See in Reader
2668 lines
649 KiB
Plaintext
2668 lines
649 KiB
Plaintext
\id JER
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h ເຢເຣມີຢາ
|
||
\toc1 ເຢເຣມີຢາ
|
||
\toc2 ເຢເຣມີຢາ
|
||
\toc3 jer
|
||
\mt ເຢເຣມີຢາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\cl ບົດທີ 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຄຳເວົ້າຂອງເຢເຣມີຢາ ລູກຊາຍຮິນກີຢາ, ຜູ້ເປັນປະໂລຫິດຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ຢູ່ເມືອງອານາໂທດ ໃນແຜ່ນດິນຂອງເຜົ່າເບັນຢາມິນ.
|
||
\v 2 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເຢເຣມີຢາ ໃນຣາຊະການໂຢສີຢາ ລູກຊາຍຂອງກະສັດອາໂມນ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາໃນປີທີສິບສາມແຫ່ງການຄອງລາດຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 3 ຕໍ່ມາເມື່ອເຢໂຮຢາກີມ ລູກຊາຍຂອງໂຢສີຢາ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ຈົນເຖິງເດືອນທີຫ້າ ປີທີ່ສິບເອັດແຫ່ງລາຊະການ ເຊເດກີຢາ, ໂອລົດຂອງໂຢສີຢາແຫ່ງຢູດາ, ເມື່ອມີການກວາດຕ້ອນປະຊານະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມໄປເປັນຊະເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວຊົງກ່າວຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າ,
|
||
\v 5 “ກ່ອນເຮົາໄດ້ເປັນຮ່າງຕົວຕົນຂອງເຈົ້າຂຶ້ນໃນທ້ອງແມ່, ເຮົາໄດ້ເລືອກເຈົ້າ; ກ່ອນເຈົ້າເກີດຈາກທ້ອງແມ່ ເຮົາກໍໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າໄວ້; ແລະເຮົາໄດ້ສະຖາປະນາໃຫ້ເຈົ້າເປັນຜູ້ປະກາດພຣະຄຳແກ່ບັນດາປະຊາຊາດ.”
|
||
\v 6 ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ທູນຕອບວ່າ, “ເບິ່ງເຖີດ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ! ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເວົ້າຢ່າງໃດ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຍັງນ້ອຍເກີນໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ຢ່າເວົ້າວ່າ, 'ເຈົ້າຍັງນ້ອຍເກີນໄປ.' ເພາະເຈົ້າຈະຕ້ອງໄປຫາປະຊາຊົນທຸກແຫ່ງທີ່ເຮົາໃຊ້ເຈົ້າໄປ, ແລະເຈົ້າຈະຕ້ອງບອກທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງເຈົ້າ!
|
||
\v 8 ຢ່າຢ້ານຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ເພາະເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າເພື່ອຊ່ວຍກູ້ເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເດ່ພຣະຫັດ, ມາໃສ່ປາກຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະໄດ້ຊົງກ່າວຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ເອົາຖ້ອຍຄຳເວົ້ຂອງເຮົາໃສ່ໃນປາກຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 10 ໃນມື້ນີ້ເຮົາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າມີອຳນາດເຫນືອປະຊາຊົນ ແລະ ເຫນືອຣາຊະອານາຈັກທັງຫລາຍ, ເພື່ອໃຫ້ຖອນຮາກ ແລະຮື້ຖິ້ມເສຍ, ໃຫ້ທຳລາຍ ແລະໃຫ້ລົ້ມລົງ, ໃຫ້ສ້າງຂຶ້ນ ແລະໃຫ້ປູກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວຊົງກ່າວຊົງກ່າວຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ເຢເຣມີຢາເອີຍ ເຈົ້າໄດ້ເຫັນຫຍັງ?” ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ທູນຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນງ່າຂອງຕົ້ນຫມາກບົກ.”
|
||
\v 12 ແລ້ວພຣະຢາເວຊົງບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ເຈົ້າເຫັນຖືກແລ້ວ, ເພາະເຮົາກຳລັງເຝົ້າເບິ່ງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາເພື່ອໃຫ້ນຳໄປປະຕິບັດໃຫ້ສຳເລັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງຂ້າພະເຈົ້າຄັ້ງທີສອງ, ຊົງກ່າວອີກວ່າ, “ເຈົ້າເຫັນຫຍັງ?” ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ທູນຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຫມໍ້ຫນ່ວຍຫນຶ່ງ, ມັນກຳລັງຟົດເດືອດ, ປາກຫມໍ້ນັ້ນປິ່ນມາຈາກທາງທິດເຫນືອ.”
|
||
\v 14 ແລ້ວພຣະອົງຊົງກ່າວຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ເຫດຮ້າຍຈະປະທຸຂຶ້ນຈາກທາງທິດເຫນືອ ມາເຫນືອຄົນທັງປວງທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເພາະເຮົາກຳລັງເອີ້ນທຸກຕະກູນແຫ່ງຣາຊະອານາຈັກທິດເຫນືອ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະກາດດັ່ງນີ້ແຫລະ. ພວກເຂົາກໍຈະມາ, ແລະຕ່າງກໍຈະຕັ້ງກອງທັບບັນຊາການຂອງຕົນໄວ້ຕໍ່ຫນ້າປະຕູນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ຕໍ່ສູ້ກັບກຳແພງທີ່ອ້ອມຮອບ, ແລະຕໍ່ສູ້ກັບເມືອງອື່ນໆຂອງຢູດາ.
|
||
\v 16 ເຮົາຈະກ່າວຄຳພິພາກສາຂອງເຮົາຕໍ່ຄົນທັງຫລາຍໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ ດ້ວຍວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ຄືໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ, ແລະໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມບູຊາຖວາຍແກ່ພະອື່ນ, ແລະໄດ້ນະມັດສະການສິ່ງທີ່ມືຂອງພວກເຂົາສ້າງຂຶ້ນເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຈົ່ງຕຽມຕົວເຈົ້າໃຫ້ພ້ອມ! ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນໄປບອກແກ່ພວກເຂົາທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງເຈົ້ານັ້ນ. ຢ່າຕົກໃຈຢ້ານພວກເຂົາ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຢ້ານກົວຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ!
|
||
\v 18 ເບິ່ງເຖີດ! ມື້ນີ້ເຮົາເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນເມືອງມີປ້ອມເປັນເສົາເຫລັກ ແລະກຳແພງທັງຫລາຍເປັນທອງແດງ, ເພື່ອຈະຕໍ່ສູ້ແຜ່ນດິນທັງຫມົດແລະ—ສູ້ກັບກະສັດຂອງຊາວຢູດາ, ສູ້ກັບຂ້າລາຊະການ, ສູ້ກັບບັນດາປະໂລຫິດ, ແລະສູ້ກັບປະຊາຊົນໃນແຜ່ນດິນ.
|
||
\v 19 ພວກເຂົາຈະຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າ, ແຕ່ຈະບໍ່ຊະນະເຈົ້າ, ເພາະເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າ ເພື່ອຊ່ວຍກູ້ເຈົ້າໄວ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\cl ບົດທີ 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງໄປ ແລະປະກາດໃຫ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຍິນ. ດັ່ງນີ້ວ່າ, 'ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາຍັງລະນຶກເຖິງຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາ ຄາວເມື່ອເຈົ້າຍັງຫນຸ່ມຂອງເຈົ້າໄດ້, ຄວາມຮັກທີ່ເຈົ້າມີຕໍ່ເຮົາຕອນເຈົ້າຫມັ້ນ, ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ຕິດຕາມເຮົາໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ໃນແຜ່ນດິນທີ່ບໍ່ໄດ້ປູກຝັງ.
|
||
\v 3 ອິດສະຣາເອນນັ້ນບໍລິສຸດຕໍ່ພຣະຢາເວ, ຄືເປັນຫມາກຜົນຮຸ່ນທຳອິດຈາກການເກັບກ່ຽວຂອງພຣະອົງ! ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ກິນຜົນນັ້ນກໍ່ມີຄວາມຜິດ; ຄວາມພິນາດຈິ່ງໄດ້ມາເຖິງພວກເຂົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຈົ່ງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ, ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບ ແລະ ທຸກຕະກູນໃນບັນດາເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, "ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ ເຫັນວ່າເຮົາໄດ້ເຮັດຜິດຫຍັງ, ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ພາກັນຫນີຈາກເຮົາ? ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ນັບຖືຮູບເຄົາລົບອັນບໍ່ມີປະໂຫຍດ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງບໍ່ມີປະໂຫຍດເອງຊໍ້າ?
|
||
\v 6 ພວກເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ໃສ, ຜູ້ໄດ້ຊົງຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ອອກຈາກປະເທດເອຢິບ? ພຣະຢາເວຢູ່ໃສຜູ້ໄດ້ຊົງນຳພວກເຮົາຜ່ານຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ເຂົ້າສູ່ດິນແດນອາຣາບາ ແລະ ຂຸມເຫວທັງຫລາຍ, ໃນດິນແດນແຫ້ງແລ້ວ ແລະ ມືດທຶບ, ໃນແຜ່ນດິນທີ່ບໍ່ມີຄົນຜ່ານໄປ ແລະບໍ່ມີມະນຸດອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ?'.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແຕ່ເຮົາໄດ້ນຳພວກເຂົາເຂົ້າມາໃນດິນແດນທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ເພື່ອກິນຜົນລະປູກ ແລະ ບັນດາສິ່ງທີ່ດີ! ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າ ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນຂອງເຮົາເປັນມົນທິນ, ແລະເຮັດໃຫ້ມໍຣະດົກຂອງເຮົາເປັນສິ່ງນ່າລັງກຽດ!
|
||
\v 8 ພວກປະໂລຫິດບໍ່ໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ທີ່ໃດ?' ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຊ່ຽວຊານເລື່ອງທຳມະບັນຍັດກໍບໍ່ໄດ້ໃສ່ໃຈເຮົາ! ບັນດາຜູ້ປົກຄອງກໍເປັນກະບົດຕໍ່ສູ້ເຮົາ. ຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍປະກາດໃນນາມຂອງພະບາອານ ແລະ ຕິດຕາມສິ່ງທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ດ້ວຍເຫດນີ້ ເຮົາຈຶ່ງຍັງຄົງໂຕ້ແຍ້ງກັບເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະເຮົາຈະກ່າວໂທດບັນດາລູກຫລານຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນ ຈົ່ງຂ້າມໄປຕາມລຽບຝັ່ງຂອງກິດຕີມແລະເບິ່ງ. ຫລືສົ່ງຄົນໄປທີ່ເມືອງເກດາ ແລະ ພິຈາລະນາເບິ່ງຖີ່ຖ້ວນ ແລະເບິ່ງວ່າເຄີຍມີເຫມືອນຢ່າງນີ້ແດ່ບໍ?
|
||
\v 11 ມີຊົນຊາດໃດແດ່ເຄີຍປ່ຽນພະທັງຫລາຍຂອງຕົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າພະເຫລົ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນພະກໍດີ? ແຕ່ໄພ່ພົນຂອງເຮົາໄດ້ເອົາສັກສີຂອງເຮົາ ແລກກັບສິ່ງບໍ່ສາມາດຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ, ຈົ່ງສັ່ນສະທ້ານ, ເພາະດ້ວຍສິ່ງນີ້! ຈົ່ງຕື່ນຕົກໃຈ ແລະຈົ່ງເປົ່າຮ້າງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 13 ເພາະວ່າໄພ່ພົນຂອງເຮົາໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍສອງຢ່າງຄື: ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາຜູ້ເປັນບໍ່ນ້ຳທີ່ມີຊີວິດ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຂຸດນ້ຳສ້າງສຳລັບຕົນເອງ, ແຕ່ເປັນນໍ້າສ້າງທີ່ແຕກຂັງນໍ້າບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 “ອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ເປັນຂ້າທາດຫລື? ເຂົາເປັນທາດທີ່ເກີດມາໃນເຮືອນຂອງນາຍຂອງເຂົາບໍ່ແມ່ນຫລື? ດັ່ງນັ້ນເປັນຫຍັງເຂົາຈຶ່ງເປັນຂອງປຸ້ນ?
|
||
\v 15 ບັນດາສິງຫນຸ່ມໄດ້ຮ້ອງແຜດສຽງໃສ່ເຂົາ. ພວກມັນໄດ້ແຜດສຽງດັງຫລາຍ ແລະພວກມັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນຂອງເຂົາຮ້າງເປົ່າ. ເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາກໍຖືກທຳລາຍບໍ່ມີຄົນອາໄສຢູ່.
|
||
\v 16 ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຊາວເມືອງເມັມຟິດ ແລະເມືອງຕະປັນເຂດ ໄດ້ໂກນຫົວກະມ່ອມຂອງເຈົ້າແລ້ວ.
|
||
\v 17 ພວກເຈົ້າຫາເລື່ອງເຫລົ່ານີ້ມາໃສ່ຕົວເຈົ້າເອງບໍ່ແມ່ນຫລື ໂດຍການປະຖີ້ມພຣະຢາເວຂອງເຈົ້າ, ເມື່ອພຣະອົງນຳເຈົ້າໄປຕາມທາງ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າໄດ້ອັນໃດຈາກການທີ່ລົງໄປປະເທດເອຢິບ ເພື່ອຈະດື່ມນ້ຳໃນແມ່ນ້ຳນິນບໍ? ຫລືເຈົ້າໄດ້ອັນໃດຈາກການລົງໄປທີ່ໄປປະເທດອັດຊີເຣຍ ແລະດື່ມນ້ຳໃນແມ່ນ້ຳເອຟຣາດບໍ?
|
||
\v 19 ຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງເຈົ້າຈະຕີສອນເຈົ້າເອງ, ແລະຄວາມບໍ່ສັດຊື່ຂອງເຈົ້າຈະຕຳຫນິເຈົ້າ. ເພາະສະນັ້ນເຈົ້າຈົ່ງຄິດເຖິງມັນ ແລະ ເຂົ້າໃຈເຖີດວ່າມັນເປັນຄວາມຊົ່ວ ແລະຄວາມຂົມຂື່ນ ເມື່ອເຈົ້າປະຖີ້ມພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະບໍ່ຢ້ານກົວເຮົາອີກຕໍ່ໄປເລີຍ—ນີ້ແມ່ນພຣະຄຳຂອງພຣະເຢເວຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເພາະເຮົາໄດ້ຫັກແອກຂອງເຈົ້າທີ່ມີເຫິງນານແລ້ວນັ້ນ; ເຮົາໄດ້ທຳລາຍໂຊ້ທີ່ຖ່ວງດຶງເຈົ້າບໍ່. ເຈົ້າຍັງໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ຮັບໃຊ້ພຣະອົງ' ເພາະເຈົ້າໄດ້ກົ້ມຂາບໄຫວ້ເທິງເນີນພູສູງທຸກແຫ່ງ ແລະກ້ອງຕົ້ນໄມ້ບ່ອນສັກສິດ, ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດປະຫມາດເຫມືອນຍິງໂສເພນີ.
|
||
\v 21 ເຮົາໄດ້ປູກເຈົ້າໄວ້ເຫມືອນກັບຕົ້ນອະງຸ່ນພັນດີ, ເຫມືອນແນວພືດຢ່າງດີທີ່ສຸດ. ແຕ່ແລ້ວເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງກາຍເປັນເຫມືອນອະງຸ່ນພັນຕ່ຳບໍ່ມີຄ່າ?
|
||
\v 22 ເຖິງແມ່ນເຈົ້າຈະລ້າງຕົວຂອງເຈົ້າດ້ວຍນ້ຳຢາ ແລະໃສ່ສະບູຫລາຍໆ, ແຕ່ຮອຍຄວາມເປິເປື້ອນຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງເຈົ້າກໍຍັງປະກົດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ—ນີ້ແມ່ນພຣະຄຳຂອງພຣະເຢເວຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຈົ້າຈະເວົ້າໄດ້ຢ່າງໃດວ່າ, 'ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດ! ເວົ້າວ່າບໍ່ເຄີຍຂາບໄຫວ້ພະບາອານ'? ຈົ່ງເບິ່ງທ່າທາງຂອງເຈົ້າໃນຮ່ອມພູເບິ່ງດຸ! ຈົ່ງສຳນຶກວ່າເຈົ້າໄດ້ເຮັດບາບຫຍັງແດ່—ເຈົ້າເປັນເຫມືອນອູດສາວທີ່ກຳລັງຄຶກຄະນອງຢູ່ບໍ່ເປັນສຸກ,
|
||
\v 24 ເຫມືອນລໍປ່າທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ໄດ້ສູດລົມຫາຍໃຈດ້ວຍຄວາມຢາກຖືເຊີງຢ່າງຮຸນແຮງຂອງພວກມັນ! ໃຜຈະລະງັບຄວາມຕ້ອງການຂອງມັນໄດ້? ລໍເຖິກກໍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງແຕ່ງຕົວງາມແລ້ວໄລ່ຕາມນາງ ໃນລະດູຕິດເຊີງ; ລໍແມ່ຈະປະກົດໃຫ້ເຫັນເລື້ອຍ.
|
||
\v 25 ເຈົ້າຈົ່ງຫ້າມຕີນຂອງເຈົ້າ ຢ່າແລ່ນຈົນເກີບເຮ່ຍ ແລະ ຄໍແຫ້ງ! ແຕ່ເຈົ້າໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ! ເພາະຂ້າຮັກຄົນແປກຫນ້າ ແລະຂ້າພະເຈົ້າຈະຕິດຕາມໄປ!’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເມື່ອຂີ້ລັກນັ້ນຖືກຈັບຍ່ອມລະອາຍສັນໃດ, ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນກໍຈະລະອາຍສັນນັ້ນ—ທັງຕົວເຂົາ, ກະສັດ, ເຈົ້ານາຍ, ປະໂລຫິດ, ແລະຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂອງເຂົາ.
|
||
\v 27 ຄົນເຫລົ່ານີ້ ທີ່ເວົ້າກັບຕົ້ນໄມ້ວ່າ, ‘ທ່ານເປັນພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ,’ ແລະເວົ້າກັບກ້ອນຫີນວ່າ, ‘ທ່ານເປັນຜູ້ໃຫ້ກຳເນີດຂອງຂ້ານ້ອຍ.’ ຍ້ອນເຈົ້າປະຖິ້ມເຮົາ ແລະ ບໍ່ຕ່າວມາຫາເຮົາ. ແຕ່ເມື່ອເຈົ້າຕົກທຸກໄດ້ຍາກ ພວກເຈົ້າກ່າວ່າ, 'ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍໃຫ້ພົ້ນແດ່ທ້ອນ.’
|
||
\v 28 ແລ້ວບັນດາພະຂອງເຈົ້ານັ້ນຢູ່ໃສ ຊຶ່ງເປັນພະທີ່ເຈົ້າສ້າງໄວ້ສຳລັບຕົວເອງ? ຖ້າມັນຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນໄດ້ ກໍຈົ່ງໃຫ້ມັນຊ່ວຍຕີ້, ເມື່ອເຖີງເວລາຕົກທຸກໄດ້ຍາກຂອງເຈົ້າ, ຊາວຢູດາເອີຍ ພວກເຈົ້າເມືອງຕ່າງໆຫລາຍເທົ່າໃດ ເຈົ້າກໍມີພະຫລາຍທໍ່ນັ້ນ!
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຈົ້າທັງຫລາຍຈະມາໂຕ້ແຍ້ງເຮົາເຮັດຫຍັງ? ເຈົ້າໄດ້ກະບົດຕໍ່ສູ້ເຮົາຫມົດທຸກຄົນແລ້ວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 30 ເຮົາໄດ້ລົງໂທດຕີລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຂົາບໍ່ຍອມຮັບເອົາການດັດສ້າງນັ້ນ. ດາບຂອງເຈົ້າເອງໄດ້ຂ້າຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂອງຕົນເຫມືອນສິງໂຕຮ້າຍກາດ!
|
||
\v 31 ຄົນຍຸກນີ້ເອີຍ, ພວກເຈົ້າທັງຫມົດຈົ່ງຕັ້ງໃຈພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ! ເຮົາເປັນເຫມືອນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານແກ່ອິດສະຣາເອນຫລື? ຫລືເຫມືອນແຜ່ນດິນທີ່ເປັນມືດທຶບບໍ? ເປັນຫຍັງໄພ່ພົນຂອງເຮົາຈຶ່ງກ່າວວ່າ, ‘ພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍເປັນອິດສະຫລະ, ຂ້າພະອົງຈະບໍ່ມາຫາພຣະອົງອີກ'?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ສາວປອດຈະລືມເຄື່ອງເອ້ຂອງຕົນໄດ້ບໍ, ເຈົ້າສາວຈະລືມເຄື່ອງແຕ່ງຕົວຂອງຕົນໄດ້ບໍ? ແຕ່ໄພ່ພົນຂອງເຮົາໄດ້ລືມເຮົາເປັນຈຳນວນວັນທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ!
|
||
\v 33 ພວກເຈົ້າຮູ້ຈັກວິທີຍົວະເຍົ້າໃຫ້ຄົນມາຫລົງຮັກໄດ້ຢ່າງແນບນຽນ. ອີກທັງພວກເຈົ້າຍັງສອນວິທີຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ຍິງຊົ່ວ.
|
||
\v 34 ເສື້ອຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ເປິເປື້ອນດ້ວຍເລືອດ ຂອງຄົນທຸກຍາກທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດຕິດຢູ່, ພວກເຈົ້າໄດ້ຈັບຄົນທີ່ບໍ່ເຄີຍລັກ ຂອງໃນເຮືອນພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ແຕ່ເຖິງຈະມີເລື່ອງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ ພວກເຈົ້າກໍຍັງເວົ້າວ່າ, ‘ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມຜິດເລີຍ; ແລະເວົ້າວ່າ ພຣະອົງບໍ່ຄຽດຮ້າຍຂ້າພະເຈົ້າອີກແລ້ວ.’ ເບິ່ງແມ! ເຮົາພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຈົ້າສູ່ການພິພາກສາ ຍ້ອນພວກເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ‘ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດບາບ.’
|
||
\v 36 ດ້ວຍເຫດໃດພວກເຈົ້າຈຶ່ງຫັນເຫປ່ຽນເສັ້ນທາງຂອງພວກເຈົ່າ? ເອຢິບຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອັບອາຍ, ເຫມືອນດັ່ງອັດຊີເຣຍເຄີຍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອັບອາຍມາແລ້ວນັ້ນ.
|
||
\v 37 ເຊັ່ນດຽວກັນກັບພວກເຈົ້າຈະໄດ້ອອກໄປຈາກທີ່ນັ້ນ ໂດຍເອົາມາກຸມຫົວຂອງເຈົ້າໄວ້, ເພາະພຣະຢາເວຊົງປະຖິ້ມບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ເຈົ້າໄວ້ວາງໃຈ, ພວກເຈົ້າຈະຈະເລີນຂຶ້ນຍ້ອນຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\cl ບົດທີ 3
|
||
\p
|
||
\v 1 “ຖ້າຜູ້ຊາຍຄົນໃດປະຮ້າງເມຍຂອງຕົນ ແລະນາງກໍໄປຈາກລາວເສຍ ແລະໄປເປັນເມຍຂອງຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງ, ລາວຈະກັບໄປຫານາງບໍ? ແຜ່ນດິນນັ້ນຈະບໍ່ເປິເປື້ອນຫລວງຫລາຍບໍ?’ ພວກເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ຊີວິດເຫມືອນຍິງໂສເພນີທີ່ຫລິ້ນຊູ້ກັບຄົນຮັກຫລາຍຄົນແລ້ວ; ແລ້ວເຈົ້າຈະກັບມາຫາເຮົາອີກຫລື?”—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 2 ຈົ່ງແຫງນຫນ້າຂຶ້ນສູ່ບັນດາບ່ອນທີ່ສູງນັ້ນ ແລະເບິ່ງແມ! ມີບ່ອນໃດແດ່ທີ່ພວກເຈົ້າມີເພດສຳພັນນອກສົມຣົດ? ພວກເຈົ້າໄດ້ນັ່ງຄອຍຖ້າຄົນຮັກຂອງເຈົ້າຢູ່ທີ່ແຄມທາງ, ເຫມືອນຄົນອາຫລັບໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເປິເປື້ອນ ດ້ວຍການເປັນໂສເພນີ ແລະຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເພາະສະນັ້ນ ຝົນຈຶ່ງໄດ້ຖືກລະງັບເສຍ ແລະຝົນປາຍລະດູຈຶ່ງຂາດໄປ. ແຕ່ພວກເຈົ້າມີຫນ້າທີ່ຍິ່ງຍະໂສ, ເຫມືອນກັບຜູ້ຍິງບໍ່ສັດຊື່. ພວກເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະຮູ້ສຶກລະອາຍ.
|
||
\v 4 ພວກເຈົ້າຫາກໍຈະຮ້ອງເຮົາບໍ່ແມ່ນຫລືວ່າ, ‘ພຣະບິດາຂອງຂ້ານ້ອຍ! ພຣະອົງຊົງເປັນສະຫາຍຕັ້ງແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຫນຸ່ມຂອງຂ້າພະເຈົ້າ!
|
||
\v 5 ພຣະອົງຈະຊົງມີຄວາມໂກດຮ້າຍຢູ່ເປັນນິດບໍ? ພຣະອົງຈະຊົງໂກດຮ້າຍຢູ່ຈົນເຖິງທີ່ສຸດປາຍບໍ?’ ເບິ່ງແມ! ພວກເຈົ້າອອກຄຳເວົ້າແລ້ວ, ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍຍັງເຮັດຄວາມຊົ່ວຊ້າທຸກຢ່າງ ຊຶ່ງພວກເຈົ້າເຮັດໄດ້!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບຂ້າພະເຈົ້າໃນລາຊະການຂອງກະສັດໂຢສີຢາວ່າ, “ເຈົ້າເຫັນອິດສະຣາເອນຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ເຮັດຫຍັງ? ນາງຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາສູງທຸກຫນ່ວຍ ແລະ ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ຂຽວສົດທຸກຕົ້ນ, ແລ້ວບ່ອນນັ້ນນາງກໍປະພຶດເຫມືອນກັບຍິງໂສເພນີ.
|
||
\v 7 ເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ຫລັງຈາກທີ່ນາງເຮັດທຸກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລ້ວ, ນາງຈະກັບມາຫາເຮົາ,’ ແຕ່ນາງກໍບໍ່ກັບມາ. ແລ້ວຢູດານ້ອງສາວທີ່ທໍລະຍົດນັ້ນກໍໄດ້ເຫັນສິ່ງເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນເຮົາເຫັນວ່າ, ໃນທຳນອງດຽວກັນທີ່ອິດສະຣາເອນຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ ໄດ້ລ່ວງປະເວນີ ແລະເຮົາໄດ້ໄລ່ນາງໄປ ພ້ອມກັບໃຫ້ຫນັງສືຢ່າຮ້າງ, ຢູດານ້ອງສາວທີ່ທໍລະຍົດຂອງນາງກໍບໍ່ຢ້ານກົວເລີຍ; ນາງກໍກັບໄປເຮັດຕົວເອງເປັນໂສເພນີດ້ວຍເຊັ່ນດຽວກັນ.
|
||
\v 9 ເພາະເຫັນວ່າການໄດ້ໄປເປັນໂສເພນີຂອງນາງຍັງຖືເປັນເລື່ອງເລັກນ້ອຍ; ນາງກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເປິເປື້ອນໄປ, ແລະນາງໄດ້ໄປລ່ວງປະເວນີກັບກ້ອນຫີນ ແລະຕົ້ນໄມ້.
|
||
\v 10 ແລ້ວພາຍຫລັງນາງເຮັດໄປທັງຫມົດເຊັ່ນນີ້ແລ້ວ, ຢູດານ້ອງສາວທີ່ທໍລະຍົດຂອງນາງກໍໄດ້ຫັນກັບມາຫາເຮົາ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ດ້ວຍສິ້ນສຸດໃຈ, ແຕ່ທຳທ່າເຮັດເປັນກັບມາ,”—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ອິດສະຣາເອນຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ຍັງສະແດງຕົວວ່າຊອບທຳຍິ່ງກວ່າຢູດາທີ່ທໍລະຍົດ!
|
||
\v 12 ຈົ່ງໄປ ແລະປະກາດຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ທາງທິດເຫນືອ. ກ່າວວ່າ, ‘ອິດສະຣາເອນຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ເອີຍ, ຈົ່ງກັບມາເຖີດ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາຈະບໍ່ໃຫ້ຄວາມຮ້າຍຂອງເຮົາຢູ່ເຫນືອພວກເຈົ້າ. ເພາະເຮົາມີຄວາມສັດຊື່—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາຈະບໍ່ຮ້າຍເປັນນິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພຽງແຕ່ຍອມຮັບຄວາມຜິດຂອງພວກເຈົ້າວ່າ, ພວກເຈົ້າໄດ້ລະເມີດຕໍ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ; ພວກເຈົ້າໄດ້ແບ່ງໃຈກັບບັນດາຄົນແປກຫນ້າທີ່ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ຂຽວສົດທຸກຕົ້ນ! ເພາະພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາ!—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 14 ຈົ່ງກັບມາເຖີດ, ໄພ່ພົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ທັງຫລາຍເອີຍ!—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາເປັນສາມີຂອງພວກເຈົ້າ! ເຮົາຈະຮັບພວກເຈົ້າຈາກເມືອງລະຄົນ, ແລະຈາກຕະກູນລະສອງຄົນ, ແລະເຮົາຈະນຳພວກເຈົ້າມາເຖິງຊີໂອນ!
|
||
\v 15 ເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ລ້ຽງແກະຄົນທີ່ເຮົາພໍໃຈແກ່ພວກເຈົ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງຈະລ້ຽງພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຮູ້ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແລ້ວສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ເມື່ອພວກເຈົ້າທະວີຂຶ້ນ ແລະເກີດຜົນໃນແຜ່ນດິນໃນເວລາເຫລົ່ານັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະບໍ່ກ່າວອີກຕໍ່ໄປວ່າ, “ຫີບພັນທະສັນຍາແຫ່ງພຣະຢາເວ!” ເລື່ອງນີ້ຈະບໍ່ມີຂຶ້ນໃນໃຈຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ; ຫລືຈະບໍ່ມີໃຜລະນຶກໄດ້, ຈະບໍ່ເຮັດຜິດພາດອີກເລີຍ ແລະຈະບໍ່ມີການກະທຳເຊັ່ນນີ້ອີກເລີຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ໃນເທື່ອນັ້ນ ພວກເຂົາຈະເອີ້ນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ, ‘ນີ້ເປັນພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະຢາເວ,’ ແລະ ບັນດາປະຊາຊາດຈະຮວບຮວມກັນເຂົ້າມາຫາພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ດຳເນີນໃນຄວາມແຂງກະດ້າງໃນຫົວໃຈຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 18 ໃນເວລານັ້ນ, ເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາຈະຍ່າງມາກັບເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາຈະຮ່ວມກັນມາຈາກແຜ່ນດິນຝ່າຍເຫນືອ ມາຍັງແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາມອບໃຫ້ແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ເປັນມໍຣະດົກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແຕ່ສຳລັບເຮົາ, ເຮົາກ່າວວ່າ, ‘ເຮົາຈະຕັ້ງພວກເຈົ້າໄວ້ທ່າມກາງລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງເຮົາຢ່າງໃດດີຫນໍ, ແລະໃຫ້ແຜ່ນດິນທີ່ຫນ້າປາດຖະຫນາແກ່ພວກເຈົ້າເປັນມໍຣະດົກທີ່ສວຍງາມທີ່ສຸດກວ່າສິ່ງອື່ນໃດໃນບັນດາປະຊາຊາດ!’ ເຮົາກ່າວວ່າ, ‘ພວກເຈົ້າຈະເອີ້ນເຮົາວ່າ “ພຣະບິດາຂອງຂ້ານ້ອຍ”.’ ເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ກ່າວວ່າ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຫັນຫລັງກັບຈາກການຕິດຕາມເຮົາ.
|
||
\v 20 ເຊັ່ນດຽວກັບເມຍທໍລະຍົດຖິ້ມຜົວຂອງນາງສັນໃດ ພວກເຈົ້າກໍໄດ້ທໍລະຍົດຕໍ່ເຮົາສັນນັ້ນ, ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນເອີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຈະໄດ້ຍິນສຽງມາຈາກບ່ອນໂລ່ງ, ເປັນສຽງຮ້ອງໄຫ້ ແລະສຽງອ້ອນວອນຂອງປະຊາຊົນຂອງອິດສະຣາເອນ! ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຫັນທິດການດຳເນີນຊີວິດຂອງຕົນເສຍແລ້ວ; ພວກເຂົາໄດ້ລືມພຣະຢາເວພຣະຂອງພວກດຂົາ.
|
||
\v 22 “ຈົ່ງກັບມາເຖີດ, ປະຊາຊົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ເອີຍ! ເຮົາຈະຮັກສາຄວາມບໍ່ສັດຊື່ຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ຫາຍດີ!” “ເບິ່ງແມ! ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍມາຫາພຣະອົງແລ້ວ, ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນພຣະຢາເວພຣະຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ!
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແທ້ຈິງໂນນພູກໍເປັນແຕ່ສິ່ງຫລອກຫລວງ, ສຽງທີ່ສັບສົນຈາກພູເຂົາຫລາຍຫນ່ວຍກໍເຊັ່ນດຽວກັນ; ແທ້ຈິງຄວາມພົ້ນຂອງອິດສະຣາເອນນັ້ນຢູ່ໃນພຣະຢາເວພຣະຂອງພວກເຮົາ.
|
||
\v 24 ແຕ່ວ່າ ສິ່ງທີ່ຫນ້າອັບອາຍນັ້ນໄດ້ກັດກິນສິ່ງທັງປວງທີ່ບັນພະບູລຸດຂອງເຮົາທີ່ໄດ້ລົງແຮງເຮັດໄວ້ຕັ້ງແຕ່ເຮົາຍັງເປັນເດັກນ້ອຍຢູ່ຄື—ຝູງແກະ, ຝູງງົວ, ລູກຊາຍ, ແລະບຸດສາວທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ!
|
||
\v 25 ໃຫ້ເຮົານອນລົງຈົມໃນຄວາມອັບອາຍຂອງເຮົາ. ແລະໃຫ້ຄວາມອັບປະຍົດຄຸມເຮົາໄວ້, ເພາະເຮົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະພວກເຈົ້າຂອງເຮົາ! ທັງຕົວເຮົາ ແລະ ບັນພະບູລຸດຂອງເຮົາ, ຕັ້ງແຕ່ເຮົາເປັນຫນຸ່ມຢູ່ຈົນທຸກມື້ນີ້, ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\cl ບົດທີ 4
|
||
\p
|
||
\v 1 ຖ້າເຈົ້າຢາກຈະກັບມາ ອິດສະຣາເອນເອີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຈົ້າກໍຈົ່ງກັບມາຫາເຮົາ. ຖ້າເຈົ້າຍອມເອົາສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງນັ້ນໄປໃຫ້ພົ້ນຈາກຫນ້າເຮົາເສຍ ແລະຢ່າຫນີຫ່າງຈາກເຮົາໄປ,
|
||
\v 2 ເຈົ້າຈະຕ້ອງຊື່ສັດ, ຍຸດຕິທຳ, ແລະຊອບທຳເມື່ອເຈົ້າສາບານວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່ັສັນໃດ.’ ແລ້ວບັນດາປະຊາຊາດທັງປວງກໍຈະໃຫ້ພອນກັນໃນພຣະອົງ, ແລະໃນພຣະອົງພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະໄດ້ຮຸ່ງເຮືອງ.”
|
||
\v 3 ເພາະພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບແຕ່ລະບຸຄົນໃນຢູດາ ແລະໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ: “ຈົ່ງໄຖດິນນາຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະຢ່າຫວ່ານລົງກາງຟຸ່ມຫນາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຈົ່ງເຂົ້າພິທີຕັດຕົວເຈົ້າເອງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະຈົ່ງຕັດຫນັງຫຸ້ມປາຍຫົວໃຈຂອງເຈົ້າສາ, ພວກຜູ້ຊາຍຢູດາທັງຫລາຍ ແລະຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມທັງຫລາຍເອີຍ, ຢ້ານວ່າຄວາມຄຽດຮ້າຍຂອງເຮົາຈະເຜົາໄຫມ້ເຫມືອນໄຟ, ແລະໄຟນັ້ນຈະເຜົາໄຫມ້ໂດຍບໍ່ມີໃຜມອດໄດ້ ເນື່ອງຈາກການປະພຶດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 5 ຈົ່ງປະກາດໃນຢູດາ ແລະຈົ່ງເຮັດໃຫ້ໄດ້ຍິນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ຈົ່ງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງເປົ່າແກໃນແຜ່ນດິນ.” ຈົ່ງຮ້ອງປະກາດດັງໆວ່າ, “ຈົ່ງມາໂຮມກັນ. ໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໄປບັນດາເມືອງທີ່ມີປ້ອມປ້ອງກັນ.”
|
||
\v 6 ຈົ່ງຍົກທຸງຂຶ້ນ ແລະມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງຊີໂອນ, ແລະຈົ່ງຮີບແລ່ນໄປໃຫ້ປອດໄພ! ຈົ່ງຢ່າລໍຖ້າ, ເພາະເຮົາກຳລັງນຳຄວາມຈິບຫາຍມາຈາກທິດເຫນືອ ແລະເປັນການທຳລາຍອັນໃຫຍ່ຫລວງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ສິງໂຕຫນຶ່ງກຳລັງອອກມາຈາກບ່ອນລີ້ຊ້ອນຂອງມັນແລ້ວ ແລະບາງຄົນທີ່ກຳລັງຈະທຳລາຍບັນດາປະຊາຊາດກໍກຳລັງຍົກອອກມາແລ້ວ. ເຂົາກຳລັງຈະອອກໄປຈາກສະຖານທີ່ຂອງເຂົາ ນຳເອົາຄວາມຫນ້າຢ້ານກົວໄປຫາແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າ, ເພື່ອທຳລາຍເມືອງຕ່າງໆໃຫ້ຫມົດສິ້ນໄປ ຂອງເຈົ້າຈະຖືກປະຮ້າງເປົ່າ, ບໍ່ມີໃຜອາໄສຢູ່ເລີຍ.
|
||
\v 8 ດ້ວຍເຫດນີ້ ຈົ່ງນຸ່ງຜ້າປ່ານເນື້ອຫຍາບໄຫວ້ທຸກ, ຈົ່ງຮ້ອງໄຫ້ຄວນຄາງ ແລະຮ້ອງວ່າ ເພາະຄວາມໂກດຮ້າຍອັນຮຸນແຮງຂອງພຣະຢາເວ ບໍ່ໄດ້ຫັນຫນີໄປຈາກເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໃນມື້ນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ໃນມື້ນັ້ນທັງກະສັດ ແລະ ພວກເຈົ້ານາຍຈະເສຍຊີວິດ. ບັນດາປະໂລຫິດຈະຕະລຶງຕົກໃຈ, ແລະຜູ້ປະກາດພຣະທັມທັງຫລາຍກໍຈະຢ້ານກົວ.”
|
||
\v 10 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງທູນວ່າ, “ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແນ່ນອນວ່າພຣະອົງຊົງຫລອກລວງຊົນຊາດນີ້ ແລະ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ, ‘ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈະຢູ່ເຢັນເປັນສຸກ.’ ແຕ່ທີ່ຈິງດາບໄດ້ມາເຖິງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃນເທື່ອນັ້ນ ຈະໄດ້ກ່າວແກ່ຊົນຊາດນີ້ ແລະ ແກ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໂດຍກ່າວວ່າ, “ລົມຮ້ອນຈາກບ່ອນສູງທັງຫລາຍຂອງທະເລຊາຍ ຈະພັດມາຕາມເສັ້ນທາງສູ່ລູກສາວຂອງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ. ມັນຈະບໍ່ມາຝັດ ຫລືມາຊຳລະພວກເຂົາ.
|
||
\v 12 ກະແສລົມມາແຮງເກີນກວ່ານັ້ນອີກ ຈະມາໂດຍຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ, ແລະ ເຮົາເອງຈະເປັນຜູ້ກ່າວຄຳຕັດສິນຕໍ່ພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເບິ່ງແມ, ເຂົາກຳລັງຈູ່ໂຈມເຫມືອນບັນດາເມກ, ແລະພວກລົດມ້າຮົບເສິກຂອງເຂົາເຫມືອນລົມພາຍຸ. ມ້າທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາໄວຍິ່ງກວ່ານົກອິນຊີ. ວິບັດແກ່ພວກເຮົາ, ເພາະວ່າເຮົາຈະຕ້ອງຈິບຫາຍ!
|
||
\v 14 ຈົ່ງລ້າງຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເອີຍ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະລອດພົ້ນໄດ້. ດົນປານໃດທີ່ຄວາມຄິດເລິກໆ ຂອງເຈົ້າຈະເຊົາຄິດແຕ່ເລື່ອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ?
|
||
\v 15 ເພາະວ່າມີສຽງປະກາດມາຈາກເມືອງດານ, ແລະ ຄວາມຈິບຫາຍທີ່ກຳລັງຈະມາທີ່ໄດ້ຍິນຈາກພູເຂົາເອຟຣາອິມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຈົ່ງໃຫ້ບັນດາປະຊາຊາດຄິດເຖິງສິ່ງເຫລົ່ານີ້: ເບິ່ງແມ, ນີ້ນະ ຈົ່ງປະກາດແກ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ ບັນດາຜູ້ອ້ອມກຳລັງມາຈາກແຜ່ນດິນໄກ ໂຫ່ຮ້ອງໃນການໂຈມຕີເຂົ້າໃສ່ຫົວເມືອງຕ່າງໆຂອງ ຢູດາ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາທັງຫລາຍເຫມືອນພວກຜູ້ເບິ່ງແຍງທົ່ງນາ ທີ່ກຽມດິນໄວ້ເພາະປູກທີ່ອ້ອມນາງໄວ້ອ້ອມຮອບ, ເພາະວ່ານາງໄດ້ກະບົດຕໍ່ເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ—
|
||
\v 18 ແລະການດຳເນີນຊີວິດ ພ້ອມກັບການກະທຳທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ໄດ້ນຳສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ເຈົ້າ. ນີ້ຈະເປັນການລົງໂທດຂອງເຈົ້າ. ມັນຈະຫນ້າຢ້ານຂະຫນາດໃດ! ມັນຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າສະເທືອນໃຈທີ່ສຸດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ດວງໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ! ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ! ຂ້ານ້ອຍແສນລະທົມ ແສນລະທົມໃນຈິດໃຈ. ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍກໍສັ່ນຢູ່ພາຍໃນ. ຂ້ານ້ອຍຈະຢູ່ມີດເສີຍບໍ່ໄດ້ ເພາະຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງເຂົາສັດ, ແລະສຽງປຸກຂອງສົງຄາມ.
|
||
\v 20 ຄວາມຈິບຫາຍໄລ່ຕິດຕາມຄວາມຈິບຫາຍ; ເພາະແຜ່ນດິນທັງຫມົດກໍຖືກຖິ້ມຮ້າງ. ບັນດາເຕັ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍຖືກທຳລາຍໄປໂດຍທັນໃດ, ແລະຊົ່ວຂະນະດຽວຜ້າມ່ານເຕັ້ນທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຫມົດກ້ຽງໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງເບິ່ງອີກດົນປານໃດ ຈຶ່ງຈະເຫັນທຸງໄຊ? ຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຍິນສຽງເຂົາສັດຫລືບໍ?
|
||
\v 22 ເພາະຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ—ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາ. ພວກເຂົາເປັນລູກຫລານທີ່ໂງ່ຈ້າ ແລະພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ. ພວກເຂົາຊຳນານໃນການເຮັດຊົ່ວ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກທີ່ຈະເຮັດດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຂ້ານ້ອຍ ເບິ່ງແຜ່ນດິນໂລກ. ເບິ່ງແມ! ເປັນທີ່ຮ້າງ ແລະວ່າງເປົ່າ. ເພາະທ້ອງຟ້ານັ້ນກໍບໍ່ມີຄວາມສະຫວ່າງ.
|
||
\v 24 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເບິ່ງ ບັນດາໂນນພູ. ເບິ່ງແມ, ມັນກຳລັງສັ່ນສະເທືອນ, ແລະເນີນພູທັງຫມົດກໍແກວ່ງໄປແກວ່ງມາ.
|
||
\v 25 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເບິ່ງ. ເບິ່ງແມ, ບໍ່ມີມະນຸດເລີຍ ແລະນົກທັງປວງແຫ່ງທ້ອງຟ້າໄດ້ຫນີໄປແລ້ວ.
|
||
\v 26 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເບິ່ງ. ເບິ່ງແມ, ຮົ້ວສວນໄຮ່ນາກໍເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ແລະເມືອງທັງຫມົດກໍຫັກພັງໄປ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ຕໍ່ຄວາມໂກດຮ້າຍອັນຮ້ອນແຮງຂອງພຣະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ແຜ່ນດິນທັງຫມົດຈະເປັນບ່ອນຮ້າງເປົ່າ. ແຕ່ເຮົາກໍຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຖິງອາວະສານເທື່ອ.
|
||
\v 28 ເພາະດ້ວຍເຫດຜົນນີ້, ແຜ່ນດິນໂລກຈະໄວ້ທຸກ ແລະທ້ອງຟ້າເບື້ອງເທິງຈະດຳມືດ. ເພາະເຮົາໄດ້ປະກາດຄວາມຕັ້ງໃຈໄວ້ແລ້ວ; ເຮົາຈະບໍ່ປ່ຽນໃຈ; ຫລືຖອຍຫລັງກັບ ຈົນກວ່າທຸກຢ່າງຈະສຳເລັດ.
|
||
\v 29 ທຸກເມືອງຈະຫນີຈາກສຽງທະຫານມ້າ ແລະບັນດານັກທະນູ ພ້ອມກັບທະນູ; ພວກເຂົາແລ່ນເຂົ້າໄປຢູ່ໃນປ່າທັງຫລາຍ. ຊາວເມືອງທຸກແຫ່ງປີນໄປຕາມສະຖານທີ່ເປັນພູເຂົາ, ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນກໍຖືກປະຖິ້ມ ເພາະບໍ່ມີມະນຸດຜູ້ໃດອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ບັດນີ້ເຈົ້າກໍຖືກຖິ້ມຮ້າງ, ພວກເຈົ້າຈະເຮັດຫຍັງ? ເພາະເຖິງວ່າເຈົ້າປະດັບຕົວດ້ວຍເຄື່ອງສີແດງ, ແລະເອ້ຕົວດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບ ທອງຄຳ, ແລະເຮັດໃຫ້ດວງຕາທັງສອງໃຫ້ກວ້າງດ້ວຍສີແຕ້ມ, ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ເຄີຍປາດຖະຫນາໃນຕົວເຈົ້າ ບັດນີ້ກໍປະຕິເສດເຈົ້າ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 31 ເພາະເຮົາໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ, ແສນທໍລະມານຄືກັບຍິງຈະເກີດລູກຫົວປີ, ສຽງຮ້ອງແຫ່ງລູກສາວຊີໂອນ. ນາງແທບຈະຂາດໃຈ. ນາງຢຽດມືຂອງນາງອອກຮ້ອງວ່າ, ‘ວິບັດແກ່ຂ້ານ້ອຍ! ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍກໍອ່ອນເພຍ ເພາະເຫດຂ້າຕະກອນນີ້.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\cl ບົດທີ 5
|
||
\p
|
||
\v 1 “ຈົ່ງແລ່ນໄປແລ່ນຢູ່ໃນຖະຫນົນຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ; ຈົ່ງຄົ້ນຕາມລານເມືອງ, ເຊັ່ນກັນ. ແລ້ວເບິ່ງ ແລະຄິດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້: ຖ້າເຈົ້າຈະຫາຜູ້ຊາຍ ຫລືໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ ຄົນທີ່ເຮັດການຍຸດຕິທຳ ແລະ ສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ, ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ອະໄພໂທດໃຫ້ແກ່ເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 2 ເຖິງແມ່ນພວກເຂົາກ່າວວ່າ, ‘ຕາບໃດທີ່ພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່,’ ພວກເຂົາກໍຍັງປະຕິຍານບໍ່ຈິງ.”
|
||
\v 3 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເນດຂອງພຣະອົງຊົງຫາຄວາມຈິງບໍ່ແມ່ນຫລື? ພຣະອົງຊົງຂ້ຽນຕີປະຊາຊົນ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບປວດ. ພຣະອົງຊົງລ້າງຜານພວກເຂົາຢ່າງສິ້ນເຊີງ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງປະຕິເສດທີ່ຈະຮັບການແກ້ໄຂ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫນ້າຂອງຕົນແຂງກະດ້າງຍິ່ງກວ່າຫີນ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ຍອມກັບໃຈ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍເວົ້າວ່າ, “ແນ່ນອນ ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນປະຊະຊົນທີ່ຍາກຈົນ. ພວກເຂົາໂງ່ຈ້າ, ເພາະບໍ່ຮູ້ຈັກເສັ້ນທາງຂອງພຣະຢາເວ, ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 5 ຂ້ານ້ອຍຈະໄປຫາພວກຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ມີຄວາມສຳຄັນ ແລະຈະປະກາດຄຳສອນຂອງພຣະເຈົ້າກັບພວກເຂົາ, ເພາະຢ່າງຫນ້ອຍພວກເຂົາຮູ້ຈັກເສັ້ນທາງຂອງພຣະຢາເວ, ແລະຮູ້ຈັກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.” ແຕ່ພວກເຂົາທຸກຄົນໄດ້ຫັກແອກເສຍ; ພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍແອກຂອງພວກເຂົາເຊັ່ນກັນ; ພວກເຂົາໄດ້ຫັກໂສ້ທີ່ຜູກມັດພວກເຂົາກັບພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 6 ເພາະສະນັ້ນ ໂຕສິງຈາກປ່າຈະມາຈຸ່ໂຈມພວກເຂົາ. ຫມາປ່າຈາກ ອາຣາບາ ຈະທຳລາຍພວກເຂົາ. ເສືອດາວຈະມາຕໍ່ຕ້ານຫົວເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ. ໃຜກໍຕາມທີ່ອອກໄປຈາກເມືອງຂອງເຂົາ ຈະຖືກຈີກເປັນຕ່ອນໆ. ເພາະການລະເມີດຂອງເຂົາກໍເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນ. ການປະພຶດບໍ່ສັດຊື່ ຂອງພວກເຂົາກໍບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນຈະໃຫ້ອະໄພປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້? ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາແລ້ວ ແລະ ໄດ້ສາບານໂດຍສິ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນພະເຈົ້າທັງຫລາຍ. ເຮົາໄດ້ລ້ຽງພວກເຂົາໃຫ້ອີ່ມ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍໄດ້ລ່ວງປະເວນີ ແລະ ກໍຍົກຂະບວນກັນໄປທີ່ເຮືອນຂອງຍິງໂສເພນີ.
|
||
\v 8 ພວກເຂົາເຫມືອນກັບມ້າທີ່ຮ້ອນຮົນ. ພວກເຂົາໄດ້ທ່ອງທ່ຽວໄປເພື່ອຫາຄູ່ນອນ. ທຸກຄົນຕາງກໍຮ້ອງຫາເມຍຂອງເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ.”
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະບໍ່ຄວນລົງໂທດພວກເຂົາບໍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະເຮົາບໍ່ຄວນທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນເອງແກ່ປະຊາຊາດທີ່ເປັນແບບນີ້ຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຈົ່ງໄປເທີ້ນ ໄປຕາມແຖວຕົ້ນອະງຸ່ນຂອງນາງ ແລະ ທຳລາຍເສຍ. ແຕ່ຢ່າໃຫ້ເຖິງການທຳລາຍຢ່າງສິ້ນເຊີງ ແກ່ພວກໃນເທື່ອດຽວ. ຕັດເອົາກິ່ງກ້ານຂອງມັນອອກ, ເນື່ອງຈາກເຄືອນັ້ນບໍ່ໄດ້ມາຈາກພຣະຢາເວ.
|
||
\v 11 ເພາະເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາໄດ້ທໍລະຍົດຕໍ່ເຮົາແລ້ວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 12 ພວກເຂົາເວົ້າຂີ້ຕົວະໃນເລື່ອງພຣະຢາເວ ແລະພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ພຣະອົງຈະບໍ່ໄດ້ຊົງກະທຳປະການໃດ; ບໍ່ມີການຮ້າຍອັນໃດຈະເກີດຂຶ້ນກັບເຮົາ, ແລະເຮົາຈະບໍ່ເຫັນດາບ ຫລື ການອຶດຫິວອາຫານ.
|
||
\v 13 ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍຈະກາຍເປັນພຽງລົມ, ພຣະທັມບໍ່ມີໃນຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຂໍໃຫ້ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເວົ້າ ຈົ່ງເປັນຢ່າງນັ້ນແກ່ພວກເຂົາເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເພາະສະນັ້ນ, ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາຈຶ່ງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະວາງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາໃນປາກຂອງພວກເຈົ້າ. ມັນຈະເປັນເຫມືອນໄຟ, ແລະປະຊາຊົນຊາດນີ້ເປັນເຫມືອນຟືນ! ໄຟນັ້ນຈະເຜົາຜານພວກເຂົາເສຍ.
|
||
\v 15 ເບິ່ງແມ! ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນເອີຍ, ເຮົາຈະນຳປະຊາຊາດຈາກແດນໄກມາສູ້ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເປັນປະຊາຊາດທີ່ຫມັ້ນຄົງ, ແລະເປັນຊົນຊາດດຶກດຳບັນ! ເປັນຊົນຊາດທີ່ພວກເຈົ້າບໍ່ຮູ້ພາສາຂອງເຂົາ, ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າພວກເຂົາຈະເວົ້າຫຍັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແຫລ່ງທະນູຂອງເຂົາເຫມືອນຂຸມຝັງສົບເປີດອອກ. ພວກເຂົາເປັນນັກຮົບທຸກຄົນ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາຈະກິນສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າກ່ຽວໄດ້, ພວກເຂົາຈະກິນລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຂອງພວກເຈົ້າດ້ວຍເຊັ່ນກັນ, ແລະກິນອາຫານຂອງເຈົ້າ. ພວກເຂົາຈະກິນຝູງແກະຝູງງົວຂອງພວກເຈົ້າ; ພວກເຂົາຈະກິນຜົນຈາກເຄືອອະງຸ່ນ ແລະຕົ້ນຫມາກເດື່ອເທດຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຂົາຈະທຳລາຍຕົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມຂອງພວກເຈົ້າ ຊຶ່ງພວກເຈົ້າວາງໃຈນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແມ່ນແຕ່ໃນວັນເຫລົ່ານັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ກ່າວດັ່ງນີ້—ເຮົາກໍຍັງບໍ່ທຳລາຍເຈົ້າໃຫ້ເຖິງອາວະສານ.
|
||
\v 19 ເມື່ອພວກເຈົ້າ, ອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາ, ກ່າວວ່າ, ‘ເປັນຫຍັງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາທັງຫລາຍຈຶ່ງຊົງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ເຮົາ?’ ແລ້ວເຈົ້າ, ເຢເຣມີຢາ, ຈະກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, ‘ເພາະເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ ໄປບົວລະບັດພະຕ່າງດ້າວໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຈະຕ້ອງໄປບົວລະບັດຄົນຕ່າງຊາດໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງບໍ່ແມ່ນຂອງພວກເຈົ້າ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຈົ່ງປະກາດຂໍ້ຄວາມຕໍ່ເຊື້ອສາຍຢາໂຄບ ແລະຈົ່ງປະກາດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ໄດ້ຍິນໃນຢູດາ. ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 21 'ຈົ່ງຟັງສິ່ງນີ້, ປະຊາຊົນທີ່ໂງ່ຈ້າ ແລະຂາດຄວາມເຂົ້າໃຈ; ຜູ້ມີດວງຕາແຕ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນ, ຜູ້ມີຫູແຕ່ຟັງບໍ່ໄດ້ຍິນ.
|
||
\v 22 ເຈົ້າບໍ່ຢຳເກງເຮົາຫລື—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ຫລືເຈົ້າບໍ່ຕົວສັ່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາບໍ? ເຮົາຜູ້ວາງກອງດິນຊາຍໄວ້ເປັນເຂດອ້ອມທະເລ, ເປັນເຄື່ອງກີດຂວາງເປັນນິດບໍ່ໃຫ້ຜ່ານໄປໄດ້—ເຖິງວ່າຄື້ນຈະຊັດ, ກໍເອົາຊະນະບໍ່ໄດ້. ແມ່ນຄື້ນຈະຄະນອງ, ກໍຂ້າມໄປບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແຕ່ປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ມີໃຈດື້ດ້ານ. ເຂົາໄດ້ຫັນເຫໃນການກໍ່ກະບົດ ແລະຈາກໄປເສຍ.
|
||
\v 24 ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຄິດໃນໃຈຂອງຕົນເອງວ່າ, “ໃຫ້ພວກເຮົາຢຳເກງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ຜູ້ຊົງປະທານຝົນ—ຄືຝົນຕົ້ນລະດູ ແລະຝົນປາຍລະດູໃນເວລາ—ທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມລະດູການ, ຊົງຮັກກົດເກນຂອງອາທິດແຫ່ງການເກັບກ່ຽວ ໄວ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຮົາ.”
|
||
\v 25 ສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຫັນເຫໄປເສຍ. ບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າກໍກັນສິ່ງທີ່ດີໄວ້ເສຍຈາກພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເພາະຄົນອະທຳຈະໄດ້ພົບທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ. ພວກເຂົາຄອຍຖ້າເຫມືອນຄົນດັກນົກລີ້ຢູ່; ພວກເຂົາວາງກັບດັກໄວ້ ແລະ ເຂົາດັກຈັບປະຊາຊົນ.
|
||
\v 27 ເຫມືອນກັບຕຸ້ມທີ່ມີນົກເຕັມ, ເຮືອນຂອງພວກເຂົາກໍເຕັມດ້ວຍຄວາມທໍລະຍົດ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໃຫຍ່ໂຕ ແລະ ກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົາຈຶ່ງອ້ວນພີ; ເພາະພວກເຂົາສະແດງອອກວ່າກິນຢູ່ດີ. ພວກເຂົາລ້ຳຫນ້າໃນເລື່ອງການເຮັດຄວາມຊົ່ວ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ແກ້ຕາງໃນຄະດີຂອງປະຊາຊົນ, ຫລືໃນຄະດີຂອງລູກກຳພ້າ. ພວກເຂົາຈະເລີນກ້າວຫນ້າ ເຖິງວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມຍຸດຕິທຳ ແກ່ຜູ້ທີ່ຂັດສົນ.
|
||
\v 29 ຄວນທີ່ເຮົາຈະບໍ່ລົງໂທດເຂົາ ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຫລື—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະບໍ່ຄວນທີ່ເຮົາຈະແກ້ແຄ້ນປະຊາຊາດທີ່ເປັນເຊັ່ນນີ້ຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ສິ່ງທີ່ຫນ້າຕົກໃຈ ແລະຫນ້າຢ້ານກົວ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນແຜ່ນດິນ.
|
||
\v 31 ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ໄດ້ປະກາດພຣະທັມບໍ່ຈິງ ແລະບັນດາປະໂລຫິດກໍປົກຄອງຕາມອຳນາດຂອງພວກເຂົາ. ປະຊາຊົນຂອງເຮົາກໍມັກແບບນີ້ ແຕ່ແມ່ນຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນໃນວາລະສຸດທ້າຍມາເຖິງ?’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\cl ບົດທີ 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ຈົ່ງໄປຫາຄວາມປອດໄພ, ປະຊາຊົນເບັນຢາມິນເອີຍ, ໂດຍການຫນີໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ຈົ່ງເປົ່າແກໃນເມືອງເຕໂກອາ. ຈົ່ງຍົກສັນຍານໄຟຂຶ້ນໄວ້ເທິງເບັດຮັກເຄເຣັມ, ເພາະເຫດຮ້າຍກຳລັງປາກົດຂຶ້ນຈາກທາງທິດເຫນືອ; ຄືການທຳລາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງກຳລັງມາ.
|
||
\v 2 ລູກສາວແຫ່ງຊີໂອນ, ຍິງສາວທີ່ສວຍງາມ ແລະ ບອບບາງ, ກຳລັງຈະຖືກທຳລາຍ.
|
||
\v 3 ບັນດາຜູ້ລ້ຽງແກະພ້ອມກັບຝູງແກະຈະມາຫາພວກເຂົາ; ພວກເຂົາຈະຕັ້ງເຕັ້ນອ້ອມນາງໄວ້; ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນກໍຈະດູແລພວກມັນດ້ວຍມືຂອງເຂົາເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 “ຈົ່ງອຸທິດຕົວຂອງພວກເຈົ້າກັບບັນດາເທບພະເຈົ້າທັງຫລາຍ ເພື່ອຕຽມເຮັດສົງຄາມ. ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ໃຫ້ເຮົາໂຈມຕີຕອນທ່ຽງວັນ. ຫນ້າເສຍດາຍ ເພາະວ່າກາງເວັນຄ້ອຍໄປເສຍແລ້ວ, ເງົາຂອງເວລາຄ່ຳກໍກຳລັງຈະຕົກ.
|
||
\v 5 “ແຕ່ໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໂຈມຕີຕອນກາງຄືນ ແລະໃຫ້ທຳລາຍບັນດາປ້ອມອັນເຂັ້ມແຂງຂອງນາງເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: “ຈົ່ງປ້ຳບັນດາຕົ້ນໄມ້ຂອງນາງລົງ ແລະກອງລ້ອມຍຶດນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ນີ້ແຫລະນະຄອນທີ່ຕ້ອງຖືກໂຈມຕີ, ເພາະວ່າມັນເປັນເມືອງທີ່ມີແຕ່ການບີບບັງຄັບຂົ່ມເຫງ.
|
||
\v 7 ເຫມືອນບໍ່ນ້ຳທີ່ມີນໍ້າສະອາດໄຫລອອກມາ ສັນໃດ, ດັ່ງນັ້ນເມືອງນີ້ກໍເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຊົ່ວຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ສັນນັ້ນ. ຄວາມທາລຸນ ແລະ ການທຳລາຍກໍມີໃຫ້ໄດ້ຍິນສະເຫມີພາຍໃນນາງ; ຄວາມເຈັບປວດເສົ້າໂສກ ແລະ ຄວາມບາດເຈັບກໍປະກົດຕໍ່ເຮົາສະເຫມີ.
|
||
\v 8 ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເອີຍ, ຈົ່ງຮັບຄຳຕັກເຕືອນເຖີດ, ຢ້ານວ່າຈິດໃຈເຮົາຈະຫວິດຕົວໄປເສຍຈາກພວກເຈົ້າ, ຫລືເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນບ່ອນຮ້າງເປົ່າ, ເປັນແຜ່ນດິນປາດສະຈາກຄົນອາໄສ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະກວາດຕ້ອນຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນອິດສະຣາເອນຢ່າງແນ່ນອນ ເຫມືອນກັບສວນອະງຸ່ນ. ຈົ່ງຍື່ນມືຂອງເຈົ້າອອກໄປ ເພື່ອເກັບຫມາກອະງຸ່ນຈາກກິ່ງທັງຫລາຍຂອງມັນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.”
|
||
\v 10 ຂ້ານ້ອຍຄວນຈະປະກາດ ແລະໃຫ້ຄຳຕັກເຕືອນແກ່ຜູ້ໃດ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຊື່ອຟັງ? ເບິ່ງແມ! ຫູທັງສອງຂ້າງຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ; ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈະໃຫ້ຄວາມສົນໃຈໄດ້! ເບິ່ງແມ! ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວໄດ້ໄປຫາພວກເຂົາ ເພື່ອຕັກເຕືອນພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການຟັງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແຕ່ຂ້ານ້ອຍມີຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວເຕັມໄປຫມົດ. ຂ້ານ້ອຍເມື່ອຍເກີນທີ່ຈະເກັບມັນໄວ້ອີກແລ້ວ. ພຣະອົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ຈົ່ງຖອກອອກຫົດເດັກນ້ອຍຢູ່ຕາມຖະຫນົນ ແລະ ຫົດພວກຄົນຫນຸ່ມທີ່ຊຸມນຸມກັນຢູ່. ເພາະວ່າຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຈະຕ້ອງເອົາໄປພ້ອມກັບເມຍຂອງພວກເຂົາ; ແລະທັງຄົນເຖົ້າທຸກຄົນກໍຈະຕ້ອງລຳບາກໃນປີຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 12 ບ້ານເຮືອນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຈະຕ້ອງຍົກໃຫ້ເປັນຂອງຄົນອື່ນ, ທັງໄຮ່ນາ ແລະ ເມຍຂອງພວກເຂົາເຫມືອນກັນ. ເພາະເຮົາຈະຢຽດມືຂອງເຮົາອອກຕໍ່ສູ້ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ເຖິງແຜ່ນດິນນັ້ນ”—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ຕັ້ງແຕ່ຄົນທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍທີ່ສຸດຈົນເຖິງຄົນໃຫຍ່ໂຕທີ່ສຸດ, ທຸກຄົນໂລບຢາກໄດ້ໂດຍສໍ້ໂກງ. ຕັ້ງແຕ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຕະຫລອດເຖິງປະໂລຫິດ, ທຸກຄົນປະພຶດຫລອກຫລວງ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາໄດ້ຮັກສາບາດແຜ ຂອງປະຊາຊົນຂອງເຮົາແຕ່ພຽງເລັກນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ, ‘ສັນຕິສຸກ, ສັນຕິສຸກ,’ ເມື່ອບໍ່ມີສັນຕິສຸກເລີຍ.
|
||
\v 15 ເມື່ອພວກເຂົາເຮັດການຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງ ພວກເຂົາອັບອາຍບໍ? ພວກເຂົາບໍ່ອັບອາຍເລີຍ; ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກວ່າຢ່າງໃດຈຶ່ງຈະຂາຍຫນ້າ! ເພາະສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈະລົ້ມລົງທ່າມກາງພວກທີ່ລົ້ມລົງແລ້ວ; ເມື່ອເຮົາລົງໂທດພວກເຂົາ ພວກເຂົາກໍຈະລົ້ມ, ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງຢືນຢູ່ທີ່ທາງສີ່ແຍກແລະເບິ່ງໃຫ້ດີ; ຈົ່ງຖາມຫາທາງໂບຮານນັ້ນວ່າ, ‘ທາງດີຢູ່ໃສ?’ ແລ້ວໃຫ້ຍ່າງເຂົ້າໄປໃນທາງນັ້ນ ແລະພວກເຈົ້າຈະພົບຄວາມສະຫງົບສຸກ. ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ພວກເຮົາຈະບໍ່ຍ່າງເຂົ້າໄປໃນທາງນັ້ນ.’
|
||
\v 17 ເຮົາໄດ້ແຕ່ງຄົນເຝົ້າຍາມໄວ້ສຳລັບພວກເຈົ້າ ເພື່ອຟັງສຽງແກ. ແຕ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ພວກເຮົາຈະບໍ່ຟັງ.’
|
||
\v 18 ດ້ວຍເຫດນີ້, ຊາດຕ່າງໆເອີຍ, ຈົ່ງຟັງ! ຮັບຮູ້ເທີ້ນວ່າອັນໃດຈະເກີດຂຶ້ນແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
\v 19 ຈົ່ງຟັງເທີ້ນ, ແຜ່ນດິນໂລກເອີຍ! ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະນຳເອົາໄພພິບັດມາຍັງປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້—ຜົນແຫ່ງຄວາມຄິດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ ຫລືບັນຍັດຂອງເຮົາ, ແຕ່ພວກເຂົາພັດປະຕິເສດເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 “ກຳຍານທີ່ຂຶ້ນມາຈາກເມືອງເຊບາ ຈະເປັນປະໂຫຍດອັນໃດແກ່ເຮົາ? ຫລືກິ່ນຫອມທັງຫລາຍຈາກເມືອງໄກມາໃຫ້ເຮົາ ເພື່ອຫຍັງ? ເຄື່ອງເຜົາບູຊາທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ຍັງບໍ່ເປັນທີ່ຍອມຮັບສຳລັບເຮົາເອງ, ຫລືສັດບູຊາຂອງເຈົ້າ ກໍບໍ່ເປັນທີ່ພໍໃຈເຮົາ.
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວກກ່າວວ່າດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະວາງເຄື່ອງສະດຸດໄວ້, ໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານີ້ຕຳສະດຸດ—ທັງພໍ່ ແລະ ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ. ທັງຜູ້ພັກອາໄສ ແລະ ເພື່ອນບ້ານກໍຈະຈິບຫາຍຄືກັນ.”
|
||
\v 22 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ປະຊາຊົນກຳລັງມາຈາກປະເທດທາງທິດເຫນືອ. ເພາະວ່າປະຊາຊາດຍິ່ງໃຫຍ່ຊາດຫນຶ່ງຖືກບຸກລະດົມ ໃຫ້ມາຈາກສ່ວນໄກສຸດຂອງແຜ່ນດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພວກເຂົາທັງຫລາຍຖືຫນ້າທະນູ ແລະ ຫອກທັງຫລາຍ. ພວກເຂົາໂຫດຮ້າຍ ແລະຂາດຄວາມເມດຕາ. ສຽງມ້າຂອງພວກເຂົາເຫມືອນກັບສຽງຄື້ນທະເລ ແລະພວກເຂົາກຳລັງຂີ່ມ້າຕຽມພ້ອມເຫມືອນທະຫານຮົບເສິກ, ລູກສາວແຫ່ງຊີໂອນເອີຍ.’”
|
||
\v 24 ເຮົາໄດ້ຍິນຂ່າວກ່ຽວກັບພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ. ມືທັງຫລາຍຂອງເຮົາກໍອ່ອນເພຍລົງ. ຄວາມຢ້ານກົວໄດ້ມາຄອບງຳພວກເຮົາ ເຫມືອນຜູ້ຍິງຈະອອກລູກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຢ່າຍ່າງອອກໄປໃນທົ່ງນາເຫລົ່ານັ້ນ ຫລືຍ່າງໄປຕາມຖະຫນົນຕ່າງໆ ເພາະບັນດາດາບຂອງສັດຕູ ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວກໍມີຢູ່ທຸກດ້ານ.”
|
||
\v 26 ລູກສາວຂອງໄພ່ພົນຂອງເຮົາເອີຍ, ຈົ່ງນຸ່ງເຄື່ອງໄວ້ທຸກ ແລະ ກິ້ງເກືອກຢູ່ໃນຂີ້ເທົ່າໄຟຂອງການເຜົາສົບລູກໂທນຂອງເຈົ້າ. ຈົ່ງຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຄວາມຂົມຂື່ນທີ່ສຸດສຳລັບເຈົ້າເອງ, ເພາະວ່າຜູ້ທຳລາຍຈະເຂົ້າໂຈມຕີໃນທັນທີທັນໃດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 “ເຮົາໄດ້ສ້າງເຈົ້າ, ເຢເຣມີຢາເອີຍ, ເປັນຜູ້ທົດລອງທ່າມກາງໄພ່ພົນຂອງເຮົາ ເຫມືອນກັບການທົດລອງໂລຫະ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກວດສອບ ແລະ ທົດລອງທາງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົາທັງຫມົດເປັນປະຊາຊົນທີ່ດື້ດ້ານ, ຜູ້ທີທຽວໄປທົ່ວ ເພື່ອປັ່ນປ່ວນຄົນອື່ນ. ພວກເຂົາຫົວແຂງເຫມືອນທອງຄຳ ແລະເຫລັກກ້າ, ປະພຶດຊົ່ວຊ້າທັງນັ້ນ.
|
||
\v 29 ເຄື່ອງເປົ່າລົມຂອງພວກເຂົາ ເປົ່າຢ່າງດຸເດືອດດ້ວຍໄຟທີ່ເຜົາຜານພວກເຂົາ; ເຫລັກກໍຖືກຫລອມໃນແປວໄຟ. ແຕ່ກໍບໍ່ມີປະໂຫຍດ, ເພາະຄວາມຊົ່ວກໍຍັງບໍ່ໄດ້ສູນຫາຍໄປເລີຍ.
|
||
\v 30 ພວກເຂົາຈະຖືກເອີ້ນວ່າເງິນໃຊ້ບໍ່ໄດ້, ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະຖິ້ມພວກເຂົາແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\cl ບົດທີ 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທໍາຈາກພຣະຢາເວໄດ້ມາຮອດເຢເຣມີຢາວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງໄປຢືນຢູ່ທີ່ປະຕູພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລ້ວຮ້ອງປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວວ່າເຫລົ່ານີ້! ວ່າ, ‘ຈົ່ງຟັງພຣະທໍາຂອງພຣະຢາເວ, ບັນດາຊາວຢູດາທັງປວງ, ເຈົ້າທັງຫລາຍຜູ້ເຂົ້າປະຕູເຫລົ່ານີ້ມາ ເພື່ອຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້: ຈົ່ງປ່ຽນທາງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ກະທຳການດີ, ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນທີ່ນີ້ຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 4 ຢ່າໃຫ້ຕົວພວກເຈົ້າເຊື່ອຄຳຕົວະເຫລົ່ານີ້ທີ່ວ່າ, “ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ! ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ! ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະວ່າຖ້າພວກເຈົ້າປ່ຽນທາງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າຢ່າງຈິງຈັງ ແລະເຮັດການດີ; ຖ້າເຈົ້າໃຫ້ຄວາມຍຸດຕິທຳລະຫວ່າງມະນຸດ ແລະເພື່ອບ້ານຂອງຕົນຢ່າງເຕັມທີ—
|
||
\v 6 ຖ້າເຈົ້າບໍ່ຂົ່ມເຫັງຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ, ພ້ອມທັງລູກກຳພ້າ, ຫລືແມ່ຫມ້າຍ ແລະເຮັດໃຫ້ເລືອດຜູ້ບໍ່ມີຄວາມຜິດຕ້ອງລັ່ງອອກໃນສະຖານທີ່ສັກສິດນີ້, ແລະບໍ່ຕິດຕາມບັນດາພະອື່ນໆ ໄປໃຫ້ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ພວກເຈົ້າເອງ—
|
||
\v 7 ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນທີ່ນີ້ຕໍ່ໄປ, ໃນດິນແດນທີ່ເຮົາໄດ້ຍົກໃຫ້ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ໂບຮານ ແລະຕະຫລອດໄປເປັນນິດນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເບິ່ງແມ! ພວກເຈົ້າກຳລັງໄວ້ໃຈໃນຄຳຕົວະທັງຫລາຍ ທີ່ບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຈົ້າເລີຍ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຈະລັກສິ່ງຂອງ, ຂ້າຄົນ, ແລະລ່ວງປະເວນີຫລື? ເຈົ້າຈະສາບານດ້ວຍຄຳບໍ່ຈິງ ແລະຖວາຍບູຊາແກ່ພະບາອານ ແລະຂາບໄຫວ້ພະອື່ນໆ ທີ່ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ຮູ້ຈັກຫລື?
|
||
\v 10 ແລ້ວເຈົ້າກໍມາຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາໃນພຣະວິຫານຂອງເຮົາແຫ່ງນີ້ ຊຶ່ງເອີ້ນອອກນາມຊື່ຂອງເຮົາແລ້ວກໍເວົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ຮັບການຊ່ວຍກູ້ແລ້ວ.” ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າສາມາດເຮັດສິ່ງ ທີ່ຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດອີກຫລື?
|
||
\v 11 ໃນພຣະວິຫານ, ຊຶ່ງເອີ້ນອອກນາມຊື່ຂອງເຮົາ, ໄດ້ກາຍເປັນຖໍ້າຂອງພວກໂຈນ ໃນສາຍຕາຂອງພວກເຈົ້າໄປແລ້່ວຫລື? ແຕ່ນີ້ນະ, ຕົວເຮົາໄດ້ເຫັນເອງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ‘ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງໄປຍັງສະຖານທີ່ຂອງເຮົາຊຶ່ງເຄີຍຢູ່ໃນເມືອງຊີໂລ, ບ່ອນທີ່ເຮົາໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຊື່ຂອງເຮົາຢູ່ທີ່ນັ້ນແຕ່ຕອນເລີ່ມຕົ້ນ, ແລະຈົ່ງເບິ່ງສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ກະທຳຕໍ່ສະຖານທີ່ນັ້ນ ຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງອິດສະຣາເອນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນບັດນີ້, ການທີ່ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດສິ່ງປວງທັງສິ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຈົ້າຫລາຍເທື່ອຫລາຍທີແລ້ວກໍດີ, ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍຍັງບໍ່ຍອມຟັງ. ເຮົາໄດ້ເອີ້ນພວກເຈົ້າ, ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ຕອບ.
|
||
\v 14 ດ້ວຍເຫດນີ້, ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຕໍ່ເມືອງຊີໂລນັ້ນ, ເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ພຣະວິຫານນີ້ບ່ອນທີ່ເຮົາໄດ້ເອີ້ນນາມຊື່ຂອງເຮົາ, ວິຫານຊຶ່ງພວກເຈົ້າໄດ້ວາງໃຈນັ້ນ, ສະຖານທີ່ຊຶ່ງເຮົາຍົກໃຫ້ບັນພະບູລຸດທັງຫລາຍ ຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 15 ເພາະເຮົາຈະຂັບໄລ່ພວກເຈົ້າອອກໄປ ຈາກສາຍພຣະເນດຂອງເຮົາ ເຫມືອນຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ໄລ່ບັນດາຍາດພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າໄປ, ຄືບັນດາເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງຊາວເອຟຣາອິມ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ສ່ວນເຈົ້າ, ເຢເຣມີຢາເອີຍ, ຢ່າອ້ອນວອນສຳລັບຊົນຊາດນີ້, ແລະຢ່າຮ້ອງໄຫ້ໂອຍຄາງໂສກເສົ້າ ຫລື ຢ່າອ້ອນວອນໃນນາມຂອງພວກເຂົາ, ແລະຢ່າຂໍຮ້ອງເຮົາເພື່ອຕົວເຈົ້າເອງ, ເພາະວ່າເຮົາຈະບໍ່ຟັງເຈົ້າ.
|
||
\v 17 ເຈົ້າບໍ່ເຫັນຫລືວ່າ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກຳລັງເຮັດອັນໃດໃນເມືອງທັງຫລາຍຂອງຢູດາ ແລະຕາມຖະຫນົນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ?
|
||
\v 18 ພວກເດັກນ້ອຍກໍກຳລັງເກັບຟືນ ແລະພວກພໍ່ທັງຫລາຍກໍກຳລັງດັງໄຟ! ແລະພວກຜູ້ຍິງກໍກໍາລັງນວດແປ້ງ ເພື່ອເຮັດເຂົ້າຫນົມຫວານຖວາຍແກ່ເຈົ້າຍິງແຫ່ງຟ້າ ແລະເທເຄື່ອງດື່ມຖວາຍແກ່ພະອື່ນໆ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະກວນໃຫ້ເຮົາໃຈຮ້າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພວກເຂົາກຳລັງກວນໂມໂຫເຮົາແທ້ໆ ຫລື? —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ບໍ່ແມ່ນກວນໂມໂຫພວກເຂົາເອງ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍຫລື?
|
||
\v 20 ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ຄວາມຮ້າຍ ແລະຄວາມໂມໂຫອັນຮຸນແຮງຂອງເຮົາຈະເທລົງໃສ່ສະຖານທີ່ນີ້, ທັງຄົນ ແລະສັດ, ຕົ້ນໄມ້ຢູ່ຕາມທົ່ງ ແລະເຄື່ອງປູກເທິງແຜ່ນດິນ. ມັນຈະລຸກໄຫມ້ເຜົາຜານເສຍ ແລະຈະມອດບໍ່ໄດ້.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຈົ່ງເພີ່ມເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ທັງຕົວເຂົ້າກັບເຄື່ອງບູຊາຂອງເຈົ້າ ແລະ ຊີ້ນຈາກພວກເຂົາ.
|
||
\v 22 ເພາະເມື່ອເຮົາໄດ້ນຳບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບນັ້ນ, ເຮົາບໍ່ໄດ້ຮຽກຮ້ອງອັນໃດຈາກພວກເຂົາ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄຳສັ່ງພວກເຂົາກ່ຽວກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະເຄື່ອງບູຊາ.
|
||
\v 23 ເຮົາພຽງແຕ່ໃຫ້ຄຳສັ່ງນີ້ເທົ່ານັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງຟັງສຽງຂອງເຮົາ, ແລະເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າຈະໄດ້ເປັນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນ ຈົ່ງດຳເນີນໃນທາງທັງຫລາຍທີ່ເຮົາກຳລັງບັນຊາເຈົ້າ, ເພື່ອເຈົ້າຈະໄດ້ຢູ່ເຢັນເປັນສຸກ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງ ຫລືເອົາໃຈໃສ່ເລີຍ. ພວກເຂົາມີແຕ່ປະພຶດໄປຕາມແຜນການຄວາມດື້ດ້ານ ຂອງຈິດໃຈຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ, ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຍ່າງຖອຍຫລັງ, ບໍ່ຍ່າງໄປຫນ້າ.
|
||
\v 25 ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້, ເຮົາໄດ້ໃຊ້ບັນດາພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂອງເຮົາ, ໄປຫາພວກເຈົ້າຢູ່ສະເຫມີ.
|
||
\v 26 ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງ. ພວກເຂົາບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ເລີຍ. ພວກເຂົາແຮງຍິ່ງເປັນຄົນດື້ດ້ານ. ພວກເຈົາໄດ້ປະພຶດຊົ່ວ ກວ່າບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າອີກ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ດ້ວຍເຫດນີ້ ຈົ່ງປະກາດຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ສູ່ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຟັງ. ຈົ່ງປະກາດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຍອມຕອບເຈົ້າ.
|
||
\v 28 ຈົ່ງເວົ້າແກ່ພວກເຂົາວ່າ ນີ້ເປັນຊົນຊາດທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ ແລະ ບໍ່ຍອມຮັບເອົາການຕັກເຕືອນ. ຄວາມສັດຊື່ຈະສູນຫາຍ ແລະ ຖືກຕັດຂາດຈາກປາກພວກເຂົາແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຈົ່ງຕັດຜົມຂອງເຈົ້າອອກ ແລະແຖຫົວຂອງເຈົ້າ, ແລະແກວ່ງຜົມຂອງເຈົ້າຖີ້ມໄປ. ຈົ່ງຮ້ອງໄຫ້ບົດເພັງອາໄລສົບເທິງທີ່ໂລ່ງ. ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະຕິເສດ ແລະໄດ້ຊົງປະຖີ້ມຄົນຮຸ່ນນີ້ດ້ວຍຄວາມຮ້າຍຂອງພຣະອົງແລ້ວ.
|
||
\v 30 ເພາະເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ພວກເຂົາໄດ້ເອົາສິ່ງທີ່ເຮົາກຽດຊັງມາວາງໄວ້ໃນວິຫານ ຊຶ່ງເອີ້ນອອກນາມຊື່ຂອງເຮົາ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມີມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ສ້າງສະຖານທີ່ສູງຂອງໂຕເຟັດ ໄວ້ໃນຮ່ອມພູເບັນຮິນໂນມ. ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອຈະໄດ້ເຜົາບູຊາລູກຊາຍ ແລະລູກຍິງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍໄຟ—ເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາ ແລະບໍ່ເຄີຍສັ່ງ, ແລະບໍ່ເຄີຍນຶກໃຫ້ເຂົາກະທຳຢ່າງນີ້ເລີຍ.
|
||
\v 32 ດັ່ງນັ້ນ ເບິ່ງແມ, ເວລານັ້ນຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເອີ້ນວ່າທີ່ນັ້ນອີກວ່າໂຕເຟັດ ຫລື ຮ່ອມພູເບັນຮິນໂນມ ອີກຕໍ່ໄປ. ມັນຈະເອີ້ນວ່າຮ່ອມພູແຫ່ງການຂ້າຟັນກັນ; ເພາະວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ຝັງສົບທັງຫລາຍໃນໂຕເຟັດ ຈົນກວ່າບໍ່ມີບ່ອນຝັງເຫລືອແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ບັນດາປະຊາຊົນນີ້ຈະກາຍເປັນອາຫານຂອງບັນດານົກໃນທ້ອງຟ້າ ແລະຂອງສັດປ່າເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ຈະບໍ່ມີໃຜຂັບໄລ່ພວກມັນໄປເສຍໄດ້.
|
||
\v 34 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເປັນຈຸດຈົບຂອງເມືອງຕ່າງໆ ຂອງຢູດາ ແລະຖະຫນົນຕ່າງໆ ຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ສຽງຂອງຄວາມມ່ວນຊື່ນຍິນດີ ແລະສຽງສຳລານຂອງພວກເຈົ້າບ່າວ ແລະພວກເຈົ້າສາວຈະບໍ່ມີ, ເພາະແຜ່ນດິນນັ້ນຈະກາຍເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\cl ບົດທີ 8
|
||
\p
|
||
\v 1 “ໃນເທື່ອນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ພວກເຂົາຈະນຳກະດູກຂອງບັນດາກະສັດຢູດາ ແລະກະດູກພວກເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍຂອງຢູດາ, ກະດູກປະໂລຫິດ ແລະກະດູກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະກະດູກທັງຫລາຍຂອງຊາວເມືອງເຢຣູຊາເລັມມາຈາກອຸບໂມງຝັງສົບ.
|
||
\v 2 ແລ້ວພວກເຂົາຈະກະຈາຍກະດູກເຫລົ່ານັ້ນ ອອກຕໍ່ຫນ້າດວງຕາເວັນ ແລະດວງເດືອນ ແລະດວງດາວທັງຫມົດໃນທ້ອງຟ້າ; ສິ່ງຕ່າງໆໃນທ້ອງຟ້າເຫລົ່ານີ້ທີ່ພວກເຂົາຕິດຕາມ ແລະ ບົວລະບັດ, ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ຕິດຕາມ ແລະໄດ້ສະແຫວງຫາ, ແລະທີ່ພວກເຂົາໄດ້ນະມັດສະການ. ກະດູກເຫລົ່ານີ້ຈະບໍ່ມີໃຜຮວບຮວມ ຫລືຝັງອີກເທື່ອ. ພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນຂີ້ສັດຢູ່ຕາມພື້ນດິນ.
|
||
\v 3 ຕາມສະຖານທີ່ທັງຫມົດທີ່ເຮົາໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຂົາໄປ, ພວກເຂົາຈະເລືອກເອົາຄວາມຕາຍ ແທນທີ່ຈະເລືອກເອົາມີຊີວິດສຳລັບພວກເຂົາ, ທຸກຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ຈາກຊົນຊາດຊົ່ວຮ້າຍນີ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ຈົ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເມື່ອໃຜກໍຕາມທີ່ລົ້ມລົງ ເຂົາຈະບໍ່ລຸກຂຶ້ນອີກບໍ? ຖ້າຜູ້ຫນຶ່ງຜູ້ໃດກໍຕາມຫລົງຫາຍໄປ, ເຂົາຈະບໍ່ຖອຍຫລັງກັບມາບໍ?
|
||
\v 5 ເປັນຫຍັງຊົນຊາດນີ້, ເຢຣູຊາເລັມ, ຈຶ່ງໄດ້ຫັນໄປໃນຄວາມບໍ່ຊື່ສັດຢູ່ເລື້ອຍໆ? ພວກເຂົາຍຶດການຫລອກລວງໄວ້ຫມັ້ນ ແລະປະຕິເສດບໍ່ຍອມຫັນກັບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເຮົາໄດ້ຕັ້ງໃຈ ແລະຄອຍຖ້າຟັງ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍໄດ້ເວົ້າສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ; ບໍ່ມີຄົນໃດກັບໃຈຈາກຄວາມຊົ່ວຂອງຕົນ, ບໍ່ມີໃຜທີ່ກ່າວວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດຫຍັງໄປແລ້ວ?’ ທຸກຄົນຫັນໄປຕາມທາງທີ່ຕົນປາດຖະຫນາ, ເຫມືອນກັບມ້າແລ່ນເຂົ້າໄປໃນສົງຄາມ.
|
||
\v 7 ເຖິງວ່ານົກຍາງເທິງຟ້າຍັງຮູ້ຈັກເວລາກຳນົດຂອງມັນ; ແລະນົກເຂົາ, ນົກນາງແອ່ນ, ແລະນົກກຽນ ພວກມັນໄດ້ອົບພະຍົບຕາມເວລາຂອງມັນ, ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ບໍ່ຮູ້ຈັກກົດຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເຈົ້າຈະເວົ້າໄດ້ຢ່າງໃດວ່າ, ‘ເຮົາມີປັນຍາ ເພາະວ່າພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວກໍຢູ່ກັບເຮົາ?’ ທີ່ຈິງແລ້ວ, ເບິ່ງແມ! ບິກຂຽນຂອງພວກອາລັກໄດ້ຫລອກຫລວງເຫລົ່າພວກອາລັກໄດ້ສ້າງຖ້ອຍຄຳຫລອກຫລວງ.
|
||
\v 9 ພວກຄົນມີປັນຍາຈະຕ້ອງອັບອາຍ. ພວກເຂົາຈະຕົກໃຈຢ້ານ ແລະຖືກຈັບຕົວໄປ. ເບິ່ງແມ! ພວກເຂົາໄດ້ປະຕິເສດ ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ດັ່ງນັ້ນ ປັນຍາຂອງເຂົາພວກເຂົາກໍບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
|
||
\v 10 ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະໃຫ້ເມຍຂອງພວກເຂົາຕົກໄປເປັນຂອງຄົນອື່ນ ແລະໃຫ້ໄຮ່ນາທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຕົກແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ຈະຍຶດເອົາ ເພາະວ່າຕັ້ງແຕ່ຄົນທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍທີ່ສຸດເຖິງຄົນທີ່ໃຫຍ່ໂຕທີ່ສຸດ, ທຸກຄົນໂລບຢາກໄດ້ກຳໄລ! ຕັ້ງແຕ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເຖິງປະໂລຫິດ, ທຸກຄົນກໍເຮັດການສໍ້ໂກງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພວກເຂົາໄດ້ຮັກສາບາດແຜແຫ່ງປະຊາຊົນຂອງເຮົາແຕ່ພຽງເລັກນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ ‘ສັນຕິສຸກ, ສັນຕິສຸກ,’ ໃນເມື່ອບໍ່ມີສັນຕິສຸກເລີຍ.
|
||
\v 12 ພວກເຂົາອັບອາຍຫລືບໍເມື່ອຍເຂົາເຮັດການຫນ້າກຽດຊັງ? ພວກເຂົາອັບອາຍເລີຍ; ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກອັບອາຍເລີຍ! ເພາະສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈະລົ້ມລົງທ່າມກາງພວກທີ່ລົ້ມແລ້ວ, ພວກເຂົາຈະລົ້ມຄວໍ້າລົງເມື່ອເຮົາລົງໂທດເຂົາທັງຫລາຍ, ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
\v 13 ເຮົາຈະເອົາພວກເຂົາອອກໄປຢ່າງສີ້ນເຊີງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຄືອອະງຸ່ນຈະບໍ່ມີຫມາກ ຫລື ຕົ້ນຫມາກເດື່ອເທດບໍ່ມີຜົນ. ໃບກໍຈະຫ່ຽວແຫ້ງໄປ, ແລະ ສິ່ງໃດທີ່ເຮົາໃຫ້ພວກເຂົາກໍຈະສູນຫາຍໄປຈາກພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງນັ່ງຢູ່ທີ່ນີ້? ຈົ່ງພາກັນມາ; ໃຫ້ພວກເຮົາ ເຂົ້າໄປໃນບັນດາຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມ, ແລະ ເຮົາຈະຢູ່ມິດໆທີ່ນັ້ນໃນຄວາມຕາຍ. ເພາະພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະຊົງໃຫ້ເຮົານັ່ງມິດ. ພຣະອົງຈະໃຫ້ເຮົາດື່ມຍາພິດ, ເພາະພວກເຮົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 15 ພວກເຮົາຫວັງຫາສັນຕິສຸກ, ແຕ່ບໍ່ມີຄວາມດີຫຍັງມາເລີຍ. ພວກເຮົາຫວັງຫາເວລາຮັກສາໃຫ້ດີ, ແຕ່ເບິ່ງແມ, ມີແຕ່ຄວາມຄວາມຕື່ນຕົກໃຈ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ສຽງຄຶກຄະນອງແຫ່ງມ້າຂອງລາວກໍໄດ້ຍິນມາຈາກເມືອງດານ. ແຜ່ນດິນທັງຫມົດກໍຫວັ່ນໄຫວ ດ້ວຍສຽງຮ້ອງຂອງກອງທັບມ້າຂອງລາວ. ເພາະພວກມັນກັບມາ ແລະກິນແຜ່ນດິນ ແລະສິ່ງທັງປວງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນຈົນຫມົດທັງເມືອງ, ທັງເມືອງແລະຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງ.
|
||
\v 17 ເພາະ ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງສົ່ງງູເຂົ້າມາທ່າມກາງພວກເຈົ້າ, ຄືງູພິດທັບທາງ ຊຶ່ງຈະຜູກມັດດ້ວຍມົນບໍ່ໄດ້ ພວກມັນຈະກັດພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ—ພຣະຢາເວປະກາດດັ່ງນີ້ແຫລະ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຄວາມທຸກເສົ້າໂສກຂອງຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ, ແລະຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍກໍປ່ວຍຢູ່.
|
||
\v 19 ເບິ່ງແມ! ມີສຽງກີດຮ້ອງຂອງລູກສາວແຫ່ງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ຈາກດິນແດນຫ່າງໄກ! ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ສະຖິດໃນຊີໂອນແລ້ວບໍ? ກະສັດຂອງເມືອງນັ້ນບໍ່ຢູ່ໃນນັ້ນແລ້ວບໍ? ເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງຍົວະໃຫ້ເຮົາໂກດຮ້າຍດ້ວຍຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ ແລະດ້ວຍພະຕ່າງດ້າວຂອງພວກເຂົາ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ລະດູກ່ຽວກໍຜ່ານໄປ, ລະດູແລ້ງກໍສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ. ແຕ່ເຮົາທັງຫລາຍກໍບໍ່ລອດພົ້ນ.
|
||
\v 21 ເຮົາຮູ້ສຶກເຈັບປວດເພາະບາດແຜແຫ່ງລູກສາວປະຊາຊົນຂອງເຮົາ. ເຮົາຈຶ່ງເຈັບປວດ. ເຮົາເສົ້າຫມອງຫົວໃຈໃນສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ ທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບນາງ; ເຮົາຢ້ານກົວ.
|
||
\v 22 ບໍ່ມີຫວ້ານຢາຮັກໃນກິເລອາດຫລື? ບໍ່ມີແພດຫມໍຮັກສາພະຍາດບ່ອນນັ້ນຫລື? ເປັນຫຍັງການຮັກສາລູກສາວແຫ່ງປະຊາຊົນຂອງເຮົາຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຜົນ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\cl ບົດທີ 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂອ ຖ້າພຽງຫົວຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນແຫລ່ງນ້ຳ, ແລະດວງຕາຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນບໍ່ນ້ຳພຸແຫ່ງນໍ້າຕາກໍຈະດີ! ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ທັງກາງເວັນ ແລະກາງຄືນ ເພາະລູກສາວຂອງປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍທີ່ຖືກຂ້າ.
|
||
\v 2 ໂອ ຖ້າຂ້ານ້ອຍມີບ່ອນພັກສຳລັບຄົນເດີນທາງ ຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານກໍຈະດີ, ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ໄປຈາກຊົນຊາດຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະໄປໃຫ້ພົ້ນຈາກພວກເຂົາເສຍ, ເພາະພວກເຂົາທັງຫມົດເປັນຄົນລ່ວງປະເວນີ, ແລະເປັນຫມູ່ຄົນທີ່ມັກທໍລະຍົດ!
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ພວກເຂົາງໍລີ້ນຂອງຕົນເຫມືອນກັບຄັນທະນູ ເພື່ອກ່າວຄວາມບໍ່ຈິງ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນໂດຍສັດຈະຂອງພວກເຂົາທີ່ແຂງແຮງຂຶ້ນໃນແຜ່ນດິນ ເພາະພວກເຂົາອອກຈາກຄວາມຊົ່ວຢ່າງນີ້ໄປສູ່ຄວາມຊົ່ວເຊັ່ນນັ້ນ. ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າ, ແຕ່ລະຄົນລະວັງເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ ແລະຢ່າວາງໃຈໃນພີ່ນ້ອງຄົນໃດເລີຍ. ເພາະວ່າພີ່ນ້ອງທຸກຄົນຈະເປັນຄົນຫລອກລວງ, ແລະເພື່ອນບ້ານທຸກຄົນຈະທຽວໄປເປັນຄົນນິນທາໃສ່ຮ້າຍຜູ້ອື່ນ.
|
||
\v 5 ແຕ່ລະຄົນຈະຫລອກລວງເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ ແລະບໍ່ມີໃຜຈະເວົ້າຄວາມຈິງຈັກຄົນດຽວ. ບັນດາລີ້ນຂອງພວກເຂົາສອນໃຫ້ເວົ້າຂີ້ຕົວະ. ພວກເຂົາເມື່ອຍລ້າໃນການເຮັດຄວາມຊົ່ວຊ້າ.
|
||
\v 6 ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ທ່າມກາງການຫລອກລວງ; ໃນທ່າມກາງການຫລອກລວງຂອງພວກເຂົາ ປະຕິເສດທີ່ຈະຮູ້ຈັກເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຫລອມພວກເຂົາ ແລະທົດລອງພວກເຂົາ, ເຮົາຈະເຮັດຢ່າງອື່ນໄດ້ແນວໃດ, ເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ?
|
||
\v 8 ລີ້ນຂອງພວກເຂົາຄົມເຫມືອນລູກທະນູ; ພວກເຂົາເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ບໍ່ສັດຊື່. ດ້ວຍປາກທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ພວກເຂົາກ່າວເລື່ອງສັນຕິກັບເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ, ແຕ່ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາໄດ້ວາງແຜນການຄອຍຖ້າດັກຢູ່.
|
||
\v 9 ຄວນທີ່ເຮົາຈະບໍ່ລົງໂທດພວກເຂົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະບໍ່ຄວນ ຫລືທີ່ເຮົາຈະແກ້ແຄ້ນຊົນຊາດທີ່ເປັນຢ່າງນີ້?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງເພງແຫ່ງການໂສກເສົ້າ ແລະຄວນຄາງສຳລັບພູເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະເພງງານສົບຈະຖືກຮ້ອງເພາະທົ່ງຫຍ້າເຫລົ່ານັ້ນ ເພາະວ່າມັນຖືກເຜົາເສຍ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດຜ່ານໄປມາ ບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງສັດລ້ຽງຮ້ອງ. ທັງນົກໃນອາກາດ ແລະ ສັດໄດ້ຫນີໄປເສຍແລ້ວ.
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຢຣູຊາເລັມເປັນກອງສິ່ງຫັກພັງ, ເປັນບ່ອນຢູ່ຂອງຫມາປ່າ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຫົວເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ ເປັນບ່ອນຮ້າງເປົ່າ ບໍ່ມີຄົນອາໄສ.”
|
||
\v 12 ໃຜເປັນຄົນມີປັນຍາພຽງພໍທີ່ຈະເຂົ້າໃຈຄວາມນີ້ໄດ້? ມີຜູ້ໃດທີ່ປາກຂອງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ຕົນ, ແລະລາວຈຶ່ງປະກາດຄວາມນັ້ນໄດ້? ເຫດໃດແຜ່ນດິນຈຶ່ງພັງທະລາຍ ແລະຖືກເຜົາເສຍເຫມືອນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທີ່ບໍ່ມີໃຜຜ່ານໄປມາ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, “ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ປະຖິ້ມບັນຍັດຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາ ຫລືດຳເນີນຕາມນັ້ນ.
|
||
\v 14 ເພາະພວກເຂົາໄດ້ດຳເນີນຕາມໃຈດື້ດ້ານຂອງຕົນເອງ ແລະໄດ້ຕິດຕາມພວກພະບາອານເຫມືອນຢ່າງທີ່ບັນພະບູລຸດໄດ້ສັ່ງສອນພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຈຶ່ງກ່າວວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະໃຫ້ຊົນຊາດນີ້ກິນເຄືອເຂົາຮໍ ແລະໃຫ້ດື່ມນ້ຳທີ່ເປັນພິດ.
|
||
\v 16 ເຮົາຈະກະຈາຍພວກເຂົາໄປທ່າມກາງຊົນຊາດ ທີ່ຕົວເຂົາເອງ ຫລືບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກ. ເຮົາຈະສົ່ງດາບໃຫ້ໄລ່ຕາມພວກເຂົາທັງຫລາຍ ຈົນກວ່າເຮົາຈະໄດ້ເຜົາຜານພວກເຂົາຈົນຫມົດສິ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງພິຈາລະນາເບິ່ງ ແລະ ເອີ້ນນາງຮ້ອງໄຫ້ມາ; ຈົ່ງໃຫ້ພວກນາງມາ. ໃຫ້ຄົນໄປນຳພວກຜູ້ຍິງມືອາຊີບໃນການສົ່ງສຽງຮ້ອງຄາງໃຫ້ພວກນາງມາ.
|
||
\v 18 ປ່ອຍໃຫ້ພວກນາງຮີບມາ ແລະ ຮ້ອງຄາງເພື່ອເຮົາທັງຫລາຍ, ເພື່ອດວງຕາຂອງພວກນາງຈະມີນ້ຳຕາໄຫລ ແລະ ຫນັງຕາຂອງເຮົາຈະມີນ້ຳຕາໄຫລອອກມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເພາະໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງຄາງຈະໄດ້ຍິນໃນຊີໂອນ, ‘ພວກເຮົາຈິບຫາຍແລ້ວ. ພວກເຮົາສຸດແສນຈະອັບອາຍ, ເພາະພວກເຮົາຕ້ອງປະຖິ້ມແຜ່ນດິນ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍບ່ອນຢູ່ອາໄສທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາລົງ.’
|
||
\v 20 ດັ່ງນັ້ນພວກຜູ້ຍິງເອີຍ, ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ໃຫ້ໃຈຈົດຈໍ່ໃນພຣະທັມຈາກປາກຂອງພຣະອົງ. ແລ້ວຈົ່ງສອນບົດເພັງງານສົບແກ່ລູກສາວຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະ ຈົ່ງສອນບົດເພງແຫ່ສົບແກ່ເພື່ອນບ້ານຜູ້ຍິງແຕ່ລະຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເພາະຄວາມຕາຍໄດ້ເຂົ້າມາທາງປ່ອງຢ້ຽມທັງຫລາຍຂອງເຮົາ; ມັນເຂົ້າມາໃນວັງທັງຫລາຍຂອງເຮົາ. ມັນທຳລາຍພວກເດັກນ້ອຍ ຈາກຂ້າງນອກ, ແລະຕັດພວກຄົນຫນຸ່ມ ອອກເສຍຈາກລານເມືອງ.
|
||
\v 22 ຈົ່ງປະກາດວ່າ, ‘ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ບັນດາສົບຂອງຄົນຈະກອງລະເນລະນາດເຫມືອນຂີ້ສັດຕາມພື້ນທົ່ງນາ ແລະເຫມືອນຟ່ອນເຂົ້າທີ່ລົ້ມຕາມຫລັງຜູ້ກ່ຽວ, ແລະບໍ່ມີຜູ້ໃດຈະເກັບຮວບຮວມພວກມັນ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຢ່າໃຫ້ຜູ້ມີປັນຍາອວດໃນສະຕິປັນຍາຂອງລາວ, ຫລືຢ່າໃຫ້ຊາຍສະກັນອວດໃນຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງລາວ. ຢ່າໃຫ້ຄົນຮັ່ງມີອວດໃນຄວາມລ້ຳລວຍຂອງລາວ.
|
||
\v 24 ເພາະຖ້າຜູ້ໃດອວດໃນສິ່ງໃດ, ກໍໃຫ້ເປັນຢ່າງນີ້, ຄືການທີ່ຕົນເຂົ້າໃຈ ແລະ ຮູ້ຈັກເຮົາ ເພາະວ່າເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ຜູ້ຊົງສະແດງພັນທະສັນຍາທີ່ສັດຊື່, ຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະຄວາມຊອບທຳໃນໂລກ. ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແຫລະທີ່ເຮົາພໍໃຈ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 “ເບິ່ງແມ, ວັນເຫລົ່ານັ້ນກຳລັງມາເຖິງແລ້ວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະລົງໂທດບັນດາຜູ້ທີ່ຮັບພິທີຕັດພຽງເພາະເນື້ອຫນັງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 26 ເຮົາຈະລົງໂທດຄົນເອຢິບ ແລະຄົນຢູດາ, ຄົນເອໂດມ, ປະຊາຊົນຂອງອຳໂມນ, ຄົນໂມອາບ ແລະປະຊາຊົນທຸກຄົນທີ່ຕັດຜົມເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາຈົນສັ້ນ. ເພາະປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດ, ແລະ ບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນກໍບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດທາງໃຈ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\cl ບົດທີ 10
|
||
\p
|
||
\v 1 ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບພວກເຈົ້າ, ໂອ ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນເອີຍ.
|
||
\v 2 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຢ່າຮຽນຮູ້ການດຳເນີນຊີວິດຕາມຢ່າງບັນດາປະຊາຊາດ ຫລືຢ່າຢ້ານກົວເພາະຫມາຍສຳຄັນຂອງທ້ອງຟ້າ, ຕາມທີ່ບັນດາປະຊາຊາດຢ້ານກົວນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເພາະທຳນຽມຂອງສາສະຫນາຂອງປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ກໍບໍ່ມີປະໂຫຍດ. ພວກເຂົາຕັດຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງຈາກປ່າ, ແລະ ຊ່າງສີມືໄດ້ແກະສະລັກໄມ້.
|
||
\v 4 ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍເອົາເງິນ ແລະ ທອງຄຳມາປະດັບ. ພວກເຂົາຕອກໄວ້ແຫນ້ນດ້ວຍຄ້ອນ ແລະຕະປູ ດັ່ງນັ້ນມັນກໍບໍ່ລົ້ມລົງມາ.
|
||
\v 5 ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຮັດດ້ວຍມືຂອງພວກເຂົາກໍເຫມືອນຫຸ່ນໄລ່ກາທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ໃນສວນຫມາກແຕງ, ເພາະພວກມັນ, ຄືກັນ, ບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້, ແລະພວກມັນຕ້ອງຖືກຍ້າຍໄປ, ເພາະມັນຍ່າງບໍ່ໄດ້. ຢ່າຢ້ານພວກມັນເລີຍ, ເພາະພວກມັນບໍ່ສາມາດເຮັດຮ້າຍໄດ້, ແລະພວກມັນກໍບໍ່ສາມາດເຮັດດີໄດ້ເຊັ່ນກັນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ບໍ່ມີຜູ້ໃດເຫມືອນພຣະອົງເລີຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ. ພຣະອົງຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະພຣະນາມຂອງພຣະອົງມີຣິດອຳນາດຫລາຍ.
|
||
\v 7 ຂ້າແດ່ກະສັດແຫ່ງບັນດາປະຊາຊາດ, ຜູ້ໃດຈະບໍ່ຢຳເກງພຣະອົງ? ເພາະພຣະອົງສົມຄວນໄດ້ຮັບຄວາມຢຳເກງ, ເພາະບໍ່ມີຜູ້ໃດເຫມືອນພຣະອົງ ໃນທ່າມກາງບັນດານັກປາດຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ ຫລື ໃນບັນດາຣາຊະອານາຈັກທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພວກເຂົາເປັນຄືກັນ, ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນສັດເດຍລະສານ ແລະໂງ່ຈ້າ, ບັນດາສິດຂອງຮູບເຄົາລົບ ຊຶ່ງບໍ່ມີປະໂຫຍດອັນໃດ ເປັນພຽງໄມ້.
|
||
\v 9 ພວກເຂົານຳເອົາເຄື່ອງເງິນທຸບດ້ວຍຄ້ອນມາຈາກເມືອງຕາຊິດ, ແລະເອົາທອງຄຳມາຈາກເມືອງອຸຟາດ, ທີ່ເຮັດຂຶ້ນຈາກຜົນງານຂອງຊ່າງສີມື, ແລະເປັນຜົນນໍ້າມືຂອງຊ່າງຕີຄຳ. ເສື້ອຜ້າຂອງຮູບເຄົາລົບນັ້ນສີຄາມ ແລະສີມ່ວງ. ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດເປັນຜົນງານຂອງຊ່າງຊຳນານ.
|
||
\v 10 ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງເປັນພຣະເຈົ້າອົງທ່ຽງແທ້. ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນ ແລະເປັນພຣະມະຫາກະສັດເນື່ອງນິດ. ເມື່ອຊົງພຣະພິໂລດ ແຜ່ນດິນກໍຫວັ່ນໄຫວ, ແລະບັນດາປະຊາຊາດຈະບໍ່ສາມາດທົນຕໍ່ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພວກເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາທັງປວງດັ່ງນີ້ວ່າ, “ບັນດາພະຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະແຜ່ນດິນໂລກຈະພິນາດໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ ແລະຈາກພາຍໃຕ້ຟ້າສະຫວັນເຫລົ່ານີ້.”
|
||
\v 12 ແຕ່ພຣະອົງຊົງສ້າງໂລກດ້ວຍລິດເດດຂອງພຣະອົງ, ແລະຊົງສະຖາປະນາໂລກໄວ້ດ້ວຍພຣະສະຕິປັນຍາຂອງພຣະອົງ, ແລະດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພຣະອົງຊົງຂຶງຟ້າສະຫວັນອອກ.
|
||
\v 13 ພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງກໍຊົງເຮັດໃຫ້ເກີດສຽງນ້ຳຄະນອງໃນທ້ອງຟ້າ, ແລະພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ມີຫມອກລອຍຂຶ້ນຈາກທີ່ສຸດປາຍແຜ່ນດິນ. ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຟ້າແລບເພື່ອຝົນ ແລະຊົງນຳລົມມາຈາກພຣະຄັງຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ມະນຸດທຸກຄົນໄດ້ກາຍເປັນຄົນໂງ່, ຂາດຄວາມຮູ້. ຊ່າງຕີເຫລັກທຸກຄົນຈະໄດ້ອັບອາຍ ເພາະຮູບເຄົາລົບຂອງເຂົາ. ເພາະຮູບເຄົາລົບຫລໍ່ຂອງເຂົາເປັນຂອງບໍ່ຈິງ; ແລະບໍ່ມີຊີວິດໃນພວກມັນ.
|
||
\v 15 ພວກມັນເປັນຂອງບໍ່ມີຄ່າ, ແລະເປັນຜົນງານຂອງພວກທີ່ມັກເຍາະເຍີ້ຍ; ພວກມັນຈະຕ້ອງພິນາດເມື່ອເຖິງເວລາການລົງໂທດ ຂອງພວກມັນ.
|
||
\v 16 ແຕ່ພຣະອົງ, ຜູ້ຊົງເປັນສ່ວນມໍຣະດົກຂອງຢາໂຄບ, ບໍ່ເຫມືອນສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ທີ່ກໍ່ຮ່າງທຸກສິ່ງຂຶ້ນ. ອິດສະຣາເອນເປັນເຜົ່າທີ່ເປັນມໍຣະດົກຂອງພຣະອົງ; ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ຄືພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຈົ່ງເກັບເຄື່ອງຂອງ ຂອງພວກເຈົ້າ ແລະອອກຈາກແຜ່ນດິນ, ພວກເຈົ້າປະຊາຊົນທັງຫລາຍທີ່ອາໄສຢູ່ພາຍໃຕ້ການຢຶດຄອງ.
|
||
\v 18 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະໂຍນພວກທີອາໄສໃນແຜ່ນດິນອອກໄປເສຍໃນເວລານີ້. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເກີດຄວາມທຸກໃຈ, ແລະພວກເຂົາຈະໄດ້ເຫັນວ່າມັນເປັນດັ່ງນັ້ນແທ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ວິບັດແກ່ຂ້ານ້ອຍ! ເພາະກະດູກຂອງຂອງຂ້ານ້ອຍແຕກ, ບາດແຜຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຕິດເຊື້ອ. ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍໄດ້ກ່າວວ່າ, “ແທ້ຈິງ ນີ້ເປັນຄວາມທຸກໃຈ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງທົນເອົາ.”
|
||
\v 20 ເຕັ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຖືກທຳລາຍ ແລະເຊືອກເຕັ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຂາດເປັນສອງຕ່ອນ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາລູກໆຂອງຂ້ານ້ອຍໄປຈາກຂ້ານ້ອຍຫມົດ, ແລະບໍ່ມີພວກເຂົາອີກແລ້ວ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ຈະກາງເຕັ້ນໃຫ້ຂ້ານ້ອຍອີກ ຫລື ແຂວນຜ້າກັ້ງຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເພາະວ່າພວກຜູ້ລ້ຽງແກະກໍໂງ່ຈ້າ ແລະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຊອກຫາພຣະຢາເວ; ເພາະສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຈະເລີນຂຶ້ນ, ແລະຝູງແກະທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາກໍຈະກະຈັດກະຈາຍໄປ.
|
||
\v 22 ລາຍງານຂ່າວຊ່າລືກໍໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ, “ເບິ່ງແມ! ມັນກຳລັງມາ, ແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງຮຸນແຮງ ກໍກຳລັງມາຈາກແຜ່ນດິນທາງເຫນືອ ມາເຮັດໃຫ້ເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າ, ໃຫ້ເປັນບ່ອນຢູ່ຂອງຫມາປ່າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂ້ານ້ອຍຮູ້ແລ້ວວ່າ, ທາງຂອງມະນຸດບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບຕົວເຂົາ. ບໍ່ມີບຸກຄົນໃດຈະດຳເນີນໄປໄດ້ໂດຍບາດຍ່າງຂອງຕົນເອງ.
|
||
\v 24 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂໍຊົງໂຜດຕີສອນຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທຳ, ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ ຢ້ານວ່າພຣະອົງຈະຊົງທຳລາຍຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 25 ຂໍພຣະອົງຊົງຖອກຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງເຫນືອເຫລົ່າປະຊາຊາດທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແລະເຫນືອບັນດາຄອບຄົວຜູ້ບໍ່ອອກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຜົາຜານຢາໂຄບ ແລະພວກເຂົາໄດ້ກິນເພິ່ນເສຍ ແລະໄດ້ທຳລາຍເຂົາເສຍ ແລະເຮັດໃຫ້ບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງເພິ່ນຖືກຖິ້ມຮ້າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\cl ບົດທີ 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວເຖິງເຢເຣມີຢາວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງຟັງຖ້ອຍຄຳແຫ່ງພັນທະສັນຍານີ້ເຖີດ, ແລະຈົ່ງປະກາດແກ່ພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນໃນຢູດາ ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຈົ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, ‘ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ໃຫ້ຄຳສາບແຊ່ງຕົກຢູ່ກັບຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳໃນພັນທະສັນຍານີ້ເທີ້ນ.
|
||
\v 4 ນີ້ເປັນພັນທະສັນຍາທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ຮັກສາ ໃນມື້ທີ່ເຮົາໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ຈາກເຕົາໄຟສຳລັບຫລອມເຫລັກ. ເຮົາໄດ້ບອກແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຟັງສຽງຂອງເຮົາ ແລະຈົ່ງເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງພວກເຈົ້າໄວ້, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ແລະເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.”
|
||
\v 5 “ຈົ່ງເຊື່ອຟັງເຮົາ ເພື່ອເຮົາຈະຢືນຢັນຕາມຄຳປະຕິຍານ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສາບານໄວ້ກັບເຫລົ່າບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຈົ້າ, ຄຳສາບານທີ່ວ່າເຮົາຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນຊຶ່ງມີນ້ຳນົມ ແລະນໍ້າເຜີ້ງໄຫລບໍລິບູນແກ່ພວກເຂົາ, ຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າຢູ່ທຸກວັນນີ້.’” ແລ້ວຂ້ານ້ອຍ, ເຢເຣມີຢາ, ຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າຕອບແລະໄດ້ກ່າວວ່າ, “ໂດຍຂ້າແດ່ພຣະເຢວາ, ຂ້ານ້ອຍຈະເວົ້າດັ່ງນັ້ນ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ຈົ່ງປ່າວປະກາດເຖີງສິ່ງທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ໃນເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ ແລະຕາມຫົນທາງຕ່າງໆໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ຈົ່ງປະກາດວ່າ, ‘ຈົ່ງຟັງບັນດາຖ້ອຍຄຳແຫ່ງພັນທະສັນຍານີ້ ແລະໃຫ້ປະພຶດຕາມ.
|
||
\v 7 ເພາະເຮົາໄດ້ກ່າວຕັກເຕືອນຢ່າງເດັດຂາດຕໍ່ບັນດາບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ ຈາກມື້ນັ້ນທີ່ເຮົາໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກເອຢິບ ຈົນມາເຖິງທຸກມື້ນີ້, ຕັກເຕືອນພວກເຂົາຊໍ້າແລ້ວຊໍ້າອີກ ແລະກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຟັງສຽງຂອງເຮົາ.’”
|
||
\v 8 ແຕ່ພວກເຂົາທຸກຄົນບໍ່ເຊື່ອຟັງ ຫລືງ່ຽງຫູຟັງ. ແຕ່ລະຄົນກໍ່ດຳເນີນຕາມຄວາມດື້ດ້ານແຫ່ງຈິດໃຈອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງນຳຄຳສາບແຊ່ງທຸກສິ່ງ ຕາມພັນທະສັນຍານີ້ທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາ ມາຕົກເທີງພວກເຂົາ. ແຕ່ປະຊາຊົນກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຕໍ່ມາ ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ມີການສົມຄົບຄິດກະບົດທ່າມກາງເຫລົ່າຄົນຢູດາ ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 10 ພວກເຂົາຫັນກັບຄືນໄປຫາຄວາມຜິດບາບຂອງບັນພະບູລຸດຮູ່ນທຳອິດຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ຍອມເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຕິດຕາມຂາບໄຫວ້ພະອື່ນໆ ໄປເພື່ອບົວລະບັດພະເຫລົ່ານັ້ນ. ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາໄດ້ຫັກພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ ທີ່ໄດ້ເຮັດກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງຕັກເຕືອນດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະນຳໄພພິບັດ ຈາກບ່ອນທີ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຫນີພົ້ນໄດ້, ແລ້ວພວກເຂົາຈະຮ້ອງຂໍໃຫ້ເຮົາຊ່ວຍເຫລືອ, ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ຟັງພວກເຂົາ.
|
||
\v 12 ບັນດາເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ກໍຈະໄປຮ້ອງໄຫ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພະອື່ນໆທັງຫລາຍ ທີ່ພວກເຂົາຖວາຍບູຊາ, ແຕ່ແນ່ນອນທີດຽວວ່າພະເຫລົ່ານັ້ນຈະຊ່ວຍພວກເຂົາໃນເວລາຍາກລຳບາກຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເລີຍ.
|
||
\v 13 ສຳລັບພວກເຈົ້າຢູດາເອີຍ, ບັນດາພະທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຫລາຍເທົ່າກັບບັນດາເມືອງຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າໄດ້ກໍຕັ້ງແທ່ນບູຊາຖວາຍສິ່ງທີ່ຫນ້າອັບອາຍ, ຈຳນວນຫລວງຫລາຍໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ຄືແທ່ນສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍແກ່ພະບາອານ, ຫລາຍທໍ່ກັບ ຫົນທາງຕ່າງໆໃນເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນ ຕົວເຈົ້າເອງ, ເຢເຣມີຢາເອີຍ, ຈະຕ້ອງບໍ່ອ້ອນວອນເພື່ອປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້. ເຈົ້າຢ່າໄດ້ວິງວອນ ຫລື ອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາ ເພາະເຮົາຈະບໍ່ຟັງ ໃນເວລາໄພພິບັດມາເຖິງພວກເຂົາ.
|
||
\v 15 ເປັນຫຍັງຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຂອງເຮົາ, ຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຫລວງຫລາຍ, ມາຢູ່ໃນວິຫານຂອງເຮົາ? ຊີ້ນສັດທີ່ບະບົນດ້ວຍການເຜົາບູຊາ ຂອງພວກເຈົ້າບໍ່ສາມາດຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໄດ້. ພວກເຈົ້າຍິນດີເພາະການກະທຳທັງຫລາຍທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 16 ໃນອະດີດພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຄີຍເອີ້ນພວກເຈົ້າວ່າ ຕົ້ນກອກໃບຂຽວສົດ, ທີ່ງົດງາມດ້ວຍຫມາກຜົນທີ່ຫນ້າຮັກ, ແຕ່ພຣະອົງຈະຊົງກໍ່ໄຟເຜົາມັນທີ່ຈະມີສຽງດັງຢ່າງສະຫນັ່ນຂອງສຽງພາຍຸ; ແລະງ່າທັງຫລາຍຂອງມັນແຕກຫັກຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ຜູ້ໄດ້ຊົງປູກເຈົ້າ, ໄດ້ຊົງປະກາດຄວາມພິນາດໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ເພາະຄວາມຊົ່ວຊ້າຊຶ່ງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ ແລະ ເຊື້ອສາຍຢູດາໄດ້ເຮັດ—ພວກເຂົາໄດ້ຍຸແຍ່ໃຫ້ເຮົາໃຈຮ້າຍ ດ້ວຍການເຜົາຖວາຍບູຊາແກ່ພະບາອານ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພຣະຢາເວຊົງສະແດງແກ່ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ກໍຮູ້ເຖິງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍຮູ້ຈັກພວກເຂົາ. ພຣະອົງຊົງ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສະແດງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນການກະທຳທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 19 ຂ້ານ້ອຍເປັນເຫມືອນລູກແກະຂຸ້ນໆໂຕຫນຶ່ງ ຊຶ່ງຖືກພາມາເຖິງບ່ອນຂ້າ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮູ້ເລີຍວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ວາງແຜນການຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍເອງ, ໂດຍກ່າວວ່າ, “ໃຫ້ເຮົາທຳລາຍຕົ້ນໄມ້ກັບຜົນຂອງມັນເສຍ! ໃຫ້ເຮົາຕັດລາວອອກເສຍຈາກແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປັນ ເພື່ອຊື່ຂອງລາວຈະບໍ່ເປັນທີ່ລະນຶກເຖິງອີກເລີຍ.”
|
||
\v 20 ແຕ່ວ່າ ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ຜູ້ຊົງພິພາກສາຢ່າງຊອບທຳ ຜູ້ຊົງທົດລອງເບິ່ງທັງຄວາມຄິດ ແລະຈິດໃຈ. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນພະຍານການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະອົງ ແກ່ພວກເຂົາ, ເພາະຂ້ານ້ອຍໄດ້ມອບເລື່ອງຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ກັບພຣະອົງແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ ກ່ຽວກັບຄົນເມືອງ ອານາໂທດ ຜູ້ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າ, “ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, ‘ຈົ່ງຢ່າປະກາດພຣະທັມໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ, ຫລືບໍ່ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍດ້ວຍມືຂອງພວກເຮົາ.’
|
||
\v 22 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະລົງໂທດພວກເຂົາທັງປວງ. ພວກຄົນຫນຸ່ມຈະຕາຍດ້ວຍດາບ. ບັນດາລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຂອງເຂົາຈະຕາຍດ້ວຍການອຶດຢາກອາຫານ.
|
||
\v 23 ຈະບໍ່ມີເຫລືອຈັກຄົນດຽວ, ເພາະເຮົາຈະນຳຄວາມຮ້າຍມາສູ່ຄົນອານາໂທດ, ຄືປີແຫ່ງການລົງໂທດພວກເຂົາ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\cl ບົດທີ 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງກໍຊົງຊອບທຳ, ເມື່ອຂ້ານ້ອຍສູ້ຄະດີກັບພຣະອົງ. ຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງຂໍສະເຫນີ ເຫດຜົນທີ່ຈະຮ້ອງທຸກຕໍ່ພຣະອົງຢ່າງແນ່ນອນ: ເຫດໃດທາງຂອງຄົນຊົ່ວຈຶ່ງຈະປະສົບຄວາມສຳເລັດ? ປະຊາຊົນທຸກຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ກໍປະສົບຜົນສຳເລັດ.
|
||
\v 2 ພຣະອົງໄດ້ຊົງປູກພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແລະພວກເຂົາກໍຢັ່ງຮາກລົງ. ພວກເຂົາງອກງາມຂຶ້ນ ແລະເກີດຜົນ. ພຣະອົງຊົງຢູ່ໃກ້ປາກຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ໄກຈາກໃຈຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ແຕ່ພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກຂ້ານ້ອຍ. ພຣະອົງຊົງທອດພະເນດເຫັນຂ້ານ້ອຍ ແລະຊົງທົດລອງຄວາມຄິດຂອງຂ້ານ້ອຍທີ່ມີຕໍ່ພຣະອົງ. ຂໍຊົງຍົກພວກເຂົາອອກມາເຫມືອນແກະສຳລັບການຂ້າ, ແລະຕັ້ງພວກເຂົາໄວ້ຕ່າງຫາກເພື່ອມື້ຂ້າ.
|
||
\v 4 ແຜ່ນດິນນີ້ຈະແຫ້ງແລ້ງໄປດົນເທົ່າໃດ, ແລະຜັກຫຍ້າຕາມທົ່ງນາທຸກແຫ່ງຈະຫ່ຽວແຫ້ງໄປເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນອີກດົນເທົ່າໃດ? ບັນດາສັດປ່າ ແລະນົກກໍໄດ້ຖືກກວາດໄປຫມົດສິ້ນ. ຄວາມຈິງແລ້ວ, ປະຊາຊົນກ່າວວ່າ, “ພຣະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າຈະມີອັນໃດເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຮົາທັງຫລາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ, “ທີ່ຈິງແລ້ວ, ເຢເຣມີຢາເອີຍ, ຖ້າເຈົ້າໄດ້ແລ່ນດ້ວຍຕີນຂອງບັນດາທະຫານ ແລະພວກເຂົາຍັງເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າອິດເມື່ອຍຫມົດແຮງ, ແລ້ວເຈົ້າຈະແລ່ນແຂ່ງເອົາຊະນະກັບບັນດາມ້າທັງຫລາຍໄດ້ຢ່າງໃດ? ຖ້າເຈົ້າລົ້ມລົງໃນບ່ອນທີ່ປອດໄພເຂດຊົນນະບົດ, ເຈົ້າຈະເຮັດຢ່າງໃດໃນດົງຟຸ່ມໄມ້ທັງຫລາຍຕາມລຸ່ມແມ່ນ້ຳຢໍແດນ?
|
||
\v 6 ເພາະວ່າແມ້ແຕ່ບັນດາພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າ ແລະຄອບຄົວເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດການທໍລະຍົດຕໍ່ເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ໃສ່ຮ້າຍເຈົ້າດ້ວຍສຽງອັນດັງ. ຈົ່ງຢ່າວາງໃຈໃນພວກເຂົາ, ແມ້ແຕ່ທີ່ພວກເຂົາເວົ້າດ້ວຍຖ້ອຍຄຳດີໆ ກັບເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເຮົາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະນິເວດຂອງເຮົາ; ເຮົາໄດ້ໂຍນຖິ້ມມໍຣະດົກຂອງເຮົາ. ເຮົາໄດ້ມອບປະຊາຊົນຜູ້ເປັນທີ່ຮັກໄວ້ໃນມືເຫລົ່າສັດຕູຂອງນາງ.
|
||
\v 8 ມໍຣະດົກຂອງເຮົາໄດ້ກາຍເປັນເຫມືອນໂຕສິງໃນຟຸ່ມໄມ້ສຳລັບເຮົາ; ນາງເປັ່ງສຽງຂອງນາງໃສ່ເຮົາ, ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງກຽດຊັງນາງ.
|
||
\v 9 ຊັບສົມບັດທີ່ເປັນລາງວັນຂອງເຮົາ ໄດ້ກາຍເປັນນົກຕໍ່ ທີ່ນົກລ່າເຫຍື່ອທັງຫລາຍໄລ່ລ່າຢ່າງນັ້ນບໍ? ຈົ່ງໄປເຖາະ ແລະ ຮວບຮວມສັດປ່າໃນທົ່ງທັງຫມົດ ແລະພາພວກມັນມາກິນນາງເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຜູ້ລ້ຽງແກະເປັນຈຳນວນຫລາຍໄດ້ທຳລາຍສວນອະງຸ່ນຂອງເຮົາ. ພວກເຂົາໄດ້ຢຽບຢ່ຳແຜ່ນດິນສວນຂອງເຮົາລົງ; ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ສວນທີ່ເຮົາພໍໃຈ ໃຫ້ກາຍເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທີ່ຮົກຮ້າງ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສວນຂອງເຮົາໃຫ້ຮົກຮ້າງ. ເຮົາໂສກເສົ້າສຳລັບນາງ; ນາງໄດ້ຖືກປະໃຫ້ຮົກຮ້າງ. ແຜ່ນດິນທັງຫມົດກໍຖືກຖິ້ມໃຫ້ຮົກຮ້າງ, ເພາະທີ່ນັ້ນບໍ່ມີຜູ້ໃດເອົາໃຈໃສ່ເລື່ອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພວກຜູ້ທຳລາຍໄດ້ມາຈາກບັນດາບ່ອນໂລ່ງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ເພາະວ່າແສງດາບຂອງພຣະຢາເວ ຈະທຳລາຍຈາກປາຍແຜ່ນດິນນີ້ໄປເຖິງປາຍອີກຂ້າງຫນຶ່ງ. ບໍ່ມີສັນຕິພາບໃນແຜ່ນດິນສຳລັບສິ່ງທີ່ມີຊີວິດໃດໆເລີຍ.
|
||
\v 13 ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຫວ່ານເຂົ້າສາລີ ແຕ່ຈະກ່ຽວຟຸ່ມຫນາມ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດວຽກຈົນອິດເມື່ອຍ ແຕ່ຈະບໍ່ໄດ້ກຳໄລຫຍັງເລີຍ. ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງອັບອາຍດ້ວຍຜົນການເກັບກ່ຽວຂອງເຈົ້າ ເພາະຄວາມໂກດຮ້າຍອັນຮ້ອນຮົນຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ ຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງເຮົາ, ຄົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໄດ້ແຕະຕ້ອງມໍຣະດົກຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ປະຊາຊົນຂອງເຮົາສືບມໍຣະດົກນັ້ນວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາເປັນຜູ້ທີ່ຈະຖອນພວກເຂົາທັງຫລາຍ ຂຶ້ນຈາກແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຮົາຈະຖອນເຊື້ອສາຍຢູດາຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາ.
|
||
\v 15 ແລ້ວຫລັງຈາກທີ່ເຮົາໄດ້ຖອນບັນດາປະຊາຊາດເຫລົ່ານັ້ນຂຶ້ນແລ້ວ, ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນທີ່ເຮົາຈະກັບມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາອີກ; ເຮົາຈະນຳພວກເຂົາມາ—ແຕ່ລະຄົນມາຍັງມໍຣະດົກຂອງຕົນ ແລະ ແຜ່ນດິນຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນຖ້າປະຊາຊາດເຫລົ່ານັ້ນຈະຮຽນຮູ້ທາງແຫ່ງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ຄືປະຕິຍານໃນນາມຂອງເຮົາວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່ແນ່ນອນສັນໃດ’ ເຫມືອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ສອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາໃຫ້ປະຕິຍານໂດຍພະບາອານ ແລ້ວພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນໄວ້ທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງເຮົາສັນນັ້ນ.
|
||
\v 17 ແຕ່ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງ, ແລ້ວເຮົາກໍຈະຖອນປະຊາຊາດນັ້ນອອກ. ມັນຈະຖືກຖອນອອກຢ່າງແນ່ນອນ ແລະຖືກທຳລາຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\cl ບົດທີ 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍດ້ວຍວ່າ, “ຈົ່ງໄປແລະຊື້ຜ້າປ່ານຄາດແອວມາຜືນຫນຶ່ງ ແລະໃຫ້ຄາດແອວຂອງເຈົ້າໄວ້, ແຕ່ຢ່າຈຸ່ມນ້ຳກ່ອນ.”
|
||
\v 2 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງໄດ້ຊື້ຜ້າຄາດແອວຜືນຫນຶ່ງຕາມພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ແລະຄາດແອວຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້.
|
||
\v 3 ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງຂ້ານ້ອຍເທື່ອທີສອງ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 4 “ຈົ່ງເອົາຜ້າຄາດແອວຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ຊື້ມາ ຊຶ່ງໄດ້ຄາດຢູ່ທີ່ແອວຂອງເຈົ້າ, ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນແລະເດີນທາງໄປຍັງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ. ແລ້ວເຊື່ອງຜ້ານັ້ນໄວ້ໃນຫລືບຫີນແຫ່ງຫນຶ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ໄປ ແລະໄດ້ເຊື່ອງຜ້ານັ້ນໄວ້ຂ້າງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງບັນຊາຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 6 ຕໍ່ມາອີກຫລາຍມື້, ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນໄປຍັງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ. ໃຫ້ເອົາຜ້າຄາດແອວ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ເຊື່ອງໄວ້.”
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍກໍກັບໄປທີ່ແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ ແລະໄດ້ຂຸດເອົາຜ້າຄາດແອວມາຈາກບ່ອນທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຊື່ອງໄວ້. ແຕ່ເບິ່ງແມ! ຜ້າຄາດແອວນັ້ນໄດ້ຖືກທຳລາຍ; ຈະໃຊ້ການອັນໃດກໍ່ບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວກໍມາຍັງຂ້ານ້ອຍວ່າ,
|
||
\v 9 “ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ໃນແບບດຽວກັນ ເຮົາກໍຈະທຳລາຍຄວາມອວດອົ່ງໃຫຍ່ຫລວງຂອງຢູດາ ແລະ ຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 10 ປະຊາຊົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍນີ້ ຜູ້ປະຕິເສດບໍ່ຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ຜູ້ທີ່ດຳເນີນຕາມຄວາມດື້ດ້ານແຫ່ງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ໄດ້ຕິດຕາມພະອື່ນໆ ໄປເພື່ອນະມັດສະການພວກມັນ ແລະໄດ້ໂຄ້ງຄຳນັບພະເຫລົ່ານັ້ນ—ພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນຜ້າຄາດແອວນີ້ ຊຶ່ງຈະໃຊ້ການໃດກໍບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 11 ເພາະເຊັ່ນດຽວກັນກັບຜ້າຄາດແອວຕິດຢູ່ທີ່ແອວຂອງມະນຸດສັນໃດ ເຮົາກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງຢູດາຕິດຢູ່ກັບເຮົາສັນນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພື່ອພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ເພື່ອນຳສຽງຄຳສັນລະເສີນ, ແລະສະຫງ່າລາສີແກ່ເຮົາ. ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ສະນັ້ນ ເຈົ້າຈົ່ງກ່າວຖ້ອຍຄຳນີ້ແກ່ພວກເຂົາ, ‘ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ໄຫເຫລົ້າອະງຸ່ນທຸກຫນ່ວຍຈະເຕັມດ້ວຍເຫລົ້າອະງຸ່ນ.’ ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເວົ້າກັບເຈົ້າວ່າ, ‘ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ບໍແທ້ໆ ຫລືວ່າໄຫທຸກຫນ່ວຍຈະຕ້ອງເຕັມດ້ວຍເຫລົ້າອະງູ່ນ?’
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະໃຫ້ຊາວແຜ່ນດິນນີ້ທັງຫມົດເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມມືນເມົາ, ຄືກະສັດທັງຫລາຍຜູ້ປະທັບເທິງບັນລັງຂອງດາວິດ, ພວກປະໂລຫິດ, ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມທັງຫມົດ.
|
||
\v 14 ແລ້ວພຣະຢາເວຈະໂຍນພວກເຂົາໃຫ້ຕຳກັນ, ພວກພໍ່ຕຳກັບພວກລູກ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາຈະບໍ່ສົງສານ, ຫລືມີຄວາມເມດຕາ ແລະຫລືເຮົາຈະບໍ່ສະຫງວນພວກເຂົາຈາກການທຳລາຍ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຈົ່ງຟັງແລະຕັ້ງໃຈຟັງ. ຢ່າອວດດີໄປເລີຍ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ພຣະຄຳເວົ້າແລ້ວ.
|
||
\v 16 ຈົ່ງຖວາຍສະຫງ່າລາສີແກ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ກ່ອນທີ່ພຣະອົງຈະຊົງນຳຄວາມມືດມາ, ກ່ອນທີ່ຕີນຂອງພວກເຈົ້າຈະສະດຸດ ເທິງພູເຂົາທີ່ມີແສງສະລົວ. ແລະຂະນະເມື່ອພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຊອກຫາຄວາມສະຫວ່າງ ແຕ່ພຣະອົງຊົງກັບໃຫ້ເປັນຄວາມມືດມິດ, ເປັນເມກມືດທຶບ.
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ຟັງ, ເຮົາຈະຮ້ອງໄຫ້ແຕ່ພຽງລຳພັງ ເພາະຄວາມອວດອົ່ງທະນົງຕົວຂອງພວກເຈົ້າ. ດວງຕາຂອງຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງຫນັກ ແລະມີນ້ຳຕາອາບຫນ້າ, ເພາະຝູງແກະຂອງພຣະຢາເວຖືກຕ້ອນເອົາໄປເປັນຊະເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 “ຈົ່ງກ່າວແກ່ກະສັດ ແລະພະລາຊີນີວ່າ, ‘ຂໍຊົງຖ່ອມໂຕພະອົງລົງ ແລະຂໍປະທັບລົງ, ເພາະວ່າມົງກຸດເທີງຫົວຂອງພະອົງ, ຄວາມພາກພູມ ແລະ ແຫ່ງສະຫງ່າລາສີຂອງພະອົງຈະຕົກລົງມາແລ້ວ.’
|
||
\v 19 ເມືອງຕ່າງໆ ເນເກບຈະຖືກປິດ ໂດຍບໍ່ມີໃຜຈະເປີດໄດ້. ຢູດາຈະຕ້ອງຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍ, ຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຈົ່ງເງີຍຫນ້າຂອງພວກເຈົ້າຂຶ້ນ ແລະເບິ່ງເຂົາເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມາຈາກທາງທິດເຫນືອ. ຝູງແກະທີ່ໄດ້ມອບໄວ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້ານັ້ນຢູ່ທີ່ໃດ, ຄືຝູງແກະທີ່ງົດງາມຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນ?
|
||
\v 21 ເຈົ້າຈະວ່າຢ່າງໃດເມື່ອພຣະເຈົ້າຕັ້ງຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ຊຶ່ງຕົວເຈົ້າເອງໄດ້ສອນເຂົາໃຫ້ເປັນມິດກັບເຈົ້າ? ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງຄວາມເຈັບປວດຂອງຜູ້ຍິງທີ່ກຳລັງ ຈະເຂົ້າມາປົກຄຸມພວກເຈົ້າ ເຫມືອນຍິງທີ່ກຳລັງເກີດລູກບໍ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວຖ້າພວກເຈົ້າເວົ້າໃນໃຈຂອງພວກເຈົ້າວ່າ, ‘ເປັນຫຍັງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈຶ່ງເກີດກັບຂ້ານ້ອຍ?’ ກໍເພາະຄວາມຊົ່ວຊ້າທີ່ຫລວງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ທີ່ເສື້ອຄຸມຂອງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຕ້ອງຖືກຮື້ຂຶ້ນ ແລະເຈົ້າຈຶ່ງຖືກລະເມີດ.
|
||
\v 23 ປະຊາຊົນຊາວຄູສ ປ່ຽນສີຜິວຂອງຕົນໄດ້ບໍ, ຫລືເສືອດາວປ່ຽນລາຍຂອງມັນໄດ້ບໍ? ຖ້າດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຈົ້າຜູ້ທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບການເຮັດຄວາມຊົ່ວ ຈະມາເຮັດຄວາມດີກໍໄດ້ຫລື?
|
||
\v 24 ສະນັ້ນ ເຮົາຈະກະຈາຍພວກເຂົາໄປເຫມືອນແກບ ທີ່ຖືກລົມພັດຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ນີ້ເປັນສ່ວນທີ່ເຮົາໄດ້ຕວງອອກໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ສ່ວນທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະເຈົ້າໄດ້ລືມເຮົາເສຍ ແລະໄວ້ວາງໃຈໃນການຂີ້ຕົວະ.
|
||
\v 26 ສະນັ້ນ ເຮົາເອງຈະແກ້ເສື້ອຄຸມຂອງພວກເຈົ້າມາປົກຫນ້າພວກເຈົ້າ, ແລະສ່ວນທີ່ສ່ວນຕົວຂອງເຈົ້າຈະຖືກເປີດເຜີຍ.
|
||
\v 27 ເຮົາໄດ້ເຫັນການລ່ວງປະເວນີ ແລະ ຄວາມກຳນັດ ແລະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງການເປັນໂສເພນີຂອງພວກເຈົ້າ, ເທິງໂນນພູທັງຫລາຍ ແລະໃນທົ່ງນາ ແລະເຮົາໄດ້ເຫັນທີ່ຫນ້າກຽດຊັງເຫລົ່ານີ້! ວິບັດແກ່ເຈົ້າ, ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເອີຍ! ອີກດົນຈັກເທົ່າໃດກ່ອນທີ່ເຈົ້າຈະຍອມເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າສະອາດໄດ້ອີກ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\cl ບົດທີ 14
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ຄືພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວທີ່ມາເຖິງເຢເຣມີຢາ ກ່ຽວດ້ວຍຄວາມແຫ້ງແລ້ງວ່າ,
|
||
\v 2 “ໃຫ້ຢູດາໄວ້ທຸກ; ໃຫ້ປະຕູເມືອງທັງຫລາຍຂອງນາງພັງທະລາຍລົງ. ພວກເຂົາກຳລັງຄວນຄາງສຳລັບແຜ່ນດິນ; ແລະສຽງຮ້ອງຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມກໍກຳລັງດັງຂຶ້ນໄປ.
|
||
\v 3 ຂ້າລາຊະການຂອງນາງສົ່ງລູກນ້ອຍຂອງຕົນໃຫ້ໄປຕັກນ້ຳ. ເມື່ອພວກເຂົາໄປຍັງບ່ອນເກັບນ້ຳ, ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຫານ້ຳໄດ້. ພວກເຂົາກໍກັບໄປດ້ວຍພາຊະນະເປົ່າ; ພວກເຂົາຈຶ່ງຄຸມຫົວຂອງຕົນເສຍດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ ແລະຂາຍຫນ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເພາະເລື່ອງນີ້ແຜ່ນດິນກໍແຕກແຫງ ເນື່ອງຈາກບໍ່ມີຝົນຕົກເທິງແຜ່ນດິນ. ຊາວນາທັງຫລາຍກໍອັບອາຍ ແລະຄຸມຫົວຂອງຕົນເສຍ.
|
||
\v 5 ເພາະແມ່ນແຕ່ກວາງໂຕແມ່ກໍຈາກລູກທີ່ເກີດໃຫມ່ໃນທ້ອງທົ່ງ ແລະປະຖິ້ມພວກມັນເສຍ, ເພາະວ່າບໍ່ມີຫຍ້າ.
|
||
\v 6 ພວກລໍປ່າຢືນຢູ່ເທິງບ່ອນສູງ ໂລ່ງ ແລະພວກມັນຫັນໃຈໃນສາຍລົມເຫມືອນກັບພວກຫມາປ່າ. ຕາຂອງມັນກໍມືດມົວ, ເພາະວ່າບໍ່ມີພືດຜັກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 “ແມ່ນວ່າຄວາມຜິດບາບຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍກໍເປັນພະຍານຟ້ອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂໍພຣະອົງຊົງໂຜດເຖີດ; ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ດ້ວຍວ່າບັນດາການຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍກໍເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນ; ພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 8 ຂ້າແດ່ພຣະອົງຜູ້ຊົງເປັນຄວາມຫວັງແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ເປັນພຣະຜູ້ຊ່ວຍຂອງພວກເຂົາໃນຍາມລຳບາກ, ເຫດໃດພຣະອົງຈະຊົງເປັນເຫມືອນແຂກເມືອງໃນແຜ່ນດິນ, ຫລືເຫມືອນຄົນເດີນທາງ ແວ່ອາໄສຄ້າງພຽງຄືນດຽວ?
|
||
\v 9 ເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງຊົງເປັນເຫມືອນຊາຍທີ່ງົງງັນ ຫລືເຫມືອນນັກຮົບຜູ້ທີ່ບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໃຜໄດ້? ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ! ເຖິງປານນັ້ນກໍດີ, ພຣະອົງຊົງສະຖິດທ່າມກາງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ. ພຣະນາມຂອງພຣະອົງໄດ້ຮັບການປະກາດເຫນືອພວກຂ້ານ້ອຍ. ຂໍຢ່າຊົງປະຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍໄວ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວກ່າວແກ່ຊົນຊາດນີ້ວ່າ: “ດັວຍວ່າ ພວກເຂົາທັງຫລາຍຮັກທີ່ຈະພະເນຈອນໄປເຊັ່ນນີ້, ພວກເຂົາບໍ່ຫ້າມຕີນຂອງພວກເຂົາໄວ້ຈາກການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. “ພຣະຢາເວຈຶ່ງບໍ່ຊົງຊື່ນຊົມພວກເຂົາ. ບັດນີ້ ພຣະອົງຈະຊົງລະນຶກເຖິງຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະລົງໂທດການຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວຊົງບອກຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ຢ່າອະທິຖານເພື່ອຄວາມຢູ່ເຢັນເປັນສຸກຂອງປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ເລີຍ.
|
||
\v 12 ຖ້າພວກເຂົາຫາກຖືສິນອົດອາຫານ, ເຮົາກໍຈະບໍ່ຟັງສຽງຮ້ອງໄຫ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພວກເຂົາ, ຖ້າຫາກເຜົາສັດແລະຖວາຍອາຫານແກ່ເຮົາ, ເຮົາກໍຈະບໍ່ຍິນດີຮັບເອົາໃນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ເພາະເຮົາຜານພວກເຂົາເສຍດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຢາກ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍໄດ້ກ່າວວ່າ, “ໂອ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ! ເບິ່ງດຸ, ພວກຜູ້ປະກາດພຣະຄຳກຳລັງກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ, ‘ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນດາບ ຫລື ການອຶດຢາກດອກ, ເພາະເຮົາຈະໃຫ້ຄວາມຫມັ້ນຄົງແກ່ພວກເຈົ້າໃນສະຖານທີ່ນີ້.’”
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕອບວ່າ, “ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມຈະໃຊ້ນາມຂອງເຮົາເວົ້າຄຳຕົວະ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ໃຫ້ພວກເຂົາໄປ, ເຮົາບໍ່ໄດ້ບັນຊາໃຫ້ພວກເຂົາ ຫລືເວົ້າກັບພວກເຂົາ. ແຕ່ການເຜີຍນິມິດບໍ່ຈິງ ແລະບໍ່ມີປະໂຫຍດ, ການທຳນາຍທີ່ຫລອກຫລວງມາຈາກຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາເອງ ທີ່ພວກເຂົາກຳລັງທຳນາຍໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວດັ່ງນີ້, “ກ່ຽວກັບພວກທີ່ປະກາດພຣະທັມ ທີ່ປະກາດພຣະທັມໃນນາມຂອງເຮົາ ແມ່ນວ່າບໍ່ໄດ້ໃຊ້ພວກເຂົາ—ຄົນເຫລົ່ານີ້ທີ່ກ່າວວ່າຈະບໍ່ມີດາບຫລືການອຶດຢາກອາຫານໃນແຜ່ນດິນນີ້: ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຫລົ່ານີ້ຈະຕາຍເສຍ ດ້ວຍດາບ ແລະ ການອຶດຢາກອາຫານ.
|
||
\v 16 ແລ້ວປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມນັ້ນ ຈະຖືກໂຍນຖິ້ມໄວ້ຕາມຖະຫນົນທັງຫລາຍຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເພາະການອຶດຢາກອາຫານ ແລະດາບ, ເພາະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຝັງສົບຂອງພວກເຂົາ—ຄືທັງພວກເຂົາເອງ, ເມຍຂອງພວກເຂົາ ແລະລູກຊາຍ, ຫລືລູກຍິງຂອງພວກເຂົາ—ເພາະເຮົາຈະເທຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາອອກມາເທີງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຈົ່ງກ່າວຖ້ອຍຄຳນີ້ແກ່ພວກເຂົາວ່າ: ‘ຂໍໃຫ້ດວງຕາຂອງເຮົາມີນ້ຳຕາໄຫລທັງກາງເວັນ ແລະກາງຄືນ. ຢ່າໃຫ້ຢຸດເຊົາ, ເພາະຈະມີການລົ້ມສະລາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງລູກສາວປອດແຫ່ງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ—ດ້ວຍບາດແພບາດເລິກ ແລະບໍ່ສາມາດຮັກສາໄດ້.
|
||
\v 18 ຖ້າເຮົາອອກໄປຕາມທົ່ງນາ, ກໍພົບເຫັນຊາກສົບຄົນຕາຍຍ້ອນຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ! ຖ້າເຮົາເຂົ້າໄປໃນເມືອງ, ກໍພົບເຫັນຄົນເຈັບປ່ວຍຍ້ອນການອຶດຢາກອາຫານ. ທັງພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະ ປະໂລຫິດ ຕາງກໍອອກເດີນທາງໄປຍັງດິນແດນອື່ນ, ແລະພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະອົງຊົງປະຕິເສດຢູດາຢ່າງສິ້ນເຊີງແລ້ວບໍ? ພຣະອົງຊົງກຽດຊັງຊີໂອນ ແລ້ວຫລື? ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຊົງທຳຮ້າຍພວກຂ້ານ້ອຍຢ່າງຫນັກ ຈົນບໍ່ສາມາດຮັກສາສຳລັບພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ດີໄດ້? ພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍໄດ້ຫວັງຄວາມສະຫງົບສຸກ ແຕ່ບໍ່ພົບສິ່ງດີໃດໆເລີຍ—ແລະຫວັງເຖິງເວລາໃນການຮັກສາ, ແຕ່ເບິ່ງແມ, ມີແຕ່ຄວາມຫນ້າຢ້ານຫນ້າກົວເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 20 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພວກຂ້ານ້ອຍຍອມຮັບຜິດໃນຄວາມອະທຳ, ແລະຄວາມຜິດບາບຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ເພາະພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ພຣະອົງແທ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຂໍຢ່າຊົງປະຕິເສດພວກຂ້ານ້ອຍ! ເພາະເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ຂໍຢ່າຊົງໃຫ້ບັນລັງທີ່ນັ່ງຮຸ່ງເຮືອງຂອງພຣະອົງຕ້ອງເສື່ອມເສຍ. ຂໍຊົງລະນຶກເຖິງ ແລະຂໍຢ່າຊົງຫັກພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ຊຶ່ງມີໄວ້ກັບພວກຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 22 ໃນບັນດາຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂອງຊົນຊາດທັງຫລາຍ ມີພະອົງໃດທີ່ເຮັດໃຫ້ທ້ອງຟ້າເກີດຝົນໄດ້? ບໍ່ແມ່ນພຣະອົງດອກຫລື, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າທີ່ຊົງເຮັດຢ່າງນັ້ນໄດ້ບໍ່ແມ່ນຫລື? ພວກຂ້ານ້ອຍຫວັງໃຈໃນພຣະອົງ ເພາະພຣະອົງຊົງກະເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງສິ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\cl ບົດທີ 15
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ມາ ພຣະຢາເວຊົງກ່າວຕໍ່ຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ເຖິງແມ່ນວ່າໂມເຊ ຫລືຊາມູເອນກຳລັງຢືນອ້ອນວອນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ, ເຮົາກໍຈະບໍ່ມີໃຈເມດຕາປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ເລີຍ. ຈົ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຫນີໄປໃຫ້ພົ້ນສາຍຕາຂອງເຮົາ, ໃຫ້ພວກເຂົາໄປ.
|
||
\v 2 ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນວ່າ ພວກເຂົາຈະເວົ້າກັບເຈົ້າວ່າ, ‘ພວກເຮົາຈະໄປໃສ? ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງບອກພວກເຂົາດັ່ງນີ້ວ່າ: ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກກຳນົດໃຫ້ຕາຍກໍຈະຕ້ອງຕາຍ; ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກກຳນົດໃຫ້ຕາຍດ້ວຍດາບ ກໍຈະພົບພໍ້ດາບ. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກກຳນົດໃຫ້ອຶດຢາກອາຫານ ກໍຈະພົບການອຶດຢາກອາຫານ; ແລະຄົນທີ່ຖືກກຳນົດໃຫ້ຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ ກໍຈະເປັນຊະເລີຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເພາະເຮົາຈະກຳນົດພວກເຂົາເປັນສີ່ກຸ່ມ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ຄືດາບເພື່ອສັງຫານບາງຄົນ, ຖືກຫມາດຶງແກ່ໄປ, ຖືກຝູງນົກໃນອາກາດສັບຕອດກິນ ແລະສັດປ່າເທີງແຜ່ນດິນໂລກກັດກິນ ແລະທຳລາຍໄປແດ່.
|
||
\v 4 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ ແກ່ຣາຊະອານາຈັກທັງປວງແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ, ເພາະສິ່ງທີ່ ມານາເຊລູກຊາຍຂອງ ເຮເຊກີຢາ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ໄດ້ຊົງເຮັດໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະວ່າໃຜຈະສົງສານພວກເຈົ້າ, ເຢຣູຊາເລັມເອີຍ? ຫລືໃຜຈະເສຍໃຈກັບພວກເຈົ້າ? ໃຜຈະແວ່ມາຖາມທຸກສຸກຂອງພວກເຈົ້າ?
|
||
\v 6 ເຈົ້າໄດ້ປະຕິເສດເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຈົ້າໄດ້ຖອຍຫລັງໄປຈາກເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າດ້ວຍມືຂອງເຮົາ ແລະທຳລາຍພວກເຈົ້າ. ເຮົາເບື່ອຫນ່າຍທີ່ຈະມີເມດຕາຕໍ່ເຈົ້າແລ້ວ.
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະຝັດເຂົາດ້ວຍຫວີຝັດເຂົ້າ ທີ່ປະຕູທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພາກຈາກກັນ. ເຮົາຈະທຳລາຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ຖອຍຫລັງກັບຈາກພຶດຕິການຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຈຳນວນຂອງແມ່ຫມ້າຍຂອງພວກເຂົາມີຫລາຍ ຍິ່ງກວ່າເມັດຊາຍໃນທະເລ. ໃນຕອນທ່ຽງເຮົາຈະສົ່ງຜູ້ທຳລາຍມາສູ່ບັນດາແມ່ຂອງຄົນຫນຸ່ມທັງຫລາຍ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຢ້ານຕົກໃຈ ແລະຄວາມຫນ້າຢ້ານກົວຕົກລົງເຫນືອພວກເຂົາໂດຍທັນທີ.
|
||
\v 9 ແມ່ທີ່ເກີດລູກເຈັດຄົນກໍອ່ອນກຳລັງ. ນາງຈະສະລົບໄປ. ດວງອາທິດຂອງນາງຈະຕົກເມື່ອຍັງເວັນຢູ່. ນາງຈະຕ້ອງອັບອາຍ ແລະຂາຍຫນ້າ, ເພາະເຮົາຈະມອບຜູ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ໃຫ້ແກ່ດາບຕໍ່ຫນ້າສັດຕູຂອງເຂົາ —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ວິບັດແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ! ເພາະແມ່ໄດ້ໃຫ້ກໍາເນີດຂ້ານ້ອຍມາ, ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດການໂຕ້ຖຽງ ແລະຂັດແຍ້ງກັນທົ່ວທັງແຜ່ນດິນ. ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເຂົາກູ້ຢືມ, ຫລືມີໃຜໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢືມ, ແຕ່ພວກເຂົາທຸກຄົນສາບແຊ່ງຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ: “ເຮົາບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ຮັບສິ່ງດີຫລື? ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ພວກສັດຕູເຮັດດີຕໍ່ພວກເຈົ້າໃນເວລາລຳບາກ ແລະໃນເວລາທຸກໃຈຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
\v 12 ມີໃຜສາມາດຫັກເຫລັກໄດ້ຫລື? ໂດຍສະເພາະແມ່ນເຫລັກຈາກທາງທິດເຫນືອທີ່ປະສົມທອງແດງໄດ້ຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເຮົາຈະມອບຄວາມຮັ່ງມີ ແລະບັນດາຊັບສົມບັດຂອງພວກເຈົ້າ ເປັນເຄື່ອງປຸ້ນໃຫ້ແກ່ພວກສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພາະບາບທຸກຢ່າງຂອງພວກເຈົ້າ ຕະຫລອດທົ່ວດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 14 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າ ຕ້ອງຮັບໃຊ້ສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ ໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພວກເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ, ເພາະໄຟຈະຖືກຈູດຂຶ້ນໃນຄວາມຮ້າຍຂອງເຮົາຕໍ່ພວກເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງຮູ້! ຂໍຊົງລະນຶກເຖິງຂ້ານ້ອຍ ແລະຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍ. ຂໍຊົງນຳການແກ້ແຄ້ນແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຂົ່ມເຫັງພວກຂ້ານ້ອຍ. ພຣະອົງຊົງອົດກັ້ນພຣະໄທຂອງພຣະອົງນັ້ນ, ແຕ່ຂໍຢ່າອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົານຳຂ້ານ້ອຍໄປເສຍ; ຂໍຊົງລະນຶກວ່າຂ້ານ້ອຍທົນການຕິຕຽນດ້ວຍເຫັນແກ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 16 ເມື່ອໄດ້ພົບພຣະທັມຂອງພຣະອົງແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍກໍກິນເສຍ. ພຣະທັມຂອງພຣະອົງເປັນຄວາມຊື່ນບານແກ່ຂ້ານ້ອຍ ແລະເປັນຄວາມປິຕິຍິນດີແຫ່ງຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ນັ່ງຢູ່ໃນຫມູ່ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ສະຫລອງ ຫລືປິຕິຍິນດີ. ຂ້ານ້ອຍນັ່ງຢູ່ຄົນດຽວ ເພາະເຫດພຣະຫັດອັນຊົງຣິດຂອງພຣະອົງ, ເພາະພຣະອົງຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຂັດເຄືອງໃຈ.
|
||
\v 18 ເຫດໃດຄວາມເຈັບຂອງຂ້າພະອົງຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຍັບຍັ້ງ ແລະບາດແຜຂອງຂ້ານ້ອຍ, ມັນໄດ້ປະຕິເສດມທີ່ຈະຮັບການຮັກສາຫລື? ພຣະອົງຈະຊົງເປັນເຫມືອນຫ້ວຍທີ່ເພີ່ງບໍ່ໄດ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍບໍ ຫລືຊົງເປັນເຫມືອນນ້ຳທີ່ເຫືອດແຫ້ງບໍ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວວ່າ, “ເຢເຣມີຢາເອີຍ, ຖ້າພວກເຈົ້າກັບໃຈມາ, ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ເຈົ້າກັບມາສູ່ສະພາບດີ, ແລະເຈົ້າຈະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ແລະຮັບໃຊ້ເຮົາ. ເພາະຖ້າເຈົ້າແຍກສິ່ງໂງ່ຈ້າຕ່າງໆອອກໄປຈາກສິ່ງປະເສີດ, ເຈົ້າຈະເປັນເຫມືອນປາກຂອງເຮົາ. ປະຊາຊົນທັງຫລາຍຈະຫັນກັບມາຫາເຈົ້າ, ແຕ່ຕົວເຈົ້າເອງ ຕ້ອງບໍ່ຫັນກັບໄປຫາພວກເຂົາ.
|
||
\v 20 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນກຳແພງປ້ອມທອງແດງຊຶ່ງຜ່ານເຂົ້າໄປບໍ່ໄດ້ ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າ. ແຕ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຊະນະເຈົ້າ, ເພາະເຮົາຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ ເພື່ອຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ລອດ ແລະຊ່ວຍກູ້ເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 21 “ເພາະເຮົາຈະຊ່ວຍກູ້ເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງຄົນຊົ່ວ ແລະໄຖ່ພວກເຈົ້າຈາກເງື້ອມມືຂອງຄົນອຳມະຫິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\cl ບົດທີ 16
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ,
|
||
\v 2 “ເຈົ້າຢ່າມີເມຍ ແລະເຈົ້າຢ່າມີລູກຊາຍ ຫລືລູກສາວໃນສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
\v 3 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແກ່ລູກຊາຍ ແລະລູກສາວທີ່ເກີດໃນສະຖານທີ່ນີ້, ແກ່ພວກແມ່ທີ່ເກີດລູກເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະແກ່ພວກພໍ່ທີ່ໄດ້ໃຫ້ບັງເກີດຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃນແຜ່ນດິນນີ້ວ່າ,
|
||
\v 4 ‘ເຂົາທັງຫລາຍຈະຕາຍດ້ວຍພະຍາດຮ້າຍ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີການຄໍ່າຄວນອາໄລພວກເຂົາ ຫລືຈະບໍ່ມີໃຜຈັດການຝັງເຂົາ. ພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນຂີ້ສັດທີ່ຢູ່ເທິງພື້ນແຜ່ນດິນ. ເພາະພວກເຂົາຈະພິນາດດ້ວຍດາບ ແລະການອຶດຢາກອາຫານ, ແລະສົບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຈະເປັນອາຫານຂອງນົກໃນອາກາດທັງຫລາຍ ແລະບັນດາສັດປ່າເທີງແຜ່ນດິນໂລກ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຢ່າເຂົ້າໄປໃນເຮືອນທີ່ກຳລັງມີການໄຫວ້ທຸກ. ຢ່າໄປຄໍ່າຄວນ ຫລືໄປສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈສຳລັບພວກເຂົາ, ເພາະເຮົາໄດ້ເອົາສັນຕິສຸກຂອງເຮົາ ໄປຈາກຊົນຊາດນີ້ແລ້ວ, ທັງຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງ ແລະຄວາມເມດຕາຂອງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 6 ທັງຜູ້ໃຫຍ່ ແລະຜູ້ນ້ອຍຈະຕາຍໃນແຜ່ນດິນນີ້. ຈະບໍ່ມີໃຜຈັດການຝັງສົບໃຫ້, ແລະຈະບໍ່ມີໃຜມາຄໍ່າຄວນອາໄລພວກເຂົາ ຫລືມາປາດຕົວ ຫລືມາແຖຫົວທັງຫລາຍເພື່ອພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຈະຕ້ອງບໍ່ມີຜູ້ໃດແບ່ງປັນອາຫານໃຫ້ແກ່ຄົນໄຫວ້ທຸກ ເພື່ອຈະເລົ້າໂລມພວກເຂົາເຫດຄົນທີ່ຕາຍທັງຫລາຍນັ້ນ, ແລະຈະຕ້ອງບໍ່ມີໃຜມອບຈອກແຫ່ງຄວາມເລົ້າໂລມໃຈໃຫ້ພໍ່ ຫລືແມ່ຂອງພວກເຂົາໄດ້ດື່ມ ເພື່ອທີ່ຈະປອບໃຈພວກເຂົາ.
|
||
\v 8 ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຂົາໃນເຮືອນທີ່ມີການລ້ຽງເພື່ອນັ່ງກິນ ແລະດື່ມກັບພວກເຂົາ.’
|
||
\v 9 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂອງພວກເຈົ້າ, ໃນວັນທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ແລະໃນສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້, ເຮົາກຳລັງຈະເຮັດໃຫ້ສຽງບັນເທີງ ແລະສຽງມ່ວນຊື່ນລື່ເລີງ, ສຽງເຈົ້າບ່າວ ແລະສຽງເຈົ້າສາວ ຂາດໄປຈາກສະຖານທີ່ນີ້.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວສິ່ງນີ້ຈະໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ເມື່ອເຈົ້າບອກບັນດາຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ແກ່ຊົນຊາດນີ້, ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເວົ້າກັບພວກເຈົ້າວ່າ, ‘ເປັນຫຍັງພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງປະກາດໂທດໃຫຍ່ຫລວງທັງຫມົດນີ້ໃຫ້ຕົກແກ່ເຮົາ? ຄວາມຊົ່ວຊ້າ ແລະຄວາມຜິດບາບຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ?’
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, ‘ເພາະບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະພວກເຂົາໄດ້ໄປຕິດຕາມພະອື່ນໆ ແລະໄດ້ບົວລະບັດ ແລະນະມັດສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ ແລະບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແຕ່ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍຍິ່ງກວ່າບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ, ເພາະເບິ່ງແມ, ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນກຳລັງດຳເນີນຕາມຈິດໃຈຊົ່ວຮ້າຍດື້ດ້ານຂອງຕົນເອງ; ທຸກຄົນປະຕິເສດບໍ່ຍອມຟັງເຮົາ.
|
||
\v 13 ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະໂຍນພວກເຈົ້າອອກເສຍຈາກແຜ່ນດິນນີ້ ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພວກເຈົ້າ, ຫລືບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ, ແລະບ່ອນນັ້ນພວກເຈົ້າຈະບົວລະບັດພະອື່ນໆ ທັງກາງເວັນ ແລະກາງຄືນ, ເພາະເຮົາຈະບໍ່ສະແດງພຣະກະລຸນາແກ່ພວກເຈົ້າເລີຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເພາະສະນັ້ນ, ເບິ່ງແມ, ວັນເຫລົ່ານັ້ນຈະມາເຖິງ—ນີ້ຄືຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອບໍ່ມີໃຜກ່າວຕໍ່ໄປອີກວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ແນ່ສັນໃດ, ພຣະອົງຜູ້ທີ່ໄດ້ຊົງນຳປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.’
|
||
\v 15 ແຕ່ຈະເວົ້າວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່ສັນໃດ, ພຣະອົງຜູ້ທີ່ໄດ້ຊົງນຳປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອອກມາຈາກແດນທາງທິດເຫນືອ ແລະມາຈາກບັນດາປະເທດ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງຂັບໄລ່ພວກເຂົາໃຫ້ໄປຢູ່ນັ້ນ.’ ເພາະເຮົາຈະນຳພວກເຂົາກັບມາສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາເອງ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຍົກໃຫ້ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາແລ້ວນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເບິ່ງແມ! ເຮົາຈະສົ່ງຊາວປະມົງມາເປັນຈຳນວນຫລາຍ-- ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ--ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຈັບປະຊາຊົນອອກມາ. ພາຍຫລັງຈາກນີ້ ເຮົາຈະສົ່ງນາຍພານຈຳນວນຫລວງຫລາຍມາ ດັ່ງນັ້ນນາຍພານຈະລ່າພວກເຂົາທັງຫລາຍຕາມພູເຂົາທຸກແຫ່ງ, ແລະຕາມໂນນພູທຸກຫນ່ວຍ ແລະຕາມລືບໂງ່ນຫີນ.
|
||
\v 17 ເພາະວ່າ ຕາເຮົາເບິ່ງພຶດຕິກໍາທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ; ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈະປິດບັງໄວ້ຈາກຫນ້າເຮົາໄດ້. ຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈະເຊື່ອງຈາກດວງຕາຂອງເຮົາໄດ້.
|
||
\v 18 ຂັ້ນທຳອິດເຮົາຈະຈ່າຍຄືນເປັນສອງເທົ່າ ສຳລັບຄວາມຊົ່ວຊ້າ ແລະຄວາມຜິດບາບ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເຮົາເປັນມົນທິນໄປດ້ວຍຊາກຂອງຮູບເຄົາລົບທີ່ຫນ້າຂີ້ດຽດ, ແລະເຮັດໃຫ້ມໍຣະດົກຂອງເຮົາເຕັມໄປດ້ວຍບັນດາຮູບເຄົາລົບ ທີ່ຫນ້າກຽດຊັງຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະກຳລັງ ແລະເປັນທີ່ລີ້ໄພຂອງຂ້ານ້ອຍ. ເປັນທີ່ກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງຂອງຂ້ານ້ອຍໃນມື້ຍາກລຳບາກ. ບັນດາປະຊາຊາດຈະມາເຝົ້າພຣະອົງຈາກທີ່ສຸດປາຍໂລກ ແລະເວົ້າວ່າ, ‘ແນ່ແທ້ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮັບມໍຣະດົກທີ່ຫລອກລວງ. ພວກມັນເປົ່າວ່າງ; ບໍ່ມີປະໂຫຍດອັນໃດໃນພວກນັ້ນ.
|
||
\v 20 ມະນຸດຈະສ້າງພະໄວ້ສຳລັບຕົນເອງໄດ້ບໍ? ແຕ່ພວກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນພະ.’
|
||
\v 21 ເພາະສະນັ້ນ ເບິ່ງແມ! ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາຮູ້ຈັກໃນເວລານີ້, ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາຮູ້ຈັກມືຂອງເຮົາ ແລະລິດທານຸພາບຂອງເຮົາ, ເພື່ອເຂົາທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າພຣະນາມຂອງເຮົາຄືພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\cl ບົດທີ 17
|
||
\p
|
||
\v 1 “ບາບຂອງຢູດານັ້ນບັນທຶກໄວ້ດ້ວຍປາກກາເຫລັກ ທີ່ມີປາຍເພັດ. ໄດ້ຈາລຶກໄວ້ເທິງແຜ່ນແຫ່ງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ ແລະທີ່ແຈແທ່ນບູຊາຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ.
|
||
\v 2 ແມ້ແຕ່ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາກໍລະນຶກເຖິງແທ່ນບູຊາ ແລະເສົາອາເຊຣາທັງຫລາຍຂ້າງພວກພວກຕົ້ນໄມ້ຂຽວສົດ ແລະເທິງໂນນພູສູງທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເສົາອາເຊຣາທັງຫລາຍໄດ້ຕັ້ງຢູ່ເທິງພູເຂົາ ຂອງເຮົາທີ່ແຖວຊົນນະບົດທີ່ຢູ່ກາງທົ່ງກວ້າງ. ບັນດາສິ່ງຂອງ ແລະຊັບສົມບັດທຸກຢ່າງຂອງພວກເຈົ້າ ເຮົາຈະແຈກຈ່າຍໄປເປັນເຄື່ອງປຸ້ນ, ພ້ອມດ້ວຍ ປູຊະນີຍະສະຖານສູງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ເພາະເຫດແຫ່ງຄວາມບາບທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດ ຕະຫລອດທົ່ວແຜ່ນດິນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຈະຕ້ອງປ່ອຍສູນເສຍມໍຣະດົກຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຍົກໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າບົວລະບັດສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພວກເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ, ພວກເຈົ້າກໍ່ໄຟແຫ່ງຄວາມຮ້າຍຂຶ້ນຊຶ່ງຈະໄຫມ້ຢູ່ເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ບຸກຄົນທີ່ວາງໃຈໃນມະນຸດກໍເປັນທີ່ສາບແຊ່ງ; ເຂົາເຮັດໃຫ້ເນື້ອຫນັງເປັນກຳລັງຂອງເຂົາ ແຕ່ຫັນໃຈຂອງເຂົາອອກຈາກພຣະຢາເວ.
|
||
\v 6 ເພາະລາວຈະເປັນເຫມືອນພຸ່ມໄມ້ນ້ອຍໆ ທີ່ຢູ່ໃນອາຣາບາ ແລະຈະບໍ່ເຫັນຄວາມສິ່ງດີທີ່ກຳລັງມາເຖິງ ເຂົາຈະອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ແຕກລະແຫງໃນຖິ່ນກັນດານ, ໃນແຜ່ນດິນແຫ້ງແລ້ງທີ່ບໍ່ມີຄົນອາໄສ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຄົນທີ່ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວຍ່ອມຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ, ເພາະພຣະຢາເວ ເປັນເຫດແຫ່ງຄວາມວາງໃຈຂອງເຂົາ.
|
||
\v 8 ເພາະລາວຈະເປັນເຫມືອນຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄວ້ແຄມນ້ຳ, ຊຶ່ງຢັ່ງຮາກຂອງມັນອອກໄປຂ້າງແມ່ນ້ຳ. ມັນບໍ່ຢ້ານຄວາມຮ້ອນເມື່ອແດດສ່ອງມາ. ເພາະໃບຂອງມັນຂຽວຢູ່ສະເຫມີ, ແລະຈະບໍ່ກະວົນກະວາຍໃນປີທີ່ແຫ້ງແລ້ງ, ແລະມັນບໍ່ຢຸດທີ່ຈະອອກຜົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຈິດໃຈກໍເປັນໂຕຫລອກລວງຫລາຍກວ່າສິ່ງໃດທັງຫມົດ ມັນເສື່ອມຊາມ; ຜູ້ໃດຈະຮູ້ຈັກໃຈນັ້ນໄດ້?
|
||
\v 10 ເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ຜູ້ກວດຄົ້ນເບິ່ງຈິດໃຈ ແລະທົດລອງເບິ່ງໃຈທັງຫລາຍ, ເຮົາໃຫ້ແຕ່ລະຄົນຕາມການປະພຶດຂອງເຂົາ, ຕາມຜົນແຫ່ງການກະທຳຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 11 ນົກກະທາທີ່ຟັກໄຂ່ ຊຶ່ງມັນບໍ່ໃຫ້ອອກເອງ. ບາງຄົນທີ່ໄດ້ຄວາມຮັ່ງມີມາຢ່າງບໍ່ເປັນທຳກໍເຊັ່ນກັນ, ເມື່ອເຖິງກາງໄວ ຄວາມຮັ່ງມີກໍຫວິດຈາກຄົນນັ້ນໄປ, ແລະໃນຕອນປາຍຂອງລາວ, ລາວຈະເປັນຄົນໂງ່ຈ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ສະຖານທີ່ຕັ້ງນະມັດສະການຂອງເຮົາທັງຫລາຍ ເປັນພຣະທີ່ນັ່ງອັນຮຸ່ງເຮືອງ, ຊຶ່ງຕັ້ງຢູ່ສູງຕັ້ງແຕ່ເດີມນັ້ນ.
|
||
\v 13 ພຣະຢາເວ ຊົງເປັນຄວາມຫວັງແຫ່ງອິດສະຣາເອນ. ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດທີ່ປະຖິ້ມພຣະອົງຈະຕ້ອງຮັບຄວາມອັບອາຍ. ບັນດາຄົນທັງປວງທີ່ຫັນໄປຈາກເຮົາຈະຕ້ອງຖືກຈາລຶກໄວ້ໃນຂີ່ຝຸ່ນ. ເພາະພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ ຜູ້ເປັນນ້ຳພຸແຫ່ງຊີວິດ.
|
||
\v 14 ຂໍຊົງຮັກສາຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຮັບການຮັກສາ! ຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ລອດພົ້ນ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຈະລອດພົ້ນ. ເພາະພຣະອົງເປັນທີ່ສັນລະເສີນຂອງຂ້ານ້ອຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເບິ່ງແມ, ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເວົ້າກັບຂ້າພະອົງວ່າ, ‘ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວຢູ່ທີ່ໃດ? ໃຫ້ມາເຖີດ!’
|
||
\v 16 ສຳລັບຂ້ານ້ອຍແລ້ວ, ຂ້າພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຫນີຈາກໄປການເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ຕາມພຣະອົງໄປ. ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ປະສົງວັນແຫ່ງຄວາມຈິບຫາຍ. ພຣະອົງຊົງຮູ້ເຖິງການປະກາດທັງຫລາຍຊຶ່ງອອກມາຈາກຮີມປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ. ມັນກໍຖືກຕ້ອງຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຂໍຢ່າຊົງເປັນເຫດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢ້ານກົວ. ພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ລີ້ໄພຂອງຂ້ານ້ອຍໃນມື້ທີ່ບໍ່ດີ.
|
||
\v 18 ຂໍໃຫ້ພວກທີ່ຂົ່ມເຫັງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ, ແຕ່ຂໍຢ່າໃຫ້ຂ້າພຣະອົງໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ. ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາໂກດຮ້າຍ, ແຕ່ຢ່າໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໂກດຮ້າຍ. ຂໍຊົງນຳມື້ຮ້າຍມາຕົກເຫນືອພວກເຂົາ, ຂໍຊົງທຳລາຍພວກເຂົາດ້ວຍການທຳລາຍຊໍ້າແລ້ວຊໍ້າອີກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງໄປຢືນໃນປະຕູແຫ່ງປະຊາຊົນ ຊຶ່ງບັນດາກະສັດແຫ່ງຢູດາສະເດັດເຂົ້າ ແລະຊຶ່ງພະອົງສະເດັດອອກ, ແລ້ວໃນປະຕູທັງຫລາຍຂອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 20 ຈົ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, ‘ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ທ່ານທັງຫລາຍຜູ້ເປັນກະສັດຂອງຢູດາ, ແລະບັນດາຄົນຢູດາ ແລະຊາວເຢຣູຊາເລັມທັງຫມົດ ຜູ້ຊຶ່ງເຂົ້າທາງປະຕູເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: “ຈົ່ງລະວັງເພື່ອເຫັນແກ່ຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ແລະຢ່າໄດ້ຫາບຫາມຫຍັງໃນວັນສະບາໂຕ ເພື່ອນຳຂອງນັ້ນເຂົ້າທາງບັນດາປະຕູນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 22 ຢ່າຫາບຫາມເຄື່ອງຂອງພວກເຈົ້າອອກຈາກເຮືອນໃນວັນສະບາໂຕ. ຢ່າເຮັດວຽກໃດໆ, ແຕ່ຈົ່ງຮັກສາວັນສະບາໂຕໄວ້ໃຫ້ບໍລິສຸດ, ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າໄວ້.’”
|
||
\v 23 ພວກເຂົາກໍບໍ່ເຊື່ອຟັງ ຫລືຫງ່ຽງຫູຟັງ, ແຕ່ເຮັດດື້ດ້ານ ເພື່ອຈະບໍ່ໄດ້ຍິນ ແລະ ບໍ່ຮັບຄຳຕັກເຕືອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນຖ້າພວກເຈົ້າເຊື່ອຟັງເຮົາແທ້ໆ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະບໍ່ນຳວຽກໃດໆ ເຂົ້າມາທາງປະຕູເມືອງນີ້ໃນວັນສະບາໂຕ ແຕ່ຮັກສາວັນສະບາໂຕໃຫ້ບໍລິສຸດ ແລະບໍ່ເຮັດວຽກໃນມື້ນັ້ນ.
|
||
\v 25 ແລ້ວຈະມີບັນດາກະສັດ, ເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍ, ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ປະທັບເທິງບັນລັງແຫ່ງດາວິດ ຈະສະເດັດເຂົ້າທາງປະຕູທັງຫລາຍຂອງເມືອງນີ້ ໂດຍບັນດາລົດມ້າເສິກ ແລະມ້າທັງຫລາຍ, ພວກເຂົາ ແລະພວກຜູ້ນຳທັງຫລາຍ, ທັງຄົນຢູດາ ແລະຊາວເຢຣູຊາເລັມ, ແລະເມືອງນີ້ຈະດຳລົງຢູ່ເປັນນິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພວກເຂົາຈະມາຈາກເມືອງຕ່າງໆ ຂອງຢູດາ ແລະຈາກທີ່ຊຶ່ງຢູ່ຮອບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ຈາກແຜ່ນດິນເບັນຢາມິນ ແລະຈາກເຂດທົ່ງພຽງ, ຈາກພູເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະຈາກເນເກບ, ນຳເອົາເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ເຄື່ອງສັດບູຊາ ແລະກຳຍານ, ແລະເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງການສັນລະເສີນ ມາທີ່ວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 27 ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ຟັງເຮົາ—ທີ່ຈະຖືຮັກສາວັນສະບາໂຕໃຫ້ບໍລິສຸດ ແລະທີ່ຈະບໍ່ແບກພາລະເຂົ້າທາງປະຕູທັງຫລາຍຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃນວັນສະບາໂຕ—ແລ້ວເຮົາຈະກໍ່ໄຟໄວ້ໃນປະຕູເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ໄຟນັ້ນຈະເຜົາຜານລາຊະວັງທັງຫລາຍຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະຈະບໍ່ມີໃຜສາມາດຈະດັບໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\cl ບົດທີ 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງເຢເຮມີຢາ ຊົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະລົງໄປຍັງເຮືອນຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້, ເພາະເຮົາຈະເວົ້າໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄໍາຂອງເຮົາທີ່ນັ້ນ.”
|
||
\v 3 ດ້ວຍເຫດນີ້, ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງລົງໄປທີ່ເຮືອນຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ ແລະເບິ່ງແມ! ເຫັນຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ກຳລັງຊ່ຽນຫມໍ້ຂອງລາວຢູ່ທີ່ແປ້ນຊ່າງຫມໍ້.
|
||
\v 4 ແຕ່ຫມໍ້ດິນກຳລັງເຮັດນັ້ນໄດ້ແຕກຢູ່ທີ່ມືຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້, ດັ່ງນັ້ນ, ລາວຈຶ່ງໄດ້ປ່ຽນໃຈ ແລະ ປັ້ນປັນພາະຊະນະອັນໃຫມ່ຕາມທີ່ລາວເຫັນວ່າດີ ແລະ ຄວນເຮັດໃນສາຍຕາຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວຢາເວໄດ້ມາເຖິງຂ້າຂ້ານ້ອຍ, ຊົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 6 “ເຮົາຈະເຮັດກັບເຈົ້າເຫມືອນຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ເຮັດບໍ່ໄດ້ບໍ ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນເອີຍ? —ນີ້ເປັັນຄຳປະກາດຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວ. ເບິ່ງແມ! ເຫມືອນດິນຫນຽວຢູ່ໃນມືຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ສັນໃດ— ພວກເຈົ້າກໍຢູ່ໃນມືຂອງເຮົາສັນນັ້ນ, ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນເອີຍ.
|
||
\v 7 ໃນເວລາດຽວກັນ, ເຮົາຈະປະກາດກ່ຽວກັບປະຊາຊາດຫນຶ່ງ ຫລືຣາຊະອານາຈັກຫນຶ່ງວ່າ, ຫລືເຮົາຈະຖອນ ຫລືພັງ ຫລືທຳລາຍເສຍກໍໄດ້.
|
||
\v 8 ແຕ່ຖ້າປະຊາຊາດນັ້ນ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ປະກາດໄວ້ແລ້ວ ຫັນຫນີຈາກການເຮັດຊົ່ວ, ແລ້ວເຮົາກໍຈະຜ່ອນໄພພິບັດທີ່ເຮົາກຳລັງວາງແຜນຈະເຮັດນັ້ນເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ, ເຮົາໄດ້ປະກາດກ່ຽວກັບປະຊາຊາດຫນຶ່ງ ຫລືຣາຊະອານາຈັກຫນຶ່ງວ່າ, ເຮົາຈະສ້າງຂຶ້ນ ຫລືປູກຝັງໄວ້.
|
||
\v 10 ແຕ່ຖ້າປະຊາຊາດນັ້ນເຮັດຊົ່ວໃນສາຍຕາເຮົາ, ໂດຍບໍ່ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາ, ແລ້ວເຮົາກໍຈະຢຸດສີ່ງທີ່ດີ ຊຶ່ງເຮົາກ່າວໄວ້ວ່າເຮົາຈະເຮັດກັບພວກເຂົານັ້ນເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນບັດນີ້, ຈົ່ງກ່າວແກ່ຄົນຢູດາ ແລະຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ່, ເຮົາກຳລັງກໍໄພພິບັດຕໍ່ພວກເຈົ້າ. ແລະຄິດວາງແຜນການຢ່າງຫນຶ່ງຕໍ່ສູ້ັກັບພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຈົ່ງກັບໃຈຈາກການເຮັດຊົ່ວຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະການກະທຳຂອງພວກເຈົ້າ ເພື່ອທາງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະການກະທຳຂອງພວກເຈົ້າຈະນຳຄວາມດີມາສູ່ພວກເຈົ້າ.’
|
||
\v 12 ແຕ່ພວກເຂົາຈະຕອບວ່າ, ‘ນີ້ບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງດອກ. ພວກເຮົາຈະດຳເນີນຕາມແຜນງານທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາ. ແຕ່ລະຄົນຈະທຳໃນສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍ, ຄືຄວາມປາດຖາຫນາຂອງຈິດໃຈທິ່ດື້ດ້ານ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ຈົ່ງຖາມບັນດາປະຊາຊາດ, ໃຜເຄີຍໄດ້ຍິນສິ່ງນີ້ແດ່? ອິດສະຣາເອນພົມມາຈາລີໄດ້ເຮັດສິ່ງຫນຶ່ງອັນຫນ້າຢ້ານຫລາຍ.
|
||
\v 14 ຫິມະໃນເລບານອນເຄີຍໄປຈາກເນີນເຜົາຫີນທັງຫລາຍເທິງດ້ານຂອງມັນບໍ? ບັນດານ້ຳຈາກພູເຂົາທີ່ໄຫລມາຈາກທີ່ໄກ, ສາຍນໍ້າເຢັນເຫລົ່ານັ້ນ ເຄີຍຖືກທຳລາຍໄປຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄດ້ລືມເຮົາເສຍ. ພວກເຂົາໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມບູຊາແກ່ພວກຮູບເຄົາລົບທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ ແລະໄດ້ລົ້ມລົງເທິງເດີນຕາມທາງຂອງພວກເຂົາ; ພວກເຂົາ ໄດ້ຈາກທາງໂບຮານທັງຫລາຍ ເພື່ອເຂົ້າາໄປທີ່ທາງຊອຍທັງຫລາຍ.
|
||
\v 16 ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາຈະກາຍເປັນທີ່ຫນ້າຕື່ນຕົກໃຈ, ຈະກາຍເປັນສິ່ງຢ້ານກົວ, ແລະເປັນສິ່ງທີ່ຖືກເຍາະເຍີຍຢູ່ເປັນນິດ. ຄົນທັງປວງທີ່ຜ່ານໄປຈະຕົວສັ່ນ, ແລະແກວ່ງຫົວຂອງເຂົາ.
|
||
\v 17 ເຮົາຈະກະຈາຍພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າສັດຕູຂອງພວກເຮົາ ເຫມືອນລົມຕາເວັນອອກ. ເຮົາຈະຫັນຫລັງໃສ່ພວກເຂົາ, ແລະຈະບໍ່ຫັນຫນ້າໃສ່ໃຫ້ໃນວັນແຫ່ງໄພພິບັດມາເຖິງຂອງພວກເຂົານັ້ນ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນພວກປະຊາຊົນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ມາເຖີດ, ໃຫ້ເຮົາຄິດແຜນປອງຮ້າຍເຢເຣມີຢາ, ເນື່ອງດ້ວຍວ່າທຳມະບັນຍັດບໍ່ຄວນຈະສູນຫາຍໄປຈາກພວກປະໂລຫິດ, ຫລືຈາກຄຳປຶກສາຈາກພວກນັກປາດ, ຫລືຈາກບັນດາຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານັ້ນຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທໍາ. ມາເຖີດ, ເຮົາໂຈມຕີເຂົາດ້ວຍບັນດາຖ້ອຍຄຳຂອງພວກເຮົາ ແລະຢ່າໄປສົນໃຈຕໍ່ສິ່ງທີ່ເຂົາໄດ້ປະກາດເລີຍ.”
|
||
\v 19 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂໍພຣະອົງຊົງຟັງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂໍຈົງຟັງສຽງພວກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ.
|
||
\v 20 ຄວາມພິນາດຈາກພວກເຂົາຈະເປັນລາງວັນຂອງຂ້ານ້ອຍ ສຳລັບການເຮັດດີຕໍ່ພວກເຂົາຫລື? ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຂຸດຂຸມໃວ້ສຳລັບຂ້ານ້ອຍ. ຂໍຊົງລະນຶກວ່າ, ຂ້ານ້ອຍຢືນເຝົ້າພຣະອົງຢ່າງໃດ ເພື່ອທູນຂໍສະຫວັດດີພາບແກ່ພວກເຂົາ, ເພືອຈະຫັນຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງໄປເສຍຈາກພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນ ຂໍຊົງມອບລູກຫລານຂອງເຂົາໃຫ້ແກ່ຄວາມອຶດຢາກອາຫານ, ແລະຂໍຊົງມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໃຊ້ດາບ. ດັງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເມຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ສູນເສຍ, ແລະເປັນແມ່ຫມ້າຍ, ແລະພວກລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາຂ້າຕາຍດ້ວຍດາບໃນສົງຄາມ.
|
||
\v 22 ຂໍໃຫ້ໄດ້ຍິນສຽງຄວາມທຸກຮ້ອງມາຈາກເຮືອນຂອງພວກເຂົາ, ເມື່ອພຣະອົງຊົງນຳຜູ້ບຸກລຸກມາປຸ້ນເຂົາຢ່າງບໍ່ຮູ້ຕົວ. ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຂຸດຂຸມໄວ້ດັກຂ້ານ້ອຍ ແລະໄດ້ເຮັດແຮ້ວດັກສຳລັບຈັບຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 23 ແຕ່ພຣະອົງເອງ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກແຜນການສັງຫານທັງຫລາຍຂອງເຂົາທີ່ຈະຂ້າ ຂ້ານ້ອຍແລ້ວ. ຂໍຢ່າຊົງອະໄພຄວາມຊົ່ວ ແລະຄວາມຜິດບາບທັງຫລາຍຂອງພວເຂົາໄປເສຍຈາກພຣະອົງ. ແຕ່ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຖືກລົ້ມລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ. ຂໍຊົງຈັດການເຂົາທັງຫລາຍໃນເວລາແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງທ້ອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\cl ບົດທີ 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, "ຈົງໄປ ແລະຊື້ ຫມໍ້ດິນຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ມາຫນຶ່ງຫນ່ວຍ ຂະນະທີ່ເຈົ້າຢູ່ກັບພວກຫົວຫນ້າຂອງປະຊາຊົນ ແລະພວກປະໂລຫິດ.
|
||
\v 2 ແລ້ວຈົ່ງໄປທີ່ຮ່ອມພູເບັນຮິນໂນມ ອອກໄປທາງປະຕູກອງເສດຫມໍ້ດິນແຕກ, ແລະທີ່ນັ້ນຈົງປ່າວຮ້ອງບັນດາຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາໄດ້ບອກເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ຈົ່ງກ່າວວ່າ, ‘ຂໍຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ຂ້າແດ່ບັນດາກະສັດຂອງແຫ່ງຢູດາ ແລະຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ! ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ແລະເຮົາຈະນຳໄພພິບັດມາເຖິງສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້, ແລະບັນດາຫູຂອງທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນເຖິງສິ່ງນີ້ຈະອື້ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນີ້ ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ລະປະຖິ້ມເຮົາ ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ສະຖານທີ່ນີ້ເສື່ອມເສຍ. ໃນສະຖານທີ່ນີ້ພວກເຂົາໄດ້ເຜົາຖວາຍບູຊາແກ່ເທບພະເຈົ້າອື່ນໆ ທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກ. ພວກເຂົາເອງ ຫລືບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ ຫລືພວກກະສັດຢູດາເຮັດໃຫ້ສະຖານທີ່ນັ້ນເຕັມໄປດ້ວຍບໍ່ເລືອດຂອງຜູ້ບໍ່ໄດ້ມີຄວາມຜິດ.
|
||
\v 5 ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງສະຖານທີ່ສູງສຳລັບພະບາອານ ເພື່ອຈະເຜົາບັນດາລູກຊາຍຂອງເຂົາໃນໄຟ ເປັນເຄື່ອງບູຊາເຜົາທັງເປັນແກ່ພະບາອານ—ສິ່ງນີ້ເຮົາບໍ່ໄດ້ສັ່ງບູຊາ ຫລືກ່າວໄວ້, ຫລືໄດ້ນຶກໃນໃຈຂອງເຮົາເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ສະນັ້ນ, ເບິ່ງແມ, ວັນທັງຫລາຍກຳລັງຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອສະຖານທີ່ນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ເອີ້ນວ່າໂຕເຟັດ, ຫລືຮ່ອມພູເບັນຮິນໂນມອີກ, ແຕ່ຈະຖືກເອີ້ນວ່າຮ່ອມພູແຫ່ງການຂ້າຟັນ.
|
||
\v 7 ໃນສະຖານທີ່ນີ້ ເຮົາຈະທຳລາຍແຜນການທັງປວງຂອງຢູດາ ແລະນະຄອນເຢຣູຊາເລັມທີ່ບໍ່ເປັນປະໂຫຍດ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາລົ້ມລົງດ້ວຍດາບຕໍ່ຫນ້າບັນດາສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະດ້ວຍມືຂອງບັນດາຜູ້ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ຊາກສົບຂອງພວກເຂົາເປັນອາຫານຂອງພວກນົກໃນອາກາດ ແລະບັນດາສັດປ່າເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
\v 8 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເມືອງນີ້ຖືກທຳລາຍ ແລະເປັນສິ່ງທີ່ຖຶກເຍາະເຍີຍ ເພາະທຸກຄົນທີ່ຜ່ານໄປຈະຢ້ານກົວ ແລະຈະເຍາະເຍີ້ຍໃນໄພພິບັດທັງສີ້ນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 9 ເຮົາຈະເຮັດພວກເຂົາກິນຊີ້ນຂອງລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຊອງພວກເຂົາ; ແຕ່ລະຄົນຈະກິນຊີ້ນຂອງເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຂົາ. ໃນການທີ່ຖືກລ້ອມ ແລະເຈັບປວດໃຈທີ່ສັດຕູຂອງເຂົາ ໄດ້ນຳມາ ແລະຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ."'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວເຈົ້າຈະເຮັດເຫຍືອກໃຫ້ແຕກຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຄົນທັງຫລາຍທີ່ມານຳກັນກັບເຈົ້ານັ້ນ.
|
||
\v 11 ເຈົ້າຈະກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, 'ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງທີ່ເຫມືອນກັນນີ້ໃຫ້ຊົນຊາດນີ້ ແລະເມືອງນີ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຊັ່ນດຽວກັບທີ່ເຢເອມີຢາເຮັດໃຫ້ພາຊະນະຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ແຕກ ດັ່ງນັ້ນມັນບໍ່ສາມາດສ້ອມແປງໄດ້ອີກ. ປະຊາຊົນຈະຝັງຄົນຕາຍໄວ້ໃນໂຕເຟັດ ຈົນບໍ່ມີທີ່ສຳລັບໃຫ້ຝັງຄົນຕາຍອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ນີ້ຄືສິ່ງເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ສະຖານທີ່ ແລະຄົນຜູ້ຢູ່ໃນເມືອງນີ້ ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ເປັນເຫມືອນໂຕເຟັດ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນ ບັນດາເຮືອນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະກະສັດທັງຫລາຍແຫ່ງຢູດາຈະເຫມືອຍໂຕເຟັດ—ຄືບັນດາບ້ານທີ່ເທິງຫລັງຄາເຮືອນເຫລົ່ານີ້ ພວກປະຊາຊົນທີ່ບໍ່ສະອາດນະມັດສະການດາວທຸກດວງໃນທ້ອງຟ້າ ແລະ ເທເຄື່ອງບູຊາຖວາຍແກ່ພະອື່ນໆ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວຢາເຣມີຢາໄດ້ໄປຈາກໂຕເຟັດທີ່ ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງໃຊ້ໃຫ້ເຂົາໄປປະກາດພຣະທໍາຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຂົາກໍຢືນຢູ່ໃນພະລານຫີນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ເຂົາກ່າວແກ່ປະຊາຊົນທັງປວງວ່າ,
|
||
\v 15 “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນຊົງກ່າວ ດັ່ງນີ້ວ່າ, “ ນີ້ແຫລະ, ເຮົາຈະນຳໄພພິບັດທັງຫລາຍ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ບອກ່າວມາໃຫ້ເມືອງນີ້, ແລະບັນດາຫົວເມືອງທັງຫລາຍ ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ປະກາດໄວ້ແລ້ວ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ດື້ດ້ານ ແລະປະຕິເສດບໍ່ເຊື່ອຟັງບັນດາຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\cl ບົດທີ 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອປັດຊູ ລູກຊາຍຂອງອິມເມ—ຜູ້ເປັນປະໂລຫິດ ແລະ ເປັນຫົວຫນ້າໃຫຍ່ພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນພຣະວິຫານ—ໄດ້ຍິນເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທໍາເວົ້າດັ່ງນີ້.
|
||
\v 2 ເພິ່ນກໍຕີເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະຈັບໃສ່ກັບຕີນໄວ້ໃນປະຕູສູງ ເບັນຢາມິນທີ່ວິຫານຂອງພຣະຢາເວນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພໍເຖິງເຊົ້າມື້ໃຫມ່ມາ ເມື່ອປັດຊູ ໄດ້ນຳເອົາເຢເຣມີຢາອອກຈາກກັບຕີນ. ໃນຂະນະນັ້ນ ເຢເຣມີຢາເວົ້າຕໍ່ປັດຊູວ່າ, “ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ເອີ້ນພວກເຈົ້າວ່າປັດຊູ ແຕ່ຈະເອີ້ນພວກເຈົ້າວ່າ ມາໂກຣມິດສາບິບ.
|
||
\v 4 ເພາະພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວວຸ້ນວາຍ, ເຈົ້າແລະມິດສະຫາຍຂອງພວກເຈົ້າຢ້ານກົວ, ເພາະພວກເຂົາຈະລົ້ມຕາຍດ້ວຍດາບຂອງສັດຕູ ແລະດວງຕາຂອງພວກເຈົ້າຈະເບິ່ງຢູ່. ເຮົາຈະມອບຊາວຢູດາທັງປວງຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງກະສັດບາບີໂລນ. ເຂົາຈະກວາດຈັບເອົາພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍທີ່ເມືອງບາບີໂລນ ຫລືໂຈມຕີພວກເຂົາດ້ວຍດາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຮົາຈະຍົກຊັບສົມບັດ ຄວາມຮັ່ງມີ ແລະສິ່ງຂອງມີຄ່າທັງປວງໃນເມືອງນີ້, ແລະລາຊະສົມບັດອັນມີຄ່າທັງປວງຂອງບັນດາກະສັດຢູດາ. ເຮົາຈະມອບທຸກ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້ໃນມືຂອງສັດຕູຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະພວກເຂົາຈະຢຶດມັນໄວ້. ພວກເຂົາຢຶດເອົາ ແລະ ນຳໄປຍັງເມືອງບາບີໂລນ.
|
||
\v 6 ແຕ່ສຳລັບເຈົ້າ, ປັດຊູ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເຈົ້າຈະຕ້ອງໄປເປັນຊະເລີຍ ເຈົ້າຈະຖືກຈັບໄປຍັງບາບີໂລນ ແລະຈະຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ທຸກຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກຜູ້ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ກ່າວພຣະທໍາບໍ່ຈິງຈະຖືກຝັງທີ່ນັ້ນ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 “ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງໄດ້ຫລອກລວງຂ້ານ້ອຍ ແລະຂ້ານ້ອຍກໍຖືກຫລອກລວງ. ພຣະອົງຊົງມີກຳລັງຫລາຍກວ່າຂ້ານ້ອຍ ແລະພຣະອົງກໍຊະນະ. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກາຍເປັນທີ່ໃຫ້ເຂົາຫົວຂວັນ; ທຸກຄົນເຍາະເຍີ້ຍຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 8 ເພາະວ່າເມື່ອໃດທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເວົ້າ, ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງໃຫ້ຊ່ວຍ ຂ້ານ້ອຍກ່າວວ່າ, ‘ຄວາມທາລຸນ ແລະການທຳລາຍ.’ ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເປັນເຫດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເປັນທີ່ຕຳຫນິ ແລະເຍາະເຍີ້ຍທຸກມື້.
|
||
\v 9 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍກ່າວວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ອ້າງເຖິງພຣະຢາເວອີກຕໍ່ໄປ. ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ກ່າວໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງອີກ.’ ແຕ່ກໍມີສິ່ງເຫມືອນໄຟໄຫມ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ, ອັດຢູ່ໃນກະດູກຂອງຂ້ານ້ອຍ. ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍກໍຕໍ່ສູ້ເພື່ອອັດມັນໄວ້, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ສາມາດອັດໄວ້ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງຊຸບຊິບຂ່າວລືຄວາມຕົກໃຈຢ້ານຈາກປະຊາຊົນ ເປັນຈຳນວນຫລາຍຢູ່ຮອບທຸກດ້ານ. ‘ໃສ່ຄວາມລາວ! ໃຫ້ເຮົາໃສ່ຄວາມລາວ!” ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຄຸ້ນເຄີຍທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍ ເຝົ້າເບິ່ງຄວາມຫລົ້ມຈົມຂອງຂ້ານ້ອຍ. ກ່າວວ່າ, “ບາງທີລາວອາດຈະຖືກຫລອກລວງ. ຖ້າເປັນດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາສາມາດທີ່ຈະຊະນະລາວໄດ້ ແລະຈະແກ້ແຄ້ນລາວ.”
|
||
\v 11 ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ຂ້າງຂ້ານ້ອຍ ດັ່ງນັກຮົບທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ, ເພາະສະນັ້ນຜູ້ຂົ່ມເຫັງຂ້ານ້ອຍຈະສະດຸດ, ເພາະພວກເຂົາຈະບໍ່ຊະນະຂ້ານ້ອຍ. ພວກເຂົາຈະອັບອາຍຂາຍຫນ້າ, ເພາະພວກເຂົາຈະບໍ່ຈະເລີນຂຶ້ນ. ພວກເຂົາຄວາມອັບອາຍໄຮ້ກຽດເປັນນິດ, ມັນຈະບໍ່ມີວັນລືມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແຕ່ພຣະອົງ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ຜູ້ຊົງທົດລອງຄົນຊອບທຳ ແລະຜູ້ທອດພຣະເນດທັງຈິດ ແລະໃຈ. ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະອົງເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍ. ເພາະຂ້ານ້ອຍໄດ້ເວົ້າສະເຫນີຄະດີຂອງຂ້ານ້ອຍຕໍ່ພຣະອົງແລ້ວ.
|
||
\v 13 ຈົ່ງຮ້ອງເພັງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ! ຈົ່ງສັນລະເສີນພຣະຢາເວ! ເພາະວ່າພຣະອົງຊົງຊ່ວຍຊີວິດຂອງຜູ້ທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງຜູ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຂໍໃຫ້ມື້ທີ່ຂ້ານ້ອຍເກີດມານັ້ນຖືກສາບແຊ່ງ. ຢ່າໃຫ້ມື້ທີ່ແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍເກີດຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບພອນ.
|
||
\v 15 ຂໍໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນຖືກສາບແຊ່ງ, ຄືຄົນທີ່ນຳຂ່າວໄປບອກພໍ່ຂ້ານ້ອຍວ່າ, ‘ລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງເກີດມາແກ່ທ່ານແລ້ວ,’ ອັນຈະເຮັດໃຫ້ພໍ່ມີຄວາມຍິນດີຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຂໍໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນເຫມືອນກັບບັນດາເມືອງ ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງລົ້ມເສຍ ແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງມີຄວາມເມດຕາກັບພວກເຂົາ. ຂໍໃຫ້ພຣະອົງໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໃຫ້ຊ່ວຍໃນຕອນເຊົ້າ, ແລະໃຫ້ໄດ້ຍິນສຽງໂວຍວາຍໃນຕອນທ່ຽງ,
|
||
\v 17 ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຂ້າຂ້ານ້ອຍເສຍຕັ້ງແຕ່ໃນມົດລູກ, ຂໍໃຫ້ແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນຂຸມຝັງສົບຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະມົດລູກນັ້ນຈະໄດ້ຕັ້ງຄັນຢູ່ເປັນນິດ.
|
||
\v 18 ເປັນຫຍັງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງອອກມາຈາກມົດລູກ ມາເຫັນຄວາມລຳບາກ ແລະຄວາມທຸກ, ດັ່ງນັ້ນວັນຄືນທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\cl ບົດທີ 21
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຈາກພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເຢເຣມີຢາ ເມື່ອກະສັດເຊເດກີຢາໄດ້ຊົງໃຊ້ໃຫ້ປັດຊູ ລູກຊາຍມັນກີຢາ ແລະເຊຟານີຢາລູກຊາຍມາອາເສຢາໄປຫາເຢເຣມີຢາ ພວກເຂົາກ່າວກັບເພີ່ນວ່າ,
|
||
\v 2 “ຂໍຈົ່ງສະແຫວງຖາມຄຳແນະນຳຈາກພຣະຢາເວໃນນາມຂອງພວກເຮົາ, ເພາະເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດບາບີໂລນກຳລັງເຮັດສົງຄາມກັບເຮົາ. ບາງທີພຣະຢາເວຈະຊົງກະທຳບັນດາລາຊະກິດອັນມະຫັດສະຈັນຕ່າງໆ ເພື່ອພວກເຮົາ, ເຊັ່ນດຽວກັບໃນເວລາອະດີດທັງຫລາຍ, ແລະຈະຊົງເຮັດໃຫ້ເນບູກາດເນັດຊາຖອຍທັບໄປຈາກເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາບອກພວກເຂົາທັງສອງວ່າ, “ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງເວົ້າແກ່ເຊເດກີຢາ ຄື,
|
||
\v 4 ‘ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຫັນອາວຸດທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ໃນມືຂອງພວກເຈົ້າກັບມາ, ຊຶ່ງພວກເຈົ້າໃຊ້ສູ້ຮົບກັບກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະຄົນບາບີໂລນ ແລະຄົນເດນເຄຍ ຊຶ່ງກຳລັງປິດລ້ອມພວກເຈົ້າຢູ່ນອກກຳແພງ! ເພາະເຮົາຈະຮວບຮວມພວກມັນມາໄວ້ໃນໃຈກາງເມືອງນີ້.
|
||
\v 5 ເຮົາເອງຈະຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຈົ້າດ້ວຍມືທີ່ຍົກຊູຂຶ້ນ ແລະດ້ວຍແຂນທີ່ແຂງແຮງ, ແລະດ້ວຍຄວາມຮ້າຍ, ດ້ວຍຄວາມຮ້ອນຮົນ, ແລະຄວາມໂກດຮ້າຍຢ່າງຮຸນແຮງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເພາະເຮົາຈະໂຈມຕີບັນດາຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນີ້, ທັງຄົນ ແລະສັດ ແລ້ວພວກເຂົາຈະຕາຍລົງດ້ວຍພະຍາດລະບາດຢ່າງຫນັກ.
|
||
\v 7 ຫລັງຈາກນີ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວ—ເຮົາຈະມອບເຊເດກີຢາກະສັດຂອງຢູດາ ແລະບັນດາຂ້າລາຊະການຂອງລາວ ແລະປະຊາຊົນເມືອງນີ້ຊຶ່ງລອດຕາຍຈາກພະຍາດລະບາດ, ຈາກດາບ, ແລະການອຶດຫິວອາຫານ ໄວ້ໃນມືຂອງເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ແລະມອບໄວ້ໃນມືຂອງສັດຕູຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ໃນມືຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງຈະຟັນພວກເຂົາເສຍດ້ວຍຄົມດາບ, ພຣະອົງຈະບໍ່ສົງສານພວກເຂົາ, ຫລືໄວ້ຊີວິດເຂົາ, ຫລືມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບຊົນຊາດນີ້ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຕັ້ງການດຳເນີນຊີວິດ ແລະ ທາງແຫ່ງຄວາມຕາຍໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 9 ຄົນໃດກໍຕາມທີ່ຢູ່ໃນເມືອງນີ້ຈະຕາຍເສຍດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ; ແຕ່ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ອອກໄປ ແລະທຸກຫົວເຂົ່າຈະລົ້ມລົງຕໍ່ຫນ້າຄົນເດນເຄຍ ຜູ້ປິດລ້ອມຢູ່ນັ້ນເຂົາກໍຈະມີຊີວິດຢູ່ໄດ້. ເຂົາຈະລົບຫນີໄປດ້ວຍຊີວິດຂອງຕົນ.
|
||
\v 10 ເພາະເຮົາໄດ້ມຸ້ງຫນ້າຕໍ່ສູ້ເມືອງນີ້ ດ້ວຍຄວາມຮ້າຍ ແລະບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມດີ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ. ຄືເມືອງນີ້ຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະເພິ່ນຈະເຜົາມັນເສຍດ້ວຍໄຟ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຈົ່ງກ່າວຕໍ່ເຊື້ອສາຍຂອງກະສັດຢູດາວ່າ, ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 12 ເຊື້ອສາຍດາວິດເອີຍ, ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຈົ່ງໃຫ້ຄວາມຍຸດຕິທຳໃນຕອນເຊົ້າ. ຈົ່ງຊ່ວຍຜູ້ທີ່ຖືກປຸ້ນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຜູ້ທີ່ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງ, ຢ້ານວ່າຄວາມພິໂລດຂອງເຮົາຈະອອກໄປເຫມືອນໄຟ, ແລະເຜົາໄຫມ້ຢ່າງທີ່ບໍ່ມີໃຜດັບໄດ້, ເພາະການກະທຳອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເບິ່ງແມ, ພວກທີ່ອາໄສຢູ່ຫຸບເຂົາເອີຍ! ເຮົາຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ, ສີລາແຫ່ງທົ່ງພຽງເອີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາກຳລັງຕໍ່ສູ້ກັບໃຜກໍຕາມທີ່ກຳລັງກ່າວວ່າ, “ໃຜຈະລົງມາຕໍ່ສູ້ກັບເຮົາ?” ຫລື “ໃຜຈະເຂົ້າມາໃນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງເຮົາ?”
|
||
\v 14 ເຮົາຈະລົງໂທດຕາມຜົນແຫ່ງການກະທຳຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ມາຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາຈະກໍ່ໄຟໄວ້ໃນປ່າຕ່າງໆ ແລະໄຟນັ້ນຈະເຜົາຜານສິ່ງຕ່າງທີ່ຢູ່ຮອບເມືອງນັ້ນ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\cl ບົດທີ 22
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງລົງໄປຍັງລາຊະສຳນັກຂອງກະສັດຢູດາ ແລະກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ບ່ອນນັ້ນ.
|
||
\v 2 ວ່າ, ‘ຂ້າແດ່ກະສັດແຫ່ງຢູດາ ຜູ້ປະທັບເທິງພະທີ່ນັ່ງຂອງດາວິດ ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ທັງຕົວທ່ານ, ຂ້າລາຊະການຂອງທ່ານ, ແລະປະຊາຊົນຂອງທ່ານຜູ້ເຂົ້າມາໃນປະຕູເມືອງນີ້.
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງເຮັດຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະຄວາມຊອບທຳ, ແລະຈົ່ງຊ່ວຍຜູ້ທີ່ຖືກປຸ້ນໃຫ້ພົ້ນມືຂອງຜູ້ທີ່ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງ, ຢ່າໄດ້ເຮັດຄວາມຜິດ ຫລືຄວາມທາລຸນແກ່ຊົນຕ່າງດ້າວ, ລູກກຳພ້າພໍ່, ແລະແມ່ຫມ້າຍ ຫລືຫລັ່ງເລືອດທີ່ຂາດຄວາມຜິດໃນສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເພາະວ່າຖ້າທ່ານເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ຢ່າງແທ້ຈິງ, ແລ້ວຈະມີກະສັດຜູ້ປະທັບເທິງພະທີ່ນັ່ງຂອງດາວິດເຂົ້າມາທາງປະຕູຂອງພະລາຊະວັງນີ້ ສະເດັດມາໂດຍລົດຮົບ ແລະມ້າທັງຫລາຍ ທັງຕົວກະສັດ, ບັນດາຂ້າລາຊະການ, ແລະປະຊາຊົນຂອງທ່ານນັ້ນ!
|
||
\v 5 ແຕ່ຖ້າທ່ານບໍ່ຟັງຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ຈາກເຮົາ ທີ່ໄດ້ປະກາດແລ້ວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ເຮົາປະຕິຍານໃນນາມຂອງເຮົາເອງວ່າ—ລາຊະສຳນັກນີ້ຈະເປັນທີ່ຮົກຮ້າງເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແກ່ລາຊະສຳນັກແຫ່ງກະສັດຂອງຢູດາວ່າ, “ພວກເຈົ້າເປັນເຫມືອນກິເລອາດແກ່ເຮົາ, ຫລືເປັນດັ່ງຍອດພູເຂົາເລບານອນ. ເຖິງປານນັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດພວກເຈົ້າໃຫ້ເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານແນ່ນອນ, ເປັນເມືອງທີ່ບໍ່ມີຄົນອາໄສຢູ່ໄດ້.
|
||
\v 7 ເພາະເຮົາຈະຕຽມຜູ້ທຳລາຍໄວ້ຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ! ພວກເຂົາຕ່າງກໍມີອາວຸດຂອງຕົນ ຈະຕັດຕົ້ນແປກຢ່າງດີຂອງພວກເຈົ້າລົງ ແລະໂຍນເຂົ້າໃນໄຟ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວປະຊາຊາດເປັນຈຳນວນຫລາຍຈະຜ່ານເມືອງນີ້ໄປ. ແຕ່ລະຄົນຈະເວົ້າກັບເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນວ່າ, “ເປັນຫຍັງພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງກະທຳເຊັ່ນນີ້ແກ່ເມືອງໃຫຍ່ນີ້?”
|
||
\v 9 ແລ້ວພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຕອບວ່າ, “ເພາະເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ ແລະນະມັດສະການຂາບໄຫວ້ພະອື່ນ ແລະ ໄດ້ບົວລະບັດບັນດາພະເຫລົ່ານັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຢ່າຮ້ອງໄຫ້ອາໄລແກ່ຜູ້ທີ່ຕາຍໄປ ຫລືຢ່າເສົ້າໂສກໃຈຍ້ອນພວກເຂົາເລີຍ; ແຕ່ຈົ່ງຮ້ອງໄຫ້ຮ່ຳໄຮອາໄລເພື່ອຜູ້ທີ່ກຳລັງຈະຈາກໄປ, ເພາະພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ກັບມາເຫັນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນອີກ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະກ່ຽວກັບຊານລູມ ລູກຊາຍໂຢສີຢາ ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ຜູ້ຊຶ່ງຄອງລາດແທນໂຢສີຢາບິດາຂອງພຣະອົງ, 'ເພີ່ນຈາກສະຖານທີ່ນີ້ ແລະຈະບໍ່ໄດ້ກັບມາບ່ອນນີ້ອີກ.
|
||
\v 12 ເພິ່ນຈະສິ້ນຊີວິດໃນບ່ອນທີ່ເຂົາພວກເຈົ້າຈັບເພິ່ນໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະເພິ່ນຈະບໍ່ເຫັນແຜ່ນດິນນີ້ອີກເລີຍ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ວິບັດແກ່ຜູ້ສ້າງວັງຂອງຕົນດ້ວຍຄວາມອະທຳ, ສ້າງຫ້ອງຊັ້ນເທິງໄວ້ດ້ວຍຄວາມອະຍຸດຕິທຳ, ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນບົວລະບັດຕົນ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຫຍັງເລີຍ, ແລະບໍ່ໄດ້ຈ່າຍຄ່າຈ້າງໃຫ້ແກ່ເຂົາ.
|
||
\v 14 ຜູ້ກ່າວວ່າ, ‘ເຮົາຈະສ້າງວັງໃຫຍ່ຢູ່ເອງ ພ້ອມດ້ວຍບັນດາຫ້ອງຊັ້ນເທິງກວ້າງຂວາງ.’ ແລະເຈາະປ່ອງຢ້ຽມບານໃຫຍ່ທັງຫລາຍໃຫ້ຫ້ອງນັ້ນ, ແລະແອ້ມຝາດ້ວຍໄມ້ແປກ, ແລະທາດ້ວຍສີແດງເຂັ້ມ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນກະສັດທີ່ດີ ທີ່ເຈົ້າໄດ້ຕ້ອງການຜະນັງເປັນໄມ້ແປກກັນບໍ? ພໍ່ຂອງເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກິນ ແລະດື່ມດ້ວຍ ແຕ່ຍັງເຮັດຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະຄວາມທ່ຽງທຳບໍ່ແມ່ນຫລື? ແລ້ວຄວາມຢູ່ເຢັນເປັນສຸກກໍເກີດຂຶ້ນກັບຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 16 ເພິ່ນພິພາກສາຄະດີເຂົ້າຂ້າງຄົນຈົນ ແລະ ຄົນຂັດສົນ. ເປັນການດີ ທີ່ເຮັດຢ່າງນີ້ກໍເປັນການຮູ້ຈັກເຮົາບໍ່ແມ່ນຫລື?—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແຕ່ບໍ່ຫຍັງໃນດວງຕາທັງສອງຂອງເຈົ້າ ແລະ ໃຈເລີຍ ນອກຈາກຄວາມກັງວົນກຳໄລຈາກການໂລບຂອງເຈົ້າ ແລະສຳລັບການຫລັ່ງເລືອດທີ່ຂາດຄວາມຜິດໃຫ້ເຖິງຕາຍ, ເພື່ອປະຕິບັດການບີບບັງຄັບ ແລະຄວາມທາລຸນແກ່ຄົນອື່ນໆ.”
|
||
\v 18 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວດັ່ງນີ້ກ່ຽວກັບເຢໂຮຢາກີມ ລູກຂອງໂຢສີຢາ ກະສັດແຫ່ງຢູດາ ວ່າ, “ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະບໍ່ໂອດຄວນອາໄລວ່າ ‘ອະນິດຈັງອ້າຍເອີຍ!’ ຫລື ‘ອະນິດຈັງເອື້ອຍເອີຍ!’ ພວກເຂົາຈະບໍ່ຄວນຄາງອາໄລວ່າ ‘ອະນິດຈັງນາຍເອີຍ!’ ຫລື ‘ອະນິດຈັງກະສັດເອີຍ!’
|
||
\v 19 ເພິ່ນຈະຖືກຝັງໄວ້ເຫມືອນຝັງລໍ, ຄືຖືກລາກໄປໂຍນຖິ້ມໄວ້ຂ້າງນອກປະຕູເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຈົ່ງຂຶ້ນໄປທີ່ພູເຂົາທັງຫລາຍເລບານອນ ແລະຮ້ອງວ່າຈົ່ງເປັ່ງສຽງຂອງພວກເຈົ້າໃນເມືອງບາຊານ. ຈົ່ງຮ້ອງຈາກພູເຂົາທັງຫລາຍຂອງ ບາຣິມ, ເພາະວ່າຄົນຮັກທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າ ຖືກທຳລາຍເສຍແລ້ວ.
|
||
\v 21 ເຮົາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຈົ້າເມື່ອພວກເຈົ້າຢູ່ຢ່າງປອດໄພ, ແຕ່ພວກເຈົ້າກ່າວວ່າ, ‘ເຮົາຈະບໍ່ຟັງ.’ ນີ້ເປັນວິທີການຂອງພວກເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ຍັງຫນຸ່ມ, ຄືພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ລົມຈະທຳລາຍຜູ້ລ້ຽງແກະທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະບັນດາຄົນຮັກຂອງພວກເຈົ້າຈະໄປເປັນຊະເລີຍ. ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະອັບອາຍຂາຍຫນ້າຢ່າງແນ່ນອນ ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມຊົ່ວທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 23 ຊາວເມືອງ ‘ເລບານອນເອີຍ’ ຜູ້ໄດ້ສ້າງຮັງຢູ່ທ່າມກາງໄມ້ແປກ, ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຄວາມກະລຸນາຈັກເທົ່າໃດ, ເມື່ອຄວາມເຈັບປວດມາເຫນືອພວກເຈົ້າເຫມືອນຄວາມເຈັບປວດຂອງຍິງທີ່ເກີດລູກ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 “ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຖິງວ່າເຢໂຮຢາຊິນ ລູກຂອງເຢໂຮຢາກີມ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ໄດ້ເປັນແຫວນປະທັບຢູ່ທີ່ມືຂວາຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະຖອດເຈົ້າອອກເສຍ.
|
||
\v 25 ເພາະເຮົາໄດ້ມອບພວກເຈົ້າໄວ້ໃນມືຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະໃນມືຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ຊຶ່ງພວກເຈົ້າຢ້ານ ຄືໃນຫນ້າຂອງເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະ ໃນມືຂອງຄົນເດນເຄຍ.
|
||
\v 26 ເຮົາຈະໂຍນພວກເຈົ້າ ແລະແມ່ຜູ້ເກີດພວກເຈົ້າໄປຍັງອີກປະເທດຫນຶ່ງ, ຊຶ່ງພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເກີດບ່ອນນັ້ນ, ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະຕາຍບ່ອນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ກ່ຽວກັບແຜ່ນດິນແຫ່ງນີ້ ທີ່ເຂົາຕ້ອງຢາກຈະກັບນັ້ນ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ກັບມາທີ່ນີ້.
|
||
\v 28 ນີ້ເປັນພາຊະນະທີ່ຖືກຫມິ່ນປະຫມາດ ແລະແຕກ ຫລືເປັນພາຊະນະທີ່ບໍ່ມີໃຜມັກບໍ? ເປັນຫຍັງຕົວລາວ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງລາວຈຶ່ງຖືກໂຍນອອກມາ, ແລະຖືກໂຍນເຂົ້າໃນແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພວກເຂົາທັງຫລາຍບໍ່ຮູ້ຈັກ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໂອແຜ່ນດິນ, ແຜ່ນດິນ, ແຜ່ນດິນເອີຍ! ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 30 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຈົ່ງຂຽນລົງກ່ຽວກັບຊາຍຄົນນີ້ ເຢໂຮຢາກີມວ່າ: ເພີ່ນຈະບໍ່ມີລູກ. ເປັນຊາຍຊຶ່ງບໍ່ຈະເລີນໃນຊົ່ວຊີວິດຂອງລາວ, ຫລືບໍ່ມີຄົນແຫ່ງເຊື້ອສາຍຂອງລາວຈັກຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ຈະປະສົບຜົນສຳເລັດ ຫລືໄດ້ປະທັບເທິງພະທີ່ນັ່ງຂອງດາວິດ ແລະປົກຄອງໃນຢູດາອີກ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\cl ບົດທີ 23
|
||
\p
|
||
\v 1 “ວິບັດແກ່ບັນດາຜູ້ລ້ຽງແກະ ຜູ້ທຳລາຍ ແລະເຮັດໃຫ້ແກະແຫ່ງທົ່ງຫຍ້າຂອງເຮົາແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
\v 2 ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວເຖິງພວກຜູ້ປົກຄອງ ຄືຜູ້ລ້ຽງດູໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງວ່າ, “ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ໄພ່ພົນຂອງເຮົາແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະ ໄດ້ຂັບໄລ່ໃຫ້ພວກເຂົາຫນີໄປເສຍ. ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ລ້ຽງດູເອົາໃຈໃສ່ພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະລົງໂທດພວກເຈົ້າ ຍ້ອນການຊົ່ວທີ່ເຈົ້າໄດ້ກະທຳ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຮົາຈະເຕົ້າໂຮມເອົາຝູງແກະຂອງເຮົາທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ອອກມາຈາກດິນແດນທັງປວງທີ່ເຮົາໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຂົາໄປ, ແລະເຮົາຈະນຳພວກເຂົາກັບຄືນມາທົ່ງຫຍ້າ, ທີ່ພວກເຂົາຈະມີລູກຫລານເພີ່ມທະວີຂຶ້ນຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
|
||
\v 4 ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ມີຜູ້ປົກຄອງ ຜູ້ຊຶ່ງຈະເບິ່ງແຍງພວກເຂົາ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ຢ້ານ ຫລືຕື່ນວຸ້ນວາຍອີກຕໍ່ໄປ. ຈະບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນສູນຫາຍໄປຈາກເຮົາເລີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເບິ່ງແມ, ວັນເວລາເຫລົ່ານັ້ນກຳລັງມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະເລືອກເອົາຄົນຫນຶ່ງຈາກເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດມາເປັນກະສັດຜູ້ຊອບທຳ. ເພີ່ນຜູ້ນີ້ຈະປົກຄອງຢ່າງກະສັດ; ສະຫລາດຫລັກແຫລມ ແລະຈະເຮັດແຕ່ສິ່ງທີ່ຊອບທຳ ແລະຍຸດຕິທຳຕໍ່ປະຊາຊົນທົ່ວແຜ່ນດິນ.
|
||
\v 6 ໃນລະຫວ່າງກະສັດອົງນີ້ປົກຄອງຢູ່ນັ້ນ ຢູດາຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍກູ້, ແລະ ອິດສະຣາເອນຈະອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພ. ແລ້ວພວກເຂົາຈະເອີ້ນຊື່ກະສັດອົງນີ້ວ່າ: ພຣະຢາເວຊົງເປັນຄວາມຊອບທຳຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເພາະສະນັ້ນ, ເບິ່ງແມ, ວັນເຫລົ່ານັ້ນກຳລັງມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອນັ້ນຄົນທັງຫລາຍຈະບໍ່ກ່າວອີກຕໍ່ໄປວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ ຜູ້ຊົງນຳພາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອອກຈາກປະເທດເອຢິບ.’
|
||
\v 8 ແຕ່ພວກເຂົາຈະກ່າວວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ ຜູ້ຊົງນຳ ແລະພາເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນອອກຈາກປະເທດຝ່າຍເຫນືອ ແລະອອກຈາກປະເທດທັງປວງ ທີ່ເຮົາໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາກະຈັດກະຈາຍໄປຢູ່ນັ້ນ.’ ແລ້ວພວກເຂົາຈະຢູ່ໃນປະເທດຂອງຕົນເອງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ກ່ຽວກັບເລື່ອງບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມມີຄື, ໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນທຸກຢູ່ພາຍໃນຂ້ານ້ອຍ, ແລະກະດູກທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍກໍສັ່ນ, ຂ້ານ້ອຍເປັນເຫມືອນຄົນເມົາ, ຂ້ານ້ອຍເປັນເຫມືອນຄົນເມົາດ້ວຍເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ເນື່ອງດ້ວຍພຣະຢາເວ ແລະ ເນື່ອງດ້ວຍພຣະທັມແຫ່ງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 10 ເພາະວ່າແຜ່ນດິນນັ້ນເຕັມໄປດ້ວຍຄົນລ່ວງປະເວນີ ດ້ວຍເຫດວ່າແຜ່ນດິນນີ້ແຫ້ງແລ້ງ. ເດີ່ນຫຍ້າໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານກໍແຫ້ງໄປ. ການດຳເນີນຊີວິດຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຊົ່ວຊ້າ ແລະອຳນາດຂອງພວກເຂົາກໍບໍ່ເປັນທຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 “ເພາະທັງຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະພວກປະໂລຫິດກໍອະທຳ. ເຮົາກໍໄດ້ເຫັນຄວາມຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ ແມ່ນແຕ່ໃນພຣະວິຫານຂອງເຮົາ!—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 12 ເພາະສະນັ້ນ ຫົນທາງຂອງພວກເຂົາ ຈະເປັນເຫມືອນທາງມື່ນໃນຄວາມມືດແກ່ເຂົາ, ເຂົາທັງຫລາຍຈະຖືກຂັບໄລ່ລົງໄປ. ພວກເຂົາຈະລົ້ມລົງໃນນັ້ນ. ເພາະເຮົາຈະນຳເຫດຮ້າຍມາເຫນືອພວກເຂົາໃນປີແຫ່ງການລົງໂທດຂອງພວກເຂົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເພາະເຮົາໄດ້ເຫັນຄວາມໂງ່ຈ້າ ໃນບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໃນຊາມາເຣຍ: ພວກເຂົາໄດ້ປະກາດພຣະທັມໃນນາມຂອງພະບາອານ ແລະ ໄດ້ນຳໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ປະຊາຊົນຂອງເຮົາຫລົງໄປ.
|
||
\v 14 ໃນທ່າມກາງບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເຮົາໄດ້ເຫັນສິ່ງອັນຫນ້າຕື່ນຕົກໃຈ: ພວກເຂົາລ່ວງປະເວນີ ແລະດຳເນີນຢູ່ໃນຄວາມຂີ້ຕົວະ. ພວກເຂົາໃຫ້ກຳລັງແກ່ຜູ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວ; ບໍ່ມີຜູ້ຫນຶ່ງຜູ້ໃດຫັນຈາກຄວາມຊົ່ວຂອງຕົນ. ພວກເຂົາທຸກຄົນກາຍເປັນເຫມືອນເມືອງໂຊໂດມແກ່ເຮົາ ແລະ ຊາວເມືອງນັ້ນກໍເຫມືອນເມືອງໂກໂມຣາ!”
|
||
\v 15 ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຈຶ່ງກ່າວກ່ຽວກັບເລື່ອງຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຫລົ່ານັ້ນວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະລ້ຽງພວກເຂົາດ້ວຍເຄືອເຂົາຮໍ ແລະໃຫ້ດື່ມນ້ຳມີຜິດ, ເພາະວ່າຄວາມອະທຳໄດ້ແຜ່ອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນນີ້ ຈາກບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມແຫ່ງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຢ່າຟັງບັນດາຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ທ່ານບໍ່ມີສາລະ. ພວກເຂົາກ່າວເຖິງນິມິດແຫ່ງໃຈຂອງຕົນເອງ ບໍ່ແມ່ນຈາກປາກຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາຍັງເວົ້າກັບຄົນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດເຮົາໂດຍທັນທີວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ຈະສັນຕິສຸກສຳລັບເຈົ້າ’ ເພາະທຸກຄົນທີ່ດຳເນີນຕາມຄວາມດື້ດ້ານແຫ່ງຈິດໃຈຂອງຕົນເອງ ກ່າວວ່າ, ‘ຈະບໍ່ມີເຫດຮ້າຍມາເຫນືອພວກເຈົ້າ.’
|
||
\v 18 ເພາະວ່າຜູ້ໃດບໍທີ່ໄດ້ຢືນຢູ່ໃນຄຳຕັກເຕືອນຂອງພຣະຢາເວ? ຜູ້ໃດຈະພິຈາລະນາເຫັນ ແລະໄດ້ຍິນພຣະທັມຂອງພຣະອົງ? ຫລືຜູ້ໃດທີ່ໃສ່ໃຈ ແລະ ເຊື່ອຟັງພຣະທັມຂອງພຣະອົງ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເບິ່ງແມ, ຈະມີລົມບ້າຫມູກຳລັງມາຈາກພຣະຢາເວ! ດ້ວຍວ່າຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງກຳລັງອອກໄປແລ້ວ, ແລະພະຍຸກຳລັງຫມູນຢູ່. ມັນຈະຫມຸນວົນເທິງຫົວທັງຫລາຍຂອງຄົນອະທຳ.
|
||
\v 20 ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວຈະບໍ່ຖອຍຫລັງກັບ ຈົນກວ່າມັນຈະສຳເລັດ ແລະໄດ້ຊົງກະທຳຕາມພຣະເຈດຕະນາແຫ່ງພຣະໄທຂອງພຣະອົງ. ໃນວັນສຸດທ້າຍ, ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈະເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຫລົ່ານີ້ໄປ. ພວກເຂົາໄດ້ອອກມາເອງ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາ ແຕ່ພວກເຂົາຍັງເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
|
||
\v 22 ເພາະຖ້າພວກເຂົາໄດ້ຢືນຢູ່ໃນຄຳຕັກເຕືອນຂອງເຮົາ, ພວກເຂົາຈະໄດ້ເວົ້າເຖິງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ; ພວກເຂົາຄົງຈະໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນຖອຍຫລັງກັບຈາກທາງຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ ແລະຖອຍຫລັງກັບຈາກການກະຄວາມທຳຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຮົາເປັນພຽງພຣະເຈົ້າຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃກ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ —ແລະບໍ່ແມ່ນພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ໄກດ້ວຍບໍ?”
|
||
\v 24 ຄົນໃດຈະເຊື່ອງຕົນຢູ່ໃນທີ່ລີ້ລັບເພື່ອເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນລາວໄດ້ບໍ? —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ເຕັມທ້ອງຟ້າ ແລະໂລກນີ້ບໍ? —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮົາໄດ້ຍິນຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ກ່າວແລ້ວ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ຊຶ່ງປະກາດພຣະທັມເລື່ອງບໍ່ຈິງໃນນາມຂອງເຮົາ. ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວ, ‘ຂ້ານ້ອຍໄດ້ມີຄວາມຝັນ! ຂ້ານ້ອຍໄດ້ມີຄວາມຝັນ!’
|
||
\v 26 ຈະເປັນແບບນີ້ອີກດົນເທົ່າໃດ, ທີ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຊຶ່ງປະກາດພຣະທັມ ເລື່ອງບໍ່ຈິງຂອງພວກເຂົາ ແລະປະກາດພຣະທັມຕາມການຫລອກລວງແຫ່ງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ?
|
||
\v 27 ພວກເຂົາກຳລັງວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເຮົາລືມຊື່ຂອງເຮົາ ໂດຍຄວາມຝັນຂອງພວກເຂົາ ຊຶ່ງບອກສູ່ກັນ, ແຕ່ລະຄົນກັບເພື່ອບ້ານຂອງເຂົາ, ເຫມືອນກັບເຫລົ່າບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາທີ່ລືມຊື່ຂອງເຮົາ ໄປຊຶ່ນຊົມຊື່ພະບາອານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຜູ້ປະກາດພຣະທັມທີ່ໄດ້ຝັນໃຫ້ເຂົາເລົ່າຄວາມຝັນ. ແຕ່ໃຫ້ຄົນທີ່ມີຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາໄດ້ປະກາດບາງຢ່າງ, ໃຫ້ເຂົາປະກາດຖ້ອຍຂອງເຮົາ ຢ່າງສັດຊື່. ເພາະເຟືອງເຂົ້າມີຫຍັງແດ່ທີ່ເຫມືອນຮວງເຂົ້າ?—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 29 ຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາບໍ່ເຫມືອນໄຟບໍ?—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະເຫມືອນຄ້ອນທີ່ຕີຫີນໃຫ້ແຕກເປັນຝຸ່ນບໍ່ແມ່ນຫລື?
|
||
\v 30 ເພາະສະນັ້ນ ເບິ່ງແມ, ເຮົາຕໍ່ສູ້ກັບບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ຜູ້ລັກຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຈາກຄົນອື່ນ ແລະກ່າວວ່າຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ມາຈາກເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເບິ່ງແມ, ເຮົາຕໍ່ສູ້ກັບບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ຜູ້ໃຊ້ລິ້ນຂອງຕົນປະກາດພຣະທັມທັງຫລາຍ.
|
||
\v 32 ເບິ່ງແມ, ເຮົາຕໍ່ສູ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປະກາດພຣະທັມອັນເປັນຄວາມຝັນບໍ່ຈິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະຜູ້ຊຶ່ງບອກແລະນຳປະຊາຊົນຂອງເຮົາໃຫ້ຫລົງໄປໂດຍຄຳຂີ້ຕົວະ ແລະ ຄຳໂອ້ອວດຂອງຕົນ. ເຮົາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ, ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ເຂົາຫລືສັ່ງເຂົາໄປ ຫລື ບໍ່ໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນພງກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເປັນປະໂຫຍດແກ່ຊົນຊາດນີ້ຢ່າງໃດເລີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເມື່ອປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້, ຫລືຜູ້ປະກາດພຣະທັມຄົນໃດ, ຫລືປະໂລຫິດຄົນໃດ ຖາມພວກເຈົ້າວ່າ, ‘ແມ່ນຫຍັງຄືພາລະຂອງພຣະຢາເວ?’ ເຈົ້າຈົ່ງຕອບລາວວ່າ, ‘ພວກເຈົ້ານັ້ນແຫລະເປັນພາລະຂອງເຮົາ ແລະເຮົາຈະໂຍນພວກເຈົ້າໄປເສຍ’—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 34 ສ່ວນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ກັບພວກປະໂລຫິດ, ຫລືປະຊາຊົນຜູ້ຫນຶ່ງຜູ້ໃດຊຶ່ງເວົ້າວ່າ, ‘ນີ້ຄືພາລະຂອງພຣະຢາເວ’ ເຮົາຈະລົງໂທດຜູ້ນັ້ນ ແລະຄອບຄົວຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ພວກເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າດັ່ງນີ້ ແຕ່ລະຄົນເວົ້າກັບເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ, ‘ພຣະຢາເວຕອບວ່າອັນໃດ?’ ແລະ ‘ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າອັນໃດ?’
|
||
\v 36 ແຕ່ພວກເຈົ້າຢ່າກ່າວວ່າ, ‘ພາລະຂອງພຣະຢາເວ’ ເພາະວ່າພາລະນັ້ນເປັນຄຳຂອງທຸກຄົນ ແລະພວກເຈົ້າໄດ້ບິດເບືອນພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ ຄືພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈະກ່າວກັບຜູ້ປະກາດພຣະທັມດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຊົງຕອບທ່ານວ່າແນວໃດ?’ ຫລື ‘ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວອັນໃດ?’
|
||
\v 38 ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ‘ພາລະຂອງພຣະຢາເວ,’ ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ: ‘ເພາະພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ກ່າວຄຳເຫລົ່ານີ້ວ່າ, ‘ພາລະຂອງພຣະຢາເວ,’ ເມື່ອເຮົາໃຊ້ໄປຫາເຈົ້າວ່າ, ເຈົ້າຢ່າເວົ້າວ່າ, ‘ພາລະຂອງພຣະຢາເວ.’”
|
||
\v 39 ເພາະສະນັ້ນ ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຍົກພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຂຶ້ນ ແລະໂຍນພວກເຈົ້າໄປຈາກຫນ້າເຮົາ, ທັງພວກເຈົ້າ ພ້ອມກັບເມືອງຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 40 ແລ້ວເຮົາຈະນຳຄວາມຄວາມອັບອາຍ ແລະການຖືກຕຳຫນິເປັນນິດ ມາເຫນືອພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ຊຶ່ງຈະລືມບໍ່ໄດ້ເລີຍ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\cl ບົດທີ 24
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກໍຊົງສະແດງນິມິດແກ່ຂ້ານ້ອຍດັ່ງນີ້. ເບິ່ງແມ, ມີກະຕ່າສອງຫນ່ວຍໃສ່ຫມາກເດື່ອເທດ ວາງໄວ້ຫນ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ (ນິມິດນີ້ໄດ້ສະແດງແກ່ຂ້ານ້ອຍ ຫລັງຈາກເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ໄດ້ຈັບເຢໂຮຢາກິນ ລູກຂອງເຢໂຮຢາກີມ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາໄປເປັນຊະເລີຍ, ພ້ອມກັບພວກເຈົ້ານາຍແຫ່ງຢູດາ, ທັງພວກຊ່າງໄມ້ ແລະຊ່າງເຫລັກ ຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະນຳພວກເຂົາມາຍັງນະຄອນ ບາບີໂລນ.)
|
||
\v 2 ກະຕ່າຫນ່ວຍຫນຶ່ງມີຫມາກເດື່ອເທດຢ່າງດີເຫມືອນກັບຫມາກເດື່ອເທດທີ່ສຸກຕົ້ນລະດູ ແຕ່ກະຕ່າອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງນັ້ນມີຫມາກເດື່ອເທດທີ່ຂີ້ຮ້າຍ ເຫນົ່າຈົນພວກເຂົາກິນບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍວ່າ “ເຢເຣມີຢາເອີຍ, ເຈົ້າເຫັນຫຍັງ?” ຂ້ານ້ອຍຕອບວ່າ “ເຫັນຫມາກເດື່ອເທດທີ່ດີຫລາຍ ແລະ ທີ່ບໍ່ດີກໍຫລາຍເຫນົ່າຈົນພວກເຂົາກິນບໍ່ໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວກໍມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 5 “ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາຈະຖືວ່າພວກເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກກວາດໄປຊະເລີຍຂອງຢູດາເປັນຜົນປະໂຫຍດຂອງພວກເຂົາຢູ່, ເຫມືອນກັບຫມາກເດື່ອເທດທີ່ດີເຫລົ່ານີ້ແຫລະ, ຄືຜູ້ທີ່ເຮົາໄດ້ສົ່ງໄປຈາກສະຖານທີ່ນີ້ໄປສູ່ແຜ່ນດິນຂອງຊາວເດນເດຍ.
|
||
\v 6 ເຮົາຈະຕັ້ງຕາຂອງເຮົາເບິ່ງພວກເຂົາ ເພື່ອຈະເຮັດຄວາມດີ ແລະເຮົາຈະພາພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບມາຍັງແຜ່ນດິນນີ້ອີກ. ເຮົາຈະສ້າງພວກເຂົາຂຶ້ນ, ແລະຈະບໍ່ຮື້ພວກເຂົາລົງ. ເຮົາຈະປູກຝັງພວກເຂົາ ແລະບໍ່ຖອນພວກເຂົາເສຍ.
|
||
\v 7 ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ຈິດໃຈແກ່ຜູ້ທີ່ຈະຮູ້ຈັກເຮົາວ່າ, ເຮົາຄືພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ແລະເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ເພາະພວກເຂົາຈະກັບມາຫາເຮົາດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແຕ່ເຫມືອນດັ່ງຫມາກເດື່ອເທດທີ່ຂີ້ຮ້າຍ ທີ່ເຫນົ່າຫລາຍຈົນກິນບໍ່ໄດ້ນັ້ນ—ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວກ່າວ—ເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ ເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ທັງພວກເຈົ້ານາຍຂອງເພິ່ນ, ແລະຊາວເຢຣູຊາເລັມທີ່ເຫລືອຢູ່ ຜູ້ຊຶ່ງຍັງຄ້າງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້ ຫລືທີ່ຍັງອາໄສຢູ່ໃນປະເທດເອຢິບ.
|
||
\v 9 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກາຍເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ, ເປັນໄພພິບັດ, ໃນສາຍຕາຣາຊະອານາຈັກທັງຫມົດໃນໂລກ, ແລະເພື່ອຄວາມທຸກຍາກ ໃຫ້ເປັນທີ່ຖືກຕຳຫນິ, ເປັນຂີ້ປາກ, ເປັນຄຳເຍາະເຍີ້ຍ, ແລະເປັນຄຳສາບແຊ່ງ ທົ່ວໄປທຸກແຫ່ງຊຶ່ງເຮົາຂັບໄລ່ພວກເຂົາໃຫ້ໄປຢູ່ນັ້ນ.
|
||
\v 10 ເຮົາຈະສົ່ງດາບອອກໄປ, ແລະການອຶດຢາກອາຫານ, ແລະ ພະຍາດລະບາດມາທ່າມກາງພວກເຂົາ, ຈົນພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍຢ່າງສິ້ນເຊີງຈາກແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ແລະແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\cl ບົດທີ 25
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ຄືພຣະທັມຊຶ່ງມາເຖິງເຢເຣມີຢາກ່ຽວກັບເລື່ອງຊົນຊາດຢູດາທັງຫມົດ. ເມື່ອເຖິງປີທີ່ສີ່ແຫ່ງລາຊະການເຢໂຮຢາກີມ, ລູກຊາຍຂອງໂຢສີຢາ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ. ປີນັ້ນເປັນຕົ້ນປີລາຊະການຂອງ ເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດຂອງກຸງບາບີໂລນ.
|
||
\v 2 ເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ກ່າວແກ່ປະຊາຊົນຢູດາ ແລະແກ່ຊາວເຢຣູຊາເລັມທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເພີ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເປັນເວລາຊາວສາມປີ, ຕັ້ງແຕ່ປີທີ່ສິບສາມຂອງໂຢສີຢາ, ລູກຊາຍຂອງອາໂມນ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ຈົນເຖິງວັນນີ້ ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຍັງຂ້ານ້ອຍ ແລະຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ບອກແກ່ທ່ານທັງຫລາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ແຕ່ທ່ານກໍບໍ່ໄດ້ຍອມຟັງ.
|
||
\v 4 ພຣະຢາເວຊົງສົ່ງບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງມາຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍກໍຕາມ, ແຕ່ພວກທ່ານບໍ່ຟັງ ຫລື ໃຫ້ຄວາມສົນໃຈເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຫລົ່ານີ້ໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ຈົ່ງໃຫ້ແຕ່ລະຄົນຖອຍຫລັງກັບຈາກທາງຊົ່ວຂອງຕົນ ແລະຈາກການເຮັດຜິດຂອງຕົນ ແລະກັບໄປອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງປະທານແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະບັນພະບູລຸດ, ຕັ້ງແຕ່ບູຮານເປັນຂອງຂວັນເປັນນິດ.
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນຢ່າໄປຕິດຕາມພະອື່ນໆ ເພື່ອຈະບົວລະບັດ, ແລະນະມັດສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ ຫລືຍົວະເຍົ້າພຣະອົງໃຫ້ຮ້າຍ ດ້ວຍຜົນງານແຫ່ງມືຂອງພວກເຈົ້າ ແລ້ວພຣະອົງຈະບໍ່ເຮັດອັນຕະລາຍແກ່ພວກເຈົ້າ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເຖິງຢ່າງນັ້ນພວກເຈົ້າທັງຫລາຍກໍບໍ່ຟັງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຍົວະເຍົ້າເຮົາໃຫ້ໂກດຮ້າຍດ້ວຍຜົນງານແຫ່ງມືຂອງພວກເຈົ້າ ຊຶ່ງເປັນຜົນຮ້າຍແກ່ພວກເຈົ້າເອງ.
|
||
\v 8 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຈຶ່ງຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເພາະພວກເຈົ້າບໍ່ຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ,’
|
||
\v 9 ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະເອີ້ນຄອບຄົວທັງຫມົດຂອງທາງທິດເຫນືອ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ພ້ອມດ້ວຍເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດບາບີໂລນ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ແລະເຮົາຈະນຳພວກເຂົາມາຕໍ່ສູ້ແຜ່ນດິນນີ້ ຊາວເມືອງນີ້, ແລະບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຈົ້າ. ເພາະເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດສິ້ນ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ, ແລະ ເປັນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍ ແລະເປັນທີ່ຮົກຮ້າງເປັນນິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເຮົາຈະກຳຈັດສຽງແຫ່ງຄວາມຊື່ນຊົມ ແລະສຽງແຫ່ງຄວາມຍິນດີ, ສຽງພວກເຈົ້າບ່າວ ແລະສຽງພວກເຈົ້າສາວ, ສຽງຫີນໂມ້ ແລະແສງຕະກຽງຈາກພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 11 ແຜ່ນດິນທັງຫມົດນີ້ຈະເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າ ແລະ ທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ, ແລະບັນດາປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ຈະບົວລະບັດແຫ່ງກະສັດກຸງບາບີໂລນຢູ່ເຈັດສິບປີ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນເມື່ອຄົບເຈັດສິບປີແລ້ວ, ເຮົາຈະລົງໂທດກະສັດບາບີໂລນ ແລະປະຊາຊົນຊາດນັ້ນ, ຄືແຜ່ນດິນຂອງຊາວເດນເດຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງພວກເຂົາ ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນຖິ້ມຮ້າງຢູ່ເປັນນິດ.
|
||
\v 13 ແລ້ວເຮົາຈະຕໍ່ສູ້ແຜ່ນດິນນັ້ນທີ່ຖືກຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວ, ແລະທຸກສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນຫນັງສືນີ້ ຊຶ່ງເຢເຣມີຢາໄດ້ທຳນາຍແກ່ບັນດາປະຊາຊາດ ແລະບັນດາກະສັດທັງຫມົດໃຫ້ສຳເລັດທີ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
\v 14 ເພາະວ່າຈະມີຫລາຍປະຊາຊາດ ແລະບັນດາມະຫາກະສັດເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນເປັນຂ້າທາດເຫມືອນກັນ. ເຮົາຈະຕອບແທນພວກເຂົາທັງຫລາຍຕາມການກະທຳ ແລະຜົນງານແຫ່ງມືຂອງພວກເຂົາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ໄດ້ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງເອົາຈອກເຫລົ້າອະງຸ່ນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍນີ້ໄປຈາກມືເຮົາ ແລະບັງຄັບບັນດາປະຊາຊາດ ຊຶ່ງເຮົາກຳລັງສົ່ງພວກເຈົ້າໄປນັ້ນໃຫ້ດື່ມຈາກຈອກນັ້ນ.
|
||
\v 16 ເພາະພວກເຂົາຈະດື່ມ ແລະຍ່າງໂຊເຊ ທັງບ້າຄັ່ງໄປເນື່ອງດ້ວຍດາບຊຶ່ງເຮົາຈະສົ່ງໄປທ່າມກາງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຮັບຈອກມາຈາກພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະບັງຄັບປະຊາຊາດທັງຫມົດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງໃຊ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປຫານັ້ນດື່ມ.
|
||
\v 18 ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະຫົວເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ ທັງບັນດາກະສັດ ແລະພວກເຈົ້ານາຍຂອງເມືອງນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ ແລະທີ່ຫນ້າຕົກໃຈຢ້ານ ແລະເປັນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍ ແລະເປັນທີ່ສາບແຊ່ງທີ່ພວກເຂົາເປັນທຸກມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຊົນຊາດອື່ນໆກໍຕ້ອງດື່ມມັນເຫມືອນກັນ: ຟາຣາໂອກະສັດແຫ່ງເອຢິບກັບ ແລະບັນດາຂ້າລາຊະການພວກເຈົ້ານາຍ; ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງເພຣະອົງນັ້ນ;
|
||
\v 20 ແລະບັນດາຊົນຕ່າງດ້າວທີ່ມີວັດທະນະທຳປະສົມປະສານ; ກັບບັນດາກະສັດແຫ່ງແຜ່ນດິນອູເຊ ແລະ ບັນດາກະສັດແຫ່ງແຜ່ນດິນຟີລິດສະຕີນ—ຄືເມືອງອາຊະກາໂລນ, ຄາຊາ, ເອັກໂຣນ, ແລະສ່ວນຊາວເມືອງທີ່ເຫລືອຢູ່ ອາຊະໂດດ;
|
||
\v 21 ເອໂດມ ແລະໂມອາບ ແລະຄົນອຳໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ບັນດາກະສັດແຫ່ງເມືອງຕີເຣ, ບັນດາກະສັດເມືອງຊີໂດນ, ແລະບັນດາກະສັດແຫ່ງເກາະຕ່າງຟາກທະເລເບື້ອງນັ້ນ,
|
||
\v 23 ເມືອງເດດານ, ເຕມາ, ບູເຊ ພ້ອມດ້ວຍບັນດາຄົນທີ່ໂກນຫົວຈອນຫູ ພວກເຂົາຕ້ອງດື່ມເຫມືອນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ກໍຕ້ອງດື່ມເຫມືອນກັນຄື: ບັນດາກະສັດແຫ່ງອາຫລັບ ແລະ ບັນດາກະສັດແຫ່ງປະຊາຊົນທີ່ປະປົນກັນຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ;
|
||
\v 25 ບັນດາກະສັດແຫ່ງຊິມຣີ, ແລະບັນດາກະສັດແຫ່ງເອລາມ, ແລະບັນດາກະສັດຂອງເມເດຍ;
|
||
\v 26 ບັນດາກະສັດແຫ່ງເມືອງທາງທິດເຫນືອ, ພວກທີ່ຢູ່ໃກ້ແລະພວກທີ່ຢູ່ໄກ—ທຸກໆຄົນ ພ້ອມກັບພີ່ນ້ອງ ແລະບັນດາຣາຊະອານາຈັກແຫ່ງໂລກຊຶ່ງຢູ່ເທິງພື້ນໂລກ. ແລະທ້າຍທີ່ສຸດກະສັດແຫ່ງບາບິໂລນ ຈະດື່ມພາຍຫລັງກະສັດເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບັດນີ້ ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, 'ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຈົ່ງດື່ມ ແລະໃຫ້ເມົາແລ້ວຮາກອອກ, ຈົ່ງລົ້ມລົງ, ແລະຢ່າລຸກຂຶ້ນອີກເລີຍ ເນື່ອງດ້ວຍດາບຊຶ່ງເຮົາຈະສົ່ງມາທ່າມກາງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ.’
|
||
\v 28 ແລ້ວສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ ຖ້າພວກເຂົາປະຕິເສດບໍ່ຮັບຈອກຈາກມືຂອງເຈົ້າດື່ມ, ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງດື່ມ.
|
||
\v 29 ເພາະເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ເລີ່ມລົງໂທດເມືອງຊຶ່ງເອີ້ນຕາມນາມຂອງເຮົາແລ້ວ ແລະພວກເຈົ້າຈະຫລົບຫນີໄປໄດ້ໂດຍບໍ່ຖືກໂທດບໍ? ພວກເຈົ້າຈະລອຍນວນໄປບໍ່ໄດ້ ເພາະເຮົາຈະເອີ້ນດາບເຫລັ້ມຫນຶ່ງມາເຫນືອບັນດາຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ!—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເຈົ້າຈົ່ງປະກາດພຣະຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດສູ້ພວກເຂົາ ແລະກ່າວແກ່ເຂົາວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຈະຊົງເປັ່ງສຽງແຜດຮ້ອງຈາກທີ່ສູງ ແລະຈາກທີ່ປະທັບອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງ, ແລະພຣະອົງຈະເປັ່ງພຣະສຸລະສຽງແຜດຮ້ອງຕໍ່ຄອກແກະຂອງພຣະອົງ ແລະຊົງໂຫ່ຮ້ອງເຫມືອນກັບຄົນທີ່ຢຽບອະງຸ່ນໂຫ່ຮ້ອງຕໍ່ຊາວໂລກທັງຫມົດ.
|
||
\v 31 ສຽງແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ ຈະກ້ອງກັງວານໄປຈົນເຖິງທີ່ສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງມີຄະດີກັບບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ພຣະອົງຈະຊົງເຂົ້າພິພາກສາເນື້ອຫນັງທັງຫມົດສ່ວນຄົນຊົ່ວນັ້ນ. ພຣະອົງຈະຊົງຟັນເສຍດ້ວຍດາບ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ຄວາມຮ້າຍກຳລັງຈະອອກໄປຈາກປະຊາຊາດນີ້ເຖິງປະຊາຊາດນັ້ນ ແລະລົມພາຍຸໃຫຍ່ຈະປັ່ນປ່ວນຂຶ້ນມາ ຈາກສ່ວນໂລກທີ່ໄກທີ່ສຸດ.
|
||
\v 33 ແລ້ວບັນດາຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະຫານໃນມື້ນັ້ນຈະມາຈາກປາຍໂລກເບື້ອງນີ້ເຖິງປາຍໂລກເບື້ອງນັ້ນ; ພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນຈະບໍ່ມີໃຜຄວນຄາງໃຫ້, ຫລືຮວບຮວມ, ຫລືຝັງໄວ້. ພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນຂີ້ສັດຢູ່ເທິງພື້ນດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຜູ້ລ້ຽງແກະທັງຫລາຍເອີຍ, ຈົ່ງຮ້ອງຄາງ ແລະ ຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອເຖີດ! ພວກເຈົ້າຂອງຝູງແກະເອີຍ, ຈົ່ງກິ້ງເກືອກໃນຂີ້ເຖົ່າ, ເພາະວັນເວລາຂອງການສັງຫານພວກເຈົ້າ ແລະທີ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງກະຈັດກະຈາຍມາເຖິງແລ້ວ; ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈະລົ້ມລົງເຫມືອນຢ່າງເຄື່ອງປັ້ນທີ່ລໍ້າຄ່າ.
|
||
\v 35 ຈະບໍ່ມີບ່ອນລີ້ໄພໃຫ້ຜູ້ລ້ຽງແກະ, ຈະບໍ່ມີທາງຫນີລອດສຳລັບພວກຜູ້ນຳຝູງແກະ.
|
||
\v 36 ຈົ່ງຟັງບັນດາສຽງຮ້ອງຂອງຜູ້ລ້ຽງແກະ ແລະສຽງຮ້ອງຄາງຂອງພວກເຈົ້າຂອງພວກຜູ້ນຳຝູງແກະທັງຫລາຍ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງທຳລາຍເດີ່ນຫຍ້າຂອງພວກເຂົາເສຍແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ດັ່ງນັ້ນທົ່ງຫຍ້າທີ່ສະຫງົບສຸກກໍຖືກເຮັດໃຫ້ລົ້ມລົງເສຍແລ້ວ ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍອັນແຮງກ້າຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 38 ເຫມືອນໂຕສິງຫນຸ່ມ ທີ່ອອກຈາກບ່ອນຊຸ້ມຂອງມັນ, ເພາະວ່າແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍເປັນທີ່ຫນ້າຕົກໃຈ ຢ້ານກົວ ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງຜູ້ບີບບັງຄັບ, ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍອັນແຮງກ້າຂອງພຣະອົງ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 26
|
||
\cl ບົດທີ 26
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນຕົ້ນລາຊະການຂອງເຢໂຮຢາກີມພະລາຊະໂອລົດຂອງໂຢສີຢາ ໄດ້ເປັນກະສັດຢູດາ, ໄດ້ມີພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ກ່່າວວ່າ,
|
||
\v 2 “ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຈົ່ງຢືນຂຶ້ນໃນເດີ່ນພຣະວິຫານຂອງເຮົາ ແລະຈົົ່ງປະກາດກ່ຽວກັບເມືອງທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາ ຜູ້ຊ່ຶງນະມັດສະການໃນພຣະວິຫານຂອງເຮົາ. ຈົ່ງປະກາດທຸກຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງເຈົ້າໄວ້ໃຫ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາ, ຢ່າໄດ້ເວັ້ນຈັກຄຳດຽວ!
|
||
\v 3 ບາງທີ່ພວກເຂົາອາດຈະເຊື່ອຟັງ, ທີ່ແຕ່ລະຄົນຈະຫັນກັບເສຍຈາກທາງຊົ່ວຂອງຕົນກໍໄດ້, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາກໍຈະປ່ຽນຄວາມຕັ້ງໃຈບໍ່ນຳໄພພິບັດມາເຫນືອພວກເຂົາ ຍ້ອນການຊົ່ວທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າຕໍ່ປະຊາຊົນວ່າ, ‘ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວວ່າ: ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງເຮົາ ໂດຍເຮັດຕາມພຣະທັມຄຳສອນທີ່ເຮົາໄດ້ວາງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຈົ້າ—
|
||
\v 5 ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ເຮົາ ຄືພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ຊຶ່ງເຮົາໃຊ້ມາຫາພວກເຈົ້ານັ້ນ ພວກເຈົ້າຢ່າງບໍ່ເຄີຍຂາດ— ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ເຄີຍຟັງຄວາມພວກເຂົາເລີຍນັ້ນ! —
|
||
\v 6 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານນີ້ເປັນເຫມືອນເມືອງຊີໂລ; ເຮົາຈະເຮັດເມືອງນີ້ເປັນຄຳສາບແຊ່ງໃນສາຍຕາຊົນຊາດທັງປວງທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພວກປະໂລຫິດ, ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ຍິນເຢເຣມີຢາປະກາດຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ເມື່ອເຢເຣມີຢາົດ້ຈົບຄຳປະກາດທັງສີ້ນ ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງບັນຊາທ້ານໃຫ້ເວົ້າແກ່ ພວກປະໂລຫິດ, ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດ ກໍໄດ້ຈັບກຸມເອົາເຢເຣມີຢາ ພ້ອມທັງຮ້ອງໃສ່ວ່າ, “ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍຢ່າງແນະນອນ.
|
||
\v 9 ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງປະກາດພຣະຄຳໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວວ່າ ແລະກໍໄດ້ກ່າວວ່າ ພຣະວິຫານນີ້ຈະເປັນເຫມືອນເມືອງຊີໂລ ແລະ ວ່າເມືອງນີ້ຈະຖືກທຳລາຍ, ຈະບໍ່ມີຄົນອາໄສຢູ່?” ເພາະປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍໄດ້ຈັດກຸ່ມປະທ້ວງຕໍ່ ເຢເຣມີຢາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວພວກເຈົ້ານາຍຂອງຊາວຢູດາໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ແລະ ກໍໄດ້ກັບຂຶ້ນມາຈາກພະລາຊະສຳນັກ ໄປເຖິງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາໄດ້ມານັ່ງຢູ່ໃນທາງເຂົ້າປະຕູໃຫມ່ ຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວນັ້ນ.
|
||
\v 11 ພວກປະໂລຫິດ ແລະພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ເວົ້າຕໍ່ພວກເຈົ້ານາຍ ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດ. ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, “ເປັນການສົມຄວນແລ້ວ ທີ່ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ຈະໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ, ເພາະວ່າລາວໄດ້ເວົ້າໃສ່ຮ້າຍເມືອງນີ້, ດັ່ງທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຍິນກັບຫູຕົນເອງແລ້ວ!”
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນ ເຢເຣມີຢາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຈົ້ານາຍ ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດວ່າ, “ພຣະຢາເວຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາກ່າວຄຳທຳນວຍຕໍ່ສູ້ພຣະວິຫານ ແລະເມືອງນີ້, ຄືກ່າວບັນດາຖ້ອຍຄຳທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຍິນແລ້ວນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເພາະສະນັ້ນບັດນີ້, ຈົ່ງແກ້ໄຂວິທີທາງ ແລະການປະພຶດທັງຫລາຍຂອງພວກທ່ານ, ແລະຈົ່ງເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳແຫ່ງພຣະຢາເວຂອງທ່ານ ເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງປ່ຽນພຣະໄທບໍ່ນຳເອົາໄພພິບັດທີ່ພຣະອົງຊົງກ່າວນັ້ນມາໃສ່ພວກທ່ານ.
|
||
\v 14 ສຳລັບຂ້ານ້ອຍ— ຈົ່ງເບິ່ງຂ້ານ້ອຍ! — ຢູ່ໃນເງື້ອມມືຂອງພວກທ່ານແລ້ວ. ຈົ່ງເຮັດກັບຂ້ານ້ອຍຕາມທີ່ເຫັນດີໃນສາຍຕາຂອງພວກທ່ານເຖີດ.
|
||
\v 15 ຂໍແຕ່ພຽງໃຫ້ທ່ານຮູ້ແນ່ວ່າ ຖ້າວ່າທ່ານຈະຂ້າ ຂ້ານ້ອຍ, ແລ້ວທ່ານກຳລັງຈະນຳເລືອກທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດມາຕົກເຫນືອຕົວພວກທ່ານເອງ ແລະແກ່ເມືອງນີ້ ແລະພວກຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນີ້, ເພາະວ່າແມ່ນພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາບອກຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດນີ້ ໃຫ້ເຂົ້າຫູຂອງພວກທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແລ້ວພວກເຈົ້ານາຍ ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດໄດ້ເວົ້າຕໍ່ພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມວ່າ, “ເປັນການບໍ່ສົມຄວນຈະລົງໂທດຊາຍຜູ້ນີ້ເຖິງຕາຍ, ເພາະວ່າລາວປະກາດເລື່ອງທັງຫລາຍກັບພວກເຮົາໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.”
|
||
\v 17 ຈາກນັ້ນ ມີຜູ້ອາວຸໂສບາງຄົນໄດ້ຢືນຂຶ້ນ ແລະເວົ້າກັບປະຊາຊົນທີ່ຊຸມນຸມກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ມີກາ ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຊາວໂມເຣເຊັດ ໄດ້ກຳລັງປະກາດພຣະທັມໃນສະໄຫມເຮເຊກີຢາ ເປັນກະສັດຢູດານັ້ນ. ເພີ່ນໄດ້ກ່າວແກ່ປະຊາຊົນທັງສິ້ນຂອງຢູດາ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເມືອງຊີໂອນຈະຖືກໄຖເຫມືອນດັ່ງໄຖນາ, ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈະກາຍເປັນກອງສິ່ງຫັກພັງ, ແລະເທິງພູທີ່ຕັ້ງພຣະວິຫານຈະກາຍເປັນປ່າຮົກໄປດ້ວຍຟຸ່ມໄມ້.’
|
||
\v 19 ເຮເຊກີຢາ ກະສັດຢູດາ ແລະຊາວຢູດາທັງຫມົດກໍໄດ້ຂ້າມີກາເສຍແລ້ວຫລື? ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຢຳເກງພຣະຢາເວ ແລະບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນຂໍພຣະຢາເວ ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປ່ຽນພຣະໄທບໍ່ນຳໄພພິບັດມາສູ່ພວກເຂົາຫລື? ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາກຳລັງຈະນຳໄພພິບັດອັນຫນ້າຢ້ານມາສູ່ຊີວິດຂອງພວກເຮົາເອງຫລື?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຂະນະດຽວກັນມີຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງ ຜູ້ໄດ້ປະກາດພຣະທັມໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ, ຊື່ວ່າ— ອູຣີຢາ ເປັນລູກຊາຍຂອງເຊມາຢາຊາວເມືອງກີຣິຢາດເຢອາຣີມ— ລາວໄດ້ປະກາດພຣະຄຳກ່າວໂທດຕໍ່ສູ້ເມືອງນີ້, ແລະແຜ່ນດິນນີ້ເຫມືອນກັບຖ້ອຍຄຳຂອງເຢເຣມີຢາ.
|
||
\v 21 ແຕ່ເມື່ອກະສັດເຢໂຮຢາກີມ ກັບພວກນາຍທະຫານຂອງພຣະອົງ ແລະພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ຍິນອູຣີຢາເວົ້າແລ້ວ, ກະສັດກໍຊອກຫາຊ່ອງທາງຈະຂ້າອູຣີຢາເສຍ, ແຕ່ເມື່ອອູຣີຢາໄດ້ຮູ້ເລື່ອງນີ້ ແລະລາວກໍຢ້ານ, ຈຶ່ງປົບຫນີໄປຍັງປະເທດເອຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວກະສັດເຢໂຮຢາກີມຈຶ່ງສົ່ງເອນນາທານລູກຊາຍຂອງອັກໂບ ກັບຄົນອື່ນອີກບາງຄົນໄປຈັບເອົາອູຣີຢາມາຈາກເອຢິບ.
|
||
\v 23 ພວກເຂົາໄດ້ນຳອູຣີຢາມາໃຫ້ກະສັດເຢໂຮຢາກີມ ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ຂ້າອູຣີຢາດ້ວຍດາບ ແລະໄດ້ໂຍນສົບຂອງລາວເຂົ້າໄປໃນບ່ອນຝັງສົບຂອງປະຊາຊົນທົ່ວໄປ.”
|
||
\v 24 ແຕ່ຍ້ອນມືຂອງອາຮີກາມ ລູກຊາຍຊາຟານໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອໄວ້ເຢເຣມີຢາ, ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ຈະປະຫານຊີວິດເພີ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 27
|
||
\cl ບົດທີ 27
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນຕົ້ນລາຊະການເຢໂຮຢາກີມ ລາຊະໂອລົດຂອງໂຢສີຢາ ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ພຣະທັມນີ້ມາຈາກພຣະຢາເວເຖິງເຢເຣມີຢາ.
|
||
\v 2 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍດັ່ງນີ້ວ່າ, “ຈົ່ງເຮັດສາຍຮັດ ແລະແອກສຳລັບຕົວເຈົ້າ. ຈົ່ງສວມພວກມັນທີ່ຄໍຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ແລ້ວສົ່ງພວກມັນໄປຍັງກະສັດແຫ່ງເອໂດມ, ກະສັດແຫ່ງໂມອາບ, ແລະກະສັດແຫ່ງຄົນອຳໂມນ, ກະສັດແຫ່ງຕີເຣ ແລະ ກະສັດແຫ່ງຊີໂດນ. ດ້ວຍມືຂອງຜູ້ສົ່ງຂ່າວທີ່ມາເຂົ້າເຝົ້າເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ ທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 4 ຈົ່ງຝາກຄຳເຫລົ່ານີ້ແກ່ບັນດານາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງກ່າວໃຫ້ບັນດານາຍຂອງພວກເຈົ້າຟັງວ່າ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 “ນີ້ຄືເຮົາເອງ ຜູ້ໄດ້ສ້າງໂລກດ້ວຍລິດທານຸພາບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະດ້ວຍແຂນທີ່ຢຽດອອກຂອງເຮົາ. ເຮົາໄດ້ສ້າງມະນຸດ ແລະສັດທັງຫລາຍ ຊຶ່ງຢູ່ເທິງພື້ນດິນເຊັ່ນກັນ, ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ແກ່ຜູ້ໃດກໍໄດ້ສຸດແຕ່ເຮົາເຫັນດີ.
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນບັດນີ້, ເຮົາກຳລັງຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດໄວ້ໃນມືຂອງ ເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ. ພ້ອມທັງ, ເຮົາກຳລັງຈະໃຫ້ສິ່ງມີຊີວິດທັງຫລາຍໃນທົ່ງແກ່ລາວເພື່ອຈະບົວລະບັດລາວ.
|
||
\v 7 ເພາະປະຊາຊາດທັງຫມົດຈະຕ້ອງບົວລະບັດຕົວລາວ, ລູກຊາຍທັງຫລາຍ, ແລະຫລານຊາຍທັງຫລາຍຂອງລາວ ຈົນກວ່າເວລາກຳນົດແຫ່ງແຜ່ນດິນຂອງລາວເອງຈະມາເຖິງ. ແລ້ວຫລາຍປະຊາຊາດ ແລະ ບັນດາມະຫາກະສັດຈະເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຂ້າທາດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊາດໃດ ແລະຣາຊະອານາຈັກໃດ ທີ່ບໍ່ບົວລະບັດເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ແລະ ບໍ່ຍອມວາງຄໍໄວ້ໃຕ້ແອກຂອງກະສັດບາບີໂລນ—ເຮົາຈະລົງໂທດປະຊາຊາດນັ້ນດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຢາກອາຫານ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ຈົນກວ່າເຮົາຈະລ້າງຜານເສຍດ້ວຍມືຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເພາະສະນັ້ນ ຢ່າບັນດາຟັງຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ຫລືພວກຫມໍດູຂອງເຈົ້າ, ພວກຜູ້ທຳນວຍຂອງເຈົ້າ, ຫລືຄົນຊ່າງຝັນຂອງພວກເຈົ້າ, ຫລືນັກເວດມົນຄາຖາຂອງພວກເຈົ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຈົ້າວ່າ, ‘ຢ່າບົວລະບັດກະສັດແຫ່ງນະຄອນບາບີໂລນ.’
|
||
\v 10 ເພາະພວກເຂົາປະກາດພຣະທັມແກ່ເຈົ້າເປັນຄວາມບໍ່ຈິງ ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຕ້ອງໂຍກຍ້າຍໄກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າ, ເພາະເຮົາຈະຂັບໄລ່ເຈົ້າອອກໄປ, ແລະເຈົ້າຈະຕາຍ.
|
||
\v 11 ແຕ່ປະຊາຊາດໃດຊຶ່ງເອົາຄໍຂອງຕົນວາງໄວ້ໃຕ້ແອກຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະບົວລະບັດເພິ່ນ, ເຮົາຈະປະຜູ້ນັ້ນໄວ້ເທິງແຜ່ນດິນຂອງລາວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະພວກເຂົາຈະເຮັດໄຮ່ໄຖນາ ແລະປຸກເຮືອນທັງຫລາຍໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ.’””
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ທູນເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະໄດ້ບອກຕາມບັນດາຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ຈົ່ງເອົາຄໍຂອງທ່ານໄວ້ໃຕ້ແອກຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະບົວລະບັດລາວ ແລະປະຊາຊົນຂອງລາວ, ແລະທ່ານຈະມີຊີວິດຢູ່.
|
||
\v 13 ເປັນຫຍັງທ່ານຈະຕາຍ—ທ່ານກັບຊົນຊາດຂອງທ່ານ—ດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງປະກາດກ່ຽວກັບປະຊາຊາດ ທີ່ປະຕິເສດ ບໍ່ບົວລະບັດກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຢ່າຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທັມຜູ້ກ່າວແກ່ພວກເຈົ້າວ່າ, ‘ຈົ່ງຢ່າບົວລະບັດກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ,’ ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍກຳລັງທຳນວາຍແກ່ທ່ານນັ້ນ ກໍເປັນການຂີ້ຕົວະ.
|
||
\v 15 ‘ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ພວກເຂົາອອກໄປ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ເພາະພວກເຂົາທຳນວຍຄວາມບໍ່ຈິງໃນນາມຂອງເຮົາ ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະຂັບໄລ່ພວກເຈົ້າອອກໄປ ແລະ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຈິບຫາຍ, ທັງຕົວພວກເຈົ້າ ແລະ ຜູ້ປະກາດພຣະທັມທັງຫລາຍຊຶ່ງກ່າວທຳນວຍໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ເວົ້າກັບປະໂລຫິດ ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດວ່າ, “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຢ່າເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂອງພວກເຈົ້າ ຊຶ່ງທຳນວຍໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ! ເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງໆຂອງພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະຢາເວຖືກນຳກັບມາຈາກນະຄອນບາບີໂລນ ບັດນີ້!’ ພວກເຂົາກຳລັງກ່າວທຳນວຍເປັນຄວາມບໍ່ຈິງແກ່ທ່ານ.
|
||
\v 17 ຢ່າເຊື່ອຟັງພວກເຂົາເລີຍ. ເຈົ້າຈົ່ງບົວລະບັດກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະມີຊີວິດຢູ່. ເປັນຫຍັງເມືອງນີ້ຈະຮົກຮ້າງເສຍ?
|
||
\v 18 ຖ້າພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະຖ້າພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຈາກພວກເຂົາແທ້, ກໍຂໍໃຫ້ພວກເຂົາອ້ອນວອນຕໍ່ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາວ່າ ບໍ່ໃຫ້ເຄື່ອງໃຊ້ຊຶ່ງຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະໃນພະລາຊະວັງຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ແລະໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຖືກນຳໄປຍັງບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ກ່ຽວກັບບັນດາເສົາ, ຂັນທອງສຳເລັດ, ແລະຂາຕັ້ງ, ແລະເຄື່ອງໃຊ້ອື່ນໆ ທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນເມືອງນີ້—
|
||
\v 20 ບັນດາເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນບໍ່ໄດ້ປຸ້ນເອົາໄປ ເມື່ອທ່ານໄດ້ຈັບເອົາເຢໂຮຢາກິນ ລາຊະໂອລົດຂອງເຢໂຮຢາກີມ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ແລະນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຖືກກວາດຕ້ອນໄປເປັນຊະເລີຍຍັງນະຄອນບາບີໂລນ ພ້ອມກັບບັນດາຂ້າລາຊະການຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງເຄື່ອງໃຊ້ຊຶ່ງຍັງເຫລືອຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ໃນພະລາຊະວັງຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ແລະໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ,
|
||
\v 22 ‘ເຄື່ອງໃຊ້ເຫລົ່ານີ້ຈະຖືກຂົນໄປຍັງບາບີໂລນ, ແລະຈະຄ້າງຢູ່ບ່ອນນັ້ນຈົນເຖິງມື້ທີ່ເຮົາກັບມາຫາພວກມັນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ແລ້ວເຮົາຈຶ່ງຈະນຳມັນກັບຂຶ້ນມາ ແລະໃຫ້ກັບສູ່ສະຖານທີ່ນີ້.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 28
|
||
\cl ບົດທີ 28
|
||
\p
|
||
\v 1 ມັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປີນັ້ນ, ໃນຕົ້ນລາຊະການເຊເດກີຢາ ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ໃນເດືອນທີ່ຫ້າປີທີ່ສີ່ ແລະເດືອນທີຫ້າ, ຮານານີຢາ ລູກຊາຍຂອງອັດຊູເຣ, ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຈາກກິເບໂອນ, ໄດ້ເວົ້າກັບຂ້ານ້ອຍໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ຕໍ່ຫນ້າບັນດາປະໂລຫິດ ແລະປະຊາຊົນທັງຫລາຍ. ລາວກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາໄດ້ຫັກແອກຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພາຍໃນສອງປີ ເຮົາຈະນຳເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດຂອງພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະຢາເວກັບມາຍັງທີ່ນີ້ ຊຶ່ງເປັນພາຊະນະທີ່ເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນປຸ້ນໄປຈາກທີ່ນີ້ ແລະຂົນໄປຍັງບາບີໂລນ.
|
||
\v 4 ເຮົາຈະນຳເຢໂຮຢາກິນ ລາຊະໂອລົດຂອງເຢໂຮຢາກີມ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ຖືກກວາດຈາກຢູດາ ໄປຍັງບາບີໂລນກັບມາຍັງທີ່ນີ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະເຮົາຈະຫັກແອກຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍເວົ້າກັບຮານານີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຕໍ່ຫນ້າບັນດາປະໂລຫິດ ແລະຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນທັງປວງຜູ້ຢືນຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 6 ເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກ່າວວ່າ, “ຂໍພຣະຢາເວຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ເຖີດ! ຂໍພຣະຢາເວຊົງຢືນຢັນຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍທີ່ທ່ານໄດ້ປະກາດນັ້ນເປັນຈິງ ແລະຊົງນຳເຄື່ອງໃຊ້ແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວແລະບັນດາຜູ້ຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍທັງຫມົດກັບມາຈາກບາບີໂລນມາທີ່ນີ້.
|
||
\v 7 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຂໍຟັງຖ້ອຍຄຳທີ່ຂ້ານ້ອຍກຳລັງຈະເວົ້າໃຫ້ທ່ານ ແລະໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫລາຍນີ້ໄດ້ຍິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຊຶ່ງຢູ່ກ່ອນຂ້ານ້ອຍ ແລະທ່ານ ຕັ້ງແຕ່ບູຮານໄດ້ປະກາດພຣະທັມເຖິງປະເທດຕ່າງໆ ແລະຕາມດ້ວຍອານາຈັກທັງຫລາຍ, ກ່ຽວກັບເສິກສົງຄາມ, ການອຶດຢາກອາຫານ, ແລະພະຍາດລະບາດ.
|
||
\v 9 ສ່ວນຜູ້ປະກາດພຣະທັມທີ່ທຳນວຍວ່າຈະມີສັນຕິສຸກ—ຖ້າຖ້ອຍຄຳຂອງເຂົາເປັນຈິງ, ແລ້ວຈຶ່ງຮູ້ວ່າພຣະຢາເວຊົງໃຊ້ຜູ້ປະກາດພຣະທັມນັ້ນແທ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແຕ່ຮານານີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍປົດແອກອອກຈາກຄໍຂອງເຢເຣມີຢາ ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະໄດ້ຫັກມັນເສຍ.
|
||
\v 11 ແລ້ວຮານານີຢາໄດ້ກ່າວຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນທັງຫມົດວ່າ, “ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຢ່າງນັ້ນແຫລະ ພາຍໃນສອງປີ ເຮົາຈະຫັກແອກຈາກຄໍຂອງບັນດາປະຊາຊາດທັງຫມົດ ທີ່ເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ບັງຄັບໄວ້.” ແລ້ວເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍໄດ້ອອກໄປຕາມທາງຂອງເພີ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຫລັງຈາກທີ່ຮານານີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຫັກແອກຈາກຄໍຂອງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວກໍມາຍັງເຢເຣມີຢາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 13 “ຈົ່ງໄປ ແລະບອກຮານານີຢາ, ແລະກ່າວວ່າ, ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ພວກເຈົ້າໄດ້ຫັກແອກໄມ້, ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດແອກເຫລັກມາແທນທີ່.’
|
||
\v 14 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາໄດ້ວາງແອກເຫລັກໄວ້ເທິງຄໍບັນດາປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດໃຫ້ເຂົາບົວລະບັດເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະພວກເຂົາຈະບົວລະບັດລາວ ເພາະເຮົາໄດ້ຍົກສັດປ່າໃນທົ່ງທັງຫມົດ ໃຫ້ລາວປົກຄອງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຕໍ່ມາ ເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ເວົ້າກັບຮານານີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມວ່າ, “ຂໍທ່ານຟັງຮານານີຢາ! ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງໃຊ້ທ່ານ, ແຕ່ທ່ານໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊົນຊາດນີ້ວາງໃຈໃນຄວາມບໍ່ຈິງ.
|
||
\v 16 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຍ້າຍເຈົ້າໄປຈາກພື້ນໂລກ. ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍໃນປີນີ້, ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ປະກາດເປັນການກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ.”
|
||
\v 17 ໃນເດືອນທີ່ເຈັດຂອງປີດຽວກັນນັ້ນ, ຮານານີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 29
|
||
\cl ບົດທີ 29
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຖ້ອຍຄຳໃນຈົດຫມາຍ ຊຶ່ງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ຝາກໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເຖິງພວກຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ເຫລືອຢູ່ຈາກພວກທີ່ເປັນຊະເລີຍ ແລະເຖິງບັນດາປະໂລຫິດ, ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດ ຜູ້ຊຶ່ງເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ໃຫ້ກວາດໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເຖິງບາບີໂລນ.
|
||
\v 2 ນີ້ເປັນເລື່ອງຫລັງຈາກກະສັດເຢໂຮຢາກິນ, ແລະພະລາຊີນີ, ບັນດາພວກເຈົ້ານາຍ, ບັນດາຜູ້ນຳຂອງຢູດາ ແລະນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະບັນດາຊ່າງທີ່ໄດ້ຖືກສົ່ງອອກໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 3 ເພີ່ນໄດ້ສົ່ງຈົດຫມາຍນັ້ນໄປດ້ວຍມືຂອງເອລາສາ, ລູກຊາຍຂອງຊາຟານ, ແລະເກມາຣີຢາ, ລູກຊາຍຮິນກີຢາ ໄປຍັງເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຈົດຫມາຍນັ້ນກ່າວວ່າ, “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ແກ່ບັນດາຜູ້ເປັນຊະເລີຍ ຜູ້ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເນລະເທດໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເຖິງບາບີໂລນນັ້ນວ່າ,
|
||
\v 5 ‘ຈົ່ງສ້າງເຮືອນທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ແລະອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນນັ້ນ. ຈົ່ງປູກສວນທັງຫລາຍ ແລະກິນພືດຜົນຂອງພວກມັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຈົ່ງມີເຫລົ່າເມຍ ແລະໃຫ້ກຳເນີດບັນດາລູກຊາຍແລະບັນດາລູກສາວ. ຈົ່ງຫາເມຍໃຫ້ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະຍົກລູກສາວທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ແຕ່ງງານເສຍ. ໃຫ້ພວກເຂົາຈະໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍທັງຫລາຍ ແລະ ລູກສາວທັງຫລາຍຈະທະວີເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນໃນບ່ອນນັ້ນ ເພື່ອພວກເຈົ້າບໍ່ເຫລືອຫນ້ອຍເກີນໄປ.
|
||
\v 7 ຈົ່ງສະແຫວງຫາສັນຕິສຸກຂອງເມືອງຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຈົ້າໃຫ້ໄປເປັນຊະເລີຍຢູ່ນັ້ນ, ແລະຈົ່ງປານີປານອມໃນນາມຂອງເຮົາ ເພື່ອຈະພົບສັນຕິສຸກສຳລັບພວກເຈົ້າຖ້າມັນສະຫງົບ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຢ່າຍອມໃຫ້ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ແລະພວກຜູ້ທຳນວຍຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າຫລອກລວງພວກເຈົ້າ, ແລະຢ່າເຊື່ອຄວາມຝັນຊຶ່ງພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຝັນເຫັນ.
|
||
\v 9 ເພາະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງປະກາດພຣະທັມຢ່າງຫລອກຫລວງແກ່ເຈົ້າໃນນາມຂອງເຮົາ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ພວກເຂົາໄປ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເພາະພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເມື່ອບາບີໂລນໄດ້ປົກຄອງພວກເຈົ້າຄົບເຈັດສິບປີແລ້ວ, ເຮົາຈະຊ່ວຍເຫລືອພວກເຈົ້າ ແລະຈະໃຫ້ຖ້ອຍຄຳອັນດີຂອງເຮົາສຳເລັດ ເພື່ອນຳພວກເຈົ້າກັບມາສູ່ສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
\v 11 ເພາະເຮົາຮູ້ແຜນການທັງຫລາຍທີ່ເຮົາມີໄວ້ສຳລັບພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເປັນແຜນການທັງຫລາຍເພື່ອສັນຕິສຸກ ບໍ່ແມ່ນເພື່ອໄພພິບັດ ເພື່ອຈະໃຫ້ອະນາຄົດ, ເພື່ອໃຫ້ຄວາມຫວັງແກ່ພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະຮ້ອງທູນຕໍ່ເຮົາ, ແລະໄປອະທິຖານຕໍ່ເຮົາ, ແລະເຮົາຈະຟັງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ເພາະພວກເຈົ້າຈະສະແຫວງຫາເຮົາ ແລະພົບເຮົາ, ເມື່ອພວກເຈົ້າສະແຫວງຫາເຮົາດ້ວຍສິ້ນສຸດໃຈຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 14 ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າພົບເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າກັບສູ່ສະພາບດີ; ເຮົາຈະຮວບຮວມພວກເຈົ້າມາຈາກບັນດາປະຊາຊາດ ແລະ ຈາກທຸກບ່ອນ ທີ່ເຮົາຂັບໄລ່ພວກເຈົ້າໄດ້ກະຈັດກະຈາຍຢູ່ນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະເຮົາຈະນຳພວກເຈົ້າກັບມາຍັງບ່ອນທີ່ເຮົາເນລະເທດນັ້ນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເພາະພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ກ່າວວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃຫ້ມີຜູ້ປະກາດພຣະທັມສຳລັບພວກເຮົາທັງຫລາຍໃນບາບີໂລນ,
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແກ່ກະສັດ ຜູ້ປະທັບເທິງພະທີ່ນັ່ງຂອງດາວິດ ແລະແກ່ປະຊາຊົນທັງຫມົດຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນີ້, ຄືບັນດາຍາດພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ບໍ່ໄດ້ຖືກເນລະເທດໄປກັບພວກເຈົ້າວ່າ—
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະສົ່ງດາບການອຶດຫິວອາຫານ ແລະພະຍາດລະບາດມາເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍ. ເພາະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນກັບຫມາກເດື່ອເທດ ທີ່ບໍ່ດີ ຊຶ່ງເຫນົ່າຫລາຍຈົນບໍ່ສາມາດກິນໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແລ້ວເຮົາຈະຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາດ້ວຍດາບ, ການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະພະຍາດລະບາດ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນທີ່ຢ້ານກົວໃນສາຍຕາຂອງຣາຊະອານາຈັກທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ-- ໃຫ້ເປັນຄວາມສັ່ນໄຫວ, ໃຫ້ເປັນທີ່ສາບແຊ່ງ ແລະໃຫ້ເປັນທີ່ຫນ້າກຽດຊັງ ແລະໃຫ້ເປັນທີ່ຫນ້າອັບອາຍ ທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຂັບໄລ່ໃຫ້ເຂົາໄປຢູ່ນັ້ນ.
|
||
\v 19 ນີ້ເປັນເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ທີ່ເຮົາໄດ້ສົ່ງມາຍັງພວກເຂົາຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ, ແຕ່ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ຍອມຟັງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ພວກເຈົ້າທັງປວງຜູ້ຊຶ່ງເຮົາສົ່ງໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເຖິງບາບີໂລນ,
|
||
\v 21 ‘ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ກ່ຽວກັບອາຮາບ ລູກຊາຍຂອງໂກລາຢາ ແລະເຊເດກີຢາ ລູກຊາຍມາອາເສຢາ, ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ປະກາດພຣທຳບໍ່ຈິງແກ່ພວກເຈົ້າໃນນາມຂອງເຮົາ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະມອບເຂົາທັງສອງໄວ້ໃນມືຂອງເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະເພິ່ນຈະຂ້າເຂົາທັງສອງເສຍຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວຄຳສາບແຊ່ງຖືກກ່າວກ່ຽວກັບຄົນເຫລົ່ານີ້ ໂດຍບັນດາຜູ້ທີ່ຖືກເນລະເທດຂອງຢູດາໃນບາບີໂລນ ຄຳສາບແຊ່ງຈະກ່າວວ່າ: ຂໍພຣະຢາເວຊົງເຮັດກັບພວກເຈົ້າເຫມືອນເຊເດກີຢາ ແລະອາຮາບ ຜູ້ທີ່ກະສັດບາບີໂລນ ເຜົາເສຍດ້ວຍໄຟ.
|
||
\v 23 ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ ເພາະສິ່ງທີ່ຫນ້າອັບອາຍທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃນອິດສະຣາເອນ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ລ່ວງປະເວນີກັບເມຍຂອງເພື່ອນບ້ານ ແລະໄດ້ເວົ້າຖ້ອຍຄຳບໍ່ຈິງໃນນາມຂອງເຮົາ, ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຊຶ່ງເຮົາບໍ່ໄດ້ບັນຊາພວກເຂົາໃຫ້ກ່າວ. ເພາະເຮົາເປັນຜູ້ທີ່ຮູ້; ເຮົາເປັນພະຍານ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 “ກ່ຽວກັບເຊມາຢາ ຊາວເນເຮລາມ, ຈົ່ງກ່າວວ່າ:
|
||
\v 25 ‘ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຈົດຫມາຍໃນນາມຂອງພວກເຈົ້າໄປຍັງປະຊາຊົນທັງປວງຜູ້ຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ໄປຍັງເຊຟານີຢາ ລູກຊາຍປະໂລຫິດມາອາເສຢາ, ແລະໄປຍັງປະໂລຫິດທັງປວງ ແລະໄດ້ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 26 “ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນປະໂລຫິດແທນປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາ ເພື່ອໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ເຈົ້າໄດ້ຢູ່ໃນການຄວບຄຸມຄົນຂອງປະຊາຊົນທັງປວງ ຜູ້ຊຶ່ງບ້າ ແລະເຮັດໃຫ້ຕົວພວກເຂົາເອງເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ. ເຈົ້າຄວນຈັບພວກເຂົາໃສ່ຄຸກໄວ້ ແລະໃສ່ໂສ້ເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ດັ່ງນັ້ນບັດນີ້, ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຕຳຫນິເຢເຣມີຢາ ຊາວອານາໂທດ, ຜູ້ຊຶ່ງຕັ້ງຕົວເອງເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມແກ່ເຈົ້າ?
|
||
\v 28 ເພາະລາວໄດ້ສົ່ງຈົດຫມາຍມາຍັງເຮົາໃນບາບີໂລນ ແລະໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ຈະເປັນເວລາທີ່ດົນນານ. ຈົ່ງສ້າງເຮືອນທັງຫລາຍ ແລະອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນນັ້ນ, ແລະຈົ່ງເຮັດສວນ ແລະກິນຜົນທີ່ໄດ້ນັ້ນ.’”
|
||
\v 29 ປະໂລຫິດເຊຟານີຢາອ່ານຈົດຫມາຍນີ້ໃຫ້ຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວກໍມາຍັງເຢເຣມີຢາ ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 31 “ຈົ່ງສົ່ງຖ້ຍອຄຳໄປເຖິງບັນດາຜູ້ເປັນຊະເລີຍທັງຫມົດວ່າ, ‘ພຣະຢາເວກ່າວກ່ຽວກັບເຊມາຢາຊາວເນເຮລາມວ່າ, ເພາະວ່າເຊມາຢາໄດ້ທຳນວຍແກ່ພວກເຈົ້າ ໃນຂະນະທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ລາວ ແລະລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າວາງໃຈໃນຄຳບໍ່ຈິງ,
|
||
\v 32 ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະລົງໂທດເຊມາຢາຊາວເນເຮລາມ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງລາວ ຈະບໍ່ມີຈັກຄົນຫນຶ່ງທີ່ຈະອາໄສຢູ່ໃນທ່າມກາງຊົນຊາດນີ້. ລາວຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນການດີທີ່ເຮົາຈະເຮັດແກ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວ—ເພາະລາວໄດ້ສອນການກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 30
|
||
\cl ບົດທີ 30
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວຊົງກ່າວຕໍ່ເຢເຣມີຢາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 “ນີ້ແມ່ນຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຈົ່ງຂຽນໄວ້ເພື່ອຕົວເຈົ້າເອງໃນປຶ້ມມ້ວນຫົວຫນຶ່ງ.
|
||
\v 3 ເພາະເບິ່ງແມ, ວັນທັງຫລາຍກຳລັງຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະນຳຄວາມຮຸ່ງເຮືອງທັງຫລາຍແກ່ໄພ່ພົນຂອງເຮົາ, ຄືໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາກັບຄືນສູ່ສະພາບເດີມ. ເຮົາເອງ, ພຣະຢາເວ, ໄດ້ຊົງກ່າວແລ້ວ. ເພາະເຮົາຈະນຳພວກເຂົາມາຍັງແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະພວກເຂົາຈະໄດ້ເປັນເຈົ້າຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນບັນດາພຣະທັມຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງກ່າວເຖິງ ອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາ ດັ່ງນີ້,
|
||
\v 5 “ເພາະພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ‘ພວກເຮົາໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໄຫ້ ຍ້ອນຕື່ນຕົກໃຈເປັນສຽງຢ້ານ ແລະບໍ່ແມ່ນສຽງແຫ່ງສັນຕິສຸກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຈົ່ງຖາມເຖີດ ແລະເບິ່ງວ່າ ຖ້າຜູ້ຊາຍຈະອອກລູກໄດ້ບໍ. ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງເຫັນຜູ້ຊາຍຫນຸ່ມທຸກຄົນ ເອົາມືອູ້ມທ້ອງຂອງພວກເຂົາເຫມືອນຍິງຈະອອກລູກ? ເປັນຫຍັງຫນ້າຕາຂອງທຸກຄົນຈຶ່ງຂາວຊີດໄປ?
|
||
\v 7 ອານິຈັງ! ເພາະວັນນັ້ນຈະຍິ່ງຫໃ່ຍເຫລືອເກີນ ບໍ່ມີວັນໃດເຫມືອນ. ມັນຈະເປັນເວລາກະວົນກະວາຍທຸກໃຈຂອງເຊື້ອສາຍຢາໂຄບ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອຈາກວັນນັ້ນໄປໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເພາະມັນຈະເປັນໃນວັນນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ—ທີ່ເຮົາຈະປົດແອກອອກຈາກຄໍ, ແລະ ແກ້ໂສ້ອອກຈາກພວກເຈົ້າເສຍ, ດັ່ງນັ້ນພວກຄົນຕ່າງຊາດຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນທາດຮັບໃຊ້ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 9 ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະຮັບໃຊ້ດາວິດກະສັດຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນເຈົ້ງເອງ, ຢາໂຄບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາເອີຍ, ຢ່າສູ່ຢ້ານເລີຍ— ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ແລະຢ່າຕື່ນຕົກໃຈ, ຊາວອິດສະຣາເອນເອີຍ. ເພາະເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຊ່ວຍໃຫ້ໄດ້ກັບຄືນມາຈາກປະເທດອັນໄກ ແລະບັນດາລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າຈາກແຜ່ນດິນທີ່ຕົກເປັນນັກໂທດ. ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບຈະກັບມາມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກ; ພວກເຂົາຈະປອດໄພ, ແລະ ຈະບໍ່ມີໃຜເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານກົວອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 11 ເພາະເຮົາຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ— ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ເພື່ອຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນໄພ. ແລ້ວເຮົາຈະທຳລາຍບັນດາປະເທດທີ່ເຮົາໃຫ້ພວກເຈົ້າກະຈັດກະຈາຍໄປຢູ່ນັ້ນ. ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ທຳລາຍພວກເຈົ້າຈົນຫມົດສິ້ນ, ເຖິງວ່າເຮົາຈະລົງໂທດພວກເຈົ້າຢ່າງເປັນທຳ ແລະ ຈະບໍ່ປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປໂດຍບໍ່ລົງໂທດຢ່າງແນ່ນອນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ການບາດເຈັບຂອງພວກເຈົ້າບໍ່ສາມາດປິ່ນປົວໃຫ້ດີໄດ້; ບາດແຜຂອງພວກເຈົ້າກໍໄດ້ຕິດເຊື້ອ.
|
||
\v 13 ຈະບໍ່ມີໃຜບົວລະບັດຮັກສາພວກເຈົ້າ; ບໍ່ມີຢາຮັກສາບາດແຜຂອງພວກເຈົ້າທີ່ປິ່ນປົວໃຫ້ພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພວກຄົນຮັກແພງທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ລືມພວກເຈົ້າ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ສົນໃຈພວກເຈົ້າອີກ, ເພາະເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າບາດເຈັບໂດຍສັດຕູ ແລະເປັນການລົງໂທດເຫມືອນຢ່າງນາຍທີ່ໂຫດຮ້າຍ ເພາະວ່າຄວາມຊົ່ວທັງຫລາຍ ແລະບາບຫລວງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 15 ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຮ້ອງໄຫ້ ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ເພາະຄວາມເຈັບປວດຂອງພວກເຈົ້າ? ຄວາມເຈັບປວດຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນປິ່ນປົວໃຫ້ດີບໍ່ໄດ້ດອກ, ເພາະວ່າຄວາມຜິດຢ່າງຍິ່ງຂອງພວກເຈົ້າ, ຄວາມບາບຫລວງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ດັ່ງນີ້ເຮົາໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ດັ່ງນັ້ນ ທຸກຄົນໃດທຳຮ້າຍພວກເຈົ້າ ແລະສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າທັງຫມົດຈະຕົກເປັນຊະເລີຍ. ເພາະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ປຸ້ນພວກເຈົ້າກໍຈະຖືກປຸ້ນ, ແລະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເອົາພວກເຈົ້າເປັນເຫຍື່ອ ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາຕົກເປັນເຫຍື່ອເຊັ່ນກັນ.
|
||
\v 17 ເພາະເຮົາຈະນຳການຮັກສາແກ່ພວກເຈົ້າ; ເຮົາຈະປິ່ນປົວບາດແຜໃຫ້ດີ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນີ້ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເອີ້ນພວກເຈົ້າວ່າ: ພວກນອກຄອກ. ບໍ່ມີໃຜສົນໃຈເມືອງຊີໂອນ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, “ເບິ່ງເຖີດ, ເຮົາກຳລັງຈະນຳຄວາມຮຸ່ງເຮືອງທັງຫລາຍຂອງເຕັ້ນແຫ່ງຢາໂຄບກັບຄືນສູ່ສະພາບເດີມ ແລະ ຄວາມເມດຕາໃນເລື່ອງທີ່ອາໄສຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວເມືອງຈະໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ ເທີງກອງຊາກຫັກພັງທັງຫລາຍ, ແລະປ້ອມປາການຈະຕັ້ງຂຶ້ນອີກຄັ້ງໃນທີ່ຊຶ່ງມັນເຄີຍຢູ່.
|
||
\v 19 ແລ້ວບົດເພງຮ້ອງແຫ່ງການສັນລະເສີນ ແລະສຽງຮ້ອງໂຮມ່ວນຊື່ນຈະອອກມາຈາກພວກເຂົາ, ເພາະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເພີ່ມທະວີຫລາຍຂຶ້ນ; ຈະນຳກຽດມາໃຫ້ພວກເຂົາ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ເປັນພຽງຜູ້ເລັກນ້ອຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວປະຊາຊົນຂອງພວກເຂົາກຈະເປັນເຫມືອນສະໄຫມກ່ອນ, ແລະການຊຸມນຸມຂອງພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການສະຖາປະນາໄວ້ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ເມື່ອເຮົາລົງໂທດຄົນທັງປວງທີ່ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາ.
|
||
\v 21 ຜູ້ປົກຄອງຈະມາຈາກຊົນຊາດຂອງພວກເຂົາເອງ. ລາວຈະອອກມາຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາເອງ ເມື່ອເຮົາດຶງເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ ແລະເມື່ອລາວເຂົ້າມາເຖິງເຮົາແລ້ວ ຖ້າເຮົາບໍ່ເຮັດສິ່ງນີ້, ໃຜແດ່ຈະກ້າເຂົ້າມາໃກ້ເຮົາ? —ເຮົາພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
\v 22 ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະເປັນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ ແລະເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເບິ່ງເຖີດ, ຄວາມຄຽດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ, ເປັນດັ່ງລົມພະຍຸ, ລົມໂຫດຮ້າຍນີ້ຈະພັດອອກ. ມັນເປັນລົມພາຍຸຕໍ່ເນື່ອງ. ມັນວົນວຽນຢູ່ເທິງຫົວຂອງຄົນຊົ່ວຊ້າ.
|
||
\v 24 ຄວາມຄຽດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ ຈະບໍ່ຫມຸນກັບ ຈົນກວ່າມັນຈະໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ພຣະປະສົງໃນພຣະອົງ. ໃນວາລະສຸດທ້າຍ, ພວກເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 31
|
||
\cl ບົດທີ 31
|
||
\p
|
||
\v 1 “ເມື່ອເວລານັ້ນມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າແຫ່ງຕະກູນທັງປວງຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເປັນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ.”
|
||
\v 2 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທີ່ເຫລືອຕາຍມາຈາກດາບໄດ້ຮັບຄວາມເມດຕາ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ; ເຮົາຈະອອກໄປມອບການຢຸດພັກຜ່ອນໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນເອີຍ.”
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປາກົດແກ່ຂ້ານ້ອຍໃນອະດີດ ແລະໄດ້ຊົງກ່າວວ່າ, “ອິດສະຣາເອນເອີຍ, ເຮົາໄດ້ຮັກແພງພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຮັກນິລັນດອນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະຮັກແພງພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພຣະສັນຍາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຮົາຈະສ້າງພວກເຈົ້າຂຶ້ນອີກຄັ້ງ ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້າຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່, ໂອອິດສະຣາເອນສາວປອດເອີຍ ພວກເຈົ້າຈະມີກອງໂທນ ແລະໄດ້ຟ້ອນລຳດ້ວຍຄວາມມ່ວນຊື່ນ.
|
||
\v 5 ເຈົ້າຈະໄດ້ປູກຕົ້ນອະງຸ່ນທັງຫລາຍອີກຄັ້ງເທິງພູຊາມາເຣຍ; ຄົນສວນທັງຫລາຍກໍຈະປູກ ແລະຈະໄດ້ກິນຫມາກຂອງມັນໄດ້ດີ.
|
||
\v 6 ເພາະວ່າວັນນັ້ນມາເຖິງ ພວກຄົນເຝົ້າຍາມເຂດເທິງພູເອຟຣາອິມທັງຫລາຍຈະປະກາດວ່າ, ‘ມາເທາະ, ໃຫ້ພວກເຮົາຂຶ້ນໄປເທິງພູຊີໂອນເທາະ, ໄປເຝົ້າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຮ້ອງເພງສັນລະເສີນດ້ວຍຄວາມມ່ວນຊື່ນສຳລັບອິດສະຣາເອນ ທີ່ເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່! ພຣະຢາເວຊົງຊ່ວຍໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງໃຫ້ພົ້ນໄພ, ຊົງຊ່ວຍຄົນທັງປວງທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງອິດສະຣາເອນ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເບິ່ງເຖີດ, ເຮົາກຳລັງຈະໂຮມເອົາພວກເຂົາມາຈາກທາງເຫນືອທັງຫລາຍ. ເຮົາຈະໂຮມພວກເຂົາຈາກຫລາຍສ່ວນທີ່ໄກທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ. ພ້ອມທັງຄົນຕາບອດ ແລະຄົນເສຍຂາຈະຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ; ຜູ້ຍິງຖືພາທີ່ກຳລັງຈະອອກລູກກໍຈະມາ ຊົນຊາດໃຫຍ່ຈະກັບຄືນມາທີ່ນີ້.
|
||
\v 9 ໄພ່ພົນຂອງເຮົາຈະກັບມາດ້ວຍການຮ້ອງໄຫ້; ເຮົາຈະເລົ້າໂລມຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງຂໍ. ເຮົາຈະນຳພວກເຂົາມາຮອດກະແສນ້ຳໄຫລໃຫ້ຍ່າງໄປຕາມທາງຮາບພຽງ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ສະດຸດ, ເພາະເຮົາເປັນພໍ່ຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະເອຟຣາອິມເປັນລູກກົກຂອງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 “ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ບັນດາຊົນຊາດທັງຫລາຍເອີຍ ແລະຈົ່ງປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາໃນແຜ່ນດິນແຄມທະເລທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກ. ເຈົ້າທັງຫລາຍ ບັນດາປະຊາຊາດຈົ່ງກ່າວ, ‘ພຣະອົງຜູ້ເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນກະຈັດກະຈາຍໄປ ຈະເຕົ້າໂຮມອີກຄັ້ງ ແລະເບິ່ງແຍງພວກເຂົາເຫມືອນຄົນລ້ຽງແກະເບິ່ງແຍງແກະຂອງຕົນ.’
|
||
\v 11 ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໄຖ່ຢາໂຄບໄວ້ແລ້ວ ແລະໄດ້ໄຖ່ເຂົາຈາກເງື້ອມມືທີ່ແຂງແຮງເກີນກວ່າເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະມາ ແລະຮ້ອງເພງດ້ວຍຄວາມມ່ວນຊື່ນຢູ່ເທິງພູຊີໂອນ. ໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາຈະຊົມຊື່ນຍິນດີໃນສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາໃຫ້, ຄືກັບເມັດເຂົ້າ ແລະເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່, ຄືກັບນ້ຳມັນ ແລະລູກຂອງບັນດາສັດລ້ຽງ ແລະຝູງສັດລ້ຽງທັງຫລາຍ. ເພາະຊີວິດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນສວນທີ່ມີນ້ຳຫົດ, ແລະພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຄວາມໂສກເສົ້າເສຍໃຈອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວພວກຍິງສາວປອດ ຈະປິຕິຍິນດີດ້ວຍການຟ້ອນລຳ ແລະພວກຄົນຫນຸ່ມ ແລະຄົນເຖົ້າຈະຢູ່ຮ່ວມກັນ ເພາະເຮົາຈະປ່ຽນຄວາມໂສກເສົ້າ ເປັນຄວາມມ່ວນຊື່ນ. ເຮົາຈະນຳຄວາມກາຣຸນາຕໍ່ພວກເຂົາ ແລະເຮັດໃຫ້ຄວາມເສຍໃຈຈະກາຍເປັນຄວາມຍິນດີ.
|
||
\v 14 ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ຊີວິດຂອງພວກປະໂລຫິດມີອາຫານກິນອີ່ມ ຢ່າງອຸດົມສົມບູນ. ປະຊາຊົນຂອງເຮົາຈະເຕັມອີ່ມດ້ວຍສິ່ງດີທຸກຢ່າງຂອງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, “ສຽງທີ່ໄດ້ຍິນຢູ່ໃນເມືອງຣາມານັ້ນ ເປັນສຽງໂອຍຄາງ ແລະຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຄວາມຂົມຂື່ນ. ນາງຣາເຊນຮ້ອງໄຫ້ຍ້ອນບັນດາລູກຂອງຕົນ. ນາງບໍ່ຍອມຟັງສຽງເລົ້າໂລມ, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາທັງຫລາຍນັ້ນໄດ້ຕາຍແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ, “ຈົ່ງລະງັບສຽງຮ້ອງໄຫ້ຄ່ຳຄວນໄວ້ເຖີດ ແລະກັ້ນນໍ້າຕາຈາກດວງຕາຂອງພວກເຈົ້າເສຍ; ເພາະວ່າຈະມີບຳເຫນັດສຳລັບການທົນທຸກຍາກຂອງພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈະໄດ້ກັບມາຈາກແຜ່ນດິນຂອງສັດຕູ.
|
||
\v 17 ຈະມີຄວາມຫວັງສຳລັບອະນາຄົດຂອງພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກັບມາຂ້າງເຂດແດນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາເອງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 “ເຮົາໄດ້ຍິນເອຟຣາອິມເວົ້າດ້ວຍຄວາມທຸກໃຈວ່າ, ‘ພຣະອົງຊົງໃສ່ໂທດຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍກໍຖືກລົງໂທດເປັນເຫມືອນລູກງົວທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກ. ຂໍຊົງໂຜດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍກັບຄືນທ້ອນ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະຖືກນຳກັບ, ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນພຣະຢາເວຂອງຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 19 ເພາະຫລັງຈາກທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫລີກຫນີຈາກພຣະອົງ, ຂ້ານ້ອຍກໍຕີຕົນເອງດ້ວຍຄວາມເສຍໃຈ; ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງສອນແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ຕີຕົ້ນຂາຂອງຕົນເອງ. ຂ້ານ້ອຍຮູ້ສຶກລະອາຍ ແລະໄດ້ອັບອາຍຂາຍຫນ້າ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຕ້ອງທົນຮັບຄວາມເຊື່ອມເສຍ ເມື່ອຄາວຍັງຫນຸ່ມຢູ່ນັ້ນ.’
|
||
\v 20 ຊາວເອຟຣາອິມເອີຍ, ລູກຊາຍທີ່ຮັກຍິ່ງຂອງເຮົາບໍ່ແມ່ນຫລື? ເປັນທີ່ຮັກຂອງເຮົາ, ເປັນລູກຊາຍທີ່ເຮົາຊື່ນຊົມບໍ່ແມ່ນຫລື? ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເຮົາກ່າວໂທດພວກເຈົ້າ ເຮົາກໍຍັງເອີ້ນເຈົ້າວ່າດວງໃຈທີ່ຮັກຂອງເຮົາຢ່າງແນ່ນອນ. ເພາະຢ່າງນີ້ຈິດໃຈຂອງເຮົາຈິ່ງຫວນຄືນຫາພວກ. ເຮົາຈະເມດຕາສົງສານຕໍ່ພວກເຂົາແນ່ນອນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຈົ່ງຫມາຍທາງທີ່ພວກເຈົ້າຈາກໄປນັ້ນ. ຈົ່ງເຮັດປ້າຍຊີ້ທາງໄວ້ສຳລັບພວກເຈົ້າເອງ. ຈົ່ງພິຈາລະນາໃຫ້ດີເຖິງທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ທາງຊຶ່ງພວກເຈົ້າຄວນຍ່າງໄປນັ້ນ. ອິດສະຣາເອນສາວປອດເອີຍ, ຈົ່ງກັບຄືນມາເຖີດ! ຈົ່ງກັບມາຍັງບ້ານເມືອງເຫລົ່ານີ້ຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 22 ເຈົ້າຈະຍັງລັງເລໃຈຢູ່ອີກເຫິງປານໃດ, ລູກສາວ ຜູ້ທີ່ບໍ່ສັດຊື່ເອີຍ? ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສ້າງສິ່ງໃຫມ່ຂຶ້ນມາເທິງແຜ່ນດິນໂລກແລ້ວ—ຄືຜູ້ຍິງຈະລ້ອມຜູ້ຊາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວວ່າ, “ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາແລ້ວ ເຈົ້າຈະເວົ້າສິ່ງນີ້ໃນປະເທດຢູດາ ແລະໃນຫົວເມືອງທັງຫລາຍ ອີກເທື່ອຫນຶ່ງວ່າ, ‘ຂໍພຣະຢາເວຊົງອວຍພຣະພອນ ພວກເຈົ້າຜູ້ເປັນສະຖານທີ່ແຫ່ງຄວາມຊອບທຳທີ່ພຣະອົງສະຖິດຢູ່ ພວກເຈົ້າເປັນພູເຂົາສັກສິດບໍລິສຸດ.
|
||
\v 24 ເພາະປະເທດຢູດາ ແລະຫົວເມືອງຕ່າງນັ້ນຈະອາໄສຢູ່ດ້ວຍກັນທີ່ນັ້ນ ທັງບັນດາຊາວນາທັງຫລາຍ ແລະບັນດາຄົນລ້ຽງແກະ ພ້ອມກັບສັດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 25 ເພາະເຮົາຈະໃຫ້ນໍ້າດື່ມແກ່ຜູ້ຈິດໃຈທີ່ອ່ອນແຮງ ແລະເຮົາຈະເຕີມເຕັມທຸກຄົນທີ່ກຳລັງທົນທຸກຈາກຄວາມກະຫາຍ.”
|
||
\v 26 ຫລັງຈາກນີ້ ຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ຕື່ນ ແລະຈຳໄດ້ວ່າການຫລັບນອນຂອງຂ້ານ້ອຍ ກໍສົດຊື່ນຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 “ເບິ່ງເຖີດ, ວັນເຫລົ່ານັ້ນມາເຖິງ—ນີ້ເປັນການປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາເຕັມໄປດ້ວຍເຜົ່າພັນມະນຸດ ແລະສັດປ່າ.
|
||
\v 28 ແຕ່ກ່ອນ, ເຮົາໄດ້ເຝົ້າເບິ່ງພວກເຂົາເພື່ອຖອນພວກເຂົາອອກ ແລະພັງພວກເຂົາລົງທຳລາຍເສຍ ແລະນຳເຫດຮ້າຍມາໃຫ້ພວກເຂົາ ແຕ່ໃນວັນທັງຫລາຍທີ່ກຳລັງມາ, ເຮົາຈຶ່ງຈະເຝົ້າເບິ່ງພວກເຂົາ, ເພື່ອຈະສ້າງພວກເຂົາຂຶ້ນ ແລະປູກພວກເຂົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເມື່ອວັນທັງຫລາຍມາເຖິງ ຈະບໍ່ມີໃຜກ່າວຕໍ່ໄປອີກວ່າ, ‘ພວກພໍ່ໄດ້ກິນຫມາກອະງຸ່ນສົ້ມ, ແຕ່ລູກຊ້ຳພັດເຂັດແຂ້ວ.
|
||
\v 30 ເພາະແຕ່ລະຄົນຈະຕ້ອງຕາຍໃນຄວາມຜິດບາບຂອງຕົນເອງ; ທຸກຄົນທີ່ກິນຫມາກອະງຸ່ນສົ້ມ ກໍຈະຕ້ອງເຂັດແຂ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເບິ່ງແມ, ເມື່ອວັນທັງຫລາຍກຳລັງຈະມາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະໃຫ້ຄຳຫມັ້ນສັນຍາໃຫມ່ແກ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາ.
|
||
\v 32 ມັນຈະບໍ່ຄືຄຳຫມັ້ນສັນຍານີ້ຈະບໍ່ເຫມືອນທີ່ເຮົາໄດ້ໃຫ້ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ ຕອນເຮົາໄດ້ຈູງມືເຂົາອອກຈາກເອຢິບນັ້ນ. ວັນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ເປັນວັນທັງຫລາຍທີ່ພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາ ເຖິງວ່າເຮົາໄດ້ເປັນສາມີຂອງພວກເຂົາ —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ແຕ່ນີ້ຈະເປັນຄຳຫມັ້ນສັນຍາຊຶ່ງເຮົາຈະເຮັດແກ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ ພາຍຫລັງວັນທັງຫລາຍເຫລົ່ານີ້—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວດັງນີ້ວ່າ: ເຮົາຈະບັນຈຸພຣະທັມຂອງເຮົາໄວ້ໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແລະເຮົາຈະຈາລຶກມັນໄວ້ເທີງດວງໃຈຂອງພວກເຂົາ, ເພາະເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຈະເປັນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 34 ຕໍ່ໄປຈະບໍ່ມີໃຜໃນພວກເຂົາສອນເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນຕໍ່ໄປ ຫລືຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງຈະບໍສອນນ້ອງຊາຍຂອງເຂົາ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ຈົ່ງຮູ້ຈັກພຣະຢາເວ!’ ເພາະວ່າພວກເຂົາທັງຫມົດ, ຕັ້ງແຕ່ຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດເຖິງຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ຈະຮູ້ຈັກເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ເພາະເຮົາຈະໃຫ້ອະໄພບາບແກ່ພວກເຂົາ ແລະຈະບໍ່ຈົດຈຳຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ-- ພຣະຢາເວຜູ້ຊົງໃຫ້ດວງອາທິດສ່ອງແສງໃນກາງເວັນ ແລະຊົງໃຫ້ເດືອນດາວ ແລະບັນດາດວງດາວເປັນແສງສະຫວ່າງໃນຕອນກາງຄືນ. ພຣະອົງຄືຜູ້ຊົງກວນໃຫ້ທະເລມີຄື້ນດັງສະເທືອນ ເພື່ອໃຫ້ມັນສົ່ງສຽງ ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຄື ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ. ພຣະອົງຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ,
|
||
\v 36 "ພຽງແຕ່ຖ້າຫາກສິ່ງຂອງຖາວອນເຫລົ່ານີ້ຈະຫາຍໄປຈາກສາຍຕາຂອງເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ຕາບນັ້ນເຊື້ອສານຂອງອິດສະຣາເອນກໍຈະບໍ່ສິ້ນສຸດ ຈາກການເປັນຊົນຊາດຫນຶ່ງຕໍ່ຫນ້າເຮົາເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, “ພຽງແຕ່ຖ້າທ້ອງຟ້າສູງສຸດທັງຫລາຍເປັນທີ່ວັດແທກໄດ້ ແລະພຽງແຕ່ຖ້າຮາກຖານຂອງແຜ່ນດິນໂລກເບື້ອງລຸ່ມເປັນທີ່ໃຫ້ສຳລຫວດໄດ້, ເຮົາຈຶ່ງຈະປະຖິ້ມເຊື້ອສາຍທັງປວງຂອງອິດສະຣາເອນເສຍ ຍ້ອນທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 “ເບິ່ງແມ, ເມື່ອທັງຫລາຍກຳລັງມາເຖິງ —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເມືອງນີ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ເພື່ອເຮົາ, ຕັ້ງແຕ່ຫໍຄອຍຮານາເນນ ເຖິງປະຕູແຈ.
|
||
\v 39 ແລ້ວເສັ້ນເຂດແດນຈະຍາວໄປເຖິງພູ ກາເຣບ ແລ້ວຈະລຽງໄປເຖິງໂກອາ.
|
||
\v 40 ທົ່ວທັງຮ່ອມພູບ່ອນຝັງຊາກສົບທັງຫລາຍ ແລະກັບຂີ້ເທົ່າໄຟ ແລະທົ່ງນາທັງຫມົດຕາມລຳນ້ຳກິດໂຣນ ຈົນເຖິງປະຕູມ້າໄປທາງຕາເວັນອອກ ຈະເປັນບ່ອນສັກສິດສຳລັບພຣະຢາເວ ເມືອງນີ້ຈະບໍ່ຖືກຖອນຮາກ ຫລື ທຳລາຍອີກຕໍ່ໄປເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 32
|
||
\cl ບົດທີ 32
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທໍາຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວເຖິງເຢເຣມີຢາໃນປີທີ່ສິບແຫ່ງເຊເດກີຢາກະສັດຂອງຢູດາ, ຊຶ່ງເປັນປີທີ່ສິບແປດຂອງເນບູກາດເນັດຊາ.
|
||
\v 2 ຄັ້ງນັ້ນ ກອງທັບຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນກຳລັງອ້ອມນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຢູ່ ແລະເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຖືກຂັງຢູ່ໃນບໍລິເວນທະຫານຮັກສາພະອົງ ຊຶ່ງຢູ່ໃນພະລາຊະວັງຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ຂັງເພິ່ນໄວ້ ແລະໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງປະກາດພຣະທັມ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະມອບເມືອງນີ້ໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ແລະລາວຈະຍຶດເມືອງນີ້.
|
||
\v 4 ເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາຈະຫນີໄປບໍ່ພົ້ນຈາກມືຂອງຄົນເຄນເດຍ, ເພາະລາວຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ. ປາກຂອງລາວຈະໄດ້ເວົ້າກັນຕໍ່ປາກຂອງກະສັດ ແລະດວງຕາທັງຫລາຍຂອງລາວຈະແນມເຫັນພຣະເນດທັງຫລາຍຂອງກະສັດ.
|
||
\v 5 ລາວຈະນຳເຊເດກີຢາໄປຍັງບາບີໂລນ, ແລະລາວຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນຈົນກວ່າເຮົາຈະໄປຢ້ຽມລາວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ. ເຖິງແມ່ນພວກເຈົ້າຈະຕໍ່ສູ້ກັບຊາວເຄນເດຍ ພວກເຈົ້າກໍຈະບໍ່ສຳເລັດ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເຢເຣມີຢາເວົ້າວ່າ, “ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຍັງຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 7 ‘ເບິ່ງແມ, ຮານາເມນລູກຊາຍຊານລູມ ລຸງຂອງພວກເຈົ້າຈະມາຫາພວກເຈົ້າ ແລະກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຊື້ນາຂອງຂ້ານ້ອຍຊຶ່ງຢູ່ທີ່ອານາໂທດສຳລັບຕົວທ່ານເອງ, ເພາະວ່າສິດທິຂອງການຊື້ນັ້ນເປັນຂອງທ່ານ.’’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດແລ້ວວ່າ, ຮານາເມນ, ລູກຊາຍຂອງຊານລູມອາ, ລຸງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ໄດ້ມາຫາຂ້ານ້ອຍທີ່ບໍລິເວນຂອງທະຫານຮັກສາພະອົງ, ແລະເວົ້າກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, ‘ຈົ່ງຊື້ນາຂອງຂ້ານ້ອຍ ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ອານາໂທດໃນແຜ່ນດິນເບັນຢາມິນ, ເພາະສິດທິຂອງການຖືກຳມະສິດເປັນຂອງທ່ານ. ຈົ່ງຊື້ໄວ້ສຳລັບຕົວທ່ານເອງ.’ ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຮູ້ວ່ານີ້ເປັນພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍກໍຊື້ນາທີ່ອານາໂທດຈາກຮານາເມນ, ລູກຂອງລຸງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ໄດ້ຊັ່ງເງິນໃຫ້ແກ່ລາວ ຄືເງິນສິບເຈັດເຊເຂ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍກໍລົງນາມໃນຫນັງສືປະທັບຕາໄວ້, ໄດ້ພະຍານ ແລະເອົາຕາຊິງຊັ່ງເງິນ.
|
||
\v 11 ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍກໍຮັບໃບຕາດິນຂອງການຊື້ທັງສະບັບທີ່ປະທັບຕາແລ້ວຕາມກົດຫມາຍ ແລະທຳນຽມ, ພ້ອມກັບສະບັບທີ່ເປີດຢູ່.
|
||
\v 12 ແລະຂ້ານ້ອຍກໍມອບເອກະສານຂອງການຊື້ໃຫ້ແກ່ບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງມາເຊຢາ ຕໍ່ຫນ້າຮານາເມນ, ລູກຂອງລຸງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ໃນສາຍຕາຂອງພະຍານຜູ້ທີ່ລົງນາມໃນເອກະສານການຊື້ ແລະຕໍ່ຫນ້າບັນດາຊາວຢູດາ ຜູ້ຊຶ່ງນັ່ງຢູ່ໃນບໍລິເວນທະຫານຮັກສາພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍກໍກ່າວເນັ້ນບາຣຸກຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ຂ້ານ້ອຍກ່າວວ່າ,
|
||
\v 14 ‘ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຈົ່ງເອົາເອກະສານເຫລົ່ານີ້ໄປເສຍ, ທັງເອກະສານຂອງການຊື້ທີ່ປະທັບຕາ ກັບສະບັບທີ່ເປີດນີ້ ແລະບັນຈຸໄວ້ໃນພາຊະນະດິນ ເພື່ອຈະທົນຢູ່ໄດ້ດົນນານ.
|
||
\v 15 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ບ້ານເຮືອນທັງຫລາຍ, ແລະໄຮ່ນາທັງຫລາຍ, ແລະສວນອະງຸ່ນທັງຫລາຍ ຈະມີການຖືກຳມະສິດກັນອີກໃນແຜ່ນດິນນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ານ້ອຍມອບເອກະສານການຊື້ໃຫ້ແກ່ບາຣຸກ ລູກຊາຍເນຣີຢາແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ,
|
||
\v 17 ‘ອະນິຈັງ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ! ເບິ່ງແມ! ແມ່ນພຣະອົງເອງ ຜູ້ໄດ້ຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະແຜ່ນດິນໂລກ ດ້ວຍລິດທານຸພາບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ ແລະດ້ວຍພຣະຫັດຊຶ່ງຢຽດອອກຂອງພຣະອົງ ສຳລັບພຣະອົງບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຍາກເກີນສຳລັບພຣະອົງທີ່ຈະຊົງກະທຳ.
|
||
\v 18 ພຣະອົງຊົງສະແດງຄວາມເມດຕາທີ່ຊື່ສັດຕໍ່ຄົນເປັນພັນໆ ແລະຊົງເທຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງຄົນເຫລ່ົ່ານັ້ນໃຫ້ຕົກເຖິງລູກຫລານຂອງພວກເຂົາທີ່ສືບຕໍ່ຈາກພວກເຂົາມາ. ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະຊົງຣິດທານຸພາບ; ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຄືພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະອົງຊົງມີປັນຍາທີ່ແຫລມຄົມ ແລະຊົງຣິດທານຸພາບໃນພະລາຊະກິດທັງປວງ, ເພາະພຣະເນດຂອງພຣະອົງຊົງເຫັນທຸກການດຳເນີນຊີວິດຂອງມະນຸດ ຊົງປະທານແຕ່ລະຄົນໃນສິ່ງທິ່ພວກເຂົາປະພຶດ ແລະຕາມການກະທຳທັງຫລາຍຕາມທີ່ພວກເຂົາຄວນໄດ້ຮັບ.
|
||
\v 20 ພຣະອົງໄດ້ຊົງເປັນຜູ້ສະແດງຫມາຍສຳຄັນ ແລະການອັດສະຈັນໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ. ແລະຈົນເຖິງສະໄຫມນີ້ ກໍຊົງສະແດງໃນອິດສະຣາເອນ ແລະທ່າມກາງມະນຸດຊາດ, ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ພຣະນາມຊ່າລືໄປ.
|
||
\v 21 ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ ດ້ວຍຫມາຍສຳຄັນ ແລະການອັດສະຈັນ, ດ້ວຍພຣະຫັດເຂັ້ມແຂງ, ແລະພຣະຫັດທີ່ຢຽດອອກດ້ວຍຫນ້າຢ້ານກົວຢ່າງຍິ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວພຣະອົງຊົງປະທານແຜ່ນດິນນີ້ແກ່ພວກເຂົາ—ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງປະຕິຍານແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາທັງຫລາຍວ່າຈະປະທານແກ່ພວກເຂົາ—ຄືແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງມີນ້ຳນົມ ແລະນ້ຳເຜິ້ງໄຫລບໍລິບູນ.
|
||
\v 23 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍໄດ້ເຂົ້າໄປ ແລະຖືກຳມະສິດແຜ່ນດິນນັ້ນ ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງ ຫລືດຳເນີນຊີິວິດຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງທັງປວງຊຶ່ງພຣະອົງຊົງບັນຊາພວກເຂົາ ໃຫ້ເຮັດເລີຍ ເພາະສະນັ້ນພຣະອົງຈຶ່ງຊົງເຮັດໃຫ້ເຫດຮ້າຍທັງຫມົດນີ້ມາເຖິງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເບິ່ງແມ! ກອງດິນທີ່ອ້ອມຢູ່ໄດ້ມາໄດ້ມາເຖິງເມືອງ ເພື່ອຈະຍຶດເອົາແລ້ວ. ເພາະເຫດດ້ວຍດາບ, ການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະ ພະຍາດລະບາດ, ເມືອງນີ້ກໍໄດ້ຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງຄົນເຄນເດຍຜູ້ກຳລັງຕໍ່ສູ້ຢູ່ນັ້ນ ເພາະສິ່ງພຣະອົງກ່າວກໍກຳລັງເປັນໄປຢ່າງນັ້ນແລ້ວ, ແລະເບິ່ງແມ, ພຣະອົງຊົງກຳລັງທອດພຣະເນດຢູ່.
|
||
\v 25 ແລ້ວພຣະອົງເອງຍັງໄດ້ຊົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ຈົ່ງເອົາເງິນຊື້ນາສຳລັບຕົວເຈົ້າເອງ ແລະຫາພວກພະຍານເສຍ ເຖິງແມ່ນວ່າເມືອງນັ້ນຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງຄົນເຄນເດຍ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຍັງເຢເຣມີຢາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 27 “ເບິ່ງແມ! ເຮົາຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງບັນດາມະນຸດຊາດທັງຫມົດ. ສຳລັບເຮົາມີສິ່ງໃດທີ່ຍາກເກີນໄປບໍ?
|
||
\v 28 ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະມອບເມືອງນີ້ໄວ້ໃນມືຂອງຊາວເຄນເດຍ ແລະໃນມືຂອງເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ. ລາວຈະຍຶດເອົາມັນແນ່ນອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຊາວເຄນເດຍຜູ້ຕໍ່ສູ້ກັບເມືອງນີ້ຈະມາ ແລະຈູດໄຟເຜົາເມືອງນີ້ເສຍດ້ວຍໄຟໃຫ້ໄຫມ້ຫມົດ, ທັງບັນດາເຮືອນທີ່ພວກເຂົາເຜົາເຄື່ອງຖວາຍພະບາອານຢູ່ເທິງຫລັງຄາທັງຫລາຍ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຖວາຍແກ່ພະອື່ນໆ ເພື່ອຍົວະເຍົ້າເຮົາໃຫ້ໂກດຮ້າຍ.
|
||
\v 30 ເພາະເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາໄດ້ເປັນປະຊາຊົນທີ່ເຮັດຄວາມຊົ່ວໃນສາຍຕາຂອງເຮົາຕັ້ງແຕ່ຫນຸ່ມສາວ. ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຍົວະເຍົ້າເຮົາໃຫ້ໂກດຮ້າຍດ້ວຍການກະທຳທັງຫລາຍດ້ວຍມືຂອງຕົນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ເມືອງນີ້ໄດ້ຍົວະເຍົ້າຄວາມໂກດຮ້າຍ ແລະຄວາມພິໂລດຂອງເຮົາ. ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ໄດ້ສ້າງມັນຂຶ້ນມາຈົນເຖິງມື້ນີ້. ເພາະສະນັ້ນເຮົາຈະຖອນອອກໄປເສຍຈາກຫນ້າຂອງເຮົາ.
|
||
\v 32 ເພາະວ່າຄວາມຊົ່ວທັງຫມົດຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາ, ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກຮ້າຍ—ຄືທັງຕົວພວກເຂົາ, ບັນດາກະສັດ, ພວກເຈົ້ານາຍ, ບັນດາປະໂລຫິດ, ແລະຜູ້ປະກາດພຣະທັມທຸກຄົນໃນຢູດາ ແລະຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຫັນຫລັງໃຫ້ເຮົາ ແທນທີ່ຈະຫັນຫນ້າຂອງພວກເຂົາ, ເຖິງວ່າເຮົາໄດ້ສອນພວກເຂົາຢູ່ຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ແຕ່ກໍບໍ່ມີຈັກຄົນດຽວໄດ້ຟັງທີ່ຈະຮັບຄຳສັ່ງສອນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 34 ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງບັນດາຮູບເຄົມລົບທີ່ຫນ້າກຽດຊັງຂອງຕົນໄວ້ໃນພຣະວິຫານ ຊຶ່ງເອີ້ນຕາມນາມຂອງເຮົາ ອັນເຮັດໃຫ້ມີມົນທິນ.
|
||
\v 35 ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາອັນສູງສຳລັບພະບາອານໃນພູເຂົາແຫ່ງຮິນໂນມ ເພື່ອຖວາຍລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຂອງຕົນຍ່າງລຸຍໄຟ ແດ່ພະໂມເລັກ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ບັນຊາພວກເຂົາ ຫລືມີຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງເຮົາວ່າ. ພວກເຂົາຄວນຈະເຮັດສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງນີ້ ແລະດັ່ງນັ້ນເຮັດໃຫ້ຢູດາຜິດບາບ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເພາະສະນັ້ນ, ເຮົາເອງ, ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວກ່ຽວກັບເມືອງນີ້ແກ່ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍວ່າ, ‘ເມືອງນີ້ຈະຖືກຍົກໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ.’
|
||
\v 37 ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຮວບຮວມພວກເຂົາມາຈາກປະເທດທັງປວງ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຂັບໄລ່ເຂົາໃຫ້ໄປຢູ່, ດ້ວຍຄວາມພິໂລດ, ແລະຄວາມໂກດຮ້າຍຢ່າງຮຸນແຮງຂອງເຮົາ. ເຮົາກຳລັງຈະນຳພວກເຂົາກັບມາຍັງທີ່ນີ້ ແລະຈະໃຫ້ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ແລ້ວພວກເຂົາຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ແລະເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 39 ເຮົາຈະໃຫ້ໃຈດຽວ ແລະທາງດຽວແກ່ພວກເຂົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຢຳເກງເຮົາຢູ່ທຸກວັນ ເພື່ອເປັນປະໂຫຍດແກ່ເຂົາ ແລະແກ່ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາທີ່ຕາມມາ.
|
||
\v 40 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍານິລັນດອນກັບພວກເຂົາວ່າເຮົາຈະບໍ່ຫັນຈາກການເຮັດດີແກ່ເຂົາທັງຫລາຍ. ເຮົາຈະບັນຈຸຄວາມຢຳເກງເຮົາໄວ້ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຫັນໄປຈາກເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ແລ້ວເຮົາຈະປິຕິຍິນດີໃນການເຮັດດີແກ່ເຂົາ ແລະເຮົາຈະປູກເຂົາໄວ້ໃນແຜ່ນດິນນີ້ດ້ວຍຄວາມຫມັ່ນພຽນ ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງເຮົາ ແລະສຸດຈິດຂອງເຮົາ.
|
||
\v 42 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, 'ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ນຳເອົາຄວາມຮ້າຍອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫມົດມາເຫນືອຊົນຊາດນີ້ສັນໃດ, ດັ່ງນັ້ນເຮົາກໍຈະນຳຄວາມດີທັງຫມົດຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັນຍາໄວ້ມາເຫນືອພວກເຂົາສັນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ແລ້ວພວກເຂົາຈະຊື້ຂາຍນາກັນໃນແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພວກເຈົ້າກ່າວເຖິງວ່າ. “ນີ້ເປັນແຜ່ນດິນທີ່ຮົກຮ້າງເສຍ ຊຶ່ງບໍ່ມີມະນຸດ ຫລື ສັດ. ມັນໄດ້ຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງຄົນເຄນເດຍ.
|
||
\v 44 ພວກເຂົາຈະຊື້ນາເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍເງິນ ແລະຈະຂຽນເອກະສານກໃນຫນັງສືມ້ວນທັງຫລາຍທີ່ໄດ້ປະທັບຕາ. ພວກເຂົາຈະປະຊຸມພະຍານທັງຫລາຍໃນແຜ່ນດິນຂອງເບັນຢາມິນ, ໃນທີ່ຕ່າງແຖບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະໃນຫົວເມືອງທັງຫລາຍຂອງຢູດາ, ໃນຫົວເມືອງແຖບແດນເມືອງພູເຂົາໃນຫົວເມືອງແຖບພູເຂົາ, ແລະໃນຫົວເມືອງທັງຫລາຍຂອງເນເກບ. ເພາະເຮົາຈະໃຫ້ການເປັນຊະເລີຍຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບສູ່ສະພາບເດີມ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 33
|
||
\cl ບົດທີ 33
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາໄດ້ມາຍັງເຢເຣມີຢາເທື່ອທີ່ສອງ, ເມື່ອເພິ່ນຍັງຖືກກັກຕົວຢູ່ໃນບໍລິເວນຂອງທະຫານຮັກສາພະອົງ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 “ພຣະຢາເວຜູ້ຊົງສ້າງ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້—ພຣະຢາເວ, ຜູ້ຊົງປັ້ນເພື່ອສະຖາປະນາໄວ້—ພຣະຢາເວຄືພຣະນາມຂອງພຣະອົງ,
|
||
\v 3 ‘ຈົ່ງເວົ້າຕໍ່ເຮົາ ແລະເຮົາຈະຕອບພວກເຈົ້າ ແລະຈະສະແດງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະສະແດງສິ່ງຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫລາຍ ຂໍ້ລຶກລັບທັງປວງຊຶ່ງພວກເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເພາະວ່າພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ໄດ້ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງເຮືອນຊານທັງຫລາຍໃນນະຄອນນີ້ ແລະກ່ຽວພະລາຊະວັງທັງຫລາຍຂອງບັນດາກະສັດແຫ່ງຢູດາ ຊຶ່ງຖືກຮື້ລົງເພື່ອເຮັດກອງດິນຕໍ່ຕ້ານ ແລະດາບ.
|
||
\v 5 ‘ພວກຄົນເຄນເດຍກຳລັງຈະມາເພື່ອສູ້ຮົບ ແລະຖະລົ່ມບ້ານເຮືອນທັງຫລາຍເຕັມໄປດ້ວຍສົບຄົນທີ່ເຮົາສັງຫານດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ ແລະຄວາມພິໂລດຂອງເຮົາ, ເມື່ອເຮົາໄດ້ເຊື່ອງຫນ້າຂອງເຮົາຈາກນະຄອນນີ້ ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະນຳການປິ່ນປົວ ແລະການຮັກສາມາໃຫ້, ເພາະເຮົາຈະຮັກສາເຂົາທັງຫລາຍໃຫ້ຫາຍ ແລະຈະນຳຄວາມອຸດົມສົມບູນ, ສັນຕິສຸກ ແລະຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືມາໃຫ້ພວກເຂົາ.
|
||
\v 7 ເພາະເຮົາຈະນຳຄວາມຮຸ່ງເຮືອງທັງຫລາຍມາໃຫ້ຢູດາ ແລະອິດສະຣາເອນກັບສູ່ສະພາບເດີມ; ເຮົາຈະສ້າງພວກເຂົາເສຍໃຫມ່ເຫມືອນກັບທີ່ພວກເຂົາເປັນມາແຕ່ເດີມນັ້ນ.
|
||
\v 8 ແລ້ວເຮົາຈະຊຳລະພວກເຂົາຈາກບັນດາຄວາມຜິດບາບທັງສິ້ນ ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕໍ່ເຮົາ. ເຮົາຈະໃຫ້ອະໄພບັນດາຄວາມຊົ່ວຊ້າຊຶ່ງເຂົາໄດ້ເຮັດ, ແລະໃນທຸກວິທີທາງທີ່ພວກເຂົາກະບົດຕໍ່ເຮົາ.
|
||
\v 9 ເພາະນະຄອນນີ້ຈະກາຍເປັນສິ່ງທີ່ຊື່ນບານສຳລັບເຮົາ, ເປັນທີ່ສັນເສີນ ແລະ ເປັນກຽດຕໍ່ຫນ້າບັນດາປະຊາຊາດທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ ຊຶ່ງຈະໄດ້ຍິນເຖິງຄວາມດີທັງຫມົດ ຊຶ່ງເຮົາກຳລັງຈະເຮັດເພື່ອພວກເຂົາ. ແລ້ວພວກເຂົາຈະຢ້ານກົວຕົວສັ່ນ ເພາະຄວາມດີ ແລະຄວາມຈະເລີນທຸກຢ່າງ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຈັດຫາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ໃນສະຖານທີ່ນີ້ຊຶ່ງພວກເຈົ້າກ່າວວ່າ, “ມັນຈະເປັນທີ່ຖິ້ມຮ້າງ, ສະຖານທີ່ໆ ບໍ່ມີມະນຸດ ຫລືສັດ ໃນຫົວເມືອງແຫ່ງຢູດາ, ແລະຕາມຖະຫນົນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ຊຶ່ງຮົກຮ້າງເສຍບໍ່ມີມະນຸດ ຫລືສັດ, ທີ່ນັ້ນຈະໄດ້ຍິນ,
|
||
\v 11 ສຽງບັນເທີງ ແລະສຽງມ່ວນຊື່ນ ສຽງພວກເຈົ້າບ່າວ ແລະສຽງພວກເຈົ້າສາວ, ສຽງບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຮ້ອງເພງອີກ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົານຳເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງການສັນເສີນມາຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ວ່າ, “ຈົ່ງສັນເສີນພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງປະເສີດ, ແລະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳລົງຢູ່ເປັນນິດ!” ເພາະເຮົາຈະນຳຄວາມຮຸ່ງເຮືອງທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນກັບສູ່ສະພາບເດີມ ທີ່ພວກເຂົາເຄີຍມີມາກ່ອນຫນ້ານັ້ນ,’ ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ‘ໃນສະຖານທີ່ນີ້ຊຶ່ງເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ, ບໍ່ມີມະນຸດ ຫລືສັດ—ໃນຫົວເມືອງທັງຫມົດນີ້ ຈະມີທົ່ງຫຍ້າຂຽວອ່ອນອີກຄັ້ງ ທີ່ພວກຜູ້ລ້ຽງແກະຈະໄດ້ພັກອາໄສ ແລະລ້ຽງແກະຂອງຕົນ.
|
||
\v 13 ໃນຫົວເມືອງແຖບພູເຂົາ ໃນຫົວເມືອງແຖບພາກໃຕ້ ໃນແຜ່ນດິນເນເກບ ໃນແຜ່ນດິນແຫ່ງເບັນຢາມິນ ແລະຕາມສະຖານທີ່ຮອບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະໃນຫົວເມືອງຕ່າງໆ ຂອງຢູດາ, ຝູງແກະທັງຫລາຍຈະຜ່ານກ້ອງມືຂອງຜູ້ທີ່ນັບພວກມັນອີກຄັ້ງ,’ ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ‘ເບິ່ງແມ! ວັນເຫລົ່ານັ້ນຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະໃຫ້ສິ່ງດີທີ່ເຮົາສັນຍາໄວ້ຕໍ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ ແລະເຊື້ອສາຍຢູດາ.
|
||
\v 15 ໃນວັນເຫລົ່ານັ້ນ ແລະໃນເວລານັ້ນ ເຮົາຈະໃຫ້ກະສັດຜູ້ຊອບທຳເກີດມາເພື່ອດາວິດ, ແລະເພິ່ນຈະໃຫ້ຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະຄວາມຊອບທຳໃຫ້ແກ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
\v 16 ໃນຄາວນັ້ນ ຢູດາຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນ ແລະນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈະອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພຫມັ້້ນຄົງ, ເພາະນີ້ເປັນຊື່ຊຶ່ງພວກເຂົາຈະເອີ້ນເມືອງນັ້ນຄື, “ພຣະຢາເວຊົງເປັນຄວາມຊອບທຳຂອງເຮົາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ‘ເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດຈະບໍ່ເຄີຍຂັດສົນຜູ້ທີ່ຈະປະທັບເທິງພະທີ່ນັ່ງແຫ່ງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ,
|
||
\v 18 ຫລືພວກປະໂລຫິດຄົນເລວີຈະບໍ່ຂັດສົນຜູ້ທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ແລະເຜົາເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ, ແລະເຮັດການບູຊາຕ່າງເປັນນິດ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຍັງເຢເຣມີຢາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 20 “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ‘ຖ້າພວກເຈົ້າຫັກພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາດ້ວຍວັນ ແລະຄືນໄດ້ ເພື່ອວ່າ ຈະບໍ່ມີວັນ ຫລືຄືນມາຕາມເວລາກຳນົດທັງຫລາຍຂອງພວກມັນອີກຕໍ່ໄປ,
|
||
\v 21 ແລ້ວເຈົ້າຈຶ່ງຈະສາມາດຫັກຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາຊຶ່ງມີຕໍ່ດາວິດ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາໄດ້, ເພື່ອວ່າ ເຈົ້າຈະບໍ່ມີລູກຊາຍ ທີ່ຈະສະເຫວີຍລາດເທິງພະທີ່ນັ່ງຂອງເພິ່ນ, ແລະຫັກຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາ ຊຶ່ງມີຕໍ່ປະໂລຫິດ ເຜົ່າເລວີ, ຜູ້ບົວລະບັດຂອງເຮົາໄດ້.
|
||
\v 22 ດັ່ງທີ່ບໍລິວານຂອງທ້ອງຟ້າບໍ່ສາມາດຈະນັບໄດ້, ແລະເມັດດິນຊາຍທີ່ທະເລກໍຕວງບໍ່ໄດ້ສັນໃດ, ດັ່ງນັ້ນເຮົາກໍຈະໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ແລະຄົນເລວີຜູ້ບົວລະບັດເຮົາ ທະວີຫລາຍຂຶ້ນສັນນັ້ນ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງເຢເຣມີຢາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 24 “ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາບໍວ່າ ຊົນຊາດເຫລົ່ານີ້ເວົ້າກັນຢ່າງໃດ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າກັນວ່າ, ‘ສອງຕະກູນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເລືອກໄວ້ນັ້ນ ບັດນີ້ພຣະອົງໄດ້ຊົງປະຖິ້ມພວກເຂົາເສຍແລ້ວ?’ ດັ່ງນີ້ແຫລະ ພວກເຂົາໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ກ່າວ່າ ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເປັນປະຊາຊາດໃນສາຍຕາເຂົາທັງຫລາຍອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮົາເອງ, ພຣະຢາເວ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ສະຖາປະນາຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາກັບວັນແລະຄືນ ແລະຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ກຳນົດກົດເກນຕ່າງໆຂອງທ້ອງຟ້າ ແລະແຜ່ນດິນໂລກ,
|
||
\v 26 ແລ້ວເຮົາຈຶ່ງຈະປະຖິ້ມເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບ ແລະດາວິດ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ແລະຈະບໍ່ເລືອກຜູ້ຫນຶ່ງຈາກເຊື້ອສາຍຂອງເຂົາໃຫ້ຄອບຄອງເຫນືອເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ ແລະຢາໂຄບ. ເພາະເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາກັບສູ່ຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຕາມສະພາບເດີມ ແລະຈະສະແດງຄວາມເມດຕາເອັນດູຕໍ່ພວກເຂົາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 34
|
||
\cl ບົດທີ 34
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວເຖິງເຢເຣມີຢາ, ເມື່ອເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງເມືອງບາບີໂລນ ແລະກອງທັບທັງຫມົດຂອງພະອົງ, ພ້ອມດ້ວຍບັນດາຣາຊະອານາຈັກໃນແຜ່ນດິນໂລກ, ຊຶ່ງຢູ່ໃຕ້ການຄອບຄອງຂອງພະອົງ, ແລະ ຊົນຊາດທັງຫລາຍທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຫົວເມືອງທັງປວງຂອງນະຄອນນັ້ນ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 ‘ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຈົ່ງໄປ ແລະເວົ້າກັບເຊເດກີຢາ ກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະກ່າວແກ່ເພິ່ນວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະມອບນະຄອນນີ້ໄວ້ໃນມືກະສັດບາບີໂລນ. ພະອົງຈະເຜົາເສຍດ້ວຍໄຟ.
|
||
\v 3 ເຈົ້າຈະບໍ່ລອດພົ້ນໄປຈາກມືຂອງເພີ່ນ ເພາະເຈົ້າຈະຖືກຈັບ ແລະ ຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງເພີ່ນ. ຕາຂອງເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນພຣະເນດຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ; ພຣະອົງຈະລົມໂດຍກົງກັບເຈົ້າ ຂະນະທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງໄປຍັງບາບີໂລນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຂໍຊົງຮັບຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ຂ້າແດ່ເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ! ພຣະຢາເວກ່າວກ່ຽວກັບພະອົງດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍດ້ວຍດາບ.
|
||
\v 5 ເຈົ້າຈະຕາຍດ້ວຍຄວາມສະຫງົບ. ຕາມທີ່ເຂົາຈະເຜົາເຄື່ອງຫອມເພື່ອສົບບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າ, ຄືບັນດາກະສັດທັງຫລາຍຊຶ່ງໄດ້ຢູ່ກ່ອນພວກເຈົ້າສັນໃດ, ເຂົາກໍຈະເຜົາເຄື່ອງຫອມເພື່ອພວກເຈົ້າຢ່າງນັ້ນ. ພວກເຂົາຈະຮ້ອງຄາງເພື່ອພວກເຈົ້າວ່າ, “ອະນິດຈັງ, ເຈົ້ານາຍຂ້ານ້ອຍ!” ພວກເຂົາຈະຮ້ອງໄຫ້ຄວນຄາງເພື່ອເຈົ້າ. ບັດນີ້ ເຮົາໄດ້ລັ່ນຄຳເວົ້າໄວ້ແລ້ວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ເວົ້າບັນດາພຣະທັມເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 7 ກອງທັບຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນກຳລັງສູ້ຮົບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະຫົວເມືອງຕ່າງໆ ຂອງຢູດາທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ຄື: ເມືອງລາກິດ ແລະ ເມືອງອາເຊກາ. ເມືອງທັງສອງນີ້ທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ເນື່ອງຈາກເປັນເມືອງທີ່ມີກຳແພງປ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະທັມມາຈາກພຣະຢາເວຍັງເຢເຣມີຢາ ຫລັງຈາກທີ່ກະສັດເຊເດກີຢາໄດ້ຊົງເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບບັນດາປະຊາຊົນ ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ, ຈະປະກາດອິດສະຫລະພາບແກ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ
|
||
\v 9 ໃຫ້ທຸກຄົນປ່ອຍຂ້າທາດເຮັບເຣີຂອງຕົນໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ, ທັງຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງເສຍ, ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ຊາວຢິວເປັນຂ້າທາດ, ຜູ້ຊຶ່ງເປັນພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນບັນດາຜູ້ນຳ ແລະບັນດາປະຊາຊົນຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາໄດ້ຍິນວ່າ ແຕ່ລະຄົນຈະປ່ອຍຂ້າທາດຂອງຕົນທັງຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະບໍ່ຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຂ້າທາດອີກໄປ. ພວກເຂົາກໍໄດ້ເຊື່ອຟັງ ແລະປ່ອຍຂ້າທາດໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ.
|
||
\v 11 ແຕ່ພາຍຫລັງຈາກນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ປ່ຽນໃຈຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ຈັບຂ້າທາດ ຊຶ່ງໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະນັ້ນມາ ໃດ້ບັງຄັບທາດຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງໃຫ້ເປັນທາດອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນພຣະທັມແຫ່ງພຣະຢາເວຈຶ່ງມາຍັງເຢເຣມີຢາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 13 “ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເຮົາໄດ້ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ ໃນມື້ທີ່ເຮົານຳພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ອອກຈາກເຮືອນຂ້າທາດ. ນັ້ນແຫລະທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 14 “ເມື່ອສິ້ນສຸດເຈັດປີແລ້ວ, ແຕ່ລະຄົນຈະຕ້ອງປ່ອຍພີ່ນ້ອງຊາວເຮັບເຣີ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຖືກຂາຍໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ ແລະໄດ້ຮັບໃຊ້ພວກເຈົ້າມາຫົກປີ ຈົ່ງປ່ອຍເຂົາໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ.” ແຕ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າບໍ່ຟັງເຮົາ ແລະ ບໍ່ຫງ່ຽງຫູຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບັດນີ້ເຈົ້າເອງໄດ້ກັບໃຈ ແລະໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເຮັດສິ່ງຊຶ່ງຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງເຮົາ. ເຈົ້າໄດ້ປະກາດອິດສະຫລະພາບ ຂອງແຕ່ລະຄົນແກ່ເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ, ແລະເຈົ້າໄດ້ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາຕໍ່ຫນ້າເຮົາໃນພຣະວິຫານ ຊຶ່ງເອີ້ນຕາມນາມຊື່ຂອງເຮົາ.
|
||
\v 16 ແຕ່ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍຫວນກັບ ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ນາມຂອງເຮົາເປັນມົນທິນ; ເຈົ້າແຕ່ລະຄົນເຮັດໃຫ້ຈັບຂ້າທາດຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງຂອງພວກເຈົ້າ, ພວກທີ່ເຈົ້າໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະໄປຕາມຄວາມປາດຖະຫນາ. ເຈົ້າໄດ້ບັງຄັບພວກເຂົາກັບມາໃຫ້ເປັນທາດອີກຄັ້ງ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງເຮົາ. ເຈົ້າຄວນປະກາດອິດສະຫລະພາບ, ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນ, ແກ່ບັນດາພີ່ນ້ອງ ແລະບັນດາເພື່ອນບ້ານອິດສະຣາເອນ. ດັ່ງນັ້ນ ເບິ່ງແມ! ເຮົາກຳລັງປະກາດອິດສະຫລະແກ່ພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ອິດສະຫລະຕໍ່ດາບ, ຕໍ່ພະຍາດລະບາດ, ແລະຕໍ່ການອຶດຫິວອາຫານ, ເພາະເຮົາກຳລັງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວໃນສາຍຕາ ຂອງບັນດາຣາຊະອານາຈັກຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
\v 18 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ໄດ້ລະເມີດຕໍ່ຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາ, ຜູ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມຂໍ້ຕົກລົງໃນຄຳຫມັ້ນສັນຍາ ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕໍ່ຫນ້າເຮົານັ້ນ ເປັນດັ່ງລູກງົວທີ່ເຂົາຕັດອອກເປັນສອງທ່ອນ ແລະຍ່າງຜ່ານກາງທ່ອນທັງສອງນັ້ນ,
|
||
\v 19 ແລະພວກເຈົ້ານາຍແຫ່ງຢູດາ ແລະນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ພວກຊາຍຕອນ ແລະ ພວກປະໂລຫິດ, ແລະບັນດາປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍ່າງຜ່ານລະຫວ່າງທ່ອນລູກງົວຜູ້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຮົາຈະມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະໃນມືຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ສົບຂອງພວກເຂົາຈະເປັນອາຫານຂອງນົກໃນອາກາດ ແລະຂອງສັດໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະມອບເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະພວກເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍຂອງເຂົານັ້ນໄວ້ໃນມືຂອງບັນດາສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະມອບໄວ້ໃນມືຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ແລະມອບໄວ້ໃນມືຂອງກອງທັບແຫ່ງກະສັດບາບີໂລນຊຶ່ງໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າ.
|
||
\v 22 ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະໃຫ້ຄຳບັນຊາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະຈະນຳເຂົາກັບມາຍັງນະຄອນນີ້, ພວກເຂົາຈະສູ້ຮົບກັບເມືອງນັ້ນຍຶດເອົາຈົນໄດ້ ແລະເຜົາເສຍດ້ວຍໄຟ. ເພາະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຫົວເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາເປັນທີ່ຮົກຮ້າງເສຍ ບໍ່ມີຄົນອາໄສ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 35
|
||
\cl ບົດທີ 35
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວເຖິງເຢເຣມີຢາ ໃນລາຊະການເຢໂຮຢາກີມລູກຊາຍຂອງໂຢສີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງໄປຫາເຊື້ອສາຍເຣກາບ ແລະເວົ້າກັບພວກເຂົາ ແລ້ວນຳພວກເຂົາມາທີ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ເຂົ້າມາໃນຫ້ອງລະບຽງຫ້ອງຫນຶ່ງ, ແລະເຊີນໃຫ້ພວກເຂົາດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງນຳຢາອາຊານີຢາລູກຊາຍເຢເຣມີຢາ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຮາບາຊີນີຢາ ແລະພີ່ນ້ອງຂອງລາວ, ແລະລູກຊາຍຂອງລາວທັງຫມົດ, ແລະເຊື້ອສາຍເຣກາບທັງຫມົດ.
|
||
\v 4 ຂ້ານ້ອຍນຳພວກເຂົາມາຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ມາໃນຫ້ອງລະບຽງຂອງລູກຊາຍຂອງຮານັນ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍອິກດາລີຢາ, ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ. ຊຶ່ງຢູ່ໃກ້ກັບຫ້ອງຂອງພວກຜູ້ນຳ, ຊຶ່ງຢູ່ເຫນືອຫ້ອງຂອງມາອາເສຢາລູກຊາຍຊານລູມ, ຜູ້ເບິ່ງແຍງປະຕູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍກໍວາງໂຖເຫລົ້າອະງຸ່ນກັບຈອກຫລາຍຫນ່ວຍໄວ້ຕໍ່ຫນ້າບັນດາລູກຊາຍແຫ່ງເຊື້ອສາຍເຣກາບ ແລະໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, “ເຊີນດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ.”
|
||
\v 6 ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຕອບວ່າ, “ພວກເຮົາຈະບໍ່ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ເພາະໂຢນາດາບ, ລູກຊາຍເຣກາບ, ຜູ້ເປັນບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາບັນຊາພວກເຮົາວ່າ, ‘ຢ່າດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ທັງຕົວພວກເຈົ້າ ແລະລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າ, ເປັນນິດ.
|
||
\v 7 ຢ່າສ້າງເຮືອນໃດໆເລີຍ, ຢ່າຫວ່ານເມັດພືດ, ຫລືຢ່າປູກສວນອະງຸ່ນໃດໆເລີຍເຊັ່ນກັນ; ນີ້ບໍ່ແມ່ນສຳລັບພວກເຈົ້າ. ແຕ່ພວກເຈົ້າຈົ່ງຢູ່ອາໄສໃນເຕັ້ນຕະຫລອດຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະມີຊີວິດຍືນຍາວໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພວກເຈົ້າກຳລັງອາໄສຢູ່ໃນຖານະຄົນຕ່າງດ້າວທັງຫລາຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພວກເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງໂຢນາດາບລູກຊາຍເຣກາບ, ຜູ້ເປັນບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາ, ໃນສິ່ງທັງປວງຊຶ່ງເພິ່ນໄດ້ບັນຊາພວກເຮົາ, ຄືບໍ່ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຮົາ, ທັງຕົວເຮົາ, ເມຍ, ລູກຊາຍ, ແລະລູກສາວຂອງເຮົາ.
|
||
\v 9 ພວກເຮົາຈະບໍ່ສ້າງເຮືອນທັງຫລາຍເພື່ອຈະອາໄສຢູ່, ແລະຈະມີສວນອະງຸ່ນ, ຫລືທົ່ງນາ, ຫລືເມັດພືດໃນຄອບຄອງຂອງພວກເຮົາ.
|
||
\v 10 ພວກເຮົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເຕັ້ນທັງຫລາຍ ແລະໄດ້ເຊື່ອຟັງ ແລະເຮັດທຸກສິ່ງຊຶ່ງໂຢນາດາບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາໄດ້ບັນຊາເຮົາໄວ້.
|
||
\v 11 ແຕ່ເມື່ອເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຍົກມາຕໍ່ສູ້ກັບແຜ່ນດິນນີ້, ເຮົາເວົ້າວ່າ, ‘ມາແມ, ໃຫ້ເຮົາໄປຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອຫລົບຫນີຈາກກອງທັບຄົນເຄນເດຍ ແລະກອງທັບຄົນອາຣາມຽນ.’ ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວພຣະທັມແຫ່ງພຣະຢາເວຈຶ່ງມາເຖິງເຢເຣມີຢາວ່າ,
|
||
\v 13 “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ຈົ່ງໄປແລະບອກບັນດາຜູ້ຊາຍຂອງຢູດາ ແລະບອກຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, “ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຮັບຄຳສັ່ງສອນ ແລະ ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາບໍ? —ນີ້ເປັນການປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 14 ຄຳບັນຊາທັງຫລາຍຊຶ່ງໂຢນາດາບລູກຊາຍເຣກາບໃຫ້ໄວ້ແກ່ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຕົນ ເພີ່ນສັ່ງວ່າບໍ່ໃຫ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນນັ້ນ. ພວກເຂົາກໍໄດ້ຮັກສາໄວ້ຈົນຮອດທຸກມື້ນີ້. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຊື່ອຟັງຄຳບັນຊາແຫ່ງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ. ແຕ່ສຳລັບເຮົາ, ເຮົາເອງໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ແຕ່ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍກໍບໍ່ໄດ້ຟັງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຮົາໄດ້ສົ່ງບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ, ຄືຜູ້ປະກາດພຣະທັມມາຫາພວກເຈົ້າ. ເຮົາສົ່ງພວກເຂົາມາຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ ກ່າວວ່າ, ‘ໃຫ້ພວກເຈົ້າທຸກຄົນຈົ່ງຖອຍຫລັງກັບຈາກທາງຊົ່ວຂອງຕົນ ແລະເຮັດສິ່ງດີທັງຫລາຍ; ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດໄປຕິດສອຍຫ້ອຍຕາມພະອື່ນໆ ແລະນະມັດສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ. ແຕ່, ໃຫ້ກັບມາຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ປະທານແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະ ບັນພະບູລຸດທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.’ ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຫງ່ຽງຫູຟັງ ຫລືສົນໃຈເຮົາເລີຍ.
|
||
\v 16 ເພາະເຊື້ອສາຍທັງຫລາຍຂອງໂຢນາດາບລູກຊາຍຂອງເຣກາບໄດ້ເຮັດຕາມຄຳບັນຊາ ຊຶ່ງບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາໄດ້ສັ່ງໄວ້, ແຕ່ຊົນຊາດນີ້ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງເຮົາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເຫດສະນັ້ນ ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະນຳຄວາມຮ້າຍທັງຫມົດຊຶ່ງເຮົາປະກາດໄວ້ມາເຫນືອຢູດາ ແລະບັນດາຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ໄພພິບັດທັງຫມົດທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ຟັງ; ເຮົາໄດ້ເອີ້ນພວກເຂົາ, ແຕ່ເຂົາບໍ່ຂານຕອບ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຢເຣມີຢາໄດ້ເວົ້າກັບເຊື້ອສາຍເຣກາບວ່າ, “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ພວກເຈົ້າໄດ້ເຊື່ອຟັງຄຳບັນຊາຂອງໂຢນາດາບ ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະຖືຮັກສາຂໍ້ບັງຄັບຂອງເພິ່ນທັງຫມົດເຫລົ່ານັ້ນ—ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເພິ່ນບັນຊາພວກເຈົ້າ—
|
||
\v 19 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຈະມີບາງຄົນສືບເຊື້ອສາຍຈາກໂຢນາດາບລູກຊາຍເຣກາບ ທີ່ຈະບົວລະບັດເຮົາຢູ່ເປັນນິດ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 36
|
||
\cl ບົດທີ 36
|
||
\p
|
||
\v 1 ມັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປີທີສີ່ແຫ່ງລາຊະການເຢໂຮຢາກີມ ລາຊະໂອລົດຂອງໂຢສີຢາ ກະສັດຢູດາ, ທີ່ພຣະຢາເວຊົງກ່າວຕໍ່ເຢເຣມີຢາວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງນຳເອົາເຈ້ຍມ້ວນຫນຶ່ງມາສຳລັບຕົວເຈົ້າເອງ ແລະໃຫ້ຂຽນຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ກ່ຽວກັບອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາ, ແລະຊົນຊາດທັງປວງ. ຈົ່ງເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບອກພວກເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ຄາວໂຢສີຢາ ເປັນກະສັດຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.
|
||
\v 3 ບາງທີເມື່ອປະຊາຊົນຢູດາໄດ້ຍິນເລື່ອງການທຳລາຍທີ່ເຮົາຕັ້ງໃຈຈະນຳມາຍັງພວກເຂົານັ້ນ. ພວກເຂົາທຸກຄົນອາດຫລີກຫນີຈາກທາງຊົ່ວຮ້າຍເສຍ, ແລ້ວເຮົາກໍຈະໃຫ້ອະໄພບາບ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍແກ່ພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວເຢເຣມີຢາຈຶ່ງໄດ້ເອີ້ນບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາ ແລະບາຣຸກຂຽນທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງບອກຜ່ານເຢເຣມີຢາລົງໃນເຈ້ຍນັ້ນ.
|
||
\v 5 ຕໍ່ຈາກນັ້ນເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກບາຣຸກວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຢູ່ໃນຄຸກ ແລະ ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 6 ສະນັ້ນ ເຈົ້າຕ້ອງເຂົ້າໄປ ແລະຈົ່ງອ່ານຫນັງສືມ້ວນ ທີ່ທ່ານໄດ້ຂຽນຕາມຄຳບອກຂອງຂ້ານ້ອຍ. ໃນວັນຂອງການຖືສິນອົດອາຫານ, ເຈົ້າຈົ່ງອ່ານພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫມົດຟັງ, ແລະພ້ອມທັງເມືອງຕ່າງໆຂອງພວກຢູດາ ຜູ້ທີ່ໄດ້ມາຈາກເມືອງຕ່າງໆ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຍິນທຸກສິ່ງ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບອກຂ້ານ້ອຍ. ຈົ່ງປະກາດພຣະທັມເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ພວກເຂົາຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບາງເທື່ອພວກເຂົາອາດຈະອ້ອນວອນຕໍ່ພຣະຢາເວ. ບາງເທື່ອແຕ່ລະຄົນຈະຫັນຫນີຈາກທາງຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ, ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມໂມໂຫຮ້າຍ ແລະພຣະພິໂລດຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຂົ່ມຂູ່ປະຊາຊົນນີ້ຮຸນແຮງຫລາຍ.”
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາ ຈຶ່ງເຮັດຕາມເຢເຣມີຢາບອກ. ຄືລາວໄດ້ອ່ານພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວດ້ວຍສຽງດັງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ສິ່ງນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນເດືອນທີເກົ້າຂອງປີທີຫ້າ ແຫ່ງລາຊະການເຢໂຮຢາກີມລາຊະໂອລົດຂອງໂຢສີຢາ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ຊຶ່ງປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະທີ່ມາຈາກຫົວເມືອງຕ່າງ ຂອງຢູດາ ໄດ້ຈັດພິທີຖືສິນອົດອາຫານຂຶ້ນເພື່ອຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 10 ບາຣຸກໄດ້ອ່ານຖ້ອຍຄຳຂອງເຢເຣມີຢາໃນຫນັງສືມ້ວນ ດ້ວຍສຽງດັງ ທີ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ໃນຫ້ອງຂອງເກມາຣີຢາລູກຊາຍຂອງຊາຟານ ຜູ້ເປັນລາຊະເລຂາ ຢູ່ທີ່ພະລາຊະສຳນັກຊັ້ນເທິງ, ທາງເຂົ້າປະຕູໃຫຍ່ຂອງພຣະວິຫານ. ລາວໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ຍິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ບັດນີ້ເມື່ອມີກາຢາລູກຊາຍຂອງເກມາຣີຢາ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຊາຟານ ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວໃນຫນັງສືມ້ວນແລ້ວ.
|
||
\v 12 ລາວກໍໄປຍັງພະລາຊະວັງທີ່ຫ້ອງຂອງລາຊະເລຂາ. ເບິ່ງແມ, ພວກເຈົ້ານາຍຫລາຍຫມົດນັ່ງປະຊຸມຢູ່ທີ່ນັ້ນຄື: ເອລີຊາມາ ຜູ້ເປັນລາຊະເລຂາ, ເດລາຢາ ລູກຊາຍຂອງເຊມາຢາ, ເອນນາທານ ລູກຊາຍຂອງອັກໂບ, ເກມາຣີຢາຊາຟານ, ເຊເດກີຢາ ລູກຊາຍຂອງຮານານີຢາ, ແລະພວກເຈົ້ານາຍທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວມີກາຢາກໍໄດ້ລາຍງານຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ຕົນໄດ້ຍິນໃຫ້ພວກເຂົາຟັງ. ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນທີ່ບາຣຸກໄດ້ອ່ານດ້ວຍສຽງດັງເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຍິນ.
|
||
\v 14 ດັ້ງນັ້ນພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ໃຊ້ເຢຮູດີລູກຊາຍຂອງເນທານີອາ ລູກຂອງເຊເລມີຢາ ລູກຊາຍກູຊີ, ໄປບອກໃຫ້ບາຣຸກ, “ຈົ່ງນຳເອົາຫນັງສືມ້ວນໃນມືຂອງເຈົ້າ, ທີ່ເຈົ້າໄດ້ອ່ານໃຫ້ປະຊາຊົນຟັງນັ້ນມາ.” ດັ່ງນັ້ນບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາ ຈຶ່ງໄດ້ຖືຫນັງສືມ້ວນໃນມືຂອງລາວ ແລະໄປຫາພວກເຈົ້ານາຍທັງຫມົດ.
|
||
\v 15 ແລ້ວພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ເວົ້າກັບບາຣຸກ ວ່າ, “ເຊີນນັ່ງລົງ ແລະ ອ່ານຫນັງສືມ້ວນນັ້ນໃຫ້ພວກເຮົາຟັງເບິ່ງດຸ.” ດັ່ງນັ້ນບາຣຸກຈຶ່ງອ່ານໃຫ້ພວກເຂົາຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດນັ້ນ, ແຕ່ລະຄົນກໍຫລຽວເບິ່ງຫນ້າກັນດ້ວຍຄວາມຢ້ານ ແລະເວົ້າຕໍ່ບາຣຸກວ່າ, “ພວກເຮົາຕ້ອງລາຍງານເລື່ອງນີ້ໃຫ້ກະສັດຊົງຊາບຢ່າງແນ່ນອນ.”
|
||
\v 17 ຕໍ່ມາພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ຖາມບາຣຸກວ່າ, “ຈົ່ງບອກພວກເຮົາວ່າ ເຈົ້າຂຽນຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດນີ້ໂດຍຂຽນຕາມຄຳບອກຂອງເຢເຣມີຢາບໍ?”
|
||
\v 18 ບາຣຸກໄດ້ຕອບວ່າ, “ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງບັນທຶກໄວ້ໃນເຈ້ຍມ້ວນດ້ວຍນ້ຳມຶກ.”
|
||
\v 19 ແລ້ວພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ບອກບາຣຸກວ່າ, “ເຈົ້າກັບເຢເຣມີຢາຕ້ອງໄປລີ້ຢູ່ສາກ່ອນ ຢ່າໃຫ້ໃຜຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າລີ້ຢູ່ທີ່ໃດ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ມ້ຽນຫນັງສືມ້ວນນັ້ນໄວ້ໃນຫ້ອງຂອງເອລີຊາມາຜູ້ເປັນລາຊະເລຂາ ແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນພະລາຊະສຳນັກ ແລະພວກເຂົາກໍໄດ້ກາບທູນຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດນັ້ນຕໍ່ກະສັດ.
|
||
\v 21 ແລ້ວກະສັດໄດ້ຊົງສັ່ງໃຫ້ເຢຮູດີໄປເອົາຫນັງສືມ້ວນນັ້ນມາ ລາວຈຶ່ງໄປເອົາມາຈາກຫ້ອງຂອງເອລີຊາມາ ແລ້ວໄດ້ອ່ານຖວາຍກະສັດ ກັບພວກເຈົ້ານາຍທັງຫມົດທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງ.
|
||
\v 22 ເວລານັ້ນກະສັດກຳລັງປະທັບຢູ່ໃນພະລາຊະວັງ ເປັນລະດູຫນາວໃນເດືອນທີເກົ້າ, ແລະຊົງນັ່ງຝີງໄຟຈາກເຕົາທີ່ລຸກຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ສິ່ງນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອເຢຮູດີໄດ້ອ່ານສຸດສາມສີ່ຕອນ, ກະສັດກໍຊົງເອົາມີດນ້ອຍຕັດອອກ ແລ້ວໂຍນຖິ້ມໃສ່ໄຟ ຊົງເຮັດດັ່ງນີ້ຈົນຫນັງສືມ້ວນນັ້ນ ຖືກເຜົາໄຟຫມົດ.
|
||
\v 24 ເຖິງປານນັ້ນກະສັດ ກັບຂ້າລາຊະການຜູ້ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ກໍບໍ່ໄດ້ຢ້ານກົວ, ຫລືສະແດງອາການເສຍໃຈຢ່າງໃດເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເອນນາທານ, ເດລາຢາ, ແລະເກມາຣີຢາໄດ້ທູນຂໍກະສັດບໍ່ໃຫ້ກະສັດເຜົາຫນັງສືມ້ວນ, ແຕ່ພະອົງກໍບໍ່ຊົງຟັງພວກເຂົາ.
|
||
\v 26 ແລ້ວກະສັດຊົງສັ່ງໃຫ້ພວກເຈົ້າຊາຍເຢຣາເມເອນ, ພ້ອມດ້ວຍເສຣາຢາລູກຊາຍອັດຊະຣີເອນ, ແລະເຊເລມີຢາລູກຊາຍອັບເດເອນ ໄປຈັບເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ກັບບາຣຸກສະຫມຽນຂອງເພິ່ນ, ແຕ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຊື່ອງຄົນທັງສອງນີ້ໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແລ້ວຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເຢເຣມີຢາ ຫລັງຈາກທີ່ກະສັດຊົງເຜົາຫນັງສືມ້ວນ ແລະ ຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ບາຣຸກໄດ້ຂຽນຕາມຄຳບອກຂອງເຢເຣມີຢາແລ້ວ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 28 "ຈົ່ງກັບໄປ, ເອົາຫນັງສືມ້ວນອີກມ້ວນຫນຶ່ງມາສຳລັບຕົວເຈົ້າເອງ, ແລະຈົ່ງຂຽນຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ມີຢູ່ໃນຫນັງສືມ້ວນສະບັບກ່ອນນັ້ນໄວ້ອີກ, ທີ່ກະສັດເຢໂຮຢາກີມໄດ້ຊົງເຜົາໄຟເສຍນັ້ນ.
|
||
\v 29 ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງກ່າວສິ່ງນີ້ກັບ ກະສັດເຢໂຮຢາກີມວ່າ, “ພະອົງໄດ້ເຜົາຫນັງສືມ້ວນ ແລະໄດ້ຖາມຂ້ານ້ອຍວ່າ “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຂຽນຄຳວ່າ, ‘ກະສັດບາບີໂລນຈະມາທຳລາຍປະເທດນີ້ຢ່າງແນ່ນອນ, ເພາະພຣະອົງຈະຂ້າມະນຸດແລະສັດໃນແຜ່ນດິນນັ້ນເສຍ?’””
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເພາະສະນັ້ນແຫລະ ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວກ່ຽວກັບເຢໂຮຢາກິມກະສັດແຫ່ງຢູດາວ່າ: “ຈະບໍ່ໄດ້ເປັນກະສັດຂອງພະອົງທີ່ຈະປະທັບເທີງບັນລັງຂອງດາວິດ. ສຳລັບພະອົງເອງ, ສົບຂອງພະອົງຕາກແດດໄວ້ໃນກາງເວັນ ແລະ ຕາກນ້ຳຫມອກໃນຕອນກາງຄືນ.
|
||
\v 31 ເພາະພຣະຢາເວຈະລົງໂທດພະອົງ, ແລະເຊື້ອສາຍຂອງພະອົງ, ແລະພວກຂ້າລາຊະການຂອງພະອົງ, ຊາວເຢຣູຊາເລັມ, ແລະຊາວຢູດາທັງຫມົດ ພຣະຢາເວຈະນຳໄພພິບັດທັງຫລາຍ ທີ່ເຮົາໄດ້ເຕືອນພວກເຈົ້າ, ແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມໃສ່ໃຈ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາໄດ້ເອົາເຈ້ຍອີກມ້ວນຫນຶ່ງມອບໃຫ້ບາຣຸກລູກຊາຍຂອງເກມາຣີຢາ ສະຫມຽນຂອງຕົນ. ບາຣຸກຈຶ່ງໄດ້ຂຽນຕາມຄຳບອກຂອງເຢເຣມີຢາລົງໃສ່ເຈ້ຍມ້ວນນັ້ນ ຄືຖ້ອຍຄຳທີ່ມີຢູ່ໃນຫນັງສືມ້ວນສະບັບທີ່ກະສັດເຢໂຮຢາກີມເຜົາໄຟນັ້ນທັງຫມົດ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເຢເຣມີຢາໄດ້ເພີ່ມຕື່ມຫລາຍຄຳທີ່ຄືກັນລົງດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 37
|
||
\cl ບົດທີ 37
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ ເຊເດກີຢາພະລາຊະໂອລົດຂອງໂຢສີຢາ ເປັນກະສັດແທນເຢໂຮຢາກິນພະລາຊະໂອລົດຂອງເຢໂຮຢາກີມ. ເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງເຊເດກີຢາເປັນກະສັດຂອງຢູດາ.
|
||
\v 2 ແຕ່ເຊເດກີຢາເອງ ພ້ອມທັງຂ້າລາຊະການຂອງເພິ່ນ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫລາຍ ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະຄຳທີ່ພຣະຢາເວຊົງປະກາດຜ່ານທາງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນກະສັດເຊເດກີຢາ, ຊົງໃຊ້ເຢຮູການລູກຊາຍເຊເລມີຢາ, ແລະ ເຊຟານີຢາລູກຊາຍຂອງມາອາເສຢາປະໂລຫິດ ສົ່ງຂ່າວສານໄປຫາເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ. ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າຕໍ່ເຢເຣມີຢາວ່າ, “ຂໍໃຫ້ອ້ອນວອນໃນນາມຂອງພວກເຮົາ ຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາແດ່”
|
||
\v 4 ຕອນນີ້ເພິ່ນຍັງໄປຫາມາສູ່ກັບປະຊາຊົນໄດ້ຢ່າງເສລີ, ເພາະຍັງບໍ່ທັນຖືກຄຸມຂັງຄຸກ.
|
||
\v 5 ກອງທັບຂອງກະສັດຟາຣາໂອໄດ້ເຄື່ອນອອກຈາກເອຢິບ, ເມື່ອຊາວເຄຍເດນຜູ້ຊຶ່ງກຳລັງໂຈມຕີນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຢູ່ໄດ້ຮູ້ຂ່າວກ່ຽວກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍນັ້ນ ແລະກໍໄດ້ຖອຍທັບໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວພຣະທັມຂອງຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວຕໍ່ເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 7 “ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອັນ, ກ່າວວ່າ: ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈະບອກກັບກະສັດຢູດາ, ຜູ້ຊຶ່ງໃຊ້ພວກເຈົ້າມາປຶກສາກັບເຮົານັ້ນວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ກອງທັບຂອງກະສັດຟາຣາໂອ, ທີ່ເຄື່ອນອອກມາຊ່ວຍພວກເຈົ້ານັ້ນ. ກຳລັງຈະກັບຄືນເອຢິບ, ບ້ານເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 8 ແລ້ວເຄຍເດນຈະກັບມາ. ພວກເຂົາຈະໂຈມຕີເມືອງນີ້, ແລ້ວຈະຍຶດເອົາເມືອງໄດ້, ແລະ ເຜົາຖິ້ມເສຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຮົາພຣະຢາເວເຕືອນພວກເຈົ້າວ່າ: ຢ່າຫລອກລວງຕົນເອງ ໂດຍຄິດວ່າ, ‘ແນ່ທີດຽວ ເຄຍເດນຈະຖອຍຫນີອອກໄປຈາກພວກເຮົາ’ ເພາະພວກເຂົາທັງ¬ຫລາຍຈະບໍ່ຖອຍອອກໄປ.
|
||
\v 10 ເຖິງແມ່ນພວກເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ກອງທັບທັງຫມົດຂອງຊາວເຄຍເດນທີ່ກຳລັງຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຈົ້າພ່າຍແພ້ໄປ ຈົນຍັງເຫລືອແຕ່ຄົນທີ່ບາດເຈັບນອນຢູ່ໃນຕູບຜ້າເຕັ້ນເທົ່ານັ້ນ ຄົນເຫລົ່ານີ້ກໍຈະລຸກຂຶ້ນ ແລະເຜົາເມືອງນີ້ຖິ້ມເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນເມື່ອກອງທັບບາເຄຍເດນໄດ້ຖອຍອອກຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄປ ເພາະວ່າກອງທັບຂອງກະສັດຟາຣາໂອກຳລັງເຂົ້າມາໃກ້,
|
||
\v 12 ແລ້ວເຢເຣມີຢາພວມອອກຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງດິນແດນເບັນຢາມິນ. ເພື່ອຮັບເອົາສ່ວນແບ່ງຂອງຕົນຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນຂອງເພີ່ນ.
|
||
\v 13 ຂະນະທີ່ເພິ່ນມາເຖິງປະຕູເບັນຢາມິນ. ກໍມີທະຫານຄົນຫນຶ່ງຊື່ອີຣີຢາ ລູກຊາຍເຊເລມີຢາ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຮານານີຢາ ໄດ້ຈັບເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະໄດ້ເວົ້າຂູ່ວ່າ, “ເຈົ້າກຳລັງຫນີໄປຫາຊາວເຄນເດນແມ່ນບໍ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເຢເຣມີຢາໄດ້ຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຫນີໄປຫາຊາວເຄຍເດນ.” ແຕ່ອີຣີຢາບໍ່ເຊື່ອລາວ. ເພີ່ນຈຶ່ງຈັບເຢເຣມີຢາ ແລະ ໄດ້ນຳເຂົາໄປຫາພວກເຈົ້ານາຍ.
|
||
\v 15 ພວກເຈົ້ານາຍກໍຄຽດແຄ້ນເຢເຣມີຢາ. ພວກເຂົາໄດ້ຂ້ຽນຕີເຢເຣມີຢາ ແລະ ຂັງເຂົາໄວ້ໃນເຮືອນຂອງໂຢນາທານ ຜູ້ເປັນລາຊະເລຂາ ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ປ່ຽນໃຫ້ເປັນຄຸກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາຖືກເຂົາຂັງໄວ້ໃນຫ້ອງໃຕ້ດິນ, ເພິ່ນໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາຫລາຍວັນ.
|
||
\v 17 ກະສັດເຊເດກີຢາໄດ້ໃຊ້ໃຫ້ຄົນໄປນຳເອົາຕົວມາທີ່ພຣະຣາດຊະວັງ. ໃນວັງຂອງພະອົງເອງ, ກະສັດໄດ້ຊົງສອບຖາມເຢເຣມີຢາເປັນການສ່ວນຕົວວ່າ, “ມີຖ້ອຍຄຳຫຍັງແດ່ທີ່ພຣະຢາເວຊົງບອກ?” ເຢເຣມີຢາໄດ້ເວົ້າຕອບວ່າ: “ມີຢູ່ ຂ້ານ້ອຍ” ພະອົງຈະຖືກມອບໄວ້ໃນກຳມືຂອງກະສັດບາບີໂລນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແລ້ວເຢເຣມີຢາໄດ້ທູນກະສັດເຊເດກີຢາອີກວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດຜິດຫຍັງແດ່ຕໍ່ສູ້ພະອົງ, ຕໍ່ສູ້ຂ້າລາຊະການຂອງພະອົງ, ຫລືຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນນີ້ບໍ ພະອົງຈຶ່ງໄດ້ຈັບຂ້ານ້ອຍຂັງໄວ້ໃນຄຸກ?
|
||
\v 19 ພວກປະກາດພຣະທັມທີ່ໄດ້ບອກພະອົງວ່າ, ຜູ້ທີ່ບອກວ່າກະສັດບາບີໂລນຈະບໍ່ມາໂຈມຕີພະອົງ ຫລືໂຈມຕີປະເທດນີ້ນັ້ນຢູ່ໃສ?
|
||
\v 20 ແຕ່ບັດນີ້ຂ້າແດ່ກະສັດ, ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂໍພະອົງຊົງຟັງ! ແລະເຮັດຕາມຂ້ານ້ອຍເວົ້ານີ້ທ້ອນ. ຄືຢ່າສົ່ງຂ້ານ້ອຍຄືນໄປເຮືອນຂອງໂຢນາທານ ຜູ້ເປັນລາຊະເລຂາຂອງພະອົງ, ຢ້ານວ່າຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ດ້ວຍເຫດນີ້ ກະສັດເຊເດກີຢາ ຈຶ່ງມີຄຳສັ່ງໃຫ້ກັກຂັງເຢເຣມີຢາໄວ້ໃນກາງເດີ່ນພະລາຊະວັງບໍລິເວນທະຫານຮັກສາພະອົງ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເພິ່ນໄດ້ຮັບເຂົ້າຈີ່ມື້ລະກ້ອນຈາກຜູ້ເຮັດເຂົ້າຈີ່, ໄດ້ຮັບທຸກມື້ຈົນວ່າເຂົ້າຈີ່ໃນເມືອງນັ້ນຫມົດໄປ. ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາໄດ້ຄ້າງຢູ່ໃນບໍລິເວນທະຫານຮັກສາພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 38
|
||
\cl ບົດທີ 38
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຊຟາຕີຢາລູກຊາຍມັດຕານ ເກດາລີຢາລູກຊາຍປັດຊູ ຢູການລູກຊາຍເຊເລມີຢາ ແລະປັດຊູລູກຊາຍມັນກີຢາ ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳທີ່ເຢເຣມີຢາບອກປະຊາຊົນຄື. ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກວ່າ,
|
||
\v 2 “ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ: ຜູ້ໃດຢູ່ໃນເມືອງຈະຕ້ອງຕາຍຍ້ອນເສິກສົງຄາມ, ຫລືຍ້ອນການອຶດຢາກ, ແລະໂລກໄພໄຂ້ເຈັບ, ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດອອກໄປຍອມຈຳນົນຕໍ່ຊາວເຄນເດຍຈະມີຊີວິດ, ລາວຈະພົ້ນໄພມີຊີວິດຢູ່ໄດ້.”
|
||
\v 3 ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກພວກເຂົາດ້ວຍວ່າ, “ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ: ເມືອງນີ້ຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງກອງທັບຂອງກະສັດບາບີໂລນ ແລະພະອົງຈະຊົງຍຶດໄວ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ເວົ້າກະສັດວ່າ, “ຄົນຜູ້ນີ້ຈະຕ້ອງຖືກໂທດເຖິງຕາຍ, ເພາະວ່າລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ທະຫານໃນເມືອງນີ້ເສຍກຳລັງໃຈລົງ, ທັງມືຂອງປະຊາຊົນທັງຫມົດເຫມືອນກັນ. ລາວໄດ້ປະກາດຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ເພາະວ່າຄົນຜູ້ນີ້ບໍ່ໄດ້ຄິດຫາຫວັດດີພາບແກ່ຊົນຊາດນີ້, ແຕ່ຫາຄວາມທຸກຍາກລຳບາກມາໃສ່ພວກເຂົາ.”
|
||
\v 5 ແລ້ວກະສັດເຊເດກີຢາຊົງກ່າວວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ຢູ່ໃນມືຂອງພວກເຈົ້າແລ້ວ ເພາະບໍ່ມີກະສັດໃດສາມາດຕໍ່ຕ້ານພວກທ່ານໄດ້ດອກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວພວກເຈົ້ານາຍຈຶ່ງຈັບເຢເຣມີຢາ ແລະຜູກເຊືອກຢ່ອນລົງສ້າງຂີ້ຕົມ ມັນກີຢາ, ຂອງພວກເຈົ້າຊາຍ. ທີ່ເດີ່ນພະລາຊະວັງເຂດຂອງພວກທະຫານຮັກສາພຣະອົງ. ພວກເຂົາໄດ້ຫຍ່ອນເຢເຣມີຢາລົງໄປດ້ວຍເຊືອກ. ໃນທີ່ຂັງນໍ້ານັ້ນບໍ່ມີນ້ຳ ມີແຕ່ຂີ້ຕົມ, ແລະເຢເຣມີຢາກໍໄດ້ຫລົ່ມລົງໄປໃນຕົມນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບັດນີ້ເອເບັດເມເລັກຊາວເອທີໂອເປຍ ທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ໃນພະລາຊະວັງ. ເພີ່ນໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າພວກເຂົາຈັບເຢເຣມີຢາຢ່ອນລົງໃນສ້າງ. ລາວກໍອອກຈາກພະລາຊະວັງໄປເວົ້າກະສັດທີ່ກຳລັງປະທັບຢູ່ທີ່ປະຕູເບັນຢາມິນ.
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນເອເບັດເມເລັກກໍໄດ້ອອກໄປຈາກວັງຂອງກະສັດ ແລະ ໄດ້ທູນກະສັດ. ເຂົາໄດ້ທູນວ່າ,
|
||
\v 9 “ຂ້າແດ່ກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ຄົນພວກນີ້ໄດ້ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍທຸກຢ່າງຕໍ່ເຢເຣມີຢາ ຄືພວກເຂົາໄດ້ຈັບເພິ່ນຂັງໄວ້ໃນສ້າງ ເພື່ອໃຫ້ເພິ່ນອຶດຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ເພາະວ່າໃນເມືອງນີ້ບໍ່ມີອາຫານເຫລືອຢູ່ອີກເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວເມື່ອກະສັດຊົງຊາບດັ່ງນັ້ນ ກໍຊົງສັ່ງໃຫ້ເອເບັດເມເລັກຊາວ ຄູດ. ພະອົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງນຳເອົາຄົນສາມສິບຄົນຈາກທີ່ນັ້ນ ແລະ ໄປດຶງເຢເຣມີຢາຂຶ້ນມາຈາກສ້າງກ່ອນທີ່ເພິ່ນຈະຕາຍ.”
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນ ເອເບັດເມເລັກຈຶ່ງໄດ້ພາຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປຍັງວັງຂອງກະສັດ, ໄປທີ່ຫ້ອງເກັບເຄື່ອງທີ່ຊັ້່ນລຸ່ມຂອງພະລາຊະວັງ. ຈາກນັ້ນເພີ່ນໄດ້ເອົາເສື້ອຜ້າທີ່ຂາດ ແລະເກົ່າ ແລ້ວຢ່ອນລົງ ດ້ວຍເຊືອກຫລາຍເສັ້ນໃຫ້ເຢເຣມີຢາໃນທີ່ຂັງນ້ຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເອເບັດເມເລັກບອກເຢເຣມີຢາວ່າ, “ທ່ານຈົ່ງເອົາຜ້າຂາດນີ້ຮອງຂີ້ແຮ້ຂອງທ່ານ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເຊືອກຂາດ” ດັ່ງນັ້ນ ເຢເຣມີຢາກໍໄດ້ເຮັດຕາມ.
|
||
\v 13 ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ດຶງເຊືອກເອົາເພິ່ນຂຶ້ນມາຈາກສ້າງ ແລະໃຫ້ຢູ່ໃນເດີ່ນພະລາຊະວັງນັ້ນຕໍ່ໄປ. ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາກໍໄດ້ຄ້າງຢູ່ໃນເດີ່ນທະຫານຮັກສາພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວກະສັດເຊເດກີຢາໄດ້ຊົງຮັບສັ່ງໃຫ້ເອົາເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຂົ້າເຝົ້າພະອົງ, ຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າວິຫານປ່ອງທີສາມ. ກະສັດໄດ້ເວົ້າກັບເຢເຣມີຢາວ່າ, “ເຮົາຈະຖາມພວກເຈົ້າຈັກຂໍ້ຫນຶ່ງ ຂໍຢ່າປິດບັງສິ່ງໃດໄວ້ຈາກເຮົາເລີຍ.”
|
||
\v 15 ເຢເຣມີຢາໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຖ້າຂ້ານ້ອຍເວົ້າຄວາມຈິງ, ພະອົງກໍຈະລົງໂທດຂ້ານ້ອຍເຖິງຕາຍ? ແຕ່ຖ້າຖວາຍຄຳປຶກສາ, ພະອົງກໍຈະບໍ່ຮັບຟັງຂ້ານ້ອຍ.”
|
||
\v 16 ແຕ່ກະສັດເຊເດກີຢາຈຶ່ງຊົງສາບານຕໍ່ເຢເຣມີຢາເປັນການລັບວ່າ, “ພຣະຢາເວຜູ້ຊົງປະທານຊີວິດໃຫ້ເຮົາຊົງພຣະຊົນຢູ່ສັນໃດ, ເຮົາຈະບໍ່ລົງໂທດພວກເຈົ້າເຖິງຕາຍ ຫລືມອບພວກເຈົ້າໄວ້ໃນກຳມືຂອງຄົນທີ່ຢາກຈະຂ້າເຈົ້າສັນນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາໄດ້ທູນເຊເດກີຢາວ່າ, “ພຣະຢາເວຜູ້ມີອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້: ຖ້າພະອົງຊົງຍອມອອກໄປຫາພວກເຈົ້ານາຍຂອງກະສັດບາບີໂລນແລ້ວ ຊີວິດຂອງພະອົງຈະຊົງປອດໄພ ແລະເມືອງນີ້ກໍຈະບໍ່ຖືກເຜົາພິນາດ ພະອົງກັບພະລາຊະວົງຂອງພະອົງຈະມີຊີວິດຢູ່ໄດ້.
|
||
\v 18 ແຕ່ຖ້າບໍ່ຊົງຍອມມອບຕົວແກ່ພວກຂ້າຣາຊະການຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລ້ວເມືອງນີ້ຈະຕ້ອງຖືກຍຶດເອົາໄວ້ໃນມືຂອງຄົນເຄນເດຍ. ພວກເຂົາຈະເຜົາມັນໃຫ້ພິນາດ ສ່ວນພະອົງກໍຈະບໍ່ສາມາດຫນີຈາກເງື້ອມມືຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແຕ່ກະສັດເຊເດກີຢາຊົງຕອບວ່າ, “ແຕ່ເຮົາຢ້ານຊາວຢູດາພວກທີ່ລັກຫນີໄປຫາຊາວເຄນເດຍ, ເພາະວ່າເຮົາອາດຈະຖືກມອບເຮົາໃຫ້ແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ເພາະພວກເຂົາກໍຈະທໍລະມານເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຢເຣມີຢາໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ພວກເຂົາຈະບໍ່ມອບພະອົງໄວ້ດອກ. ຂໍໃຫ້ພະອົງຊົງເຊື່ອຟັງພຣະດຳລັດຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ຂ້ານ້ອຍກຳລັງທູນພະອົງນັ້ນ, ແລ້ວທຸກ ສິ່ງກໍຈະເປັນໄປດ້ວຍດີສຳລັບພະອົງ, ທັງຊີວິດຂອງພະອົງກໍຈະປອດໄພ.
|
||
\v 21 ແຕ່ຖ້າບໍ່ຍອມມອບຕົວ, ພະອົງຈະປະສົບຄວາມລຳບາກ ຕາມນິມິດທີ່ພຣະຢາເວຊົງສະແດງຕໍ່ຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເບິ່ງເທາະ! ຜູ້ຍິງທຸກຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນພະລາຊະວັງ, ຂອງກະສັດຢູດາ, ຈະຖືກນຳອອກໄປມອບໃຫ້ພວກເຈົ້ານາຍຂອງກະສັດບາບີໂລນ. ພວກຜູ້ຍິງເຫລົ່ານີ້ຈະກ່າວໃນຂະນະທີ່ໄປວ່າ, ‘ພະອົງໄດ້ຊົງຖືກຫລອກຫລວງໂດຍສະຫາຍຜູ້ສະຫນິດຂອງພະອົງ; ພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍພະອົງແລ້ວ. ພະບາດທັງສອງຂອງພະອົງກໍຈົມລົງຂີ້ຕົມ, ແລະບັນດາພະສະຫາຍກໍຫລີກຫນີຈາກພະອົງໄປ.’
|
||
\v 23 ເພາະບັນດາມະເຫສີ ແລະລູກທັງຫລາຍຂອງພະອົງຈະຖືກນຳໄປມອບໃຫ້ຊາວເຄນເດຍ, ແລະພະອົງເອງກໍຈະບໍ່ລອດພົ້ນໄປຈາກມືຂອງພວກເຂົາ. ພະອົງຈະຖືກກະສັດບາບີໂລນຈັບໄດ້, ແລະເມືອງນີ້ກໍຈະຖືກເຜົາພິນາດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ແລ້ວເຊເດກີຢາຊົງຕອບເຢເຣມີຢາວ່າ, “ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດຮູ້ຈັກເລື່ອງທີ່ເຈົ້າເວົ້າມານີ້, ແລ້ວເຈົ້າຈະມີຊີວິດ.
|
||
\v 25 ຖ້າພວກເຈົ້ານາຍຮູ້ວ່າ ເຮົາໄດ້ພົບກັບເຈົ້າ, ແລະຖ້າພວກເຂົາຈະມາຫາເຈົ້າກ່າວວ່າ, ‘ຈົ່ງບອກເຮົາມາວ່າເຈົ້າໄດ້ເວົ້າອັນໃດກັບກະສັດ ແລະຢ່າປິດບັງພວກເຮົາເລີຍ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຈະຂ້າເຈົ້າ.’
|
||
\v 26 ແລ້ວຈົ່ງບອກວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຂໍຮ້ອງຕໍ່ກະສັດບໍ່ໃຫ້ສົ່ງເຮົາກັບໄປທີ່ເຮືອນຂອງໂຢນາທານ ເພື່ອໃຫ້ຕາຍເສຍທີ່ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຕໍ່ມາ ມີພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ມາຫາເຢເຣມີຢາ ແລະຖາມເພິ່ນ, ດັ່ງນັ້ນເພິ່ນກໍບອກພວກເຂົາຕາມທີ່ກະສັດຊົງສັ່ງ. ແລ້ວພວກເຂົາກໍບໍ່ຊັກຖາມຫຍັງອີກຕໍ່ໄປ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ມີໃຜໄດ້ຍິນການສົນທະນາກັນລະຫວ່າງເຢເຣມີຢາ ແລະກະສັດ.
|
||
\v 28 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາຈຶ່ງຄ້າງຢູ່ໃນເດີ່ນພະລາຊະວັງ ຈົນຮອດມື້ທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແຕກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 39
|
||
\cl ບົດທີ 39
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນປີທີເກົ້າ ແລະ ເດືອນທີສິບແຫ່ງລາຊະການເຊເດກີຢາ ກະສັດຢູດາ, ເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດບາບີໂລໄດ້ຍົກທັບມາຕີນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ໄດ້ລ້ອມໄວ້.
|
||
\v 2 ຕໍ່ມາໃນປີທີສິບເອັດ ແລະເດືອນສີ່ ແຫ່ງລາຊະການເຊເດກີຢາ, ໃນວັນທີເກົ້າຂອງເດືອນ, ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມກໍແຕກ.
|
||
\v 3 ແລ້ວເມື່ອບັນດາພວກເຈົ້ານາຍຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ຂອງກະສັດບາບີໂລນທັງຫມົດໄດ້ມາ ແລະ ນັ່ງທີ່ປະຕູກາງເມືອງຄື: ເນການຊາເຣັດເຊ, ສຳກາເນໂບ, ແລະສາເສກີມ, ແລະພວກຂ້າຣາຊະການຊັ້ນສູງຄົນອື່ນ. ເນການຊາເຣັດເຊຜູ້ເປັນຜູ້ນຳຂອງພວກເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍ ແລະທີ່ເຫລືອທັງຫມົດເປັນພວກຂ້າຣາຊະການຂອງກກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອເຊເດກີຢາ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ແລະທະຫານທັງຫມົດຂອງພະອົງໄດ້ເຫັນເຫດການດັ່ງນີ້, ກໍພາກັນຫນີອອກ. ພວກເຂົາໄດ້ອອກຈາກເມືອງໃນເວລາກາງຄືນທາງພະລາຊະອຸທະຍານ, ອອກຜ່ານໄປທາງປະຕູລະຫວ່າງກຳແພງທັງສອງ. ກະສັດໄດ້ມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງ ອາຣາບາ.
|
||
\v 5 ແຕ່ກອງທັບຂອງຄົນເຄນເດຍໄດ້ໄລ່ຕິດຕາມທັນ ແລະໄດ້ຈັບເຊເດກີຢາຢູ່ໃນທົ່ງພຽງຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກ. ແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ຈັບພະອົງໄວ້ ແລະນຳເອົາໄປມອບໃຫ້ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ທີ່ເມືອງຣິບລາໃນດິນແດນຮຳມາດ, ຢູ່ທີ່ນັ້ນກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ລົງໂທດພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຕັດສິນປະຫານຊີວິດພວກລູກຊາຍຂອງເຊເດກີຢາ ຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາເຊເດກີຢາເອງຢູ່ທີ່ເມືອງຣິບລາ. ພະອົງໄດ້ຕັດສິນປະຫານຊີວິດພວກເຈົ້ານາຍຂອງຢູດາດ້ວຍ.
|
||
\v 7 ແລ້ວພະອົງຊົງຄວັດຫນ່ວຍຕາຂອງເຊເດກີຢາອອກ ແລະເອົາໂສ້ທອງແດງຜູກເພິ່ນໄວ້ ເພື່ອຈະນຳໄປນະຄອນບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວທະຫານຊາວເຄນເດຍໄດ້ເຜົາພະລາຊະວັງ ແລະ ບ້ານເຮືອນຂອງປະຊາຊົນ ພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍກຳແພງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຖິ້ມ.
|
||
\v 9 ແລ້ວເນບູຊາຣາດານ ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ໄດ້ຈັບປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນເມືອງເປັນຊະເລີຍ ນີ້ຮ່ວມທັງຄົນທີ່ຫນີເຂົ້າມາມອບຕົວຕໍ່ຄົນເຄນເດຍ ແລະ ປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່ທີ່ຄົງຄ້າງຢູ່ໃນເມືອງ.
|
||
\v 10 ແຕ່ເນບູຊາຣາດານບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ໄດ້ປະແຕ່ຄົນທຸກຍາກທີ່ສຸດ ທີ່ບໍ່ມີໄຮ່ນາໄວ້ໃນປະເທດຢູດາ. ເພີ່ນໄດ້ມອບສວນອະງຸ່ນແລະໄຮ່ນາໃຫ້ພວກເຂົາໃນວັນດຽວກັນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ໄດ້ຊົງບັນຊາກ່ຽວກັບເຢເຣມີຢາ ໃຫ້ເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ. ໄດ້ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 12 “ຈົ່ງແຕ່ງຄົນໄປຮັບເອົາຕົວລາວມາ ແລະ ເບິ່ງແຍງລາວໃຫ້ດີ. ຢ່າທຳຮ້າຍລາວ. ແຕ່ຈົ່ງຊົດຊ່ວຍລາວຕາມທີ່ລາວຕ້ອງການ.”
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນ ເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ, ພ້ອມດ້ວຍພວກເຈົ້ານາຍຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ສອງຄົນ, ຄືເນບູຊັດບານ ແລະ ເນການຊາເຣັດເຊ ແລະພວກເຈົ້ານາຍທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງບາບີໂລນ ໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາອອກໄປ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາຈຶ່ງໃຊ້ຄົນໄປຮັບເອົາເຢເຣມີຢາມາຈາກເດີ່ນພະລາຊະວັງເຂດທະຫານຮັກສາພະອົງ ພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ມອບເຢເຣມີຢາໄວ້ໃຕ້ການເບິ່ງແຍງຂອງເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຊາຟານ, ໃຫ້ນຳເຂົາໄປບ້ານ, ດ້ວຍເຫດນີ້ ເຢເຣມີຢາຈຶ່ງໄດ້ຢູ່ນຳປະຊາຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບັດນີ້ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຍັງເຢເຣມີຢາ ຂະນະທີ່ເພິ່ນຖືກຂັງຢູ່ໃນບໍລິເວນທະຫານຮັກສາພະອົງ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 16 “ຈົ່ງໄປບອກເອເບັດເມເລັກຄົນເອທີໂອເປຍວ່າ, ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາທີ່ມີຢູ່ຕໍ່ນະຄອນນີ້ສຳເລັດໃນທາງຮ້າຍ ບໍ່ແມ່ນທາງດີ ແລະ ຈະສຳເລັດຕໍ່ຫນ້າພວກເຈົ້າໃນມື້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແຕ່ເຮົາຈະຊ່ວຍກູ້ພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນໃນມື້ນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແລະເຂົາຈະບໍ່ມອບພວກເຈົ້າໄວ້ໃນມືຂອງຄົນທີ່ພວກເຈົ້າຢ້ານກົວ.
|
||
\v 18 ເພາະເຮົາຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນແນ່ນອນ. ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ລົ້ມລົງດ້ວຍດາບ, ເຈົ້າຈະມີຊີວິດລອດ ເພາະເຈົ້າໄດ້ໄວ້ວາງໃຈໃນເຮົາ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 40
|
||
\cl ບົດທີ 40
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວເຖິງເຢເຣມີຢາ ຫລັງຈາກທີ່ເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງໄດ້ປ່ອຍເພິ່ນທີ່ຣາມາ. ເມື່ອລາວຈັບເພິ່ນໃສ່ໂສ້ມາພ້ອມກັບບັນດາຊະເລີຍຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຢູດາ ຜູ້ທີ່ຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍຍັງບາບີໂລນ.
|
||
\v 2 ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ໄດ້ນຳເຢເຣມີຢາມາ ແລະເວົ້າກັບເພິ່ນວ່າ, “ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຊົງປະກາດຄວາມຮ້າຍນີ້ຕໍ່ສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ເປັນໄປ. ພຣະອົງຊົງກະທຳຕາມທີ່ພຣະອົງກ່າວໄວ້ແລ້ວ, ເນື່ອງຈາກພວກທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງ ສິ່ງນີ້ຈຶ່ງໄດ້ເປັນມາເຫນືອພວກທ່ານ.
|
||
\v 4 ເບິ່ງແມ, ມື້ນີ້ຂ້ານ້ອຍປ່ອຍທ່ານຈາກໂສ້ທີ່ມືຂອງທ່ານ. ແຕ່ຖ້າທ່ານຍິນດີທີ່ຈະມາຍັງນະຄອນບາບີໂລນກັບຂ້ານ້ອຍ, ກໍຈົ່ງມາເຖີດ, ຂ້ານ້ອຍຈະເບິ່ງແຍງທ່ານໃຫ້ດີ. ແຕ່ຖ້າທ່ານບໍ່ເຫັນພ້ອມທີ່ຈະມາຍັງນະຄອນບາບີໂລນກັບຂ້ານ້ອຍ, ກໍຢ່າມາ. ເບິ່ງແມ, ແຜ່ນດິນທັງຫມົດນີ້ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທ່ານ, ທ່ານຈະໄປທີ່ໃດກໍໄດ້ຕາມແຕ່ທ່ານເຫັນດີເຫັນງາມທີ່ຈະໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຂະນະເມື່ອເຢເຣມີຢາຍັງບໍ່ໄປເທື່ອ, ເນບູຊາຣາດານໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງກັບໄປຫາເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຊາຟານ ຜູ້ຊຶ່ງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບບັນດາຫົວເມືອງຕ່າງໆ ຂອງຢູດາ. ຈົ່ງຢູ່ກັບລາວທ່າມກາງປະຊາຊົນ ຫລື ຈະໄປບ່ອນໃດທີ່ທ່ານເຫັນດີຈະໄປກໍໄດ້.” ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງຈຶ່ງສັ່ງອະນຸມັດສະບຽງ, ແລະໃຫ້ຂອງຂວັນແກ່ເຢເຣມີຢາ ແລ້ວກໍປ່ອຍເພິ່ນໄປ.
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນເຢເຣມີຢາກໍໄປຫາເກດາລີຢາ ລູກຊາຍອາຮີກາມ, ທີ່ມິດຊະປາ. ເພີ່ນໄດ້ອາໄສຢູ່ກັບລາວທ່າມກາງປະຊາຊົນ ຊຶ່ງເຫລືອຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເມື່ອບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານໃນທົ່ງນາຄື—ພວກເຂົາ ແລະຄົນຂອງພວກເຂົາ—ໄດ້ຍິນວ່າກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມໃຫ້ເປັນຜູ້ວ່າລາຊະການໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ມອບຊາຍ, ຍິງ, ແລະພວກເດັກນ້ອຍໆ ຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຈົນທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນ, ຊຶ່ງບໍ່ໄດ້ຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍຍັງບາບີໂລນ.
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍໄປຫາເກດາລີຢາ ທີ່ມິດຊະປາ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ແກ່ ອິດຊະມາເອນ ລູກຊາຍເນທານີອາ; ໂຢຮານານ ແລະໂຢນາທານ, ລູກຊາຍກາເຣອາ; ເສຣາຢາ, ລູກຊາຍຕັນຮູເມັດ ບັນດາລູກຊາຍຂອງເອຟາຍຊາວເນໂຕຟາ ເຢຊານີຢາລູກຊາຍຊາວມາອາກາ—ທັງພວກເຂົາ ແລະ ຄົນຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເກດາລີຢາລູກຊາຍຂອງອາຮີກາມ ລູກຊາຍຂອງຊາຟານ ກໍໄດ້ປະຕິຍານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ແລະ ຄົນຂອງເຂົາ, ກ່າວວ່າ, “ຢ່າຢ້ານກົວທີ່ຈະບົວລະບັດຄົນບາບີໂລນ. ຈົ່ງອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ແລະບົວລະບັດກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ແລ້ວທ່ານທັງຫລາຍກໍຈະຢູ່ເຢັນເປັນສຸກ.
|
||
\v 10 ເບິ່ງແມ, ຂ້ານ້ອຍກຳລັງອາໄສຢູ່ທີ່ມິດຊະປາ ເພື່ອຈະບົວລະບັດຄົນເຄນເດຍ ຜູ້ຊຶ່ງຈະມາຫາພວກເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງເກັບນ້ຳອະງຸ່ນ, ຫມາກໄມ້ລະດູຮ້ອນ, ແລະນ້ຳມັນ ແລະເກັບໄວ້ໃນພາຊະນະຕ່າງໆ. ຈົ່ງຢູ່ໃນເມືອງທັງຫລາຍຊຶ່ງທ່ານໄດ້ຍຶດຄອງຢູ່ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລ້ວຄົນຢູດາທັງຫມົດ ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ໂມອາບ, ທ່າມກາງຄົນອຳໂມນ, ແລະ ໃນເອໂດມ, ແລະໃນແຜ່ນດິນອື່ນທັງຫມົດໄດ້ຍິນວ່າກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຖິ້ມຄົນໃຫ້ເຫລືອໄວ້ສ່ວນຫນຶ່ງໃນຢູດາ, ແລະໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຊາຟານໃຫ້ເປັນຜູ້ວ່າລາຊະການເຫນືອພວກເຂົາ.
|
||
\v 12 ແລ້ວພວກຊາວຢິວທັງປວງກໍໄດ້ກັບມາຈາກທຸກທີ່ຊຶ່ງພວກເຂົາຖືກຂັບໄລ່ໃຫ້ໄປຢູ່ນັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ກັບມາຍັງແຜ່ນດິນຢູດາ, ມາຫາເກດາລີຢາ ທີ່ມິດຊະປາ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເກັບນ້ຳອະງຸ່ນ ແລະຫມາກໄມ້ໃນລະດູຮ້ອນໄດ້ເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຝ່າຍໂຢຮານານລູກຊາຍຂອງກາເຣອາ ແລະບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານໃນທົ່ງນາໄດ້ມາຫາເກດາລີຢາທີ່ມິດຊະປາ
|
||
\v 14 ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວແກ່ລາວວ່າ, “ທ່ານຮູ້ຫລືບໍ່ວ່າ ບາອາລິດ ກະສັດຂອງຄົນອຳໂມນໄດ້ສົ່ງໃຫ້ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາມາເອົາຊີວິດຂອງທ່ານ?” ແຕ່ເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມບໍ່ເຊື່ອພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາໄດ້ເວົ້າກັບເກດາລີຢາເປັນການລັບ ທີ່ມິດຊະປາວ່າ, “ຈົ່ງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປຂ້າອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາເສຍ. ຈະບໍ່ມີໃຜສົງໃສຂ້ານ້ອຍ. ເປັນຫຍັງຈະໃຫ້ລາວເອົາຊີວິດຂອງທ່ານ? ເປັນຫຍັງຈຶ່ງອະນຸຍາດຄົນຢູດາທັງຫມົດທີ່ໄດ້ມາຮ່ວມກັນຢູ່ກັບທ່ານແລ້ວຈະກະຈັດກະຈາຍກັນໄປ ແລະທີ່ເຫລືອຢູ່ນີ້ກໍຈະພິນາດ?”
|
||
\v 16 ແຕ່ເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມເວົ້າກັບໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາວ່າ, “ຢ່າເຮັດສິ່ງນີ້ເລີຍ, ເພາະທີ່ທ່ານເວົ້າເຖິງອິດຊະມາເອນນັ້ນເປັນຄວາມບໍ່ຈິງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 41
|
||
\cl ບົດທີ 41
|
||
\p
|
||
\v 1 ແຕ່ມີເຫດການທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນເດືອນທີ່ເຈັດ ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍເອລີຊາມາເຊື້ອພະວົງ, ແລະພວກເຈົ້ານາຍສິບຄົນຂອງກະສັດ ໄດ້ມາຫາເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ ທີ່ມິດຊະປາ. ພວກເຂົາຮັບປະທານອາຫານຢູ່ນຳກັນ ທີ່ມິດຊະປາ.
|
||
\v 2 ແຕ່ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາ ກັບຄົນທັງສິບທີ່ຢູ່ກັບລາວກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນຂ້າເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຊາຟານ, ດ້ວຍດາບ. ອິດຊະມາເອນໄດ້ຂ້າເກດາລີຢາຜູ້ທີ່ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ວ່າລາຊະການທີ່ແຜ່ນດິນ.
|
||
\v 3 ອິດຊະມາເອນໄດ້ຂ້າຊາວຢິວທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ກັບເກດາລີຢາ ທີ່ມິດຊະປາ ແລະພວກທະຫານຊາວເຄນເດຍຊຶ່ງໄດ້ພົບຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຕໍ່ມາອີກສອງມື້ຫລັງຈາກມື້ທີ່ເກດາລີຢາຖືກຂ້າ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜຮູ້ເລື່ອງ.
|
||
\v 5 ມີບາງຄົນທີ່ໄດ້ມາຈາກເມືອງເຊເຄັມ, ຈາກເມືອງຊີໂລ, ແລະ ເມືອງຊາມາເຣຍ—ມີຊາຍປະມານແປດສິບຄົນທີ່ໄດ້ໂກນຫນວດເຄົາ, ໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຂົາຂາດ, ແລະປາດຕົວເອງ—ພ້ອມກັບນຳເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ ແລະ ກຳຍານໃນມືຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອມາຖວາຍທີ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທນີອາມາຈາກມິດຊະປາ ໄດ້ພົບພວກເຂົາ ຂະນະທີ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປ, ຍ່າງມາທັງຮ້ອງໄຫ້ ແລ້ວເຫດການເຫລົ່ານີ້ກໍເກີດຂຶ້ນເມື່ອເຂົາໄດ້ພົບກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ພວກເຂົາທັງກ່າວວ່າ, “ເຊີນເຂົ້າມາຫາເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມເຖີດ.”
|
||
\v 7 ຕໍ່ມາເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າມາໃນເມືອງນັ້ນ, ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາ ທັງຄົນທີ່ຢູ່ກັບລາວກໍໄດ້ຂ້າພວກເຂົາ, ແລະໂຍນລົງໄປໃນບ່ອນຂັງນໍ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແຕ່ໃນພວກນັ້ນມີຢູ່ສິບຄົນນຳກັນທີ່ເວົ້າກັບອິດຊະມາເອນວ່າ, “ຂໍຢ່າຂ້າເຮົາເລີຍ ເພາະເຮົາມີເຄື່ອງມີຄ່າຄື: ເຂົ້າວີດ ແລະ ເຂົ້າບາເລ, ນ້ຳມັນ ແລະນ້ຳເຜິ້ງ ເຊື່ອງໄວ້ໃນທົ່ງນາ.” ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງງົດບໍ່ຂ້າພວກເຂົາກັບພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 9 ບ່ອນຂັງນ້ຳຊຶ່ງອິດຊະມາເອນໂຍນສົບທັງຫລາຍຂອງຜູ້ທີ່ລາວຂ້າຕາຍລົງໄປນັ້ນ, ເປັນຂຸມຂະຫນາດໃຫຍ່ຫລາຍ ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ກະສັດອາຊາ ໄດ້ສ້າງໄວ້ເພື່ອປ້ອງກັນບາອາຊາກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ. ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາກໍໃສ່ຄົນທີ່ຖືກຂ້າໄວ້ຈົນເຕັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຕໍ່ມາ ອິດຊະມາເອນກໍໄດ້ຈັບປະຊາຊົນທັງຫມົດທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນມິດຊະປາໄປເປັນຊະເລີຍ ຄືພວກລາຊະທິດາຂອງກະສັດ ແລະປະຊາຊົນທັງປວງທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນມິດຊະປາ, ຜູ້ທີ່ເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ໄດ້ມອບຫມາຍໃຫ້ແກ່ເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ. ດັ່ງນັ້ນ ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາໄດ້ຈັບພວກເຂົາເປັນຊະເລີຍ ແລະຂ້າມຟາກໄປຫາຄົນອຳໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແຕ່ເມື່ອໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານຊຶ່ງຢູ່ກັບລາວ ໄດ້ຍິນເລື່ອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫລາຍ ຊຶ່ງອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
|
||
\v 12 ພວກເຂົາກໍຈັດເອົາຄົນທັງຫມົດຂອງຕົນໄປ ແລະ ໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາ. ພວກເຂົາປະທະລາວທີ່ສະໃຫຍ່ຊຶ່ງຢູ່ເມືອງກິເບໂອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນເມື່ອປະຊາຊົນທັງປວງຜູ້ຊຶ່ງຢູ່ກັບອິດຊະມາເອນເຫັນໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຫົວຫນ້າກອງທະຫານທີ່ຢູ່ກັບລາວ, ພວກເຂົາກໍປິຕິຍິນດີ.
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນທັງປວງຊຶ່ງອິດຊະມາເອນຈັບເປັນຊະເລີຍຈາກມິດຊະປາ ຈຶ່ງຫັນຫລັງ ແລະກັບໄປ ພວກເຂົາໄປຫາໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແຕ່ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາໄດ້ຫນີລອດພົ້ນຈາກໂຢຮານານ ພ້ອມກັບຊາຍແປດຄົນ. ເຂົາໄດ້ໄປຫາຄົນອຳໂມນ.
|
||
\v 16 ແລ້ວໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານຊຶ່ງຢູ່ກັບລາວ ໄດ້ນຳປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່ທັງຫມົດຈາກມິດຊະປາ ພວກຄົນທີ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຈາກອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາ. ນີ້ເປັນເຫດການຫລັງຈາກທີ່ອິດຊະມາເອນ ໄດ້ຂ້າເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມແລ້ວນັ້ນຄື ທະຫານ, ຜູ້ຍິງ, ເດັກນ້ອຍ, ແລະຊາຍຕອນ ທີ່ຊ່ວຍເຫລືອທີ່ກິເບໂອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຈາກນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ໄປ ແລະພັກຢູ່ຊົ່ວຄາວໃນກິມຮາມ, ທີ່ຢູ່ໃກ້ເບັດເລເຮັມ. ພວກເຂົາຕັ້ງໃຈຈະໄປຍັງເອຢິບ.
|
||
\v 18 ເນື່ອງດ້ວຍຄົນເຄນເດຍ ພວກເຂົາຢ້ານຄົນເຫລົ່ານັ້ນຕັ້ງແຕ່ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາໄດ້ຂ້າເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ, ຜູ້ຊຶ່ງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລປົກຄອງແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 42
|
||
\cl ບົດທີ 42
|
||
\p
|
||
\v 1 ຈາກນັ້ນ ບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານ ແລະໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະເຢຊານີຢາລູກຊາຍໂຮຊາຢາ ແລະປະຊາຊົນທັງປວງຈາກຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດເຖິງຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໄດ້ເຂົ້າມາຫາເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາເວົ້າກັບເພີ່ນວ່າ, “ຂໍໃຫ້ຄຳອ້ອນວອນຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍເປັນທີ່ຍອມຮັບຕໍ່ຫນ້າທ່ານເຖີດ. ຂໍມໃຫ້ທ່ານອະທິຖານ ເພື່ອເຮົາທັງຫລາຍຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ເພື່ອຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ທັງຫມົດ ເພາະພວກເຮົາມີຈຳນວນຫນ້ອຍຄົນຢ່າງທີ່ທ່ານເຫັນ.
|
||
\v 3 ຂໍທູນຖາມພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານສະແດງຫົນທາງແກ່ເຮົາວ່າ ເຮົາຄວນຈະໄປທາງໃດ ແລະຂໍສະແດງສິ່ງທີ່ເຮົາຄວນຈະເຮັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ກ່າວແກ່ເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນທ່ານແລ້ວ. ເບິ່ງແມ, ຂ້ານ້ອຍຈະອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຕາມຄຳຂໍຮ້ອງຂອງທ່ານທັງຫລາຍ. ພຣະຢາເວຈະຊົງຕອບທ່ານປະການໃດ, ຂ້ານ້ອຍຈະບອກແກ່ທ່ານ. ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ປິດບັງສິ່ງໃດໄວ້ຈາກທ່ານເລີຍ.”
|
||
\v 5 ແລ້ວພວກເຂົາເວົ້າກັບເຢເຣມີຢາວ່າ, “ຂໍພຣະຢາເວຈົ່ງເປັນພະຍານທີ່ສັດຈິງ ແລະສັດຊື່ໃນລະຫວ່າງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ, ຖ້າພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ຜູ້ຊົງໃຊ້ທ່ານໃຫ້ບອກພວກຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 6 ບໍ່ວ່າຈະດີຫລືຮ້າຍ, ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍຈະເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ, ຜູ້ຊຶ່ງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍສົ່ງທ່ານໃຫ້ໄປຫານັ້ນ, ເພື່ອເຮົາຈະຢູ່ເຢັນເປັນສຸກ ເມື່ອເຮົາເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງແຫ່ງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເມື່ອຄົບສິບວັນແລ້ວ, ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວກໍມາຍັງເຢເຣມີຢາ.
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ເຢເຣມີຢາຈຶ່ງໃຫ້ໄປຕາມຕົວໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານຜູ້ຢູ່ກັບທ່ານ, ແລະປະຊາຊົນທັງປວງຕັ້ງແຕ່ຄົນນ້ອຍທີ່ສຸດເຖິງຄົນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.
|
||
\v 9 ແລ້ວເພີ່ນໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, “ນີ້ເປັນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ—ຜູ້ຊຶ່ງທ່ານໄດ້ໃຊ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍນຳເອົາຄຳອ້ອນວອນຂອງທ່ານໄປສະເຫນີຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ—ໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ,
|
||
\v 10 ‘ຖ້າພວກເຈົ້າທັງຫລາຍກັບໄປ ແລະອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້, ແລ້ວເຮົາຈະສ້າງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຂຶ້ນ ແລະບໍ່ທຳລາຍລົງ; ເຮົາຈະປູກພວກເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ຖອນພວກເຈົ້າເສຍ, ເພາະເຮົາໄດ້ກັບໃຈຈາກເຫດຮ້າຍຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສົ່ງມາເຫນືອພວກເຈົ້າຫັນກັບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຢ່າຢ້ານກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ຜູ້ຊຶ່ງພວກເຈົ້າກຳລັງຢ້ານກົວຢູ່ນັ້ນ. ຢ່າຢ້ານລາວເລີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະເຮົາຢູ່ກັບພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ເພື່ອຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນ ແລະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງລາວ.
|
||
\v 12 ເພາະເຮົາຈະມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະໃຫ້ຄວາມກະລຸນາແກ່ພວກເຈົ້າ, ແລະເຮົາຈະນຳພວກເຈົ້າກັບໄປຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າທັງຫລາຍເວົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາຈະບໍ່ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້” —ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ຍອມເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 14 ຖ້າພວກເຈົ້າກ່າວວ່າ, ‘ບໍ່ເອົາ, ພວກເຮົາຈະເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ, ບ່ອນທີ່ເຮົາຈະບໍ່ເຫັນສົງຄາມ ຈະບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງເຂົາສັດ ຈະບໍ່ຫິວເຂົ້າຫນົມປັງ ແລະເຮົາທັງຫລາຍຈະອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບັດນີ້ ພວກເຈົ້າຄົນຢູດາທີ່ເຫລືອຢູ່, ຂໍຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ. ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຖ້າພວກເຈົ້າອອກເດີນທາງມຸ່ງຫນ້າໄປເອຢິບແທ້ໆ, ແລະໄປອາໄສໃນບ່ອນນັ້ນ.
|
||
\v 16 ແລ້ວດາບຊຶ່ງພວກເຈົ້າຢ້ານກົວຢູ່ນັ້ນຈະຕາມທັນພວກເຈົ້າບ່ອນນັ້ນໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ. ການກັນດານອາຫານຊຶ່ງພວກເຈົ້າຢ້ານກົວຢູ່ນັ້ນຈະຕິດຕາມພວກເຈົ້າໄປເຖິງເອຢິບ, ແລະພວກເຈົ້າຈະຕາຍໃນບ່ອນນັ້ນ.
|
||
\v 17 ເພາະສະນັ້ນ ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນກັບທຸກຄົນຊຶ່ງມຸ້ງຫນ້າໄປຍັງເອຢິບ ເພື່ອຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນຈະຕາຍເສຍດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ, ຫລືດ້ວຍພະຍາດລະບາດ. ຈະບໍ່ມີຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ ຫລືທີ່ລອດຊີວິດຈາກໄພພິບັດຮ້າຍ ຊຶ່ງເຮົາຈະນຳມາເຫນືອພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາຖອກຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາແລະຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາລົງເຫນືອຊາວເຢຣູຊາເລັມຢ່າງໃດ, ເຮົາຈະຖອກຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາເຫນືອພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຢ່າງນັ້ນ ຖ້າພວກເຈົ້າໄປຍັງເອຢິບ. ພວກເຈົ້າຈະເປັນຄຳສາບແຊ່ງ ເປັນທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ, ເປັນຄຳສາບແຊ່ງ, ແລະເປັນທີ່ນິນທາ, ແລະພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນບ່ອນນີ້ອີກ.’”
|
||
\v 19 ແລ້ວເຢເຣມີຢາໄດ້ກ່າວ່າ, “ພວກຄົນຢູດາທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ເອີຍ—ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເລື່ອງທ່ານແລ້ວວ່າ, ຢ່າໄປຍັງເອຢິບ! ພວກທ່ານຮູ້ຄັກແລ້ວວ່າ ມື້ນີ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕັກເຕືອນພວກທ່ານແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເພາະພວກທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ຫລອກລວງຕົນເອງຢ່າງຮ້າຍແຮງ ເມື່ອພວກທ່ານໄດ້ໃຊ້ຂ້ານ້ອຍໄປຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ແລະກ່າວວ່າ, ‘ຂໍອະທິຖານເພື່ອເຮົາຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາໃຫ້ກັບພວກເຮົາ. ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະກ່າວປະການໃດ, ຂໍບອກແກ່ເຮົາ, ແລະເຮົາຈະເຮັດຕາມ.’
|
||
\v 21 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ປະກາດພຣະທັມນັ້ນແກ່ທ່ານທັງຫລາຍໃນມື້ນີ້ແລ້ວ, ແຕ່ທ່ານບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ຫລືສິ່ງໃດທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາບອກທ່ານ.
|
||
\v 22 ເພາະສະນັ້ນ ບັດນີ້ ພວກທ່ານຈົ່ງຮູ້ສາວ່າ ທ່ານທັງຫລາຍຈະຕາຍດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ ໃນສະຖານທີ່ຊຶ່ງທ່ານທັງຫລາຍປາດຖະຫນາຈະໄປອາໄສຢູ່.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 43
|
||
\cl ບົດທີ 43
|
||
\p
|
||
\v 1 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອເຢເຣມີຢາໄດ້ສຳເລັດການປະກາດຖ້ອຍຄຳທັງປວງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ ເຖິງປະຊາຊົນ ຊຶ່ງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາໄດ້ຊົງໃຊ້ທ່ານໃຫ້ໄປເວົ້າພຣະທັມທັງຫມົດນີ້ກັບພວກເຂົາ.
|
||
\v 2 ອາຊາຣີຢາລູກຊາຍໂຮຊາຢາ ແລະໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຜູ້ຊາຍທີ່ຈອງຫອງໄດ້ເວົ້າກັບເຢເຣມີຢາວ່າ, “ທ່ານເວົ້າຂີ້ຕົວະ. ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ທ່ານໃຫ້ມາເວົ້າວ່າ, ‘ຢ່າໄປເອຢິບເພື່ອຈະອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.’
|
||
\v 3 ເພາະບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາໄດ້ຍົວະເຍົ້າທ່ານໃຫ້ຂັດຂວາງພວກເຮົາ ເພື່ອຈະມອບເຮົາໄວ້ໃນມືຂອງຄົນເຄນເດຍ, ເພາະທ່ານເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຮົາຕາຍ ແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາໄປເປັນຊະເລີຍໃນບາບີໂລນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານ, ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວເລື່ອງທີ່ຈະອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຢູດາ.
|
||
\v 5 ແຕ່ໂຢຮານານລູກຊາຍກາເຣອາ ແລະບັນດາຜູ້ຫົວຫນ້າຂອງກອງທະຫານກໍໄດ້ພາຄົນຢູດາທຸກຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ທັງຫມົດ ຄືຜູ້ທີ່ໄດ້ກັບມາຈາກບັນດາປະຊາຊາດທີ່ພວກເຂົາຖືກຂັບໄລ່ໃຫ້ໄປຢູ່ນັ້ນ ໄດ້ກັບມາຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຢູດາ.
|
||
\v 6 ພວກຜູ້ຊາຍ, ຜູ້ຍິງ ເດັກນ້ອຍ, ບັນດາລູກສາວ, ແລະທຸກຄົນຊຶ່ງເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ, ໄດ້ເຫລືອໄວ້ໃຫ້ແກ່ເກດາລີຢາລູກຊາຍອາຮີກາມ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຊາຟານ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາໄປນຳ.
|
||
\v 7 ພວກເຂົາໄດ້ມາຍັງແຜ່ນດິນເອຢິບ, ມາເຖິງນະຄອນຕະປັນເຂດ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາຍັງເຢເຣມີຢາໃນນະຄອນຕະປັນເຂດ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 9 “ຈົ່ງຖືກ້ອນຫີນໃຫຍ່ ໄວ້ໃນມືຂອງເຈົ້າ, ແລະເຊື່ອງໄວ້ໃນດິນຫນຽວໃນເຕົາເຜົາດິນຈີ່, ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າໄປສູ່ພະລາຊະວັງຂອງຟາຣາໂອໃນນະຄອນຕະປັນເຂດທ່າມກາງສາຍຕາຂອງຄົນຢູດາ.”
|
||
\v 10 ແລ້ວຈົ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະໃຊ້ແລະນຳເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ. ເຢເຣມີຢາເອີຍ ເຮົາຈະຕັ້ງພະທີ່ນັ່ງຂອງຕົນເຫນືອຫີນເຫລົ່ານີ້, ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຊື່ອງໄວ້. ເນບູກາດເນັດຊາຈະກາງເຕັ້ນຂອງຕົນເຫນືອຫີນເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເມື່ອທ່ານມາເຖິງ ແລະທ່ານຈະໂຈມຕີແຜ່ນດິນເອຢິບ. ຜູ້ໃດທີ່ຖຶກກຳນົດໃຫ້ເຖິງຄວາມຕາຍຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ຄວາມຕາຍ. ຜູ້ໃດຖືກກຳນົດໃຫ້ເປັນຊະເລີຍກໍຈະຖືກມອບໃຫ້ເປັນຊະເລີຍ. ແລະຜູ້ໃດທີ່ຖືກກຳນົດໃຫ້ຖືກດາບກໍຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ດາບ.
|
||
\v 12 ແລ້ວເຮົາຈະກໍ່ໄຟໃນວິຫານຂອງພະເອຢິບ. ເນບູກາດເນັດຊາຈະເຜົາເສຍພວກເຂົາ ແລະຈັບພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ. ລາວຈະປົກຄຸມຕົວເອງດ້ວຍແຜ່ນດິນເອຢິບເຫມືອນກັບຜູ້ລ້ຽງແກະປົກຄຸມຕົວເອງດ້ວຍເສື້ອຄຸມ. ແລະລາວຈະໄປຈາກບ່ອນນັ້ນດ້ວຍໄຊຊະນະ.
|
||
\v 13 ລາວຈະຫັກເສົາສັກສິດແຫ່ງເມືອງເບັດເຊເມັດ ຊຶ່ງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ ແລະຈະເອົາໄຟເຜົາວິຫານຂອງເທບພະເຈົ້າທັງຫລາຍແຫ່ງເອຢິບເສຍ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 44
|
||
\cl ບົດທີ 44
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມທີ່ມາຍັງເຢເຣມີຢາກ່ຽວກັບບັນດາຊາວຢິວທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບທີ່ມິກໂດນ, ທີ່ຕະປັນເຂດ, ທີ່ເມັມຟິດ, ແລະໃນແຜ່ນດິນປັດໂຣດ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຫັນບັນດາເຫດຮ້າຍທີ່ເຮົານຳມາເຫນືອນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະເຫນືອຫົວເມືອງຢູດາທັງຫມົດ. ເບິ່ງແມ, ທຸກມື້ນີ້ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນກໍເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນເລີຍ.
|
||
\v 3 ນີ້ເປັນເພາະຄວາມຊົ່ວຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ ໄດ້ຍົວະເຍົ້າເຮົາໃຫ້ມີຄວາມຮ້າຍ ດ້ວຍການທີ່ພວກເຂົາໄປເຜົາເຄື່ອງຫອມ ແລະບົວລະບັດພະອື່ນ ຊຶ່ງບໍ່ຮູ້ຈັກ ບໍ່ວ່າເຂົາເອງ ຫລື ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ຫລືບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າກໍບໍ່ຮູ້ໄດ້ຮູ້ຈັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ໃຊ້ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາທຸກຄົນ ຄືບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມມາຍັງພວກເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ. ກ່າວວ່າ, ‘ຈົ່ງຢ່າເຮັດສິ່ງອັນຫນ້າກຽດຊັງນີ້ ຊຶ່ງເຮົາກຽດຊັງ.’
|
||
\v 5 ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຟັງ ຫລືຫງ່ຽງຫູຟັງ ຫລືຖອຍຫລັງກັບຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຕົນ ໃນການເຜົາເຄື່ອງຫອມແກ່ພະອື່ນໆ.
|
||
\v 6 ເພາະສະນັ້ນເຮົາຈຶ່ງໄດ້ຖອກຄວາມພິໂລດ ແລະ ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາອອກ ໃຫ້ພຸ່ງຂຶ້ນເປັນໄຟໃນຫົວເມືອງຢູດາ ແລະໃນຖະຫນົນຫົນທາງຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ດັ່ງນັ້ນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນຈຶ່ງໄດ້ກາຍເປັນຊາກຫັກພັງ ແລະ ຮົກຮ້າງຢ່າງທຸກມື້ນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນ ບັດນີ້ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ ແລະ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈຶ່ງເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ແກ່ຈິດໃຈພວກເຈົ້າເອງ? ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຕົວເອງຖືກຕັດອອກໄປຈາກທ່າມກາງຢູດາ—ທັງພວກຜູ້ຊາຍ, ຜູ້ຍິງທັງເດັກ, ແລະເດັກແດງ? ຈົນບໍ່ມີຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໄວ້ແກ່ພວກເຈົ້າເລີຍ.
|
||
\v 8 ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ຍົວະເຍົ້າເຮົາໃຫ້ຮ້າຍ ດ້ວຍມືຂອງພວກເຈົ້າ ດ້ວຍການເຜົາເຄື່ອງຫອມໃຫ້ແກ່ພະອື່ນໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ ບ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າມາຢູ່ນັ້ນ ພວກເຈົ້າໄດ້ໄປທີ່ນັ້ນເພື່ອພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍ, ແລະເປັນທີ່ສາບແຊ່ງ ເປັນທີ່ນິນທາທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພວກເຈົ້າໄດ້ລືມຄວາມຊົ່ວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະການກະທຳຄວາມຊົ່ວຂອງບັນດາກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ບັນດາຄວາມຊົ່ວຂອງນາງສະຫນົມ ແລະມະເຫສີຂອງພວກເຂົາແລ້ວບໍ? ພວກເຈົ້າໄດ້ລືມຄວາມຊົ່ວຂອງພວກເຈົ້າເອງ ແລະຄວາມຊົ່ວຂອງເມຍຂອງພວກເຈົ້າ ຊຶ່ງພວກນາງໄດ້ເຮັດໃນແຜ່ນດິນຢູດາ ແລະຕາມຖະຫນົນຫົນທາງຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແລ້ວບໍ?
|
||
\v 10 ແມ່ນແຕ່ມື້ນີ້, ພວກເຂົາກໍຍັງບໍ່ໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງ ຫລືຢຳເກງພຣະບັນຍັດ ຫລືຕາມກົດເກນຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໃຫ້ມີໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຈົ້າທັງຫລາຍ ແລະຕໍ່ຫນ້າບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ, ຫລືດຳເນີນຕາມພຣະບັນຍັດເຫລົ່ານັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຈຶ່ງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະມຸ່ງຫນ້າຂອງເຮົາຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າໃຫ້ເກີດການຮ້າຍ ແລະຈະຕັດຢູດາອອກເສຍໃຫ້ຫມົດສິ້ນ.
|
||
\v 12 ເພາະເຮົາຈະນຳເອົາປະຊາຊົນຢູດາທີ່ເຫລືອຢູ່ ຜູ້ທີ່ໄດ້ອອກເດີນທາງມຸ່ງຫນ້າໄປແຜ່ນດິນເອຢິບເພື່ອຈະອາໄສຢູ່ນັ້ນ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຖືກຜານດ້ວຍດາບ ແລະ ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ ຕັ້ງແຕ່ຄົນເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດຈົນເຖິງຄົນໃຫຍ່ໂຕທີ່ສຸດ ພວກເຂົາຈະຕາຍດ້ວຍດາບ ແລະດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ. ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຄຳສາບ, ເປັນທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ, ເປັນຄຳສາບແຊ່ງ, ແລະເປັນທີ່ນິນທາ, ແລະ ສິ່ງທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເພາະເຮົາຈະຕ້ອງລົງໂທດຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ ດັ່ງທີ່ເຮົາລົງໂທດນະຄອນເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ, ແລະດ້ວຍພະຍາດລະບາດ.
|
||
\v 14 ຈົນບໍ່ມີຜູ້ລີ້ໄພ ຫລືຜູ້ລອດຊີວິດຂອງຄົນຢູດາທີ່ເຫລືອຢູ່ ຜູ້ຊຶ່ງມາອາໄສໃນແຜ່ນດິນເອຢິບນັ້ນ ຈະກັບໄປຍັງແຜ່ນດິນຢູດາ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາປາດຖະຫນາຈະກັບໄປອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນໃນພວກເຂົາຈະໄດ້ກັບໄປ, ນອກຈາກບາງຄົນຜູ້ທີ່ຈະລົບຫນີພົ້ນໄປຈາກທີ່ນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແລ້ວພວກຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮູ້ວ່າເມຍຂອງຕົນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງຫອມແກ່ພະອື່ນໆ ແລະບັນດາຜູ້ຍິງທີ່ຢືນຢູ່ໃກ້ທີ່ຊຸມນຸມໃຫຍ່ ຄືບັນດາປະຊາຊົນຜູ້ອາໄສໃນປັດໂຣດ ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ ໄດ້ຕອບເຢເຣມີຢາ.
|
||
\v 16 ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ສຳລັບຖ້ອຍຄຳຊຶ່ງທ່ານໄດ້ບອກແກ່ເຮົາໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວນັ້ນ—ພວກເຮົາຈະບໍ່ຟັງທ່ານ.
|
||
\v 17 ເພາະເຮົາຈະເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າໄວ້—ຄືເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພວກເຈົ້າແມ່ແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ ແລະຖອກເຄື່ອງດື່ມຖວາຍແກ່ພະນາງພວກເຈົ້າ ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດ, ບັນພະບູລຸດຂອງເຮົາ, ບັນດາກະສັດ, ແລະພວກເຈົ້ານາຍຂອງເຮົາໄດ້ເຮັດ ໃນຫົວເມືອງຢູດາ ແລະຕາມຖະຫນົນຫົນທາງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ແລ້ວພວກເຮົາຈຶ່ງມີອາຫານບໍລິບູນຢູ່ເຢັນເປັນສຸກ, ປາດສະຈາກການພົບເຫັນເຫດຮ້າຍໃດໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເມື່ອເຮົາງົດການເຜົາເຄື່ອງຫອມແຫ່ງພວກເຈົ້າແມ່ແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ ແລະຖອກເຄື່ອງດື່ມຖວາຍແກ່ພະນາງພວກເຈົ້າ ເຮົາກໍຂັດສົນທຸກຢ່າງ ທັງຖືກຜານດ້ວຍດາບ ແລະດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ.”
|
||
\v 19 ພວກຜູ້ຍິງເຫລົ່ານັ້ນກ່າວວ່າ, “ເມື່ອເຮົາເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພວກເຈົ້າແມ່ແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ ແລະຖອກເຄື່ອງດື່ມຖວາຍແກ່ພະນາງ ເຮົາເຮັດນອກເຫນືອຄວາມເຫັນຊອບຂອງຜົວຂອງເຮົາບໍ ທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດເຂົ້າຫນົມຖວາຍເພື່ອນະມັດສະການພະນາງພວກເຈົ້າ ແລະທີ່ໄດ້ຖອກເຄື່ອງດື່ມຖວາຍແກ່ພະນາງ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວເຢເຣມີຢາໄດ້ຕອບບັນດາປະຊາຊົນ—ທັງພວກຜູ້ຊາຍ ແລະ ຜູ້ຍິງ ແລະປະຊາຊົນທັງປວງຜູ້ໃຫ້ຄຳຕອບແກ່ທ່ານ—ທ່ານໄດ້ປະກາດ ແລະໄດ້ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 21 “ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງຈົດຈຳໄວ້ບເຄື່ອງຫອມທີ່ທ່ານໄດ້ເຜົາຖວາຍໃນຫົວເມືອງຢູດາ ແລະຕາມຖະຫນົນຫົນທາງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມບໍ—ທັງຕົວທ່ານ ແລະບັນພະບູລຸດຂອງທ່ານ, ບັນດາກະສັດ ແລະພວກເຈົ້ານາຍຂອງທ່ານ, ແລະປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ? ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງລະນຶກເຖິງເລື່ອງນີ້; ຊຶ່ງມັນເຂົ້າມາໃນຄວາມຄິດຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວພຣະຢາເວຈະຊົງທົນຕໍ່ການກະທຳອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງທ່ານ ແລະການອັນ ຫນ້າກຽດຊັງຊຶ່ງທ່ານໄດ້ເຮັດນັ້ນຕໍ່ໄປອີກບໍ່ໄຫວແລ້ວ, ເພາະສະນັ້ນແຜ່ນດິນຂອງທ່ານຈຶ່ງໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ; ແລະທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ ແລະເປັນທີ່ສາບແຊ່ງ, ປາດສະຈາກຄົນອາໄສ ດັ່ງທຸກມື້ນີ້;
|
||
\v 23 ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມ ແລະເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ. ແລະບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ. ຫລືດຳເນີນຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ, ຕາມກົດເກນຂອງພຣະອົງ ແລະຕາມພຣະໂອວາດຂອງພຣະອົງ, ຄວາມຮ້າຍນີ້ຈຶ່ງໄດ້ຕົກແກ່ທ່ານ ດັ່ງທຸກມື້ນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ແລ້ວເຢເຣມີຢາໄດ້ກ່າວແກ່ປະຊາຊົນທັງຫມົດ ແລະ ພວກຜູ້ຍິງທັງຫມົດທຸກຄົນວ່າ, “ຄົນຢູດາທຸກຄົນຜູ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບເອີຍ, ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 25 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ຕົວພວກເຈົ້າ ແລະ ເມຍຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຢືນຢັນດ້ວຍປາກຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍເອງ ແລະໄດ້ເຮັດດ້ວຍມືຂອງພວກເຈົ້າຕາມທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາຈະເຮັດຕາມການປະຕິຍານຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ປະຕິຍານໄວ້ແນ່ນອນ ຄືເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພວກເຈົ້າແມ່ແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ ແລະຖອກເຄື່ອງດື່ມຖວາຍແກ່ພະນາງພວກເຈົ້າ.” ບັດນີ້ກໍສຳເລັດຕາມຄຳປະຕິຍານຂອງພວກເຈົ້າແລ້ວ; ໄດ້ເຮັດຕາມການປະຕິຍານນັ້ນແລ້ວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເພາະສະນັ້ນ, ຄົນຢູດາທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບເອີຍ, ຈົ່ງຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ, ກ່າວວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ປະຕິຍານໂດຍນາມອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເຮົາ—ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, ຈະບໍ່ມີປາກຂອງຄົນໃດໃນຢູດາຕະຫລອດທົ່ວແຜ່ນດິນເອຢິບ, ຈະບໍ່ອອກນາມຂອງເຮົາໂດຍກ່າວວ່າ, ‘ອົງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າອົງຊົງພຣະຊົນຢູ່ສັນໃດ.’
|
||
\v 27 ເບິ່ງແມ, ເຮົາຄອຍຖ້າເບິ່ງຢູ່ເພື່ອໃຫ້ເກີດຄວາມຮ້າຍ ແລະບໍ່ແມ່ນຄວາມດີ. ຄົນຢູດາທັງຫມົດຜູ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບຈະຖືກຜານເສຍດ້ວຍດາບ ແລະດ້ວຍການອຶດຫິວອາຫານ ຈົນກວ່າຈະເຖິງທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 28 ແລ້ວບັນດາຜູ້ທີ່ຫນີພົ້ນດາບຈະກັບຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບໄປຍັງແຜ່ນດິນຢູດາ ຈະມີຈຳນວນຫນ້ອຍ. ດັ່ງນັ້ນຄົນຢູດາທີ່ເຫລືອຢູ່ທັງຫມົດຊຶ່ງມາອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ ຈະຮູ້ວ່າຄຳຂອງໃຜຈະການເປັນຈິງ: ຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ ຫລືຖ້ອຍຄຳຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ນີ້ຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນແກ່ພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ—ທີ່ເຮົາຈະລົງໂທດພວກເຈົ້າໃນທີ່ນີ້, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ຄຳຂອງເຮົາຈະຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ຕໍ່ພວກເຈົ້າ ໃຫ້ເກີດຄວາມຮ້າຍຢ່າງແນ່ນອນ.’
|
||
\v 30 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະມອບຟາຣາໂອໂຮຟະຣາກະສັດແຫ່ງເອຢິບໄວ້ໃນມືສັດຕູຂອງລາວ ແລະໃນມືຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງລາວ. ຊຶ່ງເປັນຢ່າງດຽວກັນດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ມອບເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ ໄວ້ໃນມືຂອງເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ຜູ້ຊຶ່ງເປັນສັດຕູຂອງລາວ ແລະຊອກຫາເອົາຊີວິດຂອງລາວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 45
|
||
\cl ບົດທີ 45
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ເປັນຖ້ອຍຄຳຊຶ່ງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມບອກແກ່ບາຣຸກລູກຊາຍເນຣີຢາ. ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອທ່ານໄດ້ຂຽນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ລົງໃນຫນັງສືມ້ວນຕາມຄຳບອກຂອງເຢເຣມີຢາ—ນີ້ເປັນປີທີ່ສີ່ແຫ່ງລາຊະການເຢໂຮຢາກີມ ລາຊະໂອລົດລູກຂອງໂຢສີຢາ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາວ່າ,
|
||
\v 2 “ບາຣຸກເອີຍ, ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວແກ່ທ່ານດັ່ງນີ້ວ່າ:
|
||
\v 3 ພວກເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ‘ບັດນີ້ ວິບັດແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງເພີ່ມຄວາມທຸກເຂົ້າໃສ່ຄວາມເສົ້າໂສກຂອງຂ້ານ້ອຍ. ຂ້ານ້ອຍກໍຫນັກຫນ່ວງດ້ວຍການຮ້ອງຄາງຂອງຕົນເອງ; ຂ້ານ້ອຍບໍ່ປະສົບຄວາມສະຫງົບເລີຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈົ່ງບອກລາວກ່າວວ່າ: ເບິ່ງແມ, ສິ່ງໃດທີ່ເຮົາກໍ່ສ້າງຂຶ້ນ, ເຮົາຈະທຳລາຍລົງ. ສິ່ງໃດທີ່ເຮົາໄດ້ປູກ, ເຮົາກຳລັງຈະຖອນຂຶ້ນ—ຄືແຜ່ນດິນນີ້ທັງຫມົດ.
|
||
\v 5 ແລະພວກເຈົ້າຈະຫາສິ່ງໃຫຍ່ໂຕເພື່ອຕົວເອງບໍ? ຢ່າຫວັງສິ່ງນັ້ນເລີຍ. ເພາະເບິ່ງແມ, ໄພພິບັດກຳລັງມາເຫນືອມະນຸດທັງຫມົດ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ແຕ່ເຮົາຈະໃຫ້ຊີວິດແກ່ເຈົ້າເຫມືອນເປັນຂອງທີ່ຮິບມາໄດ້ຂອງເຈົ້າ ໃນທຸກສະຖານທີ່ທີ່ພວກເຈົ້າຈະໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 46
|
||
\cl ບົດທີ 46
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ເປັນພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວຊຶ່ງມາຍັງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກ່ຽວກັບເລື່ອງບັນດາປະຊາຊາດ.
|
||
\v 2 ເລື່ອງເອຢິບວ່າ: “ກ່ຽວດ້ວຍກອງທັບຂອງຟາຣາໂອເນໂກັ, ກະສັດແຫ່ງເອຢິບ ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ແຄມແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ. ທີ່ເມືອງກາເກມິດ ແລະຊຶ່ງເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ໂຈມຕີແຕກໃນປີທີ່ສີ່ແຫ່ງລາຊະການເຢໂຮຢາກີມ ລາຊະລູກຂອງໂຢສີຢາ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາວ່າ:
|
||
\v 3 “ຈົ່ງຕຽມດັ້ງ ໂລ່ ແລະເຂົ້າສູ່ສົງຄາມ.
|
||
\v 4 ຈົ່ງຜູກອານມ້າ; ພົນມ້າເອີຍ ຈົ່ງຂຶ້ນຂີ່ມ້າເຖີດ, ຈົ່ງສວມຫມວກເຫລັກຂອງພວກເຈົ້າ; ຈົ່ງຂຶ້ນຂີ່ມ້າເຫລົ່ານັ້ນ ແລະຈົ່ງເຂົ້າປະຈຳທີ່ ຈົ່ງຮັດຫນ້າເອິກຂອງພວກເຈົ້າ ຈົ່ງສວມເສື້ອເກາະຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຮົາກຳລັງເຫັນຫຍັງຢູ່ທີ່ນີ້? ພວກເຂົາເຕັມດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະກຳລັງຫັນຫລັງກັບ, ເພາະພວກນັກຮົບຂອງພວກເຂົາຖືກຕີລົ້ມລົງ ແລະໄດ້ປົບຫນີໄປຍັງທີ່ປອດໄພ ແລະພວກເຂົາບໍ່ຫລຽວກັບຫລັງ. ຄວາມຢ້ານກົວຢູ່ທຸກດ້ານ—ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ—
|
||
\v 6 ຄົນໄວກໍຫນີໄປບໍ່ໄດ້ ແລະນັກຮົບກໍຫນີໄປບໍ່ລອດພົ້ນ. ພວກເຂົາຈະສະດຸດ ແລະລົ້ມລົງໃນແດນເຫນືອຂ້າງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແມ່ນໃຜນໍໂຜ່ຂຶ້ນມາເຫມືອນແມ່ນໍ້ານາຍ, ດັ່ງນ້ຳຂອງມັນຊັດຂຶ້ນ ແລະລົງເຫມືອນແມ່ນ້ຳເຫລົ່ານັ້ນ?
|
||
\v 8 ເອຢິບໂຜ່ຂຶ້ນມາເຫມືອນນ້ຳນາຍ ເຫມືອນແມ່ນ້ຳທັງຫລາຍທີ່ຂຶ້ນ ແລະ ລົງ. ເອຢິບກ່າວວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍຈະຂຶ້ນໄປ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະປົກຄອງໂລກ. ຂ້ານ້ອຍຈະທຳລາຍຫົວເມືອງ ແລະຊາວເມືອງນັ້ນເສຍ.
|
||
\v 9 ມ້າທັງຫລາຍເອີຍ, ບຸກຫນ້າໄປເຖີດ. ລົດຮົບທັງຫລາຍເອີຍບຸກເຂົ້າເຖີດ, ຈົ່ງໃຫ້ນັກຮົບອອກໄປ ຄືຄົນກູເຊ ແລະ ຄົນພູດ, ຜູ້ຖືໂລ່ ຄົນລູດີ, ນັກຖື ແລະ ໂກ່ງຄັນທະນູທັງຫລາຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ມື້ນີ້ເປັນວັນແຫ່ງອົງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ, ແລະພຣະອົງຈະຊົງແກ້ແຄ້ນບັນດາສັດຕູຂອງພຣະອົງເອງ. ດາບເຫລົ່ານັ້ນຈະກິນຈົນອິ່ມ. ມັນຈະດື່ມເລືອດຂອງພວກເຂົາຈົນເຕັມຄາບ. ເພາະຈະມີເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາເຮັດການບູຊາໃນແດນເຫນືອຂ້າງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ທິດາພົມມະຈາລີແຫ່ງເອຢິບເອີຍ, ຈົ່ງຂຶ້ນໄປທີ່ກິເລອາດ ແລະໄປເອົາຫວ້ານຢາ. ພວກເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ຢາເປັນຈຳນວນຫລາຍແລ້ວ. ມັນບໍ່ມີປະໂຫຍດທີ່ເຈົ້າຈະເອົາຢາມາໃສ່ໃຫ້ກັບຕົວເຈົ້າ. ບໍ່ມີການຮັກສາໃດໆສຳລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 12 ບັນດາປະຊາຊາດໄດ້ຍິນເຖິງຄວາມອັບອາຍຂອງພວກເຈົ້າ ແລະແຜ່ນດິນກໍເຕັມດ້ວຍສຽງຮ້ອງຂອງພວກເຈົ້າ, ເພາະວ່ານັກຮົບສະດຸດລົ້ມ; ພວກເຂົາໄດ້ລົ້ມລົງນຳກັນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ນີ້ເປັນພຣະທັມຊຶ່ງພຣະຢາເວກ່າວກັບເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເມື່ອເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ມາ ແລະໂຈມຕີແຜ່ນດິນເອຢິບວ່າ:
|
||
\v 14 “ຈົ່ງປະກາດໃນເອຢິບ ແລະ ປ່າວປະກາດໃນມິກໂດນ, ຈົ່ງປະກາດໃນເມັມຟິດ, ແລະຕະປັນ-ເຂດ. ຈົ່ງເຂົ້າປະຈຳທີ່ ແລະຕຽມຕົວເຈົ້າເອງໃຫພ້ອມໄວ້ ແລະຕຽມຕົວພ້ອມ, ເພາະວ່າດາບຈະກິນຢູ່ຮອບຕົວພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເປັນຫຍັງຊາຍທີ່ກ້າຫານຂອງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຊົບຫນ້າລົງພື້ນດິນ? ພວກເຂົາບໍ່ຢືນຫມັ້ນຢູ່, ເພາະວ່າພຣະຢາເວເອງ, ໄດ້ຊົງຍູ້ໃຫ້ລົ້ມລົງ.
|
||
\v 16 ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍສະດຸດ. ພວກເຂົາລົ້ມລົງ ແລະເວົ້າວ່າ, ‘ລຸກຂຶ້ນເຖີດ. ໃຫ້ເຮົາກັບໄປຍັງຊົນຊາດຂອງເຮົາ, ໄປຍັງແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາຖືກຳເນີດ. ເພາະເລື່ອງດາບຂອງຜູ້ບີບບັງຄັບ.’
|
||
\v 17 ພວກເຂົາໄດ້ເອີ້ນ, ‘ຟາຣາໂອ ກະສັດແຫ່ງເອຢິບໄດ້ແຕ່ຮ້ອງສຽງອຶກກະທຶກ ຜູ້ປ່ອຍໃຫ້ໂອກາດຜ່ານໄປ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ ຈະມີຜູ້ຫນຶ່ງມາຢ່າງພູເຂົາຕາໂບ ແລະພູເຂົາກາເມນຢູ່ຂ້າງທະເລສັນນັ້ນ.
|
||
\v 19 ພວກເຈົ້າຜູ້ອາໄສໃນເອຢິບເອີຍ, ຈົ່ງຕຽມເຄື່ອງຂອງສຳລັບຕົວພວກເຈົ້າເພື່ອການຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍ. ເພາະວ່າເມືອງເມັມຟິດຈະກາຍເປັນທີ່ຖິ້ມຮ້າງ ເປັນທີ່ເພພັງ, ປາດສະຈາກຜູ້ອາໄສ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເອຢິບເປັນເຫມືອນງົວສາວໂຕງາມ, ແຕ່ແມງທີ່ຕອດກຳລັງມາຈາກທິດເຫນືອ. ມັນກຳລັງມາເຖິງ.
|
||
\v 21 ພວກທະຫານຮັບຈ້າງທີ່ຢູ່ທ່າມກາງນາງ ກໍເຫມືອນລູກງົວທີ່ໄດ້ຜູກໄວ້, ແຕ່ພວກເຂົາຖອຍຫລັງກັບ ແລະຫນີໄປນຳກັນ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ຕໍ່ຕ້ານເພາະວັນແຫ່ງໄພພິບັດໄດ້ມາເຫນືອພວກເຂົາ, ເປັນເວລາແຫ່ງການລົງໂທດພວກເຂົາ.
|
||
\v 22 ເອຢິບເຮັດສຽງເຫມືອນງູທີ່ກຳລັງເລືອອອກໄປ, ເພາະສັດຕູຂອງນາງຈະຍ່າງຂະບວນເຂົ້າມາດ້ວຍກຳລັງທັບ ແລະມາສູ້ກັບນາງ. ພວກເຂົາກຳລັງມຸ່ງຫນ້າໄປຫານາງ ເຫມືອນຢ່າງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປ້ຳຕົ້ນໄມ້ລົງດ້ວຍຂວານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພວກເຂົາຈະຕັດປ່າຂອງນາງລົງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ —ເຖິງວ່າຈະຫນາທຶບຫລາຍກໍຕາມ. ເພາະພວກສັດຕູຈະມີຈຳນວນຫລາຍກວ່າຝູງຕັກແຕນຈົນນັບບໍ່ຖ້ວນ.
|
||
\v 24 ທິດາຂອງເອຢິບຈະຖືກເຮັດໃຫ້ອັບອາຍ ນາງຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງຊົນຊາດຫນຶ່ງຈາກທິດເຫນືອ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະນຳການລົງໂທດມາເຫນືອເຫລົ່າຝູງຊົນຂອງອາໂມນແຫ່ງເມືອງເທເບດ, ຟາຣາໂອ, ເອຢິບ ແລະບັນດາພະທັງຫລາຍ, ບັນດາຟາຣາໂອກະສັດທັງປວງຂອງນາງ ແລະຄົນທັງຫລາຍທີ່ວາງໃຈໃນລາວ.
|
||
\v 26 ເຮົາຈະມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ໃນມືຂອງເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະພວກຂ້າລາຊະການຂອງເພິ່ນ. ແລ້ວພາຍຫລັງເອຢິບຈຶ່ງຈະມີຄົນອາໄສຢູ່ເຫມືອນສະໄຫມກ່ອນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແຕ່ເຈົ້າ, ຢາໂຄບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາເອີຍ, ຢ່າຢ້ານເລີຍ. ຢ່າຕົກໃຈເລີຍ, ເພາະເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ຈາກທີ່ໄກ, ແລະ ຊ່ວຍເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າຈາກແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຂົາຕົກເປັນຊະເລີຍ. ຢາໂຄບຈະກັບມາ, ແລະມີຄວາມສະຫງົບຄວາມສະບາຍ, ແລະບໍ່ມີຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານກົວ.
|
||
\v 28 ໂອ ຢາໂຄບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາເອີຍ, ຢ່າຢ້ານເລີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະເຮົາຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ, ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ບັນດາປະຊາຊາດທັງຫມົດມາເຖິງທີ່ອະວະສານ ຄືປະຊາຊາດທີ່ເຮົາໄດ້ບັນດານພວກເຈົ້າໃຫ້ໄປຢູ່ນັ້ນ. ແຕ່ສ່ວນພວກເຈົ້າເຮົາຈະບໍ່ທຳລາຍຈົນຫມົດສິ້ນ. ແຕ່ເຮົາຈະຕີສອນພວກເຈົ້າຢ່າງເປັນທຳ ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ພວກເຈົ້າບໍ່ຖືກລົງໂທດເປັນອັນຂາດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 47
|
||
\cl ບົດທີ 47
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ເປັນພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ຊຶ່ງມາຍັງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ກ່ຽວກັບເລື່ອງຟີລິດສະຕີນ. ພຣະທັມນີ້ໄດ້ມາຍັງທ່ານກ່ອນທີ່ຟາຣາໂອຈະໂຈມຕີເມືອງຄາຊາ.
|
||
\v 2 “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ນ້ຳທັງຫລາຍກຳລັງຂຶ້ນມາຈາກທິດເຫນືອ. ນໍ້າເຫລົ່ານັ້ນຈະກາຍເປັນກະແສນ້ຳຖ້ວມ ແລ້ວມັນຈະຖ້ວມແຜ່ນດິນ ແລະສາລະພັດຊຶ່ງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ, ທັງເມືອງທັງຫລາຍ ແລະຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ! ດ້ວຍເຫດນີ້ ທຸກຄົນຈະຮ້ອງໄຫ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ, ແລະຊາວແຜ່ນດິນທຸກຄົນຈະຮ້ອງຄາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງກີບມ້າໂຕແຂງແຮງຂອງລາວໂດດແລ່ນ, ເມື່ອໄດ້ສຽງລົດຮົບຂອງລາວແລ່ນເຂົ້າມາ ແລະສຽງລໍ້ລົດດັ່ງກຶກກ້ອງ, ພວກພໍ່ກໍຈະບໍ່ໄດ້ຖອຍຫລັງກັບມາເບິ່ງລູກທັງຫລາຍຂອງຕົນ ເພາະມືຂອງເຂົາອ່ອນເພຍເຕັມທີແລ້ວ;
|
||
\v 4 ເພາະມື້ທີ່ຈະມາເຖິງ ຊຶ່ງຈະທຳລາຍຟີລິດສະຕີນທັງຫມົດ ຈະຕັດອອກຈາກເມືອງຕີເຣ ແລະເມືອງຊີໂດນ ເພາະພຣະຢາເວຈະຊົງທຳລາຍຄົນຟີລິດສະຕີນ ຄືພວກຄົນທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ຈາກເກາະຄະຟະໂຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຄວາມລາບຄາບເມືອງຄາຊາກໍ. ສ່ວນເມືອງອາຊະກາໂລນ, ຖືກຕັດອອກພ້ອມດ້ວຍຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນພູເຂົາຂອງພວກເຂົາ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ງຽບສະຫງົບ. ເຈົ້າຈະປາດເນື້ອເຖືອຫນັງຂອງພວກເຈົ້າອີກດົນເທົ່າໃດ?
|
||
\v 6 ໂອ, ດາບແຫ່ງພຣະຢາເວ! ອີກດົນປານໃດຈຶ່ງຈະສະຫງົບລົງ? ຈົ່ງສອດເຂົ້າໄວ້ໃນຝັກສາຂອງເຈົ້າເຖີດ! ຈົ່ງຢຸດພັກ ແລະ ຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສາ.
|
||
\v 7 ມັນຈະສະຫງົບໄດ້ຢ່າງໃດບໍ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງໄດ້ບັນຊາເຈົ້າ. ພຣະອົງຊົງໄດ້ເອີ້ນເຈົາໃຫ້ໂຈມຕີເມືອງອາຊະກາໂລນ ແລະ ໂຈມຕີແຜ່ນດິນແຄມທະເລ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 48
|
||
\cl ບົດທີ 48
|
||
\p
|
||
\v 1 ກ່ຽວກັບເລື່ອງໂມອາບ, ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ວິບັດແກ່ເນໂບ, ເພາະເປັນບ່ອນຖືກຖິ້ມຮ້າງ. ກີຣິອາດທາຢິມໄດ້ຖືກຍຶດເປັນຊະເລີຍ ແລະອັບອາຍ. ປ້ອມປາການຂອງເມືອງນັ້ນໄດ້ຖືກທຳລາຍ ແລະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າ.
|
||
\v 2 ບໍ່ມີການສັນເສີນໂມອາບອີກຕໍ່ໄປ. ສັດຕູຂອງພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໃນເມືອງເຮັດຊະໂບນ. ພວກເຂົາໄດ້ຄິດວາງແຜນປອງຮ້າຍຕໍ່ສູ້ເມືອງນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ມາແມ, ແລະໃຫ້ພວກເຮົາຕັດມັນອອກເສຍ ຢ່າໃຫ້ເປັນປະຊາຊາດຫນຶ່ງ. ເມືອງມັດເມັນ ກໍຈະຖືກຕັດລົງຄືກັນ—ດາບຈະໄລ່ຕິດຕາມພວກເຈົ້າໄປ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຟັງແມ! ຈະມີສຽງຮ້ອງມາແຕ່ໂຮໂຣນາຢິມ, ບ່ອນທີ່ມີຊາກຫັກພັງ ແລະການທຳລາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ.
|
||
\v 4 ເມືອງໂມອາບຖືກທຳລາຍເສຍແລ້ວ ໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໄຫ້ຈາກພວກເດັກນ້ອຍຂອງນາງ.
|
||
\v 5 ພວກເຂົາຈະຂຶ້ນໄປຮ້ອງໄຫ້ຢູ່ທາງຂຶ້ນເມືອງລູຮິດ, ເພາະໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໄຫ້ມາຕາມທາງລົງໄປເມືອງໂຮໂຣນາຢິມ, ຍ້ອນການທຳລາຍນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຈົ່ງຫນີເອົາຕົວລອດສາ! ຈົ່ງຮັກສາຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ລອດ ແລະເປັນເຫມືອນພຸ່ມໄມ້ທີ່ຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
\v 7 ເພາະວ່າພວກເຈົ້າໄດ້ວາງໃຈໃນຜົນງານ ແລະ ໃນຊັບສົມບັດຂອງພວກເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ. ແລ້ວພະເຄມົດກໍຈະຕ້ອງຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍເຫມືອນກັນ, ພ້ອມກັບປະໂລຫິດ ແລະພວກເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຜູ້ທຳລາຍຈະມາເຫນືອເມືອງທຸກເມືອງ; ບໍ່ມີເມືອງໃດຈະລອດພົ້ນໄປໄດ້. ພູພຽງຈະຕ້ອງພິນາດ ແລະທົ່ງພຽງຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງກ່າວພຣະຄຳເວົ້າໄວ້.
|
||
\v 9 ຈົ່ງໃຫ້ປີກແກ່ໂມອາບ, ເພາະວ່າມັນຈະບິນໄປຢ່າງແນ່ນອນ. ຫົວເມືອງຂອງມັນຈະກາຍເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ, ບໍ່ມີຄົນອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນເລີຍ.
|
||
\v 10 ຂໍໃຫ້ຄົນກຽດຄ້ານໃນການເຮັດວຽກຂອງພຣະຢາເວຢ່າງຖືກສາບແຊ່ງ! ຂໍໃຫ້ຜູ້ທີ່ກັນບໍ່ໃຫ້ດາບຂອງຕົນເຮັດໃຫ້ຄົນເລືອດຕົກຖືກສາບແຊ່ງ!
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໂມອາບສະບາຍຕັ້ງແຕ່ຫນຸ່ມ. ລາວເປັນເຫມືອນກັບເຫລົ້າອະງຸ່ນທີ່ບໍ່ເຄີຍຖ່າຍເທອອກຈາກພາຊະນະ ນີ້ໄປພາຊະນະນັ້ນ. ລາວບໍ່ເຄີຍຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍ ດັ່ງນັ້ນ ລົດຊາດຈຶ່ງຍັງຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະກິ່ນກໍບໍ່ປ່ຽນແປງ.
|
||
\v 12 ເພາະສະນັ້ນເບິ່ງແມ, ວັນເວລາຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະສົ່ງນັກຖ່າຍເທມາໃຫ້ລາວເພື່ອເຮັດໃຫ້ລາວຖ່າຍເທ ແລະຖອກພາຊະນະຂອງລາວໃຫ້ກ້ຽງ ແລະຕີໄຫຂອງລາວໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວໂມອາບກໍຈະໄດ້ອັບອາຍເພາະພະເຄມົດ ເຫມືອນທີ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໄດ້ອັບອາຍເພາະເບັດເອນ, ອັນເປັນທີ່ວາງໃຈຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 14 ພວກເຈົ້າຈະວ່າຢ່າງໃດໄດ້ວ່າ, ‘ເຮົາເປັນພວກວີລະຊົນ, ທະຫານສຳລັບສົງຄາມ?’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເມືອງໂມອາບຖືກທຳລາຍໃຫ້ເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ ແລະຫົວເມືອງຕ່າງໆຈະຖືກໂຈມຕີ. ເພາະພວກຄົນຫນຸ່ມທີ່ຄັດເລືອກແລ້ວກໍລົງໄປສູ່ການຖືກຂ້າ. ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະມະຫາກະສັດ! ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ຄືພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 16 ໄພພິບັດຂອງໂມອາບຢູ່ໃກ້ແລ້ວ; ຄວາມທຸກໃຈຂອງລາວກໍຫລັ່ງເຂົ້າມາ.
|
||
\v 17 ບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ຮອບລາວ, ຈົ່ງເສຍໃຈນຳເຂົາສາ; ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກຊື່ລາວດ້ວຍ, ຈົ່ງກ່າວວ່າ, ‘ວິບັດ, ແກ່ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຊົງລິດ, ຄືຄະທາອຳນາດອັນຮຸ່ງເຮືອງນັ້ນ, ໄດ້ຫັກເສຍແລ້ວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ທິດາຜູ້ອາໄສໃນເມືອງດີໂບນເອີຍ, ຈົ່ງລົງມາຈາກສະຫງ່າລາສີຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະນັ່ງດ້ວຍຄວາມກະຫາຍ. ເພາະຜູ້ທຳລາຍໂມອາບຈະມາສູ້ກັບພວກເຈົ້າ, ເຂົາຈະທຳລາຍທີ່ກຳບັງເຂັ້ມແຂງຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 19 ຈົ່ງຢືນເຝົ້າຢູ່ຂ້າງທາງ, ຊາວເມືອງອາໂຣເອເອີຍ. ຈົ່ງຖາມຊາຍທີ່ຫນີມາ ແລະຜູ້ຍິງທີ່ລອດພົ້ນມາວ່າ, ‘ເກີດເລື່ອງຫຍັງຂຶ້ນ?’
|
||
\v 20 ໂມອາບຖືກເຮັດໃຫ້ອັບອາຍ, ເພາະມັນແຕກເສຍແລ້ວ. ຮ້ອງຄາງ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ຮ່ຳໄຮຢູ່; ຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ. ຈົ່ງບອກຄົນແຖວແມ່ນ້ຳອາໂນນວ່າ ໂມອາບຖືກທຳລາຍເສຍແລ້ວ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ບັດນີ້ ການລົງໂທດໄດ້ຕົກເຫນືອເຂດພູພຽງ, ເຫນືອໂຮໂລນ, ຢາຊາ ແລະເມຟະອາດ,
|
||
\v 22 ແລະດີໂບນ, ເນໂບ, ແລະເບັດ ດິບລາທາຢິມ,
|
||
\v 23 ແລະກີຣິອາດທາຢິມ, ເບັດກາມູນ, ແລະເບັດເມໂອນ.
|
||
\v 24 ແລະເກຣີໂຢດ ໂບຊະຣາ, ແລະຫົວເມືອງທັງຫມົດຂອງແຜ່ນດິນໂມອາບ—ທັງໄກ ແລະໃກ້.
|
||
\v 25 ເຂົາຂອງໂມອາບຖືກຕັດອອກແລ້ວ ແລະແຂນຂອງມັນກໍຫັກ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ລາວມຶນເມົາ, ຍ້ອນລາວໄດ້ພອງຕົວຂຶ້ນຕໍ່ພຣະຢາເວ. ຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ໂມອາບກິ້ງເກືອກຢູ່ໃນຮາກຂອງຕົນ, ແລະໃຫ້ລາວຖືກເຍາະເຍີ້ຍເປັນທີ່ດູຖູກ.
|
||
\v 27 ເພາະອິດສະຣາເອນໄດ້ກາຍເປັນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍແກ່ພວກເຈົ້າບໍແມ່ນຫລື? ເຈົ້າໄດ້ພົບລາວຢູ່ທ່າມກາງໂຈນບໍ? ເພື່ອໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ແກວ່ງຫົວໃສ່ລາວ ຫລາຍຄັ້ງເທົ່າກັບທີ່ເຈົ້າໄດ້ເວົ້າເຖີງລາວ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຊາວເມືອງໂມອາບເອີຍ ຈົ່ງອອກເສຍຈາກຫົວເມືອງ ແລະ ໄປອາໄສຢູ່ໃນຫີນຜາ, ຈົ່ງເປັນເຫມືອນນົກເຂົາຊຶ່ງເຮັດຮັງຢູ່ຂ້າງປາກຖ້ຳໃນລືບຫີນ.
|
||
\v 29 ເຮົາໄດ້ຍິນເຖິງຄວາມອວດຕົວຂອງໂມອາບ—ຄວາມອວດຕົວ, ຄວາມອວດດີ, ຄວາມຈອງຫອງໃນກຽດສັກສີຂອງລາວ, ແລະຄວາມຖືຕົວຍົກຕົນໃນໃຈຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ—ເຮົາຮູ້ຄຳເວົ້າຫມິ່ນປະຫມາດຂອງລາວ, ທີ່ບໍ່ມີຄ່າອັນໃດເລີຍ ເຊັ່ນດຽວກັບການກະທຳທັງຫລາຍຂອງເຂົາ.
|
||
\v 31 ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະຮ້ອງຄາງເພື່ອໂມອາບ, ແລະເຮົາຈະຮ້ອງໄຫ້ຮ່ຳໄຮເພື່ອໂມອາບທັງຫລາຍ. ເຮົາຈະຄ່ຳຄວນເພື່ອຄົນຂອງກີເຣຮາເຣເສັດ.
|
||
\v 32 ເຄືອອະງຸ່ນແຫ່ງສິບມາເອີຍ, ເຮົາຈະຮ້ອງໄຫ້ເພື່ອພວກເຈົ້າຫລາຍກວ່າເພື່ອຢາເຊ! ກິ່ງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າຍື່ນຂ້າມທະເລຈົນເຖິງທະເລຂອງຢາເຊ. ຜູ້ທຳລາຍໄດ້ໂຈມຕີຫມາກໄມ້ລະດູຮ້ອນ ແລະການເກັບອະງຸ່ນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມຍິນດີ ແລະ ຄວາມຊື່ນບານໄດ້ຖືກກວາດອອກໄປເສຍຈາກສວນໄຮ່ນາ ແລະແຜ່ນດິນຂອງໂມອາບ. ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຫລົ້າອະງຸ່ນຢຸດໄຫລຈາກໄຫອະງຸ່ນ ບໍ່ມີຄົນຢຽບອະງຸ່ນຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ຢຽບອະງຸ່ນດ້ວຍສຽງໂຫ່ຮ້ອງ. ສຽງໂຫ່ຮ້ອງນັ້ນບໍ່ແມ່ນສຽງໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຈາກສຽງຮ້ອງທີ່ເມືອງເຮັດຊະໂບນໄປໄກເຖີງເມືອງເອເລອາເລ, ສຽງຂອງພວກເຂົາໄດ້ຍິນໄປໄກເຖິງເມືອງຢາຮາດ, ຈາກເມືອງໂຊອາໄປໄກເຖິງເມືອງໂຮໂຣນາຢິມ, ເນື່ອງຈາກນ້ຳທັງຫລາຍແຫ່ງນິມຣີມກໍຈະບົກແຫ້ງ ດ້ວຍ.
|
||
\v 35 ເພາະເຮົາຈະນຳອະວະສານມາສູ່ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນໂມອາບ ຜູ້ທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃນແທ່ນບູຊາສູງ ແລະເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພະຂອງລາວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເພາະສະນັ້ນ ໃຈຂອງເຮົາຈະຄ່ຳຄວນເພື່ອໂມອາບເຫມືອນຂຸ່ຍ. ໃຈຂອງເຮົາຈະຄ່ຳຄວນເຫມືອນຂຸ່ຍເພື່ອຄົນເມືອງກີເຣຮາເຣເສັດ. ຊັບສົມບັດທີ່ລາວໄດ້ມາກໍໄດ້ພິນາດ.
|
||
\v 37 ເພາະທຸກຫົວຈະຖືກແຖ ແລະ ທຸກເຄົາຈະຖືກໂກນອອກ. ມີຮອຍປາດແຜຢູ່ເທິງມື, ແລະຈະມີຜ້າກະສອບຢູ່ບັ້ນແອວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ເທິງຫລັງຄາເຮືອນທັງຫມົດຂອງໂມອາບ ແລະຕາມຖະຫນົນຫົນທາງແຫ່ງເມືອງນັ້ນຈະມີແຕ່ສຽງຄ່ຳຄວນທົ່ວໄປ ເພາະເຮົາຕີໂມອາບເຫມືອນກັບເຮົາຕີພາຊະນະທີ່ເຮົາບໍ່ພໍໃຈບໍ່ຕ້ອງການ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 39 ມັນຖືກທຸບໃຫ້ແຕກຢ່າງຮາບຄາບ! ພວກເຂົາຈະຮ້ອງຄາງວ່າ, ‘ໂມອາບແຕກແລ້ວນໍ! ໂມອາບຫັນຫລັງກັບດ້ວຍຄວາມອັບອາຍແລ້ວນໍ! ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ໂມອາບໄດ້ກາຍເປັນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍ ແລະເປັນທີ່ປະຫລາດໃຈແກ່ບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບລາວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ສັດຕູຈະບິນເຈີດລົງມາເຫມືອນນົກອິນຊີັ້, ກາງປີກອອກສູ້ໂມອາບ.
|
||
\v 41 ເມືອງເກຣີໂຢດໄດ້ຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະທີ່ກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງໄດ້ຖືກຍຶດລ້ອມໄວ້. ເພາະໃນໃນມື້ນັ້ນ ຈິດໃຈຂອງບັນດານັກຮົບແຫ່ງໂມອາບກໍຈະເປັນເຫມືອນກັບຈິດໃຈຂອງຜູ້ຍິງຊຶ່ງກຳລັງເຈັບທ້ອງເກີດລູກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ເພາະໂມອາບຈະຖືກທຳລາຍ ແລະບໍ່ເປັນຊົນຊາດຫນຶ່ງອີກຕໍ່ໄປ, ເພາະວ່າລາວພອງຕົວເອງໃຫ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບພຣະຢາເວ.
|
||
\v 43 ຊາວເມືອງໂມອາບເອີຍ, ຄວາມຢ້ານ ແລະຂຸມກັບດັກ ແລະແຮ້ວກຳລັງມາຫາພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 44 ຜູ້ໃດທີ່ຫນີຈາກຄວາມຢ້ານກົວຈະຕົກຂຸມ, ແລະຜູ້ທີ່ປີນອອກມາຈາກຂຸມກໍຈະຕິດກັບ, ເພາະເຮົາຈະນຳສິ່ງເຫລົ່ານີ້ມາເຫນືອໂມອາບ ໃນປີແຫ່ງການລົງໂທດເຂົາ —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ຜູ້ລີ້ໄພໄດ້ໄປຢືນຢູ່ຢ່າງຫມົດແຮງໃນເງົາເມືອງເຮັດຊະໂບນ ເພາະວ່າໄຟຈະອອກມາຈາກເຮັດຊະໂບນ ແປວໄຟຈະອອກມາຈາກທ່າມກາງສີໂຮນ ມັນຈະທຳລາຍດິນແດນຂອງໂມອາບ ແລະຂະຫມ່ອມຂອງບັນດາຄົນແຫ່ງຄວາມວຸ້ນວາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ໂມອາບເອີຍ! ວິບັດແກ່ພວກເຈົ້າ ຊົນຊາດແຫ່ງພະເຄມົດກຳລັງວອດວາຍຢູ່ແລ້ວ, ເພາະບັນດາລູກຊາຍຂອງພວກເຈົ້າຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ ແລະ ລູກສາວຂອງພວກເຈົ້າກໍເຂົ້າເປັນຊະເລີຍ.
|
||
\v 47 ແຕ່ເຮົາຍັງຈະໃຫ້ໂມອາບກັບສູ່ສະພາບເດີມໃນຕໍ່ໄປ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.” ການພິພາກສາໂມອາບກໍຈົບລົງເທົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 49
|
||
\cl ບົດທີ 49
|
||
\p
|
||
\v 1 ກ່ຽວກັບເລື່ອງຄົນອຳໂມນ, ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, “ອິດສະຣາເອນບໍ່ມີລູກຊາຍບໍ? ບໍ່ມີໃຜຈະຮັບສິ່ງທີ່ເປັນມໍຣະດົກໃນອິດສະຣາເອັນເລີຍບໍ? ເປັນຫຍັງກະສັດຂອງພວກເຂົາຈຶ່ງຍຶດຄອງລາດ ແລະປະຊາຊົນຂອງເຂົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງທັງຫລາຍຂອງຄາດເປັນມໍຣະດົກ?
|
||
\v 2 ເພາະສະນັ້ນເບິ່ງແມວັນເວລາຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ໄດ້ຍິນສຽງສັນຍານສົງຄາມ ສູ້ກັບນະຄອນຣັບບາຂອງຄົນອຳໂມນ ມັນຈະກາຍເປັນກອງຊາກເມືອງທີ່ຮົກຮ້າງ ແລະຊົນນະບົດຂອງເມືອງນັ້ນຈະຖືກເຜົາເສຍດ້ວຍໄຟ ເພາະອິດສະຣາເອນຈະເຂົ້າຍຶດຄອງພວກທີ່ເຄີຍຍຶດຄອງເຂົາ.” ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 “ເຮັດຊະໂບນເອີຍ, ຈົ່ງຮ້ອງຄາງ, ເພາະເມືອງໄອຖືກທຳລາຍໃຫ້ຮົກຮ້າງ! ລູກສາວແຫ່ງນະຄອນຣັບບາເອີຍ, ຈົ່ງຮ້ອງໄຫ້ຮ່ຳໄຮ! ຈົ່ງເອົາຜ້າກະສອບຄາດແອວໄວ້. ຈົ່ງຄ່ຳຄວນແລ່ນໄປແລ່ນມາຢູ່ທ່າມກາງຮົ້ວ, ເພາະໂມເລກຈະຕ້ອງຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍ ພ້ອມກັບປະໂລຫິດ ແລະພວກເຈົ້ານາຍຂອງມັນ.
|
||
\v 4 ລູກສາວຜູ້ຫລອກລວງເອີຍ, ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າໂອ້ອວດບັນດາພູເຂົາ, ພູເຂົາຂອງພວກເຈົ້າມີນ້ຳໄຫລ? ຜູ້ວາງໃຈໃນສົມບັດຂອງຕົນ ແລະ ກ່າວວ່າ, ‘ໃຜຈະມາສູ້ຂ້ານ້ອຍນະ?’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະນຳຄວາມຢ້ານກົວມາເຫນືອພວກເຈົ້າ — ອົງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາກ່າວວ່າ—ຄວາມຫນ້າຢ້ານກົວຈະມາຈາກທຸກຄົນທີ່ຢູ່ຮອບຕົວພວກເຈົ້າ. ເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຈະຖືກຂັບໄລ່ອອກໄປໃຫ້ກະຈັດກະຈາຍໄປ. ຈະບໍ່ມີໃຜຮວບຮວມຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຳລັງແລ່ນຫນີໄປ.
|
||
\v 6 ແຕ່ພາຍຫລັງເຮົາຈະໃຫ້ຄົນອຳໂມນກັບສູ່ສະພາບເດີມ—ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ກ່ຽວກັບເມືອງເອໂດມ, ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ບໍ່ມີສະຕິປັນຍາໃດທີ່ພົບໄດ້ໃນເຕມານອີກແລ້ວບໍ? ຄຳປຶກສາທີ່ດີໄດ້ພິນາດໄປຈາກຜູ້ສະຫລຽວສະຫລາດແລ້ວບໍ? ສະຕິປັນຍາຂອງເຂົາຫາຍສູນໄປແລ້ວບໍ?
|
||
\v 8 ຊາວເມືອງເດດານເອີຍ, ຈົ່ງຫນີ?! ຈົ່ງຖອຍຫລັງກັບ! ຈົ່ງອາໄສໃນຖໍ້າເລິກໃນພື້ນດິນ. ເພາະວ່າເຮົາກຳລັງຈະນຳໄພພິບັດຂອງເອຊາວມາເຫນືອພວກເຂົາ ເວລາເຮົາຈະລົງໂທດເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຖ້າຄົນເກັບອະງຸ່ນມາຫາພວກເຈົ້າ ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖິ້ມອະງຸ່ນຕົກຄ້າງໄວ້ນຳບໍ? ຖ້າຂີ້ລັກມາຕອນກາງຄືນ ລາວຈະບໍ່ທຳລາຍພຽງພໍແກ່ຕົວລາວເທົ່ານັ້ນບໍ?
|
||
\v 10 ແຕ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເອຊາວເປືອຍຕົວ. ເຮົາໄດ້ເປີດບ່ອນຮັບຂອງລາວ. ດ້ວຍເຫດນີ້ ລາວບໍ່ສາມາດເຊື່ອງຕົວໄດ້ ເຊື້ອສາຍຂອງລາວຖືກທຳລາຍ ພີ່ນ້ອງຂອງລາວ ແລະເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ ບໍ່ມີລາວອີກແລ້ວ ແລະລາວເອງກໍຈາກໄປແລ້ວ.
|
||
\v 11 ຈົ່ງຖິ້ມເດັກກຳພ້າພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າໄວ້ທາງຫລັງເຖີດ. ເຮົາຈະໃຫ້ເຂົາມີຊີວິດຢູ່, ແລະແມ່ຫມ້າຍຂອງພວກເຈົ້າວາງໃຈໃນເຮົາສາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເພາະພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ຖ້າຄົນທີ່ຍັງບໍ່ສົມຄວນຈະດື່ມຈາກຈອກນັ້ນຍັງຕ້ອງດື່ມ. ພວກເຈົ້າຈະພົ້ນໂທດໄປໄດ້ບໍ ພວກເຈົ້າຈະພົ້ນໂທດໄປໄດບໍ? ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ເພາະພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງດື່ມຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
\v 13 ເພາະເຮົາໄດ້ປະຕິຍານໂດຍນາມຂອງເຮົາ— ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ— ແລ້ວວ່າ ໂບຊະຣາຈະຕ້ອງກາຍເປັນບ່ອນວ່າງເປົ່າເສຍ, ເປັນທີ່ນິນທາ, ເປັນບ່ອນຖິ້ມຮ້າງ, ແລະເປັນຄຳສາບແຊ່ງ. ຫົວເມືອງທັງຫມົດຂອງລາວຈະເປັນບ່ອນຖິ້ມຮ້າງເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນຂ່າວຈາກພຣະຢາເວ ແລະຜູ້ສົ່ງຂ່າວຄົນຫນຶ່ງຖືກສົ່ງໄປທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດວ່າ, ‘ຈົ່ງຮວບຮວມພວກເຈົ້າທັງຫລາຍເຂົ້າມາຕໍ່ສູ້ເມືອງນັ້ນ. ຈົ່ງຕຽມພ້ອມລຸກຂຶ້ນເຮັດສົງຄາມ.’
|
||
\v 15 ເພາະວ່າ ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້ານ້ອຍທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດອື່ນໆ, ໃຫ້ເປັນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດທ່າມກາງມະນຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເພາະຄວາມຢ້ານກົວຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຫລອກລວງພວກເຈົ້າ, ທັງຄວາມອວດຕົວແຫ່ງໃຈຂອງພວກເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າຜູ້ຊຶ່ງອາໄສຢູ່ໃນຖ້ຳຫີນ, ເຈົ້າຜູ້ຍຶດຍອດພູເຂົາໄວ້ເອີຍ ແມ່ນພວກເຈົ້າເຮັດຮັງຂອງພວກເຈົ້າສູງເຫມືອນຢ່າງຮັງນົກອິນຊີ. ເຮົາຈະຍົກພວກເຈົ້າລົງມາຈາກບ່ອນນັ້ນ—ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເອໂດມຈະກາຍເປັນຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ທຸກຄົນທີ່ຜ່ານໄປ. ຄົນພວກນັ້ນຈະເຍາະເຍີ້ຍເພາະໄພພິບັດທັງຫມົດຂອງມັນ.
|
||
\v 18 ເຫມືອນດັ່ງການທຳລາຍລ້າງເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາ ແລະຫົວເມືອງໃກ້ຄຽງຂອງເຫລົ່ານັ້ນ,” ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, “ບໍ່ມີໃຜຈະພັກຢູ່ບ່ອນນັ້ນ; ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດຈະອາໄສໃນເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເບິ່ງແມ, ລາວຈະຂຶ້ນມາເຫມືອນໂຕສິງຈາກດົງລຸ່ມແມ່ນ້ຳຢໍແດນໂດດເຂົ້າໄປໃນທົ່ງຫຍ້າຂຽວສົດ ເພາະເຮົາຈະຮີບເຮັດໃຫ້ເອໂດມຫນີໄປຈາກເມືອງນັ້ນ ແລະເຮົາຈະແຕ່ງຕັ້ງບາງຄົນຜູ້ທີ່ເລືອກສັນໄວ້ໃຫ້ເບິ່ງແຍງເມືອງນັ້ນ, ເພາະມີໃຜເປັນຢ່າງເຮົາ ແລະໃຜຈະທົນຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາໄດ້? ຜູ້ລ້ຽງແກ້ຄົນໃດທີ່ສາມາດຕໍ່ຕ້ານເຮົາໄດ້?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 “ເພາະສະນັ້ນ ຈົ່ງຟັງແຜນການຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງເຮັດໄວ້ຕໍ່ສູ້ເມືອງເອໂດມ, ບັນດາພຣະປະສົງຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ດຳລິຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຊາວເມືອງເຕມານ, ຄືເຖິງໂຕນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຢູ່ໃນຝູງກໍຈະຕ້ອງຖືກລາກເອົາໄປ. ທົ່ງຫຍ້າຂຽວສົດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ຈະຖືກປ່ຽນເປັນສະຖານທີ່ເພພັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງພວກເຂົາລົ້ມລົງທີ່ແຜ່ນດິນໂລກສັ່ນສະເທືອນ. ສຽງຮ້ອງຄາງຂອງມັນໄດ້ຍິນເຖິງທະເລແດງ.
|
||
\v 22 ເບິ່ງແມ, ຜູ້ຫນຶ່ງຈະເຫາະຂຶ້ນ ແລະ ເຈີດລົງເຫມືອນນົກອິນຊີ, ແລະກາງປີກຂອງມັນອອກສູ້ໂບຊະຣາ. ແລ້ວໃນມື້ນັ້ນ ຈິດໃຈຂອງນັກຮົບແຫ່ງເອໂດມກໍຈະກາຍເປັນເຫມືອນຈິດໃຈຂອງຍິງເຈັບທ້ອງເກີດລູກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ກ່ຽວກັບເມືອງດາມາເຊ: “ເມືອງຮຳມາດ ແລະ ເມືອງອາປາດໄດ້ຮັບຄວາມຂາຍຫນ້າ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຍິນຂ່າວຮ້າຍ. ພວກເຂົາກໍຢ້ານກົວຕົວສັ່ນອ່ອນແຮງໄປ! ພວກເຂົາວຸ້ນວາຍເຫມືອນທະເລ, ທີ່ສະຫງົບລົງບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 24 ເມືອງດາມາເຊກໍອ່ອນເພຍ. ນາງຈະຫັນກັບ ແລະຫນີໄປ; ເພາະຄວາມກົວໄດ້ຈັບຫຸ່ມນາງໄວ້ໃນເມືອງນັ້ນ. ຄວາມທຸກທໍລະມານໃຈ ແລະຄວາມເສົ້າຍຶດນາງໄວ້ເຫມືອນກັບຜູ້ຍິງກຳລັງເກີດລູກ.
|
||
\v 25 ເມືອງແຫ່ງການສັນລະເສີນ, ເມືອງທີ່ເຕັມດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານໄດ້ຖືກປະຖິ້ມແລ້ວນໍ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເພາະສະນັ້ນຄົນຫນຸ່ມຂອງເມືອງນັ້ນຈະລົ້ມລົງໃນກາງເມືອງນັ້ນ, ແລະບັນດາທະຫານຂອງເມືອງນັ້ນຈະຖືກຕັດອອກໃນມື້ນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ.”
|
||
\v 27 “ເພາະເຮົາຈະກໍ່ໄຟຂຶ້ນໃນກຳແພງເມືອງດາມາເຊ, ແລະໄຟນັ້ນຈະເຜົາຜານບັນດາທີ່ກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງຂອງເບັນຮາດັດເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ກ່ຽວກັບເລື່ອງຄົນເກດາ ແລະຣາຊະອານາຈັກຮາໂຊ, ພຣະຢາເວກ່າວ ກັບເນບູກາດເນັດຊາດັ່ງນີ້ (ຕອນນີ້ ເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ກຳລັງໂຈມຕີ ສະຖານທີ່ເຫລົ່ານີ້) ວ່າ: “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະຮີບເຂົ້າໄປສູ້ຄົນເກດາ ແລະທຳລາຍປະຊາຊົນແຫ່ງຕາເວັນອອກເຫລົ່ານັ້ນເສຍ.
|
||
\v 29 ເຕັ້ນທັງຫລາຍ ແລະ ຝູງແບ້ແກະຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເອົາໄປ, ທັງຜ້າກັ້ງ ແລະພາຊະນະທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ; ອູດຂອງພວກເຂົາຈະຖືກນຳເອົາໄປຈາກພວກເຂົາ, ແລະຄົນຈະຮ້ອງແກ່ເຂົາວ່າ, “ຄວາມຕົກໃຈຢ້ານມີຢູ່ທຸກດ້ານ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ຊາວເມືອງຮາໂຊເອີຍ, ຫນີເຖີດ! ຈົ່ງຫນີໄປໄກ ໄປອາໄສໃນບ່ອນເລິກ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເພາະເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ດຳລິແຜນການຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ ຈົ່ງຫນີໄປຈົ່ງຫັນກັບເສຍ.
|
||
\v 31 ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ! ມຸ່ງຫນ້າໄປສູ້ປະຊາຊາດຫນຶ່ງທີ່ຮັ່ງມີ, ຜູ້ຊຶ່ງອາໄສຢູ່ຢ່າງຫມັ້ນຄົງປອດໄພ,” ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ. “ພວກເຂົາບໍ່ມີປະຕູເມືອງ ແລະບໍ່ມີດານປະຕູໃດໆໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະປະຊາຊົນຂອງເມືອງນັ້ນກໍອາໄສຢູ່ຢ່າງໂດດດ່ຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ອູດຂອງພວກເຂົາຈະກາຍເປັນເຄື່ອງທີ່ປຸ້ນມາໄດ້ ແລະຊັບສົມບັດ ອັນຫລວງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຈະເປັນເຄື່ອງທີ່ປຸ້ນມາຈາກສົງຄາມ. ແລ້ວເຮົາຈະກະຈາຍພວກເຂົາໄປທຸກທິດລົມ ຄືຄົນທີ່ໂກນຜົມຈອນຫູຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຮົາຈະນຳໄພພິບັດມາຈາກທຸກດ້ານຂອງພວກເຂົາ —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 33 ເມືອງຮາໂຊຈະເປັນບ່ອນອາໄສຂອງຫມາປ່າ, ເປັນບ່ອນຖິ້ມຮ້າງຢູ່ເປັນນິດ. ບໍ່ມີໃຜຈະພັກອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ; ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດຈະອາໄສໃນນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ນີ້ເປັນພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ຊຶ່ງມາຍັງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມກ່ຽວກັບເມືອງເອລາມ. ໃນຕອນຕົ້ນລາຊະການເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 35 “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະຫັກຄັນທະນູຂອງເອລາມ, ຊຶ່ງເປັນຫົວໃຈແຫ່ງກຳລັງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 36 ເພາະເຮົາຈະນຳລົມທັງສີ່ທິດຈາກທັງສີ່ສ່ວນຂອງທ້ອງຟ້າ, ແລະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຄົນເອລາມກະຈາຍພວກເຂົາໄປຕາມລົມເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດ. ຈະບໍ່ມີປະຊາຊາດທີ່ຜູ້ຖືກຂັບໄລ່ອອກໄປຈາກເອລາມຈະມາບໍ່ເຖິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ດ້ວຍວ່າເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເອລາມຢ້ານກົວຕໍ່ຫນ້າສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະຕໍ່ຫນ້າຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ເພາະເຮົາຈະນຳເຫດຮ້າຍມາເຖິງພວກເຂົາ, ຄືຄວາມພິໂລດອັນແຮງກ້າ— ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ— ແລະເຮົາຈະໃຊ້ໃຫ້ດາບໄລ່ຕາມພວກເຂົາທັງຫລາຍຢ່າງຫນັກ ຈົນກວ່າເຮົາຈະໄດ້ເຜົາຜານພວກເຂົາຈົນຫມົດສິ້ນ.
|
||
\v 38 ແລ້ວເຮົາຈະຕັ້ງພຣະທີ່ນັ່ງຂອງເຮົາໃນເອລາມ ແລະ ຈະທຳລາຍກະສັດ ແລະ ບັນດາພວກເຈົ້ານາຍຂອງເມືອງນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 39 ແລະສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນພາຍຫລັງ ທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ເອລາມກັບສູ່ສະພາບເດີມ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 50
|
||
\cl ບົດທີ 50
|
||
\p
|
||
\v 1 ນີ້ເປັນພຣະທັມຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບບາບີໂລນ, ກ່ຽວກັບແຜ່ນດິນຂອງຊາວເຄນເດຍ, ໂດຍເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງປະກາດທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດ ແລະໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຍິນ. ຈົ່ງຕັ້ງທຸງຂຶ້ນ ປ່າວປະກາດ, ແລະຢ່າປິດບັງໄວ້ເລີຍ. ຈົ່ງກ່າວວ່າ, ‘ບາບີໂລນຖືກຍຶດແລ້ວ. ພະເບນກໍໄດ້ອັບອາຍ. ພະເມໂຣດັກກໍຖືກທຸບແຫລກເປັນປ່ຽງ. ຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂອງເມືອງນັ້ນຖືກເຮັດໃຫ້ອັບອາຍ; ຮູບປັ້ນທັງຫລາຍກໍຖືກແຫລກເປັນປ່ຽງ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ປະຊາຊາດຫນຶ່ງອອກຈາກທິດເຫນືອໄດ້ມາຕໍ່ສູ້ເມືອງນັ້ນ ຊຶ່ງຈະເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນຂອງນາງເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ. ຈະບໍ່ມີຈັກຄົນຫນຶ່ງອາໄສໃນນັ້ນ, ທັງມະນຸດແລະສັດຈະຫນີໄປຫມົດ.
|
||
\v 4 ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, ໃນວັນເຫລົ່ານັ້ນ ແລະໃນເວລານັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະປະຊາຊົນຢູດາຈະມາລວມກັນເພື່ອໄປດ້ວຍກັນຮ້ອງໄຫ້ຮ່ຳໄຮ ແລະສະແຫວງຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 5 ພວກເຂົາຈະຖາມຫາທາງໄປຊີໂອນໂດຍຫັນຫນ້າຊື່ໄປເມືອງນັ້ນ, ກ່າວວ່າ, ພວກເຮົາຈະໄປ ແລະຕິດສະນິດກັບພຣະຢາເວໂດຍເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ຊຶ່ງຈະບໍ່ລືມເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ປະຊາຊົນຂອງເຮົາເປັນຝູງແກະທີ່ຫລົງຫາຍ. ບັນດາຜູ້ລ້ຽງຂອງພວກເຂົາໄດ້ພາເຂົາຫລົງໄປ ພວກເຂົາໄປເທິງພູເຂົາຫນ່ວຍນີ້ໄປຫາພູເຂົາອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງ; ພວກເຂົາໄປແລ້ວ, ພວກເຂົາໄດ້ລືມຄອກເກົ່າ, ຊຶ່ງພວກເຂົາເຄີຍໄດ້ອາໄສເສຍແລ້ວ.
|
||
\v 7 ບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ພົບພວກເຂົາ ກໍໄດ້ລ້າງຜານພວກເຂົາ. ພວກສັດຕູຂອງພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ພວກເຮົາບໍ່ມີຄວາມຜິດ, ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ ຜູ້ເປັນທີ່ຢູ່ອັນທ່ຽງທຳຂອງພວກເຂົາ—ຜູ້ຊົງເປັນຄວາມຫວັງຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຈົ່ງຫນີຈາກທ່າມກາງບາບີໂລນ; ຈົ່ງອອກໄປເສຍຈາກແຜ່ນດິນຂອງຊາວເຄນເດຍ; ເປັນເຫມືອນແບ້ໂຕຜູ້ນຳຫນ້າຝູງທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່.
|
||
\v 9 ເພາະ ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະປັ່ນປ່ວນ ແລະ ນຳບັນດາປະຊາຊາດໃຫຍ່ຫມູ່ຫນຶ່ງຈາກປະເທດເຫນືອ ມາຕໍ່ສູ້ກັບບາບີໂລນ. ພວກເຂົາຈະລຳລຽງກັນມາຕໍ່ສູ້ກັບນາງ. ບາບີໂລນຈະຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍຈາກທີ່ນັ້ນ. ລູກທະນູຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍເຫມືອນນັກຮົບທີ່ຊຳນານ ບໍ່ມີຄົນໃດຈະກັບໄປມືເປົ່າ.
|
||
\v 10 ເດນເຄຍຈະກາຍເປັນຂອງທີ່ຖືກປຸ້ນມາໄດ້. ບັນດາຜູ້ທີ່ປຸ້ນນາງຈະອີ່ມຫນໍາສຳລານ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ວ່າ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເຈົ້າປິຕິຍິນດີ, ພວກເຈົ້າສະຫລອງສິ່ງຂອງທີ່ປຸ້ນມາໄດ້ຈາກມໍຣະດົກຂອງເຮົາ; ເຈົ້າຈະກະໂດດໄປຮອບໆ ເຫມືອນດັ່ງລູກງົວໂດດເຕັ້ນຢູ່ທີ່ທົ່ງຫຍ້າ. ເຈົ້າຮ້ອງເຫມືອນມ້າທີ່ເຕັ້ນລຳດ້ວຍກຳລັງ.
|
||
\v 12 ເພາະແມ່ຂອງພວກເຈົ້າຈະອັບອາຍຢ່າງທີ່ສຸດ. ນາງທີ່ເກີດພວກເຈົ້າຈະຂາຍຫນ້າ. ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ມີຄວາມສຳຄັນຫນ້ອຍທີ່ສຸດໃນບັນດາປະຊາຊາດ ຈະເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ບ່ອນແຫ້ງແລ້ງ ແລະທະເລຊາຍ.
|
||
\v 13 ເພາະຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ ບາບີໂລນຈະບໍ່ເປັນທີ່ຄົນຢູ່ອາໄສ, ແຕ່ຈະຖືກເປັນຮົກຮ້າງຢ່າງຫມົດສິ້ນ. ທຸກຄົນທີ່ຜ່ານເມືອງບາບີໂລນໄປກໍຈະປະຫລາດໃຈ ແລະຈະເຍາະເຍີ້ຍເພາະໄພພິບັດທັງຫມົດຂອງເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຈົ່ງຕຽມຕົວຂອງພວກເຈົ້າທັງຫລາຍເຂົ້າມາສູ້ບາບີໂລນໃຫ້ຮອບດ້ານ. ທຸກຄົນທີ່ໂກ່ງຄັນທະນູຈົ່ງຍິງນາງ. ຢ່າເສຍດາຍລູກທະນູທັງຫລາຍ, ເພາະນາງໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 15 ຈົ່ງເປັ່ງສຽງໂຫ່ຮ້ອງສູ້ນາງໃຫ້ຮອບດ້ານ! ນາງຍອມພ່າຍແພ້ແລ້ວ; ຮາກຖານຂອງນາງລົ້ມລົງແລ້ວ; ກຳແພງຂອງນາງຖືກເພພັງແລ້ວ, ເພາະນີ້ເປັນການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວ. ຈົ່ງເຮັດການແກ້ແຄ້ນນາງ! ເຮັດກັບນາງເຫມືອນທີ່ນາງໄດ້ເຮັດມາແລ້ວ!
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຈົ່ງຕັດຜູ້ຫວ່ານອອກຈາກບາບີໂລນ ແລະຕັດຜູ້ທີ່ຖືກ່ຽວໃນລະດູກ່ຽວ ເຫດເພາະດາບຂອງຜູ້ບີບບັງຄັບທຸກຄົນຈຶ່ງຫັນເຂົ້າຫາຊົນຊາດຂອງຕົນ. ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນຈະຫນີໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ອິດສະຣາເອນເປັນເຫມືອນແກະທີ່ຖືກກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລ້ວພວກໂຕສິງໄດ້ລ່າພວກເຂົາໄປ. ທຳອິດກະສັດອັດຊີເຣຍໄດ້ລ້າງຜານລາວ, ແລ້ວຕໍ່ມາຄັ້ງນີ້ ເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຫັກກະດູກຂອງລາວ.
|
||
\v 18 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະລົງໂທດກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະແຜ່ນດິນຂອງລາວ, ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ລົງໂທດກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຮົາຈະໃຫ້ອິດສະຣາເອນກັບສູ່ເດີ່ນຫຍ້າຂອງຕົນ. ພວກເຂົາຈະກິນຢູ່ເທິງກາເມນ ແລະ ໃນບາຊານ ແລ້ວຈະອີ່ມໃຈເທິງໂນນພູເອຟຣາອິມ ແລະ ໃນກິເລອາດ.
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ໃນວັນເຫລົ່ານັ້ນ ແລະໃນເວລານັ້ນ, ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, ຈະຫາຄວາມຊົ່ວຊ້າໃນອິດສະຣາເອນ, ແຕ່ຈະຫາບໍ່ໄດ້ເລີຍ. ເຮົາຈະຫາບາບໃນຢູດາກໍຫາບໍ່ໄດ້, ເພາະເຮົາຈະໃຫ້ອະໄພແກ່ຊົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ເຮົາຍັງເຫລືອຢູ່ທີ່ເຮົາຍັງໄວ້ຊີວິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 “ຈົ່ງຂຶ້ນໄປສູ້ແຜ່ນດິນເມຣາທາຢິມ, ຈົ່ງຕໍ່ສູ້ຊາວເມືອງເປໂກດ ແລະພວກຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເປໂຂດ. ຈົ່ງຂ້າພວກເຂົາດ້ວຍດາບ ແລະ ແຍກພວກເຂົາໄວ້—ນີ້ເປັນການປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ສຳລັບການທຳລາຍທຸກຢ່າງຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 22 ສຽງສົງຄາມຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ແລະ ສຽງການທຳລາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງກໍຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຄ້ອນແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດໄດ້ຖືກຕັດລົງ ແລະ ຖືກຫັກເສຍແລ້ວນໍ. ບາບີໂລນໄດ້ກາຍເປັນບ່ອນວ່າງເປົ່າທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດແລ້ວນໍ.
|
||
\v 24 ບາບີໂລນເອີຍ, ເຮົາວາງບ້ວງແຮ້ວດັກພວກເຈົ້າ, ແລະພວກເຈົ້າກໍຕິດບ້ວງແຮ້ວນັ້ນ ແລະພວກເຈົ້າບໍ່ຮູ້ເລື່ອງ! ພວກເຂົາໄດ້ມາພົບພວກເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ຈັບພວກເຈົ້າໄປເປັນຊະເລີຍ, ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເປີດຄັງອາວຸດຂອງພຣະອົງ ແລະຊົງນຳອາວຸດອອກມາເພື່ອໃຫ້ເຮັດຕາມຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ. ເພາະນີ້ແຫລະເປັນພຣະລາຊະກິດແຫ່ງອົງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາໃນແຜ່ນດິນແຫ່ງຊາວເຄນເດຍ.
|
||
\v 26 ຈົ່ງມາໂຈມຕີກັບນາງຈາກແດນໄກ. ຈົ່ງເປີດບັນດາສາງຂອງນາງ. ຈົ່ງກອງນາງໄວ້ເຫມືອນຢ່າງກອງເຂົ້າ ແລະຈົ່ງແຍກນາງເພື່ອການທຳລາຍເສຍຈົນຫມົດສິ້ນ ຢ່າໃຫ້ມີຄົນເຫລືອຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຈົ່ງຂ້າບັນດາງົວເຖິກຂອງນາງໃຫ້ຫມົດໃຫ້ມັນທັງຫລາຍ. ຈົ່ງສົ່ງພວກມັນລົງໄປຍັງສະຖານທີ່ແຫ່ງການປະຫານ. ວິບັດແກ່ມັນທັງຫລາຍ, ເພາະວັນເວລາຂອງມັນມາເຖິງແລ້ວ— ຄືເວລາແຫ່ງການລົງໂທດ.
|
||
\v 28 ມີສຽງຂອງພວກເຂົາທີ່ໄດ້ຫນີໄປ, ສຽງຂອງບັນຄົນທີ່ລອດຊີວິດ, ຈາກແຜ່ນດິນບາບີໂລນ. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຈະໄປປະກາດການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາໃນຊີໂອນ, ແລະການແກ້ແຄ້ນໃຫ້ກັບພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 “ຈົ່ງເອີ້ນນັກທະນູມາຕໍ່ສູ້ກັບບາບີໂລນ—ຄືບັນດາຄົນທີ່ໂກ່ງທະນູ. ຈົ່ງຕັ້ງຄ້າຍໄວ້ຮອບມັນ, ແລະຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດຫນີລອດພົ້ນໄປໄດ້. ຈົ່ງເຮັດກັບນາງຕາມການກະທຳຂອງນາງ. ຈົ່ງເຮັດແກ່ນາງເຫມືອນທີ່ນາງໄດ້ເຮັດແລ້ວ ຈົ່ງເຮັດກັບນາງດ້ວຍເຄື່ອງພອງທີ່ນາງເຄີຍໃຊ້. ເພາະນາງຈອງຫອງລອງດີກັບພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຜູ້ບໍລິສຸດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 30 ເພາະສະນັ້ນຄົນຫນຸ່ມຂອງນາງຈະລົ້ມລົງຕາມຖະຫນົນ ແລະ ທະຫານຂອງນາງທັງຫມົດຈະຖືກຕັດອອກໃນມື້ນັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຈົ້າ, ຜູ້ຈອງຫອງເອີຍ—ອົງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາກ່າວວ່າ—ເພາະວ່າວັນເວລາຂອງພວກເຈົ້າມາເຖິງແລ້ວ ຄືເວລາທີ່ເຮົາຈະລົງໂທດພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 32 ຜູ້ຈອງຫອງຈະສະດຸດ ແລະລົ້ມລົງ. ຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຍົກລາວຂຶ້ນໄດ້ ແລະເຮົາຈະກໍ່ໄຟໃນບັນດາຫົວເມືອງຂອງລາວ ແລະໄຟຈະເຜົາຜານທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຖືກບີບບັງຄັບ, ພ້ອມກັນບັນດາປະຊາຊົນຢູດາ. ຜູ້ທີ່ຈັບພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍພວກເຂົາໄດ້ຍຶດໄວ້ຫມັ້ນ; ທັງປະຕິເສດບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກເຂົາໄປ.
|
||
\v 34 ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງພວກເຂົານັ້ນເຂັ້ມແຂງ. ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຄືພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ. ພຣະອົງຈະຊົງແກ້ຄະດີ, ເພື່ອພຣະອົງຈະປະທານຄວາມສະຫງົບແກ່ແຜ່ນດິນ, ແຕ່ຈະປະທານຄວາມບໍ່ສະຫງົບແກ່ຊາວເມືອງບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ໃຫ້ດາບຢູ່ເຫນືອຊາວເຄນເດຍ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ—ແລະເຫນືອຊາວເມືອງບາບີໂລນ, ເຫນືອພວກເຈົ້ານາຍ, ກັບນັກປາດຂອງນາງ.
|
||
\v 36 ໃຫ້ດາບຈະມາຕໍ່ສູ້ເພື່ອພວກເຂົາກ່າວຄຳທຳນວຍ, ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຄົນໂງ່. ໃຫ້ດາບຢູ່ເຫນືອບັນດານັກຮົບຂອງນາງ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ.
|
||
\v 37 ໃຫ້ດາບຢູ່ເຫນືອມ້າທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ, ບັນດາລົດຮົບຂອງພວກເຂົາ ແລະໃຫ້ຢູ່ເຫນືອຄົນຕ່າງດ້າວທ່າມກາງພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຜູ້ຍິງໄປ. ໃຫ້ດາບຢູ່ເຫນືອຊັບສົມບັດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອວ່າຊັບສົມບັດນັ້ນຈະຖືກປຸ້ນເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ຄວາມແຫ້ງແລ້ງຢູ່ເຫນືອນ້ຳທັງຫລາຍຂອງນາງ ເພື່ອນ້ຳທັງຫລາຍນັ້ນຈະໄດ້ແຫ້ງໄປ. ເພາະເປັນແຜ່ນດິນແຫ່ງຮູບເຄົາລົບ, ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍບ້າຮູບນັ້ນ.
|
||
\v 39 ເພາະສະນັ້ນ ບັນດາສັດປ່າທັງຫລາຍ ພ້ອມກັບບັນດາຫມາຈິ້ງຈອກຈະອາໄສຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ແລະພວກນົກກະຈອກເທດຫນຸ່ມຈະອາໄສຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ. ເພາະເມືອງນັ້ນຈະບໍ່ມີປະຊາຊົນຢູ່ອີກຕໍ່ໄປເປັນນິດ ຄືບໍ່ມີຊາວເມືອງອາໄສຢູ່ຕະຫລອດຊົ່ວນິລັນດອນ.
|
||
\v 40 ເຊັ່ນດຽວກັບທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງລົ້ມສະລາຍເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາ ແລະຫົວເມືອງໃກ້ຄຽງເຫລົ່ານັ້ນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ດັ່ງນັ້ນຈະບໍ່ມີຄົນພັກອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ແລະບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 “ເບິ່ງແມ, ຊົນຊາດຫນຶ່ງຈະມາຈາກທິດເຫນືອ ປະຊາຊາດອັນເຂັ້ມແຂງຊາດຫນຶ່ງ ແລະກະສັດຫລາຍອົງຈະຖືກນຳໃຫ້ມາຈາກດິນແດນໄກທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
\v 42 ພວກເຂົາຈະຈັບຄັນທະນູ ແລະຫອກ ພວກເຂົາໂຫດຮ້າຍ ແລະຈະບໍ່ມີຄວາມກະລຸນາ ສຽງຂອງພວກເຂົາຈະເຫມືອນສຽງທະເລຄະນອງ ພວກເຂົາຈະຂີ່ມ້າ ລຳລຽງກັນເຂົ້າສູ້ສົງຄາມກັບພວກເຈົ້າລູກສາວແຫ່ງບາບີໂລນເອີຍ.
|
||
\v 43 ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຍິນຂ່າວເລື່ອງນັ້ນ ແລະພຣະຫັດຂອງພຣະອົງກໍອ່ອນລົງ ຄວາມທຸກໃຈຈັບຫົວໃຈລາວ ເຈັບປວດເຫມືອນຜູ້ຍິງກຳລັງເກີດລູກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ບິ່ງແມ, ສັດຕູຈະຂຶ້ນມາເຫມືອນໂຕສິງຈາກທີ່ສູງຂອງແມ່ນ້ຳຢໍແດນ ໄປຍັງທົ່ງລ້ຽງສັດທີ່ຄົງຢູ່ຕະລອດໄປ ເພາະຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຫນີໄປຈາກນາງໂດຍໄວ ແລະເຮົາຈະຕັ້ງບາງຄົນເປັນຜູ້ທີ່ເລືອກສັນໄວ້ໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລເມືອງນັ້ນເພາະໃຜເປັນເຫມືອນເຮົາບໍ ແລະໃຜຈະຮ້ອງຟ້ອງເຮົາ? ຜູ້ລ້ຽງແກະຄົນໃດຈະທົນຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາໄດ້?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ເພາະສະນັ້ນຈົ່ງຟັງແຜນການຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງວາງໄວ້ຕໍ່ສູ້ບາບີໂລນ ແລະບັນດາແຜນງານເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ພຣະປະສົງໄດ້ຊົງວາງແຜນໄວ້ຕໍ່ສູ້ກັບແຜ່ນດິນຂອງຊາວເຄນເດຍ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຖືກລາກໄປຢ່າງແນ່ນອນ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເປັນຝູງເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດກໍຕາມ ທົ່ງຫຍ້າຂອງພວກເຂົາຈະກາຍເປັນສາກຫັກພັງ.
|
||
\v 46 ແຜ່ນດິນໂລກສັ່ນສະເທືອນ ເພາະສຽງໄດ້ຍິນສຽງແຫ່ງໄຊຊະນະຕໍ່ບາບີໂລນ ແລະສຽງຮ້ອງຄາງດ້ວຍຄວາມທຸກຂອງພວກເຂົາດັງໄປທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 51
|
||
\cl ບົດທີ 51
|
||
\p
|
||
\v 1 “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະປຸກກະແສລົມແຫ່ງການທຳລາຍ ຕໍ່ສູ້ກັບບາບີໂລນ ແລະຕໍ່ສູ້ກັບບັນດາຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເລັບຄາມາຍ.
|
||
\v 2 ເຮົາຈະສົ່ງຄົນຕ່າງຊາດໄປຍັງບາບີໂລນ ພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະ ວ່າງເປົ່າເສຍ ເມື່ອພວກເຂົາມາຕໍ່ສູ້ອ້ອມນາງໄວ້ທຸກດ້ານ ໃນວັນແຫ່ງຄວາມຍາກລຳບາກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຢ່າໃຫ້ນັກທະນູໂກ່ງຄັນທະນູຂອງພວກເຂົາ; ຢ່າໃຫ້ເຂົາສວມເສື້ອເກາະ. ຢ່າໄວ້ຊີວິດຄົນຫນຸ່ມຂອງເມືອງນັ້ນ ຈົ່ງແຍກກອງທັບທັງຫມົດຂອງເມືອງນັ້ນໄວ້ແກ່ການທຳລາຍ.
|
||
\v 4 ເພາະຄົນທີ່ບາດເຈັບຈະຖືກຂ້າລົ້ມລົງໃນແຜ່ນດິນຂອງຊາວເຄນເດຍ; ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກຂ້າຈະລົ້ມລົງຕາມຖະຫນົນຂອງເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະວ່າອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາບໍ່ໄດ້ຖືກປະຖິ້ມໂດຍພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ເຖິງແມ່ນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາເຕັມດ້ວຍຄວາມຜິດບາບຕໍ່ອົງບໍລິສຸດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 6 ຈົ່ງຫນີເສຍຈາກທ່າມກາງບາບີໂລນ; ໃຫ້ທຸກຄົນເອົາຊີວິດລອດສາ. ຢ່າພິນາດໄປໃນການລົງໂທດຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງເມືອງນັ້ນ. ເພາະນີ້ເປັນເວລາແຫ່ງການແກ້ແຄ້ນແຫ່ງພຣະຢາເວ. ພຣະອົງຈະຊົງຕອບແທນທຸກຢ່າງຕໍ່ເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບາບີໂລນໄດ້ເຄີຍເປັນຈອກທອງຄຳໃນພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດມຶນເມົາ; ບັນດາປະຊາຊາດໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນຂອງເມືອງນັ້ນ ແລະກາຍເປັນບ້າໄປ.
|
||
\v 8 ບາບີໂລນໄດ້ລົ້ມລົງ ແລະແຕກໄປຢ່າງໄວວາ. ຈົ່ງຮ້ອງຄາງເພື່ອນາງສາ! ຈົ່ງເອົາຫວ້ານຢາມາໃຫ້ນາງ ເພື່ອຊ່ວຍບັນເທົາຄວາມເຈັບປວດຂອງນາງ; ບາງທີນາງອາດຈະໄດ້ຮັບການຮັກສາໃຫ້ຫາຍກໍໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ‘ພວກເຮົາທັງຫລາຍຢາກຈະຮັກສາບາບີໂລນໃຫ້ຫາຍ, ແຕ່ນາງບໍ່ເຊົາ. ໃຫ້ພວກເຮົາປະຖີ້ມນາງໄວ້, ແລະໄປຍັງປະເທດຂອງຕົນ. ເພາະວ່າຄວາມຜິດຂອງນາງພູນຂຶ້ນໄປເຖີງທ້ອງຟ້າ; ມັນກອງຂຶ້ນສູງໄປເຖີງເມກ.
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວຊົງນຳຄວາມຊອບທຳອອກມາໃຫ້ເຮົາ. ມາແມ, ໃຫ້ເຮົາປະກາດພຣະລາຊະກິດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາໃນຊີໂອນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຈົ່ງຝົນລູກທະນູເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ຈົ່ງຈັບເອົາໂລ່ຂຶ້ນມາ. ພຣະຢາເວຊົງເລົ້າໂລມໃຈບັນດາກະສັດຄົນເມເດຍໃນແຜນການທຳລາຍບາບີໂລນ ນີ້ເປັນການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວ, ຄືການແກ້ແຄ້ນໃຫ້ກັບການທຳລາຍພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 12 ຈົ່ງປັກທຸງຕິດບັນດາກຳແພງຂອງບາບີໂລນ ຈົ່ງເຮັດຄົນເຝົ້າໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ; ຈົ່ງຕັ້ງຄົນຍາມຂຶ້ນ; ຈົ່ງຕຽມກອງດັກຊຸ່ມໄວ້; ເພາະອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງລັ່ນພຣະຄຳກ່ຽວກັບຊາວເມືອງບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພວກເຈົ້າຜູ້ອາໄສຕາມນ້ຳຍືດຍາວ, ຜູ້ມີສົມບັດຫລວງຫລາຍເອີຍ ອະວະສານຂອງພວກເຈົ້າ, ບັດນີ້ໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ. ເສັ້ນຄວາມໂລບຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຖືກຕັດຂາດເສຍແລ້ວ.
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາໄດ້ຊົງປະຕິຍານພຣະອົງເອງວ່າ,‘ເຮົາຈະໃຫ້ພວກສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າຢູ່ເຕັມເມືອງຂອງເຈົ້າ, ເຫມືອນກັບໄພພິບັດຈາກຕັກແຕນ; ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເປັ່ງສຽງໂຫ່ຮ້ອງມີໄຊເຫນືອພວກເຈົ້າ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພຣະອົງຊົງສ້າງແຜ່ນດິນໂລກດ້ວຍລິດເດດຂອງພຣະອົງ; ພຣະອົງຊົງສະຖາປະນາພິພົບໄວ້ດ້ວຍພຣະສະຕິປັນຍາຂອງພຣະອົງ. ດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພຣະອົງຊົງແຜ່ທ້ອງຟ້າອອກ.
|
||
\v 16 ເມື່ອພຣະອົງຊົງເປັ່ງພຣະສຸລະສຽງກໍມີສຽງນ້ຳຄະນອງໃນທ້ອງຟ້າ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ຫມອກຟູຂຶ້ນຈາກປາຍໂລກ. ພຣະອົງຊົງເຮັດຟ້າແລບເພື່ອຝົນ ແລະຊົງນຳລົມມາຈາກພຣະຄັງຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ມະນຸດທຸກຄົນໂຫດຮ້າຍໃນທາງຄວາມຮູ້ຂອງຕົນ, ຊ່າງທອງທຸກຄົນຈະໄດ້ອັບອາຍເພາະຮູບເຄົາລົບຂອງຕົນ ເພາະຮູບເຄົາລົບໂລຫະຫລໍ່ຂອງຕົນເປັນຂອງບໍ່ຈິງ ແລະບໍ່ມີລົມຫາຍໃຈໃນຮູບເຄົາລົບນັ້ນ.
|
||
\v 18 ມັນເປັນຂອງບໍ່ມີຄ່າ ແລະເປັນຜົນງານຂອງຄົນມັກເຍາະເຍີ້ຍພວກມັນຈະຕ້ອງຈິບຫາຍເມື່ອເຖິງເວລາແຫ່ງການລົງໂທດພວກມັນ.
|
||
\v 19 ແຕ່ພຣະເຈົ້າສ່ວນຂອງຢາໂຄບ, ບໍ່ເຫມືອນສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ທີ່ກໍ່ຮ່າງທຸກສິ່ງຂຶ້ນ. ອິດສະຣາເອນເປັນຕະກູນທີ່ເປັນມໍຣະດົກຂອງພຣະອົງ; ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາເປັນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຈົ້າເປັນຄ້ອນແຫ່ງສົງຄາມ ເປັນຍຸດໂທອຸປະກອນຂອງເຮົາ. ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີບັນດາປະຊາຊາດໃຫ້ມຸ່ນເປັນຊິ້ນດ້ວຍພວກເຈົ້າ ເຮົາຈະທຳລາຍຣາຊະອານາຈັກທັງຫລາຍດ້ວຍພວກມັນ.
|
||
\v 21 ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າທຸບມ້າທັງຫລາຍ ແລະບັນດາຄົນຂີ່ໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ; ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີບັນດາລົດຮົບ ແລະບັນດາຄົນໃຫ້ເປັນມຸ່ນທະລາຍໄປເປັນປ່ຽງໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເຮົາຈະຕີຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງທຸກຄົນໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ; ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີຄົນເຖົ້າ ແລະຄົນຫນຸ່ມໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ. ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີຄົນຫນຸ່ມ ແລະຍິງພົມມະຈາລີໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ.
|
||
\v 23 ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີຜູ້ລ້ຽງແກະ ແລະຝູງແກະໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ; ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີຊາວນາ ແລະງົວຄູ່ແອກຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ. ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າຕີພວກເຈົ້າເມືອງ ແລະຕັດໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາເຈົ້າເຮົາຈະຕອບແທນບາບີໂລນ ແລະບັນດາຊາວເຄນເດຍທຸກຄົນ ເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງສິ້ນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃນຊີໂອນ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພູເຂົາຊຶ່ງທຳລາຍເອີຍ, ເບິ່ງແມ, ເຮົາຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ— ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ພວກເຈົ້າຜູ້ທຳລາຍແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ. ເຮົາຈະຢຽດມືຂອງເຮົາອອກຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ ແລະກິ້ງພວກເຈົ້າລົງມາຈາກຫນ້າຜາເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເປັນພູເຂົາທີ່ຖືກໄຫມ້ລຸກຢູ່.
|
||
\v 26 ດ້ວຍເຫດນີ້ ພວກເຂົາຈະບໍ່ເອົາຫີນຈາກພວກເຈົ້າໄປເຮັດສີລາຫົວມຸມຮາກຖານຂອງຕຶກ; ເພາະພວກເຈົ້າຈະເປັນຂອງຖິ້ມຮ້າງເປັນນິດ—ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຈົ່ງຕັ້ງທຸງໄວ້ເທິງແຜ່ນດິນ. ຈົ່ງເປົ່າເຂົາສັດທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ. ຈົ່ງເອີ້ນຣາຊະອານາຈັກຕໍ່ໄປນີ້ມາສູ້ກັບນາງ: ອາຣາຣັດ, ມິນນີ, ແລະອັດຊະເກນາດ. ຈົ່ງຕັ້ງຈອມທັບໄວ້ຕໍ່ສູ້ນາງ; ຈົ່ງນຳຝູງມ້າຂຶ້ນມາໃຫ້ຫລາຍເຫມືອນດັ່ງຝູງຕັກແຕນ.
|
||
\v 28 ຈົ່ງຕຽມບັນດາປະຊາຊາດມາເຮັດສົງຄາມກັບນາງ: ຄືຕຽມບັນດາກະສັດແຫ່ງເມເດຍ, ພ້ອມທັງພວກເຈົ້າເມືອງ ແລະຜູ້ປົກຄອງທັງຫລາຍ ແລະທົ່ວທຸກແຜ່ນດິນພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ແຜ່ນດິນນັ້ນຈະສະທ້ານສະເທືອນ ແລະໂສກເສົ້າ, ເພາະບັນດາພຣະປະສົງຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ບາບີໂລນຈະຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່, ເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນບາບີໂລນເປັນທີ່ຮົກຮ້າງເສຍປາດສະຈາກຄົນອາໄສ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ນັກຮົບແຫ່ງບາບີໂລນຢຸດການສູ້ຮົບແລ້ວ ພວກເຂົາຄ້າງຢູ່ໃນທີ່ກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງຂອງຕົນ. ກຳລັງຂອງພວກເຂົາທົດຖອຍເສຍແລ້ວ; ພວກເຂົາກາຍເປັນເຫມືອນຜູ້ຍິງ—ບ້ານເຮືອນທັງຫລາຍຂອງນາງກໍຖືກໄຟໄຫມ້ແລ້ວ, ປະຕູຂອງນາງກໍຫັກ.
|
||
\v 31 ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຄົນຫນຶ່ງແລ່ນໄປພົບຜູ້ສົ່ງຂ່າວອີກຄົນຫນຶ່ງ, ນັກແລ່ນຄົນຫນຶ່ງແລ່ນໄປພົບນັກແລ່ນອີກຄົນຫນຶ່ງ ເພື່ອເວົ້າກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນວ່າ ເມືອງຂອງພະອົງຖືກຍຶດໄວ້ທຸກດ້ານແລ້ວ.
|
||
\v 32 ເພາະສະນັ້ນ ທ່າຂ້າມແມ່ນໍ້າກໍຖືກຍຶດແລ້ວ; ບ່ອນເປັນບຶງເປັນຫນອງກໍຖືກໄຟໄຫມ້, ແລະບັນດາທະຫານຂອງບາບີໂລນກໍຕົກໃຈຢ້ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ລູກສາວແຫ່ງບາບີໂລນກໍເຫມືອນລານນວດເຂົ້າ. ເວລາທີ່ນາງຖືກຢຽບຢ່ຳ. ອີກຈັກຫນ້ອຍ ເວລາກ່ຽວກໍຈະມາເຖິງແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ‘ເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ກິນຂ້ານ້ອຍເສຍແລ້ວ; ພະອົງໄດ້ບັງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ສັບສົນ. ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເປັນພາຊະນະວ່າງເປົ່າ; ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງກືນຂ້ານ້ອຍເຫມືອນສັດຮ້າຍ; ພະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ທ້ອງຂອງພະອົງອີ່ມດ້ວຍອາຫານແຊບ; ພະອົງໄດ້ໄລ່ຂ້ານ້ອຍອອກໄປ.
|
||
\v 35 ເຢຣູຊາເລັມກ່າວວ່າ,‘ຂໍໃຫ້ຄວາມຮັບຜິດຊອບສຳລັບເລືອດຕົກຂອງເຮົາຢູ່ແກ່ຊາວປະເທດບາບີໂລນ.’ນະຄອນເຢຣູສາເລັມຈະກ່າວວ່າ, ‘ຂໍໃຫ້ໂລຫິດຂອງຂ້ານ້ອຍຕົກຢູ່ເຫນືອຊາວເຄນເດຍ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະແກ້ຄະດີຂອງພວກເຈົ້າ ແລະເຮັດການແກ້ແຄ້ນເພື່ອພວກເຈົ້າ. ເພາະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ທະເລຂອງນາງແຫ້ງ ແລະເຮັດໃຫ້ແຫລ່ງນ້ຳຂອງນາງເຫືອດຫາຍ.
|
||
\v 37 ແລະບາບີໂລນຈະກາຍເປັນສິ່ງຫັກພັງ, ເປັນບ່ອນຫມາປ່າຢູ່, ເປັນຄວາມປະຫລາດໃຈ, ແລະເປັນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍ, ປາດສະຈາກຜູ້ຄົນອາໄສ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ຊາວເມືອງບາບີໂລນຈະແຜດສຽງຮ້ອງໃສ່ກັນເຫມືອນໂຕສິງຫນຸ່ມ. ພວກເຂົາຈະແຜດສຽງຮ້ອງເຫມືອນລູກໂຕສິງ.
|
||
\v 39 ຂະນະທີ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍເຜັດຮ້ອນ, ເຮົາຈະຕຽມງານລ້ຽງໃຫ້; ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມຶນເມົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຍິນດີ, ແລະຈົນນອນຫລັບຢູ່ເປັນນິດ ແລະ ບໍ່ຕື່ນເລີຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 40 ເຮົາຈະນຳພວກເຂົາທັງຫລາຍລົງມາດັ່ງລູກແກະໄປຍັງການຂ້າ, ເຫມືອນແກະຜູ້ ລວມທັງພວກແບ້ຜູ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເມືອງບາບີໂລນຖືກຍຶດໄດ້ຢ່າງໃດນໍ! ເມືອງຊຶ່ງເປັນທີ່ສັນລະເສີນຂອງທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກຖືກຍຶດແລ້ວ. ບາບີໂລນໄດ້ກາຍເປັນສາກຫັກພັງທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດໄດ້ຢ່າງໃດກັນ.
|
||
\v 42 ທະເລຂຶ້ນມາເຫນືອບາບີໂລນ! ຄື້ນຢ່າງຫລວງຫລາຍຄຸມນາງໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ຫົວເມືອງຂອງນາງກາຍເປັນບ່ອນວ່າງເປົ່າ, ເປັນແຜ່ນດິນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ, ແລະເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ເປັນແຜ່ນດິນທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດອາໄສຢູ່, ແລະບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດຜ່ານຂ້າມໄປ.
|
||
\v 44 ເພາະເຮົາຈະລົງໂທດພະເບນໃນບາບີໂລນ; ເຮົາຈະເອົາສິ່ງທີ່ມັນກືນເຂົ້າໄປອອກຈາກປາກຂອງເຂົາ, ແລະບັນດາປະຊາຊາດຈະບໍ່ໄຫລໄປຫາມັນອີກ. ກຳແພງແຫ່ງບາບີໂລນຈະລົ້ມລົງມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ປະຊາຊົນຂອງເຮົາເອີຍ, ຈົ່ງອອກໄປເສຍຈາກທ່າມກາງນາງ. ໃຫ້ທຸກຄົນເອົາຊີວິດຂອງຕົນລອດພົ້ນຈາກຄວາມພິໂລດອັນຮ້ອນແຮງຂອງເຮົາ.
|
||
\v 46 ຢ່າໃຫ້ໃຈຂອງພວກເຈົ້າອ່ອນແອໄປ ແລະຢ່າໃຫ້ຢ້ານຕໍ່ຂ່າວຊຶ່ງໄດ້ຍິນໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ, ແລະຈະມີຂ່າວມາໃນປີຫນຶ່ງ, ຕໍ່ມາອີກປີຫນຶ່ງກໍຈະມີຂ່າວມາ, ແລະຄວາມທາລຸນກໍມີຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ. ຜູ້ຄອບຄອງກໍຕໍ່ສູ້ກັບຜູ້ຄອບຄອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ເພາະສະນັ້ນ, ເບິ່ງແມ, ວັນເວລາຈະມາເຖິງ ເມື່ອເຮົາຈະລົງໂທດຮູບເຄົາລົບແຫ່ງບາບີໂລນ. ແຜ່ນດິນທັງຫມົດຂອງນາງຈະຕ້ອງໄດ້ອັບອາຍ ແລະບັນດາຊາວເມືອງນັ້ນຊຶ່ງຖືກຂ້າຈະລົ້ມລົງຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ.
|
||
\v 48 ແລ້ວຟ້າສະຫວັນ, ແຜ່ນດິນໂລກ ແລະສັບພະສິ່ງທີ່ມີຢູ່ໃນນັ້ນ ຈະຮ້ອງເພງເຫນືອບາບີໂລນ. ເພາະວ່າຜູ້ທຳລາຍຈະມາຈາກທິດເຫນືອຕໍ່ສູ້ກັບນາງ—ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ.
|
||
\v 49 “ບາບີໂລນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ຖືກຂ້າລົ້ມລົງສັນໃດ ຄົນທີ່ຖືກຂ້າແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກທັງປວງຈະຕ້ອງລົ້ມລົງທີ່ບາບີໂລນສັນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຜູ້ທີ່ລອດພົ້ນໄປຈາກດາບ, ຈົ່ງໄປສາ! ຢ່າຢືນຢູ່ລ້າ. ຈົ່ງລະນຶກເຖິງພຣະຢາເວຈາກທີ່ໄກ; ໃຫ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເຂົ້າມາໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 51 ພວກເຮົາໄດ້ອັບອາຍ, ເພາະເຮົາໄດ້ຍິນຄຳເຍາະເຍີ້ຍ; ຄວາມອັບປະຍົດໄດ້ປົກຄຸມຫນ້າເຮົາໄວ້, ເພາະຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ເຂົ້າໃນສະຖານທີ່ບໍລິສຸດແຫ່ງພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ເພາະສະນັ້ນເບິ່ງແມ, ວັນເວລາຈະມາເຖິງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—ເມື່ອເຮົາຈະລົງໂທດຮູບເຄົາລົບຂອງນາງ, ແລະຄົນທີ່ບາດເຈັບຈະຮ້ອງຄາງຢູ່ທົ່ວແຜ່ນດິນທັງຫມົດຂອງນາງ.
|
||
\v 53 ເພາະເຖິງແມ່ນບາບີໂລນຈະຂຶ້ນໄປເທິງສະຫວັນ ຫລືໄດ້ສ້າງປ້ອມປ້ອງກັນທີ່ສູງອັນເຂັ້ມແຂງຂອງນາງໄວ້, ບັນດາຜູ້ທຳລາຍກໍຈະຍັງມາຈາກເຮົາເຫນືອນາງ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ມີສຽງຮ້ອງແຫ່ງຄວາມທຸກທໍລະມານມາຈາກບາບີໂລນ, ສຽງການທຳລາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງຈາກແຜ່ນດິນຂອງຄົນເຄນເດຍ.
|
||
\v 55 ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ບາບີໂລນເປັນທີ່ຖິ້ມຮ້າງ. ພຣະອົງກຳລັງຊົງເຮັດໃຫ້ສຽງທີ່ໃຫຍ່ໂຕຂອງນາງງຽບໄປ. ເມື່ອສັດຕູຜູ້ທຳລາຍໄດ້ສົ່ງສຽງດັງຂອງຄະນອງເຫມືອນສຽງຄື່ນນໍ້າຫລວງຫລາຍ ສຽງດັງຂອງນໍ້າເຫລົ່ານັ້ນກໍດັງແຮງຫລາຍ.
|
||
\v 56 ເພາະບັນດານັກຮົບໄດ້ມາຕໍ່ສູ້ກັບເມືອງນັ້ນ—ຕໍ່ສູ້ກັບບາບີໂລນ! —ແລະພວກນັກຮົບຂອງເມືອງນັ້ນກໍຖືກຈັບໄປແລ້ວ. ເພາະພຣະຢາເວຊົງເປັນພຣະເຈົ້າແຫ່ງການຕອບແທນ. ຄັນທະນູຂອງພວກເຂົາຖືກຫັກເປັນທ່ອນ, ພຣະອົງຈະຊົງແກ້ແຄ້ນ; ພຣະອົງຈະຕອບສະຫນອງແນ່ນອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 57 ເພາະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້ານາຍຂອງນາງ, ແລະນັກປາດຂອງນາງ, ພວກເຈົ້າເມືອງຂອງນາງ, ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາຂອງນາງ ແລະນັກຮົບຂອງນາງມຶນເມົາ ພວກເຂົາຈະນອນຫລັບຢູ່ເປັນນິດ ບໍ່ຕື່ນອີກເລີຍ ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະມະຫາກະສັດ: ຜູ້ຊົງພຣະນາມພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ.
|
||
\v 58 ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ກຳແພງອັນກວ້າງຂວາງຂອງບາບີໂລນຈະຖືກປາບລົງໃຫ້ລຽບສະເຫມີພື້ນດິນ ແລະປະຕູເມືອງສູງຂອງນາງຈະຖືກເຜົາດ້ວຍໄຟ. ແລ້ວບັນດາປະຊາຊົນຈະເຮັດວຽກຢ່າງບໍ່ມີຜົນ ແລະຊົນຊາດທັງຫລາຍຈະອິດເມື່ອຍ ໂດຍບໍ່ມີປະໂຍດ ທຸກສິ່ງທີ່ບັນດາປະຊາຊາດພະຍາຍາມຈະເຮັດເພື່ອເມືອງນັນຈະຖືກເຜົາໄຟເສຍຈົນຫມົດສິ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 59 ນີ້ເປັນຖ້ອຍຄຳຊຶ່ງເຢເຣມີຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ບັນຊາແກ່ເສຣາຢາລູກຊາຍເນຣີຢາ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍມາເຊຢາ ເມື່ອລາວໄປຍັງບາບີໂລນກັບເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ. ໃນປີທີ່ສີ່ແຫ່ງລາຊະການຂອງເພິ່ນນັ້ນ ເສຣາຢາເປັນຫົວຫນ້າຈັດທີ່ພັກ.
|
||
\v 60 ເພາະເຢເຣມີຢາໄດ້ຂຽນໃນຫນັງສືມ້ວນກ່ຽວກັບຄວາມຮ້າຍທັງຫມົດຊຶ່ງຈະມາເຖິງບາບີໂລ—ຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ເປັນຄຳທີ່ຂຽນໄວ້ກ່ຽວກັບບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 61 ເຢເຣມີຢາເວົ້າກັບເສຣາຢາວ່າ, “ເມື່ອທ່ານໄປເຖິງບາບີໂລນແລ້ວ, ທ່ານຈະເຫັນ ແລະທ່ານຈະອ່ານຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດດ້ວຍສຽງດັງ.”
|
||
\v 62 ແລະຈົ່ງກ່າວວ່າ, ‘ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບສະຖານທີ່ນີ້ວ່າ, ພຣະອົງເອງຈະຊົງທຳລາຍມັນເສຍ ແລະຈະບໍ່ມີຫຍັງອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນ, ບໍ່ວ່າມະນຸດ ຫລືສັດໃດໆ, ແລະຈະເປັນທີ່ຮົກຮ້າງເປັນນິດ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 63 ຕໍ່ມາເມື່ອທ່ານອ່ານຫນັງສືນີ້ຈົບແລ້ວ, ຈົ່ງເອົາຫີນກ້ອນຫນຶ່ງມັດຕິດມັນໄວ້ ແລະໂຍນມັນຖິ້ມໄປໃນກາງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ.
|
||
\v 64 ຈົ່ງກ່າວວ່າ, ‘ບາບີໂລນຈະຈົມລົງຢ່າງນີ້ແຫລະ ເມືອງນີ້ຈະບໍ່ຟູຂຶ້ນອີກເລີຍເນື່ອງດ້ວຍຄວາມຮ້າຍຊຶ່ງເຮົາຈະນຳມາຕໍ່ສູ້ເມືອງນັ້ນ ແລະພວກເຂົາຈະອິດລົ້ມລົງ.’” ຖ້ອຍຄຳຂອງເຢເຣມີຢາມີພຽງເທົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 52
|
||
\cl ບົດທີ 52
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຊເດກີຢາໄດ້ເປັນກະສັດເມື່ອອາຍຸຊາວເອັດພັນສາ; ຊົງປົກຄອງຢູ່ທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເປັນເວລາສິບເອັດພັນສາ. ພະມານດາຂອງພະອົງຊື່ ຮາມຸຕານ; ຊຶ່ງເປັນລູກສາວຂອງເຢເຣມີຢາຊາວເມືອງລິບນາ.
|
||
\v 2 ໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວນັ້ນຊົງເຫັນວ່າກະສັດເຊເດກີຢາໄດ້ຊົງເຮັດຊົ່ວຮ້າຍຫລາຍ; ເຊັ່ນດຽວກັນກັບກະສັດເຢໂຮຢາກີມໄດ້ເຮັດ.
|
||
\v 3 ສະນັ້ນ ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ, ເຫດການທັງຫມົດນີ້ຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະໃນຢູດາ, ຈົນກະທັ້ງພຣະອົງໄດ້ຊົງຂັບໄລ່ພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກສາຍພຣະເນດຂອງພຣະອົງ. ແລ້ວເຊເດກີຢາໄດ້ກະບົດຕໍ່ສູ້ກະສັດບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຫດການທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນວັນທີສິບເດືອນສິບຂອງປີທີເກົ້າ ແຫ່ງລາຊະການເຊເດກີຢາກະສັດຢູດາ, ເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຍົກທັບມາອ້ອມນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍໄວ້ນອກເມືອງ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ສ້າງກຳແພງອ້ອມເມືອງ.
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈຶ່ງຖືກປິດລ້ອມຈົນເຖິງປີທີສິບເອັດແຫ່ງລາຊະການເຊເດກີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໃນວັນທີເກົ້າເດືອນສິບປີດຽວກັນນັ້ນ, ໄດ້ເກີດການອຶດຢາກຂຶ້ນຢ່າງຮ້າຍແຮງຈົນປະຊາຊົນບໍ່ມີຫຍັງຈະກິນ.
|
||
\v 7 ແລ້ວພວກສັດຕູໄດ້ມ້າງເພກຳແພງເມືອງບ່ອນຫນຶ່ງອອກ, ແລະທະຫານທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນເມືອງຈຶ່ງພາກັນຫນີ ແລະອອກໄປຈາກນະຄອນນັ້ນໃນຕອນກາງຄືນ ໄປຕາມທາງປະຕູເມືອງລະຫວ່າງກຳແພງທັງສອງ, ພວກເຂົາໄດ້ປົບຫນີອອກໄປທາງສວນອຸດທະຍານ, ເຖິງຈະມີຄົນເຄນເດຍໄດ້ລ້ອມຮອບຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ອອກໄປໃນທາງທີ່ມຸ້ງຫນ້າໄປຍັງອາບາ.
|
||
\v 8 ແຕ່ກອງທັບຂອງຄົນເຄນເດຍໄດ້ໄລ່ຈັບເຊເດກີຢາໄດ້ທີ່ທົ່ງພຽງໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກ. ທະຫານທັງຫມົດຂອງພະອົງໄດ້ຫນີກະຈັດກະຈາຍໄປຈາກພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພວກເຂົາໄດ້ຈັບເຊເດກີຢາ ແລະ ໄດ້ນຳພະອົງມາມອບໃຫ້ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ ຢູ່ເມືອງຣິບລາໃນດິນແດນຮຳມາດ, ບ່ອນທີ່ກະສັດອົງນັ້ນຊົງຕັດສິນລົງໂທດກະສັດເຊເດກີຢາ.
|
||
\v 10 ກະສັດບາບີໂລນໄດ້ຕັດສິນປະຫານຊີວິດພວກລູກຊາຍຂອງເຊເດກີຢາ ຢູ່ທີ່ເມືອງຣິບລາຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາເຊເດກີຢາເອງ ແລະໄດ້ຕັດສິນປະຫານຊີວິດພວກເຈົ້ານາຍຂອງຢູດາດ້ວຍ.
|
||
\v 11 ຕໍ່ມາ ພຣະອົງໄດ້ຄວັດຫນ່ວຍຕາຂອງເຊເດກີຢາອອກ ແລະໄດ້ຜູກໂສ້ນຳໄປຍັງບາບີໂລນ ແລ້ວຂັງໄວ້ໃນຄຸກຈົນຮອດມື້ຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຕໍ່ມາໃນວັນທີສິບເດືອນຫ້າ ຊຶ່ງເປັນປີທີສິບເກົ້າແຫ່ງລາຊະການເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດບາບີໂລນ, ເນບູຊາຣາດານໄດ້ມາຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ເພີ່ນເປັນລາຊະເລຂາ ແລະ ເປັນຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ແລະເປັນຂ້າຣາຊະການຂອງກະສັດແຫ່ງບາບິໂລນ.
|
||
\v 13 ເພີ່ນໄດ້ເຂົ້າໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລ້ວໄດ້ເຜົາພຣະວິຫານ ເຜົາພະລາຊະວັງ ແລະບ້ານເຮືອນຂອງບຸກຄົນສຳຄັນທຸກແຫ່ງໃນເມືອງນັ້ນນຳ.
|
||
\v 14 ສ່ວນກຳແພງເມືອງທີ່ອ້ອມເຢຣູຊາເລັມ, ກອງທັບທັງຫມົດຂອງບາບີໂລນຜູ້ທີ່ໄດ້ຢູ່ກັບຜູ້ບັນຊາການກອງທະຫານຮັກສາພະອົງໄດ້ທຳລາຍກຳແພງເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ສ່ວນປະຊາຊົນທີ່ຍາກຈົນທີ່ສຸດ, ປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນເມືອງ ລວມທັງຄົນທີ່ຫນີເຂົ້າມາມອບຕົວຕໍ່ກະສັດບາບິໂລນ ແລະກັບພວກນາຍຊ່າງທີ່ເຫລືອຢູ່ເນບູຊາຣາດານໄດ້ນຳບາງຄົນໄປເປັນຊະເລີຍ.
|
||
\v 16 ແຕ່ເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ໄດ້ປະຄົນທຸກຍາກທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນບາງຄົນໄວ້ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດວຽກໃນສວນອະງຸ່ນ ແລະເຮັດໄຮ່ໄຖນາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ສ່ວນບັນດາເສົາກັບຕີນເສົາ ແລະຂັນທອງສຳລິດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະແທ່ນທັງຫລາຍ ແລະອ່າງທອງແດງ ທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ຄົນເຄນເດຍໄດ້ຫັກເປັນທ່ອນ ແລ້ວຂົນເອົາທອງສຳລິດທັງຫມົດໄປຍັງບາບີໂລນ.
|
||
\v 18 ພວກເຂົາຍັງໄດ້ຂົນເອົາເຄື່ອງໃຊ້ເຫລົ່ານີ້ໄປ ຄືບັນດາຫມໍ້, ສຽມ, ຊວ້ານ, ຖາດແລະມີດຕັດໄສ້ຕະກຽງ ໂອໃສ່ເລືອດເວລາຂ້າສັດຖວາຍບູຊາ ຫມໍ້ສຳລັບເຄື່ອງຫອມບູຊາ ແລະເຄື່ອງທອງສຳລິດທັງຫມົດທີ່ປະໂລຫິດໃຊ້ໃນພິທີການຂອງພຣະວິຫານ—ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງໄດ້ກວາດເອົາໄປ.
|
||
\v 19 ພວກເຂົາໄດ້ຂົນເອົາທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດດ້ວຍຄຳ ຫລືເງິນໄປ ຄື ຫມໍ້ນ້ອຍ ອ່າງໃສ່ຖ່ານຫີນ ໂອໃສ່ເລືອດ ຄຸໃສ່ຂີ້ເທົ່າໄຟ ຕີນຕະກຽງ ຖາດເຄື່ອງຫອມບູຊາ ຈອກເຄື່ອງດື່ມບູຊາ ເຄື່ອງທອງສຳລິດທີ່ກະສັດໂຊໂລໂມນເຮັດໄວ້ໃນພຣະວິຫານ—ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງໄດ້ກວາດເອົາໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເສົາສອງເສົາ ຕີນເສົາ ອ່າງໃຫຍ່ໃສ່ນ້ຳ ແລະ ຮູບງົວສິບສອງໂຕທີ່ຮອງຮັບອ່າງໃຫຍ່ນັ້ນ ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຊາໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງສຳລັບພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ເຄື່ອງເຫລົ່ານີ້ ຫນັກຫລາຍຈົນຊັ່ງບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 21 ເສົາສອງເສົານັ້ນ ແຕ່ລະເສົາແທກໄດ້ດັ່ງນີ້: ລວງສູງສິບແປດສອກ ລວງອ້ອມສິບສອງສອກ ຂ້າງໃນເປັນໂກນ ຄວາມຫນາຂອງເສົາສີ່ນິ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຢູ່ເທິງຫົວເສົາມີບົວທອງສຳລິດ ບົວແຕ່ລະດອກສູງຫ້າສອກ ມີຮູບພວງມາໄລແລະຮູບຫມາກພິລາລ້ອມຮອບບົວນັ້ນ ສິ່ງທັງຫມົດນີ້ເຮັດດ້ວຍທອງສຳລິດ.
|
||
\v 23 ເທິງພວງມາໄລໂດຍຮອບມີຮູບຫມາກພີລາຮ້ອຍຫນ່ວຍ ແຕ່ຫລຽວຂຶ້ນໄປຈາກເບື້ອງລຸ່ມເຫັນມີເກົ້າສິບຫົກຫນ່ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຜູ້ບັນຊາການທະຫານ ຍັງໄດ້ຈັບເສຣາຢາມະຫາປະໂລຫິດ, ເຊຟານີຢາ ຜູ້ຮອງມະຫາປະໂລຫິດ, ແລະຄົນສຳຄັນອື່ນ ອີກທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນວິຫານ ສາມຄົນໄປເປັນຊະເລີຍ.
|
||
\v 25 ເພິ່ນໄດ້ຈັບເອົາຜູ້ບັນຊາການທະຫານຄົນຫນຶ່ງ, ທີ່ປຶກສາມະຫາກະສັດເຈັດຄົນທີ່ປຶກສາຜູ້ບັນຊາການທະຫານຊຶ່ງຮັບຫນ້າທີ່ເກນທະຫານ, ແລະຄົນສຳຄັນອື່ນ ພ້ອມກັບພວກຄົນທີ່ສຳຄັນອີກຫົກສິບຄົນໄປຈາກເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແລ້ວເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ໄດ້ຈັບຄົນເຫລົ່ານີ້ນຳໄປ ແລະ ມອບໃຫ້ກະສັດບາບີໂລນທີ່ເມືອງຣິບລາ.
|
||
\v 27 ກະສັດບາບີໂລນໄດ້ຊົງລົງໂທດປະຫານພວກເຂົາຢູ່ເມືອງຣິບລາດິນແດນຮຳມາດ. ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ຢູດາຈຶ່ງໄດ້ໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງຕົນໄປເປັນຊະເລຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນຈຳນວນປະຊາຊົນທີ່ຖືກກະສັດເນບູກາດເນັດຊາກວາດຕ້ອນອອກຈາກປະເທດໄປເປັນຊະເລີຍ: ໃນລາຊະການປີທີເຈັດ, ຄົນຢູດາ 3,023 ຄົນ.
|
||
\v 29 ໃນປີທີສິບແປດເນບູກາດເນັດຊາກວາດຕ້ອນໄປຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ832 ຄົນ.
|
||
\v 30 ໃນປີທີຊາວສາມ ເນບູຊາຣາດານກວາດຕ້ອນໄປເປັນຊະເລີຍ, ຄົນຢູດາ745 ຄົນ. ລວມປະຊາຊົນທີ່ຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີມທັງຫມົດມີ 4.600 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຫດການນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ ໃນປີທີ່ສາມສິບເຈັດຂອງການເປັນຊະເລີຍ ພະອົງໄດ້ຊົງມີເມດຕາຕໍ່ເຢໂຮຢາກິນ, ກະສັດຢູດາ, ຄື ໄດ້ຊົງໂຜດເອົາພະອົງອອກຈາກຄຸກ ຊຶ່ງໄດ້ຢູ່ໃນຄຸກເປັນເວລາສາມສິບຫົກປີສິບເອັດເດືອນກັບຊາວຫ້າມື້ເອວິນເມໂຣດັກເປັນກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ກະສັດເອວິນເມໂຣດັກໄດ້ຊົງເຮັດກັບກະສັດເຢໂຮຢາກິນດ້ວຍຄວາມເມດຕາຊົງໃຫ້ກຽດແກ່ພະອົງຫລາຍກວ່າໃຫ້ແກ່ກະສັດອົງອື່ນ ທີ່ຖືກຈັບມານະຄອນບາບີໂລນ.
|
||
\v 33 ດັ່ງນັ້ນ ເອວິນເມໂຣດັກຈຶ່ງໄດ້ຖ່າຍເຄື່ອງນຸ່ງນັກໂທດອອກຈາກກາຍ ແລະໄດ້ຮັບປະທານອາຫານທີ່ໂຕະສະເຫວີຍຂອງກະສັດທຸກມື້ຕະຫລອດຊີວິດທີ່ຍັງເຫລືອຂອງທ່ານ,
|
||
\v 34 ແລະໄດ້ຊົງຮັບຂອງພະລາຊະທານຈາກກະສັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຢູ່ສະເຫມີ ຈົນເຖິງວັນສີ້ນພະຊົນ.
|