\v 1 كلام خداوند كه در ایام عُزّیا و یوتام و آحاز و حِزقیا پادشاهان یهودا و در ایام یربعام بن یوآش پادشاه اسرائیل، بر هوشع بن بَئیری نازل شد.
\v 3 پس رفت و جُومَر دختر دبلایم را گرفت و او حامله شده، پسری برایش زایید.
\v 4 و خداوند وی را گفت: «او را یزرعیل نام بنه زیرا كه بعد از اندك زمانی انتقام خون یزرعیل را از خاندان ییهو خواهم گرفت و مملكت خاندان اسرائیل را تلف خواهم ساخت.
\v 6 پس بار دیگر حامله شده، دختری زایید و او وی را گفت: «او را لُوروحامَه نام بگذار، زیرا بار دیگر بر خاندان اسرائیل رحمت نخواهم فرمود، بلكه ایشان را از میان بالكلّ خواهم برداشت.
\v 7 لیكن بر خاندان یهودا رحمت خواهم فرمود و ایشان را به یهوه خدای ایشان نجات خواهم داد و ایشان را به كمان و شمشیر و جنگ و اسبان و سواران نخواهم رهانید.»
\v 10 لیكن شماره بنیاسرائیل مثل ریگ دریا خواهد بود كه نتوان پیمود و نتوان شمرد و در مكانی كه به ایشان گفته میشد شما قوم من نیستید، در آنجا گفته خواهد شد پسران خدای حی میباشید.
\v 11 و بنییهودا و بنیاسرائیل با هم جمع خواهند شد و یك رئیس به جهت خود نصب نموده، از آن زمین برخواهند آمد زیرا كه روز یزرعیل، روز عظیمی خواهد بود.»
\s5
\c 2
\p
\v 1 به برادران خود عَمّی بگویید و به خواهرانخویش رُوْحامَه!
\v 2 محاجه نمایید! با مادر خود محاجّه نمایید زیرا كه او زن من نیست و من شوهر او نیستم. لهذا زنای خود را از پیش رویش و فاحشگی خویش را از میان پستانهایش رفع بنماید.
\v 3 مبادا رخت او را كنده، وی را برهنه نمایم و او را مثل روز ولادتش گردانیده، مانند بیابان واگذارم و مثل زمین خشك گردانیده، به تشنگی بكُشَم.
\v 5 زیرا مادر ایشان زنا نموده و والده ایشان بیشرمی كردهاست كه گفت: «در عقب عاشقان خود كه نان و آب و پشم و كتان و روغن و شربت به من دادهاند خواهم رفت.»
\v 7 و هر چند عاشقان خود را تعاقب نماید به ایشان نخواهد رسید و هر چند ایشان را بطلبد نخواهد یافت. پس خواهد گفت: «میروم و نزد شوهر نخستین خود برمیگردم زیرا در آنوقت از كنون مرا خوشتر میگذشت.»
\v 9 پس من گندم خود را در فصلش و شیره خویش را در موسمش باز خواهم گرفت و پشم و كتان خود را كه میبایست برهنگی او را بپوشاند برخواهم داشت.
\v 12 و موها و انجیرهایش را كه گفته بود اینها اجرت من میباشد كه عاشقانم به من دادهاند، ویران خواهم ساخت و آنها را جنگل خواهم گردانید تا حیوانات صحرا آنها را بخورند.
\v 13 و خداوند میگوید كه انتقام روزهای بعلیم را از او خواهم كشید كه برای آنها بخور میسوزانید و خویشتن را به گوشوارها و زیورهای خود آرایش داده، از عقب عاشقان خود میرفت و مرا فراموش كرده بود.
\v 15 و تاكستانهایش را ازآنجا به وی خواهم داد و وادی عَخور را به دروازه امید (مبدّل خواهم ساخت) و در آنجا مانند ایام جوانیاش و مثل روز بیرون آمدنش از زمین مصر خواهد سرایید.
\v 18 و در آن روز به جهت ایشان با حیوانات صحرا و مرغان هوا و حشرات زمین عهد خواهم بست و كمان و شمشیر و جنگ را از زمین خواهم شكست و ایشان را به امنیت خواهم خوابانید.
\v 23 و او را برای خود در زمین خواهم كِشت و بر لُورُوْحامَه رحمت خواهم فرمود و به لُوعَمّی خواهم گفت تو قوم من هستی و او جواب خواهد داد تو خدای من میباشی.»
\s5
\c 3
\p
\v 1 و خداوند مرا گفت: «بار دیگر برو و زنی را كه محبوبه شوهر خود و زانیه میباشد دوست بدار، چنانكه خداوند بنیاسرائیل را دوست میدارد با آنكه ایشان به خدایان غیر مایل میباشند و قرصهای كشمش را دوست میدارند.»
\v 4 زیرا كه بنیاسرائیل ایام بسیاری بدون پادشاه و بدون رئیس و بدون قربانی و بدون تمثال و بدون ایفود و ترافیم خواهند ماند.
\v 5 و بعد از آن بنیاسرائیل بازگشت نموده، یهوه خدای خویش و پادشاه خود داود را خواهند طلبید. و در ایام بازپسین بسوی خداوند و احسان او با ترس خواهند آمد.
\s5
\c 4
\p
\v 1 ای بنیاسرائیل كلام خداوند را بشنوید زیرا خداوند را با ساكنان زمین محاكمهای است؛ چونكه نه راستی و نه رأفت و نه معرفت خدا در زمین میباشد.
\v 6 قوم من از عدم معرفت هلاك شدهاند. چونكه تو معرفت را ترك نمودی، من نیز تو راترك نمودم كه برای من كاهن نشوی؛ و چونكه شریعت خدای خود را فراموش كردی من نیز فرزندان تو را فراموش خواهم نمود.
\v 12 قوم من از چوب خود مسألت میكنند و عصای ایشان بدیشان خبر میدهد. زیرا كه روح زناكاری ایشان را گمراه كرده است و از اطاعت خدای خود زنا كردهاند.
\v 13 بر قلّههای كوهها قربانی میگذرانند و بر تلّها زیر درختان بلوط و سفیددار و ون، چونكه سایه خوب دارد، بخور میسوزانند. از این جهت دختران شما زنا میكنند و عروسهای شما فاحشهگری مینمایند.
\v 14 و من دختران شما را حینی كه زنا میكنند و عروسهای شما را حینی كه فاحشهگری مینمایند، سزا نخواهم داد زیرا كه خود ایشان با زانیهها عزلت میگزینند و با فاحشهها قربانی میگذرانند. پس قومی كه فهم ندارند خواهند افتاد.
\v 13 چون افرایم بیماری خود را و یهودا جراحت خویش را دیدند، افرایم به آشور رفته و نزد پادشاهی كه دشمن بود فرستاده است. اما او شما را شفا نمیتواند داد و جراحت شما را التیام نتواند نمود.
\v 14 و من برای افرایم مثل شیر و برای خاندان یهودا مانند شیر ژیان خواهم بود. من خودم خواهم درید و رفته خواهم ربود و رهانندهای نخواهد بود.
\v 3 پس خداوند را بشناسیم و به جدّ و جهد معرفت او را تعاقب نماییم. طلوع او مثل فجرْ یقین است و بر ما مثل باران و مانند باران آخر كه زمین را سیراب میكند خواهد آمد.
\v 2 و در دل خود تفكر نمیكنند كه من تمامی شرارت ایشان را به یاد آوردهام. الا´ن اعمالشان ایشان را احاطه مینماید و آنها در نظر من واقع شده است.
\v 11 افرایم مانند كبوترِ سادهدل، بیفهم است. مصر را میخوانند و بسوی آشور میروند.
\s5
\v 12 و چون میروند من دام خود را بر ایشان میگسترانم و ایشان را مثل مرغان هوا به زیر میاندازم و ایشان را بر وفق اخباری كه به جماعت ایشان رسیده است، تأدیب مینمایم.
\v 4 ایشان پادشاهان نصب نمودند، اما نه از جانب من. سروران تعیین كردند، اما ایشان را نشناختم. از نقره و طلای خویش بتها برای خود ساختند تا منقطع بشوند.
\v 7 به درستی كه باد را كاشتند، پس گردباد را خواهند دروید. آن را محصول نیست و خوشههایش آرد نخواهد داد و اگر هم بدهد، غریبان آن را خواهند بلعید.
\v 13 قربانیهای سوختنی مرا ذبح كردند تا گوشت بخورند و خداوند آنها را قبول نكرد. الا´ن عصیان ایشان را به یاد میآورد و عقوبت گناه را بر ایشان میرساند و ایشان به مصر خواهند برگشت.
\v 14 اسرائیل خالق خود را فراموش كرده، قصرها بنا میكند و یهودا شهرهای حصاردار بسیار میسازد. اما من آتش به شهرهایش خواهم فرستاد كه قصرهایش را بسوزاند.
\s5
\c 9
\p
\v 1 ای اسرائیل مثل قومها شادی و وجد منما زیرا از خدای خود زنا نمودی و در همه خرمنها اجرت را دوست داشتی.
\v 4 برای خداوند شراب نخواهند ریخت و مقبول او نخواهند شد. قربانیهای ایشان مثل خوراك ماتمیان خواهد بود و هركه از آنها بخورد نجس خواهد شد، زیرا خوراك ایشان برای اشتهای ایشان است. پس آن در خانه خداوند داخل نخواهد شد.
\v 6 زیرا اینك از ترسِ هلاكت رفتهاند، اما مصرْ ایشان را جمع خواهد كرد و موف ایشان را دفن خواهد نمود. مكانهای نفیسه نقره ایشان را خارها به تصرّف خواهند گرفت و در منازل ایشان شَوْكها خواهد بود.
\v 10 اسرائیل را مثل انگورها در بیابان یافتم. پدران شما را مثل نوبر انجیر در ابتدای موسمش دیدم. اما ایشان به بَعْلْ فَغُور رفتند و خویشتن را برای رسوایی نذیره ساختند و مانند معشوقه خود مكروه شدند.
\v 12 و اگر فرزندان را بپرورانند ایشان را بیاولاد خواهم ساخت به حدّی كه انسانی نخواهد ماند. وای بر ایشان حینی كه من نیز از ایشان دور شوم.
\v 15 تمامی شرارت ایشان در جلجال است زیرا كه در آنجا از ایشان نفرت داشتم. پس ایشان را به سبب اعمال زشت ایشان از خانه خود خواهم راند و ایشان را دیگر دوست نخواهم داشت چونكه جمیع سروران ایشان فتنهانگیزند.
\v 17 خدای من ایشان را ترك خواهد نمود، چونكه او رانشنیدند؛ پس در میان امّتها آواره خواهند شد.
\s5
\c 10
\p
\v 1 اسرائیل موِ برومند است كه میوه برای خود میآورد. هر چه میوه زیاد میآورد، مذبحها را زیاد میسازد و هر چه زمینش نیكوتر میشود، تماثیل را نیكوتر بنا میكند.
\v 8 و مكانهای بلند آون كه گناه اسرائیل میباشد ویران خواهد شد و خار و خس بر مذبحهای ایشان خواهد رویید و به كوهها خواهد گفت كه ما را بپوشانید و به تلّها كه بر ما بیفتید.
\v 11 و افرایم گوساله آموخته شده است كهكوفتن خرمن را دوست میدارد و من بر گردن نیكوی او گذر كردم و من بر افرایم یوغ میگذارم. یهودا شیار خواهد كرد و یعقوب مازو برای خود خواهد كشید.
\v 12 برای خود به عدالت بكارید و به حسب رحمت درو نمایید و زمین ناكاشته را برای خود خیش بزنید زیرا كه وقت است كه خداوند را بطلبید تا بیاید و بر شما عدالت را بباراند.
\v 14 لهذا هنگامهای در میان قومهای تو خواهد برخاست و تمامی قلعههایت خراب خواهد شد به نهجی كه شلمان، بیتاَرْبیل را در روز جنگ خراب كرد كه مادر با فرزندانش خرد شدند.
\v 8 ای افرایم چگونه تو را ترك كنم و ای اسرائیل چگونه تو را تسلیم نمایم؟ چگونه تو را مثل اَدْمَه نمایم و تو را مثل صبوئیم سازم؟ دل من در اندرونم منقلب شده و رقّتهای من با هم مشتعل شده است.
\v 9 حدّت خشم خود را جاری نخواهم ساخت و بار دیگر افرایم را هلاك نخواهم نمود زیرا خدا هستم وانسان نی و در میان تو قدّوس هستم، پس به غضب نخواهم آمد.
\v 12 افرایم مرا به دروغها و خاندان اسرائیل به مكرها احاطه كردهاند و یهودا هنوز با خدا و با قدّوس امین ناپایدار است.
\s5
\c 12
\p
\v 1 افرایم باد را میخورد و باد شرقی را تعاقب میكند. تمامی روز دروغ و خرابی را میافزاید و ایشان با آشور عهد میبندند و روغن (به جهت هدیه) به مصر برده میشود.
\v 8 و افرایـم میگویـد: «بـه درستی كه دولتمند شدهام و توانگـری را برای خود تحصیل نمـودهام و در تمامـی كسب مـن بیانصافـیای كه گنـاه باشـد، در مـن نخواهنـد یافت.»
\v 11 به درستـی كه ایشـان در جلعاد محض گناه و بطالت گردیدند و در جلجال گاوها قربانی كردند. و مذبحهای ایشان نیز مثل تودههای سنگ در شیارهای زمین میباشد.
\v 2 و الا´ن گناهان میافزایند و از نقره خود بتهای ریخته شده و تماثیل موافق عقل خود میسازند كه همه آنها عمل صنعتگران میباشد و درباره آنها میگویند كه اشخاصی كه قربانی میگذرانند گوسالهها را ببوسند.
\v 3 بنابراین، ایشان مثل ابرهای صبح و مانند شبنمی كه بزودی میگذرد، هستند. و مثل كاه كه از خرمن پراكنده شود و مانند دود كه از روزن برآید.
\v 8 و مثل خرسی كه بچههایش را از وی ربوده باشد، برایشان حمله خواهم آورد و پرده دل ایشان را خواهـم دریـد و مثل شیر ایشان را در آنجا خواهم خورد و حیوانات صحرا ایشان را خواهند درید.
\v 14 مـن ایشـان را از دست هاویه فدیه خواهم داد و ایشـان را از مـوت نجات خواهم بخشید. ای موت ضربات تو كجاست و ای هاوـیه هلاكـت تـو كجـا اسـت؟ پشیمانـی از چشمـان من مستور شده است.
\v 15 اگر چه در میان برادرانش ثمـر آوَرَدْ، امـا بـاد شرقـی میوزد و بـاد خداوند از بیابـان برمیآیـد و منبــع او خشـك میگردد و چشمهاش میخشكد و او گنجِ تمامی اسبـابِ نفیسـه وی را تاراج مینمایـد.
\v 16 سامره متحمل گناه خود خواهد شد، زیرا به خـدای خود فتنه انگیخته است. ایشان به شمشیر خواهند افتاد و اطفال ایشان خرد و زنان حامله ایشان شكم دریده خواهند شد.
\s5
\c 14
\p
\v 1 ای اسرائیل بسوی یهوه خدای خود بازگشت نما زیرا به سبب گناه خود لغزیدهای.
\v 2 با خود سخنان گرفته، بسوی خداوند بازگشت نمایید و او را گویید: «تمامی گناه را عفو فرما و ما را به لطف مقبول فرما، پس گوسالههای لبهای خویش را ادا خواهیم نمود.
\v 3 آشور ما را نجات نخواهد داد و بر اسبان سوار نخواهیم شد و بار دیگر به عمل دستهای خود نخواهیم گفت كه شما خدایان ما هستید چونكه از تو یتیمان رحمت مییابند.»
\v 8 افرایم خواهد گفت: مرا دیگر با بتها چه كار است؟ و من او را اجابت كرده، منظور خواهم داشت. من مثل صنوبر تر و تازه میباشم. میوه تو از من یافت میشود.
\v 9 كیست مرد حكیم كه این چیزها را بفهمد و فهیمی كه آنها را بداند؟ زیرا طریقهای خداوند مستقیم است و عادلان در آنها سلوك مینمایند، اما خطاكاران در آنها لغزش میخورند.