##  نکات کلی هوشع ۱۴

#### ساختار و قالب‌بندی

این بخش پایانی کتاب هوشع با امید پایان می‌یابد. در این بخش، هوشع اسرائیل را به اعتراف در حضور **یهوه** و توبه فرا می‌خواند. در این بخش، قالب شعری نوشتار با استفاده از استعاره‌ها و دیگر آرایه‌های ادبی برای ایجاد ارتباط با محبت **خدا** نسبت به قوم گناهکارش ادامه می‌یابد. 

(آدرس‌های [[rc://en/tw/dict/bible/kt/confess]] و [[rc://en/tw/dict/bible/kt/repent]] و [[rc://en/tw/dict/bible/kt/love]] و [[rc://en/tw/dict/bible/kt/sin]] و [[rc://en/tw/dict/bible/kt/peopleofgod]] و [[rc://en/ta/man/translate/figs-metaphor]] را ببینید)

چرا اعتراف و توبه در اینجا حتی به مردمی که **یهوه** پیشتر آنان را محکوم به ویرانی و نابودی کرده، پیشنهاد شده است؟  به  این خاطر است که این یک تعلیم است که **یهوه،** خدایی بخشنده است که قوم خودش را دوست دارد.  

(آدرس [[rc://en/tw/dict/bible/kt/mercy]] را ببینید)

### دیگر دشواری‌های محتمل در ترجمه این بخش

##### گوینده

استفاده از اول شخص و دوم شخص در این بخش اغلب بر تغییر گوینده دلالت می‌کند. در این بخش، هوشع با پادشاهی شمالی سخن می‌گوید تا به آنها بگوید که **یهوه** آنان را دوست دارد. جاهای بسیاری در این بخش هست که در آن نویسنده از سوم شخص به دوم شخص یا اول شخص تغییر می‌کند.

#