\v 18 येशू ख्रिस्ताचा जन्म ह्याप्रकारे झाला. त्याची आई मरीया हिची योसेफाशी मागणी झाली होती, पण त्यांचा सहवास होण्यापूर्वी ती पवित्र आत्म्यापासून गर्भवती झालेली दिसून आली.
\v 19 तिचा पती योसेफ नीतिमान होता आणि समाजामध्ये तिचा अपमान होऊ नये म्हणून त्याने गुप्तपणे मागणी मोडण्याचा निर्णय केला.
\s5
\p
\v 20 तो असे विचार करीत असता त्याला स्वप्नात प्रभूच्या दूताने दर्शन देऊन म्हटले, "योसेफा, दावीदाच्या पुत्रा, तू मरीयेचा आपली पत्नी म्हणून स्वीकार करण्यास घाबरू नकोस, कारण जो गर्भ तिच्या पोटी राहीला अाहे तो पवित्र आत्म्यापासून आहे.
\v 21 ती पुत्राला जन्म देईल, आणि तू त्याचे नाव येशू ठेव, अाणि तो आपल्या लोकांना त्यांच्या पापांपासून तारील, "
\s5
\p
\v 22 हे सर्व अशासाठी झाले की, जे प्रभूने संदेष्ट्यांच्या द्वारे सांगितले होते ते पूर्ण व्हावे ते असे
\q
\v 23 "पाहा कुमारी गर्भवती होईल अाणि पुत्राला जन्म देईल,
\q आणि त्याला इम्मानुएल हे नाव देतील." ह्या नावाचा अर्थ, आम्हाबरोबर देव.
\s5
\p
\v 24 तेव्हा झोपेतून उठल्यावर त्याने प्रभूच्या दूताने आज्ञापिल्याप्रमाणे केले त्याने आपल्या पत्नीचा स्वीकार केला,
\v 25 तरी तिला पुत्र होईपर्यंत त्याने तिच्याशी सहवास ठेवला नाही. अाणि त्याने त्याचे नाव येशू ठेवले.
\s5
\c 2
\s ज्ञानी लोक येशू बाळाच्या दर्शनास येतात
\p
\v 1 यहूदीयातील बेथलेहेमात येशूच्या जन्मानंतर, हेरोद राजाच्या काळात, पूर्वेकडून मागी लोक यरुशलेमेस येऊन विचारपूस करू लागले की,
\v 2 जो यहूद्यांचा राजा जन्मला तो कोठे आहे? आम्ही पूर्वेला त्याचा तारा पाहीला आणि त्याला नमन करावयास आलो आहो.
\v 3 जेव्हा हेरोद राजाने हे ऐकले, तो व त्याच्याबरोबर सर्व यरुशलेम घाबरून गेले;
\s5
\v 4 हेरोदाने लोकांचे सर्व मुख्य याजक व नियमशास्त्राचे शिक्षक ह्यांना एकत्र जमवून विचारले की, ख्रिस्ताचा जन्म कोठे होणार आहे?
\v 5 ते त्याला म्हणाले, " यहूदीयातील बेथलेहेमात, असे संदेष्ट्याच्याद्वारे लिहिले आहे की,
\v 6 हे बेथलेहेमा, यहूदाच्या प्रांता, तू यहूदाच्या सर्व सरदारांमध्ये कनिष्ठ आहेस असे मुळीच नाही कारण तुझ्यातून असा सरदार निघेल जो माझ्या इस्त्राएल लोकांचा सांभाळ करील."
\s5
\v 7 मग हेरोदाने मागी लोकांना गुप्तपणे बोलावून त्यांच्यापासून तारा नेमका कधी दिसला ह्याची वेळ विचारून घेतली.
\v 8 त्याने त्यांना बेथलेहेमास पाठवताना म्हटले, तुम्ही जाऊन त्या बाळकाविषयी बारकाईने शोध करा. व तुम्हाला शोध लागल्यावर मला कळवा म्हणजे मीही येऊन त्याला नमन करीन.
\s5
\v 9 राजाचे हे सांगणे ऐकून ते त्यांच्या वाटेने निघाले आणि जो तारा त्यांनी पूर्वेस पाहीला होता तो, त्या जागेच्या वर जाऊन थांबेपर्यंत त्यांच्यापुढे चालला जेथे तो बाळक होता.
\v 10 तो तारा पाहून त्यांना अतिशय आनंद झाला
\s5
\v 11 नंतर ते त्या घरात गेले अणि तो बाळक आपली आई मरीया हिच्याजवळ असलेले त्यांनी पाहीले व खाली वाकून त्यांनी त्याला नमन केले.त्यांनी आपल्या द्रव्यांच्या थैल्या उघडून सोने, ऊद व गंधरस ही दाने त्याला दिली.
\v 12 देवाने त्यांना हेरोदाकडे परत जाऊ नका, असा स्वप्नांत इशारा दील्यामुळे ते दुसर्‍या मार्गाने आपल्या देशास निघून गेले.
\s मिसर देशास पलायन
\s5
\p
\v 13 ते गेल्यावर, प्रभूचा दूत योसेफास स्वप्नांत दर्शन देऊन म्हणाला, ऊठ, बाळक व त्याची आई ह्यांना घेऊन मिसर देशात पळून जा, आणि मी तुला सांगेपर्यंत तेथेच राहा कारण बाळकाचा घात करण्यासाठी हेरोद त्याचा शोध करणार आहे.
\v 14 त्या रात्री तो उठला आणि बाळक व त्याची आई ह्यांना घेऊन मिसर देशात निघून गेला
\v 15 तो हेरोदाच्या मरणापर्यंत तेथे राहिला. प्रभूने संदेष्ट्याच्याद्वारे जे सांगितले ते पूर्ण व्हावे म्हणून असे झाले, "मी आपल्या पुत्राला मिसर देशांतून बोलावले आहे."
\s बेथलेहेम येथील मुलांची कत्तल
\s5
\p
\v 16 तेव्हा मागी लोकांनी आपणाला फसवले हे पाहून हेरोद अतिशय संतापला आणि जी वेळ त्याने मागी लोकांपासून नीट विचारून घेतली होती तिच्याप्रमाणे त्याने बेथलेहेमात व आसपासच्या सर्व प्रदेशात जे दोन वर्षांचे व त्याहून कमी वयाचे पुरूष बालके होते त्या सर्वांना त्याने माणसे पाठवून त्यांच्याकडून जिवे मारले.
\s5
\v 17 यिर्मया संदेष्ट्याच्याद्वारे जे सांगितले होते, ते त्या समयी पूर्ण झाले.ते असे:
\q
\v 18 " रामा येथे रडणे
\q व मोठा आकांत हयांचा शब्द ऐकण्यात आला,
\q राहेल आपल्या मुलांकरता रडत आहे
\q आणि ती नाहीत म्हणून ती सांत्वन पावेना."
\s मिसराहून परतणे
\s5
\p
\v 19 पुढे हेरोद मरण पावल्यावर, पाहा प्रभूचा दूत मिसर देशांत योसेफास स्वप्नात दर्शन देऊन म्हणाला,
\v 20 उठ, बाळकास व त्याच्या आईस घेऊन इस्त्राएल देशास जा कारण बाळकाचा जीव घ्यावयास जे पाहात होते ते मरून गेले आहेत.
\v 21 तेव्हा तो उठला आणि बाळकाला व त्याच्या आईला घेऊन इस्त्राएल देशात आला;
\s5
\v 22 परंतु अर्खेलाव हा आपला बाप हेरोद ह्याच्या जागी यहूदीयांत राज्य करीत आहे असे ऐकून तो तेथे जाण्यास घाबरला, आणि स्वप्नांत देवाने इशारा केल्यानंतर तो गालील प्रांतास निघून गेला,
\v 23 व नासरेथ नावाच्या गावी जाऊन राहिला अशासाठी की, "त्याला नासोरी म्हणतील" हे जे संदेष्टयांच्या द्वारे सांगितले ते पूर्ण व्हावे.
\s5
\c 3
\s बाप्तिस्मा करणारा योहान आणि त्याचा संदेश
\p
\v 1 त्यादिवसात बाप्तिस्मा करणारा योहान यहूदीयाच्या रानांत येऊन अशी घोषणा करू लागला की,
\v 2 पश्चाताप करा, कारण स्वर्गाचे राज्य जवळ आले आहे.
\v 3 त्याच्याचविषयी यशया संदेष्ट्याच्याद्वारे सांगितले होते की,
\q "अरण्यात घोषणा करणार्‍याची वाणी झाली की
\q ‘परमेश्वराचा मार्ग तयार करा’;
\q त्याच्या ‘वाटा सरळ करा."
\s5
\p
\v 4 ह्या योहानाचे वस्त्र उंटाच्या केसाचे होते, त्याच्या कमरेस कातड्याचा कमरबंद होता. आणि त्याचा आहार टोळ व रानमध होता.
\v 5 तेव्हा यरुशलेम, सर्व यहूदिया व यार्देनेच्या आसपासचा अवघा प्रदेश त्याच्याकडे लोटला.
\v 6 त्यांनी आपआपली पापे पदरी घेऊन यार्देन नदीत त्याच्या हातून बाप्तिस्मा घेतला.
\s5
\p
\v 7 परंतु परूशी व सदूकी ह्यांच्यापैकी पुष्कळ जणांस आपणाकडे बाप्तिस्म्यासाठी येताना पाहून त्याने त्यास म्हटले, अहो दुष्ट सापांच्या पिलांनो, होणाऱ्या क्रोधापासून पळावयास तुम्हाला कोणी सावध केले?
\v 8 हयास्तव पश्चात्तापास योग्य असे फळ द्या;
\v 9 आणि अब्राहाम आमचा बाप आहे, असे म्हणण्याची कल्पना आपल्या मनात आणू नका; कारण मी तुम्हाला सांगतो, ह्या दगडांपासून अब्राहामासाठी मुले निर्माण करण्यास देव समर्थ आहे;
\s5
\p
\v 10 आणि आताच तर झाडांच्या मुळाशी कुऱ्हाड ठेवलेली आहे; जे जे झाड चांगले फळ देत नाही ते ते तोडून अग्नीत टाकले जाते.
\v 11 मी पाण्याने तुमचा बाप्तिस्मा पश्चातापासाठी करतो खरा; परंतु मा‍झ्यामागून जो येत आहे तो माझ्यापेक्षा समर्थ आहे, त्याच्या चपला उचलून चालण्याची देखील माझी लायकी नाही; तो पवित्र आत्म्याने व अग्नीने तुमचा बाप्तिस्मा करणार आहे.
\v 12 त्याच्या हातात त्याचे सूप आहे, तो आपले खळे अगदी स्वच्छ करील व आपले गहू कोठारात साठवील; पण भूस न विझत्या अग्नीने जाळून टाकील.
\v 14 परंतु योहान त्याला मना करीत म्हणाला, आपल्या हातून मी बाप्तिस्मा घ्यावा, असे असता आपण माझ्याकडे येता हे कसे?
\v 15 येशूने त्याला उत्तर दिले, आता हे होऊ दे; कारण ह्याप्रकारे सर्व न्यायीपण पूर्णपणे करणे हे आपणाला योग्य आहे. तेव्हा त्याने तसे होऊ दिले.
\s5
\p
\v 16 मग बाप्तिस्मा घेतल्यावर येशू लागलाच पाण्यातून वर आला आणि पाहा, आकाश उघडले; तेव्हा त्याने परमेश्वराचा आत्मा कबुतरासारखा उतरताना व आपणावर येतांना पाहीला,
\v 17 आणि पाहा, आकाशातून अशी वाणी झाली की, हा माझा ‘पुत्र’, मला ‘परमप्रिय आहे, ह्याच्याविषयी मी फार संतुष्ट आहे.
\s5
\c 4
\s अरण्यात येशूची परिक्षा
\p
\v 1 मग सैतानाकडून त्याची परीक्षा व्हावी म्हणून पवित्र आत्म्याने येशूला अरण्यात नेले.
\v 2 चाळीस दिवस आणि चाळीस रात्री त्याने उपास केला. त्यानंतर त्याला भूक लागली.
\v 3 तेव्हा सैतान येशूची परीक्षा घेण्यासाठी त्याच्याकडे आला व म्हणाला, “जर तू देवाचा पुत्र आहेस तर ह्या दगडांना भाकरी होण्याची आज्ञा कर.”
\v 4 येशूने उत्तर दिले, “असे लिहिले आहे की, ‘मनुष्य केवळ भाकरीने जगेल असे नाही तर देवाच्या मुखातून निघणाऱ्या प्रत्येक शब्दाने जगेल.”
\s5
\v 5 मग सैतानाने त्याला पवित्र नगरात नेऊन येशूला मंदिराच्या उंच कंगोऱ्यावर उभे केले.
\v 6 आणि त्याला म्हटले, “जर तू देवाचा पुत्र आहेस तर खाली उडी टाक, कारण शास्त्रात असे लिहिले आहे की,
\q ‘देव त्याच्या दूतांना तुझ्यासाठी आज्ञा करील आणि
\q तुझे पाय दगडावर आपटू नयेत म्हणून
\q ते तुला हातावर झेलून धरतील.’
\s5
\p
\v 7 येशूने त्याला उत्तर दिले, “असेसुध्दा लिहिले आहे की, ‘देव जो तुझा प्रभू याची परीक्षा पाहू नको.’”
\v 8 मग सैतानाने येशूला एका अतिशय उंच पर्वतावर नेले. त्याने येशूला जगातील राज्ये अणि त्यांतील सर्व वैभव दाखवले.
\v 9 सैतान त्याला म्हणाला, “जर तू माझ्या पाया पडून मला नमन करशील तर मी हे सारे तुला देईन.”
\s5
\p
\v 10 तेव्हा येशू त्याला म्हणाला, “अरे सैताना, माझ्यापासून दूर हो! कारण असे लिहिले आहे की,
\q '‘देव जो तुझा प्रभू त्याचीच उपासना कर
\q 'आणि केवळ त्याचीच सेवा कर.’”
\p
\v 11 मग सैतान येशूला सोडून निघून गेला आणि देवदूत येऊन त्याची सेवा करू लागले
\s गालीलातील कफर्णहूम येथे येशू जाऊन राहतो
\s5
\p
\v 12 नंतर योहानाला तुरूंगात टाकले आहे हे ऐकून येशू गालीलात निघून गेला.
\v 13 परंतु तो नासरेथ सोडून गालील सरोवराजवळील जबुलून व नफताली ह्या प्रदेशात कफर्णहूमास जाऊन राहिला.
\s5
\v 14 यशया ह्या संदेष्ट्याने पूर्वी जे सांगितले होते ते पूर्ण व्हावे यासाठी हे झाले. ते असे होते की,
\q
\v 15 “जबुलून आणि नफताली प्रांत समुद्राकडे येणारे मार्ग,
\q यार्देन नदीपलीकडचा प्रदेश व
\q परराष्ट्रीयांचा गालील यामधील.
\q
\v 16 अंधारात वावरणाऱ्या लोकांनी,
\q मोठा प्रकाश पाहिला.
\q मरणाचे सावट असलेल्या प्रदेशात राहणाऱ्या लोकांसाठी,
\q प्रकाश अवतरला.”
\s5
\p
\v 17 त्यावेळेपासून येशू घोषणा करू लागला व म्हणू लागला की, “पश्चाताप करा, कारण स्वर्गाचे राज्य जवळ आले आहे.”
\s प्रथम शिष्यांना पाचारण
\s5
\p
\v 18 नंतर तो गालीलच्या सरोवराजवळून जात असता त्याने पेत्र म्हटलेला शिमोन व त्याचा भाऊ अंद्रिया या दोघांना पाहिले. ते कोळी होते. ते जाळे टाकून मासे धरीत होते.
\v 19 तो त्यांना म्हणाला, “ माझ्यामागे या म्हणजे मी तुम्हाला माणसे धरणारे करीन.”
\v 20 मग ते लगेच जाळे टाकून देऊन त्याच्यामागे चालू लागले.
\s5
\p
\v 21 तेथून पुढे चालत जात असता त्याने दुसरे दोघे भाऊ म्हणजे जब्दीचा मुलगा याकोब व त्याचा भाऊ योहान यांना त्यांचे वडील जब्दी याच्याबरोबर नावेत आपली जाळी नीट करताना पाहिले. आणि त्याने त्यांना बोलावले.
\v 22 तेव्हा ते आपली नाव व आपले वडील यांना सोडून त्याच्यामागे गेले.
\s गालीलातील फेरी व कार्य
\s5
\p
\v 23 येशू गालील प्रांतात सगळीकडे गेला, त्याने सभास्थानात जाऊन शिकविले व स्वर्गाच्या राज्याची सुवार्ता सांगितली. आणि लोकांचे सर्व रोग व आजार बरे केले.
\v 24 येशूविषयीची किर्ती सर्व सूरीया देशभर पसरली; मग जे आजारांनी व अनेक प्रकारच्या रोगांनी पीडीत होते, ज्यांना भूतबाधा झाली होती, जे फेफरेकरी व पक्षाघाती होते अशा सर्वांना लोकांनी त्याच्याकडे आणले आणि त्याने त्यांना बरे केले.
\v 25 मग गालील व दकापलीस, यरुशलेम व यहूदीया येथून व यार्देनेच्या पलीकडून आलेल्या लोकांचे मोठे समुदाय त्याच्यामागे गेले.
\s5
\c 5
\s डोंगरावरचे प्रवचन
\p
\v 1 तेव्हा येशू त्या लोकसमुदायांना पाहून डोंगरावर चढला, व तो खाली बसल्यावर त्याचे शिष्य त्याच्याजवळ आले.
\v 2 तो तोंड उघडून त्यांना शिकवू लागला.
\s धन्यवाद
\p
\v 3 जे आत्म्याने ‘दीन’ ते आशीर्वादित आहेत,
\q2 कारण स्वर्गाचे राज्य त्यांचे आहे.
\q
\v 4 ‘जे शोक करीत आहेत’, ते आशीर्वादित आहेत,
\q2 कारण ‘त्यांचे सांत्वन करण्यात येईल’.
\q
\s5
\v 5 ‘जे सौम्य’ ते आशीर्वादित आहेत,
\q2 कारण ‘त्यांना पृथ्वीचे वतन मिळेल.’
\q
\v 6 जे न्यायीपणाचे भुकेले व तान्हेले ते आशीर्वादित आहेत,
\q2 कारण ते संतुष्ट होतील.
\q
\v 7 जे दयाळू ते आशीर्वादित आहेत,
\q कारण त्यांच्यावर दया करण्यात येईल.
\q
\v 8 ‘जे अंतःकरणाचे शुध्द ’ ते आशीर्वादित आहेत,
\q2 कारण ते देवाला पाहतील.
\q
\s5
\v 9 जे शांती करणारे ते आशीर्वादित आहेत, कारण त्यांना देवाची मुले म्हणतील.
\q
\v 10 न्यायीपणाकरता ज्यांचा छळ झाला आहे ते आशीर्वादित आहेत,
\q कारण स्वर्गाचे राज्य त्यांचे आहे.
\s5
\p
\v 11 माझ्यामुळे जेव्हा लोक तुमची निंदा व छळ करतील आणि तुमच्याविरूध्द सर्वप्रकारचे वाईट लबाडीने बोलतील तेव्हा तुम्ही आशीर्वादित आहात.
\v 12 आनंद व उल्हास करा, कारण स्वर्गात तुमचे बक्षीस मोठे आहे; कारण तुमच्यापूर्वी जे संदेष्टे होऊन गेले त्याचा त्यांनी तसाच छळ केला.
\s मिठावरून व दिव्यावरून शिकवलेले धडे
\s5
\p
\v 13 “तुम्ही पृथ्वीचे मीठ आहात, पण जर मिठाचा खारटपणा गेला तर ते पुन्हा कसे खारट बनवता येईल? तर ते निरूपयोगी होऊन फेकून देण्याच्या लायकीचे बनेल. माणसे ते पायदळी तुडवतील.
\v 14 “तुम्ही जगाचा प्रकाश आहात; डोंगरावर वसलेले नगर लपत नाही.
\s5
\p
\v 15 आणि दिवा लावून तो कोणी टोपलीखाली लपवून ठेवत नाही. उलट तो उंचावर ठेवतात म्हणजे तो दिवा घरातील सर्वाना प्रकाश देतो.
\v 16 तशाच प्रकारे तुम्हीसुध्दा इतरांच्यासाठी प्रकाश असे झाले पाहिजे. यासाठी की त्यांनी तुमची चांगली कामे पाहावी आणि तुमचा पिता जो स्वर्गात आहे त्याचे गौरव करावे.
\s जुने नियमशास्त्र व येशूची शिकवण
\s5
\p
\v 17 नियमशास्त्र किंवा संदेष्ट्यांचे ग्रंथ रद्द करावयास मी आलो आहे असे समजू नका; मी रद्द करावयास नव्हे तर पूर्ण करावयास आलो आहे.
\v 18 कारण मी तुम्हास खचीत सांगतो, आकाश व पृथ्वी हीं नाहीशी होईपर्यंत सर्वकाही पूर्ण झाल्याशिवाय नियमशास्त्रांतील एकही काना किंवा मात्रा रद्द होणार नाही.
\s5
\p
\v 19 ह्यास्तव जो कोणी ह्या लहान आज्ञांतील एखादी रद्द करील व त्याप्रमाणे लोकांना शिकवील त्याला स्वर्गाच्या राज्यात अगदी लहान म्हणतील; पण जो कोणी त्या पाळील व शिकवील त्याला स्वर्गाच्या राज्यात मोठा म्हणतील.
\v 20 मी तुम्हाला सांगतो, नियमशास्त्राचे शिक्षक व परूशी ह्यांच्यापेक्षा तुमचे न्यायीपण अधिक झाल्याशिवाय स्वर्गाच्या राज्यांत तुमचा प्रवेश होणारच नाही.
\s राग व खून
\s5
\p
\v 21 ‘खून करू नको’, आणि जो कोणी खून करील तो न्यायसभेच्या दंडास पात्र होईल, असे प्राचीन लोकांना सांगितले होते, हे तुम्ही ऐकले आहे.
\v 22 मी तर तुम्हास सांगतो, जो कोणी आपल्या भावावर [उगाच ] रागावेल तो न्यायसभेच्या शिक्षेस पात्र होईल; जो कोणी आपल्या भावाला, अरे वेडगळा, असे म्हणेल तो वरिष्ठ सभेच्या पात्र होईल आणि जो कोणी त्याला अरे मूर्खा, असे म्हणेल, तो नरकाग्नीच्या शिक्षेस पात्र होईल.
\s5
\p
\v 23 ह्यास्तव तू आपले दान अर्पिण्यास वेदीजवळ आणीत असता आपल्या मनात भावाच्या विरूध्द काही आहे अशी तुला आठवण झाली,
\v 24 तर आपले दान तसेच वेदीसमोर ठेव आणि प्रथम आपल्या भावाकडे जाउन त्याच्याबरोबर समेट कर, आणि मग येऊन आपले दान अर्पण कर.
\s5
\p
\v 25 वाटेवर तुझा फिर्यादी तुझ्याबरोबर आहे तोच त्याच्याशी समेट कर, नाही तर कदाचित फिर्यादी तुला न्याय‍धीशाच्या हाती देईल, न्याय‍धीश तुला शिपायांच्या हाती देईल, आणि तू तुरूंगात पडशील.
\v 26 मी तुला खचीत सांगतो दमडीन् दमडी फेडीपर्यंत तू त्याच्यातून सुटणारच नाहीस.
\s अशुद्धता
\s5
\p
\v 27 ‘व्यभिचार करू नको’ म्हणून सांगितले होते हे तुम्ही ऐकले आहे
\v 28 मी तर तुम्हाला सांगतो, जो कोणी एखाद्या स्त्रीकडे कामवासनेने पाहतो त्याने आपल्या अंतःकरणात तिच्याशीं व्यभिचार केलाच आहे.
\s5
\p
\v 29 तुझा उजवा डोळा पापाची सुरूवात करीत असेल तर तो उपटून टाकून दे; कारण तुझे संपूर्ण शरीर नरकात टाकले जावे ह्यापेक्षा तुझ्या एका अवयवाचा नाश व्हावा हे तुझ्या हिताचे आहे.
\v 30 ‘ तुझा उजवा हात पापाची सुरूवात करीत असेल तर तो तोडून टाकून दे; कारण तुझे संपूर्ण शरीर नरकात पडावे, ह्यापेक्षा तुझ्या एका अवयवाचा नाश व्हावा हे तुझ्या हिताचे आहे.
\s5
\p
\v 31 ‘कोणी आपली बायको टाकतो तर त्याने तिला सूटपत्र द्यावे’ हे सांगितले होते.
\v 32 मी तर तुम्हाला सांगतो की, जो कोणी आपली बायको व्यभिचाराच्या कारणावाचून टाकतो, तो तिला व्यभिचारिणी करतो आणि जो कोणी अशा टाकलेल्या बायकोबरोबर लग्न करतो तो व्यभिचार करतो.
\s शपथ व खरेपणा
\s5
\p
\v 33 ‘खोटी शपथ वाहू नको’ तर ‘आपल्या शपथा परमेश्वरापुढे खऱ्या कर’ म्हणून प्राचीन काळच्या लोकांना सांगितले होते, हेही तुम्ही ऐकले आहे.
\v 34 मी तर तुम्हास सांगतो शपथ वाहूच नका; ‘स्वर्गाची’ नका, कारण ‘ते देवाचे राजासन आहे’;
\v 35 ‘पृथ्वीचीही’ वाहू नका, कारण ‘ती त्याचे पादासन आहे’; ‘यरुशलेमेचीहि वाहू नका. कारण ती थोर राजाची नगरी आहे.
\s5
\p
\v 36 आपल्या मस्तकाचीही शपथ वाहू नको, कारण तू आपला एकही केस पांढरा किंवा काळा करू शकत नाहीस.
\v 37 तर तुमचे बोलणे, होय तर होय, नाही तर नाही, एवढेच असावे; ह्याहून जे अधिक ते त्या दुष्टापासून आहे.
\s सूड
\s5
\p
\v 38 ‘डोळ्याबद्दल डोळा’ व दाताबद्दल दात’ असे सांगितले होते, हे तुम्ही ऐकले आहे
\v 39 मी तर तुम्हाला सांगतो, दुष्टाला अडवू नका. जो कोणी तुझ्या उजव्या गालावर मारतो, त्याच्याकडे दुसरा गाल कर;
\s5
\p
\v 40 जो तुझ्यावर आरोप करून तुझी बंडी घेऊ पाहतो त्याला तुझा अंगरखाही घेऊ दे;
\v 41 आणि जो कोणी तुला धरून एक कोस नेईल त्याच्याबरोबर दोन कोस जा.
\v 42 जो कोणी तुझ्याजवळ काही मागतो त्याला दे आणि जो तुझ्यापासून उसने घेऊ व पाहतो त्याला पाठमोरा होऊ नको.
\s5
\p
\v 43 आपल्या शेजार्‍यावर प्रीती कर’ व आपल्या वैऱ्यावर व्देष कर, असे सांगितले होते, हे तुम्ही ऐकले आहे.
\v 44 मी तर तुम्हास सांगतो, तुम्ही आपल्या वैऱ्यांवर प्रीती करा आणि जो तुमचा छळ करतात त्यांच्यासाठी प्रार्थना करा.
\v 45 अशासाठी की, तुम्ही आपल्या स्वर्गातील पित्याचे पुत्र व्हावे; कारण तो वाइटांवर व चांगल्यांवर आपला सूर्य उगवतो आणि नीतिमानांवर व अनीतिमानांवर पाऊस पाडतो.
\s प्रेम व सर्वांगपूर्ण शील
\s5
\p
\v 46 कारण जे तुमच्यावर प्रीती करतात त्यांच्यावर तुम्ही प्रीती केली तर तुमचे प्रतिफळ काय? जकातदारही तसेच करीतात ना?
\v 47 आणि तुम्ही आपल्या बंधुजनांना मात्र सलाम करीत असला तर त्यांत विशेष ते काय करता? परराष्ट्रीयही तसेच करीतात ना?
\v 48 ह्यास्तव जसा तुमचा स्वर्गीय पिता पूर्ण आहे तसे ‘तुम्ही पूर्ण व्हा’.
\s5
\c 6
\s गुप्त धर्माचरण
\p
\v 1 “लोकांनी आपली न्यायीपण पहावे म्हणून जर तुम्ही सत्कृत्ये करणार असाल तर जपा तुमच्या स्वर्गातील पित्याकडून तुम्हाला तुमचे प्रतिफळ मिळणार नाही.
\s गुप्त दानधर्म
\p
\v 2 म्हणून जेव्हा जेव्हा तू दानधर्म करतोस तेव्हा तेव्हा लोकांनी आपली स्तुती करावी म्हणून ढोंगी जसे सभास्थानात व रस्त्यात आपणापुढे कर्णा वाजवतात तसे करू नको. मी तुम्हाला खचीत सांगतो त्यांना आपले प्रतिफळ मिळालेच आहे.
\s5
\p
\v 3 म्हणून जेव्हा तुम्ही गरिबाला द्याल, तेव्हा गुप्तपणे द्या. तुमचा उजवा हात काय करतो हे तुमच्या डाव्या हाताला कळू देऊ नका.
\v 4 दान गुप्त असावे, कारण तुमच्या पित्याला ते कळते व तो त्याचा मोबदला देईल.
\s गुप्त प्रार्थना
\s5
\p
\v 5 “जेव्हा तुम्ही प्रार्थना करता तेव्हा ढोंग्यांसारखे होऊ नका. कारण आपण लोकास दिसावे म्हणून सभास्थानांमध्ये व रस्त्याच्या कोपऱ्यावर उभे राहून प्रार्थना करणे त्यांना आवडते. मी तुम्हाला खरे सांगतो की, त्यांना आपले प्रतिफळ मिळाले आहे.
\v 6 पण तुम्ही जेव्हा प्रार्थना करता तेव्हा आतल्या खोलीत जा, दार लावून घ्या. व जो तुमचा पिता गुप्त आहे त्याची प्रार्थना करा. मग तुमचा पिता, ज्याला कोणी पाहू शकत नाही तो तुम्हाला प्रतिफळ देईल.
\v 7 “आणि जेव्हा तुम्ही प्रार्थना करता तेव्हा परराष्ट्रीयांसारखी निरर्थक बडबड करू नका. कारण आपण फार बोलल्याने आपले म्हणणे ऐकले जाईल असे त्यांना वाटते.
\s5
\p
\v 8 त्यांच्यासारखे होऊ नका. तुम्हाला कशाची गरज आहे हे तुम्ही सांगण्यापूर्वी तुमच्या पित्याला माहित असते.
\s प्रभूची प्रार्थना
\p
\v 9 म्हणून जेव्हा तुम्ही प्रार्थना करता. तेव्हा तुम्ही अशी प्रार्थना करावी.
\q ‘हे आमच्या स्वर्गातील पित्या,
\q2 तुझे नाव पवित्र मानले जावो.
\q2
\v 10 तुझे राज्य येवो,
\q2 जसे स्वर्गात
\q3 तसे पृथ्वीवरही तुझ्या इच्छेप्रमाणे होवो.
\q2
\s5
\v 11 आमची रोजची भाकर आज आम्हाला दे.
\q2
\v 12 जसे आमच्याविरूध्द केलेल्या वाईटाची आम्ही क्षमा करतो
\q3 तसे आम्ही केलेल्या पापांची आम्हाला क्षमा कर,
\q2
\v 13 आम्हाला परीक्षेत आणू नकोस
\q तर आम्हाला त्या दुष्टापासून सोडव.’ [कारण की राज्य, सामर्थ्य आणि गौरवही सर्वकाळ तुझीच आहेत.]
\s5
\p
\v 14 कारण जर तुम्ही इतरांच्या चुकांची क्षमा कराल तर तुमचा स्वर्गातील पिताही तुम्हाला क्षमा करील;
\v 15 पण जर तुम्ही इतरांच्या अपराधांची क्षमा करणार नाही, तर तुमचा पिताही तुमच्या अपराधांची क्षमा करणार नाही
\s गुप्त उपास
\s5
\p
\v 16 “जेव्हा तुम्ही उपास करता तेव्हा तुम्ही ढोंग्यांसारखे चेहरा उदास करू नका. कारण आपण उपास करीत आहोत हे लोकांना दिसावे म्हणून ते आपली मुखे उदास करतात. मी तुम्हाला खरे सांगतो. त्यांना त्यांचे प्रतिफळ मिळाले आहे.
\v 17 तुम्ही जेव्हा उपास करता तेव्हा आपल्या डोक्याला तेल लावा आणि आपले तोंड धू.
\v 18 यासाठी की, तुम्ही उपास करता हे लोकांना दिसू नये तर तुमच्या गुप्त पित्याला दिसावे. मग तुमचा गुप्त पिता तुम्हाला प्रतिफळ देईल.
\s खरीखुरी संपत्ती
\s5
\p
\v 19 “येथे पृथ्वीवर स्वतःसाठी संपत्ती साठवू नका. येथे कसर व जंग लागून तिचा नाश होईल. आणि चोर घर फोडून ती चोरून नेतील.
\v 20 म्हणून स्वर्गात आपणासाठी संपत्ती साठवा.
\v 21 जेथे तुमचे धन आहे तेथे तुमचे मनही लागेल.
\s प्रकाश आणि अंधार
\s5
\p
\v 22 “डोळा शरीराचा दिवा आहे. म्हणून जर तुमचे डोळे चांगले असतील तर तुमचे सर्व शरीर प्रकाशमय होईल.
\v 23 पण जर तुमचे डोळे वाईट असतील, तर तुमचे सर्व शरीर पापाने अंधकारमय होईल. जर तुम्हाठायी असणारा अंधकार वास्तविक अंधकार आहे, तर खरोखरचा अंधार कितीतरी अंधकारमय असेल.
\v 24 “कोणालाही दोन धन्यांची चाकरी एकावेळी करणे शक्य नाही. तो एकाचा तिरस्कार करील तर दुसऱ्यावर प्रीती करील किंवा तो एका धन्याचे ऐकेल व दुसऱ्याचे ऐकणार नाही. तसेच तुम्हाला देवाची आणि पैशाची (धनाची) सेवा एकाच वेळी करता येणार नाही.
\s चिंता आणि देवावर भिस्त
\s5
\p
\v 25 “म्हणून मी तुम्हाला सांगतो की, काय खावे आणि काय प्यावे अशी आपल्या जीवाविषयी, किंवा काय पांघरावे अशी आपल्या शरीराविषयी चिंता करू नका. जीव अन्नापेक्षा अधिक महत्त्वाचा आहे आणि शरीर वस्त्रांपेक्षा अधिक महत्त्वाचे आहे.
\v 26 आकाशातील पाखरांकडे पाहा. ती पेरीत नाहीत वा कापणी करीत नाहीत किंवा गोदामात साठवूनही ठेवत नाहीत, तरी तुमचा स्वर्गातील पिता त्यांना खावयास देतो आणि तुम्ही त्यांच्यापेक्षा अधिक मौल्यवान आहात, हे तुम्हाला माहीत आहे.
\s5
\p
\v 27 आणि चिंता करून आपले आयुष्य थोडे देखील वाढवणे कोणाला शक्य आहे का?
\v 28 “आणि तुम्ही वस्त्राविषयी का काळजी करता? रानातील फुले पाहा, ती कशी वाढतात? ती कष्ट करीत नाहीत, आणि ती कपडे विणीत नाहीत,
\v 29 तरी मी तुम्हाला सांगतो की, शलमोन राजादेखील त्याच्या भर वैभवाच्या काळात यांतील एकासारखाहि सजला नव्हता.
\s5
\p
\v 30 तर अहो अल्पविश्वासी लोकांनो, रानफुल आज आहेत तर उद्या भट्टीत पडतात जर देव त्यांना असा पोशाख घालतो तर त्याहीपेक्षा विशेष असा पोशाख तुम्हाला घालणार नाही काय?
\v 31 “आम्ही काय खावे, प्यावे, पांघरावे? असे म्हणून त्यांची चिंता करू नका.
\s5
\p
\v 32 कारण ही सर्व मिळवण्याची धडपड परराष्ट्रीय लोक करत असतात, कारण तुमच्या स्वर्गातील पित्याला तुम्हाला या गोष्टींची गरज आहे हे माहीत आहे.
\v 33 तर पहिल्यांदा तुम्ही देवाचे राज्य व त्याचे नीतिमत्व मिळविण्याचा प्रयत्न करा म्हणजे त्याबरोबर यावरील सर्व गोष्टीही तुम्हाला मिळतील.
\v 34 म्हणून उद्याची चिंता करू नका. कारण प्रत्येक दिवस काही ना काही चिंता घेऊनच उगवतो. म्हणून उद्याची चिंता उद्यासाठी दूर ठेवा.
\s5
\c 7
\s इतरांचे दोष काढण्याबाबत
\p
\v 1 तुमचा न्याय करण्यात येऊ नये म्हणून तुम्ही इतरांचा न्याय करू नका.
\v 2 कारण ज्या न्यायाने तुम्ही इतरांचा न्याय करता त्याच न्यायाने तुमचा न्याय केला जाईल, आणि ज्या मापाने तुम्ही माप घालता त्याच मापाने तुम्हाला परत माप घालतील.
\s5
\p
\v 3 “तू आपल्या डोळ्यातील मुसळ लक्षात न घेता आपल्या भावाच्या डोळ्यातील कुसळ का पाहतोस?.
\v 4 अथवा तुझ्या डोळ्यांतले कुसळ मला काढू दे असे तू आपल्या भावाला कसे म्हणशील? पाहा, तुझ्या डोळ्यात तर मुसळ आहे.
\v 5 अरे ढोंग्या, पहिल्याने आपल्या डोळ्यांतले मुसळ काढून टाक म्हणजे आपल्या भावाच्या डोळयांतले कुसळ काढण्यास तुला स्पष्ट दिसेल.
\s5
\p
\v 6 “जे पवित्र ते कुत्र्यांना टाकू नका, ती उलटून तुम्हाला फाडतील आणि आपले मोती डुकरांपुढे टाकू नका; टाकाल तर ती त्यांना पायदळी तुडवतील.
\s प्रार्थना करण्यास प्रोत्साहन
\s5
\p
\v 7 “मागा म्हणजे तुम्हाला ते देण्यात येईल. शोधा म्हणजे तुम्हाला ते सापडेल, ठोका म्हणजे तुमच्यासाठी दार उघडले जाईल.
\v 8 कारण प्रत्येक जण जो मागतो त्याला मिळते, जो शोधतो त्याला सापडते, आणि जो ठोकतो, त्याच्यासाठी दार उघडले जाते.
\v 9 “तुमच्यापैकी असा कोण मनुष्य आहे की, जो आपल्या मुलाने भाकर मागितली तर त्याला दगड देईल?
\v 10 किंवा मासा मागितला, तर त्याला साप देईल?
\s5
\p
\v 11 वाईट असूनही जर तुम्हाला आपल्या मुलांना चांगल्या गोष्टी देण्याचे कळते तर तुमच्या स्वर्गातील पित्याकडे जे मागतात, त्यांच्या गरजा तो किती चांगल्या प्रकारे भागवील.
\s सुवर्णनियम
\p
\v 12 “यासाठी ज्या गोष्टी लोकांनी तुमच्यासाठी कराव्या असे तुम्हाला वाटते त्या सर्व गोष्टी तुम्हीही त्यांच्यासाठी करा. कारण नियमशास्त्राच्या व संदेष्टयांच्या शिकवणीचे सार हेच आहे.
\s दोन रस्ते
\s5
\p
\v 13 “अरूंद दरवाजाने आत जा. कारण नाशाकडे जाण्याचा दरवाजा रूंद व मार्ग पसरट आहे. आणि त्यातून आत जाणारे पुष्कळ आहेत.
\v 14 पण जीवनाकडे जाण्याचा दरवाजा अरूंद व मार्ग अडचणीचा आहे, आणि फारच थोडयांना तो सापडतो.
\s खरे व खोटे शिक्षक
\s5
\p
\v 15 “खोट्या संदेष्ट्याविषयी सावध असा. ते गरीब मेंढराचे रूप घेऊन तुमच्याकडे येतात. पण खरे सांगायचे तर ते क्रूर लांडग्यांसारखे आहेत.
\v 16 त्यांच्या करणीवरून तुम्ही त्यास ओळखाल. ज्याप्रमाणे काटेरी झाडाला द्राक्षे लागत नाहीत, किंवा रिंगणीच्या झाडाला अंजिरे येत नाहीत, त्याचप्रमाणे वाईटाला चांगले फळ येत नाही.
\v 17 प्रत्येक चांगले झाड चांगली फळे देते, पण वाईट झाड वाईट फळे देते.
\s5
\p
\v 18 चांगल्या झाडाला वाईट फळे येणार नाहीत, आणि वाईट झाडाला चांगली फळे येणार नाहीत.
\v 19 जे झाड चांगले फळ देत नाही ते तोडण्यात येते व अग्नीत टाकले जाते.
\v 20 म्हणून अशा धोकेबाज लोकांना तुम्ही त्यांच्या फळांवरून ओळखाल.
\s उक्ती आणि कृती
\s5
\p
\v 21 “जो कोणी मला वरवर प्रभू, प्रभू म्हणतो, तो प्रत्येक जण स्वर्गाच्या राज्यात जाईलच असे नाही; तर माझ्या स्वर्गातील पित्याच्या इच्छेप्रमाणे जो वागेल तोच स्वर्गाच्या राज्यात जाईल.
\v 22 त्या दिवशी मला अनेक जण म्हणतील, ‘हे प्रभू, आम्ही तुझ्या नावाने भुते काढली व तुझ्या नावाने पुष्कळ चमत्कार केले.’
\v 23 तेव्हा मी त्यांना स्पष्ट सांगेन की, मी तुम्हाला ओळखत नाही. अहो दुराचार करणाऱ्यांनो, माझ्यापासून चालते व्हा.
\s दोन पाये
\s5
\p
\v 24 “जो कोणी माझ्या सांगण्याप्रमाणे आचारण करतो तो शहाण्या माणसासारखा आहे, अशा शहाण्या माणसाने आपले घर खडकावर बांधले.
\v 25 मग जोराचा पाऊस झाला आणि पूर आला. जोराचा वारा आला. वादळात घर सापडले, पण ते पडले नाही. कारण त्याचा पाया खडकावर बांधला होता.
\s5
\p
\v 26 “जो कोणी माझीही वचने ऐकून त्याप्रमाणे आचरण करीत नाही तो कोणाएका मूर्ख माणसासारखा आहे, त्याने आपले घर वाळूवर बांधले.
\v 27 मग जोराचा पाऊस आला आणि पूर आला. जोराचा वारा सुटला. वादळवाऱ्यात ते घर सापडले आणि कोसळून पडले.”
\s5
\p
\v 28 येशूने हे सर्व बोलणे समाप्त केल्यावर असे झाले की, लोकसमुदाय त्याच्या शिक्षणाने थक्क झाला.
\v 29 कारण येशू त्यांना त्यांच्या नियमशास्त्र शिक्षकांप्रमाणे नव्हे, तर अधिकारवाणीने शिकवत होता.
\s5
\c 8
\s कुष्ठरोग्यास बरे करणे
\p
\v 1 मग तो डोंगरावरून खाली उतरल्यावर लोकांचा मोठा समुदाय त्याच्यामागे चालले.
\v 2 आणि पाहा, एक कुष्ठरोगी त्याच्याकडे आला व त्याच्या पाया पडून त्याला म्हणाला, प्रभूजी, आपली इच्छा असली तर मला शुध्द कारावयास आपण समर्थ आहात
\v 3 तेव्हा त्याने हात पुढे करून त्याला स्पर्श केला व म्हटले, माझी इच्छा आहे, शुध्द हो; लागलेच त्याचा कुष्ठरोग जाऊन तो बरा झाला.
\s5
\v 4 मग येशूने त्याला म्हटले, पाहा, हे कोणाला सांगू नको; तर जाऊन स्वतःस ‘याजकाला दाखीव’ आणि त्यांना सत्यतेची साक्ष पटावी म्हणून तुझ्या शुध्दीकरता, मोशेने नेमिलेले अर्पण वाहा.
\s शताधिपतीचा चाकर
\s5
\p
\v 5 मग येशू कफर्णहूमास आल्यावर (एक शंभर शिपायावर अधिकारी असणारा, ) शताधिपती त्याच्याकडे आला व त्याला विनंती करून म्हणाला,
\v 6 प्रभूजी, माझा नोकर पक्षाघाताने अतिशय पीडित होऊन घरात पडला आहे.
\v 7 येशू त्याला म्हणाला, मी येऊन त्याला बरे करीन.
\s5
\p
\v 8 तेव्हा शताधिपतीने उत्तर दिले की, प्रभूजी, आपण माझ्या छपराखाली यावे अशी माझी योग्यता नाही; पण शब्द मात्र बोला म्हणजे माझा नोकर बरा होईल.
\v 9 कारण मीही एक अधिकारी असून माझ्या हाताखाली शिपाई अाहेत मी एकाला जा म्हटले की तो जातो, दुसर्‍याला ये म्हटले की तो येतो, आणि माझ्या दासाला अमुक कर म्हटले की तो ते करतो.
\v 10 हे ऐकून येशूला आश्चर्य वाटले व आपल्यामागे येत असलेल्या लोकांना तो म्हणाला, मी तुम्हाला खचीत सांगतो, मला इस्त्राएलात एवढा विश्वास आढळला नाही.
\s5
\p
\v 11 मी तुम्हाला सांगतो की, ‘पूर्वेकडून व पश्चिमेकडून’ पुष्कळजण येतील आणि स्वर्गाच्या राज्यात अब्राहाम, इसहाक व याकोब ह्याच्या पंक्तीस बसतील;
\v 12 परंतु राज्याचे पुत्र बाहेरील अंधारात टाकले जातील, तेथे रडणे व दात खाणे चालेल.
\v 13 मग येशू शताधिपतीला म्हणाला, जा, तू विश्वास ठेविल्याप्रमाणे तुला मिळाले आहे, आणि त्याच घटकेस तो नोकर बरा झाला.
\s शिमोनाची सासू व इतर पुष्कळ रोगी
\s5
\p
\v 14 नंतर येशू पेत्राच्या घरात गेल्यावर त्याची सासू तापाने आजारी पडली आहे असे त्याने पाहिले.
\v 15 तेव्हा त्याने तिच्या हाताला स्पर्श केला व तिचा ताप निघाला; आणि ती उठून त्याची सेवा करू लागली.
\s5
\p
\v 16 मग संध्याकाळ झाल्यावर लोकांनी पुष्कळ भूतग्रस्तांना त्याच्याकडे आणिले; तेव्हा त्याने भुते शब्दानेच घालवली व सर्व दुखणाइतांना बरे केले.
\v 17 त्याने स्वतः आमचे विकार घेतले आणि आमचे रोग वाहिले, ’ असे जे यशया संदेष्ट्याच्याद्वारे सांगितले होते ते पूर्ण व्हावे म्हणून असे झाले.
\s शिष्य होऊ इच्छिणाऱ्यांची कसोटी
\s5
\p
\v 18 मग येशूने आपल्या सभोवती लोकसमुदाय आहे असे पाहून त्यांना पलीकडे जाण्याची आज्ञा केली.
\v 19 तेव्हा कोणीएक नियमशास्त्र येऊन त्याला म्हणाला, गुरूजी, जेथे कोठे आपण जाल तेथे मी आपल्यामागे येईन.
\v 20 येशू त्याला म्हणाला, खोकडास बि‍ळे व आकाशांतील पाखरांस घरटी आहेत, परंतु मनुष्याच्या पुत्राला डोके टेकावयास ठिकाण नाही.
\s5
\p
\v 21 मग त्याच्या शिष्यांपैकी आणखी एकजण त्याला म्हणाला, प्रभूजी, मला पहिल्याने आपल्या बापाला पुरावयास जाऊ द्या.
\v 22 येशूने त्याला म्हटले, तू माझ्यामागे ये आणि मेलेल्यांना त्याच्या मेलेल्यांना पुरू दे.
\s वादळ शांत करणे
\s5
\p
\v 23 मग तो तारवात चढल्यानंतर त्याचे शिष्य त्याच्यामागे गेले.
\v 24 तेव्हा पाहा, समुद्रांत मोठे वादळ उठले, इतके की तारू लाटांनी झाकू लागली; तो तर झोपेत होता.
\v 25 तेव्हा ते त्याच्याजवळ येऊन त्याला जागे करून म्हणाले, प्रभूजी, वाचवा. आम्ही बुडत आहोत.
\s5
\p
\v 26 तो त्यांना म्हणाला, अहो, अल्पविश्वासी, तुम्ही का घाबरला? मग उठून त्याने वारा व समुद्र ह्यास धमकावले आणि सर्व अगदी शांत झाले.
\v 27 तेव्हा त्या माणसांना नवल वाटले व ते म्हणाले, हा कोणत्या प्रकारचा माणूस आहे की वारे व समुद्रही ह्याचे ऐकतात!
\s गदरेकरांच्या प्रदेशातील भूतग्रस्त
\s5
\p
\v 28 मग तो पलीकडे गदरेकरांच्या देशात गेल्यावर दोन भूतग्रस्त कबरांतून निघून येत असताना त्याला भेटले; ते इतके अक्राळविक्राळ होते की त्या वाटेने कोणालाही जाणे शक्य नव्हते.
\v 29 तेव्हा पाहा, ते ओरडून म्हणाले, हे देवाच्या पुत्रा, ‘ तू मध्ये का पडतोस? नेमलेल्या समयापूर्वी तू आम्हाला पीडावयास येथे आला आहेस काय?’
\s5
\p
\v 30 तेथे त्यांच्यापासून दूर अंतरावर डुकरांचा मोठा कळप चरत होता.
\v 31 मग ती भुते त्याला विनंती करू लागली की, तू जर आम्हाला काढीत असलास तर त्या डुकरांच्या कळपात आम्हाला पाठवून दे.
\v 32 त्याने त्यास म्हटले, जा मग ती निघून डुकरांत शिरली; आणि पाहा, तो कळपचा कळप कड्यावरून समुद्रात धडक धावत जाऊन पाण्यात बुडून मेला.
\s5
\p
\v 33 मग चारणारे पळाले आणि त्यानी नगरात जाऊन भूतग्रस्तांच्या गोष्टीसकट सर्व वर्तमान जाहीर केले.
\v 34 तेव्हा पाहा, सर्व नगर येशूला भेटावयास निघाले आणि त्याला सीमेबाहेर जाण्याची विनंती केली.
\s5
\c 9
\s पक्षघाती मनुष्य
\p
\v 1 तेव्हा येशू तारवात बसून पलीकडे गेला व परत आपल्या नगरात आला.
\v 2 तेव्हा काही लोकांनी पक्षघात झालेल्या मनुष्याला येशूकडे आणले. तो मनुष्य बाजेवर पडून होता. येशूने त्यांचा विश्वास पाहून त्या पक्षघाती मनुष्याला म्हटले, “ मुला, धीर धर. तुझ्या पापांची क्षमा झाली आहे.”
\s5
\p
\v 3 काही नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनी हे ऐकले आणि ते आपसात म्हणाले, “हा मनुष्य तर ईश्वराची निंदा करीत आहे.”
\v 4 त्यांचे विचार ओळखून येशू म्हणाला, “तुमच्या अंतःकरणात तुम्ही वाईट विचार का करता?
\v 5 कारण, तुझ्या पापांची क्षमा झाली आहे असे म्हणणे, किंवा उठून चालू लाग, असे म्हणणे यातून कोणते सोपे आहे?
\v 6 परंतु तुम्ही हे समजून घ्यावे की, मनुष्याच्या पुत्राला, पृथ्वीवर पापांची क्षमा करण्याचा अधिकार आहे.” मग येशू त्या पक्षघाती मनुष्याला म्हणाला, “ऊठ! आपली बाज उचलून घेऊन घरी जा.”
\s5
\p
\v 7 मग तो उठून आपल्या घरी गेला.
\v 8 हे पाहून लोकसमुदाय थक्क झाला आणि ज्या देवाने माणसाला एवढा अधिकार दिला त्याचा त्यांनी गौरव केला.
\s मत्तयाला पाचारण
\p
\v 9 मग येशू तेथून पुढे निघाला, तेव्हा त्याने मत्तय नावाच्या माणसाला जकातीच्या नाक्यावर बसलेले पाहिले. तेव्हा येशू त्याला म्हणाला, “माझ्यामागे ये.” तेव्हा तो उठून त्याच्यामागे गेला.
\s5
\p
\v 10 येशू मत्तयाच्या घरी जेवत असता, पुष्कळ जकातदार व पापी आले आणि येशू व त्याचे शिष्य यांच्याबरोबर जेवायला बसले.
\v 11 परूशांनी ते पाहिले त्यांनी येशूच्या शिष्यांना विचारले, “तुमचा गुरू जकातदार व पापी यांच्याबरोबर का जेवतो?”
\s5
\v 12 येशूने त्यांना हे बोलताना ऐकले, तो त्यांना म्हणाला, “जे निरोगी आहेत त्यांना वैद्याची गरज नाही तर जे आजारी आहेत त्यांना आहे.
\v 13 मी तुम्हाला सांगतो, जा आणि याचा अर्थ काय ते शिका; ‘मला यज्ञपशूंची अर्पणे नकोत, तर दया हवी.’ मी नीतिमान लोकांना नव्हे, तर पापी लोकांना बोलावण्यास आलो आहे.”
\s5
\v 14 मग योहानाचे शिष्य त्याच्याकडे आले आणि त्यांनी त्याला विचारले, “आम्ही व परूशी पुष्कळ उपास करतो. पण तुझे शिष्य उपास करीत नाहीत. ते का?”
\v 15 येशूने त्यांना उत्तर दिले, “नवरा मुलगा (वर) सोबत असताना त्याचे वऱ्हाडी दुःखी कसे राहतील? अशी वेळ येईल जेव्हा नवऱ्या(वराला) मुलाला त्यांच्यापासून दूर केले जाईल तेव्हा ते उपास करतील.
\s5
\p
\v 16 “कोणी नव्या कापडाचे ठिगळ जुन्या कापडाला लावीत नाही, कारण ते ठिगळ त्या कापडाला फाडते व छिद्र अधिक मोठे होते.
\s5
\p
\v 17 तसेच नवा द्राक्षारस जुन्या कातडी पिशवीत कोणी घालीत नाहीत, घातला तर पिशव्या फुटतात व द्राक्षरस सांडतो आणि पिशव्या बिघडतात; तर नवा द्राक्षारस नव्या पिशव्यात घालतात. म्हणजे दोन्हीही चांगले राहतात.”
\s याईराची कन्या व रक्तस्त्रावी स्त्री
\s5
\p
\v 18 येशू दाखला सांगत असता यहूद्यांच्या सभास्थानाचा एक अधिकारी त्याच्याकडे आला व येशूच्या पाया पडून म्हणाला, “माझी मुलगी आताच मरण पावली आहे. परंतु आपण येऊन आपला हात तिच्या डोक्यावर ठेवावा म्हणजे ती पुन्हा जिवंत होईल.”
\v 19 तेव्हा येशू उठून आपल्या शिष्यांबरोबर त्याच्यामागे जाऊ लागला.
\s5
\v 20 मग पाहा, वाटेत बारा वर्षापासून रक्तस्राव होत असलेली, एक स्त्री येशूच्या मागे येऊन त्याच्या वस्त्राला शिवली.
\v 21 कारण ती आपल्या मनात म्हणत होती, “मी केवळ त्याच्या वस्त्राला शिवले तरी बरी होईन."
\v 22 तेव्हा येशूने मागे वळून तिला पाहून म्हणाला, “बाई धीर धर ! तुझ्या विश्वासाने तुला बरे केले आहे.” आणि ती स्त्री त्याच क्षणी बरी झाली.
\s5
\p
\v 23 मग येशू त्या यहूदी सभास्थानाच्या अधिकाऱ्याच्या घरात आला. तेव्हा त्याने बासरी वाजविणाऱ्या व रडून गोंधळ करणाऱ्या जमावाला पाहून म्हणू लागला,
\v 24 “वाट सोडा, कारण मुलगी मेलेली नाही; ती झोपेत आहे.” तेव्हा ते त्याला हसू लागले.
\s5
\p
\v 25 मग त्या जमावाला बाहेर पाठवल्यावर त्याने आत जाऊन तिचा हात आपल्या हातात घेतला आणि ती मुलगी उठली.
\v 26 आणि ही बातमी त्या सर्व प्रांतात पसरली.
\s दोन आंधळे
\s5
\p
\v 27 तेव्हा येशू तेथून जात असता दोन आंधळे त्याच्यामागे ओरडत चालले. म्हणू लागले, “दाविदाच्या पुत्रा, आम्हावर दया करा.”
\v 28 येशू आत गेला तेव्हा ते आंधळेही आत गेले. त्याने त्यांना विचारले. “मी तुम्हाला दृष्टि देऊ शकेन असा तुमचा विश्वास आहे का?” “होय, प्रभू, ” त्यांनी उत्तर दिले.
\s5
\p
\v 29 मग त्याने त्यांच्या डोळ्यांना स्पर्श केला आणि म्हणाला, “तुमच्या विश्वासाप्रमाणे तुमच्याबाबतीत घडो.”
\v 30 आणि त्यांना पुन्हा दृष्टि आली. येशूने त्यांना सक्त ताकीद दिली, “पाहा, हे कोणाला कळू देऊ नका.”
\v 31 परंतु ते बाहेर गेले आणि त्यांनी त्या सर्व प्रदेशात त्याची किर्ती गाजवली.
\s मुका भूतग्रस्त
\s5
\p
\v 32 मग ते तेथून निघून जात असताना लोकांनी एका मुक्या भूतबाधा झालेल्या माणसाला येशूकडे आणले.
\v 33 जेव्हा येशूने भुत काढून टाकले तेव्हा पूर्वी मुका असलेला तो मनुष्य बोलू लागला. लोकांना ह्याचे आश्चर्य वाटले व ते म्हणाले, “इस्राएलमध्ये याआधी असे कधीही पाहण्यात आले नव्हते.”
\v 35 येशू त्यांच्या सभास्थानामध्ये शिक्षण देत व राज्याचे सुवार्तेची घोषणा करत आणि सर्वप्रकारचे रोग व सर्वप्रकारचे आजार बरे करत सर्व नगरातून व सर्व गावातून फिरला.
\s ख्रिस्ताला आलेला लोकांचा कळवळा
\p
\v 36 आणि जेव्हा त्याने त्रासलेल्या असहाय्य लोकांचे समुदाय पाहिले तेव्हा त्याला त्यांचा कळवळा आला. कारण मेंढपाळ नसलेल्या मेंढरांसारखे ते गांजलेले व पांगलेले होते.
\s5
\p
\v 37 तो आपल्या शिष्यांना म्हणाला, “पीक खरोखर फार आहे, पण कामकरी थोडे आहेत.
\v 38 म्हणून पिकाच्या धन्याकडे प्रार्थना करा की, त्याने आपल्या पिकाची कापणी करायला कामकरी पाठवावेत.”
\s5
\c 10
\s बारा प्रेषित व त्यांचे काम
\p
\v 1 येशूने आपल्या बारा शिष्यांना आपल्याजवळ बोलावले, आणि त्याने त्यांना भुते घालवण्याचा अधिकार दिला. तसेच प्रत्येक आजार व दुखणी बरे करण्याचा अधिकार दिला.
\s5
\p
\v 2 बारा प्रेषितांची नावे अशी आहेत. पेत्र (ज्याला शिमोन म्हणत)आणि त्याचा भाऊ अंद्रिया, जब्दीचा मुलगा याकोब व त्याचा भाऊ योहान
\v 3 फिलिप्प व बर्थलमय, थोमा आणि मत्तय जकातदार, अल्फीचा मुलगा याकोब व तद्दय
\v 4 शिमोन कनानी व पुढे ज्याने त्याचा विश्वासघात केला तो यहूदा इस्कार्योत.
\s5
\p
\v 5 येशूने या बाराजणांना अशी आज्ञा देऊन पाठवले की यहूदीतर लोकांमध्ये जाऊ नका व शोमरोनी लोकांच्या कोणत्याही नगरात प्रवेश करू नका.
\v 6 तर त्याऐवजी इस्राएलच्या हरवलेल्या मेंढराकडे जा.
\v 7 तुम्ही जाल तेव्हा हा संदेश जाहीर करा. स्वर्गाचे राज्य जवळ आले आहे.
\s5
\p
\v 8 रोग्यांना बरे करा, मृतांना उठवा. कुष्ठरोग्यांना शुध्द करा. भुते काढा, तुम्हाला फुकट मिळाले आहे म्हणून फुकट द्या.
\v 9 तुमच्या कमरेला सोने, चांदी किंवा तांबे घेऊ नका.
\v 10 सोबत पिशवी घेऊ नका, तुमच्या प्रवासासाठी फक्त तुमचे अंगावरचे कपडे व पायातील वहाण असू द्या. अधिकचे वस्त्र किंवा वहाणा घेऊ नका. काठी घेऊ नका, कारण कामकऱ्याला आपले अन्न मिळणे आवश्यक आहे.
\s5
\p
\v 11 “ज्या कोणत्याही नगरात किंवा खेड्यात तुम्ही जाल, तेथे कोण योग्य व्यक्ति आहे याचा शोध करा आणि तेथून निघेपर्यंत त्या व्यक्तीच्या घरी राहा.
\v 12 त्या घरात प्रवेश करतेवेळी येथे शांती असो.असे म्हणा.
\v 13 जर ते घर खरोखर योग्य असेल तर तुमची शांती तेथे राहील पण जर ते घर योग्य नसेल तर तुमची शांती तुमच्याकडे परत येईल.
\s5
\v 14 आणि जो कोणी तुम्हाला स्वीकारणार नाही किंवा तुमचे शब्द ऐकणार नाही तेव्हा त्याच्या घरातून किंवा नगरातून बाहेर पडताना तुम्ही आपल्या पायाची धूळ झटकून टाका.
\v 15 मी तुम्हाला खरे सांगतो. न्यायाच्या दिवशी त्या नगरापेक्षा सदोम आणि गमोराला अधिक सोपे जाईल.
\s5
\p
\v 16 “लांडग्यांमध्ये जसे मेंढरास पाठवावे तसे मी तुम्हास पाठवत आहे, म्हणून तुम्ही सापांसारखे चतुर आणि कबुतरांसारखे निरूपद्रवी व्हा.
\v 17 माणसांविषयी सावध असा. कारण ते तुम्हाला न्यायसभेच्या स्वाधीन करतील आणि त्यांच्या सभास्थानामध्ये ते तुम्हाला फटके मारतील.
\v 18 माझ्यामुळे ते तुम्हाला राज्यपाल व राजे यांच्यासमोर आणतील. तुम्ही त्यांच्यापुढे व परराष्ट्रीयांना माझ्याविषयी सांगाल.
\s5
\p
\v 19 जेव्हा तुम्हाला अटक करतील तेव्हा काय बोलावे किंवा कसे बोलावे याविषयी काळजी करू नका. त्यावेळेला तुम्ही काय बोलायचे ते सांगितले जाईल.
\v 20 कारण बोलणारे तुम्ही नसून तुमच्या पवित्र आत्मा तुमच्याद्वारे बोलेल.
\s5
\p
\v 21 “भाऊ आपल्या भावाविरूध्द व पिता आपल्या मुलाविरूध्द उठेल आणि त्याला विश्वासघाताने मारण्यास सोपवून देईल. मुले आईवडिलांविरूध्द उठून त्यांना जिवे मारण्यास देतील.
\v 22 माझ्या नावामुळे सर्व तुमचा व्देष करतील. पण शेवटपर्यत जो टिकेल तोच तरेल.
\v 23 एका ठिकाणी जर तुम्हाला त्रास दिला जाईल, तर दुसरीकडे जा. मी तुम्हाला खरे सांगतो मनुष्याचा पुत्र येईपर्यंत इस्त्राएलच्या सर्व गावामध्ये तुमचे असे फिरणे संपणार नाही.
\s5
\p
\v 24 “शिष्य त्याच्या शिक्षकापेक्षा वरचढ नाही, किंवा नोकर मालकाच्या वरचढ नाही.
\v 25 शिष्य आपल्या शिक्षकासारखा व नोकर आपल्या मालकासारखा होणे, इतके पुरे. जर घराच्या धन्याला त्यांनी बालजबूल म्हटले तर घरातील इतर माणसांना ते किती वाईट नावे ठेवतील!”लोकांचे नको तर देवाचे भय बाळगा.
\s5
\p
\v 26 “म्हणून त्यांना भिऊ नका, कारण उघडे होणार नाही असे काही झाकलेले नाही आणि कळणार नाही असे काही गुप्त नाही.
\v 27 जे मी तुम्हाला अंधारात सांगतो ते तुम्ही प्रकाशात बोला, आणि कानात सांगितलेले जे तुम्ही ऐकता ते तुम्ही छतावरून गाजवा.
\s5
\p
\v 28 “जे शरीराला वधतात पण आत्म्याचा वध करू शकत नाहीत त्यांना भिऊ नका, तर त्यापेक्षा आत्म्याला व शरीराला जो मारू शकतो व नरकात टाकू शकतो त्याला भ्या.
\v 29 दोन चिमण्या एका पैशाला विकत नाहीत का? तरीही तुमच्या पित्याच्या इच्छेशिवाय त्यातील एकही जमिनीवर पडणार नाही.
\v 30 आणि तुमच्या डोक्यावरचे केससुध्दा त्याने मोजलेले आहेत.
\v 31 म्हणून घाबरु नका. पुष्कळ चिमण्यांपेक्षा तुम्ही अधिक मौल्यवान आहात.
\s5
\p
\v 32 “जो कोणी मनुष्यांसमोर मला स्वीकारील त्याला मीसुध्दा माझ्या स्वर्गातील पित्यासमोर स्वीकारीन.
\v 33 पण जो कोणी मनुष्यांसमोर मला नाकारील त्याला मीसुध्दा माझ्या स्वर्गातील पित्यासमोर नाकारीन.
\s5
\p
\v 34 “असे समजू नका की मी पृथ्वीवर शांतता करायला आलो आहे. मी शांतता स्थापित करायला आलो नाही तर तलवार चालवायला आलो आहे.
\v 35 मी फूट पाडायला आलो आहे, ‘म्हणजे मुलाला त्याच्या पित्याविरुध्द आणि मुलीला तिच्या आईविरुध्द सुनेला तिच्या सासूविरुध्द उभे करायला आलो आहे.
\v 36 सारांश मनुष्याच्या घरचीच माणसे त्याचे शत्रू होतील.’
\s5
\p
\v 37 “जो माझ्यापेक्षा स्वतःच्या पित्यावर किंवा आईवर अधिक प्रीती करतो, तो मला योग्य नाही. जो माझ्यापेक्षा आपल्या मुलावर, मुलीवर अधिक प्रीती करतो, तो मला योग्य नाही.
\v 38 जो आपला वधस्तंभ घेऊन माझ्यामागे येण्याचे नाकारतो, तो मला योग्य नाही.
\v 39 जो आपला जीव मिळवतो तो त्याला गमवील पण जो माझ्याकरता आपला जीव गमावतो तो त्याला मिळवील.
\s5
\p
\v 40 “जी व्यक्ति तुम्हाला स्वीकारते ती व्यक्ति मला स्वीकारते आणि ज्या पित्याने मला पाठवले त्यालाही स्वीकारते.
\v 41 जो कोणी संदेष्ट्यांचा स्वीकार त्याच्या संदेशाच्या सेवेमुळे करतो, त्याला संदेष्ट्याचे प्रतिफळ मिळेल, आणि नितीमानाला नितीमान म्हणून जो स्वीकारतो त्याला नितीमानाचे प्रतिफळ मिळेल
\s5
\p
\v 42 मी तुम्हाला खरे सांगतो की, ह्या लहानातील एकाला शिष्य म्हणून जो कोणी केवळ प्यालाभर थंड पाणी प्यायला देईल तो आपल्या प्रतिफळाला मुळीच मुकणार नाही.”
\s5
\c 11
\s बाप्तिस्मा करणारा योहान
\p
\v 1 येशूने त्याच्या बारा शिष्यांना आज्ञा सांगण्याचे संपविल्यावर तो तेथून निघाला आणि गालील प्रांतातील गावामध्ये फिरून शिकवू आणि उपदेश करू लागला
\s बाप्तिस्मा करणारा योहान
\p
\v 2 बाप्तिस्मा करणारा योहान तुरूंगात होता. त्याने ख्रिस्त करीत असलेल्या कामाविषयी ऐकले. तेव्हा त्याने आपल्या काही शिष्यांच्या हाती निरोप पाठवला.
\v 3 आणि त्याला विचारले, “जो येणार होता, तो तूच आहेस? किंवा आम्ही दुसऱ्याची वाट पाहावी? ”
\s5
\p
\v 4 येशूने उत्तर दिले, “जे तुम्ही ऐकता व पाहता ते योहानाला जाऊन सांगा.
\v 5 आंधळे पाहतात. पांगळे चालतात. कुष्ठरोगी शुध्द होतात, बहिरे ऐकतात, मेलेले उठवले जातात व गरिबांना सुवार्ता सांगण्यात येते.
\v 6 जो कोणी माझ्यामुळे अडखळत नाही तो आशीर्वादित आहे.”
\s5
\p
\v 7 मग ते जात असता येशू योहानाविषयी लोकांशी बोलू लागला, “तुम्ही वैराण प्रदेशात काय पाहायला गेला होता? वाऱ्याने हलविलेला बोरू काय?
\v 8 तुम्ही काय पाहायला गेला होता? तलम वस्त्रे घातलेल्या माणसाला पाहायला गेला होता काय? तलम वस्त्रे घालणारे राजाच्या घरात असतात.
\s5
\p
\v 9 तर मग तुम्ही बाहेर कशाला गेला होतात? संदेष्ट्याला पाहायला काय? होय. मी तुम्हाला सांगतो, आणि संदेष्ट्यांपेक्षाही अधिक मोठा असा त्याला.
\v 10 त्याच्याविषयी असे लिहिण्यात आले आहे की,
\q ‘पाहा, मी माझ्या दूताला तुझ्यापुढे पाठवतो
\q तो तुझ्यासाठी मार्ग तयार करील.’
\s5
\p
\v 11 “मी तुम्हाला खरे सांगतो की, स्त्रीयांपासून जन्मलेल्यांमध्ये बाप्तिस्मा करणारा योहान याच्यापेक्षा मोठा असा कोणी झाला नाही, तरीही स्वर्गाच्या राज्यात जो अगदी लहान आहे तो त्याच्यापेक्षा मोठा आहे.
\v 12 बाप्तिस्मा करणारा योहान याच्या दिवसापासून आतापर्यंत लोक स्वर्गाच्या राज्यावर नेटाने हल्ला करीत आहे, आणि हल्ला करणारे ते हिरावून घेतात.
\s5
\p
\v 13 कारण योहानापर्यत सर्व संदेष्टे व नियमशास्त्र यांनी भविष्य सांगितले.
\v 14 आणि जर तुम्ही ते स्वीकारण्यास तयार असाल तर येणारा एलीया तो हाच आहे.
\v 15 ज्याला ऐकायला कान आहेत तो ऐको.
\s5
\p
\v 16 “या पिढीला मी कोणती उपमा देऊ? जी बाजारात बसून आपल्या सोबत्यांना हाक मारतात त्यांच्यासारखी ही पिढी आहे. ती म्हणतात,
\v 17 ‘आम्ही तुमच्यासाठी संगीत वाजवले तरी तुम्ही नाचला नाहीत. आम्ही विलाप केला तरी तुम्ही ऊर बडवून घेतले नाही.’
\s5
\p
\v 18 योहान काही न खाता व पिता आला, पण ते म्हणतात ‘त्याला भूत लागले आहे.’
\v 19 मनुष्याचा पुत्र खातपीत आला. ते म्हणतात, ‘पाहा, हा खादाड व दारूबाज, जकातदार व पापी लोकांचा मित्र’, परंतु ज्ञानाची योग्यता त्याच्याद्वारे घडणाऱ्या योग्य गोष्टीमुळे ठरते.”
\s पश्चात्ताप न करणाऱ्या शहरांविषयी काढलेले दुःखोद्गार
\s5
\p
\v 20 तेव्हा ज्या नगरांमध्ये त्याने सर्वात जास्त चमत्कार केले होते त्या नगरातील लोकांनी पश्चात्ताप केला नाही, म्हणून येशूने त्यांना दोष दिला.
\v 21 “हे खोराजिना, तुझा धिक्कार असो, हे बेथसैदा तुझा धिक्कार असो, कारण तुमच्यामध्ये जी पराक्रमाची कृत्ये करण्यात आली ती जर सोर व सिदोन यांच्यामध्ये केली असती तर त्यांनी त्वरेने पूर्वीच गोणपाट नेसून व अंगाला राख फासून पश्चात्ताप केला असता.
\v 22 पण मी तुम्हाला सांगतो की, न्यायाच्या दिवशी सोर व सिदोन यांना तुमच्यापेक्षा अधिक सोपे जाईल.
\s5
\p
\v 23 “आणि तू कफर्णहूमा, तू आकाशापर्यंत उंच होशील काय? तू नरकापर्यंत खाली जाशील, कारण जे चमत्कार तुझ्यामध्ये करण्यात आले ते जर सदोमात करण्यात आले असते तर ते शहर आतापर्यत टिकले असते.
\v 24 पण मी तुम्हास सांगतो की, न्यायाच्या दिवशी तुमच्यापेक्षा सदोम नगराला सोपे जाईल.
\s बालसदृश मनोवृत्ती
\s5
\p
\v 25 मग येशू म्हणाला, “हे पित्या, आकाशाच्या व पृथ्वीच्या प्रभू मी तुझे उपकार मानतो. कारण तू या गोष्टी ज्ञानी व बुध्दीमान लोकांपासून गुप्त ठेवून बालकासारखे अशिक्षीत आहेत त्यांना तू प्रकट केल्या.
\v 26 होय पित्या, तू हे केलेस, कारण खरोखर तुला हेच योग्य वाटले होते.
\v 27 “माझ्या पित्याने मला सर्वकाही दिले आहे. आणि पित्यावाचून कोणी पुत्राला ओळखीत नाही, आणि पुत्रावाचून ज्याला प्रकट करायची पुत्राची इच्छा आहे त्याच्याशिवाय कोणीही पित्याला ओळखीत नाही.
\s येशूची स्वत:ची कामगिरी
\s5
\p
\v 28 “अहो जे थकलेले व ओझ्याने लादलेले असे सर्व तुम्ही मजकडे या आणि मी तुम्हाला विसावा देईन.
\v 29 माझे जू आपणावर घ्या, माझ्यापासून शिका, म्हणजे तुमच्या जीवास विसावा मिळेल.
\v 30 कारण माझे जू सोपे आहे आणि माझे ओझे हलके आहे.”
\s5
\c 12
\s शब्बाथाचे पालन
\p
\v 1 त्यावेळी एका शब्बाथ दिवशी येशू धान्याच्या शेतामधून चालला होता. शिष्याना भूक लागली होती, म्हणून ते कणसे मोडून खाऊ लागले.
\v 2 जेव्हा परूश्यांनी हे पाहिले, तेव्हा ते येशूला म्हणाले, “पाहा, तुमचे शिष्य शब्बाथ दिवशी जे करू नये ते करीत आहेत.”
\s5
\p
\v 3 तेव्हा येशूने त्यांना म्हटले, “दाविदाला व त्याच्याबरोबरच्या माणसांना भूक लागली तेव्हा त्याने काय केले, हे तुम्ही कधी वाचले नाही काय?
\v 4 तो देवाच्या मंदिरात कसा गेला आणि ज्या ‘ समर्पित भाकरी’ त्याने व त्याच्याबरोबरच्या लोकांनी खाऊ नयेत, असे करणे नियमशास्त्राच्या विरूध्द होते. फक्त याजकांनाच ती भाकर खाण्याची परवानगी होती. त्या त्यांनी कश्या खाल्ल्या?
\s5
\p
\v 5 आणि प्रत्येक शब्बाथाच्या दिवशी मंदिरातील याजक मंदिरात शब्बाथ पवित्र पाळण्याविषयीचा नियम मोडीत असत हे तुम्ही नियमशास्त्रात वाचले नाही काय?परंतु तरी ते निर्दोष असत.
\v 6 मी तुम्हाला सांगतो की, मंदिरापेक्षा महान असा कोणीतरी येथे आहे.
\s5
\p
\v 7 पवित्र शास्त्र म्हणते, ‘मला यज्ञपशूची अर्पणे नकोत, तर मला दया हवी.’ याचा खरा अर्थ तुम्हाला समजला असता तर तुम्ही या निर्दोष लोकांना दोष लावला नसता.
\v 8 “कारण मनुष्याचा पुत्र शब्बाथाचा धनी आहे.”
\s वाळलेल्या हाताचा मनुष्य
\s5
\p
\v 9 नंतर येशूने ते ठिकाण सोडले व यहूद्यांच्या सभास्थानात तो गेला.
\v 10 सभास्थानात हात वाळलेला एक मनुष्य होता. काही यहूद्यांनी येशूवर काही दोषारोप करता यावा या हेतूने त्याला विचारला, “शब्बाथ दिवशी रोग बरे करणे योग्य आहे काय?”
\s5
\p
\v 11 येशूने त्यांना उत्तर दिले, “जर तुमच्यापैकी एखाद्याकडे मेंढरू असले व शब्बाथ दिवशी ते खड्ड्यात पडले, तर तो त्याला वर काढणार नाही काय?
\v 12 तर मग मनुष्य मेंढरापेक्षा कितीतरी अधिक मौल्यवान आहे. म्हणून नियमशास्त्र लोकांना शब्बाथ दिवशी चांगले करण्याची मोकळीक देते.”
\s5
\p
\v 13 मग येशू त्या वाळलेल्या हाताच्या मनुष्याला म्हणाला, “तुझा हात पुढे सरळ कर.” त्या मनुष्याने हात लांब केला व तो हात बरा झाला आणि दुसऱ्या हातासारखाच चांगला झाला.
\s येशूला ठार मारण्याचा कट
\p
\v 14 नंतर परूश्यांनी बाहेर जाऊन त्याला कसे मारावे याविषयी मसलत केली.
\s5
\p
\v 15 परूशी काय करीत आहेत ते येशूला माहीत होते. म्हणून येशू तेथून गेला. पुष्कळ लोक येशूच्या मागे निघाले व त्याने जे कोणी रोगी होते, त्या सर्वाना बरे केले.
\v 16 आणि त्याने त्यांना निक्षून सांगितले की, तो कोण आहे, हे इतरांना सांगू नका.
\v 17 यशया संदेष्ट्याच्याद्वारे जे सांगितले गेले होते ते पूर्ण होण्यासाठी त्याने असे म्हटले.
\q
\s5
\v 18 “हा माझा सेवक, याला मी निवडले आहे.
\q मी त्याजवर प्रीती करतो, आणि त्याच्याविषयी माझा जीव संतुष्ट वाटतो.
\q मी आपला आत्मा त्याच्यावर ठेवीन,
\q आणि तो परराष्ट्रीयांना योग्य न्यायाची घोषणा करील.
\s5
\p
\v 19 तो वाद घालणार नाही किंवा ओरडणार नाही,
\q रस्त्यावर लोक त्याचा आवाज ऐकणार नाहीत.
\q
\v 20 वाकलेला बोरू तो मोडणार नाही
\q आणि मंदावलेली वात तो विझवणार नाही.
\q न्याय विजयास होईपर्यंत तो असे करील.
\q
\v 21 परराष्ट्रीय त्याच्यावर आशा ठेवतील.” येशूचे सामर्थ्य देवाकडून आहे.
\s सैतानाचे साहाय्य घेतल्याचा आरोप
\s5
\p
\v 22 मग काही माणसांनी एकाला येशूकडे आणले. तो मनुष्य आंधळा व मुका होता व त्याच्यामध्ये भूत होते. येशूने त्या माणसाला बरे केले व तो बोलू लागला व पाहू लागला.
\v 23 सर्व लोक चकित झाले, ते म्हणाले, “हा दाविदाचा पुत्र असेल काय?”
\s5
\p
\v 24 परूश्यांनी लोकांना हे बोलताना ऐकले. परूशी म्हणाले, “भुते काढण्यासाठी येशू बालजबूल सैतानाचे सामर्थ्य वापरतो आणि बालजबूल हा तर भूतांचा अधिपती आहे.”
\v 25 परूशी कसला विचार करीत आहेत ते येशूला जाणवत होते. म्हणून येशू त्यांना म्हणाला, “आपसात लढणारी राज्ये नाश पावतात व फूट पडलेले शहर किंवा घर टिकत नाही.
\s5
\p
\v 26 आणि जर सैतानच सैतानला काढतो तर त्यांच्यात मतभेद आहे, त्यांच्यात फूट आहे मग त्याचे राज्य कसे टिकेल?
\v 27 आणि मी जर बालजबूलाच्या सहाय्याने भुते काढतो तर तुमचे लोक कोणाच्या सामर्थ्याने भुते काढतात. म्हणून तुमचे स्वतःचे लोक तुमचा न्याय करतील.
\s5
\p
\v 28 परंतु मी जर देवाच्या आत्म्याच्या साहाय्याने भुते काढतो तर देवाचे राज्य तुमच्यावर आले आहे.
\v 29 किंवा एखाद्या बलवान मनुष्याच्या घरात शिरून, त्याच्या घरातील सर्व वस्तूची चोरी जर कोणाला करायची असेल तर प्रथम त्या बलवान मनुष्याला तो बांधून टाकील व मग तो चोरी करील.
\v 30 एखादा मनुष्य जर माझे समर्थन करीत नसेल, तर तो माझ्याविरुध्द आहे. जो मनुष्य माझ्याबरोबर काम करीत नाही तो माझ्याविरुध्द काम करीत आहे.
\s5
\p
\v 31 “म्हणून मी तुम्हाला सांगतो, मनुष्यांना ते करीत असलेल्या सर्व पापांची व वाईट बोलतील त्याबद्दलही क्षमा करण्यात येईल पण जर कोणी पवित्र आत्म्याविरूध्द बोलेल, तर त्याला क्षमा करण्यात येणार नाही.
\v 32 एखादा मनुष्य जर मनुष्याच्या पुत्राविरुध्द काही बोलेल तर त्याला क्षमा करण्यात येईल पण जो कोणी पवित्र आत्म्याविरूध्द बोलेल त्याला क्षमा होणार नाही. त्याला या युगातही क्षमा होणार नाही व येणाऱ्या युगातही होणार नाही.ज्या गोष्टी तुम्ही करता त्या तुम्ही कोण आहात हे दाखवितात.
\s5
\p
\v 33 “जर तुम्हाला चांगले फळ हवे असले, तर झाड चांगले करा. जर तुम्ही झाड चांगले करणार नाही. तर फळही चांगले येणार नाही. कारण झाड त्याच्या फळावरून ओळखले जाते.
\v 34 अहो सापाच्या पिल्लांनो, तुम्ही वाईट असता तुम्हाला चांगल्या गोष्टी कशा बोलता येतील? जे अंतःकरणात आहे तेच तोंडावाटे बाहेर पडते.
\v 35 चांगला मनुष्य आपल्या चांगल्या भांडारातून चांगल्या गोष्टी काढतो आणि वाईट माणूस आपल्या वाईट भांडारातून वाईट गोष्टी काढतो.
\s5
\p
\v 36 आणखी मी तुम्हास सांगतो की. जो प्रत्येक व्यर्थ शब्द लोक बोलतील त्याचा हिशेब ते न्यायाच्या दिवशी देतील.
\v 37 कारण तू आपल्या बोलण्यावरून न्यायी ठरशील आणि आपल्या बोलण्यावरूनच दोषी ठरशील.”यहूदी लोक येशूकडे पुरावा मागतात.
\s चिन्ह दाखवण्याबाबत येशूला केलेली विनंती
\s5
\p
\v 38 काही नियमशास्त्राचे शिक्षक व परूशी यांच्यापैकी काहीजणांनी येशूला म्हटले, “गुरुजी, तुमच्या हातून एखादे चिन्ह पहावे अशी आमची इच्छा आहे.”
\v 39 येशूने उत्तर दिले, “जे लोक देवाशी अप्रामाणिक आहेत, पापी आहेत असे लोक पुराव्यासाठी चमत्कार पाहू इच्छितात. पण योना संदेष्ट्याशिवाय दुसरे चिन्ह तुम्हाला मिळणार नाही.
\v 40 कारण योना जसा तीन दिवस व तीन रात्री मोठ्या माशाच्या पोटात होता तसा मनुष्याचा पुत्र तीन दिवस व तीन रात्री पृथ्वीच्या पोटात राहील.
\s5
\p
\v 41 जेव्हा तुमच्या पिढीचा न्याय होईल, तेव्हा निनवेचे लोक उभे राहतील, तुमच्याविरूध्द साक्ष देतील आणि तुम्हाला दोष देतील. कारण त्यांनी योनाच्या उपदेशावरून पश्चाताप केला. आणि आता तर तुमच्यामध्ये योनापेक्षा महान असा कोणीएक येथे आहे.
\s5
\p
\v 42 “न्यायाच्या दिवशी दक्षिणेची राणी या पिढीबरोबर उभी राहून हिला दोषी ठरवील. कारण शलमोनाचे ज्ञान ऐकायला ती पृथ्वीच्या शेवटापासून आली. आणि शलमोनापेक्षा महान असा कोणी येथे आहे.
\s अपुऱ्या सुधारणेपासून उद्भवणारे धोके
\s5
\p
\v 43 “जेव्हा अशुध्द आत्मा माणसाला सोडून बाहेर निघून जातो तेव्हा तो पाणी नसलेल्या ठिकाणाहून विसावा शोधीत फिरतो पण तो त्याला मिळत नाही.
\v 44 तेव्हा तो म्हणतो, जेथून मी आलो त्या माझ्या घरात मी परत जाईन आणि जेव्हा तो परत येतो तेव्हा ते घर रिकामे असलेले तसेच स्वच्छ व नीटनेटके असे त्याला दिसते.
\v 45 नंतर तो जाऊन आपल्यापेक्षा वाईट असे दुसरे सात आणखी आत्मे आपल्याबरोबर घेतो व ते आत शिरून त्याला झपाटतात व त्याच्यात राहतात. मग त्या माणसाची शेवटची स्थिति पहिल्यापेक्षा वाईट होते. तसेच आजच्या ह्या पापी पिढीचे होईल.”
\s प्रभू येशूचे नातलग
\s5
\p
\v 46 मग तो लोकसमुदायाबरोबर बोलत असता, त्याची आई व त्याचे भाऊ त्याच्याशी बोलण्यासाठी बाहेर वाट पाहत उभे होते.
\v 47 तेव्हा कोणीतरी त्याला म्हणाले, “तुमची आई व भाऊ बाहेर उभे आहेत. ते तुमच्याशी बोलण्याची वाट पाहत आहेत.
\s5
\p
\v 48 त्याच्याशी बोलणाऱ्याला त्याने उत्तर दिले, “कोण माझी आई? कोण माझा भाऊ?”
\v 49 मग तो आपल्या शिष्यांकडे हात करून म्हणाला, “पाहा हे माझे आई व माझे भाऊ आहेत.
\v 50 कारण माझ्या स्वर्गीय पित्याच्या इच्छेनुसार जे वागतात, तेच माझे भाऊ, बहीण आणि आई आहेत.”
\s5
\c 13
\s पेरणी करणाऱ्याचा दृष्टांत
\p
\v 1 त्या दिवशी येशू घरातून निघून समुद्रकिनार्‍याशी जाऊन बसला
\v 2 तेव्हा लोकांचे समुदाय त्याच्याजवळ जमले; म्हणून तो मचव्यात जाऊन बसला व सर्व लोक किनार्‍यावर उभे राहीले.
\s5
\p
\v 3 मग त्याने त्यांना दाखल्यांनी पुष्कळ गोष्टी सांगितल्या तो म्हणाला पाहा, पेरणारा पेरणी करावयास निघाला;
\v 4 आणि तो पेरणी करीत असता काही बी वाटेवर पडले व पाखरांनी येऊन ते खाऊन टाकले.
\v 5 काही खडकाळ जमिनीवर पडले, तेथे फारशी माती नव्हती, आणि माती खोल नसल्यामुळे ते लवकर उगवले;
\v 6 आणि सूर्य वर आला तेव्हा ते करपले व त्यास मूळ नव्हते म्हणून ते वाळून गेले.
\s5
\p
\v 7 काही काटेरी झाडांमध्ये पडले; मग काटेरी झाडानी वाढून त्याची वाढ खुंटवली.
\v 8 काही चांगल्या जमिनीत पडले; मग त्याचे कोठे शंभरपट, कोठे साठपट तर कोठे तीसपट, असे पीक आले
\v 9 ज्याला कान आहे तो ऐको.
\s दृष्टांतांचा उपयोग
\s5
\p
\v 10 मग शिष्य जवळ येऊन त्याला म्हणाले, आपण त्याच्याबरोबर दाखल्यानी का बोलता?
\v 11 त्याने त्यास उत्तर दिले, स्वर्गाच्या राज्याची गुपीते जाणण्याचे दान तुम्हास दिले आहे, परंतु त्यांना दिलेले नाही.
\v 12 कारण ज्या कोणाजवळ आहे त्याला दिले जाईल व त्याला भरपूर होईल; ज्या कोणाजवळ नाही त्याचे जे असेल ते देखील त्याच्यापासून काढून घेतले जाईल.
\s5
\p
\v 13 ह्यास्तव मी त्याच्याबरोबर दाखल्यांनी बोलतो; कारण ते पाहत असता पाहत नाहीत, आणि ऐकत असता ऐकत नाहीत व त्यांना समजतही नाही.
\v 14 यशयाचा संदेश त्याच्याविषयी पूर्ण होत आहे, तो असा की,
\q ‘ तुम्ही ऐकाल तर खरे, परंतु तुम्हाला समजणारच नाही, व
\p पाहाल तर खरे, परंतु तुम्हाला दिसणारच नाही;
\s5
\p
\v 15 कारण ह्या लोकांचे अंतःकरण जड झाले आहे,
\p ते कानानी मंद ऐकतात, आणि त्यांनी डोळे मिटून घेतले आहेत; ह्यासाठी की, त्यानी डोळ्यांनी पाहू नये, कानांनी ऐकू नये, अंतःकरणाने समजून नये आणि पुन्हा मागे फिरू नये, आणि मी त्यांना बरे करू नये.
\s5
\v 16 पण तुमचे डोळे आशीर्वादित आहेत, कारण ते पाहत आहे; आणि तुमचे कान, कारण ते ऐकत आहेत.
\v 17 मी तुम्हाला खचीत सांगतो की, तुम्ही जे पाहत आहा ते पाहावयास पुष्कळ संदेष्टे व नीतिमान जन उत्कंठित होते, तरी त्यांना पाहण्यास मिळाले नाही; आणि तुम्ही जे ऐकता ते ऐकावयास ते उत्कंठित होते, तरी त्यांना ऐकण्यास मिळाले नाही.
\s पेरणाऱ्याच्या दृष्टांताचे स्पष्टीकरण
\s5
\p
\v 18 आता तुम्ही पेरणाऱ्याचा दाखला ऐकून घ्या.
\v 19 वाटेवर पेरलेला तो हा आहे की, कोणी राज्याचे वचन ऐकतो पण ते त्याला समजत नाही, तेव्हा तो दुष्ट येऊन त्याच्या अंतःकरणात पेरलेले ते हिरावून घेतो;
\s5
\v 20 खडकावरील पेरलेला तो हा आहे की, तो वचन ऐकतो व ते लगेच आनंदाने स्विकारतो;
\v 21 परंतु त्यास मूळ नसल्याकारणाने तो थोडाच वेळ टिकतो, आणि वचनामुळे संकट आले किंवा छळ झाला म्हणजे तो लागलाच अडखळतो.
\s5
\v 22 काटेरी झाडामध्ये पेरलेला तो हा आहे की, तो वचन ऐकतो, परंतु संसाराची चिंता व द्रव्याचा मोह ही वचनाची वाढ खुंटवतात आणि तो निष्फळ होतो.
\v 23 चांगल्या जमिनीत पेरलेला तो हा आहे की, तो वचन ऐकून ते समजतो; तो फळ देतोच देतो; कोणी शंभरपट, कोणी साठपट, तर कोणी तीसपट असे देतो.
\s निदणाचा दृष्टांत
\s5
\p
\v 24 त्याने त्याच्यापुढे दुसरा एक दाखला मांडला. कोणी एका मनुष्याने आपल्या शेतात चांगले बी पेरले त्याच्यासारखे स्वर्गाचे राज्य आहे.
\v 25 लोक झोपेत असताना त्याचा शत्रू येऊन गव्हामध्ये निदण पेरून निघून गेला;
\v 26 पण जेव्हा पाला फुटला व दाणे आले तेव्हा निदण हि दिसले.
\s5
\v 27 तेव्हा घरधन्याच्या दासांनी येऊन त्याला म्हटले, महाराज, आपण आपल्या शेतामध्ये चांगले बी पेरले ना? तर मग त्यात निदण कोठून आले?
\v 28 तो त्यांना म्हणाला हे काम कोणा शत्रूचे आहे. दासांनी त्याला म्हटले, तर आम्ही जाऊन ते काढून टाकावे अशी आपली इच्छा आहे काय?
\s5
\v 29 तो म्हणाला, नाही. तुम्ही निदण गोळा करताना त्याच्याबरोबर कदाचित गहूहि उपटाल.
\v 30 कापणीपर्यंत दोन्ही बरोबर वाढू द्या; मग कापणीच्या वेळेस मी कापणाऱ्यास सांगेन की, पहिल्याने निदण गोळा कराव जाळण्यासाठी त्याच्या पेढ्या बांधा; परंतु गहू माझ्या कोठारात साठवा.
\s मोहरीचा दाणा व खमीर ह्यांचे दृष्टांत
\s5
\p
\v 31 त्याने त्याच्यापुढे आणखी एक दाखला मांडला की, स्वर्गाचे राज्य मोहरीच्या दाण्यासारखे आहे; तो कोणाएका मनुष्याने घेऊन आपल्या शेतात लावला;
\v 32 तो तर सर्व दाण्यामध्ये लहान आहे; तरी वाढल्यावर भाज्यांपेक्षा मोठा होऊन त्याचे असे झाड होते की, ‘ आकाशातील पाखरे’ त्याच्या फांद्यात वस्ती करतात’
\s5
\v 33 त्याने त्यांना आणखी एक दाखला सांगितला की, स्वर्गाचे राज्य खमिरासारखे आहे; ते एका स्त्रीने घेऊन तीन मापे पीठामध्ये लपवून ठेवले, तेणेकरून शेवटी ते सर्व पीठ फुगून गेले.
\s5
\v 34 ह्या सर्व गोष्टी येशूने दाखल्यानी लोकसमुदायाला सांगितल्या आणि दाखल्यावाचून तो त्याच्याबरोबर काही बोलला नाही;
\v 35 ह्यासाठी की, संदेष्ट्याच्याद्वारे जे सांगितले होते ते पूर्ण व्हावे; ते असे की दाखले सांगायला मी आपले तोंड उघडीन; जगाच्या स्थापनेपासून गुप्त राहिलेल्या गोष्टी मी बोलून दाखवीन’.
\s निदणाच्या दृष्टांताचे स्पष्टीकरण
\s5
\p
\v 36 नंतर तो लोकसमुदायास निरोप देऊन घरात गेला; तेव्हा त्याचे शिष्य त्याच्याकडे येऊन म्हणाले, शेतातल्या निदणाच्या दाखल्याची आम्हाला फोड करून सांगा.
\v 37 त्याने उत्तर दिले की, चांगले बी पेरणारा हा मनुष्याचा पुत्र आहे.
\v 38 शेत हे जग आहे; चांगले बी हे राज्याचे पुत्र आहेत; निदण हे त्या दुष्टाचे पुत्र आहेत;
\v 39 ते पेरणारा शत्रू हा सैतान आहे; कापणीही युगाची समाप्ती आहे; आणि कापणारे हे देवदूत आहेत;
\s5
\v 40 तेव्हा जसे निदण गोळा करून अग्नीत जाळतात तसे युगाच्या समाप्तीस होईल.
\v 41 मनुष्याचा पुत्र आपल्या देवदूतांना पाठवील, आणि त्याच्या राज्यातून अडखळण करणाऱ्या सर्व वस्तू व अन्याय करणार्‍यांना’ जमा करील,
\v 42 आणि त्यांना अग्नीच्या भट्टीत टाकतील; तेथे रडणे व दात खाणे चालेल.
\v 43 तेव्हा ‘नीतिमान’ आपल्या पित्याच्या राज्यात सूर्यासारखे ‘ प्रकाशतील’. ज्याला कान आहेत तो ऐको.
\s ठेव, मोती व जाळे ह्यांचे दृष्टांत
\s5
\p
\v 44 स्वर्गाचे राज्य शेतात लपवलेल्या ठेवीसारखे आहे, ती कोणाएका मनुष्याला सापडली आणि त्याने ती लपवून ठेवली. मग आनंदाच्या भरात त्याने जाऊन, आपले सर्वस्व विकले आणि ते शेत विकत घेतले.
\v 45 आणखी, स्वर्गाचे राज्य चांगल्या मोत्याचा शोध करणाऱ्या कोणाएका व्यापारासारखे आहे;
\v 46 त्याला एक अति मोलवान् मोती आढळले; मग त्याने जाऊन आपले सर्वस्व विकले आणि ते विकत घेतले.
\s5
\v 47 आणखी, स्वर्गाचे राज्य समुद्रात टाकलेल्या एखाद्या जाळ्यात सर्वप्रकारचे जीव एकत्र सापडतात त्यासारखे आहे;
\v 48 ते भरलेल्या माणसानी ते किनार्‍याकडे ओढले आणि बसून जे चांगले ते भांड्यात जमा केले, वाईट ते फेकून दिले.
\s5
\v 49 तसे युगाच्या समाप्तीस होईल; देवदूत येऊन नीतिमानातून दुष्टांना वेगळे करतील.
\v 50 आणि त्यांना अग्नीच्या भट्टीत टाकतील; तेथे रडणे व दात खाणे चालेल.
\s5
\v 51 तुम्हाला ह्या सर्व गोष्टी समजल्या काय? ते त्याला म्हणाले, हो.
\v 52 तेव्हा तो त्यांना म्हणाला, प्रत्येक नियमशास्त्राचा शिक्षक जो स्वर्गाच्या राज्याचा शिष्य झाला आहे तो आपल्या भांडारातून नव्या जुन्या गोष्टी काढणार्‍या माणसासारखा आहे.
\s नासरेथात येशूचा अव्हेर
\p
\v 53 नंतर असे झाले की, हे दाखले सांगण्याचे समाप्त केल्यावर येशू तेथून निघाला.
\s5
\v 54 आणि स्वतःच्या गावी आल्यावर त्याने त्याच्या सभास्थानात त्यांना अशी शिकवण दिली की ते आश्चर्यचकित होऊन म्हणाले, हे ज्ञान व अद्भूत कृत्ये करण्याचे हे सामर्थ्य ह्या माणसाला कोठून मिळते?
\v 55 हा सुताराचा पुत्र ना? ह्याच्या आईला मरीया म्हणतात ना? याकोब, योसे, शिमोन, व यहूदा, हे ह्याचे भाऊ ना?
\v 56 ह्याच्या बहि‍णी, त्या सर्व आपणाबरोबर नाहीत काय? मग ते सर्व ह्याला कोठून?
\s5
\v 57 असे ते त्याच्याविषयी अडखळले. येशूने त्यास म्हटले, संदेष्ट्याला आपला देश व आपले घर ह्यात मात्र सन्मान मिळत नाही.
\v 58 तेथे त्यांच्या अविश्वासामुळे त्याने फारशी अद्भूत कृत्ये केली नाहीत.
\s5
\c 14
\s बाप्तिस्मा करणाऱ्या योहानाचा मृत्यु
\p
\v 1 त्यावेळी प्रांताधिपती हेरोदाने येशूची किर्ती ऐकली.
\v 2 तेव्हा त्याने आपल्या नोकरांना म्हटले. “येशू हा बाप्तिस्मा करणारा योहान आहे. त्याला मेलेल्यातून उठविण्यात आले आहे म्हणून ह्याच्याठायी सामर्थ्य कार्य करीत आहे.”
\s5
\p
\v 3 हेरोदाने आपला भाऊ फिलिप्प याची पत्नी हेरोदिया हिच्यामुळे योहानाला अटक करून तुरूंगात टाकले होते.
\v 4 कारण योहान त्याला सांगत होता, “तू हेरोदियाला पत्नी बनवणे योग्य नाही.”
\v 5 हेरोद त्याला मारावयास पाहत होता, पण तो लोकांना भीत होता कारण लोकांचा असा विश्वास होता की, योहान संदेष्टा आहे.
\s5
\p
\v 6 हेरोदाच्या वाढदिवशी हेरोदियाच्या मुलीने दरबारात नाच करून हेरोदाला खूश केले.
\v 7 त्यामुळे त्याने शपथ वाहून ती जे काही मागेल ते देण्याचे अभिवचन तिला दिले.
\s5
\p
\v 8 तिच्या आईच्या सांगण्यावरून ती म्हणाली, "बाप्तिस्मा करणारा योहानाचे शीर तबकात घालून मला इथे आणून द्या.”
\v 9 हेरोद राजाला फार वाईट वाटले. तरी त्याने आपल्या शपथपूर्वक दिलेल्या वचनामुळे व आमंत्रित लोकांमुळे ते द्यावयाची आज्ञा केली.
\s5
\p
\v 10 आणि त्याने तुरुंगात माणसे पाठवून योहानाचे शीर उडवले.
\v 11 मग त्यांनी त्याचे शीर तबकात घालून त्या मुलीला आणून दिले. तिने ते आपल्या आईकडे आणले.
\v 12 मग त्याच्या शिष्यांनी येऊन त्याचे प्रेत उचलून नेले व त्याला पुरले, आणि त्यांनी जाऊन जे घडले ते येशूला सांगितले.
\s पाच हजारांना भोजन
\s5
\p
\v 13 मग ते ऐकून येशू तेथून नावेत बसून निवांत जागी निघून गेला. हे ऐकून लोकसमुदाय नगरांतून त्याच्यामागे पायीपायी गेले.
\v 14 मग जेव्हा त्याने मोठा लोकसमुदाय पाहिला. तेव्हा त्याला त्यांच्याबद्दल कळवळा आला व जे आजारी होते त्यांना त्याने बरे केले.
\s5
\p
\v 15 मग संध्याकाळ झाल्यावर त्याचे शिष्य त्याच्याकडे आले आणि म्हणाले, “ही अरण्यातील जागा आहे आणि भोजनाची वेळ होऊन गेली आहे. लोकांनी गावामध्ये जाऊन स्वतःकरता अन्न विकत घ्यावे म्हणून त्यांना पाठवून द्या.”
\s5
\p
\v 16 परंतु येशू त्यांना म्हणाला, “त्यांना जाण्याची गरज नाही. तुम्हीच त्यांना काही खायला द्या.”
\v 17 ते त्याला म्हणाले, आमच्याजवळ केवळ“पाच भाकरी व दोन मासे आहेत.”
\v 18 तो म्हणाला, “ते माझ्याकडे आणा.”
\s5
\p
\v 19 मग लोकांना गवतावर बसण्याची आज्ञा केली. त्याने त्या पाच भाकरी व दोन मासे घेऊन वर आकाशाकडे पाहून त्यावर आशीर्वाद मागितला. नंतर त्याने भाकरी मोडून शिष्यांना दिल्या व शिष्यांनी लोकास दिल्या.
\v 20 ते सर्व जेवून तृप्त झाले. मग त्या उरलेल्या तुकड्यांच्या त्यांनी बारा टोपल्या भरून घेतल्या.
\v 21 जेवणारे सुमारे पाच हजार पुरूष होते.शिवाय स्त्रिया व मुले होतीच.
\s येशू समुद्रावरून चालतो
\s5
\p
\v 22 मी लोकसमुदायास निरोप देत आहे तो तुम्ही तारवात बसून माझ्यापुढे पलीकडे जा असे म्हणून त्याने लगेच शिष्यांना पाठवून दिले.
\v 23 लोकांना पाठवून दिल्यावर तो प्रार्थना करण्यास एकांत ठिकाणी डोंगरावर गेला, रात्र झाली तेव्हा तो तेथे एकटाच होता.
\v 24 पण तारू समुद्राच्यामध्ये होते इकडे वारा विरूध्द दिशेने, वाहत असल्यामुळे तारू लाटांनी हेलकावत होते. व त्यामुळे ते तिच्यावर ताबा ठेवू शकत नव्हते.
\s5
\p
\v 25 तेव्हा रात्रीच्या चवथ्या प्रहरी(म्हणजे पहाटे तीन वाजता)येशू त्याच्याकडे आला.तो समुद्रावरून चालत होता.
\v 26 शिष्य त्याला पाण्यावरून चालताना पाहून घाबरून गेले, व म्हणाले, " हे भूत आहे" आणि ते भिऊन ओरडले
\v 27 पण येशू लगेच त्यांना म्हणाला, धीर धरा, मी आहे; भिऊ नका.
\s5
\p
\v 28 पेत्र म्हणाला, प्रभूजी जर आपण असाल तर मला पाण्यावरून आपणाकडे येण्यास सांगा.
\v 29 येशू म्हणाला, “ये.”मग पेत्र तारवातून उतरून व पाण्यावर चालत येशूकडे जाऊ लागला.
\v 30 पण तो पाण्यावर चालत असताना जोराचा वारा पाहून तो भ्याला आणि बुडू लागला असता ओरडून म्हणाला “प्रभूजी, मला वाचवा.”
\s5
\p
\v 31 आणि लगेच येशूने आपला हात पुढे करून त्याला धरले व म्हटले, “अरे अल्पविश्वासी, तू संशय का धरलास?”
\v 32 मग येशू व पेत्र नावेत गेल्यावर वारा थांबला.
\v 33 तेव्हा जे शिष्य नावेत होते ते त्याला नमन करून म्हणाले, “तुम्ही खरोखर देवाचे पुत्र आहात.”
\s5
\p
\v 34 नंतर ते पलीकडे गनेसरेताच्या भागात गेले.
\v 35 तेथील लोकांनी येशूला आेळखून व सभोवतालच्या सर्व प्रदेशात निरोप पाठवला व त्यांनी सर्व प्रकारच्या आजाऱ्यांस त्याच्याकडे आणले.
\v 36 आणि आम्हाला आपल्या वस्त्राच्या काठाला स्पर्श करू द्यावा, अशी विनंती केली, तेव्हा जितक्यांनी स्पर्श केला तितके बरे झाले.
\s5
\c 15
\s मानवी संप्रदाय व येशूची शिकवण
\p
\v 1 तेव्हा यरुशलेमेहून काही परूशी व नियमशास्त्राचे शिक्षक येशूकडे आले व म्हणाले,
\v 2 “तुमचे शिष्य वाडवडिलांनी घालून दिलेले नियम का पाळत नाहीत? कारण तुमचे शिष्य जेवणापूर्वी हात धूत नाहीत.”
\v 3 येशूने त्यास उत्तर देऊन म्हटले, “ तुम्ही तुमच्या परंपरा चालवण्यासाठी देवाची आज्ञा का मोडता?
\s5
\p
\v 4 कारण देवाने सांगितले आहे की, ‘तुझ्या आईवडिलांचा मान राख’ आणि जो कोणी आपल्या आईवडिलांबद्दल वाईट बोलतो, ‘त्याला जिवे मारावे.’
\v 5 पण तुम्ही म्हणता, जो कोणी पित्याला किंवा आईला म्हणेल की, मला तुझ्यासाठी जे काही देणे भाग होते, ते मी देवाला अर्पण केले आहे
\v 6 ते देवाचे नियमशास्त्र मोडीत आहेत की आपल्या वडिलांचा व आईचा सन्मान करू नये. याप्रकारे तुम्ही आपल्या अशा परंपरेने देवाचे वचन रद्द केले आहे.
\s5
\p
\v 7 अहो ढोंग्यानो, तुम्हाविषयी यशया संदेष्ट्यांने योग्य सांगितले आहे. तो म्हणतो.
\q
\v 8 ‘हे लोक, ओठांनी माझा सन्मान करतात.
\q पण त्यांचे अंतःकरण माझ्यापासून दूर आहे.
\q
\v 9 आणि ते माणसाचे नियम आपली धर्मतत्त्वे म्हणून शिकवतात
\q आणि व्यर्थच माझी उपासना करतात.’
\s5
\p
\v 10 तेव्हा लोकांना आपल्याजवळ बोलावून त्याने म्हटले, “ऐका व समजून घ्या.
\v 11 जे तोंडाद्वारे आत जाते ते माणसाला अशुध्द करीत नाही, पण जे तोंडातून बाहेर निघते तेच माणसाला अशुध्द करते.”
\s5
\p
\v 12 नंतर शिष्य जवळ येऊन त्याला म्हणाले, “परूश्यांनी जेव्हा हे ऐकले तेव्हा ते रागावले हे आपणाला कळले काय?
\v 13 पण त्याने उत्तर देऊन म्हटले, “प्रत्येक रोप जे माझ्या स्वर्गातील पित्याने लावले नाही ते उपटले जाईल.
\v 14 त्यांना जाऊ द्या. ते आंधळे वाटाडे आहेत. जर एका आंधळ्याने दुसऱ्या आंधळ्याला वाट दाखवण्याचा प्रयत्न केला तर दोघेही खड्ड्यात पडतील.”
\s5
\p
\v 15 पेत्र म्हणाला, “आमच्यासाठी हा दाखला स्पष्ट करून सांगा.”
\v 16 “तुम्ही अजूनही असमजदार आहात काय?” येशूने त्यांना विचारले.
\v 17 “जे काही तोंडात जाते ते सर्व पोटात जाते व मग शौचकूपातून बाहेर टाकले जाते. हे तुम्हाला अजून समजत नाही काय?
\s5
\p
\v 18 परंतु ज्या गोष्टी तोंडातून बाहेर निघतात त्या अंतःकरणातून येतात व त्याच माणसाला अशुध्द करतात.
\v 19 कारण वाईट विचार, खून, व्यभिचार, जारकर्मे, खोट्या साक्षी, निंदा ही अंतःकरणातून बाहेर निघतात.
\v 20 माणसाला अशुध्द करणाऱ्या याच गोष्टी आहेत.परंतु न धुतलेल्या हाताने खाण्याने माणूस अशुध्द होत नाही.”
\s एक परराष्ट्रीय भूतग्रस्त मुलगी
\s5
\p
\v 21 नंतर येशू तेथून निघून सोर व सीदोनच्या भागात गेला.
\v 22 तेव्हा एक कनानी स्त्री त्या भागातून येशूकडे आली. ती स्त्री ओरडून म्हणाली, “प्रभू, दाविदाच्या पुत्रा, माझ्यावर दया करा. माझी मुलगी भूताने फार पिडलेली आहे.
\v 23 पण येशूने तिला एका शब्दानेही उत्तर दिले नाही, तेव्हा त्याच्या शिष्यांनी येऊन त्याला विनंति केली, “तिला पाठवून द्या, कारण ती आमच्या मागे ओरडत येत आहे.”
\s5
\p
\v 24 पण येशूने उत्तर दिले, “मला देवाने फक्त इस्राएलाच्या हरवलेल्या मेढरांकडे पाठवले आहे.”
\v 25 मग ती स्त्री पुन्हा येशूकडे आली, ती येशूच्या पाया पडली व म्हणाली, “प्रभूजी, मला मदत करा.”
\v 26 परंतु त्याने म्हटले, “मुलाची भाकर घेऊन कुत्र्यास टाकणे बरे नाही.”
\s5
\p
\v 27 ती स्त्री म्हणाली, “होय प्रभूजी, परंतु तरीही कुत्रीही आपल्या धन्याच्या मेजावरून पडलेला चूरा खातात.”
\v 28 तेव्हा येशूने तिला उत्तर दिले, “बाई, तुझा विश्वास मोठा आहे. तुझ्या इच्छेप्रमाणे तुला प्राप्त होवो.” आणि त्याचवेळी तिची मुलगी बरी झाली.
\s5
\p
\v 29 नंतर येशू तेथून निघून गालील सरोवराजवळ आला व येशू डोंगरावर चढून तेथे बसला.
\v 30 मग पुष्कळ लोक त्याच्याकडे आले, त्यांनी आपल्याबरोबर लुळे, पांगळे, आंधळे, बहिरे व इतर अनेक लोकांना आणले होते आणि त्यांनी त्या आजाऱ्यांना येशूच्या पायावर ठेवले. तेव्हा त्याने त्यांना बरे केले.
\v 31 मुके बोलू लागले, व्यंग असलेले चांगले झाले, लंगडे चालू लागले, आंधळे पाहू लागले. हे पाहून लोक थक्क झाले, आणि त्यांनी इस्राएलाच्या देवाचे गौरव केले.
\s चार हजारांना भोजन
\s5
\p
\v 32 मग येशूने आपल्या शिष्यांना आपल्याजवळ बोलावून म्हटले, “मला लोकांचा कळवळा येतो. कारण ते आज तीन दिवसांपासून माझ्याबरोबर राहिले आहेत आणि त्यांच्याकडे खायला काही नाही, आणि त्यांना उपाशी पाठवावे अशी माझी इच्छा नाही. कारण ते वाटेत कदाचित कासावीस होतील.”
\v 33 शिष्य त्याला म्हणाले, “एवढ्या मोठ्या लोकसमुदायाला तृप्त करावे इतक्या भाकरी ह्या दूर रानात आमच्याजवळ कोठून असणार?”
\v 34 तेव्हा येशू म्हणाला, “तुमच्याजवळ किती भाकरी आहेत?”ते म्हणाले, “आमच्याकडे सात भाकरी आहेत व काही मासे आहेत.”
\v 35 मग त्याने लोकांना जमिनीवर बसविण्याची आज्ञा केली.
\s5
\p
\v 36 मग त्या सात भाकरी व मासे घेऊन त्याने देवाचे उपकार मानले व त्या भाकरी मोडल्या व शिष्यांना दिल्या व शिष्यांनी लोकांना दिल्या.
\v 37 तेव्हा ते सर्व जेवून तृप्त झाले आणि त्यांनी उरलेल्या तुकड्यांनी भरलेल्या सात टोपल्या गोळा केल्या.
\v 38 आणि जेवणारे, स्त्रिया व लेकरे सोडून चार हजार पुरूष होते.
\v 39 मग समुदायास निरोप दिल्यावर तो तारवात बसून मगदानाच्या प्रदेशात गेला.
\s5
\c 16
\s चिन्हासाठी विनंती व तिला येशूचा नकार
\p
\v 1 परूशी आणि सदूकी यांना येशूची परीक्षा पाहायची होती म्हणून ते येशूकडे आले, व आम्हाला आकाशातून चिन्ह दाखवा अशी मागणी त्यांनी केली.
\v 2 परंतु त्याने त्यांना उत्तर दिले, “तुम्ही संध्याकाळ झाली असता म्हणता आजचे हवामान चांगले असेल कारण आकाश तांबूस आहे,
\s5
\p
\v 3 आणि तुम्ही सकाळी म्हणता, आज वादळ होईल कारण आभाळ तांबूस व गडद आहे. तुम्हाला आकाशाचे स्वरूप ओळखता येते, पण काळाची लक्षणे ओळखता येत नाहीत?
\v 4 दुष्ट व देवाशी अप्रामाणिक असणारी पिढी चिन्ह शोधते, पण तिला योना संदेष्ट्याशिवाय दुसरे चिन्ह दिले जाणार नाही.” मग तो त्यांना सोडून गेला.
\s असमंजसपणाबद्दल शिष्यांचा निषेध
\s5
\p
\v 5 येशू आणि त्याचे शिष्य सरोवराच्या पलीकडे गेले तेव्हा भाकरी घ्यायला विसरले.
\v 6 तेव्हा येशू त्यांना म्हणाला, “परूशी व सदूकी यांच्या खमिराविषयी सावध असा.”
\v 7 तेव्हा ते आपसात विचार करून म्हणाले, “आपण भाकरी घेतल्या नाहीत म्हणून ते असे म्हणत आहे.”
\v 8 पण येशूने हे ओळखून म्हटले, “अहो अल्पविश्वासू, आपण भाकरी घेतल्या नाहीत असा विचार तुम्ही आपसामध्ये का करता?
\s5
\p
\v 9 तुम्हाला अजून आठवत नाही काय? पाच भाकरीनी पाच हजार लोकांना जेवू घातले ते, आणि त्यानंतर तुम्ही किती टोपल्या उचलून घेतल्या ते तुम्हाला आठवत नाही काय?
\v 10 तसेच चार हजारांच्या जेवणाला सात भाकरी, आणि तुम्ही किती टोपल्या उचलून घेतल्या हे तुम्हाला आठवत नाही काय?
\s5
\p
\v 11 मी भाकरी विषयी तुम्हाला बोललो नाही, तर परूशी व सदूकी यांच्या खमिराविषयी सावध राहा, असे म्हणालो, हे तुम्हाला कसे समजत नाही?
\v 12 तेव्हा त्यांना समजले की, त्याने त्यांना भाकरीच्या खमिराविषयी सावध राहण्यास सांगितले नव्हते तर परूशी आणि सदूकी यांच्या शिकवणुकीविषयी सावधान राहायला सांगितले होते.
\s येशू हा ख्रिस्त असल्याची पेत्राने दिलेली कबुली
\s5
\p
\v 13 येशू फिलिप्पाच्या कैसरिया या भागाकडे गेला. तो त्याच्या शिष्यांना म्हणाला, “मनुष्याच्या पुत्राला लोक कोण म्हणून म्हणतात?”
\v 14 आणि ते म्हणाले, “काही बाप्तिस्मा करणारा योहान, तर कित्येक एलीया तर दुसरे काही यिर्मया किंवा संदेष्ट्यापैकी एक असे म्हणतात.”
\v 15 मग येशू त्यांना म्हणाला, “पण तुम्ही मला कोण म्हणून म्हणता?”
\v 16 शिमोनाने उत्तर दिले, “तू ख्रिस्त, जिवंत देवाचा पुत्र आहेस.”
\s5
\p
\v 17 येशू म्हणाला, “शिमोन, बार्येाना, तू आशीर्वादित आहेस कारण रक्त व मांस यांनी तुला हे उघड केले नाही, तर माझा पिता जो स्वर्गात आहे त्याने तुला हे उघड केले.
\v 18 आणखी मी तुला असे सांगतो की, तू पेत्र आहेस आणि या खडकावर मी आपली मंडळी रचीन. आणि तिच्यापुढे मृतलोकाच्या द्वारांचे कांहींच चालणार नाही.
\s5
\p
\v 19 मी तुला स्वर्गाच्या राज्याच्या किल्ल्या देईन आणि पृथ्वीवर जे काही तू बांधशील ते स्वर्गात बांधले जाईल आणि पृथ्वीवर जे काही तू मोकळे करशील ते स्वर्गात मोकळे केले जाईल.
\v 20 तेव्हा त्यानी शिष्यांना निक्षून सांगितले की, मी ख्रिस्त आहे ते तुम्ही कोणालाही सांगू नका.
\s स्वत:चे मरण व पुनरूत्थान ह्याविषयीचे येशूचे भविष्य
\s5
\p
\v 21 तेव्हापासून येशू ख्रिस्त आपल्या शिष्यांना सांगू लागला की, आपण यरुशलेमेला जाऊन वडील, यहूदी नेते व मुख्य याजक आणि नियमशास्राच्या शिक्षक यांच्याकडून पुष्कळ दुःखे सोसावी व जिवे मारले जावे व तिसऱ्या दिवशी पुन्हा उठवले जावे याचे अगत्य आहे.
\v 22 तेव्हा पेत्राने त्याला एका बाजूला घेऊन निषेध करून म्हटले, “प्रभू, तुझ्यापासून हे दूर असो. असे तुला कधीही होणारच नाही!”
\v 23 परंतु तो वळून पेत्राला म्हणाला, “अरे सैताना, माझ्यामागे हो, तू मला अडखळण आहेस. कारण तू देवाच्या गोष्टींकडे लक्ष लावीत नाहीस तर मनुष्यांच्या गोष्टींकडे लक्ष लावतोस.”
\s आत्मत्यागाचे आमंत्रण
\s5
\p
\v 24 तेव्हा येशूने आपल्या शिष्यांना म्हटले, “जर कोणी माझ्यामागे येऊ इच्छित असेल तर त्याने स्वतःला नाकारावे आणि आपला वधस्तंभ उचलून घ्यावा व माझ्यामागे यावे.
\v 25 कारण जो कोणी आपला जीव वाचवू इच्छितो तो त्याला गमावील पण जो माझ्याकरता आपला जीव गमावील तो त्याला मिळवील.
\v 26 जर मनुष्याने सर्व जग मिळविले आणि आपला जीव गमावला तर त्याला काय लाभ? किंवा मनुष्य आपल्या जीवाचा काय मोबदला देईल?
\s5
\p
\v 27 कारण मनुष्याचा पुत्र आपल्या पित्याच्या वैभवात आपल्या स्वर्गदूतांसहित येईल त्यावेळी आणि तेव्हा तो प्रत्येकाला ज्याच्या त्याच्या कामाप्रमाणे मोबदला देईल.
\v 28 मी तुम्हाला खरे सांगतो की, येथे उभे राहणाऱ्यातले काहीजण असे आहेत की, ते मनुष्याच्या पुत्राला त्याच्या राज्यात येताना पाहतील तोपर्यंत त्यांना मरणाचा अनुभव येणारच नाही
\s5
\c 17
\s येशूचे रूपांतर
\p
\v 1 मग सहा दिवसांनंतर येशूने पेत्र, याकोब व त्याचा भाऊ योहान यांना आपल्याबरोबर घेतले व त्यांना एका उंच डोंगरावर एकांती नेले.
\v 2 तेव्हा त्यांच्यादेखत त्याचे रूप पालटले. त्याचे तोंड सूर्यासारखे प्रकाशले आणि त्याची वस्त्रे प्रकाशासारखी पांढरी शुभ्र झाली.
\s5
\p
\v 3 तेव्हा पाहा, मोशे व एलीया हे त्याच्याशी बोलत असताना त्यांना दिसले.
\v 4 पेत्र येशूला म्हणाला, “प्रभू, येथे असणे हे आपणासाठी बरे आहे. आपली इच्छा असेल तर मी येथे तीन मंडप करतो, एक आपल्यासाठी एक मोशेसाठी व एक एलीयासाठी.”
\s5
\p
\v 5 तो बोलत आहे तो, पाहा, इतक्यात, एका तेजस्वी मेघाने त्यांच्यावर सावली केली, आणि त्या मेघातून अशी वाणी झाली की, “हा माझा प्रिय पुत्र आहे, याजविषयी मी संतुष्ट आहे, याचे तुम्ही ऐका.”
\v 6 येशूबरोबर असलेल्या शिष्यांनीही वाणी ऐकली. तेव्हा ते जमिनीवर पालथे पडले कारण ते फार घाबरले होते.
\v 7 तेव्हा येशूजवळ येऊन त्यांना स्पर्श करून म्हणाला, “उठा! घाबरू नका.”
\v 8 मग त्यांनी आपले डोळे उघडले आणि वर पाहिले तेव्हा त्यांना येशूशिवाय दुसरे कोणीही दिसले नाही.
\s5
\p
\v 9 नंतर ते डोंगरावरून खाली उतरत असताना, येशूने त्यांना आज्ञा केली की, मनुष्याचा पुत्र मरणातून पुन्हा उठेपर्यंत डोंगरावर त्यांनी जे पाहिले ते कोणालाही सांगू नये.
\v 10 मग त्याच्या शिष्यांनी म्हटले, नियमशास्त्राचे शिक्षक असे का म्हणतात की, एलिया अगोदर आला पाहिजे?”
\s5
\p
\v 11 तेव्हा त्याने उत्तर दिले, “एलिया येऊन सर्वकाही निटनेटके करील हे खरे,
\v 12 पण मी तुम्हाला सांगतो की, एलीया आलाच आहे आणि त्यांनी त्याला ओळखले नाही पण त्यांना वाटले तसे त्यांनी त्याला केले. मनुष्याचा पुत्रही त्यांच्याकडून असेच सहन करणार आहे.”
\v 13 तेव्हा त्यांना समजले की त्याने बाप्तिस्मा करणाऱ्या योहानाविषयी सांगितले आहे.हे शिष्यांच्या ध्यानात आले.
\s भूतग्रस्त मुलगा
\s5
\p
\v 14 नंतर येशू व शिष्य लोकसमुदायाजवळ आल्यावर एक मनुष्य त्याच्याकडे आला आणि त्याच्यापुढे गुडघे टेकून म्हणाला,
\v 15 “प्रभूजी, माझ्या मुलावर दया करा. त्याला फेफरे येतात व त्याचे फार हाल होतात कारण तो सारखा विस्तवात आणि पाण्यात पडतो.
\v 16 मी त्याला आपल्या शिष्यांकडे आणले पण त्यांना त्याला बरे करता येईना.”
\s5
\p
\v 17 येशूने उत्तर दिले, “अहो अविश्वासू व विपरीत पिढीच्या लोकांनो, मी तुमच्याबरोबर आणखी कोठवर राहू? मी तुमचे किती सहन करू? त्याला माझ्याकडे आणा.”
\v 18 येशूने त्या भूताला धमकावले, तेव्हा ते भूत त्याच्यातून निघून गेले आणि त्याच घटकेला तो मुलगा बरा झाला.
\s5
\v 19 नंतर शिष्य एकांती येशूजवळ येऊन म्हणाले, “आम्हाला (त्याच्यातील भूत) का काढता आले नाही?”
\v 20 तेव्हा तो म्हणाला, “तुमच्या अल्पविश्वासामुळे. मी तुम्हाला खरे सांगतो, तुमच्यात जर मोहरीच्या दाण्याएवढा विश्वास असेल तर तुम्ही या डोंगराला येथून निघून तेथे जा, असे तुम्ही म्हटल्यास तर तो डोंगर जाईल. तुमच्यासाठी काहीही अशक्य असणार नाही.”
\v 21 तरी पण प्रार्थना व उपास ह्यावाचून असल्या जातीचे भूत निघत नाही.
\s आपल्या मृत्युबद्दल येशूने दुसऱ्यांदा केलेले भविष्य
\s5
\p
\v 22 जेव्हा ते एकत्र गालीलात आले तेव्हा तो त्यांना म्हणाला, “मनुष्याचा पुत्र माणसांच्या हाती धरून दिला जाणार आहे.
\v 23 ते त्याला जिवे मारतील आणि तिसऱ्या दिवशी तो पुन्हा उठविला जाईल.” तेव्हा शिष्य फार दुःखी झाले.
\s मंदिराचा कर
\s5
\p
\v 24 येशू आणि त्याचे शिष्य कफर्णहूमास आले तेव्हा मंदिराचा कर वसूल करणारे आले, ते पेत्राकडे येऊन म्हणाले, “तुमचा गुरू कराचा रुपया देत नाही काय?”
\v 25 त्याने म्हटले, “होय देतो.”मग तो घरात आल्याबरोबर तो बोलण्या अगोदर येशू म्हणाला, “शिमोना, तुला काय वाटते? पृथ्वीवरील राजे जकात किंवा कर कोणाकडून घेतात, आपल्या मुलांकडून की परक्याकडून?”
\s5
\p
\v 26 जेव्हा तो म्हणाला, “परक्याकडून.”तेव्हा येशूने त्याला म्हटले, “तर मग मुले मोकळी आहेत.
\v 27 तरी आपण त्यांना अडखळण आणू नये, म्हणून पाण्यात जाऊन गळ टाक आणि पहिल्याने वर येईल तो मासा धरून त्याचे तोंड उघड म्हणजे तुला दोन रुपयांचे एक नाणे सापडेल. ते घेऊन माझ्याबद्दल व तुझ्याबद्दल त्यांना दे.”
\s5
\c 18
\s नम्रतेविषयी धडा
\p
\v 1 त्यावेळेस शिष्य येशूकडे आले आणि त्यांनी विचारले, “स्वर्गाच्या राज्यात सर्वात महान कोण?”
\v 2 तेव्हा त्याने एका लहान बालकाला आपल्याजवळ बोलावून त्यांच्यामध्ये उभे केले,
\v 3 आणि म्हटले, “मी तुम्हाला खरे सांगतो, तुमच्यात बदल होऊन तुम्ही बालकासारखे झाल्याशिवाय स्वर्गाच्या राज्यात तुमचा प्रवेश होणारच नाही.
\s5
\p
\v 4 म्हणून जो कोणी आपणाला या बालकासारखे लीन करतो तोच स्वर्गाच्या राज्यात सर्वाहून महान आहे.
\v 5 “आणि जो कोणी अशा एका लहान बालकाला माझ्या नावाने स्वीकारतो, तो मला स्वीकारतो
\s दुसर्‍यांस अडखळविणाऱ्यांना इशारा
\p
\v 6 “परंतु जो कोणी माझ्यावर विश्वास ठेवणाऱ्या ह्या लहानातील एकाला अडखळण आणील त्याच्या गळ्यात जात्याची मोठी तळी बांधून त्याला समुद्राच्या खोल पाण्यात बुडविणे हे त्याच्या हिताचे आहे.
\s5
\p
\v 7 अडखळण्याच्या कारणामुळे जगाला धिक्कार असो! तरी अशा काही गोष्टी होत राहणारच, पण जे लोक या अडखळण्याला कारणीभूत होतील त्यांना फार हानीचे ठरेल.
\v 8 “जर तुमचा उजवा हात किंवा पाय तुम्हाला पापात पाडीत असेल तर तो कापून टाका व फेकून द्या.दोन हात व दोन पाय असून सर्वकाळच्या कधीही न विझणाऱ्या अग्नीत (नरकात) तुम्ही टाकले जाण्यापेक्षा व्यंग किंवा लंगडे होऊन सार्वकालिक जीवनात जावे जास्त बरे होईल.
\s5
\p
\v 9 जर तुमचा डोळा तुम्हाला पापात पाडीत असेल तर तो उपटून फेकूनच द्या. कारण एकच डोळा असला आणि तुम्हाला सार्वकालिक जीवन मिळाले तर ते जास्त बरे आहे. दोन डोळ्यासह तुम्ही नरकात टाकले जाण्यापेक्षा ते जास्त बरे आहे.
\s5
\p
\v 10 “सावध असा. ही लहान मुले यांना कमी समजू नका.कारण मी तुम्हाला सांगतो की, स्वर्गात त्यांचे देवदूत माझ्या स्वर्गातील पित्याचे मुख नेहमी पाहतात.
\v 11 (आणखी, जे हरवलेले त्याला तारावयास मनुष्याचा पुत्र आला आहे.)
\s भटकलेल्या मेंढराचा दुष्टांत
\s5
\p
\v 12 “जर एखाद्या मनुष्याजवळ शंभर मेंढरे आहेत आणि त्यांच्यापैकी एक मेंढरू हरवले तर तो नव्याण्णव मेंढरे टेकडीवर सोडून देईल आणि ते हरवलेले एक मेंढरु शोधायला जाईल की नाही?
\v 13 आणि जर त्या मनुष्याला हरवलेले मेंढरू सापडले तर त्याला कधीही न हरवलेल्या नव्याण्णव मेंढरांबद्दल वाटणाऱ्या आनंदापेक्षा त्या एकासाठी जास्त आनंद होईल.असे मी तुम्हाला खचीत सांगतो,
\v 14 तशाच प्रकारे, या लहान मुलांपैकी एकाचा अगदी लहानातील लहानाचा ही नाश व्हावा अशी तुमच्या स्वर्गीय पित्याची इच्छा नाही.
\s अपराध करणाऱ्या बरोबर कसे वागावे
\s5
\p
\v 15 “जर तुझा भाऊ तुझ्यावर अन्याय करील, तर जा अणि त्याला तुझ्यावर काय अन्याय झाला ते एकांतात सांग. जर त्यांने तुझे ऐकले तर त्याला आपला बंधु म्हणून परत मिळवला आहेस.
\v 16 पण जर तो किंवा ती तुझे एेकत नसेल तर एकाला किंवा दोघांना तुझ्याबरोबर घे, यासाठी की जे काही झाले त्याविषयी साक्ष द्यायला दोन किंवा तीन जण तेथे असतील,
\s5
\v 17 जर तो मनुष्य लोकांचेही ऐकणार नाही तर मंडळीलाही गोष्ट कळव. जर तो मनुष्य मंडळीचेही ऐकणार नाही, तर मग तो तुला परराष्ट्रीय, किंवा एखाद्या जकातदारासारखा समज.
\s5
\p
\v 18 “मी तुम्हाला खरे सांगतो, जे काही तुम्ही पृथ्वीवर बांधाल ते स्वर्गात बांधले जाईल. पृथ्वीवर मोकळे कराल ते स्वर्गात मोकळे केले.
\s सामुदायिक प्रार्थना
\p
\v 19 “तसेच मी तुम्हाला सांगतो की, जर पृथ्वीवर तुमच्यापैकी दोघांचे कोणत्याही गोष्टीविषयी एकमत झाले तर त्याकरता एकत्रित होऊन विनंती करतील तर ती. माझ्या स्वर्गातील पित्याकडून त्यांच्यासाठी केली जाईल; .
\v 20 कारण जिथे दोघे किंवा तिघे जर माझ्या नावाने एकत्र जमले असतील तेथे त्यांच्यांमध्ये मी आहे.”
\s कृतघ्न चाकराचा दुष्टांत
\s5
\p
\v 21 नंतर पेत्र येशूकडे आला आणि त्याने विचारले, “जर माझा भाऊ माझ्यावर अन्याय करीत राहिला तर मी त्याला किती वेळा क्षमा करावी? मी त्याला सात वेळा क्षमा करावी काय?”
\v 22 येशूने उत्तर दिले, “मी तुला सांगतो, फक्त सातच वेळा नाही तर उलट त्याने तुझ्यावर साताच्या सत्तरवेळा अन्याय केला तरी तू त्याला क्षमा करीत राहा.”
\s5
\p
\v 23 “म्हणूनच स्वर्गाच्या राज्याची तुलना एका राजाशी करता येईल. आपले जे नोकर आपले देणे लागत होते त्यांच्याकडून त्या राजाने पैसे परत घेण्याचे ठरवले.
\v 24 जेव्हा त्याने पैसे जमा करायला सुरूवात केली, तेव्हा एक देणेकरी ज्याच्याकडे लक्षावधी रुपयांचे कर्ज होते त्याला त्याच्याकडे आणण्यात आले.
\v 25 त्या देणेकऱ्याकडे राजाचे पैसे परत करण्यासाठी काहीच नव्हते, तेव्हा मालकाने आज्ञा केली की त्याला, त्याच्या पत्नीला, त्याच्या मुलांना आणि जे काही त्याच्याकडे आहे ते सर्व विकले जावे आणि जे पैसे येतील त्यातून कर्जाची परतफेड व्हावी.
\s5
\p
\v 26 “परंतु त्या नोकराने पाया पडून, गयावया करीत म्हटले, ‘मला थोडी सवलत द्या. जे काही मी तुमचे देणे लागतो ते तुम्हाला परत करीन.’
\v 27 त्या मालकाला आपल्या नोकराचा कळवळा आला, म्हणून त्याने त्या नोकराचे सर्व कर्ज माफ केले आणि त्याला सोडले.
\s5
\p
\v 28 “नंतर त्याच नोकराचे काही शंभर रुपये देणे लागत असलेला दुसरा एक नोकर पहिल्या नोकराला भेटला. त्याने त्या दुसऱ्या नोकराचा गळा पकडला आणि तो त्याला म्हणाला, ‘तू माझे जे काही पैसे देणे लागतोस ते सर्व आताच्या आता दे.
\v 29 परंतु दुसरा नोकर गुडघे टेकून गयावया करीत म्हणाला, ‘मला थोडी सवलत द्या. जे काही पैसे मी तुम्हाला देणे लागतो ते परत करीन. ’
\s5
\p
\v 30 “पण पहिल्या नोकराने दुसऱ्या नोकराला सांभाळून घेण्यास साफ नकार दिला. उलट तो गेला आणि त्याने त्याला तुरूंगात टाकले. तेथे त्याला त्याचे कर्ज फिटेपर्यंत राहावे लागणार होते.
\v 31 घडलेला हा प्रकार जेव्हा दुसऱ्या नोकरांनी पाहिला तेव्हा ते फार दुःखी झाले, तेव्हा ते गेले आणि त्यांनी जे सर्व घडले होते ते मालकाला सांगितले.
\s5
\p
\v 32 “तेव्हा पहिल्या नोकराच्या मालकाने त्याला बोलावले व तो त्याला म्हणाला, ‘दुष्टा, तू माझे कितीतरी देणे लागत होतास, परंतु मी तुझे देणे माफ करावे अशी विनंती तू मला केलीस तेव्हा मी तुझे सर्व कर्ज माफ केले.
\v 33 म्हणून तू तुझ्याबरोबरच्या नोकरालाही तशीच दया दाखवायची होतीस.’
\s5
\p
\v 34 मालक फार संतापला, शिक्षा म्हणून मालकाने पहिल्या नोकराला तुरूंगात टाकले, आणि त्याने सर्व कर्ज फेडीपर्यंत त्याला तुरूंगातून सोडले नाही.
\v 35 “जसे या राजाने केले तसेच माझा स्वर्गीय पिता तुमचे करील. तुम्ही आपल्या बंधूला मनापासून क्षमा केली नाही तर तुमचा स्वर्गीय पिताही तुम्हाला क्षमा करणार नाही.”
\s5
\c 19
\s सूटपत्राविषयी प्रश्न
\p
\v 1 येशूने या सर्व गोष्टी सांगितल्यानंतर तो गालीलातून निघून गेला. आणि यार्देन नदीच्या दुसऱ्या किनाऱ्याकडील यहूदा प्रांतात गेला.
\v 2 तेव्हा मोठा लोकसमुदाय त्याच्यामागे गेला आणि तेथील अनेक आजारी लोकांना येशूने बरे केले.
\s5
\p
\v 3 काही परूशी येशूकडे आले. येशूने चुकीचे काही बोलावे असा प्रयत्न त्यांनी चालविला. त्यांनी येशूला विचारले, कोणत्याही कारणास्तव एखाद्या मनुष्याने आपल्या पत्नीला सूटपत्र द्यावे काय?
\v 4 येशूने उत्तर दिले, “पवित्र शास्त्रात असे लिहिलेले तुमच्या वाचनात निश्चितच आले असेल की, जेव्हा देवाने जग उत्पन्न केले,
\s5
\v 5 आणि देव म्हणाला, ‘म्हणून पुरूष आपल्या आईवडिलांना सोडून व आपल्या पत्नीला जडून राहील. ती दोघे एकदेह होतील.’
\v 6 म्हणून दोन व्यक्ति या दोन नाहीत तर एक आहेत. देवाने त्या दोघांना एकत्र जोडले आहे. म्हणून कोणाही व्यक्तिने त्यांना वेगळे करू नये.”
\s5
\p
\v 7 परुश्यांनी विचारले, “असे जर आहे, तर मग पुरूषाने सूटपत्र लिहून देण्याची आणि आपल्या पत्नीला सोडून देण्याची मोकळीक देणारी आज्ञा मोशेने का दिली?”
\v 8 येशूने उत्तर दिले, “तुमच्या अंतःकरणाच्या कठोरपणामुळे मोशेने तुम्हास आपल्या बायका सोडून देण्याची मोकळीक दिली. पण सुरुवातीला सूटपत्र देण्याची मोकळीक नव्हती.
\v 9 मी तुम्हास सांगतो, जो मनुष्य आपली पत्नी सोडून देतो आणि दुसरीशी लग्न करतो तो व्यभिचार करतो. आपल्या पत्नीला सूटपत्र देण्याचे एकच कारण आहे, ते म्हणजे पहिल्या पत्नीने परपुरुषांशी व्यभिचार करणे होय.”
\s5
\v 10 मग त्याचे शिष्य त्याला म्हणाले, “जर पती व पत्नीमधील परिस्थिति अशी असेल तर मग लग्न न करणे जास्त योग्य ठरेल.”
\v 11 येशूने उत्तर दिले, “ अशी शिकवण स्वीकारणे प्रत्येकाला शक्य होणार नाही. परंतु ज्यांना ही शिकवण स्विकारण्याची मोकळीक दिली आहे तेच घेतील
\v 12 कारण आईच्या उदरातून जन्मताच नपुसंक असे आहेत, व माणसांनी केले असे नपुसंक आहेत, आणि स्वर्गाच्या राज्यासाठी ज्यांनी आपणास नपुसंक करून घेतले आहेत.ज्याला हे स्वीकारता येते त्याने, स्वीकारावे.
\s येशू लहान मुलांना आशीर्वाद देतो
\s5
\p
\v 13 नंतर येशूने आपल्या मुलांवर हात ठेवून प्रार्थना करावी यासाठी काही लोकांनी आपली मुले त्याच्याकडे आणली. येशूच्या शिष्यांनी त्यांना पाहिल्यावर ते बालकांना घेऊन येशूकडे येण्यास मना करू लागले.
\v 14 परंतु येशू म्हणाला, “लहान मुलांना मजकडे येऊ द्या, त्यांना मना करू नका, कारण स्वर्गाचे राज्य त्यांच्यासारख्यांचेच आहे.”
\v 15 मुलांवर हात ठेवल्यावर येशू तेथून निघून गेला.
\s5
\p
\v 16 नंतर पाहा, कोणीएक मनुष्य येशूकडे आला आणि त्याने विचारले, “गुरूजी सार्वकालिक जीवन मिळावे म्हणून मी कोणत्या चांगल्या गोष्टी केल्या पाहिजेत?
\v 17 येशूने उत्तर दिले, “काय चांगले आहे असे मला का विचारतोस? फक्त देव एकच चांगला आहे पण जर तुला सार्वकालिक जीवन पाहिजे तर सर्व आज्ञा पाळ.”
\s5
\p
\v 18 त्याने विचारले, “कोणत्या आज्ञा?”येशूने उत्तर दिले, “‘खून करू नको, व्यभिचार करू नको, चोरी करू नको, खोटी साक्ष देऊ नको.
\v 19 आपल्या आईवडिलांना मान दे’ आणि ‘जशी स्वतःवर प्रीती करतोस तशी इतरावर प्रीती कर.’
\s5
\p
\v 20 तो तरुण म्हणाला, “या सर्व आज्ञा मी पाळत आलो आहे. मी आणखी काय करावे?
\v 21 येशूने उत्तर दिले, “तुला जर परिपूर्ण व्हायचे असेल तर जा आणि तुझे जे काही आहे ते विकून टाक. आणि ते पैसे गरीबांना वाटून दे. म्हणजे स्वर्गात तुला मोठी संपत्ती मिळेल. आणि चल, माझ्यामागे ये.”
\v 22 पण जेव्हा त्या तरूणाने हे ऐकले, तेव्हा त्याला फार दुःख झाले. कारण तो खूप श्रीमंत होता, म्हणून तो येशूला सोडून निघून गेला.
\s श्रीमंतीपासून होणारे तोटे
\s5
\p
\v 23 तेव्हा येशू आपल्या शिष्यांना म्हणाला, “मी तुम्हाला खरे सांगतो, धनवान माणसाला स्वर्गाच्या राज्यात प्रवेश करणे फार कठीण जाईल.
\v 24 मी तुम्हाला सांगतो की, धनवानाचा स्वर्गाच्या राज्यांत प्रवेश होणे यापेक्षा उंटाला सुईच्या नाकातून जाणे जास्त सोपे आहे.”
\s5
\p
\v 25 जेव्हा शिष्यांनी हे ऐकले तेव्हा ते फार आश्चर्यचकित झाले. त्यांनी येशूला विचारले, “मग कोणाचे तारण होईल?”
\v 26 येशूने आपल्या शिष्यांकडे पाहिले आणि तो म्हणाला, “मनुष्यांना हे अशक्य आहे, पण देवासाठी सर्व गोष्टी शक्य आहेत.
\v 27 पेत्र येशूला म्हणाला, “पाहा, आम्ही सर्वकाही सोडले आणि तुमच्यामागे आलो आहोत; मग आम्हाला काय मिळेल.?”
\s5
\p
\v 28 येशू म्हणाला, “मी तुम्हाला खरे सांगतो, नव्या युगात जेव्हा मनुष्याचा पुत्र त्याच्या गौरवी सिंहासनावर बसेल तेव्हा तुम्ही जे सर्व माझ्यामागे आलात ते सर्व बारा सिंहासनावर बसाल आणि इस्राएलाच्या बारा वंशाचा न्याय कराल.
\s5
\p
\v 29 ज्याने ज्याने माझ्यामागे येण्याकरता आपले घर, भाऊ, बहीण, आईवडील, मुले, शेतीवाडी सोडली असेल तर त्याला त्यापेक्षा कितीतरी जास्तपटीने लाभ होईल व त्याला सार्वकालिक जीवन मिळेल.
\v 30 पण पुष्कळसे जे आता पहिले आहेत ते शेवटचे होतील आणि जे शेवटचे आहेत ते पहिले होतील.
\s5
\c 20
\s द्राक्षमळ्यातील कामकऱ्यांच्या दृष्टांत
\p
\v 1 म्हणून स्वर्गाचे राज्य हे कोणा शेतमालकासारखे आहे. जो अगदी पहाटे त्याच्या द्राक्षमळ्यासाठी मोलाने मजूर आणण्यासाठी गेला.
\v 2 त्या मनुष्याने एक दिवसाच्या मजुरीकरिता प्रत्येकाला एक नाणे देण्याचे कबूल केले. आणि त्याने द्राक्षाच्या मळ्यात कामास पाठवले.
\s5
\p
\v 3 “सकाळी नऊ वाजण्याच्या सुमारास तो मनुष्य बाजारात गेला तेव्हा तेथे काही माणसे उभी असलेली त्याला दिसली. त्या लोकांना काहीच काम नव्हते.
\v 4 मग तो त्यांना म्हणाला, ‘तुम्हीसुध्दा माझ्या द्राक्षमळ्यात कामाला जा आणि जी योग्य मजुरी आहे ती मी तुम्हाला देईन.’
\s5
\p
\v 5 मग ते काम करण्यास मळ्यात गेले.“तो मनुष्य बारा वाजता आणि तीन वाजता बाजारात गेला आणि त्या मनुष्याने आपल्या मळ्यात काम करण्यासाठी लोकांना दोन वेळा जाऊन मजुरीवर घेतले.
\v 6 पाच वाजता तो मनुष्य परत एकदा बाजारात गेला तेव्हा आणखी काही लोक उभे असलेले त्याला आढळले. त्याने त्यांना विचारले, ‘तुम्ही काही काम न करता दिवसभर येथे का बरे उभे राहिला आहात?’
\v 7 “त्या लोकांनी उत्तर दिले, ‘आम्हाला कोणी काम दिले नाही.’“तो मनुष्य त्यांना म्हणाला, ‘तर मग तुम्ही जाऊन माझ्या मळ्यात काम करा.
\s5
\p
\v 8 “संध्याकाळी मळ्याचा मालक मुकादमाला म्हणाला, ‘मजुरांना बोलवा आणि त्यांना त्यांची मजुरी देऊन टाका! मी ज्यांना अगदी शेवटी कामावर आणले त्यांना अगोदर मजुरी द्या. नंतर बाकीच्या सर्वांना मजुरी द्या. मी कामावर रोजगारीने पहिल्याने बोलावलेल्यांना सर्वात शेवटी मजुरी द्या.
\v 9 “जे मजूर संध्याकाळी साधारण पाच वाजता कामावर घेतले होते ते आपली मजुरी घेण्यासाठी आले. प्रत्येकाला एक नाणे मजुरी मिळाली.
\v 10 मग ज्यांना सुरूवातीला कामावर घेण्यात आले होते, ते आपली मजुरी घेण्यासाठी आले. त्यांना वाटत होते की, इतरांपेक्षा त्यांना जास्त पैसे मिळतील, पण त्यां सर्वांना एकच नाणे मजुरी मिळाली.
\s5
\v 11 त्यांनी ते घेतले व मालकाकडे तक्रार करू लागले.
\v 12 ते म्हणाले, ‘ज्यांना शेवटी कामावर घेतले त्यांनी केवळ एक तासच काम केले. परंतु तुम्ही त्यांना आमच्या बरोबरीने मजुरी दिली. आम्ही मात्र दिवसभर उन्हात कष्ट केले.’
\s5
\p
\v 13 “परंतु मळ्याचा मालक त्यांच्यातील एकाला म्हणाला, ‘मित्रा मी तुझ्याबाबतीत अन्याय करीत नाही. मी तुला एक चांदीचे नाणे मजुरी देईन यावर आपण सहमत झालो नाही का?
\v 14 जे तुझे आहे ते घे आणि चालायला लाग.. तुला दिली तितकीच मजुरी मला या शेवटच्या माणसाला द्यायची आहे.
\s5
\p
\v 15 मी माझ्या पैशाचा वापर मला पाहिजे तसा करू शकत नाही का? मी लोकांशी चांगला आहे म्हणून, तुला हेवा वाटतो का?
\v 16 “म्हणून आता जे शेवटचे आहेत ते पहिले होतील आणि पहिले ते शेवटचे होतील.
\s येशूने आपल्या मृत्युबद्दल तिसऱ्यांदा केलेले भविष्य
\s5
\p
\v 17 येशू यरुशलेमेला जात असता त्याने त्याच्या शिष्यांना एका बाजूला घेतले, आणि त्यांना म्हणाला,
\v 18 “पाहा, आपण यरुशलेमेकडे जात आहोत. मनुष्याच्या पुत्राला धरून मुख्य याजक व नियमशास्त्राचे शिक्षक यांच्या हाती धरुन देण्यात येईल. ते त्याला मरणदंड ठरतील.
\v 19 आणि थट्टा करावयास, फटके मारावयास व वधस्तंभावर खिळावयास त्याला परराष्ट्रीयांच्या हाती देतील. परंतु तिसऱ्या दिवशी तो परत जीवनात येईल.”
\s ऐहिक सन्मानाप्रीत्यर्थ विनंती
\s5
\p
\v 20 त्यानंतर जब्दीच्या मुलांची आई, आपल्या मुलांसह त्याच्याकडे आली. ती त्याच्या पाया पडली आणि तिने त्याला एक विनंति केली.
\p
\v 21 त्याने तिला विचारले, “तुला काय पाहिजे?”ती म्हणाली, “माझा एक मुलगा तुमच्या राज्यात तुमच्या उजवीकडे बसेल आणि दुसरा डावीकडे बसेल असे वचन द्या."
\s5
\p
\v 22 तो तिला म्हणाला, “तू काय मागत आहेस ते तुला समजत नाही! जो प्याला मी पिणार आहे तो तुम्हाला पिता येईल काय? ”ते म्हणाले, होय, “पिता येईल!"
\v 23 येशू त्याना म्हणाला, “तुम्ही खरोखर माझ्या प्याल्यातून प्याल खरे, पण माझ्या उजव्या आणि डाव्या हाताला बसण्याचा मान कोणाला देणे हे ठरविणारा मी नाही, तर माझ्या पित्याने तो मान कोणाला द्यायचा हे ठरवले आहे.”
\v 24 जेव्हा इतर दहा शिष्यांनी हे ऐकले तेव्हा ते त्या दोघां भावांवर वर रागावले.
\s खरे मोठेपण
\s5
\p
\v 25 मग येशूने त्यांना बोलावून म्हटले, “परराष्ट्रीय लोकांच्या राजांना लोकांवर आपली सत्ता आहे हे दाखवणे आवडले आणि त्यांच्या प्रमुख नेत्यांना आपले अधिकार वाटेल तसे वापरणे आवडते.
\v 26 पण तुमचे वागणे तसे नसावे. जर तुमच्यातील कोणाला मोठे व्हायचे असेल तर त्याने तुमचा सेवक झाले पाहिजे.
\v 27 आणि ज्याला पहिला व्हावयाचे आहे त्याने दास झाले पाहिजे.
\v 28 म्हणजे तुम्ही मनुष्याच्या पुत्रासारखे असले पाहिजे.जसा तो इतरांकडून सेवा करून घ्यायला आला नाही तर इतरांची सेवा करायला आणि अनेकांचे तारण व्हावे यासाठी आपला जीव खंडणी म्हणून देण्यासाठी आला.”
\s दोन आंधळ्यांना दृष्टिदान
\s5
\p
\v 29 ते यरीहो शहर सोडत असताना, मोठा लोकसमुदाय त्याच्यामागे आला.
\v 30 रस्त्याच्या कडेला दोन आंधळे बसले होते आणि जेव्हा त्यांनी ऐकले की, येशू तेथून जात आहे, तेव्हा ते मोठ्याने ओरडले, “प्रभू येशू, दाविदाच्या पुत्रा. आमच्यावर दया करा.”
\v 31 जमावाने त्यांना दटावले व त्यांना शांत राहण्यास सांगितले. पण ते अधिकच मोठ्याने ओरडू लागले, “प्रभू, दाविदाच्या पुत्रा, आमच्यावर दया करा.”
\s5
\p
\v 32 मग येशू थांबला आणि त्यांच्याशी बोलला, त्याने विचारले, “मी तुमच्यासाठी काय करावे अशी तुमची इच्छा आहे?”
\v 33 त्या आंधळ्या मनुष्यांनी उत्तर दिले, “प्रभूजी, आम्हाला दिसावे अशी आमची इच्छा आहे.”
\v 34 येशूला त्यांच्यांबद्दल कळवळा आला, आणि त्याने त्यांच्या डोळ्यांना स्पर्श केला. त्याच क्षणी त्यांना दिसू लागले. आणि ते त्याच्यामागे गेले.
\s5
\c 21
\s यरुशलेमेत येशूचा प्रवेश
\p
\v 1 येशू व त्याचे शिष्य यरुशलेमेजवळ आले असता ते जैतूनाचा डोंगराजवळ बेथफगे या जागी थांबले. नंतर येशूने त्याच्या दोन शिष्यांना पाठवले,
\v 2 त्यांना असे सांगितले की, “तुम्ही समोरच्या गावात जा.आणि लागलीच एक गाढवी बांधलेली व तिच्याबरोबर एक शिंगरु असे तुम्हाला आढळेल. त्यांना सोडून माझ्याकडे घेऊन या.
\v 3 जर कोणी तुम्हाला काही विचारले, तर त्याला सांगा की, ‘प्रभूला यांची गरज आहे. तो ती लगेच माझ्याकडे पाठवील.’
\s5
\p
\v 4 हे यासाठी घडले की संदेष्ट्यांच्या द्वारे जे सांगितले होते ते पूर्ण व्हावेः ते असे की,
\q
\v 5 “सीयोनेच्या कन्येला सांगा,
\q पाहा, ‘तुझा राजा!
\q लीन होऊन
\q गाढवावर म्हणजे गाढवीच्या शिंगरावर बसून तुझ्याकडे येत आहे."
\s5
\p
\v 6 तेव्हा शिष्यांनी जाऊन येशूच्या आज्ञेप्रमाणे केले.
\v 7 शिष्यांनी गाढवी व शिंगरू आणून त्यांनी त्यावर आपले अंगरखे घातले आणि येशू त्यावर बसला.
\v 8 पुष्कळ लोकांनी आपले अंगरखे वाटेवर अंथरले. दुसऱ्यांनी झाडांच्या फांद्या तोडल्या आणि त्या रस्त्यावर पसरल्या.
\s5
\p
\v 9 येशूच्या पुढे चालणारा लोकसुदाय आणि मागे चालणारे. मोठ्याने जयघोष करू लागले,
\q “ दाविदाच्या पुत्राला होसान्ना.
\q ‘प्रभूच्या नावाने येणारा धन्यवादित अाहे.’
\q परम उंचामध्ये होसान्ना!”
\v 10 जेव्हा येशूने यरुशलेमेमध्ये प्रवेश केला तेव्हा संपूर्ण शहर गजबजून निघाले व लोक विचारत होते, “हा कोण आहे?"
\v 12 मग येशूने मंदिराच्या आवारात प्रवेश केला तेव्हा तेथे जे लोक विक्री व खरेदी करीत होते त्या सर्वाना बाहेर घालवून दिले. पैश्याचा व्यवहार करणाऱ्यांची मेजे आणि कबुतरे विकणाऱ्यांच्या बैठकी उलथून टाकल्या.
\v 13 तो त्यांना म्हणाला, असे लिहिले आहे, ‘माझ्या घरास प्रार्थनेचे घर म्हणतील. पण तुम्ही त्याला लुटारुंची गुहा केली आहे.’
\v 14 मग आंधळे आणि पांगळे लोक त्याच्याकडे मंदिरांत आले. आणि त्यांना त्याने बरे केले.
\s5
\p
\v 15 परंतु जेव्हा मुख्य याजक व नियमशास्त्राचे शिक्षक ह्यांनी येशूने केलेल्या आश्चर्यकारक गोष्टी आणि मंदिराच्या आवारात लहान मुलांना, “दाविदाच्या पुत्राला होसान्ना.” अशी घोषणा देताना पाहिले, तेव्हा त्यांना संताप आला.
\v 16 त्यांनी त्याला विचारले, “ही मुले काय म्हणत आहे हे तुम्ही ऐकता ना?”येशूने त्यांना उत्तर दिले, “होय!परंतु ‘तू बालके व तान्हुली ह्यांच्या मुखातून स्तुती पूर्ण करवली आहे. हे तुमच्या वाचण्यात कधी आले नाही काय?
\v 17 नंतर येशू त्यास सोडून नगराबाहेर बेथानीस गेला. तो रात्रभर तेथे राहिला.
\s अंजीराचे निष्फळ झाड
\s5
\p
\v 18 दुसऱ्या दिवशी सकाळी तो नगराकडे पुन्हा येत असता त्याला भूक लागली.
\v 19 रस्त्याच्या कडेला त्याला अंजीराचे एक झाड दिसले. ते पाहून तो जवळ गेला. पण पानाशिवाय त्याला एकही अंजीर दिसले नाही. येशू त्या झाडाला म्हणाला, “यापुढे तुला, सर्वकाळ फळ न येवो!” आणि ते झाड लगेच वाळून गेले.
\s5
\p
\v 20 शिष्यांनी हे पाहिले, तेव्हा त्यांना फार आश्चर्य वाटले. त्यांनी विचारले, “हे अंजीराचे झाड इतक्या लवकर वाळून कसे गेले?
\v 21 येशू त्यांना म्हणाला, “मी तुम्हाला खरे सांगतो, जर तुम्हाला विश्वास असेल, आणि तुम्ही संशय धरला नाही तर मी जे अंजीराच्या झाडाबाबतीत केले तेच नव्हे, तर या डोंगराला उपटून समुद्रात पड असे म्हणालात तरी ते घडेल.
\v 22 जर तुमचा विश्वास असेल तर जे काही तुम्ही प्रार्थनेत विश्वासाने मागाल ते तुम्हाला मिळेल.”
\s येशूच्या अधिकाराविषयीचा प्रश्न
\s5
\p
\v 23 येशू मंदिरात गेला, येशू तेथे शिक्षण देत असताना मुख्य याजक व वडीलजन येशूकडे आले. ते येशूला म्हणाले, “तुम्ही कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करता? हा अधिकार तुम्हाला कोणी दिला?”
\v 24 येशू म्हणाला, “मीसुध्दा तुम्हाला एक प्रश्न विचारतो. जर तुम्ही मला उत्तर दिले तर मी कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करतो, हे मी तुम्हाला सांगेन.
\s5
\v 25 योहानाचा बाप्तिस्मा कोठून होता?. स्वर्गाकडून की मनुष्यांकडून?येशूच्या या प्रश्नावर ते चर्चा करू लागले. ते म्हणाले, योहानाचा बाप्तिस्मा देवाकडून होता असे म्हणावे तर येशू म्हणेल, ‘मग तुम्ही त्याच्यावर विश्वास का ठेवला नाही?’
\v 26 पण जर तो मनुष्यांकडून होता असे आपण म्हणालो आपल्याला लोकांची भीती आहे. कारण योहान हा एक संदेष्टा होता असे ते सर्व जण मानतात.”
\v 27 म्हणून त्यांनी येशूला उत्तर दिले, “ आम्हाला माहीत नाही.”तेव्हा येशू म्हणाला, “तर मग मी कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करतो, हे मीही तुम्हाला सांगणार नाही.
\s दोन पुत्राचा दुष्टांत
\s5
\p
\v 28 “याविषयी तुम्हाला काय वाटते ते मला सांगा. एका मनुष्याला दोन मुलगे होते. तो आपल्या पहिल्या मुलाकडे गेला आणि म्हणाला, ‘माझ्या मुला, आज तू द्राक्षाच्या मळ्यात जा आणि काम कर.’
\v 29 “मुलाने उत्तर दिले, ‘मी जाणार नाही.’ परंतु नंतर त्या मुलाने मन बदलले व तो गेला.
\v 30 “नंतर वडील आपल्या दुसऱ्या मुलाकडे गेले आणि म्हटले, ‘माझ्या मुला, आज तू जाऊन माझ्या द्राक्षाच्या मळ्यात काम कर.’ त्या मुलाने उत्तर दिले, ‘होय बाबा, मी जातो.’ पण तो गेला नाही.
\s5
\p
\v 31 “त्या दोघांपैकी कोणत्या मुलाने वडीलांची आज्ञा पाळली?”ते म्हणाले, “पहिल्या मुलाने.”येशू त्यांना म्हणाला, “मी खरे सांगतो, जकातदार व वेश्या तुमच्या अगोदर स्वर्गाच्या राज्यात जातील.
\v 32 कारण योहान नीतिमत्वाच्या मार्गाने तुम्हाकडे आला. परंतु तुम्ही त्यावर विश्वास ठेवला नाही.पण जकातदार व वेश्या यांनी त्यावर विश्वास ठेवला.आणि हे तुम्ही पाहिले पण तरी देखील तुम्ही आपले मन बदलण्यास आणि त्यावर विश्वास ठेवण्यास तयार झाला नाही.
\s द्राक्षमळ्याचा दुष्टांत
\s5
\p
\v 33 “हा दुसरा दाखला ऐकाः एक मनुष्य होता, त्याचे शेत होते. त्याने आपल्या शेतात द्राक्षे लावली. त्याभोवती कुंपण घातले आणि द्राक्षरसाकरिता कुंड तयार केले. आणि माळा बांधला. मग त्याने आपला मळा काही शेतकऱ्यांना खंडाने करायला दिला. मग तो दुसऱ्यादेशी निघून गेला.
\v 34 जेव्हा द्राक्षे तोडणीचा हंगाम जवळ आला, तेव्हा त्या मनुष्याने आपला वाटा आणण्याकरिता काही नोकर शेतकऱ्याकडे पाठवले.
\s5
\p
\v 35 “परंतु शेतकऱ्यांनी त्यांच्यावर हल्ला केला. एकाला मार दिला तर दुसऱ्या नोकराला जिवे मारले. नंतर तिसऱ्याला दगडमार करून ठार केले.
\v 36 मग शेतकऱ्यांकडे त्या मनुष्याने आणखी एकदा नोकर पाठवले. पहिल्यापेक्षा त्याने जास्त नोकर पाठवले पण त्या शेतकऱ्यांनी त्यांना तशीच वागणूक दिली.
\v 37 नंतर, त्याने त्याच्या स्वतःच्या मुलाला त्यांच्याकडे पाठवले, तो म्हणाला, ‘निश्चितच ते माझ्या मुलाचा मान राखतील.
\s5
\p
\v 38 “पण जेव्हा शेतकऱ्यांनी त्याच्या मुलाला पाहिले तेव्हा ते एकमेकास म्हणू लागले, ‘हा तर मालकाचा मुलगा आहे. तो वारस आहे. चला आपण त्याला ठार करू व त्याचे वतन घेऊ.’
\v 39 त्यांनी त्याला धरले व मळ्याच्या बाहेर फेकले व त्याला ठार मारले.
\s5
\p
\v 40 “मग द्राक्षमळ्याचा मालक परत येईल तेव्हा या शेतकऱ्यांचे काय करील?”
\v 41 यहूदी मुख्य याजक आणि पुढारी म्हणाले, “तो त्या लोकांना खात्रीने मरणदंड देईल. कारण ते दुष्ट होते. नंतर तो आपला मळा दुसऱ्यास खंडाने देईल. हंगामाच्या दिवसात जे त्याच्या पिकाची वाटणी देतील, अशांना तो ते देईल.
\s5
\p
\v 42 येशू त्यांना म्हणाला, “तुम्ही वचनात कधी वाचले नाही काय?
\q ‘बांधणाऱ्यांनी नाकारलेला
\q दगड कोनशिला झाला आहे.
\q हे प्रभूने केले आणि
\q आमच्यादृष्टीने हे अद्भूत आहे.’
\s5
\p
\v 43 “म्हणून मी तुम्हाला सांगतो की, देवाचे राज्य तुमच्याकडून काढून घेण्यात येईल.आणि जे राष्ट्र त्यातली फळे देईल त्याला ते दिले जाईल.
\v 44 (जो कोणी या दगडावर पडेल, त्याचे तुकडे तुकडे होतील परंतु जर हा दगड कोणावर पडेल तर त्याचा भुगाभुगा होईल.” )
\s5
\p
\v 45 येशूने सांगितलेले दाखले मुख्य याजकांनी आणि परूश्यांनी ऐकले. येशू त्यांच्याविषयी बोलत आहे हे त्यांनी ओळखले.
\v 46 त्यांना येशूला अटक करायचे होते. पण त्यांना लोकांचे भय वाटत होते, कारण लोक येशूला संदेष्टा मानीत होते
\s5
\c 22
\s लग्नाच्या मेजवानीचा दृष्टांत
\p
\v 1 येशू त्यांच्याशी पुन्हा एकदा दाखल्यांनी बोलला, त्यास उत्तर देऊन म्हणाला,
\v 2 “स्वर्गाचे राज्य एका राजासारखे आहे, त्याने त्याच्या मुलाच्या लग्नानिमित्त भोजनाचे आमंत्रण दिले.
\v 3 त्याने त्याच्या नोकरांना पाठवून, ज्यांना लग्नाचे आमंत्रण होते अशांना बोलाविण्यास सांगितले. पण लोकांनी राजाच्या मेजवानीस येण्यास नकार दिला.
\s5
\p
\v 4 “नंतर राजाने आणखी काही नोकरांना पाठवून दिले. राजा नोकरांना म्हणाला, ‘मी त्या लोकांना अगोदरच आमंत्रण दिले आहे म्हणून आता जा आणि त्यांना सांगा, पाहा, मेजवानी तयार आहे. मी माझे चांगल्यातील चांगले बैल आणि वासरे कापली आहेत आणि सगळे तयार आहे. लग्नाच्या मेजवानीस या!’
\s5
\p
\v 5 “नोकर गेले आणि त्यांनी लोकास येण्यास सांगितले, पण त्यांनी नोकरांच्याकडे लक्ष दिले नाही. ते आपापल्या कामास निघून गेले. एक शेतात काम करायला गेला, तर दुसरा व्यापार करायला गेला.
\v 6 काहीनी नोकरांना पकडून अपमान केला व त्यास जिवे मारले.
\v 7 राजा फार रागावला. त्याने त्याचे सैन्य पाठवले आणि त्यांनी त्या खुन्यांना ठार मारले. त्यांनी त्यांचे शहर जाळले.
\s5
\p
\v 8 “मग राजा त्याच्या नोकरांना म्हणाला, ‘मेजवानी तयार आहे, पण ज्यांना बोलावले होते ते लायक नव्हते,
\v 9 म्हणून रस्त्यांच्या कोपऱ्यावर जा आणि तेथे तुम्हाला जे भेटतील त्यांना लग्नाच्या मेजवानीला बोलवा.’
\v 10 मग ते नोकर रस्त्यावर गेले. त्यांना जे जे लोक भेटले त्यांना जमा केले. ज्या ठिकाणी लग्नाची मेजवानी तयार होती तेथे नोकरांनी चांगल्या आणि वाईट लोकांना जमा केले आणि लग्नाचा मंडप पाहुण्यांनी भरून गेला.
\s5
\p
\v 11 “मग त्या सर्वांना भेटण्यास राजा तेथे आला. लग्नाचा पोशाख न केलेला एक मनुष्य राजाला तेथे आढळला.
\v 12 राजा त्याला म्हणाला, ‘मित्रा, तू लग्नाचा पोशाख न घालता तू येथे कसा आलास?’ पण त्याला काही उत्तर देता येईना.
\s5
\p
\v 13 तेव्हा राजाने नोकरांना सांगितले, ‘या मनुष्याचे हात व पाय बांधा आणि त्याला बाहेर अंधारात टाका, तेथे रडणे आणि दात खाणे चालेल.
\v 14 “कारण बोलावलेले पुष्कळ आहेत पण निवडलेले थोडके आहेत.”
\s कैसराला कर देण्याविषयीचा प्रश्न
\s5
\p
\v 15 मग परूशी गेले आणि येशूला कसे पकडावे याचा कट करू लागले. त्याला शब्दात पकडण्याचा प्रयत्न करू लागले.
\v 16 परूश्यांनी त्यांचे शिष्य हेरोद्यांसह त्याच्याकडे पाठवून. ते म्हणाले, “गुरुजी, आम्हाला माहीत आहे की आपण खरे आहात, आणि तुम्ही देवाचा मार्ग खरेपणाने शिकवता, व दुसरे काय विचार करतात याची तुम्ही पर्वा करीत नाही.आणि तुम्ही लोकांमध्ये पक्षपात दाखवत नाही.
\v 17 म्हणून तुमचे मत आम्हाला सांगा, कैसराला कर देणे योग्य आहे की नाही?”
\s5
\p
\v 18 येशूला त्यांचा दुष्ट उद्देश माहीत होता, म्हणून तो म्हणाला, “ढोंग्यांनो, तुम्ही माझी परीक्षा का घेत आहात?
\v 19 कर भरण्यासाठी जे नाणे वापरले जाते ते मला दाखवा.” त्या लोकांनी येशूला चांदीचे एक नाणे दाखविले.
\s5
\p
\v 20 तेव्हा येशूने विचारले, “या नाण्यावर कोणाचे चित्र आणि नाव लिहिलेले आहे?”
\v 21 त्या लोकांनी उत्तर दिले, "कैसराचे.”यावर येशू त्यांना म्हणाला, “जे कैसराचे आहे ते कैसराला द्या. आणि जे देवाचे आहे ते देवाला द्या!”
\v 22 येशू जे म्हणाला ते त्या लोकांनी ऐकले तेव्हा ते आश्चर्यचकित झाले आणि तेथून निघून गेले.
\s पुनरुत्थानाविषयीचा प्रश्न
\s5
\p
\v 23 पुनरूत्थान होत नाही, असे म्हणणाऱ्या काही सदूक्यांनी त्याच दिवशी त्याच्याकडे येऊन त्याला विचारले,
\v 24 ते म्हणाले, “गुरूजी, मोशेने शिकविले की, जर एखादा मनुष्य मेला आणि त्याला मूलबाळ नसेल, तर त्याच्या भावाने त्याच्या पत्नीशी लग्न करावे, म्हणजे मेलेल्या भावाचा वंश चालेल.
\s5
\p
\v 25 आता, आमच्यामध्ये सात भाऊ होते. पहिल्याने लग्न केले आणि नंतर तो मेला आणि त्याला मूल नसल्याने त्याच्या भावाने त्याच्या पत्नीशी लग्न केले.
\v 26 असेच दुसऱ्या व तिसऱ्या भावाच्या बाबतीतही घडले व सातही भावांनी तिच्याशी लग्न केले आणि मेले.
\v 27 शेवटी ती स्त्री मेली.
\v 28 आता प्रश्न असा आहे की, पुनरुत्थानाच्या वेळेस ती कोणाची पत्नी असेल, कारण सर्व सातही भावांनी तिच्याशी लग्न केले होते.
\s5
\p
\v 29 येशूने त्यांना उत्तर देऊन म्हटले, “तुम्ही चुकीची समजूत करून घेत आहात, कारण तुम्हाला शास्त्रलेख व देवाचे सामर्थ्य माहीत नाही.
\v 30 तुम्हाला समजले पाहिजे की, पुनरूत्थानानंतरच्या जीवनात लोक लग्न करणार नाहीत किंवा करून देणार नाहीत. उलट ते स्वर्गात देवदूतासारखे असतील.
\s5
\p
\v 31 तरी, मेलेल्यांच्या पुनरूत्थानाविषयी देवाने तुम्हास जे सांगितले ते तुम्ही अजूनपर्यंत वाचले नाही काय?
\v 32 ते असे की, ‘मी अब्राहाम, इसहाक आणि याकोबाचा देव आहे.’ तो मेलेल्यांचा देव नाही तर जिवंताचा देव आहे.”
\v 33 जेव्हा जमावाने हे ऐकले तेव्हा त्याच्या शिकवणीने आश्चर्यचकित झाले.
\s सर्वात मोठया आज्ञेविषयी प्रश्न
\s5
\p
\v 34 येशूने सदूकी लोकांना निरूत्तर केले. असे एेकून परूश्यांनी एकत्र येऊन मसलत केली.
\v 35 एक परूशी नियमशास्त्राचा जाणकार होता. त्याने त्याची परीक्षा पाहावी म्हणून प्रश्न केला.
\v 36 त्याने विचारले, “गुरूजी, नियमशास्त्रातील कोणती आज्ञा सर्वांत महत्त्वाची आहे?”
\s5
\p
\v 37 येशूने उत्तर दिले, “प्रभू आपला देव याजवर तू आपल्या पूर्ण अंतःकरणाने, आपल्या पूर्ण जिवाने, आपल्या पूर्ण मनाने प्रीती कर.’
\v 38 ही पहिली आणि मोठी आज्ञा आहे.
\s5
\p
\v 39 हिच्यासारखी दुसरी एक आहे ‘जशी आपणावर तशी आपल्या शेजाऱ्यावर प्रीती कर.’
\v 40 सर्व नियमशास्त्र आणि संदेष्ट्यांचे लिखाण या दोन आज्ञांवरच अवलंबून आहे.”
\s मशीहाविषयी प्रश्न
\s5
\p
\v 41 म्हणून परूशी एकत्र जमले असताना, येशूने त्यांना प्रश्न केला.
\v 42 येशू म्हणाला, “ख्रिस्ताविषयी तुमचे काय मत आहे? तो कोणाचा पुत्र आहे?”परूश्यांनी उत्तर दिले, “ख्रिस्त हा दाविदाचा पुत्र आहे.
\s5
\p
\v 43 त्यावर येशू त्यांना म्हणाला, तर दावीद आत्म्याच्याद्वारे, “ त्याला ‘प्रभु’ असे कसे म्हणतो? तो म्हणतो,
\q
\v 44 ‘परमेश्वराने माझ्या प्रभूला सांगितले की,
\q मी तुझे वैरी तुझे पादासन करीपर्यंत,
\q माझ्या उजव्या बाजूला बैस.’
\s5
\p
\v 45 आता, मग जर दाविद त्याला ‘प्रभू’ म्हणतो तर तो दाविदाचा पुत्र कसा होऊ शकतो?
\v 46 तेव्हा कोणाला एका शब्दानेही त्याला उत्तर देता येईना. आणि त्या दिवसानंतर त्याला आणखी प्रश्न विचारण्याचे धाडस कोणीही केले नाही.
\s5
\c 23
\s शास्त्री व परूशी ह्यांचा निषेध
\p
\v 1 येशू लोकांशी व त्याच्या शिष्यांशी बोलला,
\v 2 स्मरणपत्रे म्हणजे ज्या पत्रावर देवाच्या आज्ञा लिहून त्याच्या गुंडाळ्या किंवा घड्या करून कपाळावर किंवा ताइतासारख्या हातात बांधतो म्हणाला, “ नियमशास्त्राचे शिक्षक व परूशी हे मोशेच्या आसनावर बसले आहेत.
\v 3 म्हणून ते जसे सांगतात तसे तुम्ही करा आणि पाळा. पण तुम्ही त्यांच्या कृतीप्रमाणे तसे करू नका. याचे कारण ते सांगतात पण त्याप्रमाणे करत नाहीत.
\s5
\p
\v 4 वाहावयास अवघड असे ओझे ते बांधतात व लोकांच्या खांद्यांवर देतात पण स्वतः ते ओझे उचलायला एक बोटदेखील लावत नाहीत.
\v 5 “ते त्यांचे सर्व कामे लोकांनी पाहावे म्हणून करतात. कारण ते आपली स्मरणपत्रे रूंद करतात आणि आपल्या झग्यांचे काठ मोठे करतात.
\s5
\p
\v 6 मेजवानीच्या ठिकाणी आपल्याला विशेष मानाची जागा मिळावी असे त्यांना वाटते. तसेच यहूद्यांच्या सभास्थानात मोक्याच्या जागी बसायला त्यांना फार आवडते.
\v 7 बाजारांतील मुख्य रस्त्याने जाता येता लोकांनी आपल्याला मान द्यावा याची त्यांना फार आवड असते आणि लोकांनी त्यांना गुरुजी म्हणावे असे त्यांना वाटते.
\s5
\p
\v 8 “परंतु तुम्ही स्वतःला ‘गुरूजी’ म्हणवून घेऊ नका. तुम्ही सर्व एकमेकांचे भाऊ आहात, तुमचा गुरू एकच आहे.
\v 9 आणि जगातील कोणालाही ‘पिता’ म्हणू नका. कारण तुमचा पिता एकच आहे व तो स्वर्गात आहे.
\v 10 तुम्ही स्वतःला ‘मालक’ म्हणून घेऊ नका. तुमचा मालक ख्रिस्त आहे.
\s5
\p
\v 11 तुमच्यातील जो सेवक बनून तुमची सेवा करतो तो तुमच्यात सर्वात मोठा होय.
\v 12 जो स्वतःला मोठा समजेल त्याला कमी लेखले जाईल. स्वतःला लहान समजणारा प्रत्येक जण मोठा गणला जाईल.
\s5
\p
\v 13 “अहो, परूश्यांनो आणि नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, तुम्हाला हायहाय, तुम्ही ढोंगी आहात! तुम्ही स्वर्गाच्या राज्याचा रस्ता लोकांसाठी बंद करता, तुम्ही स्वतः तर आत जात नाहीच, पण जे आत जाण्याचा प्रयत्न करतात त्यांनाही आत जाऊ देत नाहीत.
\v 14 अहो परूश्यांनो व नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, ढोंग्यांनो तुमची केवढी दुर्दशा होणार!कारण तुम्ही विधवांची घरे खाऊन टाकता व ढोंगाने लांब लांब प्रार्थना करता; ह्यामुळे तुम्हाला अधिक शिक्षा होइल.
\v 15 “परूश्यांनो व नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, तुम्ही दुःखी व्हाल. तुम्ही ढोंगी आहात! कारण तुम्ही एक मतानुसारी करण्यासाठी समुद्र व भूमी पालथी घालता आणि तुम्हाला तो मिळाला म्हणजे तुम्ही त्याला आपल्याहून दुप्पट नरकपुत्रासारखे करून टाकता.
\s5
\p
\v 16 “तुम्हाला दुःख होईल. आंधळ्या वाटाड्यांनो, जे तुम्ही म्हणता, ‘जर काेणी मंदिराची शपथ घेतो तर काही नाही; पण जर एखादा मंदिरातील सोन्याची शपथ घेऊन बोलतो, तर तो बांधलेला आहे.’
\v 17 तुम्ही मूर्ख आंधळे आहात. सोने आणि मंदिर यांपैकी कोणते अधिक महत्त्वाचे आहे?ते सोने किंवा, मंदिर त्या सोन्याला पवित्र बनवते.
\s5
\p
\v 18 “आणि तुम्ही असे म्हणता. जर एखादा वेदीची शपथ घेतो तर त्यात काही वावगे नाही. पण जर एखादा वेदीवरील दानाची शपथ घेतो तर तो बांधलेला आहे.
\v 19 तुम्ही आंधळे आहात.कारण मोठे काय आहे?ते अर्पण की अर्पणाला पवित्र करणारी वेदी?.
\s5
\v 20 म्हणून जो वेदीची शपथ घेतो तो त्या वेदीबरोबर त्यावरच्या सर्वांची शपथ घेतो.
\v 21 तसेच जो मंदिराची शपथ घेतो तो मंदिर व त्यात राहणाऱ्या देवाची देखील शपथ घेतो.
\v 22 जो स्वर्गाची शपथ घेतो तो देवाच्या आसनाची व त्यावर बसणाऱ्याचीही शपथ घेतो.
\s5
\p
\v 23 “परूश्यांनो, नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, तुम्ही दुःखी व्हाल. तुम्ही ढोंगी आहात! तुमचे जे काही आहे त्याचा दशांश तुम्ही देवाला देता- पुदिना, शेप, जिरे यांचा देखील दशांश देता. पण नियमशास्त्राच्या महत्त्वाच्या गोष्टी म्हणजे- न्याय, दया व विश्वास या गोष्टी तुम्ही सोडल्या आहेत; पण तुम्ही ह्या करायच्या होत्या, आणि त्या सोडावयाच्या नव्हत्या.
\v 24 तुम्ही आंधळे वाटाडे आहात. तुम्ही माशी गाळून काढता व उंट गिळून टाकता.
\s5
\p
\v 25 “अहो परूश्यांनो, नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, तुम्ही दुःखी व्हाल, तुम्ही ढोंगी आहात! तुम्ही आपल्या ताट व वाट्या बाहेरून साफ करता पण ते आतून अपहार आणि असंयम यांनी त्या आतून भरल्या आहेत.
\v 26 अहो परूश्यांनो, तुम्ही आंधळे आहात! अगोदर तुमची वाटी आतून घासा व धुवा म्हणजे ती बाहेरून देखील खरोखर साफ होईल.
\s5
\p
\v 27 “अहो परूश्यांनो नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, तुम्ही दुःखी व्हाल. तुम्ही ढोंगी आहात! रंगसफेदी केलेल्या कबरांसारखे तुम्ही आहात. त्यावरून चांगल्या दिसतात पण आतून मेलेल्या माणसांच्या हाडांनी भरल्या आहेत.
\v 28 तुम्ही सर्व लोकांना बाहेरून नीतिमान दिसता पण तुम्ही आतून ढोंग व दुष्टपणा यांनी भरलेले आहात.
\s5
\p
\v 29 “अहो, परूश्यांनो, नियमशास्त्राच्या शिक्षकांनो, तुम्ही दुःखी व्हाल. तुम्ही ढोंगी आहात! तुम्ही संदेष्ट्यांच्या कबरा बांधता. आणि जे लोक नीतिमान जीवन जगले त्यांच्या कबरा सजवता.
\v 30 आणि तुम्ही म्हणता जर आम्ही आमच्या वाडवडिलांच्या काळात जिवंत असतो तर संदेष्ट्यांच्या रक्तात त्यांचे भागीदार झालो नसतो.
\v 31 पण ज्यांनी ज्यांनी संदेष्ट्यांना जिवे मारले, त्यांचेच तुम्ही वंशज आहात असा स्वतःविषयी पुरावा तुम्ही देता.
\s5
\v 32 पुढे व्हा आणि तुमच्या वाडवडिलांनी सुरू केलेली पापी कामे पूर्ण करा.
\v 33 “तुम्ही साप व विषारी सापाची पिल्ले आहात!. तुम्ही नरकाच्या शिक्षेपासून कसे पळाल?
\s5
\p
\v 34 मी तुम्हाला सांगतो की मी तुमच्याकडे संदेष्टे, ज्ञानी लोक आणि शिक्षक पाठवत आहे. त्यांच्यातील काहींना तुम्ही जिवे माराल. त्यांपैकी काहींना वधस्तंभावर खिळाल. त्यांच्यातील काहींना तुमच्या सभास्थानात फटके माराल. आणि एका नगरातून दुसऱ्या नगरात तुम्ही त्यांचा पाठलाग कराल.
\v 35 म्हणजे नीतिमान हाबेल ह्याच्या रक्तापासून तुम्ही ज्याला वेदी आणि पवित्रस्थान ह्यांच्यामध्ये ठार मारले तो बरख्याचा पुत्र जखऱ्या ह्याच्या रक्तापर्यंत, सर्व नीतिमान लोकांचे रक्त पृथ्वीवर पाडण्यात आले आहे त्यांचा दोष तुमच्यावर यावा.
\v 36 मी तुम्हाला खरे सांगतो; ह्या सर्व गोष्टीची शिक्षा तुमच्या पिढीवर येईल.
\v 37 “हे, यरुशलेमे, यरुशलेमे, संदेष्ट्यांना ठार मारणाऱ्या, देवाने तुझ्याकडे पाठवलेल्यांना दगडमार करणाऱ्या, कोंबडी जशी आपल्या पिल्लांना पंखाखाली एकवटते तसे तुझ्या मुलांबाळांना एकवटण्याची पुष्कळ वेळा माझी इच्छा होती, पण तुमची इच्छा नव्हती.
\v 38 पाहा, आता तुमच घर तुमच्यासाठी ओसाड होईल.
\v 39 मी तुला सांगतो, ‘प्रभूच्या नावाने येणारा धन्यवादित असो. असे म्हणेपर्यंत तू मला पाहणारच नाहीस.’”
\s5
\c 24
\s मंदीराची धूळधाण व युगाची समाप्ति ह्याविषयीचे येशूचे भविष्य
\p
\v 1 मग येशू मंदिरातून बाहेर येऊन पुढे जात होता, त्याचे शिष्य त्याच्याकडे त्याला मंदिराच्या इमारती दाखवायला आले.
\v 2 परतु त्याने, त्यांना उत्तर देऊन म्हटले, “तुम्ही या सर्व गोष्टी पाहता ना? आता, मी तुम्हाला खरे सांगतो, येथे एक दगड दुसऱ्या दगडावर राहू दिला जाणार नाही.”
\s5
\p
\v 3 मग तो जैतूनाच्या डोंगरावर बसला असताना, त्याचे शिष्य त्याच्याशी एकांतात येऊन म्हणाले, “आम्हाला सांगा की या गोष्टी कधी होतील? आपल्या येण्याचा आणि युगाचा शेवट होण्याचा समय जवळ आला आहे हे आम्ही कोणत्या चिन्हावरून ओळखावे?”
\v 4 येशूने त्यांना उत्तर दिले, “सांभाळा! कोणीही तुम्हाला फसवू नये.
\v 5 कारण माझ्या नावाने पुष्कळजण येतील आणि म्हणतील, ‘मी ख्रिस्त आहे, ’ आणि ते पुष्कळ लोकांना फसवतील.
\s5
\p
\v 6 तुम्ही लढायांबद्दल आणि लढायांच्या अफवांबद्दल ऐकाल पण त्यामुळे तुम्ही त्यांना भिऊ नका. या गोष्टी घडल्याच पाहिजेत. तरी इतक्यात शेवट जवळ येणार नाही.
\v 7 कारण, एक राष्ट्र दुसऱ्या राष्ट्रावर उठेल. अनेक ठिकाणी भूकंप व दुष्काळ येतील.
\v 8 पण या सर्व गोष्टी प्रसूतीवेदनांची सुरूवात अशा आहेत.
\s5
\p
\v 9 “ते तुम्हाला छळणुकीसाठी धरून देतील आणि तुम्हाला जिवे मारतील आणि माझ्या नावाकरता सर्व राष्ट्रे तुमचा व्देष करतील.
\v 10 मग पुष्कळांना अडथळा होईल.ते एकमेकाविरुध्द उठतील आणि एकमेकांचा व्देष करतील.
\v 11 अनेक खोटे संदेष्टे उठतील आणि, ते पुष्कळांना फसवतील.
\s5
\p
\v 12 सतत वाढणाऱ्या दुष्टाईमुळे पुष्कळांची प्रीती थंडावेल.
\v 13 पण जो मनुष्य शेवटपर्यंत टिकून राहिल तोच तारला जाईल.
\v 14 सर्व राष्ट्रांना साक्ष व्हावी म्हणून राज्याची ही सुवार्ता सर्व जगभर गाजवली जाईल. आणि मग शेवट होईल.
\s5
\p
\v 15 तर “दानीएल संदेष्ट्याने सांगितले होते, ओसाड करणारी अमंगळ गोष्ट, पवित्र जागी- मंदिरामध्ये उभी असलेली तुम्ही पाहाल.”(वाचकाने हे ध्यानात घ्यावे.)
\v 16 “त्यावेळी यहूदातील लोकांनी डोंगरावर पळून जावे.
\v 17 जो कोणी छपरावर असेल त्याने घरातील सामान घेण्यासाठी खाली येऊ नये.
\v 18 जर कोणी शेतात असेल तर त्याने आपला सदरा घेण्यासाठी माघारी परत जाऊ नये.
\s5
\p
\v 19 “त्याकाळी गर्भवती असलेल्या किंवा अंगावर पाजीत असतील अश्या स्रियांना फार कठीण जाईल.
\v 20 जेव्हा या गोष्टी होतील तेव्हा थंडीचे दिवस अथवा शब्बाथ दिवस नसावा यासाठी प्रार्थना करा.
\v 21 कारण जगाच्या आरंभापासून कधीही झाली नाही आणि पुन्हा कधी होणार नाही अशी मोठी संकट त्याकाळी येतील.
\v 22 “आणखी, देवाने ते दिवस जर थोडेच ठेवले नसते तर कोणीही मनुष्य वाचला नसता. परंतु त्याच्या निवडलेल्यांसाठी तो ते दिवस थोडे करील.
\s5
\p
\v 23 “त्यावेळी जर एखाद्याने तुम्हाला म्हटले, ‘पाहा! ख्रिस्त येथे आहे, ’ किंवा ‘तो तेथे आहे’, तर त्याच्यावर विश्वास ठेवू नका.
\v 24 खोटे ख्रिस्त आणि खोटे संदेष्टे उदयास येतील. ते महान आश्चर्यकारक चिन्हे दाखवतील. देवाच्या निवडलेल्या लोकांना ते चिन्हे दाखवतील व लोकांना एवढेच नव्हे तर देवाच्या निडवलेल्यांना फसविण्याचा प्रयत्न करतील.
\v 25 या गोष्टी होण्या अगोदरच मी तुम्हाला सावध केले आहे.
\s5
\p
\v 26 “एखादा मनुष्य तुम्हाला सांगेल, ‘पाहा, ख्रिस्त अरण्यात आहे.’ तर तेथे जाऊ नका. किंवा जर ते म्हणाले, पाहा, ‘तो आतल्या खोलीत आहे’, तर त्याच्यावर विश्वास ठेवू नका.
\v 27 मी हे म्हणतो कारण वीज जशी पूर्वेकडून पश्चिमेकडे चमकताना सर्वाना दिसते तसेच मनुष्याच्या पुत्राचे येणे देखील होईल.
\v 28 जेथे कोठे प्रेत असेल तेथे गिधाडेही असतील.
\s5
\p
\v 29 त्या दिवसांतल्या छळानंतर लगेच, असे घडेल ‘सूर्य अंधकारमय होईल व चंद्र प्रकाश देणार नाही. आकाशातील तारे व नक्षत्रे गळून पडतील आकाशातील सर्व बळे डळमळतील. आकाश गुंडाळीसारखे गुंडाळले जाईल.’
\s5
\p
\v 30 “त्यावेळेला मनुष्याच्या पुत्राच्या येण्याचे चिन्ह आकाशात दिसेल. तेव्हा जगातील सर्व वंश आपले ऊर बडवून घेतील. मनुष्याच्या पुत्राला आकाशांतल्या मेघांवर आरूढ होऊन सामर्थ्याने आणि मोठ्या गौरवाने येताना पाहतील.
\v 31 मनुष्याचा पुत्र तुतारीच्या मोठ्या नादात आपले देवदूत पृथ्वीभोवती पाठवून देईल. ते पृथ्वीच्या चारही कोपऱ्यातून, आकाशाच्या एका सीमेपासून दुसऱ्या सीमेपर्यंत निवडलेल्यांना गोळा करतील.
\s जागृतीची आवश्यकता
\s5
\p
\v 32 “अंजिराच्या झाडापासून शिका अंजिराच्या झाडाच्या फांद्या जेव्हा हिरव्या आणि कोवळ्या असतात आणि पाने फुटू लागतात तेव्हा उन्हाळा जवळ आला हे तुम्हाला कळते.
\v 33 त्याचप्रमाणे तुम्ही ह्या सर्व गोष्टी पाहाल तेव्हा हे जाणा की, तो दाराजवळ आहे.
\s5
\p
\v 34 मी तुम्हाला खरे सांगतो, या सर्व गोष्टी पूर्ण होऊपर्यत ही पिढी नाहीशी होणार नाही.
\v 35 आकाश आणि पृथ्वी नाहीशी होतील पण माझी वचने कधीही नष्ट होणार नाहीत.
\s5
\p
\v 36 “पण त्या दिवसाविषयी आणि त्या घटकेविषयी पित्यशिवाय कोणीही काही जाणत नाही. स्वर्गातील देवदूतही जाणत नाही, किंवा खुद्द पुत्रही जाणत नाही.
\s5
\v 37 “नोहाच्या काळी घडले तसे मनुष्याच्या पुत्राच्या येण्याच्या वेळेसही होईल.
\v 38 तेव्हा जसे महापूर येण्याअगोदर लोक खातपीत होते. लोक लग्न करीत होते. लग्न करून देत होते. नोहा तारवात जाईपर्यत लोक या गोष्टी करीत होते.
\v 39 आणि महापूर येऊन त्यांना घेऊन गेला तोपर्यंत त्यांना कळल नाही. तसच मनुष्याच्या पुत्राचे येण होईल.
\s5
\p
\v 40 दोघे जण शेतात एकत्र काम करत असतील तर त्यातला एकजण वर घेतला जाईल आणि दुसरा तेथेच राहील.
\v 41 दोन स्त्रिया जात्यावर दळीत असतील तर त्या दोघीतील एक वर घेतली जाईल आणि दुसरी तेथेच राहील.
\v 42 “म्हणून तुम्ही जागृत असा, कारण तुम्हाला माहीत नाही की कोणत्या दिवशी तुमचा प्रभू येत आहे,
\s5
\p
\v 43 हे लक्षांत ठेवा, चोर केव्हा येईल हे जर घराच्या मालकाला माहीत असते तर तो त्यासाठी तयारीत राहिला असता आणि त्याने चोराला घर फोडू दिले नसते.
\v 44 या कारणासाठी तुम्हीसुध्दा तयार असले पाहिजे. जेव्हा तुम्हाला अपेक्षा नसेल तेव्हा मनुष्याचा पुत्र येईल.
\s विश्वासू दास व दुष्ट दास ह्यांचा दृष्टांत
\s5
\p
\v 45 तर ज्याला त्याच्या धन्याने आपल्या परिवाराला, त्यांना त्यांच अन्न वेळेवर द्याव म्हणून नेमल आहे तो विश्वासू आणि विचारी दास कोण आहे?
\v 46 जो दास त्याच्या धन्याला तो येईल तेव्हा तसे करताना आढळेल तो धन्य!
\v 47 मी तुम्हाला खचीत सांगतो की, मालक आपल्या सर्व मालमत्तेवर त्या नोकराची नेमणूक करील.
\s5
\p
\v 48 “पण जर तो दुष्ट दास आपल्या मनात अस म्हणेल की, माझा धनी विलंब करीत आहे,
\v 49 तो नोकर इतर नोकरांना मारहाण करील आणि आपल्यासारख्या लोकांबरोबर जेवण करील आणि दारू पिऊन मस्त होईल.
\v 50 आणि तो नोकर तयारीत नसेल अशा वेळी मालक येईल.
\v 51 मग मालक त्या नोकराचे तुकडे करील. त्या नोकराला मालक ढोंगी लोकांबरोबर राहायला पाठवील. आणि त्याठिकाणी रडणे व दात खाणे चालेल.
\s5
\c 25
\s दहा कुमारीचा दृष्टांत
\p
\v 1 तेव्हा “त्यादिवसात स्वर्गाचे राज्य दहा कुमारींसारखे असेल, त्यांनी त्यांचे दिवे घेतले व वराला भेटण्यास गेल्या.
\v 2 त्यांच्यातल्या पाच मूर्ख होत्या आणि पाच शहाण्या होत्या.
\v 3 मूर्ख कुमारींनी आपले दिवे घेतले, पण दिव्यासाठी तेल घेतले नाही.
\v 4 शहाण्या कुमारींनी दिव्याबरोबर आपल्या भांड्यात तेल घेतले.
\s5
\p
\v 5 आता वराला उशीर झाल्याने त्या सर्वांना डुलक्या लागल्या व त्या झोपी गेल्या
\v 6 “मध्यरात्री कोणीतरी घोषणा केली, ‘वर येत आहे! बाहेर जाऊन त्याला भेटा!’
\s5
\p
\v 7 “सर्व मुली जाग्या झाल्या आणि त्यांनी आपले दिवे तयार केले.
\v 9 “पण शहाण्यांनी उतर देऊन म्हटले ते तुम्हाला आणि आम्हाला कदाचित पुरणार नाही; त्यापेक्षा तुम्ही विकणाऱ्यांकडे जा आणि तुमच्यासाठी विकत घ्या."
\s5
\p
\v 10 त्या तेल विकत घ्यायला गेल्या तेव्हा वर आला. तेव्हा ज्या तयार होत्या त्या मेजवानीसाठी त्याच्याबरोबर आत गेल्या. मग दार बंद झाले.
\v 11 “नंतर दुसऱ्या कुमारींकाही आल्या आणि म्हणाल्या, ‘प्रभूजी!प्रभूजी!आमच्यासाठी दार उघडा!
\v 12 “पण त्यांने उत्तर देऊन म्हटले, ‘मी तुम्हाला खरे सांगतो मी तुम्हाला ओळखत नाही!’
\v 13 “म्हणून नेहमी तयार असा. कारण मनुष्याचा पुत्र कधी येणार तो दिवस व ती वेळ तुम्हाला माहीत नाही.
\s रूपयांचा दृष्टांत
\s5
\p
\v 14 कारण हे दूरदेशी जाणाऱ्या मनुष्यासारखे आहे, ज्याने प्रवासाला जाण्याअगोदर आपल्या नोकरांना बोलावून आपली मालमत्ता त्यांच्या हाती दिली.
\v 15 त्यांच्यातील एकाला त्याने पाच हजार रुपये दिले. दुसऱ्याला त्याने दोन हजार रुपये दिले आणि तिसऱ्याला त्याने एक हजार रुपये दिले. प्रत्येकाला त्यांच्या त्यांच्या योग्यतेप्रमाणे त्याने पैसे दिले. मग तो आपल्या प्रवासाला गेला.
\v 16 ज्याला पाच हजार रुपये दिले होते त्याने त्याप्रमाणे काम करायला सुरूवात केली आणि आणखी पाच हजार रुपये त्याने मिळविले.
\s5
\v 17 त्याचप्रमाणे, ज्याला दोन हजार रुपये मिळाले होते त्याने आणखी दोन हजार रुपये कमवले.
\v 18 पण ज्याला एक हजार मिळाले होते, त्याने जमिनीत एक खड्डा खोदला आणि मालकाचे पैसे त्यात लपवले.
\s5
\p
\v 19 “बराच काळ लोटल्यानंतर त्या नोकरांचा मालक आला व त्याने त्यांचा हिशेब घ्यायला सुरुवात केली.
\v 20 ज्याला पाच हजार रुपये मिळाले होते, त्याने मालकाकडे आणखी पाच हजार आणून दिले, तो म्हणाला, ‘मालक, तुम्ही दिलेल्या रुपयांवर मी आणखी पाच हजार रुपये मिळविले.’
\v 21 “त्याचा मालक म्हणाला, ‘शाब्बास, चांगल्या आणि विश्वासू दासा, तू भरंवसा ठेवण्यायोग्य नोकर आहेस. त्या थोड्या पैशांचा तू चांगला वापर केलास म्हणून मी पुष्कळावर तुझी नेमणूक करीन. आत जा आणि आपल्या मालकाच्या आनंदात सहभागी हो!’
\s5
\p
\v 22 “नंतर ज्या मनुष्याला दोन हजार रुपये मिळाले होते, तो मालकाकडे आला आणि म्हणाला, ‘मालक, तुम्ही मला दोन हजार रुपये दिले होते त्यापासून मी आणखी दोन हजार कमवले आहेत.
\v 23 “मालक म्हणाला, ‘चांगल्या आणि विश्वासू दासा! तू थोड्या पैशाविषयी इमानीपणे वागलास, म्हणून मी तुझी आणखी पुष्कळशा गोष्टींवर नेमणूक करीन. आत जा आणि आपल्या मालकाच्या आनंदात सहभागी हो!
\s5
\p
\v 24 “नंतर ज्याला एक हजार रुपये मिळाले होते तो मालकाकडे आला व म्हणाला, ‘मालक, मला माहीत होते की आपण एक कठीण शिस्तीचे मनुष्य आहात. जेथे पेरणी केली नाही तेथे तुम्ही कापणी करता आणि जेथे बी पेरले नाही तेथे पीक घेता.
\v 25 मला आपली भीती होती. म्हणून मी जाऊन तुमचे हजार रुपये जमिनीत लपवून ठेवले. हे घ्या! हे तुमचेच आहेत!’
\s5
\p
\v 26 “मालकाने उत्तर दिले, ‘अरे वाईट आणि आळशी नोकरा! मी जेथे पेरणी केली नाही तेथे कापणी करतो आणि जेथे बी पेरले नाही तेथे पीक घेतो, हे तुला माहीत होते.
\v 27 तर तू माझे पैसे सावकाराकडे ठेवायचे होतेस म्हणजे मी घरी आल्यावर मला व्याजासहित पैसे मिळाले असते.
\s5
\p
\v 28 “म्हणून मालकाने दुसऱ्या नोकरांना सांगितले, ‘याच्याजवळचे एक हजार रुपये घ्या आणि ज्याच्याजवळ दहा हजार रुपये आहेत त्याला द्या.
\v 29 कारण आपल्याकडे जे आहे, त्याचा वापर करणाऱ्याला आणखी देण्यात येईल, आणि त्याला त्याच्या गरजेपेक्षा जास्त मिळेल. पण जो आपल्याजवळ असलेल्याचा उपयोग करीत नाही त्याच्याजवळ जे काही असेल ते सर्व त्याजपासून काढून घेण्यात येईल.’
\v 30 नंतर मालक म्हणाला, ‘त्या निकामी नोकराला बाहेरच्या अंधारात टाका. तेथे रडणे व दात खाणे चालेल.’मनुष्याचा पुत्र सर्वांचा न्याय करील.
\s न्यायाचा दिवस
\s5
\p
\v 31 “मनुष्याचा पुत्र जेव्हा त्याच्या स्वर्गीय गौरवाने आपल्या देवदूतांसह येईल तेव्हा तो त्याच्या गौरवी राजानावर बसेल.
\v 32 मग सर्वं राष्ट्रे त्याच्यासमोर एकत्र जमतील. त्यांना तो एकमेकांपासून विभक्त करील. ज्याप्रमाणे मेंढपाळ मेंढरे शेरडांपासून वेगळी करतो.
\v 33 तो मेंढरांना आपल्या उजवीकडे बसवील पण शेरडांना तो डावीकडे बसवील.
\s5
\p
\v 34 “मग राजा जे त्याच्या उजवीकडे आहेत त्यांना म्हणेल, या, जे तुम्ही माझ्या पित्याचे धन्यवादित आहात! हे राज्य जगाच्या स्थापनेपासून तुमच्यासाठी तयार केले आहे त्या राज्याचे वतनदार व्हा.
\v 35 हे तुमचे राज्य आहे कारण जेव्हा मी भुकेला होतो तेव्हा तुम्ही मला खायला दिले. मी तहानेला होतो तेव्हा तुम्ही मला प्यावयास दिले. मी परका होतो आणि तुम्ही मला आत घेतले
\v 36 मी उघडा होतो तेव्हा तुम्ही मला कपडे दिलेत. मी आजारी होतो, तेव्हा तुम्ही माझी काळजी घेतलीत. मी तुरूंगात होतो तेव्हा तुम्ही माझ्याकडे आलात.
\s5
\p
\v 37 “मग जे नीतिमान आहेत ते उत्तर देतील, ‘प्रभू आम्ही तुला केव्हा भुकेला व तहानेला पाहिला आणि तुला खायला आणि प्यायला दिले?
\v 38 आम्ही तुला परका म्हणून कधी पाहिले आणि तुला आत घेतले किंवा आम्ही तुला केव्हा उघडे पाहिले व कपडे दिले?
\v 39 आणि तू आजारी असताना आम्ही तुला कधी भेटायला आलो? किंवा तुरूंगात असताना कधी तुझ्याकडे आलो?’
\v 40 “मग राजा त्यांना उत्तर देईल, ‘मी तुम्हाला खरे सांगतो येथे असलेल्या माझ्या बांधवातील अगदी लहानातील एकाला तुम्ही केले, तर ते तुम्ही मलाच केले.
\s5
\p
\v 41 “मग राजा आपल्या डाव्या बाजूच्यांना म्हणेल, ‘माझ्यापासून दूर जा, तुम्ही शापित आहात, अनंतकाळच्या अग्नीत जा. हा अग्नी सैतान व त्याच्या दूतांसाठी तयार केला आहे.
\v 42 ही तुमची शिक्षा आहे कारण मी भुकेला होतो पण तुम्ही मला काही खायला दिले नाही, मी तहानेला होतो पण तुम्ही मला काही प्यावयास दिले नाही.
\v 43 मी प्रवासी असता माझा पाहुणचार केला नाही. मी वस्त्रहीन होतो. पण तुम्ही मला कपडे दिले नाहीत. मी आजारी आणि तुरूंगात होतो पण तुम्ही माझी काळजी घेतली नाही.
\s5
\p
\v 44 “मग ते लोकसुध्दा त्याला उत्तर देतील, ‘प्रभू आम्ही कधी तुला उपाशी अगर तहानेले पाहिले किंवा प्रवासी म्हणून कधी पाहिले? किंवा वस्त्रहीन, आजारी किंवा तुरूंगात कधी पाहिले आणि तुला मदत केली नाही?
\v 45 “मग राजा त्यांना उत्तर देईल, ‘मी तुम्हाला खरे सांगतोः माझ्या अनुयायांतील लहानातील लहानाला काही करण्याचे जेव्हा जेव्हा तुम्ही नाकारले, तेव्हा तेव्हा ते तुम्ही मला करण्याचे नाकारले.’
\v 46 “मग ते अनीतिमान लोक सार्वकालिक शिक्षा भोगण्यास जातील, पण नीतिमान सार्वकालिक जीवन उपभोगण्यास जातील.”
\s5
\c 26
\s येशूला ठार मारण्याचा कट
\p
\v 1 मग येशूने ही सर्व वचने सांगण्याचे संपविल्यानंतर तो आपल्या शिष्यांना म्हणाला,
\v 2 दोन दिवसांनी वल्हांडणाचा सण आहे हे तुम्हाला माहीत आहे. आणि मनुष्याचा पुत्र वधस्तंभावर खिळून जिवे मारला जाण्यासाठी धरून दिला जाईल.”
\s5
\p
\v 3 मग मुख्य याजक आणि लोकांचे वडील, प्रमुख याजकाच्या घरी जमले. मुख्य याजकाचे नाव कयफा होते.
\v 4 सभेत त्यांनी मिळून मसलत केली की, येशूला कपटाने अटक करून आणि जिवे मारावे.
\v 5 तरीही ते म्हणत होते, “ सणाच्या दिवसात नव्हे नाही तर लोकांमध्ये दंगा होईल.
\s बेथानी येथे येशूला करण्यात आलेला तैलाभ्यंग
\s5
\p
\v 6 तेव्हा येशू बेथानीमध्ये शिमोन कुष्ठरोग्याच्या घरात होता.
\v 7 येशू तेथे असताना एक बाई त्याच्याकडे आली.अतिमोलवान सुवासिक तेलाची अलाबास्त्र कुपी तिच्याजवळ होती.आणि तो जेवणास टेकून बसला असता तिने ते त्याच्या डोक्यावर ओतले.
\v 8 पण त्याच्या शिष्यांनी ते पाहिले, तेव्हा त्यांना राग आला. शिष्य विचारू लागले, असा नाश कश्याला?
\v 9 ते पुष्कळ पैशांना विकता आले असते आणि ते पैसे गोरगरिबांना देता आले असते.
\s5
\p
\v 10 पण येशूला ते काय म्हणत आहेत हे माहीत होते, त्याने त्यांना विचारले, “तुम्ही त्या बाईला का त्रास देत आहा? तिने माझ्यासाठी फार चांगले काम केले आहे.
\v 11 गरीब लोक तुमच्याबरोबर नेहमीच असतील पण मी तुमच्याबरोबर नेहमी असणार नाही.
\s5
\p
\v 12 कारण तिने माझ्या शरीरावर हे सुवासिक तेल ओतले.ते मला पुरण्याच्या तयारीसाठी हिने केले.
\v 13 मी तुम्हाला खरे सांगतो, सर्व जगात, जेथे सुवार्ता गाजवली जाईल तेथे तेथे या बाईने जे केले त्याचे वर्णन तिची आठवण म्हणून सांगण्यात येईल.”
\s यहूदाची फितुरी
\s5
\p
\v 14 बारा शिष्यांपैकी एक यहूदा इस्कार्योत मुख्य याजकांकडे गेला.
\v 15 यहूदा म्हणाला, “मी येशूला धरून तुमच्या हाती दिले तर तुम्ही मला काय द्याल?” तेव्हा त्यांनी त्याला चांदीची तीस नाणी दिली.
\v 16 तेव्हापासून यहूदा येशूला धरून देण्याच्या संधीची वाट पाहू लागला.
\s शेवटले भोजन
\s5
\p
\v 17 बेखमीर भाकारीच्या सणाच्या पहिल्या दिवशी येशूचे शिष्य त्याच्याकडे आले. ते म्हणाले, “आम्ही आपल्यासाठी वल्हांडणाचे जेवण कोठे करावे अशी आपली इच्छा आहे?”
\v 18 येशू म्हणाला, “तुम्ही नगरात अमुक माणसाकडे जा; आणि त्याला सांगा, ‘गुरूजी म्हणतात, माझी वेळ जवळ आली आहे. तुझ्या घरी मी माझ्या शिष्यांसह वल्हांडण साजरा करणार आहे.”
\v 19 येशूने जे सांगितले होते ते त्याच्या शिष्यांनी केले आणि त्यांनी वल्हांडण सणाचे जेवण तयार केले.
\s5
\p
\v 20 संध्याकाळ झाल्यावर येशू आपल्या शिष्यांबरोबर जेवावयास बसला.
\v 21 जेवण करीत असता येशू म्हणाला, “मी तुम्हाला खरे सांगतो तुमच्या....की एकजण माझा विश्वासघात करील.
\v 22 ते खूप दुःखी झाले आणि त्यांच्यातील प्रत्येक जण त्याला विचारु लागला, प्रभूजी, तो मी तर नाही?
\s5
\p
\v 23 मग येशूने उत्तर दिले, “ज्याने माझ्याबरोबर ताटात हात घातला तोच माझा विश्वासघात करील.
\v 24 जसे मनुष्याच्या पुत्राविषयी पवित्र शास्त्रात लिहिले आहे, तसा तो जातो खरा; पण जो त्याचा विश्वासघात करतो त्याला धिक्कार असो! तो मनुष्य जर जन्मला नसता तर त्याच्यासाठी ते बरे झाले असते.
\v 25 मग यहूदा, जो त्याचा विश्वासघात करणार होता, तो येशूकडे वळून म्हणाला, “तो मी आहे का, गुरूजी?”येशू त्याला म्हणाला, “तू म्हणालास, तसेच आहे. (म्हणजे होय तो तूच आहेस.”)
\s5
\p
\v 26 ते जेवण करीत असताना येशूने भाकर घेतली. तिच्याबद्दल देवाचे उपकार मानले. आणि ती मोडली. त्याने ती भाकर आपल्या शिष्यांना दिली. तो म्हणाला, “ घ्या, खा. हे माझ शरीर आहे.
\s5
\p
\v 27 नंतर येशूने प्याला घेतला. त्याबद्दल देवाचे उपकार मानले आणि तो त्यांना दिला. येशू म्हणाला, “तुम्ही सर्वांनी यांतील प्यावे.
\v 28 कारण हे माझे कराराचे रक्त आहे.हे पापांच्या क्षमेसाठी पुष्कळांकरिता ओतले जात आहे.
\v 29 परंतु मी तुम्हाला सांगतो की, मी आपल्या पित्याच्या राज्यांत तुम्हाबरोबर नवा द्राक्षारस पिईन त्या दिवसापर्यत द्राक्षवेलाचा हा उपज मी पिणारच नाही.”
\s शिष्य आपल्याला सोडून जातील ह्याबाबत येशूचे भविष्य
\s5
\p
\v 30 मग त्यांनी एक गीत गाईल्यावर ते जैतूनाच्या डोंगरावर निघून गेले.
\v 31 येशूने सांगितले, “आज रात्री माझ्यामुळे, तुम्ही सर्व अडखळाल; कारण असे लिहिले आहे की,
\q ‘मी मेंढपाळाचा वध करीन,
\q कळपातील मेंढरांची दाणादाण होईल.’
\v 32 पण मी मरणातून उठल्यानंतर, तुमच्या अगोदर गालीलात जाईन.”
\s5
\p
\v 33 उत्तर देताना पेत्र म्हणाला, “इतर सर्व जरी आपणाविषयी अडखळले तरी मी कधीही अडखळणार नाही.”
\v 34 येशू त्याला म्हणाला, “मी तुला खरे सांगतो आज रात्री कोंबडा आरवण्यापूर्वाी तू तीन वेळा मला नाकारशील.”
\v 35 पेत्र म्हणाला, “मला तुझ्याबरोबर मराव लागले तरी मी तुला नाकारणार नाही.” आणि इतर शिष्यसुध्दा तसेच म्हणाले.
\s गेथशेमाने बागेत येशू
\s5
\p
\v 36 नंतर गेथशेमाने नावाच्या जागी येशू आपल्या शिष्यांसह गेला. येशू त्यांना म्हणाला, “मी थोडा पुढे जाऊन प्रार्थना करीपर्यंत येथेच थांबा.”
\v 37 येशूने पेत्र आणि जब्दीचे दोन पुत्र यांना आपल्याबरोबर यायला सांगितले. यानंतर येशू मनातून फार दुःखी व कासावीस होऊ लागला.
\v 38 येशू पेत्राला व जब्दीच्या दोघा पुत्रांना म्हणाला, “माझा जीव फार दुःखीत व मरणप्राय झाला आहे. येथे थांबा व माझ्याबरोबर जागे राहा.”
\s5
\p
\v 39 तो थोडे अंतर पुढे गेला आणि जमिनीवर ओणवून प्रार्थना करू लागला, “हे माझ्या पित्या, शक्य झाले तर हा दुःखाचा प्याला माझ्यापुढून जाऊ दे, तथापि, माझ्या इच्छेप्रमाणे नको तर तुझ्या इच्छेप्रमाणे होऊ दे.”
\v 40 मग तो शिष्यांकडे परत गेला तेव्हा ते झोपी गेले आहेत असे त्याला आढळले. येशू पेत्राला म्हणाला, “तुम्हा लोकांना माझ्याबरोबर एखादा तासही जागे राहता येत नाही काय?
\v 41 तुम्ही परीक्षेत पडू नये म्हणून जागे राहा. आणि प्रार्थना करीत राहा. आत्मा खरोखर उत्सुक आहे खरा पण देह अशक्त आहे".
\s5
\p
\v 42 नंतर दुसऱ्यांदा जाऊन येशू प्रार्थना करू लागला, “हे माझ्या पित्या, जर दुःखाचा हा प्याला मी प्याल्याशिवाय टळून जात नाही तर तुझी इच्छा असेल तसे होवो.”
\v 43 नंतर येशू शिष्यांकडे परत गेला तेव्हा त्याला आढळून आले की, त्यांचे डोळे जड झाले होते व ते झोपी गेले आहेत कारण जागे राहणे त्यांना शक्य होत नव्हते.
\v 44 नंतर येशू शिष्यांना पुन्हा सोडून तसाच पुढे गेला आणि तिसऱ्या वेळी प्रार्थना करताना त्याने पुन्हा तेच शब्द बोलून प्रार्थना केली.
\s5
\v 45 यानंतर येशू परत शिष्याकडे गेला आणि त्यांना म्हणाला, “तुम्ही अजून झोप आणि विसावाच घेत आहात का? पाहा! मनुष्याचा पुत्र पापी लोकांच्या हाती धरून दिला जात आहे.
\v 46 उठा, चला. पाहा, मला धरून देणारा जवळ आला आहे.”
\s येशूला अटक
\s5
\p
\v 47 येशू हे बोलत असतानाच बारा जणांपैकी एक जो यहूदा, तो तेथे आला. त्याच्याबरोबर बरेच लोक होते. मुख्य याजक, लोकांचे वडीलजन यांनी त्यांना पाठवले होते. ते लोक तलवारी व सोटे घेऊन आले होते.
\v 48 आणि त्याला धरून देणार्‍याने त्यांना खूण देऊन म्हटले होते की, ‘मी ज्याचे चुंबन घेईन तोच तो आहे; त्याला तुम्ही धरा, ”
\s5
\p
\v 49 मग यहूदा येशूकडे गेला आणि म्हणाला, “गुरूजी, ” आणि यहूदाने येशूचे चुंबन घेतले.
\v 50 येशू त्याला म्हणाला, “मित्रा, जे करण्यास आलास ते कर!”मग ते येशूकडे आले. त्यांनी येशूवर हात टाकले व त्याला धरले.
\s5
\v 51 हे झाल्यावर येशूबरोबर असलेल्या एका अनुयायाने तलवारीला हात घातला आणि ती उपसली. त्याने प्रमुख याजकाच्या सेवकाचा कान कापला.
\v 52 येशू त्या मनुष्याला म्हणाला, “तू आपली तलवार म्यानात ठेव. जे तलवारीचा वापर करतात ते तलवारीनेच मरतात.
\v 53 मी माझ्या पित्याला सांगितले तर तो देवदूतांच्या बारा सैन्यांपेक्षा अधिक पलटणी पाठवील, हे तुम्हाला कळत नाही काय?
\v 54 परंतु हे अशाच रीतीने झाले पाहिले असा पवित्र शास्त्रात जो लेख आहे तो कसा काय पूर्ण होईल?
\s5
\p
\v 55 यानंतर येशू सर्व लोकसमुदायाला म्हणाला, “जसा मी कोणी गुन्हेगार आहे, अशारीतीने तुम्ही तलवारी व सोटे हाती घेऊन मला धरायला माझ्यावर चाल करून आला काय? मी दररोज मंदिरात शिक्षण देत असता तुम्ही मला धरले नाही.
\v 56 परंतु या सर्व गोष्टी अशासाठी झाल्या आहेत की, संदेष्ट्यांनी जे लिहिले होते ते पूर्ण व्हावे.” नंतर येशूचे सर्व शिष्य त्याला सोडून पळून गेले.
\s मुख्य याजकापुढे येशूची चौकशी
\s5
\p
\v 57 त्या लोकांनी येशूला धरले, त्यांनी त्याला प्रमुख याजक कयफा याच्या घरी नेले. तेथे नियमशास्त्राचे शिक्षक आणि वडीलजन एकत्र जमले होते.
\v 58 पेत्र काही अंतर ठेवून येशूच्या मागे चालला होता. पेत्र येशूच्या मागे प्रमुख याजकाच्या आवारापर्यंत गेला आणि जाऊन शेकत बसला, काय होते ते पाहण्यासाठी कामदारांसोबत बसला.
\s5
\p
\v 59 येशूला मरणदंड द्यावा म्हणून मुख्य याजक आणि सर्व यहूदी सभा त्याच्याविरूध्द काही खोटे दोषारोप करता येईल काय याचा प्रयत्न करू लागले. खोटी साक्ष देणारे लोक सापडतात काय याचा शोध घेऊ लागले.
\v 60 पुष्कळ खोटे साक्षीपुढे आले आणि येशूविरूध्द साक्ष देऊ लागले. परंतु येशूला जिवे मारण्याचे काहीही कारण यहूदी सभेला सापडेना. शेवटी दोन माणसे पुढे आली, ती म्हणू लागली,
\v 61 “हा मनुष्य असे म्हणाला की, देवाचे मंदिर मी पाडू शकतो आणि ते तीन दिवसात पुन्हा बांधू शकतो.”
\s5
\p
\v 62 तेव्हा प्रमुख याजक उठून येशूला म्हणाला, “हे लोक तुझ्याविरुध्द साक्ष देत आहेत, तुझ्यविरूध्द जे आरोप आहेत, त्याविषयी तुला काही सांगायचे आहे का? हे सर्व खरे सांगत आहेत काय?
\v 63 पण येशूने काहीच उत्तर दिले नाही.परत एकदा प्रमुख याजक येशूला म्हणाला, “जिवंत देवाच्या नावाची शपथ. मी तुला बजावून सांगतो की खरे काय ते तू सांग! तू देवाचा पुत्र ख्रिस्त आहेस काय?”
\v 64 येशू त्यांना म्हणाला, “होय, मी आहे. जसे तू म्हणालास. तरी मी तुम्हाला सांगतोः ह्यापुढे मनुष्याच्या पुत्राला तुम्ही सामर्थ्याच्या उजवीकडे बसलेले व आकाशातून येताना पाहाल.”
\s5
\v 65 जेव्हा प्रमुख याजकाने हे ऐकले, तेव्हा तो फार संतापला. आपले कपडे फाडून तो म्हणाला, “याने देवाविरूध्द निंदा केली आहे! आम्हाला आणखी साक्षीदारांची गरज राहिली नाही. ह्याला देवाची निंदा करताना तुम्ही ऐकले!
\v 66 तुम्हाला काय वाटते?”यहूद्यांनी उत्तर दिले, “तो अपराधी आहे आणि त्याला मेलेच पाहिजे.”
\s5
\v 67 तेव्हा ते त्याच्यावर थुंकले, त्यांनी त्याला मारले. दुसऱ्यांनी चपराका मारल्या.
\v 68 ते म्हणाले, “ख्रिस्ता आमच्यासाठी भविष्य सांग! तुला कोणी मारले?”
\s पेत्र येशूचा नाकार करतो
\s5
\p
\v 69 यावेळी पेत्र वाड्याच्या अंगणात बसला होता. प्रमुख याजकाच्या दासीपैकी एक दासी पेत्राकडे आली. ती म्हणाली, “तू सुध्दा गालीलच्या येशूबरोबर होतास.”
\v 70 पण पेत्राने सर्वांसमोर ते नाकारले. तो म्हणाला, “तू काय म्हणतेस ते मला माहीत नाही!
\s5
\p
\v 71 मग तो अंगणातून निघून फाटकापाशी गेला. फाटकाजवळ दुसऱ्या एका दासीने त्याला पाहिले. ती तेथे असलेल्या लोकांना म्हणाली, “नासरेथकर येशूबरोबर हा होता.”
\v 72 पुन्हा एकदा पेत्र शपथ घेऊन येशूला नाकारून, म्हणाला, “मी त्याला ओळखत नाही!”
\s5
\p
\v 73 काही क्षणानंतर तेथे असलेले लोक पेत्राकडे वळाले आणि त्याला म्हणाले, “तू खरोखर येशूच्या शिष्यांपैकी एक आहेस, हे आम्हाला माहीत आहे, तुझ्या बोलण्यावरून हे आम्हाला स्पष्ट दिसून येते.”
\v 74 मग तो स्वतःला शाप देऊ लागला. तो जोराने म्हणाला, “मी देवाशपथ सांगतो, येशू हा मनुष्य कोण आहे हे मला माहीत नाही!” पेत्र असे म्हणाला तोच कोंबडा आरवला.
\v 75 नंतर येशू काय म्हणाला होता हे पेत्राला आठवले, “कोंबडा आरवण्यापूर्वी तू मला तीन वेळा नाकारशील.” यानंतर पेत्र तेथून बाहेर निघून गेला आणि मोठ्या दुःखाने रडला.
\s5
\c 27
\s रोमी सुभेदार पिलात ह्याच्यासमोर येशू
\p
\v 1 जेव्हा सकाळ झाली तेव्हा सर्व मुख्य याजक व वडीलजन यांनी येशूविरूध्द कट केला. आणि कशा प्रकारे येशूला ठार मारायचे याचा विचार केला.
\v 2 त्यांनी येशूला साखळदंडानी बांधून दूर नेले व राज्यपाल पिलाताच्या स्वाधीन केले.
\s यहूदाचा मृत्यु
\s5
\p
\v 3 तेव्हा तो दंडास पात्र ठरवण्यात आला असे पाहून त्याला शत्रूच्या हाती देणारा यहूदा पस्तावला, त्याचे त्याला वाईट वाटले. म्हणून त्याने चांदीची तीस नाणी घेऊन मुख्य याजक व वडिलांकडे परत आला.
\v 4 तो म्हणाला, “मी निर्दोष रक्ताला धरून देऊन पाप केल आहे”यहूदी पुढाऱ्यांनी उत्तर दिले, “आम्हाला त्याचे काय? तो तुझा प्रश्न आहे!”
\v 5 तेव्हा यहूदाने ती चांदीची नाणी मंदिरात फेकून दिली आणि तो गेला. मग बाहेर जाऊन त्याने स्वतःला गळफास लावून घेतला.
\s5
\p
\v 6 मुख्य याजकांनी चांदीची ती तीस नाणी घेतली आणि ते म्हणाले, “हे पैसे मंदिराच्या खजिन्यात ठेवता येणार नाहीत. हे आमच्या नियमाविरूध्द आहे, कारण ते पैसे कोणाला तरी जिवे मारण्यासाठी दिले होते.”
\v 7 तेव्हा त्यांनी मसलत घेतली आणि त्यातून परक्यांना पुरायला कुंभाराचे शेत नावाची जागा विकत घेतली.
\v 8 त्यामुळे आजही त्या जागेला रक्ताचे शेत असे म्हणतात.
\s5
\p
\v 9 तेव्हा यिर्मया संदेष्ट्याच्याद्वारे जे सांगितले होते ते पूर्ण झाले त्याने म्हटले आहे की, “आणि इस्त्राएलाच्या काही वंशजांनी ज्याचे मोल ठरवले होते, त्याचे मोल ते तीस शेकेल, त्यांनी घेतले.
\v 10 मला प्रभू परमेश्वराने आज्ञा दिल्यानुसार चांदीच्या त्या तीस नाण्यांनी त्यांनी ते कुंभाराच्या शेतासाठी दिले.”
\s येशूची चौकशी
\s5
\p
\v 11 मग राज्यपाल पिलातापुढे येशू उभा राहिला तेव्हा पिलाताने त्याला प्रश्न विचारले. तो म्हणाला, “तू यहूद्यांचा राजा आहेस काय?”येशूने उत्तर दिले, “होय, मी आहे, जसे तुम्ही म्हणता.”
\v 12 पण जेव्हा मुख्य याजकांनी व वडिलांनी त्याच्यावर दोषारोप केले, तेव्हा तो गप्प बसला.
\v 13 म्हणून पिलात येशूला म्हणाला, “हे लोक तुझ्यावर जो दोषारोप ठेवत आहेत तो तू ऐकत आहेस ना? तर मग तू का उत्तर देत नाहीस?”
\v 14 परंतु येशूने पिलाताला काहीही उत्तर दिले नाही. आणि पिलात आश्चर्यचकित झाला.
\s5
\p
\v 15 वल्हांडण सणानिमित्त दरवर्षी लोकांसाठी राज्यपालाने त्यांच्या निवडीप्रमाणे तुरूंगातून एकाला सोडण्याची प्रथा होती.
\v 16 त्यावेळेला तेथे एक बरब्बा नावाचा कुप्रसिध्द कैदी होता.
\s5
\p
\v 17 म्हणून जेव्हा लोक जमले, तेव्हा पिलाताने त्यांना विचारले, “तुमच्यासाठी मी कोणाला सोडावे अशी तुमची इच्छा आहे? बरब्बाला की ज्याला ख्रिस्त म्हणतात त्या येशूला?”
\v 18 कारण त्याला कळले होते की, त्यांनी त्याला मत्सराने धरून दिले होते.
\v 19 तो न्यायासनावर बसला असतानाच त्याच्या पत्नीने त्याला एक निरोप पाठवून कळवले, “या मनुष्याविषयी सावध राहा; कारण तो दोषी नाही. त्याच्यामुळे स्वप्नांत मला आज दिवसभर फार दुःखसहन करावे लागले आहे.
\s5
\p
\v 20 पण पिलाताने बरब्बाला सोडून द्यावे व येशूला जिवे मारावे अशी मागणी लोकांनी करावी म्हणून मुख्य याजकांनी व वडीलजनांनी लोकसमुदायाचे मन वळवले.
\v 21 राज्यपालाने त्यांना विचारले, “ मी ह्या दोघांतून तुमच्यासाठी कोणाला सोडून द्यावे अशी तुमची इच्छा आहे?”लोकांनी उत्तर दिले. “बरब्बाला.
\v 22 पिलाताने विचारले, “मग ज्याला ख्रिस्त म्हणतात त्या येशूचे मी काय करावे?”सर्व लोक ओरडून म्हणाले, “त्याला वधस्तंभावर खिळून मारून टाका!”
\s5
\p
\v 23 आणि तो म्हणाला, “का? त्याने काय अपराध केला आहे?”परंतु सर्व लोक मोठ्याने ओरडून म्हणू लागले, “त्याला वधस्तंभावर खिळा!”
\v 24 लोकांच्या पुढे आपले काही चालत नाही हे पिलाताने पाहिले.पण उलट लोक अधिक अशांत होऊ लागले होते, तेव्हा त्याने पाणी घेतले आणि लोकांच्या समोर आपले हात धुतले व म्हटले, “ह्या नीतिमान माणसाच्या रक्ताविषयी मी निर्दाेष आहे. तुमचे तुम्हीच पहा.
\s5
\p
\v 25 ”सर्व लोक म्हणू लागले, “त्याच्या रक्तपाताचा दोष आमच्यावर आणि आमच्या मुलाबाळांवर असो.”
\v 26 मग पिलाताने बरब्बाला सोडून दिले. पण येशूला चाबकाचे फटके मारले व त्याला वधस्तंभावर खिळून मारावे म्हणून त्याच्याहाती सोपवून दिले.
\s येशूला वधस्तंभावर खिळतात
\s5
\p
\v 27 नंतर पिलाताचे शिपाई येशूला राज्यपालाच्या वाड्यात घेऊन आले.आणि त्यांनी त्याच्यासाठी सगळी शिपायांची तुकडी जमवली.
\v 28 त्यांनी त्याचे कपडे काढून व त्याला एक किरमिजी झगा घातला.
\v 29 मग एक काट्यांचा मुगूट तयार करून तो त्याच्या डोक्यावर ठेवला. तसेच त्यांनी त्याच्या उजव्या हातात एक वेत दिला. मग शिपाई त्याच्यापुढे गुडघे टेकून त्याची थट्टा करून म्हणू लागले, “यहूद्यांचा राजा चिरायू होवो!”
\s5
\p
\v 30 आणि शिपाई त्याच्यावर थुंकले. त्याच्या हातातील त्यांनी तो वेत घेऊन त्याच्या डोक्यावर मारले.
\v 31 येशूची थट्टा करण्याचे संपविल्यावर त्यांनी त्याचा झगा काढून घेतला आणि त्याचे कपडे त्याला घातले. मग ते त्याला वधस्तंभावर खिळायला घेऊन गेले.
\s5
\p
\v 32 ते बाहेर जात असता त्यांना एक शिमोन कुरनेकर नावाचा मनुष्य भेटला.त्यांनी त्याला धरून त्याचा वधस्तंभ वाहायला लावले.
\v 33 जेव्हा ते गुलगुथा (“म्हणजे कवटीची जागा”) नावाच्या ठिकाणी आले.
\v 34 तेव्हा त्यांनी त्याला पित्तमिश्रित द्राक्षारस प्यायला दिला. त्याने तो चाखला. पण पिण्यास नकार दिला.
\s5
\p
\v 35 त्यांनी त्याला वधस्तंभावर खिळले. नंतर त्यांनी चिठ्ठ्या टाकून येशूचे कपडे आपसात वाटून घेतले.
\v 36 शिपाई तेथे बसून येशूवर पहारा देऊ लागले.
\v 37 आणि" हा यहूद्यांचा राजा आहे" असे लिहिलेले आरोपपत्रक डोक्याच्या वरच्या बाजूला लावले.
\s5
\p
\v 38 दोघां चोरांना त्याच्याबरोबर वधस्तंभावर खिळण्यात आले एकाला उजवीकडे आणि एकाला डावीकडे.
\v 39 जे जवळून जात होते ते आपली डोकी हलवून त्याची निंदा करून
\v 40 म्हणू लागले, ‘हे मंदिर मोडून तीन दिवसात परत उभारणाऱ्या, ’ स्वतःला वाचव जर तू देवाचा पुत्र असलास तर वधस्तंभावरून खाली ये.
\s5
\p
\v 41 तसेच मुख्य याजकही, नियमशास्त्र शिक्षक व वडीलासह इतरांसारखी त्याची चेष्टा करीत म्हणाले,
\v 42 “ह्याने दुसऱ्यांना वाचवले, परंतु तो स्वतःला वाचवू शकत नाही. हा इस्राएलाचा राजा आहे. असेल, त्याने वधस्तंभावरून खाली यावे.आणि मग आम्ही त्याच्यावर विश्वास ठेवू.
\s5
\p
\v 43 तो देवावर विश्वास ठेवतो, देवाला तो पाहिजे असेल तर त्याने त्याला वाचवावे. कारण तो म्हणत होता, ‘मी देवाचा पुत्र आहे.’
\v 44 तसेच त्याच्याबरोबर वधस्तंभावर खिळलेले चोर त्यांनीही त्याची तशीच निंदा केली.
\s येशूचे पुनरूत्थान
\s5
\p
\v 45 मग दुपारी बारा वाजेपासून ते तीन वाजेपर्यंत सर्व देशभर अंधार पडला होता.
\v 46 सुमारे नवव्या ताशी, येशू मोठ्या आवाजात ओरडून म्हणाला, “एलोई, एलोई, लमा सबखथनी?” याचा अर्थ “माझ्या देवा, माझ्या देवा, तू माझा त्याग का केलास?”
\v 47 जे लोक तेथे उभे होते त्यांनी हे एेकून म्हटले.“तो एलीयाला बोलावत आहे!
\s5
\p
\v 48 त्यांच्यातला एक लगेच धावत गेला आणि बोळा घेऊन आंबेत बुडविला आणि तो वेताच्या टोकावर ठेवून त्याला प्यायला दिला.
\v 49 परंतु त्यांतील दुसरे म्हणाले, “त्याला एकटे राहू द्या, एलीया येऊन त्याला वाचवतो काय, ते आपण पाहू.”
\v 50 पुन्हा एकदा येशूने मोठ्याने आरोळी मारली आणि त्याचा प्राण सोडला.
\s5
\v 51 पाहा, मंदिरातील पडदा वरपासून खालपर्यंत दोन भागात फाटला गेला, भूमी कापली, खडक फुटले.
\v 52 कबरी उघडल्या, आणि जे पवित्रजन मरण पावले होते, ते उठवले गेले.
\v 53 ते लोक कबरींतून बाहेर पडले, येशूचे पुनरूत्थान झाल्यावर ते लोक पवित्र नगरीत गेले आणि अनेकांनी त्यांना पाहिले.
\s5
\p
\v 54 आता शताधिपतीने, त्यांच्याबरोबर येशूवर जे शिपाई पहारा देत होते त्यांनी भूकंप व जे काही घडले ते पाहिले. आणि ते फार भ्याले. ते म्हणाले, “हा खरोखर देवाचा पुत्र होता.
\v 55 तेथे बऱ्याच स्त्रिया काही अंतरावर उभ्या राहून हे पाहत होत्या. येशूची सेवा करीत या स्त्रिया गालीलाहून त्याच्या मागोमाग आल्या होत्या.
\v 56 त्यांच्यात मरीया मग्दालीया, याकोब व योसेफ यांची आई मरीया आणि जब्दीचे पुत्र याकोब व योहान यांची आई ह्या तेथे होत्या.
\s येशूची उत्तरक्रिया
\s5
\p
\v 57 संध्याकाळ झाल्यावर योसेफ नावाचा अरिमथाईचा, एक धनवान मनुष्य तेथे आला. तो येशूचा अनुयायी होता.
\v 58 तो पिलाताकडे गेला. आणि त्याने येशूचे शरीर मागितले. तेव्हा पिलाताने ते देण्याचा हुकूम केला.
\s5
\p
\v 59 नंतर योसेफाने ते शरीर घेतले आणि स्वच्छ तागाच्या कपड्यात ते गुंडाळले.
\v 60 आणि ते एका खडकात खोदलेल्या नव्या कबरेत ठेवले. नंतर कबरेच्या तोंडावर एक मोठी धोंड लोटून ती कबर बंद केली. आणि तो निघून गेला.
\v 61 मरीया मग्दालीया, आणि दुसरी मरीया कबरेसमोर बसल्या होत्या.
\s5
\p
\v 62 त्या दिवसाला तयारीचा दिवस म्हणत असत, दुसऱ्या दिवशी मुख्य याजक व परूशी पिलाताकडे गेले.
\v 63 ते म्हणाले, “महाराज, आम्हाला आठवण आहे की, तो लबाड जिवंत असताना असे म्हणाला होता की, ‘मी तीन दिवसांनी परत जीवनात येईल.(उठेन)’
\v 64 म्हणून तीन दिवसापर्यंत कबरेवर कडक पहारा ठेवण्याची आज्ञा करा. (कारण) त्याचे शिष्य येऊन त्याचे शरीर चोरुन नेण्याचा प्रयत्न करतील. मग तो मरणानंतर पुन्हा उठला असे लोकांना सांगतील. ही शेवटची फसवणूक पहिल्यापेक्षा अधिक वाईट होईल.”
\s5
\p
\v 65 पिलात म्हणाला, “तुमच्याबरोबर पहारा घ्या, जा, आणि कबरेवर कडक पहारा ठेवा.”
\v 66 म्हणून ते गेले आणि कबरेवर कडक पहारा ठेवला. कबरेवर जी धोंड होती तिच्यावर सरकारी शिक्का मारला. आणि तेथे पहारा करण्यासाठी शिपाई नेमले.
\s5
\c 28
\s येशूचे पुनरुत्थान
\p
\v 1 मग शब्बाथानंतर आठवड्याचा पहिला दिवस उजडतांच पहाटेस मरीया मग्दालीया व मरीया नावाची दुसरी स्त्री कबर पाहावयास तेथे गेल्या
\v 2 त्यावेळी पाहा, तेथे मोठा भूकंप झाला. देवाचा दूत स्वर्गातून उतरून तेथे आला. त्याने कबरेच्या तोंडावरची धोंड बाजूला लोटली व तो तीवर बसला.
\s5
\p
\v 3 त्याचे रूप चमकणाऱ्या विजेसारखे व त्याचे कपडे बर्फासारखे शुभ्र होते.
\v 4 पहारा करणारे शिपाई, खूप घाबरले, ते थरथर कापू लागले. आणि ते मेलेल्या माणसांसारखे झाले.
\s5
\p
\v 5 देवदूत त्या स्त्रियांना म्हणाला, “भिऊ नका, कारण मी जाणतो की, ज्याला वधस्तंभावर खिळले होते त्या येशूला तुम्ही शोधत आहात.
\v 6 पण तो इथे नाही.कारण तो म्हणाला होता, त्याप्रमाणे त्याला मरणातून उठविण्यात आले आहे. या आणि जेथे त्याला ठेवले होते ती जागा पाहा.
\v 7 आता लवकर जा आणि त्याच्या शिष्यांना सांगा, ‘तो मरणातून उठला आहे.आणि बघा, तो तुमच्यापुढे गालिलात जात आहे. आणि तुम्ही त्याला तेथे पाहाल.’पाहा, “मी तुम्हाला सांगितले आहे.”
\s5
\p
\v 8 तेव्हा त्या स्त्रिया भयाने व मोठ्या आनंदाने कबरेजवळून घाईने निघाल्या.व त्याच्या शिष्यांना हे वर्तमान सांगण्यासाठी त्या धावत गेल्या.
\v 9 मग पाहा; येशू त्यांना भेटला आणि तो त्यांना म्हणाला, “शांती असो.” त्या त्याच्याजवळ आल्या. त्यांनी त्याचे पाय धरले आणि त्याला नमन केले.
\v 10 तेव्हा येशू त्यांना म्हणाला, “ भिऊ नका, जा, माझ्या भावांना सांगा की त्यांनी गालीलात जावे.ते तिथे मला पाहतील.”
\s5
\p
\v 11 त्या स्त्रिया शिष्यांना सांगण्यासाठी गेल्या. तेव्हा कबरेवरील पहारेकरी शिपायांतील काहीजण नगरात गेले आणि त्यांनी घडलेले सर्व मुख्य याजकांना सांगितले.
\v 12 नंतर याजक जाऊन वडीलजनांना भेटले. आणि त्यांनी एक कट रचला. त्यांनी शिपायांना पुष्कळ पैसे देऊन असे म्हणण्यास सांगितले.
\v 13 ते म्हणाले, “लोकांना असे सांगा की, आम्ही रात्री झोपेत असताना येशूचे शिष्य आले आणि त्यांनी त्याचे शरीर चोरुन नेले.
\s5
\p
\v 14 हे जर राज्यापालाच्या कानावर गेले तर आम्ही त्याच मन वळवू देऊ आणि तुम्हाला काही होऊ देणार नाही.”
\v 15 मग शिपायांनी पैसे घेतले व याजकांनी सांगितले तसे केले. आणि ही गोष्ट यहूदी लोकांत आजवर बोलण्यात येते.
\s येशूचे गालीलांत प्रेषितास दर्शन
\s5
\p
\v 16 पण अकरा शिष्य गालीलात येशूने त्यांना सांगितलेल्या डोंगरावर निघून गेले.
\v 17 आणि त्यांनी त्याला बघितले तेव्हा त्यांनी त्याची उपासना केली. पण काहींना संशय आला.
\s5
\p
\v 18 तेव्हा येशू त्याच्याकडे आला आणि म्हणाला, “स्वर्गात आणि पृथ्वीवर मला सर्व अधिकार देण्यात आला आहे.
\v 19 म्हणून तुम्ही जा आणि राष्ट्रांतील लोकास माझे शिष्य करा. पिता, पुत्र आणि पवित्र आत्मा यांच्या नावाने बाप्तिस्मा द्या.
\s5
\p
\v 20 आणि जे काही मी तुम्हाला शिकविले आहे ते त्या लोकांना पाळायला शिकवा. आणि पाहा, युगाच्या शेवटापर्यंत मी सदोदित तुमच्याबरोबर आहे.”
See in Reader
