູ້ນັ້ນ ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະບໍ່ເຂົ້າສ່ວນໃນໂທດຂອງລາວ. [ຍ]
|
||
\v 18 ຢ່າແກ້ແຄ້ນ ຫລື ຜູກພະຍາບາດກັບຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ແຕ່ຈົ່ງຮັກເພື່ອນມະນຸດເໝືອນຮັກຕົນເອງ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຈົ່ງຍອມຟັງຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາ. ຢ່າ ປະສົມພັນສັດປະເພດຕ່າງກັນ. ຢ່າຫວ່ານ ແນວປູກສອງຊະນິດ ໃສ່ນາໄຮ່ດຽວກັນ. ຢ່ານຸ່ງເຄື່ອງເຮັດດ້ວຍຜ້າສອງຊະນິດປົນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຖ້າຊາຍຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງນອນນາໍທາດຍິງ ຄົນໜຶ່ງ ທີ່ປະຕິຍານໄວ້ຈະແຕ່ງງານກັບຊາຍອື່ນ ແຕ່ທາດຍິງນັ້ນບໍ່ທັນຖືກຮັບການໄຖ່ ເຂົາທັງສອງຕ້ອງຖືກໂທດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນໂທດເຖິງປະຫານຊີວິດ ເຫດວ່າຍິງນັ້ນບໍ່ທັນໄດ້ຖືກໄຖ່ໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ຍັງເປັນທາດຢູ່.
|
||
\v 21 ສ່ວນຝ່າຍຊາຍຈະຕ້ອງນາໍແກະເຖິກໂຕໜຶ່ງມາຍັງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພື່ອຊົດໃຊ້ແທນຄືນ
|
||
\v 22 ແລະ ໂດຍແກະນັ້ນ ປະໂຣຫິດຈະເຮັດພິທີຊໍາລະເພື່ອລຶບລ້າງບາບໂທດຂອງຜູ້ນັ້ນ ແລະ ພຣະເຈົ້າກໍຈະຍົກໂທດໃຫ້ລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປຢູ່ໃນດິນແດນ ການາອານ ແລະ ປູກຕົ້ນໄມ້ຊະນິດກິນໝາກ ຈົ່ງລະນຶກ ວ່າໃນເວລາສາມປີທໍາອິດ ໝາກໄມ້ໃນຕົ້ນນັ້ນເປັນມົນທິນ. ໃນໄລຍະເວລານັ້ນ ພວກເຈົ້າຢ່າສູ່ກິນ.
|
||
\v 24 ໃນປີທີສີ່ ໝາກໄມ້ທຸກໜ່ວຍຈະຕ້ອງຖືກນາໍມາຖວາຍ ແກ່ເຮົາຕາມພິທີ ເພື່ອສະແດງເຖິງການຮູ້ພຣະຄຸນຕໍ່ເຮົາ [ດ]
|
||
\v 25 ແຕ່ໃນປີທີຫ້າ ພວກເຈົ້າກິນໝາກໄມ້ນັ້ນໄດ້. ຖ້າພວກເຈົ້າ ປະຕິບັດຕາມສິ່ງທັງໝົດນີ້ ຕົ້ນໄມ້ຂອງພວກເຈົ້າກໍຈະເກີດໝາກຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຢ່າກິນຊີ້ນທີ່ຍັງມີເລືອດຢູ່ໃນນັ້ນ. ຢ່າຝຶກເວດມົນຄາຖາຊະນິດໃດ ໆ ທັງສິ້ນ.
|
||
\v 27 ຢ່າກຽນຜົມກາຍຫູຂຶ້ນໄປ ຫລື ກຽນຮິມໜວດຂອງພວກເຈົ້າ
|
||
\v 28 ຫລື ປາດເນື້ອເຖືອໜັງຂອງພວກເຈົ້າເອງ ເພື່ອໄວ້ທຸກໃຫ້ ແກ່ຄົນຕາຍ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຢ່າເຮັດໃຫ້ລູກສາວຂອງພວກເຈົ້າອັບອາຍຂາຍໜ້າ ໂດຍຊຸກຍູ້ໃຫ້ເຂົາເປັນໂສເພນີ ຢູ່ຕາມວັດ. [ຕ] ຖ້າພວກເຈົ້າຂືນເຮັດ ພວກເຈົ້າກໍຫັນໄປຫາພະອື່ນສາແລ້ວ ແລະ ດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ ກໍຈະເຕັມໄປດ້ວຍການຜິດສິນທາໍ.
|
||
\v 30 ຈົ່ງຢຶດຖືວັນຊະບາໂຕ ແລະ ຈົ່ງເຄົາຣົບນັບຖືບ່ອນທີ່ຄົນນະມັດສະການເຮົາ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຢ່າໄປຂໍຄໍາແນະນາໍຈາກໝໍຜີ ທີ່ປຸກວິນຍານຄົນຕາຍຂຶ້ນມາປຶກສາ; ຖ້າພວກເຈົ້າຂືນເຮັດ ພວກເຈົ້າກໍເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຈົ່ງສະແດງຄວາມເຄົາຣົບນັບຖືແກ່ຄົນເຖົ້າແກ່ຊະຣາ ແລະ ໃຫ້ກຽດແກ່ເພິ່ນ. ຈົ່ງຢໍາເກງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ຢ່າຂົ່ມເຫັງຄົນຕ່າງດ້າວ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນ ດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 34 ຈົ່ງເຮັດກັບເຂົາເໝືອນເຮັດກັບພີ່ນ້ອງອິດສະຣາເອນ ຄົນອື່ນ ໆ ແລະ ຈົ່ງຮັກພວກເຂົາເໝືອນຮັກພວກເຈົ້າເອງ. ຈົ່ງຈໍາໄວ້ວ່າ ພວກເຈົ້າກໍເຄີຍເປັນຄົນຕ່າງດ້າວໃນດິນແດນຂອງຊາວເອຢິບ ມາຄັ້ງໜຶ່ງ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ຢ່າສໍ້ໂກງຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ໂດຍໃຊ້ເຄື່ອງວັດແທກປອມ ເຊັ່ນ: ແທກຄວາມຍາວ, ຊັ່ງນາໍ້ໜັກ ຫລື ນັບຈໍານວນ.
|
||
\v 36 ຈົ່ງໃຊ້ມາດຕາສ່ວນ, ເຄື່ອງຊັ່ງ ແລະ ເຄື່ອງວັດແທກ ອັນຖືກຕ້ອງ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ໄດ້ນາໍພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ.
|
||
\v 37 ຈົ່ງປະຕິບັດຕາມ ບັນດາກົດບັນຍັດ ແລະ ຄໍາສັ່ງທຸກຂໍ້ຂອງເຮົາ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 2 ໃຫ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ, “ໃນ ພວກເຈົ້າ ຫລື ໃນຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສຢູ່ນໍາ ພວກເຈົ້າ ຖ້າຜູ້ໃດໃຫ້ລູກຊາຍຍິງຂອງຕົນໄປເປັນເຄື່ອງມືຮັບໃຊ້ພະໂມເລັກ; ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກຊຸມຊົນແກວ່ງກ້ອນຫິນໃສ່ໃຫ້ຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຖ້າຜູ້ໃດມອບລູກຊາຍຍິງຂອງຕົນໃຫ້ພະໂມເລັກ ແລະເຮັດໃຫ້ຫໍເຕັນສັກສິດຂອງເຮົາເປັນມົນທິນ ແລະໃຫ້ນາມຊື່ອັນສັກສິດຂອງເຮົາເສື່ອມເສຍ; ເຮົາຈະຫັນມາຕໍ່ສູ້ຜູ້ນັ້ນ ທັງຈະບໍ່ຖືລາວວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 4 ແຕ່ຖ້າຊຸມຊົນບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ ຕໍ່ສິ່ງທີ່ຜູ້ນັ້ນໄດ້ເຮັດ ແລະບໍ່ລົງໂທດລາວໃຫ້ເຖິງຕາຍ
|
||
\v 5 ເຮົາເອງຈະຫັນມາຕໍ່ສູ້ລາວກັບຄອບຄົວຂອງລາວ ແລະຕໍ່ສູ້ທຸກຄົນທີ່ສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດກັນບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ເຮົາ ຍ້ອນຫັນໄປຂາບໄຫວ້ພະໂມເລັກ. ເຮົາຈະບໍ່ຖືພວກເຂົາວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 “ຖ້າຜູ້ໃດໄປຂໍຄໍາແນະນາໍຈາກໝໍຜີທີ່ປຸກວິນຍານຄົນຕາຍຂຶ້ນມາປຶກສາ ເຮົາຈະຫັນມາຕໍ່ສູ້ຜູ້ນັ້ນ ທັງຈະບໍ່ຖືລາວວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 7 ຈົ່ງຮັກສາພວກເຈົ້າ ເອງໃຫ້ບໍຣິສຸດ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນ ເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຈົ່ງເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງເຮົາ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜູ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 9 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ສາບແຊ່ງພໍ່ແມ່ຂອງຕົນ ຈະຕ້ອງຖືກໂທດ ເຖິງຕາຍ; ລາວຮັບຜິດຊອບລາວ ຕໍ່ການຕາຍຂອງລາວເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງຫລິ້ນຊູ້ກັບເມຍຂອງພີ່ນ້ອງຊາວອິດສະຣາເອນ ຊາຍຍິງທັງສອງ ຄົນນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 11 ຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ສົມສູ່ກັບເມຍນ້ອຍຄົນໜຶ່ງຂອງພໍ່ຕົນ ກໍເຮັດໃຫ້ພໍ່ຕົນໄດ້ຮັບຄວາມເສື່ອມເສຍ ແລະ ອັບອາຍຂາຍໜ້າ; ຊາຍຍິງທັງສອງຄົນນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກໂທດເຖິງຕາຍ. ພວກເຂົາຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການຕາຍຂອງພວກເຂົາເອງ.
|
||
\v 12 ຖ້າຊາຍຄົນໜຶ່ງສົມສູ່ກັບລູກໃພ້ຂອງຕົນ ພວກເຂົາທັງສອງຈະຕ້ອງຖືກໂທດເຖິງຕາຍ. ພວກເຂົາໄດ້ປະພຶດຜິດຊາຍຍິງ ທີ່ຮ່ວມພໍ່ແມ່ດຽວກັນ. ພວກເຂົາຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການຕາຍຂອງພວກເຂົາເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຖ້າຊາຍກັບຊາຍ ຮ່ວມຫລິ້ນກັນທາງເພດ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ກຽດຊັງ ທັງສອງຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ ເໝືອນກັນ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການຕາຍຂອງພວກເຂົາເອງ.
|
||
\v 14 ຖ້າຊາຍກັບຍິງແຕ່ງງານກັນ ແລະ ເອົາແມ່ຂອງຍິງນັ້ນ ເປັນເມຍດ້ວຍ; ເຂົາທັງສາມຈະຕ້ອງຖືກເຜົາໄຟໃຫ້ຕາຍທັງເປັນ ຍ້ອນສິ່ງອັບອາຍທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນ; ການກະທາໍເຊັ່ນນີ້ ບໍ່ຄວນໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ ໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຖ້າຊາຍຜູ້ໃດໄດ້ສົມສູ່ທາງເພດກັບສັດ ຊາຍຜູ້ນັ້ນແລະສັດ ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 16 ຖ້າຍິງຜູ້ໃດພະຍາຍາມສົມສູ່ທາງເພດກັບສັດ ຍິງຜູ້ນັ້ນກັບສັດຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ ເໝືອນກັນ. ເຂົາຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການຕາຍຂອງຕົນເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຖ້າຊາຍຜູ້ໜຶ່ງແຕ່ງງານກັບເອື້ອຍ ຫລື ນ້ອງຂອງຕົນເອງ ຫລື ເອື້ອຍນ້ອງຕ່າງພໍ່ຕ່າງແມ່ກັນ, ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຖືກປະຊາຊົນ ປະຈານຂາຍໜ້າ ແລະ ຖືກຂັບໄລ່ໃຫ້ອອກໄປຈາກຊຸມຊົນ. ລາວໄດ້ສົມສູ່ກັບເອື້ອຍ ຫລື ນ້ອງຂອງຕົນ; ສະນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຕ້ອງຮັບຜົນທີ່ຕາມມາ.
|
||
\v 18 ຖ້າຊາຍຜູ້ໜຶ່ງສົມສູ່ກັບຍິງທີ່ເປັນປະຈາໍເດືອນ ໃຫ້ຂັບໄລ່ທັງສອງອອກໄປ ຈາກຊຸມຊົນ; ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຝ່າຝືນລະບຽບການ ກ່ຽວກັບການເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຖ້າຊາຍຜູ້ໜຶ່ງໄດ້ສົມສູ່ກັບປ້າ ຫລື ອາຂອງຕົນ ເຂົາທັງສອງຕ້ອງໄດ້ຮັບຜົນກຳ ສຳລັບການຜິດຊາຍຍິງທີ່ຮ່ວມພໍ່ແມ່ດຽວກັນ.
|
||
\v 20 ຖ້າຊາຍຜູ້ໜຶ່ງສົມສູ່ກັບເມຍຂອງລຸງ ລາວກໍເຮັດໃຫ້ລຸງຂອງຕົນເສື່ອມເສຍ ແລະລາວກັບຍິງຄົນນັ້ນ ຈະເສຍຄ່າທົດແທນໂທດ. ທັງສອງຈະຕາຍໂດຍບໍ່ມີລູກ.
|
||
\v 21 ຖ້າຊາຍຜູ້ໜຶ່ງເອົາເມຍອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນມາເປັນເມຍ ເຂົາກໍຈະຕາຍໂດຍບໍ່ມີລູກ. ເຂົາໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນ ທັງໄດ້ສ້າງຄວາມອັບອາຍຂາຍໜ້າໃຫ້ແກ່ອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 “ຈົ່ງປະຕິບັດຕາມບັນດາກົດບັນຍັດ ແລະ ຂໍ້ຄໍາສັ່ງທັງໝົດຂອງເຮົາ ເພື່ອວ່າດິນແດນການາອານ ຈະບໍ່ຄາຍພວກເຈົ້າອອກໄປ ຄື ດິນແດນຊຶ່ງເຮົາກາໍລັງນາໍພາພວກເຈົ້າ ເຂົ້າໄປ.
|
||
\v 23 ຢ່າໄດ້ນາໍຮີດຄອງຂອງປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນບ່ອນນັ້ນມາໃຊ້; ເຮົາກາໍລັງຂັບໄລ່ຄົນບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ອອກໄປ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ເຂົ້າໄປ ໃນດິນແດນນັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາເບື່ອໜ່າຍຕໍ່ຮີດຄອງ ອັນຊົ່ວຊ້າທັງປວງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ແຕ່ເຮົາໄດ້ສັນຍາໄວ້ວ່າ ເຮົາຈະມອບດິນແດນທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຮັ່ງມີ [ຖ] ນີ້ໃຫ້ເປັນກາໍມະສິດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ເຮົາກໍຈະມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າແທ້. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ເຮົາຈະແຍກພວກເຈົ້າອອກຕ່າງຫາກ ຈາກບັນດາປະຊາຊາດອື່ນ ໆ.
|
||
\v 25 ສະນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງຈະຕ້ອງໄຈ້ແຍກ ຢ່າງຈະແຈ້ງລະຫວ່າງສັດກັບນົກຈາໍພວກ ທີ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດໃຫ້ໄດ້. ຢ່າກິນສັດ ຫລື ນົກຈາໍພວກທີ່ເປັນມົນທິນ ເພາະເຮົາໄດ້ປະກາດວ່າ ສັດຈໍາພວກນັ້ນເປັນມົນທິນ ແລະ ການກິນສັດເຫລົ່ານັ້ນກໍຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງບໍຣິສຸດ ແລະ ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາເທົ່ານັ້ນ ເພາະວ່າເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງບໍຣິສຸດ. ເຮົາໄດ້ແຍກພວກເຈົ້າອອກຕ່າງຫາກ ຈາກຊົນຊາດອື່ນ ໆ ເພື່ອພວກເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ຈະໄດ້ເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 “ຊາຍ ຫລື ຍິງຄົນໃດທີ່ປຸກວິນຍານຂອງຄົນຕາຍຂຶ້ນມາປຶກສາ ກໍຈະຖືກແກວ່ງ ດ້ວຍກ້ອນຫິນໃຫ້ເຖິງຕາຍ; ຄົນໃດທີ່ເຮັດສິ່ງນັ້ນ ແມ່ນຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການຕາຍຂອງຕົນເອງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໂມເຊ ໃຫ້ບອກບັນດາປະໂຣຫິດ ຜູ້ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ ວ່າ, “ຢ່າໃຫ້ປະໂຣຫິດປະພຶດຕົນເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ໂດຍເຂົ້າຮ່ວມພິທີສົບຂອງພວກພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ ເມື່ອພວກເຂົາຕາຍໄປ;
|
||
\v 2 ເວັ້ນແຕ່ເປັນພໍ່, ແມ່, ລູກຊາຍ, ລູກສາວ,
|
||
\v 3 ອ້າຍ ເອື້ອຍນ້ອງ ທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ແຕ່ງງານ ແລະ ຍັງອາໄສຢູ່ນໍາຄອບຄົວຂອງຕົນ ເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ລາວຈະຕ້ອງບໍ່ປະພຶດຕົນໃຫ້ເປັນມົນທິນ [ນ] ໃນເລື່ອງການລົ້ມຫາຍຕາຍໄປ ຂອງພີ່ນ້ອງທາງພໍ່ດອງແມ່ດອງ.
|
||
\v 5 ຢ່າໃຫ້ປະໂຣຫິດແຖຫົວສ່ວນໃດສ່ວນໜຶ່ງ ຫລື ກຽນໜວດ ກຽນເຄົາ ຫລື ປາດເນື້ອເຖືອໜັງຕາມຮ່າງກາຍຂອງຕົນ ອັນສະແດງເຖິງການໄວ້ທຸກ.
|
||
\v 6 ລາວຕ້ອງປະພຶດຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ນາມຊື່ຂອງເຮົາເສື່ອມເສຍ. ລາວເປັນຜູ້ຖວາຍອາຫານແກ່ເຮົາ; ສະນັ້ນ ລາວຕ້ອງບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ປະໂຣຫິດຈະບໍ່ຕ້ອງແຕ່ງງານກັບຍິງທີ່ເປັນໂສເພນີ ຫລື ກັບຍິງທີ່ບໍ່ບິຣິສຸດ ຫລື ກັບແມ່ຮ້າງ ເພາະລາວບໍຣິສຸດຢູ່ແລ້ວ.
|
||
\v 8 ປະຊາຊົນຕ້ອງຖືປະໂຣຫິດວ່າ ບໍຣິສຸດ ເພາະລາວເປັນຜູ້ຖວາຍອາຫານແກ່ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອົງບໍຣິສຸດ ແລະ ເຮົາສ້າງປະຊາຊົນຂອງເຮົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 9 ຖ້າລູກສາວຂອງປະໂຣຫິດ ເປັນໂສເພນີ ນາງກໍເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງຕົນໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍຂາຍໜ້າ; ນາງຈະຕ້ອງຖືກເຜົາທັງເປັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 “ສ່ວນມະຫາປະໂຣຫິດ ນັ້ນແມ່ນຜູ້ໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຮັບການຫົດສົງສະຖາປະນາ ດ້ວຍນາໍ້ມັນເຈີມສັກສິດໃສ່ເທິງຫົວ ແລະ ທັງໄດ້ຖືກສະຖາປະນາ ໃຫ້ນຸ່ງເຄື່ອງປະຈາໍຕໍາແໜ່ງ ປະໂຣຫິດ ໃນຖ່າມກາງພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ. ສະນັ້ນ ລາວຈຶ່ງບໍ່ຕ້ອງປ່ອຍຜົມໃຫ້ຫຍຸ້ງ ຫລື ຈີກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຕົນເປັນການໄວ້ທຸກ.
|
||
\v 11 ລາວຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ບ່ອນມີຄົນຕາຍ; ລາວຕ້ອງບໍ່ປະພຶດຕົນໃຫ້ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ເຖິງແມ່ນວ່າ ຜູ້ນັ້ນຈະເປັນຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງພໍ່ ຫຼື ແມ່ຂອງຕົນເອງກໍຕາມ
|
||
\v 12 ລາວບໍ່ຕ້ອງອອກໄປຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າເປັນມົນທິນ ເພາະວ່າ ລາວໄດ້ຮັບການຫົດສົງແຕ່ງຕັ້ງ ດ້ວຍນາໍ້ມັນສັກສິດຂອງພຣະເຈົ້າ ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ລາວຈະຕ້ອງແຕ່ງງານກັບຍິງສາວບໍຣິສຸດ
|
||
\v 14 ຢ່າແຕ່ງງານກັບແມ່ຮ້າງ ຫລື ກັບແມ່ໝ້າຍ ຫລື ກັບແມ່ຍິງທີ່ເຄີຍເປັນໂສເພນີ. ລາວຈະຕ້ອງແຕ່ງງານກັບຍິງສາວບໍຣິສຸດ ທີ່ຢູ່ໃນຕະກຸນຂອງຕົນເອງເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 15 ບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ ຜູ້ທີ່ຈະຕ້ອງບໍຣິສຸດນັ້ນ ກໍຈະເປັນມົນທິນຕາມ ກົດບັນຍັດດ້ວຍ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເຮົາໄດ້ຕັ້ງລາວໄວ້ຕ່າງຫາກ ເພື່ອເປັນມະຫາປະໂຣຫິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 17 ໃຫ້ບອກອາໂຣນ ວ່າ, “ໃນເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້ານັ້ນ ບໍ່ໃຫ້ຜູ້ໃດທີ່ມີຮ່າງກາຍພິການ ເຂົ້າມາຖວາຍອາຫານແກ່ເຮົາເດັດຂາດ. ຄໍາສັ່ງນີ້ ໃຫ້ປະຕິບັດກັນສືບໄປ ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ບໍ່ໃຫ້ຊາຍໃດທີ່ມີຮ່າງກາຍພິການ ຖວາຍອາຫານແກ່ເຮົາ ເຊັ່ນ: ຄົນຕາບອດ, ຄົນຂາພິການ, ຄົນໜ້າຕາເສຍຮູບຊົງ ຫລື ຕີນມືຄົດງໍ;
|
||
\v 19 ຄົນຕີນມືເປັນຫລ່ອຍ;
|
||
\v 20 ຄົນຫລັງກ່ອມ ຫລື ຄົນເຕ້ຍຜິດປົກກະຕິ; ຄົນເສຍຕາ ຫລື ຄົນເປັນພະຍາດຜິວໜັງແລະຊາຍເປັນກະເທີຍ.
|
||
\v 21 ບໍ່ໃຫ້ປະໂຣຫິດທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວອາໂຣນ ທີ່ມີຮ່າງກາຍພິການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພາະວ່າເຂົາເປັນ ຄົນມີຕໍາໜິ ຢ່າໃຫ້ເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ອາຫານທີ່ຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຄົນຢ່າງນັ້ນ ອາດກິນອາຫານທີ່ໄດ້ຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າແລ້ວໄດ້ ຄື: ທັງອາຫານທີ່ ຖວາຍແລ້ວຢ່າງບໍຣິສຸດ ແລະຢ່າງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ;
|
||
\v 23 ແຕ່ຍ້ອນວ່າ ລາວມີຮ່າງກາຍພິການ ຈຶ່ງຈະເຂົ້າມາໃກ້ຜ້າກັ້ງ ຫລື ໃກ້ແທ່ນບູຊາບໍ່ໄດ້. ລາວຕ້ອງບໍ່ເຮັດໃຫ້ສິ່ງບໍຣິສຸດເຫລົ່ານີ້ ເປັນມົນທິນ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜູ້ໃຫ້ພວກເຂົາເປັນບໍຣິສຸດ. ”
|
||
\v 24 ອັນນີ້ແຫລະ ແມ່ນຖ້ອຍຄໍາທີ່ໂມເຊ ໄດ້ກ່າວແກ່ອາໂຣນ ພວກລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ ຕະຫລອດທັງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທຸກຄົນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 2 ໃຫ້ບອກອາໂຣນ ກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ວ່າ, “ພວກເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງນາໍຄວາມອັບອາຍ ຂາຍໜ້າມາສູ່ນາມຊື່ອັນບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ; ສະນັ້ນ ຈົ່ງພາກັນແຍກອອກຈາກເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໄດ້ນາໍມາຖວາຍແກ່ເຮົານີ້ ດ້ວຍຄວາມຢໍາເກງ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ຖ້າ ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ໃດເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ເຂົ້າມາໃກ້ເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ນາໍມາ ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າມາຮັບໃຊ້ເຮົາ ທີ່ແທ່ນບູຊາຈັກເທື່ອ. ຂໍ້ຄໍາສັ່ງທັງໝົດນີ້ ໃຫ້ປະຕິບັດສືບຕໍ່ກັນໄປ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ບໍ່ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນ ຄົນໃດຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ຫລື ຜູ້ທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກຈາກຮ່າງກາຍ ກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ຈົນກວ່າລາວຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ. ປະໂຣຫິດທຸກຄົນກໍເປັນມົນທິນຖ້າແຕະຕ້ອງສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນ ເຊັ່ນ: ແຕະຕ້ອງຊາກສົບ, ມີນໍ້າກາມທີ່ໄຫລອອກ,
|
||
\v 5 ແຕະຕ້ອງສັດ ຫລື ຄົນທີ່ເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 6 ປະໂຣຫິດທຸກຄົນທີ່ເປັນມົນທິນ ກໍຍັງເປັນມົນທິນ ຈົນຮອດຄໍ່າ ແລະ ເຂົາຍັງກິນຂອງຖວາຍອັນສັກສິດບໍ່ໄດ້ ຈົນກ່ວາໄດ້ອາບນາໍ້ ຊໍາລະຮ່າງກາຍແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຫລັງຈາກ ຕາເວັນຕົກດິນແລ້ວ ລາວກໍບໍ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ລາວອາດກິນຂອງຖວາຍ ອັນສັກສິດ ຊຶ່ງເປັນອາຫານຂອງລາວໄດ້.
|
||
\v 8 ລາວຈະຕ້ອງບໍ່ກິນຊີ້ນສັດໃດ ໆ ທີ່ຕາຍເອງ ຫລື ຖືກສັດປ່າກັດຕາຍ; ອາຫານນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ລາວເປັນມົນທິນ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 9 ປະໂຣຫິດທຸກຄົນຈະຕ້ອງປະຕິບັດຕາມລະບຽບການຕ່າງ ໆ ທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ນີ້. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະເຮັດຜິດ ແລະ ຕາຍເພາະໄດ້ຝ່າຝືນລະບຽບການອັນສັກສິດ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຄົນທີ່ສືບເຊື້ອສາຍ ມາຈາກຄອບຄົວ ຂອງປະໂຣຫິດ ເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະກິນຂອງຖວາຍ ອັນສັກສິດໄດ້; ນອກນັ້ນ ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດ ຈະກິນໄດ້ ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ນາໍປະໂຣຫິດ ຫລື ຄົນທີ່ປະໂຣຫິດຈ້າງມາຊ່ວຍວຽກ ກໍກິນບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 11 ແຕ່ພວກຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ປະໂຣຫິດ ຊື້ມາດ້ວຍເງິນຂອງຕົນເອງ ຫລື ທີ່ເກີດໃນຄອບຄົວ ອາດກິນອາຫານທີ່ປະໂຣຫິດ ໄດ້ນໍາມານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ລູກສາວຂອງປະໂຣຫິດ ທີ່ແຕ່ງງານ ກັບຄົນທີ່ບໍ່ເປັນປະໂຣຫິດ ບໍ່ອາດກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດໄດ້.
|
||
\v 13 ແຕ່ລູກສາວ ຂອງປະໂຣຫິດ ທີ່ເປັນແມ່ໝ້າຍ ຫລື ແມ່ຮ້າງ ທີ່ຍັງບໍ່ມີລູກ ແລະ ຜູ້ທີ່ກັບຄືນມາຢູ່ໃນຄອບຄົວພໍ່ທີ່ຢູ່ໃຕ້ຄວາມດູແລຂອງເພິ່ນ ອາດກິນອາຫານທີ່ພໍ່ຂອງຕົນໄດ້ຮັບໃນຖານະ ເປັນປະໂຣຫິດໄດ້. ຄົນໃນຄອບຄົວຂອງປະໂຣຫິດ ເທົ່ານັ້ນທີ່ກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຖ້າບຸກຄົນໃດ ທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນໃນຄອບຄົວ ຂອງປະໂຣຫິດ ກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ ລາວຕ້ອງຈ່າຍເງິນຄືນໃຫ້ປະໂຣຫິດ ເຕັມລາຄາ ພ້ອມກັບເພີ່ມອີກຊາວເປີເຊັນ.
|
||
\v 15 ຝ່າຍປະໂຣຫິດ ຈະຕ້ອງບໍ່ໝິ່ນປະໝາດຄວາມສັກສິດຂອງເຄື່ອງຖວາຍ
|
||
\v 16 ໂດຍປະໃຫ້ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ; ເພາະອັນນີ້ ເປັນການນໍາຄວາມຜິດ ກັບການລົງໂທດມາໃຫ້ຜູ້ ນັ້ນ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເຮົາເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງຖວາຍສັກສິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງໂມເຊ
|
||
\v 18 ໃຫ້ມອບລະບຽບການທັງໝົດນີ້ແກ່ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ ກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: “ເມື່ອຄົນອິດສະຣາເອນ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນອິດສະຣາເອນ ນາໍເຄື່ອງມາເພື່ອເຜົາຖວາຍ ບໍ່ວ່າເພື່ອແກ້ບະບົນ ຫລື ດ້ວຍໃຈ ສັດທາ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສັດທີ່ຈະຖວາຍນັ້ນຕ້ອງເປັນໂຕ ທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ.
|
||
\v 19 ເຄື່ອງຖວາຍຈະເປັນທີ່ຍອມ ຮັບໄດ້ນັ້ນ ກໍຕໍ່ເມື່ອຖວາຍສັດໂຕທີ່ມີສຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຢ່າເອົາສັດມີຕໍາໜິມາຖວາຍ ເພາະວ່າ ຈະບໍ່ເປັນທີ່ຖືກຍອມຮັບໄດ້.
|
||
\v 21 ເມື່ອຜູ້ໃດ ຜູ້ໜຶ່ງນາໍເຄື່ອງມາຖວາຍ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຄື່ອງ ຖວາຍ ເພື່ອແກ້ບະບົນ ຫລື ດ້ວຍໃຈສັດທາກໍດີ ສັດທີ່ຈະຖວາຍນັ້ນ ຕ້ອງເປັນໂຕທີ່ມີສຸຂະພາບດິ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ ຈຶ່ງຈະເປັນທີ່ຍອມ ຮັບເອົາໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຢ່າໄດ້ຖວາຍສັດ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ໃຫ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຄື: ສັດຕາບອດ ຫລື ຂາພິການ ຫລື ມີແປ້ວ ຫລື ມີສິ່ງໄຫລອອກ ຫລື ເປັນຂີ້ກາກ ຂີ້ຫິດ. ຢ່າຖວາຍສັດເຫລົ່ານີ້ ເທິງແທ່ນບູຊາ ເປັນພິທີຖວາຍອາຫານ.
|
||
\v 23 ສ່ວນການຖວາຍຕາມໃຈສັດທານັ້ນ ພວກເຈົ້າຖວາຍສັດທີ່ເປັນໝັນ ຫລື ຕົນໂຕທີ່ບໍ່ສົມບູນໄດ້, ແຕ່ສໍາລັບການຖວາຍເພື່ອແກ້ ບະບົນນັ້ນ ຈະບໍ່ເປັນທີ່ຍອມຮັບໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຢ່າຖວາຍສັດໂຕໃດ ທີ່ໝາກໄຂ່ຫາໍ ຖືກບີບແຕກ, ຖືກຕັດ, ຖືກຕອນ ຫລື ຖືກລອກອອກ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສິ່ງນີ້ບໍ່ເປັນທີ່ອະນຸຍາດ ໃຫ້ເຮັດໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າຢ່າງເດັດຂາດ
|
||
\v 25 ຢ່າເອົາສັດທີ່ໄດ້ຈາກຊາວຕ່າງດ້າວ ມາເຮັດພິທີຖວາຍອາຫານ. ສັດເຫລົ່ານັ້ນ ຈະຖືວ່າເປັນສັດທີ່ບໍ່ປົກກະຕິ ແລະ ຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບເອົາບໍ່ໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26-27 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ: “ເມື່ອລູກງົວ ຫລື ລູກແກະ ຫລື ລູກແບ້ເກີດມາ ຈົ່ງປະໄວ້ຢູ່ກັບແມ່ຂອງມັນ ເຈັດວັນ; ຕັ້ງແຕ່ວັນທີແປດເປັນຕົ້ນໄປ ການຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈຶ່ງຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຢ່າເອົາງົວກັບລູກ ຫລື ແກະກັບລູກ ຫລື ແບ້ກັບລູກຂອງມັນຖວາຍບູຊາ ໃນວັນດຽວກັນ.
|
||
\v 29 ເມື່ອພວກເຈົ້າຖວາຍບູຊາ ໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນ ຈົ່ງເຮັດຕາມລະບຽບການນີ້ ເພື່ອການຖວາຍນັ້ນ ຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບເອົາໄດ້;
|
||
\v 30 ຈົ່ງກິນເຄື່ອງບູຊາໃນມື້ນັ້ນໂລດ ແລະ ຢ່າປະໄວ້ຈົນຮອດມື້ອື່ນເຊົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຈົ່ງເຊື່ອ ແລະ ປະຕິບັດຕາມຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາ ຝ່າຍເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 32 ຢ່າໄດ້ນາໍຄວາມອັບອາຍຂາຍໜ້າ ມາສູ່ນາມຊື່ອັນບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ; ເຮົາຕ້ອງເປັນທີ່ບໍຣິສຸດ ໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເຮົາເປັນຜູ້ສ້າງພວກເຈົ້າໃຫ້ບໍຣິສຸດ;
|
||
\v 33 ແລະ ເຮົາໄດ້ນາໍພວກເຈົ້າອອກມາຈາກ ປະເທດເອຢິບ ກໍເພື່ອເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນເປັນເທດສະການທີ່ເຮົາ ຈັດຕັ້ງໄວ້ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊຶ່ງເຈົ້າທັງຫລາຍຕ້ອງປະກາດວ່າ ເປັນການໂຮມຊຸມນຸມອັນສັກສິດບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຈົ່ງເຮັດວຽກ ໃນຫົກມື້ ສ່ວນມື້ທີເຈັດ ນັ້ນໃຫ້ຢຶດຖືໄວ້ເປັນວັນຊະບາໂຕ ພັກຜ່ອນ. ຢ່າເຮັດວຽກໃນວັນນີ້ ແຕ່ຈົ່ງເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອນະມັດສະການ. ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະຢູ່ທີ່ໃດກໍຕາມ ໃຫ້ຖືວັນຊະບາໂຕ ເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຈົ່ງປະກາດເທດສະການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ຕາມເວລາທີ່ໄດ້ກາໍນົດໄວ້.
|
||
\v 5 ປັດສະຄາ ຄື ວັນສະເຫລີມສະຫລອງຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ ໃຫ້ກຽດອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວັນນີ້ ເລີ່ມແຕ່ຕາເວັນຕົກດິນຂອງວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທີໜຶ່ງ.
|
||
\v 6 ໃນວັນທີສິບຫ້າ ແມ່ນວັນເລີ່ມກິນ ເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ແລະ ໃນທັງໝົດເຈັດວັນນັ້ນ ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ໃດ ໆ ທີ່ມີເຊື້ອແປ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໃນວັນທໍາອິດຂອງເທດສະການນີ້ ພວກເຈົ້າຕ້ອງຈັດຕັ້ງການໂຮມຊຸມນຸມອັນສັກສິດ ບໍຣິສຸດ ເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກປະຈາໍວັນ ໃດ ໆ ທັງສິ້ນ.
|
||
\v 8 ຈົ່ງຖວາຍ ເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເປັນເວລາເຈັດວັນ. ໃນວັນທີເຈັດ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຈັດຕັ້ງການໂຮມຊຸມນຸມອັນສັກສິດ ບໍຣິສຸດ ອີກເພື່ອນະມັດສະການ ແຕ່ຢ່າເຮັດວຽກປະຈາໍວັນໃດ ໆ ທັງສິ້ນໃນວັນນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9-10 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ, “ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນດິນແດນ ທີ່ເຮົາກໍາລັງຈະມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າ ແລະ ເກັບກ່ຽວ ພືດຜົນຂອງດິນແດນນັ້ນ; ຈົ່ງນາໍຮວງເຂົ້າ ຮວງທາໍອິດທີ່ໄດ້ກ່ຽວແລ້ວໄປໃຫ້ປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 11 ປະໂຣຫິດຈະຍົກຮວງເຂົ້າຂື້ນ ແກວ່ງໄປແກວ່ງມາ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາພິເສດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະຮັບຮອງເອົາພວກເຈົ້າ. ປະໂຣຫິດຈະຖວາຍ ຮວງເຂົ້າໃນມື້ໃໝ່ ຫລັງຈາກວັນຊະບາໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໃນວັນທີ່ພວກເຈົ້າຖວາຍພືດຜົນ ເປັນເມັດແກວ່ງໄປແກວ່ງມານັ້ນ ພວກເຈົ້າຈົ່ງເຜົາລູກແກະໂຕໜຶ່ງທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ ອາຍຸໜຶ່ງປີ ຖວາຍບູຊາແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຖວາຍແປ້ງປົນກົບນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດ ຈາໍ ນວນສອງກິໂລກາຼມ ເປັນການ ຖວາຍອາຫານດ້ວຍໄຟ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງ ເຄື່ອງຖວາຍນີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຖວາຍເຫລົ້າອະງຸ່ນ ໜຶ່ງລິດ ເຊັ່ນດຽວກັນ.
|
||
\v 14 ຢ່າກິນພືດຜົນ ເປັນເມັດ ຊຶ່ງເກັບກ່ຽວໃໝ່ໃດ ໆ ທັງສິ້ນ ບໍ່ວ່າ ກິນດິບ ຫລື ປີ້ງ ຫລື ອົບ ເປັນເຂົ້າຈີ່; ຈົນກວ່າ ພວກເຈົ້າໄດ້ຖວາຍ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ພຣະເຈົ້າ ຂອງພວກເຈົ້າແລ້ວ. ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າ ຢຶດຖືລະບຽບການນີ້ໄວ້ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຈົ່ງນັບໃຫ້ຄົບເຈັດອາທິດ ແຕ່ເຊົ້າຂອງຫລັງວັນຊະບາໂຕ ທີ່ພວກເຈົ້ານາໍຮວງເຂົ້າ ມາຍົກຖວາຍ ແກວ່ງໄປແກວ່ງມາ ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 16 ໃນມື້ທີຫ້າສິບ ຫລັງວັນຊະບາໂຕເຈັດເທື່ອ ຈົ່ງນາໍພືດຜົນເປັນເມັດທີ່ເກັບກ່ຽວໃໝ່ ມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ໃຫ້ແຕ່ລະຄອບຄົວນາໍເຂົ້າຈີ່ສອງກ້ອນ ມາຖວາຍຍົກຂຶ້ນແກວ່ງໄປແກວ່ງມາ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍພິເສດ. ເຂົ້າຈີ່ແຕ່ລະກ້ອນນັ້ນ ຈະຕ້ອງເຮັດດ້ວຍແປ້ງສອງກິໂລກາຼມ ຕີໃສ່ກັບເຊື້ອແປ້ງ ແລະ ນາໍມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແບບພືດຜົນເປັນເມັດ ສໍາລັບການເກັບກ່ຽວຄັ້ງທໍາອິດ.
|
||
\v 18 ພ້ອມກັບເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ ຈົ່ງໃຫ້ຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ນາໍລູກແກະ ເຈັດໂຕ ອາຍຸໜຶ່ງປີ, ງົວເຖິກໜຸ່ມ ໜຶ່ງໂຕ ແລະ ແບ້ເຖິກໜຸ່ມ ສອງໂຕ ມາຖວາຍເປັນສັດທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາໜິ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງເຜົາສັດເຫລົ່ານີ້ ຖວາຍບູຊາແກ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຄູ່ກັນໄປກັບການຖວາຍ ພືດຜົນເປັນເມັດ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນ. ກິ່ນຫອມຫວນຂອງເຄື່ອງຖວາຍບູຊານີ້ ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຊັ່ນດຽວກັນ ຈົ່ງຖວາຍແບ້ເຖິກໂຕໜຶ່ງ ເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ແລະ ແກະເຖິກອາຍຸໜຶ່ງປີ ສອງໂຕ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທາໍ.
|
||
\v 20 ປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງນາໍເຄື່ອງບູຊານີ້ ແກວ່ງໄປແກວ່ງມາ ພ້ອມກັບລູກແກະສອງໂຕ ມາຖວາຍເປັນຂອງຖວາຍພິເສດ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສໍາລັບປະໂຣຫິດ. ເຄື່ອງຖວາຍ ເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນສັກສິດ.
|
||
\v 21 ໃນວັນນັ້ນ ຢ່າເຮັດວຽກປະຈາໍວັນໃດ ໆ ທັງສິ້ນ ແຕ່ຈົ່ງເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອນະມັດສະການ. ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າ ຢຶດຖືລະບຽບການນີ້ ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ ບໍ່ວ່າພວກເຂົາຈະຢູ່ທີ່ໃດກໍຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເມື່ອພວກເຈົ້າເກັບກ່ຽວເຂົ້າໃນນາ ຢ່າ ກ່ຽວຕາມແຄມນາ ແລະ ຢ່າກັບຄືນມາເລັມເຂົ້າທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ນັ້ນ, ແຕ່ຈົ່ງປະໄວ້ໃຫ້ຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຄົນຕ່າງດ້າວ. ຝ່າຍເຮົາແມ່ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23-24 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ, “ຈົ່ງບອກກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ ໃນວັນທີໜຶ່ງຂອງເດືອນ ທີເຈັດ ໃຫ້ຖືເປັນວັນພິເສດສໍາລັບພັກຜ່ອນ ແລະ ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງແກດັງຂຶ້ນ ຈົ່ງພາກັນມາເຕົ້າໂຮມເພື່ອນະມັດສະການ.
|
||
\v 25 ຈົ່ງຖວາຍອາຫານແກ່ພຣະອົງ ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກປະຈໍາວັນໃດ ໆ ທັງສິ້ນໃນວັນນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26-27 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ, “ຈົ່ງບອກກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ ໃນວັນທີສິບຂອງເດືອນທີເຈັດ ແມ່ນວັນລຶບລ້າງບາບປະຈາໍປີຂອງປະຊາຊົນຕາມກົດບັນຍັດ. ໃນວັນນີ້ ຢ່າກິນສິ່ງໃດ ໆ ເລີຍ; ຈົ່ງພາກັນມານະມັດສະການ ແລະນາໍອາຫານມາຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຢ່າເຮັດວຽກໃດ ໆ ໃນວັນນີ້ ເພາະວ່າແມ່ນມື້ລຶບລ້າງບາບ ເພື່ອກະທາໍການລຶບລ້າງບາບຂອງພວກເຈົ້າ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 29 ຜູ້ໃດທີ່ກິນສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດໃນວັນນີ້ ຈະບໍ່ຖືຜູ້ນັ້ນວ່າ ເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ຖ້າຜູ້ໃດເຮັດວຽກຢ່າງໜຶ່ງຢ່າງໃດໃນວັນນີ້ ພຣະເຈົ້າຈະລົງໂທດຜູ້ນັ້ນເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 31 ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຢຶດຖືລະບຽບການນີ້ ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ ບໍ່ວ່າພວກເຂົາຈະຢູ່ບ່ອນໃດກໍຕາມ.
|
||
\v 32 ແຕ່ຕາເວັນ ຕົກດິນ ໃນວັນທີເກົ້າ ຈົນຮອດຕາເວັນຕົກດິນໃນວັນທີສິບຂອງເດືອນ; ຈົ່ງຢຶດຖືວັນນີ້ ເປັນມື້ພິເສດ ລະຫວ່າງນີ້ບໍ່ໃຫ້ຜູ້ໃດກິນຫຍັງເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33-34 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວ ກັບໂມເຊ ວ່າ, “ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ ເທດສະການປຸກຕູບຢູ່ ເລີ່ມໃນວັນທີສິບຫ້າຂອງເດືອນເຈັດ ແລະ ສືບຕໍ່ເປັນເວລາເຈັດວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ໃນວັນທໍາອິດຂອງວັນເຫລົ່ານີ້ ໃຫ້ພາກັນມາເຕົ້າໂຮມ ເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກປະຈໍາວັນໃດ ໆ ທັງສິ້ນ.
|
||
\v 36 ແຕ່ລະວັນ ໃນເຈັດວັນນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ໃນວັນທີແປດ ຈົ່ງມາເຕົ້າໂຮມກັນອີກ ເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງ ເຮັດວຽກການໃດ ໆ ທັງສິ້ນ ເພາະແມ່ນວັນນະມັດສະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ອັນນີ້ແມ່ນເທດສະການທາງສາສະໜາ ທີ່ພວກເຈົ້າຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ ໃຫ້ກຽດອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໂດຍການມາເຕົ້າໂຮມກັນ ເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຖວາຍອາຫານ ແກ່ພຣະອົງ ຄື: ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ພືດຜົນເປັນເມັດ, ເຄື່ອງບູຊາອື່ນ ໆ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນ ຕາມທີ່ໄດ້ກາໍນົດໄວ້ແຕ່ລະວັນ.
|
||
\v 38 ເທດສະການເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ຖືກຈັດຕັ້ງຂຶ້ນ ເພື່ອຕື່ມໃສ່ວັນຊະບາໂຕ ຕາມປົກກະຕິ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍເຫລົ່ານີ້ ໃຫ້ຕື່ມໃສ່ຂອງຖວາຍ ທີ່ໄດ້ຖວາຍຕາມປົກກະຕິ, ເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອແກ້ບະບົນ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍຕາມໃຈ ສັດທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ເມື່ອພວກເຈົ້າເກັບກ່ຽວພືດຜົນຈາກໄຮ່ ນາຂອງພວກເຈົ້າ ຈົ່ງສະເຫລີມສະຫລອງເທດສະການນີ້ ເຈັດວັນ ໂດຍໃຫ້ຕັ້ງຕົ້ນແຕ່ວັນທີສິບຫ້າຂອງເດືອນທີເຈັດ. ວັນທາໍອິດ ໃຫ້ຖືເປັນວັນພິເສດ ເພື່ອພັກຜ່ອນ ແລະ ໃນວັນທີແປດ ກໍໃຫ້ຖືເປັນວັນພິເສດ ເພື່ອພັກຜ່ອນອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ໃນວັນນີ້ ຈົ່ງນາໍຜົນລະໄມ້ຢ່າງດີ ທີ່ສຸດ ຈາກຕົ້ນໄມ້ຂອງພວກເຈົ້າມາ, ໃບຕານ ກ້ານພ້າວ ກັບງ່າໄມ້ ທີ່ມີໃບດົກ ແລ້ວເລີ່ມເທດສະການທາງສາສະໜາ ເພື່ອຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນໃຫ້ກຽດອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ໃນລະຫວ່າງເຈັດວັນ.
|
||
\v 41 ຈົ່ງສະຫລອງເທດສະການນີ້ ເຈັດວັນ. ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຢຶດຖື ລະບຽບການນີ້ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທຸກຄົນຈະຕ້ອງປຸກຕູບຢູ່ເປັນເວລາ ເຈັດວັນ
|
||
\v 43 ເພື່ອ ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ອົງພຣະຜູ້ປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຢູ່ຕາມຕູບແບບປຸກງ່າຍ ໆ ສະໄໝທີ່ພຣະອົງໄດ້ນາໍພາພວກເຂົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ”
|
||
\v 44 ສະນັ້ນ ໂມເຊ ໄດ້ບອກລູກຫລານປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ຮູ້ຈັກວັນເທດສະການທັງຫລາຍຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ບອກໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ໃຫ້ສັ່ງປະຊາຊົນນາໍນາໍ້ມັນໝາກກອກເທດສົດ ທີ່ມີຄຸນນະພາບດີສໍາລັບໄຕ້ຕະກຽງ ມາຖວາຍໃນຫໍເຕັນ ເພື່ອວ່າຕະກຽງຈະຮຸ່ງແຈ້ງຢູ່ສະເໝີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ທຸກວັນເວລາຄໍ່າ ອາໂຣນຕ້ອງໄຕ້ຕະກຽງ ແລະ ຮັກສາໃຫ້ມັນຮຸ່ງຢູ່ຈົນເຖິງແຈ້ງ ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ຢູ່ນອກຜ້າກັ້ງ ຕໍ່ໜ້າຂອງຫີບ ພັນທະສັນຍາ. ໃຫ້ພາກັນຢຶດຖືລະບຽບການນີ້ໄວ້ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝສືບໄປ.
|
||
\v 4 ອາໂຣນ ຈະຕ້ອງດູແລຮັກສາຕະກຽງ ເທິງຫລັກທີ່ເຮັດດ້ວຍຄໍາສົດ ແລະ ກວດເບິ່ງໃຫ້ຮຸ່ງແຈ້ງຢູ່ຢ່າງສະໝໍ່າສະເໝີ ຢູ່ຊ້ອງໜ້າ ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຈົ່ງເອົາແປ້ງສິບສອງກິໂລກາຼມ ມາແລະປັ້ນເຮັດເຂົ້າຈີ່ສິບສອງກ້ອນ.
|
||
\v 6 ເມື່ອເຮັດແລ້ວ ຈົ່ງວາງເຂົ້າຈີ່ນັ້ນເປັນສອງແຖວ ຄື: ແຖວລະຫົກກ້ອນ ເທິງໂຕະທີ່ໂອບດ້ວຍຄໍາສົດ ຊຶ່ງຕັ້ງໄວ້ຢູ່ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເທິງແຕ່ລະແຖວນັ້ນ ໃຫ້ເອົາກາໍຍານບໍຣິສຸດ ບາງສ່ວນໃສ່ ແລະ ກໍາຍານນັ້ນກໍຈະເປັນເຄື່ອງໝາຍວ່າ ເຂົ້າຈີ່ນັ້ນໄດ້ອຸທິດຖວາຍ ເປັນອາຫານແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ.
|
||
\v 8 ທຸກວັນຊະບາໂຕ ຈົ່ງນໍາເຂົ້າຈີ່ມາວາງຢູ່ຕໍ່ໜ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທຸກຍຸກທຸກສະໄໝ ສືບໄປ. ອັນນີ້ ໃຫ້ຖືເປັນໜ້າທີ່ຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ.
|
||
\v 9 ສ່ວນເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ ໃຫ້ເປັນຂອງອາໂຣນ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງລາວ ແລະ ພວກເຂົາຈະຕ້ອງ ກິນເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ ໃນບ່ອນບໍຣິສຸດ ເພາະແມ່ນ ອາຫານບໍຣິສຸດ ທີ່ໄດ້ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ ເປັນເຈົ້າ ສໍາລັບປະໂຣຫິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10-11 ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງ ທີ່ພໍ່ເປັນຄົນເອຢິບ ແລະ ແມ່ເປັນຄົນອິດສະຣາເອນ ຊື່ວ່າ ເຊໂລມິດ. ແມ່ຂອງລາວເປັນລູກສາວຂອງ ດີບະຣີ ທີ່ມາຈາກຕະກຸນ ດານ. ຊາຍຜູ້ນີ້ໄດ້ຜິດຖຽງກັນກັບຄົນອິດສະຣາເອນຜູ້ໜຶ່ງຢູ່ໃນ ຄ້າຍພັກ. ເວລາຜິດຖຽງກັນນັ້ນ ລາວໄດ້ສາບແຊ່ງພຣະນາມພຣະເຈົ້າ. ສະນັ້ນ ເຂົາຈຶ່ງນາໍລາວມາຫາ ໂມເຊ;
|
||
\v 12 ເພິ່ນໃຫ້ເຂົາ ກັກໂຕລາວໄວ້ ແລະ ລໍເບິ່ງວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນ ເຈົ້າ ຈະບອກໃຫ້ເຮັດຫຍັງ ໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 14 “ໃຫ້ນາໍຊາຍຜູ້ນີ້ອອກໄປນອກຄ້າຍ. ທຸກ ໆ ຄົນທີ່ໄດ້ຍິນລາວ ສາບແຊ່ງຈະ ຕ້ອງວາງມືໃສ່ເທິງຫົວຂອງລາວ ເພື່ອຢັ້ງຢືນ ວ່າ ຊາຍຄົນນີ້ໄດ້ກະທາໍຜິດ ແລະ ຕໍ່ໄປຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ຈະຕ້ອງຄວ່າງກ້ອນຫິນໃສ່ລາວໃຫ້ຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແລ້ວໃຫ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າ ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ສາບແຊ່ງພຣະເຈົ້າ ຕ້ອງໄດ້ຮັບຜົນກາໍ ແລະ ຕ້ອງຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 16 ຄົນອິດສະຣາເອນຜູ້ໃດ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວ ຜູ້ໃດກໍຕາມ ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນອິດສະຣາເອນ ທີ່ສາບແຊ່ງພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈະຕ້ອງຖືກປະຊາຊົນຄວ່າງ ກ້ອນຫິນໃສ່ໃຫ້ຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຂ້າຄົນ ຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ
|
||
\v 18 ແລະຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຂ້າສັດຂອງຄົນອື່ນ ຈະຕ້ອງໃຊ້ສັດນັ້ນຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງ ຫລັກການມີຢູ່ວ່າ ຊີວິດແທນຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທາໍຮ້າຍຮ່າງກາຍຂອງຜູ້ອື່ນ ບໍ່ວ່າລາວຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນນັ້ນຢ່າງໃດ ເຂົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ລາວ ເໝືອນກັນຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 20 ຖ້າລາວເຮັດໃຫ້ກະດູກ ຊີກໜຶ່ງຂອງຄົນອື່ນຫັກ ກະດູກຊີກໜຶ່ງຂອງລາວກໍຈະຕ້ອງ ຫັກຄືກັນ; ຖ້າລາວເຮັດໃຫ້ຕາໜ່ວຍໜຶ່ງຂອງ ຄົນອື່ນບອດ ຕາໜ່ວຍໜຶ່ງຂອງລາວກໍຈະຕ້ອງບອດດ້ວຍ; ຖ້າລາວຕີແຂ້ວເຫລັ້ມໜຶ່ງຂອງຄົນອື່ນຫັກ ແຂ້ວເຫລັ້ມໜຶ່ງຂອງລາວກໍຈະຕ້ອງຫັກດ້ວຍ. ລາວທາໍຮ້າຍຄົນອື່ນຢ່າງໃດ ຄົນອື່ນກໍຈະທາໍຮ້າຍລາວຄືນ ຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 21 ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຂ້າສັດຂອງຄົນອື່ນ ຈະຕ້ອງຊົດໃຊ້ສັດນັ້ນຄືນ, ແຕ່ຜູ້ໃດກໍຕາມ ທີ່ຂ້າຄົນຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດໃຫ້ເຖິງຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ກົດບັນຍັດນີ້ ໃຫ້ໃຊ້ສໍາລັບທຸກຄົນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນອິດສະຣາເອນ ຫລື ຄົນຕ່າງດ້າວກໍຕາມ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ”
|
||
\v 23 ເມື່ອໂມເຊ ໄດ້ກ່າວເຊັ່ນນີ້ຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນແລ້ວ ພວກເຂົາໄດ້ນາໍຊາຍຄົນນັ້ນ ອອກໄປນອກຄ້າຍພັກ ແລະ ຄວ່າງກ້ອນຫິນໃສ່ລາວໃຫ້ຕາຍ. ໃນທາໍນອງນີ້ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ປະຕິບັດ ຕາມສິ່ງທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ສັ່ງແກ່ໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ທີ່ ເທິງພູເຂົາຊີນາຍ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ໃຫ້ມອບລະບຽບການດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ແກ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນດິນແດນ ທີ່ເຮົາກາໍລັງຈະມອບໃຫ້ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ ໃຫ້ກຽດອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໂດຍທຸກປີທີເຈັດໃດ ໃຫ້ຢຸດການປູກຝັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກເຈົ້າຈະຂຸດຄົ້ນໄຮ່ນາ ຕັດຕອນ ສວນອະງຸ່ນ ແລະ ຮີບໂຮມຜົນລະປູກໄວ້ພາຍໃນຫົກປີ.
|
||
\v 4 ແຕ່ໃນປີທີເຈັດ ແມ່ນປີໃຫ້ທີ່ດິນທັງໝົດພັກຜ່ອນ ໂດຍອຸທິດຖວາຍ ເປັນປີ ຊະບາໂຕ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຢ່າປູກຝັງໃນໄຮ່ນາ ຫລື ຕັດຕອນສວນອະງຸ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຢ່າໄດ້ເກັບກ່ຽວພືດຜົນ ທີ່ງອກຂຶ້ນມາເອງ ແລະຢ່າໄດ້ເກັບພົ້ວໝາກອະງຸ່ນ ທີ່ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕັດຕອນຕົ້ນຂອງມັນ. ຈົ່ງປ່ອຍທີ່ດິນໃຫ້ເປັນດິນເຮື້ອ.
|
||
\v 6 ໃນປີ ຊະບາໂຕ ນັ້ນ ແມ່ນວ່າດິນດອນບ່ອນເຮັດຢູ່ ເຮັດກິນບໍ່ໄດ້ໃຊ້ປູກຝັງກໍຕາມພວກເຈົ້າ ຍັງສາມາດນາໍອາຫານສໍາລັບພວກເຈົ້າ ບັນດາຄົນຮັບໃຊ້ ແລະບັນດາລູກຈ້າງຂອງພວກເຈົ້າ ຊາວຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ,
|
||
\v 7 ສັດລ້ຽງຂອງພວກເຈົ້າ ແລະສັດປ່າທີ່ອາໄສຢູ່ຕາມທົ່ງນາ. ທຸກ ໆ ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນດິນດອນຕອນນັ້ນ ພວກເຈົ້າກິນໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 “ຈົ່ງນັບເຈັດເທື່ອຄູນເຈັດ ລວມທັງໝົດ ເປັນສີ່ສິບເກົ້າປີ.
|
||
\v 9 ແລ້ວໃນວັນທີສິບຂອງເດືອນທີເຈັດ ແມ່ນວັນລຶບລ້າງບາບ ຈົ່ງໃຊ້ຄົນເປົ່າແກ ປ່າວເຕືອນໄປທົ່ວປະເທດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ໃນທໍານອງນີ້ ພວກເຈົ້າຈົ່ງຕັ້ງປີທີຫ້າສິບໄວ້ຕ່າງຫາກ ແລະ ປະກາດອິດສະລະພາບໃຫ້ປະຊາຊົນ ໃນປະເທດທຸກຄົນ. ໃນປີນີ້ຊັບສົມບັດທັງໝົດ ທີ່ໄດ້ຖືກຂາຍໄປນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງເດີມ ຫລື ເຊື້ອສາຍຂອງລາວ ແລະຜູ້ໃດທີ່ຖືກຊື້ມາ ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ ຈະຕ້ອງຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ຄອບຄົວຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງບໍ່ປູກຝັງ ຫລື ເກັບກ່ຽວ ໃນໄຮ່ນາພືດຜົນ ທີ່ເກີດຂຶ້ນມາເອງ ຫລື ເກັບເອົາຜົນອະງຸ່ນໃນສວນທີ່ບໍ່ໄດ້ຕັດ ຕອນມັນ.
|
||
\v 12 ຕະຫລອດປີທີຫ້າສິບ ຈະເປັນປີບໍຣິສຸດສໍາລັບພວກເຈົ້າ; ພວກເຈົ້າຈະ ກິນພືດຜົນທີ່ເກີດຂຶ້ນເອງໃນທົ່ງນາເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໃນປີນີ້ ຊັບສົມບັດທັງໝົດ ທີ່ຖືກຂາຍໄປນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງເດີມ.
|
||
\v 14 ສະນັ້ນ ເມື່ອພວກເຈົ້າຂາຍທີ່ດິນໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນ ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດຂອງພວກເຈົ້າ ຫລື ຊື້ທີ່ດິນຈາກລາວກໍດີ ຢ່າໄດ້ຊື້ຂາຍກັນໂດຍບໍ່ຍຸດຕິທາໍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ສ່ວນລາຄານັ້ນ ໃຫ້ໄລ່ເອົາຕາມຈາໍນວນປີ ຊຶ່ງທີ່ດິນຜະລິດຜົນລະປູກໄດ້ກ່ອນຈະເຖິງປີ ຄົບຮອບປີທີຫ້າສິບ.
|
||
\v 16 ຖ້າມີຫລາຍປີ ກໍຕ້ອງໃຫ້ຕື່ມລາຄາຂຶ້ນ ແຕ່ຖ້າມີ ນ້ອຍປີ ກໍຕ້ອງໃຫ້ຫລຸດລາຄາລົງ; ເພາະສິ່ງທີ່ຖືກຂາຍໄປນັ້ນ ແມ່ນຈາໍນວນພືດຜົນຊຶ່ງທີ່ດິນຜະລິດຜົນໄດ້.
|
||
\v 17 ຢ່າໄດ້ສໍ້ໂກງຄົນອິດສະຣາເອນ ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດຂອງພວກເຈົ້າ, ແຕ່ຈົ່ງຢໍາເກງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 “ຈົ່ງເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດທຸກ ໆ ບົດຂອງເຮົາ ແລະ ຈົ່ງຖືຮັກສາຄໍາສັ່ງທຸກ ໆ ຂໍ້ຂອງເຮົາ ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະຢູ່ໃນດິນແດນ ໄດ້ຢ່າງປອດໄພ.
|
||
\v 19 ທີ່ດິນຈະຜະລິດຜົນລະປູກໃຫ້ ແລະ ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຢ່າງ ອີ່ມໜາໍສໍາລານ ແລະ ຈະຢູ່ໃນປະເທດໄດ້ຢ່າງປອດໄພ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແຕ່ບາງຄົນອາດຈະຖາມ ວ່າ, ‘ຈະມີຫຍັງກິນໃນປີທີເຈັດ ໃນເມື່ອບໍ່ໄດ້ຂຸດຄົ້ນທີ່ດິນ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເກັບກ່ຽວພືດຜົນ. ’
|
||
\v 21 ເຮົາຈະອວຍພອນທີ່ດິນປູກຝັງໃນປີທີຫົກ ເພື່ອວ່າມັນຈະຜະລິດອາຫານ ໃຫ້ພໍສໍາລັບສາມປີ.
|
||
\v 22 ເມື່ອພວກເຈົ້າປູກຝັງໃນໄຮ່ນາ ໃນປີທີແປດ ພວກເຈົ້າຍັງຈະກິນສິ່ງທີ່ເກັບກ່ຽວໄດ້ຈາກຜົນລະປູກໃນປີທີຫົກນັ້ນຢູ່ ແລະ ພວກເຈົ້າຍັງຈະມີກິນພຽງພໍ ຈົນເຖິງລະດູເກັບກ່ຽວຜົນລະປູກ ໃນປີທີເກົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 “ທີ່ດິນຂອງພວກເຈົ້າ ຂາຍໃນລັກສະນະຖາວອນບໍ່ໄດ້ ເພາະວ່າພວກເຈົ້າ ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນນັ້ນ; ທີ່ດິນເປັນຂອງ ເຮົາ ແລະ ພວກເຈົ້າກໍເປັນດັ່ງຄົນຕ່າງດ້າວທັງຫລາຍ ທີ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ປູກຝັງກິນ ໃນທີ່ດິນເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 24 ແລະທີ່ດິນທຸກບ່ອນ ທີ່ພວກເຈົ້າຢຶດຄອງຢູ່ນັ້ນ ພວກເຈົ້າຕ້ອງຮັບຮູ້ສິດທິຂອງເຈົ້າຂອງເດີມ ທີ່ຈະຊື້ທີ່ດິນນັ້ນຄືນໄດ້.
|
||
\v 25 ຖ້າຄົນອິດສະຣາເອນຜູ້ນັ້ນ ຍາກຈົນ ແລະ ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຂາຍທີ່ດິນຂອງຕົນໄປ ພີ່ນ້ອງຜູ້ໃກ້ຊິດລາວສາມາດຊື້ທີ່ດິນຄືນໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ບໍ່ມີພີ່ນ້ອງຊື້ທີ່ດິນຄືນ ໃນພາຍລຸນມາ ເມື່ອເກີດຮັ່ງມີເປັນດີຂຶ້ນ ແລະ ມີເງື່ອນໄຂພຽງພໍ ລາວຈະຊື້ທີ່ດິນຄືນກໍໄດ້.
|
||
\v 27 ໃນກໍລະນີເຊັ່ນນີ້ ລາວຕ້ອງຈ່າຍໃຫ້ຜູ້ທີ່ໄດ້ຊື້ທີ່ດິນນັ້ນ ໃນຈາໍນວນເງິນຊົດເຊີຍ ຢ້ອນຫລັງນັບຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ລາວໄດ້ຊື້ມາ ຈົນຮອດປີຄົບຮອບຫ້າສິບປີຊຸດຕໍ່ມາ.
|
||
\v 28 ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ມີເງິນພຽງພໍສໍາລັບຊື້ທີ່ດິນຄືນ ທີ່ດິນນັ້ນກໍຍັງຢູ່ພາຍໃຕ້ການດູແລຮັກສາຂອງຜູ້ທີ່ ໄດ້ຊື້ທີ່ດິນນັ້ນຕໍ່ໄປ ຈົນຮອດຄົບຮອບປີຫ້າສິບຊຸດໜ້າ. ໃນປີນັ້ນ ທີ່ດິນຈະຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງເດີມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງຂາຍເຮືອນໃນເມືອງທີ່ມີກາໍແພງ ລາວມີສິດທີ່ຈະຊື້ເຮືອນນັ້ນຄືນພາຍໃນໜຶ່ງປີທາໍອິດ ນັບຕັ້ງແຕ່ມື້ຊື້ຂາຍກັນ.
|
||
\v 30 ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ຊື້ຄືນພາຍໃນໜຶ່ງປີ ລາວໝົດສິດທິໃນການຊື້ຄືນ ແລະເຮືອນນັ້ນກໍການເປັນກາໍມະສິດອັນຖາວອນຂອງຜູ້ຊື້ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງລາວ ການສົ່ງໃຫ້ຄືນໃນຄົບຮອບຫ້າສິບປີ ກໍຈະບໍ່ມີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແຕ່ເຮືອນທີ່ຢູ່ນອກເມືອງທີ່ບໍ່ມີກາໍແພງ ອ້ອມ ໃຫ້ຖືເອົາຄືກັນກັບດິນໄຮ່ນາ; ເຈົ້າຂອງຜູ້ທາໍອິດມີສິດຊື້ຄືນ ແລະໃນປີຄົບຮອບຫ້າສິບປີ ທີ່ດິນຈະຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງເດີມ.
|
||
\v 32 ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຄົນເລວີ ມີສິດຊື້ ຊັບສົມບັດໃນຕົວເມືອງທັງຫລາຍຄືນໄດ້ ທຸກເວລາຕາມທີ່ໄດ້ກາໍນົດໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ຖ້າຄົນເລວີ ຜູ້ໜຶ່ງຂາຍເຮືອນຂອງຕົນຢູ່ໃນເມືອງ ແລະບໍ່ໄດ້ຊື້ຄືນມາ, ເຮືອນນັ້ນຕ້ອງຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ລາວໃນເວລາຄົບຮອບຫ້າສິບປີ [ທ] ເພາະເຮືອນທີ່ຄົນເລວີເປັນເຈົ້າຂອງຢູ່ໃນເມືອງຂອງພວກເຂົາ ແມ່ນຊັບສົມບັດອັນຖາວອນຂອງພວກເຂົາໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 34 ແຕ່ດິນດອນຕ່ອນຫຍ້າບ່ອນລ້ຽງສັດ ທີ່ອ້ອມຕົວເມືອງຕ່າງ ໆ ຂອງຄົນເລວີນັ້ນ ຈະຂາຍບໍ່ໄດ້ເດັດຂາດ ມັນເປັນຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາຕະຫລອດໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 “ຖ້າພີ່ນ້ອງອິດສະຣາເອນ ບ້ານໃກ້ເຮືອນຄຽງພວກເຈົ້າຄົນໜຶ່ງຍາກຈົນຫລາຍ ຈົນລາວບໍ່ສາມາດຈະລ້ຽງຕົວເອງໄດ້; ພວກເຈົ້າຕ້ອງຫາທາງຊ່ວຍເຫລືອລາວ ໃນຖານະເປັນແຂກອາໄສຢູ່ນາໍຂອງພວກເຈົ້າ ເພື່ອລາວຈະໄດ້ຢູ່ໃກ້ພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 36 ຢ່າຄິດ ເອົາດອກເບ້ຍນາໍລາວເລີຍ ແຕ່ຈົ່ງຢໍາເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໃຫ້ລາວອາໄສຢູ່ໃກ້ພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 37 ຢ່າໃຫ້ລາວຈ່າຍດອກເບ້ຍເງິນທີ່ພວກເຈົ້າໃຫ້ລາວຢືມ ແລະ ຢ່າເອົາກາໍໄລ ຈາກອາຫານທີ່ພວກເຈົ້າຂາຍໃຫ້ລາວກິນ.
|
||
\v 38 ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ໄດ້ນາໍພວກເຈົ້າອອກມາ ຈາກປະເທດເອຢິບ ເພື່ອມອບດິນແດນການາອານ ໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະ ເພື່ອເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈາົ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ຖ້າພີ່ນ້ອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ທີ່ຢູ່ໃກ້ພວກເຈົ້າ ຕົກທຸກໄດ້ຍາກທີ່ສຸດ ຈົນຂາຍຕົນເອງເປັນທາດຮັບໃຊ້ພວກເຈົ້າ; ຢ່າປະຕິບັດຕໍ່ລາວ ເໝືອນດັ່ງຄົນຮັບໃຊ້.
|
||
\v 40 ໃຫ້ລາວເປັນລູກຈ້າງຜູ້ໜຶ່ງຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຢູ່ຮັບໃຊ້ພວກເຈົ້າຈົນຄົບຮອບຫ້າສິບປີຊຸດໜ້າ.
|
||
\v 41 ເມື່ອເຖິງເວລານັ້ນ ລາວເອງພ້ອມລູກຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ ເປັນອິດສະຫລະ ແລະ ກັບຄືນໄປຢູ່ນາໍຄອບຄົວ ແລະ ສູ່ຊັບສິນຂອງປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ເພາະພວກເຂົາ ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ນາໍພວກເຂົາອອກມາຈາກ ປະເທດເອຢິບ; ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກຂາຍໃຫ້ເປັນທາດຮັບໃຊ້ອີກ.
|
||
\v 43 ຢ່າໄດ້ເຮັດກັບພວກເຂົາຢ່າງໂຫດຮ້າຍທາລຸນ, ແຕ່ຈົ່ງຢໍາເກງພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 44 ຖ້າພວກເຈົ້າ ຕ້ອງການຄົນຮັບໃຊ້ ພວກເຈົ້າຊື້ເອົາມາໄດ້ຈາກປະເທດໃກ້ຄຽງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ພວກເຈົ້າອາດຊື້ເອົາລູກຫລານຂອງຄົນຕ່າງດ້າວ ທີ່ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າກໍໄດ້. ພວກເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້ ເກີດຢູ່ໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ເປັນຊັບສົມບັດຂອງພວກເຈົ້າກໍໄດ້
|
||
\v 46 ແລະພວກເຈົ້າມອບພວກເຂົາ ສືບຕໍ່ໃຫ້ພວກລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າກໍໄດ້. ພວກເຂົາຈະຢູ່ຮັບໃຊ້ພວກເຈົ້າ ຕາບໃດທີ່ພວກເຂົາຍັງມີຊີວິດຢູ່. ແຕ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ປະຕິບັດຢ່າງໂຫດຮ້າຍທາລຸນ ຕໍ່ພີ່ນ້ອງອິດສະຣາເອນ ຊົນຊາດດຽວກັນກັບພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ຖ້າຄົນຕ່າງດ້າວຜູ້ໜຶ່ງທີ່ອາໄສ ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ເກີດຮັ່ງມີເປັນດີຂຶ້ນມາ ແລະໃນຂະນະດຽວກັນນັ້ນ ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດອິດສະຣາເອນເກີດຕົກທຸກໄດ້ຍາກ ຈົນຕ້ອງ ຂາຍຕົວເອງໃຫ້ເປັນທາດຮັບໃຊ້ ເພື່ອຮັບໃຊ້ຄົນຕ່າງດ້າວ ຫລື ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ ຂອງລາວ.
|
||
\v 48 ຫລັງຈາກລາວຖືກຂາຍໄປ ແລ້ວລາວຍັງມີສິດ ທີ່ຈະຊື້ລາວຄືນມາໄດ້. ຄົນໜຶ່ງໃນບັນດາອ້າຍນ້ອງ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ລຸງ ຫລື ລູກອ້າຍລູກນ້ອງ ແລະ ຄົນອື່ນ ໆ ທີ່ເປັນພີ່ນ້ອງຜູ້ໃກ້ຊິດຂອງລາວຊື້ລາວຄືນມາໄດ້ ຫລື ຖ້າລາວເອງມີເງື່ອນໄຂພຽງພໍ ຕ້ອງໃຫ້ລາວຊື້ຕົນເອງເປັນອິດສະຫລະ.
|
||
\v 50 ລາວຕ້ອງປຶກສາກັບຜູ້ທີ່ຊື້ລາວມານັ້ນກ່ອນ ແລ້ວໃຫ້ພວກເຂົາຄິດໄລ່ປີ ນັບຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ລາວໄດ້ຂາຍຕົວ ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຈົນຮອດປີ ຄົບຮອບຫ້າສິບປີຈະມາເຖິງ ແລະໃຫ້ຕັ້ງຄ່າຊື້ຄືນໂດຍອີງໃສ່ອັດຕາຄ່າແຮງງານ ຊຶ່ງເຂົາໄດ້ໃຫ້ລູກຈ້າງຜູ້ໜຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ຖ້າຍັງມີຫລາຍປີ ລາວຕ້ອງໃຊ້ແທນລາຄາໄຖ່ຕົວຕາມປີທັງຫຼາຍທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ນັ້ນ.
|
||
\v 52 ແລະຖ້າຍັງມີໜ້ອຍປີ ທີ່ຈະຮອດປີທີຫ້າສິບ ລາວຕ້ອງຄິດໄລ່ກັບເຈົ້ານາຍຕາມຈາໍນວນປີທີ່ຍັງເຫລືອນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 53 ເໝືອນດັ່ງກັບວ່າ ລາວຖືກຈ້າງປະຈາໍປີ. ນາຍຂອງລາວບໍ່ຕ້ອງເຮັດຕໍ່ລາວແບບໂຫດຮ້າຍທາລຸນ.
|
||
\v 54 ຖ້າລາວບໍ່ໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະໂດຍວິທີເຫລົ່ານີ້ ລາວພ້ອມດ້ວຍລູກຂອງລາວຕ້ອງຖືກປົດປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ໃນເວລາຄົບຮອບຫ້າສິບປີ ຊຸດທີ່ຈະມາເຖິງ.
|
||
\v 55 ດ້ວຍວ່າ, ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນນັ້ນ ເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ພວກເຂົາເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ທີ່ເຮົາໄດ້ນາໍພວກເຂົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ; ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 26
|
||
\p
|
||
\v 1 ຢ່າສ້າງຮູບເຄົາຣົບ ຫລື ຕັ້ງຮູບຫລໍ່ ຮູບປັ້ນ, ເສົາຫິນ ຫລື ເສົາຫິນທີ່ແກະສະຫລັກ ເປັນລວດລາຍ ຢູ່ໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ ເພື່ອຂາບໄຫວ້ມັນ ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 2 ຈົ່ງຢຶດຖືວັນຊະບາໂຕ ເປັນວັນພັກຜ່ອນ ແລະຈົ່ງໃຫ້ກຽດວິຫານ ບ່ອນທີ່ມະນຸດນະມັດສະການເຮົາ. ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຖ້າພວກເຈົ້າໃຊ້ຊີວິດຕາມກົດບັນຍັດແລະ ຄໍາສັ່ງທັງຫລາຍຂອງເຮົາ
|
||
\v 4 ເຮົາກໍຈະໃຫ້ຝົນຕົກຕາມລະດູການ ເພື່ອທີ່ດິນຈະຜະລິດຜົນລະປູກໄດ້ຫລາຍ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ກໍຈະເກີດໝາກຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຜົນລະປູກຂອງພວກເຈົ້າ ຈະມີຫລາຍຈົນພວກເຈົ້າຈະຍັງເກັບກ່ຽວເຂົ້າຢູ່ ເມື່ອເຖິງລະດູເກັບໝາກອະງຸ່ນ ແລະ ພວກເຈົ້າຍັງຈະເກັບໝາກອະງຸ່ນຢູ່ ເມື່ອເຖິງລະດູປູກເຂົ້າ. ພວກເຈົ້າຈະມີທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງການກິນ ແລະ ພວກເຈົ້າກໍຈະອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນ ຢ່າງປອດໄພ.
|
||
\v 6 ເຮົາຈະນາໍຄວາມສະຫງົບສຸກມາສູ່ດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ ແລະພວກເຈົ້າກໍຈະສາມາດນອນຫລັບສະບາຍຢ່າງຫາຍກັງວົນ. ເຮົາຈະກາໍຈັດຝູງສັດທີ່ນາໍອັນຕະລາຍມາສູ່ທີ່ດິນແດນທາໍມາຫາກິນຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ໃນທີ່ນັ້ນເສິກສົງຄາມຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພວກເຈົ້າຈະເອົາຊະນະເຫລົ່າສັດຕູທັງຫລາຍ ພວກເຂົາຈະລົ້ມລົງດ້ວຍຄົມດາບ ຕໍ່ໜ້າພວກເຈົ້າ;
|
||
\v 8 ພວກເຈົ້າຫ້າຄົນຈະຂັບໄລ່ສັດຕູຮ້ອຍຄົນໃຫ້ພ່າຍແພ້ໄດ້ ແລະພວກເຈົ້າຮ້ອຍຄົນຈະຂັບໄລ່ສັດຕູສິບພັນຄົນໃຫ້ພ່າຍແພ້ໄດ້ ແລະ ເຂົາຈະລົ້ມລົງດ້ວຍຄົມດາບຕໍ່ໜ້າພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຮົາຈະອວຍພອນພວກເຈົ້າ ໃຫ້ມີລູກຫລານຢ່າງຫລວງຫລາຍ; ສ່ວນເຮົາກໍຈະຖື ຮັກສາພັນທະສັນຍາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 10 ພວກເຈົ້າຈະເກັບກ່ຽວໄດ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍ ຈົນວ່າເອົາໄວ້ກິນກຸ້ມໜຶ່ງປີໄດ້ ແລະເຖິງແມ່ນວ່າ ພວກເຈົ້າຈະຂົນຜົນລະປູກທີ່ເຫລືອ ໃນປີທີ່ຜ່ານມານັ້ນອອກໄປໝົດ ມັນຍັງຈະບໍ່ມີບ່ອນພຽງພໍສໍາລັບໄວ້ ຜົນລະປູກທີ່ເກັບກ່ຽວໃໝ່ໃນປີນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເຮົາຈະສະຖິດຢູ່ໃນຫໍເຕັນຂອງເຮົາ ໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ໂດຍຈະບໍ່ຫັນໜີໄປຈາກພວກເຈົ້າຈັກເທື່ອ.
|
||
\v 12 ເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າ, ເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ແລະພວກເຈົ້າກໍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 13 ຝ່າຍເຮົາ ແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ໄດ້ນາໍພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຕ້ອງເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງຊາວເອຢິບ ອີກຕໍ່ໄປ. ເຮົາໄດ້ຕັດແລະຫັກແອກທີ່ເຮັດໃຫ້ກຽດແລະສັກສີຂອງພວກເຈົ້າຕົກຕໍ່າ ແລະທັງໄດ້ຊ່ວຍກອບກູ້ເອົາພວກເຈົ້າ ໃຫ້ຍ່າງໄປມາຢ່າງສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 “ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າ ບໍ່ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາ ພວກເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບໂທດກາໍ.
|
||
\v 15 ຖ້າພວກເຈົ້າປະຕິເສດ ທີ່ຈະເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດ ທັງຂໍ້ຄໍາສັ່ງທັງຫລາຍຂອງເຮົາ ແລະ ທາໍລາຍພັນທະສັນຍາ ທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເຮົາຈະລົງໂທດພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະນໍາ ໄພອັນຕະລາຍ ມາສູ່ພວກເຈົ້າ ຄື: ພະຍາດ ຊໍ້າເຮື້ອ ແລະ ການເຈັບໄຂ້ໄດ້ປ່ວຍນາ ໆ ປະການ ອັນຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າຕາບອດ ແລະ ຕາຍຖິ້ມໄປລ້າ ໆ; ພວກເຈົ້າຈະປູກພືດ ນາ ໆ ຊະນິດ ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ກິນຜົນ ຂອງມັນ ຍ້ອນວ່າເຫລົ່າສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ ຈະເຂົ້າມາຢຶດຄອງ ແລະ ກິນສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າ ໄດ້ລົງແຮງປູກຝັງນັ້ນ.
|
||
\v 17 ເຮົາຈະຫັນມາຕໍ່ ສູ້ພວກເຈົ້າ ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະພ່າຍແພ້ ແລະ ຜູ້ທີ່ຊັງພວກເຈົ້າ ກໍຈະປົກຄອງພວກເຈົ້າ; ພວກເຈົ້າຈະຕື່ນຕົກໃຈຢ້ານກົວ ຈົນແລ່ນເປີດໜີໄປ ຢ່າງບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວໂດຍບໍ່ມີໃຜໄລ່ຕິດຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຖ້າເຖິງຂັ້ນນີ້ ແລ້ວພວກເຈົ້າຍັງບໍ່ຍອມ ເຊື່ອຟັງເຮົາ ເຮົາກໍຈະລົງໂທດບາບກໍາຂອງພວກເຈົ້າ ຕື່ມອີກເຈັດເທົ່າ.
|
||
\v 19 ເຮົາຈະທໍາລາຍຄວາມດື້ດຶງ ຈອງຫອງຂອງພວກເຈົ້າ; ຝົນຈະບໍ່ຕົກ ປະເທດຂອງພວກເຈົ້າຈະເກີດແຫ້ງແລ້ງ ແລະ ດິນປູກຝັງຈະແຂງດັ່ງຫິນ.
|
||
\v 20 ພວກເຈົ້າເຮັດວຽກໜັກ ແຕ່ມັນຈະບໍ່ນາໍຜົນດີຫຍັງມາໃຫ້ພວກເຈົ້າ ເພາະວ່າທີ່ດິນປູກຝັງນັ້ນ ຈະບໍ່ຜະລິດຜົນລະປູກຫຍັງໃຫ້ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ກໍຈະບໍ່ເກີດໝາກອີກດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຖ້າພວກເຈົ້າຍັງສືບຕໍ່ ຕໍ່ຕ້ານເຮົາ ແລະ ປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມເຊື່ອຟັງເຮົາ; ເຮົາກໍຈະເພີ່ມໂທດກາໍໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ຕາມໂທດກາໍ ທີ່ພວກເຈົ້າສົມຄວນໄດ້ຮັບ ອີກເຖິງເຈັດເທົ່າ.
|
||
\v 22 ເຮົາຈະໃຫ້ສັດຮ້າຍມາທາໍຮ້າຍລູກຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ຕາຍ ຝູງສັດຂອງພວກເຈົ້າຈະຈິບຫາຍ ຈົນຕາມຖະໜົນຫົນທາງບໍ່ມີຄົົນທຽວໄປມາເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຫລັງຈາກຜ່ານການລົງໂທດນີ້ແລ້ວ ຖ້າພວກເຈົ້າຍັງບໍ່ຍອມເຊື່ອຟັງເຮົາ ແລະ ສືບຕໍ່ ໝິ່ນປະໝາດເຮົາຢູ່
|
||
\v 24 ເຮົາກໍຈະຫັນມາ ຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ ແລະ ເຮົາຈະລົງໂທດບາບກາໍຂອງພວກເຈົ້າ ໃຫ້ໜັກກວ່າເກົ່າອີກເຖິງເຈັດເທົ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮົາຈະນໍາການລົບລາຂ້າຟັນມາເປັນການລົງໂທດ ຍ້ອນວ່າພວກເຈົ້າໄດ້ຝ່າຝືນພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ ແລະ ຖ້າພວກເຈົ້າ ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ໃນເມືອງທີ່ປອດໄພ ເຮົາກໍຈະສົ່ງໂຣກລະບາດມາ ໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ແລະ ພວກເຈົ້າກໍຈະຖືກບີບບັງຄັບໃຫ້ຍອມ ຈາໍນົນແກ່ເຫລົ່າສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 26 ເມື່ອເຮົາທາໍລາຍອາຫານຫລັກ ຂອງພວກເຈົ້າ, ແມ່ຍິງສິບຄົນຈະໃຊ້ເຕົາໜ່ວຍດຽວອົບເຂົ້າຈີ່. ພວກເຂົາຈະກາໍນົດອັດຕາອາຫານໃຫ້ ແລະເມື່ອພວກເຈົ້າກິນແລ້ວ, ແຕ່ຍັງຈະຫິວຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຫລັງຈາກເຫດການທັງໝົດນີ້ແລ້ວ ຖ້າພວກເຈົ້າສືບຕໍ່ຂັດຂືນເຮົາຢູ່;
|
||
\v 28 ຕໍ່ໄປ ເຮົາຈະຫັນມາລົງໂທດພວກເຈົ້າຢ່າງໂຫດຮ້າຍທາລຸນ ໃຫ້ໜັກຕື່ມຂຶ້ນກວ່າເກົ່າອີກ ເຈັດເທົ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ພວກເຈົ້າຈະຫິວໂຫຍ ຢ່າງໜັກທີ່ສຸດ ຈົນຈະຕ້ອງກິນພວກລູກຊາຍ ລູກຍິງ ຂອງຕົນເອງ.
|
||
\v 30 ເຮົາຈະທໍາລາຍສະຖານທີ່ ນະມັດສະການຂອງພວກເຈົ້າ ທີ່ເທິງພູ ມ້າງແລະຮື້ແທ່ນບູຊາ ເຄື່ອງຫອມລົງໝົດ ແລະ ໂຍນສົບພວກເຈົ້າຖິ້ມໃສ່ເທິງຮູບເຄົາຣົບ ຂອງພວກເຈົ້າທີ່ຫັກເພພັງ. ຍ້ອນເຮົາເບື່ອໜ່າຍພວກເຈົ້າຫລາຍທີ່ສຸດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຮົາຈະປ່ຽນຫົວເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ໃຫ້ເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງຫວ່າງເປົ່າ ແລະ ຈະທາໍລາຍສະຖານທີ່ນະມັດສະການຂອງພວກເຈົ້າດ້ວຍ. ເຮົາຈະບໍ່ຍອມຮັບເອົາ ເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 32 ເຮົາຈະທາໍ ລາຍດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ກ້ຽງ ເພື່ອວ່າ ສັດຕູຜູ້ຢຶດຄອງດິນແດນນັ້ນ ຈະອົກສັ່ນຂວັນເສຍ ອັນເນື່ອງມາຈາກການທາໍລາຍນີ້.
|
||
\v 33 ເຮົາຈະເອົາການລົບລາ ຂ້າຟັນກັນມາສູ່ພວກເຈົ້າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປ ຢູ່ໃນປະເທດຕ່າງ ໆ. ດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າຈະຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ ແລະ ຕົວເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ກໍຈະຖືກປະໃຫ້ເປັນເມືອງຮ້າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34-35 ແລ້ວທີ່ດິນກໍຈະດີອົກດີໃຈກັບປີ ຊະບາໂຕ ພັກຜ່ອນ ຢ່າງແທ້ຈິງ ຊຶ່ງພວກເຈົ້າບໍ່ສາມາດຢິບຍື່ນໃຫ້ໄດ້ຕະຫຼອດເວລາ ທີ່ດິນນັ້ນຖືກປະໄວ້ໃຫ້ຮົກຮ້າງຫວ່າງເປົ່າ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງເຫລົ່າສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ. ເມື່ອນັ້ນ ແຜ່ນດິນຈະພັກຜ່ອນ ແລະ ຊົມຊື່ນຍິນດີກັບປີຊະບາໂຕ
|
||
\v 36 ເຮົາຈະໃຫ້ຫລາຍຄົນໃນພວກເຈົ້າ ຄື ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຕ່າງຖິ່ນ ອົກສັ່ນຂວັນເສຍ ຈົນສຽງລົມພັດໃບໄມ້ກໍເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າແລ່ນເປີດໜີໄປ. ພວກເຈົ້າຈະແລ່ນປົບໜີ ເໝືອນດັ່ງກັບວ່າ ຖືກສັດຕູໄລ່ຕິດຕາມໃນສະໜາມຮົບ ແລະ ພວກເຈົ້າຈະລົ້ມລົງໃນບ່ອນທີ່ບໍ່ມີສັດຕູໃດ ໆ ໄລ່ມາໃກ້ພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ພວກເຈົ້າຈະສະດຸ້ງຕື່ນກັນເອງ ທັງ ໆ ທີ່ບໍ່ມີໃຜໄລ່ຕິດຕາມມາ ແລະ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ສາມາດຕໍ່ສູ້ສັດຕູໃດ ໆ ໄດ້.
|
||
\v 38 ພວກເຈົ້າຈະສິ້ນຊີວິດຢູ່ໃນປະເທດຕ່າງ ໆ ບ່ອນດິນແດນຂອງສັດຕູ ຈະກືນກິນພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 39 ຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດມາໄດ້ ຕ່າງກໍຈະໝົດເຫື່ອໝົດແຮງຕາຍໄປໃນທີ່ສຸດ ເພາະບາບກາໍຂອງ ພວກເຈົ້າເອງ ແລະ ບາບກໍາບັນພະບຸລຸດ ຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າຈະສາລະພາບການບາບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ການບາບຂອງບັນພະບຸລຸດ ຜູ້ທີ່ໄດ້ກະບົດຕໍ່ເຮົາ
|
||
\v 41 ອັນເປັນຕົ້ນເຫດ ໃຫ້ເຮົາຫັນມາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ ແລະສົ່ງພວກເຂົາເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນ ຂອງເຫລົ່າສັດຕູ. ໃນທີ່ສຸດ ເມື່ອເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາ ຍອມຖ່ອມຕົວລົງ ແລະ ຍອມ ຮັບໂທດ ອັນເນື່ອງມາຈາກການບາບ ແລະ ການກະບົດຂອງພວກເຂົານັ້ນແລ້ວ
|
||
\v 42 ເຮົາກໍຈະລະນຶກເຖິງ ພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາທີ່ໄດ້ມີໄວ້ກັບຢາໂຄບ, ອີຊາກ ແລະ ອັບຣາຮາມ ແລະເຮົາຈະຮື້ຟື້ນພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາໃໝ່ ເພື່ອມອບດິນແດນໃຫ້ ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ ໃນຂັ້ນຕົ້ນ ດິນແດນຈະຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ມີຄົນພັກພາອາໄສຢູ່ ເພື່ອວ່າມັນຈະຊົມຊື່ນຍິນດີກັບປີ ຊະບາໂຕ (ປີແຫ່ງການພັກຜ່ອນ) ແລະ ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບໂທດ ຢ່າງພຽງພໍເສຍກ່ອນ ຍ້ອນການທີ່ພວກເຂົາ ໄດ້ປະຖິ້ມກົດບັນຍັດ ແລະ ຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ແຕ່ເຖິງປານນັ້ນກໍດີ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງສັດຕູນັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາ ຢ່າງໝົດສິ້ນ ຫລື ທາໍລາຍພວກເຂົາໃຫ້ໝົດໄປ. ການກະທາໍເຊັ່ນນັ້ນ ກໍເທົ່າກັບເປັນການຕັດຂາດຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ ທີ່ມີໄວ້ກັບພວກເຂົາ ເພາະເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 45 ເຮົາຈະຮື້ຟື້ນພັນທະສັນຍາທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາ ເມື່ອເຮົາໄດ້ສຳແດງໃຫ້ທຸກຊົນຊາດໄດ້ເຫັນ ຣິດອໍານາດຂອງເຮົາ ໂດຍໄດ້ນາໍພາປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະໄດ້ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງ ພວກເຂົາ ເຮົາແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ທັງໝົດນີ້ ແມ່ນກົດບັນຍັດ ແລະ ຂໍ້ຄໍາສັ່ງຕ່າງ ໆ ຊຶ່ງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ໂມເຊ ທີ່ເທິງພູເຂົາ ຊີນາຍ ສໍາລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 27
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ລະບຽບການຕ່າງ ໆ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ສຳລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ: ຖ້າຄົນໃດ ຄົນໜຶ່ງໄດ້ສາບານໄວ້ຢ່າງພິເສດວ່າ ຕົນຈະຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອັນເນື່ອງມາຈາກຜົນສໍາເລັດ ໃນການບະບົນໄວ້; ລາວຈະເປັນອິດສະຫລະໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອໄດ້ຈ່າຍເງິນຈາໍນວນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຕາມອັດຕາຂອງສໍານັກນະມັດສະການ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
|
||
\v 4 ຜູ້ຊາຍອາຍຸແຕ່ຊາວປີ ຫາ ຫ້າສິບປີ, ເງິນ 50 ແທ່ງ. ແມ່ຍິງ ເງິນ 30 ແທ່ງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຊາຍໜຸ່ມອາຍຸແຕ່ຫ້າປີ ຫາ ຊາວປີ, ເງິນ 20 ແທ່ງ. ຍິງໜຸ່ມ ເງິນ 10 ແທ່ງ
|
||
\v 6 ເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍ, ອາຍຸຕໍ່າກວ່າໜຶ່ງເດືອນ ຫາ ຫ້າປີ, ເງິນ 5 ແທ່ງ. ເດັກນ້ອຍຜູ້ຍິງ ເງິນ 3 ແທ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຜູ້ຊາຍອາຍຸ ຫົກສິບປີ ຂຶ້ນໄປ, ເງິນ 15 ແທ່ງ. ແມ່ຍິງອາຍຸ ຫົກສິບປີຂຶ້ນໄປ, ເງິນ 10 ແທ່ງ.
|
||
\v 8 ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ໄດ້ບະບົນໄວ້ນັ້ນ ເປັນຄົນຍາກຈົນ ແລະ ບໍ່ສາມາດຈ່າຍຕາມ ອັດຕາກາໍນົດໄວ້ໄດ້ ຕ້ອງໃຫ້ນາໍຜູ້ນັ້ນໄປຫາປະໂຣຫິດ ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະວາງອັດຕາໃໝ່ ໃຫ້ຕາມຄວາມສາມາດທີ່ລາວຈະຈ່າຍໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຖ້າການບະບົນກ່ຽວຂ້ອງກັບສັດໂຕໜຶ່ງທີ່ຮັບເອົາໄດ້ ໃຫ້ເປັນການຖວາຍບູຊາ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລ້ວເຄື່ອງຖວາຍທຸກ ໆ ຢ່າງຊຶ່ງຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ກໍບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 10 ຢ່າໃຫ້ເຂົາເອົາສັດໂຕອື່ນ ມາປ່ຽນແທນສັດໂຕທີ່ໄດ້ສັນຍາຖວາຍ ບໍ່ວ່າໂຕດີ ປ່ຽນແທນໂຕບໍ່ດີ ຫລື ໂຕບໍ່ດີປ່ຽນໂຕດີ. ຖ້າລາວປ່ຽນແທນ ສັດທັງສອງນັ້ນກໍຈະເປັນບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແຕ່ຖ້າການບະບົນກ່ຽວຂ້ອງກັບສັດ ທີ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດ ຊຶ່ງຮັບເອົາເປັນເຄື່ອງຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບໍ່ໄດ້ ຊາຍຄົນນັ້ນຈະຕ້ອງນາໍສັດໄປຫາປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 12 ປະໂຣຫິດຈະຕີລາຄາສັດນັ້ນ ຕາມສຸຂະພາບ ວ່າດືຫລືບໍ່ດີ; ປະໂຣຫິດກາໍນົດລາຄາເທົ່າໃດ ກໍເປັນເງິນເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 13 ຖ້າຊາຍຄົນນັ້ນຕ້ອງການຊື້ຄືນ ລາວຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃຫ້ຕາມລາຄາສັດ ແລະ ຕື່ມອີກຊາວເປີເຊັນ ຂອງເງິນທີ່ໄດ້ຈ່າຍໄປນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເມື່ອຜູ້ໜຶ່ງມອບເຮືອນຂອງຕົນຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ປະໂຣຫິດຈະຕີລາຄາ ເຮືອນນັ້ນ ຕາມຄຸນນະພາບ ດີຫລືບໍ່ດີ; ປະໂຣຫິດກາໍນົດເທົ່າໃດ ກໍເປັນເງິນເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 15 ຖ້າຜູ້ທີ່ມອບເຮືອນນັ້ນ ຕ້ອງການຊື້ຄືນ ລາວຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃຫ້ຕາມລາຄາຂອງເຮືອນ ແລະ ຕື່ມອີກ ຊາວເປີເຊັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງມອບທີ່ດິນຂອງຕົນສ່ວນໃດ ສ່ວນໜຶ່ງຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃຫ້ຕີລາຄາທີ່ດິນນັ້ນ ຕາມຈາໍນວນພືດທີ່ໄດ້ຫວ່ານລົງໄປ ຄື: ອັດຕາເງິນ ຫ້າສິບແທ່ງ ຕໍ່ເຂົ້າເດືອຍ ຊາວກິໂລກາຼມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຖ້າລາວມອບທີ່ດິນໃຫ້ໃນທັນທີ ຫລັງຈາກຄົບຮອບ ຫ້າສິບປີ ໃຫ້ຕີລາຄາທີ່ດິນນັ້ນເຕັມຄ່າ.
|
||
\v 18 ຖ້າລາວຖວາຍທີ່ດິນ ຫລັງຈາກຄົບຮອບ ຫ້າສິບປີ ປະໂຣຫິດຈະຄິດຄ່າທີ່ດິນຕາມຈາໍນວນປີທີ່ເຫລືອຢູ່ ຈົນກວ່າຈະຮອດຄົບຮອບ ຫ້າສິບປີ ຊຸດໜ້າ ແລະ ຈະມີການຫລຸດລາຄາ ຕາມອັດຕາທີ່ໄດ້ກາໍນົດໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຖ້າຜູ້ຖວາຍໄຮ່ນາໃຫ້ນັ້ນ ຕ້ອງການຊື້ທີ່ດິນຄືນ ລາວຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃຫ້ຕາມລາຄາ ຂອງທີ່ດິນນັ້ນ ແລະ ຕື່ມອີກ ຊາວເປີເຊັນ.
|
||
\v 20 ຖ້າລາວຂາຍໄຮ່ນາຕໍ່ໃຫ້ຄົນອື່ນ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຊື້ຄືນ ລາວກໍຈະສູນເສຍສິດທິໃນການຊື້ນັ້ນ.
|
||
\v 21 ໃນເວລາຄົບຮອບ ຫ້າສິບປີ ຊຸດໜ້າ ໄຮ່ນານັ້ນກໍຈະກາຍເປັນສົມບັດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າງຖາວອນ ຄື: ທີ່ດິນຈະເປັນຂອງປະໂຣຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງມອບໄຮ່ນາ ທີ່ຕົນໄດ້ຊື້ມາ ຊຶ່ງບໍ່ແມ່ນມໍຣະດົກ ຈາກຄອບຄົວຂອງຕົນນັ້ນ ຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
|
||
\v 23 ປະໂຣຫິດຈະຄິດໄລ່ ເບິ່ງລາຄາຂອງໄຮ່ນານັ້ນ ຕາມຈາໍນວນປີ ຈົນຮອດຄົບຮອບ ຫ້າສິບປີ ຊຸດໜ້າ ແລະຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຈ່າຍຄ່າທີ່ດິນໃຫ້ໃນມື້ນັ້ນໂລດ; ເງິນນັ້ນເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເມື່ອຄົບຮອບ ຫ້າສິບປີ ມາເຖິງ ໄຮ່ນານັ້ນຈະຕ້ອງຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງເດີມ ຫລື ໃຫ້ລູກຫລານທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງລາວ.
|
||
\v 25 ການຕີລາຄາສິ່ງຂອງທັງໝົດຈະຕ້ອງກາໍ ນົດເອົາຕາມຫລັກຂອງສໍານັກນະມັດສະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ລູກສັດຫົວປີ ທຸກ ໆ ໂຕເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ; ສະນັ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ໃຫ້ຜູ້ໃດ ນາໍມາຖວາຍດ້ວຍໃຈສັດທາແກ່ພຣະອົງ. ລູກ ງົວ ກັບລູກແກະ ຫລື ລູກແບ້ ເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
|
||
\v 27 ແຕ່ຖ້າສັດນັ້ນ ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ ອາດຈະຊື້ຄືນໄດ້ຕາມ ລາຄາຂອງສໍານັກນະມັດສະການ ແລະ ຕື່ມອີກ ຊາວເປີເຊັນ. ຖ້າບໍ່ຢາກຊື້ຄືນ ຈະຂາຍ ສັດນັ້ນໃຫ້ຄົນອື່ນຕາມລາຄາທາງການ ກໍໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດຂາຍ ຫລື ຊື້ຄືນສິ່ງທີ່ຕົນໄດ້ຖວາຍຂາດຕົວ [ນ] ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ ບໍ່ວ່າຈະເປັນມະນຸດ, ສັດ ຫລື ທີ່ດິນກໍດີ. ສິ່ງນັ້ນເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢ່າງຖາວອນ.
|
||
\v 29 ແມ່ນແຕ່ມະນຸດ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຖວາຍຂາດຕົວ ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ ກໍບໍ່ໃຫ້ຊື້ຄືນມາເດັດຂາດ; ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເຄື່ອງຖວາຍໜຶ່ງສ່ວນສິບຂອງຜົນລະປູກຈາກທີ່ດິນ ບໍ່ວ່າເປັນເມັດ ຫລື ເປັນໝາກກໍດີ ຈະຕ້ອງເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເປັນບໍຣິສຸດຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 31 ຖ້າຄົນໜຶ່ງຕ້ອງການ ຊື້ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຄືນມາ ລາວຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃຫ້ຕາມລາຄາຂອງສໍານັກນະມັດສະການ ແລະ ຕື່ມອີກ ຊາວເປີເຊັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ສັດລ້ຽງໜຶ່ງໃນສິບໂຕ ເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ເມື່ອນັບສັດ ສັດໂຕທີສິບເປັນຂອງບໍຣິສຸດຖວາຍແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 33 ຢ່າໃຫ້ເຈົ້າຂອງສັດ ຕຽມເລືອກສັດໃນລັກສະນະທີ່ວ່າ ເລືອກເອົາໂຕບໍ່ດີ ແລະລາວຈະສັບປ່ຽນບໍ່ໄດ້. ຖ້າລາວສັບປ່ຽນ ສັດໂຕໜຶ່ງແທ່ນອີກໂຕໜຶ່ງ ໃນເວລານັ້ນສັດ ທັງສອງໂຕ ຈະເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ລາວກໍຈະບໍ່ມີສິດຊື້ຄືນໄດ້ອີກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ອັນນີ້ແມ່ນ ຂໍ້ຄໍາສັ່ງຕ່າງ ໆ ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ໂມເຊ ທີ່ພູເຂົາ ຊີນາຍ ສໍາລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
|