See in Reader
1605 lines
336 KiB
Plaintext
1605 lines
336 KiB
Plaintext
\id 1KI
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h 1 ກະສັດ
|
||
\toc1 1 ກະສັດ
|
||
\toc2 1 ກະສັດ
|
||
\toc3 1ki
|
||
\mt 1 ກະສັດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\cl ບົດທີ 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອກະສັດດາວິດກໍເຖົ້າເເກ່ຫລາຍເເລ້ວ, ເຖິງວ່າພວກເຂົາກໍຫົ່ມຜ້າໃຫ້ເພິ່ນ, ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ອົບອຸ່ນ.
|
||
\v 2 ດັ່ງນັ້ນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນຈຶ່ງໄດ້ບອກເພິ່ນວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍຊອກຫາສາວພົມມະຈາລີມາຖວາຍແດ່ກະສັດ ເຈົ້ານາຍຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ. ໃຫ້ນາງຖວາຍການບົວລະບັດ ເເລະ ຄອຍດູເເລພະອົງ. ໃຫ້ນາງນອນໃນອ້ອມກອດຂອງພະອົງ ເພື່ອກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ອົບອຸ່ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເສາະຊອກຫາຍິງງາມທົ່ວເຂດເເດນຂອງອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາກໍໄດ້ພົບອາບີຊາກຜູ້ຍິງຊາວຊູເນມ ເເລະ ໄດ້ນຳຕົວນາງມາເຝົ້າກະສັດ.
|
||
\v 4 ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນງາມຫລາຍ. ນາງໄດ້ຖວາຍການບົວລະບັດກະສັດ ເເລະ ຄອຍດູເເລພະອົງ, ເເຕ່ກະສັດບໍ່ໄດ້ສົມສູ່ກັບນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ໃນເວລານັ້ນ, ອາໂດນີຢາລູກຊາຍຂອງຮັກກິດໄດ້ຍົກຕົວເອງຂຶ້ນ, ກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະເປັນກະສັດ." ດັ່ງນັ້ນ ທ່ານຈຶ່ງໄດ້ຕຽມບັນດາລົດມ້າເສິກ ເເລະ ກອງທະຫານມ້າສຳລັບທ່ານເອງກັບຄົນຫ້າສິບຄົນໄວ້ເເລ່ນນຳຫນ້າທ່ານ.
|
||
\v 6 ພະບິດາຂອງເພິ່ນກໍບໍ່ໄດ້ເຄີຍຂັດໃຈ, ໂດຍກ່າວວ່າ, "ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດເເບບນັ້ນ?" ອາໂດນີຢາເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ງາມຫລາຍ, ທ່ານເກີດມາຫລັງຈາກອັບຊາໂລມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ທ່ານໄດ້ຄົບຄິດກັບໂຢອາບ ລູກຊາຍຂອງນາງເຊຣູອີຢາ ເເລະ ກັບອາບີຢາປະໂລຫິດ. ພວກເຂົາໄດ້ຕິດຕາມອາໂດນີຢາ ເເລະ ໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອທ່ານ.
|
||
\v 8 ເເຕ່ຊາດົກປະໂຣຫິດ, ເບນາອີຢາ ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍຢາດາ, ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ຊີເມອີ, ເຣອີ ແລະ ພວກທະຫານກ້າຂອງດາວິດບໍ່ໄດ້ຕິດຕາມອາໂດນີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ອາໂດນີຢາໄດ້ຖວາຍບູຊາແກະ, ງົວ, ແລະລູກງົວຕຸ້ຍພີທີ່ໂງ່ນຫີນໃກ້ກັບເອນໂຣເກນ, ທ່ານໄດ້ເຊີນພີ່ນ້ອງທັງຫມົດຂອງທ່ານ ຄືບັນດາລູກຊາຍຂອງດາວິດ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາ, ທີ່ເປັນພວກຂ້າຣາຊການຂອງກະສັດ.
|
||
\v 10 ແຕ່ທ່ານບໍ່ໄດ້ເຊີນນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ເບນາອີຢາ, ພວກທະຫານກ້າ ຫລື ຊາໂລໂມນນ້ອງຊາຍຂອງທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເເລ້ວນາທານກໍໄດ້ຖາມຣາຊິນີບັດເຊບາແມ່ຂອງໂຊໂລໂມນ, ວ່າ, "ຣາຊີນີບໍ່ໄດ້ຍິນບໍ່ວ່າອາໂດນີຢາ ລູກຊາຍຂອງນາງຮັກກິດໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຕົນເອງຂຶ້ນເປັນກະສັດແລ້ວ, ແລະ ດາວິດຜູນຳຂອງພວກເຮົາກໍບໍ່ຊົງຮູ້ເລື້ອງນີ້ບໍ?
|
||
\v 12 ບັດນີ້ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຖວາຍຄຳແນະນຳ, ເພື່ອຣາຊິນີຈະໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດຂອງຕົນເອງ ແລະ ຊີວິດຂອງໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຣາຊິນີດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໃຫ້ຣາຊິນີເຂົ້າເຝົ້າກະສັດດາວິດ; ແລະທູນຖາມພະອົງວ່າ, "ຂ້າແດ່ພະຣາຊາ, ພະອົງໄດ້ສັນຍາກັບຂ້ານ້ອຍແລ້ວບໍ່ແມ່ນບໍວ່າ, "ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຈະເປັນກະສັດສືບແທນທ່ານ? "ແລ້ວເປັນຫຍັງຈຶ່ງໃຫ້ອາໂດນີຢາຂຶ້ນເປັນກະສັດ?"
|
||
\v 14 ໃນຂະນະທີ່ຣາຊິນີກາບທູນກະສັດຢູ່, ຂ້ານ້ອຍນຳເຂົ້າໄປເຝົ້າ ແລະ ສະຫນັບສະຫນູນຄຳເວົ້າຂອງຣາຊິນີ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນບັດເຊບາ ກໍໄດ້ເຂົ້າໄປທີ່ຫ້ອງຂອງກະສັດ. ກະສັດຊົງເຖົ້າຫລາຍ, ແລະ ອາບີຊາກຊາວຊູເນມກໍກຳລັງຖວາຍການຮັບໃຊ້ກະສັດຢູ່.
|
||
\v 16 ບັດເຊບາກົ້ມຂາບກະສັດ ແລະ ກະສັດກໍກ່າວຖາມວ່າ, "ເຈົ້າຕ້ອງການສິ່ງໃດບໍ?"
|
||
\v 17 ຣາຊິນີໄດ້ຕອບພະອົງວ່າ, "ຂ້າແດ່ພະຣາຊາ, ທ່ານໄດ້ສາບານຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ, ວ່າ "ແນ່ນອນໂຊໂລໂມນລູກຂອງຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດສືບແທນທ່ານ ແລະ ເຂົາຈະນັ່ງບັນລັງຂອງທ່ານ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ບັດນີ້, ເບິ່ງແມ້, ອາໂດນີຢາເປັນກະສັດເເລ້ວ, ເເມ້ເເຕ່ພຣະອົງກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ກໍບໍ່ຮູ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ເລີຍ.
|
||
\v 19 ເຂົາໄດ້ຖວາຍສັດບູຊາງົວ, ລູກໂຕອ້ວນພີ, ເເລະ ເເກະຈຳນວນມາກມາຍຫລວງຫລາຍ, ເເລະ ໄດ້ເຊີນບັນດາລູກຊາຍຂອງກະສັດ, ອາບີອາທາປະໂຣຫິດ, ແລະ ໂຢອາບຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ, ເເຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊີນໂຊໂລໂມນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເພາະພະອົງ, ຄືກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ອຍ, ສາຍຕາຂອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດກໍເບິ່ງພະອົງ, ຖ້າພະອົງບອກກັບເຂົາວ່າ ຈະເຮັດໃຫ້ໃຜນັ່ງເທິງບ່ອນນັ່ງຂອງເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຕໍ່ຈາກພະອົງ, ຜູ້ນຳຂອງຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 21 ເພາະສະນັ້ນຈະເປັນດັ່ງນີ້, ຄືເມື່ອກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຕາຍໄປແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍ ເເລະ ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍກໍຕົກເປັນຝ່າຍຜິດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໃນຂະນະທີ່ຣາຊີນີກຳລັງກາບທູນກະສັດຢູ່, ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ເຂົ້າມາ.
|
||
\v 23 ຜູ້ຮັບໃຊ້ໄດ້ທູນຕໍ່ກະສັດວ່າ, "ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຢູ່ບ່ອນນີ້ເເລ້ວ" ເມື່ອນາທານເຂົ້າມາຕໍ່ຫນ້າກະສັດ, ເຂົາກໍກົ້ມກາບຫນ້າຈົນຈຸພື້ນ ຖວາຍບັງຄົມກະສັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເເລ້ວນາທານກໍເວົ້າວ່າ, "ຂ້າເເຕ່ກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ສັ່ງໄວ້ບໍວ່າ, "ອາໂດນີຢາ ຈະຄອງຣາດຕໍ່ຈາກເຮົາ, ເເລະ ເຂົາຈະນັ່ງບັນລັງຂອງເຮົາ?"
|
||
\v 25 ເພາະມື້ນີ້ທ່ານໄດ້ໄປຖວາຍບູຊາງົວ, ລູກງົວຕຸ້ຍພີ, ເເລະ ເເກະຈຳນວນຫລາຍ, ເເລະ ໄດ້ເຊີນບັນດາໂອຣົດຂອງກະສັດທັງຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ, ເເລະ ອາບີອາທາປະໂຣຫິດ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍກຳລັງກິນດື່ມຕໍ່ຫນ້າທ່ານ, ເເລະ ກ່າວວ່າ, 'ຂໍກະອາໂດນີຢາຈົ່ງອາຍຸຫມັ້ນຍືນ!'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເເຕ່ສ່ວນຂ້ານ້ອຍ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ຊາດົກຜູ້ເປັນປະໂຣຫິດ, ເບໄນຢາບຸດຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ, ເເລະ ໂຊໂລໂມນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ, ທ່ານໄດ້ເຊີນພວກເຮົາຫລືບໍ່.
|
||
\v 27 ເຫດການນີ້ເກີດຂຶ້ນໂດຍກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ພະອົງບໍ່ໄດ້ບອກພວກເຮົາ, ພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ, ວ່າ ຈະຊົງໃຫ້ໃຜນັ່ງເທິງບ່ອນນັ່ງຕໍ່ຈາກພະອົງບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເເລ້ວກະສັດດາວິດໄດ້ຕອບ ແລະ ເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງເອີ້ນບັດເຊບາກັບຄືນມາຫາເຮົາ." ຣາຊີນີກໍເຂົ້າມາເຝົ້າຕໍ່ຫນ້າກະສັດ ເເລະ ຊົງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າກະສັດ.
|
||
\v 29 ກະສັດຊົງປະຕິຍານ ແລະ ກ່າວວ່າ, "ຂ້າເເດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່, ຜູ້ຊົງໄຖ່ຊີວິດຂອງເຮົາຈາກຄວາມທຸກຍາກ,
|
||
\v 30 ມື້ນີ້ເຮົາໄດ້ປະຕິຍານຕໍ່ໃນພຣະນາມຢາເວ, ພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ກ່າວວ່າ, "ໂຊໂຣໂມນລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຈະຄອງຣາດຈາກເຮົາເເນ່ນອນ, ເເລະ ເຂົາຈະນັ່ງບັນລັງເເທນເຮົາ,' ເຮົາຈະເຮັດເເນວນີ້ໃນວັນນີ້."
|
||
\v 31 ເເລ້ວຣາຊານີບັດເຊບາກໍໄດ້ກົ້ມຫົວລົງພື້ນ ແລະ ຕໍ່ຫນ້າກະສັດ ເເລະ ເວົ້າວ່າ, "ຂໍກະສັດດາວິດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ອຍຊົງຈະເລີນເປັນນິດ!"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ກະສັດດາວິດໄດ້ມີຮັບສັ່ງວ່າ, "ຈົ່ງເອີ້ນຊາດົກປະໂຣຫິດ, ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ກັບເບໄນຢາບຸດຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາມາຫາເຮົາ." ດັ່ງນັ້ນເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງເຂົ້າມາເຝົ້າຕໍ່ພຣະພັກກະສັດ.
|
||
\v 33 ກະສັດກໍສັ່ງເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, "ຈົ່ງພາຂ້າຣາຊາການຂອງເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະ ໃຫ້ໂຊໂຣໂມນລູກຊາຍຂອງເຮົາຂີ່ລໍຂອງເຮົາ ເເລະ ນຳເຂົາລົງໄປທີ່ກີໂຮນ.
|
||
\v 34 ໃຫ້ຊາດົກປະໂຣຫິດ ເເລະ ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະເຈີມເຂົາໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນທີ່ນັ້ນ ເເລ້ວຈົ່ງເປົ່າເເກ ເເລະ ປະກາດວ່າ, "ຂໍກະສັດໂຊໂລໂມນຊົງດຳລົງຢູ່ຕະຫລອດໄປ!'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ເເລ້ວເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງຕິດຕາມເຂົາຂຶ້ນມາ, ເເລະ ເຂົາຈະມານັ່ງເທິງບັນລັງຂອງເຮົາ; ເພາະເຂົາຈະເປັນກະສັດເເທນເຮົາ. ເຮົາໄດ້ຕັ້ງເຂົາໃຫ້ເປັນຜູ້ຄອບຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນ ເເລະຢູດາ."
|
||
\v 36 ເບໄນຢາບຸດຊາຍຂອງກະສັດເຢໂຮຢາດາໄດ້ນົບ, ເເລະ ເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ເປັນດັ່ງນັນເຖີດ! ຂໍພຣະຢາເວ, ເຈົ້າເເຫ່ງກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ໄດ້ຢືນຢັນດັ່ງນັ້ນ.
|
||
\v 37 ພຣະຢາເວໄດ້ສະຖິດກັບກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້າພຣະອົງມາເເລ້ວຢ່າງໃດ, ກໍຂໍໃຫ້ສະຖິດກັບໂຊໂລໂມນຢ່າງນັ້ນ, ເເລະ ຂໍຊົງເຮັດໃຫ້ບັນລັງຂອງໂຊໂລໂມນໃຫຍ່ຫລາຍກວ່າບັນລັງຂອງກະສັດດາວິດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ດັ່ງນັ້ນຊາດົກປະໂຣຫິດ, ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ເເລະ ເບໄນຢາບຸດຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ, ເເລະ ຄົນເກເຣັດ ເເລະຊາວເປເລັດ ຈຶ່ງໃຫ້ໂຊໂລໂມນນັ່ງເທິງໂຕລໍຂອງກະສັດດາວິດ; ພວກເຂົາໄດ້ນຳທາງມາເຖິງກີໂຮນ.
|
||
\v 39 ຊາດົກປະໂຣຫິດໄດ້ນຳເຂົາສັດທີ່ບັນຈຸນ້ຳມັນມາຈາກເຕັນ ເເລະ ໄດ້ເຈີມຕັ້ງໂຊໂລໂມນໄວ້. ເເລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ເປົ່າເເກ, ເເລະ ປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂໍກະສັດໂຊໂລໂມນຊົງກະເສີມສຳລານ!"
|
||
\v 40 ເເລ້ວປະຊາຊົນທັງປວງກໍໄດ້ຕາມພະອົງຂຶ້ນໄປ, ພ້ອມກັບໄດ້ເປົ່າຂຸ່ຍດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ຈົນເເຜ່ນດິນສະເທືອນເພາະສຽງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເມື່ອອາໂດນີຢາ ເເລະ ບັນດາເເຂກທີ່ຢູ່ກັບພວກເຂົາໄດ້ກິນອາຫານເເລ້ວໆ ກໍໄດ້ຍິນສຽງນັນ. ເມື່ອໂຢອາບໄດ້ຍິນສຽງເເກ, ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ "ເປັນຫຍັງຄືມີສຽງເເຊວໃນເມືອງນັ້ນ?"
|
||
\v 42 ຂະນະທີ່ເຂົາກຳລັງເວົ້າຢູ່, ໂຢນາທານລູກຊາຍຂອງອາບີຢາປະໂຣຫິດໄດ້ມາຮອດ ເເລະ ອາໂດນີຢາໄດ້ກ່າວວ່າ, "ເຂົ້າມາສາ, ເພາະເຈົ້າເປັນຄົນດີ ເເລະໄດ້ເອົາຂ່າວດີມາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ໂຢນາທານໄດ້ນົບອາໂດຮີຢາ ເເລະ ເວົ້າວ່າ, "ກະສັດດາວິດເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂຊໂລໂມນເປັນກະສັດເເລ້ວ,
|
||
\v 44 ເເລະ ກະສັດມີຄຳສັ່ງສົ່ງຊາດົກປະໂຣຫິດ, ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ເບໄນຢາບຸດຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາ, ກັບຄົນເກເຣັດ ເເລະ ຊາວເປເລັດ. ພວກເຂົາໄດ້ເເຫ່ໂຊໂລໂມນໄປ.
|
||
\v 45 ຊາດົກກັບປະໂຣຫິດກັບນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ເຈີມເຂົາໃຫ້ເປັນກະສັດທີ່ກີໂຮນ, ເເລະ ເຂົາທັງຫລາຍກໍຂຶ້ນມາຈາກທີ່ນັ້ນດ້ວຍ ຄວາມຍິນດີ, ເພາະສະນັ້ນໃນເມືອງຈຶ່ງຟົດສະນັ່ນ. ນີ້ແມ່ນສຽງທີ່ທ່ານໄດ້ຍິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ນອກຈາກນີ້, ໂຊໂລໂມນໄດ້ນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງອານາຈັກດ້ວຍ.
|
||
\v 47 ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ພວກບັນດາຂ້າຣາດຊະການຂອງກະສັດກໍໄດ້ເຂົ້າໄປຖວາຍພຣະພອນເເກ່ກະສັດດາວິດ, ເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຮົາວ່າ, "ຂໍພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າເຮັດໃຫ້ນາມຂອງໂຊໂລໂມນດີຍິ່ງກວ່ານາມຂອງພະອົງ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ບັນລັງຂອງເຂົາຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຂອງພະອົງ.' ເເລ້ວກະສັດກໍກົ້ມໂຕລົງບ່ອນນອນ.
|
||
\v 48 ກະສັດກໍເວົ້າວ່າ, "ສາທຸການເເດ່ພຣະຢາເວຂອງອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ປະທານຄົນຫນຶ່ງໃຫ້ບັນລັງຂອງເຮົາໃນມື້ນີ້, ແລະ ດ້ວຍຕາຂອງເຮົາເອງໃນມື້ນີ້ຄວນເບິ່ງເຫັນ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ເເລ້ວເເຂກທັງປວງຂອງອາໂດນີຢາກໍ່ຢ້ານ. ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ເເລະ ຕ່າງຄົນຕ່າງໄປຕາມທາງຂອງຕົນ.
|
||
\v 50 ສ່ວນອາໂດນີຢາກໍຢ້ານໂຊໂລໂມນ ແລະ ຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນ, ເເລະ ໄດ້ໄປຈັບທີ່ເເຈຂອງເເທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 51 ເເລ້ວມີຄົນໄປກາບທູນໂຊໂລໂມນວ່າ, "ເບິ່ງເເມ້, ອາໂດນີຢາຢ້ານກະສັດໂຊໂລໂມນ, ເພາະທ່ານຈັບເເຈຂອງເເທ່ນບູຊາຢູ່, ເວົ້າວ່າ, 'ຂໍກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ປະຕິຍານຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າກ່ອນວ່າ ຈະບໍ່ປະຫານຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງດ້ວຍດາບ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ໂຊໂລໂມນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຖ້າເເມ່ນວ່າເຂົາສຳເເດງໂຕວ່າເປັນຄົນດີ, ເເມ່ນເເຕ່ຜົມເສັ້ນດຽວເຂົາຈະບໍ່ຕົກລົງດິນ, ເເຕ່ຖ້າພົບຄວາມຊົ່ວຢູ່ໃນໂຕເຂົາ, ເຂົາຈະຕ້ອງເຖິງເເກ່ຄວາມຕາຍ."
|
||
\v 53 ດັ່ງນັ້ນກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຊ້ຄົນໄປນຳຄົນລົງມາຈາກເເທ່ນບູຊາ. ທ່ານກໍມາ ແລະ ກາບຕໍ່ກະສັດໂຊໂລໂມນ, ເເລະ ໂຊໂລໂມນໄດ້ເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງກັບໄປວັງຂອງເຈົ້າເຖີດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\cl ບົດທີ 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອໃກ້ເວລາທີ່ດາວິດຈະສິ້ນໃຈຕາຍ, ເພິ່ນໄດ້ຊົງບອກໂຊໂລໂມລູກຂອງເພິ່ນ, ເວົ້າວ່າ,
|
||
\v 2 "ພໍ່ກຳລັງຈະຕາຍແລ້ວ. ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງ, ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງສຳແດງຕົວຂອງເຈົ້າໃຫ້ເປັນລູກຜູ້ຊາຍ.
|
||
\v 3 ຈົ່ງຮັກສາພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ, ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະສຳເລັດຜົນໃນທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດ, ທີ່ຈະເຊື່ອຟັງກົດບັັນຍັດ, ແລະ ກົດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ, ຈົ່ງລະມັດລະວັງທີ່ຈະຖືປະຕິບັດດັ່ງທີ່ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນກົດ ຫມາຍຂອງໂມເຊ, ສະນັ້ນທ່ານຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານເຮັດ, ທຸກບ່ອນທີ່ທ່ານໄປ,
|
||
\v 4 ເພື່ອທີ່ພຣະເຈົ້າຢາເວຈະໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະອົງ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບເຮົາວ່າ, "ຖ້າບັນດາລູກຊາຍຂອງເຈົ້າລະມັດລະວັງທີ່ຈະດຳເນີນ, ໃນທາງຂອງເຂົາຕໍ່ຫນ້າເຮົາດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດ, ດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ, ແລ້ວເຈົ້າຈະບໍ່ຂາດຄົນສືບທອດທີ່ຈະນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງອິດສະຣາເອນ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຈົ້າເອງກໍຮູ້ວ່າ ໂຢອາບລູກຊາຍຂອງນາງເຊຣູອີຢາໄດ້ເຮັດຫຍັງຕໍ່ເຮົາ, ແລະ ເຂົາໄດ້ເຮັດຫຍັງຕໍ່ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບຂອງຊາດອິດສະຣາເອນສອງຄົນຄື, ອັບເນລູກຊາຍຂອງເນຣະ, ແລະ ອາມາສາລູກຊາຍຂອງເຢເທີ, ຜູ້ທີ່ເຂົາໄດ້ຂ້າໄປ. ເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລືອດແຫ່ງສົງຄາມໃນຍາມສະງົບສຸກ ແລະ ເຂົາເຮັດໃຫ້ເລືອດແຫ່ງສົງຄາມຕົກລົງເທິງສາຍເອວຂອງເຂົາ ແລະລົງເທິງເກີບທີ່ຢູ່ຕີນຂອງເຂົາ.
|
||
\v 6 ຈັດການກັບໂຢອາບດ້ວຍສະຕິປັນຍາທີ່ເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ມາ, ແຕ່ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ຫົວຂອງເຂົາຕົກລົງໄປສູ່ຂຸມຝັງສົບຢ່າງສະຫງົບສຸກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຢ່າງໃດກໍດີ, ຈົ່ງສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງບາກຊິນໄລຄົນກີເລອາດ, ແລະ ຈົ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ໃນຫມູ່ຄົນທີ່ກິນອາຫານທີ່ໂຕະຂອງເຈົ້າ, ເພາະເມື່ອເຮົາຫນີອັບຊາໂລມອ້າຍຂອງເຈົ້ານັ້ນ ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເບິ່ງແມ, ຍັງມີຊີເມອີລູກຊາຍຂອງເກເຣ, ຊາວເບັນຢາມິນຈາກບ້ານບາຮູຣິມກໍຢູ່ກັບເຈົ້າ,ເຂົາເປັນຄົນທີ່ປ້ອຍດ່າເຮົາດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ເຈັບແສບຫລາຍ ໃນມື້ທີ່ເຮົາໄດ້ເດີນທາງໄປຍັງມາຫະນາອິມ. ຊີເມອີໄດ້ລົງມາຕ້ອນຮັບເຮົາທີ່ແມ່ນ້ຳຈໍແດນ, ແລະ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ສາບານຕໍ່ເຂົາໃນພຣະນາມພຣະເຈົ້າຢາເວວ່າ, "ເຮົາຈະບໍ່ປະຫານຊີວິດເຈົ້າດ້ວຍດາບ."
|
||
\v 9 ບັດນີ້ ເຈົ້າຢ່າຖືວ່າເຂົາບໍ່ມີໂທດ. ເຈົ້າເປັນຄົນມີປັນຍາ, ແລະ ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າຄວນຈະເຮັດຫຍັງກັບເຂົາ. ເຈົ້າຈົ່ງນຳຫົວຂອງເຂົາລົງໄປສູ່ຂຸມຝັງສົບພ້ອມກັບເລືອດເທີນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວດາວິດໄດ້ຊົງລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງທ່ານ ແລະ ໄດ້ຝັງສົບໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດ.
|
||
\v 11 ເວລາທີ່ດາວິດໄດ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນຄື ສີ່ສິບປີ. ທ່ານໄດ້ຊົງຄອງຣາດໃນເຮັບໂຣນເຈັດປີ ແລະ ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມອີກສາມສິບສາມປີ.
|
||
\v 12 ຈາກນັ້ນໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດສືບແທນດາວິດພໍ່ຂອງຕົນ, ແລະ ອຳນາດໃນຕຳແຫນ່ງກະສັດຂອງເພິ່ນກໍດຳລົງຢູ່ຢ່າງຫມັ້ນຄົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວອາໂດນີຢາລູກຊາຍຂອງນາງຮັກກິດ ໄດ້ໄປຫາບັດເຊບາ ແມ່ຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນ. ເພິ່ນຖາມວ່າ, "ເຈົ້າມາຢ່າງເປັນມິດບໍ? "ທ່ານໄດ້ຕອບວ່າ, "ແມ່ນແລ້ວ."
|
||
\v 14 ແລ້ວທ່ານໄດ້ເວົ້າອີກວ່າ, "ຂ້ອຍມີເລື່ອງຢາກຖາມເຈົ້າບາງຢ່າງແນ່ໄດ້ບໍ່." ຣາຊີນີຖາມວ່າ "ຖາມມາເທີດ."
|
||
\v 15 ອາໂດນີຢາໄດ້ຕອບວ່າ, "ເຈົ້າຄົງຮູ້ແລ້ວວ່າຂ້ອຍຄວນຈະເປັນກະສັດ, ແລະຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດກໍຄິດວ່າຂ້ອຍຈະໄດ້ເປັນກະສັດ. ແຕ່ພັດກາຍເປັນວ່ານ້ອງຊາຍຂອງຂ້ອຍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດ, ເພາະຄວາມປະສົງຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ບັດນີ້ຂ້ອຍມີຄຳຂໍຮ້ອງແຕ່ສິ່ງດຽວ, ແລະຂໍຢ່າໄດ້ປະຕິເສດຫັນຫນ້າຫນີເລີຍ." ຣາຊີນີບັດເຊບາຖາມວ່າ, "ກ່າວມາເຈົ້າຕ້ອງການຫຍັງ "
|
||
\v 17 ລາວຕອບວ່າ, "ກະຣຸນາເວົ້ານຳກະສັດໂຊໂລໂມນ, ເພາະກະສັດຄືຈະບໍ່ປະຕິເສດຣາຊີນີ, ເພື່ອທີ່ວ່າທ່ານຈະໄດ້ປະທານເອົານາງອາບີຊາກຊາວຊູເນມໃຫ້ເປັນເມຍຂອງຂ້ອຍ."
|
||
\v 18 ບັດເຊບາຕອບວ່າ, "ດີແລ້ວ, ຂ້ອຍຈະຖາມກະສັດໃຫ້ເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ບັດເຊບາຈຶ່ງໄດ້ໄປຖາມກະສັດໂຊໂລໂມນໃຫ້ອາໂດນີຢາ. ກະສັດໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕ້ອນຮັບຣາຊິນີ ແລະ ກົ້ມກາບເພິ່ນ. ແລ້ວເພິ່ນກໍໄດ້ນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງເພິ່ນ ແລະ ສັ່ງໃຫ້ຄົນໄປເອົາຕັ່ງມາໃຫ້ແມ່ນັ່ງເບື້ອງຂວາຂອງຕົນ.
|
||
\v 20 ຣາຊິນີໄດ້ກ່າວວ່າ "ແມ່ຈະຂໍສິ່ງນ້ອຍໆພຽງສິ່ງຫນຶ່ງຈາກລູກ, ຢ່າປະຕິເສດເເມ່ເລຍ." ກະສັດຖາມເພິ່ນວ່າ, "ແມ່, ຢາກຂໍຫຍັງ? ລູກຈະບໍ່ປະຕິເສດແມ່ດອກ."
|
||
\v 21 ນາງຕອບວ່າ, "ແມ່ຂໍລູກຍົກນາງອາບີຊາກຊາວຊູເນມໃຫ້ເປັນເມຍຂອງອາໂດນີຢາ ອ້າຍຂອງລູກເຖີດ "
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຕອບ ແລະ ໄດ້ຖາມແມ່ຂອງເພິ່ນຄືນວ່າ, "ເປັນຫຍັງແມ່ຈຶ່ງຂໍຮ້ອງລູກຍົກນາງອາບີຊາກຊາວຊູເນມໃຫ້ອາໂດນີຢາ? ເປັນຫຍັງແມ່ຄືບໍ່ຂໍລູກໃຫ້ຍົກບັນລັງໃຫ້ລາວເລີຍ, ເພາະເຂົາເປັນອ້າຍຂອງລູກ ແລະ ຂໍອີກທັງປະໂຣຫິດອາບີອາທາ, ແລະໂຢອາບລູກຊາຍຂອງນາງເຊຣູອີຢານນຳ?"
|
||
\v 23 ແລ້ວກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ສາບານໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວວ່າ, "ຖ້າຂ້ານ້ອຍບໍ່ຂ້າອາໂດນີຢາຍ້ອນລາວກ້າຂໍຮ້ອງຢ່າງນີ້, ກໍຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊົງລົງໂທດແລະ ລົງໂທດໃຫ້ຫນັກຍິ່ງຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ບັດນີ້ ພຣະຢາເວອົງຊົງຊີວິດຢູ່, ຜູ້ຊົງໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ເປັນຜູ້ຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍມີລູກຫລານດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້, ຢ່າງແນ່ນອນ ສະນັ້ນອາໂດນີຢາຈະຕ້ອງຕາຍໃນວັນນີ້."
|
||
\v 25 ດັ່ງນັ້ນກະສັດໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາໄປຫາ ແລະ ຂ້າອາໂດນີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ສ່ວນອາບີອາທາປະໂຣຫິດນັ້ນ ກະສັດໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໄປຢູ່ເມືອງອານາທົດ, ໄປສູ່ໄຮ່ນາຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າສົມຄວນຈະຕາຍ, ແຕ່ໃນເວລານີ້ເຮົາຈະບໍ່ຂ້າເຈົ້າ, ເພາະວ່າເຈົ້າໄດ້ຫາມຫີບຂອງພຣະຢາເວອົງເຈົ້ານາຍ ໄປທາງຫນ້າຂອງດາວິດພໍ່ຂອງເຮົາ ແລະ ເພາະເຈົ້າໄດ້ຮ່ວມທຸກຮ່ວມສຸກທຸກຢ່າງກັັບຄວາມທຸກຂອງພໍ່ຂອງເຮົາ."
|
||
\v 27 ດັ່ງນັ້ນ ໂຊໂລໂມນໄດ້ຂັບໄລ່ອາບີອາທາຈາກຫນ້າທີ່ປະໂຣຫິດຂອງພຣະຢາເວ, ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ສຳເລັດຕາມພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບເຊື້ອສາຍຂອງເອລີທີ່ເມືອງຊີໂລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເມື່ອຂ່າວນີ້ໄປຮອດໂຢອາບ, ເຖິງແມ່ນວ່າໂຢອາບບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຂ້າງອັບຊາໂລມ. ແຕ່ທ່ານໄດ້ເຂົ້າຂ້າງອາໂດນີຢາ ດັ່ງນັ້ນໂຢອາບຈຶ່ງໄດ້ຫນີໄປທີ່ເຕັ້ນຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຈັບແກຂອງແທ່ນບູຊາໄວ້.
|
||
\v 29 ມີຄົນໄດ້ໄປບອກກະສັດໂຊໂລໂມນວ່າ ໂຢອາບໄດ້ຫນີເຂົ້າໄປໃນເຕັ້ນຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ບັດນີ້ເຂົາໄດ້ຢູ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາ. ແລ້ວດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນໄດ້ສົ່ງເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາ, ໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໄປ, ຂ້າໂຢອາບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ດັ່ງນັ້ນເບນາອີຢາກໍໄດ້ມາເຕັ້ນຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, "ກະສັດສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ອອກມາ." ໂຢອາບໄດ້ຕອບວ່າ, "ບໍ່ອອກ, ຂ້ອຍຈະຕາຍຢູ່ທີ່ນີ້." ແລ້ວເບນາອີຢາກໍໄດ້ກັບໄປຫາກະສັດ, ແລະ ບອກວ່າ, "ໂຢອາບເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າເຂົາຕ້ອງການທີ່ຈະຕາຍທີ່ແທ່ນບູຊາ."
|
||
\v 31 ກະສັດໄດ້ກ່າວຕອບເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງເຮັດຕາມທີ່ເຂົາເວົ້າ. ຂ້າເຂົາ ແລະ ຝັງເຂົາໄວ້ ເຈົ້າຈະໄດ້ເອົາໂທດຄວາມຜິດ ຊຶ່ງໂຍອາບໄດ້ຂ້າຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດນັ້ນໄປຈາກເຮົາ ແລະ ຈາກເຊື້ອສາຍພໍ່ຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຂໍພຣະຢາເວຊົງນຳເລືອດຂອງເຂົາກັບມາຕົກເທິງຫົວຂອງເຂົາເອງ, ເພາະວ່າເຂົາໄດ້ຂ້າຊາຍສອງຄົນທີ່ຊອບທຳກວ່າ ແລະ ດີກ່ວາຕົວເຂົາດ້ວຍດາບ, ຄືອັບເນລູກຊາຍຂອງເນຣະ, ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ແລະ ອາມາສາລູກຊາຍຂອງເຢເທີ, ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບແຫ່ງຢູດາຍ, ໂດຍທີ່ດາວິດພໍ່ຂອງເຮົາບໍ່ຮູ້ເລື່ອງ.
|
||
\v 33 ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເລືອດຂອງພວກເຂົາໄດ້ຕົກລົງເທິງຫົວຂອງໂຢອາບ ແລະ ເຊື້້ອສາຍຂອງເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕະຫລອດໄປ. ແຕ່ດາວິດ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງເພິ່ນ ແລະ ລູກຫລານຂອງເພິ່ນ ແລະ ບັງລັງຂອງເພິ່ນ, ຈະມີຄວາມສຸກຈາກພຣະຢາເວຢູ່ຕະຫລອດໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ແລ້ວເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາກໍໄດ້ເຂົ້າໄປ ແລະ ໄດ້ຂ້າໂຢອາບ. ເຂົາໄດ້ຝັງສົບໄວ້ໃນບ້ານຂອງໂຢອາບເອງຊຶ່ງຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
\v 35 ກະສັດໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາໃຫ້ເປັນຜູ້ບັນຊາການກອງທັບແທນໂຢອາບ, ແລະ ກະສັດກໍໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງຊາດົກປະໂຣຫິດແທນທີ່ອາບີອາທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ແລ້ວກະສັດໄດ້ຊົງໃຊ້ຄົນໄປ ແລະ ເອີ້ນຊີເມອີໃຫ້ມາຫາ ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງສ້າງບ້ານຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະ ຢ່າຍ້າຍອອກຈາກທີ່ນັ້ນໄປທີ່ອື່ນອື່ນໆ.
|
||
\v 37 ເພາະໃນມື້ທີ່ເຈົ້າອອກໄປ, ແລະ ຂ້າມນ້ຳກິດໂຣນ, ເຈົ້າຮູ້ໄວ້ເຖີດວ່າ ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍ ແລ້ວເລືອດຂອງເຈົ້າຈະຕ້ອງຕົກເທິງຫົວຂອງເຈົ້າເອງ."
|
||
\v 38 ດັ່ງນັ້ນ ຊີເມອີຕອບວ່າ, "ທີ່ກະສັດກ່າວມານັ້ນແມ່ນດີແລ້ວ. ຜູ້ຮັບໃຊ້ຈະເຮັດຕາມທີ່ກະສັດຜູ້ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍກ່າວນັ້ນ." ດັ່ງນັ້ນ ຊີເມອີຈຶ່ງໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເປັນເວລາດົນນານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ແຕ່ເມື່ອສິ້ນສຸດປີທີສາມ, ທາດສອງຄົນຂອງຊີເມອີໄດ້ຫລົບຫນີໄປຫາອາກີເຊລູກຊາຍຂອງມາອາກາ, ກະສັດເມືອງກາດ. ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ມາບອກຊິເມອີ, ແລະ ເວົ້າວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ທາດຂອງທ່ານຢູ່ໃນເມືອງກາດ."
|
||
\v 40 ແລ້ວຊີເມອີກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນ, ມັດອານຂີ່ລາ ແລະ ໄປຫາອາກີເຊທີ່ເມືອງກາດ ເພື່ອຊອກຫາທາດຂອງຕົນ. ເຂົາໄດ້ໄປນຳທາດຂອງເຂົາມາຈາກເມືອງກາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເມື່ອມີຄົນໄດ້ມາບອກໂຊໂລໂມນວ່າ ຊີເມອີໄດ້ອອກຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄປເມືອງກາດ ແລະ ໄດ້ກັບມາແລ້ວ,
|
||
\v 42 ກະສັດຈຶ່ງໄດ້ຊົງໃຊ້ຄົນໄປເອີ້ນຊີເມອີມາຫາ ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ເຮົາໄດ້ໃຫ້ເຈົ້າສາບານໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວບໍ່ແມ່ນບໍ ແລະ ແຈ້ງແກ່ເຈົ້າແລ້ວວ່າ, "ຈົ່ງຮູ້ວ່າ ໃນວັນທີ່ເຈົ້າອອກໄປ ບໍ່ວ່າຈະໄປທີ່ໃດ ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍແທ້"? ແລ້ວເຈົ້າກໍໄດ້ຕອບເຮົາວ່າ "ທີ່ກະສັດນັ້ນກ່າວກໍດີແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ເຫດໃດເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຮັກສາຄຳສາບານທີ່ໃຫ້ໄວ້ຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ຮັັກສາຄຳສັ່ງຂອງເຮົາທີ່ໃຫ້ກັບເຈົ້ານັ້ນ?"
|
||
\v 44 ກະສັດຍັງໄດ້ກ່າວກັບຊີເມອີວ່າ, "ໃນໃຈຂອງເຈົ້າເອງຮູ້ເລື່ອງເຫດຮ້າຍທັງຫມົດ ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຮັດຕໍ່ດາວິດພໍ່ໍຂອງເຮົາ. ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວຈະຊົງນຳເອົາເຫດຮ້າຍມາສະຫນອງເທິງຫົວຂອງເຈົ້າເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ແຕ່ກະສັດໂຊໂລໂມນຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ ແລະ ບັນລັງຂອງດາວິດຈະຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວຕະຫລອດໄປ."
|
||
\v 46 ແລ້ວກະສັດໄດ້ຊົງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາເຂົາກໍໄດ້ອອກໄປຂ້າຊີເມອີ. ດັ່ງນັ້ນການປົກຄອງກໍໄດ້ຈັດຕັ້ງຢ່າງດີ. ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຄວບຄຸມອຳນາດທັງຫມົດເປັນທີ່ສຳເລັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\cl ບົດທີ 3
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນພັນທະມິດກັນກັບກະສັດແຫ່ງເອຢິບ. ໂດຍການແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງເພິ່ນ ແລະ ຊົງໄດ້ພານາງມານະຄອນດາວິດ ຈົນເພິ່ນໄດ້ສ້າງຣາຊວັງວິຫານ, ຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ກຳແພງລ້ອມນະຄອນເຢຣູຊາເລັມສຳເລັດ.
|
||
\v 2 ປະຊາຊົນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມສະຖານບູຊາເທິງທີ່ສູງຕ່າງໆ, ເພາະຍັງບໍ່ໄດ້ສ້າງວິຫານເພື່ອພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 3 ໂຊໂລໂມນໄດ້ສະແດງອອກເຖິງຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນມີຕໍ່ພຣະຢາເວ ຊົງດຳເນີນຕາມກົດເກນຂອງດາວິດພໍ່ຂອງຕົນ, ຍິ່ງໄປກ່ວານັ້ນເພິ່ນຍັງໄດ້ຊົງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ເຜົາເຄື່ອງບູຊາທີ່ສະຖານສູງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ກະສັດໄດ້ໄປທີ່ເມືອງກີເບໂອນເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາບ່ອນນັ້ນ, ເພາະບ່ອນນັ້ນເປັນສະຖານສູງທີ່ສຳຄັນຫລາຍ. ໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຈຳນວນເປັນພັນໆເທື່ອເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນ.
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປາກົດແກ່ໂຊໂລໂມນທີ່ເມືອງກີເບໂອນທາງຄວາມຝັນໃນຍາມຄໍ່າຄືນ; ແລະ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ "ຈົ່ງຂໍ! ເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຮົາໃຫ້ອັນໃດເຈົ້າກໍຈົ່ງຂໍເທີນ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ໂຊໂລໂມນໄດ້ຕອບວ່າ, "ພຣະອົງຊົງສຳແດງຄວາມຫມັ້ນຄົງໃນພັນທະສັນຍາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແກ່ດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຜູ້ຊຶ່ງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ດຳເນີນດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດ, ດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ, ແລະ ດ້ວຍຈິດໃຈຊື່ຕົງຕໍ່ພຣະອົງ, ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກສາຄວາມຫມັ້ນຄົງໃນພັນທະສັນຍາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ໄວ້ເພື່ອທ່ານ ແລະ ໄດ້ປະທານລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງແກ່ທ່ານນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງທ່ານໃນມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບັດນີ້ ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງເປັນກະສັດແທນດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍເປັນພຽງເດັກນ້ອຍ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຊິເຮັດຢ່າງໃດດີ.
|
||
\v 8 ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງກໍຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ຜູ້ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງເລືອກໄວ້ ເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່, ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດຈະນັບໄດ້.
|
||
\v 9 ສະນັ້ນຂໍພຣະອົງປະທານຈິດໃຈທີ່ເຂົ້າໃຈຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງເພື່ອທີ່ຈະປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢ່າງຍຸດຕິທຳ, ເພື່ອຈະແຍກຄວາມແຕກຕ່າງລະວ່າງດີກັບຊົ່ວໄດ້. ເພາະໃຜຈະສາມາດພິພາກສາປະຊາຊົນຫລວງຫລາຍນີ້ຂອງພຣະອົງໄດ້?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ຂໍເຊັ່ນນີ້ກໍເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບທ່ານວ່າ, "ເພາະເຈົ້າໄດ້ຂໍສິ່ງນີ້ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຂໍຊີວິດຍືນຍາວ ຫລື ຄວາມຮັ່ງມີໃຫ້ຕົນເອງ ຫລື ຂໍຊີວິດສັດຕູຂອງເຈົ້າ, ແຕ່ເຈົ້າເອງໄດ້ຂໍຄວາມສາມາດເແຍກແຍະເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈຄວາມຍຸດຕິທຳ,
|
||
\v 12 ບັດນີ້, ເຮົາຈະເຮັດຕາມຄຳທີ່ເຈົ້າໄດ້ຂໍເຮົາ. ເຮົາຈະໃຫ້ໃຈທີ່ປະກອບດ້ວຍປັນຍາແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈ, ເພາະວ່າຈະບໍ່ມີໃຜທີ່ເປັນຢູ່ກ່ອນເຈົ້າຫລັງຈາກເຈົ້າ, ແລະ ຈະບໍ່ມີໃຜທີ່ຂຶ້ນມານຳຫລັງເຈົ້າຕໍ່ຈາກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເຮົາຍັງຈະໃຫ້ເຈົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂໍດ້ວຍ, ຄວາມຮັ່ງມີ ແລະ ກຽດຕິຍົດ, ເພື່ອຈະບໍ່ມີກະສັດອົງໃດປຽບທຽບກັບເຈົ້າໄດ້ຕະຫລອດທັງເວລາທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 14 ຖ້າເຈົ້າຈະດຳເນີນຕາມທາງຂອງເຮົາ ຮັກສາກົດເກນ ແລະພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ, ແບບດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າໄດ້ດຳເນີນນັ້ນ, ແລ້ວເຮົາກໍຈະໃຫ້ອາຍຸຂອງເຈົ້າຍືນຍາວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແລ້ວໂຊໂລໂມນກໍໄດ້ຕື່ນຈາກນອນ, ແລະນີ້ແຫລະ ເປັນຄວາມຝັນ. ທ່ານກໍໄດ້ສະເດັດມານະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ໄດ້ຢືນຢູ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ທ່ານໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາ, ແລະ ໄດ້ຈັດງານລ້ຽງແກ່ຂ້າຣາຊການທຸກຄົນຂອງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແລ້ວຍິງໂສເພນີສອງຄົນໄດ້ມາຫາກະສັດໂຊໂລໂມນ ແລະ ໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທ່ານ.
|
||
\v 17 ຍິງຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ ແລະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ອາໄສຢູ່ບ້ານຫລັງດຽວກັນ, ແລະ ຂ້ານ້ອຍກໍເກີດລູກຊາຍຂອງຄົນຫນຶ່ງ ຂະນະທີ່ນາງກໍຢູ່ໃນບ້ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເລື່ອງນີ້ເກີດຂຶ້ນໃນວັນທີສາມເມື່ອຂ້ານ້ອຍເກີດລູກແລ້ວ ແລະ ຍິງຄົນນີ້ກໍໄດ້ເກີດລູກດ້ວຍ. ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ຢູ່ນຳກັນ. ບໍ່ມີໃຜຢູ່ກັບພວກຂ້ານ້ອຍໃນບ້ານນັ້ນເລີຍ, ພຽງແຕ່ພວກຂ້ານ້ອຍທັງສອງເທົ່ານັ້ນຢູ່ໃນບ້ານນັ້ນ.
|
||
\v 19 ແລ້ວລູກຊາຍຂອງຍິງຄົນນີ້ໄດ້ຕາຍແລ້ວໃນເວລາກາງຄືນ, ເພາະນາງນອນທັບເຂົາ.
|
||
\v 20 ດັ່ງນັ້ນໃນຕອນກາງຄືນນາງໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ເອົາລູກຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍໄປຈາກຂ້າງກາຍຂ້ານ້ອຍ, ໃນຂະນະທີ່ສາວໃຊ້ຂອງທ່ານໄດ້ນອນຫລັບຢູ່, ແລະ ໄດ້ວາງເຂົາໄວ້ໃນເອິກຂອງນາງ, ແລະ ນາງໄດ້ເອົາລູກຊາຍຂອງນາງທີ່ຕາຍແລ້ວນັ້ນໄວ້ໃນເອິກຂອງຂ້ານ້ອຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕື່ນຂຶ້ນໃນຕອນເຊົ້າ ເພື່ອໃຫ້ລູກຂອງຂ້ານ້ອຍກິນນົມ, ເຂົາໄດ້ຕາຍແລ້ວ ແຕ່ເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄດ້ຄິດເບິ່ງໃນຕອນເຊົ້າ, ເດັກນັ້ນບໍ່ແມ່ນລູກຊາຍທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເກີດອອກມາ."
|
||
\v 22 ແຕ່ແລ້ວຍິງອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ບໍ່ແມ່ນ, ເດັກທີ່ມີຊີວິດເປັນລູກຂອງລາວ, ສ່ວນເດັກທີ່ຕາຍໄປເປັນລູກຂອງຂ້ານ້ອຍ." ຍິງຄົນທີຫນຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ບໍ່, ເດັກທີ່ຕາຍເປັນລູກຂອງເຈົ້າ ແລະ ເດັກທີ່ມີຊີວິດຢູ່ເປັນລູກຂອງຂ້ອຍ." ນີ້ເປັນວິທີທີ່ພວກນາງໄດ້ຖຽງກັນຕໍ່ຫນ້າກະສັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແລ້ວກະສັດໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຄົນຫນຶ່ງເວົ້າວ່າ, 'ເດັກທີ່ມີຊີວິດຢູ່ນີ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍ, ແລະ ສ່ວນລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຕາຍແລ້ວ,' ແລະ ອີກຄົນຫນຶ່ງເວົ້າວ່າ, 'ບໍ່ແມ່ນ, ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຕາຍແລ້ວ, ແລະ ລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຍັງມີຊີວິດຢູ່."
|
||
\v 24 ກະສັດໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງເອົາດາບມາໃຫ້ເຮົາເຫລັ້ມຫນຶ່ງ." ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ນຳດາບມາໄວ້ຕໍ່ຫນ້າກະສັດ.
|
||
\v 25 ແລ້ວກະສັດໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງແບ່ງເດັກທີ່ມີຊີວິດອອກເປັນສອງສ່ວນ, ແລະໃຫ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງສ່ວນຫນຶ່ງ ແລະ ອີກຄົນຫນຶ່ງສ່ວນຫນຶ່ງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແລ້ວຍິງຄົນທີ່ລູກຊາຍຂອງຕົນຍັງມີຊີວິດຢູ່ນັ້ນໄດ້ຕອບກະສັດ, ເພາະວ່າຈິດໃຈເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອີ່ຕົນລູກຊາຍຂອງນາງ, ແລະ ນາງຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຈົ່ງມອບເດັກທີ່ມີຊີວິດນັ້ນໃຫ້ນາງອີກຄົນຫນຶ່ງໄປ, ແລະຢ່າຂ້າເຂົາເລີຍ." ແຕ່ຍິງອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຢ່າໃຫ້ເດັກນັ້ນເປັນຂອງຂ້ອຍຫລືຂອງເຈົ້າ ແຕ່ຈົ່ງແບ່ງເທີນ."
|
||
\v 27 ແລ້ວກະສັດໄດ້ຕອບວ່າ, "ຈົ່ງໃຫ້ເດັກທີ່ມີຊີວິດນັ້ນແກ່ຍິງຄົນທຳອິດ ແລະຢ່າຂ້າເດັກເລີຍ ນາງເປັນແມ່ຂອງເດັກຄົນນັ້ນ."
|
||
\v 28 ເມື່ອຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ຮູ້ເລື່ອງການພິພາກສາ ຊຶ່ງກະສັດໄດ້ຊົງພິພາກສານັ້ນ ເຂົາທັງຫລາຍກໍຢ້ານກົວກະສັດ ເພາະເຂົາເຫັນວ່າ ປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນທ່ານ ທີ່ຈະພິພາກສານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\cl ບົດທີ 4
|
||
\p
|
||
\v 1 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເປັນກະສັດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
|
||
\v 2 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນບັນດາຂ້າຣາຊການຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ຂອງເພິ່ນຄື: ອາຊາຣີຢາ ລູກຊາຍຂອງຊາດົກໄດ້ເປັນປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 3 ເອລີໂຮເຣັບ ແລະ ອາຮີຢາ ລູກຊາຍຂອງຊີຊາ, ເປັນເລຂາທິການປະຈຳຣາຊວັງ. ເຢໂຮຊາຟັດລູກຊາຍຂອງອາຮີລຸດເປັນຜູ້ບັນທຶກ.
|
||
\v 4 ເບນາອີຢາ ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາໄດ້ເປັນຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ. ຊາດົກ ແລະ ອາບີອາທາໄດ້ເປັນປະໂຣຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ອາຊາຣີຢາລູກຊາຍຂອງນາທານເປັນຫົວຫນ້າຜູ້ປົກຄອງແຂວງຕ່າງໆ. ຊາບຸດລູກຊາຍຂອງນາທານໄດ້ເປັນປະໂຣຫິດ ແລະ ໄດ້ເປັນທີ່ປຶກສາຂອງກະສັດ.
|
||
\v 6 ອາຮີຊາໄດ້ເປັນຜູ້ກຳກັບບັນດາຄົນຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນວັງ ແລະ ອາໂດນີຣາມລູກຊາຍຂອງອັບດາເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຄົນງານຜູ້ທີ່ເປັນຄົນງານໂຢທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງມີຜູ້ປົກຄອງແຂວງສິບສອງຄົນໄວ້ຢູ່ໃນປະເທດອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ເປັນຜູ້ຈັດສະບຽງອາຫານສຳລັບກະສັດ ແລະ ຄົວເຮືອນຂອງພຣະອົງ. ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງໄດ້ຈັດຕຽມເດືອນຫນຶ່ງໃນຫນຶ່ງປີ.
|
||
\v 8 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຊື່ຂອງພວກເຂົາຄື: ເບນເຮີ, ປະຈຳທີ່ເຂດເນີນພູເອຟຣາອິມ;
|
||
\v 9 ເບັນເດເກ ປະຈຳທີ່ເມືອງມາກາດ, ຊາອານບິມ ເບັດເຊເມດ, ແລະເອໂລນເບັດຮານານ;
|
||
\v 10 ເບັນເຮເສັດ, ປະຈຳທີ່ເມືອງອາຣຸບໂບດ (ທີ່ຂຶ້ນກັບເຂົາມີ ໂສໂກ ແລະເຂດແດນເຮເຟທັງຫມົດ);
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເບນາບີນາດາບ, ປະຈຳທີ່ເຂດເມືອງໂດເຣທັງຫມົດ (ທ່ານໄດ້ຕາຟາດລູກສາວຂອງໂຊໂລໂມນເປັນເມຍ);
|
||
\v 12 ບາອານາ ລູກຊາຍຂອງອາຮີລຸດ, ປະຈຳທີ່ເມືອງຕາອານັກ ແລະເມກິດໂດ, ແລະ ເບັດເຊອານທັງຫມົດຊຶ່ງຢູ່ຂ້າງຊາເຣທານທີ່ຢູ່ໃຕ້ລົງໄປຈາກເມືອງຢິດຊະເຣນ, ຕັ້ງແຕ່ເບັດເຊອານຮອດອາເບັນເມໂຮລາໄປຈົນຮອດອີກດ້ານຫນຶ່ງຂອງເມືອງໂຢກເມອາມ;
|
||
\v 13 ເບັນເກເບ, ປະຈຳທີ່ເມືອງຣາໂມດກີເລອາດ (ທີ່ຂຶ້ນກັບເຂົາມີຫມູ່ບ້ານຕ່າງໆ ຂອງຢາອີລູກຊາຍຂອງນາມາເຊ, ຊຶ່ງຢູ່ໃນກີເລອາດ, ແລະ ເຂົາໄດ້ມີອານາເຂດອັກໂກບຂຶ້ນກັບເຂົາ, ຊຶ່ງຢູ່ໃນບາຊານ, ຄືເມືອງໃຫຍ່ຫົກສິບເມືອງຊຶ່ງມີກຳແພງເມືອງ ທັງມີກອນປະຕູເມືອງທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງສຳຣິດ);
|
||
\v 14 ອາຮີນາດັບລູກຊາຍຂອງອິດໂດ, ປະຈຳທີ່ມະຫານາອິມ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ອາຮີມາອາດ, ປະຈຳທີ່ເນັບທາລີ (ທ່ານໄດ້ແຕ່ງງານກັບນາງບາເຊມາດ ລູກສາວອີກຄົນຫນຶ່ງຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນ);
|
||
\v 16 ບາອານາລູກຊາຍຂອງຮູຊາຍ, ປະຈຳທີ່ເຂດອາເຊ ແລະເບອາໂລດ;
|
||
\v 17 ເຢໂຮຊາຟັດລູກຊາຍຂອງປາຣູອາ, ປະຈຳທີ່ອິດຊາຄາ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຊີເມອີລູກຊາຍຂອງເອລາ, ປະຈຳທີ່ເບັນຢາມິນ;
|
||
\v 19 ແລະ ເກເບລູກຊາຍຂອງອູຣິ, ປະຈຳທີ່ແຜ່ນດິນກີເລອາດ, ເມືອງຂອງສີໂຫນກະສັດຂອງຊາວອາໂມຣິດ ແລະ ຂອງໂອກກະສັດແຫ່ງບາຊານ, ມີຜູ້ກວດຣາຊການຄົນຫນຶ່ງທີ່ປະຈຳທີ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຄົນຢູດາ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນນັ້ນໄດ້ມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍຄືເມັດຊາຍຕາມແຄມຟັ່ງທະເລ. ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ກິນດື່ມ ແລະ ໄດ້ມີຈິດໃຈເບີກບານ.
|
||
\v 21 ໂຊໂລໂມນໄດ້ປົກຄອງທຸກອານາຈັກຕັ້ງແຕ່ແມ່ນ້ຳເອີຟຣັດໄປຈົນຮອດດິນແດນຂອງປະເທດເອຢິບ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຖວາຍບັນນານການ ແລະ ໄດ້ຮັບໃຊ້ໂຊໂລໂມນຈົນຕະຫລອດຊີວິດຂອງທ່ານ.
|
||
\v 22 ສະບຽງອາຫານສຳລັບໂຊໂລໂມນໃນມື້ຫນຶ່ງນັ້ນ ຄື ແປ້ງລະອຽດຫົກໂຕນ, ແລະ ອາຫານສິບສອງໂຕນ,
|
||
\v 23 ງົວຕຸ້ຍພີສິບໂຕ, ງົວລ້ຽງຈາກທົ່ງນາຊາວໂຕ, ແກະຫນຶ່ງຮ້ອຍໂຕ, ນອກຈາກນີ້ມີ ກວາງ, ມັງ, ໂອງ, ແລະ ໄກ່ໂຕອ້ວນພີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເພາະທ່ານໄດ້ຄອບຄອງທ້ອງຖິ່ນທັງຫມົດທາງທິດນີ້ຂອງແມ່ນ້ຳ, ຕັ້ງແຕ່ທິບສາໄປຈົນຮອດເມືອງກາຊາ, ໄດ້ຄອບຄອງເຫນືອບັນດາກະສັດທີ່ຢູ່ທາງທິດນີ້ຂອງແມ່ນ້ຳ, ແລະ ທ່ານໄດ້ຊົງມີຄວາມສະຫງົົບສຸກຢູ່ອ້ອມດ້ານຂອງທ່ານ.
|
||
\v 25 ຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຢູ່ຢ່າງປອດໄພ, ທຸກຄົນຕ່າງກໍມີສວນອະງຸ່ນ ແລະ ສວນຫມາກເດື່ອເທດເປັນຂອງຕົນເອງ, ຈາກດານໄປເຖິງເບຍເອເຊບາ, ໃນທຸກວັນທັງຫມົດຂອງໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ໂຊໂລໂມນໄດ້ມີຄອກມ້າສີ່ຫມື່ນຄອກສຳລັບລົດມ້າສຶກຂອງທ່ານ, ແລະ ມີທະຫານມ້າຫນຶ່ງຫມື່ນສອງພັນຄົນ.
|
||
\v 27 ພວກຜູ້ປົກຄອງສິບສອງຄົນກໍໄດ້ຈັດສະບຽງອາຫານແກ່ກະສັດໂຊໂລໂມນ ເເລະ ທຸກຄົນທີ່ມາຍັງໂຕະອາຫານກະສັດໂຊໂລໂມນ, ພວກເຂົາຕ່າງກໍໄດ້ຖວາຍສິ່ງຂອງຕາມເດືອນຂອງຕົນ ໂດຍບໍ່ໃຫ້ສິ່ງໃດບົກພ່ອງເລີຍ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົາໄດ້ນຳທັງເຂົ້າບາເລໄປຍັງສະຖານທີ່ຖືກຕ້ອງ ເເລະ ເມັດເຂົ້າພັນດີສຳລັບລົດມ້າ ເເລະ ຂີ່ມ້າ, ເເຕ່ລະຄົນໄດ້ນຳມາຕາມທີ່ເຂົາສາມາດເຮັດໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປະທານສະຕິປັນຍາ ເເລະຄວາມເຂົ້າໃຈເເກ່ໂຊໂລໂມນຫລາຍ, ແລະ ອີກທັງຄວາມຮອບຮູ້ທີ່ເເຄມຝັ່ງທະເລ.
|
||
\v 30 ສະຕິປັນຍາໂຊໂລໂມນເຫນືອກວ່າສະຕິປັນຍາຊາວຕາເວັນອອກ ເເລະ ສະຕິປັນຍາທັງຫມົດຂອງເອຢິບ.
|
||
\v 31 ພຣະອົງໄດ້ຊົງມີສະຕິປັນຍາຫລາຍກວ່າທຸກຄົນ - ຍິ່ງກວ່າຕະກູນເອທານ, ເຮມານ, ເເລະ ຊາວດາກດາ, ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງມາໂຮນ - ເເລະ ນາມຂອງພຣະອົງເລື່ອງລືໄປທຸກຊົນຊາດຢູ່ອ້ອມໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ພຣະອົງໄດ້ກ່າວສຸພາສິດສາມຂໍ້ ເເລະ ບົດເພງຂອງພຣະອົງມີຫນຶ່ງພັນຫ້າບົດ.
|
||
\v 33 ພະອົງໄດ້ຊົງບັນລະຍາຍເຖິງຕົ້ນໄມ້, ຕັ້ງເເຕ່ຕົ້ນໄມ້ ເເລະພືດຜົນຕ່າງໆຊຶ່ງງອກອອກມາຈາກກຳເເພງ. ພະອົງໄດ້ອະທິບາຍເຖິງສັດຕ່າງໆ ບັນດານົກ ບັນດາສັດເລືອຄານ ເເລະ ປາ.
|
||
\v 34 ປະຊາຊົນຈາກຊົນຊາດທັງຫລາຍກໍໄດ້ມາເພື່ອຢາກຟັງສະຕິປັນຍາຂອງໂຊໂລໂມນ. ພວກເຂົາໄດ້ຕົວເເທນຂອງບັນດາກະສັດເເຫ່ງເເຜ່ນດິນໂລກທັງປວງ ຜູ້ໄດ້ຍິນເຖິງສະຕິປັນຍາຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\cl ບົດທີ 5
|
||
\p
|
||
\v 1 ຮີຣາມກະສັດເມືອງຕີເຣໄດ້ສົ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານໄປຫາກະສັດໂຊໂລໂມນ ເມື່ອທ່ານໄດ້ຍິນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເຈີມໃຫ້ໂຊໂລໂມນຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນພໍ່ຂອງເພິ່ນ; ເພາະຮີຣາມໄດ້ເປັນມິດທີ່ຮັກກັບກະສັດດາວິດຢູ່ເລື້ອຍໆ.
|
||
\v 2 ໂຊໂລໂມນໄດ້ສົ່ງຄຳຕອບໄປບອກກະສັດຮີຣາມວ່າ,
|
||
\v 3 “ທ່ານກໍຄົງຮູ້ຢູ່ແລ້ວວ່າ ດາວິດພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຊົງສາມາດສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເພິ່ນໄດ້ ເພາະສົງຄາມອ້ອມຮອບເພິ່ນຢູ່, ຈົນກວ່າພຣະຢາເວຈະຊົງໃຫ້ເພິ່ນຊະນະສັດຕູທັງຫລາຍຂອງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແຕ່ບັດນີ້, ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ຄວາມສະຫງົບສຸກແກ່ຊາຍແດນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ສັດຕູກໍບໍ່ມີ ແລະ ໂພຍໄພໃດໆກໍບໍ່ມາລົບກວນ.
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຕັດສິນໃຈສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ກັບດາວິດພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, 'ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນເຈົ້ານັ້ນ ຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຂອງເຮົາ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ບັດນີ້ຂໍທ່ານຈົ່ງສົ່ງຄົນຂອງທ່ານໄປຕັດໄມ້ຕົ້ນແປກທີ່ພູເລບານອນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ. ຄົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈະສົມທົບກັບຄົນຂອງທ່ານ, ເພື່ອທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄດ້ມອບເງິນຄ່າຈ້າງໃຫ້ຄົນຂອງທ່ານແກ່ທ່ານຕາມທີ່ທ່ານໄດ້ຕັ້ງລາຄາໄວ້. ເພາະທ່ານກໍຮູ້ແລ້ວວ່າ ທ່າມກາງພວກເຮົານີ້ບໍ່ມີໃຜຮູ້ຈັກການຕັດໄມ້ໄດ້ດີດັ່ງຄົນຂອງທ່ານ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເມື່ອຮີຣາມໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງໂຊໂລໂມນ, ທ່ານກໍໄດ້ດີໃຈທີ່ສຸດ ແລະ ກ່າວວ່າ, "ວັນນີ້ຂໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວ ຜູ້ຊົງປະທານລູກຊາຍທີ່ມີປັນຍາຄົນຫນຶ່ງແກ່ດາວິດ ໃຫ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດປົກຄອງຊົນຊາດໃຫຍ່ນີ້ແທນເພິ່ນ."
|
||
\v 8 ຮີຣາມໄດ້ສົ່ງຄົນໄປຫາໂຊໂລໂມນ, ກ່າວວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຂ່າວ ທີ່ທ່ານສົ່ງຄົນໄປຫາຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ. ຂ້າພະເຈົ້າພ້ອມຈະເຮັດຕາມທີ່ທ່ານຕ້ອງການໃນເລື່ອງໄມ້ຕົ້ນແປກ ແລະ ໄມ້ສົນໃຫ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຄົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈະເອົາໄມ້ເຫລົ່ານັ້ນຈາກພູເລບານອນຈົນຮອດທະເລ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຈະມັດເປັນແພລ່ອງຕາມທະເລໄປບ່ອນທີ່ທ່ານໄດ້ນຳຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາແຕກແຍກຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະ ຂໍທ່ານມາຮັບເອົາເຂົາໄປ. ຂໍທ່ານສົ່ງສະບຽງອາຫານແກ່ວັງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເທົ່ານີ້ກໍສົມໃຈຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນຮີຣາມຈຶ່ງໄດ້ຈັດສົ່ງໄມ້ແປກ ແລະ ໄມ້ສົນໃຫ້ແກ່ໂຊໂລໂມນ ຕາມຄວາມຕ້ອງການທຸກຢ່າງ.
|
||
\v 11 ແລ້ວໂຊໂລໂມນກໍໄດ້ໃຫ້ເຂົ້າເດືອຍສີ່ພັນໂຕນເພື່ອເປັນອາຫານແກ່ວັງຂອງທ່ານ ແລະ ນ້ຳມັນຫມາກກອກເທດສີ່ພັນລິດ. ໂຊໂລໂມນກໍໄດ້ສົ່ງສະບຽງອາຫານແບບນີ້ໃຫ້ແກ່ຮີຣາມທຸກປີ.
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະທານສະຕິປັນຍາແກ່ໂຊໂລໂມນ, ດັ່ງທີ່ໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້. ມີສັນຕິສຸກລະຫວ່າງຮີຣາມກັບໂຊໂລໂມນ, ແລະ ທັງສອງກໍມີຂໍ້ຕົກລົງຕໍ່ກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເກນເອົາຄົນງານໂຢທາ ຈາກອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ. ຄົນທີ່ຖືກເກນ ຄົນທີ່ຖືກເກນມີຈຳນວນຜູ້ຊາຍສາມຫມື່ນຄົນ.
|
||
\v 14 ທ່ານໄດ້ໃຊ້ເຂົາທັງຫລາຍໄປພູເລບານອນ, ເພິ່ນແບ່ງຄົນງານນີ້ອອກເປັນສາມພວກຄືພວກລະສິບພັນຄົນ ແຕ່ລະພວກໃຊ້ເວລາເຮັດວຽກຢູ່ພູເລບານອນຫນຶ່ງເດືອນ ແລະ ກັບເມືອຢູ່ເຮືອນສອງເດືອນ. ແລະ ອາໂດນີຣາມໄດ້ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຄົນງານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ໂຊໂລໂມນໄດ້ມີຄົນຂົນຫີນຫນັກເຈັດຫມື່ນຄົນ ແລະ ຄົນຕັກຫີນຢູ່ແຖບເນີນພູແປດຫມື່ນຄົນ,
|
||
\v 16 ນອກຈາກນີ້ຍັງມີຫົວຫນ້າຄົນໃຊ້ຂອງໂຊໂລໂມນອີກ ສາມພັນສາມຮ້ອຍຄົນ ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງວຽກງານ ແລະ ເປັນຫົວຫນ້າຜູ້ເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນຜູ້ປະຕິບັດວຽກງານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ກະສັດໄດ້ຊົງສັ່ງເຂົາທັງຫລາຍໃຫ້ສະກັດກ້ອນຫີນໃຫຍ່ງາມດີອອກມາ ເພື່ອວາງຮາກຖານຂອງພຣະວິຫານ.
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນຄົນງານກໍ່ສ້າງຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ຄົນງານກໍ່ສ້າງຂອງຮີຣາມແລະ ຊາວບິບໂລກໍໄດ້ຈັດຕຽມກ້ອນຫີນ ແລະ ໄມ້ເພື່ອສ້າງວິຫານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\cl ບົດທີ 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນໄດ້ເລີ່ມສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປີທີ 480 ຫລັງຈາກທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ໃນປີທີສີ່ຂອງການປົກຄອງອິດສະຣາເອນຂອງໂຊໂລໂມນ, ໃນເດືອນຊີເຟ ຊຶ່ງເປັນເດືອນທີສອງ.
|
||
\v 2 ພຣະວິຫານຊຶ່ງກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງສຳລັບພຣະຢາເວນັ້ນຍາວຊາວເຈັດແມັດ ກວ້າງເກົ້າແມັດ ແລະ ສູງສິບສາມແມັດເຄິ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຫ້ອງຊື່ທາງປະຕູເຂົ້າເລິກສີ່ແມັດເຄິ່ງ ແລະກວ້າງເກົ້າແມັດ ຊຶ່ງກວ້າງເທົ່າກັບຕົວພຣະວິຫານ.
|
||
\v 4 ສຳລັບພຣະວິຫານທ່ານໄດ້ຊົງສ້າງປ່ອງຢ້ຽມດ້ວຍວົງກົບໂດຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ທາງນອກແຄບກ່ວາທາງໃນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດ້ານຂ້າງ ແລະ ດ້ານຫລັງພຣະວິຫານຕໍ່ຈາກລະບຽງດ້ານຂ້າງນອກ ເພິ່່ນໄດ້ສ້າງຫ້ອງສາມຊັ້ນ ຊຶ່ງແຕ່ລະຊັ້ນສູງສອງແມັດຊາວເຊັນ.
|
||
\v 6 ຫ້ອງຊັ້ນລຸ່ມສຸດ ກວ້າງສອງແມັດຊາວເຊັນ, ຊັ້ນກາງກວ້າງສອງແມັດເຈັດສິບເຊັນ. ແລະ ຊັ້ນທີສາມກວ້າງສາມແມັດສິບເຊັນ. ສຳລັບອ້ອມດ້ານນອກ ທ່ານໄດ້ສ້າງຂອບຢືນອອກມາຈາກຝາຂອງພຣະວິຫານໂດຍອ້ອມທັງຫມົດ ເພື່ອວ່າແຕ່ລະຫ້ອງຈະຕໍ່ກັນໂດຍບໍ່ຕ້ອງໃຊ້ໄມ້ຂາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະວິຫານນັ້ນກໍສ້າງດ້ວຍຫີນ ຊຶ່ງຕຽມມາຈາກບໍ່ຫີນ ເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຄ້ອນຕີ, ຂວານ ຫລື ເຄື່ອງມືຕ່າງໆທີ່ເປັນເຫລັກ ໃນພຣະວິຫານ ຂະນະທີ່ເຮັດວຽກກໍ່ສ້າງ.
|
||
\v 8 ທາງດ້ານທິດໃຕ້ຂອງພຣະວິຫານ ຄືທາງເຂົ້າຫ້ອງຊັ້ນລຸ່ມ, ແລ້ວຄົນກໍຂຶ້ນໂດຍໃຊ້ຂັນໄດໄປຫາຊັ້ນທີສອງ, ແລະ ຈາກຊັ້ນທີສອງໄປຫາຊັ້ນທີສາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານ ແລະໄດ້ສ້າງຈົນແລ້ວ; ທ່ານໄດ້ໃຊ້ໄມ້ແປກເຮັດຂື່ ແລະ ເພດານ.
|
||
\v 10 ທ່ານໄດ້ສ້າງຫ້ອງອ້ອມພຣະວິຫານ, ແຕ່ລະດ້ານສູງສອງແມັດຊາວເຊັນ; ໂດຍໄດ້ເຊື່ອມຕິດກັບຕົວພຣະວິຫານໂດຍໃຊ້ໄມ້ແປກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາຮອດໂຊໂລໂມນວ່າ,
|
||
\v 12 "ກ່ຽວກັບພຣະວິຫານນີ້ຊຶ່ງເຈົ້າກຳລັງສ້າງຢູ່, ຖ້າເຈົ້າດຳເນີນຕາມກົດເກນຂອງເຮົາເຊື່ອຟັງກົດຂອງເຮົາ ແລະ ເຮັດຄວາມຍຸດຕິທຳ, ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດທັງຫມົດຂອງເຮົາ, ໂດຍດຳເນີນຕາມ ແລ້ວເຮົາກໍຢືນຢັນຄຳສັນຍາຂອງເຮົາກັບເຈົ້າຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ເຮົາຈະຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈະບໍ່ຖິ້ມພວກເຂົາເລີຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານສຳເລັດ.
|
||
\v 15 ຝາຂ້າງໃນຂອງພຣະວິຫານຕັ້ງແຕ່ພື້ນຈົນຈຸເພດານແມ່ນເຮັດດ້ວຍແປ້ນໄມ້ແປກ. ແລະ ຈາກພື້ນກໍປູດ້ວຍໄມ້ສົນ, ແລະ ເພິ່ນກໍໄດ້ປົກຄຸມພື້ນເຮືອນດ້ວຍໄມ້ປະດັບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ທ່ານໄດ້ສ້າງດ້ານຫລັງຂອງພຣະວິຫານດ້ວຍແປ້ນໄມ້ແປກຈາກພື້ນຮອດເພດານ. ຊຶ່ງຍາວເກົ້າແມັດ ທ່ານໄດ້ສ້າງຫ້ອງສັກສິດທີ່ສຸດ, ໃຫ້ເປັນຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດ.
|
||
\v 17 ຫ້ອງທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຫ້ອງຊັ້ນໃນສັກສິດທີ່ສຸດ,ນັ້ນແມ່ນ, ທີ່ສຸດຍາວສິບແປດແມັດ.
|
||
\v 18 ສ່ວນທາງໃນພຣະວິຫານ, ທີ່ເປັນໄມ້ແປກແກະເປັນຮູບນ້ຳເຕົ້ານັ້ນ ແລະ ດອກໄມ້ບານ. ທາງໃນທັງຫມົດເປັນໄມ້ແປກ. ບໍ່ມີງານທີ່ໃຊ້ຫີນໃຫ້ເຫັນເລີຍທາງດ້ານໃນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຈັດຕຽມຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດໄວ້ທາງໃນພຣະວິຫານ ເພື່ອຈະວາງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວໄວ້ບ່ອນນັ້ນ.
|
||
\v 20 ຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດນັ້ນຍາວເກົ້າແມັດ, ກວ້າງເກົ້າແມັດ, ແລະ ສູງເກົ້າແມັດ. ໂຊໂລໂມນໄດ້ໂອບຝາດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ ແລະ ແທ່ນບູຊາກໍແອ້ມດ້ວຍໄມ້ແປກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ໂຊໂລໂມນໄດ້ໂອບທາງໃນພຣະວິຫານດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ, ແລະ ທ່ານໄດ້ວາງໂສ້ທອງຄຳໄວ້ຫນ້າຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດ, ແລະ ດ້ານຫນ້າກໍໃຊ້ຄຳໂອບເຊັ່ນດຽວກັນ.
|
||
\v 22 ທ່ານໄດ້ໂອບພຣະວິຫານທາງໃນທັງຫລັງດ້ວຍທອງຄຳ ຈົນພຣະວິຫານນັ້ນສຳເລັດທັງຫມົດ. ທ່ານກໍໄດ້ໂອບແທ່ນບູຊາທັງແທ່ນ ທີ່ເປັນຂອງຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງເຄຣຸບສອງຕົນດ້ວຍໄມ້ຫມາກກອກເທດ, ແຕ່ລະຕົນສູງສີ່ແມັດສີ່ສິບເຊັນ, ໃນຫ້ອງທາງໃນສຸດ.
|
||
\v 24 ປີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງເຄຣຸບຍາວສອງແມັດຊາວເຊັນ ແລະ ອີກຂ້າງຫນຶ່ງກໍຍາວສອງແມັດຊາວເຊັນ. ຈາກສົ້ນປີກຂ້າງຫນຶ່ງໄປຮອດອີກຂ້າງຫນຶ່ງ.
|
||
\v 25 ປີກອີກຂ້າງຫນຶ່ງຫ່າງກັນສີ່ແມັດສີ່ສິບເຊັນ. ເຄຣຸບອີກຕົນຫນຶ່ງມີໄລຍະສ່ວນປີກສີ່ແມັດສີ່ສິບເຊັນ. ເຄຣຸບທັງສອງຕົນມີຂະຫນາດເທົ່າກັນ ແລະ ຮູບຮ່າງແບບດຽວກັນ.
|
||
\v 26 ຄວາມສູງຂອງເຄຣຸບຕົນຫນຶ່ງສີ່ແມັດສີ່ສິບເຊັນ ແລະ ອີກຕົນຫນຶ່ງກໍຄືກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ໂຊໂລໂມນໄດ້ວາງເຄຣຸບໄວ້ໃນສ່ວນຊັ້ນໃນທີ່ສຸດຂອງພຣະວິຫານ. ປີກຂອງເຄຣຸບນັ້ນກາງອອກ ເພື່ອທີ່ຈະໃຫ້ອີກຂ້າງມາຈຸກັນຈົນຮອດຝາອີກຂ້າງຫນຶ່ງ ແລະ ປີກຂອງເຄຣຸບອີກຕົນຫນຶ່ງຕິດກັບຝາອີກຂ້າງຫນຶ່ງ. ປີກຂອງເຄຣຸບທັງສອງຕົນກໍມາຕິດກັນທາງກາງຂອງຫ້ອງທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 28 ໂຊໂລໂມນໄດ້ໂອບເຄຣຸບນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ທ່ານໄດ້ຊົງແກະສະຫລັກຝັງຂອງພຣະວິຫານນັ້ນ ດ້ວຍຮູບແກະສະຫລັກເປັນຮູບເຄຣຸບ, ຮູບຕົ້ນຕານ, ແລະ ຮູບດອກໄມ້ບານທັງຫ້ອງທາງໃນ ແລະ ທາງນອກ.
|
||
\v 30 ໂຊໂລໂມນໄດ້ປູພື້ນຂອງພຣະວິຫານນັ້ນ ດ້ວຍທອງຄຳທັງຂ້າງນອກ ແລະ ຂ້າງໃນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດບານປະຕູຄູ່ ດ້ວຍໄມ້ຫມາກກອກເທດສຳລັບທາງເຂົ້າສູ່ຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດ. ທັບຫລັງ ແລະ ວົງກົບປະຕູໄດ້ເຮັດເປັນຮູບຫ້າຫລ່ຽມ.
|
||
\v 32 ດັ່ງນັ້ນທ່ານໄດ້ເຮັດປະຕູດ້ວຍໄມ້ຫມາກກອກເທດ, ແລະ ທ່ານໄດ້ແກະສະຫລັກບານປະຕູຄູ່ເປັນຮູບເຄຣຸບ, ຮູບຕົ້ນຕານ ແລະ ຮູບດອກໄມ້ບານ. ທ່ານໄດ້ໂອບບານປະຕູດ້ວຍທອງຄຳ ແລະ ທ່ານແຜ່ທອງຄຳຫຸ້ມເຄຣຸບແລະ ຫຸ້ມຕົ້ນຕານຕ່າງໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ດ້ວຍວິທີນີ້, ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງເຮັດວົງກົບປະຕູທາງເຂົ້າພຣະວິຫານດ້ວຍໄມ້ຫມາກກອກເທດເປັນຮູບສີ່ລ່ຽມ
|
||
\v 34 ເເລະ ເຮັດປະຕູສອງປະຕູດ້ວຍໄມ້ສົນສາມໃບ. ບານປະຕູສອງບານຂອງປະຕູພັບຫາກັນໄດ້ ເເລະ ອີກສອງບານຂອງອີກປະຕູຫນຶ່ງພັບໄດ້ຄືກັນ.
|
||
\v 35 ພະອົງໄດ້ເເກະສະຫລັກເຄຣຸບ, ຕົ້ນຕານ, ເເລະ ດອກໄມ້ບານເທິງບານປະຕູນັ້ນ, ເເລະ ພະອົງໄດ້ໂອບດ້ວຍທອງຄຳສະຫມ່ຳສະເຫມີກັບງານເເກະສະຫລັກນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ພະອົງໄດ້ສ້າງລານຊັ້ນໃນດ້ວຍກຳເເພງຫີນສະກັດສາມຊັ້ນ ເເລະ ດ້ວຍໄມ້ສົນສີດາຫນຶ່ງຊັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ຮາກຖານຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກໍຖືກວາງໄວ້ໃນປີທີສີ່, ຂອງເດືອນສິບ.
|
||
\v 38 ໃນປີທີສິບເອັດ, ໃນເດືອນເບລູ, ຊຶ່ງເປັນເດືອນທີເເປດ, ຊຶ່ງພຣະວິຫານນັ້ນກໍໄດ້ສຳເລັດຫມົດທຸກສ່ວນ ເເລະ ຕາມທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ທຸກຢ່າງ. ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງພຣະວິຫານນັ້ນເຈັດປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\cl ບົດທີ 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຊ້ເວລາສິບສາມປີເພື່ອສ້າງຣາຊວັງຂອງເພິ່ນເອງ.
|
||
\v 2 ເພິ່ນໄດ້ຊົງສ້າງພະຣາຊວັງປ່າເເຫ່ງເລບານອນ. ຊຶ່ງຍາວສີ່ສິບສີ່ເເມັດ, ກວ້າງຊາວສອງເເມັດ, ເເລະ ສູງສິບສາມເເມັດເຄິ່ງ. ພະຣາຊວັງໄດ້ສ້າງຂຶ້ນເທິງເສົາໄມ້ເເປກ ມີຄານໄມ້ເເປກຢູ່ເທິງເສົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພະວິຫານມຸງດ້ວຍໄມ້ເເປກເທິງຄານ. ຄານເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຈັບຢູ່ເທິງເສົາ. ມີຄານສີ່ສິບຫ້າຕົ້ນ, ເເຖວລະສິບຫ້າຕົ້ນ.
|
||
\v 4 ມີຄານສາມເເຖວ, ເເລະ ຫນ້າປະຕູເເຕ່ລະບານຢູ່ກົງກັນຂ້າມທັງສາມຊຸດ.
|
||
\v 5 ປະຕູ ເເລະ ເສົາທັງຫມົດເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມພ້ອມຄານ, ເເລະ ຫນ້າປະຕູຢູ່ກົງກັນຂ້າມປ່ອງຢ້ຽມທັງສາມຊຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ມີໂຖງລະຫວ່າງເສົາຍາວຫ້າສິບສອກ ເເລະກວ້າງສາມສິບເເມັດເຄິ່ງ, ມີມຸມຄັນໄດດ້ານຫນ້າ ພ້ອມເສົາ ເເລະ ຫລັງຄາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງບັນລັງ ເຊິ່ງເອີ້ນອີກວ່າຫ້ອງຕັດສິນຄວາມ, ເປັນບ່ອນທີ່ກະສັດໂຊໂລໂມນຕັດສິນຄະດີຕ່າງໆ. ເເລະ ອ້ອມດ້ວຍໄມ້ເເປກຕັ້ງເເຕ່ພື້ນຈົນຈຸເພດານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ບໍລິເວນທີ່ກະສັດໂຊໂລໂມນຢູ່ນັ້ນ, ເເມ່ນໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໃນເດີ່ນອີກເເຫ່ງຫນຶ່ງພາຍໃນພື້ນທີ່ພະຣາຊວັງ, ຫ້ອງນີ້ເເມ່ນໄດ້ສ້າງເເບບດຽວກັບຕົວຕຶກອື່ນໆ. ເພິ່ນໄດ້ສ້າງເຮືອນເເບບນີ້ໃຫ້ເມຍຂອງເພິ່ນ, ຜູ້ທີ່ເປັນລູກສາວຂອງຟາໂຣ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຫໍໂຮງຕ່າງໆພ້ອມທັງເດີ່ນໃຫຍ່ເເມ່ນໄດ້ສ້າງດ້ວຍຫີນ, ອັນມີຄ່າທີ່ໄດ້ສະກັດອອກມາຕາມຂະຫນາດ ເເລະ ໄດ້ຕັດດ້ວຍເລື່ອຍ ເເລະ ໄດ້ຂັດລຽບທັງດ້ານໃນ ເເລະ ດ້ານນອກ. ຫີນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ໃຊ້ຕັ້ງເເຕ່ ຮາກຖານຈົນຮອດດ້ານເທິງສຸດ, ເເລະ ມີຕັ້ງເເຕ່ທາງນອນຈົນເຖິງລານໃຫຍ່.
|
||
\v 10 ຮາກຖານນັ້ນໄດ້ເຮັດດ້ວຍຫີນ ອັນມີຄ່າຍາວເເປດເເມັດ ເເລະ ສິບເເມັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ສ່ວນເທິງກໍເປັນຫີນອັນມີຄ່າສະກັດອອກມາຕາມຂະຫນາດ, ເເລະ ໄມ້ເເປກ.
|
||
\v 12 ສະຫນາມໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບ ພະຣາຊວັງມີຫີນຕັດສາມແຖວ ແລະ ໄມ້ແປກແຖວຫນຶ່ງຄ້າຍຄືລານຊັ້ນໃນວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ເເລະ ມຸມຄັນໄດຂອງວິຫານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຊ້ຄົນໄປນຳຮູລາມ ເເລະ ໄດ້ນຳເຂົາມາຈາກເມືອງໄທລະ.
|
||
\v 14 ຮູລາມເປັນລູກຊາຍຂອງເເມ່ຫມ້າຍຊົນເຜົ່ານັບທາລີ; ບິດາຂອງເຂົາເປັນຊາວຕີເຣ ເເລະ ເປັນຊ່າງທອງສຳຣິດ. ຮູລາມເຕັມໄປດ້ວຍສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈ ເເລະ ຝີມືຊ່ຽວຊານທີ່ຈະເຮັດກັບທອງສຳຣິດທຸກຢ່າງ. ລາວໄດ້ເຂົ້າມາເຝົ້າກະສັດໂຊໂລໂມນ ເພື່ອເຮັດວຽກກັບທອງສຳລິດເພື່ອກະສັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຮູລາມໄດ້ຕົບເເຕ່ງເສົາທອງສຳລິດສອງເສົາ, ເເຕ່ລະເສົາສູງສິບເເປດເເມັດ ເເລະ ສິບສອງເເມັດໃນເສັ້ນອ້ອມວົງ.
|
||
\v 16 ເຂົາໄດ້ເຮັດຫົວເສົາສອງອັນເທິງຈອມເສົາ ເພື່ອຈະວາງໄວ້ເທິງຍອດເສົາ. ຫົວເສົາເເຕ່ລະອັນສູງຫ້າເເມັດ.
|
||
\v 17 ຕາຫນ່າງເປັນຕາຫມາກພິລາ ເເລະ ພວງມະໄລໂຊສຳລັບຕົບເເຕ່ງບົວທີ່ຢູ່ເທິງຫົວເສົາ, ເຈັດອັນສຳລັບເສົາເເຕ່ລະອັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນຮູລາມໄດ້ເຮັດລູກທັບທິມສອງເເຖວອ້ອມເທິງຍອດເເຕ່ລະເສົາຄໍ້າ ເພື່ອຕົບເເຕ່ງເສົາເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 19 ຊຶ່ງບົວທີ່ຢູ່ເທິງຍອດເສົາທີ່ຢູ່ໃນມູມຂັນໄດ ໄດ້ຕົບເເຕ່ງດ້ວຍຕະກຽງໄຟ, ສູງສີ່ເເມັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ບົວຫົວເສົາສອງຕົ້ນນັ້ນຢູ່ລວມ, ໃກ້ກັບສ່ວນເທິງຫລາຍ, ມີລູກທັບທິມສອງຮ້ອຍລູກຢູ່ອ້ອມຮອບ.
|
||
\v 21 ເຂົາໄດ້ຕັ້ງເສົາໄວ້ທີ່ມູມຂັນໄດວິຫານ. ເສົາເບື້ອງຂວາໄດ້ຊື່ວ່າຢາກິນ, ເເລະ ເສົາຢູ່ດ້ານຊ້າຍຊື່ວ່າໂບອາດ.
|
||
\v 22 ເທິງຍອດເສົາຕົກເເຕ່ງຄ້າຍເສົາໄຟ. ການຕົກເເຕ່ງເສົາກໍໄດ້ສຳເລັດໃນວິທີນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຮູລາມໄດ້ເຮັດອ່າງນ້ຳຈາກໂລຫະຫລໍ່, ເເທກຈາກຂອບຫນຶ່ງໄປຫາອີກຂອບຫນຶ່ງໄດ້ສິບເເມັດ, ມັນສູງຫ້າເເມັດ, ເເລະ ເເທກອ່າງນ້ຳໂດຍຮອບສາມສິບເເມັດ.
|
||
\v 24 ລຸ່ມຂອບອ່າງນ້ຳໄດ້ຫລໍ່ເປັນຮູບນ້ຳເຕົ້າ, ສິບລູກທຸກໄລຍະຫນຶ່ງເເມັດ, ຫລໍ່ເປັນອັນດຽວກັນກັບອ່າງນ້ຳເວລາດຽວກັນກັບຫລໍ່ອ່າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ອ່າງນ້ຳນັ້ນຕັ້ງຢູ່ເທິງງົວສິບສອງໂຕ, ໂດຍສາມໂຕປິ່ນຫນ້າໄປທາງທິດເຫນືອ, ສາມໂຕປ່ິນຫນ້າໄປທິດຕາເວັນຕົກ, ເເລະ ອີກສາມໂຕປິ່ນຫນ້າໄປທາງທິດໃຕ້, ເເລະ ປະສາມໂຕປິ່ນຫນ້າໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ. ອ່າງນ້ຳວາງເທິງງົວ, ເເລະ ໂດຍໃຫ້ສ່ວນຫລັງຂອງງົວທຸກໂຕຢູ່ດ້ານໃນ.
|
||
\v 26 ອ່າງຫນ້າເທົ່າກັບຫນຶ່ງຝາມື, ເເລະ ຂອບອ່າງເຮັດຄືຂອບຖ້ວຍ, ຄ້າຍດອກບົວກຳລັງບານ. ຂັນຫນ່ວຍນີ້ບັນຈຸນ້ຳໄດ້ສີ່ຫມື່ນລິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຮູຣາມໄດ້ເຮັດເເທ່ນທອງສຳຣິດສິບຄັນ ເແຕ່ລະຄັນຍາວຫນຶ່ງເເມັດເເປດສິບເຊັນ ເເລະ ກວ້າງຫນຶ່ງເເມັດເເປດສິບເຊັນ, ເເລະ ສູງຫນຶ່ງເມັດສາມສິບເຊັນ.
|
||
\v 28 ງານຂອງແທ່ນໄດ້ເປັນດັ່ງນີ້. ເເທ່ນໄດ້ມີເເຜງຊຶ່ງຕັ້ງລະຫວ່າງຂອບ,
|
||
\v 29 ເເລະ ເທິງເເຜງ ເເລະ ກອບນັ້ນມີຮູບໂຕສິງ, ງົວ, ເເລະ ເຄຣຸບ. ເຫນືອຂອບທີ່ຢູ່ເທິງ ເເລະ ລຸ່ມສິງໂຕ ເເລະ ງົວມີພວງມະໄລຍ້ອຍເປັນງານຂອງຊາງຕີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ກວຽນເເຕ່ລະຄັນມີລໍ້ທອງສຳຣິດສີ່ລໍ້ ເເລະ ມີເພົາເປັນທອງສຳຣິດທີ່ເເຈທັງສີ່ນັ້ນເປັນທອງສຳຣິດຄ້ຳອ່າງໄວ້. ທີ່ຮອງຮັບນັ້ນໄດ້ຫລໍ່ໂດຍມີພວງມະໄລຫ້ອຍເເຕ່ລະຂ້າງ.
|
||
\v 31 ເຄື່ອງຄຳນີ້ໄດ້ຕົກເເຕ່ງເປັນກົງຈັກສັບເປັນລວດລາຍ, ຢູ່ເທິງກວຽນມີຂອບວົງມົນສຳລັບຕັ້ງອ່າງ, ຊຶ່ງສູງສິບຫ້າເຊັນ. ນັບຈາກຂ້າງເທິງຂອງກຽນລົງໄປ, ເເລະ ເລິກລົງໄປສິບເເປດເຊັນຂອບນີ້ໄດ້ເເກະສະຫລັກເປັນລວດລາຍອ້ອມຮອບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ກົງລໍ້ທັງສີ່ຢູ່ລຸ່ມທັງສູງຫົກສິບເຊັນ, ເເລະມີເພົາເປັນທ່ອນດຽວກັນກັບກວຽນ.
|
||
\v 33 ບັນດາລົດລໍ້ນັ້ນໄດ້ຕີເຫລັກຄືລໍ້ລົດມ້າຮົບເສິກ, ທັງເພົາ, ຂອບລໍ້, ດິ້ວລໍ້, ເເລະດຸມລໍ້ ລໍ້ກໍຫລໍ່ຈາກໂລຫະທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ກວຽນເເຕ່ລະຄັນມີຂາຄຳ້ສີ່ຂາທີ່ເເຈເບື້ອງລຸ່ມຂອງມັນ, ຊຶ່ງເປັນທ່ອນດຽວກັນກັບກວຽນ.
|
||
\v 35 ຢູ່ເທິງປາກກວຽນເເຕ່ລະຄັນມີເເຂບອ້ອມຍາວຊາວສອງເຊັນ, ຂາຄໍ້າ ເເລະ ແຜ່ນຝາດ້ານຂ້າງເເມ່ນເຮັດເປັນທ່ອນດຽວກັນກັບກວຽນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເທິງແຜ່ນຮອງຮັບ ແລະ ກະດານໄດ້ແກະສະຫລັກຮູບເຄຣຸບ, ຮູບສິງ, ເເລະ ຮູບຕົ້ນຕານ ບໍ່ວ່າບ່ອນໃດທີ່ເປັນວ່າງກໍມີຮູບພວງມະໄລອ້ອມຢູ່ໄປທົ່ວ.
|
||
\v 37 ຮູຣາມໄດ້ສ້າງກວຽນທັງຫມົດດັ່ງນີ້ຄືທຸກຄັນຄືກັນ. ຫມົດທຸກອັນຂະຫນາດດຽວກັນ ເເລະ ຮູບຮ່າງຫນຶ່ງ, ແລະ ມີຮູບຊົງຄືກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ຮູຣາມເຮັດອ່າງສິບຫນ່ວຍ. ອ່າງຫນ່ວຍຫນຶ່ງສຳລັບກວຽນລຳຫນຶ່ງ. ແຕ່ລະຫນ່ວຍກວ້າງຫນຶ່ງແມັດແປດສິບເຊັນ ແລະ ອ່າງຫນຶ່ງຫນ່ວຍສາມາດບັນຈຸໄດ້ເເປດຮ້ອຍລິດ.
|
||
\v 39 ລາວໄດ້ເອົາກວຽນຫ້າລຳຕັ້ງໄວ້ທາງທິດໃຕ້ຂອງວິຫານ ເເລະ ອີກຫ້າລຳຕັ້ງໄວ້ທາງທິດເຫນືອ ສ່ວນອ່າງທອງສຳຣິດນັ້ນ. ລາວໄດ້ເອົາຕັ້ງໄວ້ສີ່ເເຈທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງວິຫານ, ເຊິ່ງຫນ້າກັບທາງທິດໃຕ້ຂອງວິຫານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ຮູຣາມຍັງໄດ້ເຮັດຫມໍ້ ຊວ້ານ ເເລະ ຖ້ວຍ. ເເລ້ວເຂົາກໍໄດ້ສຳເລັດງານທັງສິ້ນ ທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດຖວາຍກະສັດໂຊໂລໂມນ ສຳລັບວິຫານຂອງພຣະຢາເວ:
|
||
\v 41 ເສົາສອງຕົ້ນ, ຫົວເສົາຮັບເພດານສອງອັນທີ່ເປັນຮູບຖ້ວຍສາຍສ້ອຍທີ່ຖັກເປັນລວດລາຍຮູບໂສ້ຂອງເເຕ່ລະເສົາຮູບຫມາກພິລາທອງສຳຣິດສີ່ຮ້ອຍຫນ່ວຍ ເເລະ ຕາຂ່າຍສອງຜືນ ຊຶ່ງຄຸມຄືທັງສອງຂອງບົວທີ່ຢູ່ເທິງຫົວເສົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ເຂົາໄດ້ເຮັດລູກທັບທິມສີ່ຮ້ອຍລູກສຳລັບຕາຄ່າຍສອງຜືນຕາຄ່າຍຜືນຫນຶ່ງ: ມີລູກທັບທິມສອງເເຖວ ສຳລັບແຕ່ລະທ່ອນເຮັດດ້ວຍທ່ອນໄມ້ເພື່ອປົກຝາຖ້ວຍສອງໃບທີ່ຄ້າຍກັບໂຖໃສ່ເສົາ, ເພື່ອຄຸມທັງສອງຂອງບົວທີ່ຢູ່ເທິງເສົາ,
|
||
\v 43 ເເທ່ນສິບເເທ່ນ ເເລະ ອ່າງສິບຫນ່ວຍຊຶ່ງຢູ່ເທິງເເທ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ເຂົາໄດ້ເຮັດທະເລ ເເລະ ງົວສິບສອງໂຕຢູ່ຂ້າງລຸ່ມ;
|
||
\v 45 ນອກຈາກນີ້ຍັງມີຫມໍ້, ທັບທິມ, ອ່າງ, ເເລະ ພາຊະນະທັງຫມົດ. ຮູຣາມໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົານີ້ດ້ວຍທອງສຳຣິດ, ມາຖວາຍກະສັດໂຊໂລໂມນ, ສຳລັບວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ກະສັດໄດ້ຫລໍ່ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃນທີ່ພຽງລຸ່ມຂອງເເມ່ນ້ຳຈໍເເດນ, ເເລະ ໃນທີ່ດິນຫນຽວ ຢູ່ລະຫວ່າງເມືອງຊຸກໂກ ເເລະ ເມືອງຊາເຣທານໃນຮ່ອມພູຈໍເເດນ.
|
||
\v 47 ໂຊໂຣໂມນໄດ້ຊົງຊັ່ງເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດນີ້, ເພາະມີຫລາຍໂພດ ຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຊັ່ງຫານ້ຳຫນັກຂອງທອງສຳຣິດໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ໂຊໂຣໂມນໄດ້ເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ໃນວິຫານພຣະຢາເວທັງຫມົດຈາກທອງຄຳ: ຄືເເທ່ນບູຊາທອງຄຳ ເເລະ ໂຕະທອງຄຳທີ່ໃຊ້ວາງຂະຫມົມປັງສະເພາະພຣະພັກ.
|
||
\v 49 ແທ່ນບູຊາ, ດ້ານຂວາຫ້າອັນ, ດ້ານຊ້າຍຫ້າອັນ, ຢູ່ຫນ້າຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດ, ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ, ເເລະດອກໄມ້, ຕະກຽງ, ເເລະ ຄີມເຮັດຈາກທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ຈອກ, ມີດຕັດສຳລັບຕັດໃສ້ຕະກຽງ, ຊາມ, ບ່ວງ, ແລະ ຫມໍ້ທັງຫມົດລ້ວນແຕ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ. ຍັງມີບານພັບປະຕູຂອງຫ້ອງຊັ້ນໃນ, ບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດ, ແລະ ບານພັບຕ່າງໆນອກປະຕູພຣະວິຫານ, ທັງຫມົດລ້ວນແຕ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ດ້ວຍວິທີນີ້, ວຽກທຸກຢ່າງທີ່ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດກ່ຽວກັບພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກໍໄດ້ສຳເລັດລົງ. ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ນຳສິ່ງຂອງທີ່ດາວິດພໍ່ຂອງຕົນໄດ້ແຍກໄວ້ຄື, ເຄື່ອງເງີນ, ເຄື່ອງທອງຄຳ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງໆມາ, ແລະ ເກັບໄວ້ໃນຄັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\cl ບົດທີ 8
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງເອີ້ນປະຊຸມຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິດສະຣາເອນ, ເເລະ ບັນດາຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ, ເເລະ ຫົວຫນ້າຄອບຄົວຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ເພື່ອຈະນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຈາກເມືອງແຫ່ງດາວິດ, ນັ້ນຄືສີໂອນ.
|
||
\v 2 ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ມາປະຊຸມກັນຕໍ່ຫນ້າກະສັດໂຊໂລໂມນທີ່ງານລ້ຽງ, ໃນເດືອນເອທານິມ, ຊຶ່ງກົງກັບເດືອນທີເຈັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກຜູ້ອາວຸໂສທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ມາ, ເເລະ ພວກປະໂຣຫິດກໍໄດ້ຍົກຫີບມາ.
|
||
\v 4 ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ນຳຫີບຂອງພຣະຢາເວ, ເເລະ ເຕັນນັດພົບ, ອີກທັງເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ບໍລິສຸດທຸກຢ່າງຊຶ່ງຢູ່ໃນເຕັນຂຶ້ນມາ. ພວກປະໂຣຫິດ ເເລະ ພວກເລວີໄດ້ນຳຂອງເຫລົ່ານັ້ນຂຶ້ນມາ.
|
||
\v 5 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ມາປະຊຸມພ້ອມບັນດາຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາ, ເເລະ ໄດ້ຖວາຍເເກະ ເເລະ ງົວຈົນບໍ່ສາມາດນັບຈຳນວນໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ປະໂລຣິດໄດ້ນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວມາຍັງທີ່ຕັ້ງຂອງຫີບ, ໃນຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດຂອງວິຫານ, ໃນສະຖານທີ່ ທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ, ພາຍໄຕ້ປີກຂອງເຄຣຸບ.
|
||
\v 7 ປີກຂອງເຄຣຸບໄດ້ກາງອອກເຖິງສະຖານທີ່ຂອງຫີບພັນທະສັນຍາ, ແລະ ປົກຄຸມຫີບໄວ້ ເເລະ ໄມ້ຄານຊຶ່ງໃຊ້ຫາມຫີບ.
|
||
\v 8 ໄມ້ຄານຫາມນັ້ນຍາວຫລາຍ ຈຶ່ງເຫັນປາຍຄານຫາມໄດ້ ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າສະຖານທີ່ສັກສິດ ຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດ, ເເຕ່ບໍ່ອາດເບິ່ງເຫັນຈາກພາຍນອກ. ຄານຫາມກໍຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນຈົນທຸກວັນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນຫີບນອກຈາກຫີນສອງເເຜ່ນ ຊຶ່ງໂມເຊໃສ່ໄວ້ທີ່ພູເຂົາໂຮເຣັບ, ເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເມື່ອເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ອອກມາຈາກເເຜ່ນດິນເອຢິບ.
|
||
\v 10 ຕໍ່ມາເມື່ອພວກປະໂຣຫິດໄດ້ອອກມາຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ກໍເຕັມໄປດ້ວຍເມກປົກຫຸ້ມ.
|
||
\v 11 ຈົນພວກພວກປະໂຣຫິດບໍ່ອາດຢືນຢູ່ໄດ້ ເພາະເມກນັ້ນ, ເພາະພຣະສິຣິຂອງພຣະຢາເວເຕັມພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວໂຊໂລໂມນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຢູ່ໃນຄວາມມືດ,
|
||
\v 13 ແຕ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງທ່ານ ທີ່ຢູ່ສູງສົ່ງ, ສຳລັບພຣະອົງ, ເປັນສະຖານທີ່ ທີ່ພຣະອົງຈະສະຖິດຢູ່ຕະຫລອດໄປເປັນນິດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວກະສັດໄດ້ຫັນມາ ແລະ ໄດ້ອວຍພອນຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ຂະນະທີ່ຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດເຂົາກຳລັງຢືນຢູ່.
|
||
\v 15 ທ່ານໄດ້ກ່າວວ່າ, "ສັນລະເສີນພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ຊົງສັນຍາກັບດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສຳເລັດດ້ວຍມືຂອງພຣະອົງເອງ, ໄດ້ກ່າວວ່າ,
|
||
\v 16 ."ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ເຮົາໄດ້ນຳອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາອອກມາເອຢິບ, ເຮົາບໍ່ໄດ້ເລືອກເມືອງໃດຈາກທຸກເຜົ່າໃນອິດສະຣາເອນເພື່ອຈະສ້າງພຣະວິຫານ, ເພື່ອນາມຂອງເຮົາຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ຢ່າງໃດກໍດີເຮົາໄດ້ເລືອກດາວິດ ໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ບັດນີ້ດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມແຫ່ງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 18 ແຕ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍວ່າ, ‘ທີ່ເຈົ້າໄດ້ຕັ້ງໃຈສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຂອງເຮົານັ້ນ, ເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດດີຢູ່ແລ້ວ ໃນເລື່ອງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 19 ຢ່າງໃດກໍດີ ເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານ; ແຕ່ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ເກີດຈາກເຈົ້າ, ຂອງຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຂອງເຮົາ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃຫ້ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງສຳເລັດຕາມທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ນັ້ນ, ເພາະຂ້ານ້ອຍໄດ້ຂຶ້ນມາແທນທີ່ດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ນັ່ງຢູ່ບັນລັງຂອງອິດສະຣາເອນ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 21 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກຳຫນົດສະຖານທີ່ວາງຫີບທີ່ນັ້ນ, ທີ່ບັນຈຸພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວໄວ້ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາ ເມື່ອຊົງນຳເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຢືນຢູ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ, ຕໍ່ຫນ້າຊຸມນຸມຊົນຂອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ແລະ ໄດ້ກາງແຂນຂອງທ່ານອອກສູ່ທ້ອງຟ້າ.
|
||
\v 23 ທ່ານໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ບໍ່ມີພະໃດຄືພຣະອົງໃນຟ້າເບື້ອງເທິງ ຫລື ແຜ່ນດິນເບື້ອງລຸ່ມ, ຜູ້ຊົງຮັກສາພັນທະສັນຍາ ດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຜູ້ດຳເນີນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈ;
|
||
\v 24 ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກສາສັນຍາທີ່ຊົງໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້ ແມ່ນແລ້ວພຣະອົງໄດ້ກ່າວດ້ວຍປາກ, ແລະ ໄດ້ຊົງໃຫ້ສຳເລັດດ້ວຍມືໃນວັນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ບັດນີ້, ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ໄດ້ດຳເນີນຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ສັນຍາທີ່ໃຫ້ໄວ້ກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຄືໃຫ້ກັບດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ເຈົ້າຈະບໍ່ຂາດຜູ້ຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງຕໍ່ສາຍຕາເຮົາທີ່ຈະນັ່ງບັນລັງຂອງອິດສະຣາເອນ, ຖ້າພຽງແຕ່ລູກຫລານຂອງເຈົ້າຈະຮັກສາການເດີນຂອງເຂົາທີ່ຈະດຳເນີນໄປຕໍ່ຫນ້າເຮົາດ້ວຍຄວາມລະມັດລະວັງ ຢ່າງທີ່ເຈົ້າໄດ້ດຳເນີນຕໍ່ຫນ້າເຮົານັ້ນ."
|
||
\v 26 ບັດນີ້, ຂ້າແຕ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຂ້ານ້ອຍຂໍໃຫ້ພຣະສັນຍາທີ່ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຄືດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເປັນຈິງດ້ວຍເທີນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແຕ່ພຣະເຈົ້າຈະຊົງຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກບໍ? ເບິ່ງແມ, ແມ່ນແຕ່ຈັກກະວານທັງຫມົດ ແລະ ຟ້າສະຫວັນທັງສິ້ນຍັງບໍ່ອາດຈະຮອງຮັບພຣະອົງ - ໄດ້ແລ້ວພຣະວິຫານທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງຂຶ້ນຈະໃຫຍ່ພໍທີ່ຈະຮອງຮັບພຣະອົງໄດ້ຫລາຍປານໃດ!
|
||
\v 28 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ຂໍພຣະອົງໂຜດຟັງຄຳພາວັນນາອະທິຖານຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ໃນຄຳອ້ອນວອນຂອງເຂົາ, ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂໍຊົງຟັງສຽງຮ້ອງ ແລະ ຄຳອະທິຖານຊຶ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງໃນວັນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຂໍພຣະອົງທີ່ຈະຊົງເຝົ້າເບິ່ງແຍງດູແລພຣະວິຫານນີ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ, ຄືສະຖານທີ່ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ນາມຂອງເຮົາ ແລະ ເຮົາຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນ’ - ເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງຟັງຄຳອະທິຖານຊຶ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຈະອະທິຖານໃນສະຖານທີ່ນີ້.
|
||
\v 30 ດັ່ງນັ້ນ ຂໍພຣະອົງຊົງຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ຂອງອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ເມື່ອເຂົາທັງຫລາຍອະທິຖານໃນສະຖານທີ່ນີ້. ແມ່ນ, ພຣະອົງເອງຊົງຟັງຈາກບ່ອນຢູ່ຂອງພຣະອົງຄືຈາກຟ້າ; ແລະ ເມື່ອຊົງຟັງແລ້ວ, ກໍຊົງອະໄພໂທດບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຖ້າຜູ້ຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງເຮັດບາບຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງເຂົາ ແລະ ຖືກບັງຄັບໃຫ້ສາບານ, ແລະ ຖ້າເຂົາມາສາບານຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງໃນວິຫານນີ້,
|
||
\v 32 ຂໍພຣະອົງຊົງຟັງຈາກຟ້າສະຫວັນນັ້ນ ແລະ ຂໍຊົງກະທຳ; ພິພາກສາເຫລົ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ໂດຍລົງໂທດຜູ້ເຮັດຜິດ ແລະ ໃຫ້ການກະທຳຂອງເຂົາຕົກລົງເທິງຫົວຂອງເຂົາ, ແລະ ຕັດສິນວ່າຜູ້ຊອບທຳນັ້ນບໍຣິສຸດໂດຍປະທານລາງວັນໃຫ້ພວກເຂົາຕາມຄວາມຊອບທຳຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເມື່ອອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງພ່າຍແພ້ສັດຕູ ເພາະໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ພຣະອົງ, ແລ້ວຖ້າພວກເຂົາຫັນກັບມາຫາພຣະອົງ, ແລະຍອມຮັບພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ອະທິຖານ, ແລະ ວິງວອນສຳລັບການອະໄພໂທດຈາກພຣະອົງໃນພຣະວິຫານແຫ່ງນີ້ -
|
||
\v 34 ແລ້ວຂໍພຣະຊົງຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ ແລະ ຊົງຍົກໂທດບາບຂອງອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ; ຂໍຊົງນຳພວກເຂົາກັບມາຍັງແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ປະທານແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ເມື່ອຟ້າທັງຫລາຍປິດຢູ່ ແລະ ບໍ່ມີຝົນ ເພາະເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ພຣະອົງ - ຖ້າພວກເຂົາໄດ້ອະທິຖານໃນສະຖານທີ່ນີ້, ແລະຍອມຮັບພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຫັນກັບຈາກການຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ ເນື່ອງຈາກວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງລົງໂທດພວກເຂົາ -
|
||
\v 36 ແລ້ວກໍຂໍຊົງຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ ແລະ ຊົງອະໄພບາບຂອງອິດສະຣາເອນຊຶ່ງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ເມື່ອພຣະອົງຊົງສອນທາງດີຊຶ່ງພວກເຂົາຄວນຈະດຳເນີນໄປ, ຂໍປະທານຝົນຕົກເທິງແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ, ຊຶ່ງພຣະອົງປະທານໃຫ້ເປັນມໍລະດົກແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ຖ້າມີການຂາດແຄນອາຫານໃນແຜ່ນດິນ, ຫລື ຖ້າມີໂຣກລະບາດ ຫລື ມີພືດຜົນຖືກທຳລາຍ ຍ້ອນໂຕຫນອນ, ຫລື ຕັກກະແຕນ, ຫລື ຖ້າສັດຕູໂຈມຕີປະຕູເມືອງໃດໆ ຂອງເຂົາໃນແຜ່ນດິນ, ຫລືມີໄພພິບັດໃດ ຫລື ມີໂຣກໄພໄຂ້ເຈັບເກີດຂຶ້ນ -
|
||
\v 38 ແລະ ຫາກຄຳອະທິຖານ ຫລື ຄຳວິງວອນຂອງຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດ ຫລື ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ - ໄດ້ສຳນຶກໃນໃຈຂອງເຂົາເລື່ອງໄພພິບັດ ໂດຍເດ່ມືຂອງເຂົາອອກສູ່ພຣະວິຫານນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ແລ້ວກໍຂໍພຣະອົງຊົງຟັງໃນຟ້າສະຫວັນ, ອັນເປັນທີ່ຢູ່ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຂໍຊົງຍົກໂທດ ແລະ ຊົງກະທຳ, ແລະ ປະທານລາງວັນແກ່ແຕ່ລະຄົນຕາມການປະພຶດທັງຫມົດຂອງເຂົາ, ຊຶ່ງພຣະອົງ ແລະ ເພາະພຣະອົງເທົ່ານັ້ນຊົງຮູ້ຈິດໃຈຂອງມະນຸດທຸກຄົນ.
|
||
\v 40 ຊົງເຮັດການນີ້ເພື່ອເຂົາທັງຫລາຍຈະໄດ້ຢຳເກງພຣະອົງ ຕະຫລອດວັນເວລາທີ່ມີຊີວິດເທິງແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພຣະອົງປະທານໃຫ້ແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ກ່ຽວກັບຄົນຕ່າງດ້າວ ຜູ້ຊຶ່ງບໍ່ແມ່ນອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ: ແຕ່ມາຈາກແດນໄກເນື່ຶອງຈາກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ -
|
||
\v 42 ເພາະເຂົາທັງຫລາຍຈະໄດ້ຍິນເຖິງພຣະນາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ, ທີ່ເຮັດຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລ້ວເຂົາມານະມັດສະການ ແລະ ພາວັນນາອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງທີ່ວິຫານນີ້,
|
||
\v 43 ແລ້ວກໍຂໍພຣະອົງຊົງຟັງໃນຟ້າສະຫວັນອັນເປັນທີ່ຢູ່ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຂໍຊົງເຮັດຕາມທຸກສິ່ງ ຊຶ່ງຄົນຕ່າງດ້າວໄດ້ທູນຂໍພຣະອົງ ຂໍຊົງເຮັດເພື່ອຄົນທຸກຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ຈັກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ແລະ ຢຳເກງພຣະອົງ, ຄືຊົງເຮັດຕໍ່ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ຂໍຊົງເຮັດເພື່ອເຂົາທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າ ພຣະວິຫານນີ້ຊຶ່ງຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງໄວ້ດ້ວຍພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ຖ້າປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອອກໄປຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູ ໂດຍທາງໃດໆ ທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ພວກເຂົາອອກໄປກໍຕາມ ແລະ ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງ, ພຣະຢາເວ, ໄປຍັງເມືອງຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ເລືອກສັນໄວ້, ແລະ ໄປຍັງພຣະວິຫານທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງເພື່ອພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 45 ແລ້ວກໍຂໍພຣະອົງຊົງຟັງຄຳອະທິຖານ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງພວກເຂົາໃນຟ້າສະຫວັນ, ແລະ ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ຖ້າເຂົາທັງຫລາຍເຮັດຜິດບາບຕໍ່ພຣະອົງ, ເພາະບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດບາບ, ແລະພຣະອົງໂກດຮ້າຍພວກເຂົາ ແລະ ຊົງມອບເຂົາໄວ້ກັບສັດຕູ, ດັ່ງນັ້ນພວກສັດຕູນຳພວກເຂົາໄປ ແລ້ວພວກເຂົາກໍຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍທີ່ແຜ່ນດິນຂອງສັດຕູນັ້ນ, ບໍ່ວ່າໄກ ຫລື ໃກ້.
|
||
\v 47 ແລ້ວຖ້າເຂົາສຳນຶກຜິດໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ໄດ້ກັບໃຈ ແລ້ວຂໍຄວາມເມດຕາຕໍ່ພຣະອົງໃນແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຂົາຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍທູນວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດຄວາມຜິດຮຸນແຮງ ແລະ ເຮັດບາບ ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍໄດ້ປະພຶດຢ່າງຊົ່ວຮ້າຍ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ຖ້າເຂົາທັງຫລາຍກັບມາຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃຈ ໃນແຜ່ນດິນແຫ່ງສັດຕູຈັບເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ຖ້າເຂົາອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ, ຊຶ່ງພຣະອົງປະທານແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະ ໄປຍັງເມືອງທີ່ພຣະອົງຊົງເລືອກສັນໄວ້, ແລະ ພຣະວິຫານທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງເພື່ອພຣະນາມຂອງພຣະອົງແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ແລ້ວກໍຂໍພຣະອົງຊົງຟັງຄຳອະທິຖານ, ແລະ ຄຳອ້ອນວອນເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ, ຂອງພວກເຂົາໃນຟ້າສະຫວັນ ອັນເປັນທີ່ຢູ່ຂອງພຣະອົງ ແລະ ຂໍປະທານຄວາມຍຸດຕິທຳແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
\v 50 ຂໍຊົງຍົກໂທດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຜູ້ເຮັດບາບຊຶ່ງຝ່າຝືນຕໍ່ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຊົງຍົກໂທດຕໍ່ການທໍລະຍົດທີ່ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດຕໍ່ພຣະອົງ. ຂໍໃຫ້ພຣະອົງປະທານຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຂົາກ່ອນທີ່ສັດຕູຈັບພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ, ເພື່ອສັດຕູຈະໄດ້ເມດຕາປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ພວກເຂົາເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງເລືອກ. ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງຊ່ວຍກູ້ອອກມາຈາກເອຢິບ ຄືອອກຈາກທ່າມກາງເຕົາຊຶ່ງເຫລັກຖືກຫລອມ.
|
||
\v 52 ຂ້ານ້ອຍອະທິຖານຂໍໃຫ້ພຣະອົງຊົງຫລຽວເບິ່ງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕໍ່ຄຳອ້ອນວອນຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ຕໍ່ຄຳອ້ອນວອນຂອງອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ຂໍຊົງຟັງເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເຂົາທັງຫລາຍຮ້ອງຕໍ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 53 ເພາະພຣະອົງຊົງແຍກພວກເຂົາອອກຈາກທ່າມກາງຊົນທຸກຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ ໃຫ້ເປັນສົມບັດຂອງພຣະອົງ ແລະຮັບພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງ, ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວທາງໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ເມື່ອພຣະອົງຊົງນຳບັນພະບູລຸດຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍອອກຈາກເອຢິບ, ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ດັ່ງນັ້ນເມື່ອໂຊໂລໂມນຊົງຈົບຄຳອະທິຖານ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນທັງຫມົດນີ້ຕໍ່ພຣະຢາເວແລ້ວ, ທ່ານໄດ້ລຸກຂຶ້ນຈາກຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ, ຈາກທີ່ຄຸເຂົ່າພ້ອມກັບຍົກມືຂື້ນສູ່ຟ້າ.
|
||
\v 55 ທ່ານໄດ້ຢືນ ແລະ ໄດ້ຊົງອວຍພອນແກ່ຊຸມນຸມອິດສະຣາເອນດ້ວຍສຽງດັງວ່າ,
|
||
\v 56 “ສັນລະເສີນພຣະຢາເວ, ຜູ້ປະທານຄວາມສະຫງົບສຸກແກ່ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ຕາມທີ່ຊົງສັນຍາໄວ້ທຸກປະການ. ພຣະສັນຍາອັນດີທັງຫມົດຂອງພຣະອົງຊຶ່ງຊົງສັນຍາທາງໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງນັ້ນບໍ່ຜິດພາດຈັກຄຳດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 57 ຂໍພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາທັງຫລາຍສະຖິດກັບພວກເຮົາຄືຢ່າງທີ່ພຣະອົງໄດ້ສະຖິດກັບບັນພະບູລຸດຂອງເຮົາ. ຂໍຢ່າຊົງປ່ອຍເຮົາ ຫລື ຖິ້ມພວກເຮົາເລີຍ,
|
||
\v 58 ແຕ່ຂໍພຣະອົງໂນ້ມຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາໃຫ້ມາຫາພຣະອົງ ເພື່ອດຳເນີນໃນທາງທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດກົດເກນ ແລະ ກົດຫມາຍຂອງພຣະອົງ, ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງບັນຊາໄວ້ແກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 59 ຂໍໃຫ້ຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ອ້ອນວອນ, ຕໍ່ພຣະຢາເວຢູ່ໃກ້, ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາທັງວັນແລະຄືນ, ແລະ ຂໍຊົງຊ່ວຍຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ແກ່ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ຕາມນ້ຳພຣະໄທຂອງພຣະອົງ ຕາມຄວາມຈຳເປັນໃນແຕ່ລະມື້;
|
||
\v 60 ເພື່ອຊົນທຸກຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ວ່າພຣະຢາເວນັ້ນ ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ມີພະອື່ນເລີຍ!
|
||
\v 61 ເພາະສະນັ້ນຂໍໃຫ້ຈິດໃຈຂອງທ່ານທັງຫລາຍສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ຄືດຳເນີນຢູ່ໃນກົດເກນຂອງພຣະອົງ ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງດັ່ງໃນມື້ນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 62 ແລ້ວກະສັດ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ກັບທ່ານ ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 63 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເປັນເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທຳຊຶ່ງທ່ານໄດ້ຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ; ຄືງົວສອງຫມື່ນສອງພັນໂຕ ແລະ ແກະຫນຶ່ງຮ້ອຍຊາວພັນໂຕ. ດັ່ງນັ້ນກະສັດ ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຈຶ່ງໄດ້ອຸທິດຖວາຍພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 64 ໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ ກະສັດຊົງເຮັດພິທີຊຳລະສ່ວນກາງຂອງເດີ່ນຫຍ້າ ຊຶ່ງຢູ່ຫນ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ໃຊ້ທີ່ນັ້ນຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ຖວາຍພືດຜົນເປັນເມັດ ແລະ ຖວາຍໄຂມັນຂອງສັດໃຫ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາ, ເພາະວ່າແທ່ນທອງສຳຣິດຊຶ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວນັ້ນ ນ້ອຍເກີນກວ່າຈະຮັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ພືດຜົນ ແລະ ໄຂມັນຂອງສັດໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 65 ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ຈັດສະຫລອງງານລ້ຽງໃນເວລານັ້ນ, ພ້ອມກັບອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ເປັນການຊຸມນຸມໃຫຍ່, ສະເພາະຫນ້າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາທັງເຈັດມື້ ແລະ ຕໍ່ອີກເຈັດມື້ເປັນສິບສີ່ມື້.
|
||
\v 66 ໃນມື້ທີແປດ ທ່ານໄດ້ຊົງໃຫ້ປະຊາຊົນເມືອບ້ານ, ແລະ ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍໄດ້ຖວາຍພຣະພອນແດ່ກະສັດ ແລະ ກັບໄປບ້ານຂອງຕົນດ້ວຍຈິດໃຈຊື່ນບານ ແລະ ຍິນດີ ເນື່ອງຈາກຄວາມດີທັງຫມົດຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ສຳແດງແກ່ດາວິດ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ແກ່ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\cl ບົດທີ 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ສ້າງຣາຊວັງຂອງກະສັດ, ລວມທັງທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານມີຄວາມຕັ້ງໃຈນັ້ນ ທ່ານໄດ້ສ້າງສຳເລັດແລ້ວ,
|
||
\v 2 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປາກົດຕໍ່ໂຊໂລໂມນເປັນເທື່ອທີສອງ, ຄືຢ່າງທີ່ພຣະອົງຊົງປາກົດແກ່ທ່ານທີ່ເມືອງກີເບໂອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ເພິ່ນວ່າ, "ເຮົາໄດ້ຍິນຄຳອະທິຖານ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງເຈົ້າ ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ອ້ອນວອນຕໍ່ເຮົານັ້ນ. ແລ້ວເຮົາໄດ້ຊຳລະວິຫານນີ້ທີ່ເຈົ້າໄດ້ສ້າງໃຫ້ບໍໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາເອງ, ແລະ ໄດ້ໃສ່ນາມຂອງເຮົາທີ່ນັ້ນຕະຫລອດໄປ, ຕາຂອງເຮົາ ແລະ ຫົວໃຈຂອງເຮົາຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນຕະຫລອດເວລາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລະ ສ່ວນເຈົ້າ, ຖ້າເຈົ້າດຳເນີນຕໍ່ຫນ້າເຮົາເຫມືອນຢ່າງດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າໄດ້ດຳເນີນ ດ້ວຍໃຈຊື່ສັດ ແລະ ດ້ວຍຄວາມທ່ຽງທຳ, ແລະ ເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ເຮົາບັນຊາເຈົ້າໄວ້ ແລະ ທັງຮັກສາກົດເກນ ແລະ ກົດຫມາຍຂອງເຮົາ,
|
||
\v 5 ແລ້ວເຮົາຈະສະຖາປະນາຣາຊບັນລັງແຫ່ງອານາຈັກຂອງເຈົ້າປົກຄອງອິດສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ, ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວກັບດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າວ່າ, "ເຈົ້າຈະບໍ່ຂາດຜູ້ສືບເຊື້ອສາຍທີ່ຈະນັ່ງເທິງບັນລັງແຫ່ງອິດສະຣາເອນ".
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແຕ່ຫາກເຈົ້າທັງຫລາຍ ຫລື ລູກຫລານຫັນໄປຈາກການຕິດຕາມເຮົາ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດ ແລະ ກົດເກນຂອງເຮົາ, ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຈົ້າ, ແລະ ໄປນະມັດສະການພະອື່ນໆ ແລະ ກົ້ມກາບພະເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 7 ແລ້ວເຮົາຈະຕັດປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອອກຈາກແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ; ແລະ ເຮົາຈະປະຖິ້ມວິຫານຊຶ່ງເຮົາເຮັດໃຫ້ບໍຣິສຸດເພື່ອນາມຂອງເຮົາໄປຈາກສາຍຕາຂອງເຮົາ, ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຖືກດູຖູກ ແລະ ຫມິ່ນປະຫມາດໃນຫມູ່ຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ວິຫານນີ້ຈະກາຍເປັນກອງສິ່ງຮົກຮ້າງພັງເພ, ແລະ ທຸກຄົນທີ່ຜ່ານໄປຈະປະຫລາດໃຈ ແລະ ເຂົາຈະເຢາະເຍີ້ຍ ແລະ ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າ, "ເປັນຫຍັງພຣະຢາເວຈຶ່ງເຮັດແບບນີ້ແກ່ແຜ່ນດິນນີ້ ແລະພຣະວິຫານນີ້?"
|
||
\v 9 ແລ້ວພວກຄົນທັງຫລາຍກໍຈະຕອບວ່າ, 'ເພາະເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ, ຜູ້ໄດ້ຊົງນຳບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ແລະ ໄດ້ໄປຢຶດຖືພະອື່ນ ທັງໄດ້ກົ້ມກາບ ແລະນະມັດສະການພະອື່ນໆເຫລົ່ານັ້ນ. ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳໄພພິບັດທັງຫມົດນີ້ມາສູ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍ.""
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຕໍ່ມາເມື່ອທ້າຍປີທີຊາວ ທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງອາຄານສອງຫລັງ, ຄືພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຣາຊວັງຂອງກະສັດ.
|
||
\v 11 ບັດນີ້ ຮີຣາມ, ກະສັດແຫ່ງຕີເຣຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງໄມ້ແປກ, ໄມ້ສົນ ແລະ ທອງຄຳໃຫ້ໂຊໂລໂມນ, ດັ່ງນັ້ນກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຊ້ຕົບແຕ່ງຕາມທີ່ຕ້ອງການ- ແລ້ວກະສັດໂຊໂລໂມນກໍປະທານເມືອງໃນແຜ່ນດິນຄາລີເລ ໃຫ້ກະສັດຮີຣາມຊາວເມືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຮີຣາມໄດ້ໄປຈາກເມືອງຕີເຣເພື່ອກວດກາເບິ່ງເມືອງທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ປະທານໃຫ້ແກ່ເພິ່ນ, ແຕ່ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນບໍ່ເປັນທີ່ພໍໃຈເພິ່ນ.
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນຮີຣາມຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ນ້ອງຊາຍເອີຍ ເມືອງທີ່ທ່ານໃຫ້ເຮົານັ້ນ, ຄືເປັນເມືອງຫຍັງແບບນີ້?" ເພິ່ນຈຶ່ງເອີ້ນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນວ່າ ແຜ່ນດິນກາບູນ, ຊຶ່ງພວກເຂົາຍັງຄົງເອີ້ນຈົນຮອດທຸກມື້ນີ້.
|
||
\v 14 ຮີຣາມໄດ້ສົ່ງທອງຄຳຫນັກ 120 ຕະລັນແກ່ກະສັດໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຕໍ່ໄປນີ້ເລື່ອງຂອງການຈັດຫາແຮງງານຊຶ່ງກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຫ້ມາສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຣາຊວັງຂອງເພິ່ນເອງ, ທັງຖົມດິນຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເມືອງ, ສ້າງກຳແພງເມືອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ສ້າງທີ່ປ້ອງກັນເມືອງຮາໂຊ, ເມືອງເມກິດໂດ, ແລະເມືອງເກເຊ.
|
||
\v 16 ກະສັດແຫ່ງເອຢິບໄດ້ຍົກທັບຂຶ້ນມາ ແລະ ຢຶດເມືອງເກເຊ. ເພິ່ນໄດ້ເອົາໄຟເຜົາ ທັງໄດ້ຂ້າຄົນຊຶ່ງຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ. ແລ້ວໄດ້ຍົກເມືອງນັ້ນໃຫ້ເປັນຂອງຂວັນແກ່ລູກສາວຂອງເພິ່ນຊຶ່ງເປັນເມຍຂອງໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ສ້າງເມືອງເກເຊຂື້ນໃຫມ່ ແລະ ສ້າງເມືອງເບັດໂຮໂຣນເບື້ອງລຸ່ມ,
|
||
\v 18 ເມືອງບາອາລາດ ແລະ ເມືອງຕາມາໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ໃນແຜ່ນດິນຢູດາຍນັ້ນ,
|
||
\v 19 ທັງບັນດາເມືອງສຳລັບໄວ້ສະບຽງອາຫານທີ່ໂຊໂລໂມນມີຢູ່, ແລະ ເມືອງທັງຫລາຍສຳລັບລົດມ້າຮົບຂອງເພິ່ນ, ແລະ ເມືອງທັງຫລາຍສຳລັບມ້າຂອງເພິ່ນ ແລະ ສິ່ງໃດໆ ທີ່ເພິ່ນຢາກຈະສ້າງໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ໃນເລບານອນ ແລະ ທົ່ວແຜ່ນດິນພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ສຳລັບກຸ່ມຄົນຜູ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ຈາກ ຄົນອາໂມຣິດ, ຮິດຕີ, ຄົນເພີຣິຊີດ, ຊາວຮີວີ, ແລະ ຊາວຢາບຸດ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນ ອິດສະຣາເອນ,
|
||
\v 21 ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ, ຊຶ່ງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ສາມາດຈະທຳລາຍໃຫ້ຫມົດໄດ້ - ໂຊໂລໂມນກໍໄດ້ເກນໃຫ້ເປັນທາດແຮງງານຢູ່ຈົນມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ແຕ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນນັ້ນ. ໂຊໂລໂມນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເປັນທາດ, ເພາະເຂົາທັງຫລາຍເປັນທະຫານ, ຂ້າຣາຊການ, ຜູ້ບັນຊາກອງທັບ, ຜູ້ບັງຄັບກອງລົດຮົບ ແລະທະຫານມ້າຂອງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຫລົ່ານີ້ເປັນຫົວຫນ້າຂ້າຣາຊການ ຄວບຄຸມຄົນງານທີ່ສ້າງອາຄານຕ່າງໆ, ຜູ້ທີ່ເຮັດວຽກໃຫ້ຊາໂລໂມນ, ຈຳນວນຫ້າຮ້ອຍຫ້າສິບຄົນ, ພວກເຂົາເປັນຄົນເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນທີ່ເຮັດວຽກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ລູກສາວຂອງຟາໂຣ ໄດ້ຍ້າຍຂື້ນມາຈາກນະຄອນດາວິດ ມາຢູ່ວັງທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງແກ່ນາງ. ແລ້ວໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ຖົມດິນຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເມືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະເຄື່ອງບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາປີລະສາມຄັ້ງ, ຊຶ່ງເພິ່ນໄດ້ສ້າງຖວາຍພຣະຢາເວ, ທັງເຜົາບັນດາເຄື່ອງຫອມເທິງແທ່ນບູຊາ ຖວາຍຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ. ດັ່ງນັ້ນເພິ່ນຈຶ່ງໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານຈົນສຳເລັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງກອງທັບເຮືອທີ່ເມືອງເອຊີໂອນເກເບ, ຊຶ່ງຢູ່ໃກ້ເມືອງເອລາດ, ຢູ່ແຄມຝັ່ງຂອງອ່າວອາກາບາ ທະເລແດງ, ໃນແຜ່ນດິນເອໂດມ.
|
||
\v 27 ຮີຣາມໄດ້ສົ່ງທະຫານທີ່ຊ່ຽວຊານຈາກກອງທັບເຮືອຂອງເພິ່ນພ້ອມກັບທະຫານຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນ.
|
||
\v 28 ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ໄປຮອດເມືອງໂອເຟຍ ພ້ອມກັບທະຫານຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ນຳທອງຄຳຈາກທີ່ນັ້ນຈຳນວນ 420 ຕະລັນ ກັບມາຖວາຍກະສັດໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\cl ບົດທີ 10
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາ ໄດ້ຍິນເຖິງຊື່ສຽງຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນ ເນື່ອງຈາກພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ, ຣາຊີນີຈຶ່ງເດີນທາງມາເພື່ອທົດສອບດ້ວຍປັນຫາຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍຢ່າງ.
|
||
\v 2 ນາງໄດ້ມານະຄອນເຢຣູຊາເລັມພ້ອມດ້ວຍບໍລິວານຢ່າງຫລວງຫລາຍມານຳ, ພ້ອມທັງບັນທຸກເຄື່ອງເທດຕ່າງໆ, ທອງຄຳ, ແລະ ເພັດພອຍລຳ້ຄ່າຫລວງຫລາຍ. ເມື່ອນາງມາຮອດ, ນາງໄດ້ທູນໂຊໂລໂມນເລື່ອງໃນໃຈຂອງນາງທຸກຢ່າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຕອບບັນຫາທຸກຂໍ້ຂອງນາງ. ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ນາງໄດ້ທູນຖາມກະສັດແລ້ວບໍ່ໄດ້ຄຳຕອບ.
|
||
\v 4 ເມື່ອຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາເຫັນສະຕິປັນຍາທັງຫມົດຂອງໂຊໂລໂມນ, ແລະຣາຊວັງທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງ,
|
||
\v 5 ທັງອາຫານທີ່ໂຕະກິນເຂົ້າ, ກັບບ່ອນນັ່ງຂອງບັນດາຂ້າຣາຊການ, ແລະ ການຮັບໃຊ້ຂອງພວກຄົນຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ, ຕະຫລອດຈົນຮອດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງພວກເຂົາ; ທັງພະນັກງານເຊີນຖ້ວຍສະເຫວີຍຂອງເພິ່ນ ລວມທັງລັກສະນະທີ່ເພິ່ນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາທີ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ນາງກໍງຶດງໍ້ ແລະ ປະຫລາດໃຈຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຣາຊີນີຈຶ່ງໄດ້ກ່າວແກ່ກະສັດວ່າ, "ຄຳເລົ່າລືທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນທີ່ໃນປະເທດຂອງຂ້ານ້ອຍເອງ ກ່ຽວກັບທ່ານ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງທ່ານນັ້ນລ້ວນແຕ່ເປັນຄວາມຈິງ.
|
||
\v 7 ແຕ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນ, ຈົນໄດ້ມາຫາດ້ວຍຕົນເອງ ແລະ ບັດນີ້ ຕາຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນແລ້ວ. ທີ່ຄົນອື່ນໄດ້ບອກແກ່ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ຮອດເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີຂອງທ່ານ! ທ່ານມີຊື່ສຽງຫລາຍກວ່າຂ່າວທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ບັນດາຄົນຂອງທ່ານ, ແລະ ພວກຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ ຄືຜູ້ທີ່ຄອຍປົນນິບັດຕໍ່ຫນ້າທ່ານເປັນປະຈຳ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຟັງສະຕິປັນຍາຂອງທ່ານ.
|
||
\v 9 ສັນລະເສີນແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ, ຜູ້ຊົງພໍໃຈໃນໂຕທ່ານ ແລະໄດ້ວາງທ່ານໄວ້ເທິງບັນລັງແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຮັກອິດສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ທ່ານເປັນກະສັດ, ເພື່ອຈະຮັກສາກົດບັນຍັດ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທຳໄວ້!"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວຣາຊີນີກໍຖວາຍທອງຄຳຫນັກ 120 ຕະລັນແກ່ກະສັດ ທັງເຄື່ອງເທດ ແລະ ເພັດພອຍອັນລ້ຳຄ່າຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ບໍ່ເຄີຍມີໃຜເອົາເຄື່ອງເທດຢ່າງຫລວງຫລາຍແບບນີ້ຄືຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາໄດ້ຖວາຍແກ່ກະສັດໂຊໂລໂມນອີກເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ກອງທັບເຮືອຂອງຮີຣາມ, ທີ່ໄດ້ບັນທຸກທອງຄຳມາຈາກໂອເຟຍ, ກໍໄດ້ນຳເອົາໄມ້ຈັນ ແລະເພັດພອຍອັນລ້ຳຄ່າຢ່າງຫລວງຫລາຍມາຈາກໂອເຟຍດ້ວຍ.
|
||
\v 12 ກະສັດໄດ້ໃຊ້ໄມ້ຈັນເຮັດເສົາສຳລັບພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ສຳລັບຣາຊວັງຂອງກະສັດ, ແລະ ເຮັດພິນນ້ອຍ ແລະ ພິນໃຫຍ່ສຳລັບພວກນັກຮ້ອງ. ຈົນທຸກມື້ນີ້ກໍບໍ່ເຄີຍມີໄມ້ຈັນເຂົ້າມາໃຫ້ເຫັນຢ່າງຫລວງຫລາຍແບບນີ້ອີກເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ປະທານແກ່ຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາໃນທຸກສິ່ງຢ່າງທີ່ນາງຕ້ອງການ, ຕາມທີ່ນາງທູນຂໍ, ນອກຈາກສິ່ງທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ປະທານແກ່ນາງດ້ວຍໃຈອັນກ້ວາງຂວາງຂອງເພິ່ນ. ດັ່ງນັ້ນຣາຊີນີກໍກັບໄປແຜ່ນດິນຂອງຕົນເອງ ພ້ອມທັງຄະນະຜູ້ຕິດຕາມຂອງນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ບັດນີ້ ນ້ຳຫນັກຂອງທອງຄຳທີ່ໄດ້ນຳມາຖວາຍໂຊໂລໂມນໃນປີຫນຶ່ງເປັນທອງຄຳຫນັກຮອດ 666 ຕະລັັນ,
|
||
\v 15 ນອກຈາກທອງຄຳຊຶ່ງມາຈາກພວກຄົນຄ້າຂາຍ ແລະ ຈາກສິນຄ້າຂອງພວກພໍ່ຄ້າ. ຈາກບັນດາກະສັດແຫ່ງອາຣາເບຍທັງຫມົດ ແລະ ຈາກບັນດາເຈົ້າເມືອງຕ່າງໆໃນປະເທດກໍໄດ້ນຳເຄື່ອງທອງ ແລະ ເຄື່ອງເງິນມາຖວາຍແກ່ໂຊໂລໂມນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດໂລ້ໃຫຍ່ສອງຮ້ອຍອັນຈາກທອງຄຳ. ໂລ້ຫົກຮ້ອຍອັນແຕ່ລະອັນໃຊ້ທອງຄຳເຮັດ.
|
||
\v 17 ເພິ່ນໄດ້ເຮັດໂລ້ນ້ອຍສາມຮ້ອຍອັນຈາກທອງຄຳ. ໂລ້ແຕ່ລະອັນໃຊ້ທອງຄຳຫນັກເກືອບສອງກິໂລ; ກະສັດໄດ້ເກັບໂລ້ໄວ້ໃນຫ້ອງໂຖງແຫ່ງດົງເລບານອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແລ້ວກະສັດໄດ້ສ້າງບັນລັງທີ່ໃຫຍ່ໂຕດ້ວຍງາຊ້າງ ແລະ ໂອບດ້ວຍທອງຄຳຢ່າງດີທີ່ສຸດ.
|
||
\v 19 ມີຄັນໄດຫົກຂັ້ນຂື້ນໄປເທິງບັນລັງ ແລະ ຢູ່ທາງເບື້ອງຫລັງຂອງມັນກໍມີຮູບຫົວງົວ. ໄດ້ມີບ່ອນວາງແຂນ ແຕ່ລະຂ້າງຂອງບັນລັງ, ແລະ ມີສິງໂຕສອງໂຕທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງບ່ອນວາງແຂນນັ້ນ.
|
||
\v 20 ມີຮູບສິງໂຕອີກສິບສອງໂຕຢືນຢູ່ເທິງຂັ້ນຄັນໄດ, ຫນຶ່ງໂຕຢູ່ເທິງແຕ່ລະຂ້າງຂອງຂັ້ນທັງຫົກຂັ້ນ. ບໍ່ມີບັນລັງໃດຈະຄືບັນລັງນີ້ໃນອານາຈັກອື່ນໆເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຖ້ວຍເຄື່ອງດື່ມທັງຫມົດ ຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ, ແລະ ຖ້ວຍເຄື່ອງດື່ມທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນຫ້ອງໂຖງຂອງເລບານອນນັ້ນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ. ບໍ່ມີທີ່ເຮັດດ້ວຍເງິນເລີຍ, ເພາະເງີນນັ້ນຖືວ່າເປັນຂອງທີ່ບໍ່ມີຄ່າຫຍັງໃນສະໄຫມຂອງໂຊໂລໂມນ.
|
||
\v 22 ກະສັດໄດ້ມີກອງທັບເຮືອເດີນທະເລພ້ອມທັງກອງທັບເຮືອຂອງຮີຣາມ. ກອງທັບເຮືອໄດ້ນຳທອງຄຳ, ເງີນ, ງາຊ້າງ, ລີງໃຫຍ່ ແລະ ລີງນ້ອຍມາສາມປີຕໍ່ຄັ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າກະສັດອື່ນໆໃນໂລກ ໃນເລື່ອງຄວາມຮັ່ງມີ ແລະ ສະຕິປັນຍາ.
|
||
\v 24 ທົ່ວທັງໂລກກໍສະແຫວງຫາການມາຟັງສະຕິປັນຍາຂອງເພິ່ນ, ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປຣະທານໄວ້ໃຫ້ໃນໃຈຂອງເພິ່ນນັ້ນ.
|
||
\v 25 ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ມາກໍໄດ້ນຳຂອງຂວັນມາມອບໃຫ້ເພີ່ນ ຄືສິ່ງທີ່ເຮັດດ້ວຍເງີນ ແລະ ຄຳ, ເສື້ອຜ້າ, ອາວຸດ, ເຄື່ອງເທດ, ມ້າ ແລະ ລໍໃນທຸກໆປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ໂຊໂລໂມນໄດ້ຮວບຮວມລົດມ້າ ແລະ ຄົນຂີ່ມ້າ. ເພິ່ນໄດ້ມີລົດມ້າ 1,400 ຄັນ ແລະ ມ້າ ສິບສອງພັນໂຕ ຊຶ່ງເພີ່ນໄດ້ໃຫ້ປະຈຳຢູ່ທີ່ເມືອງລົດມ້າ ແລະ ໄດ້ປະຈຳການຢູ່ກັບເພີ່ນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 27 ກະສັດໄດ້ເຮັດໃຫ້ເງີນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ເປັນຄືກ້ອນຫີນເທິງພື້ນດິນ. ເພີ່ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີໄມ້ແປກຢ່າງຫລວງຫລາຍຄືຕົ້ນຫມາກເດື່ອເທດທີ່ເກີດຢູ່ຕາມຕີນພູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ມ້າຂອງໂຊໂລໂມນໄດ້ຊື້ມາຈາກມຸດສະຣີ ແລະ ກີລີເກຍ. ບັນດາພໍ່ຄ້າຂອງກະສັດກໍໄດ້ຊື້ມ້າມາເປັນຝູງໆ, ແຕ່ລະຝູງຕາມລາຄາ.
|
||
\v 29 ສ່ວນລົດມ້າທີ່ໄດ້ຊື້ມາຈາກປະເທດເອຢິບນັ້ນ ຄັນຫນຶ່ງມີລາຄາເປັນເງີນຫົກຮ້ອຍຫລຽນເງີນ, ມ້າໂຕຫນຶ່ງມີລາຄາ ຫ້າຮ້ອຍສິບຫລຽນເງີນ. ມ້າເຫລົ່ານີ້ກໍໄດ້ຂາຍໄປໃຫ້ກະສັດທັງປວງຂອງຄົນຮິດຕີ ແລະ ຄົນອາຣາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\cl ບົດທີ 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັກຍິງຕ່າງຊາດຫລາຍຄົນ: ນອກຈາກລູກສາວຂອງຟາໂຣແລ້ວ ຍັງມີຍິງຊາວໂມອາບ, ຍິງຊາວອຳໂມນ, ຍິງຊາວເອໂດມ, ຍິງຊາວຊີໂດນ, ແລະ ຍິງຊາວຮິດຕີ -
|
||
\v 2 ຊຶ່ງເປັນປະຊາຊາດທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບຄົນອິດສະຣາເອນວ່າ, "ພວກເຈົ້າຢ່າແຕ່ງງານກັບພວກເຂົາ ຫລື ຢ່າໃຫ້ພວກເຂົາມາແຕ່ງງານກັບພວກເຈົ້າ, ເພາະພວກເຂົາຈະຫັນຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າໄປຕາມພະຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາຢ່າງແນ່ນອນ." ແຕ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັກຜູ້ຍິງເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂຊໂລໂມນໄດ້ມີເມຍທີ່ເປັນເຈົ້າຍິງເຈັດຮ້ອຍຄົນ ແລະ ມີເມຍນ້ອຍສາມຮ້ອຍຄົນ. ບັນດາເມຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຫັນຈິດໃຈຂອງເພິ່ນໄປ.
|
||
\v 4 ເພາະເມື່ອໂຊໂລໂມນໄດ້ເຖົ້າແກ່ແລ້ວ, ບັນດາເມຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຫັນຈິດໃຈຂອງເພິ່ນໄປຕາມພະອື່ນໆ; ຈິດໃຈຂອງເພິ່ນບໍ່ພັກດີຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເພິ່ນ, ບໍ່ຄືກັບຈິດໃຈຂອງດາວິດພໍ່ຂອງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະໂຊໂລໂມນໄດ້ດຳເນີນຕາມເຈົ້າແມ່ອັດສະຕາກ, ພະຂອງຊາວຊີໂດນ, ແລະ ຕາມພະໂມເລກ, ພະທີ່ຫນ້າລັງກຽດຂອງຊາວອຳໂມນ.
|
||
\v 6 ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ; ເຂົາບໍ່ໄດ້ດຳເນີນຕາມພຣະຢາເວຢ່າງສຸດໃຈ, ບໍ່ຄືດາວິດພໍ່ຂອງເພິ່ນໄດ້ດຳເນີນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງບ່ອນຂາບໄຫວ້ພະເຄໂມດ, ຊຶ່ງເປັນພະຂອງຊາວໂມອາບທີ່ຫນ້າລັງກຽດ, ເທິງພູເຂົາທີ່ຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ສ້າງບ່ອນຂາບໄຫວ້ພະໂມເລກ, ຊຶ່ງເປັນພະຂອງຊາວອຳໂມນທີ່ຫນ້າລັງກຽດດ້ວຍ.
|
||
\v 8 ເພິ່ນໄດ້ສ້າງບ່ອນຂາບໄຫວ້ໃຫ້ບັນດາເມຍຕ່າງຊາດທັງຫມົດຂອງເພິ່ນ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ບັນດາພະຂອງພວກນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວໄດ້ໂກດຮ້າຍໂຊໂລໂມນ, ເພາະຈິດໃຈຂອງເພິ່ນໄດ້ຫັນໄປຈາກພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ຊົງໄດ້ປາກົດຕໍ່ເພິ່ນສອງເທື່ອແລ້ວ
|
||
\v 10 ແລະ ໄດ້ຊົງສັ່ງເພິ່ນກ່ຽວກັບເລື່່ອງນີ້ວ່າ, ເພິ່ນບໍ່ຄວນໄປຕິດຕາມພະອື່ນໆ. ແຕ່ໂຊໂລໂມນບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເພາະສະນັ້ນ ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂຊໂລໂມນວ່າ, "ເພາະເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ ແລະ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັກສາພັນທະສັນຍາ ແລະ ກົດເກນຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັ່ງເຈົ້າ, ເຮົາຈະເອົາອານາຈັກຂອງເຈົ້າໄປຈາກເຈົ້າແນ່ນອນ ແລະ ມອບໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງໃນບັນດາຂ້າຣາຊການຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 12 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າ, ເຮົາຈະບໍ່ເຮັດໃນສະໄຫມຂອງເຈົ້າ, ແຕ່ມັນຈະເກີດຂຶ້ນໃນຣາຊການຂອງລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ຢ່າງໃດກໍດີ ເຮົາຈະບໍ່ເອົາອານາຈັກທັງຫມົດໄປຈາກລາວ; ແຕ່ເຮົາຈະຈົ່ງເຜົ່າຫນຶ່ງໄວ້ໃຫ້ລາວ, ເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ, ແລະ ເພື່ອເຫັນແກ່ເຢຣູຊາເລັມຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເລືອກໄວ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິບັດເກີດຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ໂຊໂລໂມນ, ຄືຮາດາດຄົນເອໂດມ ເຂົາເປັນຄົນຫນຶ່ງໃນຄອບຄົວຂອງກະສັດແຫ່ງເອໂດມ.
|
||
\v 15 ເມື່ອດາວິດໄດ້ຢູ່ໃນເອໂດມນັ້ນ, ໂຢອາບຜູ້ບັນຊາການກອງທັບໄດ້ຂຶ້ນໄປຝັງຜູ້ທີ່ຖືຂ້າຕາຍ, ແລະ ໄດ້ຂ້າຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນເອໂດມ.
|
||
\v 16 ໂຢອາບ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນຫົກເດືອນ ຈົນກວ່າເຂົາຈະໄດ້ຂ້າຊີວິດຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນເອໂດມທັງຫມົດ.
|
||
\v 17 ແຕ່ຮາດາດໄດ້ຫນີໄປເອຢິບ, ພ້ອມກັບຄົນເອໂດມບາງຄົນຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ ເວລານັ້ນຮາດາດຍັງເປັນເດັກນ້ອຍຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພວກເຂົາໄດ້ອອກຈາກເມືອງມີດີອານ ແລະ ໄປທີ່ເມືອງປາຣານ, ຈາກທີ່ຊຶ່ງມາກັບເຂົາທັງຫລາຍເຂົ້າໄປປະເທດເອຢິບ, ເພື່ອໄປເຝົ້າຟາໂຣກະສັດແຫ່ງເອຢິບ, ຜູ້ໄດ້ປະທານບ້ານ ແລະທີ່ດິນແລະອາຫານໃຫ້ເຂົາດ້ວຍ.
|
||
\v 19 ຮາດາດເປັນທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງຟາໂຣ, ຟາໂຣຈຶ່ງໄດ້ປະທານນ້ອງສາວຂອງເມຍຕົນເອງ, ຄືນ້ອງສາວຂອງຣາຊີນີຕາເປເນັດໃຫ້ເປັນເມຍຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ນ້ອງສາວຂອງຕາເປເນັດກໍເກີດລູກຊາຍແກ່ຮາດາດ. ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຊື່ວ່າ ເກນູບັດ. ຕາເປເນັດໄດ້ລ້ຽງເຂົາໃນຣາຊວັງຂອງຟາໂຣ. ດັ່ງນັ້ນເກນູບັດໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນຣາຊວັງຂອງຟາໂຣທ່າມກາງບັນດາລູກຂອງຟາໂຣ.
|
||
\v 21 ຂະນະທີ່ເຂົາໄດ້ຢູ່ໃນເອຢິບ, ຮາດາດໄດ້ຍິນວ່າດາວິດໄດ້ລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງເພິ່ນແລ້ວ ແລະໂຢອາບຜູ້ບັນຊາການກອງທັບກໍໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ, ຮາດາດຈຶ່ງໄດ້ບອກຟາໂຣວ່າ, "ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປ, ແລະ ຂ້ານ້ອຍຈະກັບໄປປະເທດຂອງຂ້ານ້ອຍ."
|
||
\v 22 ແລ້ວຟາໂຣໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ເຈົ້າຢູ່ກັບເຮົາ, ເຈົ້າຂາດເຫລືອຫຍັງບໍ? ເຈົ້າຈຶ່ງຫາທາງທີ່ຈະກັບໄປປະເທດຂອງເຈົ້າ" ຮາດາດໄດ້ຕອບວ່າ "ບໍ່ໄດ້ຂາດຫຍັງ ແຕ່ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກັບໄປບ້ານຂອງຕົນເທີນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງເກີດຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ໂຊໂລໂມນ, ຄືເຣຊົນລູກຊາຍຂອງເອລີອາດາ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຫນີໄປຈາກຮາດາເດເຊກະສັດແຫ່ງໂຊບາເຈົ້ານາຍຂອງເຂົາ.
|
||
\v 24 ເຣຊົນໄດ້ລວບລວມຜູ້ຄົນໃຫ້ຢູ່ກັບເຂົາ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນກອງກຳລັງນ້ອຍໆ, ເມື່ອດາວິດໄດ້ເອົາຊະນະຊາວໂຊບານັ້ນ. ຜູ້ຄົນຂອງເຣຊົນໄດ້ໄປໃນເມືອງດາມັສກັດ ແລະໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະ ເຣຊົນໄດ້ຄອບຄອງເມືອງດາມັສກັດ.
|
||
\v 25 ເຂົາໄດ້ເປັນສັດຕູຂອງອິດສະຣາເອນຕະຫລອດສະໄຫມຂອງໂຊໂລໂມນ, ຮາດາດກໍໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຍາກລຳບາກໄປພ້ອມໆກັນ. ເຣຊົນໄດ້ກຽດຊັງອິດສະຣາເອນ ແລະ ໄດ້ປົກຄອງອາຣາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແລ້ວເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດ, ຄົນເອຟຣາອິມ, ຈາກເມືອງເຊເຣດາ. ຂ້າຣາຊການຄົນຫນຶ່ງຂອງໂຊໂລໂມນ, ຜູ້ທີ່ແມ່ຂອງເຂົາເປັນຍິງຫມ້າຍ, ຊື່ເຊຣູຢາ, ໄດ້ກະບົດຕໍ່ກະສັດດ້ວຍ.
|
||
\v 27 ເຫດຜົນທີ່ເຂົາກະບົດຕໍ່ກະສັດ ເພາະໂຊໂລໂມນໄດ້ຖົມດິນແດນທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ໄດ້ສ້ອມແປງກຳແພງເມືອງຂອງດາວິດພໍ່ຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເຢໂຣໂບອາມເປັນນັກຮົບກ້າຫານ. ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຫັນວ່າລາວເປັນຊາຍຫມຸ່ມທີ່ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ວຽກງານ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ຕັ້ງໃຫ້ດູແລແຮງງານທັງຫມົດໃນເຮືອນຂອງໂຢເຊັບ.
|
||
\v 29 ໃນເວລານັ້ນ, ເມື່ອເຢໂຣໂບອາມໄດ້ອອກຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ອາຮີຢາຜຸ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຊາວຊີໂລໄດ້ພົບເຂົາກາງທາງ. ບັດນີ້ ອາຮີຢາໄດ້ໃສ່ເສື້ອຄຸມໃຫມ່ ແລະ ທັງສອງຄົນກໍໄດ້ຢູ່ລຳພັງໃນທົ່ງນາ.
|
||
\v 30 ແລ້ວອາຮີຢາກໍໄດ້ຈັບເສື້ອຄຸມໃຫມ່ທີ່ເຂົາສວມໃສ່ຢູ່ ແລະ ຈີກອອກເປັນສິບສອງຕ່ອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຂົາໄດ້ເວົ້າກັບເຢໂຣໂບອາມວ່າ, "ຈົ່ງເອົາໄປສິບຕ່ອນ, ເພາະພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, "ເບິ່ງແມ້, ເຮົາກຳລັງຈະຈີກອານາຈັກຈາກມືຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ຈະໃຫ້ເຈົ້າສິບເຜົ່າ.
|
||
\v 32 (ແຕ່ເຂົາຈະມີເຜົ່າຫນຶ່ງເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາແລະ ເພື່ອເຫັນແກ່ເຢຣູຊາເລັມເມືອງຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເລືອກຈາກເຜົ່າທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ)
|
||
\v 33 ເພາະພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ ແລະ ໄປນະມັດສະການເຈົ້າແມ່ອັດສະຕາກພະຂອງຊາວຊີໂດນ, ເຄໂມດພະຂອງຊາວໂມອາບ, ແລະ ໂມເລກ ພະຂອງຊາວອຳໂມນ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ດຳເນີນໃນທາງຂອງເຮົາ, ຄືເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຊອບທຳໃນສາຍຕາຂອງເຮົາ, ທັງບໍ່ໄດ້ຮັກສາກົດເກນ ແລະ ກົດຫມາຍຂອງເຮົາ, ບໍ່ຄືກັບດາວິດພໍ່ຂອງເຂົາໄດ້ເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຮົາຈະບໍ່ເອົາອານາຈັກທັງຫມົດໄປຈາກມືຂອງເຂົາ. ແຕ່ເຮົາຈະໃຫ້ເຂົາເປັນຜູ້ຄອບຄອງຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຂົາ, ເພາະເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາຜູ້ທີ່ເຮົາເລືອກໄວ້, ຜູ້ໄດ້ຮັກສາບັນຍັດ ແລະ ກົດເກນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 35 ແຕ່ເຮົາຈະເອົາອານາຈັກໄປຈາກມືລູກຊາຍຂອງເຂົາ ແລະ ຈະມອບໃຫ້ເຈົ້າສິບເຜົ່າ.
|
||
\v 36 ເຮົາຈະໃຫ້ເຜົ່າຫນຶ່ງແກ່ລູກຊາຍຂອງເຂົາເພື່ອວ່າດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາຈະມີໂຄມໄຟດວງຫນຶ່ງຕໍ່ຫນ້າເຮົາຕະຫລອດເວລາໃນເຢຣູຊາເລັມ, ເມືອງຊຶ່ງເຮົາເລືອກໃຫ້ນາມຊື່ຂອງເຮົາຕັ້ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເຮົາຈະເອົາໂຕເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າຈະປົກຄອງທຸກຢ່າງທີ່ໃຈຂອງເຈົ້າຕ້ອງການ, ແລະ ເຈົ້າຈະເປັນກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 38 ຖ້າເຈົ້າເຊື່ອຟັງທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງເຈົ້າ, ແລະ ດຳເນີນໃນທາງທັງຫລາຍຂອງເຮົາ ແລະ ເຮັດສິ່ງທີ່ຊອບທຳໃນສາຍຕາຂອງເຮົາ, ໂດຍຮັກສາກົດເກນ ແລະບັນຍັດຂອງເຮົາ, ຄືຢ່າງທີ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາໄດ້ເຮັດ, ແລ້ວເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າ ແລະ ຈະສ້າງເຊື້ອສາຍທີ່ຫມັ້ນຄົງໃຫ້ເຈົ້າ ຄືທີ່ເຮົາໄດ້ສ້າງໃຫ້ດາວິດ, ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ອິດສະຣາເອນແກ່ເຈົ້າ.
|
||
\v 39 ເຮົາຈະລົງໂທດເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຕະຫລອດໄປ.""
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ດັ່ງນັ້ນໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະຂ້າເຢໂຣໂບອາມ. ແຕ່ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ລຸກຂຶ້ນຫນີໄປປະເທດເອຢິບ, ໄປຫາຊີຊາກກະສັດແຫ່ງເອຢິບ, ແລະ ເຂົາໄດ້ຢູ່ໃນເອຢິບຈົນກະສັດໂຊໂລໂມນຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ສ່ວນເລື່ອງອື່ນໆນອກນັ້ນຂອງໂຊໂລໂມນ, ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດ ແລະສະຕິປັນຍາຂອງເພິ່ນ, ເລື່ອງເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຣາຊກິດຂອງໂຊໂລໂມນບໍ່ແມ່ນບໍ?
|
||
\v 42 ໂຊໂລໂມນໄດ້ປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມ ເຫນືອປະເທດອິດສະຣາເອນທັງຫມົດເປັນເວລາສີ່ສິບປີ.
|
||
\v 43 ເພິ່ນໄດ້ຕາຍໄປ ແລະ ຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງເພິ່ນ ແລະ ຝັງເພິ່ນໄວ້ໃນນະຄອນດາວິດພໍ່ຂອງເພິ່ນ. ເຣໂຫໂບອາມລູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\cl ບົດທີ 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ໄປທີ່ເມືອງຊີເຄມ, ເພາະອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ມາຊີເຄມ ເພື່ອຈະຕັ້ງເພິ່ນໃຫ້ເປັນກະສັດ.
|
||
\v 2 ເມື່ອເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດຮູ້ເລື່ອງນີ້ແລ້ວ (ເພິ່ນຍັງຄົງຢູ່ໃນເອຢິບ, ເພາະເພິ່ນຫນີຈາກກະສັດໂຊໂລໂມນ), ສຳຫລັບເຢໂຣໂບອາມໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເອຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາທັງຫລາຍກໍໄດ້ໃຊ້ຄົນໄປເຊີນເພິ່ນ, ເເລະເຣໂຫໂບອາມ ເເລະຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ເວົ້າບອກຕໍ່ເຣໂຫໂບອາມວ່າ,
|
||
\v 4 ພໍ່ຂອງເພີ່ນໄດ້ຊົງປະພຶດຕໍ່ພວກເຮົາຮຸນເເຮງໂພດ. ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເເບກຫນັກຫລາຍ ບັດນີ້ຂໍຊົງລົດງານຫນັກຂອງພໍ່ຂອງເພິ່ນ, ເເລະຊ່ວຍບັນເທົາພາລະນີ້ໃຫ້ເບົາບາງລົງເເລ້ວພວກຂ້ານ້ອຍຈະຮັບໃຊ້ທ່ານ."
|
||
\v 5 ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງກັບໄປກ່ອນ ເເລ້ວສາມວັນ, ຈຶ່ງມາຫາເຮົາອີກ" ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງໄດ້ກັບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ກະສັດເຣໂຫໂບອາມໄດ້ຊົງປຶກສາຜູ້ອາວຸໂສ ຜູ້ຊົງປະຕິບັດໂຊໂຣໂມນ ພໍ່ຂອງລາວ ຂະນະທີ່ລາວກຳລັງນອນຢູ່, ລາວໄດ້ກ່າວວ່າ," ທ່ານຈະເເນະນຳເຮົາທັງຫລາຍໃຫ້ຕອບກັບປະຊາຊົນນີ້ຢ່າງໃດດີ?"
|
||
\v 7 ເຂົາທັງຫລາຍຈະກ່າວກັບເພິ່ນວ່າ," ຖ້າເພິ່ນຊົງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນນີ້ ເເລະປະຕິບັດພວກເຂົາ, ເເລະກ່າວຄຳດີໆເເກ່ເຂົາ, ເຂົາທັງຫລາຍຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວຕະຫລອດໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເເຕ່ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ເສີຍຊາຕໍ່ຄຳປຶກສາທີ່ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສຖວາຍນັ້ນ ເເລະໄດ້ປຶກສາກັບພວກຄົນຫນຸ່ມທີ່ເຕີບໂຕຂຶ້ນມາພ້ອບກັບລາວ ເເລະຢືນຢູ່ຝ່າຍລາວ.
|
||
\v 9 ທ່ານຈຶ່ງກ່າວກັບເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, "ທ່ານຈະເເນະນຳເຮົາເພື່ອພວກເຮົາຈະຕອບປະຊາຊົນນີ້ຜູ້ໄດ້ຊົງລາຍງານວ່າ," ຂໍຊົງເຮັດໃຫ້ວຽກງານຂອງເຮົາເບົາລົງ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຄົນຫມຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ມາພ້ອມກັບເຣໂຫໂບອາມ, ໄດ້ເວົ້າຕໍ່ເພິ່ນວ່າ, "ຂໍທ່ານກ່າວດັ່ງນີ້ເເກ່ປະຊາຊົນນີ້ ຜູ້ທີ່ໄດ້ກ່າວກັບທ່ານວ່່າ ພໍ່ຂອງທ່ານ ໂຊໂຣໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ວຽກຂອງພວກຂ້ານ້ອຍຫນັກ ເເຕ່ຂໍທ່ານຊົງເຮັດໃຫ້ເບົາລົງ. ຂໍທ່ານກ່າວກັບເຂົາທັງຫລາຍວ່າ, 'ນິ້ວກ້ອຍຂອງເຮົາກໍຫນາກ່ອນເເອວພໍ່ເຮົາ.
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນດຽວນີ້, ເຖິງວ່າພໍ່ເຮົາໄດ້ວາງພາລະຫນັກກັບທ່ານທັງຫລາຍ, ສ່ວນເຮົາຈະເພີີ່ມວຽກຂອງທ່ານອີກ. ພໍ່ຂອງເຮົາຈະລົງໂທດທ່ານດ້ວຍເເສ້, ເເຕ່ເຮົາຈະລົງໂທດທ່ານດ້ວຍເເມງປ່ອງ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນເຢໂຮໂບອາມກັບປະຊາຊົນທັງຫມົດ ຈຶ່ງໄດ້ມາເຝົ້າເຣໂຫໂບອາມວັນທີສາມ, ດັ່ງທີ່ກະສັດສັ່ງວ່າ, "ຈົ່ງກັບມາຫາເຮົາໃນວັນທີສາມ."
|
||
\v 13 ກະສັດໄດ້ຕອບປະຊາຊົນຢ່າງດຸດັນ ເເລະເສີຍຊາຕໍ່ຄຳປຶກສາທີ່ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສໄດ້ກ່າວ ກັບທ່ານ.
|
||
\v 14 ທ່ານໄດ້ກ່າວກັບຄົນຫນຸ່ມທັງຫລາຍວ່າ ພໍ່ຂອງຂອງເຮົາໄດ້ວາງພາລະຫນັກໃຫ້ເຮົາ; ສ່ວນທ່ານກໍຈະເພີ່ມວຽກຂອງທ່ານຫລາຍຕື່ມອີກ. ພໍ່ຂອງເຮົາໄດ້ລົງໂທດດ້ວຍເເສ້ ເເຕ່ເຮົາຈະລົງໂທດດ້ວຍເເມງປ່ອງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນກະສັດບໍ່ຟັງປະຊາຊົນ, ເພາະການປ່ຽນວຽກນີ້ມາຈາກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານ, ເພື່ອທ່ານຈະໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະອົງສຳເລັດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເມື່ອອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ເຫັນວ່າກະສັດບໍ່ຟັງເຂົາທັງຫລາຍ, ປະຊາຊົນກໍຕອບກະສັດວ່າ," ພວກທ່ານມີສ່ວນເເບ່ງຫຍັງຈາກດາວິດ? ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີສ່ວນໃນມໍລະດົກຈາກລູກຊາຍຂອງເຢຊີ! ອິດສະຣາເອນເອີຍ ກັບໄປເຕັນຂອງທ່ານເຖີດ, ອິດສະຣາເອນ. ຈົ່ງເບິ່ງຣາຊວົງຂອງທ່ານເອງເຖີດ, ດາວິດ. "ດັ່ງນັ້ນຄົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ກັບໄປຍັງເຕັນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 17 ເເຕ່ເຣໂຫໂບອາມປົກຄອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຜູ້ອາໄສຢູ່ເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ, ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ເປັນກະສັດຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເເຕ່ກະສັດເຣໂຫໂບອາມໄດ້ໃຊ້ອາໂດມຜູດູເເລໂຍທາໄປ ເເຕ່ອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຂອງເອົາຫີນດຶກໃສ່ເຂົາຕາຍກະສັດເຣໂຫໂບອາມກໍຮີບຂຶ້ນລົດມ້າເສິກຫນີໄປກຸງເຢຣູຊາເລັມ
|
||
\v 19 ດັ່ງນັ້ນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງກະບົດຕໍ່ຣາຊວົງຂອງດາວິດຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຕໍ່ມາເມື່ອອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍໄດ້ຍິນວ່າເຣໂຫໂບອາມໄດ້ກັບມາເເລ້ວ ພວກເຂົາກໍໄດໃຫ້ໄປເຊີນທ່ານມາທີ່ປະຊຸມ ເເລ້ວກໍຕັ້ງທ່ານໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ບໍ່ມີໃຜຕິດຕາມເຊື້ອຣາຊວົງຂອງດາວິດ ນອກຈາກເຜົ່າຢູດາເທົ່ານັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເມື່ອເຣໂຫໂບອາມໄດ້ມາຮອດນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເເລ້ວ ພຣະອົງໄດ້ຊົງລະດົມພົນຈາກຈາກພົງພັນຢູດາທັງຫມົດເເລະເຜົ່າເບນຢາມິນ ເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ຄັດເລືອກມາເປັນທະຫານ 180,000ຄົນ ເພື່ອສູ້ຮົບກັບພົງພັນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອຈະກອບກູ້ຣາຊອານາຈັກຄືນມາໃຫ້ເເກ່ເຣໂຫໂບອາມ ລູກຂອງໂຊໂລໂມນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເເຕ່ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ມາຍັງເຊໄມຢາ ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າວ່າ
|
||
\v 23 ຈົ່ງໄປທູນເຣໂຫໂບອາມລູກຂອງໂຊໂຣໂມນ ກະສັດເເຫ່ງຢູດາ ເເລະບອກກັບພົງພັນທັງຫມົດຂອງຢູດາເເລະເບັນຢາມິນ ເເລະກັບປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່ວ່າ
|
||
\v 24 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ພວກເຈົ້າຢ່າຂື້ນໄປໂຈມຕີຫລືຕໍ່ສູ້ກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າເລີຍ ເເຕ່ລະຄົນຈົ່ງກັບບ້ານຕົນເອງເຖີດ ເພາະສິ່ີງນີ້ເປັນມາຈາກເຮົາ" ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເຊື່ີອຟັງພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ເເລະກັບໄປຕາມທາງຂອງຕົນ ເເລະພວກເຂົາໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະວັດຈະນະພຣະຢາເວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເເລ້ວເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງເຊເຄມໃນຖິ່ນເອຟຣາຢິມ ເເລະພັກຢູ່ເມືອງນັ້ນ ເເລະອອກມາທີ່ນັ້ນ ທ່ານໄດໄປສ້າງເມືອງເປນູເອນ
|
||
\v 26 ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຄິດທນໃຈວ່າ" ເທື່ອນີ້ຈະກັບໄປເມືອງຂອງດາວິດ
|
||
\v 27 ຖ້າປະຊາຊົນນີ້ຂຶ້ນໄປຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາ ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວທີ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ເເລ້ວຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນນີ້ຈະຫັນກັບໄປຫາເຈົ້ານາຍຂອງເຂົາຄືກັບໄປເຣໂຫໂບອາມກະສັດເເຫ່ງຢູ່ດາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ດັ່ງນັ້ນກະສັດເຢໂຫໂບອາມ ຈຶ່ງໄດ້ຊົງປຶກສາ ເເລະໄດ້ຊົງສ້າງລູກງົວທອງຄຳ ຂຶ້ນສອງຫົວ ເເລະທ່ານໄດ້ກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ" ທ່ານທັງຫລາຍຂຶ້ນໄປຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມດົນເເລ້ວ ໂອ້ ອິດສະຣາເອນເອີຍ ຈົ່ງເບິ່ງພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ຜູ້ຊົງໄດ້ນຳທ່ານຂຶ້ນມາຈາກເອຢິບ"
|
||
\v 29 ທ່ານໄດ້ເຮັດງົວໂຕຫນຶ່ງ ໄວ້ທີ່ເບເອນ ເເລະອີກໂຕຫນຶ່ງຕັ້ງໄວ້ທີ່ເມືອງດານ
|
||
\v 30 ດັ່ງນັ້ນ ການກະທຳນີ້ເປັນບາບ ເພາະປະຊາຊົນໄດ້ກາບໄຫວ້ຕົວໃດຕົວຫນຶ່ງ ຕະຫລອດທາງໄປທີ່ເມືອງດານ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ສ້າງວິຫານເຖິງສະຖານສູງ ເເລະທ່ານໄດ້ຕັ້ງປະຊາຊົນຈາກປະໂຣຫິດທຳມະດາຜູ້ບໍ່ເເມ່ນບັນດາລູກຊາຍຂອງຄົນເລວີ
|
||
\v 32 ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ກຳນົດເທດສະການລ້ຽງ ໃນວັນທີສິບ ຫ້າເດືອນເເປດຄືກັບການລ້ຽງໃນຢູດາ ເເລະທ່ານໄດ້ໄປທີ່ເເທ່ນບູຊາ ທ່ານໄດ້ເຮັດເເນວນີ້ໃນເບເອນຄືຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາເເກ່ຮູບງົວທີ່ທ່ານໄດ້ສ້າງໃນວັນນັ້ນ ເເລະທ່ານໄດ້ສະຖາປະນາປະໂຣຫິດປະຈຳສະຖານສູງທີ່ເບັດເອນ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງສ້າງໄວ້ນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງເເທນບູຊາຊຶ່ງທ່ານໄດ້ຊົງສ້າງໄວ້ທີ່ເບເອນ ໃນວັນທີສິບຫ້າເດືອນເເປດ ໃນເດືອນຊຶ່ງທ່ານໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນເອງ ເເລະໄດ້ກຳນົດເທດສະການກິນລ້ຽງສຳຫລັບຄົນອິດສະຣາເອນ ເເລະໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໄປຍັງເເທ່ນບູຊາເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\cl ບົດທີ 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງໄດ້ອອກຈາຮກຢູດາໄປຍັງເບັດເອນ ໂດຍວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຢືນຢູ່ເເທ່ນບູຊາເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມ
|
||
\v 2 ທ່ານໄດ້ກ່າວໂທດເເທ່ນບູຊານັ້ນ ໂດຍວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ວ່າ" ໂອ ເເທ່ນບູຊາ ເເທ່ນບູຊາ ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ນີ້ເດ ລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້ກ່າວວ່າໂຢສີຢາຈະເກີດມາໃນຣາຊວົງຂອງດາວິດ ເເລະເທິງເຈົ້າຄຶເທິງເເທນນີ້ ເຂົາຈະບູຊາຍັນປະໂຣຫິດເເຫ່ງສະຖານສູງເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງເຈົ້າເເລະເຂົາຈະເຜົາກະດູກຄົນເທິງເຈົ້າ
|
||
\v 3 ເເລ້ວຄົນຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ໃຫ້ຫມາຍສຳຄັນໃນວັນດຽວກັນນັ້ນ ກ່າວວ່າ "ນີ້ເປັນຫມາຍສຳຄັນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ" ເບິ່ງສາເເທ່ນບູຊານັ້ນຈະຖືກເເຍກອອກ ຈາກກັນເເລະຂີ້ເທົ່າທີ່ີຢູ່ເທິງນັ້ນຈະຖືກເທອອກ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເມື່ອກະສັດເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງທູນຕໍ່ເເທ່ນບູຊາທີ່ເບັດເອນນັ້ນ ເພິ່ນກໍຊີ້ຫນ້າຊາຍຜູ້ນັ້ນເເລະສັ່ງວ່າ ຈັບຊາຍຄົນນີ້ໄວ້ "ໃນທັນໃດນັ້ນເເຂນຂອງກະສັດກໍລ່ອຍຈົນພັບຄືນບໍໄດ້
|
||
\v 5 (ເເທ່ນບູຊາກໍເເຕກພັງທະລາຍລົງຢ່າງກະທັນຫັນ ເເລະຂີ້ເທົ່າກໍໄດ້ຖືກເທຈາກເເທ່ນ ດັ່ງທີ່ອະທິບາຍຕາມຫມາຍສຳຄັນທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ໄວ້ໂດຍວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ)
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ກະສັດເຢໂຣໂບອາມໄດ້ເວົ້າຕໍ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າວ່າ“ກະລຸນາພາວັນນາອະທິຖານຂໍພຣະເຈົ້າຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ເເລະຈົງອະທິຖານເພື່ອເຮົາ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະພັບມືເຂົ້າຫາໂຕເອງໄດ້ອີກ“ ດັ່ງນັ້ນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ອະທິຖານຫາພຣະຢາເວເເລະເເຂນຂອງກະສັດກໍພັບເຂົ້າຫາກັນອີກ ເເລະໄດ້ກັບມາເປັນປົກກະຕິຢ່າງທີ່ໄດ້ເປັນມາກ່ອນຫນ້ານີ້
|
||
\v 7 ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າວ່າ ເຊີນມາວັງກັບເຮົາເຖີດ ເເລະເຕີມພະລັງຂອງທ່ານ ເເລະເຮົາຈະໄຫ້ລາງວັນທ່ານ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າກັບກະສັດວ່າ ເຖິງເເມ່ນວ່າທ່ານຈະປະທານສົມບັດເຄິ່ງຫນຶ່ງ ຂ້ານ້ອຍກໍຈະບໍ່ໄປກັບທ່ານ ເເລະຈະບໍ່ກິນອາຫານຫລືດື່ມນ້ຳໃນສະຖານທີ່ນີ້
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາຂ້ານ້ອຍ ໂດຍວັດຈະນະຂອງພຣະອົງວ່າ ຢ່າກິນອາຫານຫລືດື່ມນ້ຳ ຫລືກັບໄປຕາມທາງທີ່ເຈົ້າມາ““
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ໄປອີກທາງຫນຶ່ງ ເເລະບໍ່ໄດ້ກັບໄປທາງທີ່ເຂົ້າມາຍັງເບັດເອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ບັດນີ້ມີຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຊາດົກຄົນຫນຶ່ງອາໄສຢູ່ໃນເບັດເອນ ຫນຶ່ງໃນລູກຊາຍຂອງເຂົາໄດ້ມາ ເເລະເັລົ່າໃຫ້ຟັງເຖິງທຸກຢ່າງທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃນວັນນັ້ນໃນເບັດເອນ ລູກຊາຍຂອງເຂົາຍັງໄດ້ບອກເຂົາ ເຖິງຄຳທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບກະສັດດ້ວຍ
|
||
\v 12 ພໍ່ຂອງເຂົາໄດ້ຖາມພວກເຂົາວ່າເຂົາໄປທາງໃດ? ບັດນີ້ ພວກລູກຊາຍໄດ້ຂອງເຂົາກໍໄດ້ຊີ້ທາງທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຜູມາຈາກຢູດາໄດ້ໄປ
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບລູກຊາຍວ່າ“ ຈົ່ງຜູກອານລາໃຫ້ຂ້ອຍ“ ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຜູກອານລາໃຫ້ລາວເເລ້ວຈຶ່ງຂຶ້ນຂີ່ຫລັງລານັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຜູ້ເຜີຍໄດ້ໄປຕາມທາງທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄປ ເເລະໄດ້ພົບເຂົາກຳລັງນັ່ງຢູ່ຕົ້ນໂອກຕົ້ນຫນຶ່ງເເລະເຂົາຈຶ່ງເວົ້າກັບເຂົາວ່າ “ທ່ານເປັນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມາຈາກຢູດາບໍ? ເຂົາໄດ້ຕອບວ່າ“ ເເມ່ນຂ້ອຍເອງ“
|
||
\v 15 ເເລ້ວຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະເວົ້າກັບເຂົາວ່າ“ ເຊີນໄປບ້ານກັບຂ້ອຍເເລະກິນອາຫານ“
|
||
\v 16 ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າວ່າ“ຂ້ານ້ອຍຈະກັບໄປກັບທ່ານບໍ່ໄດ້ ຂ້ານ້ອຍຈະກິນອາຫານຫລືດື່ມນ້ຳກັບທ່ານທີ່ນີ້ກໍບໍ່ໄດ້
|
||
\v 17 ເພາະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ ຢ່າກິນອາຫານຫລືດື່ມນ້ຳທີ່ນັ້ນຫລືກັບໄປທາງທີ່ເຈົ້າມາ““
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຈຶ່ງເວົ້າວ່າ “ຂ້ານ້ອຍກໍເປັນຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຄືກັນກັບທ່ານ ມີທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວອົງຫນື່ງໄດ້ບອກຂ້ານ້ອຍວ່າ ຈົງພາເຂົາກັບບ້ານກັບເຈົ້າ ເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ກິນອາຫານກັບດື່ມນ້ຳ““ ເເຕ່ເຂົາຕວະຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ
|
||
\v 19 ດັ່ງນັ້ນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ກັບໄປກັບຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະເເລະໄດ້ກິນອາຫານເເລະດື່ມນ້ຳໃນບ້ານຂອງເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຂະນະທີ່ເຂົານັ່ງຢູ່ໂຕະ ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາຍັງຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຜູ້ໄດ້ນຳເຂົາກັບມາ
|
||
\v 21 ເເລະເຂົາໄດ້ຮ້ອງມາຍັງຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ມາຈາກຢູດາວ່າ“ ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ“ ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ເເລະບໍ່ໄດ້ຮັກສາບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າໄດ້ບັນຊາເຈົ້າ
|
||
\v 22 ເເຕ່ເຈົ້າໄດ້ກັບມາເເລະກິນອາຫານເເລະໄດ້ດື່ມນ້ຳ“ ໃນທີ່ຊຶ່ງພຣະອົງຕັດກັບເຈົ້າມາ “ ຢ່າຮັບປະທານອາຫານຫລືດື່ມນ້ຳ“ ສົບຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຝັງຢູ່ອຸໂມງຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຕໍ່ມາຫລັງຈາກເຂົາໄດ້ກິນອາຫານເເລະດື່ມນ້ຳເເລ້ວ ເຂົາກໍຜູກອານລາໄຫ້ເເກ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ເຂົາໄດ້ພາກັບມາ
|
||
\v 24 ເມື່ອຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ໄປມີສິງໂຕໄດ້ມາກັດເເລະຂ້າເຂົາ ເເລະສົບຂອງເຂົາກໍໄດ້ຖືກຖິ້ມໄວ້ຂ້າງທາງ ເເລະລາໂຕນັ້ນກໍໄດ້ຢືນຢູ່ຂ້າງໆ ສົບດ້ວຍ
|
||
\v 25 ເມື່ອພວກຜູ້ຊາຍຜ່ານໄປໄດ້ເຫັນສົບຖິ້ມຢູ່ຂ້າງທາງ ເເລະສິງໂຕກຳລັງຢືນຢູ່ຂ້າງສົບນັ້ນ ພວກເຂົາກໍໄດ້ມາເເລະເວົ້າກັນໃນເມືອງທີ່ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ຢູ່ນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເມື່ອຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຜູ້ທີ່ນຳເຂົາກັບມາຈາກທາງໄດ້ຮູ້ວ່າ ນັ້ນເເມ່ນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ຊົງມອບທ່ານໄວ້ກັບສິງໂຕ ຊຶ່ງໄດ້ກັດສີກທ່ານອອກເປັນຊິ້ນໆ ເເລະໄດ້ຂ້າທ່ານ ຕາມພຣະວັດຈະນະພຣະຢາເວໄດ້ເຕືອນຕໍ່ທ່ານ
|
||
\v 27 ດັ່ງນັ້ນຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ເວົ້າກັບລູກຊາຍຂອງເຂົາວ່າ“ ຈົ່ງຜູກອານລາໃຫ້ຂ້ອຍ“ ເເລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ຜູກອານລາໃຫ້
|
||
\v 28 ເຂົາຈຶ່ງໄດ້ໄປເເລະໄດ້ພົບສົບນັ້ນຖິ້ມຢູ່ຂ້າງທາງ ເເລະລາກັບສິງໂຕກໍກຳລັງຢືນຢູ້ຂ້າງສົບ ສິງໂຕບໍ່ໄດ້ກິນສົບນັ້ນຫລືໄດ້ຂ້າລານັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະກໍໄດ້ເອົາສົບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຂຶ້ນຫລັງລາ ເເລ້ວໄດ້ນຳກັບມາເຂົາໄດ້ມາຍັງເມືອງຂອງຕົນ ເພື່ອໄວ້ທຸກເເລະຝັງເຂົາ
|
||
\v 30 ເເລ້ວເຂົາໄດ້ວາງສົບນັ້ນໃນອຸບໂມງຝັງສົບຂອງຕົນເອງເເລະພວກເຂົາໄດ້ໄວ້ທຸກໄຫ້ເຂົາກ່າວວ່າອານິຈານ້ອງຊາຍຂອງຂ້າເອີຍ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຫລັງຈາກເຂົາໄດ້ຝັງເຂົາເເລ້ວ ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະກໍໄດ້ເວົ້າກັບພວກລູກຊາຍຂອງຕົນວ່າ“ ເມື່ອພໍ່ຕາຍ ຈົ່ງຝັງພໍ່ໄວ້ໃນອຸບໂມງຝັງສົບທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນຈົ່ງວາງກະດູກຂອງພໍ່ໄວ້ຂ້າງກະດູກຂອງເຂົາ
|
||
\v 32 ເພາະວ່າຖ້ອຍຄຳທີ່ເຂົາໄດ້ປະກາດໂດຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ກ່າວໂທດເເທ່ນບູຊາໃນເບັດເອນ ເເລະກ່າວນິເວດທຸກເເຫ່ງຂອງສະຖານສູງຊຶ່ງຢູ່ໃນເມືອງຕ່າງໆ ຂອງສະມາເຣຍ ຈະເກີດຂຶ້ນຢ່າງເເນ່ນອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ຫລັງຈາກເຫດການເຫລົ່ານີ້ ເຢໂຣໂບອາມ ໄດ້ຫັນກັບຈາກທາງຊົ່ວຂອງລາວ ເເຕ່ໄດ້ເເຕ່ງຕັ້ງປະໂຣຫິດຈາກຄົນທົ່ວໄປເປັນສະຖານສູງຕ່າງໆ ໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນຕໍ່ໄປເລື້ອຍໆ ຜູ້ໃດທີ່ສະຖາປະນາຮັບໃຊ້ພຣະອົງກໍໄດ້ຊົງເເຕ່ງຕັ້ງເຂົາໃຫ້ເປັນປະໂຣຫິດ
|
||
\v 34 ເເລະສິ່ງນີ້ໄດ້ເປັນບາບເເກ່ຣາຊວົງເຢໂຣໂບອາມ ເເລະເປັນເຫດໃຫ້ຖືກທຳລາຍເເລະລ້າງຜານຣາຊວົງນັ້ນຫມົດຈາກເເຜ່ນດິນໂລກ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\cl ບົດທີ 14
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນເວລານັ້ນ ອາບີຢາ ລູກຊາຍຂອງເຢໂຣໂບອາມໄດ້ເຈັບປ່ວຍ
|
||
\v 2 ເຢໂຣໂບອາມ ໄດ້ສັ່ງເມຍຂອງຕົນວ່າ“ ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນເເລະປອມຕົວຂອງເຈົ້າ ເພື່ອຈະບໍ່ໃຫ້ໃຜຈື່ເຈົ້າໄດ້ ເເລະໄປທີ່ເມືອງຊີໂລເພາະອາຫິຢາຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຢູ່ທີ່ນັ້ນ ທ່ານເປັນຜູ້ໃດກ່າວເລື່ອງເຮົາວ່າ ເຮົາຈະໄດ້ເປັນກະສັດເຫນືອປະຊາຊົນນີ້
|
||
\v 3 ເຈົ້າຈົ່ງເອົາເຂົ້າຫນົມປັງສິບກ້ອນ ຂະຫນົມຫວານເເນ່ ເເລະນ້ຳເຜິ້ງຫນຶ່ງໃຫ ໄປຫາອາຫິຢາ ທ່ານຈະບອກເຈົ້າວ່າຈະມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບລູກ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເມຍຂອງເຢໂຣໂບອາມກໍໄດ້ເຮັດຕາມນັ້ນນາງຈຶ່ງໄປເມືອງຊີໂລເເລະໄປບ້ານອາຮີຢາ ບັດນີ້ ອາຮີຢາເບິ່ງບໍ່ເຫັນ ເພາະທ່ານເຖົ້າເເກ່ລາຍ
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັັບອາຮີຢາວ່າ“ ເບິ່ງເມຍຂອງເຢໂຣໂບອາມກຳລັງມາ ເພື່ອຈະຖາມເລື່ອງລູກຂອງນາງ ເພາະເດັກນ້ອຍນັ້ນບໍ່ສະບາຍ ໃຫ້ເຈົ້າຕອບນາງເເນວນີ້ ເມື່ອນາງມາຮອດ ນາງກໍຈະເຮັດໂຕຄືເປັນຄົນອື່ນໆ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມື່ອອາຮີຢາໄດ້ຍິນສຽງໄດ້ຍິນສຽງບາດຕີນຂອງນາງມາຮອດເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າວ່າເຂົ້າມາທາງໃນພີ້ເປັນຫຍັງຄືເຮັດທ່າທີເປັນຄົນອື່ນຄືບໍ່ເຮັດເປັນໂຕເອງລະ? ຂ້ອຍມີຂ່າວຈະບອກເຈົ້າ
|
||
\v 7 ຂໍໄຫ້ເຈົ້າໄປບອກເຢໂຣໂບອາມວ່າ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ“ ເຮົາໄດຍົກເຈົ້າຂຶ້ນຈາກທ່າມກາງປະຊາຊົນ ເເລະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນປະມຸກເຫນືອອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງ
|
||
\v 8 ເຮົາໄດ້ສີກຣາຊອານາຈັກຈາກຣາຊວົງຂອງດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງເຮົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເເຕ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດຊົ່ວຫຍິ່ງກວ່າຄົນທີ່ີຢູ່ກ່ອນເຈົ້າ ເຈົ້າໄດ້ສ້າງພຣະອື່ນເເລະຮູບຫລໍ່ໂລຫະເເລະເຮັດໃຫ້ເຮົາໃຈຮ້າຍເເລະເຮົາໄດ້ຖິ້ມເບື້ອງຫລັງຂອງເຈົ້າ
|
||
\v 10 ເພາະສະນັ້ນ ເບິ່ງສາ ເຮົາຈະນຳໄພພິບັດມາເຫນືອຣາຊວົງຂອງເຈົ້າ ເຮົາຈະຕັດຊາຍທຸກຄົນໃນອິດສະຣາເອນທັງທາດເເລະເສລີ ເເລະເຮົາຈະເຜົາຜານຣາຊວົງຂອງເຈົ້າຢ່າງທີ່ຄົນເຜົາຂີ້ສັດໃຫ້ໃຫມ້ຈົນຫມົດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຜູ້ໃດທີ່ເປັນຄົນໃນຣາຊວົງຂອງເຈົ້ານາຍມີ່ຕາຍໃນເມືອງ ກໍຈະຖືກຫມາກັດກິນ ເເລະໃຜກໍຕາມທີ່ຕາຍໃນທົ່ງນານົກອາກາດຈະກິນ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້
|
||
\v 12 ເພາະສະນັ້ນເມຍຂອງເຢໂຣໂບອາມຈຶ່ງສະເດັດໄປເມືອງຂອງນາງ ເມື່ອພຣະຢາເວຂອງນາງສະເດັດເຂົ້າເມືອງ ລູກຂອງນາງກໍຕາຍ
|
||
\v 13 ເເລ້ວອິດສະຣາເອນຈະໄວ້ທຸກໃຫ້ເເລະຣາຊວົງຂອງເຢໂຣໂບອາມນັ້ນຍັງພົບບາງສິ່ງທີ່ພໍພຣະໄທພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ບັດນີ້ ພຣະຢາເວຈະຊົງຕັ້ງກະສັດກອົງຫນຶ່ງເຫນືອອິດສະຣາເອນ ຜູ້ຈະກຳຈັດຣາຊວົງຂອງເຢໂຣໂບອາມໃນວັນນັ້ນດ້ວຍ ວັນນັ້ນຄືວັນນີ້ຕັ້ງເເຕ່ໄປນີ້
|
||
\v 15 ເພາະພຣະຢາເວຈະຊົງຕີອິດສະຣາເອນຄືຕົ້ນອໍ້ທີ່ຢູ່ໃນນ້ຳ ເເລະຈະຊົງຖອນຮາກອິດສະຣາເອນອອກສຽງຈາກເເຜ່ນດິນອັນດີນີ້ ຊຶ່ງພຣະອົງປະທານເເກ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາ ພຣະອົງຈະກະຈາຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນເເມ່ນ້ຳເອີຟຣັດໄປ ເພາະເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ສ້າງບັນດາເສົາພະອາເຊຣາ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວພິໂຣດ
|
||
\v 16 ພຣະອົງຈະຊົງມອບອິດສະຣາເອນໄວ້ເພາະບາບຂອງເຢໂຣໂບອາມຊຶ່ງທ່ານອົງໄດ້ເຮັດ ເເລະເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນເຮັດບາບດ້ວຍ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນເມຍຂອງເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງລຸກຂຶ້ນ ຈາກໄປ ເເລະໄປເຖິງເມືອງຕີຣະຊາ ພໍນາງຍ່າງເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ ເມື່ຶອນາງໄປຮອດປະຕູເຮືອນຂອງນາງ ລູກຊາຍຂອງນາງກໍຕາຍ
|
||
\v 18 ຕາມພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວຊຶ່ງກ່າວທາງຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຄືອາຫິຢາຜູ້ເຜີຍພຣະວັດນະ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ສ່ວນພາລະກິດອື່ນໆ ຂອງເຢໂຣໂບອາມເລື່ອງພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດເສິກ ເເລະຊົງຄອບຄອງຢ່າງໃດນັ້ນ ເບິ່ງເເມະ ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ
|
||
\v 20 ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງເປັນເວລາຊາວສອງປີ ເເລ້ວໄດ້ຊົງລ່ວງຫລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພຣະອົງເເລະນາດາບພະຣາຊໂອຣົດຂອງພະອົງ ກໍຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນທີ່ຂອງພຣະອົງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ບັດນີິ້ ເຣໂຫໂບອາມ ລູກຂອງໂຊໂລໂມນ ໄດ້ຄອງຣາດໃນຢູດາ ເມື່ອເຣໂຫໂບອາມຊົງເປັນກະສັດນັ້ນ ພະອົງມີອະຍຸສີ່ສິບເອັດພັນສາ ເເລະໄດ້ຄອງຣາດສິບເຈັດປີໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ ຊຶ່ງເປັນເມືອງທີ່ພຣະຢາເວຊົງເລືອກໃຫ້ເຜົ່າທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ ເພື່ອພຣະນາມຂອງພຣະອົງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ພຣະມານດາຂອງພຣະອົງມີພະນາມວ່າ ນາອາມານ ເປັນຄົນອັບໂມນ
|
||
\v 22 ຢູດາໄດ້ເຮັດຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດພຣະຢາເວ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະອົງໍ່ພໍໃຈເພາະບາບທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນ ຫຍິ່ງກວ່າທຸກສິ່ງທີ່ບັນພະບູລຸດໄດ້ເຮັດທັງຫມົດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເພາະພວກເຂົາໄດ້ສ້າງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ໂຕເອງ ຄືສະຖານສູງ ເສົາສັກສິດ ເເລະບັນດາເສົາອາເຊຣາ ທີ່ເທິງໂນນພູສູງທຸກເນີນ ເເລະກ້ອງຕົ້ນໄມ້ຂຽວທຸກຕົ້ນ
|
||
\v 24 ຫຍິ່ງກວ່ານັ້ນໄດ້ມີຍິງໂສເພນີໃນພິທີສາດສະຫນາໃນເເຜ່ນດິນນັ້ນດ້ວຍ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດທຸກຢ່າງຂອງບັນດາປະຊາຊາດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ໄລ່ເຂົາອອກໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ທີ່ນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປີທີຫ້າເເຫ່ງກະສັດເຣໂຫໂບອາມ ຊິຊັກກະສັດອີຢິບໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນມາຮົບກັບກຸງເຢຣູຊາເລັມ
|
||
\v 26 ພຣະອົງໄດ້ຊົງເອົາຊັບສົມບັດເເຫ່ງພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ ເເລະຊັບສົມບັດເເຫ່ງພະຣາຊວັງກະສັດພຣະອົງໄດ້ຊົງເອົາໄປທຸກຢ່າງພຣະອົງໄດ້ຊົງເອົາໂລ່ທອງຄຳທັງຫມົດທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງໄວ້ນັ້ນໄປດ້ວຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ກະສັດເຣໂຫໂບອາມໄດ້ຊົງເຮັດໂລ່ທອງສຳຣິດຂຶ້ນເເທນທີ່ເເລະມອບໄວ້ໃນກນດູເເລຂອງພວກຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ ຜູ້ໄດ້ເຝົ້າດູເເລປະຕູພະຣາຊວັງ
|
||
\v 28 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ກະສັດໄດ້ໄປພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ ທະຫານຮັກສາພະອົງກໍຖືໂລ້ອອກມາ ເເລ້ວນຳກັບໄປໄວ້ໃນປ້ອມຂອງທະຫານຮັກສາພະອົງຄືເກົ່າ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ສ່ວນເລື່ອງອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບເຣໂຫໂບອາມ ເເລະທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ເຮັດ ໄດ້ບັດທຶກໄວ້ໃນຫນັງສື ກະສັດຢູດາເເລ້ວບໍ່ເເມ່ນຫວາ?
|
||
\v 30 ມີສົງຄາມຕະຫລອດລະຫວ່າງເຣໂຫໄໂບອາມກັບເຍໂຣໂບອາມ
|
||
\v 31 ດັ່ງນັ້ນເຣໂຫໂບອາມກໍໄດ້ລ່ວງຫລັບໄປກັບບັນພະບູລຸດຂອງທ່ານ ເເລະຝັງສົບໄວ້ກັບບັນພະບູລຸດຂອງທ່ານໃນຄົດດາວິດມີເເມ່ຊື່ວ່ານາອາມານ ເປັນຄົນອາມໂມນ ອາບີຢາຜູ້ເປັນລູກກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນທີ່ຂອງພຣະອົງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\cl ບົດທີ 15
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນຣາຊການປີທີສິບເເປດຂອງກະສັດ ອາບີຢາໄດ້ຊົງເລີ່ມປົກຄອງເຫນືອຢູດາ
|
||
\v 2 ພຣະອົງໄດ້ຊົງຄອງຣາດຢູ່ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມສາມປີ ມີເເມ່ຊື່ວ່າ ມາອາຄານາງເປັນລູກຂອງອາບີຊາໂລມ
|
||
\v 3 ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດບາບເຊັ່ນດຽວກັນກັບລູກຂອງພະອົງທີ່ຊົງເຮັດກ່ອນສະໄຫມຂອງພະອົງ ເເລະບໍ່ໄດ້ມີໃຈພັກດີເເນ່ວເເນ່ຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກພະອົງຄືຈິດໃຈຂອງດາວິດບັນພະບູລຸດຂອງພຣະອົງທີ່ໄດ້ຊົງເຮັດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເເຕ່ເພື່ອເຫັນເເກ່ດາວິດ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາໄດ້ປະທານດວງປະທິບດວງຫນຶ່ງໃນເຢຣູຊາເລັມ ໂດຍໃຫ້ລູກສອງຄົນໄດ້ຂຶ້ນມາປົກຄອງຕໍ່ ແລະເຮັດໃຫ້ເຢຣູຊາເລັມເຂັ້ມແຂງ
|
||
\v 5 ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພາະດາວິດໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງພຣະອົງ ຕະຫລອດຊີວິດຂອງເພິ່ນ ເພິ່ນໄດ້ປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງທຸກຢ່າງ ຍົກເວັ້ນເລື້ອງທີ່ກຽ່ວກັບອູຣິຢາຊາວຮິດຕີ
|
||
\v 6 ບັດນີ້ ມີສົງຄາມລະຫວ່າງ ເຣໂຫໂບອາມກັບເຢໂຣໂບອາມ ຕະຫລອດຊີວິດຂອງອາບີຢາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເຫດການອື່ນໆ ກະສັດອາບີຢາໄດ້ເຮັດເເມ່ນໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຈົດຫມາຍເເຫ່ງກະສັດຢູດາບໍ່ເເມ່ນບໍ? ເເລະມີສົງຄາມລະຫວ່າງອາບີຢາກັບເຢໂຣໂບອາມ
|
||
\v 8 ອາບີຢາໄດ້ຕາຍໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງຕົນເເລະພວກເຂົາໄດ້ຝັງພະອົງໄວ້ໃນເມືອງດາວິດ ເເລ້ວອາສາລູກຂອງພະອົງຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ໃນປີທີຊາວຂອງຣາຊການເຢໂຣໂບອາມກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນອາສາໄດ້ເລີ່ມປົກຄອງເຫນືອຢູດາ
|
||
\v 10 ພະອົງໄດ້ຊົງຄອງຣາດຢູ່ ສີ່ສິບເອັດປີໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ ເເມ່ຕູ້ຂອງພະອົງຄືມາອາຄາ ລູກຜູ້ຍິງຂອງອາບີຊາໂລມ
|
||
\v 11 ອາສາໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວຄືດາວິດບັນພະບູລຸດຂອງເຮົາໄດ້ເຮັດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ອາສາໄດ້ເນລະເທດໂສເພນີປະຈຳສາດສະຫນາອອກໄປຈາກດິນເເດນ ເເລະໄດ້ທຳລາຍຮູບເຄົາລົບທັງປວງທີ່ບັນພະບູລຸດໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ
|
||
\v 13 ພະອົງໄດ້ຊົງຖອດນາງມາອາຄາເເມ່ຕູ້ຂອງພຣະອົງອອກຈາກຕຳເເຫນ່ງພະພັນປີຫລວງ ເພາະເຈົ້ານາງໄດ້ສ້າງເສົາອາເຊຣາອັນຫນ້າລັງກຽດ ອາສາໄດ້ທຳລາຍເສົານັ້ນເເລະເຜົາຖິ້ມທີ່ພູເຂົາຂີດໂຣນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເເມ່ພະອົງໄດ້ຮື້ສະຖານທີ່ບູຊາເທິງທີ່ສູງທັງຫລາຍຖິ້ມ ເເຕ່ໃຂໃຈຂອງອາສາກໍພັກດີເເນ່ວເເນ່ຕໍ່ພຣະຢາເວຕະຫລອດຊີວິດ
|
||
\v 15 ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳເງິນເເລະທອງເເລະພາຊະນະຕ່າງໆ ຊຶ່ງພະອົງກັບຣຊາບິດາໄດ້ຖວາຍເເກ່ພຣະເຈົ້າມາໄວ້ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ສົງຄາມລະຫວ່າງອາສາກັບບາອາຊາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນຕະຫລອດຣາຊການ
|
||
\v 17 ບາອາຊາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ມາສູ້ຮົບກັບຢູດາ ເເລະບາອາຊາໄດ້ຊົງສ້າງປ້ອມປາການທີ່ເມືອງຣາມາເພື່ອໄດ້ຊົງປິດທາງເຂົ້າອອກສູ່ເເດນຂອງກະສັດອາສາເເຫ່ງຢູດາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເເລ້ວອາສາຈຶ່ງໄດ້ນຳເງິນເເລະທອງຄຳທີ່ເຫລືອທັງຫມົດຈາກຄັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ເເລະຈາກທ້ອງພະຄັງຂອງຣາຊວັງຂອງກະສັດພະອົງໄດ້ຊົງນຳມາມອບໃຫ້ຂ້າຣາຊ ບໍລິວານນຳໄປຖວາຍກະສັດເບັນຮາດາດເເຫ່ງອາຣາມຊຶ່ງປົກຄອງຢູ່ໃນເມືອງດາມັສກັດ ເບັນຮາດັດນີ້ເປັນລູກຂອງຣິມໂມນ ຊຶ່ງເປັນລູກຂອງເຮຊີໂອນ ກະສັດອາສາໄດ້ເວົ້າວ່າ
|
||
\v 19 ຂໍໃຫ້ເຮົາເປັນພັນທະມິດກັນຄືຣາຊບິດາຂອງເຮົາທັງສອງ ຂ້ານ້ອຍສົ່ງເງິນເເລະທອງນີ້ມາເເດ່ທ່ານ ຂໍໃຫ້ທ່ານໄດ້ຊົງຕັດສຳພັນໄມຕີກັບມາອາຊາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເພື່ອເຂົາຈະຖອຍທັບໄປຈາກຂ້ານ້ອຍ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເບັນຮາດາດໄດ້ຊົງເຫັນດີກັບກະສັດອາສາ ເເລະໄດ້ສົ່ງເເມ່ທັບເເລະກອງກຳລັງໄປໂຈມຕີເມືອງຕ່າງໆ ຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຊົງພິຊິດເມືອງອິໂຢນ ດານ ອາເບເບ ມາອາຄາ ດິນເນເຣັດທັງຫມົດລວມທັງນັບທາລີ
|
||
\v 21 ເມືອບາອາຊາໄດ້ຊົງຮູ້ເລື່ອງນີ້ກໍຢຸດສ້າງເມືອງຣາມາ ເເລ້ວໄດ້ຖອຍທັບໄປຍັງຕີຣະຊາ
|
||
\v 22 ຈາກນັ້ນກະສັດອາສາອອກຄຳສັ່ງໄປທົ່ວອານາຈັກໃນຢູດາ ບໍ່ເວັ້ນຜູ້ໃດເລີຍໃຫ້ພວກເຂົາຊ່ວຍກັນຂົນຫີນເເລະໄມ້ຊຶ່ງບາອາຊາໄດ້ຊົງໃຊ້ຢູ່ທີ່ເມືອງຣາມາ ເເລ້ວກະສັດອາສາໄດ້ຊົງນຳໄປສ້າງເມືອງເກບາໃນເເດນເບັນຢາມິນເເລະເມືອງມິດສະປາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຫດການອື່ນໆໃນຣາຊາການອາສາຄວາມສຳເລັດທັງຫລາຍ ພາລະກິດທັງຫມົດ ເເລະເມືອງຕ່າງໆ ທີ່ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນມີບັນທຶກໃນກົດຫມາຍກະສັດເເຫ່ງຢູດາບໍ່ເເມ່ນບໍ? ເມື່ອອາສາໄດ້ເຖົ້າເເລ້ວໄດ້ຕາຍຍ້ອນພະຍາດຂອງລາວ
|
||
\v 24 ເເລ້ວອາສາກໍໄດ້ຕາຍໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດ ເເລ້ວໄດ້ຖືກຝັງໄວໃນເມືອງດາວິດ ເເລະເຢໂຮຊາຟັດລູກຂອງທ່ານໄດ້ເປັນກະສັດເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ນາດາບລູກຂອງເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນ ຖືກກັນກັບປີທີສອງຂອງຣາຊການກະສັດເເຫ່ງຢູດາ ໄດ້ຊົງປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນສອງປີ
|
||
\v 26 ພະອົງໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້ານໃນສາຍພະເນດຂອງພຣະຢາເວ ດຳເນີນຕາມວິຖີເເລະບາບຂອງຣາຊບິດາ ຊຶ່ງຊັກນຳອິດສະຣາເອນໃຫ້ເຮັດບາບຕາມ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຝ່າຍອາບາຊາລູກຊາຍຂອງອາຫິຢາເຜົ່າອິດສະຄາວາງເເຜນເເລະລົງມືສັງຫານນາດັບ ຂະນະທີ່ໄດ້ຮ່ວມກັບກອງທັບ ອິດສະຣາເອນລ້ອມເມືອງກິບເບໂທນໃນຟິລິດສະຕີນ
|
||
\v 28 ໃນປີທີສາມຂອງຣາຊການຂອງອາສາ ກະສັດເເຫ່ງຢູດາ ບາອາຊາໄດ້ປົງພຣະຊົນນາດັບເເລ້ວຂຶ້ນຄອງຣາຊເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ທັນທີທີ່ພະອົງເປັນກະສັດ ບາອາຊາກໍໄດ້ຂ້າຄົນທຸກຄົນໃນຄອບຄົວ ຂອງເຢໂຣໂບອາມ ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ໃຜລອດຊີວິດເລີຍ ເປັນໄປຕາມພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ຜ່ານທາງອາຫິຢາ ຊາວຊິໂລຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ
|
||
\v 30 ເພາະບາບທີ່ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ເຮັດເເລະຊັກນຳອິດສະຣາເອນໃຫ້ເຮັດຕາມ ເເລະເພາະເຂົາໄດ້ຊົງຍົວະໃຫ້ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນພິໂຣດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຫດການອື່ນໆ ໃນຣາຊການຂອງນາດັບເເລະເພາະຣາຊກິດທັງປວງໄດ້ຊົງມີບັນທຶກໄວ້ໃນຈົດຫມາຍກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ເເມ່ນຫວາ?
|
||
\v 32 ມີສົງຄາມລະຫວ່າງອາສາກັບບາອາຊາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ໃນປີທີສາມຂອງຣາຊການອາສາກະສັດເເຫ່ງຢູດາ ບາອາຊາລູກຂອງອາຫິຢາໄດ້ຊົງປົກຄອງເຫນືອດິນເເດນອິກສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ເມືອງຕີຣາຊາ ໄດ້ປົກຄອງເຫນືອສີ່ສິບສີ່ປີ
|
||
\v 34 ບາອາຊາໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມວິຖີເເລະບາບຂອງເຢໂຣໂບອາມ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊັກນຳໃຫ້ອິດສະຣາເອນເຮັດບາບຕາມ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\cl ບົດທີ 16
|
||
\p
|
||
\v 1 ວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງ ເຢຮູລູກຊາຍຂອງຮານານີ ໄດ້ກ່າວໂທດບາອາຊາວ່າ “
|
||
\v 2 ໃນເມື່ອເຮົາໄດ້ເຊີດຊູເຈົ້າຂຶ້ນມາຈາກຜົ້ງສາລີ ເເລະໄດ້ຕັ້ງເຈົ້າເປັນຜູ້ນຳເຫນືອອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ເຈົ້າໄດ້ດຳເນີນຕາມທາງຂອງເຢໂຣໂບອາມ ເເລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນຄົນຂອງເຮົາເຮັດບາບ ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກຮ້າຍດ້ວຍບາບຂອງເຂົາທັງຫລາຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເບິ່ງສາ ເຮົາຈະກວດລ້າງບາອາຊາ ເເລະຣາຊວົງຂອງເຂົາໃຫ້ຫມົດ ເເລະເຮັດໃຫ້ຣາຊວົງຂອງເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດ
|
||
\v 4 ຫມາຈະກິນຜູ້ໃດກໍຕາມໃນຣາຊວົງບາອາຊາທີ່ຕາຍໃນເມືອງ ເເລະນົກໃນອາກາດຈະກິນຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຕາຍໃນທົ່ງນາ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ສ່ວນເລື່ອງອື່ນໆ ຂອງບາອາຊາ ເເລະສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງເຮັດ ເເລະພະຣາຊອຳນາຂອງພຣະອົງ ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ເເມ່ນຫວາ?
|
||
\v 6 ບາອາຊາໄດ້ຊົງລ່ວງຫລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພະອົງ ເເລະໄດຝັງສົບໄວ້ທີ່ເມືອງຕີຣະຊາ ເເລະເອລາລູກຂອງທ່ານກໍຂື້ນເປັນກະສັດເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາໂດຍຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະເຢຮູ ລູກຊາຍຂອງຮານານີ ກ່າວໂທດບາອາຊາ ເເລະເຊື້ອສາຍພະອົງ ທັງເລື່ອງຄວາມຊົ່ວທຸກຢ່າງທີ່ໄດ້ເຮັດໃນສາຍພະເນດພຣະຢາເວ ຄືເຮັດໃຫ້ພຣະອົງໃຈຮ້າຍດ້ວຍພະຣາຊກິດເເຫ່ງມືຂອງພະອົງ ທີີ່ເປັນຄືຣາຊາວົງຂອງເຢໂຣໂບອາມ ເເລະເພາະພະອົງໄດ້ຊົງທຳລາຍຣາຊວົງຂອງໂຢໂຣໂບອາມດ້ວຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໃນປີທີສິບຫົກເເຫ່ງຣາຊການກະສັດອາສາກະສັດຢູດາ ເອລາລູກຂອງບາອາຊາໄດ້ເລີ່ມປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນໃນເມືອງຕີຣະຊາ ເເລະທ່ານໄດຄອບຄອງຢູ່ສອງປີ
|
||
\v 9 ຊິມຣີ ຂ້າຣາຊການຂອງພະອົງ ຊຶ່ງເປັນຜູ້ບັນຊາການກອງລົດມ້າສຶກເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງພະອົງ ໄດ້ຕິດກະບົດຕໍ່ພຣະອົງ ບັດນີ້ເມື່ອພະອົງໄດ້ຢູ່ທີ່ເມືອງຕີຣະຊາກິນເຫລົ້າຈົນເມົາໃນບ້ານຂອງອາຣະຊາ ຜູ້ເບິ່ງເເຍງຮັກສາວັງ
|
||
\v 10 ຊິມຣີໄດ້ເຂົ້າມາລອບຂ້າພະອົງ ພະອົງລົ້ມລົງເເລ້ວປະຫານເລີຍໃນປີທີຊາວເຈັດເເຫ່ງຣາຊການອາສາ ກະສັດຂອງຢູດາ ເເລ້ວກໍຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເມືອຊິມຣີໄດ້ເລີ່ມຄອງຣາຊເເລະນັ່ງເທິງບັັນລັງຂອງທ່ານ ທ່ານໄດ້ຊົງປະຫານຣາຊາວົງຂອງບາອາຊາ ພະອົງບໍ່ ໄດ້ເຫລືອຊາຍຈັກຄົນດຽວທັງທີ່ເປັນພີ່ນ້ອງສະນິດ ຫລືມິດສະຫາຍຂອງບາອາຊາເລີຍ
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນຊິມຣີໄດ້ທຳລາຍຣາຊວົງຂອງບາອາຊາຈົນຫມົດ ຕາມວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວຊຶ່ງໄດ້ກ່າວໂທດບາອາຊາໂດຍເຢຮູຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະ
|
||
\v 13 ເພາະບາບທັງຫລາຍຂອງບາອາຊາເເລະບາບຂອງເອຣາ ຣາຊຖອຣົດຂອງພະອົງຊຶ່ງໄດ້ເຮັດ ເເລະຊົງເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນເຮັດບາບນຳ ເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ພໍໃຈນຳເລື່ອງຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ສ່ວນເລື່ອງອື່ນໆຂອງເອຣາ ເເລະທຸກສິ່ງຊຶ່ງພະອົງໄດ້ເຮັດ ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເເອນບໍ່ ເເມ່ນບໍ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15-16 ໃນປີທີສິບເຈັດເເຫ່ງຣາຊການອາສາກະສັດເເຫ່ງຢູດາ ສີຣິມໄດ້ຊົງຄອງຣາດໄດ້ເເຕ່ເຈັດວັນໃນເມືອງທີຣາຊບັດນີ້ກອງທັບຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນ ເມື່ອ ກອງທັບ ຊຶ່ງຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ນັ້ນໄດ້ຂ່າວວ່າ “ ຊິມຣີໄດ້ກະບົດເເລະໄດ້ປົງພະຊົນກະສັດເເລ້ວ “ ໃນວັນທີ່ຄ້າຍອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍຈຶ່ງຕັ້ງອິມຣີຜູ້ບັນຊາການກອງທັບໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນ
|
||
\v 17 ອິມຣີເເລະຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍໄດ້ຂຶ້ນໄປຈາກເມືອງກິເບໂອນ ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຂົ້າລ້ອມເມືອງຕີຣະຊາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອອິມຣີໄດ້ຊົງເຫັນວ່າເມືອງນັ້ນເເຕກເເລ້ວ ພຣະອົງກໍໄດ້ສະເດັດເຂົ້າໄປໃນປ້ອມຂອງຣາຊວັງ ເເລະໄດ້ເຜົາຣາຊວັງດ້ວຍໄຟ ເເລະດ້ວຍວິທີນີ້ພະອົງໄດ້ຕາຍໃນກອງໄຟ
|
||
\v 19 ເພາະບາບຊຶ່ງພະອົງໄດ້ເຮັດໄວຄືໄດ້ເຮັດຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ດຳເນີນການຂອງເຢໂຣໂບອາມ ເເລະດ້ວຍບາບຊຶ່ງພະອົງໄດ້ເຮັດທີ່ນຳອິດສະຣາເອນເຮັດບາບດ້ວຍ
|
||
\v 20 ສ່ວນເລື່ອງນອກຂອງຊິມຣີ ລວມທັງຫນັງສືເຫລົ່ານັ້ນເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ເເມ່ນຫວາ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເເລ້ວປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເເບ່ງອອກເປັນສອງສ່ວນ ເຄິ່ງຫນຶ່ງປະຊາຊົນຕິຕາມທິບນີລູກາຍຂອງກີນັດ ເເລະຍົກທ່ານຂຶ້ນເປັນກະສັດ ເເລະອີກຫນຶ່ງຕິດຕາມອິມຣີ
|
||
\v 22 ເເຕ່ປະຊາຊົນຕິດຕາມທິບນີລູກຊາຍຂອງກີຍັດ ດັ່ງນັ້ນທິບນີຈຶ່ງໄດ້ຕາຍ ເເລະອິມຣີໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ອົມຣີໄດ້ເລີມຄອງອິດສະຣາເອນໃນປີທີສາມສິບເອັດເເຫ່ງຣາຊການປີທີສາມສິບເອັດເເຫຳ່ງຣາຊການອາສາກະສັດເເຫ່ງຢູ່ດາ ເເລະພະອົງໄດ້ຊົງຄອງຢູ່ສິບສອງປີ ພະອົງໄດ້ຄອງຣາດໃນເມືອງຕີຣະຊາເປັນເວລາຫົກປີ
|
||
\v 24 ພະອົງໄດ້ຊື້ພູເຂົາຊາມາເຣຍ ຈາກເຊເຊເມດ້ວຍເງິນສອງຕະລັນພະອົງໄດ້ສ້າງເມືອງເທິງພູເຂົານັ້ນເເລະໄດ້ເອີ້ນນາມເມືອງທີ່ສ້າງນັ້ນວ່າ ສະມາເຣຍ ຕາມຊື່ຂອງເຊເມຜູ້ເປັນອາດີດພູເຂົານັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ອິມຣີໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້ານໃນສາຍພະເນດຂອງພຣະຢາເວ ເເລະໄດ້ເຮັດຊົ່ວກວ່າບັນດາກະສັດຜູ້ຢູ່ກ່ອນພະອົງ
|
||
\v 26 ເພາະພະອົງໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມທາງທັງຫລາຍຂອງເຢໂຣໂບອາມ ລູກຊາຍຂອງເນບັດ ເເລະຕະບາບຂອງພະອົງຊຶ່ງພະອົງນຳອິດສະຣາເອນເຮັດບາບດ້ວຍ ເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ພໍໃຈກັບບັນດາຮູບເຄົາລົບນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ສ່ວນເລື່ອງອື່ນໆ ຂອງອິມຣີຊຶ່ງໄດ້ເຮັດເເລະພະຣາຊອຳນາດຊຶ່ງໄດ້ຊົງສຳເເດງໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ເເມ່ນບໍ?
|
||
\v 28 ດັ່ງນັ້ນອິມຮີໄດ້ລ່ວງຫລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພະອົງ ເເລະເຂົາຝັງພະສົບໄວ້ກຸງຊາມາເຣຍ ເເລະອາຫັບພະຣາຊໂອຣົດຂອງພະອົງກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໃນປີທີສາມສິບເເປດເເຫ່ງຣາຊການອາສາກະສັດຂອງຢູດາ ອາຫັບພະຣາຊໂອຣົດຂອງອິມຣີໄດ້ປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນ ອາຮາບພະຣາຊໂອຣົດຂອງອົມຣີໄດ້ຊົງປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນໃນກຸງສະມາເຣຍຊາວສອງປີ
|
||
\v 30 ອາຮາບພະຣາຊໂອຣົດຂອງອົມຣີໄດ້ເຮັດຊົ່ວໃນສາຍພະເນດພະຢາເວ ຫລາຍກວ່າບັ້ນດາກະສັດຢູ່ກ່ອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ການທີີ່ອາຮາບໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມບາບຂອງເຢໂີຣໂບອາມລູກຊາຍເນບັດນັ້ນເບິ່ງຄືວ່າເປັນສິ່ງເລັກນ້ອຍສຳລັບພຣະອົງ ພະອົງຈຶ່ງໄດ້ຮັບເຍເຊເບນພະຣາຊທິດາຂອງເອັນບາອັດກະສັດຂອງຊາວໄຊດອນມາເປັນເມຍ ເເລະພະອົງໄດ້ນະມັດສະການ ພະບາອານ ເເລະກົ້ມກາບພະນັ້ນ
|
||
\v 32 ພະອົງໄດ້ຕັ້ງເເທ່ນບູຊາ ພະບາອານໃນນິເວດພະບາອານຊຶ່ງພະອົງໄດ້ສ້າງໄວ້ໃນກຸງຊາມາເຣຍ
|
||
\v 33 ອາຮາມຕັ້ງເສົາພະອາເຊຣາ ອາຮາມໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວພິໂຣດຫລາຍກວ່າກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອງທຸກພະອົງຊຶ່ງຢູ່ກ່ອນພະອົງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງອາຮາມ ຮີເອນຊາວເບັດເອນໄດ້ສ້າງເມືອງເຢຣິໂກຂຶ້ນ ຮີເອນໄດ້ວາງຮາກຖານເມືອງນັ້ນໂດຍຕ້ອງເສຍອາບີຮາມພະຣາຊໂອຣົດຫົວປີຂອງທ່ານ ເເລະຕັ້ງປະຕູເມືອງໂດຍຕ້ອງເສຍເຊກຸບລູກຊາຍຫລ້າ ຕາມພະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ຊຶ່ງຕັດທາງໂຍຊູວາລູກຊາຍຂອງນູນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\cl ບົດທີ 17
|
||
\p
|
||
\v 1 ເອລີຢາ ຊາວທິບີເເຫ່ງເມືອງທິບີຂະບີໃນກິເລອາດໄດ້ບອກອາຫັບວ່າ “ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ຜູ້ຊຶ່ງຂ້າພະອົງໄດ້ ຊົງພະຊົນຢູ່ບ່ອນໃດຈະມີນ້ຳຄ້າງຫລືຝົນໃນປີເຫລົ່ານີ້ ນອກຈະທ່ານຈະຂໍຂ້ານ້ອຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ວັດຈະນະຂອງພະຢາເວມາຍັງເອລີຢາວ່າ“
|
||
\v 3 ຈົ່ງອອກຈາກທີ່ນີ້ໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ ລີ້ຢູ່ທາງຕາເວັນອອກເເມ່ນ້ຳຈໍເເດນ
|
||
\v 4 ສິ່ງນີ້ຈະເກີ ດຂຶ້ນເມື່ອເຈົ້າຈະດື່ມນ້ຳຈາກລຳທານ ເເລະເຮົາໄດ້ສັ່ງຝູງກາໄຫ້ລຍງເຈົ້າຢູ່ທີ່ນັ້ນ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນເອລີຍາຈຶ່ງໄດ້ໄປເເລະເຮັດຕາມວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ໄດ້ຊົງບັນຊາເຂົາໄດ້ອາໄສຢູ່ຂ້າງລຳທານເກຣິດ ຊຶ່ງຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເເມ່ນ້ຳຢໍເເດນ
|
||
\v 6 ຝູງກາກໍໄດ້ນຳຂະຫມົມປັງເເລະເນື້ອມາໃຫ້ເຂົາໃນຕອນເຊົ້າ ເເລະນຳອາຫານມາໃຫ້ໃນເວລາຕອນເເລງ ເເລະເຂົາໄດ້ດື່ມນ້ຳຈາກລຳທານ
|
||
\v 7 ເເຕ່ຕໍ່ມາອີກບໍ່ດົນທຳທານກໍເເຫ້ງ ເພາະບໍ່ ມີຝົນໃນເເຜ່ນດິນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງເອລີຢາວ່າ “
|
||
\v 9 ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນໄປຍັງເມືອງຊາເຣຟັດຊຶ່ງຂຶ້ນກັບເມືອງຊີໂດນ ເເລະອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນເບິ່ງສາ ເຮົາໄດ້ສັ່ງເເມ່ມ້າຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ນັ້ນໃຫ້ລ້ຽງດູເຈົ້າ“ດັ່ງນັ້ນ
|
||
\v 10 ເຂົາຈຶ່ງໄດ້ລຸກຂຶ້ນໄປຍັງເມືອງສາເຣຟັດ ເເລະເມື່ອເຂົາມາເຖິງປະຕູເມືອງ ຊຶ່ງເເມ່ມ້າຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ນັ້ນກຳລັງເກັບຟືນດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເອີ້ນນາງເເລະເວົ້າວ່າ“ຂໍນ້ຳກິນຈັກຫນ່ອຍເເດ່ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ກິນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃນຂະນະທີ່ນາງຈະໄປເອົານ້ຳ ເຂົາກໍໄດ້ເອີ້ນນາງເເລະບອກວ່າ“ ຂໍຂະຫນົມປັງນຳເຈົາມາໃຫ້ຈັກອັນສາ“
|
||
\v 12 ນາງໄດ້ຕອບວ່າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານໄດ້ພະຊົນຢູ່ບ່ອນໃດຂ້ອຍບໍ່ມີຂະຫນົມປັງເລີຍ ມີເເຕ່ເເປ້ງກຳມືຫນຶ່ງໃນຫມໍ້ ເເລະນ້ຳມັນເລັກນ້ອຍໃນໃຫເບິ່ງສາ ຂ້ອຍກຳລັວເກັບຟືນສອງອັນເພື່ອຂ້ອຍຈະເຂົ້າໄປເຮັດຂະຫນົມສຳລັບໂຕເອງເເລະລູກຊາຍ ເພື່ອພວກເຂົາຈະກິນເເລ້ວກໍຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ“
|
||
\v 13 ເເຕ່ເອລີຢາໄດ້ບອກນາງວ່າ“ ຢ່າຢ້ານເລີຍ ຈົ່ງໄປເຮັດຕາມທີ່ເຈົ້າເວົ້າເເຕ່ຈົ່ງເຮັດຂະຫນົມກ້ອນນ້ອຍໃຫ້ຂ້ອຍກ່ອນເເລ້ວເອົາມາໄຫ້ຂ້ອຍກ່ອນ ເເລ້ວພາຍຫລັງຈຶ່ງເຮັດສຳຫລັບເຈົ້າ ເເລະລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເພາະພຣະຢາເວເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ອາຫານໃນຫມໍ້ນັ້ນຈະບໍ່ຂາດ ເເລະນ້ຳໃນໄຫນັ້ນຈະໄຫລບໍ່ຫມົດຈົນກວ່າພຣະຢາເວຈະສົ່ງຝົນລົງມາພື້ນດິນ“
|
||
\v 15 ດັ່ງນັນນາງກໍໄປເຮັດຕາມຄຳຂອງເອຣີຢາທີ່ໄດ້ບອກນາງ ນາງເເລະເອລີຢາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວກໍໄດ້ກິນອາຫານຢູ່ຫລາຍວັນ
|
||
\v 16 ອາຫານໃນຫມໍ້ກໍບໍ່ຂາດນ້ຳໃນໄຫກໍໄຫລບໍ່ຢຸດ ຕາມພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວທາງເອລີຢາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພາຍຫລັງຈາກເຫດການເຫລົ່ານີ້ ລູກຊາຍຂອງຍິງນັ້ນເປັນເຈົ້າຂອງບ້ານກໍໄດ້ລົ້ມປ່ວຍ ອາການປ່ວຍຂອງເຂົານັ້ນຫນັກຫລາຍ ຈົນບໍ່ມີລົມຫາຍໃຈເຫລືອຢູ່ເເລ້ວ
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນ ນາງຈຶ່ງໄດ້ກ່າວເເກ່ເອລີຢາວ່າ“ ໂອຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງໃຫ້ທ່ານ? ທ່ານຈຶ່ງມາຫາຂ້ອຍ ເເລະເພື່ອຂ້າລູກຊາຍຂ້ອຍເເນວນີ້ຫວາ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເເລ້ວເອລີຢາໄດ້ເວົ້າກັບນາງວ່າ“ເອົາລູກຊາຍມາໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຖີດ“ເຂົາກໍໄດ້ນຳເດັກຊາຍໄປຈາກເເຂນຂອງນາງເເລະອຸ້ມໄປຫ້ອງຊັ້ນເທິງທີ່ທ່ານພັກຢູ່ ເເລະເຂົາວາງເດັກນ້ອຍນັ້ນຢູ່ບ່ອນນອນຂອງເຂົາເອງ
|
||
\v 20 ເຂົາໄດ້ທູນພຣະຢາເວວ່າ“ ຂ້າເເຕ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງພຣະອົງໄດ້ນຳເຫດຮ້າຍມາເຫນືອຍິງມ້າຍທີ່ຂ້າພະອົງອາໄສຢູ່ນັ້ນບາດດຽວບໍ? ໂດຍໄດ້ປະທານລູກຊາຍຂອງນາງ? “
|
||
\v 21 ເເລ້ວເອລີຢາກໍໄດ້ຢຽດໂຕທັບເດັນນັ້ນສາມເທື່ອ ເຂົາໄດ້ຮ້ອງທູນພຣະຢາເວວ່າ“ຂ້າເເຕ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງ ຂ້າພະອົງຂໍເດັກນ້ອນນີ້ມາເຂົາໃນຕົວເຂົາອີກດ້ວຍເຖີດ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຟັງສຽງຂອງເອລີຢາ ຊີວິດຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນກໍໄດ້ເຂົ້າມາໃນຕົວຂອງເຂົາອີກ
|
||
\v 23 ເອລີຢາໄດ້ອຸ້ມເດັກນັ້ນ ເເລະໄດ້ນຳເຂົາມາຈາກຫ້ອງຊັ້ນເທິງເຂົາໄປໃນບ້ານ ເຂົາໄດ້ມອບເດັກນ້ອຍນັ້ນໃຫ້ເເມ່ຂອງເຂົາເເລະເວົ້າວ່າ“ ເບິ່ງເເມ້ ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າມີຊີວິດຢູ່“
|
||
\v 24 ຍິງນັ້ນໄດ້ເວົ້າກັບເອລີຢາວ່າ“ ຕອນນິ້ຂ້ອຍຮູເເລ້ວວ່າທ່ານເປັນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ເເລະພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວອອກຈາກປາກທ່ານເປັນຄວາມຈິງ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\cl ບົດທີ 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກນັ້ນເປັນເວລາຫລາຍວັນ ພຣະດຳລັດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເອລີຢາໃນປີທີສາມທີ່ຝົນບໍ່ຕົກວ່າ“ ຈົ່ງໄປສະເເດງໂຕຂອງເຈົ້າຕໍ່ຫນ້າອາຫັບ ເເລະເຮົາຈະສົ່ງຝົນຕົກລົງມາຈາກເເຜ່ນດິນໂລກ“
|
||
\v 2 ເອລີຢາຈຶ່ງໄປສະເເດງຕົວຂອງເຂົາຕໍ່ອາຫັບ ບັດນີ້ການກັນດານອາຫານໃນສະມາເຣຍຮຸນເເຮງຫລາຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ອາຫັບໄດ້ຊົງຮັບສັ່ງໃຫ້ໂອບາດີຫົວຫນ້າຜູ້ດູເເລວັງມາເຫັນ ບັດນີ້ ໂອບາດີໄດ້ຖວາຍກຽດພຣະຢາເວຫລາຍ
|
||
\v 4 ເພາະເມື່ອຄັ້ງເຍເຊເບນໄດ້ຂ້າຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະເຈົ້າ ໂອບາດີໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອພວກຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຫນຶ່ວຮ້ອຍຄົນເເລະໄດ້ລີ້ເຂົາໃນຖ້ຳສອງແຫ່ງ ເເຫ່ງລະຫ້າສິບຄົນເເລະຈັດສົ່ງອາຫານກັບນ້ຳໃຫ້
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ອາຫັບໄດ້ກ່າວກັບໂອບາດີຢາວ່າ “ຈົ່ງໄປຍັງຕານ້ຳເເລະລຳທານທຸກເເຫ່ງທົ່ວເເຜ່ນດິນບາງທີເຮົາອາດຈະພົບຫຍ້າເເລະພໍລ້ຽງຊີວິດມ້າເເລະລໍ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະໄດ້ບໍ່ສູນເສຍສັດທັງຫມົດ“
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເເບ່ງພື້ນທີ່ກັນເພື່ອຈະໄດ້ຄົ້ນຫາທົ່ວເຖິງ ເເລະຄົ້ນຫານ້ຳ ອາຫັບໄດ້ສະເດັດໄປທາງຫນຶ່ງດ້ວຍໂຕຂອງລາວເອງເເລະໂອບາດີໄດ້ໄປອີກທາງຫນຶ່ງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຂະນະທີ່ບາດີໄດ້ຍ່າງໄປຕາມທາງ ເອລີຢາກໍບັງເອີນໄດ້ມາພົບເຂົາ ໂອບາດີກໍຈື່ເອລີຢາໄດ້ ເເລະໄດ້ກົ້ມຄຳນັບລົງພື້ນ ເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ “ນີ້້ເເມ່ນເອລີຢານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍເເທ້ໆບໍ?
|
||
\v 8 ເອລີຢາຕອບວ່າ“ ຂ້ອຍເອງ ໄປເວົ້າັບກະສັດເຖີດວ່າ ອເອລີຢາຢູ່ທີ່ນີ້““
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ໂອບາດີໄດ້ຖາມວ່າ“ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບຫຍັງບໍ ທ່ານຈຶ່ງຈະໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານເຂົາໄປໃນມືຂອງອາຫັບ ເພື່ອໃຫ້ພະອົງປະຫານເຈົ້າ?
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານໄດ້ພະຊົນຢູ່ເເນ່ສັນໃດ ກໍບໍ່ມີອານາຈັກໃດທີ່ນາຍຂອງຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ສົ່ງຄົນໄປຄົ້ນຫາໂຕທ່ານ ສັນນັ້ນ“ ເເລະເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ອານາຈັກໃດບອກວ່າ “ເອລີຢາບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນ“ ອາຫັບກໍຈະຊົງໃຫ້ພວກດເຂົາສາບານວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ພົບທ່ານ
|
||
\v 11 ມາຕອນນີ້ທ່ານບອກໃຫ້“ ໄປທູນເຈົ້ານາຍວ່າເອລີຢາຢູ່ທີ່ນີ້
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເເຕ່ເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄປເເລ້ວ ພະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວຈະມາຮັບໂຕທ່ານໄປທີ່ໃດຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮູ້ ເເລະເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄປເເລະທູນອາຮາບກັບມາບໍ່ພົບທ່ານພະອົງຈະປະຫານຂ້ານ້ອຍ ທັ້ງໆທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານໄດ້ນະມັດສະການພຣະຢາເວມາຕັ້ງເເຕ່ຂ້ານ້ອຍຍັງຫນຸ່ມໆນາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ
|
||
\v 13 ບໍ່ມີໃຜບອກທ່ານບໍວ່າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດຫຍັງເມື່ອຄັ້ງເຍເຊເບນຂ້າຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອງໂຕຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະເຈົ້າຮ້ອຍຄົນໃນຖ້ຳໂດຍເເບ່ງຫ້າສິບຄົນໃນຖ້ຳ ເເລະຈັດສົ່ງອາຫານກັບນ້ຳໃຫ້ເເນວໃດ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຕອນນີ້ ທ່ານບອກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເວົ້າວ່າໄປ ເເລະບອກນາຍຂອງເຈົ້າວ່າເອລີຢາຢູ່ທີ່ນັ້ນ ດັ່ງນັ້ນພຣະອົງໄດ້ປະຫານຊີວິດຂ້ານ້ອຍ“
|
||
\v 15 ເເລ້ວເອລີຢາໄດ້ກ່າວວ່າ “ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາທີີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍຢືນຫຍັດເພື່ອພຣະອົງພຣະຊົນຢູ່ເເນ່ສັນໃດ ຂ້ານ້ອຍກໍຈະສະເເດງຕົວຕໍ່ອາຫັບໃນວັນນີຢ່າງເເນ່ນອນສັນນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ດັ່ງນັ້ນ ໂອບາດີຈຶ່ງໄດ້ໄປເຂົ້າເຝົ້າອາຫັບເເລະກາບທູນພະອົງໃນສິ່ງທີ່ເອລີຢາໄດ້ເວົ້າ ເເລ້ວກະສັດກໍໄດ້ສະເດັດອອກມາພົບເອລີຢາ
|
||
\v 17 ເມື່ອອາຮັບໄດ່້ເຫັນເອລີຢາ ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ “ນີ້ເຈົ້າບໍ? ເຈົ້າຄືຄົນທີ່ນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນມາສູ່ອິດສະຣາເອນ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເອລີຢາໄດ້ຕອບວ່າ“ ຂ້າພະອົງບໍ່ໄດ້ນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນມາສູ່ອິດສະຣາເອນ ເເຕ່ພະອົງເເລະຮາຊວົງຂອງພໍ່ພະອົງຕ່າງຫາກທີ່ໄດ້ນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນມາ ໂດຍພະອົງໄດ້ຖິ້ມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວເເລະໂດຍການຕິດຕາມບາອານ
|
||
\v 19 ບັດນີ້ ຈົ່ງສົ່ງຂ່າວໄປເເລະລວມອິດສະຣາເອນທັງຫມົດມາພົບ ຂ້ານ້ອຍເທິງພູເຂົາກາເມນພ້ອມທັງຜູ້ທຳນາຍຂອງພະບາອານ 450 ຄົນ ເເລະຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຂອງເເມ່ອາເຊຣາສີ່ຮ້ອຍຄົນ ຊຶ່ງເຢເຊເບນເຄີຍລວມໂຕະອາຫານນຳ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ດັ່ງນັນອາຮາມຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງຂ່າວໄປຍັງປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ ເເລະ ເອີ້ນບັນດາຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະມາຊຸມນຸມເທິງພູເຂົາກາເມນ
|
||
\v 21 ເອລີຢາໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້ປະຊາຊົນທັງຫມົດເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ“ພວກທ່ານຈະປ່ຽນໃຈໄປມາດົນອີກປານໃດ? ຫາກພຣະຢາເວຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ ຈົ່ງຕິດຕາມພຣະອົງ ເເຕ່ຫາກພະບາອານເປັນພະເຈົ້າກໍຕິດຕາມເຂົາໄປເຖີດ“ ເເຕ່ປະຊາຊົນບໍ່ໄດ້ຕອບຫຍັງກັບທ່ານຈັກຄຳດຽວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເເລ້ວເອລີຢາຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ “ເຮົາ ເຮົາເປັນພຽງຄົນດຽວເປັນຜູ່ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວທີ່ເຫລືອຢູ່ ເເຕ່ຝ່າຍພະບາອານມີຜູ້ພະຍາກອນເຖິງ 450 ຄົນ
|
||
\v 23 ດັ່ງນັ້ນ ພວກທ່ານຈົ່ງນຳງົວຜູ້ສອງໂຕ ໃຫ້ຄົນຂອງພະບາອານເລືອກເອົາໂຕຫນຶ່ງ ເເລະສັບເປັນຕ່ອນວາງໄວ້ຢູ່ກອງຟືນ ເເຕ່ບໍ່ຕ້ອງຈູດໄຟ ເເລ້ວຂ້ານ້ອຍຈະຕຽມງົວຜູ້ອີກໂຕຫນຶ່ງ ເເລະນຳມາໄວ້ກອງຟືນໂດຍບໍ່ຈູດໄຟດ້ວຍເຊັ່ນກັນ
|
||
\v 24 ຈາກນັ້ນພວກທ່ານຈົ່ງຮ້ອງອອກມາຈາກພະນາມພວກທ່ານ ເຮົາຈະຮ້ອງອອກມາພຣະນາມພຣະຢາເວ ເເລະພຣະເຈົ້າອົງທີ່ຕອບຈະສົ່ງໄຟລົງມານັ້ນເເລະເເມ່ນພຣະເຈົ້າອົງທ່ຽງເເທ້“ ເເລະປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ຕອບເເລ້ວກ່າວວ່າ “ນີ້ເຂົ້າທ່າດີ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ດັ່ງນັ້ນ ເອລີຢາໄດ້ເວົ້າກັບ ຜູ້ພະຍາກອນພະບາອານວ່າ “ຈົ່ງເລືອກງົວຜູ້ໄປໂຕຫນຶ່ງສຳລັບພວກທ່ານເເລະຈັດຕຽມກ່ອນເຖີດເະພາະຫາກພວກທ່ານມີກັນຫລາຍຄົນເເລ້ວຈົ່ງຮ້ອງພະນາມຂອງພວກທ່ານເເຕ່ຢ່າຈູດໄຟຂ້າງງົວຜູ້“
|
||
\v 26 ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຮັບງົວຜູ້ທີ່ມີຄົນນຳມາມອບໃຫ້ໄປແລະໄດ້ຈັດຕຽມ ເເລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ຮຍກຮ້ອງພະນາມຂອງພະບາອານຕັ້ງເເຕ່ເຊົ້າຈົນທ່ຽງ ຮ້ອງດັງໆວ່າ ຂ້າເເຕ່ພະບາອານ ໂປດຈູດໄຟໃຫ້ຂ້າພະອົງເຖີດ“ ເເຕ່ບໍ່ໄດ້ມີສຽງຫລືໃຜຕອບອອກມາເລີຍ ພວກເຂົາກໍໄດ້ເອີ້ນໄປອ້ອມໆ ເເທ່ນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຕອນທ່ຽງເອລີຢາໄດ້ເລີ່ມເຢາະເຢີ້ຍພວກເຂົາວ່າ “ຮ້ອງດັງຂຶ້ນອີກເເດ່ ພະບາອານເເມ່ນພະເຈົ້າເດະ ບາງທີພະອົງອາດຈະກຳລັງໃຈລອຍຫລື ປົດທຸກຢູ່ຫລືກຳລັງເດີນທາງ ບາງເທື່ອພະອົງກະລັງຫລັບຢູ່ ຕ້ອງຊ່ວຍກັນປຸກໃຫ້ຕື່ນ“
|
||
\v 28 ສະນັ້ນເຂົາຈຶ່ງຊ່ວຍກັນຮ້ອງເເຮງຂຶ້ນເເລະພວກເຂົາໄດ້ເອົາດາບເເລະຫອກມາປາດເລືອດໂຕເອງຕາມພິທີກຳເຂົາເລືອດໄຫລເຕັມໂຕພວກເຂົາເອງ
|
||
\v 29 ຈົນເຖິງເວລາຕອນເເລງກໍບໍ່ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນ ເເລະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສິ່ງບ້າຄັ້ງຕໍ່ໄປຈົນຮອດເວລາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕອນເເລງ ເເຕ່ບໍມີຫຍັງຕອບຮັບ ບໍ່ມີໃຜສົນໃຈຄຳຮ້ອງຂໍຂອງພວກເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເເລ້ວເອລີຢາໄດ້ກ່າວເເກ່ປະຊາຂົນນັ້ນວ່າ “ມາໃກ້ໆເຮົາ“ ເເລະພວກເຂົາທັງຫມົດກໍມາໃກ້ເຂົາ ເເລ້ວເອລີຢາກໍໄດ້ເເປງເເທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວຊຶ່ງຢູ່ໃນສະພາບຜຸພັງ
|
||
\v 31 ເອລີຢາໄດ້ນຳຫີນມາສິບສອງກ້ອນ ຫນຶ່ງກ້ອນເເທ່ນຫນຶ່ງເຜົາຂອງບັນດາເຜົາບັນດາລູກຊາຍຢາໂຄບຜູ້ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ “ອິດສະຣາເອຈະເປັນນາມຂອງເຈົ້າ“
|
||
\v 32 ດ້ວຍຫີນເຫລົ່ານີ້ ເຂົາໄດ້ໃຊ້ໃນການສ້າງເເທ່ນບູຊາໃນພຣະນາມພຣະຢາເວ ເເລ້ະເຂົາໄດ້ຂຸດຮ່ອງຮອບເເທ່ນບູຊາຂະຫນາດໃຫຍ່ພໍທີ່ຈະໃສ້ເມັດພືດໄດ້ເກືອບສິບສີ່ລິດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເຂົາໄດ້ລຍງໄມ້ຟືນທີ່ປອດໄພສັບງົວຜູ້ເປັນຕ່ອນໆ ວາງຕ່ອນຕ່າງໆ ຂອງງົວຜູ້ໃສ່ກອງຟືນ ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ “ຈົ່ງຕັກນ້ຳໃສ່ໃຫ້ເຕັມຖັງເເລະເທລົງເຄື່ອງເຜົາບູຊາເເລະເທິງກອງຟືນ
|
||
\v 34 ເເລ້ວເຂົາກໍ່ໄດກ່າວວ່າ“ຈົ່ງເຮັດອີກເປັນຄັ້ງທີສອງ ເຮັດອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າຈົ່ງເຮັດອີກເປັນຄັ້ງທີ່ສາມ
|
||
\v 35 ນ້ຳໄຫລອ້ອມເເທນບູຊາເເລະໄດ້ເຕັມຮ່ອງທີ່ຂຸດໄວ້
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເຫດການນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນຕອນເເລງເວລາຖວາຍເຄື່ີອງບູຊາ ຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະເອລີຢາໄດ້ເດີນທາງມາໃກ້ເເລະກ່າວວ່າ “ຂ້າເເຕ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມອິດສະອັດເເລະອິດສະຣາເອນ ຂໍໃຫ້ເປັນທີ່ພຽງທົ່ວກັນໃນວັນນີ້ວ່າພຣະອົງໄດ້ເປັນພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເເລະຂ້ານ້ອຍເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ເເລະຂ້ານ້ອຍເຮັດທັງຫມົດນີ້ເເມ່ນເຮັດຕາມພຣະບັນຊາຂອງພຣະອົງ
|
||
\v 37 ຂໍພຣະອົງຕອບຂ້ານ້ອຍເພື່ອປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ຈະໄດ້ຮູ້ວ່າຄືພຣະອົງ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳຈິດໃຈຂອງເຂົາກັບມາຫາພຣະອົງເອງອີກຄັ້ງ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ທັນໃດນັ້ນເອງໄຟຂອງພຣະຢາເວກໍຕົກລົງມາເເລະໄດ້ເຜົາໄຫມ້ເຄື່ອງບູຊາຂະນະທີ່ໄມ້ຟືນ ຫີນເເລະພື້ນດິນບ່ອນນັ້ນເເລະເເມ້ເເຕ່ນ້ຳທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບເເທ່ນນັ້ນກໍເເຫ້ງໄປຫມົດ
|
||
\v 39 ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ເຫັນດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍໄດ້ກົ້ມຫນ້າລົງພື້ນດິນເເລະຮ້ອງວ່າ “ພຣະຢາເວ ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ
|
||
\v 40 ດັ່ງນັ້ນເອລີຢາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ“ຈົ່ງຈັບກຸມໂຕບັນດາຄົນຂອງພະບາອານໄວ້ ຢ່າໃຫ້ເຂົາຫນີລອດໄປໄດ້ເເມ້ເເຕ່ຄົນດຽວ“ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍຈັບກຸມ ເເລະເອລີຢາໄດ້ນຳໂຕບັນດາຜູ້ຄົນເຄົາລົບພະບາອານທີ່ລົງໄປໃນຫ້ວຍກີໂຊນເເລະຂ້າພວກເຂົາເສຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເອລີຢາໄດ້ກ່າວກັບອາຮາມວ່າ “ຂໍຈົ່ງລຸກຂຶ້ນເຊີນກິນເເລະດື່ມເຖີດເພາະມີຝົນຮ່າໃຫຍ່
|
||
\v 42 ດັ່ງນັ້ນ ອາຮາມຈຶ່ງໄດ້ໄປກິນເເລະດື່ມ ເເລ້ວເອລີຢາໄດ້ຂຶ້ນໄປຍອດພູກາເມນ ເເລ້ວເຂົາໄດ້ກົ້ມໂຕລົງຮອດພື້ນດິນເເລະກົ້ມຫນ້າຂອງເຂົາລົງລະຫວ່າງເຂົ່າຂອງເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ເຂົາໄດ້ສັ່ງຄົນຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາວ່າ “ຈົ່ງໄປແລະເບິ່ງທະເລ“ ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາໄດ້ຂຶ້ນໄປ ເເລະເບິ່ງ ເເລ້ວໄດ້ເວົ້າວ່າ“ບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ“ ກັບໄປເບິ່ງອີກເຈັດເທື່ອ“
|
||
\v 44 ໃນຄັ້ງທີເຈັດຄົນຮັບໃຊ້ໄດ້ເວົ້າວ່າ“ ເບິ່ງສາ ມີເມກນ້ອຍໆກ້ອນຊ່ຳຝາມືຫນຶ່ງຂຶ້ນມາຈາກທະເລ“ ເອລີຢາຈຶ່ງໄດ້ກ່າວວ່າ “ຈົ່ງໄປທູນຕໍ່ອາຮາມວ່າ ຈົ່ງຕຽມລົດມ້າເສິກຂອງພຣະອົງເເລ້ວຈົ່ງລົງຈາກພູເຂົາ ກ່ອນພະອົງຈະຊົງຕິດຝົນ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດໃນບໍ່ຊ້າທ້ອງຟ້າກໍມືດດ້ວຍເມກອັນຫນາຕຶບກໍປົກຄຸມຟ້າສະຫວັນ ລົມເລີ່ມພັດມາ ເເລະຝົນຫ່າໃຫຍ່ກໍ່ເລີ່ມຕົກ ອາຮາມໄດ້ຟ້າວໄປຢິດຊະເຣນ
|
||
\v 46 ເເຕ່ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ລົງມາເຂົາໄດ້ເອົາເສື້ອມັດເເອວໃຫ້ເເຫນ້ນເເລະເເລ່ນເເຊງກັນຂຶ້ນຫນ້າກະສັດມາຈົນຮອດທາງເຂົາຢິດສະເຣນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\cl ບົດທີ 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ອາຮາບ ເລົ່າເລື່ອງທັງຫມົດທີ່ເອລີຢາໄດ້ເຮັດ ເເລະການທີ່ເອລີຢາໄດ້ປະຫານຜູ້ພະຍາກອນຂອງພະບາອານທັງຫມົດດ້ວຍດາບ
|
||
\v 2 ຈາກນັ້ນນາງເຢເຊເບນຈົ່ງໄດ່ສົ່ງຄົນມາເເຈ້ງເອລີຢາວ່າ “ຂໍໃຫ້ພະທັງຫລາຍເຮັດກັບເຮົາເເລະຫລາຍກວ່ານັ້ນຫາກພາຍໃນມື້ອື່ນນີ້ເວລາດຽວກັນນີ້ ເຮົາຍັງບໍ່ປິດຊີວິດເຈົ້າເຫມືອນຜູ້ທີ່ປິດຊີວິດຄົນເຫລົ່ານັ້ນ“
|
||
\v 3 ເມື່ອເອລີຢາໄດ້ຍິນສຽງດັ່ງນັ້ນ ເຂົາກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນເເລະຫນີເອົາຊີວິດລອດ ໄປຍັງເບເອເຊບາຊຶ່ງເປັນຂອງອານາຈັກຢູດາ ເເລະຖິ້ມຄົນຮັບໃຊ້ໄວ້ທີ່ນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ສ່ວນເຂົາເອງກໍເດີນທາງເຂົາໄປໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານເເຕ່ຄົນດຽວ ຫມົດມື້ເເລ້ວເຂົາຈຶ່ງໄດ້ມາເເລະນັ່ງລົງກ້ອງຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງ ເຂົາໄດ້ອະທິຖານໃຫ້ໂຕເອງຕາຍເເລະກ່າວວ່າ ຂ້າເເຕ່ພຣະຢາເວຂ້າພຣະອົງທົນມາດົນເເລ້ວ ຂໍໄດ້ຊົງເອົາຊີວິດຂ້ານ້ອຍໄປເຖີດ ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ດີກວ່າບັນພະບູລຸດຂອງຂ້ານ້ອຍທີີ່ໄດ້ຕາຍໄປແລ້ວ“
|
||
\v 5 ສະນັ້ນເຂົາກໍໄດ້ນອນກ້ອງຟຸ່ມໄມ້ເເລະຫລັບໄປທັນໃດນັ້ນກໍມີທູດສະຫວັນອົງຫນຶ່ງໄດ້ມາເເຕະຕ້ອງຕົວເຂົາເເລະບອກວ່າ“ ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນເເລະກິນອາຫານ“
|
||
\v 6 ເອລີຢາໄດ້ລຸກຂຶ້ນເເລະເບິ່ງໄປອ້ອມໆ ເເລະມີຂະຫມົມປັງປິ້ງຢູ່ຖານຮ້ອນໆ ເເລະມີນ້ຳຈອກຫນຶ່ງຢູ່ໃກ້ຫົວລາວ ສະນັ້ນເຂົາຈຶ່ງກິນຂະຫມົມປັງ ດື່ມນ້ຳເເລ້ວລົ້ມໂຕນອນລົງອີກ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວກໍໄດ້ມາອີກຄັ້ງຫນຶ່ງເປັນເທື່ອທີສອງ ໄດ້ເເຕະຕົວເຂົາເເລະໄດ້ບອກວ່າ “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນເເລະກິນອາຫານເພາະການເດີນທາງຄັ້ງນີ້ເກີນກຳລັງຂອງທ່ານ“
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນເອລີຢາຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນກິນອາຫານເເລະກິນນ້ຳ ເເລະເຂົາເດີນທາງຈາກກຳລັງຂອງອາຫານທີ່ລາວກິນນັ້ນເປັນເວລາສີ່ສິບວັນສີ່ສິບຄືນຈົນມາເຖິງພູເຂົາຊີນາຍຂອງພຣະເຈົ້າ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປທີ່ຖ້ຳເເຫ່ງຫນຶ່ງເເລ້ວທັນໃດນັ້ນພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວກໍໄດ້ມາເຖິງເເລ້ວໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າ“ ເອລີຢາເອີຍ ເຈົ້າເຮັດຫຍັງຢູ່ທີ່ນີ້?
|
||
\v 10 ເອລີຢາໄດ້ຕອບວ່າ“ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ທຸ້ມເທຢ່າງຫລາຍເພື່ອພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ ເພາະປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖິ້ມພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ໄດ້ທຳລາຍເເທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງເເລະໄດ້ສັງຫານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະອົງດ້ວຍດາບ ບັດນີ້ ເຫລືອຂ້ານ້ອຍພຽງຄົນດຽວ ເເລະພວກເຂົາພະຍາຍາມເອົາຊີວິດທ່ານດ້ວຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ “ຈົງອອກໄປຢືນຕໍ່ຫນ້າເຮົາເທິງພູເຂົາ“ ເເລ້ວເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ສະເດັດຜ່ານໄປກໍມີລົມພາຍຸເເຮງພັດປະທະພູເຂົາເຮັດໃຫ້ຫີນເເຕກເປັນປ່ຽງ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ເເຕ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນລົມ ເເລ້ວຕໍ່ຈາກລົມກໍເກີດເເຜ່ນດິນໄຫວນັ້ນ
|
||
\v 12 ເເລ້ວພາຍຫລັງເເຜ່ນດິນໄຫວກໍເກີພດໄຟລຸກ ເເຕ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຢູ່ໄຟນັ້ນ ຫລັງຈາກໄຟມີສຽງຊື່ມເບົາໆ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເມື່ອເອລີຢາໄດ້ຍິນສຽງ ເຂົາກໍໄດ້ຍົກເສືອຄຸມປິດຫນ້າ ເເລະໄດ້ຢືນຢູ່ປາກທາງເຂົ້າຖ້ຳ ເເລ້ວໄດ້ຍິນສຽງຫນຶ່ງກ່າວກັບເຂົາວ່າ “ເອລີຢາເອີຍ ເຈົ້າມາເຮັດຫຍັງຢູ່ນີ້? “
|
||
\v 14 ເອລີຢາໄດ້ຕອບວ່າ“ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ທຸ້ມເທຢ່າງຫລາຍເພື່ອພຣະເຈົ້າຢາເວພຣະເຈົ້າໂຍທາເພາະປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖິ້ມພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ໄດ້ທຳລາຍເເທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງ ເເລະໄດ້ສນັງຫານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະອົງດ້ວຍຄົມດາບ ບັດນີ້ເຫລືອຂ້ານ້ອຍພຽງຄົນດຽວເເລະພວກເຂົາພະຍາຍາມເອົາຊີວິດຂ້າພະອົງນຳ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເເລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ຕອບເຂົາວ່າ່“ຈົ່ງກັບໄປຕາມທາງທີ່ເຈົ້າມາ ເເລ້ວໄປຍັງຖິ່ນທຸລະກັນດານ ດາມັສກັດ ເເລະເມື່ອເຈົ້າໄປຮອດທີ່ນັ້ນ ຈົ່ງເຈີມຮາຊາເອນໄຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອາຮາມ
|
||
\v 16 ເເລະເຈົ້າຈົ່ງເຈີມເຢບຸດລູກຊານຂອງນິມຊີໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນ ເເລ້ວຈົ່ງເຈີມເອລີຊາລູກຊາຍຊາຟັດຊາວອາເບັນເມໂຮລາໃຫ້ເປັນຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະສືບຕໍ່ຈາກເຈົ້າ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ສິ່ງນີຈະເກີດຂຶ້ນ ຜູ້ໃດຫນີລອດຄົມດາບຮາຊາເອນຈະຖືກຂ້າ ເເລະຜູ້ໃດຫນີຮອດຄົມດາບຂອງເຢຮູຈະຖືກເອລີອາຊາຂ້າ
|
||
\v 18 ເເຕ່ເຮົາຈະເຫລືອປະຊາຊົນໄວ້ເຈັດພັນຄົນໃນອິດສະຣາເອນ ຜູ້ຊຶ່ງຫົວເຂົ່າຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ຄຸລົງຂາບໄຫວ້ ເເລະປາກຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ຈູບພະບາອານ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເອລີຢາຈາກໄປຈາກທີ່ນັ້ນເເລະພົບເອລີຊາລູກຊາຍຂອງຊາຟັດກຳລັງໄຖນາ ເເລະໄດ້ມີງົວສິບສອງຄູ່ຍ່າງອອກກ່ອນລາວ ເເລະຕົວຂອງເຂົາເອງນັ້ນກຳລັງໄຖນາກັບເເອກທີສິບສອງ ເອລີຢາຈຶ່ງໄດ້ຍ່າງເຂົ້າໄປຫາເເລະໃສ່ເສື້ອຄຸມໃຫ້ເອລີຊາ
|
||
\v 20 ເເລ້ວເອລີຊາໄດ້ຖິ້ມງົວນັ້ນໄວ້ເເລ້ວເເລ່ນໄປຫາເອລີຢາ ເເລ້ວເຂົາກ່າວວ່າ“ ຂໍໄຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈູບລາພໍ່ເເລະເເມ່ກ່ອນ ເເລ້ວຈະຕິດຕາມທ່ານໄປ“ ເເລ້ວເອລີຢາໄດ້ຕອບເຂົາວ່າ“ ກັບໄປສາ ເເຕ່ຢາລືມວ່າເຮົາໄດ້ເຮັດຫຍັງເເກ່ເຈົ້າ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນເອລີຊາໄດ້ຫລຽວໄປຈາກເອລີຢາເອົາເເອກງົວມາເຮັດເປັນຟືນ ຂ້າສັດ ເເລະເອົາຊີ້ນມາດ້ວຍໄມ້ຂອງເເອກງົວ ເເລ້ວເຂົາໄດ້ເເຈກຈ່າຍຊີ້ນໃຫ້ປະຊາຊົນ ເເລະພວກເຂົາກໍໄດ້ກິນອາຫານດັ່ງນັ້ນເອລີຊາໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕິດຕາມເອລີຢາໄປເເລະໄດ້ຮັບໃຊ້ເອລີຢາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\cl ບົດທີ 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ເບັນຮາດາບກະສັດອາຮາມໄດ້ຊົງລວບລວມກອງທັບທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ມີກະສັດທີ່ຮອງຈາກພຣະອົງສາມສິບສອງອົງຢູ່ກັບພະອົງ ພ້ອມກັບມ້າເເລະລົດມ້າເສິກ ເເລະພະອົງໄດ້ຂຶ້ນໄປອ້ອມເມືອງສະມາເຣຍ ເເລະໄດ້ສູ້ຮົບກັບເມືອງນັ້ນ
|
||
\v 2 ພຣະອົງໄດ້ສົ່ງຜູ້ສື່ສານໄປຫາອາຮາມກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເເລະໄດ້ກ່າວກັບພະອົງວ່າ
|
||
\v 3 ເງິນເເລະທອງຂອງພະອົງເປັນຂອງເຮົາບັນດາເມຍເເລະໂອຣົດຂອງພະອົງເປັນຂອງເຮົານຳ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ຕອບວ່າ“ຂ້າເເຕ່ກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນດັ່ງທີ່ພຣະອົງເວົ້າ ຂ້ານ້ອຍເເລະທຸກຢ່າງທີ່ຂ້ານ້ອຍມີເປັນຂອງພະອົງ“
|
||
\v 5 ບັນດາຜູ້ສື່ສານໄດ້ກັບມາອີກຄັ້ງເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ“ ເບັນຮາດດາດກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າເຮົາສົ່ງຂ່າວມາຍັງພະອົງວ່າ ຈົ່ງມອບເງິນເເລະທອງຂອງພະອົງ ບັນດາເມຍເເລະລູກທັງຫລາຍເເກ່ເຮົາ
|
||
\v 6 ເເຕ່ມື້ອື່ນ ປະມານນີ້ ເຮົາຈະສົ່ງຄົນຂອງເຮົາໄປຫາພະອົງເເລະພວກເຂົາຈະຄົ້ນວັງຂອງພະອົງ ຄົ້ນບ້ານຂ້າໃຊ້ຂອງພະອົງສິ່ງໃດທີ່ຕ້ອງຕາພວກເຂົາພວກເຂົາຈະຢິບເອົາໄປ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເເລ້ວກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ເອີ້ນປະຊຸມຜູ້ອາວຸໂສທັງຫມົດຂອງເເຜ່ນດິນ ກ່າວວ່າ“ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາເບິ່ງວ່າຜູ້ຊາຍນີ້ຫາເລື່ອງເດືອດຮ້ອນຊ່ຳໃດ ເຂົາໃຫ້ຄົນມາເອົາເມຍເເລະລູກຂອງເຮົາ ທັງເງິນເເລະທອງຂອງເຮົາ ເຮົາກໍບໍ່ປະຕິເສດເຂົາ“
|
||
\v 8 ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສເເລະປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍໄດ້ເວົ້າກັບອາຮາມວ່າ “ຢ່າສູ່ຟັງ ຫລືຍອມເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນອາຮາມຈຶ່ງໄດ້ສັ່ງເເກ່ຜູ້ສື່ສານເບັນຮາດາດວ່າ ຈົ່ງໄປທູນກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງເຮົາວ່າ ເຮົາເຫັນດ້ວຍກັບທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງຮຽກຮ້ອງຈາກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງໃນຄັ້ງທຳອິດນັ້ນ ເເຕ່ຄຳສັ່ງທີ່ສອງນີ້ເຮົາເຮັດບໍ່ໄດ້““ ດັ່ງນັ້ນຜູ້ສື່ສານກໍຈາກໄປ“ ເເລະກັບມາລາຍງານເບັນຮາດາດ
|
||
\v 10 ເເລ້ວເບັນຮາດາດໄດ້ສົ່ງຄ່າວໄປຍັງອາຮາບວ່າ “ຂໍໃຫ້ພວກພະທັງຫລາຍລົງໂທດເຮົາເເລະເຈັບຫຍິ່ງກວ່າ ຖ້າຫາກວ່າເຮົາຫລືຜົງຂີ້ເທົ່າເເຫ່ງສະມາເຣຍພໍໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫລາຍຕິດຕາມເຮົາກໍໄດ້ຄົນລະຫນຶ່ງກຳມື
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ຕອບວ່າ“ຈົ່ງບອກເບັນຮາດາດວ່າ ບໍ່ມີໃຜທີ່ໃສ່ເກາະອວດອ້າງວ່າເປັນຜູ້ໃສ່ເກາະເລີຍ““
|
||
\v 12 ເບັນຮາດາດໄດ້ຮູ້ຂ່າວນີ້ ຂະນະທີ່ພະອົງກະລັງກິນກັບບັນດາກະສັດທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ພະອົງ ທີ່ໃນເຕັນ ເບັດຮາດາດກໍໄດ້ຊົງຮັບສັ່ງຄົນຂອງພະອົງວ່າ“ຈົ່ງເຂົ້າປະຈຳທີ່ເພື່ອພ້ອມຮົບ“ສະນັ້ນເຂົາທັງຫລາຍກໍໄດ້ຕຽມໂຕເອງໃຫ້ພ້ອມຮົບເພື່ອເຂົ້າໂຈມຕີເມືອງນັ້ນ ເເລ້ວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເບິ່ງສາຜູ້ເຜີຍພະວັດຈະນະຄົນຫນຶ່ງໄດ້ມາຫາອາຮາບກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວ່າ “ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ເຈົ້າເຫັນກອງທັບໃຫຍ່ຫວາ? ເບິ່ງເເມ່ ເຮົາຈະມອບໄວ້ໃນມືຂອງເຈົ້າໃນວັນນີ້ ເເລ້ວເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າເຮົາຄືພຣະຢາເວ“
|
||
\v 14 ອາຮາມໄດ້ກ່າວ“ໂດຍໃຜ? ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ“ ໂດຍມືຂອງຂ້າຣາຊການຄົນຫມຸ່ມຜູ້ເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ປົກຄອງຫົວເມືອງທັງຫລາຍ“ ເເລ້ວອາຮາມໄດ້ກ່າວວ່າ“ ໃຜຈະເລີ່ມຮົບ? ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ເຈົ້າຫັນເເລະ“
|
||
\v 15 ເເລ້ວອາຮາມຈຶ່ງໄດ້ລວບລວມຂ້າລາຊະການຫນຸ່ມ ຜູ້ຊຶ່ງເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ປົກຄອງຫົວເມືອງທັງຫລາຍເຫລົ່ານັ້ນ ຊຶ່ງມີ232 ຄົນ ພາຍຫລັງພະອົງໄດ້ຊົງລວບລວມຫາຫະຫານທັງຫມົດ ມີເຈັດພັນຄົນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຍົກອອກໄປໃນເວລາຫມົດມື້ ສ່ວນເບັນຮາດາດກຳລັງກິນເຫລົ້າຈົນເມົາຢູ່ໃນເຕັນ ທັງພະອົງເເລະກະສັດທີ່ີຮອງຈາກພະອົງມີສາມສິບສອງອົງ ທີ່ຊ່ວຍພະອົງ
|
||
\v 17 ຂ້າຣາຊການຫນຸ່ມຜູ້ເຮັດຫນ້າເປັນຜູ້ປົກຄອງຫົວເມືອງທັງຫລາຍໄດ້ຍົກໄປກ່ອນ ເເລ້ວເບັນຮາດາດກໍໄດ້ຮັບລາຍງານຈາກຜູ້ສອດເເນມທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງສົ່ງອອກໄປວ່າ “ມີຄົນຍົກອອກມາຈາກສະມາເຣຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເບັນຮາດາດໄດ້ກ່າວ່າ “ບໍ່ວ່າພວກເຂົາອອກມາດ້ວຍສັນຕິຫລືສົງຄາມ ຈົ່ງຈັບພວກເຂົາມາເປັນໆອ“
|
||
\v 19 ດັ່ງນັ້ນຂ້າຣາຊການຫນຸ່ມຜູ້ຜູ້ເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ປົກຳຄອງຫົວເມືອງທັງຫລາຍ ເເລະກອງທັບທີ່ໄດ້ຕິດຕາມພວກເຂົາໄດ້ເຄື່ອນອອກຈາກເມືອງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຄົນອາຮາມໄດ້ເເລ່ນຫນີ ເເລະອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ໄລ່ຕິດຕາມເຂົາໄປ ເບັນຮາດາດກະສັດເເຫ່ງອາຮາມໄດ້ຊົງມ້າຫນີໄປກັບທະຫານມ້າ
|
||
\v 21 ເເລ້ວກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກໄປເເລະຊົງໂຈມຕີມ້າເເລະລົດມ້າເສິກ ເເລະຊົງປະຫານຄົນອາຮາມຫລາຍຄົນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ດັ່ງນັ້ນຜູ້ເຜີຍພະວັດຈະນະຄົນນັ້ນໄດ້ມາເຝົ້າກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນເເລະໄດ້ເວົ້າຕໍ່ພຣະອົງວ່າ“ໄປສາ ຂໍເສີມກຳລັງພະອົງ ເເລະພິຈາລະນາເບິ່ງວ່າ ພະອົງຊົງເຮັດປະການໃດເພາະໃນລະດູໃບໄມ້ຫລົ່ນປີຫນ້າ ກະສັດອາຮາມຈະຍົກກອງທັບມາສູ້ພະອົງອີກ
|
||
\v 23 ຂ້າຣາຊການຄົນຂອງກະສັດອາຮາມໄດ້ເວົ້າກັບພະອົງວ່າ “ພະທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າເປັນພະເຈົ້າເເຫ່ງພູຜາ ເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງເຂັ້ມເເຂງກວ່າເຮົາ ເເຕ່ຂໍໃຫ້ເຮົາສູ້ຮົບກັບເຂົາໃນທີ່ພຽງ ເເລ້ວເຮົາຕ້ອງເຂັ້ມເເຂງກວ່າເຂົາເເນ່ນອນເລີຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ດັ່ງນັ້ນພະອົງຢ່າເຮັດເເນວນີ້ ຂໍຊົງປົດກະສັດທຸກອົງອອກຈາກຕຳເເຫນ່ງ ເເລະຊົງຕັ້ງນາຍທະຫານຂຶ້ນເເທນ
|
||
\v 25 ຈົ່ງເພີ່ມຈຳນວນຄົນຂອງກອງທັບເຂົາເເທນສ່ວນພົນຂອງກອງທັບເເທນຜູ້ທີ່ໄດ້ສູນເສຍໄປ ມ້າເເທນມ້າ ລົດເສິກເເທນລົດເສິກ ເເລ້ວເຮົາທັງຫລາຍກໍຈະຮົບເສິກກັບເຂົາໃນທີ່ພຽງພວກເຂົາຈະຕ້ອງເຂັ້ມເເຂງກວ່າພວກເຂົາເເນ່ນອນເລີຍ“ ດັ່ງນັ້ນເບັນຮາດາດກໍຊົງຟັງສຽງຂອງເຂົາທັງຫລາຍ ເເລະໄດ້ຊົງເຮັດຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເເນະນຳ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຫລັງຈາກເລີ່ມປີໃຫມ່ ເບັນຮາດາດໄດ້ລວບລວມຄົນອາຮາມເເລະຍົກຂຶ້ນໄປທີ່ເມືອງອາເຟັກຮົບກັບຄົນອິດສະຣາເອນ
|
||
\v 27 ຄົນອິດສະຣາເອນຖືກຍົກຖືກອອກໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາຄືເເບ້ສອງຝູງນ້ອຍໆ ເເຕ່ຄົນອາຮາມໄດ້ເຕັມທ້ອງທົ່ງຫຍ້າໄປຫມົດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເເລ້ວຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເຂົ້າໄປໄກ້ເເລະກ່າວກັບກະສັດອິດສະຣາເອນວ່າ“ ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ພຣະຢາເວເປັນພຣະເຈົ້າເເຫ່ງພູເຂົາ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ເປັນພຣະເຈົ້າເເຫ່ງທີ່ຕ່ຳເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະມອບກອງທັບໃຫຍ່ທັງຫມົດພນີ້ໄວ້ໃນມືຂອງເຈົ້າ ເເລະພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາທັງຫລາຍກໍໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍທະຫານກົງກັນຂ້າມກັນຢູ່ເຈັດວັນ ເເລ້ວໃນວັນທີເຈັດການຮົບກໍ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຂຶ້ນ ອິດສະຣາເອນໄດ້ຂ້າຄົນອາຮາມ ຊຶ່ງເປັນທະຫານລາບຊີເຣຍ 100,000 ຄົນໃນມື້ດຽວ
|
||
\v 30 ພວກທີ່ີເຫລືອກໍໄດ້ຫນີເຂົ້າເມືອງອາເຟັກ ເເລະກຳເເພງເມືອງລົ້ມທັບຄົນນັ້ນສອງຫມື່ນເຈັດພັນຄົນ ເບັນຮາດາດກໍໄດ້ຫນີເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງຊັ້ນໃນທີ່ໃນເມືອງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ພວກຂ້າຣາຊການເບັນຮາດາດໄດ້ກ່າວກັບພະອົງວ່າ“ບັດນີ້ເບິ່ງສາເຮົາໄດ້ຍິນວ່າ ບັນດາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເປັນກະສັດທີ່ເມດຕາ ຂໍໃຫ້ເຮົາເອົາຜ້າກະສອບມັດເເອວເເລະເອົາເຊືອກພັນຫົວຂອງເຮົາ ເເລະອອກໄປຫາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ບາງທີພະອົງຈະໄວ້ຊີວິດພະອົງ
|
||
\v 32 ເພາະສະນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເອົາກະສອບມັດເເອວ ໄດ້ເອົາເຊືອກພັນຫົວ ໄດ້ໄປເຝົ້າກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ“ ເບັນຮາດັດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງອາຮາບໄດ້ກ່າວວ່າ ຂໍຊົງໄວ້ຊີວິດຂ້າພະອົງ “ອາຮາບໄດ້ຕອບວ່າ“ ພະອົງຍັງມີຊີວິດຢູ່ຫວາ? ພະອົງຊົງເປັນພະອານຸຊາຂອງເຮົາ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ບັດນີ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຊົງສັງເກດເຫັນເປັນລາງດີຈາກອາຮາບ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍຮີບຕອບໂດຍໄວວ່າ ພະຍະຄະ ເບັນຮາດາດພະອານຸຊາຂອງພະອົງຍັງມີຊີວິດຢູ່“ ເເລ້ວອາຮາບກ່າວ່າ“ ໄປນຳພະອົງມາສາ“ເເລ້ວເບັນຮາດາດກໍອອກມາຫາພະອົງ ເເລ້ວອາຮາບກໍໃຫ້ພະອົງຂຶ້ນໄປເທິງລົດມ້າສຶກຂອງພະອົງ
|
||
\v 34 ເບັນຮາດາດໄດ້ກ່າວກັບພະອົງວ່າ “ເມື່ອງຕ່າງໆຊຶ່ງ ພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຍຶດເອົາໄປຈາກພະຣາຊບິດາຂອງພະອົງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຂໍຄືນໃຫ້ພະອົງ ເເລະພະອົງຈົ່ງສ້າງຍ່ານການຄ້າຂອງພະອົງໃນເມືອງດາມັສກັດກໍໄດ້ ດັ່ງທີ່ພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດໄວ້ໃນຊາມາເຣຍ ເເລ້ວອາຮາບໄດ້ກ່າວວ່າ “ເຮົາຈະຍອມໃຫ້ພະອົງໄປ ຕາມຂໍ້ຕົກລົງນີ້“ດັ່ງນັ້ນອາຮາບຈຶ່ງໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບພະອົງເເລະປ່ອຍພະອົງໄປ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ມີຜູ້ຫນຶ່ງໃນກຸ່ມທັງຫລາຍຂອງຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະ ໄດ້ເວົ້າກັບຫມູ່ຂອງຕົນ ຕາມຄຳສັ່ງພຣະຢາເວວ່າ “ຂໍທ່ານຕີຂ້ອຍເເນ່“ເເຕ່ຊາຍຄົນນັ້ນກໍໄດ້ປະຕິເສດບໍຍອມຕີເຂົາ
|
||
\v 36 ເເລ້ວຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບຫມູ່ເຂົາວ່າ “ເພາະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວ ຍາມໃດທີ່ເຈົ້າຈາກຂ້ອຍໄປສິງໂຕ ໂຕຫນຶ່ງ ຈະຂ້າເຈົ້າ“ທັນທີທີ່ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ຈາກເຂົາໄປ ສິງໂຕ ໂຕຫນຶ່ງກໍໄດ້ມາຫາເຂົາ ເເລະໄດ້ຂ້າເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເເລ້ວຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ພົບຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງ ເເລະກ່າວວ່າ “ຂໍໄຫ້ເຈົ້າຕີຂ້ອຍ“ ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ຕີທ່ານເເລະເຮັດໃຫ້ທ່ານບາດເຈັບ
|
||
\v 38 ເເລ້ວຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ຈາກໄປ ເເລ້ວຈຶ່ງໄດ້ພົບກະສັດຢູ່ທີ່ຫົນທາງ ເຂົາໄດປອມຕົວເຂົາເອງດ້ວຍຜ້າພັນທີ່ຕາຂອງເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ພວກກະສັດໄດ້ຜ້ານໄປ ຜູ້ເຜີຍພະວັດຈະນະກໍກ່າວກັບກະສັດວ່າ“ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງເຂົ້າໄປໃນກາງເສິກ ເເລ້ວທະຫານໄດ້ຢຸດເເລ້ວທະຫານຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຢຸດເເລະນຳຊາຍຄົນນັ້ນອອກມາໃຫ້ຂ້ານ້ອຍ ບອກວ່າ ຈົ່ງລະວັງຊາຍຄົນນີ້ໄວ້ເດີ້ ຖ້າຫລຸດໄປໄດ້ດ້ວຍເຫດການໃດ ຊີວິດຂອງທ່ານຈະຕ້ອງເເທນຊີວິດຂອງເຂົາ ຫລືບໍ່ທ່ານຈະຕ້ອງເສຍເງິນຫນຶ່ງຕະລັນ
|
||
\v 40 ເເຕ່ຜູ້ໃຊ້ພະອົງໄດ້ຄາວຽກຢູ່ທີ່ນີ້ເເລະທີ່ນັ້ນຊາຍຄົນນັ້ນກໍໄດ້ຫນີໄປ“ ເເລ້ວກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວວ່າ “ໂທດຂອງເຈົ້າຕ້ອງເປັນເເນວນັ້ນເເລະ ເພາະເຈົ້າເອງໄດ້ຕັດສິນເເລ້ວ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເເລ້ວຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະກໍໄດ້ເອົາຜ້າທີ່ພັນຕາຂອງເຂົາອອກ ເເລະກະສັດອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຈື່ທ່ານວ່າເປັນຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ
|
||
\v 42 ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຈຶ່ງໄດ້ທູນກະສັດວ່າ“ ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້“ ເພາະເຈົ້າໄດ້ປ່ອຍຊາຍຄົນທີ່ຢູ່ໃນມືຂອງເຈົ້າ ຜູ້ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ກຳນົດໃຫ້ຕາຍ ດັ່ງນັ້ນຊີວິດຂອງເຈົ້າຈະຕ້ອງເເທນຊີວິດຂອງເຂົາ ເເລະປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າເເທນປະຊາຊົນຂອງເຂົາ“
|
||
\v 43 ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ເຂົ້າໄປໃນວັງ ດ້ວຍອາລົມຢາກຮ້າຍ ເເລະໄດ້ມາເຖິງສະມາເຣຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\cl ບົດທີ 21
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ ໃນບາງເວລາຕໍ່ມາ ນາໂບດຊາວຢິດຊະເຣນມີສວນອະງຸ່ນຢູ່ໃນຢິດສະເຣນ ໃກ້ວັງຂອງອາຮາບກະສັດເເຫ່ງສະມາເຣຍ
|
||
\v 2 ອາຮາບໄດ້ກ່າວກັບໂບດວ່າ ຈົ່ງເອົາສວນອະງຸ່ນຂອງເຈົ້າໃຫ້ເຮົາເຖີດ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ເຮັດສວນຜັກ ເພາະຢູ່ໃກ້ຣາຊວັງຂອງເຮົາ ເພື່ອເເລກປ່ຽນກັນ ເຮົາຈະໃຫ້ສວນອະງຸ່ນທີ່ດີກວ່ານີ້ ຫລືຖ້າເຈົ້າເຫັນດີ ເຮົາກໍຈະໄຫ້ເງິນສົມກັບສວນນັ້ນ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເເຕ່ນາໂບດໄດ້ກ່າວກັບອາຮາບວ່າ “ຂໍພະຢາເວຫ້າມຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄຫ້ຍົກມໍລະດົກຂອງບັນພະບູລຸດເເກ່ທ່ານ
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນອາຮາບຈຶ່ງເຂົ້າໃນວັງດ້ວຍອາລົມບໍ່ດີ ເພາະວ່າຄຳຕອບຂອງນາໂບດທີ່ໄດ້ຕອບທ່ານ ເມື່ອໄດ້ເວົ້າວ່າ “ຂ້ານ້ອຍບໍ່ເຫັນດີທີ່ຈະຍົກມໍລະດົກຂອງບັນພະບູລຸດຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພະອົງ“ ເເລະທ່ານກໍນອນປິ່ນຫນ້າເຂົ້າຝາເທິງຕຽງທັງບໍ່ຍອມກິນຫຍັງເລີຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຢເຊເບນເມຍຂອງພະອົງໄດ້ເຂົ້າມາເຝົ້າພະອົງ ເເລະໄດ້ຖາມພະອົງວ່າ “ເປັນຫຍັງພະອົົງຈຶ່ງອຸກໃຈຈົນບໍ່ຍອມກິນຫຍັງເລີຍ? “
|
||
\v 6 ພະອົງໄດ້ຕອບນາງວ່າ ເພາະເຮົາໄດ້ເວົ້າກັບນາໂບດຊາວຢິດຊະເຣນເເລະໄດ້ກ່າວ່າ ຈົ່ງຂາຍສວນອະງຸ່ນເຈົ້າໃຫ້ເຮົາ ຖ້າເຈົ້າພໍໃຈ ເຮົາຈະໃຫ້ສວນອະງຸ່ນອີກເເຫ່ງຫນຶ່ງເເກ່ເຈົ້າ ເເລ້ວເຂົາໄດ້ຕອບເຮົາວ່າ ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຖວາຍສວນອະງຸ່ນຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພະອົງ
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນເຢເຊເບນກ່າວກັບເມຍພະອົງເເລະໄດ້ທູນພະອົງວ່າ “ພະອົງຍັງເປັນຜູ້ຄອບຄອງອານາຈັກອິດສະຮາເອນບໍ່ເເມ່ນຫວາ? ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນຈາກຕຽງດຽວນີ້ ເຮັດໃຫ້ໃຈສະບາຍເເລະກິນເຂົ້າສານ້ອງຈະເອົາສວນອະງຸ່ນຂອງນາໂບດໃຫ້ອ້າຍດອກ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນເຢເຊເບນຈຶ່ງໄດ້ຂຽນຈົດຫມາຍຂອງອາຮາບ ບາງສະບັບເເລະໄດ້ເຊັນຊື່ລົງ ຕີຕາທັບຂອງເພິ່ນໃສເເລ້ວກໍສົ່ງຈົດຫມາຍນີ້ໄປຫາຂ້າຣາຊການພ້ອມທັງປະຊາຊົນ ທີ່ຢູ່ໃກ້ນາໂບດ
|
||
\v 9 ນາງໄດ້ຂຽນຈົດຫມາຍວ່າ“ ຈົ່ງປະກາດໃຫ້ຖືອົດອາຫານ ເເລະໃຫ້ນາໂບດນັ່ງສູງເດັ່ນທ່າມກາງປະຊາຊົນ
|
||
\v 10 ນອກຈາກນີ້ໃຫ້ຄົນສັດຊື່ຄົນຢູ່ກັບເຂົາດ້ວຍໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ເຈົ້າໄດ້ເເຊ້ງດ່າພຣະເຈົ້າເເລະກະສັດ““ ເເລ້ວພາເຂົາອອກໄປເເລະເອົາຫິນດຶກໃສ່ເຂົາໃຫ້ຕາຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນຄົນຂອງເມືອງນັ້ນຄືບັນດາຜູ້ມັ່ງຄັ່ງອາໄສຢູ່ໃນເມືອງຂອງນາໂບດນັ້ນ ໄດ້ທຳລາຍທີ່ເຢເຊເບນໄດ້ຂຽນຈົດຫມາຍໄປເຖິງພວກເຂົານັ້ນ
|
||
\v 12 ພວກເຂົາໄດ້ປະກາດໃຫ້ຖືອົດອາຫານເເລະໃຫ້ນາໂບດນັ່ງບ່ອນນັ່ງສູງເດັ່ນທ່າມກາງປະຊາຊົນ
|
||
\v 13 ຄົນບໍ່ສັດຊື່ສອງຄົນນັ້ນກໍໄດ້ເຂົ້າມາ ເເລະນັ່ງຢູ່ທາງຫນ້ານາໂບດພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າໃສ່ຮ້າຍຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນວ່າ “ນາໂບດໄດ້ເເຊ່ງດ່າພຣະເຈົ້າເເລະກະສັດ“ ເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງພານາໂບດອອກໄປນອກເມືອງ
|
||
\v 14 ເເລ້ວເອົາຫີນດຶກໃສ່ເຂົາຈົນຕາຍເເລ້ວພວກຜູ້ອາວຸໂສກໍໄດ້ສົ່ງຄ່າວໄປບອກເຢເຊເບນວ່າ “ນາໂບດຖືກຫີນດຶກໃສ່ເເລະຕາຍເເລ້ວ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນເມື່ອເຢເຊເບນໄດ້ຍິນວ່ານາໂບດຖືກຫີນດຶກໃສ່ຈົນຕາຍເເລ້ວນາງຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບອາຮາບວ່າ“ ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນເເລະຊົງໄດ້ຍຶດສວນຂອງນາໂບດຊາວຢິດຊະເຣນ ຊຶ່ງເຂົາໄດ້ປະຕິເສດບໍ່ຢາກຂາຍໃຫ້ພະອົງ
|
||
\v 16 ເພາະວ່ານາໂບດໄດ້ຕາຍເເລ້ວ ພະອົງກໍໄດ້ຊົງລຸກຂຶ້ນ ລົງໄປສວນຂອງນາໂບດ ຊາວຢິດຊະເຣນ ເພື່ອຍຶດເອົາສວນນັ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເເລ້ວພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເອລີຢາວ່າ
|
||
\v 18 “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນໄປແລະພົບອາຮາບກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ຜູ້ຢູ່ໃນເມືອງຊະມາເຣຍ ເຂົາຢູ່ໃນສວນຂອງນາໂບດທີ່ເຂົາລົງໄປຍຶດເອົາມາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບເຂົາວ່າ“ ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ “ເຈົ້າໄດ້ຂ້າຄົນເເລະໄດ້ຍຶດເອົາກຳມະສິດມາບໍ? ເເລະເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບເຂົາວ່າ “ໃນບ່ອນທີ່ຫມາເລຍເລືອດຂອງນາໂບດ ຫມາຈະເລຍເລືອດຂອງເຈົ້າດ້ວຍ ເເມ່ນເເລ້ວລະ ເລືອດຂອງເຈົ້າ
|
||
\v 20 ອາຮາບໄດ້ເວົ້າກັບເອລີຢາວ່າ“ ໂອ ສັດຕູຂອງເຮົາ ເຈົ້າຈະພົບເຮົາເຂົ້າເເລ້ວບໍ? ຂ້ານ້ອຍໄດ້ພົບພະອົງເຂົ້າເເລ້ວ ເພາະວ່າພະອົງໄດ້ຂາຍພະອົງເອງເຂົ້າເຮັດຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ທ່ານວ່າ ເບິ່ງສາ ເຮົາຈະນຳໄພພິບັດມາເຫນືອເຈົ້າ ເເລະຈະກວາດເຈົ້າອອກໄປໃຫ້ຫມົດ ເເລະຈະກຳຈັດຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ ທັງທີ່ເປັນທາດເເລະເປັນຄົນອິດສະຣາເອນອອກຈາກເຈົ້າ
|
||
\v 22 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຣາຊວົງຂອງເຈົ້າຄືຣາຊວົງຂອງເນບັດເເລະຄືຣາຊວົງຂອງບາອາຊາ ລູກຂອງອາຮີຢາ ເພາະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາໃຈຮ້າຍ ເເລະເພາະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນເຮັດບາບດ້ວຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າສ່ວນເຢເຊເບນຫມາຈະກິນເຢເຊເບນທີ່ຂ້າງກຳເເພງຢິດສະເຣນ “
|
||
\v 24 ຄົນໃດໃນຣາຊວົງຂອງອາຮາບທີ່ຕາຍໃນເມືອງ ຫມາຈະກິນ ເເລະຄົນໃດໃນຮາຊວົງຂອງເຂົາທີ່ຕາຍໃນທົ່ງນາ ນົກຫລືເເຮ້ງຈະກິນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ບໍ່ມີໃຜຄືອາຮາບ ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ຂາຍຕົນເອງ ເພື່ອເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ຜູ້ທີ່ເຢເຊເບນເມຍໄດ້ຍົວະໃຫ້ເຮັດບາບ
|
||
\v 26 ອາຮາບໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດຫລາຍຄືພະອົງໄດ້ຕິດຕາມຮູບເຄົາລົບ ຕາມທຳນຽມຂອງຄົນອາໂມໄລທີ່ໄດ້ເຮັດ ຜູ້ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ອອກໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເມື່ອອາຮາບໄດ້ຍິນພຣະວັດຈະນະເຫລົ່ານັ້ນ ພະອົງໄດ້ສີກເຄື່ອງພະອົງເເລະໄດ້ໄສ່ຜ້າກະສອບ ໄດ້ຊົງຖືອົດອາຫານ ເເລະນອນຢູ່ເເຕ່ໃນຜ້າກະສອບເຂົາ ເເລະຊົງໂສກເສົ້າຫລາຍ
|
||
\v 28 ເເລ້ວພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາຍັງເອລີຢາວ່າ
|
||
\v 29 ເຈົ້າໄດ້ເຫັນອາຮາບຖ່ອມໂຕລົງຕໍ່ຫນ້າເຮົາເເລ້ວບໍ? ເພາະເຂົາໄດ້ຖ່ອມໂຕເຂົາລົງຕໍ່ເຮົາ ເຮົາຈະບໍ່ນຳໄພພິບັດມາຍັງສະໄຫມຂອງເຂົາ ເເຕ່ເຮົາຈະນຳເຫດຮ້າຍມາເຫນືອຣາຊວົງຂອງເຂົາໃນສະໄຫມລູກຊາຍຂອງເຂົາ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\cl ບົດທີ 22
|
||
\p
|
||
\v 1 ສາມປີຜ່ານໄປໂດຍປາສະຈາກສົງຄາມລະຫວ່າງອາຮາບກັບອິດສະຣາເອນ
|
||
\v 2 ເເລ້ວເມື່ອປະມານໃນປີທີສາມ ເຢໂຣຊາຟັດກະສັດຢູດາໄດ້ສະເດັດລົງເຝົ້າກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ບັດນີ້ກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວຖາມພວກຂ້າຣາຊການຂອງພະອົງວ່າ “ພວກທ່ານຮູ້ຫລືບໍ່ວ່າ ຣາໂມດໃນກິເຣອາດເປັນຂອງພວກເຮົາ ເເຕ່ເຮົາຍັງຈະເສີຍຢູ່ ບໍ່ຍຶດຄືນຈາກກະສັດເເຫ່ງອາຮາບບໍ?“
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ພະອົງໄດ້ກ່າວກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ“ທ່ານຈະຍົກທັບໄປຮົບເສິກທີ່ຣາໂມດກິເຣອາດກັບຂ້ານ້ອຍບໍ່? ເເລະເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຕອບກະສັດອິດສະຣາເອນວ່າ“ ຂ້ານ້ອຍກັບພະອົງເປັນຄືຄົນດຽວກັນ ປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍກໍເປັນປະຊາຊົນຂອງພະອົງ ເເລະມ້າຂອງຂ້ານ້ອຍກໍເປັນມ້າຂອງພະອົງ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ກ່າວກັບກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນວ່າ“ ຂໍສະເເຫວງການຊົງນຳຂອງພຣະຢາເວກ່ອນວ່າເຮົາຄວນເຮັດເເນວໃດ“
|
||
\v 6 ເເລ້ວກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ເອີ້ນປະຊຸມພວກເຜີຍພຣະວັດຈະນະສີ່ຮ້ອຍຄົນ ເເລະໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ“ ຄວນທີ່ເຮົາຈະໄປເຮັດສົງຄາມ ໂຈມຕີຣາໂມດກິເຣອາດບໍ່? ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຕອບວ່າ “ຂໍຊົງໂຈມຕີເຖີດເພາະອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງມອບໄວ້ໃນພະຫັດຂອງກະສັດ“
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເເຕ່ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ກ່າວ່າ “ທີ່ນີ້ບໍ່ມີຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວອີກເເລ້ວບໍ ທີ່ເຮົາຈະຖາມໄດ້?”
|
||
\v 8 ກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ ” ຍັງມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊຶ່ງເຮົາຈະໃຫ້ທູນຖາມພຣະຢາເວ ຄືມີຄາຍາລູກຊາຍຂອງອິມຣາ ເເຕ່ເຮົາເອງກຽດຊັງເຂົາເພາະເຂົາບໍ່ເຄີຍທຳນາຍເລື່ອງດີກ່ຽວກັບເຮົາເລີຍ” ເເຕ່ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ກ່າວວ່າ ” ຂໍກະສັດຢ່າໄດ້ກ່າວດັ່ງນັ້ນເລີຍ”
|
||
\v 9 ເເລ້ວກະສັດອິດສະຣາເອນຈຶ່ງເອີ້ນເອົາເຈົ້າຫນ້າທີ່ປະຈຳວັງມາເເລ້ວບອກເເລ້ວບອກລາວໄປນຳເອົາມີກາຢາ ລູກຊາຍຂອງອິມຣາມາທັນທີ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ບັດນີ້ ອາຮາບກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເເລະເຢໂຮຊາຟັດກະສັດເເຫ່ງຢູດາໄດ້ຕ່າງຄົນຕ່າງນຸງເຄື່ີອງກະສັດນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງຕົນທີ່ລານຟາດເຂົ້ານອກປະຕູເມືອງຊາມາເຣຍ ເເລະຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະທັງຫມົດກິນວາຍຕໍ່ຫນ້າເພິ່ນຢູ່ທີ່ນັ້ນຄົນຫນຶ່ງໃນພວກເຂົາຊື່ວ່າເຊດີກີຢາລູກຊາຍຂອງ
|
||
\v 11 ເຄນາໄດ້ເອົາເຫລັກເຮັດເປັນເຂົາ ເເລ້ວເວົ້າວ່າ” ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ດ້ວຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເຈົ້າຈະເອົາຄົນອາຮາບໄປຈົນພວກເຂົາເເພ້ຢ່າງສິນເຊີງ”
|
||
\v 12 ເເລ້ວພວກຜູ້ທຳນວຍຄົນອື່ນໆກໍເວົ້າຢ່າງດຽວກັນ” ຂໍສະເດັດໄປຕີຣາໂມດກິເລອາດເເລະມີໄຊຊະນະເຖີດ ເພາະພຣະຢາເວຈະໄດ້ຊົງມອງເມືອງນັ້ນໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງກະສັດ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຜູ້ຊື່ສານທີ່ໄປເອີ້ນມີກາອາຢາໄດ້ບອກທ່ານວ່າ ”ນີ້ເເລະ ຖ້ອຍຄຳຂອງບັນດາຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະສິ່ງທີ່ເວົ້າເປັນມົງຄົນເເກ່ກະສັດເປັນສຽງດຽວກັນ ຂໍໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງທ່ານເຫມືອນຢ່າງຖ້ອຍຄຳຄົນຫນຶ່ງໃນນັ້ນ” ເເລະເວົ້າເເຕ່ສິ່ງທີ່ເປັນມົງຄົນ”
|
||
\v 14 ມີຄາຢາໄດ້ຕອບວ່າ” ພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່ບ່ອນໃດ ສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍ ຂ້ານ້ອຍກໍເວົ້າຢ່າງນັ້ນ”
|
||
\v 15 ເມື່ອທ່ານໄດ້ມາເຝົ້າກະສັດ ກະສັດໄດ້ຖ່າມທ່ານວ່າ” ມີກາອາຢາຕອບພຣະອົງວ່າ ” ຂໍເຊີນສະເດັດຂຶ້ນໄປຕີ ເເລະມີໄຊຊະນະ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງມອບໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເເລ້ວກະສັດໄດ້ກ່າວກັບທ່ານວ່າ ” ເຮົາໄດ້ໃຫ້ເຈົ້າປະຕິຍານຈັກເທື່ອເເລ້ວວ່າ ເຈົ້າຈະເວົ້າກັບເຮົາເເຕ່ຄວາມຈິງໃນພຣະນາມພຣະຢາເວ?
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນມີຄາຢາໄດ້ກ່າວວ່າ ” ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຄົນອິດສະຮາເອນທັງຫມົດກະຈາຍຕາມພູເຂົາປານເເກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ ໃຫ້ພວກເຂົາຕ່າງກັບບ້ານຂອງເຂົາໂດຍສັນຕິພາບເຖີດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ກ່າວ່າ ”ເຮົາບອກທ່ານເເລ້ວບໍ່ເເມ່ນບໍ? ເຂົາຈະບໍ່ທຳນວຍເລື່ອງດີກ່ຽວກັບເຮົາເລີຍ ມີເເຕ່ເລື່ອງຮ້າຍເທົ່ານັ້ນ?”
|
||
\v 19 ມີກາອີຢາໄດ້ບອກວ່າ” ສະນັ້ນ ຂໍໄດ້ຟັງພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນພຣະຢາເວຢູ່ເທິງພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະອົງ ເເລະກອງທັບທັງຫມົດເເຫ່ງທ້ອງຟ້າຢືນຂ້າງໆພຣະອົງ ທັງຂ້າງຂວາເເລະຂ້າງຊ້າຍມືຂອງພຣະອົງ
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວວ່າ, ”ໃຜຈະຫລອກລວງອາຮາບໃຫ້ຂຶ້ນໄປ ເພື່ອທີ່ເຂົາຈະລົ້ມລົງທີ່ເມືອງຣາໂມດກິເຣອາດ?” ບາງຄົນກໍບອກເວົ້າຢ່າງຫນຶ່ງ, ອີກບາງຄົນກໍເວົ້າຢ່າງຫນຶ່ງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເເລ້ວມີວິນຍານຫນຶ່ງອອກມາຢືນຢູ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ” ຂ້ານ້ອຍເອງຈະຊັກນຳເຂົາ ເເລະພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ ຈະເຮັດເເນວໃດ?
|
||
\v 22 ວິນຍານຕອບວ່າ ຂ້ານ້ອຍຈະອອກໄປ ເເລະຈະເປັນວິນຍານມຸສາຢູ່ໃນປາກຂອງຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະທຸກຄົນຂອງເຂົາ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ ເຈົ້າໄປຊັກນຳເຂົາໄດ້ ເເລະເຈົ້າຈະເຮັດສຳເລັດ ຈົ່ງໄປເເລະເຮັດຕາມນັ້ນເຖີດ
|
||
\v 23 ສະນັ້ນ ເບິ່ງເເມ ພຣະຢາເວໄດ້ໃສ່ວິນຍານມຸສາໃນປາກຂອງຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະທຸກຄົນຂອງພຣະອົງ ເເລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເລື່ອງຮ້າຍກ່ຽວກັບພຣະອົງ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເເລ້ວມີກາອີຢາຕອບວ່າ” ມີວິທີໃດທີ່ພະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວໄປຈາກຂ້ານ້ອຍເເລ້ວເວົ້າກັບເຈົ້າໄດ້?”
|
||
\v 25 ມີກາອີຢາໄດ້ຕອບວ່າ” ນີ້ເເລະ ເຈົ້າຈະເຫັນໃນວັນນັ້ນ ເມື່ອເຈົ້າເຂົ້າໄປລີ້ຢູ່ໃນຫ້ອງຊັ້ນໃນ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບຂ້າຣາຊການຂອງພະອົງວ່າ ” ຈົ່ງຈັບມີກາອີຢາເເລ້ວສົ່ງເຂົາກັບໄປຫາອາໂມນເຈົ້າເມືອງເເລະ ເເລະນຳລາວໄປຫາເຈົ້າຊາຍ
|
||
\v 27 ກະສັດໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ ” ເອົາຄົນນີ້ໄປຈຳຄຸກໄວ້ ໃຫ້ອາຫານກັບນ້ຳຢ່າງຈຳກັດ ຈົນກວ່າເຮົາຈະກັບມາໂດຍສັນຕິພາບ”
|
||
\v 28 ເເລ້ວມີກາອີຢາໄດ້ກ່າວວ່າ ” ຖ້າພະອົງກັບມາໂດຍສັນຕິພາບເເທ້ໆ ພຣະຢາເວກໍໄດ້ກ່າວຜ່ານຂ້ານ້ອຍ” ເເລ້ວທ່ານໄດ້ກ່າວອີກວ່າ ” ປະຊາຊົນທັງຫລານເອີຍ ຈົ່ງຟັງເຖີດ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ດັ່ງນັ້ນອາຮາບກັບກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນກັບເຢໂຮຊາຟັດ ກະສັດເເຫ່ງຢູດາຈຶ່ງໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງຮາໂມດ ກິເຣອາດ
|
||
\v 30 ກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ” ເຮົາຈະປອມໂຕເຂົ້າເຮັດເສິກ ເເຕ່ທ່ານຈົ່ງໃສ່ເຄື່ອງຂອງກະສັດຂອງທ່ານດັ່ງນັ້ນກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ປອມໂຕເເລະໄດ້ເຂົ້າເຮັດເສິກ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ບັດນີ້ກະສັດເເຫ່ງອາຮາບໄດ້ສັ່ງບັນດາເເມ່ທັບຣົດມ້າເສິກຂອງພະອົງທັງສາມສິບສອງຄົນວ່າ ”ຢ່າຮົບກັບທະຫານໃຫຍ່ນ້ອຍ ເເຕ່ຮົບສະເພາະກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ”
|
||
\v 32 ເມື່ອບັນດາເເມ່ທັບລົດມ້າເສິກໄດ້ເຫັນເຢໂຮຊາຟັດ ເຂົາທັງຫລາຍກໍໄດ້ເວົ້າວ່າ” ເປັນກະສັດອິດສະຣາເອນເເທ້ໆ” ພວກເຂົາຈຶ່ງຫັນໄປສູ້ຮົບກັບພະອົງ ດັ່ງນັ້ນ ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຮ້ອງຂຶ້ນ
|
||
\v 33 ຕໍ່ມາເມື່ອບັນດາເເມ່ທັບລົດມ້າເຫັນວ່າບໍ່ເເມ່ນກະສັດອິດສະຣາເອນ ພວກເຂົາກໍໄດ້ຫັນລົດມ້າກັບຈາກການໄລ່ຕາມພະອົງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເເຕ່ໄດ້ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້ກົ່ງທະນູສຸມໃສ່ຖືກກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ ລະຫວ່າງເກັດເກາະເເລະເເຜ່ນບັງ ພະອົົງຈຶ່ງໄດ້ຮັບສັ່ງຄົນຂັບລົດມ້າວ່າ ” ຫັນກັບ ພາເຮົາອອກໄປຈາກການຮົບ ເພາະເຮົາບາດເຈັບຫນັກເເລ້ວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ວັນນັ້ນການຮົບໄດ້ດຸເດືອດຂຶນ ເຂົາກໍໄດ້ໂຈມກະສັດຂຶ້ນລົດມ້າເສິກຄຳໂຕຢູ່ປິ່ນຫນ້າໄປທາງທະຫານຊີເຣຍເລືອດຂອງເພິ່ນໄຫລເຕັກຫລັງລົບຮົບ ພໍເຖິງຍາມເເລງມາເພິ່ນກໍສິນໃຈຕາຍ
|
||
\v 36 ເເລ້ວເວລາດວງອາທິດກຳລັງຈະຕົກ ມີສຽງຮ້ອງທົ່ວກອງທັບວ່າ ”ໃຫ້ທຸກຄົນກັບໄປເມືອງເເລະພູມລຳເນົາຂອງໂຕເອງ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ດັ່ງນັ້ນເມື່ອກະສັດອາຮາບໄດ້ຕາຍເເລ້ວ ເຂົາກໍຖືກນຳມາທີ່ນະຄອນຊາມາເຣຍ ເເລະພວກເຂົາໄດ້ຝັງເພິ່ນໃນນະຄອນຊາມາເຣຍ
|
||
\v 38 ພວກເຂົາໄດ້ລ້າງລົດຮົບທີ່ບໍ່ນ້ຳເເຫ່ງຊາມາເຣຍເເລະພວກຫມາກໍເລຍເລືອດຂອງເພິ່ນ(ທີ່ນີ້ພວກຜູ້ຍິງໂສເພນີໄດ້ລົງອາບນ້ຳ) ຕາມພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວຊຶ່ງໄດ້ກ່າວໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ສ່ວນສິ່ງອື່ນໆຂອງກະສັດອາຮາບ ເເລະທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດ ເເລະຣາຊວັງຊ້າງຊຶ່ງເພິ່ນໄດ້ສ້າງໄວ້ຕະຫລອດຈົນຮອດເມືອງທັງຫມົໄດທີ່ເພິ່ນໄດ້ສ້າງ ສິ່ງທັງຫມົດນີ້ໄດ້ບັນທຶກໃນຫນັງສືຂ່າວຄາວກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນບໍ່ເເມ່ນບໍ?
|
||
\v 40 ດັ່ງນັ້ນ ອາຮາບໄດ້ລ່ວງລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງເພິ່ນເເລ້ວ ອາຮາຊີຢາລຸູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍຂຶ້ນເປັນກະສັດປົກຄອງເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເເລ້ວເຢໂຮຊາຟັດລູກຂອງອາສາ ໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງເປັນກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ
|
||
\v 42 ເຢໂຮຊາຟັດມີອາຍຸໄດ້ສາມສິບຫ້າປີ ເມື່ຶອເພິ່ນໄດ້ເລີ່ມປົກຄອງ ເເລະເພິ່ນໄດ້ຄອງຣາດໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຊາວຫ້າປີ ເເລະເເມ່ຂອງເພິ່ນມີຊື່ວ່າອາຊູບາ ລູກຍິງຂອງຊິນຮີ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ເພິ່ນໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມທາງທັງຫມົດຂອງອາສາພໍ່ຂອງເພິ່ນ ເເລະບໍ່ໄດ້ຫັນເເຫຈາກທາງນັ້ນ ເພິ່ນໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ ເເຕ່ຂາບໄຫວ້ທັງຫລາຍນັ້ນຍັງບໍ່ໄດ້ທຳລາຍ ປະຊາຊົນຍັງຄົງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ເເລະເຄື່ອງເຜົາຫອມຢູ່ເທິງບ່ອນຂາບໄຫວ້ເຫລົ້ານັ້ນ
|
||
\v 44 ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ເຮັດສັນຍາສັນຕິພາບກັບກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນດ້ວຍ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ສ່ວຍສິ່ງອື່ນໆ ຂອງເຢໂຮຊາຟັດ ແລະອຳນາດທີ່ເພິ່ນໄດ້ສຳເເດງ ເເລະສົງຄາມທີ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງທັງຫມົດນີ້ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂ່າວຄາວກະສັດເເຫ່ງຢູດາບໍ່ເເມ່ນບໍ?
|
||
\v 46 ເພິ່ນກໍໄດ້ຊົງກວາດລ້າງຈາກເເຜ່ນດິນຄື ໂສເພນີທີ່ຮັບໃຊ້ຕາມເເທ່ນບູຊາຕ່າງໆ ທີ່ເຫລືອຢູ່ ຊຶ່ງຍັງເຫລືອໃນສະໄຫມຂອງອາສາພໍ່ຂອງເພິ່ນນັ້ນ
|
||
\v 47 ບໍ່ມີກະສັດໃນເອໂດມ ເເຕ່ມີຜູ້ສຳເລັດຣາຊການປົກຄອງເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຕໍເຮືອກຳປັ່ນມະຫາສະຫມຸດຫລາຍລຳ ເພື່ອໄປຂົນທອງຄຳທີ່ປະເທດໂອຟີ ເເຕ່ໄປບໍ່ຮອດ ເພາະເຮືອເເຕກທີ່ເມືອງເອຊີໂອນເກເບ
|
||
\v 49 ເເລ້ວອາຮາຊີຍາລູກຊາຍຂອງອາຮາບໄດ້ກ່າວກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ,” ຂໍໃຫ້ຄົນຂອງຂ້ານ້ອຍນັ່ງເຮືອກັບຄົນຂອງທ່ານ” ເເຕ່ເຢໂຮຊາຟັດບໍ່ຍອມ
|
||
\v 50 ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ລ່ວງຫລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງເພິ່ນ ເເລະເຂົາກໍໄດ້ຝັງສົບໄວ້ກັບບັນພະບູລຸດຂອງເພິ່ນໃນນະຄອນດາວິດ ເເລະເຢໂຮຣາມລູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດປົົກຄອງເເທນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ອາຮາຊີຢາລູກຊາຍຂອງອາຮາບໄດ້ເລີ່ມປົົກຄອງອິດສະຣາເອນໃນນະຄອນຊາມາເຣຍ ໃນປີທີສິບເຈັດເເຫ່ງຣາຊການເຢໂຮຊາຟັດກະສັດເເຫ່ງຢູດາ ເເລະເພິ່ນໄດ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນສອງປີ
|
||
\v 52 ເພິ່ນໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ ເເລະໄດ້ດຳເນີນໃນທາງຂອງພໍ່ຂອງເພິີ່ນ ເເລະໃນທາງຂອງເເມ່ຂອງເພິ່ນ ເເລະໃນທາງຂອງເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດ ໃນວິທີນີ້ເພິ່ນໄດນຳອິດສະຣາເອນໃຫ້ເຮັດບາບດ້ວຍ
|
||
\v 53 ເພິ່ນໄດ້ຮັບໃຊ້ພະບາອານ ເເລະໄດ້ນະມັດສະການພະນັ້ນ ເເລະເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ໂກດຮ້າຍ ໂດຍເຮັດຕາມທຸກຢ່າງທີ່ພໍ່ຂອງເພິ່ນໄດ້ເຮັດໄວ້ເເລ້ວນັ້ນ
|