See in Reader
1650 lines
368 KiB
Plaintext
1650 lines
368 KiB
Plaintext
\id 2CH
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h 2 ຂ່າວຄາວ
|
||
\toc1 2 ຂ່າວຄາວ
|
||
\toc2 2 ຂ່າວຄາວ
|
||
\toc3 2ch
|
||
\mt 2 ຂ່າວຄາວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\cl ບົດທີ 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງດາວິດໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ຣາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງເຂັ້ມແຂງ, ແລະ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງຊົງສະຖິດຢູ່ກັບພະອົງ ແລະ ຊົງເຮັດໃຫ້ພະອົງຍິ່ງໃຫຍ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ໂຊໂລໂມນກ່າວກັບອິສະຣາເອນທັງປວງ, ກັບນາຍພັນ ແລະ ນາຍຮ້ອຍ ທັງກັບຜູ້ພິພາກສາ ແລະ ກັບເຈົ້ານາຍທັງປວງໃນອິສະຣາເອນທັງຫມົດ, ຜູ້ເປັນຫົວຫນ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 3 ໂຊໂລໂມນ ແລະ ຊຸມນຸມຊົນທັງປວງທີ່ຢູ່ກັບພະອົງໄດ້ຂຶ້ນໄປທີ່ປູຊະນີຍະສະຖານສູງຊຶ່ງຢູ່ທີ່ກິເບໂອນ, ເພາະຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມຂອງພຣະເຈົ້າ, ຊຶ່ງໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວ, ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຢູ່ບ່ອນນັ້ນ
|
||
\v 4 ແຕ່ດາວິດໄດ້ນຳຫີບຂອງພຣະເຈົ້າຂຶ້ນມາຈາກ ກີຣິຢາດ ເຢອາຣີມ ເຖິງສະຖານທີ່ຊຶ່ງດາວິດໄດ້ຊົງຕຽມໄວ້ໃຫ້, ເພາະພະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງເຕັນໄວ້ໃຫ້ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 5 ຫລາຍກວ່ານັ້ນ, ແທ່ນບູຊາທອງເຫລືອງຊຶ່ງເບຊາເລນລູກຊາຍອູຣີຜູ້ເປັນລູກຊາຮູເຣໄດ້ສ້າງໄວ້ນັ້ນ ກໍຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຫໍເຕັນຂອງພຣະຢາເວ; ໂຊໂລໂມນ ແລະ ຊຸມນຸມຊົນກໍໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໂຊໂລໂມນສະເດັດຂຶ້ນໄປບ່ອນນັ້ນຄືແທ່ນບູຊາທອງເຫລືອງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ, ແລະ ຊົງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຫນຶ່ງພັນໂຕເທິງແທ່ນນັ້ນ.
|
||
\v 7 ໃນຄືນນັ້ນພຣະເຈົ້າຊົງປະກົດແກ່ໂຊໂລໂມນ ແລະ ກ່າວກັບພະອົງວ່າ “ເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຮົາໃຫ້ອັນໃດແກ່ເຈົ້າ? ກໍຈົ່ງຂໍສາ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໂຊໂລໂມນທູນພຣະເຈົ້າວ່າ, “ພຣະອົງໄດ້ຊົງສຳແດງຄວາມຮັກອັນຫມັ້ນຄົງ ແລະ ຄວາມເມດຕາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແກ່ດາວິດ ພໍ່ຂອງຂ້າພະອົງ, ແລະ ຊົງໃຫ້ຂ້າພະອົງປົກຄອງແທນ.
|
||
\v 9 ບັດນີ້, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂໍໃຫ້ພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ດາວິດ ພໍ່ຂອງຂ້າພະອົງເປັນຈິງ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງໃຫ້ຂ້າພະອົງເປັນກະສັດເຫນືອຊົນຊາດທີ່ຫລາຍຄືຂີ້ຝຸ່ນດິນແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
\v 10 ຂໍຊົງປຣະທານສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮູ້ແກ່ຂ້າພະອົງ, ເພື່ອຂ້າພະອົງຈະນຳຊົນຊາດນີ້, ເພາະມີຜູ້ໃດບໍທີ່ຈະພິພາກສາປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອັນຫລວງຫລາຍນັ້ນໄດ້?”
|
||
\v 11 ພຣະເຈົ້າກ່າວຕອບໂຊໂລໂມນວ່າ, “ເພາະວ່າສິ່ງນີ້ຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂໍຊັບສົມບັດຄວາມຮັ່ງມີ, ກຽຕ ຫລື ຊີວິດຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຽດຊັງເຈົ້າ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຂໍຊີວິດໃຫ້ຍືນຍາວ, ແຕ່ໄດ້ຂໍສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮູ້ເພື່ອຕົວເຈົ້າເອງ, ເພື່ອເຈົ້າຈະພິຈາຣະນາປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ຜູ້ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຕັ້ງເຈົ້າໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອພວກເຂົານັ້ນ, ແລະ ສິ່ງນີ້ຄືສິ່ງທີ່ເຮົາຈະກະທຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຮົາປຣະທານສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮູ້ໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ. ເຮົາຈະໃຫ້ຊັບສົມບັດ ຄວາມຮັ່ງມີ ແລະ ກຽຕແກ່ເຈົ້າ, ຢ່າງທີ່ບໍ່ມີກະສັດອົງໃດຜູ້ຢູ່ກ່ອນເຈົ້າໄດ້ມີ, ແລະ ບໍ່ມີຜູ້ໃດພາຍຫລັງເຈົ້າຈະມີຄືກັບເຈົ້າອີກ.”
|
||
\v 13 ດ່ັ່ງນັ້ນ ໂຊໂລໂມນຈຶ່ງສະເດັດຈາກບ່ອນນະມັສະການທີ່ກິເບໂອນ, ຈາກຕໍ່ຫນ້າຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ; ພະອົງຊົງປົກຄອງຢູ່ເຫນືອອິສຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ໂຊໂລໂມນຊົງທ້ອນໂຮມຣົດຮົບ ແລະ ພົນທະຫານມ້າ, ແລະ ພະອົງຊົງມີຣົດຮົບ 1,400 ຄັນ ແລະ ພົນທະຫານມ້າຫນຶ່ງຫມື່ນສອງພັນຄົນ ຊຶ່ງພະອົງຊົງໃຫ້ປະຈຳຢູ່ທີ່ຫົວເມືອງ, ແລະ ຣົດຮົບຢູ່ພຣະອົງເອງ, ກະສັດໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 15 ກະສັດຊົງເຮັດໃຫ້ເງິນ ແລະ ຄຳເປັນຂອງສາມັນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມເຫມືອນກ້ອນຫີນ, ແລະ ຊົງເຮັດໃຫ້ມີໄມ້ສົນຫລວງຫລາຍເຫມືອນໄມ້ຫມາກເດື່ອຂອງຮ່ອມພູເຂົາ.
|
||
\v 16 ມ້າອັນເປັນສິນຄ້າຂາເຂົ້າຂອງໂຊໂລໂມນມາຈາກເອຢິບເປັນຝູງ ແລະ ເມືອງຄູເອ, ບັນດາພໍ່ຄ້າຂອງກະສັດຮັບມາເປັນຝູງຕາມລາຄາ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາທັງຫລາຍນຳຣົດຮົບເຂົ້າມາຈາກເອຢິບຄັນຫນຶ່ງເປັນເງິນຫົກຮ້ອຍເຊເຂເງິນ, ແລະ ມ້າໂຕຫນຶ່ງ150 ເຊເຂ. ດັ່ງນັ້ນ ໂດຍທາງພວກພໍ່ຄ້າ ພວກເຂົາກໍສົ່ງອອກໄປໃຫ້ບັນດາກະສັດຂອງຄົນຮິດຕີ ແລະ ບັນດາກະສັດຂອງຄົນອາຣາມີອານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\cl ບົດທີ 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ຝ່າຍໂຊໂລໂມນຊົງຕັ້ງພະໄທທີ່ຈະສ້າງພຣະວິຫານເພື່ອພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ສ້າງຣາຊະວັງເພື່ອຣາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງ.
|
||
\v 2 ໂຊໂລໂມນຊົງກຳນົດໃຫ້ຜູ້ຊາຍເຈັດຫມື່ນຄົນເປັນຄົນຂົນເຄື່ອງ, ແລະ ໃຫ້ຜູ້ຊາຍແປດຫມື່ນຄົນສະກັດຫີນທີ່ເທິງພູເຂົາ, ແລະ ໃຫ້ຜູ້ຊາຍ 3.600 ຄົນເບິ່ງແຍງພວກເຂົາທັງຫລາຍ.
|
||
\v 3 ໂຊໂລໂມນຊົງສົ່ງຣາຊະສານໄປຫາ ຮູຣາມ, ກະສັດເມືອງຕີເຣວ່າ, “ທ່ານໄດ້ເຮັດທຸຣະກິດກັບດາວິດພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າຄື ໄດ້ສົ່ງໄມ້ສົນໃຫ້ພະອົງ ເພື່ອສ້າງວັງໃຫ້ພະອົງ, ທ່ານສັນຍາຢ່າງໃດ ຂໍທ່ານໄດ້ເຮັດແກ່ຂ້າພະເຈົ້າຢ່າງນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເບິ່ງແມ, ຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງຈະສ້າງພຣະວິຫານເພື່ອພຣະນາມຊື່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະ ມອບຖວາຍແກ່ພຣະອົງ, ເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ, ເພື່ອເຂົ້າຈີ່ຕັ້ງຖວາຍຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ແລະ ເພື່ອເຄື່ອງເຜົາບູຊາທັງເຊົ້າ ແລະ ແລງ, ໃນວັນສະບາໂຕ ແລະ ໃນວັນເດືອນອອກໃຫມ່, ແລະວັນເທສະການຕາມກຳນົດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ. ຊຶ່ງເປັນກົດຕັ້ງໄວ້ຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ສຳລັບອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 5 ພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະສ້າງນັ້ນໃຫຍ່ຫລວງ, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າພະເຈົ້າທັງປວງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແຕ່ຜູ້ໃດຫນໍທີ່ຈະສາມາດສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະອົງໄດ້, ໃນເມື່ອທົ່ວຈັກກະວານ ແລະ ຟ້າສະຫວັນທີ່ສູງທີ່ສຸດຮັບຮອງພຣະອົງໄວ້ກໍບໍ່ໄດ້? ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຜູ້ໃດຫນໍທີ່ຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະອົງ, ນອກຈາກໃຫ້ເປັນບ່ອນເຜົາເຄື່ອງບູຊາຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ?
|
||
\v 7 ເພາະສະນັ້ນ ບັດນີ້ຂໍສົ່ງຊາຍຄົນຫນຶ່ງຜູ້ຊຳນານການຊ່າງຄຳ, ເງິນ, ທອງເຫລືອງ, ເຫລັກ ແລະຊຳນານໃນເລື່ອງຜ້າສີມ່ວງ, ສີແດງເຂັ້ມ, ແລະ ສີຟ້າ, ທັງເປັນຜູ້ຊຳນານໃນການແກະສະຫລັກ ເພື່ອຈະຢູ່ກັບຊ່າງຝີມືຜູ້ຢູ່ກັບຂ້າພະເຈົ້າໃນຢູດາ ແລະ ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ຜູ້ທີ່ດາວິດພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈັດຫາໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຂໍທ່ານສົ່ງໄມ້ສົນ, ໄມ້ແປກ, ແລະ ໄມ້ດູ່ຈາກເລບານອນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍ, ເພາະຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ຂ້າຣາຊະການຂອງທ່ານຮູ້ຈັກການຕັດໄມ້ໃນເລບານອນ. ເບິ່ງແມ, ຂ້າຣາຊະການຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈະຢູ່ກັບຂ້າຣາຊະການຂອງທ່ານ,
|
||
\v 9 ເພື່ອຈັດຕຽມໄມ້ໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ຫລວງຫລາຍ, ເພາະວ່າພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະສ້າງນີ້ຈະໃຫຍ່ ແລະ ແປກປະຫລາດຫລາຍ.
|
||
\v 10 ເບິ່ງແມ, ສ່ວນຂ້າຣາຊະການຂອງທ່ານ, ຄືຜູ້ທີ່ຕັດໄມ້ນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະໃຫ້ເຂົ້າສາລີນວດແລ້ວສອງຫມື່ນໂຄລະ ເຂົ້າບາເລສອງຫມື່ນໂຄລະ, ນ້ຳອະງຸ່ນສອງຫມື່ນບັດ, ແລະນ້ຳມັນສອງຫມື່ນບັດ ແກ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລ້ວຮູຣາມ, ກະສັດແຫ່ງເມືອງຕີເຣ, ຊົງຕອບເປັນລາຍພຣະຫັດ, ຊຶ່ງພະອົງຊົງມີໄປເຖິງໂຊໂລໂມນວ່າ: “ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງຮັກປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງເຮັດໃຫ້ທ່ານເປັນກະສັດເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍ.”
|
||
\v 12 ຮູຣາມກ່າວອີກວ່າ, “ສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຜູ້ຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ, ຜູ້ໄດ້ປຣະທານລູກຊາຍທີ່ສະຫລາດຄົນຫນຶ່ງແກ່ດາວິດ, ປະກອບດ້ວຍຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດ ແລະ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ, ຜູ້ຊຶ່ງຈະສ້າງພຣະວິຫານຖວາຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ສ້າງພະຣາຊະວັງເພື່ອຣາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ບັດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຊ່າງຝີມືຄົນຫນຶ່ງ, ປະກອບດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈຄື ຮູຣາມ, ທີ່ປຶກສາອາວຸໂສ.
|
||
\v 14 ລາວເປັນລູກຊາຍຂອງຍິງຄົນດານ. ພໍ່ຂອງລາວເປັນຊາວເມືອງຕີເຣ. ລາວຊຳນານງານຊ່າງຄຳ, ເງິນ, ທອງເຫລືອງ, ເຫລັກຫີນ ແລະ ໄມ້, ແລະ ເຮັດວຽກຊ່າງຜ້າສີມ່ວງ, ສີຟ້າ, ຜ້າປ່ານເນື້ອລະອຽດ ແລະ ຜ້າສີແດງເຂັ້ມ. ແກະສະຫລັກທຸກຊະນິດ ແລະ ສ້າງຕາມແບບລວດລາຍໃດທີ່ຈະກຳນົດໃຫ້ແກ່ລາວ. ພ້ອມກັບຊ່າງຝີມືຂອງລາວ ຄືຊ່າງຝີມືຂອງດາວິດ, ພໍ່ຂອງພະອົງຜູ້ເປັນເຈົ້ານາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເພາະສະນັ້ນ ບັດນີ້, ເລື່ອງເຂົ້າສາລີ ແລະ ເຂົ້າບາເລ, ນ້ຳມັນ ແລະ ນ້ຳອະງຸ່ນ, ທີ່ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວເຖິງນັ້ນ, ຂໍພະອົງໄດ້ສົ່ງໄປໃຫ້ພວກເຂົາຜູ້ຮັບໃຊ້ພະອົງສາ.
|
||
\v 16 ພວກເຮົາຈະຕັດໄມ້ເທົ່າທີ່ພະອົງຕ້ອງການຈາກເລບານອນ, ຕາມຈຳນວນໄມ້ທີ່ຕ້ອງການ. ພວກເຮົາຈະນຳມາໃຫ້ພະອົງໂດຍແພທາງທະເລເຖິງເມືອງຢົບປາ, ແລະ ເພື່ອວ່າພະອົງຈະໄດ້ນຳຂຶ້ນໄປໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.”
|
||
\v 17 ໂຊໂລໂມນຊົງເຮັດບັນຊີສຳມະໂນຄົວຄົນຕ່າງດ້າວທັງຫມົດຜູ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນອິສະຣາເອນ, ພາຍຫລັງ ບັນຊີສຳມະໂນຄົວທີ່ດາວິດ, ພໍ່ຂອງພະອົງ, ໄດ້ຊົງເຮັດໄວ້. ປະກົດວ່າມີຈຳນວນ 153,600 ຄົນ.
|
||
\v 18 ພຣະອົງຊົງກຳນົດໃຫ້ເຈັດຫມື່ນຄົນເປັນຄົນຂົນເຄື່ອງ. ແລະ ໃຫ້ແປດຫມື່ນຄົນສະກັດຫີນຢູ່ເທິງພູເຂົາ, ແລະ 3,600ຄົນເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງໃຫ້ປະຊາຊົນເຮັດວຽກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\cl ບົດທີ 3
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວໂຊໂລໂມນຊົງເລີ່ມສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວທີ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມເທິງພູເຂົາໂມຣີຢາ, ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວຊົງປະກົດແກ່ດາວິດພໍ່ຂອງພະອົງ. ບ່ອນທີ່ດາວິດຊົງກຳນົດໄວ້, ທີ່ເດີ່ນນວດເຂົ້າຂອງອາໂຣນາຄົນເຢບຸດ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງເລີ່ມສ້າງໃນວັນທີສອງເດືອນທີສອງ, ຂອງປີທີສີ່ແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ.
|
||
\v 3 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຮາກຖານທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງວາງເພື່ອສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ. ນຳໃຊ້ຮູບແບບເກົ່າຕາມສອກ, ລວງຍາວຕາມສອກບູຮານ, ຫົກສິບສອກ, ແລະ ກວ້າງຊາວສອກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ລະບຽງດ້ານຫນ້າຂອງພຣະວິຫານນັ້ນຍາວຊາວສອກ, ເທົ່າກັບລວງກວ້າງຂອງພຣະວິຫານ. ລວງສູງຊາວສອກ ແລະ ໂຊໂລໂມນຊົງໂອບດ້ານໃນດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 5 ຫ້ອງໂຖງ ພະອົງຊົງໂອບດ້ວຍໄມ້ແປກ, ແລະ ພະອົງໄດ້ໂອບດ້ວຍຄຳສົດ, ແລະ ພະອົງໄດ້ແກະສະຫລັກເຮັດຕົ້ນຕານ ແລະ ລູກໂສ້ປະດັບໄວ້ເທິງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງແຕ່ງພຣະວິຫານດ້ວຍການຝັງເພັດພອຍຕ່າງເພື່ອຄວາມສວຍງາມ; ຄຳນັ້ນເປັນຄຳເມືອງປາວາຢິມ.
|
||
\v 7 ພະອົງຈຶ່ງຊົງໂອບພຣະວິຫານນັ້ນດ້ວຍຄຳຄືຢູ່ຄານທາງເຂົ້າປະຕູ, ຝາ, ແລະ ປະຕູ; ພະອົງໄດ້ສະຫລັກຮູບເຄຣຸບໄວ້ເທິງຝາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພະອົງຊົງສ້າງບ່ອນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ. ຄວາມຍາວຂອງບ່ອນນັ້ນຕາມຄວາມກວ້າງຂອງພຣະວິຫານເປັນຊາວສອກ, ແລະ ກວ້າງຊາວສອກ. ພຣະອົງຊົງໂອບດ້ວຍຄຳເນື້ອດີ, ຫນັກຫົກຮ້ອຍຕະລັນຕົນ.
|
||
\v 9 ນ້ຳຫນັກຂອງຕະປູຫ້າສິບເຊເຂນຄຳ. ພະອົງຊົງໂອບຫ້ອງຊັ້ນເທິງດ້ວຍຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ໃນບ່ອນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດນັ້ນ ພະອົງຊົງສ້າງເຄຣຸບໄວ້ສອງຮູບ; ຊ່າງໄດ້ໂອບເຄຮູບທັງສອງດ້ວຍຄຳ.
|
||
\v 11 ປີກຂອງເຄຣຸບທັງສອງນັ້ນກາງອອກຍາວລວມກັນຊາວສອກ; ປີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງເຄຣຸບຮູບຫນຶ່ງຍາວຫ້າສອກ, ຈຸຝາພຣະວິຫານ; ອີກປີກຫນຶ່ງຍາວຫ້າສອກ, ຈຸປີກຂອງເຄຣຸບອີກຮູບຫນຶ່ງ.
|
||
\v 12 ປີກອີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງເຄຣຸບຍາວຫ້າສອກ, ຈຸຝາພຣະວິຫານ; ອີກປີກຫນຶ່ງກໍຍາວຫ້າສອກ, ຕິດຕໍ່ກັບປີກຂອງເຄຣຸບອີກຮູບຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ປີກຂອງເຄຣຸບເຫລົ່ານີ້ກາງອອກຍາວລວມກັນຊາວສອກ. ເຄຣຸບທັງສອງນັ້ນຢືນດ້ວຍຕີນທັງສອງຂ້າງຂອງຕົນ, ຫັນຫນ້າໄປທາງຫ້ອງໂຖງໃຫ່ຍ.
|
||
\v 14 ພະອົງຊົງສ້າງຜ້າກັ້ງ ດ້ວຍຜ້າສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະ ສີແດງເຂັ້ມ ແລະ ຜ້າປ່ານເນື້ອລະອຽດ, ແລະ ປັກຮູບເຄຣຸບໄວ້ເທິງນັ້ນ.
|
||
\v 15 ຂ້າງຫນ້າພຣະວິຫານ ພະອົງຊົງສ້າງເສົາສອງຕົ້ນ, ແຕ່ລະຕົ້ນສູງສາມສິບຫ້າສອກ, ມີບົວລົ້ມສູງຫ້າສອກຢູ່ເທິງປາຍເສົາແຕ່ລະຕົ້ນ.
|
||
\v 16 ພະອົງຊົງເຮັດລູກໂສ້ຄືໃນຫ້ອງຫລັງຕິດໄວ້ທີ່ປາຍເສົາ; ຊົງເຮັດທັບທິມຫນຶ່ງຮ້ອຍຫນ່ວຍແຂວນໄວ້ທີ່ໂສ້.
|
||
\v 17 ພະອົງຊົງຕັ້ງເສົາໄວ້ຫນ້າພຣະວິຫານ, ເບື້ອງຂວາຕົ້ນຫນຶ່ງ, ແລະ ອີກຕົ້ນຫນຶ່ງເບື້ອງຊ້າຍ; ຕົ້ນເບື້ອງຂວານັ້ນ ພະອົງຊົງຕັ້ງຊື່ວ່າ ຢາກິນ, ແລະ ຕົ້ນເບື້ອງຊ້າຍວ່າ ໂບອາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\cl ບົດທີ 4
|
||
\p
|
||
\v 1 ນອກຈາກນັ້ນ ພະອົງຊົງສ້າງແທ່ນບູຊາດ້ວຍທອງເຫລືອງ; ຍາວຊາວສອກ, ແລະ ກວ້າງຊາວສອກ. ລວງສູງສິບສອກ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງສ້າງຂັນຫລໍ່, ເປັນຂັນມົນ ວັດແທກຈາກຂອບຫນຶ່ງໄປເຖິງອີກຂອບຫນຶ່ງໄດ້ສິບສອກ, ສູງຫ້າສອກ ແລະ ວັດແທກໂດຍຮອບໄດ້ສາມສິບສອກ.
|
||
\v 3 ພາຍໃຕ້ຂັນນີ້ມີຮູບງົວຢູ່ຮອບຂັນ, ໃນໄລຍະຫນຶ່ງສອກມີຮູບງົວສິບໂຕ, ຢູ່ຮອບຂັນງົວເຫລົ່ານີ້ຫລໍ່ພ້ອມກັນກັບຫລໍ່ຂັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຂັນນັ້ນວາງຢູ່ເທິງງົວສິບສອງໂຕ, ຫັນຫນ້າໄປທິດເຫນືອ, ສາມໂຕ ຫັນຫນ້າໄປທິດຕາເວັນຕົກ, ສາມໂຕ ຫັນຫນ້າໄປທິດໃຕ້, ແລະ ສາມໂຕຫັນຫນ້າໄປທິດຕາເວັນອອກ. ຂັນນັ້ນວາງຢູ່ເທິງງົວນີ້, ແລະ ສ່ວນເບື້ອງຫລັງຂອງມັນທັງຫມົດຢູ່ຂ້າງໃນ.
|
||
\v 5 ຂັນຫນາຫນຶ່ງຄືບ, ແລະ ຂອບຂອງມັນເຮັດຄືຂອບຖ້ວຍຄືດອກບົວ. ບັນຈຸນໍ້າໄດ້ສາມພັນບັດ.
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງເຮັດຂັນສິບຫນ່ວຍວາງຢູ່ດ້ານຂວາຫ້າຫນ່ວຍ; ແລະ ດ້ານຊ້າຍຫ້າຫນ່ວຍ, ເພື່ອໃຊ້ລ້າງສິ່ງຂອງໃນນັ້ນ; ເຂົາຈະລ້າງຂອງທີ່ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນນີ້. ຂັນນັ້ນ, ແມ່ນສຳລັບໃຫ້ປະໂລຫິດລ້າງໃນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວພະອົງຊົງສ້າງຄັນຕະກຽງຄຳສິບຄັນຕາມທີ່ກຳນົດກ່ຽວກັບຄັນຕະກຽງ; ະພະອົງຊົງຕັ້ງໄວ້ໃນພຣະວິຫານ, ຢູ່ດ້ານຂວາຫ້າອັນ, ແລະ ດ້ານຊ້າຍຫ້າອັນ.
|
||
\v 8 ພະອົງຊົງສ້າງໂຕະສິບຫນ່ວຍ ແລະ ຕັ້ງໄວ້ໃນພຣະວິຫານ, ຢູ່ດ້ານຂວາຫ້າຫນ່ວຍ, ແລະ ດ້ານຊ້າຍຫ້າຫນ່ວຍ. ພະອົງຊົງເຮັດຖ້ວຍຄຳຫນຶ່ງຮ້ອຍຫນ່ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ນອກຈາກນັ້ນ, ພະອົງຊົງສ້າງລານແຫ່ງປະໂລຫິດ ແລະ ລານໃຫຍ່, ແລະ ປະຕູລານ; ພະອົງຊົງໂອບປະຕູນັ້ນດ້ວຍທອງເຫລືອງ.
|
||
\v 10 ພະອົງຊົງວາງຂັນໄວ້ທີ່ດ້ານຂວາພຣະວິຫານ, ທາງທິດຕາເວັນອອກຫັນໄປຫາທາງທິດໃຕ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຮູຣາມໄດ້ສ້າງຫມໍ້ດິນ, ຊວ້ານ, ແລະ ຖ້ວຍດັ່ງນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນຮູຣາມຈຶ່ງເຮັດວຽກໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນເລື່ອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າສຳເລັດ:
|
||
\v 12 ຄື ເສົາສອງຕົ້ນ, ຄິ້ວ ແລະ ບົວລົ້ມທີ່ຢູ່ເທິງປາຍເສົາທັງສອງ, ແລະ ຕາຫນ່າງສອງຜືນຊຶ່ງປົກຄຸມຄິ້ວທັງສອງຂອງບົວລົ້ມທີ່ຢູ່ເທິງປາຍເສົາ.
|
||
\v 13 ພະອົງໄດ້ສ້າງທັບທິມສີ່ຮ້ອຍເມັດສຳລັບຕາຫນ່າງທັງສອງຜືນ: ຕາຫນ່າງຜືນຫນຶ່ງມີເມັດທັບທິມສອງແຖວ ເພື່ອປົກຄຸມຄິ້ວທັງສອງຂອງບົວລົ້ມທີ່ຢູ່ເທິງປາຍເສົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພວກເຂົາເຮັດແທ່ນບູຊາ ແລະ ເຮັດຂັນໄວ້ເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນ.
|
||
\v 15 ຂັນຫນ່ວຍຫນຶ່ງ ແລະ ງົວສິບສອງໂຕຮອງຢູ່ຂັນນັ້ນ,
|
||
\v 16 ພ້ອມທັງຫມໍ້ດິນ, ຊວ້ານ, ແລະ ຂໍເກາະຊີ້ນ ແລະ ເຄື່ອງປະກອບທັງຫມົດນີ້. ຮູຣາມທີ່ປຶກສາອາວຸໂສໄດ້ເຮັດຂຶ້ນດ້ວຍທອງເຫລືອງສຸກຖວາຍກະສັດໂຊໂລໂມນ, ສຳລັບພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ກະສັດຊົງຫລໍ່ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃນທົ່ງຮາບພຽງແມ່ນ້ຳຢໍແດນ, ໃນບ່ອນດິນຫນຽວຢູ່ລະຫວ່າງສຸກໂກດກັບ ແລະ ເຊເຣດາ.
|
||
\v 18 ໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດນີ້ເປັນຈຳນວນຫລາຍ; ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຫານ້ຳຫນັກຂອງທອງເຫລືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ໂຊໂລໂມນຈຶ່ງຊົງເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຄື ແທ່ນບູຊາຄຳ, ແລະ ໂຕະເຂົ້າຈີ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະພັກ;
|
||
\v 20 ຄັນຕະກຽງ ກັບຕະກຽງເຮັດດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ, ເພື່ອໃຊ້ຕາມຕະກຽງຫນ້າຫ້ອງ—ສິ່ງຂອງເຫລົ່ານີ້ແມ່ນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ;
|
||
\v 21 ແລະ ດອກໄມ້, ຕະກຽງ ແລະ ມີດຕັດ ຕັດໃສ້ຕະກຽງ ເຮັດດ້ວຍຄຳ ຄືຄຳບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 22 ມີດຕັດ ຕັດໄສ້ຕະກຽງ, ຖ້ວຍ, ຊ້ອນ, ແລະ ກະຖັງໄຟ ເຮັດດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ. ສ່ວນທາງເຂົ້າຂອງພຣະວິຫານຄື ປະຕູ, ຊັ້ນໃນຂອງບ່ອນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ, ແລະ ປະຕູພຣະວິຫານຄືປະຕູຫ້ອງໂຖງ, ເຮັດດ້ວຍຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\cl ບົດທີ 5
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັນດາກິຈະການທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງກະທຳສຳລັບພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກໍສຳເລັດດັ່ງນີ້, ໂຊໂລໂມນຊົງນຳບັນດາສິ່ງທີ່ດາວິດ, ຜູ້ເປັນບິດາ, ຊົງຖວາຍໄວ້ເຂົ້າມາຄື ເຄື່ອງເງິນ, ເຄື່ອງຄຳ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງ—ພະອົງໄດ້ເກັບໄວ້ໃນຄັງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ແລ້ວໂຊໂລໂມນຊົງປະຊຸມພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງອິສະຣາເອນ, ບັນດາຫົວຫນ້າຂອງຕະກູນ, ແລະ ບັນດາຫົວຫນ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຄົນອິສະຣາເອນ, ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ເພື່ອຈະນຳຫີບຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຂຶ້ນມາຈາກນະຄອນດາວິດຄືເມືອງຊີໂອນ.
|
||
\v 3 ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດຂອງອິສະຣາເອນກໍປະຊຸມຕໍ່ພຣະພັກກະສັດ, ໃນການກິນລ້ຽງໃນເດືອນທີເຈັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກຜູ້ໃຫຍ່ທັງຫມົດຂອງອິສະຣາເອນກໍມາ, ແລະ ຄົນເລວີ ກໍຍົກຫີບ.
|
||
\v 5 ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍນຳຫີບ, ຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ບໍຣິສຸດທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນຫໍເຕັນຂຶ້ນມາ. ເຄື່ອງເຫລົ່ານີ້ບັນດາປະໂລຫິດຄົນເລວີຫາມຂຶ້ນມາ.
|
||
\v 6 ກະສັດໂຊໂລໂມນ ແລະ ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ໄດ້ປະຊຸມກັນຢູ່ກັບພະອົງຕໍ່ຫນ້າຫີບ, ໄດ້ຖວາຍແກະ ແລະ ງົວຫລາຍໂຕ ຊຶ່ງພວກເຂົາຈະນັບເອົາຈຳນວນກໍບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ປະໂລຫິດກໍນຳຫີບຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງບ່ອນຂອງຫີບ, ຢູ່ໃນຫ້ອງຫລັງຂອງພຣະວິຫານ, ຄືໃນບ່ອນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ ພາຍໃຕ້ປີກເຄຣຸບ.
|
||
\v 8 ເພາະວ່າເຄຣຸບນັ້ນກາງປີກອອກຢູ່ເທິງຫລັງຂອງຫີບ, ແລະ ເຄຣຸບຈຶ່ງເປັນເຄື່ອງປົກຄຸມເຫນືອຫີບ ແລະ ໄມ້ຄານຂອງຫີບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພວກເຂົາດຶງໄມ້ຄານຫາມຂອງຫີບນັ້ນອອກນຳ ຈຶ່ງເຫັນປາຍໄມ້ຄານຫາມໄດ້ຈາກຫີບນັ້ນ ຊຶ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຫ້ອງຫລັງ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະເຫັນຈາກຂ້າງນອກບໍ່ໄດ້. ໄມ້ຄານຫາມກໍຍັງຢູ່ບ່ອນນັ້ນຈົນທຸກມື້ນີ້.
|
||
\v 10 ບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນຫີບນອກຈາກສີລາສອງແຜ່ນທີ່ໂມເຊເກັບໄວ້ໃນພູເຂົາໂຮເຣັບ, ຕອນທີ່ພຣະຢາເວຊົງເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບຄົນອິສະຣາເອນ, ເມື່ອພວກເຂົາທັງຫລາຍອອກມາຈາກເອຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລະຢູ່ມາ ເມື່ອປະໂລຫິດອອກມາຈາກບ່ອນບໍຣິສຸດ. ບັນດາປະໂລຫິດທັງປວງຜູ້ຢູ່ບ່ອນນັ້ນໄດ້ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດຕໍ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນຫມວດໃດກໍຕາມ.
|
||
\v 12 ບັນດາພວກເລວີທີ່ເປັນນັກຮ້ອງທັງຫມົດ, ທັງອາສັບ, ເຮມານ, ເຢດູທູນແລະ ທັງລູກຊາຍ ແລະ ພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ແຕ່ງກາຍດ້ວຍຜ້າປ່ານສີຂາວ, ມີແຊ່ງ, ພິນໃຫຍ່, ແລະ ພິນຄູ່ຢືນຢູ່ທາງຕາເວັນອອກຂອງແທ່ນບູຊາ. ພ້ອມກັບປະໂລຫິດເປົ່າແກ120 ຄົນ.
|
||
\v 13 ຢູ່ມາພວກຄົນເປົ່າແກ ແລະພວກນັກຮ້ອງຈະເຮັດໃຫ້ຄົນໄດ້ຍິນພວກເຂົາທັງຫລາຍຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນ ແລະ ເພງໂມທະນາພຣະຄຸນພຣະຢາເວ. ເປັນສຽງດຽວກັນ ແລະ ເມື່ອພວກເຂົາຮ້ອງຂຶ້ນພ້ອມກັບແກ ແລະ ແຊ່ງ ກັບເຄື່ອງດົນຕີຊະນິດອື່ນ ໃນການຖວາຍສັນຣະເສີນແກ່ພຣະຢາເວວ່າ. “ເພາະພຣະອົງປະເສີດ ເພາະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ.” ພຣະວິຫານຄືພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ກໍມີເມກເຕັມໄປຫມົດ.
|
||
\v 14 ຈົນປະໂລຫິດຢືນບົວລະບັດບໍ່ໄດ້ດ້ວຍເຫດເມກນັ້ນ ເພາະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວເຕັມພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\cl ບົດທີ 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວໂຊໂລໂມນກ່າວວ່າ, “ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະປຣະທັບໃນຄວາມມືດມິດ,
|
||
\v 2 ແຕ່ຂ້າພະອົງໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານທີ່ສູງສົ່ງ, ອັນເປັນທີ່ປຣະທັບສຳລັບພຣະອົງເປັນສະຖານທີ່ເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງສະຖິດຢູ່ເປັນນິດ.”
|
||
\v 3 ແລ້ວກະສັດກໍຊົງຫັນພະພັກມາ ແລະ ຊົງໃຫ້ພອນແກ່ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງປວງ, ຂະນະທີ່ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງປວງຢືນຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພະອົງກ່າວວ່າ, “ສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຜູ້ຊົງກະທຳໃຫ້ສຳເລັດ ດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ ຕາມທີ່ພຣະອົງກ່າວໄວ້ດ້ວຍພຣະໂອດຕໍ່ດາວິດ ບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ,
|
||
\v 5 ‘ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ເຮົາໄດ້ນຳປະຊາຊົນຂອງເຮົາອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ເຮົາບໍ່ໄດ້ເລືອກເມືອງຫນຶ່ງເມືອງໃດໃນຕະກູນອິສະຣາເອນທັງຫມົດ ເພື່ອຈະສ້າງພຣະວິຫານ, ໃຫ້ນາມຊື່ຂອງເຮົາຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ເລືອກຊາຍຄົນໃດໃຫ້ເປັນເຈົ້ານາຍເຫນືອອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 6 ແຕ່ເຖີງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເຮົາໄດ້ເລືອກເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ, ເພື່ອນາມຊື່ຂອງເຮົາຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ແລະ ເຮົາໄດ້ເລືອກດາວິດແລ້ວ ໃຫ້ຢູ່ເຫນືອອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ດາວິດ ບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າຊົງຕັ້ງພະທັຍ, ທີ່ຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຊື່ແຫ່ງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິສຣາເອນ.
|
||
\v 8 ແຕ່ພຣະຢາເວກ່າວກັບດາວິດ ບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, ‘ທີ່ເຈົ້າຕັ້ງໃຈສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຊື່ຂອງເຮົານັ້ນ, ເຈົ້າກໍເຮັດດີຢູ່ແລ້ວ ໃນເລື່ອງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 9 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຈົ້າຈະບໍ່ສ້າງພຣະວິຫານ; ແຕ່ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງຈະອອກມາຈາກບັ້ນແອວຂອງເຈົ້າ, ຈະສ້າງພຣະວິຫານເພື່ອນາມຊື່ຂອງເຮົາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງຊຶ່ງພຣະອົງຊົງກ່າວນັ້ນສຳເລັດ, ເພາະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຶ້ນມາແທນດາວິດ ບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະ ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງອິສະຣາເອນ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 11 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ວາງຫີບໄວ້ບ່ອນນັ້ນ, ຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະຢາເວກໍຢູ່ໃນນັ້ນ, ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ກັບຊົນຊາດອິສະຣາເອນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ ຕໍ່ຫນ້າຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງປວງ, ແລະ ກາງພະຫັດຂອງພະອົງອອກ.
|
||
\v 13 ເພາະໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງແທ່ນທອງເຫລືອງ ຍາວຫ້າສອກ, ກວ້າງຫ້າສອກ, ແລະ ສູງສາມສອກ. ພະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງໄວ້ກາງເດີ່ນ. ພະອົງຊົງປະທັບຢູ່ເທິງນັ້ນ ແລະ ຊົງຂຸເຂົ່າລົງຕໍ່ຫນ້າຊຸມນຸມອິສະຣາເອນທັງປວງ, ແລະ ກາງພະຫັດຂອງພະອົງສູ່ຟ້າສະຫວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພະອົງທູນວ່າ, “ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອົງໃດເຫມືອນພຣະອົງ ໃນຟ້າສະຫວັນ ຫລື ທີ່ແຜ່ນດິນໂລກ, ຜູ້ຊົງຮັກສາຄຳຫມັ້ນສັນຍາ ແລະຊົງສຳແດງຄວາມເມດຕາແກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຜູ້ດຳເນີນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງດ້ວຍສິ້ນສຸດໃຈຂອງເຂົາ;
|
||
\v 15 ພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳກັບດາວິດບິດາຂອງຂ້າພະອົງ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຕາມບັນດາສິ່ງ ທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາໄວ້ ແກ່ເພິ່ນ. ພຣະອົງກ່າວດ້ວຍພຣະໂອດຂອງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ສຳເລັດ, ໃນມື້ນີ້ດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ບັດນີ້ຂໍຊົງດຳຣົງຢູ່ກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຄື ດາວິດ ບິດາຂອງຂ້າພະອົງ, ຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາໄວ້ກັບເພິ່ນວ່າ, ‘ຖ້າລູກຫລານທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ລະມັດຣະວັງ ໃນການດຳເນີນຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ໂດຍດຳເນີນຕາມພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ ຄືທີ່ເຈົ້າໄດ້ດຳເນີນຕໍ່ຫນ້າເຮົານັ້ນ ເຈົ້າຈະບໍ່ຂາດຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງໃນສາຍຕາຂອງເຮົາທີ່ຈະນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງອິສະຣາເອນ.’
|
||
\v 17 ສະນັ້ນ, ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານ ຂໍໃຫ້ພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງຈົ່ງດຳຣົງຢູ່ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ສັນຍາກັບດາວິດ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຈະເປັນຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແຕ່ແທ້ຈິງແລ້ວພຣະເຈົ້າຈະຊົງປຣະທັບກັບມະນຸດທີ່ແຜ່ນດິນໂລກຫລື? ເບິ່ງແມ, ຈັກກະວານ ແລະ ຟ້າສະຫວັນອັນສູງທີ່ສຸດຍັງຮັບພຣະອົງຢູ່ບໍ່ໄດ້—ແລ້ວພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະອົງໄດ້ສ້າງຂຶ້ນຈະຮັບພຣະອົງໄດ້ຢ່າງໃດ!
|
||
\v 19 ແຕ່ຂໍພຣະອົງຊົງສົນພຣະທັຍໃນຄຳອະທິຖານຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ໃນຄຳອ້ອນວອນນີ້, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງ; ຂໍຊົງຮັບຟັງສຽງຮ້ອງ ແລະ ຄຳອະທິຖານທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງອະທິຖານຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ.
|
||
\v 20 ເພື່ອວ່າພຣະເນດຂອງພຣະອົງຈະຊົງຢູ່ເຫນືອພຣະວິຫານນີ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ, ຄືສະຖານທີ່ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ ຈະຕັ້ງພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງໄວ້ບ່ອນນັ້ນ. ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງໄດ້ອະທິຖານຢູ່ຕໍ່ຫນ້າສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນ ຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ຂອງອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ເມື່ອພວກເຂົາອະທິຖານຢູ່ຕໍ່ຫນ້າສະຖານທີ່ນີ້. ຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງຢູ່ໃນຟ້າສະຫວັນອັນເປັນບ່ອນປຣະທັບຂອງພຣະອົງ; ແລະ ເມື່ອພຣະອົງຊົງຮັບຟັງແລ້ວ, ກໍຂໍພຣະອົງຊົງໂຜດຍົກໂທດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເມື່ອຊາຍຄົນໃດເຮັດບາບຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ ແລະ ຖືກບັງຄັບໃຫ້ສາບານ, ແລ້ວລາວມາໃຫ້ຄຳສາບານຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງໃນພຣະວິຫານນີ້,
|
||
\v 23 ຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງຈາກຟ້າສະຫວັນ ແລະ ຂໍຊົງກະທຳ ແລະ ຂໍຊົງພິພາກສາຜູ້ຮັບໃຊ້ທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ, ລົງໂທດຜູ້ເຮັດຄວາມຜິດ, ຊົງນຳຄວາມປະພຶດຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຕົກເທິງຫົວຂອງຕົວເຂົາເອງ. ຂໍຊົງປະກາດຄວາມບໍຣິສຸດຂອງຜູ້ຊອບທັມ, ສະຫນອງແກ່ລາວຕາມຄວາມຊອບທັມຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຖ້າອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງພ່າຍແພ້ຕໍ່ຫນ້າສັດຕຣູ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ, ຖ້າພວກເຂົາຖອຍຫລັງກັບມາຫາພຣະອົງອີກ, ຍອມຮັບພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ, ອະທິຖານ ແລະ ອ້ອນວອນຕໍ່ພຣະພັກ ພຣະອົງໃນພຣະວິຫານນີ້—
|
||
\v 25 ກໍຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ ແລະ ໂຜດຍົກໂທດຄວາມຜິດບາບຂອງອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ; ຂໍຊົງນຳພວກເຂົາກັບມາຍັງແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ໂຜດປຣະທານແກ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແລະ ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເມື່ອຟ້າສະຫວັນປິດຢູ່ ແລະ ບໍ່ມີຝົນ ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ—ຖ້າພວກເຂົາໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ສະຖານທີ່ນີ້, ຍອມຮັບພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຫັນຫລັງກັບຈາກບາບຂອງພວກເຂົາ ເມື່ອພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມທຸກໃຈ—
|
||
\v 27 ກໍຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ ແລະຂໍໂຜດຍົກໂທດຄວາມຜິດບາບຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະຂອງອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ເມື່ອພຣະອົງຊົງສອນທາງດີແກ່ພວກເຂົາ ຊຶ່ງພວກເຂົາຄວນຈະດຳເນີນໄປ. ຂໍຊົງປຣະທານຝົນເທິງແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ, ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ພຣະຣາຊະທານແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງເປັນມໍຣະດົກນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຖ້າມີການອຶດຢາກອາຫານໃນແຜ່ນດິນ, ຫລື ຖ້າມີພະຍາດຣະບາດ, ພືດຫ່ຽວແຫ້ງ ຫລື ເຊື້ອຣາທຳລາຍ, ຫລື ຕັກແຕນບິນ ຫລື ຕັກແຕນຄານ; ຫລື ສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາອ້ອມເມືອງໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາໄວ້ທຸກດ້ານຈະເປັນພັຍພິບັດຢ່າງໃດ, ຫລື ຄວາມເຈັບຢ່າງໃດມີຂຶ້ນກໍດີ—
|
||
\v 29 ແລະ ບໍ່ວ່າຄຳອະທິຖານຢ່າງໃດ ຫລື ຄຳອ້ອນວອນປະການໃດ ຊຶ່ງປະຊາຊົນຄົນໃດ ຫລືອິສະຣາເອນ—ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງທັງຫມົດທູນເພາະພັຍພິບັດ ແລະ ຄວາມທຸກໃຈ ແລ້ວໄດ້ກາງມືຂອງພວກເຂົາສູ່ພຣະວິຫານນີ້.
|
||
\v 30 ຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ, ອັນເປັນບ່ອນປຣະທັບຂອງພຣະອົງ; ພຣະຣາຊະທານອະພັຍໂທດບາບ, ແລະ ຊົງປຣະທານແກ່ທຸກຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງຮູ້ຈິດໃຈຕາມການປະພຶດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ; ພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກຈິດໃຈຂອງເຂົາ, ເພາະພຣະອົງເທົ່ານັ້ນທີ່ຊົງຮູ້ຈິດໃຈລູກທັງຫລາຍຂອງມະນຸດ.
|
||
\v 31 ຈົ່ງກະທຳຢ່າງນີ້ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ຢຳເກງພຣະອົງ, ແລະພວກເຂົາຈະດຳເນີນໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງ ຕະຫລອດວັນເວລາທີ່ພວກເຂົາມີຊີວິດຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ພຣະຣາຊະທານແກ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງຂ້າພະອົງທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ ກ່ຽວກັບຄົນຕ່າງດ້າວ ຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນອິສະຣາເອນ, ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ເມື່ອພວກເຂົາມາຈາກ ປະເທດເມືອງໄກ—ເພາະເຫັນແກ່ພຣະນາມຊື່ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ, ພຣະຫັດຊົງຣິດຂອງພຣະອົງ, ແລະ ພຣະກອນທີ່ຢຽດອອກຂອງພຣະອົງ—ເມື່ອພວກເຂົາມາ ແລະ ອະທິຖານຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະວິຫານນີ້,
|
||
\v 33 ກໍຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ, ອັນເປັນບ່ອນປຣະທັບຂອງພຣະອົງ, ແລະຂໍຊົງກະທຳຕາມທຸກສິ່ງທີ່ຄົນຕ່າງດ້າວໄດ້ທູນຂໍຕໍ່ພຣະອົງ, ເພື່ອວ່າຊົນຊາດທັງຫລາຍແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ຈັກພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຢຳເກງພຣະອົງ, ດັ່ງອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢຳເກງພຣະອົງຢູ່ນັ້ນ, ແລະ ເພື່ອພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະອົງໄດ້ສ້າງໄວ້ນີ້ເປັນບ່ອນເອີ້ນອອກພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຖ້າປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອອກໄປເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາ, ຈະເປັນໂດຍທາງໃດທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ພວກເຂົາອອກໄປກໍຕາມ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເມືອງນີ້ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງເລືອກໄວ້, ແລະ ຕໍ່ຫນ້າພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະອົງໄດ້ສ້າງເພື່ອພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງແລ້ວ.
|
||
\v 35 ຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງພວກເຂົາໃນຟ້າສະຫວັນ, ແລະ ຂໍຊົງໃຫ້ສິດທິອັນຊອບທັມຂອງພວກເຂົາຄົງຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ຖ້າພວກເຂົາເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ—ເພາະບໍ່ມີມະນຸດຈັກຄົນຫນຶ່ງຊຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດບາບ—ແລະ ພຣະອົງຊົງຄຽດຮ້າຍຕໍ່ພວກເຂົາ ແລະ ພຣະອົງຊົງມອບພວກເຂົາໄວ້ຕໍ່ສັດຕຣູພວກເຂົາ, ຈຶ່ງຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍໃນແຜ່ນດິນໃດຫນຶ່ງບໍ່ວ່າໄກ ຫລື ໃກ້.
|
||
\v 37 ແຕ່ຖ້າພວກເຂົາສຳນຶກຜິດໃນໃຈໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາໄດ້ຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍນັ້ນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ກັບໃຈ ແລະ ສະແຫວງຫາຄວາມຊອບທັມຈາກພຣະອົງໃນແຜ່ນດິນຂອງເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ. ຖ້າເຂົາທູນຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, ‘ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບ ແລະ ໄດ້ປະພຶດຊົ່ວຮ້າຍ ໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວ.’
|
||
\v 38 ຖ້າພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບມາຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາໃນບ່ອນທີ່ສັດຕຣູກວາດໄປເປັນຊະເລີຍນັ້ນ, ແລະໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ, ຊຶ່ງພຣະອົງພຣະຣາຊະທານແກ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ,ແລະ ຕໍ່ເມືອງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເລືອກໄວ້, ແລະ ຕໍ່ພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະອົງໄດ້ສ້າງໄວ້ເພື່ອພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 39 ແລ້ວຂໍພຣະອົງຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງພວກເຂົາໃນຟ້າສະຫວັນອັນເປັນບ່ອນປະທັບຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຂໍຊົງໃຫ້ສິດທິອັນຊອບທັມຂອງພວກເຂົາຄົງຢູ່. ຂໍຊົງໂຜດຍົກໂທດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຜູ້ໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 40 ບັດນີ້, ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງ, ຂໍພຣະເນດຂອງພຣະອົງຊົງເບິ່ງຢູ່, ແລະ ຂໍພຣະກັນຂອງພຣະອົງ ຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານແຫ່ງສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
\v 41 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ບັດນີ້ ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນ, ສະເດັດໄປໃນທີ່ປຣະທັບຂອງພຣະອົງ, ທັງພຣະອົງ ແລະ ຫີບແຫ່ງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ. ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ປະໂລຫິດຂອງພຣະອົງສວມຄວາມພົ້ນ, ແລະ ໃຫ້ຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງຊົມຊື່ນຍິນດີໃນຄວາມປະເສີດຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 42 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ,ຂໍຢ່າຊົງຫັນຫນ້າຫນີຈາກຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງເຈີມໄວ້ນັ້ນ. ຂໍພຣະອົງຊົງລະນຶກເຖິງຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ດາວິດ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\cl ບົດທີ 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອໂຊໂລໂມນຈົບຄຳອະທິຖານຂອງພຣະອົງແລ້ວ, ໄຟໄດ້ລົງມາຈາກຟ້າສະຫວັນໄຫມ້ເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງສັດບູຊາ, ແລະ ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍເຕັມພຣະວິຫານ.
|
||
\v 2 ປະໂລຫິດເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້, ເພາະວ່າພຣະຣັສມີຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຕັມພຣະວິຫານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ເມື່ອບັນດາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຫັນໄຟລົງມາ ແລະ ພຣະຣັສມີຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເທິງພຣະວິຫານ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍກົ້ມຂາບລົງເຖິງພື້ນຫີນ, ໄດ້ນະມັສະການ,ແລະ ສັນຣະເສີນຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ, “ເພາະພຣະອົງປະເສີດ, ເພາະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວກະສັດ ແລະ ບັນດາປະຊາຊົນທັງຫລາຍໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
|
||
\v 5 ກະສັດໂຊໂລໂມນຊົງຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາເປັນງົວສອງຫມື່ນສອງພັນໂຕ ແລະ ແກະ120,000 ໂຕ ແລະ ແບ້ທັງຫລາຍ. ດັ່ງນີ້ແຫລະ ກະສັດ ແລະ ປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ອຸທິດຖວາຍພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 6 ບັນດາປະໂລຫິດ, ກໍຢືນປະຈຳຕຳແຫນ່ງຂອງຕົນ; ທັງຄົນເລວີພ້ອມກັບເຄື່ອງດົນຕຣີຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ຊຶ່ງກະສັດດາວິດໄດ້ຊົງກະທຳເພື່ອສັນຣະເສີນຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວໃນເພງນັ້ນ, "ເພາະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ." ປະໂລຫິດກໍເປົ່າແກຂ້າງຫນ້າພວກເຂົາ, ແລະ ອິສະຣາເອນທັງປວງກໍຢືນຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໂຊໂລໂມນຊົງແຍກສ່ວນກາງຂອງເດີ່ນຊຶ່ງຢູ່ຂ້າງຫນ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ທີ່ນັ້ນພຣະອົງຊົງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ໄຂມັນຂອງເຄື່ອງບູຊາ, ເພາະວ່າແທ່ນທອງເຫລືອງທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງໄວ້ນັ້ນ ບໍ່ພໍບັນຈຸເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ, ແລະ ໄຂມັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໃນເທື່ອນັ້ນ ໂຊໂລໂມນຊົງຖືເທສະການຢູ່ເຈັດມື້, ແລະ ອິສະຣາເອນທັງປວງຢູ່ກັບພະອົງດ້ວຍ, ເປັນຊຸມນຸມຊົນໃຫຍ່ຫລາຍ, ຕັ້ງແຕ່ທາງເຂົ້າເມືອງຮາມັດຈົນຮອດແມ່ນ້ຳເອຢິບ.
|
||
\v 9 ແລະໃນມື້ທີແປດ ພວກເຂົາທັງຫລາຍມີການປະຊຸມອັນສັກສິດ, ເພາະໄດ້ມີງານມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາເຈັດມື້, ແລະ ຖືເທສະການກິນລ້ຽງມາເຈັດມື້ແລ້ວ.
|
||
\v 10 ເມື່ອວັນທີຊາວສາມຂອງເດືອນທີເຈັດ, ໂໍຊໂລໂມນຊົງໃຫ້ປະຊາຊົນກັບໄປເຕັນຂອງຕົນ ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ແລະ ຈິດໃຈຊື່ນບານເພາະຄວາມດີທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສຳແດງແກ່ດາວິດ, ແກ່ໂຊໂລໂມນ, ແລະ ແກ່ອິສະຣາເອນ, ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ດັ່ງນີ້ແຫລະ ໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພະຣາຊະວັງສຳເລັດ. ຄືທຸກຢ່າງ ທີ່ພະອົງຊົງກ່າວໃນເລື່ອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໃນເລື່ອງພະຣາຊະສຳນັກຂອງພະອົງ, ພະອົງກໍຊົງກະທຳໃຫ້ສຳເລັດຫມົດ.
|
||
\v 12 ແລ້ວພຣະຢາເວຊົງປະກົດແກ່ໂຊໂລໂມນໃນເວລາກາງຄືນ ແລະ ກ່າວກັບພະອົງວ່າ, “ເຮົາໄດ້ຍິນຄຳອະທິຖານຂອງເຈົ້າ, ແລະ ໄດ້ເລືອກສະຖານທີ່ນີ້ສຳລັບເຮົາໃຫ້ເປັນວິຫານແຫ່ງເຄື່ອງສັດບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຖ້າເຮົາປິດຟ້າສະຫວັນບໍ່ໃຫ້ຝົນຕົກ, ຫລື ເຮົາບັນຊາໃຫ້ຕັກແຕນມາກິນແຜ່ນດິນ, ຫລື ສົ່ງພະຍາດຣະບາດມາໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ,
|
||
\v 14 ຖ້າປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ຜູ້ທີ່ເອີ້ນອອກນາມຊື່ຂອງເຮົານັ້ນ, ຈະຖ່ອມຕົວລົງ, ອະທິຖານ, ແລ້ວສະແຫວງຫາເຮົາ, ແລະ ຫລີກຫນີຈາກທາງຊົ່ວຂອງຕົນ, ເຮົາກໍຈະຟັງຈາກສະຫວັນ, ຈະໃຫ້ອະພັຍແກ່ບາບຂອງຄົນນັ້ນ, ແລະ ຈະຮັກສາແຜ່ນດິນຂອງລາວໃຫ້ຫາຍ.
|
||
\v 15 ບັດນີ້ ຕາຂອງເຮົາຈະມືນຢູ່ ແລະ ຫູຂອງເຮົາຈະຟັງຄຳອະທິຖານທີ່ເຂົາທັງຫລາຍອະທິຖານໃນສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເພາະບັດນີ້ ເຮົາໄດ້ເລືອກ ແລະ ເຮັດໃຫ້ວິຫານນີ້ເປັນບ່ອນບໍຣິສຸດ ເພື່ອນາມຊື່ຂອງເຮົາຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນເປັນນິດ. ຕາຂອງເຮົາ ແລະ ໃຈຂອງເຮົາຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນຕະຫລອດເວລາ.
|
||
\v 17 ສ່ວນເຈົ້າ, ຖ້າເຈົ້າດຳເນີນຊີວິດຕໍ່ຫນ້າເຮົາຄືດາວິດບິດາຂອງເຈົ້າດຳເນີນນັ້ນ, ໂດຍເຮັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາແກ່ເຈົ້າ ແລະ ຮັກສາກົດເກນຂອງເຮົາກັບຄຳຕັດສິນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 18 ແລ້ວເຮົາຈະສະຖາປະນາຣາຊະບັນລັງແຫ່ງອານາຈັກຂອງເຈົ້າ, ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາໄວ້ກັບດາວິດບິດາຂອງເຈົ້າວ່າ, ເມື່ອເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ເຊື້ອສາຍຄົນຫນຶ່ງຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ຂາດຊາຍຜູ້ທີ່ຈະປົກຄອງເຫນືອອິສະຣາເອນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແຕ່ຖ້າເຈົ້າຫັນໄປ, ແລະ ປະຖິ້ມກົດເກນຂອງເຮົາ ແລະກັບບັນຍັດຂອງເຮົາທີ່ເຮົາຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າ, ແລ້ວໄປບົວລະບັດພະອື່ນ ແລະ ນະມັສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ,
|
||
\v 20 ເຮົາຈະຖອນຮາກພວກເຂົາທັງຫລາຍຈາກແຜ່ນດິນຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ. ວິຫານຊຶ່ງເຮົາຊຳຣະໃຫ້ບໍຣິສຸດເພື່ອນາມຊື່ຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະໂຍນອອກໄປຈາກສາຍຕາຂອງເຮົາ, ແລະ ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເປັນເລື່ອງເວົ້າ ແລະ ເປັນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
|
||
\v 21 ເຖິງແມ່ນວ່າວິຫານທີ່ສູງສົ່ງນີ້, ທຸກຄົນທີ່ຜ່ານໄປຈະປະຫລາດໃຈ. ພວກເຂົາຈະກ່າວວ່າ, ‘ເຫດໃດພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງກະທຳເຊັ່ນນີ້ແກ່ແຜ່ນດິນນີ້ ແລະ ແກ່ພຣະວິຫານນີ້?’
|
||
\v 22 ແລ້ວເຂົາທັງຫລາຍຈະຕອບວ່າ, ‘ເພາະພວກເຂົາປະຖິ້ມພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ, ຜູ້ຊົງນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ແລະ ໄດ້ນັບຖືພະອື່ນ ແລະ ນະມັສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ ທັງບົວລະບັດດ້ວຍ. ສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ຊົງນຳເຫດຮ້າຍທັງຫມົດນີ້ມາເຖິງພວກເຂົາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\cl ບົດທີ 8
|
||
\p
|
||
\v 1 ຢູ່ມາເມື່ອຫມົດຊາວປີ, ທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພະຣາຊະວັງສ່ວນພະອົງ,
|
||
\v 2 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງເສີມສ້າງຫົວເມືອງຊຶ່ງຮູຣາມໄດ້ຖວາຍແກ່ພະອົງ, ແລະ ໃຫ້ຄົນອິສະຣາເອນອາສັຍຢູ່ໃນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂຊໂລໂມນໄດ້ສະເດັດໄປຍັງຮາມັດໂຊບາ ແລະ ຍຶດເມືອງນັ້ນໄດ້.
|
||
\v 4 ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງຕາດໂມໄວ້ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ແລະ ຫົວເມືອງຄັງຫລວງທັງຫມົດ, ຊຶ່ງພະອົງຊົງສ້າງໄວ້ໃນຮາມັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງເບັດໂຮໂຣນເທິງ, ແລະ ເບັດໂຮໂຣນລຸ່ມດ້ວຍ, ເປັນເມືອງທີ່ຫມັ້ນຄົງ ມີກຳແພງ, ປະຕູເມືອງ, ແລະດ່ານ.
|
||
\v 6 ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງບາອາລາດ ແລະ ຫົວເມືອງຄັງຫລວງທັງປວງທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງມີຢູ່, ແລະ ເມືອງທັງປວງສຳລັບຣົດຮົບຂອງພະອົງ, ແລະ ເມືອງທັງປວງສຳລັບພົນທະຫານມ້າຂອງພະອົງ, ແລະ ສິ່ງໃດຊຶ່ງພະອົງປະສົງຈະສ້າງໃນເຢຣູຊາເລັມ, ໃນເລບານອນ ແລະ ໃນແຜ່ນດິນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນປົກຄອງຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ປະຊາຊົນທັງປວງທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນພວກຄົນຮິດຕີ, ຄົນອະໂມຣີດ, ຄົນເປຣິຊີ, ຄົນຮີວີ, ແລະ ຄົນເຢບຸດ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນອິສະຣາເອນ,
|
||
\v 8 ຈາກລູກຫລານຂອງຄົນເຫລົ່ານີ້ ຜູ້ເຫລືອຕໍ່ມາໃນແຜ່ນດິນ, ຜູ້ຊຶ່ງປະຊາຊົນອິສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ທຳລາຍ— ໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ເປັນຂ້າທາດແຮງງານ, ຊຶ່ງພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍເປັນຢູ່ຈົນທຸກມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແຕ່ສ່ວນຄົນອິສຣາເອນນັ້ນໂຊໂລໂມນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເປັນຂ້າທາດແຮງງານ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍເປັນທະຫານ ແລະ ເປັນນາຍທະຫານຂອງພະອົງ, ເປັນຜູ້ບັງຄັບບັນຊາຣົດຮົບຂອງພະອົງ, ແລະ ພົນທະຫານມ້າຂອງພະອົງ.
|
||
\v 10 ຄົນຕໍ່ໄປນີ້ເປັນເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນ, ມີສອງຮ້ອຍຫ້າສິບຄົນ, ເປັນຜູ້ປົກຄອງປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໄດ້ເຮັດວຽກງານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໂຊໂລໂມນຊົງນຳທິດາຂອງຟາຣາໂອຂຶ້ນມາຈາກນະຄອນດາວິດ ມາໃນພະຣາຊະວັງທີ່ພະອົງຊົງສ້າງໄວ້ໃຫ້ພະນາງ, ເພາະພະອົງກ່າວວ່າ, “ມະເຫສີຂອງເຮົາບໍ່ຄວນຢູ່ໃນວັງຂອງດາວິດກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ເພາະສະຖານທີ່ທັງຫລາຍທີ່ຫີບຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງເປັນບ່ອນບໍຣິສຸດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວໂຊໂລໂມນຊົງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແດ່ພຣະຢາເວເທິງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊຶ່ງພະອົງຊົງສ້າງໄວ້ຢູ່ຫນ້າລະບຽງ.
|
||
\v 13 ພະອົງໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມຫນ້າທີ່ປະຈຳວັນທີ່ຕ້ອງເຮັດ, ເປັນການຖວາຍບູຊາຕາມບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ໃນວັນສະບາໂຕ, ໃນວັນຂຶ້ນຄ່ຳຫນຶ່ງ, ແລະ ໃນວັນເທສະການຕາມກຳນົດ ປະຈຳປີສາມເທສະການຄື ເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ, ເທສະການເກັບກ່ຽວ ແລະ ເທສະການປຸກຕູບຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຮັກສາຕາມພະບັນຊາຂອງດາວິດ ບິດາຂອງພະອົງ, ພະອົງຊົງກຳນົດແບ່ງເວນຍາມປະໂລຫິດສຳລັບການບົວລະບັດ, ແລະ ແບ່ງຄົນເລວີໃຫ້ປະຈຳຫນ້າທີ່ການສັນຣະເສີນ, ແລະ ການບົວລະບັດຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດ, ຕາມຫນ້າທີ່ປະຈຳວັນທີ່ຕ້ອງເຮັດ. ຄົນເຝົ້າປະຕູທຸກປະຕູໂດຍເປັນພະແນກຕ່າງໆ, ເພາະວ່າດາວິດ, ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ, ຊົງບັນຊາໄວ້ເຊັ່ນນັ້ນ,
|
||
\v 15 ພວກເຂົາທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ຫັນໄປຈາກສິ່ງທີ່ກະສັດໄດ້ຊົງບັນຊາປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີກ່ຽວກັບເລື່ອງໃດ, ຫລື ກ່ຽວກັບເລື່ອງຄັງຕ່າງໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ບັນດາພະຣາຊະກິດຂອງໂຊໂລໂມນກໍລຸລ່ວງໄປ, ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ວາງຮາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ຈົນສຳເລັດງານ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກໍສຳເລັດຄົບຖ້ວນ.
|
||
\v 17 ແລ້ວໂຊໂລໂມນສະເດັດໄປໃນເອັດຊິໂອນເກເບ ແລະ ເມືອງເອລັດທີ່ແຄມທະເລໃນແຜ່ນດິນເອໂດມ.
|
||
\v 18 ຮູຣາມໄດ້ສົ່ງມາຖວາຍພະອົງຊຶ່ງບັນຊາການໂດຍຂ້າຣາຊະການທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບທະເລ. ພວກເຂົາໄດ້ໄປເຖິງເມືອງໂອຟີພ້ອມກັບຂ້າຣາຊະການຂອງໂຊໂລໂມນ.ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາຄຳຈາກບ່ອນນັ້ນຫນັກສີ່ຮ້ອຍຫ້າສິບຕາລັນຕົນມາໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\cl ບົດທີ 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາຊົງໄດ້ຍິນກິດຕິສັບຂອງໂຊໂລໂມນ, ພະນາງກໍສະເດັດມາເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອທົດລອງພະອົງດ້ວຍບັນຫາຍາກຕ່າງໆ. ພະນາງໄດ້ມາພ້ອມດ້ວຍຂ້າຣາຊະບໍຣິພານຫລວງຫລາຍ, ກັບອູດບັນທຸກເຄື່ອງຫອມ, ຄຳເປັນຈຳນວນຫລາຍ, ແລະ ກັບເພັດພອຍຕ່າງ. ເມື່ອພະນາງສະເດັດມາເຖິງໂຊໂລໂມນແລ້ວ, ພະນາງທູນເລື່ອງໃນໃຈຂອງພະນາງທຸກປະການ.
|
||
\v 2 ໂຊໂລໂມນກ່າວຕອບບັນຫາຂອງພະນາງທັງຫມົດ; ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ໃນໂຊໂລໂມນ; ບໍ່ມີຄຳຖາມໃດຊຶ່ງພະອົງຈະຊົງອະທິບາຍແກ່ພະນາງບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເມື່ອພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາຊົງເຫັນພະສະຕິປັນຍາຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ພະຣາຊະວັງທີ່ພະອົງຊົງສ້າງ,
|
||
\v 4 ທັງອາຫານທີ່ຢູ່ເທິງໂຕະສະເຫວີຍ, ກັບບັນດາຂ້າຣາຊະການປະຈຳຢູ່, ແລະ ຂ້າໃຊ້ທີ່ຄອຍຖ້າຮັບໃຊ້ຢູ່ ແລະ ຕະຫລອດຈົນເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ, ແລະພະນັກງານເຊີນຖ້ວຍຂອງພະອົງ ແລະ ລັກສະນະທ່າທາງທີ່ພະອົງໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ພະທັຍຂອງພະນາງກໍເສົ້າສະຫລົດໃຈລົງບາດດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພະນາງທູນກະສັດວ່າ, “ຂ່າວຄາວທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນໃນປະເທດຂອງຂ້ານ້ອຍເຖິງພະຣາຊະກິດ ແລະ ພະສະຕິປັນຍາຂອງພະອົງເປັນຄວາມຈິງ.
|
||
\v 6 ແຕ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຖ້ອຍຄຳນັ້ນ ຈົນຂ້ານ້ອຍມາເຝົ້າ, ແລະ ຕາຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນເອງ. ເບິ່ງແມ ທີ່ພວກເຂົາບອກແກ່ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ເທົ່າເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງພະສະຕິປັນຍາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງ! ພະອົງລ້ຳເລີດຫລາຍກວ່າຂ່າວຄາວທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບັນດາຄົນຂອງພະອົງກໍເປັນສຸກ, ບັນດາຂ້າຣາຊະການ ຜູ້ຢູ່ງານປະຈຳຕໍ່ພະພັກພະອົງ ແລະ ຟັງພະສະຕິປັນຍາຂອງພະອົງກໍເປັນສຸກ.
|
||
\v 8 ສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ, ຜູ້ຊົງພໍພຣະທັຍໃນພະອົງ, ຊົງແຕ່ງຕັ້ງພະອົງໄວ້ເທິງບັນລັງ, ເປັນກະສັດເພື່ອພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ. ເພາະພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງຊົງຮັກອິສະຣາເອນ, ຈະສະຖາປະນາໄວ້ເປັນນິດ, ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ພະອົງເປັນກະສັດເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ເພື່ອພະອົງຈະຊົງອຳນວຍຄວາມຍຸຕິທັມ ແລະ ຄວາມທ່ຽງທັມ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວພະນາງກໍຖວາຍ 120 ຕະລັນຕົນແກ່ກະສັດ ແລະ ທັງເຄື່ອງຫອມເປັນຈຳນວນຫລາຍ ແລະ ເພັດພອຍຕ່າງ. ບໍ່ມີເຄື່ອງຫອມໃດຄືທີ່ພະຣາຊີນີແຫ່ງເມືອງເຊບາຖວາຍແກ່ກະສັດໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຂ້າຣາຊະການຂອງຮູຣາມ ແລະ ຂ້າຣາຊະການຂອງໂຊໂລໂມນ, ຜູ້ນຳຄຳມາຈາກໂອຟີ, ໄດ້ນຳໄມ້ດູ່ ແລະ ເພັດພອຍຕ່າງມາ.
|
||
\v 11 ແລ້ວກະສັດຊົງໃຊ້ໄມ້ດູ່ເຮັດຂັ້ນໄດພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພະຣາຊະວັງ, ທັງເຮັດພິນຄູ່ ແລະ ພິນໃຫຍ່ໃຫ້ແກ່ນັກຮ້ອງ. ຊຶ່ງແຕ່ກ່ອນບໍ່ເຄີຍເຫັນມີແບບນີ້ໃນແຜ່ນດິນຢູດາ.
|
||
\v 12 ກະສັດໂຊໂລໂມນພະຣາຊະທານທຸກຢ່າງແກ່ພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາຕາມທີ່ພະນາງຊົງມີພະປະສົງ, ບໍ່ວ່າພະນາງຈະທູນຂໍສິ່ງໃດ, ນອກເຫນືອໄປຈາກສິ່ງທີ່ພະນາງນຳມາຖວາຍກະສັດ. ດັ່ງນັ້ນພະນາງກໍສະເດັດກັບໄປແຜ່ນດິນຂອງພະນາງ, ພ້ອມກັບຂ້າຣາຊະການຂອງພະນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ນ້ຳຫນັກຄຳທີ່ນຳມາສົ່ງໂຊໂລໂມນໃນປີຫນຶ່ງນັ້ນ ເປັນຄຳ 666 ຕະລັນຕົນ,
|
||
\v 14 ນອກເຫນືອຈາກຄຳທີ່ນັກການຄ້າ ແລະ ພໍ່ຄ້າໄດ້ນຳມາ. ກະສັດທັງປວງຂອງປະເທດອາຫລັບ ແລະ ບັນດາເຈົ້າເມືອງແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ນຳຄຳ ແລະເງິນມາໃຫ້ໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ກະສັດໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງໂລ່ໃຫຍ່ສອງຮ້ອຍອັນດ້ວຍຄຳ. ໂລ່ອັນຫນຶ່ງໃຊ້ຄຳຕີຫົກຮ້ອຍເຊເຂ.
|
||
\v 16 ພະອົງຊົງສ້າງໂລ່ສາມຮ້ອຍອັນດ້ວຍຄຳ. ໂລ່ອັນຫນຶ່ງໃຊ້ຄຳສາມຮ້ອຍເຊເຂ; ກະສັດກໍຊົງເກັບໂລ່ໄວ້ໃນພະຣາຊະວັງແຫ່ງປ່າເລບານອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ກະສັດຊົງສ້າງພະທີ່ນັ່ງງາຊ້າງຂະຫນາດໃຫຍ່ດ້ວຍ ແລະ ຊົງໂອບດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 18 ພະທີ່ນັ່ງນັ້ນມີຂັ້ນໄດຫົກຂັ້ນ, ແລະບ່ອນຮອງພະບາດເຮັດດ້ວຍຄຳທີ່ຕິດຢູ່ກັບພະທີ່ນັ່ງ. ທັງສອງຂ້າງຂອງພະທີ່ນັ່ງມີບ່ອນວາງພະຫັດ, ແລະ ສິງໃຫຍ່ສອງໂຕຢືນຢູ່ຂ້າງບ່ອນວາງພະຫັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ມີສິງໃຫຍ່ອີກສິບສອງຕົວຢືນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ເທິງບັນໄດຫົກຂັ້ນທັງສອງຂ້າງ. ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍເຮັດໃນຣາຊະອານາຈັກໃດຄືແບບນີ້.
|
||
\v 20 ພາຊະນະທັງຫມົດສຳລັບເຄື່ອງດື່ມຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນເຮັດດ້ວຍຄຳ, ແລະ ພາຊະນະທັງຫມົດຂອງພະຣາຊະວັງປ່າເລບານອນເຮັດດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ. ບໍ່ມີບ່ອນໃດເຮັດດ້ວຍເງິນເລີຍ ເພາະວ່າເງິນນັ້ນຖືວ່າເປັນຂອງບໍ່ມີຄ່າຫຍັງໃນສະໄຫມຂອງໂຊໂລໂມນ.
|
||
\v 21 ກະສັດມີກອງເຮືອທາງທະເລ, ພ້ອມກັບກອງເຮືອຂອງຮູຣາມ. ກຳປັ່ນຕາຊິດນຳຄຳ, ເງິນ, ແລະ ງາຊ້າງ, ທັງ ລິງ ແລະ ນົກຍູງ ມາສາມປີຕໍ່ເທື່ອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ກະສັດໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ປຽບກວ່າກະສັດອື່ນແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກໃນເລື່ອງຊັບສົມບັດ ແລະ ສະຕິປັນຍາ.
|
||
\v 23 ແລະກະສັດທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກກໍສະແຫວງຫາທີ່ຈະເຂົ້າເຝົ້າໂຊໂລໂມນ ເພື່ອຈະຟັງພະສະຕິປັນຍາ, ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງພຣະຣາຊະທານໄວ້ໃນໃຈຂອງພະອົງ.
|
||
\v 24 ທຸກຄົນກໍນຳເຄື່ອງບັນນາການຂອງຕົນມາ ເປັນເຄື່ອງເຮັດດ້ວຍເງິນ ເຄື່ອງເຮັດດ້ວຍຄຳ, ແລະ ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ, ເຄື່ອງອາວຸດ, ແລະ ເຄື່ອງຫອມ, ທັງ ມ້າ ແລະລໍ, ຕາມຈຳນວນກຳນົດທຸກປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ໂຊໂລໂມນຊົງມີໂຮງລ້ຽງມ້າສີ່ພັນບ່ອນສຳລັບມ້າ ແລະຣົດຮົບ, ແລະ ມີພົນທະຫານຂີ່ມ້າຫນຶ່ງຫມື່ນສອງພັນຄົນ, ຊຶ່ງພະອົງຊົງໃຫ້ປະຈຳຢູ່ໃນຫົວເມືອງຣົດຮົບ ແລະ ຢູ່ກັບກະສັດທີ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 26 ພະອົງຊົງປົກຄອງເຫນືອກະສັດທັງປວງຕັ້ງແຕ່ແມ່ນ້ຳຮອດແຜ່ນດິນຂອງຄົນຟີລິສະຕີນ, ແລະຮອດເຂດແດນຂອງເອຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ກະສັດຊົງເຮັດໃຫ້ເງິນນັ້ນເປັນຂອງທຳມະດາໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ,ເຫມືອນກ້ອນຫີນເທິງພື້ນດິນ. ພະອົງເຮັດໃຫ້ມີໄມ້ສົນຢ່າງຫລວງຫລາຍຄືກັບໄມ້ຫມາກເດື່ອທີ່ມີໃນທີ່ລຸ່ມ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົານຳມ້າເຂົ້າມາຖວາຍໂຊໂລໂມນຈາກເອຢິບ ແລະ ຈາກແຜ່ນດິນທັງປວງ.
|
||
\v 29 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງໂຊໂລໂມນ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ, ກໍ່ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງນາທານຜູ້ທຳນວາຍ, ໃນຄຳທຳນວາຍຂອງອາຮີຢາຊາວຊີໂລ, ແລະໃນນິມິດຂອງອິດໂດຜູ້ທຳນວາຍກ່ຽວກັບເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍເນບັດ?
|
||
\v 30 ໂຊໂລໂມນຊົງປົກຄອງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມເຫນືອອິສະຣາເອນທັງປວງສີ່ສິບປີ.
|
||
\v 31 ໂຊໂລໂມນລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ ແລະ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດບິດາຂອງພະອົງ. ເຣໂຮໂບອາມ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\cl ບົດທີ 10
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຣໂຮໂບອາມໄດ້ໄປເມືອງເຊເຄັມ, ເພາະອິສຣາເອນທັງປວງໄດ້ມາເຊເຄັມ ເພື່ອຈະຕັ້ງພະອົງໃຫ້ເປັນກະສັດ.
|
||
\v 2 ຢູ່ມາເມື່ອເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍເນບັດໄດ້ຍິນເລື່ອງນັ້ນ ເພາະເພິ່ນຍັງຢູ່ໃນເອຢິບ, ບ່ອນທີ່ເພິ່ນຫນີຈາກພະພັກກະສັດໂຊໂລໂມນ,ແຕ່ເຢໂຣໂບອາມກໍກັບຈາກເອຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍໃຊ້ຄົນໄປຮຽນເຊີນເພິ່ນ, ແລະເຢໂຣໂບອາມ ແລະ ອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ມາ; ພວກເຂົາໄດ້ທູນເຣໂຮໂບອາມວ່າ,
|
||
\v 4 “ບິດາຂອງພະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ແອກຂອງຂ້າພະອົງທຸກຫນັກ. ເພາະສະນັ້ນ ບັດນີ້, ຂໍຊົງຜ່ອນການບົວລະບັດຢ່າງທຸກຫນັກຂອງບິດາຂອງພະອົງ, ແລະ ແອກອັນຫນັກຂອງພະອົງເຫນືອຂ້າພະອົງທັງຫລາຍໃຫ້ເບົາລົງ, ແລະ ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍຈະບົວລະບັດພະອົງ.”
|
||
\v 5 ເຣໂຮໂບອາມກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຄົບສາມມື້ຈົ່ງກັບມາຫາເຮົາອີກ.” ປະຊາຊົນຈຶ່ງກັບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ກະສັດເຣໂຮໂບອາມກໍຊົງປຶກສາກັບບັນດາຜູ້ເຖົ້າ ຜູ້ຢູ່ງານປະຈຳໂຊໂລໂມນ ບິດາຂອງພະອົງ ຂະນະທີ່ພະອົງຍັງຊົງພະຊົນຢູ່; ພະອົງກ່າວວ່າ, “ທ່ານທັງຫລາຍຈະແນະນຳເຮົາໃຫ້ຕອບປະຊາຊົນນີ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 7 ພວກເຂົາທັງຫລາຍທູນພະອົງວ່າ, “ຖ້າພະອົງຊົງເມດຕາແກ່ປະຊາຊົນນີ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພໍໃຈ, ແລະກ່າວຕອບຄຳດີແກ່ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແຕ່ເຣໂຮໂບອາມຊົງປະຖິ້ມຄຳປຶກສາທີ່ຜູ້ເຖົ້າຖວາຍນັ້ນ, ແລະ ໄປປຶກສາກັບຄົນຫນຸ່ມ ຊຶ່ງເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນມາພ້ອມກັບພະອົງ, ແລະ ຢູ່ງານປະຈຳພະອົງ.
|
||
\v 9 ພະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, “ທ່ານຈະແນະນຳເຮົາຢ່າງໃດ, ເພື່ອພວກເຮົາຈະຕອບປະຊາຊົນນີ້ຜູ້ທີ່ທູນເຮົາວ່າ, ‘ຂໍຊົງຜ່ອນແອກທີ່ບິດາຂອງພະອົງວາງຢູ່ເຫນືອຂ້າພະອົງທັງຫລາຍໃຫ້ເບົາລົງ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຄົນຫນຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ມາພ້ອມກັບເຣໂຮໂບອາມທູນພະອົງ, ກ່າວວ່າ, “ພຣະອົງຈົ່ງກ່າວດັ່ງນີ້ແກ່ປະຊາຊົນວ່າຜູ້ໄດ້ກ່າວກັບພະອົງວ່າ ໂຊໂລໂມນພຣະຣາຊາບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ແອກຂອງຂ້າພະອົງທັງຫລາຍຫນັກ, ແຕ່ພະອົງຕ້ອງຊົງເຮັດໃຫ້ມັນເບົາລົງ. ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ພະອົງຄວນກ່າວກັບພວກເຂົາ, ‘ນິ້ວກ້ອຍຂອງເຮົາກໍຫນັກກວ່າແອກຂອງ ບິດາຂອງເຮົາ.
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນ, ບັດນີ້ເຖີງແມ່ນວ່າບິດາຂອງເຮົາວາງແອກຫນັກເທິງທ່ານທັງຫລາຍກໍດີແລ້ວ, ເຮົາຈະເພີ່ມແອກໃຫ້ແກ່ທ່ານທັງຫລາຍອີກ. ບິດາຂອງເຮົາຕີສອນທ່ານທັງຫລາຍດ້ວຍໄມ້ແສ້, ແຕ່ເຮົາຈະຕີສອນທ່ານທັງຫລາຍດ້ວຍແສ້ແມງງອດ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນເຢໂຣໂບອາມກັບປະຊາຊົນທັງປວງຈຶ່ງເຂົ້າມາເຝົ້າເຣໂຮໂບອາມໃນມື້ທີສາມ, ດັ່ງທີ່ກະສັດໄດ້ຮັບສັ່ງ, "ອີກສາມວັນຈົ່ງມາຫາເຮົາ."
|
||
\v 13 ເຣໂຮໂບອາມໄດ້ກ່າວຕໍ່ເຂົາຢ່າງຫຍາບຄາຍ, ພຣະອົງຊົງປະຖິ້ມຄຳປຶກສາຂອງຜູ້ເຖົ້າ.
|
||
\v 14 ໂດຍກ່າວກັບພວກເຂົາຕາມຄຳແນະນຳຂອງພວກຄົນຫນຸ່ມວ່າ “ບິດາຂອງເຮົາເຮັດແອກຂອງທ່ານທັງຫລາຍໃຫ້ຫນັກ, ແຕ່ເຮົາຈະເພີ່ມໃຫ້ແກ່ແອກນັ້ນ. ບິດາຂອງເຮົາຕີສອນທ່ານທັງຫລາຍດ້ວຍໄມ້ແສ້, ແຕ່ເຮົາຈະຕີສອນທ່ານທັງຫລາຍດ້ວຍແສ້ແມງງອດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຊົງຟັງສຽງປະຊາຊົນ, ເພາະເຫດການນີ້ເປັນມາແຕ່ພຣະເຈົ້າ, ເພື່ອພຣະຢາເວຈະຊົງໃຫ້ ພຣະທັມຂອງພຣະອົງໄດ້ສຳເລັດ ຊຶ່ງພຣະອົງກ່າວໂດຍອາຮີຢາຊາວຊີໂລແກ່ເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍເນບັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເມື່ອອິສະຣາເອນທັງປວງເຫັນວ່າກະສັດບໍ່ໄດ້ຊົງຟັງພວກເຂົາ, ປະຊາຊົນກໍທູນຕອບກະສັດ ແລະ ກາ່ວວ່າ, “ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍມີສ່ວນຫຍັງໃນດາວິດ? ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍບໍ່ມີສ່ວນມໍຣະດົກໃນລູກເຢຊີ! ໂອ ອິສະຣາເອນເອີຍ ກັບໄປເຕັນຂອງຕົນແຕ່ລະຄົນສາ. ຂ້າແຕ່ດາວິດ ຈົ່ງເບິ່ງແຍງຣາຊະວົງຂອງພະອົງເອງເຖີດ.” ອິສະຣາເອນທັງປວງຈຶ່ງກັບໄປໃນເຕັນຂອງໃຜລາວ.
|
||
\v 17 ແຕ່ເຣໂຮໂບອາມຊົງປົກຄອງເຫນືອປະຊາຊົນອິສະຣາເອນຜູ້ອາສັຍຢູ່ໃນຫົວເມືອງຢູດາ.
|
||
\v 18 ແລ້ວກະສັດເຣໂຮໂບອາມຊົງໃຊ້ຮາໂດຣາມ, ຄົນຄຸມແຮງງານໄປເກນຄົນ ແລະ ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍເອົາຫີນຄວ່າງເພິ່ນຈົນຕາຍ. ກະສັດເຣໂຮໂບອາມກໍຊົງຮີບຂຶ້ນຣົດຮົບຂອງພະອົງ ຊົງຫນີໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 19 ດ່ັ່ງນັ້ນຄົນອິສະຣາເອນຈຶ່ງກະບົດຕໍ່ຣາຊະວົງຂອງດາວິດເຖິງທຸກມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\cl ບົດທີ 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອເຣໂຮໂບອາມມາເຖິງເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ, ພະອົງໄດ້ຊົງຮວບຮວມເຊື້ອສາຍຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນ, ເປັນນັກຮົບທີ່ຄັດເລືອກແລ້ວ 180,000 ຄົນ, ເພື່ອຈະສູ້ຮົບກັບອິສະຣາເອນ, ຫມາຍຈະເອົາຣາຊະອານາຈັກຄືນມາໃຫ້ແກ່ເຣໂຮໂບອາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ແຕ່ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງເຊມາຢາຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ, ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 3 “ຈົ່ງໄປທູນເຣໂຮໂບອາມລູກຊາຍຂອງໂຊໂລໂມນ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ແລະ ບອກແກ່ອິສະຣາເອນທັງປວງໃນຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນວ່າ,
|
||
\v 4 ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ," ເຈົ້າຢ່າຂຶ້ນໄປສູ້ຮົບກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ. ຈົ່ງກັບໄປເຮືອນຂອງຕົນທຸກຄົນສາ, ເພາະສິ່ງນີ້ເປັນມາຈາກເຮົາ.'” ເຫດສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເຊື່ອຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ກັບໄປ ບໍ່ໄດ້ສູ້ຮົບກັບເຢໂຣໂບອາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຣໂຮໂບອາມປະທັບໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ພະອົງຊົງສ້າງຫົວເມືອງຕ່າງໆໃນຢູດາເພື່ອປ້ອງກັນ.
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງສ້າງເມືອງເບັດເລເຮັມ, ເອຕາມ, ເຕໂກອາ
|
||
\v 7 ເບັດຊູເຣ, ໂສໂກ, ອະດຸລາມ,
|
||
\v 8 ເມືອງກັດ, ມາເຣຊາ, ແລະ ຊິເຟ
|
||
\v 9 ອາໂດຣາຢິມ, ລາກິດ, ອາເຊກາ,
|
||
\v 10 ໂຊຣາ, ອາຢາໂລນ ແລະເຮັບໂຣນ. ຫົວເມືອງຊຶ່ງມີປ້ອມທີ່ຢູ່ໃນຢູດາ ແລະ ໃນເບັນຢາມິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພະອົງຊົງສ້າງປ້ອມປ້ອງກັນໃຫ້ແຂງແຮງ ແລະ ຕັ້ງຜູ້ບັງຄັບບັນຊາໃນປ້ອມເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະຊົງສະສົມອາຫານ, ນ້ຳມັນ, ແລະ ນ້ຳອະງຸ່ນ.
|
||
\v 12 ພະອົງຊົງເກັບໂລ່ ແລະ ຫອກໄວ້ໃນຫົວເມືອງທັງປວງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຫົວເມືອງເຫລົ່ານັ້ນແຂງແຮງຫລາຍ. ພະອົງຈຶ່ງຊົງຍຶດຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນໄວ້ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ປະໂລຫິດກັບຄົນເລວີທີ່ຢູ່ໃນອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ເຂົ້າມາຫາພະອົງຈາກເຂດແດນທີ່ພວກເຂົາອາສັຍຢູ່.
|
||
\v 14 ເພາະຄົນເລວີປະຖິ້ມທົ່ງຫຍ້າ ແລະ ເຮືອນທີ່ພວກເຂົາຍຶດຖືເປັນກຳສິດ ເພື່ອທີ່ຈະມາຍັງຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ, ເພາະເຢໂຣໂບອາມ ແລະລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກຕຳແຫນ່ງ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປະຕິບັດຫນ້າທີ່ປະໂລຫິດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 15 ເຢໂຣໂບອາມຊົງແຕ່ງຕັ້ງປະໂລຫິດຂອງພະອົງຂຶ້ນສຳລັບປູຊະນີຍະສະຖານສູງທັງຫລາຍ ແລະ ສຳລັບຜີປີສາດ ແລະສຳລັບຮູບລູກງົວຊຶ່ງພະອົງຊົງສ້າງຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ບັນດາປະຊາຊົນຈາກຈາກຕະກູນທັງປວງໃນອິສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ປັກໃຈສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນ; ພວກເຂົາໄດ້ມາຍັງກຸງເຢລູຊາເລັມເພື່ອຖວາຍສັດບູຊາຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ເສີມກຳລັງໃຫ້ຣາຊະອານາຈັກຂອງຢູດາ ແລະ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຣໂຮໂບອາມລູກຊາຍຂອງໂຊໂລໂມນເຂັ້ມແຂງຢູ່ໄດ້ສາມປີ, ແລະ ພວກເຂົາດຳເນີນຢູ່ສາມປີໃນແບບວິຖີຊີວິດຂອງດາວິດ ແລະໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຣໂຮໂບອາມຊົງຮັບເອົານາງມາຮາລາດມາເປັນມະເຫສີ, ທິດາຂອງເຢຣີໂມດ, ລູກຊາຍຂອງດາວິດ, ແລະ ອາບີຮາຍ, ຜູ້ເປັນທິດາຂອງເອລີອາບ, ລູກຊາຍເຢຊີ.
|
||
\v 19 ພະນາງກໍປະສູດລູກຊາຍໃຫ້ພະອົງຄື ເຢອຸດ, ເຊມາຣີຢາ ແລະ ຊາຮຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພາຍຫລັງມາຫະລັດ, ເຣໂຮໂບອາມກໍຊົງຮັບມາອາກາ, ທິດາຂອງອັບຊາໂລມ; ຜູ້ຊຶ່ງປະສູດ ອາບີຢາ, ອາດຕາຍ, ຊີຊາ ແລະເຊໂລມິດໃຫ້ພະອົງ.
|
||
\v 21 ເຣໂຮໂບອາມຊົງຮັກມາອາກາ, ທິດາຂອງອັບຊາໂລມ, ຫລາຍກວ່າມະເຫສີ ແລະ ນາງສະຫນົມຂອງພະອົງທັງຫມົດ (ພະອົງມີມະເຫສີສິບແປດອົງ ແລະ ນາງສະຫນົມຫົກສິບຄົນ, ແລະ ໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍຊາວແປດອົງ ແລະ ທິດາຫົກສິບອົງ).
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເຣໂຮໂບອາມຊົງແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ອາບີຢາລູກຊາຍຂອງມາອາກາເປັນລູກຊາຍອົງໃຫຍ່, ໃຫ້ເປັນຫົວຫນ້າທ່າມກາງພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ; ເພາະພະອົງຊົງຕັ້ງພະທັຍຈະໃຫ້ເພິ່ນເປັນກະສັດ.
|
||
\v 23 ເຣໂຮໂບອາມຊົງຈັດການຢ່າງສະຫລາດ; ພະອົງໄດ້ແຈກຢາຍບັນດາລູກຊາຍຂອງພະອົງໄປທົ່ວແຜ່ນດິນທັງຫມົດຂອງຢູດາແລະ ເບັນຢາມິນ ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທັງຫມົດ. ພະອົງປຣະທານສະບຽງອາຫານໃຫ້ຢ່າງອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຊົງມີມະເຫສີຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\cl ບົດທີ 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວສິ່ງນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂື້ນ, ເມື່ອຣາຊະອານາຈັກຂອງເຣໂຮໂບອາມຕັ້ງຫມັ້ນຄົງ ແລະ ແຂງແຮງແລ້ວ, ພະອົງຊົງປະຖິ້ມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວເສຍ ແລະ ອິສະຣາເອນທັງປວງກໍປະຖິ້ມພ້ອມກັບພະອົງດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ຢູ່ມາໃນປີທີຫ້າຂອງກະສັດເຣໂຮໂບອາມ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວ, ຊີຊາກກະສັດແຫ່ງເອຢິບສະເດັດຂຶ້ນມາສູ້ຮົບກັບເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 3 ພະອົງມີຣົດຮົບຫນຶ່ງພັນສອງຮ້ອຍຄັນ ແລະ ພົນທະຫານມ້າຫົກຫມື່ນຄົນ. ພົນຜູ້ມາກັບພະອົງຈາກເອຢິບນັບບໍ່ຖ້ວນຄື ຊາວລີເບຍ, ຄົນສຸກກີ, ແລະ ຄົນເອທີໂອເປຍ.
|
||
\v 4 ພະອົງຊົງຍຶດຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມຂອງຢູດາ ແລະ ກັບມາຍັງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ບັດນີ້ເຊມາຢາຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ມາເຝົ້າເຣໂຮໂບອາມ ແລະບັນດາເຈົ້ານາຍແຫ່ງຢູດາ ຜູ້ມາປະຊຸມກັນຢູ່ທີ່ເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍເລື່ອງຊີຊາກ ແລ້ວກ່າວແກ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ, ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ປະຖິ້ມເຈົ້າໃຫ້ຢູ່ໃນມືຂອງຊີຊາກ.”
|
||
\v 6 ແລ້ວເຈົ້ານາຍແຫ່ງອິສະຣາເອນ ແລະ ກະສັດໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງ ແລະ ກ່າວວ່, “ພຣະຢາເວຊົງຊອບທັມແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເມື່ອພຣະຢາເວຊົງເຫັນວ່າພວກເຂົາຖ່ອມຕົວລົງ, ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເຊມາຢາ, ກ່າວວ່າ, “ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງແລ້ວ, ເຮົາຈຶ່ງຈະບໍ່ທຳລາຍພວກເຂົາ; ແຕ່ເຮົາຈະຊ່ວຍເຂົາໃຫ້ພົ້ນໃນລະດັບຫນຶ່ງ; ແລະ ພຣະພິໂຣດຂອງເຮົາຈະບໍ່ຖອກລົງມາເຫນືອເຢຣູຊາເລັມໂດຍມືຂອງຊີຊາກ.
|
||
\v 8 ຢ່າງໃດກໍດີ, ພວກເຂົາຕ້ອງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຊີຊາກ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງການຮັບໃຊ້ເຮົາ ແລະ ຮັບໃຊ້ຣາຊະອານາຈັກທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນຊີຊາກ, ກະສັດແຫ່ງເອຢິບຈຶ່ງຂຶ້ນມາຕໍ່ສູ້ເຢຣູຊາເລັມແລະ ພະອົງຊົງເກັບເອົາຊັບສິນແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ຊັບສົມບັດໃນພະຣາຊະວັງ. ພະອົງຊົງເກັບເອົາໄປທຸກຢ່າງ; ຊົງເກັບເອົາໂລ່ຄຳທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງໄວ້ນັ້ນໄປນຳ.
|
||
\v 10 ກະສັດເຣໂຮໂບອາມຊົງເຮັດໂລ່ທອງເຫລືອງຂຶ້ນແທນ ແລະ ໄດ້ມອບໄວ້ໃນມືຂອງທະຫານຮັກສາພະອົງ, ຜູ້ເຝົ້າປະຕູພະຣາຊະວັງທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ມັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນທີ່ກະສັດສະເດັດເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເມື່ອໃດ, ທະຫານຮັກສາພະອົງກໍມາຖືໂລ່ນັ້ນ; ແລ້ວນຳກັບໄປເກັບໄວ້ໃນຫ້ອງທະຫານຮັກສາພະອົງຕາມເດີມ.
|
||
\v 12 ເມື່ອເຣໂຮໂບອາມຊົງຖ່ອມພະອົງລົງ, ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວກໍຫັນໄປຈາກພະອົງ, ບໍ່ໄດ້ທຳລາຍພະອົງຈົນຫມົດສິ້ນ; ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ສະພາບການກໍຍັງດີຢູ່ໃນຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນກະສັດເຣໂຮໂບອາມ ຈຶ່ງສະຖາປະນາພະອົງຂຶ້ນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ຊົງປົກຄອງ. ເຣໂຮໂບອາມຊົງເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ເພິ່ນມີອາຍຸສີ່ສິບເອັດປີ, ແລະ ພະອົງຊົງປົກຄອງສິບເຈັດປີໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ອັນເປັນເມືອງຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງເລືອກໄວ້ຈາກຕະກູນຕ່າງຂອງອິສະຣາເອນ ເພື່ອຈະຕັ້ງພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງໄວ້ບ່ອນນັ້ນ. ແມ່ຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່ານາອາມາ, ຄົນອຳໂມນ.
|
||
\v 14 ພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳການຊົ່ວຮ້າຍ, ເພາະພະອົງບໍ່ຕັ້ງພະທັຍທີ່ຈະສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ.
|
||
\v 15 ສ່ວນພະຣາຊະກິດຂອງເຣໂຮໂບອາມ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນສຸດທ້າຍ, ກໍໍບໍ່ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງເຊມາຢາຜູ້ທຳນວາຍ ແລະ ຂອງອິດໂດຜູ້ທຳນວາຍ, ຊຶ່ງໄດ້ບັນທຶກຕາມແບບພົງສາວະດານ ແລະ ສົງຄາມກັນມາຕະຫລອດລະຫວ່າງ ເຣໂຮໂບອາມ ແລະ ເຢໂຣໂບອາມຫລື?.
|
||
\v 16 ເຣໂຮໂບອາມກໍລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ ພວກເຂົາກໍຝັງພະສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດ; ອາບີຢາລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\cl ບົດທີ 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນປີທີສິບແປດແຫ່ງຣາຊະການຂອງກະສັດເຢໂຣໂບອາມ, ອາບີຢາໄດ້ເລີ່ມປົກຄອງເຫນືອປະເທດຢູດາ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສາມປີ; ແມ່ຂອງພະອົງມີພະນາມວ່າ ມີກາຢາ, ລູກສາວຂອງອຸຣີເອນແຫ່ງກິເບອາ. ມີສົງຄາມລະຫວ່າງອາບີຢາ ແລະ ເຢໂຣໂບອາມ.
|
||
\v 3 ອາບີຢາສະເດັດອອກເຮັດສົງຄາມ ກັບກອງທັບທະຫານທີ່ກ້າຫານ, ຊຳນານເສິກ, ເປັນຄົນຄັດເລືອກແລ້ວ 400,000 ຄົນ. ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຕັ້ງແນວຮົບສູ້ກັບພະອົງດ້ວຍຄົນທີ່ຖືກຄັດເລືອກ ທີ່ກ້າຫານ, ຊຳນານເສິກເປັນທະຫານ 800,000 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ອາບີຢາຊົງລຸກຢືນຢູ່ເທິງພູເຂົາເຊມາຣາຢິມ, ຊຶ່ງຢູ່ໃນພູເຂົາເອຟຣາຢິມ, ແລະ ກ່າວວ່າ, “ຂ້າແດ່ເຢໂຣໂບອາມ ແລະອິສະຣາເອນທັງປວງ, ຂໍຟັງຂ້າພະເຈົ້າ!
|
||
\v 5 ບໍ່ຄວນຫລືທີ່ທ່ານທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ພຣະຣາຊະທານຕຳແຫນ່ງກະສັດເຫນືອອິສະຣາເອນເປັນນິດ, ແກ່ດາວິດ ແລະ ລູກຫລານຂອງພະອົງໂດຍຄຳຫມັ້ນສັນຍາຢ່າງເປັນທາງການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເຖິງປານນັ້ນ ເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍເນບັດ, ຂ້າຣາຊະການຂອງໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງດາວິດ, ໄດ້ລຸກຂຶ້ນກະບົດຕໍ່ເຈົ້ານາຍຂອງຕົນ.
|
||
\v 7 ມີພວກຜູ້ຊາຍໄຮ້ຄ່າ, ຄົນຖ່ອຍຄົນອັນທະພານບາງຄົນມົ້ວສຸມກັນກັບລາວ. ຂານສູ້ກັບເຣໂຮໂບອາມລູກຊາຍຂອງໂຊໂລໂມນ, ເມື່ອເຣໂຮໂບອາມຍັງນ້ອຍຢູ່ ແລະ ຂາດປະສົບການ ແລະ ໃຈອ່ອນແອຕ້ານທານພວກເຂົາບໍ່ໄຫວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ບັດນີ້ ທ່ານຄິດວ່າຈະຕໍ່ຕ້ານຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະຢາເວທີ່ຢູ່ໃນມືລູກຫລານຂອງດາວິດ. ເພາະທ່ານທັງຫລາຍເປັນຄົນຫມູ່ໃຫຍ່, ແລະ ມີພະເປັນລູກງົວຄຳທີ່ເຢໂຣໂບອາມສ້າງໄວ້ໃຫ້ທ່ານ.
|
||
\v 9 ທ່ານທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ປະໂລຫິດຂອງພຣະຢາເວ, ລູກຫລານຂອງອາໂຣນ, ແລະ ຄົນເລວີອອກໄປຫລື? ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ ຕັ້ງປະໂລຫິດສຳລັບຕົນເອງຄືຊົນຊາດທັງຫລາຍຫລື? ຜູ້ໃດທີ່ນຳງົວຫນຸ່ມ ແລະ ແກະຜູ້ເຈັດໂຕມາຊຳຣະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດໄວ້ ຈະໄດ້ເປັນປະໂລຫິດຂອງສິ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນພະແທ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແຕ່ສຳລັບເຮົາທັງຫລາຍ, ພຣະຢາເວຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາທັງຫລາຍ, ແລະ ເຮົາທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງ. ເຮົາມີປະໂລຫິດ, ຜູ້ບົວລະບັດພຣະຢາເວເປັນລູກຫລານຂອງອາໂຣນ, ແລະ ທັງມີຄົນເລວີເຮັດວຽກຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແດ່ພຣະຢາເວທຸກເຊົ້າທຸກແລງ ທັງເຄື່ອງຫອມ. ພວກເຂົາກຽມທັງເຂົ້າຈີ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະພັກເທິງ ໂຕະບໍຣິສຸດ, ແລະເບິ່ງແຍງຄັນຕະກຽງຄຳ ພ້ອມທັງຕະກຽງ, ເພື່ອໃຫ້ຕະກຽງລຸກຢູ່ທຸກແລງ. ເພາະເຮົາໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ, ແຕ່ທ່ານໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລະເບິ່ງແມ, ພຣະເຈົ້າຊົງຢູ່ກັບເຮົາ ຊົງເປັນຜູ້ບັງຄັບບັນຊາຂອງເຮົາ, ແລະ ປະໂລຫິດຂອງພຣະອົງກັບແກເສິກພ້ອມທີ່ຈະເປົ່າເອີ້ນເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກັບທ່ານ. ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນເອີຍ, ຂໍຢ່າຕໍ່ສູ້ກັບພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງທ່ານ, ເພາະທ່ານຈະບໍ່ຊະນະເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແຕ່ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ສັບຊ້ອນດັກຊຸ້ມຜູ້ຄົນໄວ້ເພື່ອຈະອ້ອມມາຫາພວກເຂົາ; ຈາກເບື້ອງຫລັງ ດັ່ງນັ້ນ ກອງທະຫານຂອງພະອົງກໍຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຢູດາ, ແລະ ກອງຊຸ້ມກໍຢູ່ຂ້າງຫລັງພວກເຂົາ.
|
||
\v 14 ເມື່ອຢູດາຫລຽວເບິ່ງຫລັງ, ການເສິກກໍຢູ່ຂ້າງຫນ້າ ແລະຂ້າງຫລັງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ບັນດາປະໂລຫິດກໍເປົ່າແກ.
|
||
\v 15 ແລ້ວຄົນຂອງຢູດາກໍເປັ່ງສຽງຮ້ອງທຳນອງເສິກ; ແລະເມື່ອຄົນຢູດາຮ້ອງຂຶ້ນ, ຢູ່ມາພຣະເຈົ້າຊົງໃຫ້ເຢໂຣໂບອາມ ແລະ ອິສະຣາເອນທັງປວງພ່າຍແພ້ໄປຕໍ່ອາບີຢາ ແລະ ຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ຫນີໄປຕໍ່ຫນ້າຢູດາ, ແລະ ພຣະເຈົ້າຊົງມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງອາບີຢາ.
|
||
\v 17 ອາບີຢາ ແລະປະຊາຊົນຂອງພະອົງກໍຂ້າພວກເຂົາຢ່າງຫລວງຫລາຍ; ຄົນອິສະຣາເອນທີ່ຄັດເລືອກແລ້ວຈຶ່ງລົ້ມຕາຍ 500,000 ຄົນ.
|
||
\v 18 ນີ້ແຫລະ, ຄົນອິສະຣາເອນທີ່ຖືກປາບປາມໃນເທື່ອນັ້ນ; ຄົນຢູດາກໍຊະນະ ເພາະພວກເຂົາເພິ່ງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 19 ອາບີຢາໄດ້ໄລ່ຕິດຕາມເຢໂຣໂບອາມ; ພະອົງໄດ້ຍຶດເອົາຫົວເມືອງຈາກພະອົງຄື ຄືເມືອງເບັດເອນກັບຫມູ່ບ້ານຂອງເມືອງນັ້ນ, ເຢຊານາກັບຫມູ່ບ້ານຂອງເມືອງນັ້ນ, ແລະ ເອຟະໂຣນກັບຫມູ່ຂອງເມືອງນັ້ນ.
|
||
\v 20 ເຢໂຣໂບອາມບໍ່ໄດ້ຟື້ນອຳນາດຂອງພະອົງໃນຣາຊະການຂອງອາບີຢາ; ພຣະຢາເວຊົງປຣະຫານພະອົງໃຫ້ສິ້ນພະຊົນເສຍ.
|
||
\v 21 ແຕ່ຝ່າຍອາບີຢາກໍມີອຳນາດຫລາຍຂຶ້ນ; ພະອົງຊົງມີມະເຫສີສິບສີ່ອົງ ແລະ ໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍຊາວສອງອົງ ແລະ ລູກສາວສິບຫົກອົງ.
|
||
\v 22 ຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງອາບີຢາ, ວິທີການ, ແລະ ພະດຳຣັດຂອງພະອົງໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງຜູ້ທຳນວາຍອິດໂດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\cl ບົດທີ 14
|
||
\p
|
||
\v 1 ອາບີຢາຈຶ່ງລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ແລະ ພວກເຂົາກໍຝັງພະສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດ. ອາຊາລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ. ໃນຣາຊະການຂອງອາຊາແຜ່ນດິນໄດ້ສະຫງົບຢູ່ສິບປີ.
|
||
\v 2 ອາຊາຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ດີ ແລະເປັນທີ່ຊອບໃນສາຍພຣະເນດພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
|
||
\v 3 ພະອົງຊົງກຳຈັດແທ່ນບູຊາພະຕ່າງດ້າວ ແລະ ປູຊະນີຍະສະຖານສູງທັງຫລາຍ. ມ້າງເສົາສັກສິດລົງ ແລະ ໄດ້ລົ້ມເສົາຮູບເຄົາຣົບເສຍ.
|
||
\v 4 ພະອົງໄດ້ຊົງບັນຊາໃຫ້ຢູດາສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ, ແລະ ໃຫ້ຮັກສາກົດຫມາຍກັບພຣະບັນຍັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງກຳຈັດປູຊະນີຍະສະຖານສູງ ແລະ ແທ່ນເຄື່ອງຫອມອອກໄປຈາກຫົວເມືອງທັງຫມົດຂອງຢູດານຳ. ຣາຊະອານາຈັກກໍໄດ້ສະຫງົບຢູ່ພາຍໃຕ້ພະອົງ.
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງສ້າງຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມໃນຢູດາ, ເພາະແຜ່ນດິນກໍສະຫງົບ, ແລະ ພະອົງບໍ່ໄດ້ເຮັດສົງຄາມໃນປີເຫລົ່ານັ້ນ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງປຣະທານຄວາມສະຫງົບແກ່ພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເພາະອາຊາກ່າວກັບຢູດາວ່າ, “ໃຫ້ເຮົາທັງຫລາຍສ້າງຫົວເມືອງເຫລົ່ານີ້ ແລະ ອ້ອມດ້ວຍກຳແພງຫໍຄອຍ, ປະຕູເມືອງ ແລະ ດ່ານ; ແຜ່ນດິນຍັງເປັນຂອງເຮົາ ເພາະເຮົາໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ. ເຮົາໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະອົງ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງປຣະທານຄວາມສະຫງົບສຸກທຸກດ້ານ.” ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງສ້າງສາ ແລະ ຈະເຣີນຂຶ້ນ.
|
||
\v 8 ອາຊາຊົງມີກອງທັບດ້ວຍໂລ່ໃຫຍ່ ແລະ ຫອກ; ຈາກຢູດາ 300,000 ຄົນ ແລະ ຈາກເບັນຢາມິນຊຶ່ງຖືໂລ່ ແລະ ທະນູ 280,000 ຄົນ. ທັງຫມົດເປັນທະຫານເອກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຊຣາຊາວເອທີໂອເປຍໄດ້ອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາດ້ວຍກອງທັບຫນຶ່ງລ້ານຄົນ ແລະ ລົດຮົບສາມຮ້ອຍຄັນ ແລະ ພtອົງໄດ້ມາຮອດເມືອງມາເຣຊາ.
|
||
\v 10 ແລະອາຊາຊົງຍົກອອກໄປປະທະກັບພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຕັ້ງແນວຮົບໃນພູເຂົາເຊຟາທາທີ່ມາເຣຊາ.
|
||
\v 11 ອາຊາຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງວ່າ, “ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ບໍ່ມີຜູ້ໃດຊ່ວຍໄດ້ຢ່າງພຣະອົງ ໃນການສູ້ຮົບກັນລະຫວ່າງຜູ້ທີ່ມີກຳລັງເມື່ອພວກເຂົາກຳລັງປະເຊີນກັບຄົນຫລວງຫລາຍ. ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງທັງຫລາຍ ຂໍຊົງຊ່ວຍພວກຂ້າພະອົງ, ເພາະຂ້າພະອົງທັງຫລາຍເພິ່ງພຣະອົງ, ແລະ ຂ້າພະອົງມາຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຫມູ່ໃຫຍ່ນີ້ໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພຣະອົງທັງຫລາຍ; ຂໍຢ່າໃຫ້ມະນຸດຊະນະພຣະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງໃຫ້ຊາວເອທີໂອເປຍພ່າຍແພ້ຕໍ່ອາຊາ ແລະ ຕໍ່ຢູດາ; ຊາວເອທີໂອເປຍກໍຫນີໄປ.
|
||
\v 13 ອາຊາ ແລະທະຫານທີ່ຢູ່ກັບພະອົງກໍໄລ່ຕາມພວກເຂົາໄປເຖິງເມືອງເກຣາ. ຊາວເອທີໂອເປຍລົ້ມ ຕາຍຫລາຍຈົນບໍ່ເຫລືອຈັກຊີວິດດຽວ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ແຕກພ່າຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ແລະກອງທັບຂອງພຣະອົງ. ຄົນຢູດາເກັບຂອງທີ່ຍຶດໄດ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາຍັງໂຈມຕີບັນດາຫົວເມືອງຮອບເມືອງເກຣາ, ເພາະວ່າຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ພຣະຢາເວໄດ້ມາເທິງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ປຸ້ນຫົວເມືອງທັງຫມົດ, ແລະ ເພາະມີສິ່ງຂອງທີ່ຍຶດໄດ້ໃນນັ້ນຫລາຍ.
|
||
\v 15 ພວກເຂົາໄດ້ໂຈມຕີເຕັນຂອງຜູ້ທີ່ມີງົວ; ພວກເຂົາໄດ້ຢຶດເອົາແກະໄປຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ແລະ ອູດດ້ວຍ, ແລ້ວພວກເຂົາກໍກັບໄປເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\cl ບົດທີ 15
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າສະເດັດມາສະຖິດກັບອາຊາຣີຢາລູກຊາຍໂອເດັດ.
|
||
\v 2 ເພິ່ນຈິ່ງອອກໄປເຝົ້າອາຊາທູນພະອົງວ່າ, “ຂ້າແດ່ອາຊາ ແລະ ຢູດາ ກັບເບັນຢາມິນທັງປວງ ຂໍຈົ່ງຟັງຂ້າພະເຈົ້າ: ພຣະຢາເວຊົງສະຖິດກັບທ່ານທັງຫລາຍ, ກໍຕໍ່ເມື່ອທ່ານທັງຫລາຍຢູ່ກັບພຣະອົງ. ຖ້າທ່ານທັງຫລາຍສະແຫວງຫາພຣະອົງ, ທ່ານກໍຈະພົບພຣະອົງ; ແຕ່ຖ້າທ່ານທັງຫລາຍປະຖິ້ມພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະຊົງປະຖິ້ມທ່ານທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ອິສຣາເອນຢູ່ໂດຍປາສະຈາກພຣະເຈົ້າອົງທ່ຽງແທ້ເປັນເວລາດົນ, ບໍ່ມີປະໂລຫິດຜູ້ສັ່ງສອນ, ແລະ ບໍ່ມີກົດຫມາຍ.
|
||
\v 4 ແຕ່ເມື່ອເຖິງຄາວພວກເຂົາທຸກຍາກລຳບາກ ພວກເຂົາຫັນມາຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ແລະ ສະແຫວງຫາພຣະອົງ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍພົບພຣະອົງ.
|
||
\v 5 ໃນສມັຍນັ້ນບໍ່ມີສັນຕິພາບແກ່ຜູ້ທີ່ອອກໄປ, ຫລືຜູ້ທີ່ເຂົ້າມາ; ເພາະມີການວຸ້ນວາຍລົບກວນຊາວເມືອງທັງຫລາຍນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພວກເຂົາແຕກແຍກກັນເປັນພວກ, ປະຊາຊາດຕໍ່ປະຊາຊາດ, ແລະ ເມືອງຕໍ່ເມືອງ, ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງລົບກວນພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ.
|
||
\v 7 ແຕ່ທ່ານທັງຫລາຍຈົ່ງກ້າຫານ, ຢ່າໃຫ້ມືຂອງທ່ານອ່ອນລົງ, ເພາະວ່າກິຈະການຂອງທ່ານຈະໄດ້ຮັບບຳເຫນັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເມື່ອອາຊາຊົງຮັບຟັງຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ຄືຄຳທຳນວາຍຂອງໂອເດັດຜູ້ທຳນວາຍ, ພະອົງກໍຊົງມີພະທັຍກ້າຂຶ້ນ ແລະ ຊົງກຳຈັດສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງຈາກແຜ່ນດິນຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນຈົນຫມົດ, ແລະ ຈາກຫົວເມືອງຊຶ່ງພະອົງຍຶດມາໄດ້ຈາກພູເຂົາເອຟຣາຢິມ, ແລະ ພະອົງຊົງສ້ອມແປງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ, ຊຶ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລະບຽງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 9 ພະອົງຊົງຮວບຮວມຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນທັງປວງ, ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຈາກເອຟຣາຢິມ ມານາເຊ ແລະ ຈາກຊິເມໂອນຜູ້ອາສັຍຢູ່ກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍ. ເພາະຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍໄດ້ຫລົບຫນີມາຫາພະອົງຈາກອິສະຣາເອນ, ເມື່ອພວກເຂົາເຫັນວ່າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງສະຖິດຢູ່ກັບພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກເຂົາຊຸມນຸມກັນທີ່ເຢຣູຊາເລັມໃນເດືອນທີສາມ, ຂອງປີທີສິບຫ້າໃນຣາຊະການຂອງອາຊາ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາຖວາຍສັດບູຊາແດ່ພຣະຢາເວໃນມື້ນັ້ນຈາກເຄື່ອງຂອງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍຶດມາ: ມີງົວເຖິກເຈັດຮ້ອຍໂຕ ແລະ ແກະເຈັດພັນໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພວກເຂົາກໍເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາທີ່ຈະສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 13 ພວກເຂົາໄດ້ຕົກລົງວ່າຫາກຜູ້ໃດທີ່ປະຕິເສດທີ່ຈະສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຄວນຈະມີໂທດເຖິງຕາຍ, ບໍ່ວ່ານ້ອຍ ຫລື ໃຫຍ່, ບໍ່ວ່າຊາຍ ຫລື ຍິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຄຳສັນຍາສາບານຕໍ່ພຣະຢາເວດ້ວຍສຽງອັນດັງ, ກັບດ້ວຍສຽງໂຫ່ຮ້ອງ, ແລະ ດ້ວຍສຽງແກ ແລະ ເຂົາສັດ.
|
||
\v 15 ຄົນຢູດາທັງປວງກໍຊົມຊື່ນຍິນດີເພາະຄຳສາບານນັ້ນ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ປະຕິຍານດ້ວຍສຸດໃຈຂອງຕົນ, ແລະ ໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດຄວາມປຣາດຖນາຂອງຕົນ, ແລະ ພວກເຂົາກໍພົບພຣະອົງ. ພຣະຢາເວຊົງປຣະທານໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສະຫງົບສຸກຮອບດ້ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເຖິງວ່າມາອາກາແມ່ຂອງກະສັດອາຊາ ພະອົງກໍຊົງຖອດອອກຈາກການເປັນພະມານດາ, ເພາະພະນາງໄດ້ເຮັດຮູບເຄົາຣົບອັນຫນ້າກຽດຊັງໃນເສົາຮູບເຄົາຣົບ. ອາຊາຊົງທຳລາຍຮູບເຄົາຣົບຂອງພະນາງລົງ, ແລະບົດ ແລ້ວເຜົາເສຍທີ່ຫ້ວຍນ້ຳກິດໂຣນ.
|
||
\v 17 ແຕ່ສະຖານສູງຕ່າງໆຍັງບໍ່ໄດ້ຖືກຮື້ອອກຫມົດຈາກອິສະຣາເອນ. ຢ່າງໃດກໍດີ ພະທັຍຂອງອາຊາກໍບໍຣິສຸດຕະຫລອດຣາຊະການຂອງພະອົງ.
|
||
\v 18 ພະອົງຊົງນຳເຄື່ອງອຸທິດຖວາຍຂອງຜູ້ເປັນພຣະຣາຊະບິດາ ແລະ ລວມທັງເຄື່ອງທີ່ພະອົງເອງຊົງອຸທິດຖວາຍ ມີເງິນ ແລະ ຄຳ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 19 ບໍ່ມີສົງຄາມອີກຈົນປີທີສາມສິບຫ້າໃນຣາຊະການຂອງອາຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\cl ບົດທີ 16
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນປີທີສາມສິບຫົກແຫ່ງຣາຊະການອາຊາ, ບາອາຊາ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຂຶ້ນມາຕໍ່ສູ້ກັບຢູດາ ແລະ ໄດ້ສ້າງເມືອງຣາມາ, ເພື່ອວ່າພະອົງຈະບໍ່ຊົງໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດອອກໄປ ຫລືເຂົ້າມາຫາແຜ່ນດິນຂອງອາຊາ, ກະສັດຂອງຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ແລ້ວອາຊາຊົງເອົາເງິນ ແລະ ຄຳຈາກຄັງຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຈາກລາຊະສຳນັກ, ແລະ ສົ່ງໄປໃຫ້ເບັນຮາດັດກະສັດແຫ່ງອາລາມຜູ້ປະທັບໃນເມືອງດາມາເຊ. ໄດ້ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 3 “ຂໍໃຫ້ມີຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະພະອົງ, ດັ່ງທີ່ມີຢູ່ກັບບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ບິດາຂອງພະອົງ. ເບິ່ງແມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງເງິນ ແລະ ຄຳມາໃຫ້ພະອົງ. ຂໍສະເດັດໄປທຳລາຍສັນຍາຂອງພະອົງທີ່ມີກັບບາອາຊາ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະຖອຍທັບໄປຈາກຂ້າພະເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເບັນຮາດັດຊົງເຊື່ອຟັງກະສັດອາຊາ ແລະ ສົ່ງຜູ້ບັງຄັບບັນຊາກອງທັບຂອງພະອົງໄປຕໍ່ສູ້ກັບຫົວເມືອງຂອງອິສະຣາເອນ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໂຈມຕີເມືອງອີໂຢນ, ດານ, ອາເບັນມາຢິມ, ແລະ ຫົວເມືອງຄັງຫລວງທັງຫມົດຂອງນັບທາລີ.
|
||
\v 5 ຕໍ່ມາເມື່ອບາອາຊາຊົງໄດ້ຍິນເລື່ອງນັ້ນ, ພະອົງຊົງຢຸດສ້າງເມືອງຣາມາ, ແລະ ໃຫ້ພະຣາຊະກິດຂອງພະອົງຢຸດຊະງັກ.
|
||
\v 6 ແລ້ວກະສັດອາຊາຊົງນຳຢູດາທັງຫມົດ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຂົນຫີນຂອງເມືອງຣາມາ ແລະ ເຄື່ອງໄມ້ຂອງເມືອງນັ້ນ ຊຶ່ງບາອາຊາໃຊ້ສ້າງ. ແລ້ວກະສັດອາຊາໄດ້ຊົງໃຊ້ສິ່ງກໍ່ສ້າງນັ້ນເອົາມາສ້າງເມືອງເກບາ ແລະ ເມືອງມິດຊະປາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເວລານັ້ນຮານານີຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ມາເຝົ້າອາຊາ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ແລະ ທູນພະອົງວ່າ, “ເພາະທ່ານເພິ່ງກະສັດຂອງຊີເຣຍ, ໂດຍບໍ່ໄດ້ເພິ່ງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ, ເພາະສະນັ້ນ ກອງທັບຂອງກະສັດຊີເຣຍຈຶ່ງໄດ້ຫລຸດພົ້ນມືທ່ານໄປ.
|
||
\v 8 ຄົນເອທີໂອເປຍ ແລະ ຊາວລີເບຍບໍ່ແມ່ນກອງທັບໃຫຍ່, ທີ່ມີຣົດຮົບ ແລະ ທະຫານມ້າຢ່າງຫລວງຫລາຍຫລື? ແຕ່ເພາະທ່ານເພິ່ງພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຈະຊົງມອບພວກເຂົາທັງຫລາຍໄວ້ໃນມືຂອງທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເພາະວ່າພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວກໍຢູ່ເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ, ເພື່ອສະແດງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງໂດຍເຫັນແກ່ຜູ້ທີ່ມີໃຈຈິງຕໍ່ພຣະອົງ. ໃນເລື່ອງນີ້ທ່ານໄດ້ເຮັດຢ່າງໂງ່ຈ້າ. ເພາະຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປທ່ານຈະມີການເສິກສົງຄາມ.”
|
||
\v 10 ຝ່າຍອາຊາກໍຊົງຮ້າຍຕໍ່ຜູ້ທຳນວາຍນັ້ນ; ແລະພະອົງຈັບລາວຂັງໄວ້ໃນຄຸກ, ເພາະພະອົງຊົງຮ້າຍຫລາຍແກ່ລາວໃນເລື່ອງນີ້. ໃນເວລາດຽວກັນ, ອາຊາຍັງໄດ້ຊົງຂົ່ມເຫັງປະຊາຊົນບາງຄົນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເບິ່ງແມ, ພະຣາຊະກິດຂອງອາຊາ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນສຸດທ້າຍ, ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 12 ໃນປີທີສາມສິບເກົ້າແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ, ອາຊາຊົງເປັນພະຍາດທີ່ພະບາດຂອງພະອົງ; ພະຍາດຂອງພະອົງກໍຮ້າຍແຮງຫລາຍ. ແມ່ນວ່າ, ເປັນພະຍາດຢູ່ພະອົງກໍບໍ່ໄດ້ຊົງສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ແຕ່ໄດ້ສະແຫວງຫາຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກແພດຫມໍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ອາຊາຊົງລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ; ພະອົງສິ້ນພະຊົນໃນປີທີສີ່ສິບເອັດແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນຂຸມຝັງສົບຂອງພະອົງ, ຊຶ່ງພະອົງໄດ້ສະກັດໄວ້ແລ້ວໃນນະຄອນດາວິດ. ພວກເຂົາວາງພະສົບຂອງພະອົງໄວ້ເທິງແທ່ນທີ່ມີເຄື່ອງຫອມຕ່າງເຕັມໄປຫມົດ ຊຶ່ງຊ່າງປຸງເຄື່ອງຫອມໄດ້ປຸງໄວ້. ແລະເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ກໍ່ແປວໄຟໃຫຍ່ຖວາຍພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\cl ບົດທີ 17
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຢໂຮຊາຟັດລູກຊາຍຂອງພະອົງຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ. ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຊົງເສີມກຳລັງທະຫານຕໍ່ສູ້ອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງວາງກຳລັງທະຫານໄວ້ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທັງປວງຂອງຢູດາ, ແລະ ຊົງຕັ້ງທະຫານປະຈຳປ້ອມໃນແຜ່ນດິນຢູດາ ແລະ ໃນຫົວເມືອງເອຟຣາຢິມ, ຊຶ່ງອາຊາບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຍຶດໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວຊົງສະຖິດກັບເຢໂຮຊາຟັດ ເພາະພະອົງຊົງດຳເນີນໃນທາງຂອງດາວິດ ບິດາຂອງພະອົງ, ແລະ ພະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງສະແຫວງຫາບັນດາພະບາອານ.
|
||
\v 4 ແຕ່ພະອົງໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງບິດາພະອົງ, ແລະ ດຳເນີນໃນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ, ບໍ່ໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມອິສະຣາເອນເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຊົງສະຖາປະນາຣາຊະອານາຈັກໄວ້ໃນພະຫັດຂອງພະອົງ, ແລະ ທັງຢູດາກໍນຳເຄື່ອງບັນນາການມາຖວາຍເຢໂຮຊາຟັດ. ພະອົງຈຶ່ງຮັ່ງມີຢ່າງຫລວງຫລາຍ ແລະ ມີກຽຕ.
|
||
\v 6 ພະທັຍຂອງພະອົງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະຢາເວ. ພະອົງຈຶ່ງຊົງກຳຈັດປູຊະນີຍະສະຖານສູງ ແລະ ບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບໄປຈາກຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໃນປີທີສາມແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ ພະອົງຊົງໃຊ້ເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງຄື ເບັນຮາຍ, ໂອບາດີຢາ, ເຊຄາຣີຢາ, ເນທາເນນ ແລະ ມີກາຢາ, ໄປສັ່ງສອນໃນຫົວເມືອງຂອງຢູດາ.
|
||
\v 8 ມີຄົນເລວີໄປກັບພວກເຂົາດ້ວຍຄື ເຊມາຢາ, ເນທານີອາ, ເຊບາດີຢາ, ອາສາເຮນ, ເຊມີຣາໂມດ, ເຢໂຮນາທານ, ອາໂດນີຢາ, ແລະ ໂຕບີຢາ; ແລະ ໂຕບອາໂດນີຢາ ຄົນເລວີ ພ້ອມກັບຄົນເຫລົ່ານີ້ມີ ເອລີຊາມາ ແລະ ເຢໂຮຣາມ ຜູ້ເປັນປະໂລຫິດ.
|
||
\v 9 ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ສັ່ງສອນໃນຢູດາ, ມີຫນັງສືພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວໄປກັບພວກເຂົາດ້ວຍ. ພວກເຂົາທ່ຽວໄປທົ່ວຫົວເມືອງທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ໄດ້ສັ່ງສອນທ່າມກາງປະຊາຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຄວາມຢ້ານກົວອັນມາຈາກພຣະຢາເວຕົກຢູ່ເຫນືອບັນດາຣາຊະອານາຈັກແຫ່ງແຜ່ນດິນຕ່າງທີ່ຢູ່ຮອບຢູດາ, ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດສົງຄາມກັບເຢໂຮຊາຟັດ.
|
||
\v 11 ຄົນຟີລິສະຕີນບາງພວກໄດ້ນຳເອົາຂອງຂວັນມາຖວາຍເຢໂຮຊາຟັດ, ແລະ ນຳເງິນມາເປັນບັນນາການ. ພວກອາຫລັບໄດ້ນຳຝູງແບ້ແກະ ຄືແກະຜູ້ 7,700 ໂຕ, ແລະ ແບ້ຜູ້ 7,700 ໂຕມາຖວາຍພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຢໂຮຊາຟັດຊົງຈະເລີນຍິ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນເປັນລຳດັບ. ພະອົງຊົງສ້າງປ້ອມ ແລະ ຫົວເມືອງຄັງຫລວງໄວ້ໃນຢູດາ.
|
||
\v 13 ພະອົງຊົງມີພະຣາຊະກິດຫລວງຫລາຍໃນຫົວເມືອງຂອງຢູດາ, ແລະ ພະອົງຊົງມີທະຫານຜູ້ເກັ່ງກ້າໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຈຳນວນຕາມເຮືອນບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາຄື ຂອງຢູດາ, ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາກອງພັນມີ ອັດນາຜູ້ບັງຄັບບັນຊາ, ພ້ອມກັບທະຫານ 300,000 ຄົນ;
|
||
\v 15 ຖັດລາວໄປຄື ເຢໂຮຮານັນ ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາ, ແລະ ພ້ອມກັບ 280,00 ຄົນ;
|
||
\v 16 ຖັດຈາກອາມາສີຢາ ລູກຊາຍຊິກຣີ, ເປັນຄົນອາສາສະຫມັກເພື່ອການບົວລະບັດພຣະຢາເວ; ແລະ ພ້ອມກັບທະຫານສອງແສນຄົນ.
|
||
\v 17 ຈາກເຜົ່າເບັນຢາມິນຄື ເອລີອາດາທະຫານທີ່ເກັ່ງ, ກັບຄົນ 200,000 ຄົນພ້ອມດ້ວຍທະນູ ແລະ ໂລ່;
|
||
\v 18 ຖັດລາວໄປຄື ເຢໂຮຊາບັດ, ແລະ ພ້ອມກັບຄົນຕິດອາວຸດ 180,000 ຄົນ.
|
||
\v 19 ເຫລົ່ານີ້ເປັນຂ້າຣາຊະການຂອງກະສັດ, ນອກເຫນືອຈາກຜູ້ທີ່ກະສັດຊົງວາງໄວ້ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທົ່ວແຜ່ນດິນຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\cl ບົດທີ 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້, ຝ່າຍເຢໂຮຊາຟັດຊົງຮັ່ງມີ ແລະ ມີກຽຕຍິ່ງໃຫຍ່; ພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ພະອົງເອງເປັນທອງແຜ່ນດຽວກັນກັບອາຮາບດ້ວຍການໃຫ້ລູກຊາຍອົງຫນຶ່ງຂອງພະອົງແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງອາຮາບ.
|
||
\v 2 ຄັນລ່ວງມາຫລາຍປີ, ພະອົງສະເດັດລົງໄປເຝົ້າອາຮາບໃນຊາມາເຣຍ. ອາຮາບຊົງຂ້າແກະ ແລະ ງົວຫລາຍໂຕສຳລັບພະອົງ ແລະ ສຳລັບທະຫານທີ່ມາກັບພະອົງ. ອາຮາບຊົງຊັກຊວນພະອົງໃຫ້ຂຶ້ນໄປຕໍ່ສູ້ກັບຣາໂມດກິເລອາດ.
|
||
\v 3 ອາຮາບ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ກ່າວກັບເຢໂຮຊາຟັດ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາວ່າ, “ທ່ານຈະໄປກັບຂ້າພະເຈົ້າທີ່ຣາໂມດກິເລອາດຫລືບໍ?” ພະອົງທູນຕອບກະສັດອາຮາບວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າກໍເປັນຄືກັບທີ່ທ່ານເປັນ, ແລະ ປະຊາຊົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍເປັນດັ່ງປະຊາຊົນຂອງທ່ານ; ເຮົາຈະຢູ່ກັບທ່ານໃນສົງຄາມນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຢໂຮຊາຟັດກ່າວກັບກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນວ່າ, “ຂໍສອບຖາມເບິ່ງພຣະຄັມຈາກພຣະຢາເວມື້ນີ້ກ່ອນ.”
|
||
\v 5 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນກໍເອີ້ນປະຊຸມພວກຜູ້ທຳນວາຍ, ປະມານສີ່ຮ້ອຍຄົນ, ແລະ ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຄວນທີ່ເຮົາຈະໄປຕີຣາໂມດກິເລອາດຫລືບໍ່ ຫລື ເຮົາບໍ່ຄວນໄປ?” ພວກເຂົາທັງຫລາຍທູນຕອບວ່າ, “ຂໍເຊີນສະເດັດຂຶ້ນໄປໂລດ, ເພາະພຣະເຈົ້າຈະຊົງມອບໄວ້ໃນພະຫັດຂອງກະສັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແຕ່ເຢໂຮຊາຟັດທູນວ່າ, “ບ່ອນນີ້ບໍ່ມີຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະຢາເວຈັກຄົນຫນຶ່ງເລີຍບໍ ຊຶ່ງເຮົາຈະສອບຖາມໄດ້?”
|
||
\v 7 ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນທູນເຢໂຮຊາຟັດວ່າ, “ຍັງມີຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງ ຊຶ່ງເຮົາຈະໃຫ້ທູນຖາມພຣະຢາເວໄດ້, ຄືມີຄາຢາລູກຊາຍຂອງອິມລາ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຊັງລາວ ເພາະລາວທຳນວາຍແຕ່ຄວາມຮ້າຍສະເຫມີ ບໍ່ເຄີຍບອກຄວາມດີກ່ຽວກັບຂ້າພະເຈົ້າເລີຍ.” ຝ່າຍເຢໂຮຊາຟັດທູນວ່າ, “ຂໍກະສັດຢ່າກ່າວດັ່ງນັ້ນເລີຍ.”
|
||
\v 8 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນຈຶ່ງເອີ້ນຂ້າຣາຊະການປະຈຳວັງຄົນຫນຶ່ງເຂົ້າມາ ແລະ ກ່າວສັ່ງວ່າ, “ໄປພາມີກາຢາລູກຊາຍອິມລາມາໄວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ບັດນີ້ຝ່າຍກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ແລະ ເຢໂຮຊາຟັດກະສັດແຫ່ງຢູດາ ຕ່າງປຣະທັບເທິງພະທີ່ນັ່ງ, ຊົງນຸ່ງເຄື່ອງປະຈຳຕຳແຫນ່ງຂອງພະອົງ, ໃນບ່ອນວ່າງຊື່ທາງເຂົ້າປະຕູເມືອງຊາມາເຣຍ, ແລະ ຜູ້ທຳນວາຍທັງປວງກໍພວມທຳນວາຍຖວາຍເພິ່ນຢູ່.
|
||
\v 10 ແລ້ວເຊເດກີຢາລູກຊາຍເຄນາອານາ ຈຶ່ງເອົາເຫລັກເຮັດເປັນເຂົາ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ‘ດ້ວຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ເຈົ້າຈະຊຸກຄົນຊີເຣຍໄປຈົນພວກເຂົາຖືກທຳລາຍຫມົດ.’”
|
||
\v 11 ບັນດາຜູ້ທຳນວາຍກໍທຳນວາຍຢ່າງດຽວກັນນັ້ນ, ທູນວ່າ, “ຂໍສະເດັດຂຶ້ນໄປຣາໂມດກິເລອາດເຖີດ ແລະ ຈະມີຊັຍຊະນະ, ເພາະພຣະຢາເວຈະຊົງມອບເມືອງນັ້ນໄວ້ໃນພະຫັດຂອງກະສັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຜູ້ສົ່ງຂ່າວທີ່ໄປຫາມີກາຢາໄດ້ບອກເພິ່ນ, ກ່າວວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ຖ້ອຍຄຳຂອງບັນດາຜູ້ທຳນວາຍກໍເວົ້າສິ່ງທີ່ດີແກ່ກະສັດເປັນປາກດຽວກັນ. ຂໍໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງທ່ານເປັນເຫມືອນຖ້ອຍຄຳຂອງຄົນຫນຶ່ງໃນພວກນັ້ນ ແລະ ເວົ້າແຕ່ສິ່ງທີ່ດີ.”
|
||
\v 13 ແຕ່ມີກາຢາຕອບວ່າ, “ພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່ສັນໃດ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າກ່າວວ່າຢ່າງໃດ ຂ້າພະເຈົ້າຈະເວົ້າຢ່າງນັ້ນ.”
|
||
\v 14 ເມື່ອເພິ່ນມາເຝົ້າກະສັດ, ກະສັດກ່າວຖາມເພິ່ນວ່າ, “ມີກາຢາ, ຄວນທີ່ເຮົາຈະໄປຕີຣາໂມດກິເລອາດບໍ່ ຫລື ເຮົາບໍ່ຄວນໄປ?” ເພິ່ນທູນຕອບພະອົງວ່າ, “ຂໍເຊີນສະເດັດຂຶ້ນໄປ ແລະ ຈະມີຊັຍຊະນະ! ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຖືກມອບໄວ້ໃນພະຫັດຂອງພະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ” ແຕ່ກະສັດກ່າວກັບເພິ່ນວ່າ, “ເຮົາໄດ້ໃຫ້ເຈົ້າປະຕິຍານຈັກເທື່ອແລ້ວວ່າ ເຈົ້າຈະເວົ້າກັບເຮົາແຕ່ຄວາມຈິງໃນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ?”
|
||
\v 16 ດັ່ງນັ້ນມີຄາຢາຈຶ່ງທູນວ່າ, “ຂ້າພະອົງໄດ້ເຫັນຄົນອິສະຣາເອນທັງປວງກະຈັດກະຈາຍຢູ່ເທິງພູເຂົາ, ເປັນເຫມືອນແກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ, ແລະ ພຣະຢາເວາກ່າວວ່າ, ‘ຄົນເຫລົ່ານີ້ບໍ່ມີເຈົ້ານາຍ. ໃຫ້ເຂົາກັບເມືອເຮືອນຂອງຕົນໂດຍສະຫວັດດີພາບສາ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນຈຶ່ງທູນເຢໂຮຊາຟັດວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກທ່ານແລ້ວບໍ່ແມ່ນຫລືວ່າ ລາວຈະບໍ່ທຳນວາຍສິ່ງດີກ່ຽວກັບຂ້າພະເຈົ້າເລີຍ, ມີແຕ່ສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍຕ່າງຫາກ?”
|
||
\v 18 ແລ້ວມີກາຢາທູນວ່າ “ສະນັ້ນ ຂໍຮັບຟັງພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ: ຂ້າພະອົງໄດ້ເຫັນພຣະຢາເວປະທັບເທິງພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ບັນດາບໍລິວານແຫ່ງຟ້າສະຫວັນຢືນຢູ່ຂ້າງຂວາພຣະຫັດ ແລະ ຂ້າງຊ້າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະຢາເວາກ່າວວ່າ, ‘ຜູ້ໃດຈະຫລອກລວງອາຮາບ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະຂຶ້ນໄປ ແລະ ລົ້ມລົງທີ່ຣາໂມດກິເລອາດ?’ ບາງຄົນກໍທູນຢ່າງນີ້ ບາງຄົນກໍທູນຢ່າງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວມີວິນຍານດວງຫນຶ່ງມາເຝົ້າຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ແລະ ທູນວ່າ, ‘ຂ້າພະອົງຈະຫລອກລວງພວກເຂົາເອງ.’ ພຣະຢາເວກ່າວກັບວິນຍານນັ້ນວ່າ, ‘ຈະເຮັດຢ່າງໃດ?’
|
||
\v 21 ຝ່າຍວິນຍານນັ້ນກໍທູນວ່າ, ‘ຂ້າພະອົງຈະອອກໄປ ແລະ ຈະເປັນວິນຍານຂີ້ຕົວະຢູ່ໃນປາກຂອງຜູ້ທຳນວາຍຂອງພວກເຂົາທຸກຄົນ.’ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, ‘ເຈົ້າໄປຫລອກລວງພວກເຂົາໄດ້, ແລະ ເຈົ້າຈະເຮັດໄດ້ສຳເລັດ. ຈົ່ງໄປເຮັດເຊັ່ນນັ້ນສາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ບັດນີ້ ເບິ່ງແມ, ພຣະຢາເວຊົງໃສ່ວິນຍານຂີ້ຕົວະໃນປາກຂອງພວກຜູ້ທຳນວາຍຂອງພະອົງ, ແລະ ພຣະຢາເວຊົງລັ່ນພຣະຄັມເວົ້າເປັນຄວາມຮ້າຍກ່ຽວກັບພະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແລ້ວເຊເດກີຢາລູກຊາຍເຄນາອານາ, ໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້, ແລະຕົບແກ້ມມີກາຢາ, ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວອອກຈາກຂ້ອຍເວົ້າກັບເຈົ້າໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 24 ຝ່າຍມີກາຢາຕອບວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າຈະເຫັນໃນມື້ນັ້ນ, ເມື່ອເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງຊັ້ນໃນ ເພິ່ນຈະເຊື່ອງຕົວເຈົ້າໄວ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຈັບມີກາຢາ ພາລາວກັບໄປມອບໃຫ້ອາໂມນ, ຜູ້ວ່າຣາຊະການເມືອງ, ແລະ ແກ່ໂຢອາດລູກຊາຍ.
|
||
\v 26 ພວກເຈົ້າຈົ່ງບອກວ່າ, ‘ກະສັດກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ເອົາຄົນນີ້ໄປຂັງຄຸກເສຍ ໃຫ້ອາຫານແຫ່ງຄວາມທຸກກັບນ້ຳແຫ່ງຄວາມທຸກ, ຈົນກວ່າເຮົາຈະກັບມາໂດຍສະຫວັດດີພາບ.’”
|
||
\v 27 ແລະມີກາຢາທູນວ່າ “ຖ້າພະອົງສະເດັດກັບມາໂດຍສະຫວັດດີພາບ, ພຣະຢາເວກໍບໍ່ໄດ້ກ່າວໂດຍຂ້າພະອົງ.” ແລະເພິ່ນກ່າວຕໍ່ອີກວ່າ, “ບັນດາຊົນຊາດທັງຫລາຍເອີຍ ຂໍຈົ່ງຟັງເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ດັ່ງນັ້ນອາຮັບ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ກັບເຢໂຮຊາຟັດ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ຈຶ່ງສະເດັດຂຶ້ນໄປຣາໂມດກິເລອາດ.
|
||
\v 29 ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນກ່າວກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າຈະປອມຕົວເຂົ້າໄປເຮັດເສິກ ແຕ່ທ່ານຈົ່ງສວມເຄື່ອງຊົງຂອງທ່ານ.” ດັ່ງນັ້ນກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນກໍຊົງປອມພະອົງ, ແລ້ວທັງສອງພະອົງກໍເຂົ້າເຮັດສົງຄາມ.
|
||
\v 30 ຝ່າຍກະສັດປະເທດຊີເຣຍຊົງບັນຊາບັນດາຜູ້ບັນຊາການຣົດຮົບຂອງພະອົງ, ກ່່າວວ່າ, “ຢ່າຮົບກັບທະຫານນ້ອຍ ຫລືໃຫຍ່. ແຕ່ມຸ້ງໂຈມຕີສະເພາະກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລະຢູ່ມາເມື່ອຜູ້ບັນຊາການຣົດຮົບແລເຫັນເຢໂຮຊາຟັດ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍເວົ້າວ່າ, “ນັ້ນເປັນກະສັດອິສະຣາເອນແລ້ວ.” ພວກເຂົາຈຶ່ງຫັນເຂົ້າໄປຈະສູ້ຮົບກັບພະອົງ, ແຕ່ເຢໂຮຊາຟັດຊົງຮ້ອງຂຶ້ນ, ແລະ ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງຊ່ວຍພະອົງ. ພຣະເຈົ້າຊົງໃຫ້ພວກເຂົາທັງຫລາຍອອກໄປຈາກພະອົງ.
|
||
\v 32 ແລະຢູ່ມາເມື່ອຜູ້ບັນຊາການຣົດຮົບເຫັນວ່າບໍ່ແມ່ນກະສັດອິສະຣາເອນ, ພວກເຂົາກໍຫັນຣົດກັບຈາກການໄລ່ຕາມພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ແຕ່ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຍິງທະນູໄປ ແລະ ຖືກກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນເຂົ້າລະຫວ່າງເກັດເກາະແຜ່ນບັງພະອຸລະ. ພະອົງຈຶ່ງຮັບສັ່ງກັບຄົນຂັບຣົດວ່າ, “ຖອຍຫລັງກັບສາ ແລະ ພາເຮົາອອກຈາກການຮົບ, ເພາະເຮົາບາດເຈັບແລ້ວ.”
|
||
\v 34 ມື້ນັ້ນການຮົບກໍດຸເດືອດຂຶ້ນ, ແລະ ກະສັດອິສະຣາເອນກໍດຶງພະອົງເອງຂຶ້ນໄປໃນຣົດຮົບຂອງພະອົງ ຫັນພະພັກເຂົ້າສູ້ຄົນຊີເຣຍຈົນຮອດຕອນແລງ. ແລ້ວປະມານເວລາຕາເວັນຕົກ, ພະອົງກໍສິ້ນພະຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\cl ບົດທີ 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຢໂຮຊາຟັດກະສັດແຫ່ງຢູດາສະເດັດກັບໄປໂດຍສະຫວັດດີພາບເຖິງພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 2 ແຕ່ເຢຮູລູກຊາຍຮານານີ, ຜູ້ທຳນວາຍ, ໄດ້ອອກໄປເຝົ້າພະອົງ ທູນກະສັດເຢໂຮຊາຟັດວ່າ, “ຄວນທີ່ພະອົງ ຈະຊ່ວຍຄົນອະທັມ? ແລະຮັກຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພຣະຢາເວຫລື? ເພາະເລື່ອງນີ້, ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ອອກມາເຖິງພະອົງ.
|
||
\v 3 ຢ່າງໃດກໍດີ, ພຣະເຈົ້າຍັງພົບຄວາມດີໃນພະອົງຢູ່ຄື ທີ່ໄດ້ຊົງທຳລາຍບັນດາເສົາອາເຊລາເສຍຈາກແຜ່ນດິນ ແລະ ໄດ້ຕັ້ງພະທັຍສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຢໂຮຊາຟັດປຣະທັບຢູ່ທີ່ເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ພະອົງຊົງອອກໄປທ່າມກາງປະຊາຊົນອີກ ຕັ້ງແຕ່ເບເອເຊບາຮອດພູເຂົາເອຟຣາຢິມ ແລະ ນຳພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບມາຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ.
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງຕັ້ງຜູ້ປົກຄອງໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທັງຫມົດຂອງຢູດາ, ແຕ່ລະຫົວເມືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພະອົງກ່າວກັບຜູ້ປົກຄອງເຫລົ່ານັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງພິຈາຣະນາສິ່ງທີ່ທ່ານທັງຫລາຍຈະເຮັດ, ເພາະທ່ານບໍ່ໄດ້ພິພາກສາເພື່ອມະນຸດ, ແຕ່ເພື່ອພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງສະຖິດກັບທ່ານໃນການພິພາກສາ.
|
||
\v 7 ສະນັ້ນ ຈົ່ງໃຫ້ຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວຢູ່ເຫນືອທ່ານ. ຈົ່ງລະມັດຣະວັງສິ່ງທີ່ທ່ານເຮັດ, ເພາະພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ, ບໍ່ມີຄວາມອະຍຸດຕິທັມ ບໍ່ເຫັນແກ່ຫນ້າຄົນໃດ ແລະ ບໍ່ມີການຮັບສິນບົນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ໃນເຢຣູຊາເລັມ ເຢໂຮຊາຟັດຊົງຕັ້ງຄົນເລວີ ແລະ ປະໂລຫິດນຳ, ກັບຫົວຫນ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເພື່ອຈະໃຫ້ການພິພາກສາແຫ່ງພຣະຢາເວ, ແລະພິຈາຣະນາຄະດີທີ່ຂັດແຍ່ງກັນໃນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 9 ພຣະອົງຊົງສັ່ງພວກເຂົາ, ກ່າວວ່າ, “ທ່ານທັງຫລາຍຈົ່ງກະທຳການນີ້ດ້ວຍຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວ, ດ້ວຍຄວາມສັດຊື່, ແລະ ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເມື່ອມີຄະດີມາເຖິງທ່ານຈາກພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານຜູ້ອາສັຍຢູ່ໃນຫົວເມືອງຂອງຕົນ, ກ່ຽວກັບເລື່ອງຂ້າຟັນກັນ, ກົດຫມາຍ ຫລື ພຣະບັນຍັດ, ກົດເກນ ຫລື ຄຳຕັດສິນ ທ່ານທັງຫລາຍກໍຄວນຈະຕັກເຕືອນ, ເພື່ອລາວຈະບໍ່ປົກປິດຄວາມຊົ່ວຕໍ່ພຣະຢາເວ, ຫລື ພຣະພິໂຣດຈຶ່ງຈະບໍ່ມາເຫນືອທ່ານ ແລະ ພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ. ທ່ານຈົ່ງເຮັດເຊັ່ນນີ້ ແລ້ວທ່ານຈະບໍ່ກະທຳຊົ່ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເບິ່ງແມ, ອາມາຣີຢາປະໂລຫິດໃຫຍ່ກໍຢູ່ເຫນືອທ່ານໃນພັນທະກິດຂອງພຣະຢາເວ. ເຊບາດີຢາລູກຊາຍອິຊະມາເອນ, ເຈົ້ານາຍຂອງເຊື້ອສາຍຢູດາ, ກໍຢູ່ເຫນືອທ່ານໃນພັນທະກິດຂອງກະສັດ. ແລະຄົນເລວີຈະມີເຈົ້າຫນ້າທີ່ບົວລະບັດທ່ານ. ຈົ່ງກະທຳການຢ່າງກ້າຫານ ແລະ ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍ, ແລະ ຂໍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງສະຖິດຢູ່ກັບຜູ້ທ່ຽງທັມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\cl ບົດທີ 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ຢູ່ມາພາຍຫລັງ, ຄົນໂມອາບ ແລະ ຄົນອຳໂມນ ພ້ອມກັບພວກເຂົາຍັງມີຄົນອື່ນນອກຈາກຄົນອຳໂມນ ໄດ້ຂຶ້ນມາເຮັດສົງຄາມກັບເຢໂຮຊາຟັດ.
|
||
\v 2 ມີຄົນມາທູນເຢໂຮຊາຟັດ, ກ່າວວ່າ, “ມີຄົນຫມູ່ໃຫຍ່ມາສູ້ຮົບກັບພະອົງຈາກຊີເຣຍເບື້ອງນີ້ ຈາກຟາກທະເລຟາກນັ້ນ, ແລະ ເບິ່ງແມ, ເຂົາທັງຫລາຍຢູ່ໃນຮາຊາໂຊນຕາມາ," ຄືເອັນເກດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຢໂຮຊາຟັດກໍຢ້ານກົວ ແລະ ຊອກສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ. ພະອົງໄດ້ຊົງປະກາດໃຫ້ອົດອາຫານທົ່ວຢູດາ.
|
||
\v 4 ຢູດາໄດ້ຊຸມນຸມກັນສະແຫວງຫາຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະຢາເວ; ພວກເຂົາທັງຫລາຍພາກັນມາຈາກຫົວເມືອງທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາ ເພື່ອສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຢໂຮຊາຟັດປະທັບຢືນຢູ່ໃນທີ່ປະຊຸມຂອງຢູດາ ແລະເຢຣູຊາເລັມ, ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ຕໍ່ຫນ້າເດີ່ນໃຫມ່.
|
||
\v 6 ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າທັງຫລາຍ, ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ ເປັນພຣະເຈົ້າໃນຟ້າສະຫວັນ ຫລື? ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ປົກຄອງເຫນືອບັນດາຣາຊະອານາຈັກຂອງປະຊາຊາດຫລື? ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງມີຣິດ ແລະ ອຳນາດ ຈຶ່ງບໍ່ມີຜູ້ໃດຕໍ່ຕ້ານພຣະອົງໄດ້.
|
||
\v 7 ພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພຣະອົງທັງຫລາຍບໍ່ແມ່ນຫລື ຜູ້ຊົງຂັບໄລ່ຊາວແຜ່ນດິນນີ້ອອກໄປເສຍໃຫ້ພົ້ນຫນ້າອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະ ຊົງມອບໄວ້ແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມ ມິດສະຫາຍຂອງພຣະອົງເປັນນິດ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພວກເຂົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນ ແລະ ໄດ້ສ້າງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດແຫ່ງຫນຶ່ງໃນນັ້ນຖວາຍພຣະອົງ ເພື່ອພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ ແລ້ວທູນວ່າ,
|
||
\v 9 ‘ຖ້າເຫດຊົ່ວຮ້າຍເກີດຂຶ້ນມາເຫນືອຂ້າພະອົງທັງຫລາຍ, ຈະເປັນດາບ, ການພິພາກສາ, ຫລື ພະຍາດຣະບາດ, ຫລື ການອຶດຢາກອາຫານ ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍຈະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະວິຫານນີ້ ແລະ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ (ເພາະພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນພຣະວິຫານນີ້), ແລະ ຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະອົງໃນຄວາມທຸກໃຈຂອງຂ້າພະອົງທັງຫລາຍ, ແລະ ພຣະອົງຈະຊົງຟັງ ແລະຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເບິ່ງແມ ບັດນີ້, ຄົນອຳໂມນ, ໂມອາບ ແລະ ພູເຂົາເສອີ ຜູ້ຊຶ່ງພຣະອົງບໍ່ຊົງຍອມໃຫ້ຄົນອິສະຣາເອນບຸກລຸກ ຕອນທີ່ພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ; ແລະ ຜູ້ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ຫລີກໄປບໍ່ໄດ້ທຳລາຍເສຍ.
|
||
\v 11 ເບິ່ງແມ, ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ບຳເຫນັດແກ່ເຮົາຢ່າງໃດ; ດ້ວຍການມາຂັບໄລ່ເຮົາອອກເສຍຈາກແຜ່ນດິນກຳມະສິດຂອງພຣະອົງ ທີ່ພຣະອົງປະທານໃຫ້ແກ່ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍເປັນມໍຣະດົກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງທັງຫລາຍ, ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງກະທຳການພິພາກສາເຫນືອພວກເຂົາຫລື? ເພາະວ່າຂ້າ ພຣະອົງທັງຫລາຍບໍ່ມີຣິດທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ຄົນຫມູ່ໃຫຍ່ນີ້ ຊຶ່ງກຳລັງມາຕໍ່ສູ້ກັບຂ້າພະອົງ. ຂ້າພະອົງບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດປະການໃດ, ແຕ່ດວງຕາຂອງຂ້າພະອົງທັງຫລາຍເບິ່ງທີ່ພຣະອົງ.”
|
||
\v 13 ໃນລະຫວ່າງນັ້ນຄົນທັງປວງຂອງຢູດາກໍຢືນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ພ້ອມກັບເມຍ, ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ໃນທ່າມກາງທີ່ປະຊຸມ, ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວສະເດັດມາສະຖິດກັບຢາຮາຊີເອນ, ລູກຊາຍເຊຄາຣີຢາ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍເບນາຢາ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍເຢອີເອນ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍມັດຕານີຢາ, ເປັນຄົນເລວີ, ລູກຫລານຂອງອາສັບ.
|
||
\v 15 ຢາຮາຊີເອັນ, ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຄົນຢູດາທັງປວງ ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມທັງຫລາຍ ກັບກະສັດເຢໂຮຊາຟັດ ຂໍຈົ່ງຟັງ. ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ແກ່ທ່ານທັງຫລາຍວ່າ, ‘ຢ່າຢ້ານເລີຍ ແລະ ຢ່າທໍ້ຖອຍດ້ວຍຄົນຫມູ່ໃຫຍ່ນີ້ ເພາະວ່າເສິກສົງຄາມນັ້ນບໍ່ແມ່ນຂອງທ່ານ, ແຕ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ມື້ອື່ນເຊົ້ານີ້ທ່ານທັງຫລາຍຈົ່ງລົງໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາ. ເບິ່ງແມ, ພວກເຂົາຈະຂຶ້ນມາເຖິງໂດຍຜ່ານທາງຊິສ. ທ່ານຈະພົບພວກເຂົາທີ່ສົ້ນສຸດຂອງພູເຂົາ, ຕໍ່ຫນ້າຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານເຢຣູເອນ.
|
||
\v 17 ບໍ່ຈຳເປັນທີ່ທ່ານຈະຕ້ອງສູ້ຮົບໃນສົງຄາມເທື່ອນີ້. ໂອ, ຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ ຈົ່ງເຂົ້າປະຈຳທີ່ ຢືນມິດຢູ່ ແລະເບິ່ງຊັຍຊະນະຂອງພຣະຢາເວເພື່ອທ່ານ,’ ກໍຢ່າຢ້ານເລີຍ ຢ່າທໍ້ຖອຍ ມື້ອື່ນນີ້ຈົ່ງອອກໄປສູ້ກັບພວກເຂົາ ເພາະພຣະຢາເວຈະຊົງສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຢໂຮຊາຟັດກົ້ມພະພັກຂອງພະອົງລົງເຖິງດິນ. ຢູດາທັງປວງກັບຊາວເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຂາບລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ນະມັສະການພຣະອົງ.
|
||
\v 19 ຄົນເລວີ, ຈາກລູກຫລານຄົນໂກຮາດ ແລະ ລູກຫລານຄົນໂກຣາ, ໄດ້ຢືນຂຶ້ນຖວາຍສັນຣະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສຣາເອນດ້ວຍສຽງອັນດັງໃນທີ່ສູງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າ ແລະ ອອກໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານແຫ່ງເຕໂກອາ. ແລະເມື່ອອອກໄປ, ເຢໂຮຊາຟັດປຣະທັບຢືນ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ໂອ ຢູດາ, ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມເອີຍ ຈົ່ງຟັງຂ້າພະເຈົ້າ! ຈົ່ງ ເຊື່ອພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ, ແລະ ທ່ານຈະຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່. ຈົ່ງເຊື່ອບັນດາຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະອົງ, ແລະ ທ່ານຈະສຳເລັດຜົນ.”
|
||
\v 21 ເມື່ອພະອົງໄດ້ປຶກສາກັບປະຊາຊົນແລ້ວ, ພະອົງໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງບັນດາຜູ້ທີ່ຈະຮ້ອງເພງຖວາຍພຣະຢາເວ ແລະ ໃຫ້ສັນຣະເສີນພຣະອົງດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບແຫ່ງຄວາມບໍຣິສຸດ, ຂະນະທີ່ພວກເຂົາຍ່າງອອກໄປຕໍ່ຫນ້າສັດຕຣູ, ແລະ ຮ້ອງເພງວ່າ, “ຈົ່ງຖວາຍໂມທະນາແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເມື່ອພວກເຂົາຕັ້ງຕົ້ນຮ້ອງເພງ ແລະ ສັນຣະເສີນ, ພຣະຢາເວຊົງຈັດກອງຊຸ້ມຄອຍຖ້າຕໍ່ສູ້ກັບຄົນອຳໂມນ, ໂມອາບ ແລະຊາວພູເຂົາເສອີ, ຜູ້ໄດ້ເຂົ້າມາຕໍ່ສູ້ກັບຢູດາ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງແຕກພ່າຍໄປ.
|
||
\v 23 ເພາະວ່າຄົນຂອງອຳໂມນ ແລ ະຂອງໂມອາບໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບຊາວພູເຂົາເສອີ, ທຳລາຍພວກເຂົາເສຍຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ເມື່ອພວກເຂົາທຳລາຍຊາວເສອີຫມົດແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍຊ່ວຍກັນທຳລາຍກັນເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເມື່ອຢູດາຂຶ້ນໄປຢູ່ທີ່ຫໍຄອຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ແລ້ວເບິ່ງຊື່ໄປທີ່ຄົນຫມູ່ໃຫຍ່ນັ້ນ. ເບິ່ງແມ, ມີແຕ່ສົບນອນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນ, ນອນຢູ່ພື້ນດິນ; ບໍ່ມີຈັກຄົນດຽວທີ່ລອດພົ້ນໄປໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເມື່ອເຢໂຮຊາຟັດ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພະອົງມາເກັບເຄື່ອງທີ່ຍຶດໄດ້ພ້ອມກັບສົບທັງຫລາຍນັ້ນ, ເຂົາພົບສິ່ງຂອງເປັນຈຳນວນຫລາຍ, ເຄື່ອງນຸ່ງ, ທັງຊັບສົມບັດ, ແລະ ເພັດພອຍຕ່າງ, ຊຶ່ງພວກເຂົາເກັບມາສຳລັບຕົວຈົນຂົນໄປບໍ່ໄຫວ. ພວກເຂົາເກັບເຄື່ອງທີ່ຍຶດໄດ້ນັ້ນສາມມື້ ເພາະຫລາຍເຫລືອເກີນ.
|
||
\v 26 ໃນມື້ທີສີ່ ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຊຸມນຸມກັນທີ່ພູເຂົາເບຣາກາ. ໃນບ່ອນນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ, ສະຖານທີ່ນັ້ນຈຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ, "ພູເຂົາເບຣາກາ" ຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຄົນຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມທຸກຄົນ ແລະ ເຢໂຮຊາຟັດຊົງນຳຫນ້າ ກັບໄປໃນເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ພວກເຂົາຊື່ນຊົມຍິນດີເຢາະເຍີ້ຍສັດຕຣູຂອງຕົນ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົາເຂົ້າມາໃນເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍພິນໃຫຍ່ ພິນຄູ່ ແລະແກ ມາຫາພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຄວາມຢຳເກງພຣະເຈົ້າກໍຢູ່ເຫນືອບັນດາຣາຊະອານາຈັກຂອງປະເທດທັງປວງ ເມື່ອເຂົາໄດ້ຍິນວ່າພຣະຢາເວຊົງຕໍ່ສູ້ສັດຕຣູຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 30 ດິນແດນຂອງເຢໂຮຊາຟັດຈຶ່ງສະຫງົບງຽບ, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງຊົງປຣະທານໃຫ້ພະອົງມີຄວາມສະຫງົບຢູ່ຮອບດ້ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຢໂຮຊາຟັດຊົງປົກຄອງຢູ່ເຫນືອຢູດາ: ເມື່ອພະອົງຊົງເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸສາມສິບຫ້າປີ ແລະ ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມຊາວຫ້າປີ. ພະມານດາຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່າ ອາຊູບາ, ລູກສາວຊິນຮີ.
|
||
\v 32 ພະອົງຊົງດຳເນີນຕາມວິທີຂອງອາຊາບິດາຂອງພະອົງ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຊົງຫັນເຫໄປຈາກທາງນັ້ນ; ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊອບໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 33 ຢ່າງໃດກໍດີ, ປູຊະນີຍະສະຖານສູງຍັງບໍ່ໄດ້ຖືກກຳຈັດອອກໄປ. ປະຊາຊົນຍັງບໍ່ໄດ້ປັກໃຈໃນພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງເຢໂຮຊາຟັດ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນເຖິງທີ່ສຸດ, ໄດ້ມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືປະຫວັດສາດຂອງເຢຮູລູກຊາຍຮານານີ, ຊຶ່ງລວມເຂົ້າໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ຫລັງຈາກນີ້ເຢໂຮຊາຟັດ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ໄດ້ຊົງຮ່ວມງານກັບອາຮາຊີຢາ, ກະສັດຂອງອິສະຣາເອນ, ຜູ້ຊົງກະທຳໃນສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຫລາຍ.
|
||
\v 36 ພະອົງຊົງຮ່ວມງານໃນເລື່ອງການສ້າງເຮືອໄປຫາເມືອງຕາຊິດ. ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງເຮືອໃນເອັດຊິໂອນເກເບ.
|
||
\v 37 ແລ້ວເອລີເອເຊລູກຊາຍໂດດາວາຮູແຫ່ງເມືອງມາເຣຊາ, ໄດ້ທຳນວາຍເຖີງເຢໂຮຊາຟັດວ່າ, “ເພາະພະອົງ ຊົງຮ່ວມງານກັບອາຮາຊີຢາ, ພຣະຢາເວຈະຊົງທຳລາຍສິ່ງທີ່ພະອົງເຮັດ.” ເຮືອກໍແຕກບໍ່ສາມາດໄປເມືອງຕາຊິດໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\cl ບົດທີ 21
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຢໂຮຊາຟັດກໍລ່ວງຫລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ ແລະ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໃນນະຄອນດາວິດ; ເຢໂຮຣາມ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ປົກຄອງແທນ.
|
||
\v 2 ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຊາຟັດຄື ອາຊາຣີຢາ, ເຢຮີເອນ, ເຊຄາຣີຢາ, ອາຊາຣີຢາ, ມີກາເອນ, ແລະ ເຊຟາຕີຢາ. ພວກເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດເປັນລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຊາຟັດກະສັດຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 3 ບິດາຂອງພວກເຂົາປະທານເງິນ, ຄຳ, ແລະເຄື່ອງຂອງອັນມີຄ່າຫລວງຫລາຍ, ພ້ອມກັບຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມໃນຢູດາ, ແຕ່ພະອົງປຣະທານຣາຊະອານາຈັກແກ່ເຢໂຮຣາມ, ເພາະວ່າເພິ່ນເປັນລູກຊາຍຫົວປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ບັດນີ້ເມື່ອເຢໂຮຣາມໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງຣາຊະອານາຈັກຂອງພະບິດາ ແລະ ທີ່ໄດ້ສະຖາປະນາໄວ້ແລ້ວໃຫ້ຕົນເອງເປັນກະສັດ, ພະອົງຊົງປຣະຫານນ້ອງຊາຍຂອງພະອົງຈົນຫມົດດ້ວຍດາບ, ແລະ ທັງເຈົ້ານາຍບາງຄົນຂອງອິສະຣາເອນດ້ວຍ.
|
||
\v 5 ເຢໂຮຣາມມີອາຍຸສາມສິບສອງປີເມື່ອໄດ້ຊົງເປັນກະສັດ, ແລະ ຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມແປດປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງດຳເນີນຕາມເສັ້ນທາງຂອງບັນດາກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຕາມຄືທີ່ຣາຊະວົງອາຮາບກະທຳ, ເພາະວ່າທິດາຂອງອາຮາບເປັນມະເຫສີຂອງພະອົງ, ແລະ ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດພຣະຢາເວ.
|
||
\v 7 ຢ່າງໃດກໍດີ, ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຊົງທຳລາຍເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ, ເພາະເຫດຄຳຫມັ້ນສັນຍາຊຶ່ງພຣະອົງຊົງ ກະທຳໄວ້ກັບດາວິດ, ເຫດທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາວ່າຈະປຣະທານຕະກຽງແກ່ດາວິດ ແລະ ແກ່ລູກຫລານຂອງພະອົງເປັນນິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໃນຣາຊະການຂອງເຢໂຮອາມ, ເອໂດມໄດ້ກະບົດອອກຈາກການປົກຄອງຂອງຢູດາ, ແລະ ຕັ້ງກະສັດຂຶ້ນເຫນືອຕົນ.
|
||
\v 9 ແລ້ວເຢໂຮຣາມກໍສະເດັດອອກໄປພ້ອມກັບບັນດາເຈົ້ານາຍ ແລະຣົດຮົບທັງຫມົດຂອງພະອົງ. ພະອົງຊົງລຸກຂຶ້ນໃນກາງຄືນໂຈມຕີຄົນເອໂດມທີ່ມາອ້ອມພະອົງ ແລະ ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາຣົດຮົບໄວ້.
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນເອໂດມຈຶ່ງໄດ້ກະບົດອອກຈາກການປົກຄອງຂອງຢູດາຈົນທຸກມື້ນີ້. ເທື່ອນັ້ນລິບນາກໍໄດ້ກະບົດອອກຈາກການປົກຄອງຂອງພະອົງດ້ວຍ, ເພາະວ່າເຢໂຮອາມໄດ້ຊົງປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ນອກຈາກນັ້ນອີກ, ເຢໂຮອາມຊົງສ້າງປູຊະນີຍະສະຖານສູງໃນພູເຂົາຂອງຢູດາ ແລະ ຊົງນຳຊາວເຢຣູຊາເລັມມີຊີວິດເຫມືອນໂສເພນີ, ແລະ ຊົງກະທຳໃຫ້ຢູດາຫລົງຜິດໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຈົດຫມາຍສະບັບຫນຶ່ງມາຈາກເອລີຢາ, ຜູ້ທຳນວາຍວ່າ, “ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງ ດາວິດ ບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ‘ເພາະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ດຳເນີນໃນບັນດາເສັ້ນທາງຂອງເຢໂຮຊາຟັດ, ບິດາຂອງເຈົ້າ, ຫລືໃນບັນດາເສັ້ນທາງຂອງອາຊາກະສັດຂອງຢູດາ.
|
||
\v 13 ແຕ່ໄດ້ເດີນໃນເສັ້ນທາງຂອງບັນດາກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ແລະ ໄດ້ນຳຢູດາກັບຊາວເຢຣູຊາເລັມໄປໃນທາງເຊັ່ນໂສເພນີ, ຄືກັບຣາຊະວົງອາຮາບ ແລະ ເຈົ້າໄດ້ຂ້າພວກນ້ອງຊາຍຂອງເຈົ້າ ຜູ້ເປັນເຊື້ອວົງບິດາຂອງເຈົ້າ ທັງທີ່ພວກເຂົາດີກວ່າເຈົ້າ.
|
||
\v 14 ເບິ່ງແມ, ພຣະຢາເວຈະຊົງນຳພັຍພິບັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ມາເຫນືອຊົນຊາດຂອງເຈົ້າ, ລູກຫລານຂອງເຈົ້າ, ເມຍຂອງເຈົ້າ, ແລະ ສິ່ງຂອງທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 15 ຕົວເຈົ້າເອງຈະມີຄວາມເຈັບປ່ວຍສາຫັດດ້ວຍພະຍາດລຳໄສ້ຮ້າຍແຮງ ຈົນກວ່າລຳໄສ້ຂອງເຈົ້າຈະອອກມາ ເພາະເຫດພະຍາດນັ້ນນັບມື້ນັບຮ້າຍແຮງ, ເພາະໂຣກນັ້ນ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ຄວາມຮ້າຍຂອງຄົນຟີລິສະຕີນ ແລະ ຂອງຄົນອາຫລັບ ຜູ້ຢູ່ໃກ້ກັບຄົນເອທີໂອເປຍທີ່ມີຕໍ່ເຢໂຮຣາມ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາທັງຫລາຍຍົກທັບມາຕໍ່ສູ້ກັບຢູດາ, ແລະ ບຸກລຸກເຂົ້າໄປໃນນັ້ນ ແລະຂົນສິ່ງຂອງທັງຫມົດທີ່ມີໃນຣາຊະສຳນັກ. ທັງບັນດາລູກຊາຍ ແລະ ມະເຫສີຂອງພະອົງ. ຈຶ່ງບໍ່ມີລູກຊາຍເຫລືອໄວ້ໃຫ້ແກ່ພະອົງນອກຈາກເຢໂຮອາຮາດລູກຊາຍອົງສຸດທ້າຍຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພາຍຫລັງເລື່ອງເຫລົ່ານີ້, ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ລຳໄສ້ຂອງເຢໂຮຣາມເປັນພະຍາດຊຶ່ງຮັກສາບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 19 ຕໍ່ມາເປັນເວລາຄົບສອງປີ, ລຳໄສ້ຂອງພະອົງກໍອອກມາເພາະພະຍາດນັ້ນ ແລະພະອົງກໍສິ້ນພະຊົນດ້ວຍຄວາມທຸກທໍຣະມານຢ່າງຍິ່ງ. ປະຊາຊົນຂອງພະອົງບໍ່ໄດ້ກໍ່ແປວໄຟຖວາຍກຽຕແກ່ພະອົງ ຄືກັບທີ່ໄດ້ກໍ່ແປວໄຟໃຫ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ.
|
||
\v 20 ເມື່ອພະອົງຊົງເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸສາມສິບສອງປີ; ຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມແປດປີ, ແລະ ພະອົງໄດ້ຊົງຈາກໄປໂດຍບໍ່ມີໃຜອາໄລ. ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນໃນຂຸມຝັງສົບຂອງບັນດາກະສັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\cl ບົດທີ 22
|
||
\p
|
||
\v 1 ຊາວເຢຣູຊາເລັມໄດ້ໃຫ້ອາຮາຊີຢາ, ລູກຊາຍອົງສຸດທ້າຍຂອງພະອົງ, ເປັນກະສັດແທນພະອົງ, ເພາະຄົນຫມູ່ນັ້ນມາເຖິງຄ້າຍກັບຄົນອາຫລັບໄດ້ຂ້າລູກຊາຍຜູ້ເປັນອ້າຍເສຍທັງຫມົດ. ດັ່ງນັ້ນອາຮາຊີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຣາມ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ຈຶ່ງຂຶ້ນປົກຄອງ.
|
||
\v 2 ອາຮາຊີຢາເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸສີ່ສິບສອງປີ ເມື່ອຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມຫນຶ່ງປີ. ພະມານດາຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່າ ນາງອາທາລີຢາ; ນາງເປັນລູກສາວຂອງອົມຣີ.
|
||
\v 3 ພະອົງຊົງດຳເນີນໃນທາງທັງຫລາຍແຫ່ງຣາຊະວົງຂອງອາຮາບດ້ວຍ ເພາະວ່າພະມານດາຂອງພະອົງເປັນທີ່ປຶກສາໃນການເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ອາຮາຊີຢາຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຄືກັບຣາຊະວົງຂອງອາຮາບໄດ້ເຮັດ, ເພາະວ່າຫລັງຈາກພະບິດາຂອງພະອົງສິ້ນພະຊົນແລ້ວ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍເປັນທີ່ປຶກສາຂອງພະອົງ, ນຳໄປສູ່ຄວາມຈິບຫາຍຂອງພະອົງ.
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງປະຕິບັດຕາມຄຳປຶກສາຂອງພວກເຂົາ; ແລະສະເດັດໄປກັບເຢໂຮຣາມລູກຊາຍຂອງອາຮາບ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ເພື່ອເຮັດສົງຄາມກັບຮາຊາເອນ, ກະສັດຂອງອາຣາມ, ທີ່ເມືອງຣາໂມດກິເລອາດ. ຄົນຊີເຣຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂຢຣາມບາດເຈັບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໂຢຮາມຊົງກັບມາທີ່ເຢດຊະເຣເອນ ເພື່ອຮັກສາບາດແຜຊຶ່ງພະອົງໄດ້ຮັບທີ່ເມືອງຣາມາ, ພະອົງຊົງຕໍ່ສູ້ກັບຮາຊາເອນ, ກະສັດຂອງຊີເຣຍ, ດັ່ງນັ້ນອາຊາຣີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຣາມ, ກະສັດຂອງຢູດາ, ສະເດັດລົງໄປເຝົ້າເຢໂຮຣາມ ລູກຊາຍຂອງອາຮາບໃນເມືອງເຢດຊະເຣເອນ, ເພາະວ່າພະອົງປ່ວຍຫນັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບັດນີ້ພຣະເຈົ້າຊົງກຳນົດໄວ້ແລ້ວວ່າ ຄວາມຫລົ້ມຈົມຂອງອາຮາຊີຢາຈະມາໂດຍທີ່ພະອົງສະເດັດລົງໄປຢ້ຽມ ໂຢຣາມ. ເພາະເມື່ອພະອົງສະເດັດໄປບ່ອນນັ້ນ, ພະອົງສະເດັດອອກໄປກັບເຢໂຮຣາມ ເພື່ອຈະປະທະກັບເຢຮູລູກຊາຍນິມຊີ, ຜູ້ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕັ້ງໄວ້ໃຫ້ຕັດຣາຊະວົງຂອງອາຮາບອອກເສຍ.
|
||
\v 8 ຢູ່ມາເມື່ອເຢຮູກຳລັງສຳເລັດໂທດຣາຊະວົງຂອງອາຮາບ, ເພິ່ນໄດ້ພົບເຈົ້ານາຍຂອງຢູດາ ແລະ ບັນດາລູກຊາຍອ້າຍຂອງອາຮາຊີຢາ ຜູ້ມາບົວລະບັດອາຮາຊີຢາ. ເພິ່ນກໍໄດ້ປະຫານພວກເຂົາທັງຫລາຍເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຢຮູໄດ້ຄົ້ນຫາອາຮາຊີຢາ; ພະອົງກໍຖືກຈັບຕອນທີ່ລີ້ພະອົງຢູ່ໃນຊາມາເຣຍ, ພວກເຂົາພາພະອົງມາຫາເຢຮູ, ເພື່ອປະຫານຊີວິດພະອົງເສຍ. ພວກເຂົາກໍຝັງພະສົບໄວ້, ໂດຍກ່າວວ່າ, “ພະອົງຊົງເປັນລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຊາຟັດ, ຜູ້ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວດ້ວຍສິ້ນສຸດພະທັຍຂອງພະອົງ,” ດັ່ງນັ້ນຣາຊະວົງຂອງອາຮາຊີຢາບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດປົກຄອງຣາຊະອານາຈັກໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ບັດນີ້ອາທາລີຢາ, ແມ່ຂອງອາຮາຊີຢາ, ເຫັນວ່າລູກຊາຍຂອງພະນາງສິ້ນພະຊົນແລ້ວ, ພະນາງກໍລຸກຂຶ້ນທຳລາຍເຊື້ອພະວົງແຫ່ງຣາຊະວົງຂອງຢູດາຈົນຫມົດ.
|
||
\v 11 ແຕ່ພະນາງເຢໂຮຊາບາ, ລູກສາວຂອງກະສັດ, ໄດ້ນຳໂຢອາດ, ລູກຊາຍຂອງອາຮາຊີຢາ, ໄປເສຍຈາກທ່າມກາງບັນດາລູກຊາຍຂອງກະສັດ ຜູ້ຊຶ່ງຈະຕ້ອງຖືກປຣະຫານ. ນາງກໍເຊື່ອງໂຢອາດ ທັງຜູ້ລ້ຽງຂອງນາງໄວ້ໃນຫ້ອງນອນ. ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ເຢໂຮຊາບາ, ລູກສາວຂອງກະສັດເຢໂຮຣາມ, ເມຍຂອງປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາ (ເພາະວ່າພະນາງເປັນນ້ອງສາວຂອງອາຮາຊີຢາ), ໄດ້ເຊື່ອງໂຢອາດ, ໃຫ້ພົ້ນຈາກພະນາງອາທາລີຢາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພະນາງປຣະຫານໂຢອາດໄດ້.
|
||
\v 12 ໂຢອາດໄດ້ຢູ່ກັບນາງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າເຊື່ອງຕົວຢູ່ຫົກປີ, ຝ່າຍພະນາງອາທາລີຢາກໍໄດ້ປົກຄອງແຜ່ນດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\cl ບົດທີ 23
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນປີທີເຈັດ, ເຢໂຮຢາດາໄດ້ສະແດງຄວາມກຳລັງ ແລະ ໃຫ້ພວກນາຍຮ້ອຍເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບຕົນ, ມີອາຊາຣີຢາລູກຊາຍເຢໂຣຮາມ, ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເຢໂຮຮານັນ, ອາຊາຣີຢາລູກຊາຍໂອເບັດ, ມາອາເສຢາລູກຊາຍອາດາຢາ, ແລະ ເອລີຊາຟັດລູກຊາຍຊິກຣີ.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາທັງຫລາຍທ່ຽວໄປທົ່ວຢູດາ ແລະຮວບຮວມຄົນເລວີມາຈາກທຸກຫົວເມືອງຂອງຢູດາ, ທັງບັນດາຫົວຫນ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງອິສະຣາເອນ, ແລະ ມາຍັງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 3 ບັນດາຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດກໍເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບກະສັດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຢໂຮຢາດາກ່າວແກ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, “ເບິ່ງແມ ລູກຊາຍຂອງກະສັດຈະປົກຄອງ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວກ່າວກ່ຽວກັບບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ທ່ານທັງຫລາຍຈົ່ງເຮັດຢ່າງນີ້ຄື ທ່ານຜູ້ເປັນປະໂລຫິດ ແລະຄົນເລວີຜູ້ອອກເວນຍາມໃນວັນສະບາໂຕຫນຶ່ງໃນສາມ, ໃຫ້ເປັນຄົນເຝົ້າປະຕູ.
|
||
\v 5 ອີກຫນຶ່ງໃນສາມໃຫ້ຢູ່ທີ່ພະຣາຊະສຳນັກ, ແລະ ຫນຶ່ງໃນສາມໃຫ້ຢູ່ທີ່ປະຕູໂຂງ. ໃຫ້ປະຊາຊົນທັງປວງຢູ່ໃນເດີ່ນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຢ່າໃຫ້ຈັກຄົນຫນຶ່ງເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ນອກຈາກປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີທີ່ບົວລະບັດຢູ່. ພວກເຂົາທັງຫລາຍເຂົ້າໄປໄດ້ ເພາະພວກເຂົາບໍຣິສຸດ. ແຕ່ປະຊາຊົນທັງປວງຈະຕ້ອງຮັກສາການບັງຄັບບັນຊາຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 7 ໃຫ້ຄົນເລວີອ້ອມກະສັດໄວ້, ແຕ່ລະຄົນໃຫ້ຖືອາວຸດ. ຜູ້ໃດເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກປຣະຫານ. ຈົ່ງຢູ່ກັບກະສັດເມື່ອພະອົງສະເດັດເຂົ້າມາ ແລະ ເມື່ອພະອົງສະເດັດອອກໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນຄົນເລວີ ແລະ ຄົນຢູດາທັງປວງໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາໄດ້ບັນຊາໄວ້. ພວກເຂົາຕ່າງກໍນຳຄົນຂອງຕົນມາ, ຄືທັງຄົນທີ່ອອກເວນຍາມໃນວັນສະບາໂຕ, ແລະ ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຈະເຂົ້າເວນຍາມ ໃນວັນສະບາໂຕ, ເພາະເຢໂຮຢາດາ, ປະໂລຫິດໄດ້ບໍ່ໄດ້ປ່ອຍກອງເວນຍາມໃຫ້ອອກເວນ.
|
||
\v 9 ເຢໂຮຢາດາ, ປະໂລຫິດ, ໄດ້ມອບຫອກກັບຫອກ ແລະ ໂລ່ຊຶ່ງເປັນຂອງກະສັດດາວິດທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາກອງຮ້ອຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເຢໂຮຢາດາໄດ້ຕັ້ງທະຫານທັງຫມົດ, ໃຫ້ອ້ອມກະສັດໄວ້ ທຸກຄົນຖືອາວຸດຕັ້ງແຕ່ດ້ານຂວາຂອງພຣະວິຫານຮອດດ້ານຊ້າຍຂອງພຣະວິຫານ, ຮອບແທ່ນບູຊາ ແລະ ພຣະວິຫານ.
|
||
\v 11 ແລ້ວພວກເຂົານຳລູກຊາຍຂອງກະສັດອອກມາ, ແລະ ສຸບມົງກຸດໃຫ້ພະອົງ ມອບພະໂອວາດໃຫ້ແກ່ພະອົງ. ຕັ້ງພະອົງໄວ້ເປັນກະສັດ, ແລະ ເຢໂຮຢາດາກັບລູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍເຈີມພະອົງ, ແລະຮ້ອງວ່າ, “ຂໍກະສັດຊົງພະຈະເຣີນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເມື່ອອາທາລີຢາໄດ້ຍິນສຽງປະຊາຊົນແລ່ນ ແລະສັນຣະເສີນກະສັດ, ພະນາງກໍສະເດັດເຂົ້າໄປຫາປະຊາຊົນໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 13 ແລະ ເມື່ອພະນາງທອດພະເນດ ເບິ່ງແມ, ມີກະສັດປຣະທັບຢືນຢູ່ທີ່ເສົາຂອງພະອົງຊື່ທາງເຂົ້າ, ແລະ ບັນດາຜູ້ບັງຄັບກອງທັບ ແລະ ທະຫານເປົ່າແກກໍຢູ່ຂ້າງກະສັດ. ປະຊາຊົນທັງປວງ ແຫ່ງແຜ່ນດິນ ກໍຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະ ເປົ່າແກ, ບັນດານັກຮ້ອງພ້ອມກັບເຄື່ອງດົນຕຣີຂອງພວກເຂົາກໍນຳການສັນຣະເສີນ. ພະນາງອາທາລີຢາກໍຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະນາງ ແລະ ຊົງຮ້ອງວ່າ, “ກະບົດ! ກະບົດ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາ, ຈຶ່ງນຳບັນດານາຍຮ້ອຍຜູ້ບັນຊາການກອງທັບອອກມາ ສັ່ງພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຄຸມຕົວພະນາງອອກມາລະຫວ່າງແຖວທະຫານ; ຜູ້ໃດທີ່ຕາມພະນາງໄປ, ກໍໃຫ້ປຣະຫານຊີວິດເສຍດ້ວຍດາບ.” ເພາະປະໂລຫິດກ່າວວ່າ, “ຢ່າປຣະຫານພະນາງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນພະນາງກໍສະເດັດໄປທີ່ທາງເຂົ້າປະຕູຄອກມ້າໃນພະຣາຊະວັງ, ແລ້ວຖືກປະຫານເສຍບ່ອນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເຢໂຮຢາດາໄດ້ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາລະຫວ່າງເພິ່ນເອງ, ກັບປະຊາຊົນທັງປວງ, ແລະ ກະສັດວ່າ, ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 17 ແລ້ວປະຊາຊົນທັງປວງກໍໄປທີ່ວິຫານຂອງພະບາອານ ແລະ ເພື່ອທຳລາຍເສຍ. ພວກເຂົາໄດ້ທຸບແທ່ນບູຊາກັບຮູບເຄົາຣົບຂອງພະບາອານນັ້ນໃຫ້ເປັນປ່ຽງ, ແລະ ພວກເຂົາປຣະຫານປະໂລຫິດມັດຕານ, ຂອງພະບາອານ, ເສຍຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຢໂຮຢາດາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເວນຍາມໄວ້ເບິ່ງແຍງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຢເວພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງປະໂລຫິດ, ທີ່ເປັນຄົນເລວີ, ຜູ້ທີ່ດາວິດຊົງຈັດຕັ້ງໃຫ້ເບິ່ງແຍງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ໃຫ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແກ່ພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ດ້ວຍຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະການຮ້ອງເພງ, ຕາມຄຳສັ່ງຂອງດາວິດ.
|
||
\v 19 ເຢໂຮຢາດາໄດ້ຕັ້ງຜູ້ເຝົ້າປະຕູໄວ້ທີ່ປະຕູຮົ້ວພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ້ມີມົນທິນດ້ວຍປະການຫນຶ່ງປະການໃດເຂົ້າໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຢໂຮຢາດາໄດ້ນຳຜູ້ບັງຄັບກອງຮ້ອຍ, ຂ້າຣາຊະການ, ຜູ້ປົກຄອງປະຊາຊົນ, ແລະ ບັນດາປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນ. ໄດ້ເຊີນກະສັດລົງມາຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ; ປະຊາຊົນໄປທາງປະຕູເທິງ ໄປສູ່ພະຣາຊະສຳນັກ ແລະ ໄດ້ເຊີນກະສັດປະທັບເທິງພະຣາຊະບັນລັງແຫ່ງຣາຊະອານາຈັກ.
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນບັນດາປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນກໍປິຕິຍິນດີ, ແລະ ເມືອງກໍສະຫງົບງຽບ. ຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ປຣະຫານພະນາງອາທາລີຢາເສຍດ້ວຍດາບແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\cl ບົດທີ 24
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂຢອາດໄດ້ເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸເຈັດປີ; ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມສີ່ສິບບີ. ມານດາຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່າ ນາງຊີບີຢາ, ແຫ່ງເມືອງເບເອເຊບາ.
|
||
\v 2 ໂຢອາດຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊອບໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວຕະຫລອດຊົ່ວອາຍຸຂອງປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາ.
|
||
\v 3 ເຢໂຮຢາດາຫາມະເຫສີໃຫ້ພະອົງສອງອົງ, ແລະ ພະອົງກໍໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຫລາຍອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຕໍ່ມາພາຍຫລັງ, ໂຢອາດຊົງຕັ້ງພະທັຍທີ່ຈະສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງປະຊຸມປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີ, ແລະ ໂດຍກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງອອກໄປຕາມຫົວເມືອງຢູດາ ແລະ ເກັບເງິນຈາກອິສະຣາເອນທັງປວງ ເພື່ອສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າເປັນປີໄປ. ຈົ່ງຮີບເຮັດວຽກນັ້ນ.” ແຕ່ຄົນເລວີບໍ່ເລັ່ງເຮັດວຽກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນກະສັດຈຶ່ງເອີ້ນເຢໂຮຢາດາ, ຜູ້ເປັນຫົວຫນ້າ, ແລະກ່າວກັບເພິ່ນວ່າ, “ເຫດໃດທ່ານບໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄົນເລວີນຳເງິນເສຍສ່ວຍເຂົ້າມາຈາກຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມຊຶ່ງໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳນົດໄວ້ ໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນ, ນຳມາເພື່ອຫໍເຕັນພຣະໂອວາດ?”
|
||
\v 7 ເພາະບັນດາລູກຊາຍຂອງພະນາງອາທາລີຢາ, ຍິງຜູ້ຊົ່ວຮ້າຍ, ຄົນນັ້ນໄດ້ປຸ້ນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ເອົາສິ່ງຂອງທີ່ມອບຖວາຍທັງຫມົດຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວມອບໃຫ້ແກ່ພະບາອານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນກະສັດຈຶ່ງຊົງບັນຊາ, ແລະ ພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຫີບຫນ່ວຍຫນຶ່ງວາງໄວ້ນອກປະຕູພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 9 ແລ້ວມີຄຳປະກາດໄປທົ່ວຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ, ໃຫ້ເສຍສ່ວຍຕາມທີ່ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າກຳນົດແກ່ອິສະຣາເອນໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ເຂົ້າມາຖວາຍພຣະຢາເວ.
|
||
\v 10 ບັນດາເຈົ້ານາຍທັງຫມົດ ແລະ ປະຊາຊົນທັງປວງກໍປິຕິຍິນດີ ແລະ ນຳຄ່າເສຍສ່ວຍຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍມາປ່ອນລົງໃນຫີບຈົນຄົບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລະມັນກໍໄດ້ເກີດຂື້ນເມື່ອຄົນເລວີນຳຫີບເຂົ້າມາໃຫ້ພະນັກງານຂອງກະສັດເມື່ອໃດ, ແລະ ເມື່ອພວກເຂົາເຫັນວ່າມີເງິນຫລາຍ ເລຂາ ແລະ ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຂອງມະຫາປະໂລຫິດຈະເຂົ້າມາຖອກຫີບອອກ ແລະ ນຳຫີບກັບໄປໄວ້ບ່ອນເກົ່າ ພວກເຂົາເຮັດຢ່າງນີ້ທຸກມື້ ແລະ ເກັບເງິນໄດ້ເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
|
||
\v 12 ກະສັດ ແລະ ເຢໂຮຢາດາກໍມອບໃຫ້ແກ່ບັນດາຜູ້ເບິ່ງແຍງກິຈະການຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຈ້າງຊ່າງກໍ່ ແລະ ຊ່າງໄມ້ໃຫ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ທັງຄົນງານຊ່າງເຫລັກ ແລະ ຊ່າງທອງເຫລືອງ ໃຫ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນບັນດາຄົນທີ່ຮັບຈ້າງເຮັດວຽກຈຶ່ງໄດ້ເຮັດວຽກ ແລະງານສ້ອມແປງກໍດຳເນີນກ້າວຫນ້າໃນມືຂອງພວກເຂົາ; ພວກເຂົາໄດ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຕາມຂະຫນາດເດີມ ແລະ ເສີມໃຫ້ແຂງແຮງຂຶ້ນ.
|
||
\v 14 ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສຳເລັດແລ້ວ, ເຂົາກໍນຳເງິນທີ່ເຫລືອຢູ່ມາຕໍ່ຫນ້າພະພັກກະສັດ ແລະ ເຢໂຮຢາດາ. ພວກເຂົາຈຶ່ງເອົາເງິນນັ້ນເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ສຳລັບພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະຢາເວ, ຄືເຄື່ອງໃຊ້ສຳລັບການບົວລະບັດ ທັງສຳລັບການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ຖ້ວຍ ແລະ ພາຊະນະຄຳ ແລະ ເງິນ. ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຕະຫລອດຊົ່ວອາຍຸຂອງເຢໂຮຢາດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຢໂຮຢາດາເຖົ້າແກ່ຫລາຍແລ້ວ, ກໍສິ້ນຊີວິດ; ເມື່ອສິ້ນຊີວິດນັ້ນເພິ່ນມີອາຍຸ 130 ປີ.
|
||
\v 16 ພວກເຂົາກໍຝັງສົບເພິ່ນໄວ້ໃນນະຄອນຂອງດາວິດທ່າມກາງບັນດາກະສັດ, ເພາະເພິ່ນໄດ້ກະທຳການດີໃນອິສະຣາເອນ, ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ບັດນີ້ຫລັງຈາກທີ່ເຢໂຮຢາດາສິ້ນຊີວິດແລ້ວ, ບັນດາເຈົ້ານາຍແຫ່ງຢູດາໄດ້ເຂົ້າມາຖວາຍບັງຄົມຕໍ່ກະສັດ. ແລ້ວກະສັດຊົງຟັງຄຳທູນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 18 ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ແລະບົວລະບັດບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບ ແລະ ຮູບເຄົາຣົບ. ພຣະພິໂຣດໄດ້ລົງມາເຫນືອຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ ເພາະບາບຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 19 ແຕ່ພຣະອົງຍັງຊົງໃຊ້ຜູ້ທຳນວາຍມາທ່າມກາງພວກເຂົາເພື່ອຈະນຳພວກເຂົາໃຫ້ກັບມາຫາພຣະຢາເວ; ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນພະຍານຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ຍອມຫງ່ຽງຫູຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ສວມທັບເຊຄາຣີຢາລູກຊາຍເຢໂຮຢາດາ, ປະໂລຫິດ; ເພິ່ນຢືນຢູ່ເຫນືອປະຊາຊົນ ແລະ ກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ພຣະເຈົ້າກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ‘ເປັນຫຍັງທ່ານທັງຫລາຍຈຶ່ງລະເມີດພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ, ອັນເປັນເຫດໃຫ້ທ່ານຈະເຣີນຂຶ້ນບໍ່ໄດ້?’ ເພາະທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຈຶ່ງປະຖິ້ມທ່ານ.”
|
||
\v 21 ພວກເຂົາທັງຫລາຍຄິດຮ້າຍຕໍ່ເຊຄາຣີຢາ; ແລະ ໂດຍຄຳບັນຊາຂອງກະສັດ, ພວກເຂົາຈຶ່ງແກວ່ງຫີນໃສ່ເພິ່ນໃນເດີ່ນພຣະວິຫານຂອງພຣະຜູ້ຢາເວ.
|
||
\v 22 ດັ່ງນີ້ແຫລະ, ກະສັດ, ໂຢອາດຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຊົງລະນຶກເຖິງຄວາມກະຣຸນາທີ່ເຢໂຮຢາດາ, ບິດາຂອງເຊຄາຣີຢາ, ໄດ້ສະແດງຕໍ່ພະອົງ. ແຕ່ໄດ້ຊົງປະຫານລູກຊາຍຂອງເພິ່ນເສຍ. ເມື່ອພວກເຂົາກຳລັງຈະຕາຍ, ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ຂໍພຣະຢາເວຊົງທອດພຣະເນດ ແລະແກ້ແຄ້ນແທນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຕໍ່ມາເມື່ອຮອດທ້າຍປີ, ກອງທັບຂອງຄົນຊີເຣຍກໍມາຕໍ່ສູ້ກັບໂຢອາດ. ພວກເຂົາມາຮອດຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ; ແລ້ວໄດ້ທຳລາຍບັນດາເຈົ້ານາຍຂອງປະຊາຊົນຈາກຫມູ່ປະຊາຊົນ ແລະ ສົ່ງເຄື່ອງທີ່ຍຶດໄດ້ທັງຫມົດໄປໃຫ້ກະສັດແຫ່ງດາມາເຊ.
|
||
\v 24 ເຖິງວ່າກອງທັບຄົນຊີເຣຍມາແຕ່ຫນ້ອຍຄົນ, ພຣະຢາເວຊົງມອບກອງທັບໃຫຍ່ໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາ, ເພາະຢູດາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ. ດັ່ງນີ້ແຫລະ ຄົນຊີເຣຍຈຶ່ງໄດ້ລົງໂທດໂຢອາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ໃນເວລາເມື່ອງຄົນຊີເຣຍພວກເຂົາຈາກພະອົງໄປ, ໂຢອາດໄດ້ຊົງບາດເຈັບ. ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງ ກໍຄິດຮ້າຍຕໍ່ພະອົງ ເພາະເລືອດຂອງລູກຊາຍເຢໂຮຢາດາ, ປະໂລຫິດ. ພວກເຂົາໄດ້ປຣະຫານພະອົງເສຍທີ່ເທິງຕຽງນອນ ພະອົງກໍສິ້ນພະຊົນ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຝັງພະສົບໄວ້ໃນຂຸມຝັງສົບຂອງບັນດາກະສັດ.
|
||
\v 26 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຄິດຮ້າຍຕໍ່ພະອົງຄື ຊາບາດລູກຊາຍນາງຊິເມອາດຄົນອຳໂມນ, ແລະເຢໂຮຊາບັດລູກຊາຍນາງຊິມຣີດ, ຄົນໂມອາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ບັດນີ້ເລື່ອງລາວແຫ່ງລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ພາຣະອັນຫນັກໃຫຍ່ຫລວງທີ່ຕົກຢູ່ແກ່ພະອົງ, ແລະ ການສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືເລື່ອງລາວຂອງກະສັດ ແລະອາມາຊີຢາລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\cl ບົດທີ 25
|
||
\p
|
||
\v 1 ອາມາຊີຢາເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸຊາວຫ້າປີ; ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມຊາວເກົ້າປີ. ພະມານດາຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່າ ເຢໂຮອັດດັນ, ຊາວເຢຣູຊາເລັມ;
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍພະທັຍທີ່ແທ້ຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຢູ່ມາພໍຣາຊະອານາຈັກຢູ່ໃນພະຫັດຂອງພະອົງຢ່າງຫມັ້ນຄົງແລ້ວ, ພະອົງຊົງປະຫານຊີວິດຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງ, ຜູ້ທີ່ຂ້າບິດາຂອງພະອົງ.
|
||
\v 4 ແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງປະຫານຊີວິດລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ໄດ້ຊົງກະທຳຕາມທີ່ມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ທີ່ພຣະຢາເວຊົງບັນຊາໄວ້ນັ້ນວ່າ, “ຢ່າໃຫ້ພໍ່ຕ້ອງຮັບໂທດເຖິງຕາຍແທນລູກຂອງຕົນ, ຫລືໃຫ້ລູກຕ້ອງຮັບໂທດເຖິງຕາຍແທນພໍ່ຂອງຕົນ, ແຕ່ ໃຫ້ທຸກຄົນຮັບໂທດເຖິງຕາຍເນື່ອງດ້ວຍບາບຂອງຄົນນັ້ນເອງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ນອກຈາກນັ້ນ, ອາມາຊີຢາໄດ້ປະຊຸມພວກຢູດາ, ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ພາຍໃຕ້ຜູ້ບັງຄັບກອງພັນ, ແລະຜູ້ບັງຄັບກອງຮ້ອຍ ຕາມເຮືອນບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ—ຄື ຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນທັງຫມົດ. ພະອົງໄດ້ຊົງນັບຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ ແລະ ຊົງເຫັນວ່າມີຊາຍຫນຸ່ມສາມແສນຄົນ, ສາມາດເຂົ້າເຮັດສົງຄາມ, ສາມາດຖືຫອກ ແລະ ໂລ່.
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງຈ້າງທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້າຈາກອິສະຣາເອນຫນຶ່ງແສນຄົນເປັນເງິນຫນຶ່ງຮ້ອຍຕະລັນຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແຕ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງມາເຝົ້າພະອົງທູນວ່າ, “ຂ້າແດ່ກະສັດ, ຂໍຢ່າໃຫ້ກອງທັບອິສະຣາເອນໄປກັບພະອົງ, ເພາະພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງສະຖິດຢູ່ກັບອິສະຣາເອນ—ຄືກັບຄົນເອຟຣາຢິມເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ.
|
||
\v 8 ແຕ່ຖ້າພະອົງຄາດຫມາຍວ່າໂດຍວິທີນີ້ ພະອົງຈະເຂັ້ມແຂງພໍທີ່ຈະເຂົ້າສົງຄາມ, ພຣະເຈົ້າຈະຊົງແກວ່ງພະອົງລົງຕໍ່ຫນ້າສັດຕຣູ, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຣິດທີ່ຈະຊ່ວຍໄວ້ ຫລືຖິ້ມໄປໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ອາມາຊີຢາກ່າວກັບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າວ່າ, “ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດປະການໃດໃນເລື່ອງເງິນຫນຶ່ງຮ້ອຍຕະລັນຕົນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ແກ່ກອງທັບອິສະຣາເອນໄປແລ້ວນັ້ນ?” ແລ້ວຄົນຂອງພຣະເຈົ້າທູນຕອບວ່າ, “ພຣະຢາເວຊົງສາມາດທີ່ຈະປຣະທານແກ່ພະອົງຫລາຍກວ່ານີ້ອີກຫລາຍເທົ່າ.”
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນອາມາຊີຢາກໍຊົງປົດປ່ອຍກອງທັບຊຶ່ງມາຫາພະອົງຈາກເອຟຣາຢິມ; ໃຫ້ກັບໄປເຮືອນອີກ. ພວກເຂົາຈຶ່ງຮ້າຍຢູດາຫລາຍ ແລະ ໄດ້ກັບເຮືອນດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ ຢ່າງຮຸນແຮງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ອາມາຊີຢາຊົງກ້າແຂງຂຶ້ນ ແລະ ຊົງນຳທະຫານຂອງພະອົງອອກໄປຍັງພູເຂົາເກືອ; ທີ່ນັ້ນພະອົງໄດ້ໂຈມຕີຊະນະຄົນເສອີຫນຶ່ງຫມື່ນຄົນ.
|
||
\v 12 ຄົນຢູດາຈັບເປັນໄດ້ຫນຶ່ງຫມື່ນຄົນ ແລະພາພວກເຂົາໄປທີ່ຈອມຜາ ແລະ ໄດ້ໂຍນພວກເຂົາມາຈາກຍອດຫນ້າຜາ ແລະຖິ້ມລົງເຫວນັ້ນ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍຕົກລົງມຸ່ນເປັນຕ່ອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແຕ່ຄົນຂອງກອງທັບຊຶ່ງອາມາຊີຢາຊົງປົດໃຫ້ກັບໄປ, ແລະບໍ່ໃຫ້ໄປຮົບດ້ວຍນັ້ນ, ພວກເຂົາລ້າຖອຍເຂົ້າໂຈມຕີຫົວເມືອງຂອງຢູດາ ຕັ້ງແຕ່ຊາມາເຣຍເຖິງເບັດໂຮໂຣນ. ຂ້າປະຊາຊົນສາມພັນຄົນ ແລະ ຢຶດສິ່ງຂອງໄປເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຢູ່ມາ, ເມື່ອອາມາຊີຢາສະເດັດກັບຈາກການຂ້າຟັນຄົນເອໂດມ, ພະອົງຊົງນຳຮູບເຄົາຣົບຂອງຊາວເສອີມາຕັ້ງໄວ້ເປັນພະຂອງພະອົງ, ແລະ ກາບນະມັສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ. ຊົງເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍ.
|
||
\v 15 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຊົງຮ້າຍຕໍ່ອາມາຊີຢາ. ພະອົງຊົງໃຊ້ຜູ້ທຳນວາຍຄົນຫນຶ່ງໄປຫາ, ທູນພະອົງວ່າ, “ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງສະແຫວງຫາພະຂອງຊົນຊາດຫນຶ່ງ ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຊົນຊາດຂອງຕົນເອງໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຈົ້າໄດ້?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຢູ່ມາຂະນະທີ່ລາວກຳລັງທູນຢູ່ ກະສັດກ່າວກັບລາວວ່າ, “ເຮົາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າໃຫ້ເປັນທີ່ປຶກສາຂອງກະສັດຫລື? ຢຸດ! ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍ?” ຜູ້ທຳນວາຍນັ້ນຈຶ່ງຢຸດ ແຕ່ທູນວ່າ, “ຂ້າພະອົງຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຕັ້ງພຣະທັຍຈະທຳລາຍພະອົງ ເພາະພະອົງຊົງກະທຳເຊັ່ນນີ້ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຊົງຟັງຄຳປຶກສາຂອງຂ້າພະອົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ອາມາຊີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ຊົງຮັບຄຳປຶກສາ ແລະ ຊົງໃຊ້ໃຫ້ໄປເຝົ້າໂຢອາດລູກຊາຍຂອງເຢໂຮອາຮາດ ລູກຊາຍຂອງເຢຮູ ກະສັດຂອງອິສະຣາເອນ, ທູນວ່າ, “ມາແມ, ໃຫ້ເຮົາທັງສອງມາຜະເຊີນຫນ້າກັນຕໍ່ຫນ້າໃນສົງຄາມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແຕ່ໂຢອາດກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນຊົງໃຊ້ໄປຍັງອາມາຊີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ກ່າວວ່າ, “ຕົ້ນຜັກຫນາມເທິງເລບານອນສົ່ງຂ່າວໄປຫາຕົ້ນສົນເທິງເລບານອນ, ກ່າວວ່າ, ‘ຈົ່ງຍົກລູກສາວຂອງເຈົ້າໃຫ້ເປັນເມຍລູກຊາຍຂອງເຮົາ,’ ແຕ່ສັດປ່າໂຕຫນຶ່ງແຫ່ງເລບານອນຜ່ານມາ ຢຽບຕົ້ນຜັກຫນາມລົງເສຍ.
|
||
\v 19 ທ່ານໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໂຈມຕີເອໂດມ,’ ແລະ ຈິດໃຈຂອງທ່ານກໍຈອງຫອງຂຶ້ນໃນຄວາມໂອ້ອວດ. ພູມໃຈໃນຊັຍຊະນະຂອງທ່ານ, ແຕ່ຈົ່ງຢູ່ກັບເຮືອນເຖີດ, ເພາະເຫດໃດທ່ານຈຶ່ງເລົ້າໃຈຕົນເອງໃຫ້ຕໍ່ສູ້ ແລະ ຮັບອັນຕະຣາຍ ອັນຈະໃຫ້ທ່ານລົ້ມລົງ, ທັງທ່ານ ແລະ ຢູດາ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແຕ່ອາມາຊີຢາບໍ່ຊົງຟັງ, ເພາະເປັນມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ເພື່ອວ່າພະອົງຈະຊົງມອບພວກເຂົາທັງຫລາຍໄວ້ໃນມືຂອງສັດຕຣູ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຊອກຫາພະແຫ່ງເອໂດມ.
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນໂຢອາດ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຈຶ່ງໄດ້ໂຈມຕີ, ພະອົງກັບອາມາຊີກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ຜະເຊີນຫນ້າກັນທີ່ເບັດເຊເມັດ ຊຶ່ງເປັນຂອງຢູດາ.
|
||
\v 22 ຢູດາກໍພ່າຍແພ້ອິສະຣາເອນ ແລະ ທຸກຄົນກໍຫນີກັບໄປເຕັນຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ໂຢອາດ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ຊົງຈັບອາມາຊີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາລູກຊາຍຂອງໂຢອາດ ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮອາຮາດທີ່ເບັດເຊເມັດ. ພະອົງໄດ້ຊົງນຳພະອົງມາຍັງເຢຣູຊາເລັມ ຊົງທຳລາຍກຳແພງເຢຣູຊາເລັມລົງສີ່ຮ້ອຍສອກ ຕັ້ງແຕ່ປະຕູເອຟຣາຢິມເຖິງປະຕູແຈ.
|
||
\v 24 ເງິນທັງຫມົດ ທັງເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດຊຶ່ງພົບໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າໃນຄວາມຮັກສາຂອງໂອເບັດເອໂດມ, ທັງຄັງຊັບຂອງສຳນັກພະຣາຊະວັງ ພ້ອມກັບຄົນປະກັນດ້ວຍ, ແລະ ພະອົງສະເດັດກັບໄປຍັງຊາມາເຣຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ອາມາຊີຢາ ລູກຊາຍຂອງໂຢອາດ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ຊົງພະຊົນຢູ່ສິບຫ້າປີ ຫລັງຈາກການສະຫວັນນະຄົດຂອງໂຢອາດ, ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮອາຮາດ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 26 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງອາມາຊີຢາ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ, ກໍໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ອິສະຣາເອນ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ນັບແຕ່ເວລາທີ່ອາມາຊີຢາຊົງຫັນໄປຈາກການຕິດຕາມພຣະຢາເວ, ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຄິດກະບົດ ຕໍ່ພະອົງໃນເຢຣູຊາເລັມ. ພະອົງຊົງຫນີໄປທີ່ລາກິດ, ແຕ່ພວກເຂົາໄປຕາມພະອົງທີ່ລາກິດ ແລະ ປຣະຫານພະອົງເສຍບ່ອນນັ້ນ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົານຳພະສົບໃສ່ຫລັງມ້າກັບມາ ແລະ ຝັງໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໃນເມືອງແຫ່ງຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 26
|
||
\cl ບົດທີ 26
|
||
\p
|
||
\v 1 ປະຊາຊົນທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາຈຶ່ງຕັ້ງອຸດຊີຢາ, ຜູ້ຊຶ່ງມີອາຍຸສິບຫົກປີ, ແລະ ໃຫ້ເປັນກະສັດແທນອາມາຊີຢາບິດາຂອງພະອົງ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງສ້າງເມືອງເອລັດ ແລະ ໃຫ້ກັບຄືນແກ່ຢູດາ. ຫລັງຈາກທີ່ກະສັດຊົງລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ.
|
||
\v 3 ເມື່ອອຸດຊີຢາຊົງເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸສິບຫົກປີ. ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມຫ້າສິບສອງປີ. ພະມານດາຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່າ ເຢໂກລີຢາຊາວເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ອາມາຊີຢາ ບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳທຸກປະການ.
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າໃນສະໄຫມຂອງເຊຄາຣີຢາ, ຜູ້ເຂົ້າໃຈໃນນິມິດຕ່າງຈາກພຣະເຈົ້າ. ຕາບໃດທີ່ພະອົງສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າກໍຊົງກະທຳໃຫ້ພະອົງຈະເຣີນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ອຸດຊີຢາສະເດັດອອກໄປເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຟີລິສະຕີນ. ພະອົງໄດ້ຊົງພັງກຳແພງເມືອງກັດ, ກຳແພງເມືອງຢັບເນ, ແລະ ກຳແພງເມືອງອາຊະໂດດ; ພະອົງຊົງສ້າງຫົວເມືອງໃນເຂດແດນອາຊະໂດດ ແລະ ບ່ອນອື່ນອີກທ່າມກາງຄົນຟີລິສະຕີນ.
|
||
\v 7-8 ພຣະເຈົ້າຊົງຊ່ວຍພະອົງໃນການຕໍ່ສູ້ຄົນຟີລິສະຕີນ, ຕໍ່ສູ້ຄົນອາຫລັບທີ່ອາສັຍຢູ່ໃນກູເຣບາອານ, ແລະ ຕໍ່ສູ້ກັບຄົນເມອູນີມ. ຄົນອຳໂມນໄດ້ຖວາຍບັນນາການແກ່ອຸດຊີຢາ, ແລະ ພະນາມຂອງພະອົງກໍແຜ່ອອກໄປເຖິງເຂດແດນເອຢິບ, ເພາະພະອົງຊົງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ອຸດຊີຢາຊົງສ້າງປ້ອມໃນເຢຣູຊາເລັມທີ່ປະຕູແຈ, ທີ່ປະຕູພູເຂົາ, ແລະ ບ່ອນກຳແພງໂຄ້ງຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ປ້ອງກັນປ້ອມເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 10 ພະອົງຊົງສ້າງປ້ອມໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ແລະ ຊົງຂຸດນ້ຳສ້າງຫລາຍແຫ່ງ, ເພາະພະອົງຊົງມີຝູງສັດໃຫຍ່, ທັງໃນພູເຂົາ ແລະ ໃນທົ່ງພຽງ. ພະອົງໄດ້ຊົງມີຊາວນາ ແລະ ຄົນຕັດແຕ່ງຕົ້ນອະງຸ່ນໃນໂນນພູໃນກາເມນ ແລະ ໃນທົ່ງນາທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ເພາະພະອົງຊົງຮັກການກະເສດຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ອຸດຊີຢາຊົງມີກອງທະຫານທີ່ອອກໄປເຮັດເສິກເປັນກອງຕາມຈຳນວນທີ່ເຢອີເອນເລຂາໄດ້ຮວບຮວມໄວ້ນຳກັນ ກັບມາອາເສຢາ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງຮານານີຢາ, ຜູ້ບັງຄັບກອງທະຫານຄົນຫນຶ່ງຂອງກະສັດ.
|
||
\v 12 ຈຳນວນທັງຫມົດຂອງບັນດາຫົວຫນ້າຕະກູນພວກນັກຮົບມີຈຳນວນ2,600ຄົນ.
|
||
\v 13 ພາຍໃຕ້ການບັງຄັບບັນຊາຂອງຄົນເຫລົ່ານີ້ ມີກອງທັບທະຫານ 307,500 ຄົນ ຜູ້ເຮັດສົງຄາມໄດ້ດ້ວຍກຳລັງຫລາຍ ເພື່ອຊ່ວຍກະສັດໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕຣູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ອຸດຊີຢາຊົງຕຽມ—ໂລ່, ຫອກ, ຫມວກເຫລັກ, ເສື້ອເກາະ, ທະນູ, ແລະ ກ້ອນຫີນສຳລັບສະຫລິງໄວ້ໃຫ້—ກອງທັບ.
|
||
\v 15 ໃນເຢຣູຊາເລັມ ພະອົງຊົງເຮັດເຄື່ອງກົນໄກໂດຍຄົນຊ່າງປະດິດ, ເຮັດຂຶ້ນໄວ້ເທິງປ້ອມ ແລະ ຕາມແຈ, ເພື່ອຍິງລູກທະນູ ແລະ ໂຍນກ້ອນຫີນໃຫຍ່. ພະນາມຂອງພະອົງກໍຊ່າລືໄປຍັງບັນດາແຜ່ນດິນໄກ, ເພາະພະອົງຊົງໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຢ່າງອັສະຈັນຈົນພະອົງເຂັ້ມແຂງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແຕ່ເມື່ອພະອົງຊົງແຂງແຮງແລ້ວ, ພະອົງກໍມີພະທັຍຈອງຫອງຂຶ້ນ ຈຶ່ງຊົງກະທຳຄວາມເສຍຫາຍ; ເພາະພະອົງລະເມີດຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ, ໂດຍເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 17 ອາຊາຣີຢາ, ປະໂລຫິດໄດ້ເຂົ້າໄປຕິດຕາມພະອົງພ້ອມກັບປະໂລຫິດຂອງພຣະຢາເວແປດສິບຄົນຜູ້ຊຶ່ງເກັ່ງກ້າ.
|
||
\v 18 ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຂັດຂວາງກະສັດອຸດຊີຢາ ແລະ ທູນພະອົງວ່າ, “ຂ້າແດ່ອຸດຊີຢາ ບໍ່ແມ່ນຫນ້າທີ່ຂອງພະອົງທີ່ຈະເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ແຕ່ເປັນຫນ້າທີ່ຂອງປະໂລຫິດລູກຫລານຂອງອາໂຣນ, ຜູ້ຊຶ່ງຊຳຣະໄວ້ໃຫ້ບໍຣິສຸດ ເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມ. ຂໍເຊີນພະອົງສະເດັດອອກໄປຈາກສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດນີ້, ເພາະພະອົງໄດ້ຊົງລ່ວງເກີນ ແລະ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບກຽຕອັນໃດຈາກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແລ້ວອຸດຊີຢາຊົງຮ້າຍ. ພະອົງມີກະຖາງໄຟຢູ່ໃນພຣະຫັດຈະຊົງເຜົາເຄື່ອງຫອມ. ເມື່ອພະອົງຊົງຮ້າຍຕໍ່ພວກປະໂລຫິດ, ພະຍາດຂີ້ທູດກໍເກີດຂຶ້ນມາທີ່ຫນ້າຜາກຂອງພະອົງຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ຂ້າງແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມ.
|
||
\v 20 ອາຊາຣີຢາປະໂລຫິດໃຫຍ່ ແລະ ບັນດາປະໂລຫິດທັງປວງເບິ່ງພະອົງ, ແລະເບິ່ງແມ, ພະອົງຊົງເປັນພະຍາດຂີ້ທູດທີ່ຫນ້າຜາກ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງຊຸກພະອົງອອກໄປຈາກບ່ອນນັ້ນ. ໂດຍແທ້ຈິງ, ພະອົງເອງກໍຊົງຮີບສະເດັດອອກໄປ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງລົງໂທດພະອົງແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ກະສັດອຸດຊີຢາຊົງເປັນພະຍາດຂີ້ທູດຈົນມື້ສິ້ນພະຊົນ ແລະເພາະເປັນພະຍາດຂີ້ທູດຈຶ່ງຊົງປຣະທັບໃນວັງຕ່າງຫາກ, ເພາະພະອົງຊົງຖືກຕັດອອກຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ໂຢທາມ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຣາຊະສຳນັກປົກຄອງປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງອຸດຊີຢາ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ, ເອຊາຢາຜູ້ທຳນວາຍ ລູກຊາຍອາໂມດ, ໄດ້ບັນທຶກໄວ້.
|
||
\v 23 ແລະອຸດຊີຢາກໍຊົງລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ; ພວກເຂົາກໍຝັງພະສົບໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໃນນາບ່ອນຝັງສົບອັນເປັນຂອງກະສັດ, ໂດຍກ່າວວ່າ, “ພະອົງຊົງເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ.” ໂຢທາມ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງກໍຂຶ້ນປົກຄອງແທນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 27
|
||
\cl ບົດທີ 27
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອໂຢທາມຊົງເລີ່ມປົກຄອງນັ້ນ ພະອົງມີອາຍຸຊາວຫ້າປີ; ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສິບຫົກປີ. ພະມານດາຂອງພະອົງມີພະນາມວ່າ ເຢຣຸຊາ; ລູກສາວຂອງຊາໂດກ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ອຸດຊີຢາ ບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳທຸກປະການ ເວັ້ນແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ແຕ່ປະຊາຊົນຍັງປະຕິບັດໃນທາງເສຍຫາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພະອົງຊົງສ້າງປະຕູເທິງຂອງພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະຢາເວ, ແລະ ຊົງກະທຳການກໍ່ສ້າງຫລາຍບ່ອນທີ່ກຳແພງຕາແສງໂອເຟນ.
|
||
\v 4 ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ ພະອົງຊົງສ້າງຫົວເມືອງໃນແຖບພູເຂົາແຫ່ງຢູດາ, ແລະ ສ້າງປ້ອມກັບຫໍຄອຍຕາມປ່າໄມ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງສູ້ຮົບກັບກະສັດຄົນອຳໂມນ ແລະ ຊົງຊະນະພວກເຂົາ. ໃນປີນັ້ນ, ຄົນອຳໂມນໄດ້ຖວາຍເງິນແກ່ພະອົງຫນຶ່ງຮ້ອຍຕະລັນຕົນ, ແລະ ເຂົ້າສາລີຫນຶ່ງຫມື່ນ, ງົວກັບເຂົ້າບາເລຫນຶ່ງຫມື່ນ. ຄົນອຳໂມນໄດ້ຖວາຍເທົ່າກັນໃນປີທີສອງ ແລະ ໃນປີທີສາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນໂຢທາມຈຶ່ງຊົງມີກຳລັງຫລາຍຂຶ້ນ ເພາະພະອົງຊົງກະກຽມທາງທັງຫລາຍຂອງພະອົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
|
||
\v 7 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງໂຢທາມ, ແລະການສົງຄາມທັງຫມົດຂອງພະອົງ, ກິຈະກຳປະຈຳວັນຂອງພະອົງ ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເມື່ອພະອົງຊົງເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸຊາວຫ້າປີ; ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສິບຫົກປີ.
|
||
\v 9 ໂຢທາມລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ແລະ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດ. ອາຮາດ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ຂຶ້ນປົກຄອງແທນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 28
|
||
\cl ບົດທີ 28
|
||
\p
|
||
\v 1 ອາຮາດຊົງເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸຊາວປີ, ແລະ ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສິບຫົກປີ. ພະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຄືກັບດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ.
|
||
\v 2 ແຕ່ຊົງດຳເນີນຕາມທາງຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ; ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຮູບເຄົາຣົບສຳລັບບັນດາພະບາອານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ນອກຈາກນັ້ນ, ພະອົງໄດ້ຊົງເຜົາເຄື່ອງຫອມທີ່ພູເຂົາລູກຊາຍຂອງຮິນໂນມ ແລະ ຊົງເຜົາບັນດາລູກຊາຍຂອງພະອົງໃນໄຟ, ຕາມການເຮັດອັນຫນ້າກຽດຊັງຂອງບັນດາປະຊາຊາດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງຂັບໄລ່ອອກໄປເສຍໃຫ້ພົ້ນຫນ້າປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 4 ພະອົງຊົງຖວາຍສັດບູຊາ ແລະ ຊົງເຜົາເຄື່ອງຫອມທີ່ປູຊະນີຍະສະຖານສູງ ແລະ ເທິງໂນນພູ ແລະ ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ຂຽວສົດທຸກຕົ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງອາຮາດ, ຈຶ່ງຊົງມອບພະອົງໄວ້ໃນພະຫັດຂອງກະສັດແຫ່ງຊີເຣຍ. ຄົນຊີເຣຍຊະນະພະອົງ ແລະ ຈັບປະຊາຊົນຂອງພະອົງເປັນຊະເລີຍຈຳນວນຫລາຍ, ນຳມາຍັງດາມາເຊ. ອາຮາດຊົງຖືກມອບໄວ້ໃນພະຫັດຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ຜູ້ຊະນະພະອົງດ້ວຍການຂ້າຟັນຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ.
|
||
\v 6 ເພາະວ່າເປກາລູກຊາຍເຣມາລີຢາ, ໄດ້ຂ້າ 120,00 ຄົນໃນຢູດາໃນມື້ດຽວ, ທັງຫມົດເປັນທະຫານເກັ່ງກ້າ, ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຊິກຣີ, ທະຫານກ້າຂອງເອຟຣາຢິມໄດ້ສັງຫານມາອາເສຢາລູກຊາຍຂອງກະສັດ, ອັດຊະຣິກາມຫົວຫນ້າປົກຄອງກົມມະວັງ, ແລະ ເອນການາຜູ້ຮອງກະສັດ.
|
||
\v 8 ຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ຈັບຍາດພີ່ນ້ອງຂອງຕົນເປັນຊະເລີຍ 200,000 ຄົນ, ມີຜູ້ຍິງ, ລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວ. ໄດ້ຍຶດສິ່ງຂອງເປັນຈຳນວນຫລາຍມາຈາກພວກເຂົານຳມາຍັງຊາມາເຣຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແຕ່ຜູ້ທຳນວາຍຄົນຫນຶ່ງຂອງພຣະຢາເວຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ຊື່ວ່າໂອເດັດ. ເພິ່ນອອກໄປພົບກອງທັບທີ່ມາຊາມາເຣຍ. ພະອົງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເບິ່ງແມ ເພາະພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງທ່ານທັງຫລາຍ, ຊົງຮ້າຍຕໍ່ຢູດາ, ພະອົງຊົງມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງທ່ານ. ແຕ່ທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ສັງຫານພວກເຂົາເສຍດ້ວຍຄວາມຮ້າຍຊຶ່ງຂຶ້ນໄປເຖິງຟ້າສະຫວັນ.
|
||
\v 10 ບັດນີ້ທ່ານທັງຫລາຍເຈຕະນາຈະຂົ່ມເຫັງປະຊາຊົນແຫ່ງຢູດາເຢຣູຊາເລັມໃຫ້ເປັນຂ້າທາດ ຊາຍ ແລະ ຂ້າທາດຍິງຂອງທ່ານ. ແຕ່ຕົວທ່ານເອງບໍ່ມີບາບຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຫລື?
|
||
\v 11 ບັດນີ້, ຂໍຟັງຂ້າພະເຈົ້າ: ແລະຂໍສົ່ງຊະເລີຍຊຶ່ງທ່ານໄດ້ນຳມາຈາກຍາດພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານກັບໄປ, ເພາະວ່າພະພິໂຣດອັນແຮງກ້າຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເຫນືອທ່ານທັງຫລາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ບາງຄົນໃນຫົວຫນ້າຄົນເອຟຣາຢິມ—ຄື ອາຊາຣີຢາລູກຊາຍໂຢຮານານ, ເບເຣກີຢາລູກຊາຍເມຊິນເລໂມດ, ເຢຮີຊະກີຢາລູກຊາຍຊານລູມ, ແລະ ອາມາສາລູກຊາຍຮັດໄລ, ໄດ້ຢືນຂຶ້ນຂັດຂວາງບັນດາຜູ້ທີ່ກັບມາຈາກສົງຄາມ.
|
||
\v 13 ໂດຍເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຈົ້າຢ່ານຳຊະເລີຍເຂົ້າມາບ່ອນນີ້, ເພາະເຈົ້າມຸ້ງຫມາຍທີ່ຈະນຳໂທດບາບມາເຫນືອເຮົາຕໍ່ພຣະຢາເວ, ເພີ່ມເຂົ້າກັບບາບ ແລະ ກຳຊົ່ວໃນປະຈຸບັນຂອງເຮົາ, ເພາະວ່າກັມຊົ່ວຂອງເຮົາກໍໃຫຍ່ຫລາຍ, ແລະ ພຣະພິໂຣດອັນແຮງກ້າຕໍ່ອິສະຣາເອນມີຢູ່ແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເພາະສະນັ້ນ ຜູ້ຖືອາວຸດຈຶ່ງຖິ້ມຊະເລີຍ ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ຍືດມາຕໍ່ຫນ້າເຈົ້ານາຍ ແລະ ຊຸມນຸມຊົນທັງປວງ.
|
||
\v 15 ຜູ້ຊາຍທີ່ຖືກລະບຸຊື່ນັ້ນໄດ້ລຸກຂຶ້ນເອົາເສື້ອຜ້າທີ່ຍຶດມາໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ເປືອຍກາຍຢູ່ໃນພວກຊະເລີຍ ແລະ ພວກເຂົາກໍນຸ່ງຫົ່ມໄວ້ ທັງເອົາເກີບໃຫ້ພວກເຂົາໃສ່. ພວກເຂົາຈັດຫາອາຫານ ເຄື່ອງດື່ມໃຫ້. ພວກເຂົາທັງທາບາດແຜໃຫ້ພວກເຂົາ ແລະ ນຳຄົນທີ່ອ່ອນເພຍຂຶ້ນລາ. ນຳພວກເຂົາກັບມາຫາຍາດພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາທີ່ເມືອງເຢຣິໂກ, (ຄືເມືອງແຫ່ງຕົ້ນຕານ) ແລະ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍກັບໄປຊາມາເຣຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ໃນເວລານັ້ນນັ້ນກະສັດອາຮາດຊົງໃຊ້ໃຫ້ໄປຫາກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.
|
||
\v 17 ເພາະຄົນເອໂດມໄດ້ບຸກລຸກເຂົ້າມາອີກ ໄດ້ໂຈມຕີຢູດາ, ແລະ ຈັບໄປເປັນຊະເລີຍນຳ.
|
||
\v 18 ຄົນຟີລິສະຕີນໄດ້ເຂົ້າປຸ້ນຫົວເມືອງໃນພູເຂົາ ແລະ ທີ່ພາກໃຕ້ຂອງຢູດາ. ພວກເຂົາໄດ້ຍຶດເມືອງເບັດເຊເມັດ, ອາຢາໂລນ, ເກເດໂຣດ, ໂສໂກກັບຫມູ່ບ້ານ, ຕິມນາກັບຫມູ່ບ້ານ, ແລະ ທັງກິມໂຊກັບຫມູ່ບ້ານ. ພວກເຂົາກໍຕັ້ງເຕັນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ຢູດາອ່ອນແອລົງດ້ວຍອາຮາດ, ກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ; ເພາະອາຮາດຊົງປ່ອຍໃຫ້ຫລົງອຳນາດຢູ່ໃນຢູດາ ແລະ ບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວຢ່າງຫນັກ.
|
||
\v 20 ສະນັ້ນ ຕິກລັດປີເລເສ, ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ, ຈຶ່ງຍົກທັບຂຶ້ນມາຕໍ່ສູ້ກັບພະອົງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພະອົງທຸກພະທັຍແທນທີ່ຈະສະຫນັບສະຫນູນພະອົງໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ.
|
||
\v 21 ເພາະອາຮາດຊົງເອົາສິ່ງຂອງສ່ວນຫນຶ່ງຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຈາກຣາຊະສຳນັກຈາກເຈົ້ານາຍ, ທີ່ຖວາຍເປັນບັນນາການແກ່ກະສັດຂອງອັດຊີເຣຍ. ແຕ່ການກະທຳນີ້ບໍ່ເປັນປະໂຫຍດແກ່ພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໃນຄາວທຸກຍາກຂອງພະອົງຍັງບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວຄືກະສັດອາຮາດອົງດຽວກັນນີ້ແຫລະ.
|
||
\v 23 ເພາະພະອົງຊົງຖວາຍສັດບູຊາແກ່ພະຂອງເມືອງດາມາເຊ, ຊຶ່ງໄດ້ໃຫ້ພະອົງພ່າຍແພ້. ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເພາະວ່າພະຂອງກະສັດຊີເຣຍໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ເຮົາຈຶ່ງຈະຖວາຍສັດບູຊາແກ່ພະເຫລົ່ານັ້ນ, ເພື່ອຈະຊ່ວຍເຮົາ.” ແຕ່ພະເຫລົ່ານັ້ນເປັນເຄື່ອງທຳລາຍພະອົງ ແລະອິສະຣາເອນທັງປວງດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ອາຮາດຊົງຮວບຮວມເຄື່ອງໃຊ້ຂອງພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕັດເຄື່ອງໃຊ້ແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າເປັນຕ່ອນ. ພະອົງຊົງປິດປະຕູພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະຊົງສ້າງແທ່ນບູຊາສຳລັບພະອົງທຸກແຈເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 25 ພະອົງຊົງສ້າງປູຊະນີຍະສະຖານສູງໃນຫົວເມືອງຂອງຢູດາທຸກຫົວເມືອງ ເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພະອື່ນ. ເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງຊົງພຣະພິໂຣດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງພະອົງ, ແລະ ກິຈະກຳປະຈຳວັນຂອງພະອົງທັງຫມົດ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ, ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 27 ອາຮາດກໍລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ແລະ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ນຳພະສົບໄປໄວ້ໃນຂຸມຝັງສົບຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ. ເຮເຊກີຢາ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 29
|
||
\cl ບົດທີ 29
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອເຮເຊກີຢາໄດ້ຊົງເລີ່ມປົກຄອງເມື່ອພະອົງມີອາຍຸຊາວຫ້າປີ; ພະອົງຊົງປົກຄອງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມຊາວເກົ້າປີ. ພະນາມຂອງພະອົງຊົງພະນາມວ່າ ອາບີຢາ; ລູກສາວຂອງເຊຄາຣີຢາ.
|
||
\v 2 ແລະພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໃນປີທຳອິດແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ, ໃນເດືອນທຳອິດ, ເຮຊາກີຢາຊົງເປີດປະຕູພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ຊົງສ້ອມແປງປະຕູນັ້ນ.
|
||
\v 4 ພະອົງຊົງນຳປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີເຂົ້າມາ, ແລະ ຊົງໃຫ້ພວກເຂົາຊຸມນຸມທີ່ຖະຫນົນທາງທິດຕາເວັນອອກ.
|
||
\v 5 ໂດຍກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຄົນເລວີ ເອີຍ! ຂໍຟັງເຮົາ, ຈົ່ງຊຳຣະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະ ຊຳຣະພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງທ່ານໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ແລະ ຂົນສິ່ງເປື້ອນເປິອອກໄປຈາກສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເພາະບັນພະບຸຣຸດຂອງເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ກະທຳການບໍ່ສັດຊື່ ແລະ ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ; ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງ, ຫັນຫນ້າຫນີໄປຈາກທີ່ປຣະທັບຂອງພຣະຢາເວເສຍ.
|
||
\v 7 ພວກເຂົາປິດປະຕູລະບຽງພຣະວິຫານ ແລະ ໄດ້ດັບຕະກຽງເສຍ; ທັງບໍ່ໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມ ຫລືຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວຈຶ່ງມາເທິງຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ເປັນທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ, ແລະ ເປັນທີ່ເຢາະເຍີ້ຍ, ຕາມທີ່ທ່ານໄດ້ເຫັນກັບຕາຂອງທ່ານແລ້ວ.
|
||
\v 9 ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງ ບິດາທັງຫລາຍຂອງເຮົາໄດ້ລົ້ມລົງດ້ວຍດາບ, ແລະ ລູກຊາຍລູກສາວກັບເມຍຂອງເຮົາໄດ້ຕົກເປັນຊະເລີຍເພາະເຫດນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ບັດນີ້ ເຮົາມີໃຈປະສົງທີ່ຈະເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ເພື່ອວ່າພຣະພິໂຣດອັນແຮງກ້າຂອງພຣະອົງຈະຫັນໄປຈາກເຮົາ.
|
||
\v 11 ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າເອີຍ, ຢ່າເມີນເສີຍເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເລືອກທ່ານໃຫ້ຢືນຢູ່ສະເພາະພຣະພັກຂອງພຣະອົງ, ແລະ ເພື່ອບົວລະບັດພຣະອົງ ແລະ ເຜົາເຄື່ອງຫອມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວຄົນເລວີກໍລຸກຂຶ້ນຄື ມາຮາດລູກຊາຍອາມາສາຍ, ແລະ ໂຢເອນລູກຊາຍອາຊາຣີຢາ, ຜູ້ເປັນລູກຫລານຂອງໂກຮາດ; ແລະ ລູກຫລານຂອງເມຣາຣີ, ກີເຊລູກຊາຍອັບດີ, ແລະ ອາຊາຣີຢາລູກຊາຍເຢຮັນເລເລນ; ແລະ ຂອງຄົນເກໂຊນ, ມີໂຢອາລູກຊາຍຊິມມາ, ແລະ ເອເດັນລູກຊາຍໂຢອາ.
|
||
\v 13 ລູກຫລານຂອງເອລີຊາຟັນ, ມີຊິມຣີ ແລະ ເຢອູເອນ; ແລະ ລູກຫລານຂອງອາສັບ, ມີເຊຄາຣີຢາ ແລະ ມັດຕານີຢາ;
|
||
\v 14 ລູກຫລານຂອງເຮມານ, ມີເຢຮູເອນ, ແລະ ຊິເມອີ; ແລະ ລູກຫລານຂອງເຢດູທູນ, ມີເຊມາຢາ ແລະ ອຸດຊີເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພວກເຂົາທັງຫລາຍຮວບຮວມພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ, ແລ້ວຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ແລະ ເຂົ້າໄປ, ຕາມທີ່ກະສັດໄດ້ຊົງບັນຊາ, ໂດຍພຣະທັມຂອງພຣຢາເວ, ໃຫ້ຊຳຣະພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 16 ປະໂລຫິດໄດ້ເຂົ້າໄປຂ້າງໃນຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເພື່ອຊຳຣະໃຫ້ບໍຣິສຸດ; ພວກເຂົານຳສິ່ງທີ່ເປື້ອນເປິທີ່ພົບເຫັນໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວອອກມາທີ່ເດີ່ນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ຄົນເລວີກໍຂົນເອົາສິ່ງຂອງນັ້ນອອກໄປຍັງຫ້ວຍນ້ຳກິດໂຣນ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາເລີ່ມຊຳຣະໃນມື້ທຳອິດຂອງເດືອນທຳອິດ.ໃນວັນທີແປດຂອງເດືອນນັ້ນ ພວກເຂົາມາຍັງລະບຽງຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາຊຳຣະພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຢູ່ແປດມື້ ແລະ ໃນມື້ທີສິບຫົກຂອງເດືອນທຳອິດ ກໍສຳເລັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແລ້ວເຂົ້າໄປຫາກະສັດເຮເຊກີຢາ, ໃນພະຣາຊະວັງ ແລະ ໂດຍທູນວ່າ, “ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດຄວາມສະອາດພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວສຳເລັດແລ້ວ, ທັງແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ຂອງແທ່ນນັ້ນທັງຫມົດ ແລະ ໂຕະເຂົ້າຈີ່ຫນ້າພຣະພັກ, ທັງເຄື່ອງໃຊ້ຂອງໂຕະນັ້ນ.
|
||
\v 19 ເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດທີ່ກະສັດອາຮາດເລືອກຖິ້ມໃນຣາຊະການຂອງພະອົງ ຕອນທີ່ພະອົງບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ຂ້າພະອົງທັງຫລາຍໄດ້ຕຽມພ້ອມ ແລະ ໄດ້ຊຳຣະແລ້ວ. ເບິ່ງແມ, ສິ່ງຂອງເຫລົ່ານັ້ນກໍຢູ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20-21 ແລ້ວກະສັດເຮເຊກີຢາຊົງລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າ ແລະ ຮວບຮວມເອົາເຈົ້ານາຍຂອງເມືອງ; ໃຫ້ໄປນະມັສະການພຣະເຈົ້າໃນພຣະວິຫານອີກ ແລະ ສະເດັດຂຶ້ນໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳງົວເຖິກເຈັດໂຕ, ແກະຜູ້ເຈັດໂຕ, ລູກແກະເຈັດໂຕ, ແລະ ແບ້ຜູ້ເຈັດໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບສຳລັບຣາຊະອານາຈັກ, ສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ, ແລະ ຢູດາ. ພະອົງຊົງບັນຊາໃຫ້ລູກຫລານຂອງອາໂຣນຄື ປະໂລຫິດໃຫ້ຖວາຍຂອງເຫລົ່ານັ້ນເທິງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພວກເຂົາຈຶ່ງຂ້າງົວເຖິກ, ແລະ ປະໂລຫິດກໍຮັບເລືອດຊິດໃສ່ທີ່ແທ່ນບູຊາ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຂ້າແກະຜູ້ ແລ ະເອົາເລືອດຂອງມັນຊິດໃສ່ແທ່ນບູຊາ; ແລະ ຂ້າລູກແກະ ເອົາເລືອດຂອງມັນຊິດໃສ່ແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 23 ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາແບ້ຜູ້ສຳລັບເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບນັ້ນ ພວກເຂົານຳມາໃຫ້ກະສັດ ແລະ ທີ່ປະຊຸມ; ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍເອົາມືຂອງຕົນວາງເທິງແບ້ນັ້ນ.
|
||
\v 24 ປະໂລຫິດກໍຂ້າແບ້ເສຍ, ແລະ ເອົາເລືອດຂອງມັນເຮັດການຄືນດີກັນເທິງແທ່ນນັ້ນ ເພື່ອເຮັດການລຶບລ້າງມົນທິນບາບໃຫ້ອິດສະຣາເອນທັງປວງ, ເພາະກະສັດຊົງບັນຊາວ່າໃຫ້ເຮັດເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບສຳລັບອິສະຣາເອນທັງປວງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮເຊກີຢາຊົງໃຫ້ຄົນເລວີປະຈຳຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ມີແຊ່ງ, ພິນໃຫຍ່, ແລະ ພິນຄູ່, ຕາມບັນຍັດຂອງດາວິດ, ຂອງຄາດ, ຜູ້ທຳນວາຍຂອງກະສັດ, ແລະ ຂອງນາທານ, ຜູ້ທຳນວາຍເພາະວ່າພຣະບັນຍັດນັ້ນມາຈາກພຣະຢາເວທາງຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 26 ຄົນເລວີກໍຢືນຢູ່ ຖືເຄື່ອງດົນຕຣີຂອງດາວິດ, ແລະ ປະໂລຫິດຖືແກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເຮເຊກີຢາຊົງບັນຊາວ່າ ໃຫ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊານັ້ນເທິງແທ່ນ. ເມື່ອເລີ່ມຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ກໍໃຫ້ເລີ່ມຖວາຍເພງແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ແກກັບເຄື່ອງດົນຕຣີຂອງດາວິດ, ກະສັດຂອງອິສະຣາເອນກໍເລີ່ມດ້ວຍ.
|
||
\v 28 ຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດກໍນະມັສະການ, ນັກຮ້ອງກໍຮ້ອງເພງ, ແລະ ຄົນດົນຕຣີກໍເປົ່າແກ; ເຮັດແບບນີ້ຢູ່ຈົນຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາສຳເລັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເມື່ອການຖວາຍບູຊາສຳເລັດແລ້ວ, ກະສັດ ແລະ ຄົນທັງປວງທີ່ຢູ່ກັບພະອົງກໍກາບລົງນະມັສະການ.
|
||
\v 30 ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ກະສັດເຮເຊກີຢາ, ແລະ ເຈົ້ານາຍກໍບັນຊາໃຫ້ຄົນເລວີຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນພຣະຢາເວດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຂອງດາວິດ ແລະຂອງອາສັບຜູ້ທຳນວາຍ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ແລະ ກົ້ມຫົວລົງນະມັສະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລ້ວເຮເຊກີຢາກ່າວວ່າ, “ບັດນີ້ ທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ຊຳຣະຕົວຂອງທ່ານໃຫ້ບໍຣິສຸດຕໍ່ພຣະຢາເວ. ຈົ່ງເຂົ້າມາໃກ້ ແລະ ນຳເອົາເຄື່ອງສັດບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາໂມທະນາພຣະຄຸນມາຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.” ແລະຊຸມນຸມຊົນກໍນຳ ເຄື່ອງສັດບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາໂມທະນາພຣະຄຸນ, ແລະ ທຸກຄົນທີ່ມີໃຈສະຫມັກກໍໄດ້ນຳເຄື່ອງເຜົາບູຊາມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຈຳນວນເຄື່ອງເຜົາບູຊາທີ່ຊຸມນຸມຊົນນຳມາຄື ງົວເຖິກເຈັດສິບໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງຮ້ອຍໂຕ, ແລະ ລູກແກະສອງຮ້ອຍໂຕ. ທັງຫມົດນີ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 33 ເຄື່ອງບູຊາທີ່ມອບຖວາຍໄວ້ ມີງົວເຖິກຫົກຮ້ອຍໂຕ ແລະ ແກະສາມພັນໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ແຕ່ມີປະໂລຫິດຫນ້ອຍເກີນໄປ ຈົນຫລົກຫນັງເຄື່ອງເຜົາບູຊາທັງຫມົດບໍ່ໄດ້, ຄົນເລວີພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາກໍໄດ້ຊ່ວຍຈົນງານສຳເລັດ, ແລະ ຈົນກວ່າປະໂລຫິດຄົນອື່ນຈະສຳເລັດການຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ເພາະໃນການຊຳຣະຕົນນັ້ນຄົນເລວີຈິງຈັງຫລາຍກວ່າພວກປະໂລຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ນອກຈາກເຄື່ອງເຜົາບູຊາຈຳນວນຫລວງຫລາຍແລ້ວ; ຍັງມີໄຂມັນຂອງເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ, ແລະ ມີເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາດ້ວຍ. ດັ່ງນີ້ແຫລະ ວຽກບົວລະບັດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກໍຟື້ນຄືນມາອີກ.
|
||
\v 36 ເຮເຊກີຢາກັບປະຊາຊົນທັງປວງກໍຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະ ດ້ວຍການທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຊ່ວຍປະຊາຊົນ, ເພາະເລື່ອງນີ້ເກີດຂຶ້ນ ແລະສຳເລັດລົງຢ່າງວ່ອງໄວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 30
|
||
\cl ບົດທີ 30
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຮເຊກີຢາຊົງຮັບສັ່ງໄປເຖິງອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາທັງປວງ, ແລະ ຊົງຂຽນຫນັງສືເຖິງເອຟຣາຢິມກັບມານາເຊດ້ວຍວ່າ, ພວກເຂົາທັງຫລາຍຄວນຈະມາພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວທີ່ເຢຣູຊາເລັມ, ເພື່ອຈະຖືເທສະການປັດສະຄາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 2 ເພາະວ່າກະສັດ, ເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງ, ແລະ ທັງຊຸມນຸມຊົນທັງປວງໃນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ປຶກສາກັນທີ່ຈະຖືເທສະການປັດສະຄາໃນເດືອນທີສອງ.
|
||
\v 3 ພວກເຂົາຈະຖືປັດສະຄາຕາມກຳນົດບໍ່ໄດ້, ເພາະວ່າພວກປະໂລຫິດຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດພຽງພໍແກ່ຈຳນວນ, ແລະປະຊາຊົນຍັງບໍ່ໄດ້ຊຸມນຸມກັນໃນເຢຣູຊາເລັມເທື່ອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແຜນງານນັ້ນກໍເປັນທີ່ພໍໃຈແກ່ກະສັດ ແລະ ຊຸມນຸມຊົນທັງປວງ.
|
||
\v 5 ພວກເຂົາຈຶ່ງລົງມະຕິໃຫ້ເຮັດປະກາດອອກໄປທົ່ວອິສະຣາເອນ, ຕັ້ງແຕ່ເບເອເຊບາຮອດເມືອງດານວ່າ, ປະຊາຊົນຄວນມາຖືປັດສະຄາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນທີ່ເຢຣູຊາເລັມ. ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືເປັນເວລາດົນຕາມທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນແຫລະຄົນແລ່ນຫນັງສືຈຶ່ງອອກໄປທົ່ວອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ, ຖືຫນັງສືຈາກກະສັດ ແລະ ບັນດາເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງ ເພາະກະສັດໄດ້ຊົງບັນຊາວ່າ, “ຊົນອິສະຣາເອນເອີຍ ຈົ່ງກັບມາຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ ແລະ ຢາໂຄບ, ເພື່ອພຣະອົງຈະຖອຍຫລັງກັບມາຫາຄົນສ່ວນທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງທ່ານ ຜູ້ຊຶ່ງລອດພົ້ນຈາກພະຫັດຂອງກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຢ່າໃຫ້ເປັນຄືບິດາ ແລະ ພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ, ຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງມອບພວກເຂົາໄວ້ໃຫ້ປະສົບກັບຄວາມຈິບຫາຍຕາມທີ່ທ່ານເຫັນຢູ່.
|
||
\v 8 ແລະບັດນີ້ ຢ່າຄໍແຂງ, ຄືບິດາຂອງທ່ານທັງຫລາຍເລີຍ, ແຕ່ຈົ່ງຍອມມອບຕົວທ່ານແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ມາໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ, ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງຊຳຣະໄວ້ໃຫ້ບໍຣິສຸດເປັນນິດ, ແລະ ບົວລະບັດພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ, ເພື່ອພຣະພິໂຣດອັນແຮງກ້າຂອງພຣະອົງຈະຫັນໄປເສຍຈາກທ່ານ.
|
||
\v 9 ເພາະຖ້າທ່ານທັງຫລາຍຫັນຫນ້າກັບມາຫາພຣະຢາເວ, ພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ ແລະ ລູກຫລານຂອງທ່ານຈະປະສົບກັບຄວາມເມດຕາຈາກຜູ້ທີ່ຈັບພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ຈະໄດ້ກັບມາໃນແຜ່ນດິນນີ້ອີກ. ເພາະພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຊົງພຣະເມດຕາ ແລະກະຣຸນາ, ແລະ ຖ້າທ່ານກັບມາຫາພຣະອົງ ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງຫັນພຣະພັກໄປຈາກທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນຄົນແລ່ນຫນັງສືຈຶ່ງໄປຕາມຫົວເມືອງຕ່າງທົ່ວແຜ່ນດິນເອຟຣາຢິມ ແລະ ມານາເຊ, ໄກໄປຈົນຮອດເຊບູລູນ, ແຕ່ຄົນທັງຫລາຍກໍຫົວເຍາະເຍີ້ຍພວກເຂົາ.
|
||
\v 11 ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມີແຕ່ຄົນອາເຊ ມານາເຊ ແລະ ເຊບູລູນບາງຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວ ແລະ ມາເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 12 ພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເຫນືອຢູດາໂດຍຊົງໃຫ້ພວກເຂົາເປັນໃຈດຽວກັນທີ່ຈະເຮັດຕາມທີ່ກະສັດ ແລະ ເຈົ້ານາຍໄດ້ບັນຊາໄວ້ຕາມພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລາຍມາປະຊຸມກັນໃນເຢຣູຊາເລັມເພື່ອຖືເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໃນເດືອນທີສອງ ເປັນການຊຸມນຸມທີ່ໃຫຍ່ຫລາຍ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາລຸກຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ກຳຈັດແທ່ນບູຊາທີ່ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ແທ່ນສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມທັງປວງນັ້ນ, ພວກເຂົາຂົນໄປຖິ້ມເສຍໃນຫ້ວຍນ້ຳກິດໂຣນ.
|
||
\v 15 ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຂ້າແກະປັດສະຄາໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທີສອງ. ປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີກໍຮູ້ສຶກລະອາຍທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນຈາກມົນທິນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຊຳຣະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະ ນຳເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພວກເຂົາເຂົ້າປະຈຳຕຳແຫນ່ງທີ່ເຄີຍເຮັດ, ຕາມບົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ. ປະໂລຫິດກໍເອົາເລືອດທີ່ຕົນຮັບມາຈາກມືຂອງຄົນເລວີມາຊິດໃສ່.
|
||
\v 17 ເພາະວ່າມີຫລາຍຄົນໃນຊຸມນຸມຊົນນັ້ນຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ. ຄົນເລວີຈຶ່ງຕ້ອງຂ້າແກະປັດສະຄາແທນທຸກຄົນທີ່ມີມົນທິນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ບໍຣິສຸດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເພາະວ່າໃນນັ້ນມີຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍ, ທີ່ມາຈາກເອຟຣາຢິມ ແລະ ມານາເຊ, ອິດຊາຄາ ແລະ ເຊບູລູນ,ຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນ, ເຖິງປານນັ້ນ ພວກເຂົາກໍຍັງຮັບປະທານປັດສະຄາ, ຊຶ່ງຜິດຕໍ່ຂໍ້ທີ່ກຳນົດໄວ້. ແຕ່ເຮເຊກີຢາຊົງອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາວ່າ, “ຂໍພຣະຢາເວຜູ້ປະເສີດ ຊົງໃຫ້ອະພັຍແກ່ທຸກຄົນ.
|
||
\v 19 ຜູ້ທີ່ປັກໃຈສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ ຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ເຖິງແມ່ນວ່າ ຈະບໍ່ຊຳຣະຕົວຕາມກົດຂອງຄວາມບໍຣິສຸດແຫ່ງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດນີ້.”
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວຊົງຟັງເຮເຊກີຢາ ແລະ ຊົງຮັກສາປະຊາຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນທີ່ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຖືເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງເຈັດມື້ດ້ວຍຄວາມຍິນດີຫລາຍ. ຄົນເລວີກັບປະໂລຫິດໄດ້ສັນຣະເສີນພຣະຢາເວທຸກມື້ ຮ້ອງເພງເຮັດສຽງດັງດ້ວຍເຄື່ອງດົນຕຣີຂອງພວກເຂົາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 22 ຝ່າຍເຮເຊກີຢາກໍໄດ້ກ່າວຫນູນໃຈພວກຄົນເລວີທັງປວງຜູ້ສອນເຖິງຄວາມຮູ້ອັນປະເສີດແຫ່ງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາຈຶ່ງຮັບປະທານອາຫານໃນເທສະການນັ້ນເຈັດວັນ, ໄດ້ຖວາຍສັດເປັນເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ ແລະສາຣະພາບຄວາມຜິດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແລ້ວຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດກໍຕົກລົງກັນທີ່ຈະຖືເທສະການໄປອີກເຈັດມື້, ແລະ ພວກເຂົາຈຶ່ງຖືເທສະການໄປອີກເຈັດມື້ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
|
||
\v 24 ເພາະເຮເຊກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ຊົງປະທານງົວເຖິກຫນຶ່ງພັນໂຕ ແລະ ແກະເຈັດພັນໂຕແກ່ຊຸມນຸມຊົນໃຫ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ; ແລະ ພວກເຈົ້ານາຍໄດ້ໃຫ້ງົວເຖິກຫນຶ່ງພັນໂຕ ແລະ ແກະຫນຶ່ງຫມື່ນໂຕແກ່ຊຸມນຸມຊົນ. ປະໂລຫິດເປັນຈຳນວນຫລາຍກໍໄດ້ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຢູດາ, ກັບບັນດາປະໂລຫິດ ແລະຄົນເລວີ, ແລະ ທັງຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດທີ່ອອກມາຈາກອິສະຣາເອນ, ແລະ ຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອິສະຣາເອນ ແລະ ຊຶ່ງຢູ່ໃນຢູດາ—ກໍຊົມຊື່ນຍິນດີພ້ອມກັນ.
|
||
\v 26 ຈຶ່ງມີຄວາມຍິນດີອັນໃຫຍ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ເພາະຕັ້ງແຕ່ສມັຍຂອງໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງດາວິດກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ບໍ່ເຄີຍມີຢ່າງນີ້ເລີຍໃນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 27 ແລ້ວບັນດາປະໂລຫິດ, ແລະ ຄົນເລວີໄດ້ລຸກຂຶ້ນອວຍພອນປະຊາຊົນ. ສຽງຂອງພວກເຂົາກໍເຖິງພຣະກັນ, ແລະ ຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາກໍຂຶ້ນໄປທີ່ປະທັບບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງຄືສະຫວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 31
|
||
\cl ບົດທີ 31
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອສຳເລັດງານນີ້ທັງຫມົດແລ້ວ, ອິສະຣາເອນທັງປວງຜູ້ຢູ່ບ່ອນນັ້ນໄດ້ອອກໄປໃນຫົວເມືອງຢູດາ ແລະ ທຳລາຍເສົາສັກສິດເປັນທ່ອນ ແລະ ລົ້ມບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບລົງ, ແລະ ທັງທຳລາຍປູຊະນີຍະສະຖານສູງລົງ ແລະ ພັງແທ່ນທົ່ວຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນທັງຫມົດ, ແລະ ໃນເອຟຣາຢິມກັບມານາເຊ, ຈົນພວກເຂົາທຳລາຍຫມົດສິ້ນ. ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນທັງປວງກໍກັບໄປໃນຫົວເມືອງຂອງຕົນ, ທຸກຄົນກັບໄປຕາມຊັບສິນຂອງເຂົາ ແລະ ເມືອງຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ເຮເຊກີຢາໄດ້ຊົງຈັດການແບ່ງບັນດາປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີອອກເປັນຫມວດ, ແຕ່ລະຫມວດຕາມຫນ້າທີ່ບົວລະບັດຂອງຕົນຄື ບັນດາປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີ. ພະອົງໄດ້ຊົງກຳນົດໃຫ້ພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ, ໃຫ້ບົວລະບັດ, ຖວາຍໂມທະນາພຣະຄຸນ, ແລະ ສັນຣະເສີນພາຍໃນປະຕູຄ້າຍຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 3 ສ່ວນທີ່ກະສັດຊົງບໍຣິຈາກຈາກຊັບສິນສ່ວນພະອົງນັ້ນ ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາຄື ເຄື່ອງເຜົາບູຊາສຳລັບຕອນເຊົ້າ ແລະ ຕອນແລງ, ແລະ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາສຳລັບວັນສະບາໂຕ, ວັນຂຶ້ນຫນຶ່ງຄ່ຳ ແລະ ເທສະການຕາມກຳນົດ, ດັ່ງທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ນອກຈາກນັ້ນ, ພະອົງຊົງບັນຊາປະຊາຊົນຜູ້ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມໃຫ້ບໍຣິຈາກສ່ວນທີ່ເປັນຂອງປະໂລຫິດ ແລະ ຂອງຄົນເລວີ, ເພື່ອພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນຈະໄດ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໃນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 5 ເມື່ອພຣະບັນຊາກະຈາຍອອກໄປ, ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍໄດ້ບໍຣິຈາກເຂົ້າມາຢ່າງຫລວງຫລາຍມີເຂົ້າລຸ້ນທຳອິດ, ນ້ຳອະງຸ່ນ, ນ້ຳມັນ, ນ້ຳເຜິ້ງ, ແລະຜະລິດຜົນທຸກຢ່າງຂອງໄຮ່ນາ. ພວກເຂົາຍັງນຳເອົາຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງທຸກຊະນິດເຂົ້າມາຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາຜູ້ອາສັຍຢູ່ໃນຫົວເມືອງຂອງຢູດາໄດ້ນຳຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງງົວ ແລະ ແກະ, ແລະ ຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ມອບຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຕົນ ແລະ ເກັບໄວ້ເປັນກອງ.
|
||
\v 7 ໃນເດືອນທີສາມ ພວກເຂົາເລີ່ມກອງສູງຂຶ້ນ, ແລະ ສຳເລັດໃນເດືອນທີເຈັດ.
|
||
\v 8 ເມື່ອເຮເຊກີຢາ ແລະ ເຈົ້ານາຍມາເຫັນກອງເຫລົ່ານັ້ນ, ພວກເພິ່ນກໍຖວາຍສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ອວຍພອນແກ່ອິສະຣາເອນ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຮເຊກີຢາຊົງໄຕ່ຖາມປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີເຖິງເລື່ອງກອງເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 10 ອາຊາຣີຢາ, ປະໂລຫິດໃຫຍ່, ຜູ້ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຊາໂດກທູນຕອບພະອົງວ່າ, “ຕັ້ງແຕ່ປະຊາຊົນໄດ້ເລີ່ມນຳສ່ວນບໍລິຈາກເຂົ້າມາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ພວກຂ້າພະອົງໄດ້ຮັບປະທານ ແລະ ມີພຽງພໍຈົນເຫລືອຫລາຍ, ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງອຳນວຍພະພອນປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. ຈຶ່ງມີເຫລືອຢູ່ຫລວງຫລາຍຢ່າງນີ້.”
|
||
\v 11 ແລ້ວເຮເຊກີຢາຈຶ່ງຊົງບັນຊາໃຫ້ພວກເຂົາຈັດຫ້ອງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຈັດໄວ້.
|
||
\v 12 ພວກເຂົານຳສິ່ງບໍຣິຈາກເຂົ້າມາຢ່າງສັດຊື່, ທັງຫນຶ່ງສ່ວນສິບ ແລະ ສິ່ງຂອງມອບຖວາຍຊຶ່ງເປັນຂອງພຣະຢາເວ. ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຜູ້ເບິ່ງແຍງຄືໂກນານີຢາ, ຄົນເລວີ ກັບຊິເມອີນ້ອງຊາຍເປັນຄົນຮອງ.
|
||
\v 13 ເຢຮີເອນ, ອາຊາຊີຢາ, ນາຮາດ, ອາສາເຮນ, ເຢຣີໂມດ, ໂຢຊາບັດ, ເອລີເອນ, ອິສະມາກີຢາ, ມາຮາດ, ແລະ ເບນາຢາ ເປັນຜູ້ຄວບຄຸມຊ່ວຍເຫລືອໂກນານີຢາ ແລະ ຊິເມອີນ້ອງຊາຍຂອງລາວ, ໂດຍການແຕ່ງຕັ້ງຂອງກະສັດເຮເຊກີຢາ, ແລະ ອາຊາຣີຢາ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ໂກເຣ ລູກຊາຍອິມນາຄົນເລວີ, ຜູ້ເຝົ້າປະຕູດ້ານຕາເວັນອອກ, ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຂອງບູຊາທີ່ຖວາຍຕາມໃຈ ສະຫມັກແດ່ພຣະເຈົ້າ, ແຈກຢາຍສ່ວນບໍຣິຈາກທີ່ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບພຣະຢາເວ ແລະ ສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 15 ພາຍໃຕ້ເຂົາຄື ເອເດັນ, ມິນຢາມິນ, ເຢຊູອາ, ເຊມາຢາ, ອາມາຣີຢາ, ແລະ ເຊການີອາ ໃນເມືອງຕ່າງໆຂອງປະໂລຫິດ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນດາຫນ້າທີ່ຕ່າງ ເປັນທີ່ໄວ້ວາງໃຈ, ເພື່ອພວກເຂົາແຈກຢາຍເຄື່ອງບູຊາຖວາຍເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ແກ່ພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ໂດຍໃຫ້ທັງຜູ້ທີ່ສຳຄັນ ແລະ ຜູ້ທີ່ບໍ່ສຳຄັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນຕັ້ງແຕ່ສາມປີຂຶ້ນໄປຜູ້ທີ່ໄດ້ຂື້ນທະບຽນໄວ້ຕາມບັນທຶກຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ ຜູ້ທີ່ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມຜຽນທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ຕາມຫນ້າທີ່ປະຈຳວັນ, ເພື່ອບົວລະບັດຕາມຫນ້າທີ່ໂດຍກອງຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໃນສ່ວນຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພວກເຂົາໄດ້ແຈກຢາຍໃຫ້ກັບບັນດາປະໂລຫິດກໍເຮັດຕາມເຊື້ອສາຍແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄືກັນກັບ ສ່ວນຄົນເລວີຕັ້ງແຕ່ອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ ແລະ ຫລາຍກວ່າ, ຕາມຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ ຕາມຜຽນຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ.
|
||
\v 18 ພວກເຂົາໄດ້ລວມທັງລູກນ້ອຍຂອງຕົນ, ເມຍຂອງຕົນ, ແລະ ລູກຊາຍລູກສາວຂອງປວງຊົນທັງຫມົດ, ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍສັດຊື່ໃນການຮັກສາຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 19 ສຳລັບເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນຄືພວກປະໂລຫິດ, ຜູ້ຢູ່ໃນທົ່ງນາອ້ອມຮອບຫົວເມືອງຂອງພວກເຂົານັ້ນ, ຫລື ໃນຫົວເມືອງຕ່າງໆ, ມີຜູ້ຊາຍທີ່ຖືກລະບຸຊື່ໃຫ້ແຈກຢາຍສ່ວນແບ່ງແກ່ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນພວກປະໂລຫິດ, ແລະ ແກ່ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ບັນທຶກຢູ່ໃນບັນຊີໃນບັນທຶກຂອງບັນດາບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາໃນທ່າມກາງພວກເລວີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຮເຊກີຢາຊົງກະທຳດັ່ງນີ້ທົ່ວທັງຢູດາ. ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ດີ ແລະ ຊອບ, ແລະ ເປັນຄວາມຈິງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
|
||
\v 21 ວຽກງານທຸກຢ່າງທີ່ພະອົງຊົງເລີ່ມເຮັດໃນການບົວລະບັດພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ຕາມກົດຫມາຍ, ແລະ ຕາມພຣະບັນຍັດ, ເພື່ອສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ, ພະອົງຊົງກະທຳດ້ວຍເຕັມພະທັຍ, ແລະ ຊົງຈະເຣີນຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 32
|
||
\cl ບົດທີ 32
|
||
\p
|
||
\v 1 ພາຍຫລັງເຫດການເຫລົ່ານີ້ ແລະ ການກະທຳທີ່ສັດຊື່, ເສັນນາເກຣິບ, ກະສັດອັດຊີເຣຍ, ໄດ້ຍົກທັບມາບຸກລຸກຢູດາ. ພະອົງໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍອ້ອມຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມໄວ້, ຊຶ່ງໄດ້ຕັ້ງໃຈຈະຢຶດເອົາໄວ້ສຳລັບພຣະອົງເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ເມື່ອເຮເຊກີຢາຊົງເຫັນວ່າເສັນນາເກຣິບຍົກທັບມາດ້ວຍເຈຕະນາຈະຕໍ່ສູ້ກັບເຢຣູຊາເລັມ,
|
||
\v 3 ພະອົງຊົງວາງແຜນການກັບເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງ ແລະ ທະຫານຜູ້ເກັ່ງກ້າຂອງພະອົງ ທີ່ຈະອັດນ້ຳຕາມນ້ຳພຸທີ່ຢູ່ນອກເມືອງເສຍ ແລະ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຊົງຊ່ວຍພະອົງ.
|
||
\v 4 ມີປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຮວບຮວມກັນເຂົ້າມາ ແລະ ອັດນ້ຳພຸ ປິດລຳທານທີ່ໄຫລຜ່ານແຜ່ນດິນເສຍ. ໂດຍເວົ້າວ່າ, “ເປັນຫຍັງຈະໃຫ້ບັນດາກະສັດອັດຊີເຣຍຍົກທັບມາພົບນ້ຳເປັນຈຳນວນຫລາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຮເຊກີຢາໄດ້ຊົງກ້າຫານ ແລະ ໄດ້ຊົງສ້າງກຳແພງທີ່ເພພັງຂຶ້ນໃຫມ່. ພະອົງໄດ້ສ້າງຫໍຄອຍສູງຂຶ້ນ ແລະ ຊົງສ້າງກຳແພງຂ້າງນອກອີກຊັ້ນຫນຶ່ງ ພະອົງຊົງເສີມກຳແພງປ້ອມມິນໂລທີ່ນະຄອນດາວິດ,ແລະ ຊົງສ້າງຫອກ ແລະ ໂລ່ເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງຕັ້ງຜູ້ບັງຄັບການໄວ້ເຫນືອປະຊາຊົນ. ພະອົງໄດ້ຊົງຮວບຮວມເຂົ້າໄວ້ນຳກັນໃນຖະຫນົນທີ່ປະຕູເມືອງ ແລະ ກ່າວຫນູນໃຈພວກເຂົາທັງຫລາຍ. ພະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 7 “ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງ ແລະກ້າຫານເຖີດ. ຢ່າຢ້ານ ຫລື ທໍ້ຖອຍຕໍ່ກະສັດອັດຊີເຣຍ ແລະ ຕໍ່ກອງທັບທັງຫມົດທີ່ຢູ່ກັບພວກເຂົານັ້ນ, ເພາະມີຜູ້ຫນຶ່ງໃນຝ່າຍເຮົາທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຝ່າຍພວກເຂົາ.
|
||
\v 8 ຝ່າຍພວກເຂົາມີແຕ່ກຳລັງເນື້ອຫນັງ, ແຕ່ຝ່າຍເຮົາມີພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ, ຊົງສະຖິດກັບເຮົາ, ທີ່ຊົງຊ່ອຍເຮົາ ແລະ ສູ້ຮົບກັບຝ່າຍເຮົາ.” ປະຊາຊົນກໍວາງໃຈໃນພຣະດຳຣັດຂອງເຮເຊກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພາຍຫລັງ, ເສັນນາເກຣິບ, ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ, (ຜູ້ທີ່ກຳລັງອ້ອມເມືອງລາກິດຢູ່ດ້ວຍກຳລັງຮົບທັງຫມົດຂອງພະອົງ) ໄດ້ຮັບສັ່ງໃຫ້ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມເຖິງເຮເຊກີຢາກະສັດຂອງຢູດາ, ແລະ ເຖິງປະຊາຊົນທັງປວງຂອງຢູດາທີ່ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ. ຊົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 10 “ເສັນນາເກຣິບກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຈົ້າທັງຫລາຍເພິ່ງຫຍັງ ເຈົ້າຈຶ່ງຢືນຫມັ້ນອ້ອມຢູ່ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເຮເຊກີຢາບໍ່ໄດ້ພາເຈົ້າໃຫ້ຫລົງເພື່ອຈະມອບເຈົ້າໃຫ້ຕາຍດ້ວຍການອົດອາຫານ ແລະ ຄວາມກະຫາຍຫລື, ໃນເມື່ອລາວບອກເຈົ້າວ່າ, 'ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະຊົງຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ'?
|
||
\v 12 ເຮເຊກີຢາຄົນນີ້ແຫລະ ບໍ່ແມ່ນຫລື ທີ່ໄດ້ກຳຈັດປູຊະນີຍະສະຖານອັນສັກສິດ ແລະແທ່ນບູຊາຂອງພະອົງ ແລະ ບັນຊາແກ່ຢູດາກັບເຢຣູຊາເລັມວ່າ, 'ເຈົ້າຈົ່ງນະມັດສະການຢູ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາແທ່ນດຽວ, ແລະ ເຈົ້າຈົ່ງເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງແທ່ນນັ້ນ'?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຫລືວ່າ ເຮົາ ແລະ ບັນພະບຸຣຸດຂອງເຮົາໄດ້ເຮັດຫຍັງແກ່ຊົນຊາດທັງຫລາຍແຫ່ງປະເທດຕ່າງໆ? ພະຂອງບັນດາປະຊາຊາດແຫ່ງປະເທດເຫລົ່ານັ້ນສາມາດຊ່ອຍປະເທດຂອງພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາໄດ້ບໍ?
|
||
\v 14 ໃນພວກພະທັງປວງແຫ່ງປະຊາຊາດເຫລົ່ານັ້ນທີ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງເຮົາໄດ້ທຳລາຍເສຍຈົນຫມົດສິ້ນ, ຍັງມີພະອົງໃດແດ່ທີ່ສາມາດຊ່ອຍປະຊາຊົນຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາ? ແລ້ວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້ານັ້ນຫລືຈະສາມາດຊ່ອຍເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາ?
|
||
\v 15 ເພາະສະນັ້ນ ບັດນີ້ຢ່າໃຫ້ເຮເຊກີຢາຫລອກລວງເຈົ້າ ຫລື ພາເຈົ້າໃຫ້ຫລົງໃນທຳນອງນີ້. ຢ່າເຊື່ອລາວ, ເພາະບໍ່ມີພະແຫ່ງປະຊາຊາດ ຫລືຣາຊະອານາຈັກໃດທີ່ສາມາດຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາ, ຫລືຈາກມືບັນພະບຸຣຸດຂອງເຮົາ. ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າຈະຊ່ອຍເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາໄດ້ຫລາຍກວ່ານັ້ນຈັກເທົ່າໃດ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພວກຂ້າຣາຊະການຂອງເຮເຊກີຢາກໍກ່າວທັບຖົມພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະ ເຮເຊກີຢາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຫລາຍກວ່ານັ້ນ.
|
||
\v 17 ເຮເຊກີຢາຍັງໄດ້ຊົງຂຽນຫນັງສືຫມິ່ນປະຫມາດພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນ, ແລະ ກ່າວທັບຖົມພຣະອົງ. ກ່າວວ່າ “ພະຂອງບັນດາປະຊາຊາດແຫ່ງປະເທດທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ຊ່ອຍປະຊາຊົນຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາສັນໃດ, ພຣະເຈົ້າຂອງເຮເຊກີຢາກໍຈະບໍ່ຊ່ອຍປະຊາຊົນຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາສັນນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຮ້ອງຄວາມນີ້ດ້ວຍສຽງອັນດັ່ງເປັນພາສາເຮັບເຣີໃຫ້ຊາວເຢຣູຊາເລັມຜູ້ຢູ່ເທິງກຳແພງຟັງ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຕົກໃຈ ແລະ ຫວັ່ນໄຫວ, ແລ້ວຈະໄດ້ຍຶດເອົາເມືອງນັ້ນ.
|
||
\v 19 ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າເຖິງພຣະເຈົ້າແຫ່ງເຢຣູຊາເລັມຄືກັບທີ່ພວກເຂົາເວົ້າເຖິງພະແຫ່ງຊົນຊາດທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ຊຶ່ງເປັນຜົນງານຂອງມືມະນຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ກະສັດ, ເຮເຊກີຢາ, ແລະ ຜູ້ທຳນວາຍເອຊາຢາລູກຊາຍອາໂມດ, ໄດ້ອະທິຖານ ເພາະເລື່ອງນີ້ ໂດຍຮ້ອງທູນຕໍ່ສະຫວັນ.
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວຊົງໃຊ້ຜູ້ສົ່ງຂ່າວສະຫວັນອົງຫນຶ່ງ, ຊຶ່ງໄດ້ຕັດທະຫານກ້າທັງປວງ, ຜູ້ບັງຄັບກອງທັບ, ແລະ ນາຍທະຫານໃນຄ້າຍຂອງກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍອອກເສຍ. ເພາະສະນັ້ນ ພະອົງຈຶ່ງສະເດັດກັບໄປໃນແຜ່ນດິນຂອງພະອົງດ້ວຍຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າ. ເມື່ອພະອົງສະເດັດເຂົ້າໃນວິຫານແຫ່ງພະຂອງພະອົງ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງເອງໄດ້ຂ້າພະອົງດ້ວຍດາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ດ້ວຍວິທີນີ້, ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງຊ່ອຍເຮເຊກີຢາ ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມໃຫ້ພົ້ນຈາກພະຫັດຂອງເສັນນາເກຣິບ, ກະສັດຂອງອັດຊີເຣຍ, ແລະ ຈາກມືຂອງສັດຕຣູທັງຫມົດຂອງພະອົງ, ແລະພະອົງຊົງນຳພວກເຂົາທັງຫລາຍຢູ່ທຸກດ້ານ.
|
||
\v 23 ຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍນຳເຄື່ອງຖວາຍພຣະຢາເວມາໃນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ນຳຂອງຂອງຂັວນອັນມີຄ່າຕ່າງໆມາຖວາຍເຮເຊກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ພະອົງຈຶ່ງຊົງເປັນທີ່ຍົກຍ້ອງໃນສາຍຕາຂອງປະຊາຊາດທັງປວງຕັ້ງແຕ່ເວລານັ້ນເປັນຕົ້ນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຄັ້ງນັ້ນ ເຮເຊກີຢາຊົງເຈັບປ່ວຍໃກ້ຈະສິ້ນພະຊົນ. ພະອົງທູນອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຕອບ ແລະ ປຣະທານຫມາຍສຳຄັນຢ່າງຫນຶ່ງໃຫ້ແກ່ເຮເຊກີຢາ.
|
||
\v 25 ແຕ່ເຮເຊກີຢາບໍ່ໄດ້ສະຫນອງພຣະຄຸນນັ້ນແກ່ພຣະຢາເວສຳລັບການຊ່ວຍເຫລືອທີ່ພຣະອົງຊົງໄດ້ປຣະທານແກ່ພະອົງ, ເພາະພະທັຍຂອງພະອົງຈອງຫອງຂຶ້ນ. ພຣະພິໂຣດຈຶ່ງມາເຫນືອພະອົງ, ຢູດາ ແລະເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 26 ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເຮເຊກີຢາຊົງອ່ອນນ້ອມຖ່ອມພະທັຍທີ່ແຮງນັ້ນລົງ, ທັງພະອົງ ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມ, ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ມາເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍໃນຣາຊະການຂອງເຮເຊກີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເຮເຊກີຢາຊົງມີຣາຊະສົມບັດ ແລະ ກຽຕຍິ່ງໃຫຍ່. ພະອົງຊົງສ້າງຄັງໄວ້ສຳລັບພະອົງ ເພື່ອເກັບເງິນ, ຄຳ, ແລະ ເພັດພອຍຕ່າງໆ, ເຄື່ອງເທດ, ໂລ່, ແລະ ສຳລັບຊັບສິນທີ່ມີຄ່າທຸກຊະນິດ.
|
||
\v 28 ທັງສາງສຳລັບເຂົ້າ, ນ້ຳອະງຸ່ນໃຫມ່, ແລະ ນ້ຳມັນ ທີ່ຜະລິດມາ ແລະ ໂຮງມ້ຽນສັດລ້ຽງທຸກຊະນິດກັບຄອກແກະ. ພະອົງຍັງມີຝູງສັດຕ່າງໆໃນຄອກຕ່າງໆ.
|
||
\v 29 ພະອົງຊົງຈັດຫົວເມືອງເພື່ອພະອົງດ້ວຍ ທັງຝູງແບ້ແກະ ແລະ ຝູງງົວເປັນຈຳນວນຫລາຍ, ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງປຣະທານຊັບສິນໃຫ້ພະອົງຫລວງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເຮເຊກີຢາອົງນີ້ເອງຊົງປິດທາງນ້ຳອອກຕອນເທິງຂອງນ້ຳພຸກີໂຮນເສຍ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ໄຫລລົງໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກຂອງນະຄອນດາວິດ. ເຮເຊກີຢາຊົງຈະເຣີນໃນພະຣາຊະກິດທັງຫມົດຂອງພະອົງ.
|
||
\v 31 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນເລື່ອງຜູ້ສົ່ງຂ່າວທີ່ເຈົ້ານາຍເມືອງບາບີໂລນ, ຜູ້ໃຊ້ໃຫ້ມາຖາມເຖິງການມະຫັດສະຈັນທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນແຜ່ນດິນ, ພຣະເຈົ້າກໍຊົງປ່ອຍພະອົງຕາມໃຈ, ເພື່ອຈະທົດລອງພະອົງ, ແລະ ເພື່ອຈະຮູ້ຄຳກ່າວທັງຫມົດໃນພະທັຍຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຝ່າຍພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງເຮເຊກີຢາ, ລວມທັງຄວາມດີຂອງພະອົງ ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນນິມິດຂອງເອຊາຢາຜູ້ທຳນວາຍລູກຊາຍອາໂມດ, ແລະ ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 33 ເຮເຊກີຢາລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ແລະ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນຂຸມຝັງສົບສຳຄັນທີ່ສຸດໃນບັນດາລູກຊາຍຂອງດາວິດ. ຄົນຢູດາ ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມທັງປວງໄດ້ຖວາຍກຽຕ ເມື່ອພະອົງສິ້ນພະຊົນ. ມານາເຊລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 33
|
||
\cl ບົດທີ 33
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອມານາເຊເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸສິບສອງປີ ແລະຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມຫ້າສິບຫ້າປີ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມການເຮັດທີ່ຫນ້າກຽດຊັງແຫ່ງປະຊາຊາດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງຂັບໄລ່ໄປເສຍຈາກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 3 ເພາະພະອົງຊົງສ້າງສະຖານທີ່ສັກສິດ ຊຶ່ງເຮເຊກີຢາ ບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຊົງທຳລາຍນັ້ນ. ແລະ ຊົງສ້າງແທ່ນບູຊາແກ່ພະບາອານ, ຊົງເຮັດບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບ, ແລະ ຊົງນະມັສະການບໍລິວານທັງຫມົດຂອງຟ້າສະຫວັນ ແລະບົວລະບັດພະເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພະອົງຊົງສ້າງແທ່ນບູຊາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາໄວ້ວ່າ, “ນາມຊື່ຂອງເຮົາຈະຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.”
|
||
\v 5 ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງແທ່ນບູຊາສຳລັບບັນດາບໍລິວານແຫ່ງຟ້າສະຫວັນໃນເດີ່ນທັງສອງແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 6 ໃນຫຸບເຂົາເບັນຂອງຮິນໂນມພະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ລູກຊາຍຂອງພະອົງບຸກໄຟ ເພື່ອຖືເລີກຍາມ ແລະ ເວດມົນຄາຖາ ແລະ ຕິດຕໍ່ກັບຄົນຊົງ ແລະ ພໍ່ມົດແມ່ມົດ ຫມໍຜີ. ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍເປັນຈຳນວນຫລາຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພຣະອົງຊົງພຣະພິໂຣດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຮູບເຄົາຣົບສະຫລັກຄື ຮູບເຄົາຣົບທີ່ພະອົງຊົງສ້າງນັ້ນ, ພະອົງຊົງຕັ້ງໄວ້ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ. ຊຶ່ງພຣະເຈົ້າກ່າວກັບດາວິດ ແລະ ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງດາວິດ; ກ່່າວວ່າ, “ໃນວິຫານນີ້ແລະ ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເລືອກອອກຈາກຕະກູນທັງຫມົດຂອງອິສະຣາເອນ, ເຮົາຈະບັນຈຸນາມຊື່ຂອງເຮົາໄວ້ເປັນນິດ.
|
||
\v 8 ແລະເຮົາຈະບໍ່ໃຫ້ຕີນຂອງອິສະຣາເອນພະເນຈອນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ກຳນົດໃຫ້ບັນພະບຸຣຸດຂອງເຈົ້າອີກເລີຍ, ຖ້າພວກເຂົາພຽງແຕ່ລະມັດຣະວັງ ເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາພວກເຂົາໄວ້ ຄືກົດຫມາຍ, ກົດເກນ, ແລະ ກົດທັງຫມົດທີ່ໄດ້ໃຫ້ໄວ້ໂດຍທາງໂມເຊ.”
|
||
\v 9 ມານາເຊຊົງຊັກຈູງຢູດາ ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມໃຫ້ຫລົງໄປ ພວກເຂົາຈຶ່ງເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຫລາຍກວ່າບັນດາປະຊາຊາດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງທຳລາຍໃຫ້ພົ້ນຈາກຫນ້າປະຊາຊົນອິສະຣາເອນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວກ່າວກັບມານາເຊ, ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພະອົງ, ແຕ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍບໍ່ຟັງ.
|
||
\v 11 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ຜູ້ບັງຄັບກອງທະຫານຂອງກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍມາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ, ໂດຍເອົາໂຊ້ມັດມານາເຊໄວ້ກັບເຄື່ອງຈອງຈຳ ແລະ ນຳພະອົງມາບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເມື່ອມານາເຊຊົງທຸກຍາກ, ພະອົງຊົງອ້ອນວອນຂໍພະກະຣຸນາຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ, ແລະ ຊົງຖ່ອມພະທັຍລົງຢ່າງຫລາຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ.
|
||
\v 13 ພະອົງຊົງອະທິຖານຕໍ່ພຣະເຈົ້າ; ແລະ ພຣະເຈົ້າຊົງຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງພະອົງ, ແລະ ໂດຍນຳພະອົງກັບມາເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ໃນຣາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງອີກ. ແລ້ວມານາເຊຊົງຮູ້ວ່າພຣະຢາເວຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພາຍຫລັງ ພະອົງຊົງສ້າງກຳແພງຊັ້ນນອກໃຫ້ນະຄອນດາວິດ, ທາງຕາເວັນຕົກຂອງກີໂຮນ, ໃນພູເຂົາ, ໄປຈົນຮອດທາງເຂົ້າປະຕູປາ. ພະອົງຊົງສ້າງອ້ອມຮອບໂອເຟນ ແລະ ກໍ່ຂຶ້ນໃຫ້ສູງ. ພະອົງຊົງຕັ້ງຜູ້ບັງຄັບບັນຊາກອງທັບໃຫ້ຢູ່ໃນຫົວເມືອງມີປ້ອມໃນຢູດາທັງຫມົດ.
|
||
\v 15 ພະອົງຊົງເອົາພະຕ່າງດ້າວ, ຮູບເຄົາຣົບໄປເສຍຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ແທ່ນບູຊາທັງຫມົດທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງໄວ້ເທິງພູເຂົາແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ພະອົງຊົງຖິ້ມອອກໄປນອກເມືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພະອົງຊົງສ້ອມແປງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຊົງຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາເປັນເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ ແລະ ເຄື່ອງໂມທະນາພຣະຄຸນເທິງແທ່ນນັ້ນ; ພະອົງຊົງບັນຊາໃຫ້ຢູດາບົວລະບັດພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 17 ເຖິງປານນັ້ນກໍດີ, ປະຊາຊົນກໍຍັງຖວາຍສັດບູຊາທີ່ສະຖານທີ່ສັກສິດ, ແຕ່ຖວາຍຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ສ່ວນພະຣາຊະກິດອືື່ນໆ ຂອງມານາເຊ, ແລະ ຄຳອະທິຖານຂອງພະອົງຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ທຳນວາຍ ຜູ້ທູນພະອົງໃນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 19 ໃນບັນທຶກນັ້ນໄດ້ມີເລື່ອງ ຄຳອະທິຖານຂອງຂອງພະອົງ, ແລະເລື່ອງທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງຮັບຄຳອ້ອນວອນຂອງພະອົງ. ແລະ ເລື່ອງຂອງຄວາມບາບທັງຫມົດຂອງພະອົງ ແລະ ການບໍ່ສັດຊື່ຂອງພະອົງ ແລະ ສະຖານທີ່ສັກສິດຊຶ່ງພະອົງຊົງສ້າງ ແລະ ຕັ້ງບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບ ກັບຮູບເຄົາຣົບສະຫລັກ, ກ່ອນທີ່ພະອົງຊົງຖ່ອມພະອົງລົງນັ້ນ ພວກເຂົາບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືປະຫວັດທີ່ຜູ້ທຳນວາຍຂຽນ.
|
||
\v 20 ແລ້ວມານາເຊຈຶ່ງຊົງລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸຂອງພະອົງ, ແລະ ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງ. ອາໂມນ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ອາໂມນເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸຊາວສອງປີ; ແລະຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສອງປີ.
|
||
\v 22 ພະອົງຊົງກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ແບບມານາເຊ, ບິດາຂອງພະອົງຊົງກະທຳນັ້ນ. ອາໂມນຖວາຍສັດບູຊາແກ່ຮູບເຄົາຣົບສະຫລັກທັງຫມົດທີ່ມານາເຊພໍ່ຂອງພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຂຶ້ນ, ແລະ ຊົງບົວລະບັດຮູບເຄົາຣົບນັ້ນ.
|
||
\v 23 ພະອົງບໍ່ໄດ້ຖ່ອມພະອົງລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ຄືມານາເຊ ບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຖ່ອມລົງນັ້ນ. ແຕ່ອາໂມນອົງນີ້ໄດ້ກໍ່ກັມຫລາຍຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງກໍຮ່ວມກັນຄິດກະບົດຕໍ່ພະອົງ ໂດຍໄດ້ຂ້າພະອົງເສຍໃນພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງ.
|
||
\v 25 ແຕ່ປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ປຣະຫານບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຄິດກະບົດຕໍ່ກະສັດອາໂມນ, ແລະ ປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ໂຢສີຢາ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງຂຶ້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 34
|
||
\cl ບົດທີ 34
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອໂຢສີຢາເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸແປດປີ; ແລະຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສາມສິບເອັດປີ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ດຳເນີນໃນເສັ້ນທາງຂອງດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຊົງຫັນໄປທາງຂວາ ຫລື ທາງຊ້າຍ.
|
||
\v 3 ເພາະໃນປີທີແປດແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ, ເມື່ອພະອົງຍັງຊົງເປັນເດັກນ້ອຍຢູ່, ພະອົງຊົງເລີ່ມສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າຂອງດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ. ໃນປີທີສິບສອງ, ພະອົງຊົງເລີ່ມກວາດລ້າງຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍການກຳຈັດສະຖານທີ່ສັກສິດ, ທັງບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບ ແລະ ຮູບເຄົາຣົບແກະສະຫລັກກັບຮູບເຄົາຣົບຫລໍ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ປະຊາຊົນທຳລາຍແທ່ນບູຊາພະບາອານລົງຕໍ່ພະພັກຂອງພະອົງ; ພະອົງຊົງລົ້ມບັນດາຮູບເຄົາຣົບ ທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງນັ້ນລົງ. ພະອົງຊົງທຸບບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບ ແລະ ຮູບເຄົາຣົບແກະສະຫລັກກັບຮູບເຄົາຣົບ ຫລໍ່ເປັນທ່ອນ, ແລະ ຊົງກະທຳໃຫ້ເປັນຝຸ່ນ. ພະອົງໄດ້ໂຮຍຜົງເທິງຂຸມສົບຂອງບັນດາຄົນທີ່ຖວາຍສັດບູຊາແກ່ພະເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 5 ພະອົງຊົງເຜົາກະດູກຂອງປະໂລຫິດເທິງແທ່ນພະເຫລົ່ານັ້ນ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ພະອົງຊົງກວາດລ້າງຢູດາ ກັບເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພະອົງຊົງກະທຳເຊັ່ນກັນໃນຫົວເມືອງຂອງມານາເຊ, ເອຟຣາຢິມ, ແລະ ຊິເມໂອນ, ໄປຮອດນັບທາລີ, ແລະ ໃນທີ່ຫັກພັງໂດຍອ້ອມຮອບ.
|
||
\v 7 ເມື່ອພະອົງຊົງທຳລາຍແທ່ນບູຊາ, ບັນດາເສົາຮູບເຄົາຣົບ ແລະ ຊົງທຸບຮູບເຄົາຣົບສະຫລັກໃຫ້ເປັນຝຸ່ນ, ແລະ ຊົງລົ້ມບັນດາຮູບເຄົາຣົບທັງຫມົດລົງທົ່ວແຜ່ນດິນອິສະຣາເອນ; ແລ້ວພະອົງສະເດັດກັບເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໃນປີທີສິບແປດແຫ່ງຣາຊະການຂອງພະອົງ, ເມື່ອພະອົງຊົງກວາດລ້າງແຜ່ນດິນ ແລະ ພຣະວິຫານແລ້ວ, ພະອົງຊົງໃຊ້ຊາຟານລູກຊາຍອາຊາລີຢາ ແລະ ມາອາເສຢາຜູ້ວ່າຣາຊະການນະຄອນ ແລະ ໂຢອາລູກຊາຍ ໂຢອາຮັດຂ້າຣາຊະການຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ ໃຫ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
|
||
\v 9 ເມື່ອພວກເຂົາມາຫາຮິນກີຢາ, ມະຫາປະໂລຫິດແລ້ວ, ແລະ ໄດ້ມອບເງິນທີ່ຄົນທັງຫລາຍນຳມາພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ຊຶ່ງຄົນເລວີ, ຜູ້ເຝົ້າປະຕູໄດ້ເກັບຈາກມານາເຊ ແລະ ເອຟຣາຢິມ, ແລະ ຈາກບັນດາຄົນທີ່ເຫລືອຂອງອິສະຣາເອນ ແລະ ຈາກຢູດາກັບເບັນຢາມິນທັງຫມົດ, ແລ້ວພວກເຂົາກັບໄປເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກເຂົາມອບເງິນໃຫ້ແກ່ຜູ້ເບິ່ງແຍງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາເຫລົ່ານີ້ໄດ້ມອບເງິນໃຫ້ແກ່ຜູ້ເຮັດວຽກຢູ່ໃນພຣະວິຫານ ເພື່ອການສ້ອມແປງພຣະວິຫານໃຫ້ຫມັ້ນຄົງ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາໄດ້ຈ່າຍເງິນນັ້ນແກ່ພວກຊ່າງໄມ້ ແລະ ພວກກໍ່ສ້າງເພື່ອຈະຊື້ຫີນສະຫລັກ ແລະ ໄມ້ກະດານເພື່ອປະກອບເປັນຄານສຳລັບອາຄານ ທີ່ກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ຊຸດໂຊມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຄົນທັງຫລາຍກໍເຮັດງານຢ່າງສັດຊື່. ຜູ້ຄຸມງານມີຢາຮາດແລະ ໂອບາດີຢາ, ຄົນເລວີ, ລູກຫລານຂອງເມຣາຣີ; ແລະເຊຄາຣີຢາ ກັບເມຊຸນລຳ, ລູກຫລານຂອງຄົນໂກຮາດເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງ ຄົນເລວີທຸກຄົນທີ່ຊຳນານເຄື່ອງດົນຕຣີ.
|
||
\v 13 ພວກຄົນເລວີເຫລົ່ານີ້ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຄົນຫາມເຄື່ອງ ແລະ ບັນດາຄົນທີ່ເຮັດວຽກບົວລະບັດທຸກຢ່າງ. ຄົນເລວີບາງຄົນເປັນຄົນຮັກສາ, ເປັນເຈົ້າຫນ້າທີ່ ແລະ ເປັນຄົນເຝົ້າຍາມປະຕູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຂະນະທີ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍນຳເງິນທີ່ໄດ້ຖວາຍໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວອອກມາ, ຮິນກີຢາປະໂລຫິດໄດ້ພົບຫນັງສືພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊົງປະທານທາງໂມເຊ.
|
||
\v 15 ແລະ ຮິນກີຢາເວົ້າກັບຊາຟານເລຂາວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບຫນັງສືພຣະບັນຍັດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ” ແລະ ຮິນກີຢາກໍມອບຫນັງສືນັ້ນໃຫ້ຊາຟານ.
|
||
\v 16 ຊາຟານໄດ້ນຳຫນັງສືໄປຖວາຍກະສັດ ແລະ ທູນລາຍງານກະສັດວ່າ, “ສິ່ງທັງປວງທີ່ພະອົງຊົງມອບຫມາຍແກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງໃຫ້ເຮັດນັ້ນ ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດຢູ່ແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພວກເຂົາຮວບຮວມເງິນຊຶ່ງພົບໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ໄດ້ມອບໄວ້ໃນມືຂອງຜູ້ເບິ່ງແຍງ ແລະ ຄົນງານ.
|
||
\v 18 ຊາຟານເລຂາທູນກະສັດວ່າ, “ຮິນກີຢາປະໂລຫິດໄດ້ມອບຫນັງສືແກ່ຂ້າພະອົງມ້ວນຫນຶ່ງ.” ແລ້ວຊາຟານກໍອ່ານຖວາຍຕໍ່ພະພັກກະສັດ.
|
||
\v 19 ຢູ່ມາເມື່ອກະສັດຊົງຮັບຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະບັນຍັດນັ້ນ, ພະອົງຊົງຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ກະສັດຊົງບັນຊາແກ່ຮິນກີຢາ, ອາຮີກາມລູກຊາຍຊາຟານ, ອັບໂດນລູກຊາຍມີກາ, ຊາຟານເລຂາ, ແລະ ອາສາຢາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງກະສັດ, ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 21 “ຈົ່ງໄປທູນຖາມພຣະຢາເວໃຫ້ແກ່ເຮົາ, ແລະ ໃຫ້ແກ່ບັນດາຜູ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນອິສະຣາເອນ ແລະ ໃນຢູດາ, ກ່ຽວກັບຖ້ອຍຄຳໃນຫນັງສືທີ່ໄດ້ພົບນັ້ນ. ເພາະວ່າພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວທີ່ຖອກລົງເຫນືອເຮົານັ້ນຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ. ດ້ວຍວ່າບັນພະບຸຣຸດຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະທັມຂອງໃນຫນັງສືນີ້ ຕາມທີ່ຂຽນໄວ້ໃນຫນັງສືນີ້ທຸກປະການ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ດັ່ງນັ້ນຮິນກີຢາ, ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກະສັດຊົງໃຊ້ໄປຈຶ່ງ, ໄປຫາຮຸນດາຍິງຜູ້ທຳນວາຍເມຍຂອງຊານລູມ, ລູກຊາຍຕິກວາ ລູກຊາຍຮາສະຣາຜູ້ເບິ່ງແຍງເສື້ອຜ້າຂອງພະອົງ (ນາງຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມໃນເມືອງທີ່ສອງ ຫລືເຂດທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່) ແລະ ເວົ້າກັບນາງເຖິງເລື່ອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ນາງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຈົ່ງບອກຊາຍຜູ້ທີ່ໃຊ້ພວກເຈົ້າໃຫ້ມາຫາເຮົາວ່າ,
|
||
\v 24 ‘ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະນຳເຫດຊົ່ວຮ້າຍມາເຫນືອສະຖານທີ່ນີ້ ແລະ ເຫນືອຊາວເມືອງນີ້ ຄືຄຳສາບແຊ່ງທັງຫມົດທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຊຶ່ງໄດ້ອ່ານຖວາຍຕໍ່ພຣະພັກກະສັດແຫ່ງຢູດານັ້ນ.
|
||
\v 25 ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ ແລະ ໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພະອື່ນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາຮ້າຍດ້ວຍການງານທັງຫມົດແຫ່ງມືຂອງພວກເຂົາ. ເພາະສະນັ້ນ ພຣະພິໂຣດຂອງເຮົາຈະຖອກລົງເຫນືອສະຖານທີ່ນີ້ ແລະ ຈະດັບບໍ່ໄດ້.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແຕ່ກະສັດຂອງຢູດາ, ຜູ້ໃຊ້ເຈົ້າໃຫ້ມາທູນພຣະຢາເວນັ້ນ ເຈົ້າຈົ່ງທູນທ່ານດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເລື່ອງຖ້ອຍຄຳທີ່ເຈົ້າໄດ້ຍິນນັ້ນ,
|
||
\v 27 ເພາະຈິດໃຈຂອງເຈົ້າອ່ອນແອ, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳທີ່ກ່າວຕໍ່ສູ້ສະຖານທີ່ນີ້ ແລະ ຊາວເມືອງນີ້, ເຈົ້າໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ແລະ ເຈົ້າໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງເຈົ້າ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ເຮົາໄດ້ຟັງເຈົ້າດ້ວຍ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ—
|
||
\v 28 ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະພາເຈົ້າໄປຢູ່ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງເຈົ້າ. ພວກເຂົາຈະພາເຈົ້າໄປສູ່ບ່ອນຝັງສົບຢ່າງສັນຕິ, ແລະ ຕາຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນບັນດາເຫດຊົ່ວຮ້າຍທີ່ເຮົາຈະນຳມາເຫນືອສະຖານທີ່ນີ້ ແລະ ຊາວເມືອງນີ້.’” ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງນຳພຣະທັມກັບມາຫາກະສັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ແລ້ວກະສັດຮັບສັ່ງໃຫ້ຮວບຮວມບັນດາຜູ້ໃຫຍ່ຂອງຢູດາແລະ ເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 30 ແລ້ວກະສັດສະເດັດຂຶ້ນໄປພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ພ້ອມກັບຄົນທັງປວງຂອງຢູດາ ແລະ ຊາວເຢຣູຊາເລັມກັບປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີຄົນທັງປວງທັງໃຫຍ່ ແລະ ນ້ອຍ. ພະອົງຊົງອ່ານຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດໃນຫນັງສືຄຳຫມັ້ນສັນຍາທີ່ພົບໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ພວກເຂົາຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ກະສັດປຣະທັບຢືນຢູ່ໃນບ່ອນຂອງພະອົງ ແລະ ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ,ວ່າຈະຊົງດຳເນີນຕາມພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດ ແລະ ກົດເກນຂອງພຣະອົງດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃຈ, ຈະຊົງປະກອບກິດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງຄຳຫມັ້ນສັນຍາຊຶ່ງບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືມ້ວນນີ້,
|
||
\v 32 ແລ້ວພະອົງຊົງຮັບສັ່ງບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ໃນເບັນຢາມິນໃຫ້ເຂົ້າສ່ວນໃນຄຳຫມັ້ນສັນຍານັ້ນ. ແລະຊາວເຢຣູຊາເລັມກໍເຮັດຕາມຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ໂຢສີຢາໄດ້ເອົາສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງທັງປວງໄປເສຍຈາກເຂດແດນທັງຫມົດທີ່ເປັນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ຊົງກະທຳໃຫ້ບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນອິສະຣາເອນບົວລະບັດພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ຕະຫລອດຣາຊະການຂອງພະອົງ, ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຫັນໄປຈາກການຕິດຕາມພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 35
|
||
\cl ບົດທີ 35
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂຢສີຢາຊົງຖືເທສະການປັດສະຄາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ພວກເຂົາຂ້າແກະປັດສະຄາໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນຕົ້ນ.
|
||
\v 2 ພະອົງຊົງແຕ່ງຕັ້ງປະໂລຫິດໃຫ້ປະຈຳຫນ້າທີ່ ແລະ ຊົງສະຫນັບສະຫນູນພວກເຂົາໃນການບົວລະບັດພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພະອົງກ່າວກັບຄົນເລວີ ຜູ້ບໍຣິສຸດສະເພາະພຣະຢາເວ, ຜູ້ສອນອິສະຣາເອນທັງປວງວ່າ, “ຈົ່ງວາງຫີບບໍຣິສຸດໄວ້ໃນພຣະວິຫານທີ່ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງດາວິດ, ກະສັດຂອງອິສະຣາເອນຊົງສ້າງໄວ້. ເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ຕ້ອງໃສ່ບ່າຫາມໄປອີກ. ບັດນີ້ຈົ່ງບົວຣະບັດພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະ ອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ
|
||
\v 4 ຕາມບັນທຶກພະຣາຊະດຳລັດຊີ້ແຈງຂອງດາວິດກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ແລະ ຕາມບັນທຶກພະຣາຊະດຳຣັດຊີ້ແຈງຂອງໂຊໂລໂມນ, ລູກຊາຍຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຈົ່ງຢືນປະຈຳຢູ່ໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ, ຕາມຕຳແຫນ່ງຂອງພວກເຈົ້າ ພ້ອມກອງຕ່າງໆ ຕາມຊື່ຄອບຄົວຂອງບັນພະບຸຣຸດທີ່ເປັນພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ, ບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງເປັນປະຊາຊົນ, ແລະ ຕາມສ່ວນແບ່ງຂອງແຕ່ລະຄອບຄົວຂອງຄົນເລວີ.
|
||
\v 6 ຈົ່ງຂ້າແກະປັດສະຄາຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ແລະ ຕຽມແກະໄວ້ໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດຕາມພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວຊຶ່ງຊົງປຣະທານໄວ້ກັບໂມເຊນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໂຢສີຢາໄດ້ຊົງບໍຣິຈາກແກ່ປະຊາຊົນເປັນເຄື່ອງປັດສະຄາບູຊາສຳລັບຄົນທັງປວງທີ່ຢູ່ບ່ອນນັ້ນເປັນລູກແກະ ແລະ ລູກແບ້ຈາກຝູງແບ້ແກະຈຳນວນສາມຫມື່ນໂຕ. ພະອົງຍັງໄດ້ຊົງປຣະທານງົວເຖິກສາມພັນໂຕ; ສັດເຫລົ່ານີ້ໄດ້ມາຈາກຊັບສິນຂອງກະສັດ.
|
||
\v 8 ເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງບໍຣິຈາກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈແກ່ປະຊາຊົນ, ແກ່ປະໂລຫິດ, ແລະ ແກ່ຄົນເລວີ. ຮິນກີຢາ, ເຊຄາຣີຢາ, ແລະ ເຢຮີເອນ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນຫົວຫນ້າຂອງພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະເຈົ້າ, ໄດ້ມອບລູກແກະ ແລະລູກແບ້ 2,600 ໂຕກັບງົວເຖິກສາມຮ້ອຍໂຕແກ່ປະໂລຫິດເປັນເຄື່ອງປັດສະຄາບູຊາ.
|
||
\v 9 ສ່ວນໂຄນານິຢາ, ແລະ ເຊມາຢາ, ກັບເນທາເນນ, ພວກນ້ອງຊາຍຂອງພວກເຂົາ, ຮາຊາບີຢາ ແລະເຢອີເອນ, ກັບໂຢຊາບັດ, ຫົວຫນ້າຂອງຄົນເລວີ, ໄດ້ໃຫ້ລູກແກະ ແລະ ລູກແບ້ຫ້າພັນໂຕກັບງົວເຖິກຫ້າຮ້ອຍໂຕ ແກ່ຄົນເລວີເປັນເຄື່ອງປັດສະຄາບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເມື່ອຕຽມການຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ, ບັນດາປະໂລຫິດກໍຢືນປະຈຳຫນ້າທີ່ຂອງຕົນ ແລະ ຄົນເລວີກໍຢູ່ຕາມຫມວດຂອງຕົນ, ຕາມພະບັນຊາຂອງກະສັດ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາກໍຂ້າແກະປັດສະຄາ, ແລະ ປະໂລຫິດກໍເອົາເລືອດຊຶ່ງຮັບຈາກມືພວກເຂົາມາຊິດໃສ່ ສ່ວນຄົນເລວີກໍລອກຫນັງສັດນັ້ນ.
|
||
\v 12 ແລ້ວພວກເຂົາກໍແຍກສ່ວນທີ່ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາໄວ້ຕ່າງຫາກ, ເພື່ອແຈກຢາຍໄດ້ຕາມພວກຕ່າງ ຜູ້ເປັນປະຊາຊົນທີ່ແບ່ງເປັນແຕ່ລະຄອບຄົວ, ໃຫ້ຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ດັ່ງທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງໂມເຊ. ພວກເຂົາເຮັດກັບງົວເຖິກທຳນອງດຽວກັນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພວກເຂົາກໍປີ້ງແກະປັດສະຄາດ້ວຍໄຟຕາມກົດ. ເພື່ອເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ບໍຣິສຸດ, ພວກເຂົາຕົ້ມເຄື່ອງບູຊາບໍຣິສຸດອື່ນໃນຫມໍ້ດິນ, ໃນຫມໍ້ນ້ຳຊາ, ແລະ ໃນກະທະ, ແລະ ນຳໄປໃຫ້ປະຊາຊົນທັງປວງໂດຍໄວ.
|
||
\v 14 ພາຍຫລັງພວກເຂົາຈຶ່ງຈັດຕຽມເຄື່ອງບູຊາສຳລັບຕົນເອງ ແລະ ແກ່ບັນດາປະໂລຫິດ, ເພາະວ່າປະໂລຫິດລູກຫລານຂອງອາໂຣນ, ຕ້ອງກະກຽມໃນການຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ສ່ວນໄຂມັນຈົນຮອດກາງຄືນ, ດັ່ງນັ້ນຄົນເລວີຈຶ່ງຕຽມເຄື່ອງບູຊາ ເພື່ອຕົນເອງ ແລະ ເພື່ອປະໂລຫິດລູກຫລານຂອງອາໂຣນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບັນດານັກຮ້ອງທີ່ເປັນລູກຫລານຂອງອາສັບ, ຢູ່ປະຈຳທີ່ຂອງຕົນ, ຕາມບັນຊາຂອງດາວິດ, ອາສັບ, ແລະ ເຮມານ ກັບເຢດູທູນຜູ້ທຳນວາຍຂອງກະສັດ, ແລະ ຄົນເຝົ້າປະຕູກໍຢູ່ປະຈຳທຸກປະຕູ. ພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ປະວຽກງານຫນ້າທີ່ຂອງຕົນ ເພາະຄົນເລວີພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ໃຫ້ພວກເຂົາແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ໃນເວລານັ້ນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຕຽມການບົວລະບັດທັງຫມົດແດ່ພຣະຢາເວໃນມື້ດຽວນັ້ນ ເພື່ອຈະຖືເທສະການປັດສະຄາ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມພະບັນຊາຂອງກະສັດໂຢສີຢາ.
|
||
\v 17 ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນຜູ້ຢູ່ບ່ອນນັ້ນໄດ້ຖືເທສະການປັດສະຄາເວລານັ້ນ, ແລະ ເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປງເຈັດມື້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຕັ້ງແຕ່ສມັຍຂອງຜູ້ທຳນວາຍຊາມູເອນ ກໍບໍ່ມີເທສະການປັດສະຄາຄືຢ່າງນີ້ໃນອິສະຣາເອນ, ບໍ່ມີກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນຈັກອົງຫນຶ່ງທີ່ຖືເທສະການປັດສະຄາຢ່າງທີ່ໂຢສີຢາໄດ້ຊົງຖືນີ້, ບັນດາປະໂລຫິດກັບຄົນເລວີ, ແລະ ຢູດາກັບອິສະຣາເອນທັງປວງທີ່ຢູ່ພ້ອມກັນ, ແລະ ທັງຊາວເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 19 ເຂົາຖືເທສະການປັດສະຄານີ້ໃນປີທີສິບແປດແຫ່ງາຊະການໂຢສີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຫລັງຈາກສິ່ງທັງປວງເຫລົ່ານີ້, ເມື່ອໂຢສີຢາໄດ້ຈັດຕຽມພຣະວິຫານໄວ້ ເນໂກກະສັດແຫ່ງເອຢິບໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນໄປສູ້ຮົບທີ່ກາເກມິດຢູ່ແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ ແລະ ໂຢສີຢາກໍສະເດັດອອກໄປສູ້ຮົບກັບພະອົງ.
|
||
\v 21 ແຕ່ເນໂຄໄດ້ສົ່ງທູດໄປຖາມພະອົງວ່າ, “ກະສັດແຫ່ງຢູດາເອີຍ ເຮົາກັບທ່ານກ່ຽວຂ້ອງກັນຢ່າງໃດ? ມື້ນີ້ເຮົາບໍ່ໄດ້ມາຕໍ່ສູ້ທ່ານ, ແຕ່ຕໍ່ສູ້ກັບເຊື້ອສາຍທີ່ເຮົາເຮັດສົງຄາມດ້ວຍ. ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງບັນຊາເຮົາໃຫ້ຮີບລົງມືເຮັດ ຂໍຢ່າຂັດຂວາງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ກັບເຮົາ, ຫລື ຢ້ານວ່າພຣະອົງຈະຊົງທຳລາຍທ່ານເສຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເຖິງປານນັ້ນກໍດີ, ໂຢສີຢາບໍ່ໄດ້ຫັນພະພັກໄປຈາກພະອົງ ແຕ່ຊົງປອມພະອົງ. ພະອົງໄດ້ຊົງປອມພະອົງເພື່ອຈະສູ້ຮົບກັບພະອົງ. ພະອົງບໍ່ໄດ້ຟັງພະດໍາຣັດຂອງເນໂກທີ່ອອກຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະເຈົ້າ; ແຕ່ເຂົ້າຮົບໃນພູເຂົາເມກິດໂດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ນັກທະນູໄດ້ຍິງກະສັດໂຢສີຢາ, ແລະ ກະສັດໂຢສີຢາກ່າວກັບຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງວ່າ, “ຈົ່ງພາເຮົາໄປເສຍ, ເພາະເຮົາຖືກບາດເຈັບສາຫັດແລ້ວ.”
|
||
\v 24 ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງຈຶ່ງນຳພະອົງອອກຈາກຣົດຮົບ ແລະ ໃຫ້ພະອົງປຣະທັບໃນຣົດຮົບຄັນທີສອງຂອງພະອົງ. ພວກເຂົາພາພະອົງມາເຢຣູຊາເລັມ, ຕໍ່ມາພະອົງກໍສິ້ນພະຊົນ. ພວກເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ໃນອຸບໂມງແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ. ຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມທັງປວງໄດ້ໄວ້ທຸກໃຫ້ໂຢສີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຢເຣມີຢາກ່າວບົດເພງຄ່ຳຄວນຖວາຍໂຢສີຢາດ້ວຍ, ແລະບັນດານັກຮ້ອງຊາຍ ແລະ ນັກຮ້ອງຍິງທັງປວງກ່າວເຖິງໂຢສີຢາໃນບົດເພງຂອງເພິ່ນຈົນທຸກມື້ນີ້. ພວກເຂົາເຮັດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເປັນກົດໃນອິສະຣາເອນ; ເພງນີ້ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືເພງຄ່ຳຄວນ.
|
||
\v 26 ສຳລັບພະຣາຊະກິດຂອງໂຢສິຢາ ແລະ ຄວາມດີຂອງພະອົງຕາມທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ
|
||
\v 27 ແລະ ການງານຂອງພະອົງ ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 36
|
||
\cl ບົດທີ 36
|
||
\p
|
||
\v 1 ປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ຕັ້ງເຢໂຮອາຮາດລູກຊາຍຂອງໂຢສີຢາ, ແລະ ໃຫ້ພະອົງເປັນກະສັດແທນບິດາຂອງພະອົງໃນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 2 ເມື່ອເຢໂຮອາຮາດເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸຊາວສາມປີ, ແລະ ຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສາມເດືອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງເອຢິບຊົງຖອດພະອົງໃນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ກຳນົດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນຖວາຍບັນນາການເປັນເງິນຫນຶ່ງຮ້ອຍຕະລັນຕົນ ແລະ ຄຳຫນຶ່ງຕະລັນຕົນ.
|
||
\v 4 ກະສັດແຫ່ງເອຢິບຕັ້ງໃຫ້ເອລີຢາກີມນ້ອງຊາຍຂອງພະອົງເປັນກະສັດເຫນືອຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ຊົງປ່ຽນພະນາມຂອງພະອົງໃຫມ່ວ່າເຢໂຮຢາກີມ. ແລ້ວພະອົງກໍ່ໄດ້ຊົງນຳອ້າຍຂອງເອລີຢາຄິມຄື ໂຢຮາດຜູ້ເປັນອ້າຍນຳໄປຍັງເອຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເມື່ອເຢໂຮຢາກີມເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸຊາວຫ້າປີ ແລະ ຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສິບເອັດປີ. ພະອົງຊົງເຮັດຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
|
||
\v 6 ເນບູກາດເນັດຊາ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນມາຕໍ່ສູ້ກັບພະອົງ ແລະ ຈຳຈອງພະອົງດ້ວຍໂສ້ ເພື່ອພາພະອົງໄປຍັງບາບີໂລນ.
|
||
\v 7 ເນບູກາດເນັດຊາຊົງນຳເຄື່ອງໃຊ້ສ່ວນຫນຶ່ງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໄປນຳ, ແລະ ຊົງເກັບໄວ້ໃນວິຫານຂອງພະອົງໃນບາບີໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ສ່ວນພະຣາຊະກິດນອກນັ້ນຂອງເຢໂຮຢາກີມ, ແລະ ການຫນ້າກຽດຊັງຊຶ່ງພະອົງຊົງກະທຳ, ແລະ ເຫດການອື່ນທີ່ກ່ຽວກັບພະອົງ, ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ. ເຢໂຮຢາກິນລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ປົກຄອງແທນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຢໂຮຢາກິນເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸສິບແປດປີ; ແລະ ຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສາມເດືອນກັບສິບມື້. ພະອົງຊົງກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 10 ເມື່ອເຖິງສິ້ນປີແລ້ວ, ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາຊົງໃຊ້ໃຫ້ນຳພະອົງມາຍັງບາບີໂລນ, ພ້ອມກັບເຄື່ອງໃຊ້ປະເສີດແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ຕັ້ງໃຫ້ເຊເດກີຢາບິຕຸລາດ ລຸງຂອງພະອົງ, ເປັນກະສັດເຫນືອຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເມື່ອເຊເດກີຢາເລີ່ມປົກຄອງ ພະອົງມີອາຍຸຊາວເອັດປີ, ແລະ ຊົງປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມສິບເອັດປີ.
|
||
\v 12 ພະອົງຊົງກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ. ພະອົງບໍ່ໄດ້ຖ່ອມພະອົງລົງຕໍ່ຜູ້ທຳນວາຍເຢເຣມີຢາ ຜູ້ກ່າວຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເຊເດກີຢາຊົງກະບົດເຊັ່ນກັນຕໍ່ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ຜູ້ທີ່ຊົງໃຫ້ພະອົງສາບານໃນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າ. ພະອົງຊົງແຂງຂໍ້ຂອງພະອົງ ເຮັດພະທັຍໃຫ້ແຂງກະດ້າງ ບໍ່ຫັນໄປຫາພຣະຢາເວ,ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 14 ນອກຈາກນັ້ນ, ບັນດາປະໂລຫິດຜູ້ສຳຄັນ ແລະ ປະຊາຊົນກໍເຊັ່ນດຽວກັນ ພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່, ແລະ ໂດຍຕິດຕາມບັນດາສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງຂອງປະຊາຊາດ. ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໃນເຢຣູຊາເລັມ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງຊຳຣະໃຫ້ບໍຣິສຸດນັ້ນເປັນມົນທິນໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ຊົງໃຊ້ໃຫ້ທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງມາຢ່າງບໍ່ຢຸດຍັ້ງ, ເພາະພຣະອົງຊົງມີພຣະທັຍກະຣຸນາຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະ ຕໍ່ທີ່ປຣະທັບຂອງພຣະອົງ
|
||
\v 16 ແຕ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍເຢາະເຍີ້ຍທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າ, ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະທັມຂອງພຣະອົງ, ແລະ ທັງດ່າຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະອົງ, ຈົນພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວເກີດຂຶ້ນຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງແບບແກ້ບໍ່ໄຫວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງນຳກະສັດແຫ່ງຄົນຄັນເດອາມາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ຜູ້ຊຶ່ງຂ້າຊາຍຫນຸ່ມຂອງພວກເຂົາດ້ວຍດາບໃນ ພຣະວິຫານອັນເປັນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ບໍ່ມີຄວາມກະຣຸນາແກ່ຊາຍຫນຸ່ມ, ຫລື ຍິງພົມມະຈາຣີ, ຄົນເຖົ້າຫລືຄົນຊະຣາ. ພຣະອົງຊົງມອບທັງຫມົດໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ທັງໃຫຍ່ແລະ ນ້ອຍ, ທັງຊັບສົມບັດແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະຊັບສົມບັດແຫ່ງກະສັດ ແຫ່ງເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງ ສິ່ງທັງຫມົດນີ້ພະອົງຊົງນຳມາບາບີໂລນ.
|
||
\v 19 ພວກເຂົາເຜົາພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ພວກເຂົາພັງກຳແພງເຢຣູຊາເລັມລົງ, ແລ້ວເອົາໄຟເຜົາວັງຂອງເມືອງນັ້ນຈົນຫມົດ, ແລະ ທັງທຳລາຍເຄື່ອງໃຊ້ປະເສີດທັງປວງໃນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ກະສັດໄດ້ພາບັນດາຜູ້ທີ່ລອດພົ້ນຈາກດາບນັ້ນພະອົງຊົງໃຫ້ກວາດໄປເປັນຊະເລີຍໃນບາບີໂລນ. ພວກເຂົາໄດ້ກາຍມາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງແກ່ຣາຊະວົງຂອງພະອົງ ຈົນຮອດການສະຖາປະນາຣາຊະອານາຈັກເປີເຊຍ.
|
||
\v 21 ສິີ່ງໄດ້ເກີດຂື້ນເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມພຣະທັມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທາງປາກຂອງເຢເຣມີຢາ, ຈົນແຜ່ນດິນໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີກັບປີສະບາໂຕຄົບຖ້ວນ. ເພາະທີ່ຖືກຖິ້ມຮ້າງຢູ່ນັ້ນ, ເພື່ອມັນໄດ້ຢຸດພັກສະຫງົບໃຫ້ສຳເລັດກຳນົດເຈັດສິບປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ບັດນີ້ໃນປີທຳອິດແຫ່ງຣາຊະການໄຊຣັດ, ກະສັດຂອງເປີເຊຍ, ເພື່ອພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວ ທາງປາກຂອງ ເຢເຣມີຢາຈະສຳເລັດ, ພຣະຢາເວຊົງປຸກຈິດໃຈຂອງໄຊຣັດ, ກະສັດຂອງເປີເຊຍ, ກະສັດຈຶ່ງຊົງມີປະກາດຕະຫລອດຣາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງ ແລະ ບັນທຶກເປັນລາຍລັກອັກສອນລົງດ້ວຍວ່າ,
|
||
\v 23 “ໄຊຣັດ, ກະສັດແຫ່ງເປີເຊຍ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຟ້າສະຫວັນ, ໄດ້ພະຣາຊະທານບັນດາຣາຊະອານາຈັກແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກແກ່ເຮົາ. ພຣະອົງຊົງສັ່ງໃຫ້ເຮົາສ້າງພຣະວິຫານໃຫ້ພຣະອົງທີ່ເຢຣູຊາເລັມ, ຊຶ່ງຢູ່ໃນຢູດາ. ມີຜູ້ໃດໃນທ່າມກາງທ່ານທັງຫລາຍທີ່ເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ຂໍພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານສະຖິດກັບທ່ານ. ຂໍໃຫ້ທ່ານກັບມາແຜ່ນດິນເຖີດ."
|