See in Reader
2482 lines
441 KiB
Plaintext
2482 lines
441 KiB
Plaintext
\id NUM
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h ຈົດບັນຊີ
|
||
\toc1 ຈົດບັນຊີ
|
||
\toc2 ຈົດບັນຊີ
|
||
\toc3 num
|
||
\mt ຈົດບັນຊີ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\cl ບົດທີ 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊທີ່ຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມທີ່ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍວ່າ, ເຫດການນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນມື້ທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີສອງໃນຊ່ວງປີທີສອງຫລັງຈາກທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວຂອງຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຕາມແຕ່ລະຕະກຸນ ແລະ ຕາມຄອບຄົວຂອງພໍ່ຂອງພວກເຂົາ. ຈົ່ງນັບພວກເຂົາຕາມລາຍຊື່ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດ.
|
||
\v 3 ແຕ່ອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ, ຈົ່ງນັບທຸກຄົນທີ່ສາມາດອອກຮົບເປັນທະຫານໄດ້ໃຫ້ກັບອິດສະຣາເອນໄດ້. ເຈົ້າກັບອາໂລນ ຕ້ອງຈົດບັນທຶກຈຳນວນຂອງຜູ້ຊາຍໃນກຸ່ມທີ່ມີອາວຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຜູ້ຊາຍທີ່ເປັນຫົວຫນ້າຕະກຸນຈາກແຕ່ລະເຜົ່າ, ຕ້ອງມາຮັບໃຊ້ກັບພວກເຈົ້າໃນຖານະເປັນຜູ້ນຳເຜົ່າຂອງເຂົາ. ຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນຕ້ອງນຳຜູ້ຊາຍທີ່ຈະສູ້ຮົບເພື່ອເຜົ່າຂອງເຂົາມາ.
|
||
\v 5 ເຫລົ່ານີ້ເປັນລາຍຊື່ຂອງຜູ້ນຳທີ່ຕ້ອງສູ້ຮົບຮ່ວມກັບເຈົ້າຄື: ເອລີຊູ, ລູກຊາຍຂອງເຊເດ ຈາກເຜົ່າຣູເບັນ.
|
||
\v 6 ເຊລູມີເອນ, ລູກຊາຍຂອງຊູຣິດຊັດດາຍ ຈາກເຜົ່າຊີເມໂອນ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ນາໂຊນ, ລູກຊາຍຂອງອຳມີນາດາບຈາກເຜົ່າຢູດາ.
|
||
\v 8 ເນທາເນນ, ລູກຊາຍຂອງຊູອາຈາກເຜົ່າອິດຊາຄາ.
|
||
\v 9 ເອລີອາບ, ລູກຊາຍຂອງເຮໂລນຈາກເຜົ່າເຊບູໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເອລີຊາມາ, ລູກຊາຍຂອງອາມມີຮຸດຈາກເຜົ່າເອຟຣາອິມລູກຊາຍຂອງໂຢເຊັບ; ກາມານີເອນ, ລູກຊາຍຂອງເປນາຊູຈາກເຜົ່າມານາເຊ;
|
||
\v 11 ອາບີດານ, ລູກຊາຍຂອງເກດີໂອນີຈາກເຜົ່າເບັນຢາມິນ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ອາຮີເຢເຊ, ລູກຊາຍຂອງອຳມີຊັດດາຍຈາກເຜົ່າດານ;
|
||
\v 13 ປາກີເອນ, ລູກຊາຍຂອງອົກກະຣັນຈາກເຜົ່າອາເຊ;
|
||
\v 14 ເອລີອາສັບ, ລູກຊາຍຂອງດູເອນຈາກເຜົ່າກາດ;
|
||
\v 15 ອາຮີຣາ, ລູກເອນັນຈາກເຜົ່າເນັບທາລີ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນພວກຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງຈາກປະຊາຊົນ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳເຜົ່າຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາເປັນຜູ້ນຳໃນອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ໂມເຊ ແລະ ອາໂລນໄດ້ນຳຄົນເຫລົ່ານີ້, ທີ່ໄດ້ຈົດບັນທຶກຕາມລາຍຊື່.
|
||
\v 18 ແລະ ທ່ານທັງສອງພ້ອມກັບຄົນເsລົ່ານີ້ທັງຫມົດໄດ້ປະຊຸມຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນທຸກຄົນໃນມື້ທີຫນຶ່ງເດືອນສອງ. ຈາກນັ້ນຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນທີ່ມີອາຍຸແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປໄດ້ຖືກຈົດຊື່ບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາ. ເຂົາຕ້ອງບອກຊື່ຕະກຸນ ແລະຄອບຄົວທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາ.
|
||
\v 19 ຫລັງຈາກທີ່ໂມເຊໄດ້ຈົດບັນທຶກໄດ້ຈົດບັນທຶກຈຳນວນຂອງພວກເຂົາໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໄວ້ໃຫ້ທ່ານເຮັດແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າຣູເບັນ, ລູກຊາຍກົກຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້ຈາກການຈົດບັນທຶກຂອງຕະກຸນແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 21 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າຣູເບັນໄດ້ 46,500ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າຊີເມໂອນ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການຈົດບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 23 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າຊີເມໂອນໄດ້ 59,300ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າ ກາດ ແລະ ຜູ້ຊາຍທີ່ມີອາຍຸແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 25 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າກາດໄດ້45,650ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າຢູດາ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 27 ພວກເຂົານັບໄດ້ຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າຢູດາໄດ້ 74,600ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າອິດຊາຄາ ແລະຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີ ອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 29 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າອິດຊາຄາໄດ້ 54,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າເຊບູໂລນ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກສູ້ຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 31 ພວກເຂົານັບໄດ້ຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າ ເຊບູໂລນໄດ້ 57,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າເອຟຣາອິມລູກຊາຍຂອງໂຢເຊັບ ແລະຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 33 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າເອຟຣາອິມໄດ້ 40,500ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າ ມານັດເຊລູກຊາຍໂຢເຊບ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້ ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 35 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າມານັດເຊໄດ້ 32,200ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັດໄດ້ຈາກເຜົ່າ ເບັນຢາມິນ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 37 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າເບັນຢາມິນໄດ້ 35,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າດານ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 39 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າດານໄດ້ 62,700ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່າ ອາເຊ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 41 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າອາເຊໄດ້ 41,500ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ລາຍຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ນັບໄດ້ຈາກເຜົ່ານັບທາລີ ແລະ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້ຈາກການບັນທຶກຂອງຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 43 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າ ນັບທາລີໄດ້ 53,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ໂມເຊແລະອາໂຣນນັບພວກຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານີ້ທຸກຄົນລວມທັງຜູ້ຊາຍສິບສອງຄົນທີ່ເປັນຜູ້ນຳຂອງສິບສອງເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 45 ເພາະສະນັ້ນຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ, ທີ່ສາມາດອອກຮົບໄດ້, ທີ່ໄດ້ນັບໃນແຕ່ລະຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 46 ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍໄດ້ 603,550.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ແຕ່ບໍ່ໄດ້ນັບພວກຜູ້ຊາຍທີ່ສືບເຊື້ອສາຍຈາກເລວີ.
|
||
\v 48 ເພາະພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊໄວ້ວ່າ,
|
||
\v 49 “ ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງນັບຈຳນວນພົນ ເຜົ່າເລວີຫລືລວມພວກເຂົາໃນຈຳນວນລວມທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ,
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ແທນທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນຈົ່ງມອບມາຍໃຫ້ພວກເລວີເບິ່ງແຍງຫໍເຕັນສັກສິດແຫ່ງພັນທະສັນຍາ, ແລະ ເບິ່ງແຍງເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງໃນຫໍເຕັນສັກສິດ ແລະ ເບິ່ງແຍງທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດນັ້ນ, ພວກເລວີຕ້ອງຂົນເຕັນສັກສິດຕະຫລອດທັງຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ແລະຕັ້ງທີ່ພັກອ້ອມຮອບທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ພວກເລວີກໍຈະມ້າງຫໍເຕັນສັກສິດລົງເມື່ອມີການຕັ້ງຫໍເຕັນຂຶ້ນພວກເລວີຕ້ອງຕັ້ງຫໍເຕັນຂຶ້ນ. ຄົນແປກຫນ້າຄົນໃດທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ຫໍເຕັນສັກສິດຈະໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 52 ສ່ວນຊາວອິດສະຣາເອນຕັ້ງຄ້າຍພັກຂອງພວກຕົນຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກໃກ້ກັບທຸງທີ່ເປັນຂອງກຸ່ມມີອາວຸດຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 53 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພວກເລວີຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍຂອງພວກເຂົາຢູ່ອ້ອມຮອບຫໍເຕັນສັກສິດແຫ່ງພັນທະສັນຍາໄວ້ເພື່ອທີ່ຄວາມໂກດຮ້າຍຈະບໍ່ລົງມາເຫນືອຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້. ພວກເລວີຕ້ອງເຝົ້າຮັກສາຫໍເຕັນສັກສິດແຫ່ງພັນທະສັນຍາໄວ້."
|
||
\v 54 ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ເຮັດທຸກໆສິ່ງເຫລົ່ານີ້. ພວກເຂົາເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\cl ບົດທີ 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນອີກຄັ້ງ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 "ຄົນອິດສະຣາເອນແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກອ້ອມຮອບທຸງຂອງຕົນ, ຕາມທຸງຂອງຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງຕົນເອງ. ພວກເຂົາຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ອ້ອມຮອບຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມທຸກດ້ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຄ້າຍພັກເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຈະຕັ້ງຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ, ທີ່ດວງຕາເວັນຂຶ້ນ, ຄ້າຍພັກເຫລົ່ານັ້ນເປັນຄ້າຍພັກຂອງຢູດາ ແລະ ພວກເຂົາຕັ້ງຄ້າຍພັກພາຍໃຕ້ທຸງຂອງຕົນ. ນາໂຊນລູກອຳມີນາດາບເປັນຜູ້ນຳຂອງຄົນຢູດາ.
|
||
\v 4 ຈຳນວນຄົນຢູດາຄື 74,600ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຜົ່າອິດສະຣາເອນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດໄປຈາກເຜົ່າຢູດາ. ເນທານາເອນລູກຊູອາຕ້ອງນຳທະຫານຂອງອິດຊາຄາ.
|
||
\v 6 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 54,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເອລີອາບລູກເຮໂລນຕ້ອງນຳທະຫານຂອງເຊບູໂລນ.
|
||
\v 8 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 57,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດຂອງຄ້າຍພັກຢູດາຄື 186,400ຄົນ. ພວກເຂົາຈະອອກເດີນທາງອອກຫນ້າກ່ອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ທາງດ້ານທິດໃຕ້ຈະເປັນຄ້າຍພັກຂອງຣູເບັນພາຍໃຕ້ທຸງພວກເຂົາ, ຜູ້ນຳຄ້າຍພັກຂອງຣູເບັນຄືເອລີຊູລູກເຊເດອູເຣ.
|
||
\v 11 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 46,500ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຜົ່າຊີເມໂອນຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດຈາກຣູເບັນ. ຜູ້ນຳຂອງຊີເມໂອນຄືເຊລູມີເອນລູກຊູຣິດຊັດດາຍ.
|
||
\v 13 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ນັບໄດ້ໃນກອງຂອງເຂົາຄື 59,300ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເຜົ່າກາດຢູ່ຖັດໄປ. ຜູ້ນຳຂອງຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄືເອລີອາສັບລູກດູເອນ.
|
||
\v 15 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 45,650ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຄົນທັງຫມົດທີ່ນັບໄດ້ໃນຄ້າຍພັກຣູເບັນຕາມກອງຂອງພວກເຂົາ, ຄື 151,450 ຄົນ. ພວກເຂົາຈະອອກເດີນທາງເປັນລຳດັບທີສອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຕໍ່ຈາກນັ້ນຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ ຕ້ອງອອກມາຈາກຄ້າຍພັກພ້ອມກັບຄົນເລວີທີ່ຢູ່ທາງກາງຂອງຄ້າຍພັກທັງຫມົດ. ພວກເຂົາຕ້ອງອອກມາຈາກຄ້າຍໃຫ້ເປັນລຳດັບແບບດຽວກັບທີ່ພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນຄ້າຍພັກ. ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຕ້ອງຢູ່ໃນບ່ອນຂອງເຂົາຕາມທຸງໄຊຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ກອງຂອງຄ້າຍພັກຂອງເອຟຣາອິມຢູ່ພາຍໃຕ້ທຸງຂອງພວກເຂົາ ຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາຄືເອລີຊາມາລູກອາມມີຮຸດ.
|
||
\v 19 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 40,500ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຖັດຈາກພວກເຂົາໄປຄືເຜົ່າມານັດເຊ. ຜູ້ນຳຂອງມານັດເຊຄືກາມາລິເອນລູກເປດາຊູ.
|
||
\v 21 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 32,200 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຖັດໄປຈະເປັນເຜົ່າເບັນຢາມິນ. ຜູ້ນຳຂອງເບັນຢາມິນຄື ອາບີດານລູກເກເດໂອນີ.
|
||
\v 23 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 35,400 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດທີ່ນັບໄດ້ໃນຄ້າຍພັກຂອງເອຟຣາອິ ຄື 108,100ຄົນພວກເຂົາຈະອອກເດີນທາງເປັນລຳດັບທີສາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ທາງດ້ານທິດເຫນືອຈະເປັນກອງຂອງຄ້າຍພັກຂອງດານ. ຜູ້ນຳຂອງຄົນດານຄື ອາຮີເອເຊລູກອຳມີຊັດດາຍ.
|
||
\v 26 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 62,700 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຄົນຂອງເຜົ່າອາເຊຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດໄປຈາກດານ. ຜູ້ນຳຂອງອາເຊຄືປາກີເອນລູກອົກກະຣານ.
|
||
\v 28 ຈຳນວນຄົນໃນກອງຂອງເຂົາຄື 41,500 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຜົ່ານັບທາລີຢູ່ຖັດໄປ. ຜູ້ນຳຂອງນັບທາລີຄື ອາຮີຣາລູກເອນັນ.
|
||
\v 30 ຈຳນວນຄົນໃນກອງເຂົາຄື53,400ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດນີ້ນັບໄດ້ໃນຄ້າຍພັກທີ່ຢູ່ກັບດານຄື 157,600ຄົນພວກເຂົາຈະອອກຈາກຄ້າຍພັກເປັນລຳດັບສຸດທ້າຍ, ພາຍໃຕ້ທຸງຂອງພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ, ທີ່ນັບໄດ້ຕາມຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ, ຈຳນວນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ນັບໄດ້ທັງຫມົດໃນຄ້າຍພັກ, ຂອງພວກເຂົາຕາມກອງຕ່າງໆຄື 603,550ຄົນ.
|
||
\v 33 ແຕ່ໂມເຊກັບອາໂລນບໍ່ໄດ້ນັບຄົນເລວີທີ່ຢູ່ທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ. ນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້ກັບໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້ກັບໂມເຊ. ພວກເຂົາຕັ້ງຄ້າຍພັກຕາມທຸງຂອງພວກເຂົາ ແລະອອກໄປຈາກຄ້າຍຕາມຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາລຽງລຳດັບຕາມຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\cl ບົດທີ 3
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕອນນີ້ເປັນປະຫວັດສາດຂອງເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນແລະໂມເຊເມື່ອພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊເທິງພູເຂົາຊີນາຍ.
|
||
\v 2 ຊື່ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນຄືນາດາບລູກກົກ, ແລະ ອາບີຮູ, ອາເລອາຊາ, ແລະອີທາມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຫລົ່ານີ້ເປັນຊື່ຂອງລູກຊາຍອາໂຣນ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການເຈີມເປັນປະໂຣຫິດ ແລະ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການສະຖາປະນາໃຫ້ເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 4 ແຕ່ນາດາບ ແລະ ອາບີຮູໄດ້ລົ້ມລົງຕາຍຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍໄຟທີ່ຕ້ອງຫ້າມແດ່ພຣະອົງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ. ນາດາບ ແລະ ອາບີຮູບໍ່ມີລູກ, ດັ່ງນັ້ນເອເລອາຊາກັບອີທາມາຈຶ່ງເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນປະໂຣຫິດກັບອາໂຣນພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 6 "ຈົ່ງນຳເຜົ່າເລວີມາ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າອາໂຣນປະໂຣຫິດເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຊ່ວຍທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພວກເຂົາຕ້ອງປະຕິບັດຫນ້າທີ່ແທນອາໂຣນ ແລະ ແທນຊຸມຊົນທັງຫມົດທີ່ຫນ້າຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ. ພວກເຂົາຕ້ອງທຳງານຮັບໃຊ້ໃນຫໍເຕັນສັກສິດ.
|
||
\v 8 ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງໃນໃນເຕັນທີ່ຊຸມນຸມ, ແລະ ພວກເຂົາຕ້ອງຊ່ວຍບັນດາເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນໃນການເຮັດຫນ້າທີ່ຂົນຍ້າຍຫໍເຕັນສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງມອບຄົນເລວີໃຫ້ກັບອາໂຣນ ແລະ ລູກຊາຍຂອງເຂົາ. ພວກເຂົາຖືກມອບໄວ້ໃຫ້ຊ່ວຍເຂົາເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ຄົນອິດສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ.
|
||
\v 10 ເຈົ້າຕ້ອງແຕ່ງຕັ້ງອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຂອງເຂົາໃຫ້ເປັນປະໂຣຫິດ, ແຕ່ຄົນຕ່າງຊາດຄົນໃດເຂົ້າມາໃກ້ຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 12 "ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ເລືອກຄົນເລວີມາຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ. ເຮົາໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້ແທນທີ່ເຮົາຈະເລືອກລູກຊາຍກົກແຕ່ລະຄົນທີ່ເກີດມາທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ. ຄົນເລວີເປັນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 13 ລູກຊາຍກົກທັງຫມົດເປັນຂອງເຮົາ. ໃນວັນທີ່ເຮົາຂ້າລູກຊາຍກົກທັງຫມົດໃນເອຢິບ, ເຮົາໄດ້ແຍກລູກກົກທັງຫມົດໃນອິດສະຣາເອນ, ອອກມາເພື່ອເຮົາເອງທັງຄົນ ແລະ ສັດ. ພວກເຂົາທັງຫມົດເປັນຂອງເຮົາ. ເຮົາຄືຢາເວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 15 ຈົ່ງນັບເຊື້ອສາຍຂອງເລວີໃນແຕ່ລະຄອບຄົວ, ໃນວົງວານບັນພະບູລຸຂອງພວກເຂົາ. ຈົ່ງນັບຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປ."
|
||
\v 16 ໂມເຊກໍນັບພວກເຂົາ. ຕາມຄຳກ່າວຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ພຣະອົງສັ່ງໃຫ້ເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຊື່ຂອງພວກລູກຊາຍພວກເລວີຄື ເກໂຊນ, ໂກຮາດ ແລະ ເມຣາລີ.
|
||
\v 18 ຕະກຸນທີ່ມາຈາກລູກຂອງເກໂຊນຄືລິບນີແລະຊີເມອີ.
|
||
\v 19 ຕະກຸນທີ່ມາຈາກລູກຂອງໂກຮາດຄື ອຳຣາມ, ອີຊະຮາ, ເຮັບໂລນ, ແລະ ອຸດຊີເອນ.
|
||
\v 20 ຕະກຸນທີ່ມາຈາກລູກຂອງເມຣາຣີຄື ມາຮະລີ ແລະ ມູຊີ. ຊື່ເຫລົ່ານີ້ເປັນຕະກຸນຂອງຄົນເລວີ, ທີ່ຈົດລາຍຊື່ຕະກຸນຕໍ່ຕະກຸນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຕະກຸນທີ່ມາຈາກຄົນລິບນີແລະຄົນຊີມີອີຈາກເກໂຊນ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນຕະກຸນຂອງຄົນເກໂຊນ.
|
||
\v 22 ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປທີ່ນັບໄດ້, ລວມທັງຫມົດ 7,500ຄົນ.
|
||
\v 23 ຕະກຸນຂອງຄົນເກໂຊນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກທາງດ້ານທິດຕາເວັນຕົກຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເອລີອາສັບລູກຂອງລາເອນຕ້ອງນຳຕະກຸນຂອງເຊື້ອສາຍ ຂອງຄົນເກໂຊນ.
|
||
\v 25 ຄອບຄົວຂອງເກໂຊນຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມລວມທັງຫໍເຕັນສັກສິດດ້ວຍ, ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບເຕັນນັ້ນ ສິ່ງທີ່ປົກຄຸມເຕັນ, ແລະຜ້າກັ້ງທີ່ໃຊ້ເປັນທາງເຂົ້າຂອງເຕັນທີ່ຊຸມນຸມ.
|
||
\v 26 ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຜ້າກັ້ງບັງລານ, ຜ້າກັ້ງທາງເຂົ້າລານທີ່ຢູ່ຮອບສະຖານທີ່ນະມັດສະການແລະແທ່ນບູຊາ. ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບເຊືອກໂຍງຂອງເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມແລະຮັບຜິດຊອບທຸກຢ່າທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ມາຈາກໂກຮາດຄື: ຕະກຸນຂອງອຳຣາມ, ແລະຕະກຸນຂອງອີຊະຮາ, ຕະກຸນຂອງເຮັບໂລນ, ແລະຕະກຸນຂອງອຸດຊີເອນ. ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ເປັນຂອງໂກຮາດ.
|
||
\v 28 ຜູ້ຊາຍທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປທີ່ນັບໄດ້ 8,600 ຄົນ. ທີ່ຮັກສາສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເປັນຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 29 ຄອບຄົວຂອງເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດ ຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກທາງດ້ານທິດໃຕ້ຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເອລີຊາຟັນລູກຂອງອຸດຊີເອນຈະຕ້ອງນຳຕະກຸນໂກຮາດ.
|
||
\v 31 ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຫີບພັນທະສັນຍາ, ໂຕະ, ຫລັກຕະກຽງ, ແທ່ນບູຊາ, ແລະສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ໃຊ້ໃນການບົວລະບັດຂອງວພວກເຂົາ ຜ້າກັ້ງ, ແລະງານທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ບໍລິເວນໂດຍຮອບນັ້ນ.
|
||
\v 32 ເອເລອາຊາ ລູກອາໂຣນປະໂຣຫິດຕ້ອງນຳຄົນເລວີ. ເຂົາຕ້ອງກຳກັບຮັບຜິດຊອບຄົນທີ່ດູແລສະຖານທີ່ສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ມີສອງຕະກຸນທີ່ມາຈາກຕະກຸນເມຣາຣີຄື: ຕະກຸນຂອງຄົນມາຮະລີແລະຕະກຸນຂອງຄົນມູຊີ. ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ມາຈາກເມຣາຣີ.
|
||
\v 34 ຜູ້ຊາຍທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປທີ່ນັບໄດ້ 6,200 ຄົນ.
|
||
\v 35 ຊູຣີເອນລູກຊາຍຂອງອາບີໄຮຕ້ອງນຳຕະກຸນຂອງເມຣາຣີ. ພວກເຂົາຕອ້ງຕັ້ງຄ້າຍພັກທາງດ້ານທິດເຫນືອຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເຊື້້ອສາຍຂອງເມຣາຣີຕ້ອງຮັບຜິດຊອບໄມ້ຂອບຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ຄານ, ໄມ້ເສົາ, ແລະຕີນເສົາແລະສ່ວນປະກອບທັງຫມົດ ແລະ ລວມເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສິ່ງເຫລົ່ານີ້.
|
||
\v 37 ເສົາຫລັກ ແລະ ໄມ້ເສົາຂອງລານທີ່ຢູ່ຮອບຫໍເຕັນ ພ້ອມກັບຂໍ້ຕໍ່, ຫລັກສຽບ, ແລະເຊືອກມັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນກັບບັນດາລູກຊາຍຂອງເພິ່ນນັ້ນ ຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ທີ່ຢຸ່ຕໍ່ຫນ້າຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ. ພວກເຂົາຮັບຜິດຊອບໃນການປະຕິບັດພາລະກິດຫນ້າທີ່ໃນບ່ອນນະມັດສະການແລະຫນ້າທີ່ຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ. ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ບ່ອນນະມັດສະການຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 39 ໂມເຊກັບອາໂຣນໄດ້ນັບຜູ້ຊາຍທັງຫມົດໃນຕະກຸນຂອງເລວີ ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໄວ້. ພວກເຂົານັບໄດ້ສອງຫມື່ນສອງພັນຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງນັບລູກຊາຍກົກທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປ. ຈົ່ງຈົດລາຍຊື່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 41 ເຈົ້າຕ້ອງນຳເອົາຄົນເລວີໃຫ້ກັບເຮົາ ເຮົາຄືຢາເວ ເພື່ອແທນລູກກົກທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ, ແລະຝູງສັດຂອງຄົນເລວີແທນລູກຫົວປີຂອງຝູງສັດຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ໂມເຊນັບລູກຫົວປີທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ ຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງເພິ່ນໃຫ້ເຮັດ.
|
||
\v 43 ເພິ່ນນັບລູກຊາຍຫົວປີທຸກຄົນຕາມຊື່ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປເພິ່ນນັບໄດ້ 22,273ຄົນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ພຣະຢາເວ, ກ່າວກັບໂມເຊ. ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 45 ຈົ່ງນຳເອົາຄົນເລວີມາແທນທີ່ລູກຫົວປີທຸກຄົນທີ່ຢູ່ທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ, ແລະນຳເອົາຝູງສັດຂອງຄົນເລວີມາແທນສັດຂອງຊຸມຊົນນັ້ນ ຄົນເລວີເປັນຂອງເຮົາ ເຮົາຄືຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ເຈົ້າຕ້ອງເກັບເງິນຄົນລະຫ້າຫລຽນເພື່ອເປັນຄ່າໄຖ່ລູກຊາຍກົກຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ 273 ຄົນທີ່ເກີນຈຳນວນຂອງຄົນເລວີ.
|
||
\v 47 ເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ຫລຽນຂອງສຳນັກນະມັດສະການ. ເປັນຕົວກຳນົດການສັ່ງນຳ້ຫນັກຂອງເຈົ້າ ຫນຶ່ງຫລຽນເທົ່າກັບຊາວເກຣາ.
|
||
\v 48 ເຈົ້າຕ້ອງມອບເງິນຄ່າໄຖ່ທີ່ເຈົ້າຈ່າຍໃຫ້ກັບອາໂຣນລະບັນດາລູກຂອງເຂົາ."
|
||
\v 49 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງເກັບຄ່າໄຖ່ຈາກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເກີນຈາກຈຳນວນຂອງຄົນ ທີ່ຄົນເລວີໄດ້ໄຖ່ໄວ້ແລ້ວ.
|
||
\v 50 ໂມເຊເກັບເງິນຈາກລູກຊາຍກົກຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ ທ່ານເກັບໄດ້ 1,365 ຫລຽນເຊເຄ, ທີ່ສັ່ງນຳ້ຫນັກຕາມສຳນັກນະມັດສະການ.
|
||
\v 51 ໂມເຊໄດ້ມອບເງິນຄ່າໄຖ່ນັ້ນໃຫ້ກັບອາໂລນແລະພວກລູກຂອງລາວ. ໂມເຊໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊົງບອກໃຫ້ທ່ານເຮັດ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງທ່ານໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\cl ບົດທີ 4
|
||
\p
|
||
\v 1-2 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊແລະກັບອາໂຣນ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວຂອງຜູ້ຊາຍເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດຈາກທ່າມກາງຄົນເລວີ, ຕາມຕາມຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 3 ຈົ່ງນັບຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸ 30ປີ ເຖິງ 50 ປີ. ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານີ້ຕ້ອງເຂົ້າຮ່ວມກັບກຸ່ມຄົນທີ່ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
|
||
\v 4 ເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດຕ້ອງຮັບຜິດຊອບສິ່ງທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດທີ່ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບເຮົາໃນຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເມື່ອຄ້າຍພັກຕຽມທີ່ຈະເຄື່ອນຍ້າຍອອກໄປ, ອາໂຣນກັບພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາຕ້ອງເຂົ້າໄປຂ້າງໃນຫໍເຕັນນັ້ນ, ປົດຜ້າກັ້ງຊຶ່ງໃຊ້ກັ້ນອະພິສຸທິສະຖານຈາກວິສຸທິສະຖານແລະປົກຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາດ້ວຍຜ້າກັ້ງນັ້ນ.
|
||
\v 6 ພວກເຂົາຕ້ອງປົກຫີບນັ້ນດ້ວຍຫນັງທາຄັດຄຸມ. ພວກເຂົາຕ້ອງປູຜ້າສີຟ້າປົກຫີບນັ້ນໄວ້ ພວກເຂົາຕ້ອງສອດໄມ້ຄານຫາມເພື່ອຂົນຍ້າຍໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພວກເຂົາໄດ້ປູຜ້າສີຟ້າເທິງໂຕະເຂົ້າຈີ່ຕໍ່ຫນ້າ ພວກເຂົາຕ້ອງ ວາງຈານ, ບ່ວງ, ຊາມ, ແລະໂຖສຳລັບເຍັ້ນເທິງໂຕະນັ້ນ, ເຂົ້າຈີ່ຕ້ອງມີຢູ່ເທິງໂຕະສະເຫມີ.
|
||
\v 8 ພວກເຂົາຕ້ອງປົກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍຜ້າສີແດງເຂັ້ມແລະປົກທັບດ້ວຍຫນັງທາຄັດອີກຊັ້ນຫນຶ່ງ ພວກເຂົາຕ້ອງສອດໄມ້ຄານຫາມເພື່ອຈະຂົນໂຕະນັ້ນໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພວກເຂົາຕ້ອງເອົາຜ້າສີຟ້າມາແລະ ປົກຫລັກຕະກຽງ, ພ້ອມກັບຕະກຽງ, ເຫລັກຄີບ, ຖາດ, ແລະຖັງໃສ່ນຳ້ມັນສຳລັບຕະກຽງທຸກຫນ່ວຍຂອງຫລັກຕະກຽງ.
|
||
\v 10 ພວກເຂົາຕ້ອງວາງຫລັກຕະກຽງແລະສ່ວນປະກອບຂອງມັນທັງຫມົດ ໃນການຫໍ່ດ້ວຍຫນັງທາຄັດແລະພວກເຂົາຕ້ອງວາງມັນເທິງຄານຫາມ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາຕ້ອງປູຜ້າສີຟ້າເທິງແທ່ນບູຊາທອງຄຳ. ພວກເຂົາຕ້ອງປົກມັນດ້ວຍການຫໍ່ດ້ວຍຫນັງທາຄັດ, ແລະຈາກນັ້ນກໍສອດໄມ້ຄານຫາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພວກເຂົາຕ້ອງເອົາຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບງານວິສຸທິສະຖານ ແລະຫໍ່ມັນດວ້ຍຜ້າສີຟ້າ. ພວກເຂົາຕ້ອງປົກມັນດ້ວຍຫນັງທາຄັດ ແລະ ວາງຂອງໃຊ້ນັ້ນໄວ້ເທິງຄານຫາມ.
|
||
\v 13 ພວກເຂົາຕ້ອງເອົາຂີ້ເຖົ່າອອກຈາກແທ່ນບູຊາ ແລະປູຜ້າສີມ່ວງເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາຕ້ອງວາງຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງທີ່ພວກເຂົາໃຊ້ໃນງານກ່ຽວກັບແທ່ນບູຊາເທິງໂຄງຫາມສິ່ງຂອງເຫລົ່ານີ້ຄື ຖາດຮອງໄຟ, ຂໍເກາະ, ຊ້ວນ, ຊາມ, ແລະ ຂອງໃຊ້ອື່ນໆ ທຸກຢ່າງສຳລັບແທ່ນບູຊາ. ພວກເຂົາຕ້ອງປົກແທ່ນບູຊາດ້ວຍຫນັງທາຄັດ ແລະຈາກນັ້ນກໍສອດໄມ້ຄານຫາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເມື່ອອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາໄດ້ປົກຄຸມວິສຸທິສະຖານແລະຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງສະຖານທີ່ນັ້ນຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ແລະໃນຕອນທີ່ຈະເຄື່ອນຍ້າຍຄ້າຍພັກອອກໄປຫລັງຈາກນັ້ນ ເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດ, ຕ້ອງເຂົ້າມາຂົນຍ້າຍວິສຸທິສະຖານໄປ. ຖ້າພວກເຂົາແຕະຕ້ອງຂອງໃຊ້ບໍຣິສຸດ, ພວກເຂົາຕ້ອງຕາຍ. ນີ້ເປັນງານຂອງເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດຄືການຂົນເຄື່ອງໃຊ້ໃນເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
|
||
\v 16 ເອເລອາຊາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນປະໂຣຫິດເປັນຜູ້ຄວບຄຸມການດູແລນຳ້ມັນສຳລັບຕະກຽງ, ເຄື່ອງຫອມ, ແລະພືດຜົນເປັນເມັດເພື່ອຖວາຍບູຊາ, ແລະນຳ້ມັນເຈີມ, ເຂົາຄວບຄຸມການດູແລຫໍເຕັນສັກສິດທັງຫມົດ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດນັ້ນຄື, ວິສຸທິສະຖານແລະຂອງໃຊ້ຂອງສະຖານທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊ ແລະອາໂຣນ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 18 "ຢ່າໃຫ້ຕະກຸນເຜົ່າຄົນໂກຮາດ, ຖືກຕັດຂາດໄປຈາກທ່າມກາງຄົນເລວີ.
|
||
\v 19 ຈົ່ງປົກປ້ອງພວກເຂົາ, ເພື່ອທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ແລະ ບໍ່ຕາຍ, ໂດຍການເຮັດເຊັ່ນນີ້. ຕອນທີ່ພວກເຂົາໃກ້ສິ່ງບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 20 ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າໄປຂ້າງໃນເພື່ອຈະເບິ່ງວິສຸທິສະຖານແມ່ນແຕ່ຊົ່ວອຶດໃຈດຽວ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຕ້ອງຕາຍ ອາໂຣນແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາຕ້ອງກຳນົດໃຫ້ຄົນໂກຮາດແຕ່ລະຄົນໃຫ້ເຮັດງານສະເພາະຂອງເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວບອກກັບໂມເຊອີກຄັ້ງ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 22 "ຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວຂອງເຊື້ອສາຍຂອງເກໂຊນດ້ວຍ, ຕາມຄອບຄົວພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 23 ຈົ່ງນັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີອາຍຸ ສາມສິບປີ ເຖິງຫ້າສິບປີ. ຈົ່ງນັບພວກເຂົາທຸກຄົນທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບກຸ່ມຄົນທີ່ຈະບົວລະບັດ ຫນ້າທີ່ໃນຫໍເຕັນທີ່ຊຸມນຸມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ນີ້ເປັນງານຂອງຕະກຸນຂອງຄົນເກໂຊນ, ເມື່ອພວກເຂົາປະຕິບັດຫນ້າທີ່ ແລະສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງຂົນຍ້າຍ.
|
||
\v 25 ພວກເຂົາຕ້ອງຂົນຜ້າກັ້ງຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ຫໍເຕັນປະຊຸມ, ແລະຜ້າທີ່ປົກຄຸມ ທີ່ມີການປົກຄຸມດ້ວຍຫນັງທາຄັດທີ່ຢູ່ເທິງນັ້ນ, ແລະຜ້າກັ້ງສຳລັບທາງເຂົ້າຂອງຫໍເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 26 ພວກເຂົາຕ້ອງຂົນຜ້າກັ້ງຂອງລານ, ຜ້າກັ້ງສຳລັບທາງເຂົ້າປະຕູຂອງປະຕູລານ ທີ່ຢູ່ໃກ້ຫໍເຕັນແລະແທ່ນບູຊາ, ເຊືອກຂອງຜ້າກັ້ງເຫລົ່ານັ້ນແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບການປະຕິບັດຫ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ, ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ຄວນຈະເຮັດກັບສິ່ງເຫລົ່ານີ້ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດສິ່ງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາ ຕ້ອງກຳກັບຮັບຜິດຊອບປະຕິບັດຫນ້າທີ່ທຸກຢ່າງຂອງເຊື້ອສາຍຂອງຄົນເກໂຊນ, ໃນທຸກຢ່າງທີ່ພວກເຂົາຂົນຍ້າຍ, ແລະໃນການປະຕິບັດຫນ້າທີ່ທຸກຢ່າງຂອງພວກເຂົາ. ເຈົ້າຕ້ອງກຳນົດຄວາມຮັບຜິດຊອບທຸກຢ່າງຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
\v 28 ນີ້ເປັນການປະຕິບັດຫນ້າທີ່ຂອງຕະກຸນຂອງເຊື້ອສາຍຂອງຄົນເກໂຊນສຳລັບຫໍເຕັນປະຊຸມ. ອີທາມາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນປະໂຣຫິດຕ້ອງນຳພວກເຂົາໃນການປະຕິບັດຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຈົ້າຕ້ອງນັບເຊື້ອສາຍຂອງເມຣາຣີຕາມຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ ແລະລຽງລຳດັບພວກເຂົາຕາມຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 30 ຕັ້ງແຕ່ຄົນທີ່ມີອາຍຸ ສາມສິບປີ ເຖິງຫ້າສິບປີ ຈົ່ງນັບທຸກຄົນທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກຸ່ມແລະປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ນີ້ເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບແລະງານຂອງພວກເຂົາໃນການປະຕິບັດຫນ້າທີ່ທັງຫມົດສຳລັບຫໍເຕັນປະຊຸມ. ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບໂຄງຮ່າງຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ໄມ້ຄານ, ໄມ້ເສົາ, ແລະຕີນຮອງ.
|
||
\v 32 ຕະຫລອດຈົນເສົາ, ໄມ້ຂອງລານຮອບຫໍເຕັນສັກສິດ, ຕີນຮອງ, ຫລັກສຽບ, ແລະເຊືອກສຳລັບອ້ອມເດີ່ນກັບສ່ວນປະກອບຕ່າງໆຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ຈົ່ງຈົດລາຍຊື່ຂອງສິ່ງຂອງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງຂົນຍ້າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ນີ້ເປັນງານຂອງຕະກຸນຂອງເຊື້ອສາຍເມຣາຣີ ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຮັດສຳລັບຫໍເຕັນປະຊຸມ ພາຍໃຕ້ການກຳກັບຮັບຜິດຊອບຂອງ ອີທາມາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນປະໂຣຫິດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ ແລະພວກຜູ້ນຳຊຸມຊົນນັ້ນໄດ້ນັບຄົນໂກຮາດ ຕາມຄອບຄົວບັນພະບູລຸດຂອງພໍ່.
|
||
\v 35 ພວກເຂົານັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີອາຍຸສາມສິປີຂຶ້ນໄປຈົນເຖິງຫ້າສິບປີພວກເຂົານັບທຸກຄົນທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບກຸ່ມຄົນທີ່ຈະປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 36 ພວກເຂົານັບໄດ້2,750ຄົນຕາມຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ໂມເຊແລະອາໂຣນ ນັບຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງຄົນໂກຮາດ ທີ່ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ. ໃນການເຮັດເຊັ່ນນີ້, ພວກເຂົາເຊື່ອຟັງສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ເຊື້ອສາຍຂອງເກໂຊນ ທີ່ນັບໃນຕະກຸນຂອງພວກເຂົາຕາມຄອບຄົວໃນບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ,
|
||
\v 39 ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸ ສາມສິບປີເຖິງຫ້າສິບປີ, ທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມກຸ່ມຄົນທີ່ຈະປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນຫໍເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 40 ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ, ທີ່ນັບຕາມຕະກຸນແລະຄອບຄົວບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ, ນັບໄດ້ 2,630 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ໂມເຊແລະອາໂຣນໄດ້ນັບຕາມຕະກຸນຂອງເຊື້ອສາຍເກໂຊນ ຜູ້ທີ່ຈະປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນຫໍເຕັນປະຊຸມ. ໃນການເຮັດເຊັ່ນນີ້, ພວກເຂົາໄດ້ເຊື່ອຟັງສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ເຊື້ອສາຍຂອງເມຣາຣີທີ່ນັບໄດ້ໃນຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ ຕາມຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ,
|
||
\v 43 ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸ ສາມສິບປີເຖິງຫ້າສິບປີ, ທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າຮວ່ມກຸ່ມທີ່ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 44 ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ, ທີ່ນັບຕາມຕະກຸນແລະຄອບຄົວຂອງບັນພະລູລຸດຂອງພວກເຂົາ, ນັບໄດ້ 3,200ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ໂມເຊແລະອາໂຣນນັບພວກຜູ້ຊາຍ, ເຫລົ່ານີ້ທຸກຄົນທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງເມຣາຣີ. ໃນການເຮັດເຊັ່ນນີ້, ພວກເຂົາເຊື່ອຟັງສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະພວກຜູ້ນຳຂອງອິດສະຣາເອນ ຈຶ່ງນັບຄົນເລວີທັງຫມົດຕາມຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ ໃນຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 47 ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸ ສາມສິບປີເຖິງຫ້າສິບປີ, ພວກເຂົານັບທຸກຄົນທີ່ຈະເຮັດວຽກໃນຫໍເຕັນສັກສິດ, ແລະຜູ້ທີ່ຈະຂົນຍ້າຍແລະຮັບຜິດຊອບສິ່ງຂອງຕ່າງໆໃນຫໍເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 48 ພວກເຂົານັບໄດ້ 8,580 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງຜ່ານ, ໂມເຊນັບຜູ້ຊາຍ, ແຕ່ລະຄົນຕໍ່ໄປຕາມປະເພດຂອງງານທີ່ເຂົາໄດ້ຮັບມອບຫມາຍໃຫ້ເຮັດ. ເພິ່ນນັບຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຕາມຫນ້າທີ່ຂອງຄວາມຮັບຜິດຊອບທີ່ພວກເຂົາຮັບໄວ້. ໃນການເຮັດເຊັ່ນນີ້, ພວກເຂົາໄດ້ເຊື່ອຟັງຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\cl ບົດທີ 5
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວບອກໂມເຊ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງສັ່ງຄົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ແຍກທຸກຄົນທີ່ຕິດເຊື້ອໂລກຜີວຫນັງ, ແລະທຸກຄົນທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກມາ, ແລະຄົນໃດກໍຕາມທີ່ເປັນມົນທິນຈາກການແຕະຕ້ອງຊາກສົບອອກໄປຈາກຄ້າຍພັກ.
|
||
\v 3 ບໍ່ວ່າຊາຍຫລືຍິງ, ເຈົ້າຕ້ອງແຍກພວກເຂົາອອກຈາກຄ້າຍພັກ. ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄ້າຍພັກມີມົນທິນ, ເພາະເຮົາສະຖິດຢູ່ໃນຄ້າຍພັກນີ້."
|
||
\v 4 ຄົນອິດສະຣາເອນເຮັດຕາມນັ້ນ. ພວກເຂົາແຍກຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປຈາກຄ້າຍພັກ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ. ຄົນອິດສະຣາເອນກໍເຊື່ອຟັງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວບອກໂມເຊ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 6 ເມື່ອຜູ້ຊາຍຫລືຜູ້ຍິງໄດ້ເຮັດບາບໃດໆ ຢ່າງທີ່ຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງເຮັດບາບຕໍ່ກັນ, ແລະເປັນການບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ເຮົາ, ຄົນນັ້ນກໍມີຄວາມຜິດ.
|
||
\v 7 ຈາກນັ້ນເຂົາຕ້ອງສາລະພາບບາບທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດ. ເຂົາຕ້ອງໃຊ້ແທນຄືນແກ່ການເຮັດຜິດຂອງເຂົາ ແລະເພີ່ມຄ່າອີກຫນຶ່ງໃນຫ້າ. ເຂົາຕ້ອງໃຫ້ຄ່າໃຊ້ແທນນັ້ນຕໍ່ຄົນທີ່ເຂົາເຮັດຜິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແຕ່ຖ້າຄົນທີ່ເຂົາໄດ້ກະທຳຜິດບໍ່ມີພີ່ນ້ອງໃກ້ຊິດ ທີ່ຈະຮັບຄ່າໃຊ້ແທນຄືນ, ຄ່າການເຮັດຜິດຂອງເຂົາໃຫ້ກັບເຮົາຜ່ານທາງປະໂຣຫິດ, ພ້ອມກັບລູກແກະທີ່ຈະລົບບາບໃຫ້ກັບຕົວເຂົາເອງ.
|
||
\v 9 ເຄື່ອງບູຊາຂອງທຸກຄົນຈະເປັນຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ, ບັນດາສິ່ງທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນ, ແຍກໄວ້ແລະນຳມາໃຫ້ປະໂຣຫິດກໍຈະເປັນຂອງເຂົາ.
|
||
\v 10 ເຄື່ອງບູຊາຂອງທຸກຄົນຈະເປັນຂອງປະໂຣຫິດ; ຖ້າຄົນໃດມອບສິ່ງໃດໆໃຫ້ແກ່ປະໂຣຫິດ, ສິ່ງນັ້ນກໍຈະເປັນຂອງເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 12 "ຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນ. ຈົ່ງບອກພວກເຂົາວ່າ, 'ສົມມຸດວ່າເມຍຂອງຊາຍຄົນຫນຶ່ງນອກໃຈແລະເຮັດບາບຕໍ່ຜົວຂອງນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວສົມມຸດວ່າຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງຫລັບນອນກັບນາງ. ໃນກໍລະນີນັ້ນ, ນາງກໍເປັນມົນທິນ. ເຖິງແມ່ນວ່າຜົວຂອງນາງຈະບໍ່ເຫັນຫລືບໍ່ຮູ້ເລື່ອງນີ້, ແລະເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີໃຜຈັບໄດ້ວ່ານາງໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ແລະບໍ່ມີຜູ້ໃດເປັນພະຍານປັກປຳນາງ,
|
||
\v 14 ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ວິນຍານແຫ່ງຄວາມຫຶງຫວງຍັງຄອຍເຕືອນຜົວວ່າ ເມຍຂອງເຂົາເປັນມົນທິນ. ຢ່າງໃດກໍດີ, ວິນຍານແຫ່ງຄວາມຫຶງຫວງອາດມາເທິງຊາຍຄົນນັ້ນກໍໄດ້ ເຖິງວ່າເມຍຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ໃນກໍລະນີເຊັ່ນນີ້, ຊາຍຄົນນັ້ນຄວນພາເມຍຂອງເຂົາໄປຫາປະໂຣຫິດ. ແລະຜົວຕ້ອງນຳເຄື່ອງດື່ມບູຊາສຳລັບນາງມາດ້ວຍ. ເຂົາຕ້ອງນຳແປ້ງເຂົ້າບາເລຫນຶ່ງສ່ວນສິບມາດ້ວຍ. ເຂົາຕ້ອງບໍ່ໃສ່ນຳ້ມັນຫລືກຳຍານເທິງແປ້ງນັ້ນເພາະແປ້ງນັ້ນເປັນພືດຜົນບູຊາແຫ່ງຄວາມຫຶງຫວງ, ພືດຜົນບູຊານັ້ນອາດຈະເປັນຕົວຊີ້ໃຫ້ເຫັນບາບໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ປະໂຣຫິດຕ້ອງພານາງມາໃກ້ແລະໃຫ້ນາງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
|
||
\v 17 ປະໂຣຫິດຕ້ອງນຳໂຖທີ່ມີນຳ້ບໍລິສຸດມາແລະເອົາຝຸ່ນຈາກພື້ນຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ. ເຂົາຕ້ອງໃສ່ຝຸ່ນລົງໄປໃນນຳ້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ປະໂຣຫິດຈະໃຫ້ຍິງນັ້ນຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ແລະ ເຂົາຈະແກ້ມັດຜົມເທິງຫົວຂອງນາງ. ເຂົາຈະວາງພືດຜົນບູຊາແຫ່ງການລະນຶກໄວ້ໃນມືຂອງນາງ, ທີ່ເປັນພືດຜົນບູຊາແຫ່ງຄວາມສົງໃສ. ປະໂຣຫິດຈະຖືນຳ້ຂົມທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງມາໄວ້ໃນມືຂອງເຂົາ.
|
||
\v 19 ປະໂຣຫິດຈະໃຫ້ຍິງນັ້ນຢູ່ພາຍໃຕ້ຄຳສາບານ ແລະບອກກັບນາງວ່າ, 'ຖ້າບໍ່ມີຊາຍອື່ນມີເພດສຳພັນກັບເຈົ້າ, ແລະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຫລົງຜິດແລະເຮັດໃຫ້ເປັນມົນທິນ, ແລ້ວເຈົ້າຈະພົ້ນຈາກນຳ້ຂົມທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງມານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແຕ່ຖ້າເຈົ້າ, ເປັນຍິງທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ຜົວໄດ້ຫລົງຜິດໄປ, ຖ້າເຈົ້າເປັນມົນທິນ, ແລະຖ້າມີຊາຍອື່ນໄດ້ຫລັບນອນກັບເຈົ້າ,
|
||
\v 21 ຈາກນັ້ນ, (ປະໂຣຫິດຕ້ອງເຮັດໃຫ້ນາງໃຫ້ຄຳສາບານ ເພື່ອທີ່ຈະນຳຄຳສາບແຊ່ງລົງມາເທິງນາງ, ແລະຈາກນັ້ນເຂົາຕ້ອງເວົ້າກັບຍິງຄົນນີ້ຕໍ່ໄປວ່າ) 'ພຣະຢາເວຈະຊົງເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຕົກຢູ່ໃນຄຳສາບແຊ່ງເພື່ອໃຫ້ຊຸມຊົນຂອງເຈົ້າເຫັນວ່າເປັນເຊັ່ນນັ້ນ. ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ ຖ້າພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ກົກຂາຂອງເຈົ້າລີບໄປແລະເຮັດໃຫ້ທ້ອງຂອງເຈົ້າໄຄ່.
|
||
\v 22 ນຳ້ທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງມາກໍຈະເຂົ້າໄປໃນກະເພາະຂອງເຈົ້າ ແລະເຮັດໃຫ້ທ້ອງຂອງເຈົ້າໄຄ່ ແລະເຮັດໃຫ້ກົກຂາຂອງເຈົ້າລີບໄປ.' ຍິງຄົນນັ້ນຕ້ອງຕອບວ່າ, 'ແມ່ນ, ຂໍໃຫ້ສິ່ງນັ້ນເກີດຂຶ້ນຖ້າຂ້ານ້ອຍຜິດ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ປະໂຣຫິດຕ້ອງຂຽນຄຳສາບແຊ່ງເຫລົ່ານັ້ນເທິງຫນັງສືມ້ວນ, ແລະຈາກນັ້ນເຂົາຕ້ອງລ້າງຄຳສາບແຊ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ລົງໄປໃນນຳ້ຂົມນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ປະໂຣຫິດຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຍິງນັ້ນກິນນຳ້ຂົມທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງມາ. ນຳ້ທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງມາຈະເຂົ້າໄປໃນຕົວນາງ ແລະກາຍເປັນລົດຂົມ.
|
||
\v 25 ປະໂຣຫິດຕ້ອງເອົາພືດຜົນບູຊາແຫ່ງຄວາມຫຶງຫວງມາຈາກມືຂອງຍິງນັ້ນ. ເຂົາຕ້ອງຍົກພືດຜົນບູຊານັ້ນຂຶ້ນຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ແລະນຳພືດຜົນບູຊານັ້ນໄປທີ່ແທນບູຊາ.
|
||
\v 26 ປະໂຣຫິດຕ້ອງເອົາທັນຍະບູຊາມາຫນຶ່ງກຳມືທີ່ເປັນຕົວແທນເຄື່ອງບູຊາ, ແລະ ເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ ແລ້ວເຂົາຕ້ອງໃຫ້ຍິງນັ້ນກິນນຳ້ຂົມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເມື່ອເຂົາໃຫ້ນາງດື່ມນຳ້ນັ້ນແລ້ວ, ຖ້ານາງເປັນມົນທິນ ເພາະນາງເຮັດຜິດຕໍ່ຜົວຂອງນາງ, ແລ້ວນຳ້ທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງກໍຈະເຂົ້າໄປໃນຕົວນາງແລະກາຍເປັນລົດຂົມ. ທ້ອງຂອງນາງຈະໄຄ່ ແລະກົກຂາຂອງນາງຈະລີບໄປ. ຍິງນັ້ນຈະຖືກສາບແຊ່ງທ່າມກາງຊຸມຊົນຂອງນາງ.
|
||
\v 28 ແຕ່ຖ້ານາງບໍ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ນາງສະອາດແລ້ວນາງກໍຕ້ອງພົ້ນຄວາມຜິດ ນາງຈະຕັ້ງຄັນກໍໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ນີ້ເປັນກົດເລື່ອງຄວາມຫຶງຫວງ. ກົດນີ້ເປັນກົດສຳລັບຜູ້ຍິງທີ່ນອກໃຈຜົວຂອງຕົນແລະເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 30 ກົດນີ້ເປັນກົດສຳລັບຜູ້ຊາຍທີ່ມີວິນຍານແຫ່ງຄວາມຫຶງຫວງເມຍຂອງເຂົາ. ເຂົາຕ້ອງພາຍິງນັ້ນໄປຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພະຢາເວ, ແລະປະໂຣຫິດຕ້ອງເຮັດທຸກຢ່າງກັບນາງຕາມທີ່ກົດເລື່ອງຄວາມຫຶງຫວງໄດ້ອະທິບາຍໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຊາຍຄົນນັ້ນຈະພົ້ນຈາກຄວາມຜິດໃນການພາເມຍຂອງເຂົາໄປຫາປະໂຣຫິດ. ຍິງຄົນນັ້ນຕ້ອງຮັບຄວາມຜິດທີ່ນາງໄດ້ເຮັດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\cl ບົດທີ 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນ. ຈົ່ງບອກພວກເຂົາວ່າ, 'ເມື່ອຜູ້ຊາຍຫລືຜູ້ຍິງຄົນໃດໄດ້ແຍກຕົວເອງອອກມາ ແດ່ພຣະຢາເວດ້ວຍການອຸທິດຕົວພິເສດເປັນນາຊີຣີ,
|
||
\v 3 ເຂົາຕ້ອງເອົາຕົວເອງອອກຈາກເຫລົ້າອະງຸ່ນແລະເຄື່ອງດື່ມມຶນເມົາ. ເຂົາຕ້ອງບໍ່ດື່ມນຳ້ສົ້ມທີ່ເຮັດມາຈາກເຫົ້າອະງຸ່ນຫລືຈາກເຄື່ອງດື່ມມຶນເມົາ. ເຂົາຕ້ອງບໍ່ດື່ມນຳ້ອະງຸ່ນຫລືບໍ່ກິນຫມາກອະງຸ່ນສົດຫລືຫມາກອະງຸ່ນແຫ້ງເລີຍ.
|
||
\v 4 ຕະຫລອດເວລາທີ່ເຂົາແຍກຕົວອອກມາເພື່ອເຮົາເຂົາຕ້ອງບໍ່ກິນສິ່ງໃດທີ່ເຮັດມາຈາກຕົ້ນອະງຸ່ນລວມທັງທຸກຢ່າງທີ່ເຮັດມາຈາກເມັດຈົນເຖິງເປືອກຂອງມັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຕະຫລອດຊ່ວງເວລາຂອງການອຸທິດຕົນໃນການແຍກຕົວອອກມາຂອງເຂົາ, ຫ້າມໃຊ້ມີດແຖເທິງຫົວຂອງເຂົາຈົນກວ່າເວລາຂອງການແຍກຕົວອອກມາຂອງເຂົາ ແດ່ພຣະຢາເວຄົບກຳຫນົດ. ເຂົາຕ້ອງແຍກຕົວອອກມາ ແດ່ພຣະຢາເວ. ເຂົາຕ້ອງຈົ່ງຜົມຍາວເທິງຫົວຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຕະຫລອດຊ່ວງລະຫວ່າງເວລາຂອງການແຍກຕົວເອງອອກມາແດ່ພຣະຢາເວ, ເຂົາຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ຊາກສົບ.
|
||
\v 7 ເຂົາຕ້ອງບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕົວເອງເປັນມົນທິນເນື່ອງຈາກ ພໍ່, ແມ່, ນ້ອງຊາຍ, ຫລື ນ້ອງສາວຂອງເຂົາ, ຖ້າຫາກພວກເຂົາຕາຍ. ນີ້ເປັນເພາະເຂົາຖືກແຍກໄວ້ແດ່ພຣະເຈົ້າແລ້ວ, ຕາມທີ່ທຸກຄົນເຫັນໄດ້ຈາກຜົມຍາວຂອງເຂົາ.
|
||
\v 8 ຕະຫລອດຊ່ວງເວລາການແຍກອອກມາຂອງເຂົາ, ເຂົາບໍຣິສຸດ, ແລະ ສະຫງວນໄວ້ແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແຕ່ຫາກມີຄົນມາຕາຍຢ່າງກະທັນຫັນຢູ່ໃກ້ເຂົາພໍດີ ແລະເຮັດໃຫ້ຫົວຂອງເຂົາທີ່ໄດ້ຮັບການຊຳລະເປັນມົນທິນ, ແລ້ວເຂົາກໍຕ້ອງແຖຫົວໃນວັນຊຳລະຕົວຂອງເຂົາຄືໃນວັນທີເຈັດ ເຂົາຕ້ອງແຖຫົວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ວັນທີແປດ ເຂົາຕ້ອງນຳນົກເຂົາສອງໂຕຫລືນົກກາງແກນຸ່ມສອງໂຕມາຫາປະໂຣຫິດທີ່ທາງເຂົ້າເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 11 ປະໂຣຫິດຕ້ອງຖວາຍນົກໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາລຶບລ້າງບາບ ແລະອີກໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ນົກເຫລົ່ານີ້ຈະລຶບລ້າງບາບໃຫ້ກັບເຂົາ ເພາະເຂົາໄດ້ເຮັດບາບຈາກການຢູ່ໃກ້ຊາກສົບ, ເຂົາຕ້ອງສຳລະຫົວຂອງເຂົາໃຫ້ບໍລິສຸດອີກຄັ້ງໃນວັນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຂົາຕ້ອງແຍກຕົວເອງອອກຈາກພຣະຢາເວໃນຊ່ວງວັນຊຳລະຕົວຂອງເຂົາ. ເຂົາຕ້ອງນຳລູກແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີມາເປັນເຄື່ອງບູຊາ. ແຫ່ງການເຮັດຜິດຈຳນວນວັນກ່ອນທີ່ເຂົາເຮັດໃຫ້ຕົວເອງເປັນມົນທິນ, ຕ້ອງຖືວ່າບໍ່ນັບ ເພາະການແຍກຕົວອອກມາເປັນມົນທິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເຂົາຕ້ອງຖືກນຳມາຍັງທາງເຂົ້າຂອງເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 14 ເຂົາຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາແດ່ພຣະຢາເວ. ເຂົາຕ້ອງຖວາຍລູກແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີ ແລະບໍ່ມີຕຳນິເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ. ເຂົາຕ້ອງນຳລູກແກະໂຕແມ່ຫນຶ່ງໂຕທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີທີ່ບໍ່ມີຕຳນິເປັນເຄື່ອງບູຊາລຶບລ້າງບາບ. ເຂົາຕ້ອງນຳແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ມີຕຳນິມາຖວາຍເປັນສານບູຊາ.
|
||
\v 15 ເຂົາຕ້ອງນຳເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງມາກະຕ່າຫນຶ່ງ, ເຂົ້າຈີ່ທີ່ເຮັດຈາກເນື້ອແປ້ງລະອຽດປະສົມດ້ວຍນຳ້ມັນ, ເຂົ້າຈີ່ແຜ່ນທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອທາດ້ວຍນຳ້ມັນ, ພ້ອມກັບພືດຜົນບູຊາແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ປະໂຣຫິດຕ້ອງຖວາຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ. ເຂົາຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບແລະເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 17 ເຂົາຕ້ອງຖວາຍແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາ, ພ້ອມກັບກະຕ່າເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ, ແລະສານບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ. ປະໂຣຫິດຕ້ອງຖວາຍພືດຜົນບູຊາແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຜູ້ເປັນນາຊີຣີຕ້ອງແຖຫົວຂອງເຂົາທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການແຍກຕົວອອກມາແດ່ພຣະເຈົ້າ ທີ່ທາງເຂົ້າເຕັນປະຊຸມ. ເຂົາຕ້ອງເອົາເສັ້ນຜົມຈາກຫົວຂອງເຂົາແລະໃສ່ລົງເທິງໄຟທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງສັນຕິບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫນຶ່ງກ້ອນມາຈາກກະຕ່າ, ແລະເຂົ້າຈີ່ແຜ່ນທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫນຶ່ງແຜ່ນມາ. ເຂົາຕ້ອງວາງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້ໃນມືຂອງນາຊີຣີຄົນນັ້ນ ຫລັງຈາກທີ່ເຂົາໄດ້ແຖຫົວຂອງເຂົາເພື່ອສະແດງການແຍກຕົວອອກມາແລ້ວ.
|
||
\v 20 ປະໂຣຫິດຕ້ອງແກວ່ງເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານັ້ນເປັນເຄື່ອງບູຊາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ, ສ່ວນທີ່ບໍຣິສຸດສຳລັວປະໂຣຫິດ, ພ້ອມກັບຊີ້ນຫນ້າເອິກທີ່ໄດ້ແກວ່ງຖວາຍແລະຊີ້ນກົກຂາທີ່ໄດ້ຖວາຍແລ້ວສຳລັບປະໂຣຫິດ. ຫລັງຈາກນັ້ນ, ນາຊີຣີຄົນນັ້ນກໍຈະດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ນີ້ເປັນກົດສຳລັບນາຊີຣີຜູ້ທີ່ປະຕິຍານເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາແດ່ພຣະຢາເວ ສຳລັບການແຍກຕົວອອກມາຂອງເຂົາ. ສິ່ງອັນໃດກໍຕາມທີ່ເຂົາຖວາຍໄດ້, ເຂົາຕ້ອງຖືຮັກສາພາລະຜູກພັນຕາມຄຳປະຕິຍານທີ່ເຂົາໄດ້ກ່າວໄວ້, ເພື່ອທີ່ຈະຮັກສາສັນຍາຕາມກົດສຳລັບນາຊີຣີທີ່ໄດ້ບອກໄວ້.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 23 ຈົ່ງເວົ້າກັບອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາ. ບອກວ່າ, 'ພວກເຈົ້າຕ້ອງອວຍພອນຄົນອິດສະຣາເອນຢ່າງນີ້. ພວກເຈົ້າຕ້ອງບອກກັບພວກເຂົາວ່າ,
|
||
\v 24 "ຂໍພຣະຢາເວຊົງອວຍພອນແລະປົກປັກຮັກສາພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຂໍພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ພຣະພັກຂອງພຣະອົງສ່ອງແສງເທິງພວກເຈົ້າແລະຊົງເມດຕາກາລຸນາແກ່ພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 26 ຂໍພຣະຢາເວຫລຽວເບິ່ງພວກເຈົ້າດວ້ຍຄວາມເມດຕາເອັນດູ ແລະປະທານສັນຕິສຸກແກ່ພວກເຈົ້າ.'"
|
||
\v 27 ໃນການອວຍພອນເຊັ່ນນີ້ ພວກເຂົາຕ້ອງເອີ່ຍນາມຂອງເຮົາຕໍ່ຄົນອິດສະຣາເອນ. ແລ້ວເຮົາຈະອວຍພອນພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\cl ບົດທີ 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນວັນທີ່ໂມເງໄດ້ຕັ້ງຫໍເຕັນສັກສິດສຳເລັດນັ້ນ, ເພິ່ນໄດ້ເຈີມຫໍເຕັນສັກສິດແລະແຍກຫໍເຕັນນັ້ນແດ່ພຣະຢາເວ, ພ້ອມກັບເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງຫໍເຕັນນັ້ນ. ເພິ່ນໄດ້ເຮັດການເຈີມແທ່ນບູຊາແລະຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງແທ່ນບູຊານັ້ນເຊັ່ນດຽວກັນ. ເພິ່ນເຈີມສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແລະແຍກໄວ້ແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 2 ໃນວັນນັ້ນ, ບັນດາຜູ້ນຳຂອງອິດສະຣາເອນ, ພວກຫົວຫນ້າຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນຜູ້ນຳເຜົ່າຕ່າງໆ. ພວກເຂົາໄດ້ໄດ້ຮັບຜິດຊອບໃນການນັບຈຳນວນຄົນໃນການເຮັດສຳມະໂນຄົວ.
|
||
\v 3 ພວກເຂົານຳເຄື່ອງຖວາຍບູຊາຂອງພວກເຂົາມາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ. ພວກເຂົານຳກວຽນຫົກລຳແລະງົວສິບສອງໂຕມາ. ພວກເຂົານຳກວຽນມາຫນຶ່ງລຳຕໍ່ຜູ້ນຳສອງຄົນ, ແລະຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນໄດ້ນຳງົວມາຜູ້ລະຫນຶ່ງໂຕ. ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ຫນ້າຫໍເຕັນສັກສິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 5 "ຈົ່ງຮັບບັນດາເຄື່ອງບູຊາຈາກພວກເຂົາ ແລະໃຊ້ເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານັ້ນສຳລັບງານໃນເຕັນປະຊຸມ. ຈົ່ງມອບເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ກັບຄົນເລວີ, ໃຫ້ກັບແຕ່ລະຄົນຕາມທີ່ຕ້ອງການໃຊ້ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃນງານຂອງເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໂມເຊຈຶ່ງຮັບກວຽນແລະຝູງງົວມາ, ແລະເພິ່ນໄດ້ມອບເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ກັບຄົນເລວີ.
|
||
\v 7 ເພິ່ນໄດ້ມອບກວຽນສອງລຳແລະງົວສີ່ໂຕໃຫ້ກັບເຊື້ອສາຍຂອງເກີໂຊນ, ເພາະເປັນສິ່ງທີ່ຕ້ອງການໃຊ້ໃນການເຮັດວຽກຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 8 ເພິ່ນໄດ້ມອບກວຽນສີ່ລຳແລະງົວແປດໂຕໃຫ້ກັບເຊື້ອສາຍຂອງເມຣາຣີ, ໃຫ້ຢູ່ໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງ ອີທາມາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນປະໂຣຫິດ. ເພິ່ນໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້ ເພາະເປັນສິ່ງທີ່ຕ້ອງການໃຊ້ໃນການເຮັດວຽກຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແຕ່ທ່ານບໍ່ໄດ້ມອບສິ່ງໃດຈາກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ກັບເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດເລີຍ, ເພາະວຽກຂອງພວກເຂົາເປັນວຽກກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆ ຊຶ່ງເປັນຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ພວກເຂົາຈະແບກໄວ້ເທິງບ່າພວກເຂົາເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ບັນດາຜູ້ນຳໄດ້ຖວາຍສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ຂອງພວກເຂົາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ ໃນວັນທີ່ໂມເຊ ໄດ້ເຈີມແທ່ນບູຊາ. ພວກຜູ້ນຳໄດ້ຖວາຍບັນດາເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊວ່າ, "ຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາໃນວັນຂອງເຂົາເອງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ມື້ທຳອິດ, ນາໂຊນລູກຊາຍຂອງອາມີນາດາບ, ແຫ່ງເຜົ່າຢູ່ດາ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 13 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 70ເຊເຂ ຕາມອັດຕາຊັ່ງສຳນັກນະມັດສະການ. ພາຊະນະທັງສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປົນກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນການຖວາຍພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 14 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານຄຳຫນຶ່ງໃບທີ່ຫນັກ 10 ເຊເຂ ແລະເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 16 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 17 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕແລະລູກແກະໂຕຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສານບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງນາໂຊນລູກຊາຍຂອງອຳມີນາດາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ມື້ທີສອງ, ເນທານາເອນລູກຊາຍຂອງຊູອາ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າອິດຊາຄາ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 19 ເຂົາໄດ້ຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄືຈານເງີນຫນຶ່ງໃບຫນັກ130ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ ເຈັດສິບເຊເຂ ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ ພາຊະນະທັງສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປົນກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກ 10 ເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
\v 21 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາ.
|
||
\v 22 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 23 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງເນທານາເອນລູກຊາຍຂອງຊູອາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ມື້ທີສາມ, ເອລີອາບລູກຊາຍຂອງເຮໂລນ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າເຊບູໂລນ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 25 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂ, ແລະຊາມເງິນຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ70 ເຊເຂ ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ ພາຊະນະທັງສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປົນກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນທັນຍະບູຊາ.
|
||
\v 26 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກສິບເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະໂຕຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 28 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລຶບລ້າງບາບ.
|
||
\v 29 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະໂຕຜູ້ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງເອລີອາບລູກຊາຍຂອງເຮໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ມື້ທີສີ່, ເອລີຊູລູກຊາຍຂອງເຊເດອູເຣ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າຣູເບັນ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 31 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມການຄິດໄລ່ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ ພາຊະນະທັງສອງໃບນີ້ເຕັມໄປດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປົນກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 32 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກ ສິບ ເຊເຂ ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 34 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 35 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຫມືອນສັນຕິບູຊາຖວາຍ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງເອລີຊູລູກຊາຍຂອງເຊເດອູເລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ມື້ທີຫ້າ, ເຊລູມີເອນລູກຊາຍຂອງຊູຣິດຊັດດາຍ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າຊີເມໂອນ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 37 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກເຈັດສິບ ເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດມັດສະການ ພາຊະນະທັງສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປະສົມກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 38 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກສິບເຊເຂ. ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 40 ເຂົາໄດ້ຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 41 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສານບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງຂອງເຊລູມີເອນລູກຊາຍຂອງຊູຣິດຊັດດາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ມື້ທີຫົກ, ເອລີອາສັບລູກຊາຍຂອງດູເອນ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າກາດ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 43 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ130ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ. ພາຊະນະທັງສອງໃບເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປົນກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 44 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກສິບເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 46 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 47 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະໂຕຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງເອລີອາສັບລູກຊາຍຂອງດູເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ມື້ທີເຈັດ, ເອລີຊາມາລູກຊາຍຂອງອາມມີຮຸດ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າເອຟຣາອິມ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 49 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄືຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ. ພາຊະນະສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປະສົມກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນທັນຍະບູຊາ.
|
||
\v 50 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກສິບເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 52 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 53 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ, ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງເອລີຊາມາລູກຊາຍຂອງອາມມີຮຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ມື້ທີແປດ, ກາມາລີເອນລູກຊາຍຂອງເປດາຊູ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າມານັດເຊ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 55 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ ເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ, ພາຊະນະທັງສອງໃບເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປະສົມກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 56 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກ ສິບເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 57 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 58 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 59 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ, ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງກາມາລີເອນລູກຊາຍຂອງເປດາຊູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 60 ມື້ທີເກົ້າ, ອາບີດານລູກຊາຍຂອງກີເດໂອນີ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າເບັນຢາມິນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 61 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ130ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ ເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ, ພາຊະນະທັງສອງໃບເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປະສົມກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 62 ເຂົາຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກສິບເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 63 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 64 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 65 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະໂຕຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ, ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງອາບີດານລູກຊາຍຂອງກີເດໂອນີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 66 ໃນມື້ທີສິບ, ອາຮີເອເຊລູກຊາຍຂອງອຳມີຊັດດາຍ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າດານ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 67 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄືຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂ, ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກເຈັດສິບ ເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ. ພາຊະນະສອງໃບນີ້ເຕັມດວ້ຍແປ້ງຢ່າງດີປະສົມນຳ້ມັນເພື່ອເປັນທັນຍະບູຊາ.
|
||
\v 68 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກ ສິບເຊເຂ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 69 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 70 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 71 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງອາຮີເອເຊລູກຊາຍຂອງອຳມີຊັດດາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 72 ມື້ທີສິບເອັດ, ປາກີເອນລູກຊາຍຂອງອົກກະຣັນ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າອາເຊ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 73 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄືຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ ເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ. ພາຊະນະສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງເນື້ອລະອຽດປະສົມກັບນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 74 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກສິບເຊເຂທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 75 ເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ແກະຜູຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 76 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 77 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງປາກີເອນລູກຊາຍຂອງອົກກະຣັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 78 ມື້ທີສິບສອງ, ອາຮີຣາລູກຊາຍຂອງເອນັນ, ຜູ້ນຳຂອງເຜົ່າເນັບທາລີ, ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ.
|
||
\v 79 ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຄື ຈານເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ 130 ເຊເຂ ແລະຊາມເງິນຫນຶ່ງໃບຫນັກ ເຈັດສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ ພາຊະນະທັງສອງໃບນີ້ເຕັມດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີປະສົມນຳ້ມັນເພື່ອເປັນພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 80 ເຂົາໄດ້ຖວາຍຈານທອງຄຳຫນຶ່ງໃບຫນັກ ສິບເຊເຂທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 81 ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
|
||
\v 82 ເຂົາຖວາຍແບ້ຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 83 ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ສອງໂຕ, ແກະຜູ້ຫ້າໂຕ, ແບ້ຜູ້ຫ້າໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີຫ້າໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນບູຊາ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງອາຮີຣາລູກຊາຍຂອງເອນັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 84 ບັນດາຜູ້ນຳຂອງອິດສະຣາເອນ ໄດ້ແຍກສິ່ງທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ໄວ້ ໃນວັນທີ່ໂມເຊ ເຈີມແທ່ນບູຊານັ້ນ. ພວກເຂົາແຍກຈານເງິນສິບສອງໃບ, ຊາມເງິນສິບສອງໃບ, ແລະຈານທອງຄຳສິບສອງໃບ.
|
||
\v 85 ຈານເງິນແຕ່ລະໃບຫນັກ 130 ເຊເຂແລະຊາມເງິນແຕ່ລະໃບຫນັກ ເຈັດສິບເຊກຽນ, ພາຊະນະເງິນທັງຫມົດມີນຳ້ຫນັກ 2,400 ເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ.
|
||
\v 86 ຈານທອງຄຳແຕ່ລະໃບ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍເຄື່ອງຫອມ, ຫນັກ ສິບເຊເຂ, ຕາມອັດຕາຊັ່ງຂອງສຳນັກນະມັດສະການ. ຈານທອງຄຳທັງຫມົດຫນັກ 120 ເຊເຂ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 87 ພວກເຂົາແຍກສັດທັງຫມົດໄວ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາຄື, ງົວສິບສອງໂຕ, ແກະຜູ້ສິບສອງໂຕ, ແລະລູກແກະໂຕຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີສິບສອງໂຕ, ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍພືດຜົນບູຊາຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍແບ້ຜູ້ສິບສອງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 88 ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍຈາກຜູງສັດທັງຫມົດ, ຂອງພວກເຂົາຄື ງົວ 24 ໂຕ, ແກະຜູ້ 60 ໂຕ, ແບ້ຜູ້ 60 ໂຕ, ແລະລູກແກະຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີ 60 ໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສັນຕິບູຊາ. ນີ້ເປັນການມອບຖວາຍ ແທ່ນບູຊາຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ເຈີມແທ່ນບູຊານັ້ນແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 89 ເມື່ອໂມເຊ ເຂົ້າໄປໃນເຕັນປະຊຸມເພື່ອ ກ່າວຕໍ່ພຣະຢາເວ, ເພິ່ນໄດ້ຍິນພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງກ່າວກັບເພິ່ນ. ພຣະຢາເວກ່າວກັບເພິ່ນຈາກເຫນືອຝາຫີບແຫ່ງການໄຖ່ເທິງຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາ, ຈາກລະຫວ່າງເຄຣຸບທັງສອງ. ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\cl ບົດທີ 8
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງບອກເຂົາວ່າ, 'ຕະກຽງເຈັດຫນ່ວຍຕ້ອງສ່ອງແສງໄປທາງຫນ້າຂອງຫລັກຕະກຽງເມື່ອເຈົ້າໄຕ້ຕະກຽງເຫລົ່ານັ້ນ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ອາໂຣນກໍໄດ້ເຮັດດັ່ງນີ້. ເພິ່ນໄຕ້ຕະກຽງເທິງຫລັກຕະກຽງເພື່ອໃຫ້ສ່ອງແສງໄປທາງດ້ານຫນ້າຂອງຫລັກຕະກຽງນັ້ນ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ.
|
||
\v 4 ຫລັກຕະກຽງໄດ້ເຮັດຂຶ້ນໃນລັກສະນະນີ້ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສະແດງໃຫ້ໂມເຊເຫັນແບບສຳລັບຫລັກຕະກຽງ. ຫລັກຕະກຽງນັ້ນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ ທີ່ໃຊ້ຄ້ອນທຸບຕັ້ງແຕ່ຕີນຈົນເຖິງຍອດທີ່ມີຖ້ວຍທີ່ທຸບດ້ວຍຄ້ອນເປັນເຫມືອນດອກໄມ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ອີກຄັ້ງພຣະອົງບອກວ່າ,"
|
||
\v 6 ຈົ່ງນຳຄົນເລວີອອກຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນແລະຊຳລະພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຄືໃຫ້ໃຊ້ນຳ້ຊຳລະຊິດໃສ່ພວກເຂົາ. ຈົ່ງໃຫ້ພວກເຂົາແຖຂົນທົ່ວທັງຕົວຂອງພວກເຂົາ, ແລະຊັກເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຂົາ ການເຮັດແບບນີ້ເປັນການຊຳລະຕົວພວກເຂົາເອງໃຫ້ບໍລິສຸດ.
|
||
\v 8 ແລ້ວໃຫ້ພວກເຂົານຳງົວຫນຸ່ມມາໂຕຫນຶ່ງແລະພືດຜົນບູຊາຄູ່ກັນທີ່ເປັນແປ້ງຢ່າງດີປະສົມກັບນຳ້ມັນ. ໃຫ້ພວກເຂົາເອົາງົວຫນຸ່ມອີກໂຕຫນຶ່ງມາເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ມາທີ່ດ້ານຫນ້າເຕັນປະຊຸມ ແລະໃຫ້ເອີ້ນຊຸມຊົນຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດມາຊຸມນຸມກັນ.
|
||
\v 10 ເມື່ອເຈົ້ານຳຄົນເລວີມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພະຢາເວ, ຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງວາງມືພວກເຂົາເທິງຄົນເລວີ.
|
||
\v 11 ອາໂຣນຕ້ອງຖວາຍຄົນເລວີຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາແກວ່ງໄປແກວ່ງມາຈາກຄົນອິດສະຣາເອນເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດຫນ້າທີ່ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍງົວໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບແລະງົວອີກໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ເພື່ອລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບຄົນເລວີ.
|
||
\v 13 ຈົ່ງໃຫ້ຄົນເລວີຢູ່ຕໍ່ຫນ້າອາໂຣນແລະຕໍ່ຫນ້າບັນດາລູກຊາຍຂອງເຂົາ, ແລະຍົກພວກເຂົາຂຶ້ນເປັນເຄື່ອງບູຊາແກວ່ງໄປແກວ່ງມາຖວາຍຕໍ່ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ໃນການເຮັດແບບນີ້ ເຈົ້າຕ້ອງແຍກຄົນເລວີອອກຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ. ຄົນເລວີຈະເປັນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 15 ຫລັງຈາກນັ້ນ, ຄົນເລວີຕ້ອງເຂົ້າໄປປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ. ເຈົ້າຕ້ອງຊຳລະພວກເຂົາໃຫ້ບໍລິສຸດ. ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍພວກເຂົາເປັນເຄື່ອງບູຊາຍົກຍໍມາຖວາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຈົ່ງເຮັດແບບນີ້, ເພາະພວກເຂົາເປັນຂອງເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງ ຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາຈະມາແທນທີ່ເດັກຊາຍແຕ່ລະຄົນທີ່ເກີດຈາກທ້ອງເປັນຄົນທຳອິດ, ຄືລູກກົກຂອງເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ. ເຮົາໄດ້ຮັບເອົາຄົນເລວີໄວ້ສຳລັບເຮົາເອງ.
|
||
\v 17 ລູກກົກທັງຫມົດທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນເປັນຂອງເຮົາ, ທັງຄົນແລະສັດ. ໃນວັນທີ່ເຮົາເອົາຊີວິດລູກຊາຍກົກທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ, ເຮົາໄດ້ແຍກພວກເຂົາໄວ້ສຳລັບເຮົາເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຮົາໄດ້ຮັບເອົາຄົນເລວີຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນມາແທນທີ່ລູກກົກທັງຫມົດ.
|
||
\v 19 ເຮົາໄດ້ມອບພວກຄົນເລວີເປັນຂອງປະທານໃຫ້ກັບອາໂຣນແລະບັນດາລູກຂອງເຂົາ. ເຮົາໄດ້ຮັບເອົາພວກເຂົາຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອຈະເຮັດຫນ້າທີ່ຂອງຄົນອິດສະຣາເອນໃນຫໍເຕັນປະຊຸມ. ເຮົາໄດ້ມອບພວກເຂົາເພື່ອລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບຄົນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ມີໄພພິບັດໃດໆ ຈະທຳຮ້າຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນເມື່ອພວກເຂົາມາຢູ່ໃກ້ສະຖານທີ່ສັກສິດ"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະຊຸມຊົນຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດກໍໄດ້ເຮັດດັ່ງນີ້ກັບຄົນເລວີ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງ ໂມເຊ ກ່ຽວກັບຄົນເລວີ. ຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍໄດ້ເຮັດດັ່ງນີ້ກັບພວກເຂົາ.
|
||
\v 21 ຄົນເລວີກໍຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດ ແລະພວກເຂົາຊັກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນ, ແລະອາໂຣນໄດ້ຖວາຍພວກເຂົາເປັນເຄື່ອງບູຊາຍົກຍໍຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ແລະເພິ່ນກໍເຮັດການລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບພວກເຂົາເພື່ອຊຳລະພວກເຂົາໃຫ້ບໍລິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຫລັງຈາກນັ້ນ, ຄົນເລວີກໍໄດ້ເຂົ້າໄປທຳການບົວລະບັດຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ ໃນຫໍເຕັນປະຊຸມຕໍ່ຫນ້າອາໂຣນແລະຕໍ່ຫນ້າບັນດາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ. ນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງກັບໂມເຊກ່ຽວກັບຄົນເລວີ. ພວກເຂົາໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ຄົນເລວີທຸກຄົນດ້ວຍວິທີການນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ອີກຄັ້ງພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 24 " ກົດທັງຫມົດນີ້ໃຊ້ສຳລັບຄົນເລວີ ທີ່ມີອາຍຸ ຊາວຫ້າປີ ຂຶ້ນໄປ. ພວກເຂົາຕ້ອງເຂົ້າຮ່ວມໃນກຸ່ມເພື່ອປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພວກເຂົາຕ້ອງຢຸດການປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນລັກສະນະນີ້ເມື່ອມີອາຍຸ ຫ້າສິບປີ. ເຖິງທີ່ກຳນົດໄວ້ນັ້ນ ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງປະຕິບັດຫນ້າທີ່ອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 26 ພວກເຂົາອາດຈະຍັງຊ່ວຍພວກພີ່ນ້ອງຂອງຕົນທີ່ຍັງເຮັດວຽກຢູ່ໃນເຕັນປະຊຸມກໍໄດ້, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງປະຕິບັດຫນ້າທີ່ອີກຕໍ່ໄປ. ເຈົ້າຕ້ອງກຳກັບຮັກສາຄົນເລວີໃນເລື່ອງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\cl ບົດທີ 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ, ໃນເດືອນທີຫນຶ່ງຂອງປີທີສອງຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 " ຈົ່ງໃຫ້ຄົນອິດສະລາເອນຖືປັດສະຄາຕາມເວລາທີ່ກຳນົດໄວ້ຂອງປີ.
|
||
\v 3 ໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນນີ້, ເວລາແລງ, ເຈົ້າຕ້ອງຖືປັດສະຄາຕາມເວລາກຳນົດໄວ້ຂອງປີ. ເຈົ້າຕ້ອງຖືປັດສະຄາ, ຕາມກົດລະບຽບທຸກຢ່າງ, ແລະເຮັດຕາມຂໍ້ບັງຄັບທັງຫມົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບເທດສະການນັ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ບອກກັບຄົນອິດສະຣາເອນວ່າພວກເຂົາຄວນຈະຖືເທດສະການປັດສະຄາ.
|
||
\v 5 ດ້ວຍເຫດນີ້ ພວກເຂົາຈຶ່ງຖືປັດສະຄາໃນເດືອນທີຫນຶ່ງ, ວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນນັ້ນ, ເວລາແລງ, ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ. ຄົນອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ເຮັດຕາມທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໃຫ້ໂມເຊເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ມີບາງຄົນທີ່ເປັນມົນທິນເນື່ອງຈາກພວກເຂົາໄດ້ແຕະຕ້ອງສົບ. ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຖືປັດສະຄາໃນວັນນັ້ນໄດ້. ພວກເຂົາຈຶ່ງໄປຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໂມເຊ ແລະອາໂຣນ ໃນວັນດຽວກັນນັ້ນ.
|
||
\v 7 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເຮົາໄດ້ເປັນມົນທິນເພາະໄດ້ແຕະຕ້ອງສົບ. ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງຫ້າມເຮົາຈາກການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ ຕາມເວລາທີ່ກຳນົດໄວ້ຂອງປີ ທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ?"
|
||
\v 8 ໂມເຊຈຶ່ງຕອບຄົນເຫລົ່ານັ້ນວ່າ," ຈົ່ງລໍຖ້າ ຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອທີ່ຈະຟັງວ່າ ພຣະຢາເວຈະບອກສັ່ງແນວໃດກ່ຽວກັບພວກທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 10 ຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນ. ຈົ່ງບອກວ່າ,' ຖ້າຄົນໃດໃນພວກເຈົ້າຫລືລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນເພາະແຕະຕ້ອງສົບ, ຫລືຢູ່ລະຫວ່າງການເດີນທາງ, ເຂົາກໍຍັງຖືປັດສະຄາແດ່ພຣະຢາເວໄດ້.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພວກເຂົາຕ້ອງຖືປັດສະຄາໃນເດືອນທີສອງ ວັນທີສິບສີ່ເວລາແລງ. ພວກເຂົາຕ້ອງກິນປັດສະຄາພ້ອມກັບເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງກັບຜັກຂົມ.
|
||
\v 12 ຢ່າໃຫ້ພວກເຂົາປະປັດສະຄາເຫລືອໄວ້ຮອດມື້ອື່ນເຊົ້າ, ຫລືຫັກກະດູກໃດໆຂອງສັດ. ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດຕາມກົດລະບຽບຂອງປັດສະຄາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແຕ່ຄົນໃດທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຢູ່ລະຫວ່າງການເດີນທາງ, ແຕ່ຜູ້ນັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືປັດສະຄາ, ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກຕັດຂາດຈາກຊຸມຊົນຂອງເຂົາເພາະເຂົາບໍ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທີ່ ພຣະຢາເວ ຊົງປະສົງຕາມເວລາທີ່ກຳນົດໄວ້ຂອງປີ. ຄົນນັ້ນຕ້ອງແບກຮັບບາບຂອງເຂົາ.
|
||
\v 14 ຖ້າຄົນຕ່າງດ້າວຄົນໃດທີ່ອາໃສຢູທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ແລະຖືປັດສະຄາເພື່ອຖວາຍກຽດແດ່ພຣະຢາເວ, ເຂົາຕ້ອງຖືປັດສະຄາແລະເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້, ໃນການຖືກົດເກນຕ່າງໆຂອງປັດສະຄາ, ແລະຕາມກົດຂອງປັດສະຄາ. ເຈົ້າຕ້ອງມີກົດຢ່າງດຽວກັນສຳລັບຄົນຕ່າງດ້າວ ແລະ ສຳລັບທຸກຄົນທີ່ເກີດໃນແຜ່ນດິນນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ໃນວັນທີ່ຈັດຕັ້ງຫໍເຕັນສັກສິດ, ໄດ້ມີເມກມາປົກຄຸມຫໍເຕັນສັກສິດ, ທີ່ເປັນຫໍເຕັນແຫ່ງພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ. ໃນຕອນກາງຄືນເມກທີ່ຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນສັກສິດ. ກໍຈະປາກົດເຫມືອນໄຟຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ.
|
||
\v 16 ກໍຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນຢູ່ສະເຫມີ. ເມກຈະປົກຄຸມຫໍເຕັນສັກສິດແລະປາກົດເຫມືອນໄຟໃນຕອນກາງຄືນ.
|
||
\v 17 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເມກລອຍຂຶ້ນໄປຈາກເຕັນນັ້ນ, ຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍຈະອອກເດີນທາງໄປ. ເມກຢຸດລົງທີ່ໃດກໍຕາມ, ຄົນອິດສະຣາເອນກໍຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຄົນອິດສະຣາເອນຈະອອກເດີນທາງຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ພວກເຂົາຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ, ໃນຂະນະທີ່ເມກຍັງຄົງຢຸດຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນສັກສິດ, ພວກເຂົາຈະພັກໃນຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 19 ເມື່ອເມກຍັງຄົງຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນສັກສິດເປັນເວລາຫລາຍວັນ, ແລ້ວຄົນອິດສະຣາເອນກໍຈະເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ອອກເດີນທາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ບາງເທື່ອເມກຍັງຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນສັກສິດບໍ່ພໍເທົ່າໃດວັນ. ໃນກໍລະນີນັ້ນ, ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ພວກເຂົາຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກ ແລະອອກເດີນທາງອີກຄັ້ງຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 21 ບາງເທື່ອເມກກໍປາກົດໃນຄ້າຍພັກ ຕັ້ງແຕ່ຕອນແລງຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ. ເມື່ອເມກລອຍຂຶ້ນໄປໃນຕອນເຊົ້າ, ພວກເຂົາກໍອອກເດີນທາງ. ຖ້າເມກຄົງຢູ່ເປັນເວລາຫນຶ່ງວັນຫນຶ່ງຄືນ, ແຕ່ເມື່ອເມກລອຍຂຶ້ນໄປ ພວກເຂົາກໍຈະເດີນທາງໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ບໍ່ວ່າເມກຈະຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນສັກສິດ ເປັນເວລາສອງວັນ, ຫນຶ່ງເດືອນ, ຫລືຫນຶ່ງປີ, ຕາບໃດທີ່ເມກຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງພັກຢູ່ໃນຄ້າຍຂອງພວກເຂົາແລະບໍ່ອອກເດີນທາງ. ແຕ່ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເມກລອຍຂຶ້ນໄປ, ພວກເຂົາກໍຈະອອກເດີນທາງ.
|
||
\v 23 ພວກເຂົາຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ, ແລະພວກເຂົາຈະເດີນທາງຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາຈະເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ຊົງປະທານຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\cl ບົດທີ 10
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 2 " ຈົ່ງເຮັດແກເງິນສອງອັນ. ຈົ່ງທຸບເງິນດ້ວຍຄ້ອນເພື່ອເຮັດແກເຫລົ່ານັ້ນ. ເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ແກເພື່ອທີ່ຈະເອີ້ນຊຸມຊົນໃຫ້ມາຊຸມນຸມກັນ ແລະເອີ້ນຊຸມຊົນໃຫ້ເຄື່ອນຍ້າຍຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກປະໂຣຫິດຕ້ອງເປົ່າແກເພື່ອເອີ້ນຊຸມຊົນທັງຫມົດມາຊຸມນຸມຢຸ່ຂ້າງຫນ້າເຈົ້າທີ່ທາງເຂົາເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 4 ຖ້າພວກປະໂຣຫິດເປົ່າແກພຽງອັນດຽວ, ແລ້ວບັນດາຜູ້ນຳ, ທີ່ເປັນຫົວຫນ້າຂອງຕະກຸນຕ່າງໆຂອງອິດສະຣາເອນ, ຕ້ອງມາຊຸມນຸມກັນ.
|
||
\v 5 ເມື່ອເຈົ້າເປົ່າແກເປັນສັນຍານສຽງດັງ, ບັນດາຄ້າຍພັກທາງດ້ານທິດຕາເວັນອອກຕ້ອງເລີ່ມອອກເດີນທາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມື່ອເຈົ້າເປົ່າແກເປັນສັນຍານສຽງດັງຄັ້ງທີສອງ, ບັນດາຄ້າຍພັກທາງດ້ານທິດໃຕ້ກໍຕ້ອງເລີ່ມອອກເດີນທາງ. ພວກເຂົາຕ້ອງເປົ່າເປັນສັນຍານສຽງດັງສຳລັບການເດີນທາງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 7 ເມື່ອຊຸມຊົນມາປະຊຸມກັນຈົ່ງເປົ່າແກເຫລົ່ານັ້ນ, ແຕ່ບໍ່ຕ້ອງສຽງດັງ.
|
||
\v 8 ພວກລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ, ບັນດາປະໂຣຫິດ, ຕ້ອງເປົ່າແກ ແກນີ້ຈະເປັນກົດລະບຽບສຳລັບພວກເຈົ້າ ຕະຫລອດຊົ່ວເຊັ່ນຄົນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເມື່ອພວກເຈົ້າອອກໄປເຮັດເສິກກັບສັດຕູທີ່ຂົ່ມເຫັງເຈົ້າ, ໃນແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງເປົ່າເປັນສຽງສັນຍານສູ້ຮົບດ້ວຍແກເຫລົ່ານັ້ນ. ເຮົາ, ຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ, ແລະຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ໃນເວລາແຫ່ງການສະເຫລີມສະຫລອງ, ທັງເທດສະການງານລ້ຽງທີ່ຈັດຂຶ້ນເປັນປະຈຳແລະທຸກຕົ້ນເດືອນ, ເຈົ້າຕ້ອງເປົ່າແກເຊັ່ນດຽວກັນເພື່ອໃຫ້ກຽດແກ່ເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງເຈົ້າ ແລະເປົ່າແກເຫນືອເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສານບູຊາຂອງເຈົ້າ. ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະເປັນການເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າລະນຶກເຖິງ ເຮົາ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາຄືຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃນວັນທີຊາວຂອງເດືອນທີສອງປີທີສອງ, ເມກລອຍຂຶ້ນໄປຈາກຫໍເຕັນສັກສິດ, ແຫ່ງພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ.
|
||
\v 12 ແລ້ວຄົນອິດສະຣາເອນກໍອອກເດີນທາງຈາກຖິ່ນທຸລະກັນດານຊີນາຍ. ເມກນັ້ນກໍຢຸດໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານປາລານ.
|
||
\v 13 ພວກເຂົາໄດ້ອອກເດີນທາງ, ຄັ້ງທຳອິດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວທີ່ໄດ້ຊົງປະທານຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຄ້າຍພັກພາຍໃຕ້ທຸງຂອງເຜົ່າຢູດາ ອອກເດີນທາງເປັນກອງທຳອິດທີ່ເຄື່ອນຂະບວນ, ແຕ່ລະກອງຂອງພວກເຂົາອອກໄປ. ນາໂຊນລູກຊາຍຂອງອັມມີນາດາບໄດ້ນຳກອງຂອງຢູດາ.
|
||
\v 15 ເນທານາເອນລູກຊາຍຂອງຊູອາໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນອິດຊາຄາ.
|
||
\v 16 ເອລີອາບ ລູກຊາຍຂອງເຮໂລນ ໄດ້ນຳກອງເຜົ່າ ຂອງຕະກຸນເຊບູໂລນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຕະກຸນເກໂຊນແລະຕະກຸນເມຣາຣີ, ຜູ້ທີ່ດູແລຫໍເຕັນສັກສິດ, ກໍມ້າງຫໍເຕັນລົງ ແລະພວກເຂົາກໍໄດ້ອອກເດີນທາງ.
|
||
\v 18 ຕໍ່ມາ, ບັນດາກອງທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ທຸງຄ້າຍພັກລູເບັນ ກໍເລີ້ມອອກເດີນທາງ. ເອລີຊູ ລູກຊາຍຂອງເຊເດອູເຣໄດ້ນຳກອງຂອງຣູເບັນ.
|
||
\v 19 ເຊລູມີເອນ ລູກຊາຍຂອງຊູຣິດຊັດດາຍ ໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນ ຊີເມໂອນ.
|
||
\v 20 ເອລີອາສັບລູກຊາຍຂອງ ດູເອນໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນກາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຄົນໂກຮາດອອກເດີນທາງ. ພວກເຂົາແບກຫາມເຄື່ອງໃຊ້ບໍຣິສຸດຂອງສະຖານນະມັດສະການ. ສ່ວນກອງອື່ນໆກໍຈະຈັດຕັ້ງຫໍເຕັນກ່ອນທີ່ຄົນໂກຮາດ ຈະໄປເຖິງທີ່ຄ້າຍພັກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 22 ບັນດາກອງທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ທຸງຂອງຕະກຸນເອຟຣາອິມ ອອກເດີນທາງເປັນລຳດັບຕໍ່ໄປ. ເອລີຊາມາລູກຊາຍຂອງອຳມີຮຸດ ໄດ້ນຳກອງຂອງເອຟຣາອິມ.
|
||
\v 23 ກາມາລີເອນລູກຊາຍຂອງເປດາຊູໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນມານາເຊ.
|
||
\v 24 ອາບີດານລູກຊາຍຂອງກີເດໂອນີໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນເບັນຢາມິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ບັນດາກອງທີ່ຕັ້ງຄ້າຍພັກພາຍໃຕ້ທຸງຂອງຕະກຸນ ດານ ອອກເດີນທາງເປັນກອງສຸດທ້າຍ. ອາຮີເອເຊລູກຊາຍຂອງອຳມີຊັດດາຍໄດ້ນຳກອງຂອງ ດານ.
|
||
\v 26 ປາກີເອນລູກຊາຍຂອງອົກກະຣັນ ໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນອາເຊ.
|
||
\v 27 ອາຮີຣາລູກຊາຍຂອງເອນັນໄດ້ນຳກອງເຜົ່າຂອງຕະກຸນນັບທາລີ.
|
||
\v 28 ນີ້ເປັນຮູບແບບການເດີນທາງ ຂອງກອງຕ່າງໆ ຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໂມເຊໄດ້ເວົ້າກັບໂຮບັບ ລູກຊາຍຂອງເຣອູເອນ ຄົນມີດີອານ. ເຣອູເອນເປັນພໍ່ຂອງເມຍຂອງໂມເຊ. ໂມເຊໄດ້ເວົ້າກັບໂຮບັບວ່າ,"ເຮົາກຳລັງເດີນທາງໄປຍັງສະຖານທີ່ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກ ວ່າ,' ເຮົາຈະມອບແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ກັບພວກເຈົ້າ.' ມາກັບເຮົາເຖີດ ແລະ ເຮົາຈະເຮັດດີຕໍ່ເຈົ້າ. ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງສັນຍາວ່າຈະຊົງເຮັດດີຕໍ່ອິດສະຣາເອນ,"
|
||
\v 30 ແຕ່ໂຮບັບໄດ້ບອກໂມເຊວ່າ," ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ໄປກັບທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະຊຸມຊົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ຕອບວ່າ," ຢ່າຈາກເຮົາໄປເລີຍ. ເຈົ້າຮູ້ວິທີການຕັ້ງຄ້າຍພັກໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ. ເຈົ້າຕ້ອງຄອຍລະວັງໃຫ້ກັບເຮົາ.
|
||
\v 32 ຖ້າເຈົ້າໄປກັບເຮົາ, ເຮົາຈະເຮັດດີຕໍ່ເຈົ້າ ເຊັ່ນດຽວກັບທີ່ພຣະຢາເວ ຊົງເຮັດດີຕໍ່ເຮົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງຈາກພູເຂົາແຫ່ງ ພຣະຢາເວ ເປັນເວລາສາມວັນ. ຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ ກໍໄປຂ້າງຫນ້າພວກເຂົາເປັນເວລາສາມວັນ ເພື່ອຈະຫາສະຖານທີ່ພັກໃຫ້ກັບພວກເຂົາ.
|
||
\v 34 ເມກຂອງພຣະຢາເວ ຢູ່ເຫນືອພວກເຂົາໃນຕອນກາງເວັນໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາເດີນທາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຫີບນັ້ນອອກເດີນທາງ, ໂມເຊຈະກ່າວວ່າ,"ຂໍພຣະຢາເວ. ຊົງລຸກຂຶ້ນ, ຂໍຊົງເຮັດໃຫ້ສັດຕູຂອງພຣະອົງ. ກະຈັດກະຈາຍໄປ ຂໍໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຽດຊັງພຣະອົງແລ່ນຫນີໄປຈາກພຣະອົງ."
|
||
\v 36 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຫີບນັ້ນຢຸດລົງ, ໂມເຊກໍຈະກ່າວວ່າ," ຂໍພຣະຢາເວ, ຊົງກັບມາ, ສູ່ຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ມີຈຳນວນມາກມາຍຫລາຍຫມື່ນຄົນນີ້ດ້ວຍເຖີດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\cl ບົດທີ 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕອນນີ້ປະຊາຊົນໄດ້ຈົ່ມກ່ຽວກັບຄວາມຍາກລຳບາກຂອງພວກເຂົາຂະນະທີ່ພຣະຢາເວຊົງຟັງຢູ່. ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ຍິນຄົນເຫລົ່ານັ້ນແລ້ວກໍໂມໂຫ. ໄຟຈາກພຣະຢາເວ ໄດ້ເຜົາໄຫມ້ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ ແລະ ເຜົາຄ້າຍພັກທີ່ຢູ່ຂ້າງນອກໄປບາງສ່ວນ.
|
||
\v 2 ແລ້ວປະຊາຊົນກໍຮ້ອງຂໍຕໍ່ໂມເຊ, ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ໄຟນັ້ນກໍມອດ.
|
||
\v 3 ພວກເຂົາຈຶ່ງເອີ້ນສະຖານທີ່ນັ້ນວ່າຕາເບຣາ, ເພາະໄຟຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເຜົາໄຫມ້ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກຄົນຕ່າງຊາດບາງຄົນກໍເຂົ້າມາຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ກັບຕະກຸນອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາຕ້ອງການອາຫານທີ່ດີກວ່າມາກິນ. ແລ້ວຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍເລີ້ມຮ້ອງໃຫ້ ຄຳ່ຄວນແລະະກ່າວວ່າ," ໃຜຈະເອົາຊີ້ນໃຫ້ພວກເຮົາກິນ?
|
||
\v 5 ພວກເຮົາຄິດເຖິງປາຢູ່ໃນເອຢິບ, ທີ່ພວກເຮົາໄດ້ກິນໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍອັນໃດ, ອີກທັງຫມາກແຕງ, ຫມາກໂມ, ຕົ້ນກະທຽມຈີນ, ຫົວຫອມ, ແລະຫົວກະທຽມ.
|
||
\v 6 ບັດນີ້ ເຮົາເບື່ອອາຫານນີ້ເຕັມທີແລ້ວ, ເພາະທີ່ເຮົາເຫັນທັງຫມົດກໍມີແຕ່ມານາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ມານາມີລັກສະນະເຫມືອນເມັດຜັກຊີ. ເບິ່ງເຫມືອນຢາງໄມ້.
|
||
\v 8 ປະຊາຊົນກໍຍ່າງອອກໄປຮອບໆ ແລະເກັບມານາ. ພວກເຂົາບົດມານາໃນໂມ້ຫີນ, ຕຳໃນຄົກ, ຕົ້ມໃນຫມໍ້, ແລະເຮັດເປັນເຂົ້າຈີ່. ມານາມີລົດເຫມືອນນຳ້ມັນຫມາກກອກສົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເມື່ອນຳ້ຫມອກຕົກລົງມາເຫນືອຄ້າຍພັກ, ມານາກໍຈະຕົກລົງມາດ້ວຍ.
|
||
\v 10 ໂມເຊໄດ້ຍິນວ່າປະຊາຊົນຮ້ອງໄຫ້ ຄຳ່ຄວນໃນຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ, ແລະຜູ້ຊາຍທຸກຄົນກໍຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນຂອງຕົນ. ພຣະຢາເວໂມໂຫຫລາຍ, ແລະການຈົ່ມຂອງພວກເຂົາເປັນຄວາມຜິດໃນສາຍຕາຂອງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ກ່າວຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ," ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງລຳບາກເຊັ່ນນີ້? ເປັນຫຍັງພະອົງຈຶ່ງບໍ່ຊົງພໍພະໄທຂ້ານ້ອຍ? ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍແບກພາລະຫນັກຈົນເກີນກຳລັງກັບຄົນທັງຫມົດນີ້.
|
||
\v 12 ຂ້ານອ້ຍຕັ້ງທ້ອງຄົນເຫລົ່ານີ້ມາບໍ? ຂ້ານ້ອຍເກີດພວກເຂົາມາ ເພື່ອທີ່ພຣະອົງຈະກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, ' ຈົ່ງອຸ້ມເຂົາໄວ້ແນບເອິກຂອງເຈົ້າ ເຫມືອນກັບພໍ່ອຸ້ມລູກນ້ອຍບໍ? ຂ້ານ້ອຍຄວນຈະອຸ້ມພວກເຂົາໄປຍັງແຜ່ນດິນ ທີ່ພຣະອົງຊົງສາບານກັບບັນດາ ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາບໍ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຂ້ານ້ອຍຈະຫາຊີ້ນຈາກໃສມາໃຫ້ຄົນທັງຫມົດນີ້ໄດ້? ພວກເຂົາກຳລັງຮ້ອງໃຫ້ຄຳ່ຄວານ ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ານ້ອຍແລະບອກວ່າ, 'ຂໍຊີ້ນໃຫ້ພວກເຮົາກິນ.'
|
||
\v 14 ຂ້ານ້ອຍພຽງຄົນດຽວ ບໍ່ສາມາດແບກຮັບຄົນເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດໄດ້. ພວກເຂົາມີຈຳນວນຫລາຍເກີນໄປສຳລັບຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 15 ຖ້າຫາກພຣະອົງຈະຊົງກະທຳແກ່ຂ້ານ້ອຍເຊັ່ນນີ້, ກໍຂໍໃຫ້ພຣະອົງ, ຂ້າຂ້ານ້ອຍເສຍດຽວນີ້ເຖີດ, ແລະຖ້າພຣະອົງເມດຕາຂ້ານ້ອຍ ກໍຂໍຊົງເອົາຄວາມທຸກຍາກຂອງຂ້ານ້ອຍອອກໄປເຖີດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ." ຈົ່ງພາພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງ ອິດສະຣາເອນ ເຈັດສິບຄົນມາຫາເຮົາ. ຂໍໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າພວກເຂົາເປັນພວກຜູ້ໃຫຍ່ແລະເປັນພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ຂອງປະຊາຊົນ. ຈົ່ງພາພວກເຂົາມາທີ່ຫໍເຕັນປະຊຸມແລະຢືນຢູ່ກັບເຈົ້າທີ່ນັ້ນ.
|
||
\v 17 ເຮົາຈະລົງມາແລະສົນທະນາກັບເຈົ້າທີ່ນັ້ນ. ເຮົາຈະເອົາພຣະວິນຍານທີ່ຢູ່ເທິງເຈົ້າບາງສ່ວນມາ ແລະໃສ່ລົງໄປເທິງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຈະແບກພາລະປະຊາຊົນຮ່ວມກັບເຈົ້າ. ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງແບກພາລະພຽງຄົນດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນວ່າ,' ຈົ່ງຊຳລະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ສຳລັບມື້ອື່ນແລະພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຊີ້ນແທ້ໆ, ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງໃຫ້ຄຳ່ຄວນ ແລະພຣະຢາເວຊົງໄດ້ຍິນທີ່ພວກເຈົ້າເວົ້າວ່າ," ໃຜຈະໃຫ້ຊີ້ນເຮົາກິນ? ເຮົາຢູ່ໃນເອຢິບກໍດີຢູ່ແລ້ວ." ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວຈະຊົງປະທານຊີ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ແລະພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຊີ້ນ.
|
||
\v 19 ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ກິນຊິ້ນແຕ່ພຽງມື້ດຽວ, ສອງມື້, ຫ້າມື້, ສິບມື້, ຫລືຊາວມື້,
|
||
\v 20 ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະກິນຊີ້ນຕະຫລອດທັງເດືອນ ຈົນຊີ້ນອອກມາທາງຮູດັງຂອງເຈົ້າ. ຈົນຊີ້ນເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເບື່ອຫນ່າຍມັນ ເພາະພວກເຈົ້າປະຕິເສດພຣະຢາເວ, ຜູ້ຊົງຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ. ເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງໃຫ້ຄຳ່ຄວນຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ. ເຈົ້າບອກວ່າ," ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງອອກມາຈາກເອຢິບ?"'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລ້ວໂມເຊກ່າວວ່າ," ຂ້ານ້ອຍຢູ່ກັບຄົນ 600,000 ຄົນ ແລະພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ,' ເຮົາຈະໃຫ້ຊີ້ນພວກເຂົາກິນຕະຫລອດທັງເດືອນ.'
|
||
\v 22 ເຮົາຄວນຈະຂ້າຝູງແບ້ ແກະແລະຝູງງົວມາເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາພໍໃຈບໍ? ເຮົາຄວນຈະຈັບປາທັງຫມົດໃນທະເລມາເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພໍໃຈບໍ?"
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ," ມືຂອງເຮົາສັ້ນໄປບໍ? ບັດນີ້ເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຈະເປັນຈິງຫລືບໍ່."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ໂມເຊອອກໄປແລະບອກຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ປະຊາຊົນ. ເພິ່ນໄດ້ປະຊຸມຜູ້ໃຫຍ່ຂອງປະຊາຊົນ ເຈັດສິບຄົນ ແລະໃຫ້ພວກເຂົາຢືນຢູ່ຮອບຫໍເຕັນນັ້ນ.
|
||
\v 25 ພຣະຢາເວຊົງລົງມາໃນເມກ ແລະກ່າວກັບໂມເຊ. ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳພຣະວິນຍານເທິງໂມເຊບາງສ່ວນໄປແລະໃສ່ເທິງພວກຜູ້ໃຫຍ່ທັງເຈັດສິບຄົນນັ້ນ. ເມື່ອພຣະວິນຍານຊົງສະຖິດເທິງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍທຳນວາຍ, ແຕ່ສະເພາະໃນຊ່ວງເວລານັ້ນ ແລະບໍ່ໄດ້ເຮັດອີກເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຊາຍສອງຄົນທີ່ຍັງຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ, ຊື່ເອັນດາດ ແລະ ເມດາດ. ພຣະວິນຍານໄດ້ຊົງສະຖິດເທິງພວກເຂົາເຊັ່ນກັນ. ຊື່ຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃນລາຍຊື່ນັ້ນດ້ວຍ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ອອກໄປທີ່ເຕັນນັ້ນ. ຢ່າງໃດກໍດີ, ພວກເຂົາກໍທຳນວາຍໃນຄ້າຍພັກ.
|
||
\v 27 ຊາຍຫນຸ່ມຄົນຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ໃນຄ້າຍພັກນັ້ນໄດ້ແລ່ນມາບອກໂມເຊວ່າ," ເອັນດາດ ແລະເມດາດ ກຳລັງທຳນວາຍຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນ, ຜູ້ຊ່ວຍຂອງໂມເຊ, ຊຶ່ງເປັນຄົນຫນຶ່ງຂອງຄົນທີ່ເພິ່ນເລືອກມາ, ບອກກັບໂມເຊວ່າ," ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຢຸດເວົ້າເຖີດ."
|
||
\v 29 ໂມເຊບອກກັບເຂົາວ່າ, "ເຈົ້າອິດສາເພາະເຫັນແກ່ເຮົາບໍ? ເຮົາຢາກໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນຂອງພຣະຢາເວ ເປັນຜູ້ທຳນວາຍ ແລະເພື່ອທີ່ພຣະອົງ ຈະໃສ່ພຣະວິນຍານຂອງພຣະອົງລົງເທິງພວກເຂົາທຸກຄົນ!"
|
||
\v 30 ແລ້ວໂມເຊແລະພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງອິດສະຣາເອນກໍກັບໄປຍັງຄ້າຍພັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລ້ວລົມກໍພັດມາຈາກພຣະຢາເວ ແລະຫອບເອົານົກຂຸ້ມມາຈາກທະເລ. ພວກນົກເຫລົ່ານັ້ນກໍມາຕົກຢູ່ໃກ້ຄ້າຍພັກ, ຊຶ່ງເດີນທາງໄປເຖິງປະມານຫນຶ່ງມື້ແລະເດີນທາງກັບມາປະມານຫນຶ່ງມື້. ນົກຂຸ້ມກໍຕົກຢູ່ອ້ອມຄ້າຍພັກສູງຈາກພື້ນດິນປະມານຫນຶ່ງສອກ.
|
||
\v 32 ປະຊາຊົນກໍມ່ວນຢູ່ກັບການຈັບນົກຂຸ້ມຢູ່ຕະຫລອດທັງວັນ, ທັງຄືນ, ແລະຕະຫລອດມື້ຕໍ່ມາດ້ວຍ. ບໍ່ມີໃຜທີ່ຈັບນົກຂຸ້ມໄດ້ຕຳ່ກວ່າ ສິບໂຮເມີ. ພວກເຂົາແບ່ງນົກຂຸ້ມໃຫ້ແກ່ກັນທົ່ວຄ້າຍພັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ໃນຂະນະທີ່ຊີ້ນນົກຍັງຕິດແຂ້ວພວກເຂົາຢູ່, ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຫຍຳ້ຊີ້ນນັ້ນຢູ່, ພຣະຢາເວ ກໍໂກດຮ້າຍພວກເຂົາ. ພຣະອົງຊົງຂ້າຄົນເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍພະຍາດຮ້າຍແຮງ.
|
||
\v 34 ເຂົາຈຶ່ງເອີ້ນສະຖານທີ່ນັ້ນວ່າ ກິບໂຣດຮັດຕາອາວາ, ເພາະທີ່ນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ຝັງສົບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢາກກິນແຮງ.
|
||
\v 35 ປະຊາຊົນໄດ້ເດີນທາງຈາກກິບໂຣດຮັດຕາອາວາໄປຍັງຮາເຊໂຣດ, ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍພັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\cl ບົດທີ 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ມີຣີອາມແລະອາໂຣນໄດ້ເວົ້າຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ ເພາະເຫດຍິງຊາວກູເຊທີ່ເພິ່ນແຕ່ງງານດ້ວຍ.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, "ພຣະຢາເວບອກກັບໂມເຊ ຄົນດຽວເທົ່ານັ້ນບໍ? ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ບອກກັບພວກເຮົາບໍ? "ໃນຂະນະນັ້ນພຣະຢາເວຊົງໄດ້ຍິນໃນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເວົ້າ.
|
||
\v 3 ໂມເຊເປັນຄົນທີ່ອ່ອນນ້ອມຖ່ອມຕົວທີ່ສຸດ, ຖ່ອມໃຈຫລາຍກວ່າທຸກຄົນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ໃນທັນໃດນັ້ນ ພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ບອກກັບໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະມີຣີອາມວ່າ: " ພວກເຈົ້າ, ທັງສາມຄົນຈົ່ງອອກໄປທີ່ຫໍເຕັນປະຊຸມ." ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາທັງສາມຄົນຈຶ່ງອອກໄປ.
|
||
\v 5 ແລ້ວພຣະຢາເວ ກໍສະເດັດລົງມາໃນເສົາເມກ. ພຣະອົງໄດ້ຢືນຢູ່ທີທາງເຂົ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ ແລະຊົງເອີ້ນອາໂຣນ ແລະ ມີຣີອາມ. ພວກເຂົາທັງສອງຄົນກໍອອກມາຂ້າງຫນ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ," ບັດນີ້ຈົ່ງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ. ເມື່ອຜູ້ທຳນວາຍຂອງເຮົາຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ, ເຮົາຈະສະແດງຕົວເຮົາເອງຕໍ່ເຂົາໃນນິມິດ ແລະເວົ້າກັບເຂົາໃນຄວາມຝັນ.
|
||
\v 7 ແຕ່ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ, ບໍ່ໄດ້ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ໃນຄົວເຮືອນທັງຫມົດຂອງເຮົາ ເຂົາເປັນຄົນສັດຊື່.
|
||
\v 8 ເຮົາເວົ້າກັບໂມເຊຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ, ບໍ່ໄດ້ເວົ້າດ້ວຍນິມິດຫລືຄຳປິດສະຫນາ. ເຂົາໄດ້ເຫັນຮູບຮ່າງຂອງເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງກ້າເວົ້າຕໍ່ສູ້, ໂມເຊ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວໄດ້ໂກດຮ້າຍພວກເຂົາຢ່າງຮຸນແຮງຕໍ່ເຂົາທັງສອງຄົນ, ແລະພຣະອົງກໍຈາກພວກເຂົາໄປ.
|
||
\v 10 ເມກກໍລອຍຂຶ້ນໄປຈາກເຕັນນັ້ນ, ແລະໃນທັນໃດ ມີຣີອາມກໍເກີດພະຍາດຂີ້ທູດ ຜີວຫນັງຂາວດັ່ງນວນຝ້າຍ. ເມື່ອອາໂຣນຫລຽວມາເບິ່ງ ມີຣີອາມ, ເພິ່ນກໍວ່ານາງເປັນຂີ້ທູດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ອາໂຣນຈຶ່ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ," ໂອ, ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂໍຢ່າໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບໂທດຍ້ອນບາບກຳນີ້ເລີຍ. ພວກເຮົາເວົ້າຢ່າງໂງ່ຈ້າ, ແລະພວກເຮົາໄດ້ເຮັດບາບແລ້ວ.
|
||
\v 12 ຂໍຢ່າໃຫ້ນາງເປັນດັ່ງເດັກນ້ອຍເກີດໃຫມ່ທີ່ຕາຍແລ້ວ ຜູ້ທີ່ມີເນື້ອຫນັງກຸດໄປເຄິ່ງຫນຶ່ງ ຕອນທີ່ເກີດອອກມາຈາກທ້ອງແມ່."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງຮ້ອງຕໍ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ. ກ່າວວ່າ, "ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂໍຊົງໂຜດຮັກສານາງໃຫ້ຫາຍດີດ້ວຍເຖີດ."
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ," ຖ້າພໍ່ຂອງນາງຖົ່ມນຳ້ລາຍໃສ່ຫນ້າຂອງນາງ, ນາງກໍຈະອັບອາຍໄປເຈັດວັນ. ຈົ່ງກັກຕົວນາງໄວ້ນອກຄ້າຍເຈັດວັນ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ຈຶ່ງພານາງເຂົ້າມາອີກຄັ້ງ."
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ່ນ ມີຣີອາມ ຈຶ່ງຖືກກັກຕົວໄວ້ນອກຄ້າຍພັກເປັນເວລາເຈັດວັນ. ປະຊາຊົນກໍບໍ່ໄດ້ຍົກຍ້າຍໄປໃສ ຈົນກວ່ານາງໄດ້ກັບມາຍັງຄ້າຍພັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຫລັງຈາກນັ້ນປະຊາຊົນກໍອອກເດີນທາງໄປຈາກ ຮາຊີໂຣດແລະຕັ້ງຄ້າຍພັກໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\cl ບົດທີ 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ຈາກນັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 " ຈົ່ງສົ່ງບາງຄົນໄປສອດແນມແຜ່ນດິນການາອານ, ທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນ. ຈົ່ງສົ່ງຄົນຈາກທຸກເຜົ່າຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ. ເຜົ່າລະຄົນ ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງເປັນຜູ້ນຳທ່າມກາງພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ປາຣານ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາທຸກຄົນເປັນຜູ້ນຳທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 4 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນລາຍຊື່ຂອງພວກເຂົາ: ຈາກເຜົ່າຣູເບັນ, ຊາມມູອາລູກຊາຍຂອງຊັກກູເຣ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຈາກເຜົ່າ, ຊາຟັດ ລູກຊາຍຂອງໂຮຣີ;
|
||
\v 6 ຈາກເຜົ່າຢູດາ, ກາເຣັບ ລູກຊາຍຂອງເຢຟຸນເນ;
|
||
\v 7 ຈາກເຜົ່າອິດຊາຄາ, ອີການລູກຊາຍຂອງໂຢເຊັບ;
|
||
\v 8 ຈາກເຜົ່າເອຟຣາອິມ, ໂຮເຊຢາລູກຊາຍຂອງນູນ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຈາກເຜົ່າເບັນຢາມິນ, ປານຕີລູກຊາຍຂອງຣາຟູ;
|
||
\v 10 ຈາກເຜົ່າເຊບູໂລນ, ກາດດີເອນລູກຊາຍຂອງໂສດີ;
|
||
\v 11 ຈາກເຜົ່າໂຢເຊັບ(ນັ້ນເປັນການບອກວ່າຈາກເຜົ່າມານັດເຊ), ກາດດີລູກຊາຍຂອງສູສີ;
|
||
\v 12 ຈາກເຜົ່າດານ, ອາມມີເອນລູກຊາຍຂອງເກມາລີ;
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຈາກເຜົ່າອາເຊ, ເສທູເຣລູກຊາຍຂອງມີກາເອນ;
|
||
\v 14 ຈາກເຜົ່າເນັບທາລີ, ນາບີລູກຊາຍຂອງວົບສີ;
|
||
\v 15 ຈາກເຜົ່າກາດ, ເກອູເອນລູກຊາຍຂອງມາກີ;
|
||
\v 16 ເຫລົ່ານີ້ເປັນລາຍຊື່ຂອງຄົນທີ່ໂມເຊໄດ້ສົ່ງໄປສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນ. ໂມເຊເອີ້ນໂຮເຊຢາລູກຊາຍ ຂອງນູນໂດຍໃຊ້ຊື່ວ່າ ໂຢຊວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ໂມເຊສົ່ງພວກເຂົາໄປສອດແນມແຜ່ນດິນການາອານ. ເພິ່ນບອກພວກເຂົາວ່າ," ຈົ່ງເຂົາໄປຕັ້ງແຕ່ ເນເກບແລະຂຶ້ນໄປຍັງເຂດແດນເນີນພູ.
|
||
\v 18 ຈົ່ງສຳຫລວດເບິ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ ເພື່ອເບິ່ງວ່າແຜ່ນດິນນັ້ນເປັນຢ່າງໃດ. ຈົ່ງສັງເກດເບິ່ງຄົນທີ່ອາໃສຢູ່ທີ່ນັ້ນວ່າ, ພວກເຂົາເຂັ້ມແຂງຫລືອ່ອນແອ, ແລະພວກເຂົາມີຈຳນວນນ້ອຍຫລືຫລາຍ.
|
||
\v 19 ຈົ່ງເບິ່ງວ່າແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ເປັນຢ່າງໃດ. ດີຫລືບໍ່ດີ? ບັນດາເມືອງທີ່ນັ້ນເປັນຢ່າງໃດ? ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນເປັນຄ້າຍພັກ, ຫລືເປັນເມືອງທີ່ມີກຳແພງປ້ອງກັນ?
|
||
\v 20 ຈົ່ງເບິ່ງວ່າແຜ່ນດິນນັ້ນເປັນຢ່າງໃດ, ແຜ່ນດິນສຳລັບການປູກຝັງນັ້ນອຸດົມສົມບູນຫລືບໍ່, ແລະມີຕົ້ນໄມ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນຫລືບໍ່. ຈົ່ງກ້າຫານເຖີດແລະນຳຕົວຢ່າງຫມາກໄມ້ບາງຊະນິດຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນມາດ້ວຍ." ເວລານີ້ເປັນລະດູທີ່ຫມາກອະງຸ່ນລຸ້ນທຳອິດສຸກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນຄົນເຫລົ່ານັ້ນຈຶ່ງຂຶ້ນໄປແລະສອດແນມເບິ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ ຕັ້ງແຕ່ຖິ່ນທຸລະກັນດານ ຊິນ ຈົນເຖິງເຣໂຮບ, ໃກ້ກັບເມືອງເລໂບ ຮາມັດ.
|
||
\v 22 ພວກເຂົາຂຶ້ນໄປຈາກເນເກບແລະມາເຖິງເມືອງ ເຮັບໂຣນ. ມີຄົນອາຮີມານ, ຄົນເຊຊາຍ, ແລະຄົນຕານໄມ, ຊຶ່ງເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຊົນຊາດອານາກິມ, ຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເມືອງເຮັບໂຣນໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນກ່ອນເມືອງໂຊອານໃນເອຢິບເຈັດປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພວກເຂົາກໍຕັດເອົາງ່າອະງຸ່ນງ່າຫນຶ່ງທີ່ມີຫມາກດົກຫລາຍ. ພວກເຂົາຕ້ອງໃຊ້ສອງຄົນໃນກຸ່ມພວກເຂົາຫາມພວງອະງຸ່ນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ຄານ. ພວກເຂົາຍັງເອົາຫມາກພິລາແລະຫມາກເດື່ອມາດ້ວຍ.
|
||
\v 24 ສະຖານທີ່ນັ້ນຈຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ ຮ່ອມພູເອັດຊະໂຄນ, ເພາະພົ້ວອະງຸ່ນທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຕັດມາຈາກທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຫລັງຈາກນັ້ນສີ່ສິບວັນ, ພວກເຂົາກໍກັບມາຈາກການສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
\v 26 ພວກເຂົາກັບມາຫາໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ ປາຣານ, ທີ່ກາເດັດ. ພວກເຂົາໄດ້ກັບມາລາຍງານຕໍ່ເພິ່ນທັງສອງແລະຊຸມຊົນທັງຫມົດ, ແລະໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງຫມາກໄມ້ທີ່ນຳມາຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພວກເຂົາບອກໂມເຊວ່າ, "ເຮົາໄດ້ໄປເຖິງແຜ່ນດິນທີ່ທ່ານໄດ້ສົ່ງເຮົາໄປ. ແຜ່ນດິນນັ້ນອຸດົມດ້ວຍນຳ້ນົມແລະນຳ້ເຜິ້ງແທ້ໆ. ນີ້ເປັນຫມາກໄມ້ຈຳນວນຫນຶ່ງຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
\v 28 ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄົນທີ່ສ້າງບ້ານເຮືອນຂອງພວກເຂົາທີ່ນັ້ນເປັນຄົນແຂງແຮງຫລາຍ. ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນມີກຳແພງປ້ອງກັນແລະໃຫຍ່ໂຕຫລາຍ. ເຮົາໄດ້ເຫັນເຊື້ອສາຍຂອງຄົນອານາກິມທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
\v 29 ຄົນອາມາເຫລັກອາໄສຢູ່ໃນ ເນເກບ. ຄົນຮິດຕີ, ຄົນເຢບຸດ, ແລະຄົນອາໂມຣິດມີບ້ານເຮືອນຂອງພວກເຂົາໃນເຂດແດນເນີນພູ. ຄົນການາອານອາໃສຢູ່ໃກ້ທະເລແລະຕາມຝັ່ງແມ່ນຳ້ຈໍແດນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ແລ້ວກາເລັບໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນງຽບຕໍ່ຫນ້າໂມເຊແລະກ່າວວ່າ, "ໃຫ້ເຮົາຂຶ້ນໄປແລະຢຶດຄອງແຜ່ນດິນນັ້ນ, ເພາະເຮົາສາມາດຊະນະເມືອງນັ້ນໄດ້ແນ່ນອນ."
|
||
\v 31 ແຕ່ຄົນອື່ນໆທີ່ໄດ້ໄປກັບເຂົາຕອບວ່າ," ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຕໍ່ສູ້ກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ ເພາະພວກເຂົາແຂງແກ່ນກວ່າພວກເຮົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍລາຍງານກ່ຽວກັບແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຂົາໄປສອດແນມມາໃຫ້ຮູ້ກັນຫມົດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນເກີດຄວາມທໍ້ຖອຍ. ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໄດ້ໄປເຫັນມາເປັນແຜ່ນດິນທີ່ກິນຄົນ. ທຸກຄົນທີ່ເຮົາໄດ້ເຫັນທີ່ນັ້ນເປັນຄົນທີ່ສູງໃຫຍ່ຫລາຍ.
|
||
\v 33 ທີ່ນັ້ນເຮົາໄດ້ເຫັນຍັກ, ທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຄົນອານາກິມ, ຄົນທີ່ມາຈາກພວກຍັກໃນສາຍຕາຂອງພວກເຮົາ. ເຮົາເປັນເຫມືອນຕັກແຕນເມື່ອປຽບທຽບກັບພວກເຂົາ, ແລະນີ້ກໍເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາເປັນໃນສາຍຕາຂອງພວກເຂົາ, ດ້ວຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\cl ບົດທີ 14
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນຄືນນັ້ນຊຸມຊົນທັງຫມົດກໍຮ້ອງໃຫ້ສຽງດັງ.
|
||
\v 2 ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດກໍຕໍ່ວ່າໂມເຊ ແລະອາໂຣນ. ຊຸມຊົນທັງຫມົດກ່າວກັບເພິ່ນທັງສອງວ່າ, "ເຮົາຢາກຈະຕາຍເສຍໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ, ແລະໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານທີ່ນີ້!
|
||
\v 3 ເປັນຫຍັງພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງນຳພວກເຮົາມາຍັງແຜ່ນດິນນີ້ເພື່ອທີ່ຈະຕາຍດ້ວຍດາບ? ເມຍແລະລູກນ້ອຍໆຂອງເຮົາກໍຈະກາຍເປັນຜູ້ຮັບເຄາະ. ໃຫ້ພວກເຮົາກັບໄປທີ່ເອຢິບບໍ່ດີກ່ວາບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ໃຫ້ພວກເຮົາເລືອກຜູ້ນຳອີກຄົນຫນຶ່ງ, ແລະໃຫ້ພວກເຮົາກັບໄປທີ່ເອຢິບ, "
|
||
\v 5 ແລ້ວໂມເຊ ແລະອາໂຣນກໍຫມູບຫນ້າລົງຕໍ່ຫນ້າທີ່ປະຊຸມຂອງຊຸມຊົນຄົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນ ແລະກາເລັບລູກຊາຍຂອງເຢຟູນເນ, ທັງສອງຄົນທີ່ຢູ່ໃນພວກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກສົ່ງໄປສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນ, ກໍໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນ.
|
||
\v 7 ພວກເຂົາເວົ້າກັບຊຸມຊົນຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ. ພວກເຂົາບອກວ່າ, "ແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າໄປສຳຫລວດຈົນທົ່ວນັ້ນເປັນແຜ່ນດິນທີ່ດີຫລາຍ.
|
||
\v 8 ຖ້າພຣະຢາເວຊົງພໍພຣະໄທພວກເຮົາແລ້ວ, ພຣະອົງຈະຊົງນຳພວກເຮົາເຂົ້າສູ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ ແລະປະທານແຜ່ນດິນນັ້ນແກ່ພວກເຮົາ. ແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມດ້ວຍນຳ້ນົມແລະນຳ້ເຜິ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແຕ່ຂໍຢ່າກະບົດຕໍ່ພະຢາເວ, ແລະຢ່າຢ້ານຄົນໃນແຜ່ນດິນນັ້ນເລີຍ. ພວກເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດໄດ້ຢ່າງງ່າຍໆເຫມືອນກັບອາຫານ. ເກາະກຳບັງຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເອົາອອກໄປຈາກພວກເຂົາ, ເພາະພຣະຢາເວ ຊົງສະຖິດກັບເຮົາ. ຢ່າຢ້ານພວກເຂົາເລີຍ."
|
||
\v 10 ແຕ່ຊຸມຊົນທັງຫມົດໄດ້ຂູ່ວ່າຈະເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ພວກເຂົາໃຫ້ຕາຍ. ແລ້ວພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ ພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ປາກົດທີ່ຫໍເຕັນບ່ອນປະຊຸມຕໍ່ຫນ້າຄົນອິດສະລາເອນທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ," ຄົນເຫລົ່ານີ້ຈະຫມິ່ນປະຫມາດເຮົາດົນປານໃດ? ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຄວາມວາງໃຈເຮົາດົນປານໃດ, ທັງໆທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງລິດອຳນາດຂອງເຮົາທັງຫມົດທ່າມກາງພວກເຂົາ?
|
||
\v 12 ເຮົາຈະຂ້າພວກເຂົາດ້ວຍໄພພິບັດ, ຕັດສິດທິພວກເຂົາຈາກມໍລະດົກ, ແລະສ້າງຊົນຊາດຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຂອງເຈົ້າເອງໃຫ້ຍິ່ງໃຫຍ່ແລະເຂັ້ມແຂງກວ່າພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໂມເຊໄດ້ຕອບພຣະຢາເວວ່າ, "ຖ້າພຣະອົງຊົງເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ແລ້ວຊາວເອຢິບກໍຈະໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, ເພາະພຣະອົງຊົງຊ່ວຍຄົນເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ລອດຊີວິດດ້ວຍລິດອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາຈະບອກເລື່ອງນີ້ຕໍ່ຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້ ພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າພຣະອົງ, ພຣະຢາເວ, ໄດ້ຊົງສະຖິດກັບຄົນເຫລົ່ານີ້, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຫັນພຣະອົງຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ. ເມກຂອງພຣະອົງຕັ້ງຢູ່ເຫນືອຄົນເຫລົ່ານັ້ນ. ພຣະອົງຊົງນຳຫນ້າພວກເຂົາໄປໃນເສົາເມກໃນຕອນກາງເວັນແລະເປັນເສົາໄຟໃນຕອນກາງຄືນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຖ້າພຣະອົງຊົງຂ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ເຫມືອນກັບຄົນດຽວ, ແລ້ວຊົນຊາດຕ່າງໆກໍຈະໄດ້ຍິນເຖິງຊື່ສຽງຂອງພຣະອົງ ກໍຈະເວົ້າກັນແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 16 ເພາະ ພຣະຢາເວ ບໍ່ສາມາດພາຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປຍັງແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາວ່າຈະມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາໄດ້, ພຣະອົງຈຶ່ງຂ້າພວກເຂົາໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ບັດນີ້, ຂ້ານ້ອຍຂໍວິງວອນຕໍ່ພຣະອົງ, ຂໍຊົງໃຊ້ລິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ. ເພາະພຣະອົງໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ,
|
||
\v 18 'ພຣະຢາເວຜູ້ຮ້າຍຊ້າ ແລະເຕັມລົ້ນດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາ. ພຣະອົງໃຫ້ອະໄພຄວາມຊົ່ວຮ້າຍແລະການກະບົດ. ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງລະເວັ້ນຄວາມຜິດ ເມື່ອພຣະອົງຊົງນຳການລົງໂທດບາບຂອງບັນພະບູລຸດ, ຕົກທອດໄປເຖິງລູກຫລານຂອງພວກເຂົາແລະສີ່ຊົ່ວອາຍຸຄົນ.'
|
||
\v 19 ຂ້ານ້ອຍ, ຂໍວິງວອນຕໍ່ພຣະອົງ, ຂໍຊົງອະໄພບາບຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ເພາະຄວາມຮັກຍິ່ງໃຫຍ່ແຫ່ງຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ, ເຫມືອນດັ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງອະໄພຄົນເຫລົ່ານີ້ມາ ຕັ້ງແຕ່ພວກເຂົາຢູ່ໃນເອຢິບ ຈົນເຖິງບັດນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ເຮົາຍົກໂທດໃຫ້ພວກເຂົາເພື່ອເປັນໄປຕາມຄຳຂໍຮ້ອງຂອງເຈົ້າ,
|
||
\v 21 ແຕ່ແທ້ຈິງ, ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ, ແລະແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດນີ້ກໍຈະເຕັມດ້ວຍພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາສັນນັ້ນ,
|
||
\v 22 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາ ແລະຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງຣິດອຳນາດທີ່ເຮົາໄດ້ກະທຳ ໃນເອຢິບ ແລະໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງທົດລອງເຮົາເຖິງສິບເທື່ອ ແລະບໍ່ຟັງສຽງຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາຢ່າງແນ່ນອນ. ບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນໃນພວກເຂົາທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດເຮົາຈະໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນນັ້ນ,
|
||
\v 24 ຍົກເວັ້ນກາເລັບ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາທີ່ມີວິນຍານແຕກຕ່າງກັນ. ເຂົາໄດ້ຕິດຕາມເຮົາຢ່າງສຸດໃຈ; ເຮົາຈະນຳເຂົາເຂົ້າສູ່ແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາໄດ້ໄປສອດແນມມານັ້ນ. ເຊື້ອສາຍຂອງເຂົາຈະໄດ້ແຜ່ນດິນເປັນກຳມະສິດ.
|
||
\v 25 (ໃນເວລານັ້ນຄົນອາມາເຫລັກແລະຄົນການາອານອາໃສຢູ່ໃນຮ່ອມພູນັ້ນ.) ໃນມື້ອື່ນຈົ່ງກັບຄືນແລະໄປຍັງຖິ່ນທຸລະກັນດານຕາມທາງໄປທະເລແດງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊແລະກັບອາໂຣນ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 27 ເຮົາຕ້ອງທົນຕໍ່ຊຸມຊົນຊົ່ວຮ້າຍນີ້ທີ່ຈົ່ມວ່າໃສ່ເຮົານານປານໃດ? ເຮົາໄດ້ຍິນຄົນອິດສະຣາເອນຈົ່ມວ່າເຮົາພຽງພໍແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຈົ່ງບອກພວກເຂົາວ່າ,' ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ,' ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ, ເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ພວກເຈົ້າ, ຕາມທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຂໍຮ້ອງເຮົາສັນນັ້ນ:
|
||
\v 29 ຊາກສົບຂອງພວກເຈົ້າຈະຕົກລົ່ນຢູ່ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້, ພວກເຈົ້າທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຈົ່ມວ່າເຮົາ, ພວກເຈົ້າທີ່ໄດ້ຖືກນັບໄວ້ໃນການເຮັດສຳມະໂນຄົວ, ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດຕັ້ງແຕ່ອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ.
|
||
\v 30 ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນ ທີ່ເຮົາສັນຍາວ່າ ຈະສ້າງບ້ານຂອງພວກເຈົ້າຢ່າງແນ່ນອນ, ຍົກເວັ້ນກາເລັບລູກຊາຍຂອງເຢຟຸນເນ ແລະໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແຕ່ລູກນ້ອຍຂອງພວກເຈົ້າ ທີ່ພວກເຈົ້າບອກວ່າເປັນຜູ້ຮັບເຄາະນັ້ນ, ເຮົາຈະພາພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ. ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນນັ້ນທີ່ພວກເຈົ້າປະຕິເສດ!
|
||
\v 32 ແຕ່ສຳລັບພວກເຈົ້າ, ຊາກສົບຂອງເຈົ້າຈະຕົກລົ່ນໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້.
|
||
\v 33 ລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າຈະເປັນຄົນລ້ຽງແກະໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານເປັນເວລາສີ່ສິບປີ. ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜົນທີ່ຕາມມາ ຈາກການກະບົດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະຈົນກວ່າຊາກສົບຂອງພວກເຈົ້າຈະຄົບຈຳນວນໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຕາມຈຳນວນວັນທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ໄປສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນ ເປັນເວລາ – ສີ່ສິບວັນ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຮັບຜົນທີ່ຕາມມາຂອງບາບຂອງພວກເຈົ້າເປັນເວລາສີ່ສິບປີເຊັ່ນດຽວກັນ – ຫນຶ່ງປີຄືແຕ່ລະວັນ, ແລະພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຮູ້ວ່າການເປັນສັດຕູຕໍ່ເຮົານັ້ນເປັນຢ່າງໃດ.
|
||
\v 35 ເຮົາ, ຄືພຣະຢາເວ, ໄດ້ກ່າວໄວ້ແລ້ວ. ເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ຊຸມຊົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດນີ້ ທີ່ລວມຕົວກັນຕໍ່ສູ້ເຮົາຢ່າງແນ່ນອນ. ພວກເຂົາຈະຖືກຕັດອອກຢ່າງສີ້ນເຊີງ, ແລະພວກເຂົາຈະຕາຍທີ່ນີ້."'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ດັ່ງນັ້ນພວກຄົນທີ່ໂມເຊໄດ້ສົ່ງໄປສອດແນມທີ່ແຜ່ນດິນນັ້ນກໍຕາຍທັງຫມົດດ້ວຍໄພພິບັດຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
|
||
\v 37 ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນຜູ້ທີ່ກັບມາແລະລາຍງານໃສ່ຮ້າຍຕໍ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ຊຸມຊົນທັງຫມົດນັ້ນຈົ່ມວ່າໃຫ້ໂມເຊ.
|
||
\v 38 ໃນບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຂົ້າໄປເບິ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ, ມີພຽງໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນ ແລະກາເລັບ ລູກຊາຍຂອງເຢຟຸນເນເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ເມື່ອໂມເຊເລົ່າຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດ, ພວກເຂົາກໍຮ້ອງໃຫ້ໂສກເສົ້າຢ່າງຫນັກ.
|
||
\v 40 ພວກເຂົາລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າມືດໃນຕອນເຊົ້າ ແລະຂຶ້ນໄປທີ່ເນີນພູສູງແລະເວົ້າວ່າ,"ເບິ່ງແມ, ພວກເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະເຮົາຈະໄປຍັງບ່ອນທີ່ ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້, ເພາະພວກເຮົາໄດ້ເຮັດບາບແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຂັດຂືນຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ? ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດ.
|
||
\v 42 ຢ່າໄປເລີຍ, ເພາະພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ ເພື່ອປົກປ້ອງພວກເຈົ້າຈາກການໂຈມຕີຂອງສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 43 ຄົນອາມາເລກແລະຄົນການາອານຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍດ້ວຍດາບ ເພາະພວກເຈົ້າຫັນກັບຈາກການຕິດຕາມພຣະຢາເວ. ດັ່ງນັ້ນພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງຂື້ນໄປຍັງເຂດແດນເນີນພູສູງນັ້ນໂດຍພະລະການ; ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ບໍ່ວ່າໂມເຊຫລືຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງ ພຣະຢາເວ ກໍຈະບໍ່ໄດ້ອອກໄປຈາກຄ້າຍ.
|
||
\v 45 ແລ້ວຄົນອາມາເລກກໍລົງມາ, ແລະຄົນການາອານທີ່ອາໄສຢູ່ເທິງເນີນພູເຫລົ່ານັ້ນກໍລົງມາດ້ວຍ. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ໂຈມຕີຄົນອິດສະຣາເອນແລະໄດ້ຊະນະພວກເຂົາ ມາຕາມທາງຈົນໄປເຖິງເມືອງໂຮມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\cl ບົດທີ 15
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ມາພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 'ຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະບອກພວກເຂົາວ່າ,' ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຈົ້າຈະໄປອາໄສຢູ່, ທີ່ພຣະຢາເວຈະມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ,
|
||
\v 3 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຈັດຕຽມເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຜົາດ້ວຍໄຟແດ່ພຣະຢາເວ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ຫລືເຄື່ອງບູຊາເພື່ອແກ້ບະບົນ ຫລືເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍຄວາມສະຫມັກໃຈ, ຫລືເຄື່ອງບູຊາຕອນເທດສະການງານລ້ຽງຂອງພວກເຈົ້າ, ເພື່ອໃຫ້ມີກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທແດ່ພຣະຢາເວ ຈາກຝູງງົວ ຫລືຝູງແບ້ ແກະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ ພ້ອມກັບການຖວາຍພືດຜົນບູຊາທີ່ເປັນແປ້ງຢ່າງດີ ຫນຶ່ງສ່ວນສິບເອຟາປົນກັບນຳ້ມັນຫມາກກອກເທດຫນຶ່ງລິດ.
|
||
\v 5 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຫລົ້າອະງຸ່ນຫນຶ່ງລິດ, ຕໍ່ລູກແກະຫນຶ່ງໂຕ, ເປັນເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາຫລືເຄື່ອງສັດບູຊາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຖ້າພວກເຈົ້າຖວາຍແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຈັດຕຽມແປ້ງຢ່າງດີສອງສ່ວນສິບເອຟາປົນກັບນຳ້ມັນຫມາກກອກເທດເຄິ່ງລິດເປັນພືດຜົບູຊາ.
|
||
\v 7 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ເຄິ່ງລິດເປັນເຄື່ອງດື່ມບູຊາ. ຊຶ່ງຈະເຮັດໃຫ້ມີກິ່ນຫອມແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເມື່ອພວກເຈົ້າຈັດຕຽມງົວຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ຫລືເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ແກ້ບະບົນຫລືເປັນເຄື່ອງສັນຕິບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ,
|
||
\v 9 ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາທີ່ເປັນແປ້ງຢ່າງດີສາມສ່ວນສິບເອຟາປົນກັບນຳ້ມັນຫມາກກອກເທດສອງລິດພ້ອມກັບງົວຜູ້ໂຕນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
\v 10 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຫລົ້າອະງຸ່ນສອງລິດເປັນເຄື່ອງດື່ມບູຊາ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ, ເພື່ອໃຫ້ມີກິ່ນຫອມແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຊັ່ນນີ້ສຳລັບງົວຜູ້ແຕ່ລະໂຕ, ສຳລັບແກະຜູ້ແຕ່ລະໂຕ, ແລະສຳລັບລູກແກະໂຕຜູ້ຫລືລູກແບ້ແຕ່ລະໂຕ.
|
||
\v 12 ເຄື່ອງບູຊາທຸກຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າຈັດຕຽມແລະຖວາຍຕ້ອງເຮັດຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນທີ່ນີ້.
|
||
\v 13 ຄົນອິດສະຣາເອນພື້ນເມືອງທຸກຄົນຕ້ອງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຕາມວິທີການນີ້, ເມື່ອຄົນໃດທີ່ນຳເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຜົາດ້ວຍໄຟມາເພື່ອໃຫ້ມີກິ່ນຫອມເປັນທີ່ພໍພຣະໄທແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຖ້າຄົນຕ່າງຊາດທີ່ພັກອາໄສຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ, ຫລືໃຜກໍຕາມທີ່ພັກອາໃສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ຕະຫລອດທຸກຊົ່ວອາຍຸຄົນຂອງພວກເຈົ້າ, ເຂົາຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຜົາດ້ວຍໄຟ, ເພື່ອໃຫ້ມີກິ່ນຫອມແດ່ພຣະຢາເວ. ເຂົາຕ້ອງເຮັດເຫມືອນພວກເຈົ້າເຮັດ.
|
||
\v 15 ຕ້ອງມີກົດເກນຢ່າງດຽວກັນສຳລັບຊຸມຊົນນີ້ ແລະ ສຳລັບຄົນຕ່າງຊາດທີ່ອາໄສຢຸ່ກັບພວກເຈົ້າ, ເປັນກົດເກນຖາວອນຕະຫລອດຊົ່ວອາຍຸຄົນ. ຂອງພວກເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ ຄົນເດີນທາງທີ່ພັກອາໃສຢຸ່ກັບພວກເຈົ້າກໍຕ້ອງເຮັດເຫມືອນຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດດ້ວຍ. ເຂົາຕ້ອງເຮັດເຫມືອນຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
|
||
\v 16 ກົດເກນແລະຂໍ້ບັງຄັບດຽວກັນຕ້ອງໃຊ້ກັບພວກເຈົ້າ ແລະກັບຄົນຕ່າງຊາດທີ່ພັກອາໃສຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊອີກຄັ້ງ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 18 " ຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນແລະບອກພວກເຂົາວ່າ,' ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າມາໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໄດ້ພາພວກເຈົ້າມາ,
|
||
\v 19 ເມື່ອພວກເຈົ້າກິນອາຫານທີ່ເປັນຜົນມາຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນ, ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແລະຖວາຍສິ່ງນັ້ນໃຫ້ກັບເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຂົ້າຈີ່ກ້ອນທຳອິດ ຈາກກ້ອນແປ້ງທີ່ປະສົມແລ້ວຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາຈາກລານຟາດເຂົ້າ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຂົ້າຫນົມນັ້ນດ້ວຍວິທີນີ້.
|
||
\v 21 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ຖວາຍຈາກເຂົ້າຈີ່ກ້ອນທຳອິດ ຈາກແປ້ງທີ່ປະສົມແລ້ວຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ກັບເຮົາຕະຫລອດທຸກຊົ່ວອາຍຸຄົນຂອງພວກເຈົ້າ ບາງຄັ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພວກເຈົ້າຈະເຮັດບາບໂດຍບໍ່ໄດ້ເຈດຕະນາທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນີ້, ຕອນທີ່ພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງທຸກປະການທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງກັບໂມເຊ
|
||
\v 23 ທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງພວກເຈົ້າຜ່ານທາງໂມເຊ ຕັ້ງແຕ່ວັນທີ່ເຮົາເລີ່ມໃຫ້ຄຳສັ່ງແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ໄປຂ້າງຫນ້າຕະຫລອດຊົ່ວອາຍຸຄົນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 24 ໃນກໍລະນີຂອງການເຮັດບາບໂດຍບໍ່ໄດ້ເຈດຕະນາທີ່ຊຸມຊົນບໍ່ຮູ້ຕົວ, ກໍໃຫ້ຊຸມຊົນທັງຫມົດຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ເພື່ອໃຫ້ມີກິ່ນຫອມແດ່ພຣະຢາເວ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງຖວາຍພືດຜົນບູຊາແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາ, ພ້ອມກັບການຖວາຍນີ້ຕາມທີ່ກົດຂໍ້ບັງຄັບໄດ້ສັ່ງໄວ້, ແລະແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ປະໂຣຫິດຕ້ອງເຮັດການລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບຊຸມຊົນຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ. ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ ເພາະການເຮັດບາບນັ້ນເປັນຄວາມຜິດພາດ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຂົາມາ, ຖວາຍໃຫ້ ເຮົາ ເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຜົາດ້ວຍໄຟ. ພວກເຂົານຳເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບຂອງພວກເຂົາມາຢຸ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ສຳລັບຄວາມຜິດພາດຂອງເຂົາ.
|
||
\v 26 ແລ້ວຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດກໍຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ, ແລະລວມທັງຄົນຕ່າງຊາດທີ່ອາໄສຢູ່ກັບພວກເຂົາດ້ວຍ, ເພາະປະຊາຊົນທັງຫມົດໄດ້ເຮົດບາບໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເຂົາຕ້ອງຖວາຍແບ້ໂຕແມ່ອາຍຸຫນຶ່ງປີເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງຄວາມບາບ.
|
||
\v 28 ປະໂຣຫິດຕ້ອງເຮັດການລົບລ້າງຄວາມບາບ ໃຫ້ກັບຄົນທີ່ເຮັດບາບໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ຄົນນັ້ນຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ. ເມື່ອໄດ້ມີການລົບລ້າງບາບແລ້ວ.
|
||
\v 29 ພວກເຈົ້າຕ້ອງມີກົດເກນດຽວກັນສຳລັບຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງໃດໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາ, ກົດເກນດຽວກັນສຳລັບຄົນທີ່ຢູ່ທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນໂດຍກຳເນີດ ແລະ ສຳລັບຄົນຕ່າງຊາດທີ່ພັກອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ແຕ່ຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງໃດທີ່ເປັນການລະເມີດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນອິດສະຣາເອນໂດຍກຳເນີດຫລືຄົນຕ່າງຊາດ, ກໍເປັນການຫມິ່ນປະຫມາດເຮົາ. ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກຊຸມຊົນຂອງເຂົາ.
|
||
\v 31 ເພາະເຂົາໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດຄຳຂອງເຮົາແລະລະເມີດຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ, ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກຕັດອອກຢ່າງສີ້ນເຊີງ. ບາບຂອງເຂົາກໍຈະຢູ່ທີ່ຕົວເຂົາ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຂະນະທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນຢູ່ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ, ພວກເຂົາໄດ້ພົບກັບຄົນຫນຶ່ງທີ່ອອກໄປເອົາຟືນໃນວັນສະບາໂຕ.
|
||
\v 33 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພົບເຂົາຈຶ່ງພາເຂົາມາຫາໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະຊຸມຊົນທັງຫມົດ.
|
||
\v 34 ພວກເຂົາກັກຊາຍຄົນນັ້ນໄວ້ໃນທີ່ຄຸມຂັງເພາະບໍ່ເຄີຍມີການປະກາດໄວ້ວ່າຈະເຮັດຢ່າງໃດກັບເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ແລ້ວພຣະຢາເວກໍໄດ້ບອກກັບໂມເຊວ່າ, "ຊາຍຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ. ຊຸມຊົນທັງຫມົດຕ້ອງເອົາກ້ອນຫີນດຶກໃສ່ເຂົາທີ່ນອກຄ້າຍ."
|
||
\v 36 ດັ່ງນັ້ນຊຸມຊົນທັງຫມົດກໍນຳເຂົາອອກໄປນອກຄ້າຍ ແລະເອົາກ້ອນຫີນດຶກໃສ່ເຂົາຈົນຕາຍ ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊອີກຄັ້ງ. ພຣະອົງບອກວ່າ,
|
||
\v 38 ຈົ່ງເວົ້າກັບເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຍອຍຫ້ອຍໃສ່ແຈເສື້ອຂອງພວກເຂົາ, ຈົ່ງຫ້ອຍຍອຍເຫລົ່ານັ້ນແຕ່ລະແຈດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ. ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດເຊັ່ນນີ້ຕະຫລອດທຸກຊົ່ວອາຍຸຄົນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 39 ການເຮັດເຊັ່ນນີ້ຈະເປັນການເຕືອນໃຈພວກເຈົ້າ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອພວກເຈົ້າແນມເບິ່ງຍອຍນັ້ນ, ພວກເຈົ້າຈະເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເຮົາທຸກປະການ, ເພື່ອທີ່ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ແນມເບິ່ງຕາມໃຈແລະຕາຂອງພວກເຈົ້າເອງແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເອງຫລິ້ນຊູ້ກັບພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ການເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອພວກເຈົ້າລະນຶກເຖິງແລະເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ, ແລະເພື່ອພວກເຈົ້າຈະບໍຣິສຸດ, ທີ່ໄດ້ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບເຮົາ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 41 ເຮົາຄືພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ຜູ້ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ເພື່ອເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\cl ບົດທີ 16
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນຕອນນັ້ນໂຄຣາລູກຊາຍຂອງອີຊະຮາ ຜູ້ເປັນບຸດຊາຍຂອງໂກຮາດ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງເລວີ, ພ້ອມກັບດາທານແລະອາບີຣາມລູກຊາຍຂອງເອລີອາບ, ແລະໂອນລູກຊາຍຂອງເປເລັດ, ຜູ້ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງລູເບັນ, ໄດ້ລວບລວມຄົນຈຳນວນຫນຶ່ງ.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາລຸກຂຶ້ນຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ, ພ້ອມກັບຄົນອື່ນໆຈາກຄົນອິດສະຣາເອນ, ທີ່ເປັນຜູ້ນຳຂອງຊຸມຊົນຈຳນວນສອງຮ້ອຍຫ້າສິບຄົນທີ່ເປັນຄົນມີຊື່ສຽງໃນຊຸມຊົນ.
|
||
\v 3 ພວກເຂົາມາຊຸມນຸມກັນເພື່ອທີ່ຈະພົບໂມເຊແລະອາໂຣນ. ພວກເຂົາກ່າວກັບທ່ານທັງສອງວ່າ, "ທ່ານເຮັດເກີນໄປແລ້ວ! ຊຸມຊົນທັງຫມົດນີ້ໄດ້ຖືກແຍກໄວ້, ພວກເຮົາທຸກຄົນ, ແລະພຣະຢາເວກໍສະຖິດຢູ່ທ່າມກາງພວກເຮົາ. ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງຍົກຕົວເອງຂຶ້ນເຫນືອຄົນທີ່ເຫລືອຂອງຊຸມຊົນຂອງພຣະຢາເວ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເມື່ອໂມເຊໄດ້ຍິນດັງນັ້ນ, ເພິ່ນກໍຫມູບຫນ້າລົງ.
|
||
\v 5 ເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າກັບໂຄຣາແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມາກັບເຂົາທຸກຄົນ," ໃນຕອນເຊົ້າພຣະຢາເວຈະຊົງເຮັດໃຫ້ຮູ້ກັນວ່າ ໃຜເປັນຂອງພຣະອົງ ແລະໃຜທີ່ໄດ້ຮັບການແຍກໄວ້ແດ່ພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະຊົງນຳຄົນນັ້ນມາໃກ້ພຣະອົງ. ຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງເລືອກ ພຣະອົງຈະຊົງນຳມາໃກ້ພຣະອົງທີ່ແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຈົ່ງເຮັດດັ່ງນີ້, ໂຄຣາແລະພັກພວກຂອງເຈົ້າຈົ່ງນຳກະຖາງໄຟມາ.
|
||
\v 7 ໃນມື້ອື່ນເຊົ້ານີ້ແລະໃສ່ໄຟແລະເຄື່ອງຫອມລົງໄປໃນກະຖາງໄຟເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ. ຜູ້ໃດທີ່ພຣະຢາເວຊົງເລືອກ, ຄົນນັ້ນຈະຖືກແຍກໄວ້ແດ່ພຣະຢາເວ. ເຈົ້າເຮັດເກີນໄປແລ້ວ, ເຈົ້າທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງເລວີ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໂມເຊ, ໄດ້ເວົ້າກັບໂຄລາອີກວ່າ," ບັດນີ້, ເຈົ້າທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຄົນເລວີຈົ່ງຟັງ:
|
||
\v 9 ການທີ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນຊົງແຍກເຈົ້າໄວ້ ຈາກຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອນຳພວກເຈົ້າມາໃກ້ພຣະອົງ, ເພື່ອໃຫ້ເຮັດວຽກໃນຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຊຸມຊົນນີ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ພວກເຂົາ ນັ້ນເປັນສິ່ງເລັກນ້ອຍສຳລັບທ່ານບໍ?
|
||
\v 10 ພຣະອົງຊົງນຳເຈົ້າມາໃກ້, ແລະລວມທັງຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າທຸກຄົນ, ທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງເລວີ, ທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ, ແຕ່ເຈົ້າກຳລັງສະແຫວງຫາຕຳແຫນ່ງປະໂຣຫິດອີກ!
|
||
\v 11 ນັ້ນເປັນເຫດໃຫ້ເຈົ້າແລະພັກພວກຂອງເຈົ້າມາຊຸມນຸມກັນຕໍ່ຕ້ານພຣະຢາເວ. ດັ່ງນັ້ນເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຈົ່ມວ່າກ່ຽວກັບອາໂຣນ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຟັງພຣະຢາເວ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວໂມເຊກໍເອີ້ນດາທານແລະອາບີຣາມ, ລູກຊາຍຂອງເອລີອາບ, ແຕ່ພວກເຂົາບອກວ່າ, "ເຮົາຈະບໍ່ຂຶ້ນມາ.
|
||
\v 13 ການທີ່ທ່ານພາເຮົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມດ້ວຍນຳ້ນົມແລະນຳ້ເຜິ້ງ, ເພື່ອທີ່ຈະຂ້າເຮົາໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານເປັນສິ່ງເລັກນ້ອຍສຳລັບທ່ານບໍ? ບັດນີ້ທ່ານຕ້ອງການຈະເຮັດໃຫ້ຕົວທ່ານເອງເປັນຜູ້ປົກຄອງເຫນືອເຮົາ.
|
||
\v 14 ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ທ່ານຍັງບໍ່ພາເຮົາເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມສົມບູນດ້ວຍນຳ້ນົມແລະນຳ້ເຜິ້ງ, ຫລືບໍ່ໄດ້ມອບທົ່ງນາແລະສວນອະງຸ່ນໃຫ້ແກ່ເຮົາ. ບັດນີ້ທ່ານຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາຕາບອດດ້ວຍຄຳສັນຍາທີ່ວ່າງເປົ່າບໍ? ເຮົາຈະບໍ່ມາຫາທ່ານ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຂໍຢ່າຊົງຮັບເຄື່ອງບູຊາຈາກພວກເຂົາ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເອົາລໍຂອງພວກເຂົາມາແມ່ນແຕ່ໂຕດຽວ, ແລະຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ເຄີຍທຳຮ້າຍໃຜໃນພວກເຂົາເລີຍ."
|
||
\v 16 ແລ້ວໂມເຊກໍເວົ້າກັບໂຄຣາວ່າ," ມື້ອື່ນນີ້ເຈົ້າແລະພັກພວກຂອງເຈົ້າທັງຫມົດຕ້ອງໄປຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ທັງເຈົ້າແລະພວກເຂົາ, ແລະອາໂຣນ.
|
||
\v 17 ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຕ້ອງນຳກະຖາງໄຟມາແລະໃສ່ເຄື່ອງຫອມລົງໄປໃນນັ້ນ. ແລ້ວແຕ່ລະຄົນກໍຕ້ອງນຳກະຖາງໄຟຂອງຕົນມາຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ກະຖາງໄຟສອງຮ້ອຍຫ້າສິບຫນ່ວຍ. ທັງເຈົ້າແລະອາໂຣນ, ກໍຕ້ອງເອົາກະຖາງໄຟຂອງພວກເຈົ້າມາດ້ວຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນຊາຍທຸກຄົນກໍໄດ້ເອົາກະຖາງໄຟຂອງຕົນໄປ, ໃສ່ໄຟລົງໄປໃນນັ້ນ, ແລະວາງເຄື່ອງຫອມໃນກະຖາງໄຟນັ້ນ, ແລະຢືນຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າເຕັນປະຊຸມກັບໂມເຊແລະອາໂຣນ.
|
||
\v 19 ໂຄຣາໄດ້ປະຊຸມຊຸມຊົນທັງຫມົດໃຫ້ຕໍ່ຕ້ານໂມເຊແລະອາໂຣນ ທີ່ທາງເຂົາຫໍເຕັນປະຊຸມ, ແລະພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍປົກຄຸມຊຸມຊົນທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊແລະອາໂຣນວ່າ:
|
||
\v 21 ຈົ່ງແຍກຕົວອອກຈາກຊຸມຊົນນີ້ ທີ່ເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດສີ້ນເສຍດຽວນີ້."
|
||
\v 22 ໂມເຊແລະອາໂຣນຫມູບຫນ້າລົງ ແລະ ທູນວ່າ," ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າແຫ່ງວິນຍານຂອງມວນມະນຸດ, ຖ້າຫາກຄົນຫນຶ່ງເຮັດບາບ, ພຣະອົງຈະຊົງໂກດຮ້າຍຕໍ່ຊຸມຊົນທັງຫມົດບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວຊົງຕອບໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 24 ຈົ່ງບອກກັບຊຸມຊົນນີ້ວ່າ. ຈົ່ງອອກໄປ,' ຈົ່ງອອກໄປໃຫ້ໄກຈາກເຕັນຂອງໂຄຣາ, ດາທານ, ແລະອາບີຣາມ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ແລ້ວໂມເຊກໍລຸກຂຶ້ນແລະໄປຫາດາທານແລະອາບີຣາມ; ພວກອາວຸໂສຂອງອິດສະຣາເອນກໍຕາມເພິ່ນໄປ.
|
||
\v 26 ເພິ່ນບອກກັບປະຊາຊົນວ່າ," ຈົ່ງອອກໄປຈາກເຕັນຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍເຫລົ່ານີ້ດຽວນີ້ແລະຢ່າແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້າຈະຖືກທຳລາຍຫມົດສີ້ນເນື່ອງຈາກບາບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ."
|
||
\v 27 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ທຸກດ້ານຂອງເຕັນຂອງໂຄຣາ, ດາທານ, ແລະອາບີຣາມກໍອອກມາແລະຢືນຢູ່ທີ່ປະຕູເຕັນຂອງພວກເຂົາ, ພ້ອມກັບເມຍ, ລູກຊາຍ, ແລະລູກນ້ອຍໆຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງກ່າວວ່າ," ໂດຍການເຮັດເຊັ່ນນີ້ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງເຮົາມາເພື່ອທີ່ຈະເຮັດງານເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ, ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຕາມໃຈຂອງເຮົາ.
|
||
\v 29 ຖ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ຕາຍດ້ວຍການຕາຍທຳມະຊາດທີ່ເກີດຂຶ້ນ ເປັນປົກກະຕິທົ່ວໄປ, ແລ້ວພຣະຢາເວກໍບໍ່ໄດ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.
|
||
\v 30 ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ພື້ນດິນອ້າອອກແລະກືນພວກເຂົາ, ພ້ອມກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາເຂົ້າໄປເຫມືອນກັບປາກຂະຫນາດໃຫຍ່, ແລະຖ້າພວກເຂົາລົງໄປສູ່ແດນຄົນຕາຍທັງເປັນ, ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະຢາເວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ທັນທີ ທີ່ໂມເຊເວົ້າຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດນີ້ຈົບ, ພື້ນດິນທີ່ຢູ່ໃຕ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍຍະອອກ.
|
||
\v 32 ແຜ່ນດິນກໍຍະອອກແລະກືນພວກເຂົາ, ຄອບຄົວພວກເຂົາ, ແລະທຸກຄົນທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມກັບໂຄຣາ, ລວມທັງຊັບສິນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ພວກເຂົາແລະທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາກໍລົງໄປສູ່ແດນຄົນຕາຍທັງເປັນ. ແຜ່ນດິນກໍປົກປິດພວກເຂົາໄວ້, ແລະໃນເຫດການນີ້ພວກເຂົາກໍດັບສູນໄປຈາກທ່າມກາງຊຸມຊົນນີ້.
|
||
\v 34 ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ອອ້ມໆ ພວກເຂົາກໍແລ່ນຫນີຈາກສຽງຮ້ອງຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, "ແຜ່ນດິນນີ້ຈະກືນພວກເຮົາເຂົ້າໄປດ້ວຍ!"
|
||
\v 35 ແລ້ວໄຟຈາກພຣະຢາເວ ກໍລົງມາເຜົາຜານຄົນ250ຄົນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງຫອມນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊອີກວ່າ,
|
||
\v 37 ຈົ່ງບອກເອເລອາຊາລູກຊາຍຂອງອາໂລນປະໂຣຫິດ ແລະໃຫ້ເຂົາເອົາກະຖາງໄຟອອກມາຈາກກອງໄຟນັ້ນ, ເພາະກະຖາງໄຟນັ້ນໄດ້ຖືກແຍກໄວ້ສະເພາະເຮົາ. ແລ້ວໃຫ້ເຂົາກະຈາຍທ່ານທີ່ລຸກຢູ່ນັ້ນອອກໄປໄກໆ.
|
||
\v 38 ຈົ່ງເອົາກະຖາງໄຟຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍເພາະບາບຂອງພວກເຂົາມາ. ໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ເປັນແຜ່ນບາງໆທີ່ຕີດ້ວຍຄ້ອນສຳລັບປົກແທ່ນບູຊາ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍເຮັດເພື່ອຖວາຍກະຖາງໄຟເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ຫນ້າເຮົາ, ດັ່ງນັ້ນກະຖາງໄຟເຫລົ່ານັ້ນກໍຖືກແຍກໄວ້ສະເພາະເຮົາ. ກະຖາງໄຟເຫລົ່ານັ້ນຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນຂອງການຊົງສະຖິດຂອງເຮົາຕໍ່ຄົນອິດສະຣາເອນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ເອເລອາຊາປະໂຣຫິດກໍເອົາກະຖາງໄຟທອງສຳລິດທີ່ຖືກໄຟເຜົາເຫລົ່ານັ້ນໃຊ້, ແລະກະຖາງເຫລົ່ານັ້ນກໍຖືກຕີໃຫ້ເປັນແຜ່ນບາງໆປົກແທ່ນບູຊາ,
|
||
\v 40 ເພື່ອເປັນການເຕືອນໃຈຄົນອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ມີຄົນພາຍນອກຄົນໃດທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນເຊື້ອສາຍຈາກອາໂຣນ ຈະເຂົ້າມາເຜົາເຄື່ອງຫອມ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ເປັນເຫມືອນກັບໂຄຣາແລະພັກພວກຂອງເຂົາ ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້ຜ່ານໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ແຕ່ວັນຕໍ່ມາຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍຈົ່ມວ່າໂມເຊ ແລະອາໂຣນ. ພວກເຂົາບອກວ່າ," ພວກເຈົ້າໄດ້ຂ້າຄົນຂອງພຣະຢາເວ,"
|
||
\v 42 ແລ້ວເຫດການນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນ, ເມື່ອຊຸມຊົນໄດ້ມາຊຸມນຸມກັນຕໍ່ຕ້ານໂມເຊກັບອາໂຣນ, ຂະນະທີ່ພວກເຂົາຫັນຫນ້າໄປທາງຫໍເຕັນປະຊຸມແລະ, ເບິ່ງແມ, ເມກໄດ້ປົກຄຸມເຕັນນັ້ນ. ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍປາກົດຂຶ້ນ,
|
||
\v 43 ແລະໂມເຊແລະອາໂຣນກໍມາທີ່ຂ້າງຫນ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ແລ້ວພຣະຢາເວບອກໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 45 ຈົ່ງຖອຍອອກຫ່າງຈາກປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດສີ້ນດຽວນີ້." ແລ້ວໂມເຊແລະອາໂຣນກໍຫມູບຫນ້າລົງເຖິງພື້ນດິນ.
|
||
\v 46 ໂມເຊຈຶ່ງບອກກັບອາໂຣນວ່າ," ຈົ່ງໄປເອົາກະຖາງໄຟມາ, ແລ້ວໃສ່ໄຟທີ່ມາຈາກແທ່ນບູຊາລົງໄປ, ແລະໃສ່ເຄື່ອງຫອມລົງໄປໃນກະຖາງໄຟນັ້ນ, ຈົ່ງຖືກະຖາງໄຟນັ້ນມາທີ່ຊຸມຊົນນີ້ໂດຍໄວ, ແລະເຮັດການລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບພວກເຂົາ, ເພາະຄວາມໂກດຮ້າຍໄດ້ລົງມາຈາກພຣະຢາເວ. ໂລກລະບາດເກີດຂຶ້ນແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ດັ່ງນັ້ນອາໂຣນຈຶ່ງເຮັດຕາມທີ່ໂມເຊສັ່ງ. ເພິ່ນຈຶ່ງແລ່ນເຂົ້າໄປທາງກາງຂອງຊຸມຊົນນັ້ນ. ໂລກລະບາດເລີ່ມແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປຫລາຍແລ້ວທ່າມກາງປະຊາຊົນ, ດັ່ງນັ້ນເພິ່ນຈຶ່ງໃສ່ເຄື່ອງຫອມລົງເຮັດການລົບມົນທິນບາບໃຫ້ກັບປະຊາຊົນ.
|
||
\v 48 ອາໂຣນກໍຢືນຢູ່ລະຫວ່າງຄົນຕາຍກັບຄົນທີ່ມີຊີວິດ; ໃນການເຮັດເຊັ່ນນີ້ ໂລກລະບາດກໍໄດ້ຢຸດລົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຕາຍຈາກໂລກລະບາດ ມີຈຳນວນ 14,700 ຄົນ, ນອກເຫນືອຈາກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຕາຍໄປໃນເລື່ອງຂອງໂຄຣາ.
|
||
\v 50 ອາໂຣນໄດ້ກັບມາຫາໂມເຊ ທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ, ແລະໂລກລະບາດກໍສີ້ນສຸດລົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\cl ບົດທີ 17
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 ຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນແລະເອົາໄມ້ເທົ້າຈາກພວກເຂົາມາ, ໄມ້ເທົ້າອັນຫນຶ່ງຈາກແຕ່ລະບັນພະບູລຸດແຕ່ລະເຜົ່າ, ຈຳນວນສິບສອງອັນ. ຈົ່ງຂຽນຊື່ແຕ່ລະຄົນເທິງໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າຕ້ອງຂຽນຊື່ ອາໂຣນ ເທິງໄມ້ເທົ້າຂອງເຜົ່າເລວີ. ຕ້ອງມີໄມ້ເທົ້າອັນຫນຶ່ງສຳລັບຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນຈາກເຜົ່າບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຕ້ອງວາງໄມ້ເທົ້າເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ໃນເຕັນປະຊຸມ ໃນຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ, ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ເຮົາໄດ້ພົບກັບເຈົ້າ.
|
||
\v 5 ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນກັບໄມ້ເທົ້າຂອງຄົນທີ່ເຮົາເລືອກກໍຈະແຕກຫນໍ່. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຄຳຈົ່ມຈາກຄົນອິດສະຣາເອນ, ທີ່ເຂົາເວົ້າຕໍ່ຕ້ານເຈົ້າຢຸດໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງບອກກັບຄົນອິດສະຣາເອນ. ຜູ້ນຳເຜົ່າທຸກຄົນກໍນຳໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາມາໃຫ້ເພິ່ນ, ໄມ້ເທົ້າອັນຫນຶ່ງຈາກຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນ ທີ່ເລືອກມາແຕ່ລະເຜົ່າບັນພະບູລຸດ, ໄມ້ເທົ້າທັງຫມົດມີສິບສອງອັນ. ໄມ້ເທົ້າຂອງອາໂຣນກໍຢູ່ທ່າມກາງໄມ້ເທົ້າເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 7 ແລ້ວໂມເຊກໍວາງໄມ້ເທົ້າເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວໃນເຕັນແຫ່ງຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ວັນຕໍ່ມາ ໂມເຊໄດ້ໄປທີ່ເຕັນແຫ່ງຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ ແລະ, ເບິ່ງເຖີດໄມ້ເທົ້າ, ຂອງອາໂຣນທີ່ເປັນຄົນເຜົ່າເລວີກໍແຕກຫນໍ່. ໄມ້ເທົ້ານັ້ນແຕກຫນໍ່ແລະອອກດອກ ແລະເກີດຫມາກອາວມອນສຸກ!
|
||
\v 9 ໂມເຊຈຶ່ງເອົາໄມ້ເທົ້າທັງຫມົດອອກໄປຈາກພຣະພັກພຣະຢາເວ ມາຍັງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ແລະແຕ່ລະຄົນກໍເອົາໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ," ຈົ່ງວາງໄມ້ເທົ້າຂອງອາໂຣນໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ. ຈົ່ງເກັບໄມ້ເທົ້ານັ້ນໄວ້ເປັນເຄື່ອງຫມາຍຕໍ່ຄົນທີ່ກະບົດ ເພື່ອທີ່ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ຄຳຈົ່ມວ່າຕໍ່ເຮົາສີ້ນສຸດລົງ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍ."
|
||
\v 11 ໂມເຊກໍເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງເພິ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເວົ້າກັບໂມເຊແລະກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະຕາຍກັນທີ່ນີ້. ເຮົາຈະຈິບຫາຍກັນຫມົດ!
|
||
\v 13 ທຸກຄົນທີ່ຂຶ້ນມາ ຄົນທີ່ເຂົ້າມາໃກ້, ຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຢາເວ ຈະຕາຍເຮົາຕ້ອງ, ພວກເຮົາຈະບໍ່ຕາຍຫມົດບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\cl ບົດທີ 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບອາໂຣນວ່າ,"ເຈົ້າ, ກັບພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ, ແລະເຊື້ອສາຍຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າຈະຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການເຮັດບາບທັງຫມົດທີ່ເຮັດຕໍ່ສະຖານນະມັດສະການ. ແຕ່ສະເພາະເຈົ້າກັບພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການເຮັດບາບທັງຫມົດທີ່ເຮັດໂດຍຄົນທີ່ຢູ່ໃນຕຳແຫນ່ງປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 2 ສ່ວນພວກພີ່ນ້ອງຂອງເຜົ່າເລວີ, ເປັນເຜົ່າບັນພະບຸລຸດ, ຂອງເຈົ້າຈົ່ງພາພວກເຂົາມາກັບເຈົ້າ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຮ່ວມກັນກັບເຈົ້າ ແລະຊ່ວຍເຈົ້າ ເມື່ອເຈົ້າແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ ເຮັດວຽກຢູ່ຂ້າງຫນ້າຫໍເຕັນຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ສິ່ງໃດໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ ຫລືສິ່ງທີ່ໃຊ້ກັບແທ່ນບູຊາ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາແລະລວມທັງເຈົ້າດ້ວຍຈະຕາຍ.
|
||
\v 4 ພວກເຂົາຕ້ອງຮ່ວມກັນກັບເຈົ້າແລະຮັບຜິດຊອບຫໍເຕັນປະຊຸມ, ເພາະວຽກທັງຫມົດກ່ຽວກັບຫໍເຕັນນັ້ນ. ຄົນຕ່າງຊາດຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ເຈົ້າ.
|
||
\v 5 ເຈົ້າຕ້ອງຮັບຜິດຊອບສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດແລະແທ່ນບູຊາ ເພື່ອທີ່ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາຈະບໍ່ລົງມາເຫນືອຄົນອິດສະຣາເອນອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເບິ່ງເຖີດ, ເຮົາເອງໄດ້ເລືອກພວກພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າຈາກເຜົ່າເລວີທ່າມກາງເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາເປັນຂອງປະທານແກ່ເຈົ້າ, ທີ່ໄດ້ມອບຖວາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດວຽກກ່ຽວກັບຫໍເຕັນປະຊຸມ.
|
||
\v 7 ແຕ່ສະເພາະເຈົ້າແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະເຮັດຫນ້າທີ່ໃນຕຳແຫນ່ງປະໂຣຫິດທີ່ກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງທີ່ໃຊ້ກັບແທ່ນບູຊາ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຜ້າກັ້ງນັ້ນ. ເຈົ້າເອງກໍຕ້ອງຖືປະຕິບັດຕາມຄວາມຮັບຜິດຊອບເຫລົ່ານັ້ນ. ເຮົາໄດ້ມອບຕຳແຫນ່ງປະໂຣຫິດໃຫ້ກັບເຈົ້າເປັນຂອງປະທານ. ຄົນໃດທີ່ເປັນຄົນຕ່າງຊາດເຂົ້າມາໃກ້ ຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຕໍ່ມາພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບອາໂຣນວ່າ,"ເບິ່ງເຖີດ, ເຮົາໄດ້ມອບຫນ້າທີ່ໃຫ້ພວກເຈົ້າ ຮັບຜິດຊອບເຄື່ອງບູຊາທີ່ຖວາຍຕໍ່ເຮົາ, ແລະສິ່ງບໍຣິສຸດທຸກຢ່າງທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນຖວາຍຕໍ່ເຮົາ. ເຮົາໄດ້ໃຫ້ເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ແກ່ເຈົ້າແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າເພື່ອເປັນສ່ວນຂອງພວກເຈົ້າຕະຫລອດໄປ.
|
||
\v 9 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເປັນສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ, ທີ່ບໍ່ໄດ້ເຜົາໄຟຈາກເຄື່ອງບູຊາທຸກຢ່າງຂອງພວກເຂົາຄື ພືດຜົນບູຊາທຸກຢ່າງ, ເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບທຸກຢ່າງ, ແລະເຄື່ອງບູຊາຊົດໃຊ້ບາບທຸກຢ່າງ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເປັນສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດສຳລັບເຈົ້າ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ບໍຣິສຸດຫລາຍ; ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຈົ່ງກິນສິ່ງນັ້ນ, ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ບໍຣິສຸດສຳລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 11 ເຫລົ່ານີ້ຄືເຄື່ອງບູຊາທີ່ຈະເປັນຂອງເຈົ້າ: ຄືຂອງຖວາຍຂອງພວກເຂົາ, ເຄື່ອງບູຊາຍົກຍໍຖວາຍທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ. ເຮົາໄດ້ມອບສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ພວກລູກຊາຍແລະລູກສາວ, ຂອງເຈົ້າເພື່ອເປັນສ່ວນຂອງພວກເຈົ້າຕະຫລອດໄປ. ທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຈົ້າທີ່ໄດ້ຮັບການຊຳລະໃຫ້ສະອາດແລ້ວຈະກິນສິ່ງໃດໆ ຂອງເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ນຳ້ມັນຢ່າງດີທີ່ສຸດທັງຫມົດ, ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່ ແລະພືດຜົນເປັນເມັດ, ທີ່ດີທີ່ສຸດທັງຫມົດ ຜົນທຳອິດທີ່ປະຊາຊົນໄດ້ຖວາຍຕໍ່ເຮົາ ສິ່ງທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ຫມາກໄມ້ສຸກລຸ້ນທຳອິດຂອງທຸກຕົ້ນທີ່ຢູ່ໃນທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາ, ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ນຳມາຖວາຍເຮົາ, ຈະເປັນຂອງເຈົ້າ. ທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຈົ້າທີ່ໄດ້ຮັບການຊຳລະສະອາດແລ້ວ ກໍຈະກິນເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ສິ່ງທີ່ໄດ້ມອບຖວາຍທຸກສິ່ງໃນອິດສະຣາເອນຈະເປັນຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 15 ທຸກສິ່ງທີ່ເກີດຄັ້ງທຳອິດ, ລູກຫົວປີທັງຫມົດທີ່ປະຊາຊົນໄດ້ຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ທັງຄົນແລະສັດ, ຈະເປັນຂອງເຈົ້າ. ນອກຈາກນັ້ນ, ປະຊາຊົນຈະຕ້ອງຊື້ລູກຊາຍກົກທຸກຄົນກັບຄືນຢ່າງແນ່ນອນ, ແລະພວກເຂົາຕ້ອງຊື້ສັດໂຕຜູ້ທີ່ບໍ່ມີມົນທິນກັບຄືນໄປ.
|
||
\v 16 ປະຊາຊົນຈະນຳລູກກົກເຫລົ່ານັ້ນກັບໄປດ້ວຍການຊື້ຄືນໄປຫລັງຈາກທີ່ມີອາຍຸໄດ້ຫນຶ່ງເດືອນ. ແລ້ວປະຊາຊົນຕ້ອງຊື້ກັບຄືນ, ເປັນເງິນຫ້າຫລຽນ, ຕາມຫລຽນຂອງສໍານັກນະມັດສະການທີ່ມີຄ່າເທົ່າກັບຊາວເກຣາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແຕ່ລູກຫົວປີຂອງງົວ, ຫລືລູກຫົວປີຂອງແກະ, ຫລືລູກຫົວປີຂອງແບ້, ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຊື້ສັດເຫລົ່ານີ້ກັບຄືນ; ສັດເຫລົ່ານີ້ຖືກແຍກໄວ້ໃຫ້ເຮົາໂດຍສະເພາະ. ເຈົ້າຕ້ອງຊິດເລືອດຂອງພວກມັນເທິງແທ່ນບູຊາແລະເຜົາໄຂມັນຂອງພວກມັນເປັນເຄື່ອງບູຊາ ທີ່ເຝົາດ້ວຍໄຟ, ທີ່ມີກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທພຣະຢາເວ.
|
||
\v 18 ຊີ້ນຂອງມັນຈະເປັນຂອງເຈົ້າ. ເຊັ່ນດຽວກັບຊີ້ນເອິກຖວາຍແລະຊີ້ນກົກຂາຂ້າງຂວາ, ຊີ້ຂອງພວກມັນຈະເປັນຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຄື່ອງບູຊາບໍຣິສຸດທັງຫມົດ ທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ແລະແກ່ບັນດາລູກຊາຍແລະລູກສາວຂອງເຈົ້າ ທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ, ເພື່ອເປັນສ່ວນແບ່ງຕະຫລອດໄປ. ຊຶ່ງເປັນພັນທະສັນຍາດ້ວຍເກືອຕະຫອດໄປເປັນນິດ, ພັນທະສັນຍາທີ່ຜູກພັນຕະຫລອດໄປ, ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ສຳລັບເຈົ້າແລະລູກຫລານຂອງເຈົ້າທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ."
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບອາໂຣນວ່າ," ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ມີມໍລະດົກໃນແຜ່ນດິນຂອງປະຊາຊົນ, ຫລືພວກເຈົ້າຈະບໍ່ມີສ່ວນແບ່ງໃນຊັບສິນທ່າມກາງປະຊາຊົນ. ເຮົາເປັນສ່ວນແບ່ງແລະເປັນມໍລະດົກຂອງພວກເຈົ້າທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເບິ່ງເຖີດ ເຮົາໄດ້ມອບຫນຶ່ງສ່ວນສິບທັງຫມົດ, ໃນອິດສະຣາເອນ ເປັນມໍລະດົກແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງຄົນ ເລວີ, ໃນການຕອບແທນສຳລັບການເຮັດວຽກທີ່ພວກເຂົາຮັບຜິດຊອບເບິ່ງແຍງຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
|
||
\v 22 ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງບໍ່ມາໃກ້ຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕໍ່ບາບນີ້ແລະຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23-24 ຄົນເລວີຕ້ອງເຮັດວຽກກ່ຽວກັບຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບບາບໃດກໍຕາມທີ່ກ່ຽວກັບຫໍເຕັນນັ້ນ. ນີ້ຈະເປັນກົດຖາວອນຕະຫລອດໄປ. ທຸກຊົ່ວອາຍຸຄົນຂອງພວກເຈົ້າ ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງມີມໍລະດົກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ. ເພາະຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ, ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເປັນສ່ວນແບ່ງຕໍ່ເຮົາ ຫນຶ່ງສ່ວນສິບເຫລົ່ານີ້ແຫລະທີ່ເຮົາມອບໃຫ້ກັບຄົນເລວີ ເປັນມໍລະດົກຂອງພວກເຂົາ. ນີ້ເປັນເຫດຜົນທີ່ເຮົາເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, 'ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງມີມໍລະດົກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ."'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 26 "ເຈົ້າຕ້ອງເວົ້າກັບຄົນເລວີແລະບອກພວກເຂົາວ່າ, ເມື່ອພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຫນຶ່ງສ່ວນສິບຈາກຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ເປັນມໍລະດົກຂອງພວກເຈົ້າ ທີ່ມາຈາກພວກເຂົາ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງແບ່ງຈາກຫນຶ່ງສ່ວນສິບນັ້ນຖວາຍພິເສດແດ່ພຣະຢາເວ,
|
||
\v 27 ສ່ວນແບ່ງຂອງພວກເຈົ້າພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືວ່າ ຖ້າສ່ວນແບ່ງນັ້ນເປັນຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງພືດຜົນຈາກເຂົ້າໄຫມ່ແລະເຫລົ້າອະງຸ່ນໄຫມ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ພວກເຈົ້າກໍຕ້ອງແບ່ງສ່ວນຫນຶ່ງແດ່ພຣະຢາເວຈາກຫນຶ່ງສ່ວນສິບທັງຫມົດທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຈາກຄົນອິດສະຣາເອນ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍສ່ວນແບ່ງຂອງພຣະອົງຈາກພວກເຂົາໃຫ້ກັບອາໂຣນປະໂຣຫິດ.
|
||
\v 29 ຈາກຂອງຖວາຍທັງຫມົດທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍສ່ວນແບ່ງທຸກຢ່າງແດ່ພຣະຢາເວ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດດັ່ງນີ້ຈາກສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດແລະບໍຣິສຸດທີ່ສຸດທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເພາະສະນັ້ນເຈົ້າຕ້ອງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ,' ເມື່ອພວກເຈົ້າຖວາຍສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງສິ່ງນັ້ນ, ແລ້ວສິ່ງນັ້ນຕ້ອງເປັນຜົນທີ່ຄົນເລວີ ໄດ້ຮັບຈາກລານຟາດເຂົ້າແລະອ່າງເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
|
||
\v 31 ພວກເຈົ້າຈະກິນສ່ວນທີ່ເຫລືອຂອງເຄື່ອງຖວາຍຂອງພວກເຈົ້າໃນບ່ອນໃດກໍໄດ້, ທັງເຈົ້າແລະຄອບຄົວຂອງພວກເຈົ້າ, ເພາະສິ່ງນັ້ນເປັນຄ່າຕອບແທນຂອງພວກເຈົ້າສຳລັບການເຮັດວຽກໃນຫໍເຕັນຊຸມນຸມ.
|
||
\v 32 ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ກໍໃຫ້ເກີດຄວາມຜິດບາບໃດໆ ດ້ວຍການກິນແລະການດື່ມສິ່ງນັ້ນ, ຖ້າພວກເຈົ້າໄດ້ຖວາຍສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບແດ່ພຣະຢາເວ. ແຕ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຫມິ່ນປະຫມາດເຄື່ອງບູຊາບໍຣິສຸດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\cl ບົດທີ 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊແລະອາໂຣນ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 " ຊຶ່ງເປັນກົດທີ່ເຮົາສັ່ງເຈົ້າ: ຈົ່ງບອກຄົນອິດສະຣາເອນວ່າໃຫ້ພວກເຂົານຳງົວແມ່ສີແດງທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕຳນິ, ແລະບໍ່ເຄີຍໃຊ້ວຽກຈັກເທື່ອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຈົ່ງໃຫ້ງົວແມ່ໂຕນີ້ແກ່ເອເລອາຊາປະໂຣຫິດ. ເຂົາຕ້ອງນຳມັນອອກໄປນອກຄ້າຍ, ແລະຄົນຫນຶ່ງຕ້ອງຂ້າມັນຕໍ່ຫນ້າເຂົາ.
|
||
\v 4 ເອເລອາຊາປະໂຣຫິດຕ້ອງເອົາມືຂອງເຂົາຈຸ່ມເລືອດຂອງມັນມາບາງສ່ວນແລະຊິດເລືອດນັ້ນໄປທາງຫນ້າບ່ອນຫໍເຕັນບ່ອນປະຊຸມນັ້ນເຈັດເທື່ອ.
|
||
\v 5 ປະໂຣຫິດອີກຄົນຫນຶ່ງຕ້ອງເຜົາງົວແມ່ໂຕນັ້ນຕໍ່ຫນ້າເຂົາ. ເຂົາຕ້ອງເຜົາຫນັງຂອງມັນ, ຊີ້ນຂອງມັນ, ແລະເລືອດຂອງມັນພ້ອມດ້ວຍເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງຂອງມັນ.
|
||
\v 6 ປະໂຣຫິດຄົນນັ້ນຕ້ອງເອົາໄມ້ສົນສີດາ, ໃບຕົ້ນຫຸສົບ, ແລະດ້າຍສີແດງເຂັ້ມມາ, ແລະໂຍນທັງຫມົດນີ້ລົງໄປທາງກາງຂອງງົວແມ່ທີ່ກຳລັງເຜົາໄຫມ້ຢູ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວເຂົາຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາແລະຊຳລະຕົວໃນນຳ້. ຈາກນັ້ນເຂົາກໍຈະກັບມາຍັງຄ້າຍພັກ, ທີ່ເພິ່ນຍັງຄົງເປັນມົນທິນຢູ່ຈົນເຖິງຄຳ່.
|
||
\v 8 ຄົນທີ່ເຜົາງົວສາວໂຕນັ້ນຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນໃນນຳ້ແລະຊຳລະຕົວໃນນຳ້. ເພິ່ນຍັງເປັນມົນທິນຈົນເຖິງຄຳ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວໃຫ້ຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງ ທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນ ຕາມກົດບັນຍັດໄປເກັບເອົາຂີ້ເຖົ່າຂອງງົວແມ່ ແລ້ວເອົາໄປວາງຮັກສາໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ສະອາດນອກຄ້າຍ ຕາມກົດບັນຍັດ ເພື່ອຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ. ຈະໄດ້ເອົາມາໃຊ້ເປັນນຳ້ຊໍາລະມົນທິນ ເພື່ອລົບລ້າງບາບ.
|
||
\v 10 ຊາຍທີ່ຊ້ວນຂີ້ເຖົ່ານັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ຂອງຕົນ ແຕ່ລາວຍັງຈະເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ. ໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນ ຫລື ຊາວຕ່າງດ້າວ ທີ່ອາໄສຢູ່ນຳນັ້ນ ປະຕິບັດຕາມ ລະບຽບການນີ້ ທຸກຍຸກທຸກສະໄຫມສືບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃຜກໍຕາມທີ່ແຕະຕ້ອງສົບຂອງຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງກໍຈະເປັນມົນທິນຢູ່ເຈັດວັນ.
|
||
\v 12 ຄົນນັ້ນຕ້ອງຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດໃນວັນທີສາມແລະວັນທີເຈັດ. ແລ້ວເຂົາຈຶ່ງຈະສະອາດ. ແຕ່ຖ້າເຂົາບໍ່ຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດໃນວັນທີສາມ, ແລ້ວເຂົາກໍຈະບໍ່ສະອາດໃນວັນທີເຈັດ.
|
||
\v 13 ໃຜກໍຕາມທີ່ແຕະຕ້ອງສົບ, ຂອງຄົນທີ່ຕາຍ, ແລະບໍ່ຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດຄົນນັ້ນກໍເຮັດໃຫ້ຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຢາເວເປັນມົນທິນ. ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກອິດສະຣາເອນ ເພາະນຳ້ຊຳລະມົນທິນບໍ່ໄດ້ຊຳລະເທິງຕົວເຂົາ. ເຂົາຈະຍັງຄົງເປັນມົນທິນຢູ່; ມົນທິນຂອງເຂົາຈະຍັງຄົງຢຸ່ເທິງຕົວຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ນີ້ເປັນກົດສຳລັບຄົນທີ່ຕາຍໃນຫໍເຕັນ. ທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າໄປໃນເຕັນນັ້ນ ແລະທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນເຕັນນັ້ນຢູ່ແລ້ວຈະເປັນມົນທິນຢູ່ເຈັດວັນ.
|
||
\v 15 ໄຫກັບຫມໍ້ທຸກຫນ່ວຍທີ່ເປີດຢູ່ບໍ່ມີຝາອັດກໍຈະເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 16 ເຊັ່ນດຽວກັນ, ຄົນທີ່ຢຸ່ພາຍນອກຫໍເຕັນທີ່ໄດ້ແຕະຕ້ອງຄົນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍດ້ວຍດາບ, ສົບໃດໆ, ກະດູກມະນຸດ, ຫລືຂຸມຝັງສົບຄົນນັ້ນກໍຈະເປັນມົນທິນຢູ່ເຈັດວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຈົ່ງເຮັດດັ່ງນີ້ສຳລັບຄົນທີ່ເປັນມົນທິນ: ຈົ່ງເອົາຂີ້ເຖົ່າຈາກເຄື່ອງເຜົາບູຊາລົບລ້າງບາບ ແລະ ປະສົມຂີ້ເຖົ່ານັ້ນລົງໄປໃນນຳ້ທີ່ສະອາດໃນຖ້ວຍ.
|
||
\v 18 ຈາກນັ້ນຄົນທີ່ສະອາດຕ້ອງເອົາໃບຕົ້ນຫຸສົບ, ຈຸ່ມລົງໃນນຳ້ນັ້ນ, ແລະຊິດໃສ່ເທິງເຕັນນັ້ນ, ເທິງພາຊະນະທຸກໆສິ່ງພາຍໃນເຕັນ, ເທິງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ, ແລະເທິງຄົນທີ່ແຕະຕ້ອງກະດູກ, ຄົນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍ, ສົບຫລືຂຸມຝັງສົບ.
|
||
\v 19 ໃນວັນທີສາມແລະໃນວັນທີເຈັດ, ຄົນທີ່ສະອາດຕ້ອງຊິດນຳ້ໃສ່ຄົນທີ່ເປັນມົນທິນ. ໃນວັນທີເຈັດຄົນທີ່ເປັນມົນທິນຕ້ອງຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດ. ເຂົາຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາແລະຊຳລະຕົວໃນນຳ້. ພໍເຖິງຕອນຄຳ່ເຂົາກໍຈະສະອາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແຕ່ຄົນທີ່ຍັງເປັນມົນທິນຢູ່, ຄົນທີ່ບໍ່ຍອມຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດ ຄົນນັ້ນກໍຈະຖືກຕັດອອກຈາກຊຸມຊົນ, ເພາະເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ສະຖານນະມັດສະການຂອງພຣະຢາເວເປັນມົນທິນ. ນຳ້ຊຳລະມົນທິນບໍ່ໄດ້ຊິດໃສ່ເທິງຕົວເຂົາ; ເຂົາຈຶ່ງຍັງຄົງເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 21 ນີ້ເປັນກົດຕະຫລອດໄປເປັນນິດກ່ຽວກັບສະຖານະການເຫລົ່ານີ້. ຄົນທີ່ຊິດນຳ້ຊຳລະມົນທິນຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາ. ຄົນທີ່ແຕະຕ້ອງນຳ້ຊຳລະມົນທິນກໍຈະເປັນມົນທິນຢູ່ຈົນເຖິງເວລາຄຳ່.
|
||
\v 22 ຄົນທີ່ແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເປັນມົນທິນກໍຈະເປັນມົນທິນ. ຄົນທີ່ແຕະຕ້ອງສິ່ງນັ້ນຈະເປັນມົນທິນຈົນເຖິງເວລາຄຳ່."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\cl ບົດທີ 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ, ກໍເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານຊິນ, ໃນເດືອນທີຫນຶ່ງ, ພວກເຂົາພັກຢູ່ທີ່ກາເດັດ. ມີລີອາມໄດ້ເສຍຊີວິດແລະໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ໃນບ່ອນນັ້ນ ບໍ່ມີນຳ້ໃຫ້ກັບຊຸມຊົນ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງມາເຕົ້າໂຮມກັນຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ.
|
||
\v 3 ປະຊາຊົນໄດ້ຈົ່ມຮ້າຍວ່າໂມເຊ. ພວກເຂົາກ່າວວ່າ," ຕອນທີ່ພີ່ນ້ອງອິດສະຣາເອນ ຂອງພວກເຮົາ ໄດ້ຕາຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ! ຖ້າຫາກເຮົາໄດ້ຕາຍດ້ວຍກໍຄົງເປັນການດີກວ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເປັນຫຍັງ ພວກທ່ານຈຶ່ງນຳຊຸມຊົນຂອງພຣະຢາເວເຂົ້າມາ ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້, ເພື່ອຢາກໃຫ້ພວກເຮົາແລະຝູງສັດ ຂອງພວກເຮົາຕາຍໃນທີ່ນີ້ຊັ້ນບໍ?
|
||
\v 5 ເປັນຫຍັງ ພວກທ່ານຈຶ່ງໃຫ້ພວກເຮົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢີບ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນບ່ອນທຸກຍາກລໍາບາກ ເຊັ່ນນີ້? ຊຶ່ງບໍ່ມີພືດພັນຫຍັງເກີດຂຶ້ນ? ໃນບ່ອນນີ້ບໍ່ມີເຂົ້າກິນ, ຫມາກເດື່ອເທດ, ອະງຸ່ນ, ຫລືຫມາກພີລາ ແລະແມ່ນແຕ່ນຳ້ ຈະດື່ມກໍຍັງບໍ່ມີ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ ຈຶ່ງອອກໄປຈາກຂ້າງຫນ້າທີ່ປະຊຸມນັ້ນ. ພວກເຂົາໄປຢືນຢູ່ທາງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ. ແລະຫມູບຫນ້າລົງດິນ. ແສງສຸກໃສແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ປາກົດຂຶ້ນໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 8 “ຈົ່ງຈັບເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າໄປ ແລະເອີ້ນປະຊຸມຊຸມຊົນ, ເຈົ້າ, ແລະ ອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າ, ຈົ່ງເວົ້າກັບໂງ່ນຫີນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ, ແລະ ສັ່ງຫີນນັ້ນໃຫ້ນຳ້ໄຫລອອກມາ. ເຈົ້າຈະໄດ້ນໍ້າໄຫລອອກມາຈາກໂງ່ນຫິນສໍາລັບປະຊາຊົນ ສໍາລັບພວກເຂົາ ແລະ ສັດຂອງພວກເຂົາໄດ້ດື່ມ.”
|
||
\v 9 ແລ້ວໂມເຊ ກໍອອກໄປ ແລະ ຖືເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ສັ່ງໄວ້ໃຫ້ເຂົາເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວໂມເຊແລະອາໂຣນ ກໍເອີ້ນຊຸມຊົນ ມາລວມກັນ ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໂງ່ນຫິນນັ້ນ. ໂມເຊ ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ບັດນີ້ຈົ່ງຟັງທາງນີ້, ພວກເຈົ້າຄົນກະບົດເອີຍ ເຮົາຈະຕ້ອງເອົານຳ້ອອກມາຈາກໂງ່ນຫິນນີ້ ໃຫ້ພວກເຈົ້າດື່ມຊັ້ນບໍ?”
|
||
\v 11 ແລ້ວ ໂມເຊ ກໍຍົກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເຂົາຂຶ້ນຕີໂງ່ນຫິນສອງເທື່ອ, ແລະ ນຳ້ກໍໄຫລທະລຸອອກມາຢ່າງ ຫລວງຫລາຍ. ແລ້ວຊຸມຊົນກໍໄດ້ດື່ມ, ແລະ ຝູງສັດທັງປວງກໍພາກັນດື່ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວພຣະຢາເວ ໄດ້ກ່າວຕໍ່ ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ ວ່າ, “ຍ້ອນວ່າເຈົ້າທັງສອງບໍ່ໄດ້ວາງໃຈເຮົາ ຫລືຖວາຍກຽດແກ່ເຮົາເປັນອົງບໍລິສຸດສັກສິດ ໃນສາຍຕາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ນຳພາ ພວກເຂົາເຂົ້າໄປຢູ່ໃນດິນແດນ ບ່ອນທີ່ເຮົາ ໄດ້ສັນຍາວ່າ ຈະມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົານັ້ນ.”
|
||
\v 13 ສະຖານທີ່ນັ້ນ ຈຶ່ງມີຊື່ເອີ້ນວ່ານຳ້ແຫ່ງເມຣີບາ ເພາະບ່ອນທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໄດ້ຈົ່ມຮ້າຍ ໃສ່ພຣະພຣະຢາເວທີ່ນັ້ນ, ແລະ ບ່ອນທີ່ພຣະອົງ ໄດ້ສໍາແດງໃຫ້ພວກເຂົາ ເຫັນວ່າພຣະອົງຊົງເປັນອົງບໍຣິສຸດສັກສິດຕໍ່ພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ໂມເຊໄດ້ສົ່ງ ຜູ້ນຳຂ່າວຈາກເມືອງ ກາເດັດ ໄປຫາກະສັດແຫ່ງດິນແດນ ເອໂດມ ວ່າ: “ຂ່າວນີ້ ແມ່ນສົ່ງມາຈາກຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ ເຜົ່າຕ່າງໆຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ. ທ່ານກໍຮູ້ເຖິງຄວາມຍາກລໍາບາກທີ່ພວກເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຮົາແລ້ວ.
|
||
\v 15 ທ່ານຮູ້ວ່າບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາ ໄດ້ໄປຍັງປະເທດເອຢີບ ແລະອາໄສຢູ່ໃນເອຢິບເປັນເວລາຍາວນານ. ຊາວເອຢິບໄດ້ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງເຮົາຢ່າງຫນັກແລະລວມທັງບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາດ້ວຍ.
|
||
\v 16 ເມື່ອພວກເຮົາຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ. ພຣະອົງຊົງໄດ້ຍິນສຽງຂອງພວກເຮົາແລະສົ່ງເທວະດາຕົນຫນຶ່ງມາແລະນຳເຮົາອອກມາຈາກ ເອຢີບ. ເບິ່ງແມ, ພວກເຮົາຢູ່ໃນກາເດັດ ເມືອງທີ່ຢູ່ໃກ້ກັບເຂດແດນຂອງທ່ານນີ້ເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຂ້ານ້ອຍຂໍໃຫ້ທ່ານ ຈົ່ງອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຮົາ ຜ່ານດິນແດນຂອງທ່ານໄປດ້ວຍ. ພວກເຮົາ ແລະ ຝູງສັດຈະບໍ່ຜ່ານ ເຂົ້າໄປໃນທົ່ງນາ, ຫລື ສວນອະງຸ່ນ ແລະ ພວກເຮົາກໍຈະບໍ່ດື່ມນຳ້ຈາກສ້າງຂອງທ່ານດ້ວຍ. ພວກເຮົາຈະໄປຕາມທາງຫລວງ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ລ້ຽວໄປທາງຂວາມືຫລືທາງຊ້າຍ ຈົນກວ່າພວກເຮົາໄດ້ພົ້ນເຂດຂອງທ່ານໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແຕ່ກະສັດແຫ່ງເອໂດມໄດ້ຕອບເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າຈະຜ່ານເຂົ້າມາທີ່ນີ້ບໍ່ໄດ້. ຖ້າພວກເຈົ້າເຂົ້າມາ, ເຮົາຈະມາພ້ອມກັບດາບທີ່ຈະໂຈມຕີພວກເຈົ້າ.”
|
||
\v 19 ແລ້ວປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ກໍບອກທ່ານວ່າ, “ພວກເຮົາຈະຢູ່ຕາມທາງຫລວງ ເທົ່ານັ້ນ. ຖ້າພວກເຮົາຫລື ຝູງສັດຂອງເຮົາຫາກດື່ມນໍ້າຂອງພວກທ່ານ ພວກເຮົາຈະຈ່າຍຄ່າຕອບແທນໃຫ້ພວກທ່ານ. ຂໍພຽງໃຫ້ພວກເຮົາຍ່າງຜ່ານໄປເທົ່ານັ້ນ ໂດຍບໍ່ເຮັດສິ່ງໃດເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແຕ່ກະສັດແຫ່ງເອໂດມຕອບວ່າ," ພວກເຈົ້າຈະຜ່ານເຂົ້າມາບໍ່ໄດ້.” ດັ່ງນັ້ນກະສັດແຫ່ງເອໂດມຈິ່ງອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນດ້ວຍມືທີ່ເຂັ້ມແຂງພ້ອມກັບທະຫານຫລວງຫລາຍ.
|
||
\v 21 ກະສັດແຫ່ງເອໂດມປະຕິເສດທີ່ຈະອະນຸຍາດໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນ ຂ້າມຜ່ານເຂດ. ເພາະເຫດນີ້, ຊາວອິດສະຣາເອນຈຶ່ງລ້ຽວອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນເອໂດມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ດັ່ງນັ້ນຄົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງອອກຈາກ ກາເດັດ. ຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນກໍມາຮອດພູເຂົາ ໂຮເຣ.
|
||
\v 23 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊ ແລະອາໂຣນທີ່ພູເຂົາໂຮເຣ, ທີ່ຢູ່ຕິດເຂດແດນຂອງເອໂດມ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 24 “ອາໂຣນ ຕ້ອງຖືກລວມເຂົ້າໄປຢູ່ກັບຄົນຂອງເຂົາ, ເພາະເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນ. ນີ້ເພາະພວກເຈົ້າທັງສອງໄດ້ກະບົດຕໍ່ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາທີ່ນຳ້ແຫ່ງເມຣີບາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຈົ່ງນຳອາໂຣນ ແລະ ເອເລອາຊາ ລູກຊາຍຂອງລາວມາ, ແລະພາພວກເຂົາຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາໂຮເຣ.
|
||
\v 26 ຈົ່ງຖອດຊຸດເສື້ອຂອງປະໂຣຫິດຂອງອາໂຣນ ອອກແລະສວມໃສ່ຊຸດນັ້ນໃຫ້ກັບເອເລອາຊາລູກຊາຍຂອງລາວ. ອາໂຣນຕ້ອງຕາຍແລະຖືກລວມໄປຢູ່ກັບຄົນຂອງເຂົາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ໂມເຊ ກໍເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໄວ້. ພວກເຂົາໄດ້ຂຶ້ນໄປທີ່ເທິງພູເຂົາ ໂຮເຣ ຕໍ່ຫນ້າຊຸມຊົນທັງຫມົດ
|
||
\v 28 ໂມເຊ ກໍໄດ້ຖອດເສື້ອປະໂຣຫິດອອກຈາກອາໂຣນ ແລະ ສວມຊຸດນັ້ນໃສ່ໃຫ້ເອເລອາຊາ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງລາວ. ອາໂຣນຕາຍຢູ່ທີ່ເທິງຈອມພູເຂົານັ້ນ; ແລ້ວໂມເຊ ແລະ ເອເລອາຊາ ຈຶ່ງກັບລົງມາ.
|
||
\v 29 ເມື່ອຊຸມຊົນທັງຫມົດຮູ້ວ່າ ອາໂຣນໄດ້ຕາຍແລ້ວ ຊົນຊາດທັງຫມົດກໍຮ້ອງໃຫ້ໄວ້ທຸກໃຫ້ອາໂຣນເປັນເວລາສາມສິບວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\cl ບົດທີ 21
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອກະສັດແຫ່ງເມືອງ ອາຣັດ, ຊາວການາອານຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນເນເກບ, ໄດ້ຍິນວ່າຊາວອິດສະຣາເອນກຳລັງເດີນທາງມາຕາມທາງໄປອະທາຣິມ, ຈຶ່ງອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນ ແລະ ໄດ້ຈັບບາງຄົນມາເປັນຊະເລີຍເສິກ.
|
||
\v 2 ຄົນອິດສະຣາເອນ ໄດ້ປະຕິຍານຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ, “ຖ້າພຣະອົງຊົງໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍ ຕີຊະນະຊາວເມືອງນີ້ ພວກຂ້ານ້ອຍກໍຈະທຳລາຍບ້ານເມືອງຂອງພວກເຂົາໃຫ້ດັບກ້ຽງ.”
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຟັງສຽງຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ພວກເຂົາຕີຊະນະເຫນືອຄົນການາອານ. ພວກເຂົາຈຶ່ງທຳລາຍຊາວເມືອງນັ້ນ ແລະ ເມືອງຕ່າງໆ ຂອງພວກເຂົາຈົນສີ້ນຊາກ. ແລະ ໄດ້ໃສ່ຊື່ບ່ອນນັ້ນວ່າ ໂຮມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງ ອອກຈາກພູເຂົາ ໂຮເຣ ໄປຕາມທາງທີ່ໄປຍັງທະເລແດງ ເພື່ອອ້ອມໄປທາງເຂດແດນຂອງ ເອໂດມ. ປະຊາຊົນພາກັນຫມົດຄວາມອົດທົນ
|
||
\v 5 ປະຊາຊົນຈຶ່ງໄດ້ຈົ່ມຮ້າຍຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ໂມເຊ ວ່າ, “ເປັນຫຍັງ ທ່ານຈຶ່ງນຳພາພວກເຮົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ ມາຕາຍຢູ່ໃນກາງຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້? ບ່ອນບໍ່ມີອາຫານ, ບໍ່ມີນຳ້, ແລະ ພວກເຮົາບໍ່ອາດທົນກິນອາຫານຕາຍໆ ເຊັ່ນນີ້ໄດ້ດອກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ສົ່ງງູພິດ ມາທ່າມກາງປະຊາຊົນ. ງູພິດກໍຕອດປະຊາຊົນ; ຕາຍຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
|
||
\v 7 ປະຊາຊົນຈຶ່ງມາຫາໂມເຊ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດບາບແລ້ວ ເພາະພວກເຮົາໄດ້ຕໍ່ວ່າພຣະຢາເວແລະທ່ານ. ຂໍທ່ານຈົ່ງພາວັນນາອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອທີ່ພຣະອົງຈະຊົງເອົາງູອອກໄປຈາກເຮົາ." ດັ່ງນັ້ນ ໂມເຊ ຈຶ່ງໄດ້ພາວັນນາ ອະທິຖານຂໍເພື່ອປະຊາຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ບອກກັບໂມເຊວ່າ," ໃຫ້ເຮັດງູເປັນທອງສໍາຣິດ ຕອກຕິດໄວ້ກັບເສົາ ເພື່ອວ່າຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ຖືກງູຕອດເມື່ອແນມເບິ່ງງູທອງສໍາຣິດນັ້ນແລ້ວກໍໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວໃຫ້ຫາຍດີ.
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ໂມເຊ ຈຶ່ງເຮັດງູທອງສໍາຣິດໂຕຫນຶ່ງແລະຕອກໄວ້ກັບເສົາ. ເມື່ອງູຕອດຄົນໃດ ເມື່ອຫລຽວເບິ່ງງູທອງສໍາຣິດນັ້ນ, ເຂົາກໍລອດຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວຊາວອິດສະຣາເອນ ກໍອອກ ເດີນທາງຕໍ່ໄປ ແລະຕັ້ງຄ້າຍ ທີ່ເມືອງໂອໂບດ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາເດີນທາງອອກຈາກທີ່ນັ້ນແລະຕັ້ງ ຄ້າຍພັກຢູ່ທີ່ ອີເຢອາບາຣິມ ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານທີ່ຫັນຫນ້າໄປທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເຂດແດນ ຊາວໂມອາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຈາກທີ່ນັ້ນພວກເຂົາກໍເດີນທາງຕໍ່ໄປແລະຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ທີ່ຮ່ອມພູ ເສເຣັດ.
|
||
\v 13 ຈາກທີ່ນັ້ນພວກເຂົາເດີນທາງຕໍ່ໄປແລະຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ອີກຝັ່ງຫນຶ່ງຂອງແມ່ນໍ້າ ອາໂນນ, ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ ຊຶ່ງເປັນສ່ວນທີ່ຕໍ່ຈາກເຂດແດນ ຂອງຊາວ ອາໂມຣິດ. (ແມ່ນຳ້ ອາໂນນ ເປັນເຂດແດນຂອງໂມອາບ, ທີ່ກັ້ນລະຫວ່າງໂມອາບແລະຊາວອາໂມ.)
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ດ້ວຍເຫດນີ້ ທີ່ເມືອງນີ້ໄດ້ກ່າວໄວ້ໃນປື້ມບັນທຶກຂອງສົງຄາມຂອງພຣະຢາເວວ່າ, "ວາເຮັບ ໃນເຂດຂອງຊູຟາ ແລະ ຮ່ອມພູທັງຫລາຍ ຂອງແມ່ນຳ້ອາກໂນນ,
|
||
\v 15 ເນີນຂອງຮ່ອມພູທັງຫລາຍ ຊຶ່ງຍາວໄປເຖິງເມືອງ ອາຣະ ແລະ ລົງໄປຕາມເຂດແດນຂອງໂມອາບ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຈາກທີ່ນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງໄປ ຍັງເມືອງເບອໍ, ຊຶ່ງເປັນບໍ່ນຳ້ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊ ວ່າ, “ຈົ່ງເອີ້ນປະຊາຊົນໃຫ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອເຮົາຈະໃຫ້ນໍ້າດື່ມແກ່ພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແລ້ວຊາວອິດສະຣາເອນກໍຮ້ອງເພງນີ້ ວ່າ: “ຈົ່ງພົ້ງຂຶ້ນມາ, ບໍ່ນຳ້ເອີຍ. ຈົ່ງຮ້ອງເພງເຖິງບໍ່ນຳ້ນີ້.
|
||
\v 18 ບໍ່ນຳ້ທີ່ຜູ້ນຳຂອງເຮົາໄດ້ຂຸດໄວ້, ບໍ່ນຳ້ທີ່ບັນດາເຈົ້ານາຍຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຂຸດກະບອງ ແລະໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງພວກເຂົາ." ແລ້ວຈາກຖິ່ນທຸລະກັນດານນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງໄປເຖິງ ມັດຕານາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຈາກມັດຕານາ ພວກເຂົາກໍເດີນທາງໄປຍັງນາຮາລີເອນ, ແລະ ຈາກນາຮາລີເອນ ໄປເຖິງບາໂມດ,
|
||
\v 20 ແລະ ຈາກບາໂມດ ໄປເຖິງຮ່ອມພູທີ່ເຂດແດນຂອງໂມອາບ. ນັ້ນຄືທີ່ຊຶ່ງຫລຽວເຫັນຈາກຍອດພູ ປີຊະກາ ຊຶ່ງແນມອອກໄປເຫັນຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລ້ວຄົນອິດສະຣາເອນ ຈຶ່ງສົ່ງຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານໄປບອກສີໂຫນ ກະສັດຂອງ ຊາວອາໂມ ວ່າ,
|
||
\v 22 “ກະລຸນາໃຫ້ພວກເຮົາຜ່ານດິນແດນຂອງທ່ານໄປ. ພວກເຮົາ ຈະບໍ່ລ້ຽວເຂົ້າໄປໃນໄຮ່ນາ ຫລື ສວນອະງຸ່ນໃດໆເລີຍ. ເຮົາຈະບໍ່ດື່ມນຳ້ຈາກບໍ່ ຂອງທ່ານພວກເຮົາຈະເດີນທາງໄປຕາມທາງຫລວງ. ຈົນກວ່າເຮົາຈະຂ້າມພົ້ນເຂດແດນຂອງທ່ານອອກໄປ.”
|
||
\v 23 ແຕ່ ກະສັດສີໂຫນ ບໍ່ຍອມໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນຜ່ານເຂົ້າເຂດແດນຂອງພວກເຂົາໄປ, ສີໂຫນໄດ້ຮວບຮວມເອົາກອງທະຫານທັງຫມົດ ແລະໂຈມຕີຄົນອິດສະຣາເອນ ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ. ພວກເຂົາມາທີ່ຢາຮາດ, ແລະບຸກໂຈມຕີຊາວອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຊາວອິດສະຣາເອນກໍໂຈມຕີກອງທັບຂອງສີໂຫນດ້ວຍຄົມດາບ ແລະ ຢຶດດິນແດນຂອງ ພວກເຂົາຕັ້ງແຕ່ແມ່ນຳ້ ອາກໂນນ ຈົນເຖິງແມ່ນຳ້ຢັບໂບກ, ໄກອອກໄປຈົນເຖິງດິນແດນຂອງ ຊາວອໍາໂມນ. ໃນຕອນນັ້ນເຂດແດນຂອງຊາວອໍາໂມນ ໄດ້ມີການປ້ອງກັນໄວ້.
|
||
\v 25 ຄົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ຢຶດເມືອງຂອງຊາວອາໂມຣິດທັງຫມົດແລະອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ, ພ້ອມທັງເມືອງເຮັດຊະໂບນ ແລະຫມູ່ບ້ານທັງຫມົດຂອງເມືອງນັ້ນ.
|
||
\v 26 ເຮັດຊະໂບນ ເປັນເມືອງຫລວງຂອງເຈົ້າສີໂຫນ ກະສັດຂອງຊາວອາໂມຣິດ; ຜູ້ທີ່ສູ້ຮົບກັບກະສັດຄົນກ່ອນຂອງໂມອາບ. ສີໂຫນໄດ້ຢຶດດິນແດນຂອງເຂົາທັງຫມົດຕັ້ງແຕ່ເຂດແດນຂອງເຂົາຈົນຮອດແມ່ນຳ້ ອາກໂນນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນເວົ້າເປັນຄຳສຸພາສິດວ່າ, "ຈົ່ງມາທີ່ເຮັດຊະໂບນ. ຂໍໃຫ້ສ້າງເມືອງເຈົ້າສີໂຫນຂຶ້ນມາໃຫມ່ແລະສະຖາປານາຂຶ້ນອີກຄັ້ງ.
|
||
\v 28 ໄຟໄດ້ຟົ້ງອອກຈາກ ເຮັດຊະໂບນ, ແປວໄຟຈາກເມືອງຂອງເຈົ້າສີໂຫນ ໄດ້ເຜົາຜານເມືອງອາຣາ ແຫ່ງໂມອາບ, ແລະບັນດາເຈົ້າທີ່ສູງສົ່ງຂອງແມ່ນຳ້ ອາກໂນນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ວິບັດຈົ່ງມີແກ່ເຈົ້າ, ໂມອາບ! ເຈົ້າໄດ້ຈິບຫາຍແລ້ວ, ຄົນຂອງພະເຄໂມດ. ເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນດາລູກຊາຍຂອງເຂົາເປັນຜູ້ລີ້ໄພແລະບັນດາລູກສາວຂອງເຂົາເປັນນັກໂທດຂອງສີໂຫນກະສັດຂອງຄົນອາໂມຣິດ.
|
||
\v 30 ແຕ່ເຮົາໄດ້ຊະນະເຫນືອສີໂຫນ. ເຮັດຊະໂບນໄດ້ຖືກທຳລາຍລ້າງໄປຕະຫລອດທາງຈົນເຖິງດີໂບນ. ເຮົາໄດ້ຊະນະພວກເຂົາຕະຫລອດທາງ ຈົນເຖິງເມືອງໂນຟາ, ທີ່ໄປຈົນເຖິງ ເມເດບາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ດັ່ງນັ້ນ ຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍເລີ່ມອາໃສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງຊາວອາໂມຣິດ ຕະຫລອດມາ.
|
||
\v 32 ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງສົ່ງຄົນອອກໄປເບິ່ງຊ່ອງທາງທີ່ເມືອງ ຢາເສ. ພວກເຂົາຈຶ່ງຢຶດຫມູ່ບ້ານຂອງເມືອງນັ້ນ ແລະ ໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວອາໂມຣິດທີ່ອາໃສຢູ່ທີ່ນັ້ນອອກໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ແລ້ວພວກເຂົາ ກໍລ້ຽວໄປແລະຂຶ້ນໄປ ຕາມທາງໄປເມືອງບາຊານ. ໂອກ ກະສັດ ແຫ່ງບາຊານ ກໍໄດ້ອອກມາສຸ້ຮົບກັບພວກເຂົາ, ເຂົາແລະກອງທັບເຂົາມາ, ເພື່ອສຸ້ຮົບກັບຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ ເອັດເຣອີ.
|
||
\v 34 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊວ່າ, “ຢ່າສູ່ຢ້ານເລີຍ, ເພາະເຮົາໄດ້ໃຫ້ເຈົ້າຕີຊະນະເຫນືອເຂົາ, ກອງທັບທັງຂອງເຂົາ, ແລະ ດິນແດນຂອງເຂົາ. ຈົ່ງເຮັດກັບເຂົາເຫມືອນຢ່າງທີ່ເຈົ້າເຮັດກັບສີໂຫນ ກະສັດຂອງຊາວອາໂມຣິດ, ທີ່ໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ເມືອງເຮັດຊະໂບນ."
|
||
\v 35 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາກໍໄດ້ສັງຫານສີໂຫນ ພ້ອມທັງລູກຊາຍ ຂອງເຂົາ, ແລະກອງທັບຂອງເຂົາ, ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງເຂົາ ໂດຍບໍ່ມີໃຜລອດຊີວິດເລີຍ. ແລ້ວພວກເຂົາກໍຢຶດດິນແດນມາປົກຄອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\cl ບົດທີ 22
|
||
\p
|
||
\v 1 ຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກເດີນທາງຕໍ່ໄປ ຈົນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍພັກຕາມທົ່ງຮາບພຽງຂອງໂມອາບໃກ້ກັບເມືອງເຢຣີໂກ, ທີ່ຢູ່ອີກຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນຈາກເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ບາຫລາກລູກຊາຍຂອງຊິບໂປ ໄດ້ເຫັນທຸກສິ່ງທີ່ຊາວອິດສະຣາເອນ ໄດ້ເຮັດກັບຊາວອາໂມຣິດ.
|
||
\v 3 ຊາວໂມອາບຈຶ່ງຢ້ານຄົນເຫລົ່ານັ້ນຫລາຍເພາະພວກເຂົາມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍ, ແລະຊາວໂມອາບກໍຢູ່ໃນຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ຄົນອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 4 ກະສັດແຫ່ງໂມອາບ ໄດ້ເວົ້າຕໍ່ ພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງຄົນມີດີອານວ່າ, “ ຄົນຫລວງຫລາຍເຫລົ່ານີ້ຈະກິນທັງຫມົດສິ່ງທີ່ ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຮົາ ເຫມືອນດັ່ງງົວກິນຫຍ້າຢູ່ຕາມທົ່ງນາ.” ບັດນີ້ບາຫລາກລູກຊາຍຂອງຊິບໂປເປັນກະສັດແຫ່ງໂມອາບໃນເວລານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຂົາໄດ້ສົ່ງພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານໄປເຊີນ ບາລາອາມ ລູກຊາຍຂອງເບໂອ, ທີ່ເມືອງ ເປໂທທີ່ຢຸ່ໃກ້ກັບແມ່ນຳ້ເອີຟຣັດ, ໃນດິນແດນຂອງຊົນຊາດຂອງພວກເຂົາແລະປະຊາຊົນຂອງເຂົາ. ເຂົາໄດ້ເອີ້ນຄົນນັ້ນມາແລະກ່າວວ່າ," ເບິ່ງແມ, ມີຊົນຊາດຫນຶ່ງທີ່ມາຈາກເອຢິບຢູ່ທີ່ນີ້. ພວກເຂົາໄດ້ແຜ່ຜາຍໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງ ແລະ ພວກເຂົາຢູ່ຕິດກັບພວກເຮົາໃນຕອນນີ້.
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໂຜດມາດຽວນີ້ເຖີດແລະສາບແຊ່ງຊົນຊາດນີ້ໃຫ້ກັບພວກເຮົາ. ເພາະພວກເຂົາມີກຳລັງຫລາຍເກີນໄປສຳລັບພວກເຮົາ. ແລ້ວບາງທີພວກເຮົາອາດຈະຈັດການເພື່ອໂຈມຕີ ພວກເຂົາໄດ້ ແລະ ໄລ່ພວກເຂົາໃຫ້ອອກໄປຈາກ ດິນແດນນີ້. ເຮົາຮູ້ວ່າທ່ານກ່າວຄໍາອວຍພອນ ຜູ້ໃດກໍຕາມກໍຈະໄດ້ຮັບພອນ, ແລະ ທ່ານກ່າວຄໍາສາບແຊ່ງຜູ້ໃດກໍຕາມ ເຂົາຈະໄດ້ຮັບຄໍາສາບແຊ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນ ບັນດາຜູ້ນຳຂອງຊາວໂມອາບ ແລະ ພວກຜູ້ນຳຂອງຊາວມີດີອານ, ຈຶ່ງອອກໄປແລະເອົາຄ່າຕອບແທນສຳລັບຄຳທຳນວາຍໄປດ້ວຍ. ພວກເຂົາກໍມາຫາບາລາອາມ ແລະໄດ້ບອກຄໍາເວົ້າ ຂອງບາຫລາກໃຫ້ແກ່ເພິ່ນ.
|
||
\v 8 ບາລາອາມ ຈຶ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ," ຈົ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ຄືນນີ້ເຖີດ ຂ້ອຍຈະນຳຄຳທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບຂ້ອຍໃນຄືນນີ້." ດັ່ງນັ້ນ ພວກຜູ້ນຳຂອງຊາວໂມອາບຈຶ່ງພັກຢູ່ ທີ່ນັ້ນກັບບາລາອາມໃນຄືນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະເຈົ້າໄດ້ມາຫາ ບາລາອາມ ແລະ ຖາມລາວວ່າ, “ຄົນເຫລົ່ານີ້ ທີ່ມາພັກນໍາເຈົ້າ ນັ້ນແມ່ນໃຜ?”
|
||
\v 10 ບາລາອາມ ຈຶ່ງຕອບພຣະເຈົ້າວ່າ, “ບາຫລາກລູກຊາຍຂອງຊິບໂປ, ກະສັດແຫ່ງໂມອາບ, ໄດ້ສັ່ງຄົນພວກເຂົາມາຫາຂ້ານ້ອຍ. ເຂົາບອກວ່າ,
|
||
\v 11 ເບິ່ງແມ, ມີປະຊາຊົນທີ່ອອກມາຈາກ ເອຢິບ ໄດ້ແຜ່ຄຸມພື້ນທີ່ດິນຂອງເຮົາ. ດຽວນີ້ຂໍໃຫ້ມາ ສາບແຊ່ງພວກເຂົາໃຫ້ກັບເຮົາ. ບາງທີເຮົາຈະຈັດການ ເພື່ອສູ້ຮົບກັບພວກເຂົາໄດ້ແລະຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກໄປໄດ້.”'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກບາລາອາມ ວ່າ, “ເຈົ້າຢ່າໄປກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນ. ເຈົ້າຢ່າສາບແຊ່ງຄົນອິດສະຣາເອນ ເພາະພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ໄດ້ຮັບຄຳອວຍພອນ.”
|
||
\v 13 ບາລາອາມລຸກຂຶ້ນໃນຕອນເເຊົ້າ ແລະບອກກັບພວກຜູ້ນຳຂອງ ບາຫລາກວ່າ," ຈົ່ງກັບໄປຍັງດິນແດນຂອງພວກທ່ານເຖີດເພາະພຣະຢາເວຊົງປະຕິເສດທີ່ຈະໃຫ້ຂ້ອຍໄປ ກັບພວກເຈົ້າ."
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນ ພວກຜູ້ນຳຂອງຄົນໂມອາບຈຶ່ງຈາກໄປ ແລະກັບຄືນໄປຫາບາຫລາກ. ພວກເຂົາບອກເພິ່ນວ່າ," ບາລາອາມ ປະຕິເສດທີ່ຈະມາກັບພວກຕົນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບາຫລາກໄດ້ສົ່ງບັນດາ ຜູ້ນຳໄປອີກຄັ້ງຫນຶ່ງຊຶ່ງມີຈຳນວນຫລາຍກວ່າເປັນຄົນສໍາຄັນກວ່າພວກທໍາອິດ.
|
||
\v 16 ພວກເຂົາໄດ້ມາຫາ ບາລາອາມແລະບອກເຂົາວ່າ," ບາຫລາກລູກຊາຍຂອງຊິບໂປກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: “ຂໍຢ່າໃຫ້ສິ່ງໃດ ສິ່ງຫນຶ່ງກີດຂວາງທ່ານຈາກການມາຫາເຮົາ,
|
||
\v 17 ເພາະເຮົາຈະຈ່າຍໃຫ້ແກ່ທ່ານຢ່າງງາມແລະໃຫ້ກຽດແກ່ທ່ານຢ່າງສູງ, ແລະ ເຮົາຈະເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ທ່ານບອກໃຫ້ເຮົາເຮັດ. ດັ່ງນັ້ນຂໍກະລຸນາມາເຖີດແລະສາບແຊ່ງ ຊົນຊາດນີ້ໃຫ້ກັບເຮົາ.”'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ບາລາອາມ ໄດ້ຕອບແລະກ່າວກັບຄົນບາຫລາກ," ເຖິງແມ່ນວ່າບາຫລາກຈະມອບຣາຊວັງຂອງເພິ່ນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເງິນແລະຄຳໃຫ້ກັບຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ສາມາດຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະສາມາດເຮັດນ້ອຍຫລືຫລາຍກ່ວາທີ່ພຣະອົງຊົງບອກຂ້ານ້ອຍໄດ້.
|
||
\v 19 ແລ້ວຕອນນີ້, ຂໍໃຫ້ຄອຍທີ່ນີ້ຄືນນີ້ດ້ວຍ, ເພື່ອທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະຮູ້ວ່າພຣະຢາເວ ຈະຊົງບອກອັນໃດ ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ຮູ້ຕື່ມກໍໄດ້.”
|
||
\v 20 ພຣະເຈົ້າໄດ້ມາຫາ ບາລາອາມໃນຕອນກາງຄືນ ແລະ ບອກກັບເຂົາວ່າ,“ເນື່ອງຈາກພວກຄົນເຫລົ່ານີ້ ມາຂໍຮ້ອງເຈົ້າ, ໃຫ້ໄປກັບພວກເຂົາ ຈົ່ງຕື່ນຂຶ້ນແລ້ວໄປກັບພວກເຂົາສາ. ແຕ່ຈົ່ງເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບອກເຈົ້າໃຫ້ເຮັດ ເທົ່ານັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ບາລາອາມຕື່ນຂຶ້ນໃນຕອນເຊົ້າ, ຜູກລໍຂອງເຂົາ, ແລະ ອອກ ເດີນທາງໄປກັບພວກຜູ້ນຳຊາວໂມອາບ.
|
||
\v 22 ແຕ່ເພາະເຫດທີ່ເຂົາໄປ, ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ພຸ່ງຂຶ້ນ. ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວກໍມາຢືນຂວາງຢຸ່ໃນຫົນທາງນັ້ນເປັນເຫມືອນຄົນທີ່ເປັນສັດຕູຕໍ່ບາລາອາມ, ທີ່ກຳລັງຂີ່ລໍຂອງເຂົາ. ຄົນຮັບໃຊ້ສອງຄົນຂອງບາລາອາມກໍຢູ່ກັບເຂົາດ້ວຍ.
|
||
\v 23 ເມື່ອໂຕລໍ ໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊັກດາບອອກມາຢູ່ໃນມືຂອງເຂົາກຳລັງຢືນຢູ້ໃນຫົນທາງນັ້ນ. ລໍໂຕນັ້ນກໍແລ່ນອອກ ຈາກທາງແລະເຂົ້າໄປສູ່ທົ່ງນາ. ບາລາອາມ ຈຶ່ງຕີລໍໂຕນັ້ນ ຂະຫນາບມັນໃຫ້ກັບຄືນມາສູ່ຫົນທາງໃຫຍ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ແລ້ວເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ ກໍມາຢືນຢູ່ໃນທາງແຄບຂອງຫົນທາງລະຫວ່າງສວນອະງຸ່ນ, ຊຶ່ງມີກຳແພງຫີນຢູ່ດ້ານຂວາຂອງເຂົາແລະກຳແພງອີກດ້ານຫນຶ່ງຢູ່ທາງຊ້າຍຂອງເຂົາ.
|
||
\v 25 ເມື່ອໂຕລໍໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວອີກ. ມັນຈຶ່ງໄປຕໍາກໍາແພງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຕີນຂອງບາລາອາມບຽດກັບຝາຫີນ. ບາລາອາມ ຈຶ່ງຕີລໍອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວໄດ້ໄປລ່ວງຫນ້າກ່ອນ ແລະ ຢືນຢູ່ໃນທາງແຄບອີກແຫ່ງຫນຶ່ງ ທີ່ແຕ່ລະດ້ານບໍ່ມີທາງທີ່ຈະຜ່ານໄປ.
|
||
\v 27 ເມື່ອລໍໂຕນັ້ນຫລຽວເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ມັນກໍຫມູບລົງຂ້າງໃຕ້ບາລາອາມ. ບາລາອາມເກີດໃຈຮ້າຍຂຶ້ນມາ, ແລະເຂົາກໍຕີລໍໂຕນັ້ນດ້ວຍໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລ້ພຣະຢາເວກໍຊົງເປີດປາກລໍໂຕນັ້ນ ມັນກໍປາກໄດ້. ມັນເວົ້າຕໍ່ບາລາອາມ ວ່າ, “ຂ້ອຍ ເຮັດຫຍັງໃຫ້ເຈົ້າແດ່? ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຕີຂ້ອຍເຖິງສາມເທື່ອເຊັ່ນນີ້?”
|
||
\v 29 ບາລາອາມ ຕອບລໍວ່າ, “ກໍຍ້ອນເຈົ້າທຳທ່າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຢາກມີດາບຢູ່ໃນມືຂອງຂ້ອຍ. ຖ້າຫາກມີຂ້ອຍຈະຂ້າເຈົ້າເສຍດຽວນີ້.”
|
||
\v 30 ໂຕລໍຈຶ່ງກ່າວກັບບາລາອາມວ່າ, “ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນລໍ ໂຕທີ່ເຈົ້າເຄີຍຂີ່ໄປມາຊົ່ວຊີວິດນັ້ນບໍ? ຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ເຮັດກັບເຈົ້າແບບນີ້ມາກ່ອນຫລືບໍ່?” ບາລາອາມ ຕອບວ່າ, “ບໍ່.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ແລ້ວພຣະຢາເວ ຈຶ່ງເປີດຕາບາລາອາມ, ແລະເພິ່ນກໍໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊັກດາບຢຸ່ໃນມືຂອງເຂົາຢືນຂວາງໃນຫົນທາງຢູ່. ບາລາອາມ ຈຶ່ງກົ້ມຫົວຂອງເຂົາແລະຫມູບຫນ້າລົງດິນ.
|
||
\v 32 ເທວະດາ ຂອງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ເປັນຫຍັງ ເຈົ້າຈຶ່ງຕີລໍ ຂອງເຈົ້າເຖິງສາມເທື່ອເຊັ່ນນີ້? ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ມາເປັນຄົນຫນຶ່ງທີ່ເປັນສັດຕູຕໍ່ເຈົ້າ ເພາະການກະທຳຂອງເຈົ້າຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ຫນ້າເຮົາ.
|
||
\v 33 ລໍໂຕນັ້ນໄດ້ເຫັນເຮົາ ຈຶ່ງຫັນຫນີອອກໄປເຖິງສາມເທື່ອ. ຖ້າມັນບໍ່ຫັນໄປຈາກເຮົາ, ເຮົາຄົງໄດ້ຂ້າເຈົ້າຢ່າງແນ່ນອນແລະ ໄວ້ຊີວິດຂອງມັນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ບາລາອາມ ຈຶ່ງເວົ້າກັບເທວະດາຂອງພຣະຢາເວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍເຮັດບາບແລ້ວ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າທ່ານຢືນຂວາງກັ້ນຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນຫົນທາງນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຖ້າເປັນການເຮັດໃຫ້ທ່ານບໍ່ພໍໃຈ, ຂ້ານ້ອຍນັ້ນຈະກັບຄືນເມືອດຽວນີ້.”
|
||
\v 35 ແຕ່ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວບອກບາລາອາມວ່າ, “ຈົ່ງໄປ ກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ໄປ. ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງເວົ້າສະເພາະຄຳທີ່ເຮົາບອກເຈົ້າກ່າວເທົ່ານັ້ນ.” ດັ່ງນັ້ນ ບາລາອາມ ຈຶ່ງເດີນທາງຕໍ່ໄປກັບພວກຜູ້ນຳຂອງບາຫລາກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເມື່ອເຈົ້າບາຫລາກ ໄດ້ຍິນວ່າ ບາລາອາມໄດ້ມາແລ້ວ, ເພິ່ນກໍຮີບເດີນທາງອອກໄປພົບລາວ ທີ່ເມືອງໃນໂມອາບທີ່ແມ່ນໍ້າ ອາໂນນ, ທີ່ກັ້ນຊາຍແດນ.
|
||
\v 37 ເຈົ້າບາຫລາກ ໄດ້ກ່າວກັບບາລາອາມວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ສົ່ງຄົນໄປຫາເຈົ້າເພື່ອເອີ້ນໃຫ້ເຈົ້າມາບໍ? ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ມາຫາເຮົາ? ເຈົ້າຄິດວ່າ, ເຮົາບໍ່ສາມາດໃຫ້ກຽດເຈົ້າໄດ້ບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ແລ້ວບາລາອາມ ຈຶ່ງຕອບບາຫລາກ, ກ່າວວ່າ, “ ຂ້ານ້ອຍມາຫາທ່ານແລ້ວ. ບັດນີ້ ຂ້ານ້ອຍຈະມີອໍານາດເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່? ຂ້ານ້ອຍເວົ້າໄດ້ພຽງແຕ່ຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃສ່ໄວ້ໃນປາກຂອງຂ້ານ້ອຍເທົ່ານັ້ນ.”
|
||
\v 39 ບາລາອາມ ຈຶ່ງໄປກັບເຈົ້າບາຫລາກ, ແລະພວກເພິ່ນກໍໄປເຖິງກີຣີອາດຮູຊົດ.
|
||
\v 40 ແລ້ວເຈົ້າບາຫລາກ ໄດ້ຖວາຍງົວ ແລະ ແກະເປັນເຄື່ອງບູຊາ ແລະໃຫ້ຊີ້ນບາງສ່ວນໃຫ້ບາລາອາມ ແລະ ພວກຜູ້ນຳທີ່ໄດ້ໄປກັບຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ໃນຕອນເຊົ້າ, ເຈົ້າບາຫລາກໄດ້ພາ ບາລາອາມ ຂຶ້ນໄປເທິງທີ່ສູງບາອານ. ຈາກບ່ອນນັ້ນ ບາລາອາມ ກໍສາມາດຫລຽວ ເຫັນຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ຢູ່ໃນຄ້າຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ພຽງສ່ວນຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\cl ບົດທີ 23
|
||
\p
|
||
\v 1 ບາລາອາມໄດ້ເວົ້າກັບເຈົ້າບາຫລາກວ່າ, “ຂໍຈົ່ງສ້າງແທ່ນບູຊາຂຶ້ນເຈັດແທ່ນໃຫ້ຂ້ານ້ອຍທີ່ນີ້ ແລະ ຈັດຕຽມງົວຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະ ແກະຜູ້ ເຈັດໂຕ."
|
||
\v 2 ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າບາຫລາກກໍເຮັດຕາມທີ່ບາລາອາມໄດ້ຂໍມາແລ້ວບາຫລາກກັບບາລາອາມກໍໄດ້ຖວາຍງົວຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ ແລະ ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາແຕ່ລະອັນ.
|
||
\v 3 ແລ້ວບາລາອາມກໍໄດ້ກ່າວແກ່ເຈົ້າບາຫລາກວ່າ, “ຈົ່ງຢືນຢູ່ໃກ້ກັບແທ່ນບູຊາຂອງທ່ານ ແລະ ຂ້ານ້ອຍຈະໄປ. ບາງທີພຣະຢາເວຈະຊົງມາພົບຂ້ານ້ອຍ. ອັນໃດກໍຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງສຳແດງແກ່ຂ້ານ້ອຍ ຂ້ານອ້ຍຈະມາບອກທ່ານ." ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງອອກໄປ ຍັງຈອມພູທີ່ບໍ່ມີຕົ້ນໄມ້ເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຂະນະທີ່ເຂົາຢູ່ເທິງຈອມພູນັ້ນ, ພຣະເຈົ້າກໍມາພົບເຂົາ, ແລະບາລາອາມກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາ ເຈັດແທ່ນ ແລະ ຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ຖວາຍງົວຜູ້ຫນຶ່ງໂຕແລະແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເທິງແຕ່ລະແທ່ນແລ້ວ.”
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃສ່ຖ້ອຍຄຳໃນປາກບາລາອາມແລະກ່າວກັບເຂົາວ່າ," ຈົ່ງກັບຄືນໄປຫາບາຫລາກ ແລະ ເວົ້າກັບເຂົາ."
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ບາລາອາມຈຶ່ງກັບມາຫາບາຫລາກ, ທີ່ ກຳລັງຢືນຢູ່ໃກ້ແທ່ນຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງເຂົາ, ແລະພວກຜູ້ນຳຄົນໂມອາບ ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ກັບເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວບາລາອາມ ໄດ້ເລີ່ມກ່າວຄໍາທໍານວາຍຂອງເຂົາ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ບາຫລາກໄດ້ພາຂ້ອຍມາຈາກເມືອງອາຣາມ, ກະສັດແຫ່ງໂມອາບຈາກພູດອຍທາງທິດຕາເວັນອອກ. 'ມາເຖີດ, ຈົ່ງສາບແຊ່ງຢາໂຄບເພື່ອເຮົາ,' ເຂົາກ່າວວ່າ.'ມາເຖີດມາຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນ.'
|
||
\v 8 ຂ້ອຍຈະສາບແຊ່ງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະເຈົ້າ ບໍ່ໄດ້ຊົງສາບແຊ່ງໄດ້ຢ່າງໃດ? ຂ້ອຍຈະສູ້ຮົບກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງສູ້ຮົບໄດ້ຢ່າງໃດ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເພາະຈາກຍອດໂງ່ນຫີນນັ້ນຂ້ອຍຫລຽວເຫັນພວກເຂົາ; ຈາກເນີນພູເຫລົ່ານັ້ນຂ້ອຍ ເຝົ້າເບິ່ງພວກເຂົາ. ເບິ່ງແມ, ມີຊົນຊາດຫນຶ່ງທີ່ອາໄສຢູ່ຕາມລໍາພັງແລະບໍ່ຖືວ່າພວກເຂົາພວກເຂົາເອງເປັນພຽງຊົນຊາດທຳມະດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ໃຜຈະນັບຈຳນວນເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບທີ່ມີຫລວງຫລາຍ ດັ່ງຂີ້ຝຸ່ນດິນຫລືນັບຈຳນວນພຽງແຕ່ຫນຶ່ງໃນສີ່ຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້? ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍຕາຍຢ່າງຄວາມຕາຍຂອງຄົນຊອບທຳ, ແລະຂໍໃຫ້ບັ້ນປາຍຊີວິດຂ້ອຍເປັນເຫມືອນດັ່ງຄົນຊອບທຳ ""
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ບາຫລາກ ກໍເວົ້າຕໍ່ ບາລາອາມ ວ່າ, “ ເຈົ້າໄດ້ເຮັດອັນໃດເພື່ອເຮົາ? ເຮົາພາເຈົ້າສາບແຊ່ງສັດຕູຂອງເຮົາ, ແຕ່ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າກັບມາອວຍພອນພວກເຂົາແທນ.”
|
||
\v 12 ບາລາອາມຈຶ່ງຕອບວ່າ, “ຂ້ອຍຈະບໍ່ລະວັງທີ່ຈະເວົ້າຄຳທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃສ່ໄວ້ໃນປາກຂ້ອຍໄດ້ບໍ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນບາຫລາກຈຶ່ງບອກເຂົາວ່າ, “ຂໍໂຜດມາກັບເຮົາຢູ່ໃນບ່ອນຫນຶ່ງເຖີດ. ທີ່ຊຶ່ງເຈົ້າສາມາດຫລຽວເຫັນສ່ວນທີ່ຢູ່ໃກ້ທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ແມ່ນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາທີ່ນັ້ນ. ເຈົ້າຈະສາບແຊ່ງພວກເຂົາເພື່ອເຮົາ.”
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງພາບາລາອາມເຂົ້າໄປຍັງທົ່ງນາຂອງໂຊພິມ, ທີ່ເທິງພູປີສະກາ, ແລະສ້າງແທ່ນບູຊາອີກເຈັດແທ່ນ. ເຂົາຖວາຍງົວຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ ແລະແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເທິງແຕ່ລະແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 15 ແລ້ວບາລາອາມ ໄດ້ ເວົ້າກັບບາຫລາກ ວ່າ, “ຂໍຈົ່ງຢືນຢູ່ໃກ້ກັບແທ່ນເຜົາບູຊາຂອງທ່ານທີ່ນີ້ເຖີດ, ສ່ວນຂ້ອຍນັ້ນຈະໄປພົບພຣະຢາເວຢູ່ທີ່ອື່ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ດັ່ງນັ້ນພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງມາພົບກັບບາລາອາມ ແລະ ຊົງໃສ່ຖ້ອຍຄຳໃນປາກຂອງເຂົາ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ," ຈົ່ງກັບໄປຫາບາຫລາກແລະບອກຖ້ອຍຄໍາຂອງເຮົາແກ່ເຂົາ.
|
||
\v 17 ບາລາອາມໄດ້ກັບຄືນມາຫາບາຫລາກ, ແລະເຫັນເຂົາ, ຢືນຢູ່ໃກ້ແທ່ນຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງເຂົາ, ແລະພວກຜູ້ນຳຂອງຊາວໂມອາບກໍຢູ່ກັບເຂົາ. ເເລ້ວບາຫລາກກໍເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, "ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຢ່າງໃດ?"
|
||
\v 18 ບາລາອາມຈຶ່ງເລີ່ມກ່າວຄໍາທໍານວາຍຂອງເຂົາ. ເຂົາກ່າວວ່າ, “ ບາຫລາກ ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ແລະຟັງ. ຈົ່ງຟັງຂ້ອຍ, ເຈົ້າຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຊິບໂປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະເຈົ້ານັ້ນບໍ່ຄືມະນຸດ, ທີ່ພຣະອົງຈະຊົງເວົ້າຕົວະໄດ້, ຫລືບໍ່ໄດ້ເປັນມະນຸດ, ທີ່ຈະປ່ຽນພຣະໄທຂອງພຣະອົງໄດ້. ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັນຍາສິ່ງໃດໄວ້ແລ້ວ ຈະບໍ່ຊົງກະທຳສິ່ງນັ້ນບໍ? ເມື່ອພຣະອົງກ່າວໄວ້ແລ້ວພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງເຮັດສິ່ງນັ້ນໃຫ້ສຳເລັດບໍ?.
|
||
\v 20 ເບິ່ງແມ, ຂ້ອຍໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງໃຫ້ກ່າວຄໍາອວຍພອນ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປະທານພຣະພອນ ແລະຂ້ອຍຈະກັບຄຳບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະອົງບໍ່ຊົງເຫັນຄວາມຍາກລຳບາກໃດໆໃນຢາໂຄບຫລືຄວາມທຸກຍາກໃດໆໃນອິດສະຣາເອນ. ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງ ພວກເຂົາ ສະຖິດກັບພວກເຂົາ, ແລະໂຫ່ຮ້ອງຕໍ່ກະສັດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 22 ພຣະເຈົ້າໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢີບ ດ້ວຍພຣະກຳລັງເຫມືອນກຳລັງຂອງງົວປ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ບໍ່ມີເວດມົນໃດທີ່ຕໍ່ຕ້ານຢາໂຄບໄດ້, ແລະບໍ່ມີຄຳທຳນວາຍອານາຄົດໃດທີ່ຈະທຳຮ້າຍອິດສະຣາເອນໄດ້. ແຕ່ຢາໂຄບແລະ ອິດສະຣາເອນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄຳກ່າວວ່າ, 'ເບິ່ງແມ! ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດສໍາລັບພວກເຂົາ!'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເບິ່ງແມ, ຊົນຊາດທີ່ລຸກຂຶ້ນມາເຫມືອນດັ່ງໂຕສິງ, ເປັນເຫມືອນກັບສິງໂຕທີ່ປາກົດໂຕແລະເຂົ້າໂຈມຕີ. ມັນຈະບໍ່ນອນລົງຈົນກ່ວາມັນຈະໄດ້ກິນເຫຍື່ອຂອງມັນແລ້ວ. ແລະກິນເລືອດ ຈາກໂຕທີ່ມັນໄດ້ຂ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ບາຫລາກ ຈຶ່ງເວົ້າກັບບາລາອາມ ວ່າ, "ຢ່າສາບແຊ່ງພວກເຂົາ ຫລືອວຍພອນພວກເຂົາເລີຍ."
|
||
\v 26 ແຕ່ບາລາອາມ ກໍຕອບບາຫລາກ ວ່າ, “ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ບອກທ່ານບໍວ່າ ຂ້ອຍຕ້ອງເວົ້າທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວ ໄດ້ບອກໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າ?.”
|
||
\v 27 ດັ່ງນັ້ນບາຫລາກ ຈຶ່ງຕອບບາລາອາມວ່າ, “ຈົ່ງມາດຽວນີ້ເຖີດ, ເຮົາຈະພາເຈົ້າໄປຍັງອີກທີ່ຫນຶ່ງ. ບາງທີອາດຈະເປັນທີ່ພໍພຣະໄທຂອງ ພຣະເຈົ້າທີ່ຈະຍອມໃຫ້ເຈົ້າ ສາບແຊ່ງພວກເຂົາເພື່ອເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ດັ່ງນັ້ນບາຫລາກຈຶ່ງພາບາລາອາມ ໄປທີ່ເທິງຍອດພູເປໂອ ບ່ອນທີ່ແນມລົງມາເຫັນຖິ່ນທຸຣະກັນດານນັ້ນ.
|
||
\v 29 ບາລາອາມ ໄດ້ເວົ້າກັບບາຫລາກ ວ່າ, “ຂໍໃຫ້ສ້າງແທ່ນບູຊາເຈັດແທ່ນໃຫ້ຂ້ອຍທີ່ນີ້ ແລະ ຈັດຕຽມງົວຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະ ແກະຜູ້ເຈັດໂຕມາ.”
|
||
\v 30 ດັ່ງນັ້ນບາຫລາກ ກໍເຮັດຕາມທີ່ບາລາອາມ ໄດ້ບອກ; ເຂົາໄດ້ຖວາຍງົວຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ ແລະ ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເທິງແຕ່ລະແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\cl ບົດທີ 24
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອບາລາອາມໄດ້ເຫັນວ່າພຣະຢາເວຊົງພໍພຣະໄທທີ່ຈະອວຍພອນອິດສະຣາເອນ, ເຂົາຈຶ່ງບໍ່ໄປ, ເພື່ອໃຊ້ເວດມົນ, ເຫມືອນຄັ້ງອື່ນໆ. ແຕ່ເຂົາໄດ້ອ່ວາຍຫນ້າໄປທາງຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ເຂົາໄດ້ເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງ ແລະ ເຫັນວ່າອິດສະຣາເອນ ໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍ, ແຕ່ລະຄ້າຍໃນເຜົ່າຂອງຕົນ, ແລະພຣະວິນຍານ ຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ລົງມາສະຖິດກັບເຂົາ.
|
||
\v 3 ເຂົາໄດ້ຮັບຄຳທຳນວາຍແລະກ່າວວ່າ, “ບາລາອາມ ລູກຊາຍເບໂອຕ້ອງກ່າວ, ຊາຍທີ່ຕາເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຂົາເວົ້າແລະໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄໍາທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຂົາເຫັນນິມິດຈາກກອງຜູ້ຊົງມີຣິດອໍານາດຍິ່ງໃຫຍ່, ຕໍ່ພຣະພັກຜູ້ທີ່ເຂົ້າກົ້ມກາບລົງດ້ວຍຕາທີ່ໄດ້ຖືກເປີດອອກ.
|
||
\v 5 ຢາໂຄບ, ເອີຍບັນດາເຕັນຂອງທ່ານຊ່າງງາມແທ້ນໍ, ໂອ ຊາວອິດສະຣາເອນ ເອີຍ ສະຖານທີ່ ທີ່ທ່ານອາໃສຢູ່!
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເຫມືອນກັບຮ່ອມພູເຫລົ່ານັ້ນທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ, ເຫມືອນສວນທັງຫລາຍ ທີ່ຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າ, ເຫມືອນຕົ້ນເກດສະຫນາ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປູກໄວ້, ເຫມືອນຕົ້ນສົນສີດາ ທີ່ຖືກປູກໄວ້ແຄມສາຍນຳ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ນຳ້ໄຫລມາຈາກຖັງນຳ້ຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາອຸດົມດ້ວຍນຳ້. ກະສັດຂອງພວກເຂົານັ້ນ ຈະຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ ເຈົ້າອາກາກ, ແລະ ຣາຊອານາຈັກຂອງເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງນຳພວກເຂົາອອກມາຈາກ ເອຢີບ, ດ້ວຍພຣະກຳລັງ ດັ່ງກຳລັງຂອງງົວປ່າ. ພວກເຂົາຈະກິນບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບເຂົາ. ເຂົາຈະຫັກກະດູກຂອງພວກເຂົາເປັນທ່ອນໆ. ເຂົາຈະຍິງພວກເຂົາດ້ວຍທະນູຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຂົາຫມອບລົງເຫມືອນໂຕສິງ, ດັ່ງນາງສິງ. ໃຜຈະກ້າລົບກວນເຂົາ? ຂໍໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ອວຍພອນເຂົາໄດ້ຮັບຄໍາອວຍພອນ; ຂໍໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ສາບແຊ່ງເຂົາໄດ້ຮັບການສາບແຊ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງບາຫລາກ ກໍໄດ້ພຸ່ງຂຶ້ນຕໍ່ບາລາອາມ ແລະ ເຂົາກໍຕົບມືຂອງເຂົາດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ. ບາຫລາກເວົ້າກັບບາລາອາມວ່າ, “ເຮົາໄດ້ເຊີນເຈົ້າມາ ເພື່ອໃຫ້ສາບແຊ່ງສັດຕູຂອງເຮົາ, ແຕ່ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນພວກເຂົາ ເຖິງສາມເທື່ອແລ້ວ.
|
||
\v 11 ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງໄປຈາກເຮົາແລະ ກັບເມືອເຮືອນຂອງທ່ານດຽວນີ້. ເຮົາສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ລາງວັນຢ່າງງາມແກ່ເຈົ້າ, ແຕ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກີດກັ້ນເຈົ້າບໍ່ ໃຫ້ໄດ້ຮັບລາງວັນໃດໆ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວບາລາອາມ ກໍໄດ້ຕອບບາຫລາກ ວ່າ, “ຂ້ອຍໄດ້ບອກກັບຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານທີ່ເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໄປ ຫາຂ້ອຍແລ້ວວ່າ
|
||
\v 13 ເຖິງແມ່ນວ່າບາຫລາກ ຈະມອບວັງຂອງເຂົາທີ່ເຕັມດ້ວຍເງິນແລະຄໍາ, ໃຫ້ຂ້ອຍ ຂ້ອຍກໍບໍ່ອາດຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະສິ່ງທີ່ຮ້າຍຫລືດີ, ຫລືສິ່ງໃດທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການຈະເຮັດ. ຂ້ອຍເວົ້າໄດ້ສະເພາະຄຳທີ່ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າເທົ່ານັ້ນ.' ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເວົ້າດັ່ງນີ້ກັບພວກເຂົາບໍ?
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນຕອນນີ້, ເບິ່ງແມ, ຂ້ອຍຈະກັບຄືນໄປຍັງຊົນຊາດຂອງຂ້ອຍ, ແຕ່ຂໍເຕືອນທ່ານກ່ອນວ່າ ຊົນຊາດນີ້ ຈະເຮັດສິ່ງໃດຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງທ່ານໃນອີກບໍ່ທໍ່ໃດວັນຂ້າງຫນ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບາລາອາມໄດ້ເລີ້ມກ່າວຄຳທໍານວາຍດັ່ງນີ້. ເຂົາກ່າວວ່າ," ບາລາອາມ ລູກຊາຍ ເບໂອໄດ້ກ່າວ, ຊາຍທີ່ມີຕາເບິ່ງເຫັນໄດ້ ຢ່າງຈະແຈ້ງ.
|
||
\v 16 ນີ້ເປັນຄຳທຳນວຍຂອງຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຈາກພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຮູ້ ມາຈາກອົງສູງສຸດ, ຜູ້ທີ່ມີນິມິດຈາກອົງຜູ້ມີຣິດອໍານາດ ຍິ່ງໃຫຍ່ຕໍ່ພຣະພັກຜູ້ທີ່ເຂົາກົ້ມຂາບລົງ, ດ້ວຍດວງຕາກະຈ່າງແຈ້ງ ຂ້ອຍເຫັນເຂົາ ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຂ້ອຍແນມເບິ່ງເຂົາ, ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃກ້. ດາວດວງຫນຶ່ງຈະມາຈາກຢາໂຄບ, ແລະອາດຈະຂຶ້ນມາຈາກອິດສະຣາເອນ. ເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ນຳຂອງໂມອາບກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະ ທຳລາຍເຊື້ອສາຍຂອງເຊດທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແລ້ວເອໂດມຈະເປັນກຳມະສິດຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະເສອີກໍຈະເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ, ສັດຕູຂອງ ອິດສະຣາເອນຜູ້ທີ່ອິດສະຣາເອນຈະມີໄຊຊະນະດ້ວຍກຳລັງ.
|
||
\v 19 ກະສັດອົງຫນຶ່ງຈະອອກມາຈາກຢາໂຄບ ຜູ້ທີ່ຈະຊົງຄອບຄອງ, ແລະ ເຂົາຈະທຳລາຍຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດຈາກເມືອງຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວບາລາອາມ ໄດ້ເບິ່ງທີ່ອາມາເລກ ແລະໄດ້ເລີ່ມກ່າວຄຳທຳນວຍຂອງເຂົາ. ເຂົາກ່າວວ່າ, “ຄັ້ງຫນຶ່ງຄົນອາມາເລກ ເຄີຍເປັນຊົນຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ແຕ່ໃນບັ້ນປາຍ ຂອງເຂົາຈະຈິບຫາຍໄປຕະຫລອດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ກໍຫລຽວໄປເຫັນຄົນເກນິດ ແລະເລີ່ມກ່າວຄຳທໍານວາຍຂອງເຂົາ. ເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, “ບ່ອນທີ່ພວກທ່ານອາໄສຢູ່ເຂັ້ມແຂງຫລາຍ ປອດໄພເຫມືອນຮັງນົກທີ່ງອຍ ຢູ່ເທິງໂງ່ນຫີນພຸ້ນ.
|
||
\v 22 ຢ່າງໃດກໍຕາມຄົນເກນິດກໍຈະຖືກທຳລາຍ ເມື່ອຊາວອັດຊີເຣຍມາຈັບພວກເຈົ້າໄປເປັນຊະເລີຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແລ້ວບາລາອາມ ໄດ້ເລີ່ມກ່າວຄຳທຳນວາຍສຸດທ້າຍຂອງເຂົາ. ເຂົາກ່າວວ່າ, “ໄພວິບັດແກ່ພວກເຈົ້າເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ໃຜຈະມີຊີວິດລອດໄດ້?
|
||
\v 24 ເຮືອທັງຫລາຍຈະມາຈາກຮິມຝັ່ງຂອງກິດຕິມ; ເຮືອເຫລົ່ານັ້ນຈະໂຈມຕີອັດຊີເຣຍ ແລະ ຈະຊະນະເອເບ, ແຕ່ ພວກເຂົາກໍຈະມີຈຸດຈົບໃນການຖືກທຳລາຍເຊັ່ນກັນ.”
|
||
\v 25 ແລ້ວບາລາອາມ ກໍລຸກຂຶ້ນແລະຈາກໄປ. ເຂົາໄດ້ກັບໄປຍັງບ້ານຂອງເຂົາ, ແລະບາຫລາກກໍຈາກໄປເຊັ່ນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\cl ບົດທີ 25
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອຊາວອິດສະຣາເອນ ໄດ້ມາຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ທີ່ ຊີດິຕິມ, ນັ້ນພວກຜູ້ຊາຍຊາວອິດສະຣາເອນ ໄດ້ສົມສູ່ຢູ່ກິນກັບຍິງຊາວໂມອາບ,
|
||
\v 2 ພວກແມ່ຍິງເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ເຊື້ອເຊີນພວກເຂົາ ເຂົ້າຮ່ວມບຸນສະຫລອງພິທີຖວາຍບູຊາ ໃນບ່ອນຂາບໄຫວ້ພະຂອງຊາວໂມອາບ. ພວກເຂົາໄດ້ກິນອາຫານທີ່ໄດ້ບູຊາແລ້ວ ແລະ ໄດ້ນົບຮູບພະທັງຫລາຍຂອງ ພວກເຂົາ
|
||
\v 3 ຊາວອິດສະຣາເອນ ກໍໄດ້ຮ່ວມຂາບໄຫວ້ພະບາອານ ແຫ່ງເປອໍດ້ວຍ, ສະນັ້ນ ອົງພຣະຢາເວຈຶ່ງໂກດຮ້າຍພວກເຂົາ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ ໂມເຊ ວ່າ, “ໃຫ້ຈັບບັນດາຫົວຫນ້າຂອງຊາດ ອິດສະຣາເອນ ທັງຫມົດມາປະຫານຊີວິດ ຕໍ່ຫນ້າຄົນທັງຫລາຍ. [ງ] ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະຢາເວຈະບໍ່ໂກດຮ້າຍ ຊາວອິດສະຣາເອນ ຕໍ່ໄປ.”
|
||
\v 5 ໂມເຊ ຈຶ່ງສັ່ງບັນດາເຈົ້າຫນ້າທີ່ວ່າ, “ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນ ໃນພວກເຈົ້າປະຫານຊີວິດຂອງທຸກໆ ຄົນໃນເຜົ່າຂອງພວກເຈົ້າ ທີ່ຂາບໄຫວ້ພະບາອານ ແຫ່ງ ເປອໍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ມີຊາວອິດສະຣາເອນຜູ້ຫນຶ່ງໄດ້ນຳຍິງຊາວມີດີອານ. ຜູ້ຫນຶ່ງເຂົາໄປໃນເຕັນຂອງຕົນ ຕໍ່ຫນ້າໂມເຊ ແລະ ຊຸມຊົນທັງຫມົດໃນຂະນະທີ່ກຳລັງໄວ້ທຸກທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ ບ່ອນອົງພຣະຢາເວສະຖິດຢູ່.
|
||
\v 7 ເມື່ອ ຟີເນຮາດ ລູກຊາຍຂອງເອເລອາຊາ ແລະ ຫລານຊາຍ ຂອງປະໂຣຫິດອາໂຣນ ໄດ້ເຫັນເຊັ່ນນັ້ນ; ລາວຈຶ່ງຖືຫອກລຸກຂຶ້ນໄປ ຈາກທີ່ປະຊຸມຕິດຕາມຊາຍ ແລະ ຍິງຄູ່ນັ້ນເຂົ້າໄປໃນເຕັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລະ ຊັດຫອກຂອງຕົນໃສ່ຈົນຊອດເຂົາທັງສອງ. ດ້ວຍເຫດນີ້ ໂຣກລະບາດທີ່ພວມ ທຳລາຍຊາວອິດສະຣາເອນ ຢູ່ນັ້ນຈຶ່ງຢຸດເຊົາລົງ,
|
||
\v 9 ແຕ່ໂຣກລະບາດນີ້ ກໍໄດ້ທຳລາຍ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໄປແລ້ວ 24,000 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວ ໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 11 “ເພາະສິ່ງທີ່ ຟີເນຮາ ໄດ້ເຮັດນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ໂກດຮ້າຍປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອີກຕໍ່ໄປ. ລາວໄດ້ຈັດການຢ່າງເດັດຂາດ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຂາບໄຫວ້ພະອື່ນ ໆ ນອກເຫນືອຈາກເຮົາ. ດ້ວຍເຫດນີ້ແຫລະ, ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ໂກດຮ້າຍແລະທຳລາຍພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ສະນັ້ນ ເຈົ້າຈົ່ງບອກລາວວ່າ, ເຮົາຈະຕັ້ງຄໍາສັນຍາຢ່າງຫນຶ່ງໄວ້ກັບລາວຕະຫລອດໄປ
|
||
\v 13 ຄື ລາວຕະຫລອດທັງເຊື້ອສາຍຂອງລາວຈະໄດ້ເປັນປະໂຣຫິດຮັບໃຊ້ເຮົາ ສືບໆໄປ ເພາະວ່າລາວໄດ້ຈັດການຢ່າງເດັດຂາດກັບທຸກໆຄົນ ທີ່ກະບົດຕໍ່ເຮົາ ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຍົກໂທດປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຊາຍອິດສະຣາເອນ ທີ່ຖືກຂ້າຕາຍພ້ອມກັບຍິງ ມີດີອານ ນັ້ນຊື່ວ່າ ສິມຣີ ລູກຊາຍຂອງຊາລູ ຫົວຫນ້າຄອບຄົວໃນເຜົ່າຊີເມໂອນ.
|
||
\v 15 ສ່ວນຍິງຊາວມີດີອານ ນັ້ນຊື່ວ່າ ໂກສະບີ ລູກສາວຂອງຊູເຣ ຫົວຫນ້າຂອງຫມວດຫນຶ່ງໃນບັນດາຕະກຸນ ມີດີອານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 17 “ຈົ່ງບຸກໂຈມຕີ ຊາວມີດີອານ ແລະ ທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ກ້ຽງ.
|
||
\v 18 ເພາະເຂົາປະຕິບັດກັບເຈົ້າດ້ວຍອຸບາຍ. ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຊົ່ວຕໍ່ເຈົ້າ ທີ່ເມືອງເປອໍ ແລະ ຍ້ອນໂກສະບີ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຖືກຂ້າໃນເວລາ ທີ່ເກີດໂຣກລະບາດນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 26
|
||
\cl ບົດທີ 26
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ມາ ຫລັງຈາກໄພພິບັດນັ້ນສະຫງົບລົງແລ້ວພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວກັບໂມເຊ ແລະ ເອເລອາຊາລູກຊາຍອາໂຣນວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ອາຍຸຕັ້ງແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປ, ຕາມຍາດຕິພີ່ນ້ອງຕາມບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດໃນອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ສາມາດເຂົ້າສົງຄາມໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂມເຊກັບເອເລອາຊາຜູ້ເປັນປະໂລຫິດ ປາໄສກັບພວກເຂົາທີ່ທົ່ງພຽງໂມອາບແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກວ່າ,
|
||
\v 4 “ຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວປະຊາຊົນ, ອາຍຸຕັ້ງແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປ, ” ຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໂມເຊແລະຄົນອິສຣາເອນ ຜູ້ທີ່ອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບຄື.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຜົ່າຣູເບັນ (ຣູເບັນ ເປັນລູກຊາຍກົກ ຂອງຢາໂຄບ) ປະກອບດ້ວຍຕະກຸນຂອງຮານົກຄົນຕະກຸນຮານົກ, ປານລູ ຄົນຕະກຸນປານລູ.
|
||
\v 6 ເຮຊະໂຣນ ຄົນຕະກຸນເຮຊະໂຣນແລະ ຄາມີ ຄົນຕະກຸນ ຄາມີ.
|
||
\v 7 ເຫລົ່ານີ້ມາຈາກຕະກຸນຣູເບັນ ມີຈໍານວນພົນ 43,730 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລະລູກຊາຍຂອງປານລູ ຄືເອລີອາບ
|
||
\v 9 ລູກຊາຍຂອງເອລີອາບຄື ເນມູເອນ, ດາທານ, ແລະອາບີຣາມ. ນີ້ຄືດາທານແລະອາບີຣາມທີ່ເລືອກຈາກຊຸມນຸມຊົນ, ເປັນຜູ້ຂັດຂວາງໂມເຊແລະອາໂຣນໃນພັກພວກໂກຣາ ຕອນທີ່ພວກເຂົາຂັດຂວາງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແຜ່ນທໍລະນີໄດ້ອ້າປາກອອກກືນພວກເຂົາພ້ອມກັບໂກຣາ ແລະພັກພວກເຖິງຕາຍ. ໂດຍຖືກໄຟເຜົາຜານ250 ຄົນ, ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍເປັນເລື່ອງເຕືອນໃຈ.
|
||
\v 11 ແຕ່ພວກ ລູກຊາຍຂອງ ໂກຣາ ບໍ່ໄດ້ຖືກຂ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ລູກຊາຍຂອງຊິເມໂອນຕາມຕະກຸນຂອງລາວ ຄື: ເນມູເອນ, ຄົນຕະກຸນເນມູເອນ, ຢາມິນ, ຄົນຕະກຸນຢາມິນ, ຢາກິນ, ຄົນຕະກຸນຢາກິນ,
|
||
\v 13 ເຊຣາ, ຄົນຕະກຸນເຊຣາ, ຊາອູນ, ຄົນຕະກຸນຊາອູນ.
|
||
\v 14 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ເປັນຕະກຸນຂອງຄົນຊິເມໂອນ, ມີຈຳນວນສອງຫມື່ນສອງພັນສອງຮ້ອຍຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບຸດຂອງກາດ ຕາມຕະກຸນຂອງລາວ: ຄືເຊໂຟນ, ຄົນຕະກຸນເຊໂຟນ, ຮັກກີ, ຄົນຕະກຸນຮັກກີ, ຊູນີ, ຄົນຕະກຸນຊູນີ,
|
||
\v 16 ໂອສະນີ, ຄົນຕະກຸນໂອສະນີ, ເອຣີ, ຄົນຕະກຸນເອຣີ,
|
||
\v 17 ອາໂຣດ, ຄົນຕະກຸນອາໂຣດ, ອາເຣລີ, ຄົນຕະກຸນອາເຣລີ,
|
||
\v 18 ຕະກຸນ, ເຫລົ່ານີ້ມີຈານວນພົນ 40,500 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ລູກຊາຍຂອງຢູດາຄື ເອຣະແລະໂອນານ, ເອຣະກັບໂອນານຕາຍໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
|
||
\v 20 ແລະລູກຊາຍຂອງຢູດາຕາມຕະກຸນຂອງລາວ ຄື: ເຊລາ, ຄົນຕະກຸນເຊລາ, ເປເຣັດ, ຄົນຕະກຸນເປເຣັດ, ເຊຣາ, ຄົນຕະກຸນເຊຣາ,
|
||
\v 21 ແລະລູກຊາຍຂອງເປເຣັດຕາມຕະກຸນຂອງລາວຄື: ເຮດຊະໂຣນ ຄົນຕະກຸນເຮດຊະໂຣນ, ຮາມູນ, ຄົນຕະກຸນຮາມູນ.
|
||
\v 22 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້, ມີຈຳນວນພົນ 76,500 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຜົ່າອິດຊາຄາ ປະກອບດ້ວຍຕະກຸນ ໂຕລາ, ຄົນຕະກຸນໂຕລາ, ປູວາ, ຄົນຕະກຸນປູວາ,
|
||
\v 24 ຢາຊຸບ, ຄົນຕະກຸນຢາຊຸບ ແລະ ຊິມໂຣນ, ຄົນຕະກຸນຊິມໂຣນ.
|
||
\v 25 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ ມີຈໍານວນພົນ 64,300 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເຜົ່າເຊບູໂລນ ປະກອບດ້ວຍ: ເສເຣັດ, ຄົນຕະກຸນເສເຣັດ ເອໂລນ, ຄົນຄອບຄົວເອໂລນ, ຢາເລເອນ, ຄົນຕະກຸນຢາເລເອນ.
|
||
\v 27 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ຂອງເຜົ່າເຊບູໂລນ, ມີຈໍານວນພົນ 60,500 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ລູກຊາຍຂອງໂຢເຊັບຕາມຕະກຸນຂອງລາວ ຄື: ມານາເຊແລະເອຟຣາຢິມ.
|
||
\v 29 ລູກຊາຍຂອງມານາເຊ ຄື: ມາກີ, ຄົນຕະກຸນມາກີ (ມາກີໃຫ້ກຳເນີດບຸດຊື່ກິເລອາດ), ກິເລອາດ, ຄົນຕະກຸນກິເລອາດ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ລູກຊາຍຂອງກິເລອາດ ຄືອີເອເຊ, ຄົນຕະກຸນອີເອເຊ, ເຮເລັກ, ຄົນຕະກຸນເຮເລັກ.
|
||
\v 31 ແລະອາຊະຣີເອນ, ຄົນຕະກຸນອາຊະຣີເອນ, ເຊເຄັມ, ຄົນຕະກຸນເຊເຄັມ.
|
||
\v 32 ແລະເຊມີດາ, ຄົນຕະກຸນເຊມີດາ ເຮເຟ ຄົນຕະກຸນເຮເຟ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເສໂລເຟຮັດ ຜູ້ທີ່ເປັນລູກຊາຍຂອງ ເຮເຟ ບໍ່ມີລູກຊາຍ ມີແຕ່ລູກສາວ. ຊຶ່ງມີຊື່ດັ່ງນີ້: ມາຮະລາ, ໂນອາ, ໂຮຄະລາ, ມີລະກາ ແລະ ຕີຣະຊາ.
|
||
\v 34 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ ມີຈຳນວນພົນ 52,700 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນລູກຊາຍຂອງເອຟຣາຢິມຕາມຕະກຸນຂອງລາວຄື ຊູເທລາ, ຄົນຕະກຸນຊູເທລາ, ເບເຄ, ຄົນຕະກຸນເບເຄ. ຕາຮານ, ຄົນຕະກຸນຕາຮານ
|
||
\v 36 ຕະກຸນຂອງ ເອຣານ ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກ ຊູເທລາ.
|
||
\v 37 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ ມີຈໍານວນພົນ 32,500 ຄົນ. ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກໂຢເຊັບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ລູກຊາຍຂອງເບັນຢາມິນຕາມຄອບຄົວຂອງລາວຄື: ເບລາ, ຄົນຕະກຸນເບລາ, ອາຊະເບັນ, ຄົນຕະກຸນອາຊະເບັນ, ອາຮີຣາມ ຄົນຕະກຸນອາຮີຣາມ.
|
||
\v 39 ເຊຟູຟາມ ຄົນຕະກຸນຊູຟາມ, ຮູຟາມ, ຄົນຕະກຸນຮູຟາມ.
|
||
\v 40 ແລະລູກຊາຍຂອງເບລາ, ຄືອາດແລະນາອາມານ ຄົນຕະກຸນ ອາດ, ນາອາມານ ຄົນຕະກຸນນາອາມານ.
|
||
\v 41 ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນລູກຊາຍຂອງເບັນຢາມິນຕາມຕະກຸນຂອງລາວ ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ ມີຈຳນວນພົນ 45,600 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນລູກຊາຍຂອງດານຕາມຕະກຸນຂອງລາວຄື: ຊູຮາມ ຄົນຕະກຸນຊູຮາມ, ເປັນຕະກຸນຂອງດານຕາມຕະກຸນຂອງລາວ
|
||
\v 43 ຊຶ່ງມີຈໍານວນພົນ 64,400 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ບຸດຂອງອາເຊຕາມຕະກຸນຂອງລາວຄື: ອິມນາ ຄົນຄອບຄົວອິມນາ ອີຊະວີ, ຄົນຕະກຸນອີຊະວີ, ເບຣິອາ, ຄົນຕະກຸນ ເບຣິອາ.
|
||
\v 45 ລູກຊາຍຂອງເບຣິອາຄື: ເຮເບ. ຄົນຕະກຸນເຮເບ, ມັນກີເອນ ຄົນຕະກຸນມັນກີເອນ.
|
||
\v 46 ອາເຊ ມີລູກສາວ ຜູ້ຫນຶ່ງຊື່ວ່າ ເຊຣາ.
|
||
\v 47 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້ ມີຈາໍນວນພົນ 53,400 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ລູກຊາຍຂອງນັບທາລີຕາມຕະກຸນຂອງລາວ ຄື: ຢາເຊເອນ ຄົນຕະກຸນຢາເຊເອນ, ກູນີ, ຄົນຕະກຸນກູນີ,
|
||
\v 49 ເຢດເຊ, ຄົນຕະກຸນເຢດເຊ, ຊິນເລັມ, ຄົນຕະກຸນຊິນເລັມ.
|
||
\v 50 ຕະກຸນເຫລົ່ານີ້, ມີຈໍານວນພົນ 45,400 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ຈຳນວນຜູ້ຊາຍ ຊາວອິດສະຣາເອນ: ທັງຫມົດມີ 601,730 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 53 “ຈົ່ງແບ່ງດິນແດນ ໃຫ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນ ເຜົ່າຕ່າງໆ ຕາມຈໍານວນລາຍຊື່ຂອງ ປະຊາຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ມໍລະດົກສ່ວນໃຫຍ່ກໍໃຫ້ແບ່ງແກ່ຄົນຕະກຸນໃຫຍ່, ແລະມໍລະດົກສ່ວນນ້ອຍກໍໃຫ້ແບ່ງແກ່ຄົນຕະກຸນນ້ອຍ, ທຸກຕະກຸນຈະໄດ້ຮັບສ່ວນມໍລະດົກຕາມຈຳນວນຄົນ.
|
||
\v 55 ແຕ່ໃຫ້ຈັບສະຫລາກແບ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ, ໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮັບມໍລະດົກຕາມລາຍຊື່ຕະກຸນຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 56 ໃຫ້ຈັບສະຫລາກແບ່ງມໍລະດົກຂອງພວກເຂົານັ້ນຕາມສ່ວນຕະກຸນໃຫຍ່ ແລະຕະກຸນນ້ອຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 57 ສ່ວນເຜົ່າເລວີ ນັ້ນປະກອບດ້ວຍ ຕະກຸນ ດັ່ງນີ້: ເກໂຊນ, ຄົນຕະກຸນເກໂຊນ, ໂກຮາດ, ຄົນຕະກຸນໂກຮາດ, ແລະ ເມຣາຣີ, ຄົນຕະກຸນເມຣາຣີ.
|
||
\v 58 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຕະກຸນຂອງເລວີ ຄື: ຄົນຕະກຸນລິບນີ ເຮບໂຣນ, ຄົນຕະກຸນເຮັບໂຣນ, ຄົນຕະກຸນມາລີ, ຄົນຕະກຸນມູຊີ, ຄົນຕະກຸນໂກຣາ, ແລະໂກຮາດໃຫ້ກຳເນີດບຸດຊື່ອຳຣາມ.
|
||
\v 59 ເມຍ ຂອງລາວແມ່ນ ໂຢເກເບັດ, ລູກສາວຂອງ ເລວີ ທີ່ເກີດໃນປະເທດເອຢີບ. ນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍໃຫ້ ອໍາຣາມ ສອງຄົນດັ່ງນີ້: ອາໂຣນ ແລະ ໂມເຊ ກັບລູກສາວຜູ້ຫນຶ່ງຊື່ ມີຣີອາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 60 ອາໂຣນ ມີລູກຊາຍສີ່ຄົນ ດັ່ງນີ້: ນາດາບ ອາບີຮູ, ເອເລອາຊາ ແລະ ອີທາມາ.
|
||
\v 61 ນາດາບ ແລະ ອາບີຮູ ໄດ້ຕາຍຕອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍບູຊາໄຟທີ່ຕ້ອງຫ້າມ ຕໍ່ຫນ້າອົງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 62 ລູກຊາຍຂອງຊາວເລວີ ທີ່ມີອາຍຸ ຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປ ມີຈຳນວນສອງຫມື່ນສາມພັນ ຄົນ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກນັບຮ່ວມເຂົ້າກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເຜົ່າອື່ນ ໆ ຍ້ອນພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຊັບສົມບັດສ່ວນໃດໆ ຢູ່ໃນຊາດອິດສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 63 ໂມເຊ ແລະ ເອເລອາຊາ ເປັນຜູ້ຈົດທະບຽນຕະກຸນຕ່າງໆ ເຫລົ່ານີ້. ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ເຮັດສໍາມະໂນຄົວ ຊາວອິດສະຣາເອນ ທີ່ທົ່ງພຽງໂມອາບ ຊຶ່ງຢູ່ອີກຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນຳ້ຈໍແດນທີ່ເມືອງເຢຣິໂກ.
|
||
\v 64 ແຕ່ຕາມລາຍຊື່ເຫລົ່ານີ້ບໍ່ມີຊາຍຈັກຄົນຫນຶ່ງຊຶ່ງໂມເຊແລະອາໂຣນປະໂລຫິດໄດ້ນັບໄວ້ຕອນທີ່ນັບຄົນອິດສະຣາເອນໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 65 ເພາະອົງພຣະຢາເວ ໄດ້ກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາໄວ້ວ່າ, ພວກເຂົາທຸກຄົນຈະຕ້ອງ ຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ກໍໄດ້ເປັນດັ່ງນັ້ນທຸກປະການ ຍົກເວັ້ນແຕ່ກາເລບລູກຊາຍຂອງເຢຟຸນເນ ແລະໂຢຊວຍ ລູກຊາຍຂອງນູນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 27
|
||
\cl ບົດທີ 27
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕອນນັ້ນ ລູກສາວທັງຫລາຍຂອງ ເຊໂລເຟຂາດ ຜູ້ເປັນບຸດຂອງເຮເຟ ຜູ້ເປັນບຸດຂອງກິເລອາດ ຜູ້ທີ່ເປັນບຸດຂອງມາກີ, ລູກຊາຍຂອງມານາເຊ, ຜູ້ຊຶ່ງສືບຕະກຸນຂອງໂຢເຊັບໄດ້ເຂົ້າມາ ລູກສາວທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຄື: ມາລາ, ໂນອາ, ໂຮກລາ, ມີລະກາ ແລະ ຕີຣະຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ພວກເຂົາມາຢືນຢູ່ຊ້ອງຫນ້າໂມເຊ, ປະໂຣຫິດເອເລອາຊາ, ບັນດາຜູ້ນຳແລະ ຊຸມຊົນທັງຫມົດທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນບ່ອນອົງພຣະຢາເວສະຖິດຢູ່ ແລະ ຮຽກຮ້ອງສິດທິຂອງພວກ. ຕົນວ່າ,
|
||
\v 3 “ພໍ່ຂອງພວກເຮົາໄດ້ຕາຍໃນຖິ່ນ ແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ໂດຍບໍ່ມີລູກຊາຍຈັກຄົນ. ເພິ່ນບໍ່ແມ່ນພັກພວກຂອງໂກຣາ. ຜູ້ທີ່ໄດ້ກະບົດຕໍ່ອົງພຣະຢາເວ ເພິ່ນໄດ້ຕາຍໄປ ຍ້ອນບາບກຳຂອງເພິ່ນເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເປັນຫຍັງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ນາມຊື່ພໍ່ຂອງພວກເຮົາຕ້ອງດັບສູນໄປຈາກຊາດອິດສະຣາເອນ ເພາະເພິ່ນບໍ່ມີລູກຜູ້ຊາຍພຽງເທົ່ານັ້ນຊັ້ນບໍ? ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາມີດິນແດນຢູ່ໃນທ່າມກາງຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາດ້ວຍເຖີດ.”
|
||
\v 5 ໂມເຊ ໄດ້ນຳເລື່ອງນີ້ໄປຕໍ່ຫນ້າອົງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລະ ພຣະຢາເວກໍໄດ້ບອກເພິ່ນວ່າ,
|
||
\v 7 “ລູກສາວຂອງເຊໂລເຟຮາດ ເວົ້າຖືກຕ້ອງແລ້ວ. ເຈົ້າຈົ່ງໃຫ້ກຳມະສິດທີ່ດິນໃນທ່າມກາງພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໃຫ້ມໍລະດົກບິດາຂອງພວກເຂົາຕົກທອດມາເຖິງພວກເຂົາ.
|
||
\v 8 ເຈົ້າຈົ່ງກ່າວແກ່ຄົນອິດສະຣາເອນວ່າ, “ຖ້າຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຕາຍໄປ ໂດຍທີ່ລາວບໍ່ມີລູກຊາຍ, ກໍຈົ່ງໃຫ້ມໍລະດົກຂອງລາວຕົກໄປເປັນຂອງລູກສາວຂອງລາວໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຖ້າລາວບໍ່ມີລູກສາວ ກໍຈົ່ງໃຫ້ມໍລະດົກສ່ວນນັ້ນຕົກເປັນຂອງພີ່ນ້ອງຂອງລາວເສຍ.
|
||
\v 10 ຖ້າລາວບໍ່ມີອ້າຍນ້ອງ, ກໍຈົ່ງມອບໃຫ້ເປັນຂອງພີ່ນ້ອງຂອງພໍ່ລາວ.
|
||
\v 11 ແລະຖ້າພໍ່ຂອງລາວກໍບໍ່ມີພີ່ນ້ອງ, ກໍຈົ່ງໃຫ້ມໍລະດົກນັ້ນຕົກເປັນຂອງຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໃກ້ຊິດຕໍ່ໄປ, ເປັນຜູ້ມີສິດໃນການສືບມໍລະດົກນັ້ນ. ນີ້ເປັນຄຳສັ່ງ ເປັນກົດເກນສຳລັບອິດສະຣາເອນ ທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໃຫ້ໄວ້ກັບໂມເຊ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, “ຈົ່ງເດີນທາງໄປພູ ອາບາຣີມ ເພື່ອໄປເບິ່ງແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາຈະມອບໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນ.
|
||
\v 13 ຫລັງຈາກທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຫັນແລ້ວ, ເຈົ້າຈະຕາຍຄືກັນກັບ ອາໂຣນ ອ້າຍຂອງເຈົ້າ
|
||
\v 14 ເພາະເຈົ້າທັງສອງໄດ້ຝ່າຝືນຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາ ທີ່ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຊິນ, ຄາວທີ່ຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ທັງຫມົດໄດ້ຈົ່ມຮ້າຍໃສ່ເຮົາທີ່ ເມຣິບາ ນັ້ນ ເຈົ້າປະຕິເສດບໍ່ຍອມຮັບຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງເຮົາຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ.” (ເມຣິບາ ແມ່ນບໍ່ນຳ້ທີ່ກາເດັດ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຊິນ.)
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ໂມເຊ ໄດ້ອ້ອນວອນ ອະທິຖານຕໍ່ອົງພຣະຢາເວ ວ່າ,
|
||
\v 16 “ ໂອ ຂ້າແດ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງຊີວິດຂອງທຸກຄົນ, ຂໍຊົງໂຜດແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ມີຜູ້ນຳປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້.
|
||
\v 17 ຜູ້ທີ່ເປັນບັງຄັບບັນຊາພວກເຂົາອອກສູ່ສະໜາມຮົບ, ເພື່ອວ່າຊຸມນຸມຊົນຂອງພຣະອົງນີ້, ຈະບໍ່ເປັນເໝືອນແກະທີ່ຂາດຜູ້ລ້ຽງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ, “ຈົ່ງໄປເອົາໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນ, ຊຶ່ງເປັນຜູ້ທີ່ມີຄວາມສາມາດ, ແລະມີພຣະວິນຍານ, ແລ້ວໃຫ້ວາງມືເທິງຫົວເພິ່ນ.
|
||
\v 19 ໃຫ້ເອົາລາວຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດ ເອເລອາຊາແລະຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດ ແລ້ວໃຫ້ປະກາດແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ລາວເປັນຜູ້ສືບແທນເຈົ້າຕໍ່ຫນ້າຄົນເຫລົ່ານີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເພື່ອໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນຟັງຄວາມເພິ່ນ, ຂໍໃຫ້ມອບສິດ ແລະອຳນາດບາງຢ່າງຂອງເຈົ້າໃຫ້ໂຢຊວຍ.
|
||
\v 21 ໂຢຊວຍຈະປຶກສາກັບປະໂລຫິດ ເອເລອາຊາ ຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກນຳ້ພຣະໄທຂອງເຮົາ, ໂດຍອູຣີມແລະທູມມີມ. ໂດຍວິທີນີ້ເອເລອາຊາຈະແນະນຳ ໂຢຊວຍແລະຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ຕາມຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໂມເຊໄດ້ປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ. ເພິ່ນໄດ້ໃຫ້ໂຢຊວຍຢືນຂຶ້ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດແລະຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດ.
|
||
\v 23 ເພິ່ນໄດ້ວາງມືລົງເທິງຫົວໂຢຊວຍແລະປະກາດແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ສືບທອດຕໍາແຫນ່ງແທນຕົນ, ຕາມທີ່ອົງພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງເພິ່ນໄວ້ທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 28
|
||
\cl ບົດທີ 28
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງບອກຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, ' ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຮົາ ອາຫານຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ ໃຫ້ເປັນກິ່ນທີ່ພໍພຣະໄທ, ພວກເຈົ້າຈົ່ງເອົາໃຈໃສ່ທີ່ຈະຖວາຍບູຊາແກ່ເຮົາຕາມເວລາກຳຫນົດ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລະເຈົ້າຈົ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, ' ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟຊຶ່ງພວກເຈົ້າຄວນຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ, ຄືລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສອງໂຕ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາປະຈຳທຸກວັນ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍລູກແກະເປັນເຄື່ອງບູຊາໃນຕອນເຊົ້າໂຕຫນຶ່ງ ແລະລູກແກະອີກໂຕຫນຶ່ງນັ້ນເຈົ້າ ຈົ່ງຖວາຍບູຊາໃນຕອນຄຳ່.
|
||
\v 5 ແລະຍອດແປ້ງຫນຶ່ງສ່ວນສິບເອຟາເປັນເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດນວດກັບນຳ້ມັນສະກັດຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ອັນນີ້ ແມ່ນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາປະຈຳວັນ ທີ່ຕ້ອງເຜົາໃຫ້ຫມົດຕາມ ພິທີຖວາຍບູຊາອາຫານເທື່ອທຳອິດທີ່ພູເຂົາຊີນາຍ ກິ່ນຫອມຫວນ, ຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 7 ສ່ວນເຄື່ອງດື່ມບູຊາ ຄືເຫລົ້າອະງຸ່ນຫນຶ່ງລິດທີ່ຖວາຍພ້ອມກັບລູກແກະໂຕທີ່ຫນຶ່ງນັ້ນ ໃຫ້ຖອກໃສ່ແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 8 ລູກແກະໂຕທີສອງ ທີ່ຈະຖວາຍໃນຕອນແລງ ໃຫ້ຖວາຍຢ່າງດຽວກັນ ກັບການຖວາຍໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ໃຫ້ຖວາຍ ເຫລົ້າອະງຸ່ນພ້ອມ. ອັນນີ້ກໍແມ່ນການຖວາຍອາຫານຄືກັນ, ກິ່ນຫອມຫວນຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ໃນວັນສະບາໂຕ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີສອງຕົວ, ທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິ, ແລະ ຍອດແປ້ງສອງໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນໃຫ້ເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາ.
|
||
\v 10 ນີ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາທຸກວັນສະບາໂຕນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃນເວລາຕົ້ນເດືອນທຸກເດືອນ, ພວກເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແກ່ພຣະຢາເວ, ຄືງົວຫນຶ່ງສອງໂຕ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິເຈັດໂຕ.
|
||
\v 12 ສຳລັບງົວໂຕຫນຶ່ງຈົ່ງເອົາຍອດແປ້ງສາມໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນສຳລັບເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະ ສຳລັບແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງນັ້ນ ຈົ່ງເອົາຍອດແປ້ງສອງໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ.
|
||
\v 13 ສຳລັບລູກແກະທຸກໂຕ ຈົ່ງເອົາຍອດແປ້ງຫນຶ່ງໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ໃຫ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາທີ່ມີກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ສ່ວນເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນນັ້ນ ສຳລັບງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງຈົ່ງເອົານຳ້ອະງຸ່ນເຄິ່ງຮິນ, ສຳລັບແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງຈົ່ງເອົາຫນຶ່ງໃນສາມຮິນ, ສຳລັບລູກແກະໂຕຫນຶ່ງຈົ່ງເອົາຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ, ນີ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳເດືອນ ທຸກເດືອນຕະຫລອດປີ.
|
||
\v 15 ແລະເອົາລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ. ໃຫ້ນຳມາບູຊານອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທີຫນຶ່ງ, ໃຫ້ພວກເຈົ້າສະເຫລີມສະຫລອງ ປັດສະຄາເພື່ອຍົກຍໍໃຫ້ກຽດພຣະຢາເວ.
|
||
\v 17 ໃນວັນທີສິບຫ້າ ໃຫ້ເລີ່ມເທດສະການຂຶ້ນ ເຈັດວັນ ຊຶ່ງໃນລະຫວ່າງນີ້, ໃຫ້ກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 18 ໃນວັນເລີ່ມຕົ້ນ, ຂອງເທດສະການ ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກໃດໆ ທັງສິ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແຕ່ຈົ່ງຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟ ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາແກ່ພຣະຢາເວ. ຄືເອົາງົວຫນຸ່ມສອງໂຕ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ແລະ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ, ເບິ່ງໃຫ້ດີວ່າບໍ່ມີຕຳຫນິ.
|
||
\v 20 ແລະ ເອົາຍອດແປ້ງນວດນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາຂອງສັດເຫລົ່ານັ້ນ, ສຳລັບງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍສາມໃນສິບເອຟາ, ແລະ ສຳລັບແກະຜູ້ໂຕໜຶ່ງສອງໃນສິບເອຟາ.
|
||
\v 21 ສຳລັບລູກແກະໂຕຫນຶ່ງໃນລູກແກະເຈັດໂຕນັ້ນ, ຈົ່ງເອົາແປ້ງຫນຶ່ງໃນສິບເອຟາ.
|
||
\v 22 ແລະ ເອົາແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ເພື່ອເຮັດການລຶບລ້າງມົນທິນບາບຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາຕອນເຊົ້າ ຊຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາປະຈຳນັ້ນ.
|
||
\v 24 ໃນທຳນອງດຽວກັນ ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທຸກວັນຕະຫລອດທັງເຈັດມື້, ຄືຖວາຍອາຫານເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ, ເປັນກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທພຣະຢາເວ. ຈົ່ງຖວາຍບູຊານອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ.
|
||
\v 25 ໃນມື້ທີເຈັດ ພວກເຈົ້າຈົ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດ ເພື່ອຖວາຍກຽດພຣະຢາເວ, ເຈົ້າຢ່າເຮັດວຽກຫນັກໃນມື້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ໃນວັນຖວາຍຜົນລຸ້ນທຳອິດ, ເມື່ອເຈົ້າເອົາເຂົ້າໃຫມ່ມາເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວໃນເທດສະການລະດູເກັບກ່ຽວນັ້ນ, ເຈົ້າຈົ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດເພື່ອຖວາຍກຽດພຣະຢາເວ, ເຈົ້າຢ່າເຮັດວຽກຫນັກໃນມື້ນັ້ນ.
|
||
\v 27 ແຕ່ຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃຫ້ເປັນກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທແກ່ພຣະຢາເວ. ຄືຖວາຍງົວຫນຸ່ມສອງໂຕ ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ.
|
||
\v 28 ແລະ ຖວາຍຍອດແປ້ງນວດກັບນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ຄືສຳລັບງົວໂຕຫນຶ່ງຖວາຍແປ້ງສາມໃນສິບເອຟາ. ສຳລັບແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕນັ້ນແມ່ນສອງໃນສິບເອຟາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ສຳລັບລູກແກະເຈັດໂຕ ໂຕລະຫນຶ່ງໃນສິບເອຟາ.
|
||
\v 30 ພ້ອມກັບລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງສຳລັບລົບລ້າງມົນທິນຂອງເຈົ້າ,
|
||
\v 31 ນອກຈາກເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ແລະ ເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ, ເບິ່ງໃຫ້ດີວ່າຕ້ອງປາດສະຈາກຕຳຫນິ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 29
|
||
\cl ບົດທີ 29
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນວັນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີເຈັດ, ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຕົ້າໂຮມກັນ, ເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກໃດໆທັງສິ້ນ. ໃນວັນນີ້ຈົ່ງເປົ່າແກ ໃຫ້ດັງສະຫນັ່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ຈົ່ງເຜົາເຄື່ອງບູຊາຖວາຍເປັນກິ່ນຫອມຫວນຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈພຣະຢາເວ. ດັ່ງນີ້: ງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງ, ແກະເຖິກໂຕຫນຶ່ງ ແລະ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ. ສັດທັງຫມົດນັ້ນໃຫ້ເປັນສັດທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕໍາຫນິ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍຍອດແປ້ງນວດນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາເປັນເມັດ, ຄືສຳລັບງົວເຖິກນັ້ນ, ຈົ່ງຖວາຍແປ້ງສາມໃນສິບເອຟາສຳລັບແກະຜູ້ໂຕນັ້ນ, ແມ່ນສອງໃນສິບເອຟາ,
|
||
\v 4 ລູກແກະເຈັດໂຕ ໂຕລະຫນຶ່ງໃນສິບເອຟາ.
|
||
\v 5 ແລະ ຖວາຍລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ເພື່ອລຶບລ້າງມົນທິນບາບຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໃຫ້ການຖວາຍບູຊາໃນເດືອນທີເຈັດ ໂດຍເພີ່ມໃສ່ໃນທຸກການຖວາຍບູຊາ ທີ່ເຈົ້າຈະເຮັດໃນທຸກຕົ້ນເດືອນ: ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ ແລະ ເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາເປັນເມັດ ແລະ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳຄູ່ກັບເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ ຕາມກົດລະບຽບເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ ໃຫ້ເປັນກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທ ເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໃນວັນທີສິບເດືອນທີເຈັດນີ້ ພວກເຈົ້າຈົ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດ ເຈົ້າຕ້ອງຖ່ອມໃຈລົງຖວາຍກຽດແດ່ພຣະຢາເວ. ບໍ່ຕ້ອງເຮັດວຽກຫນັກໃດໆ.
|
||
\v 8 ແຕ່ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແກ່ພຣະຢາເວ. ໃຫ້ເປັນກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທ, ຄືຖວາຍງົວຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ. ເຈົ້າຢ່າໃຫ້ມີຕຳຫນິ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍ ຍອດແປ້ງປະສົມກັບນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາເປັນເມັດ, ສຳລັບງົວໂຕນັ້ນຖວາຍແປ້ງສາມໃນສິບເອຟາ, ສຳລັບແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງນັ້ນແມ່ນສອງໃນສິບເອຟາ.
|
||
\v 10 ສຳລັບລູກແກະເຈັດໂຕນັ້ນ ໂຕລະຫນຶ່ງໃນສິບເອຟາ.
|
||
\v 11 ແລະ ຖວາຍລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບລົບລ້າງມົນທິນ ແລະ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໃນວັນທີສິບຫ້າເດືອນທີເຈັດ ພວກເຈົ້າຈົ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດ ເຈົ້າຢ່າເຮັດວຽກຫນັກ ແລະເຈົ້າຈົ່ງມີການກິນລ້ຽງເຈັດມື້ແກ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 13 ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ ເປັນກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທພຣະຢາເວ, ຄືງົວຫນຸ່ມສິບສາມໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີສິບສີ່ໂຕ, ສັດເຫລົ່ານີ້ຢ່າໃຫ້ມີຕຳຫນິ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລະຖວາຍຍອດແປ້ງນວດນຳ້ມັນເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ສຳລັບງົວສິບສາມໂຕ ໂຕຫນຶ່ງຖວາຍແປ້ງສາມສ່ວນສິບເອຟາ, ສຳລັບແກະຜູ້ສອງໂຕ, ໂຕລະສອງສ່ວນສິບເອຟາ.
|
||
\v 15 ສຳລັບລູກແກະສິບສີ່ໂຕ ໂຕລະຫນຶ່ງສ່ວນສິບເອຟາ.
|
||
\v 16 ແລະຖວາຍລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ໃນມື້ທີສອງ ຈົ່ງຖວາຍງົວຫນຸ່ມສິບສອງໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສິບສີ່ໂຕ.
|
||
\v 18 ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນສຳລັບງົວ, ແກະຜູ້, ແລະລູກແກະນັ້ນຕາມຈຳນວນຕາມທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 19 ແລະຖວາຍລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາປະຈຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ໃນມື້ທີສາມ ຈົ່ງຖວາຍງົວສິບເອັດໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສິບສີ່ໂຕ.
|
||
\v 21 ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນ, ສຳລັບງົວ ແກະຜູ້, ແລະລູກແກະ, ຕາມຈຳນວນ ຕາມທີ່ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 22 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັນກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ໃນມື້ທີສີ່ຂອງການຊຸມນຸມຈົ່ງຖວາຍງົວສິບໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສິບສີ່ໂຕ.
|
||
\v 24 ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນ, ສຳລັບງົວ ແກະຜູ້, ແລະລູກແກະ, ຕາມຈຳນວນ ຕາມທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ໃນມື້ທີຫ້າ ຈົ່ງຖວາຍງົວເກົ້າໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສິບສີ່ໂຕ.
|
||
\v 27 ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນ ສຳລັບງົວ ແກະຜູ້ ແລະລູກແກະ ຕາມຈຳນວນ ຕາມທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 28 ແລະຖວາຍແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັນກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໃນມື້ທີຫົກ ຈົ່ງຖວາຍງົວແປດໂຕ ແກະຜູ້ສອງໂຕ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສິບສີ່ໂຕ.
|
||
\v 30 ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນ, ສຳລັບງົວ, ແກະຜູ້, ແລະລູກແກະ, ຕາມຈຳນວນ ຕາມທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 31 ແລະຖວາຍແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ນມື້ທີເຈັດ ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍງົວເຈັດໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິສິບສີ່ໂຕ.
|
||
\v 33 ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນ, ສຳລັບງົວ, ແກະຜູ້, ແລະລູກແກະ, ຕາມຈຳນວນ ຕາມທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 34 ແລະຖວາຍແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ໃນມື້ທີແປດ ເຈົ້າຈົ່ງມີການປະຊຸມອັນສັກສິດ ເຈົ້າຢ່າເຮັດວຽກຫນັກ.
|
||
\v 36 ແຕ່ເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ, ໃຫ້ເປັນກິ່ນຫອມທີ່ພໍພຣະໄທພຣະຢາເລ, ຄືງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິເຈັດໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ແລະຖວາຍເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາຄູ່ກັນ, ສຳລັບງົວ, ແກະຜູ້, ແລະລູກແກະ, ຕາມຈຳນວນ, ຕາມທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 38 ແລະຖວາຍແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ, ນອກເຫນືອເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳ, ຊຶ່ງຄູ່ກັນກັບເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ພວກເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວຕາມເທດສະການກຳນົດຂອງເຈົ້າ, ເພີ່ມເຂົ້າກັບການຖວາຍຕາມຄຳປະຕິຍານຂອງເຈົ້າ, ແລະການຖວາຍດ້ວຍໃຈສະຫມັກຂອງເຈົ້າ, ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ເຄື່ອງດື່ມບູຊາ, ແລະເຄື່ອງສັນຕິບູຊາຂອງເຈົ້າ”
|
||
\v 40 ສະນັ້ນ ໂມເຊ ຈຶ່ງໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພຣະຢາເວ ໄດ້ສັ່ງເພິ່ນໄວ້ທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 30
|
||
\cl ບົດທີ 30
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂມເຊໄດ້ເວົ້າກັບຫົວຫນ້າຕະກຸນກ່ຽວກັບຄົນອິສຣາເອນວ່າ,
|
||
\v 2 “ເມື່ອຊາຍຜູ້ໃດປະຕິຍານໄວ້ກັບພຣະຢາເວ, ຫລືໃຫ້ປະຕິຍານຜູກມັດຕົວໄວ້ດ້ວຍຄຳສັນຍາ, ຢ່າງຫນຶ່ງຢ່າງໃດ ຢ່າໃຫ້ລາວເສຍສັດຈະ. ລາວຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳທີ່ອອກຈາກປາກຂອງລາວທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຫລືເມື່ອຍິງຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດປະຕິຍານໄວ້ແກ່ພຣະຢາເວ ແລະຜູກມັດຕົວເອງໄວ້ດ້ວຍຄຳສັນຍາ ເມື່ອນາງຍັງສາວຢູ່ໃນເຮືອນຂອງພໍ່,
|
||
\v 4 ແລະຖ້າພໍ່ຂອງນາງໄດ້ຍິນຄຳທີ່ນາງປະຕິຍານໄວ້ ແລະຄຳສັນຍາທີ່ນາງຜູກມັດຕົວເອງ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງກັບນາງ ກໍໃຫ້ຄຳທີ່ປະຕິຍານໄວ້ນັ້ນຄົງຢູ່, ແລະໃຫ້ຄຳສັນຍາທີ່ຜູກມັດນາງໄວ້ນັ້ນຄົງຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແຕ່ຖ້າພໍ່ຂອງນາງຄັດຄ້ານໃນມື້ທີ່ລາວໄດ້ຍິນນັ້ນ ການທີ່ນາງປະຕິຍານໄວ້ກໍດີ, ຄຳສັນຍາທີ່ຜູກມັດນາງໄວ້ກໍດີ, ຈະຫມົດໄປນຳ ແລະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງອະໄພໃຫ້ແກ່ນາງ, ເພາະພໍ່ຂອງນາງໄດ້ຄັດຄ້ານນາງໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລະຖ້ານາງແຕ່ງງານມີຜົວແລ້ວ ສິ່ງທີ່ນາງປະຕິຍານໄວ້ ຫລືກ່າວດ້ວຍຮີມປາກທີ່ບໍ່ທັນຄິດຊຶ່ງຜູກມັດນາງ;
|
||
\v 7 ຝ່າຍຜົວກໍໄດ້ຍິນແລ້ວ ແລະໃນມື້ທີ່ໄດ້ຍິນ ລາວກໍບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງກັບນາງ ສິ່ງທີ່ນາງປະຕິຍານໄວ້ນັ້ນ ແລະຄຳສັນຍາທີ່ຜູກມັດນາງຈະຍັງຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແຕ່ຖ້າໃນມື້ນັ້ນຄືຜົວມາໄດ້ຍິນນາງ ແລະລາວຄັດຄ້ານ, ກໍໃຫ້ຄຳທີ່ນາງປະຕິຍານໄວ້ນັ້ນເປັນໂມຄະ, ທັງຄຳກ່າວດ້ວຍຮີມປາກທີ່ບໍ່ທັນຄິດຂອງນາງ ຊຶ່ງຜູກມັດນາງນັ້ນກໍເປັນໂມຄະດ້ວຍ, ແລະພຣະຢາເວຈະອະໄພໃຫ້ແກ່ນາງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແຕ່ຄຳປະຕິຍານທີ່ແມ່ຫມ້າຍ ຫລືແມ່ຮ້າງໃຫ້ໄວ້, ຫລືຄຳໃດທີ່ນາງເວົ້າຜູກມັດຕົນເອງ ຄຳເວົ້ານັ້ນຈະຍັງຢູ່.
|
||
\v 10 ແລະຖ້ານາງປະຕິຍານໄວ້ໃນເຮືອນຂອງຜົວນາງ ຫລືໃຫ້ສັນຍາດ້ວຍຜູກມັດຕົນເອງໄວ້,
|
||
\v 11 ແລະຜົວຂອງນາງໄດ້ຍິນແລ້ວ, ແຕ່ບໍ່ເວົ້າຫຍັງແກ່ນາງ ແລະບໍ່ຄັດຄ້ານນາງ, ຄຳປະຕິຍານຂອງນາງທັງຫມົດຈະຍັງຢູ່ ແລະຄຳສັນຍາທຸກຢ່າງຊຶ່ງນາງຜູກມັດຕົວເອງຈະຍັງຢູ່ເຊັ່ນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແຕ່ຖ້າຜົວຂອງນາງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນໂມຄະໃນມື້ທີ່ລາວໄດ້ຍິນແລ້ວ, ສິ່ງໃດທີ່ອອກຈາກຮີມປາກຂອງນາງກ່ຽວດ້ວຍຄຳປະຕິຍານ ຫລືຄຳສັນຍາຂອງນາງກໍຈະເປັນໂມຄະ. ຜົວຂອງນາງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນໂມຄະ. ແລະພຣະຢາເວຈະຊົງອະໄພໃຫ້ແກ່ນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຄຳປະຕິຍານທັງຫມົດທີ່ເຮັດໃຫ້ນາງຖ່ອມໃຈເອງ ຜົວຂອງນາງສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົງຢູ່ ຫລື ເປັນໂມຄະໄດ້.
|
||
\v 14 ແຕ່ຖ້າຜົວຂອງນາງບໍ່ກ່າວສິ່ງໃດແກ່ນາງ ລາວຍ່ອມເຮັດໃຫ້ຄຳປະຕິຍານ ແລະຄຳສັນຍາທັງຫມົດຂອງນາງ. ຊຶ່ງຈະຕົກແກ່ນາງໃຫ້ຍັງຢູ່ ເພາະລາວບໍ່ເວົ້າສິ່ງໃດໃນມື້ທີ່ລາວໄດ້ຍິນ ລາວຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຄົງຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແຕ່ຖ້າພາຍຫລັງທີ່ລາວໄດ້ຍິນ ແລ້ວມາເຮັດໃຫ້ເປັນໂມຄະ ລາວຕ້ອງຮັບໂທດຕາມຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງນາງ.
|
||
\v 16 ຂໍ້ຄວາມເຫລົ່ານີ້ເປັນກົດເກນຊຶ່ງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງສັ່ງໂມເຊໄວ້ເປັນເລື່ອງລະຫວ່າງຜົວກັບເມຍຂອງລາວ ເລື່ອງລະຫວ່າງພໍ່ກັບລູກສາວ ໃນຂະນະທີ່ນາງຍັງເປັນສາວຢູ່ ຄືຍັງຢູ່ໃນເຮືອນພໍ່ຂອງນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 31
|
||
\cl ບົດທີ 31
|
||
\p
|
||
\v 1 ອົງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງແກ້ແຄ້ນຄົນມີດີອານເພື່ອຄົນອິສຣາເອນ ແລ້ວພາຍຫລັງເຈົ້າຈະຕາຍໄປຢູ່ກັບປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລະໂມເຊກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ “ຈົ່ງຕຽມຄົນບາງຄົນໃນພວກເຈົ້າໃຫ້ພ້ອມດ້ວຍອາວຸດ ເພື່ອເຮັດສົງຄາມ ແລ້ວຍົກໄປສູ້ພວກມີດີອານເພື່ອການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ຄົນມີດີອານ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຈົ່ງສົ່ງຄົນຈາກຕະກຸນອິສຣາເອນທັງຫມົດ ຕະກຸນລະພັນຄົນເຂົ້າຮ່ວມສົງຄາມ.”
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຈັດຄົນຈາກອິສຣາເອນທີ່ນັບພັນ ຕະກຸນລະພັນຄົນ ເປັນຄົນຫມື່ນສອງພັນພ້ອມດ້ວຍອາວຸດເພື່ອເຂົ້າສົງຄາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລະໂມເຊສົ່ງຄົນຕະກຸນລະພັນຄົນອອກໄປຕໍ່ສູ້, ທັງຄົນເຫລົ່ານັ້ນກັບຟີເນຮາດລູກຊາຍເອເລອາຊາໄປເຮັດສົງຄາມ, ພ້ອມກັບເຄື່ອງໃຊ້ອັນບໍລິສຸດ ແລະມີແກປຸກຢູ່ໃນມື.
|
||
\v 7 ພວກເຂົາ ໄດ້ເຂົ້າໂຈມຕີພວກມີດີອານ ຕາມທີ່ອົງພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໂມເຊໄວ້ ແລະ ຂ້າຜູ້ຊາຍ ທຸກຄົນຖິ້ມ.
|
||
\v 8 ພວກເຂົາໄດ້ປະຫານຊີວິດບັນດາກະສັດຄົນມີດີອານພ້ອມກັບຄົນອື່ນທີ່ພວກເຂົາຂ້າ ມີເອວີ, ເຣເກັມ, ຊູເຣ, ຮູເຣ, ແລະເຣບາ, ກະສັດທັງຫ້າອົງຂອງຄົນມີດີອານ. ແລະໄດ້ປະຫານຊີວິດບາລາອາມລູກຊາຍເບໂອ, ດ້ວຍດາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລະຄົນອິສຣາເອນໄດ້ຈັບຜູ້ຍິງຊາວມີດີອານທັງຫມົດມາເປັນຊະເລີຍ ພ້ອມກັບພວກເດັກນ້ອຍທັງຫລາຍ, ແລະກວາດເອົາຝູງງົວຝູງແບ້ແກະແລະເຄື່ອງຂອງທັງປວງໄປຫມົດ. ຊຶ່ງເປັນຊັບທີ່ປຸ້ນມາໄດ້.
|
||
\v 10 ແລະເອົາໄຟເຜົາບັນດາເມືອງທີ່ອາໄສຂອງພວກເຂົາ ແລະເຜົາຄ້າຍທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລ້ວເກັບບັນດາເຄື່ອງທີ່ຍຶດໄດ້, ແລະຊັບທີ່ປຸ້ນມາໄດ້ທັງຄົນ ແລະສັດໄປຫມົດ.
|
||
\v 12 ແລ້ວພວກເຂົານຳຊະເລີຍ, ແລະຊັບສິນທີ່ປຸ້ນໄດ້ກັບເຄື່ອງທີ່ຍຶດໄດ້ທັງຫມົດມາຫາໂມເຊ,ແລະເອເລອາຊາແລະຊຸມນຸມຊົນອິສຣາເອນທີ່ຄ້າຍ ໃນທົ່ງພຽງໂມອາບ, ແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໂມເຊ, ແລະເອເລອາຊາ ປະໂລຫິດ, ແລະບັນດາຜູ້ນຳແຫ່ງຊຸມນຸມຊົນອອກໄປຕ້ອນຮັບພວກເຂົານອກຄ້າຍ.
|
||
\v 14 ໂມເຊຮ້າຍພວກນາຍທະຫານ, ຄືນາຍພັນ ແລະນາຍຮ້ອຍ, ຜູ້ກັບຈາກການເຮັດສົງຄາມ,
|
||
\v 15 “ໂມເຊເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ “ເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ໄວ້ຊີວິດພວກຜູ້ຍິງທັງຫມົດຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ບິ່ງແມ ຍ້ອນຄຳປຶກສາຂອງບາລາອາມ ຍິງເຫລົ່ານີ້ຈຶ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນອິສຣາເອນ, ຫລົງລະເມີດຕໍ່ພຣະຢາເວໃນເລື່ອງເປໂອ ແລະໄພພິບັດຈຶ່ງໄດ້ເກີດຂຶ້ນທ່າມກາງຊຸມນຸມຊົນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 17 ບັດນີ້, ຈົ່ງປະຫານຊີວິດເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ, ແລະປະຫານຊີວິດຜູ້ຍິງທີ່ເຄີຍນອນຮ່ວມກັບຊາຍທຸກຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ແຕ່ຈົ່ງໄວ້ຊີວິດເດັກຜູ້ຍິງທີ່ຍັງບໍ່ເຄີຍນອນຮ່ວມກັບຊາຍໄວ້ສຳລັບເຈົ້າທັງຫລາຍເອງ.
|
||
\v 19 ຈົ່ງຢູ່ພາຍນອກຄ້າຍເຈັດມື້, ຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ຂ້າຄົນ, ແລະຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ແຕະຕ້ອງຜູ້ທີ່ຖືກຂ້າ, ຈົ່ງຊຳລະຕົວ, ແລະຊະເລີຍຂອງຕົນເອງໃນມື້ທີສາມ ແລະມື້ທີເຈັດ.
|
||
\v 20 ເຈົ້າຕ້ອງຊຳລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທຸກສ່ວນ, ເຄື່ອງຫນັງສັດທຸກສ່ວນ, ແລະເຄື່ອງຂົນແບ້ທັງຫມົດ, ແລະເຄື່ອງທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ທຸກສ່ວນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລະເອເລອາຊາ ປະໂລຫິດໄດ້ກ່າວແກ່ທະຫານຜູ້ອອກໄປເຮັດສົງຄາມວ່າ, “ນີ້ເປັນກົດບັນຍັດຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊໄວ້.
|
||
\v 22 ສະເພາະທອງຄຳ, ເງິນ, ທອງສຳລິດ, ເຫລັກ, ດີບຸກ, ແລະຊືນ.
|
||
\v 23 ທຸກສິ່ງທີ່ທົນໄຟໄດ້ ພວກເຈົ້າຈົ່ງລວກດ້ວຍໄຟ, ແລ້ວຈະສະອາດ ຢ່າງໃດກໍດີ ຕ້ອງຊຳລະດ້ວຍນຳ້ລ້າງມົນທິນ, ແລະສິ່ງໃດທີ່ທົນໄຟບໍ່ໄດ້ເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ຜ່ານນຳ້.
|
||
\v 24 ເຈົ້າຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຈົ້າໃນມື້ທີເຈັດ ແລະເຈົ້າຈະສະອາດ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງຈະເຂົ້າມາໃນຄ້າຍໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ບອກ ໂມເຊ ວ່າ,
|
||
\v 26 “ເຈົ້າ ແລະເອເລອາຊາຜູ້ເປັນປະໂຣຫິດ, ກັບບັນດາຜູ້ນຳຂອງຊຸມນຸມຊົນ, ຈົ່ງນັບສິ່ງຂອງທີ່ໄດ້ມາທັງຄົນ ແລະສັດ.
|
||
\v 27 ແລະແບ່ງສິ່ງຂອງເຫລົ່ານັ້ນອອກເປັນສອງສ່ວນ, ໃຫ້ທະຫານຜູ້ອອກໄປເຮັດສົງຄາມສ່ວນຫນຶ່ງ, ແລະໃຫ້ບັນດາຊຸມນຸມຊົນອີກສ່ວນຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລະຈົ່ງຫັກເອົາສ່ວນຫນຶ່ງຈາກທະຫານທີ່ອອກໄປເຮັດສົງຄາມເປັນຂອງຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ, ຫ້າຮ້ອຍຫັກຫນຶ່ງ, ທັງຄົນ ແລະງົວ ແລະ ລໍ ແລະຝູງແບ້ ແກະ.
|
||
\v 29 ຈົ່ງເອົາຈາກເຄິ່ງສ່ວນຂອງພວກເຂົາ ມອບໃຫ້ແກ່ເອເລອາຊາ ຜູ້ເປັນປະໂຣຫິດ, ເປັນເຄື່ອງບູຊາແກ່ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ແລະຈາກເຄິ່ງສ່ວນຂອງຄົນອິສຣາເອນນັ້ນ, ເຈົ້າຈົ່ງນຳຫ້າສິບຫັກຫນຶ່ງຈາກຄົນ, ຝູງງົວ, ຝູງລໍ, ແລະຝູງແບ້ແກະ, ແລະສັດທັງຫມົດ ມອບໃຫ້ແກ່ຄົນເລວີຜູ້ເບິ່ງແຍງຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
|
||
\v 31 ແລະໂມເຊກັບເອເລອາຊາ, ປະໂລຫິດໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງແກ່ໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ບັນດາຊັບທີ່ປຸ້ນມາໄດ້ ອັນເຫລືອຈາກສິ່ງທີ່ທະຫານຍຶດມານັ້ນ ຄື: ແກະຫົກແສນເຈັດຫມື່ນຫ້າພັນໂຕ,
|
||
\v 33 ງົວເຈັດຫມື່ນສອງພັນໂຕ,
|
||
\v 34 ລໍຫົກຫມື່ນຫນຶ່ງພັນໂຕ,
|
||
\v 35 ແລະຄົນ ຄືຜູ້ຍິງທີ່ຍັງບໍ່ເຄີຍນອນຮ່ວມກັບຊາຍ ທັງຫມົດມີສາມຫມື່ນສອງພັນຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ແລະໃນເຄິ່ງສ່ວນຂອງຄົນທີ່ອອກໄປເຮັດສົງຄາມ ມີແກະສາມແສນສາມຫມື່ນເຈັດພັນຫ້າຮ້ອຍໂຕ.
|
||
\v 37 ສ່ວນແກະທີ່ເປັນຂອງພຣະຢາເວມີຫົກຮ້ອຍເຈັດສິບຫ້າໂຕ.
|
||
\v 38 ມີງົວສາມຫມື່ນຫົກພັນໂຕ ງົວທີ່ເປັນສ່ວນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຈັດສິບສອງໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ມີລໍ 30,500 ໂຕ, ຊຶ່ງເປັນສ່ວນຂອງພຣະຢາເວຫົກສິບເອັດໂຕ
|
||
\v 40 ສ່ວນຄົນມີຫນຶ່ງຫມື່ນຫົກພັນຄົນ, ຊຶ່ງເປັນສ່ວນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສາມສິບສອງຄົນ.
|
||
\v 41 ໂມເຊໄດ້ມອບສ່ວນທີ່ໄດ້ມາຊຶ່ງເປັນຂອງພິເສດຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວນັ້ນ. ມອບໃຫ້ແກ່ເອເລອາຊາຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໄວ້ກັບໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ຈາກເຄິ່ງສ່ວນຂອງຄົນອິສຣາເອນຊຶ່ງໂມເຊໄດ້ແບ່ງມາຈາກສ່ວນທີ່ທະຫານໄປເຮັດສົງຄາມໄດ້ນັ້ນ.
|
||
\v 43 (ເຄິ່ງສ່ວນຂອງຊຸມນຸມຊົນ ຄື ແກະສາມແສນສາມຫມື່ນເຈັດພັນຫ້າຮ້ອຍໂຕ,
|
||
\v 44 ງົວສາມຫມື່ນຫົກພັນໂຕ.
|
||
\v 45 ລໍສາມຫມື່ນຫ້າຮ້ອຍໂຕ.
|
||
\v 46 ແລະຄົນຫນຶ່ງຫມື່ນຫົກພັນຄົນ).
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ຈາກເຄິ່ງສ່ວນຂອງຄົນອິສຣາເອນນັ້ນ, ໂມເຊໄດ້ເອົາຫນຶ່ງສ່ວນຫ້າສິບ, ທັງຄົນ ແລະສັດ, ມອບໃຫ້ແກ່ຄົນເລວີຜູ້ເບິ່ງແຍງຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຢາເວ. ດັ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງສັ່ງໂມເຊໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ແລ້ວນາຍທະຫານຜູ້ບັງຄັບກອງພັນທັງປວງ, ຄືນາຍພັນນາຍຮ້ອຍໄດ້ເຂົ້າມາຫາໂມເຊ.
|
||
\v 49 ແລະກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, “ຄົນໃຊ້ຂອງທ່ານໄດ້ກວດນັບທະຫານຜູ້ຢູ່ໃຕ້ບັງຄັບບັນຊາຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລ້ວບໍ່ມີຄົນຫາຍໄປຈັກຄົນດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ແລະຂ້ານ້ອຍໄດ້ນຳສ່ວນທີ່ຖວາຍແກ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຊຶ່ງຕ່າງຄົນຕ່າງໄດ້ມາ, ຄື ສິ່ງທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ, ມີປອກຂາ, ແລະສາຍຄໍ ແຫວນ, ຕຸ້ມຫູ, ແລະປອກແຂນ, ເພື່ອເຮັດການລົບລ້າງມົນທິນບາບຂອງພວກເຮົາທັງຫລາຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ”
|
||
\v 51 ໂມເຊແລະເອເລອາຊາກໍຮັບເອົາບັນດາສິ່ງຂອງທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳຈາກພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ແລະທອງຄຳທັງຫມົດຈາກເຄື່ອງຖວາຍ, ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ, ຈາກນາຍພັນ ແລະນາຍຮ້ອຍ ມີນຳ້ຫນັກ16,750 ເຊເຂ.
|
||
\v 53 (ທະຫານເຫລົ່ານັ້ນຕ່າງຄົນຕ່າງກໍໄດ້ເກັບເຄື່ອງຂອງຂອງຂ້າເສິກມານຳ).
|
||
\v 54 ໂມເຊແລະເອເລອາຊາ ໄດ້ຮັບທອງຄຳຈາກນາຍພັນນາຍຮ້ອຍ. ນຳມາໃນຫໍເຕັນສັກສິດແຫ່ງຊຸມນຸມ ເປັນທີ່ລະນຶກແກ່ຄົນອິສຣາເອນຕໍ່ພຣະພັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 32
|
||
\cl ບົດທີ 32
|
||
\p
|
||
\v 1 ຄົນຣູເບັນແລະຄົນກາດມີຝູງງົວເປັນຈຳນວນຫລາຍ. ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນຢາເຊແລະແຜ່ນດິນກິເລອາດ, ບ່ອນນັ້ນເປັນບ່ອນທີ່ເຫມາະແກ່ຝູງສັດ.
|
||
\v 2 ດັ່ງນັ້ນ ຄົນກາດແລະຄົນຣູເບັນຈຶ່ງມາຫາໂມເຊ, ແລະເອເລອາຊາທີ່ເປັນປະໂຣຫິດແລະຜູ້ນຳຂອງຊຸມນຸມຊົນກ່າວວ່າ,
|
||
\v 3 “ ນີ້ຄືລາຍຊື່ຂອງທີ່ຕ່າງໆທີ່ເຮົາໄດ້ສຳຫລວດເບິ່ງຄື: ອາຕາໂຣດ, ດີໂບນ, ຢາເຊ, ນິມຣາ, ເຮັດຊະໂບນ, ເອເລອາເລ, ເສບາມ, ເນໂບ, ແລະເບໂອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເປັນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພຣະຢາເວ ຊົງທຳລາຍຕໍ່ຫນ້າຄົນອິສຣາເອນ, ເປັນແຜ່ນດິນເຫມາະກັບຝູງສັດ, ແລະຄົນໃຊ້ຂອງທ່ານ, ມີຝູງງົວຈຳນວນຫລາຍ”
|
||
\v 5 ແລະພວກເຂົາທັງຫລາຍກ່າວວ່າ, “ຖ້າຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍເປັນທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງທ່ານ, ຂໍມອບແຜ່ນດິນນີ້ເປັນກຳມະສິດແກ່ຄົນໃຊ້ຂອງທ່ານ, ຂໍຢ່າພາຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍຂ້າມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໄປເລີຍ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແຕ່ໂມເຊເວົ້າກັບຄົນກາດແລະຄົນຣູເບັນວ່າ, “ຄວນໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າໄປເຮັດສົງຄາມ, ແຕ່ຝ່າຍພວກເຈົ້າຈະຄອຍຢູ່ບ່ອນນີ້ແບບນັ້ນບໍ?
|
||
\v 7 ເປັນຫຍັງເຈົ້າທັງຫລາຍເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງຄົນອິສຣາເອນທໍ້ຖອຍທີ່ຈະຍົກຂ້າມໄປຍັງແຜ່ນດິນຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະທານແກ່ພວກເຂົາ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພໍ່ຂອງເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້ ຕອນທີ່ເຮົາໄດ້ໃຊ້ພວກເຂົາໄປຈາກກາເດັດ-ບາເນອາ ໃຫ້ສອດແນມເບິ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
\v 9 ເມື່ອພວກເຂົາຂຶ້ນໄປຍັງພູເຂົາເອັດຊະໂຄນ, ແລະໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນນັ້ນແລ້ວ ພວກເຂົາກໍເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຄົນອິສຣາເອນທໍ້ຖອຍທີ່ຈະຍົກເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງປະທານແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ໃນມື້ນັ້ນ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໂກດຮ້າຍພວກເຂົາຢ່າງຫນັກ ພຣະອົງຊົງປະຕິຍານໄວ້ວ່າ:
|
||
\v 11 ‘‘ແນ່ນອນທີ່ສຸດ ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ອົບພະຍົບອອກຈາກເອຢິບອາຍຸຕັ້ງແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັນຍາວ່າຈະມອບໃຫ້ອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະຢາໂຄບ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຕິດຕາມເຮົາດ້ວຍໃຈຈິງ.
|
||
\v 12 ເວັ້ນແຕ່ກາເລັບລູກຊາຍເຢຟຸນເນຄົນເກນິດຊີ, ແລະໂຢຊວຍລູກຊາຍນູນ. ເພາະວ່າພວກເຂົາທັງສອງຕິດຕາມເຮົາດ້ວຍໃຈຈິງ’.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໂກດຮ້າຍຕໍ່ອິສຣາເອນ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງໃຫ້ພວກເຂົາພະເນຈອນຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານສີ່ສິບປີ, ຈົນລຸ້ນພວກທີ່ເຮັດຜິດໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕາຍໄປຈົນຫມົດ.
|
||
\v 14 ແລະເບິ່ງແມ, ເຈົ້າໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນມາແທນພໍ່ຂອງເຈົ້າ, ເປັນເຊື້ອສາຍຄົນບາບທີ່ຈະເພີ່ມທະວີພຣະພິໂລດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕໍ່ອິສຣາເອນໃຫ້ຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ.
|
||
\v 15 ເພາະວ່າຖ້າເຈົ້າທັງຫລາຍຫັນຫນີຈາກການຕິດຕາມພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະຊົງປະຖິ້ມພວກເຈົ້າໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານອີກ, ແລະເຈົ້າທັງຫລາຍຈະທຳລາຍຊົນຊາດທັງຫມົດນີ້”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແລ້ວພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ໂມເຊກ່າວວ່າ, “ ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍຈະສ້າງຄອກສຳລັບຝູງແບ້ແກະບ່ອນນີ້, ແລະສ້າງເມືອງສຳລັບຄອບຄົວຂອງເຮົາທັງຫລາຍ.
|
||
\v 17 ແຕ່ເຮົາທັງຫລາຍຈະຖືອາວຸດພ້ອມທີ່ຈະໄປຂ້າງຫນ້າຄົນອິສຣາເອນຈົນກວ່າເຮົາທັງຫລາຍຈະນຳພວກເຂົາໄປເຖິງບ່ອນຂອງພວກເຂົາ. ຄອບຄົວຂອງເຮົາຈະໄດ້ຢູ່ໃນເມືອງທີ່ມີກຳແພງອ້ອມຮອບ ເພາະຢ້ານຊາວແຜ່ນດິນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຮົາທັງຫລາຍຈະບໍ່ຍອມກັບເຮືອນຈົນກວ່າຄົນອິສຣາເອນຈະໄດ້ຮັບມໍລະດົກຂອງພວກເຂົາທຸກຄົນ.
|
||
\v 19 ເພາະເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຮັບມໍລະດົກກັບພວກເຂົາຊຶ່ງຢູ່ຟາກແມ່ນຳ້ຢໍແດນແລະຕໍ່ອອກໄປ ເພາະວ່າມໍລະດົກທີ່ຕົກທອດມາເຖິງເຮົາກໍຢູ່ຟາກແມ່ນຳ້ຢໍແດນ, ເບື້ອງຕາເວັນອອກນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ໂມເຊຈຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າເຈົ້າທັງຫລາຍຈະເຮັດເຊັ່ນນີ້, ຄືຈັບອາວຸດຂຶ້ນເຂົ້າສູ່ສົງຄາມຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
|
||
\v 21 ຈະຂ້າມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໄປຕໍ່ພຣະພັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຈົນກວ່າພຣະອົງຈະຊົງຂັບໄລ່ສັດຕູໃຫ້ພົ້ນພຣະອົງ.
|
||
\v 22 ແລະແຜ່ນດິນນັ້ນຈະພ່າຍແພ້ຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງແລ້ວ. ພາຍຫລັງເຈົ້າຈຶ່ງຈະກັບ. ແລະພົ້ນຈາກພັນທະທີ່ມີຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະຊາວອິສຣາເອນ. ແລະແຜ່ນດິນນີ້ຈະຕົກເປັນກຳມະສິດຂອງເຈົ້າຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແຕ່ຖ້າເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້, ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ. ຈົ່ງຮູ້ໄວ້ວ່າ ບາບຂອງທ່ານກໍຈະໄລ່ຕາມທັນ.
|
||
\v 24 ຈົ່ງສ້າງເມືອງສຳລັບຄອບຄົວທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ແລະສ້າງຄອກສຳລັບແບ້ແກະຂອງເຈົ້າ ແລະເຮັດຕາມຄຳທີ່ອອກຈາກປາກຂອງເຈົ້າ.”
|
||
\v 25 ຄົນກາດກັບຄົນຣູເບັນຈຶ່ງກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ “ຄົນໃຊ້ຂອງທ່ານຈະເຮັດດັ່ງທີ່ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍບັນຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເດັກນ້ອຍທັງຫລາຍ, ເມຍທັງຫລາຍ, ຝູງສັດດ ແລະສັດໃຊ້ທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາ, ຈະຢູ່ບ່ອນນີ້ໃນເມືອງກິເລອາດ.
|
||
\v 27 ແຕ່ຄົນໃຊ້ຂອງທ່ານທຸກຄົນ, ຜູ້ມີອາວຸດເຮັດສົງຄາມຈະຂ້າມໄປ, ເພື່ອສູ້ຮົບຕໍ່ພຣະພັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ດັ່ງທີ່ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍສັ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ກ່ຽວກັບເລື່ອງພວກເຂົານີ້ໂມເຊຈຶ່ງອອກຄຳສັ່ງແກ່ເອເລອາຊາ, ແລະໂຢຊວຍລູກຊາຍນູນ, ແລະແກ່ຫົວຫນ້າຕະກຸນຂອງຄົນອິສຣາເອນ,
|
||
\v 29 “ແລະໂມເຊກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ “ຖ້າຄົນກາດແລະຄົນຣູເບັນທຸກຄົນຜູ້ມີອາວຸດທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມຕໍ່ພຣະພັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈະຂ້າມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໄປພ້ອມກັບເຈົ້າທັງຫລາຍ ແລະແຜ່ນດິນນັ້ນຈະພ່າຍແພ້ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າແລ້ວ, ເຈົ້າຈົ່ງມອບແຜ່ນດິນກິເລອາດໃຫ້ເປັນກຳມະສິດແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
\v 30 ແຕ່ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ຖືອາວຸດຂ້າມໄປກັບເຈົ້າ, ພວກເຂົາຈະຕ້ອງໄດ້ສ່ວນແຜ່ນດິນການາອານຮ່ວມກັບເຈົ້າເປັນກຳມະສິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຄົນກາດກັບຄົນຣູເບັນຕອບວ່າ, “ພຣະຢາເວກ່າວກັບຄົນໃຊ້ຂອງທ່ານຢ່າງໃດ, ພວກເຮົາທັງຫລາຍຈະເຮັດຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 32 ພວກເຮົາຈະຖືອາວຸດຂ້າມໄປຕໍ່ພຣະພັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສູ່ແຜ່ນດິນການາອານ, ແລະທີ່ດິນມໍລະດົກຂອງພວກເຮົານັ້ນຈະຄົງຢູ່ຟາກແມ່ນຳ້ຢໍແດນເບື້ອງນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ໂມເຊໄດ້ມອບດິນແດນເຫລົ່ານີ້ແກ່ຄົນກາດ ແລະຄົນຣູເບັນ, ແລະເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຕະກຸນມານາເຊລູກຊາຍໂຢເຊັບ, ຄືອານາຈັກຂອງສີຫົນກະສັດແຫ່ງຄົນອະໂມຣີດ, ແລະອານາຈັກຂອງໂອກກະສັດແຫ່ງບາຊານ, ທັງແຜ່ນດິນ, ແລະຫົວເມືອງ, ຕະຫລອດພົມແດນ, ຄືຫົວເມືອງໃຫຍ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ອ້ອມຮອບເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເແລະຄົນກາດກໍສ້າງເມືອງດີໂບນ, ອາຕາໂຣດ, ອາໂຣເອ.
|
||
\v 35 ອາດໂຣດ ໂຊຟັນ, ຢາເຊ, ໂຢກເບຮາ,
|
||
\v 36 ເບັດນິມຣາ, ແລະເບັດຮາຣານ, ໃຫ້ເປັນເມືອງມີກຳແພງອ້ອມຮອບ ແລະສ້າງຄອກໃຫ້ພວກແກະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ຄົນຣູເບັນກໍສ້າງເມືອງເຮັດຊະໂບນ, ເອເລອາເລ, ກີຣິອາດທາຢິມ,
|
||
\v 38 ເນໂບ, ແລະບາອານເມໂອນ, (ຊື່ເຫລົ່ານີ້ຕ້ອງປ່ຽນໃຫມ່), ແລະສິບມາ, ແລະຕັ້ງຊື່ໃຫມ່ໃຫ້ແກ່ເມືອງທີ່ພວກເຂົາສ້າງຂຶ້ນນັ້ນ.
|
||
\v 39 ຄົນມາກີບຸດຊາຍມານາເຊໄດ້ເຂົ້າໄປຍຶດເມືອງກິເລອາດ, ແລະຂັບໄລ່ພວກອະໂມຣີດຊຶ່ງຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ໂມເຊຈຶ່ງຍົກກິເລອາດໃຫ້ແກ່ມາກີບຸດຊາຍມານາເຊ, ແລະພວກເຂົາກໍເຂົ້າອາໃສຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ.
|
||
\v 41 ຢາອີ ບຸດຊາຍມານາເຊຍົກທັບໄປຍຶດຊົນນະບົດຂອງພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະເອີ້ນຊື່ວ່າຮາໂວດຢາອີ.
|
||
\v 42 ໂນບາໄປຍຶດເກນາດ, ແລະຊົນນະບົດຂອງເມືອງນີ້, ແລະເອີ້ນວ່າເມືອງໂນບາຕາມຊື່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 33
|
||
\cl ບົດທີ 33
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນໄລຍະທາງຍ່າງຂອງຄົນອິສຣາເອນ, ເມື່ອເຂົາຍ່າງອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບເປັນຫມວດຫມູ່ພາຍໃຕ້ການນຳຂອງໂມເຊແລະອາໂຣນ.
|
||
\v 2 ໂມເຊໄດ້ຈົດສະຖານທີ່ທີ່ພວກເຂົາອອກຍ່າງເທື່ອລະໄລຍະ, ຕາມພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວ. ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນໄລຍະ, ຕາມສະຖານທີ່ທີ່ພວກເຂົາຍ່າງຜ່ານໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກເຂົາຍ່າງອອກຈາກຣາເມເສດໃນເດືອນຕົ້ນ, ໃນວັນທີສິບຫ້າຂອງເດືອນຕົ້ນນັ້ນ, ຖັດຈາກວັນປັດສະຄາໄປມື້ຫນຶ່ງ, ຄົນອິສຣາເອນຍ່າງອອກຢ່າງມີໄຊໃນສາຍຕາຂອງບັນດາຊາວເອຢິບທັງຫມົດ.
|
||
\v 4 ຂະນະນັ້ນ, ຊາວເອຢິບກຳລັງຝັງສົບລູກຫົວປີທັງຫລາຍຂອງຕົນ, ຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວຊົງປະຫານຊີວິດທ່າມກາງພວກເຂົາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງລົງໂທດພະທັງຫລາຍຂອງເຂົາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ຄົນອິສຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຣາເມເສດ, ແລະຕັ້ງຄ້າຍທີ່ສຸກໂກດ.
|
||
\v 6 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກສຸກໂກດ ແລະມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເອທາມ, ຊຶ່ງຢູ່ແຄມຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
\v 7 ຈພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເອທາມ, ຖອຍຫລັງກັບມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າບາອານເຊໂຟນ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ຫນ້າເມືອງມິກໂດນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຫນ້າຮາຮິໂຣດຂ້າມກາງທະເລເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ແລະພວກເຂົາຍ່າງໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານເອທາມໄລຍະທາງສາມມື້ ແລະຕັ້ງຄ້າຍທີ່ມາຣາ.
|
||
\v 9 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກມາລາມາເຖິງເອລີມ, ທີ່ເອລີມມີນຳ້ພຸສິບສອງແຫ່ງ, ແລະຕົ້ນປາມເຈັດສິບຕົ້ນ. ແລະພວກເຂົາຕັ້ງຄ້າຍບ່ອນນັ້ນ.
|
||
\v 10 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເອລີມມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ທະເລແດງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກທະເລແດງມາຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນ.
|
||
\v 12 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ໂດບຟະກາ.
|
||
\v 13 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກໂດບຟະກາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ອາລູຊາ.
|
||
\v 14 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກອາລູຊາ ຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເຣຟີດີມ, ບ່ອນນັ້ນບໍ່ມີນຳ້ໃຫ້ປະຊາຊົນດື່ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເຣຟີດີມມາຕັ້ງຄ້າຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ.
|
||
\v 16 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍມາຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ກິບໂຣດ ຮັດຕວາ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກກິບໂຣດ ຮັດຕາວາມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຮາເຊໂຣດ.
|
||
\v 18 ແລະພວກເຂົາຍົກຍ່າງອອກຈາກຮາເຊໂຣດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຣິດມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຣິດມາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຣິມໂມນ ເປເຣດ.
|
||
\v 20 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຣິມໂມນ ເປເຣດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ລິບນາ.
|
||
\v 21 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກລິບນາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຣິດສາ.
|
||
\v 22 -ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຣິດສາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເກເຮລາທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເກເຮລາທາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ພູເຂົາເຊເຟ.
|
||
\v 24 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກພູເຂົາເຊເຟ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຮາຣາດາ.
|
||
\v 25 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຮາຣາດາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ມັກເຮໂລດ.
|
||
\v 26 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກມັກເຮໂລດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຕາຮາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຕາຮາດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເຕຣາ.
|
||
\v 28 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເຕຣາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ມີທະກາ.
|
||
\v 29 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກມີທະກາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຮາຊະໂມນາ.
|
||
\v 30 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຮາຊະໂມນາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ໂມເສໂຣດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກໂມເສໂຣດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເບເນ ຢາອາການ.
|
||
\v 32 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເບເນ ຢາອາການ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ໂຮເຣ ຮັກກິດກາດ.
|
||
\v 33 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກໂຮເຣ ຮັກກິດກາດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ໂຢດບາທາ.
|
||
\v 34 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກໂຢດບາທາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ອາບໂຣນາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 - - -ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກອາບໂຣນາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເອັດຊິໂອນ ເກເບ.
|
||
\v 36 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກເອັດຊິໂອນ ເກເບ ມາຕັ້ງຄ້າຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນ ຄືກາເດັດ.
|
||
\v 37 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກກາເດັດ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ພູເຂົາໂຮເຣ ຕິດກັບແຜ່ນດິນເອໂດມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ແລະປະໂລຫິດອາໂຣນໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາໂຮເຣ, ຕາມພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວ ແລະໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ໃນວັນທີຫນຶ່ງ, ເດືອນທີຫ້າປີທີ່ສີ່ສິບ, ນັບຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ຄົນອິສຣາເອນຍົກຍ່າງອອກຈາກປະເທດເອຢິບ.
|
||
\v 39 ເມື່ອອາໂຣນເສຍຊີວິດທີ່ພູເຂົາໂຮເຣນັ້ນ ເພິ່ນມີອາຍຸ123 ປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ແລະກະສັດເມືອງອາຣັດ, ຊາວການາອານ, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານທາງພາກໃຕ້ໃນແຜ່ນດິນການາອານໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າຄົນອິດສະຣາເອນກຳລັງມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກພູເຂົາໂຮເຣ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ຊັນໂມນາ.
|
||
\v 42 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກຊັນໂມນາ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ປູໂນນ.
|
||
\v 43 ແລະພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກປູໂນນ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ໂອໂບດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກໂອໂບດມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ອີເຢ ອາບາຣີມໃນດິນແດນໂມອາບ.
|
||
\v 45 ແລະພວກເຂົາອອກຍ່າງອອກຈາກອີຢິມມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ດີໂບນກາດ.
|
||
\v 46 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກດີໂບນກາດ ແລະ ມາຕັ້ງຄ້າຍທີ່ອັນໂມນ ດິບລະທາຢິມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກອັນໂມນ ດິບລະທາຢິມມາຕັ້ງຄ້າຍໃນພູເຂົາເນໂບ.
|
||
\v 48 ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກຈາກພູເຂົາອາບາຣີມມາຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທົ່ງພຽງໂມອາບແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກ.
|
||
\v 49 ພວກເຂົາຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນ, ຕັ້ງແຕ່ເບັດ ເຢຊີໂມດ ໄກໄປຈົນຮອດອາເບັນຊິດຕີມໃນທົ່ງພຽງໂມອາບ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ແລະພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊໃນທົ່ງພຽງໂມອາບແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກວ່າ,
|
||
\v 51 “ ຈົ່ງກ່າວແກ່ຄົນອິສຣາເອນວ່າ: ເມື່ອເຈົ້າຂ້າມແມ່ນຳ້ຢໍແດນເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນການາອານ,
|
||
\v 52 ເຈົ້າຈົ່ງຂັບໄລ່ຊາວເມືອງນັ້ນອອກທັງຫມົດໃຫ້ພົ້ນຫນ້າເຈົ້າ. ແລະທຳລາຍຮູບແກະສະຫລັກຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດແລະທຳລາຍຮູບເຄົາລົບທີ່ເປັນໂລຫະຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດ. ແລະທຳລາຍບັນດາປູຊະນີຍະສະຖານສູງຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 53 ແລະເຈົ້າຈົ່ງຂັບໄລ່ຊາວແຜ່ນດິນນັ້ນອອກ ແລະ ເຂົ້າໄປຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃນນັ້ນ, ເພາະເຮົາໄດ້ໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ເຈົ້າຖືກຳມະສິດ.
|
||
\v 54 ພວກເຈົ້າຈົ່ງຈັບສະຫລາກມໍລະດົກທີ່ດິນນັ້ນ, ຕາມຄອບຄົວຂອງເຈົ້າຄອບຄົວທີ່ໃຫຍ່ເຈົ້າຈົ່ງ ໃຫ້ມໍລະດົກສ່ວນໃຫຍ່, ຄອບຄົວທີ່ນ້ອຍເຈົ້າຈົ່ງໃຫ້ມໍລະດົກສ່ວນນ້ອຍ, ດິນຜືນໃດທີ່ສະຫລາກຕົກແກ່ຄົນໃດກໍເປັນຂອງຄົນນັ້ນ. ເຈົ້າຈົ່ງຮັບມໍລະດົກຕາມຕະກູນຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 55 ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວເມືອງນັ້ນອອກໃຫ້ພົ້ນຫນ້າເຈົ້າ, ຕໍ່ມາຜູ້ທີ່ເຈົ້າໃຫ້ເຫລືອຢູ່ນັ້ນກໍຈະກາຍເປັນສ້ຽນໃນຕາຂອງເຈົ້າ, ແລະເປັນຫນາມທີ່ສີຂ້າງຂອງເຈົ້າ. ແລະພວກເຂົາຈະຮຸກຮານເຈົ້າໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຈົ້າເຂົ້າອາໄສຢູ່ນັ້ນ.
|
||
\v 56 ແລະ ຕໍ່ມາເຮົາຈະເຮັດແກ່ພວກເຈົ້າ, ດັ່ງທີ່ເຮົາຄິດຈະປະຕິບັດແກ່ພວກເຂົານັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 34
|
||
\cl ບົດທີ 34
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງບອກຄົນອິດສະຣາເອນວ່າ, ເມື່ອເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນການາອານ (ອັນເປັນແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໃຫ້ແກ່ເຈົ້າເປັນມໍລະດົກຄືແຜ່ນດິນການາອານຕາມເຂດແດນທັງຫມົດ) ນັ້ນ.
|
||
\v 3 ເຂດເບື້ອງໃຕ້ຂອງເຈົ້ານັບຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນຕາມເບື້ອງເອໂດມ. ແລະ ອານາເຂດໃຕ້ຂອງເຈົ້ານັ້ນນັບຈາກປາຍທະເລຕາຍທາງທິດຕາເວັນອອກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລະອານາເຂດຂອງເຈົ້າຈະລ້ຽວໄປທາງໃຕ້ເນີນສູງອັກຣັບບີມຂ້າມໄປຫາຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນໄປສຸດລົງທີ່ທິດໃຕ້ກາເດັດ ບາເນອາໄປຈົນຮອດຮາຊາອັດດາຜ່ານໄປຈົນຮອດອາຊະໂມນ.
|
||
\v 5 ຈາກບ່ອນນັ້ນ, ອານາເຂດຈະລ້ຽວຈາກອາຊະໂມນຫາແມ່ນຳ້ເອຢິບໄປສິ້ນສຸດລົງທີ່ທະເລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ອານາເຂດທາງທິດຕາເວັນຕົກເຈົ້າຈະໄດ້ທະເລເມດີຕາລາເນ ແລະ ຝັ່ງທະເລນັ້ນ. ນີ້ຈະເປັນເຂດແດນທາງທິດຕາເວັນຕົກຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນອານາເຂດທາງທິດເຫນືອຂອງເຈົ້າ ຄືຈາກທະເລເມດີຕາລາເນເຈົ້າຈົ່ງເຮັດເຄື່ອງຫມາຍໄປຈົນຮອດພູເຂົາໂຮເຣ,
|
||
\v 8 ຈາກພູເຂົາໂຮເຣເຈົ້າຈົ່ງເຮັດເຄື່ອງຫມາຍເລື່ອຍໄປຈົນຮອດທາງເຂົ້າເມືອງເລໂບຮາມັດ, ແລະ ປາຍສຸດຂອງອານາເຂດເບື້ອງນີ້ຄືເຊດາດ.
|
||
\v 9 ແລ້ວອານາເຂດຈະຍາວໄປຮອດຊິໂຟຣນ ແລະ ໄປສິ້ນສຸດທີ່ຮາຊາເອນັນ. ນີ້ເປັນອານາເຂດທາງທິດເຫນືອຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວຈາກນັ້ນເຈົ້າຈົ່ງເຮັດເຄື່ອງຫມາຍອານາເຂດທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເຈົ້າຈາກຮາຊາ-ເອນັນຫາເຊຟາມ.
|
||
\v 11 ແລະອານາເຂດຈະລົງມາຈາກເຊຟາມຮອດຣິບລາ, ຂ້າງຕາເວັນອອກຂອງເມືອງອາຍິນ. ແລະອານາເຂດຈະລົງມາເຖິງທີ່ສຸດປາຍທະເລຄິນເນເຣດ ທາງທິດຕາເວັນອອກ.
|
||
\v 12 ແລະອານາເຂດຈະລົງມາຮອດແມ່ນຳ້ຢໍແດນສຸດລົງທີ່ທະເລຕາຍ. ນີ້ເປັນແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າ, ຕາມອານາເຂດໂດຍຮອບ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໂມເຊບອກຄົນອິດສະຣາເອນໂດຍກ່າວວ່າ, “ນີ້ເປັນແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຈັບສະຫລາກຮັບເປັນມໍລະດົກ, ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງສັ່ງວ່າ, ໃຫ້ຍົກໃຫ້ທັງເກົ້າຕະກຸນກັບອີກເຄິ່ງຕະກຸນ.
|
||
\v 14 ພາະວ່າຕະກຸນຄົນຣູເບັນຕາມບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຕະກຸນຄົນກາດຕາມບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາແມ່ນໄດ້ຮັບມໍລະດົກຂອງພວກເຂົາ, ແລ້ວ ຄົນເຄິ່ງຕະກຸນມານາເຊກໍໄດ້ຮັບມໍລະດົກຂອງພວກເຂົາແລ້ວ.
|
||
\v 15 ທັງສອງຕະກຸນ ແລະ ເຄິ່ງຕະກຸນນັ້ນໄດ້ຮັບມໍລະດົກຂອງພວກເຂົາທີ່ຟາກແມ່ນຳ້ຢໍແດນເບື້ອງນີ້ໃກ້ກັບເມືອງເຢຣິໂກທາງທິດຕາເວັນອອກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 17 ” ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຊື່ບຸກຄົນທີ່ຈະແບ່ງດິນແດນແກ່ພວກເຈົ້າ ຄື: ເອເລອາຊາປະໂລຫິດ ແລະ ໂຢຊວຍລູກຊາຍນູນ.
|
||
\v 18 ເຈົ້າຈົ່ງນຳຜູ້ນຳຂອງຄົນທຸກຕະກຸນໄປ ແບ່ງດິນແດນເພື່ອເປັນມໍລະດົກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຊື່ຂອງພວກຜູ້ນຳເຫລົ່ານັ້ນຄື: ກາເລັບລູກຊາຍເຢຟຸນເນ, ຈາກຕະກຸນຢູດາ
|
||
\v 20 ເຊມູເອນລູກຊາຍອຳມີຮຸດ ຈາກຄົນຕະກຸນຊິເມໂອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເອລີດາດລູກຊາຍກິຊະໂລນ, ຈາກຕະກຸນເບັນຢາມິນ.
|
||
\v 22 ບຸກກີລູກຊາຍໂຢກລີ, ຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນດານ.
|
||
\v 23 ຮານນີເອນລູກຊາຍເອໂຟດ, ຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງຈາກລູກຫລານຂອງ ໂຢເຊັບຕະກຸນມານາເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເກມູເອນລູກຊາຍຊິບຕານ, ຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຄົນເອຟຣາຢິມ.
|
||
\v 25 ເອລີຊາຟັນລູກຊາຍປານັກ, ຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຄົນເຊບູລູນ
|
||
\v 26 ປັນຕີເອນລູກຊາຍອັດຊານ, ຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຄົນອິດຊາຄາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ອາຮີຮູດລູກຊາຍເຊໂລມີ, ຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຄົນອາເຊ.
|
||
\v 28 ເປດາເອນລູກຊາຍອຳມີຮຸດ, ຫົວຫນ້າຄົນຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຄົນນັບທາລີ”
|
||
\v 29 ບຸກຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນຄົນທີ່ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ແບ່ງມໍລະດົກໃຫ້ຄົນອິສຣາເອນໃນ ແຜ່ນດິນການາອານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 35
|
||
\cl ບົດທີ 35
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບໂມເຊໃນທົ່ງພຽງໂມອາບແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໃກ້ກັບເມືອງເຢຣິໂກ ວ່າ,
|
||
\v 2 “ຈົ່ງບອກຄົນອິສຣາເອນໃຫ້ພວກເຂົາຍົກເມືອງໃຫ້ຄົນເລວີໄດ້ອາໄສຢູ່. ຈາກມໍລະດົກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮັບນັ້ນ ແລະ ຍົກທົ່ງຫຍ້າອ້ອມຮອບເມືອງນັ້ນໃຫ້ຄົນເລວີດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໃຫ້ເມືອງນັ້ນເປັນຂອງພວກເຂົາເພື່ອຈະໄດ້ອາໄສ. ໃຫ້ທົ່ງຫຍ້າເພື່ອຝູງສັດ, ແລະຊັບສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ແລະ ສັດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 4 ເຊິ່ງທົ່ງຫຍ້າຂອງເມືອງທີ່ເຈົ້າຍົກໃຫ້ແກ່ຄົນເລວີນັ້ນໃຫ້ມີເຂດຈາກກຳແພງເມືອງແລະຫ່າງອອກໄປຫນຶ່ງພັນສອກໂດຍຮອບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແລະເຈົ້າຈົ່ງວັດແທກພາຍນອກເມືອງສອງພັນສອກເປັນດ້ານຕາເວັນອອກ, ສອງພັນສອກເປັນທິດໃຕ້, ສອງພັນສອກເປັນທິດຕາເວັນຕົກ, ສອງພັນສອກເປັນທິດເຫນືອ, ໃຫ້ຕົວເມືອງຢູ່ເຄິ່ງກາງ. ນີ້ເປັນທົ່ງຫຍ້າປະຈຳເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມືອງຊຶ່ງເຈົ້າຈະຍົກໃຫ້ແກ່ຄົນເລວີ ຄື ເມືອງລີ້ໄພຫົກເມືອງ ເຈົ້າຈະອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນຂ້າຄົນຫນີໄປຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ແລະ ເຈົ້າຈົ່ງເພີ່ມໃຫ້ພວກເຂົາອີກສີ່ສິບສອງເມືອງ.
|
||
\v 7 ເມືອງທັງຫມົດທີ່ເຈົ້າຍົກໃຫ້ຄົນເລວີເປັນສີ່ສິບແປດຫົວເມືອງ. ຈົ່ງໃຫ້ມີທົ່ງຫຍ້າຕາມເມືອງຕ່າງໆດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລະຫົວເມືອງທີ່ເຈົ້າຈະໃຫ້ພວກເຂົາຈາກກຳມະສິດຂອງຄົນອິສະຣາເອນນັ້ນ, ຈາກຕະກຸນໃຫຍ່ເຈົ້າກໍເອົາເມືອງຫລາຍ, ຈາກຕະກຸນນ້ອຍເຈົ້າກໍເອົາເມືອງນ້ອຍ. ທຸກຕະກຸນຕາມສ່ວນຂອງມໍລະດົກທີ່ຕົນໄດ້ຮັບ ໃຫ້ຍົກໃຫ້ແກ່ຄົນເລວີ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, ເມື່ອພວກເຈົ້າຂ້າມແມ່ນຳ້ຢໍແດນ, ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນການາອານ,
|
||
\v 11 ໃຫ້ພວກເຈົ້າເລືອກເອົາເມືອງລີ້ໄພເພື່ອຜູ້ທີ່ຂ້າຄົນໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາ ຈະຫລົບລີ້ຢູ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໃຫ້ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນເປັນເມືອງລີ້ໄພຈາກຜູ້ທີ່ອາຄາດ, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ້ທີ່ຂ້າຄົນຕ້ອງຕາຍກ່ອນທີ່ເຂົາຈະຢືນຕໍ່ຫນ້າຊຸມນຸມຊົນເພື່ອຮັບການພິພາກສາ.
|
||
\v 13 ເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ເປັນເມືອງລີ້ໄພຫົກເມືອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຈົ່ງໃຫ້ຟາກແມ່ນຳ້ຢໍແດນເບື້ອງນີ້ສາມເມືອງ, ແລະ ອີກສາມເມືອງໃນແຜ່ນດິນການາອານ ເປັນເມືອງລີ້ໄພ.
|
||
\v 15 ທັງຫົກເມືອງນີ້ເປັນເມືອງລີ້ໄພຂອງຄົນອິສຣາເອນ, ສຳລັບຄົນຕ່າງດ້າວ, ແລະ ສຳລັບຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ, ເພື່ອຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດທີ່ໄດ້ຂ້າຜູ້ອື່ນໂດຍບໍ່ໄດ້ເຈດຕະນາໄດ້ຫລົບຫນີໄປບ່ອນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຖ້າຜູ້ໃດຕີຄົນອື່ນດ້ວຍເຄື່ອງມືເຫລັກ, ຈົນຄົນນັ້ນຕາຍ, ລາວກໍເປັນຂ້າຕະກອນ, ໃຫ້ປະຫານຊີວິດຄົນນັ້ນ.
|
||
\v 17 ຜູ້ໃດຕີລາວໃຫ້ລົ້ມລົງດ້ວຍກ້ອນຫີນໃນມືທີ່ມີຂະຫນາດຂ້າຄົນໄດ້, ແລະ ລາວຕາຍ, ຜູ້ນັ້ນເປັນຂ້າຕະກອນ, ໃຫ້ປະຫານຊີວິດຄົນນັ້ນ.
|
||
\v 18 ຫລືຜູ້ໃດໃຊ້ອາວຸດໄມ້ທີ່ຢູ່ໃນມືທີ່ຂະຫນາດຂ້າຄົນໄດ້, ຕີລາວລົ້ມລົງ, ແລະ ຕາຍ, ຜູ້ນັ້ນເປັນຂ້າຕະກອນ, ໃຫ້ປະຫານຊີວິດຄົນນັ້ນເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ໃຫ້ຜູ້ທີ່ຄຽດແຄ້ນເອງເປັນຜູ້ປະຫານຊີວິດຄົນນັ້ນ. ຖ້າວ່າຜູ້ທີ່ຄຽດແຄ້ນພົບລາວເມື່ອໃດ, ກໍໃຫ້ປະຫານຊີວິດເມື່ອນັ້ນ.
|
||
\v 20 ຖ້າຜູ້ໃດແທງລາວດ້ວຍຄວາມກຽດຊັງ, ຫລືລໍຖ້າແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ລາວ, ຈົນຕາຍ.
|
||
\v 21 ຫລືເພາະເປັນສັດຕູກັນຕີລາວລົ້ມລົງ, ຈົນລາວຕາຍ ໃຫ້ປະຫານຊີວິດຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວຕາຍນັ້ນ, ລາວເປັນຂ້າຕະກອນ, ເມື່ອຜູ້ທີ່ຄຽດແຄ້ນພົບລາວເມື່ອໃດ, ກໍໃຫ້ປະຫານຊີວິດລາວເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ໄດ້ເປັນສັດຕູກັນແທງລາວ, ຫລືເອົາຫຍັງດຶກໃສ່ລາວໂດຍບໍ່ໄດ້ຄອຍຖ້າດັກຕີຢູ່.
|
||
\v 23 ຫລືໃຊ້ກ້ອນຫີນທີ່ມີຂະຫນາດຂ້າຄົນໄດ້ດຶກຖືກລາວໂດຍບໍ່ໄດ້ເຫັນ, ແລະ ລາວຕາຍ, ທັງທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ເປັນສັດຕູກັນ ແລະ ບໍ່ໄດ້ປອງຮ້າຍກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ໃນກໍລະນີນີ້, ກໍໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນຕັດສິນຄວາມລະຫວ່າງຜູ້ຂ້າ ແລະ ຜູ້ຄຽດແຄ້ນຕາມກົດຫມາຍນີ້.
|
||
\v 25 ໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນຊ່ວຍຜູ້ຂ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຜູ້ຂອງຄຽດແຄ້ນ, ໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນພາໂຕລາວກັບໄປເມືອງລີ້ໄພ, ຊຶ່ງລາວໄດ້ຫນີໄປຢູ່ນັ້ນ, ໃຫ້ລາວຢູ່ບ່ອນນັ້ນຈົນກວ່າມະຫາປະໂຣຫິດ, ຜູ້ໄດ້ຖືກເຈີມໄວ້ດ້ວຍນຳ້ມັນບໍລິສຸດຈະຕາຍເສຍກ່ອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຖ້າຜູ້ຂ້າຄົນໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈນັ້ນ ອອກໄປຈາກເຂດເມືອງລີ້ໄພເວລາໃດ,
|
||
\v 27 ແລະຜູ້ຄຽດແຄ້ນພົບລາວນອກເຂດເມືອງລີ້ໄພ, ຜູ້ຄຽດແຄ້ນໄດ້ຂ້າຜູ້ຂ້າຄົນນັ້ນ, ຜູ້ທີ່ຄຽດແຄ້ນຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດໃດ.
|
||
\v 28 ເພາະວ່າຊາຍຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຢູ່ໃນເຂດເມືອງລີ້ໄພ, ຈົນມະຫາປະໂລຣຫິດຕາຍກ່ອນ. ຫລັງຈາກທີ່ມະຫາປະໂຣຫິດຕາຍແລ້ວ, ຜູ້ຂ້າຄົນນັ້ນຈຶ່ງສາມາດກັບໄປແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາຖືກຳມະສິດຢູ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຫລົ່ານີ້ຄວນເປັນກົດຫມາຍແຫ່ງຄຳຕັດສິນຂອງພວກເຈົ້າຕະຫລອດຊົ່ວອາຍຸຂອງພວກເຈົ້າໃນທີ່ອາໄສທັງປວງຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 30 ຫາກຜູ້ໃດຂ້າລາວຕາຍ, ໃຫ້ປະຫານຊີວິດຜູ້ນັ້ນຕາມປາກຂອງພະຍານ, ແຕ່ຢ່າປະຫານຊີວິດຜູ້ໃດດ້ວຍມີພະຍານປາກດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຍິ່ງກວ່ານັ້ນອີກ, ເຈົ້າຢ່າຮັບຄ່າໄຖ່ຊີວິດຂອງຜູ້ຂ້າຄົນ ຜູ້ມີຄວາມຜິດເຖິງຕາຍນັ້ນ, ແຕ່ລາວຕ້ອງຕາຍ.
|
||
\v 32 ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງຮັບຄ່າໄຖ່ຄົນທີ່ຫລົບຫນີໄປຍັງເມືອງລີ້ໄພ. ເພື່ອໃຫ້ກັບມາຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງລາວ ກ່ອນທີ່ມະຫາປະໂຣຫິດຈະຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ດ້ວຍວິທີນີ້ ເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ເປັນມົນທິນ ເພາະວ່າເລືອດເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເປັນມົນທິນ, ແລະບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຈະຊຳລະແຜ່ນດິນໃຫ້ຫມົດມົນທິນທີ່ເກີດຂື້ນຈາກເລືອດໃນແຜ່ນດິນນັ້ນໄດ້, ນອກຈາກຈະປະຫານຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເລືອດຕົກເສຍກ່ອນ.
|
||
\v 34 ເຈົ້າຢ່າເຮັດໃຫ້ເກີດມົນທິນໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຈົ້າອາໄສຢູ່, ມັນເປັນທີ່ເຮົາຢູ່ນັ້ນ, ເຮົາ, ຄືພຣະຢາເວ, ທີ່ຢູ່ທ່າມກາງຄົນອິສຣາເອນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 36
|
||
\cl ບົດທີ 36
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວຜູ້ນຳຄອບຄົວຄົນກິເລອາດ ລູກຊາຍຂອງມາກີ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍມານາເຊ ຄອບຄົວຕ່າງຂອງລູກຊາຍໂຢເຊັບ, ເຂົ້າມາໃກ້ ແລະເວົ້າຕໍ່ຫນ້າໂມເຊ ແລະຕໍ່ຫນ້າຜູ້ນຳ ຄືບັນດາຜູ້ນຳຄອບຄົວຄົນອິສຣາເອນ.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ “ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ຈັບສະຫລາກຍົກແຜ່ນດິນ ໃຫ້ເປັນມໍລະດົກແກ່ຄົນອິສະຣາເອນ. ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບບັນຊາຈາກພຣະຢາເວໃຫ້ຍົກມໍລະດົກຂອງເຊໂລເຟຂາດພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາແກ່ລູກສາວຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຖ້ານາງທັງຫລາຍແຕ່ງງານກັບລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຄົນອິສຣາເອນຕະກຸນອື່ນແລ້ວ. ສ່ວນມໍລະດົກຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາຈະເພີ່ມໃຫ້ກັບມໍລະດົກຂອງຄົນຕະກູນທີ່ນາງໄປຢູ່ນຳ. ເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງເປັນການນຳມໍລະດົກໄປຈາກສ່ວນທີ່ເປັນຂອງພວກເຮົາ.
|
||
\v 4 ແລະເມື່ອເຖິງປີແຫ່ງສຽງເຂົາສັດຂອງຄົນອິສຣາເອນມາເຖິງ, ມໍລະດົກທີ່ເປັນສ່ວນຂອງນາງກໍຈະຖືກຍົກໄປເພີ່ມເຂົ້າກັບສ່ວນຂອງຕະກຸນທີ່ນາງໄປຢູ່ນຳ. ຈຶ່ງເປັນການນຳເອົາສ່ວນມໍລະດົກຂອງນາງໄປຈາກສ່ວນມໍລະດົກຂອງຕະກຸນພໍ່ຂອງພວກເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ໂມເຊ ຈຶ່ງບອກປະຊາຊົນໃຫ້ເຮັດຕາມຄໍາສັ່ງຂອງອົງພຣະຢາເວ ດັ່ງນີ້: “ເລື່ອງທີ່ເຜົ່າມານາເຊ ເວົ້າມານັ້ນແມ່ນຖືກຕ້ອງ
|
||
\v 6 ສະນັ້ນແຫລະພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ພວກລູກສາວຂອງເສໂລເຟຮັດມີສິດທີ່ຈະແຕ່ງງານກັບໃຜກໍໄດ້ແຕ່ ຕ້ອງແມ່ນຄົນໃນເຜົ່າດຽວກັນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ສ່ວນມໍລະດົກຂອງຄົນອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຖືກຍົກຍ້າຍຈາກຕະກຸນຫນຶ່ງໄປໃຫ້ອີກຕະກຸນຫນຶ່ງ, ຄົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຕ້ອງຢູ່ໃນມໍລະດົກຂອງຕະກຸນບັນພະບູລຸດຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຍິງທຸກຄົນຜູ້ທີ່ຮັບກຳມະສິດມໍລະດົກໃນຕະກຸນອິດສະຣາເອນຕະກຸນໃດກໍໃຫ້ເປັນເມຍຂອງຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງໃນຄອບຄົວໃນຕະກຸນພໍ່ຂອງຕົນ. ເພື່ອຄົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຈະໄດ້ຖືກຳມະສິດມໍລະດົກຂອງພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 9 ຈະບໍ່ມີມໍລະດົກທີ່ຖືກຍ້າຍຈາກຕະກຸນຫນຶ່ງໄປອີກຕະກຸນຫນຶ່ງ, ທຸກໆເຜົ່າຂອງຄົນອິສຣາເອນແຕ່ລະຕະກຸນຄວນຮັກສາໄວ້ມໍລະດົກຂອງຕົນ’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວຊົງບອກໂມເຊຢ່າງໃດ, ລູກສາວທັງຫລາຍຂອງເຊໂລເຟຮັດກໍປະຕິບັດຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 11 ມາລາ, ຕີຣະຊາ, ໂຮກລາ, ມີລະກາ, ແລະໂນອາ, ລູກສາວຂອງເຊໂລເຟຮັດໄດ້ແຕ່ງງານກັບລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພີ່ນ້ອງພໍ່ຂອງຕົນ.
|
||
\v 12 ພວກນາງໄດ້ແຕ່ງງານກັບຄອບຄົວມານາເຊລູກຊາຍຂອງໂຢເຊັບ. ໃນທາງນີ້, ມໍລະດົກຂອງນາງກໍຍັງຢູ່ໃນຕະກຸນພໍ່ຂອງນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຂໍ້ຄວາມເຫລົ່ານີ້ເປັນບົດບັນຍັດ ແລະ ຄຳຕັດສິນຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງຜ່ານທາງ ໂມເຊແກ່ຄົນອິດສະຣາເອນໃນທົ່ງພຽງໂມອາບແຄມແມ່ນຳ້ຢໍແດນໃກ້ກັບເມືອງເຢຣິໂກ.
|