See in Reader
2281 lines
434 KiB
Plaintext
2281 lines
434 KiB
Plaintext
\id EXO
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h ອົບພະຍົບ
|
||
\toc1 ອົບພະຍົບ
|
||
\toc2 ອົບພະຍົບ
|
||
\toc3 exo
|
||
\mt ອົບພະຍົບ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\cl ບົດທີ 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນລາຍຊື່ຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນ ຜູ້ໄດ້ເຂົ້າໄປອາໄສໃນປະເທດອີຢິບກັບຢາໂຄບ, ພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວຂອງຕົນຄື:
|
||
\v 2 ຣູເບັນ, ຊີເມໂອນ, ເລວີ, ແລະຢູດາ,
|
||
\v 3 ອິດຊາຄາ, ເຊບູລູນ, ແລະເບັນຢາມີນ,
|
||
\v 4 ດານ, ນັບທາລີ, ຄາດ ແລະອາເຊ.
|
||
\v 5 ຄົນທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບເຈັດສິບຄົນ. ສ່ວນໂຢເຊັບນັ້ນໄດ້ໄປຢູ່ໃນອີຢິບກ່ອນແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຕໍ່ມາໂຢເຊັບ, ກັບພວກອ້າຍນ້ອງຂອງເຂົາ, ແລະ ທຸກຄົນໃນຊ່ວງຍຸກນັ້ນໄດ້ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍໄປຫມົດແລ້ວ.
|
||
\v 7 ຝ່າຍຊາວອິສະຣາເອນຕໍ່ມາກໍໄດ້ມີລຸກດົກ, ເພີ່ມທະວີຈຳນວນຂຶ້ນ, ແລະ ມີກຳລັງຫລາຍຂຶ້ນ; ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປທົ່ວທັງແຜ່ນດິນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ບັດນີ້ ແລ້ວໄດ້ມີກະສັດອົງໃຫມ່ຂຶ້ນປົກຄອງຣາຊະສົມບັດໃນປະເທດອີຢິບ, ພະອົງບໍ່ຊົງຮູ້ຈັກກັບໂຢເຊັບ.
|
||
\v 9 ພະອົງກ່າວກັບຊົນຊາດຂອງພະອົງວ່າ, "ເບີ່ງແມ້, ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ເພີ່ມຈຳນວນຂຶ້ນຫລາຍ ແລະມີກຳລັງຫລາຍກວ່າພວກເຮົາອີກ.
|
||
\v 10 ມາເຖີ້ນ, ໃຫ້ພວກເຮົາໃຊ້ອຸບາຍຢ່າງສະຫລາດເພື່ອຂັດຂວາງພວກເຂົາ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະທະວີຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະຖ້າເກີດສົງຄາມຂຶ້ນເມື່ອໃດ, ພວກເຂົາຈະເຂົ້າຮ່ວມມືກັບພວກສັດຕຣູ, ຫັນມາຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາ, ແລະຈະອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນນີ້ໄດ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເພາະສະນັ້ນ ຄົນອີຢິບຈຶ່ງຕັ້ງຜູ້ຄວບຄຸມບັງຄັບຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ເຮັດວຽກການຫນັກ. ຊາວອິສະຣາເອນສ້າງເມືອງໃຫ້ແກ່ຟາຣາໂອ ຄື: ເມືອງປີໂທມ ແລະເມືອງຣາມາເສດ.
|
||
\v 12 ແຕ່ເຖີງແມ່ນວ່າ ຊາວອີຢິບບັງຄັບພວກເຂົາຫລາຍເທົ່າໃດ, ຊາວອິສະຣາເອນກໍຍິ່ງເພີ່ມຈຳນວນ ແລະ ຍິ່ງເພີ່ມທະວີຂຶ້ນໄປອີກເທົ່ານັ້ນ. ເພາະສະນັ້ນ ຊາວອີຢິບຈຶ່ງເລີ່ມຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ຊາວອິສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ຊາວອີຢິບຈຶ່ງບັງຄັບຊາວອິສຣາເອນເຮັດວຽກຢ່າງຫນັກ.
|
||
\v 14 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງພວກເຂົາຂົມຂື່ນ ດ້ວຍການເຮັດວຽກຢ່າງຫນັກຄື ນວດດິນ ແລະປັ້ນດີນຈີ່, ແລະ ເຮັດວຽກຫມົດທຸກປະເພດໃນທົ່ງນາ. ພວກເຂົາຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຫນັກຫລາຍທຸກຢ່າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຕໍ່ມາກະສັດອີຢິບໄດ້ຊົງມີຄຳສັ່ງໃຫ້ນາງຫມໍຕຳແຍຊາວເຮັບເຣີ; ຜູ້ຫນຶ່ງຊື່ ຊິຟຣາ, ແລະ ອີກຜູ້ຫນຶ່ງຊື່ ປູອາ.
|
||
\v 16 ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ, "ເມື່ອເຈົ້າໄປຊ່ວຍຍິງຊາວເຮັບເຣີທີ່ກຳລັງເກີດລູກ, ຈົ່ງສັງເກດເບິ່ງເມື່ອພວກນາງເກີດລູກ. ຖ້າເປັນລູກຊາຍກໍໃຫ້ຂ້າເສຍ, ຖ້າເປັນລູກຍິງກໍໃຫ້ໄວ້ຊີວິດ."
|
||
\v 17 ແຕ່ພວກນາງຫມໍຕຳແຍຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງກະສັດອີຢິບທີ່ສັ່ງພວກນາງ; ພວກເຂົາເລີຍປ່ອຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍລອດຊີວິດແທນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ກະສັດອີຢິບຈຶ່ງມີຄຳສັ່ງໃຫ້ພວກນາງຫມໍຕຳແຍເຂົ້າເຝົ້າ ແລະຊົງກ່າວຕໍ່ພວກນາງວ່າ, "ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດເຊັ່ນນີ້, ແລະປ່ອຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍມີຊີວິດຢູ່?"
|
||
\v 19 ພວກນາງຫມໍຕຳແຍຈຶ່ງທູນຕອບຟາຣາໂອວ່າ,"ເພາະພວກຍິງຊາວເຮັບເຣີ ບໍ່ຄືພວກຍິງຊາວອີຢິບ. ພວກນາງແຂງແຮງ ແລະຈຶ່ງເກີດລູກກ່ອນທີ່ພວກນາງຫມໍຕຳແຍໄປຮອດພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ປົກປ້ອງພວກນາງຫມໍຕຳແຍນັ້ນ. ປະຊາຊົນຈຶ່ງຍິ່ງເພີ່ມຈຳນວນຂຶ້ນ ແລະມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນຫລາຍ.
|
||
\v 21 ເພາະວ່າພວກນາງຫມໍຕຳແຍນັ້ນຢຳເກງພຣະເຈົ້າ, ພຣະອົງຈຶ່ງປຣະທານໃຫ້ພວກນາງມີຄອບຄົວ
|
||
\v 22 ຟາຣາໂອມີຄຳສັ່ງແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງວ່າ, "ລູກຊາຍຊາວເຮັບເຣີທີ່ເກີດມາ ພວກເຈົ້າຈົ່ງໂຍນຖິ້ມລົງໃນແມ່ນໍ້າເສຍ, ແຕ່ຖ້າເປັນລູກສາວທຸກຄົນຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່ໄດ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\cl ບົດທີ 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ ຊາຍເຜົ່າເລວີຄົນຫນຶ່ງໄດ້ແຕ່ງງານກັບຍີງສາວເຜົ່າເລວີຄົນຫນຶ່ງ.
|
||
\v 2 ຍິງຜູ້ນັ້ນໄດ້ຖືພາ ແລະ ໄດ້ເກີດລູກຊາຍ ເມື່ອນາງເຫັນວ່າເດັກນັ້ນເປັນເດັກສົມບູນດີ, ນາງຈຶ່ງເຊື່ອງເຂົາໄວ້ເປັນເວລາສາມເດືອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແຕ່ເມື່ອນາງບໍ່ສາມາດເຊື່ອງເຂົາໄດ້ອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ, ນາງຈຶ່ງເອົາກະຕ່າທີ່ສານດ້ວຍໄມ້ອໍ້ ແລະທາດ້ວຍນ້ຳມັນດິນ ແລະທອຍ. ຈາກນັ້ນນາງຈຶ່ງໄດ້ວາງເດັກນັ້ນລົງໃນກະຕ່າ ແລ້ວນຳໄປວາງໄວ້ທີ່ກໍຕົ້ນອໍ້ໃນນໍ້າແຄມຕາຝັ່ງແມ່ນໍ້າ.
|
||
\v 4 ເອື້ອຍຂອງເດັກນ້ອຍຢືນຢູ່ຫ່າງໆ ລໍຖ້າເບີ່ງວ່າ ຈະມີເຫດການຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເມື່ອລູກສາວຂອງກະສັດຟາຣາໂອ ໄດ້ສະເດັດລົງມາອາບນໍ້າທີ່ແມ່ນໍ້າ ໃນຂະນະທີ່ພວກສາວໃຊ້ຍ່າງຕາມແຄມແມ່ນໍ້ານັ້ນ. ນາງກໍເຫັນກະຕ່າຢູ່ກາງກໍຕົ້ນອໍ້ ແລະຈຶ່ງສັ່ງສາວໃຊ້ໃຫ້ເປັນເອົາມາ.
|
||
\v 6 ເມື່ອນາງຊົງເປີດກະຕ່ານັ້ນ, ນາງກໍເຫັນເດັກນ້ອຍ, ເບິ່ງແມ, ເດັກນ້ອຍກຳລັງໄຫ້ຂຶ້ນ. ນາງຊົງເກີດສົງສານເດັກນ້ອຍນີ້ ແລະກ່າວວ່າ, "ນີ້ເປັນລູກຄົນເຮັບເຣີຄົນຫນຶ່ງແນ່ນອນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວເອື້ອຍຂອງເດັກນັ້ນຈຶ່ງທູນລູກສາວຂອງຟາຣາໂອວ່າ, "ຈະໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປຫາຍິງຊາວເຮັບເຣີມາລ້ຽງເດັກນີ້ໃຫ້ທ່ານບໍ?"
|
||
\v 8 ລູກສາວຂອງຟາຣາໂອຈຶ່ງມີຄຳສັ່ງກັບນາງວ່າ, "ຈົ່ງໄປສາ." ເດັກຜູ້ຍິງຄົນນີ້ຈຶ່ງໄປ ແລະນຳແມ່ຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ລູກສາວຂອງຟາຣາໂອຊົງສ່ັ່ງກັບແມ່ຂອງເດັກວ່າ, "ຈົ່ງຮັບເດັກຄົນນີ້ໄປ, ແລະລ້ຽງໄວ້ໃຫ້ເຮົາ, ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຄ່າຈ້າງໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ." ດັ່ງນັ້ນຍິງນັ້ນຈຶ່ງຮັບເດັກນັ້ນ ແລະກໍລ້ຽງເຂົາໄວ້
|
||
\v 10 ເມື່ອເດັກໄດ້ໃຫຍ່ສູງຂຶ້ນ, ນາງກໍນຳເຂົາມອບໃຫ້ລູກສາວຂອງຟາຣາໂອ, ແລະເຂົາໄດ້ກາຍເປັນລູກຊາຍຂອງນາງ. ນາງຈຶ່ງຕັ້ງຊື່ກັບເຂົາວ່າ ໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ, "ເພາະເຮົາໄດ້ເອົາເຂົາອອກມາຈາກນໍ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເມຶ່ອໂມເຊໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ລາວໄດ້ອອກໄປຢ້ຽມຢາມພວກພີ່ນ້ອງ ແລະເຫັນພວກເຂົາເຮັດວຽກຫນັກ. ລາວເຫັນຊາວອີຢິບຄົນຫນຶ່ງ ກຳລັງຕີຊາວເຮັບເຣີຄົນຫນຶ່ງ, ຊຶ່ງເປັນຊົນຊາດດຽວກັນກັບຕົນເອງ.
|
||
\v 12 ລາວເບິ່ງໄປທາງນີ້ ແລະ ທາງນັ້ນ, ແລະເມື່ອລາວບໍ່ເຫັນມີໃຜຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ລາວຈຶ່ງໄດ້ຂ້າຊາວອີຢິບ ແລະເຊື່ອງສົບໄວ້ໃນກອງດິນຊາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ລາວໄດ້ອອກໄປຂ້າງນອກໃນວັນຕໍ່ມາ, ແລະ, ເບິ່ງແມ, ຊາຍຊາວເຮັບເຣີສອງຄົນກຳລັງຕໍ່ສູ້ກັນຢູ່. ລາວຈຶ່ງເວົ້າກັບຄົນທີ່ເຮັດຜິດນັ້ນວ່າ, "ເຈົ້າຕີພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າເອງເຮັດຫຍັງ?"
|
||
\v 14 ແຕ່ຊາຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ, "ໃຜຕັ້ງເຈົ້າໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳ ແລະເປັນຜູ້ຕັດສິນພວກເຮົາ? ເຈົ້າກຳລັງວາງແຜນຈະຂ້າເຮົາ ເຫມືອນທີ່ເຈົ້າໄດ້ຂ້າຊາວອີຢິບຄົນນັ້ນບໍ?" ແລ້ວໂມເຊເລີຍຕົກໃຈ ແລະເວົ້າວ່າ, "ສີ່ງທີ່ເຮົາເຮັດນັ້ນ ຄົງຮູ້ກັນທົ່ວໄປແລ້ວແນ່ນອນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບັດນີ້ເມື່ອຟາຣາໂອຊົງໄດ້ຮູ້ເລື່ອງນີ້, ພຣະອົງຈຶ່ງພະຍາຍາມຂ້າໂມເຊເສຍ. ແຕ່ໂມເຊຫນີຈາກຟາຣາໂອໄປຢູ່ໃນດິນແດນມີດີອານ. ທີ່ນັ້ນລາວນັ່ງຢູ່ທີ່ຂ້າງນໍ້າສ້າງແຫ່ງຫນຶ່ງ.
|
||
\v 16 ບັດນີ້ ປະໂລຫິດຊາວມີດີອານມີລູກສາວເຈັດຄົນ. ພວກນາງພາກັນມາ, ຕັກນໍ້າ, ແລະຕື່ມນໍ້າໃນອ່າງໃຫ້ຝູງສັດຂອງພໍ່ກິນ.
|
||
\v 17 ມີພວກຄົນລ້ຽງແກະມາເຖິງ ແລະພະຍາຍາມໄລ່ພວກນາງໄປ, ແຕ່ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ໄປ ແລະຊ່ວຍພວກນາງ. ແລ້ວລາວໃຫ້ນໍ້າດື່ມແກ່ແກະຂອງພວກນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເມື່ອຍີງສາວເຫລົ່ານັ້ນກັບຄືນໄປຫາເຣອູເອນຜູ້ເປັນພໍ່, ເຂົາຖາມວ່າ, "ເປັນຫຍັງມື້ນີ້ພວກເຈົ້າຈຶ່ງກັບມາໄວແທ້?"
|
||
\v 19 ພວກນາງຕອບວ່າ ມີຊາວເອຢິບຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ພົ້ນຈາກພວກຄົນລ້ຽງແກະ. ເຂົາຍັງໄດ້ຕັກນໍ້າໃຫ້ພວກເຮົາ ແລະໃຫ້ຝູງສັດກິນດ້ວຍ."
|
||
\v 20 ເຂົາເວົ້າກັບລູກສາວຂອງຕົນວ່າ, "ຊາຍຄົນນັ້ນຢູ່ໃສແລ້ວ? ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຖິ້ມຊາຍຄົນນັ້ນ? ຟ້າວໄປເອີ້ນເອົາລາວມາກິນອາຫານນຳພວກເຮົາສາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ໂມເຊຈຶ່ງຕົກລົງໃຈອາໄສຢູ່ກັບຊາຍຜູ້ນີ້, ຊຶ່ງລາວໄດ້ຍົກນາງຊິບໂປຣາ ຜູ້ເປັນລູກສາວໃຫ້ແຕ່ງງານກັບເຂົາ.
|
||
\v 22 ນາງກໍ່ເກີດລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງ, ແລະໂມເຊຕັ້ງຊື່ລູກຂອງລາວວ່າເກໂຊມ; ລາວເວົ້າວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນຕ່າງຊາດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເມື່ອເວລາໄດ້ຜ່ານໄປດົນນານ, ກະສັດຂອງອີຢິບກໍສິ້ນພະຊົນ. ຊາວອິສຣາເອນຕ່າງຮ້ອງຄາງ ເພາະການເປັນແຮງງານທາດເຂົາທັງຫລາຍ. ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ, ແລະຄຳອ້ອນວອນຂອງພວກເຂົາກໍຂຶ້ນໄປເຖີງພຣະເຈົ້າ, ເພາະເຫດທີ່ພວກເຂົາເປັນທາດນັ້ນ.
|
||
\v 24 ເມຶ່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງຄາງຂອງພວກເຂົາ, ພຣະເຈົ້າລະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາທີ່ໄດ້ຊົງເຮັດໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ອິຊາກ, ແລະຢາໂຄບ.
|
||
\v 25 ພຣະເຈົ້າເຫັນຊາວອິສະຣາເອນ, ແລະພຣະອົງຊົງຮູ້ເຖິງສະພາບຄວາມເປັນໄປຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\cl ບົດທີ 3
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ ໂມເຊຍັງກຳລັງລ້ຽງຝູງແກະຂອງເຢທະໂລ ພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວ, ຜູ້ເປັນປະໂລຫິດຂອງຊາວມີດີອານ. ໂມເຊໄດ້ນຳຝູງສັດໄປໄກໄປຟາກຫນຶ່ງຂອງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ແລະມາເຖິງໂຮເຣັບ, ພູຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 2 ທີ່ນັ້ນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ ກໍປາກົດແກ່ໂມເຊໃນແປວໄຟໃນພຸ່ມໄມ້. ໂມເຊເບິ່ງ, ແລະເບິ່ງແມ້, ພຸ່ມໄມ້ກຳລັງໄຫມ້ຢູ່, ແຕ່ພຸ່ມໄມ້ບໍ່ຖືກເຜົາໄຫມ້.
|
||
\v 3 ໂມເຊຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະເຂົ້າໄປ ແລະເບິ່ງສິ່ງທີ່ຫນ້າອັສະຈັນນີ້, ວ່າເປັນຫຍັງພຸ່ມໄມ້ຈຶ່ງບໍ່ຖືກເຜົາໄຫມ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເມື່ອພຣະຢາເວທອດພຣະເນດວ່າ ເຂົາໄດ້ຫລຽວມາເບິ່ງ, ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງເປັ່ງສຽງອອກມາຈາກພຸ່ມໄມ້ ແລະກ່າວວ່າ, "ໂມເຊ, ໂມເຊເອີຍ." ໂມເຊໄດ້ທູນຕອບວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້."
|
||
\v 5 ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ, "ຢ່າເຂົ້າມາໃກ້ກວ່ານີ້, ຈົ່ງປົດເກີບອອກຈາກຕີນຂອງເຈົ້າ, ເພາະວ່າບ່ອນທີ່ເຈົ້າກຳລັງຢືນຢູ່ນີ້ເປັນບ່ອນຕັ້ງໄວ້ເພື່ອເຮົາ."
|
||
\v 6 ພຣະອົງກ່າວອີກວ່າ, "ເຮົາເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພໍ່ເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ພຣະເຈົ້າຂອງອີຊາກ, ແລະພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ." ແລ້ວໂມເຊກໍປົກຫນ້າຂອງລາວ, ເພາະລາວຢ້ານທີ່ຈະຫລຽວເບິ່ງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະເຈົ້າຢາເວກ່າວວ່າ, "ແນ່ນອນເຮົາໄດ້ເຫັນຄວາມທຸກຍາກຂອງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ທີ່ຢູ່ໃນອີຢິບແລ້ວ. ເຮົາໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງຂອງພວກເຂົາ ຍ້ອນພວກນາຍຄຸມງານຂອງເຂົາ, ເພາະເຮົາຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມທຸກຍາກຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 8 ເຮົາຈຶ່ງລົງມາເພື່ອຈະປົດປ່ອຍພວກເຂົາ ໃຫ້ເປັນອິສະຫລະຈາກອຳນາດຂອງຊາວອີຢິບ ແລະນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ດິນແດນກວ້າງຂວາງ, ໄປຍັງດິນແດນທີ່ມີນໍ້ານົມແລະນໍ້າເຜິ້ງໄຫລ; ໄປຍັງບ່ອນຢູ່ຂອງຊາວການາອານ, ຊາວຮິດຕິ, ຊາວອາໂມ, ຊາວເປຣີຊີ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ບັດນີ້ ສຽງຮ້ອງຂອງປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ ໄດ້ມາເຖິງເຮົາແລ້ວ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ເຮົາໄດ້ເຫັນການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຈາກຊາວອີຢິບ.
|
||
\v 10 ແລ້ວບັດນີ້, ເຮົາຈະສົ່ງເຈົ້າໄປເຝົ້າກະສັດຟາຣາໂອ ເພື່ອເຈົ້າຈະນຳຊົນຊາດອິສະຣາເອນ ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ອອກຈາກອີຢິບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ແຕ່ໂມເຊທູນຕອບພຣະເຈົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍເປັນໃຜ, ທີ່ຈະເຝົ້າຟາຣາໂອ ແລະນຳຊົນຊາດອິສະຣາເອນອອກຈາກອີຢິບ?"
|
||
\v 12 ພຣະເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ, "ເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າແນ່ນອນ. ນີ້ຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນຕໍ່ເຈົ້າ ທີ່ວ່າເຮົາສົ່ງເຈົ້າໄປ. ເມຶ່ອເຈົ້າໄດ້ນຳປະຊາຊົນອອກຈາກອີຢິບແລ້ວ, ພວກເຈົ້າຈະນະມັດສະການເຮົາເທິງພູນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໂມເຊທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າ, "ເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄປຫາຊາວອິສະຣາເອນ ແລະບອກພວກເຂົາວ່າ, 'ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຈົ້າ ໃຊ້ໃຫ້ເຮົາມາຫາພວກເຈົ້າ' ແລະພວກເຂົາຈະຖາມຂ້ານ້ອຍວ່າ, 'ພຣະອົງມີພຣະນາມວ່າແນວໃດ?' ຂ້ານ້ອຍຄວນຈະຕອບພວກເຂົາວ່າແນວໃດ?"
|
||
\v 14 ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຕອບໂມເຊວ່າ, "ເຮົາເປັນຜູ້ຊຶ່ງເຮົາເປັນ." ພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າຕ້ອງເວົ້າກັບຊາວອິສະຣາເອນວ່າ, 'ເຮົາໄດ້ສົ່ງຂ້ານ້ອຍມາຫາເຈົ້າທັງຫລາຍ.'"
|
||
\v 15 ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງກ່າວກັບໂມເຊອີກວ່າ, "ເຈົ້າຕ້ອງກ່າວກັບຊາວອິສະຣາເອນວ່າ, 'ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ພຣະເຈົ້າຂອງອີຊາກ, ແລະພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ, ຊົງໃຊ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍມາຫາພວກເຈົ້າ.' ນີ້ເປັນນາມຊື່ຂອງເຮົາຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ແລະຄົນທຸກຮຸ້ນຈະຈົດຈື່ຈໍາເຮົາໃນນາມຊື່ນີ້.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຈົ່ງໄປ ແລະຮວບຮວມພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນໃຫ້ມາລວມກັນ. ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ,'ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຈົ້າຄື, ພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ຂອງອີຊາກ, ແລະຂອງຢາໂຄບ, ໄດ້ປາກົດກັບຂ້າພະເຈົ້າ ແລະກ່າວວ່າ, "ໂດຍແທ້ຈິງແລ້ວ, ເຮົາໄດ້ສັງເກດພວກເຈົ້າ ແລະໄດ້ເຫັນສີ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຈົ້າໃນອີຢິບ.
|
||
\v 17 ເຮົາໄດ້ສັນຍາໄດ້ສັນຍາໄວ້ທີ່ຈະນຳເຈົ້າ ອອກຈາກການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງໃນອີຢິບ ໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງຊາວການາອານ, ຊາວຮິດຕີ, ຊາວອາໂມ, ຊາວເປຣິຊີ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ, ໄປຍັງແຜ່ນດິນທີ່ມີນໍ້ານົມແລະນໍ້າເຜິ້ງໄຫລ.'"
|
||
\v 18 ພວກເຂົາຈະເຊື່ອຟັງຄຳຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າກັບຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນຕ້ອງໄປເຂົ້າເຝົ້າກະສັດອີຢິບ, ແລະພວກເຈົ້າຕ້ອງທູນວ່າ, 'ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຄົນເຮັບເຣີ, ປາກົດແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍ. ບັດນີ້ ຂໍໂຜດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍເດີນທາງໄປຈັກສາມວັນ' ເພື່ອໄປຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ເພື່ອວ່າພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຖວາຍສັດບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າກະສັດອີຢິບ ຈະບໍ່ຍອມປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປ, ເວັ້ນແຕ່ມືຂອງເຂົາຈະຖືກບັງຄັບ.
|
||
\v 20 ເຮົາຈະຢຽດມືຂອງເຮົາອອກ ແລະຕໍ່ສູ້ຊາວອີຢິບດ້ວຍການອັສະຈັນທຸກຢ່າງ ທີ່ເຮົາຈະເຮັດທ່າມກາງພວກເຂົາ. ຫລັງຈາກນັ້ນ, ເຂົາກໍຈະຍອມປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປ.
|
||
\v 21 ເຮົາຈະໃຫ້ປະຊາຊົນເປັນທີ່ພໍໃຈຂອງຊາວອີຢິບ, ດັ່ງນັ້ນເມື່ອເຈົ້າອອກໄປ, ເຈົ້າຈະບໍ່ຕ້ອງໄປດ້ວຍມືເປົ່າ.
|
||
\v 22 ຜູ້ຍິງທຸກຄົນຈະຮຽກຮ້ອງເອົາເຄື່ອງເງິນແລະຄຳ ແລະເສື້ອຜ້າຈາກພວກເພື່ອນບ້ານຊາວອີຢິບ ແລະຈາກພວກຜູ້ຍິງຄົນອື່ນໆ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນຂອງເພື່ອນບ້ານນັ້ນ. ພວກເຈົ້າຈະເອົາເຄື່ອງເອ້ເຫລົ່ານັ້ນໄປ ນຸ່ງໃຫ້ພວກລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຂອງພວກເຈົ້າ. ດ້ວຍວິທີນີ້ພວກເຈົ້າຈະຍຶດເອົາຈາກຊາວອີຢິບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\cl ບົດທີ 4
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂມເຊຈຶ່ງທູນຕອບວ່າ, "ແຕ່ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຂ້ານ້ອຍ ຫລືຟັງສຽງຂອງຂ້ານ້ອຍ ແຕ່ກັບເວົ້າວ່າ, 'ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງປາກົດແກ່ເຈົ້າດອກ'?"
|
||
\v 2 ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ມີຫຍັງຢູ່ໃນມືຂອງເຈົ້າ?" ໂມເຊທູນວ່າ, "ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າ."
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໂຍນມັນລົງດິນ." ໂມເຊຈຶ່ງໂຍນລົງມັນລົງພື້ນດິນ, ແລະໄມ້ຄ້ອນເທົ້ານັ້ນກໍກາຍເປັນງູ. ໂມເຊຈຶ່ງແລ່ນຫນີງູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພຣະຢາເວເວົ້າກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງເດ່ມືອອກໄປ ແລະ ຈັບຫາງຂອງມັນໄວ້." ເຂົາຈຶ່ງເດ່ມືອອກໄປ ແລະຈັບງູໄວ້. ງູນັ້ນກໍກາຍເປັນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຢູ່ໃນມືຂອງລາວອີກຄັ້ງ.
|
||
\v 5 "ທັງນີ້ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ພຣະເຈົ້າຂອງອີຊາກ, ແລະພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ, ໄດ້ປາກົດແກ່ເຈົ້າແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພຣະຢາເວຍັງກ່າວກັບລາວອີກວ່າ, "ບັດນີ້ ຈົ່ງເອົາມືສອດໄວ້ໃນເສື້ອຄຸມຂອງເຈົ້າ." ດັ່ງນັ້ນ ໂມເຊກໍສອດມືໄວ້ໃນເສື້ອຄຸມຂອງລາວ. ເມື່ອລາວເອົາມືອອກມາ, ເບີ່ງແມ, ມືຂອງເຂົາກໍເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ, ຂາວເຫມືອນຫິມະ.
|
||
\v 7 ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ເອົາມືຂອງເຈົ້າສອດໄວ້ໃນເສື້ອຄຸມອີກເທື່ອຫນຶ່ງ. "ສະນັ້ນໂມເຊກໍສອດມືເຂົ້າໄປໃນເສື້ອຄຸມຂອງລາວ, ແລະເມື່ອເອົາມືອອກມາ, ລາວເຫັນວ່າ ມືກັບກາຍເປັນປົກະຕິອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ເຫມືອນກັບສ່ວນອື່ນໆຂອງຮ່າງກາຍຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອເຈົ້າ-ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ໃສ່ໃຈ ຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາໃນເທື່ອທຳອິດນີ້ ຫລືເຊື່ອໃນນັ້ນ, ແລ້ວພວກເຂົາຈະເຊື່ອຫມາຍສຳຄັນໃນເທື່ອທີ່ສອງ.
|
||
\v 9 ຖ້າເຖິງແມ່ນວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາໃນທັງສອງເທື່ອນີ້, ຫລືຟັງສຽງຂອງເຈົ້າ, ແລ້ວຈົ່ງຕັກນໍ້າຈາກແມ່ນໍ້າ ແລະເທລົງເທິງດິນແຫ້ງ. ນໍ້າທີ່ຕັກມາກໍຈະກາຍເປັນເລືອດເທິງດິນແຫ້ງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແຕ່ໂມເຊທູນຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ, "ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍບໍ່ແມ່ນຄົນເວົ້າເກັ່ງ, ທັງໃນອະດີດ ຫລືຕັ້ງແຕ່ເມື່ອພຣະອົງກ່າວກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງພຸ້ນ. ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນເວົ້າຕິດອ່າງແລະບໍ່ຊັດເຈນ."
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວກ່າວກັບລາວວ່າ, "ຜູ້ໃດສ້າງປາກຂອງມະນຸດ? ຜູ້ໃດສ້າງມະນຸດໃຫ້ປາກກືກ ຫລືຫູຫນວກ ຫລືຕາດີ ຫລືຕາບອດ? ບໍ່ແມ່ນພຣະຢາເວບໍ?
|
||
\v 12 ບັດນີ້ ຈົ່ງໄປເຖີ້ນແລະເຮົາຈະຢູ່ກັບປາກຂອງເຈົ້າ ແລະສອນເຈົ້າໃນສີ່ງທີ່ຄວນຈະເວົ້າ."
|
||
\v 13 ແຕ່ໂມເຊທູນວ່າ, "ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ໂຜດໃຊ້ຄົນອື່ນໄປສາ, ໃຜກໍໄດ້ທີ່ພຣະອົງປະສົງຈະສົ່ງໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວພຣະຢາເວຈຶ່ງໂກດຮ້າຍໂມເຊ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ, "ແລ້ວອາໂຣນ, ອ້າຍຂອງເຈົ້າ, ທີ່ເປັນຊາວເລວີ? ເຮົາຮູ້ແລ້ວວ່າລາວເປັນຄົນເວົ້າເກັ່ງ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ລາວກໍາລັງເດີນທາງມາພົບເຈົ້າ, ລາວຈະດີໃຈທີ່ໄດ້ເຫັນເຈົ້າ.
|
||
\v 15 ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບລາວ ແລະບອກຄຳທີ່ຈະໃຫ້ລາວເວົ້າ. ແລ້ວເຮົາຈະຢູ່ກັບປາກຂອງເຈົ້າ ແລະປາກຂອງລາວ, ແລະເຮົາຈະສຳແດງໃຫ້ເຈົ້າທັງສອງຮູ້ວ່າຄວນເຮັດຫຍັງແດ່.
|
||
\v 16 ລາວຈະເວົ້າກັບປະຊາຊົນແທນເຈົ້າ. ລາວຈະເປັນປາກຂອງເຈົ້າ, ແລະເຈົ້າຈະເປັນເຫມືອນພຣະເຈົ້າສຳລັບລາວ.
|
||
\v 17 ເຈົ້າຈົ່ງຖືໄມ້ຄ້ອນເທົ້ານີ້ໄວ້ໃນມື. ດ້ວຍສິ່ງນີ້ເຈົ້າຈະເຮັດຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ໂມເຊຈຶ່ງກັບໄປຫາເຢທະໂຣພໍ່ເຖົ້າຂອງຕົນ ແລະບອກເພິ່ນວ່າ, "ຂໍໃຫ້ລູກໄປຢ້ຽມຢາມຍາດພີ່ນ້ອງຂອງລູກຊຶ່ງຢູ່ໃນອີຢິບ ແລະເພື່ອຈະໄດ້ເບິ່ງວ່າເຂົາຍັງມີຊີວິດຢູ່ຫລືບໍ່." ເຢທະໂຣຕອບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປດ້ວຍສັນຕິສຸກເຖີ້ນ."
|
||
\v 19 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊໃນດິນແດນມີດີອານວ່າ, "ຈົ່ງໄປ, ກັບໄປອີຢິບ, ເພາະຄົນທັງຫລາຍທີ່ພະຍາຍາມລ່າເອົາຊີວິດຂອງເຈົ້ານັ້ນຕາຍແລ້ວ."
|
||
\v 20 ໂມເຊຈຶ່ງພາເມຍ ແລະ ບັນດາລູກຊາຍຂອງຕົນຂີ່ໂຕລໍ. ລາວກັບໄປຍັງດິນແດນອີຢິບ, ແລະລາວກໍຖືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງພຣະເຈົ້າໄວ້ໃນມືຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເມື່ອເຈົ້າກັບໄປເຖິງອີຢິບ, ຈົ່ງເຮັດການອັສະຈັນທັງຫມົດ ຊຶ່ງເຮົາມອບໄວ້ໃນອຳນາດຂອງເຈົ້າ ຕໍ່ຫນ້າຂອງກະສັດຟາຣາໂອ. ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ລາວໃຈແຂງກະດ້າງ, ແລະລາວຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ປະຊາຊົນໄປ.
|
||
\v 22 ເຈົ້າຈົ່ງທູນກັບຟາຣາໂອວ່າ, 'ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຊາວອິສະຣາເອນເປັນລູກຊາຍຂອງເຮົາ, ເປັນລູກກົກຂອງເຮົາ,
|
||
\v 23 ແລະເຮົາບອກແກ່ເຈົ້າວ່າ, "ຈົ່ງປ່ອຍລູກຊາຍຂອງເຮົາໃຫ້ໄປນະມັດສະການເຮົາ." ແຕ່ຖ້າລາວປະຕິເສດທີ່ຈະບໍ່ປ່ອຍໄປ, ເຮົາຈະຂ້າລູກຊາຍກົກຂອງລາວເສຍ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ໃນລະຫວ່າງທາງ, ເມື່ອພວກເຂົາຢຸດພັກຄ້າງຄືນ, ພຣະຢາເວມາພົບໂມເຊ ແລະ ຊົງປະສົງທີ່ຈະຂ້າລາວເສຍ.
|
||
\v 25 ແລ້ວນາງຊິບໂປຣາຈຶ່ງເອົາມີດຫີນຄົມມາ ແລະຕັດຫນັງປາຍອະໄວຍະວະເພດຂອງລູກຊາຍຂອງຕົນ, ແລ້ວເອົາໄປແຕະຕີນຂອງໂມເຊ. ແລ້ວນາງຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ແນ່ນອນແລ້ວ ເຈົ້າເປັນເຈົ້າບ່າວແຫ່ງເລືອດ." ເພາະພິທີຕັດນັ້ນ.
|
||
\v 26 ແລ້ວພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງໄວ້ຊີວິດລາວ. ນາງຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າເປັນເຈົ້າບ່າວທີ່ໄດ້ມາແຫ່ງເລືອດ" ເນື່ອງຈາກເຂົ້າພິທີຕັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພຣະຢາເວກ່າວແກ່ອາໂຣນວ່າ, "ຈົ່ງໄປພົບກັບໂມເຊໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ." ອາໂຣນກໍໄປ, ພົບລາວທີ່ພູຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະຈູບລາວ.
|
||
\v 28 ໂມເຊຈຶ່ງເລົ່າໃຫ້ອາໂຣນເຖິງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວທັງຫມົດວ່າພຣະອົງໄດ້ສົ່ງໃຫ້ໄປເວົ້າ ແລະກ່ຽວກັບຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງຣິດອຳນາດຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງສັ່ງໃຫ້ເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ແລ້ວໂມເຊກັບອາໂຣນຈຶ່ງອອກໄປ ແລະ ເອີ້ນປະຊຸມບັນດາຜູ້ອາວຸໂສຂອງຊາວອິສະຣາເອນພ້ອມກັນ.
|
||
\v 30 ອາໂຣນຈຶ່ງກ່າວຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວ ຊຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ. ໂມເຊໄດ້ສະແດງຫມາຍສຳຄັນໂດຍຣິດອຳນາດຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນ.
|
||
\v 31 ປະຊາຊົນກໍໄດ້ເຊື່ອ. ເມື່ອໄດ້ຍິນວ່າພຣະຢາເວສະເດັດມາຢ້ຽມຢາມຫາຊົນຊາດອິສະຣາເອນ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ທອດພຣະເນດຄວາມທຸກຍາກຂອງພວກເຂົາແລ້ວ, ພວກເຂົາຕ່າງກໍຂາບລົງ ແລະນະມັດສະການພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\cl ບົດທີ 5
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກເຫດການເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ, ໂມເຊແລະອາໂຣນໄດ້ໄປເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອ ແລະທູນວ່າ, "ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິສະຣາເອນກ່າວວ່າ: 'ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຈັດພິທີລ້ຽງຖວາຍແກ່ເຮົາຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.'"
|
||
\v 2 ຟາຣາໂອກ່າວວ່າ, "ໃຜແມ່ນພຣະຢາເວ? ເປັນຫຍັງເຮົາຈະຕ້ອງເຊື່ອຟັງ ແລະປ່ອຍຄົນອິສະຣາເອນໄປ? ເຮົາບໍ່ຮູ້ພຣະຢາເວ; ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເຮົາຈະບໍ່ປ່ອຍຄົນອິສະຣາເອນໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກເຂົາຈຶ່ງທູນວ່າ, "ພຣະເຈົ້າຂອງຄົນເຮັບເຣີໄດ້ພົບກັບພວກຂ້ານ້ອຍ, ຂໍໂຜດອະນຸຍາດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍ ຈັກສາມມື້ເພື່ອເດີນທາງໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ລົງໂທດພວກເຮົາດ້ວຍພັຍພິບັດ ຫລືດ້ວຍດາບ."
|
||
\v 4 ແຕ່ກະສັດແຫ່ງອີຢິບເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, "ໂມເຊ ແລະອາໂຣນ, ຍ້ອນຫຍັງພວກເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຖິ້ມວຽກງານຂອງພວກເຂົາ? ຈົ່ງກັບໄປເຮັດວຽກຂອງພວກເຈົ້າ."
|
||
\v 5 ພະອົງຍັງກ່າວອີກວ່າ, "ບັດນີ້ຄົນເຮັບເຣີມີຫລາຍໃນດິນແດນຂອງເຮົາ, ແລະພວກເຈົ້າກຳລັງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຕ້ອງຢຸດວຽກ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ, ຟາຣາໂອ ມີຄຳສັ່ງຕໍ່ຜູ້ຄຸມງານ, ແລະຫົວຫນ້າຄົນງານ. ພະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 7 "ຕໍ່ໄປຈະບໍ່ຄືເກົ່າອີກ, ພວກເຈົ້າຢ່າໃຫ້ເຟືອງແກ່ພວກທາດສຳລັບໃຊ້ເຮັດດິນຈີ່. ຈົ່ງໃຫ້ພວກມັນໄປຫາເຟືອງເອງ.
|
||
\v 8 ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ເຈົ້າຕ້ອງກຳນົດໃຫ້ພວກມັນເຮັດດິນຈີ່ໃຫ້ໄດ້ຈຳນວນເທົ່າເດີມ. ຢ່າໃຫ້ຫລຸດລົງ, ເພາະພວກມັນຂີ້ຄ້ານ. ນີ້ເປັນເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກມັນພາກັນຮ້ອງຂໍ ແລະກ່າວວ່າ, 'ຂໍປ່ອຍໃຫ້ພວກເຮົາໄປ ແລະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາດ້ວຍ.'
|
||
\v 9 ຈົ່ງໃຫ້ພວກມັນເຮັດວຽກຫນັກເພີ່ມຂຶ້ນ ເພື່ອວ່າພວກມັນຈະໄດ້ມົວແຕ່ເຮັດວຽກ ແລະບໍ່ໄດ້ສົນໃຈກັບຄຳເວົ້າຕົວະຍົວະນັ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນພວກຄຸມງານ ແລະພວກຫົວຫນ້າຄົນງານກໍອອກໄປບອກພວກທາດ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ຟາຣາໂອໄດ້ສັ່ງ: 'ເຮົາຈະບໍ່ແຈກຈ່າຍເຟືອງໃຫ້ພວກເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 11 ພວກເຈົ້າຈົ່ງໄປ ແລະຫາເຟືອງເອົາເອງບ່ອນໃດກໍໄດ້ທີ່ມັນມີ, ແຕ່ຕ້ອງເຮັດດິນຈີ່ໃຫ້ໄດ້ຈຳນວນເທົ່າເດີມ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງແຍກຍ້າຍກັນໄປທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ ເພື່ອຊອກຫາເຟືອງ.
|
||
\v 13 ພວກຄຸມວຽກຄອຍເລັ່ງລັດ ແລະເວົ້າວ່າ, "ເຮັດວຽກຂອງເຈົ້າໃຫ້ສຳເລັດ ເຫມືອນເມື່ອກ່ອນຕອນທີ່ໄດ້ເຟືອງຢູ່."
|
||
\v 14 ແລ້ວຫົວຫນ້າຄົນງານຂອງຟາຣາໂອໄດ້ຂ້ຽນຕີຫົວຫນ້າຄຸມງານຂອງຊາວອິສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຮັບຜິດຊອບວຽກນັ້ນ. ຫົວຫນ້າຄົນງານຖາມຕະຫລອດເວລາວ່າ, "ເປັນຫຍັງແຕ່ມື້ນີ້ ແລະ ວານນີ້ພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ເຮັດດີນຈີ່ໃຫ້ຄົບຕາມຈຳນວນທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້, ຕາມທີ່ພວກເຈົ້າເຄີຍເຮັດຄືດັ່ງຜ່ານມານັ້ນ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນຫົວຫນ້າຄົນງານວຽກຊາວອິສະຣາເອນຈຶ່ງເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອ ແລະຮ້ອງຂໍຕໍ່ທ່ານ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ເຫດໃດທ່ານຈຶ່ງຊົງເຮັດຕໍ່ພວກທາດຂອງທ່ານແບບນີ້?
|
||
\v 16 ພວກທາດຂອງທ່ານບໍ່ໄດ້ຮັບແຈກຈ່າຍເຟືອງອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ພວກຄຸມງານກັບສັ່ງພວກເຮົາວ່າ, 'ໃຫ້ເຮັດດິນຈີ່!' ບັດນີ້ພວກເຮົາ, ຜູ້ເປັນທາດຂອງທ່ານ, ເຖິງປານນັ້ນພວກເຮົາກໍໄດ້ຖືກຂ້ຽນຕີ, ທັງໆທີ່ພວກຄົນຂອງທ່ານເອງທີ່ເປັນຝ່າຍຜິດ."
|
||
\v 17 ແຕ່ຟາຣາໂອກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າຄົນຂີ້ຄ້ານ! ເຈົ້າຄົນຂີ້ຄ້ານ! ພວກເຈົ້າຮ້ອງຂໍວ່າ, 'ປ່ອຍພວກເຮົາອອກໄປຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ.'
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນບັດນີ້ຈົ່ງກັບໄປເຮັດວຽກ. ເຮົາຈະບໍ່ຈ່າຍເຟືອງໃຫ້, ແຕ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດດິນຈີ່ໃຫ້ໄດ້ຕາມຈຳນວນເທົ່າເດີມ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຫົວຫນ້າຄຸມງານຊາວອິສະຣາເອນເຫັນວ່າພວກຕົນກຳລັງເດືອດຮ້ອນ ເມື່ອພວກເຂົາຖືກສັ່ງວ່າ, "ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງບໍ່ລົດຈຳນວນດິນຈີ່ໃນແຕ່ລະມື້ລົງ."
|
||
\v 20 ເມື່ອພວກເຂົາກັບມາຈາກການເຝົ້າຟາຣາໂອແລ້ວ, ພວກເຂົາໄດ້ພົບໂມເຊ ແລະອາໂຣນທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງນອກວັງ.
|
||
\v 21 ພວກເຂົາເວົ້າກັບໂມເຊ ແລະອາໂຣນວ່າ, "ຂໍພຣະຢາເວພິຈາລະນາແລະລົງໂທດພວກທ່ານ, ເພາະພວກທ່ານເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເປັນທີ່ກຽດຊັງໃນສາຍຕາຍຂອງຟາຣາໂອພ້ອມກັບເຫລົ່າຂ້າຣາຊະການ. ພວກທ່ານໄດ້ເອົາດາບໃສ່ມືຂອງພວກເຂົາເພື່ອທີ່ຈະຂ້າພວກເຮົາເສຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໂມເຊຈຶ່ງກັບໄປຫາພຣະຢາເວ ແລະກາບທູນວ່າ, "ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ເຫດໃດພຣະອົງຊົງນຳຄວາມທຸກຮ້ອນມາເຖິງຄົນເຫລົ່ານີ້? ເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງຂ້ານ້ອຍມາເພື່ອວຽກນີ້?
|
||
\v 23 ຕັ້ງແຕ່ຂ້ານ້ອຍໄປເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອທູນ ໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ຟາຣາໂອເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນເດືອດຮ້ອນ, ແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊ່ອຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໃຫ້ເປັນອິສະຣະເລີຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\cl ບົດທີ 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ບັດນີ້ເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນເຫດການຊຶ່ງເຮົາຈະກະທຳແກ່ຟາຣາໂອ. ເຈົ້າຈະເຫັນສິ່ງນີ້, ເພື່ອລາວຈະປ່ອຍປະຊາຊົນໄປ ເພາະມືອັນເຂັ້ມແຂງຂອງເຮົາ. ເພາະມືອັນເຂັ້ມແຂງຂອງເຮົາ, ຟາຣາໂອຈະຂັບໄລ່ປະຊາຊົນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງລາວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ພຣະເຈົ້າກ່າວກັບໂມເຊ ແລະບອກກັບລາວວ່າ, "ເຮົາຄືພຣະຢາເວ.
|
||
\v 3 ເຮົາໄດ້ປາກົດແກ່ອັບຣາຮາມ, ແກ່ອີຊາກ ແລະແກ່ຢາໂຄບໃນຖານະພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຫຍິ່ງໃຫຍ່; ແຕ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ຈັກ ເຮົາໃນນາມພຣະຢາເວ,.
|
||
\v 4 ເຮົາຍັງຕັ້ງພັນທະສັນຍາກັບພວກເຂົາ, ເພື່ອຈະຍົກແຜ່ນດິນການາອານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ແຜ່ນດິນຊຶ່ງພວກເຂົາເຄີຍໄດ້ອາໄສໃນຖານະຄົນຕ່າງດ້າວ, ແຜ່ນດິນຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງໄປມາ.
|
||
\v 5 ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເຮົາໄດ້ຍິນສຽງຄໍ້າຄວນຂອງຊາວອິສະຣາເອນຊຶ່ງເປັນທາດຂອງອີຢິບ, ແລະເຮົາຍັງຈົດຈຳພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ສະນັ້ນ, ຈົ່ງໄປບອກກັບອິສະຣາເອນວ່າ, 'ເຮົາຄືພຣະຢາເວ. ເຮົາຈະປົດປ່ອຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກການເປັນທາດຂອງຊາວອີຢິບ, ແລະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າພົ້ນຈາກອຳນາດຂອງພວກເຂົາ. ເຮົາຈະຊ່ວຍກອບກູ້ພວກເຈົ້າດ້ວຍການສຳແດງອຳນາດຂອງເຮົາ, ແລະດ້ວຍການພິພາກສາລົງໂທດຢ່າງຫນັກ.
|
||
\v 7 ເຮົາຈະຮັບພວກເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ຜູ້ໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກການເປັນທາດຂອງຊາວອີຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເຮົາຈະນຳພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປຍັງແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ປະຕິຍານໄວ້ວ່າຈະມອບໃຫ້ແກ່ອັບຣາຮາມ, ແກ່ອີຊາກ, ແລະແກ່ຢາໂຄບ. ເຮົາຈະມອບແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າເປັນກຳມະສິດ. ເຮົາຄືພຣະຢາເວ.'"
|
||
\v 9 ເມື່ອໂມເຊບອກເລື່ອງນີ້ແກ່ຊາວອິສະຣາເອນ, ແຕ່ພວກເຂົາກັບບໍ່ຍອມຟັງລາວ ເພາະຄວາມທໍ້ຖອຍຂອງພວກເຂົາ ເນື່ອງຈາກການເປັນທາດຢ່າງຫ້ຽມໂຫດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊ ແລະຊົງບອກວ່າ,
|
||
\v 11 "ຈົ່ງໄປບອກຟາຣາໂອ, ກະສັດແຫ່ງອີຢິບໃຫ້ປ່ອຍຊາວອິສະຣາເອນອອກຈາກແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງເສຍ."
|
||
\v 12 ໂມເຊທູນກັບພຣະຢາເວວ່າ, "ແມ່ນແຕ່ຊາວອິສະຣາເອນຍັງບໍ່ເຊື່ອຟັງຂ້ານ້ອຍ, ແລ້ວຟາຣາໂອຈະເຊື່ອຟັງຂ້ານ້ອຍຫລື, ໃນເມື່ອຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນເວົ້າບໍ່ເກັ່ງ?"
|
||
\v 13 ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວແກ່ໂມເຊ ແລະ ແກ່ອາໂຣນ. ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ແຈ້ງແກ່ຊາວອິສະຣາເອນ ແລະ ແກ່ຟາຣາໂອ, ກະສັດແຫ່ງອີຢິບ, ໃຫ້ປ່ອຍຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ອອກຈາກແຜ່ນດີນອີຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຕົ້ນຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ: ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຣູເບັນ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍກົກຂອງອິສະຣາເອນ, ຮາໂນກ, ປານລູ, ເຮຊະໂຣນ, ແລະກາມີ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ຢູ່ໃນຕະກຸນບັນພະບູລຸດຂອງຣູເບັນ.
|
||
\v 15 ບັນດາລູກຊາຍຂອງຊີເມໂອນຄືເຢມູເອນ, ຢາມິນ, ໂອຮາດ, ຢາກິນ, ໂຊຮາ, ແລະຊາອູນ—ຊຶ່ງແມ່ເປັນຍີງຊາວການາອານ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ຢູ່ໃນຕະກຸນບັນພະບຸຣຸດຂອງຊີເມໂອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຕໍ່ໄປນີ້ຄືລາຍຊື່ບັນດາລູກຊາຍຂອງເລວີ, ຕາມລຳດັບວົງຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ. ຄື ເກໂຊນ, ໂກຮາດ, ແລະເມຣາຣີ. ເລວີມີຊີວິດຢູ່ຈົນອາຍຸໄດ້ 137 ປີ.
|
||
\v 17 ລູກຊາຍຂອງເກໂຊນຄື ລິບນີ ແລະຊີເມອີ.
|
||
\v 18 ລູກຊາຍຂອງໂກຮາດຄື ອຳຣາມ, ອີດຊະຣາ, ເຮັບໂຣນ, ແລະອຸດຊີເອນ. ໂກຮາດມີຊີວິດຢູ່ຈົນອາຍຸໄດ້ 133 ປີ.
|
||
\v 19 ບັນດາລູກຊາຍຂອງເມຣາຣີ ຄື ມາລີ ແລະມູຊີ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ກາຍມາເປັນບັນພະບຸຣຸດຂອງເລວີ, ຕາມລຳດັບພົງພັນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ອຳຣາມໄດ້ແຕ່ງງານກັບໂຢເກເບັດ, ຜູ້ເປັນນ້ອງສາວຂອງພໍ່ຂອງຕົນ. ນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍໃຫ້ລາວຊື່ ອາໂຣນ ແລະໂມເຊ. ອຳຣາມມີອາຍຸ 137 ປີ ແລະກໍສິ້ນຊີວິດ.
|
||
\v 21 ບັນດາລູກຊາຍຂອງອີຊະຮາ ຄື ໂກຣາ, ເນເຟັກ, ແລະຊີກຣີ.
|
||
\v 22 ບັນດາລູກຊາຍຂອງອຸດຊີເອນ ຄື ມີຊາເອນ, ເອນຊາຟັນ, ແລະສິທະຣີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ອາໂຣນໄດ້ແຕ່ງງານກັບເອລີຊາບາ, ລູກສາວຂອງອຳມີນາດາບ, ນ້ອງສາວຂອງນາໂຊນ. ນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍໃຫ້ກັບລາວຊື່ ນາດາບ, ອາບີຮູ, ເອເລອາຊາ ແລະອີທາມາ.
|
||
\v 24 ບັນດາລູກຊາຍຂອງໂກຣາ ຄື ອັດສີ, ເອນການາ, ແລະອາບີນາສັບ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ຢູ່ໃນຕະກຸນບັນພະບຸຣຸດຂອງໂກຣາ.
|
||
\v 25 ເອເລອາສາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນແຕ່ງງານກັບລູກສາວຄົນຫນຶ່ງຂອງປູຕີເອນ. ນາງເກີດລູກຊາຍໃຫ້ລາວຊື່ ຟີເນຮາດ. ທີ່ກ່າວມາແລ້ວນັ້ນ ລ້ວນເປັນຕົ້ນຕະກຸນເລວີຕາມລຳດັບພົງພັນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແມ່ນອາໂຣນ ແລະ ໂມເຊນີ້ເອງ ທີ່ພຣະຢາເວບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງນຳຊາວອິສະຣາເອນອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ຕາມຫມວດຕາມກອງເຂົາ."
|
||
\v 27 ອາໂຣນ ແລະໂມເຊກ່າວແກ່ຟາຣາໂອ, ກະສັດຂອງຊາວອີຢິບ, ເພື່ອຂໍອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົານຳຊາວອິສະຣາເອນອອກໄປຈາກອີຢິບ. ທັງສອງຄົນນີ້ຄືໂມເຊແລະອາໂຣນຄົນນີ້ແຫລະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເມື່ອພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ,
|
||
\v 29 ພຣະອົງກ່າວແກ່ວ່າ, "ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວ. ຈົ່ງໄປບອກຟາຣາໂອ, ກະສັດແຫ່ງອີຢິບ, ທຸກສິ່ງຕາມທີ່ເຮົາຈະບອກເຈົ້າ."
|
||
\v 30 ແຕ່ໂມເຊທູນແກ່ພຣະຢາເວວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນເວົ້າບໍ່ເກັ່ງ, ເຫດໃດຟາຣາໂອຈຶ່ງຕ້ອງເຊື່ອຟັງຂ້ານ້ອຍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\cl ບົດທີ 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວບອກໂມເຊວ່າ, "ເບີ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ຕັ້ງເຈົ້າເປັນ ເຫມືອນພະເຈົ້າຕໍ່ຟາຣາໂອ. ອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າຈະເປັນເຫມືອນຜູ້ປະກາດພຣະຄັມຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 2 ເຈົ້າຈະຕ້ອງເວົ້າທຸກສີ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ເວົ້າ. ແລ້ວອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າຈະບອກແກ່ຟາຣາໂອວ່າໃຫ້ປ່ອຍປະຊາຊົນອິສະຣາເອນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອໃຈແຂງ, ແລະເຮົາຈະສຳແດງບັນດາຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາ, ທັງການອັດສະຈັນຫລາຍຢ່າງ, ໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 4 ແຕ່ຟາຣາໂອກໍຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງເຈົ້າ, ເພື່ອເຮົາຈະຢຽດມືຂອງເຮົາເຫນືອອີຢິບ ແລະພາພົນໂຍທາຂອງເຮົາ, ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ແລະບັນດາພົງພັນອິສະຣາເອນ, ອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບດ້ວຍການລົງໂທດຢ່າງຫນັກ.
|
||
\v 5 ຊາວອີຢິບຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ ເມື່ອເຮົາໄດ້ຢຽດມືຂຶ້ນເຫນືອອີຢິບ ແລະພາຊົນຊາດອິສະຣາເອນອອກຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນຈຶ່ງເຮັດຕາມນັ້ນ; ຄືພວກເຂົາໄດ້ເຮັດດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງພວກເຂົານັ້ນ.
|
||
\v 7 ໂມເຊມີອາຍຸແປດສິບປີ, ແລະ ອາໂຣນມີອາຍຸແປດສິບສາມປີ ເມື່ອເຂົາທັງສອງເຂົ້າໄປທູນຟາຣາໂອນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊ ແລະອາໂຣນ,
|
||
\v 9 "ເມື່ອຟາຣາໂອສັ່ງເຈົ້າວ່າ, 'ຈົ່ງສຳແດງການອັດສະຈັນເບິ່ງແມ,' ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງບອກອາໂຣນວ່າ, 'ເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າໄປນຳ ແລະໂຍນມັນລົງຕໍ່ຫນ້າຟາຣາໂອ, ແລ້ວໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຈະໄດ້ກາຍເປັນງູ.'"
|
||
\v 10 ແລ້ວໂມເຊ ແລະອາໂຣນຈຶ່ງເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງໄວ້ນັ້ນ. ອາໂຣນໂຍນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງລາວລົງຕໍ່ຫນ້າຟາຣາໂອ ແລະ ບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງເຂົາ, ແລະ ໄມ້ຄ້ອນເທົ້ານັ້ນກາຍເປັນງູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຝ່າຍຟາຣາໂອຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ເອີ້ນນັກປຣາດຂອງພະອົງ ແລະ ຫມໍຜີມາເຊັ່ນກັນ. ພວກເຂົາກໍສາມາດເຮັດສິ່ງອັດສະຈັນຄືນຄືກັນດ້ວຍມາຍາກົນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 12 ພວກເຂົາຕ່າງຄົນຕ່າງກໍໂຍນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງຕົນລົງ, ແລະໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທັງຫລາຍກໍກາຍເປັນງູ. ແຕ່ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງອາໂຣນໄດ້ກຶນກິນງູຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດເສຍ.
|
||
\v 13 ແຕ່ຟາຣາໂອຍັງຄົງມີໃຈແຂງຢູ່, ແລະພະອົງບໍ່ຍອມຟັງ, ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ລ່ວງຫນ້າແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວບອກແກ່ໂມເຊວ່າ, "ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງ, ແລະລາວຍັງຄົງປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍປະຊາຊົນໄປ.
|
||
\v 15 ເຈົ້າຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອໃນຕອນເຊົ້າໃນຂະນະທີ່ລາວໄປຍັງແມ່ນໍ້າ. ຈົ່ງລໍຖ້າລາວຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າເພື່ອພົບກັບລາວ, ແລະ ເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທີ່ກາຍເປັນງູໄດ້ນັ້ນໄປນຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແລ້ວກ່າວແກ່ລາວວ່າ, 'ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຊາວເຮັບເຣີໄດ້ສົ່ງຂ້ານ້ອຍມາກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ, "ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາອອກໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ນະມັດນະການ ເຮົາໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ຈົນບັດນີ້ເຈົ້າກໍຍັງບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງເຮົາແຕ່ຢ່າງໃດເລີຍ."
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ດ້ວຍເຫດການຕໍ່ໄປນີ້ ເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າເຮົາເປັນພຣະຢາເວ. ເຮົາຈະຟາດນໍ້າໃນແມ່ນໍ້ານີເລດ້ວຍໄມ້ຄ້ອນເທົ້າໃນມືຂອງເຮົາ, ແລະແມ່ນໍ້ານັ້ນຈະກາຍເປັນເລືອດ.
|
||
\v 18 ປາທີ່ອາໃສໃນແມ່ນັ້ນຈະຕາຍ, ແລະແມ່ນໍ້າຈະເນົ່າເຫມັນ. ຊາວອີຢິບຈະບໍ່ສາມາດດື່ມນໍ້າຈາກແມ່ນໍ້າໄດ້.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແລ້ວພຣະຢາເວສັ່ງໂມເຊວ່າ, "ເຈົ້າຈົ່ງບອກອາໂຣນວ່າ, 'ໃຫ້ເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະຍື່ນມືອອກໄປເຫນືອນໍ້າທັງຫລາຍແຫ່ງອີຢິບ, ແລະເຫນືອແມ່ນໍ້າທັງຫລາຍ, ເຫນືອອາຍນໍ້າທັງຫລາຍ, ເຫນືອສະລອຍນໍ້າທັງຫລາຍ, ແລະຫນອງທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອວ່ານໍ້າຂອງພວກເຂົາຈະກາຍເປັນເລືອດ. ຈົ່ງເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອວ່າເລືອດຈະເຕັມໄປທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ, ແມ່ນແຕ່ຖັງນໍ້າທີ່ພາຊະນະທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ ແລະ ພາຊະນະຫີນ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ໂມເຊກັບອາໂຣນຈຶ່ງເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ. ອາໂຣນຈຶ່ງຍົກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂຶ້ນ ແລະຟາດລົງໃນນໍ້າໃນແມ່ນໍ້າ, ຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂອງຟາຣາໂອ ແລະຂ້າຣາຊະການຂອງເຂົາ. ນໍ້າທັງ ຫມົດໃນແມ່ນໍ້າຈຶ່ງກາຍເປັນເລືອດ.
|
||
\v 21 ປາໃນແມ່ນໍ້າຕາຍ, ແລະແມ່ນໍ້າເລີ່ມສົ່ງກິ່ນເຫມັນ. ຊາວອີຢິບບໍ່ອາດດື່ມນໍ້າຈາກແມ່ນໍ້າໄດ້, ແລະມີແຕ່ເລືອດຢູ່ເຕັມທົ່ວທຸກແຫ່ງໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 22 ແຕ່ພວກນັກມາຍາກົນຂອງຊາວເອຢິບກໍເຮັດໄດ້ເຫມືອນກັນດ້ວຍມາຍາກົນຂອງພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນໃຈຂອງຟາຣາໂອຈຶ່ງຍັງຄົງແຂງກະດ້າງ, ແລະປະຕິເສດທີ່ຈະເຊື່ອຟັງໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ, ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວກ່າວໄວ້ວ່າຈະເກີດຂຶ້ນເຊັ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແລ້ວຟາຣາໂອກໍສະເດັດກັບເມືອ ແລະເຂົ້າໄປໃນວັງຂອງພະອົງ. ພະອົງບໍ່ໄດ້ສົນໃຈແມ້ໃນເຫດການຄັ້ງນີ້.
|
||
\v 24 ຊາວອີຢິບທັງຫມົດກໍພາກັນຂຸດຂຸມຕາມແຄມແມ່ນໍ້າ ເພື່ອຈະໄດ້ນໍ້າດື່ມ, ແຕ່ພວກເຂົາດື່ມນໍ້າຈາກແມ່ນໍ້ານັ້ນບໍ່ໄດ້.
|
||
\v 25 ເຈັດວັນຜ່ານໄປຫລັງຈາກທີ່ພຣະຢາເວຊົງບັນດານໃຫ້ນໍ້າກາຍເປັນເລືອດແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\cl ບົດທີ 8
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອແລະບອກລາວວ່າ,'ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: "ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ນະມັດສະການເຮົາ.
|
||
\v 2 ຖ້າເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍພວກເຂົາໄປ, ເຮົາຈະສົ່ງຝູງກົບຂຶ້ນມາເຮັດໃຫ້ເດືອດຮ້ອນທົ່ວດິນແດນຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ແມ່ນໍ້າຈະເຕັມໄປດ້ວຍຝູງກົບ. ພວກມັນຈະຂຶ້ນມາ ແລະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເຈົ້າ, ໃນຫ້ອງນອນຂອງເຈົ້າ, ແລະຕຽງນອນຂອງເຈົ້າ. ພວກມັນຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເຫລົ່າຂ້າຣາຊະການຂອງເຈົ້າ. ພວກມັນຈະຢູ່ຕາມຕົນໂຕປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ, ເຂົ້າໃນເຕົາອົບຂອງເຈົ້າ, ແລະເຂົ້າໄປໃນຊາມປະສົມແປ້ງຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 4 ຝູງກົບຈະຮຸກຮານເຈົ້າ, ປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ, ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ.'""
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເຈົ້າຈົ່ງບອກອາໂຣນ, 'ຈົ່ງຍົກມືຂອງເຈົ້າຂຶ້ນ ແລະ ຈົ່ງຍົກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າເຫນືອແມ່ນໍ້າທັງຫລາຍ, ຫ້ວຍຮ່ອງທັງຫລາຍ, ແລະສະນໍ້າທັງຫລາຍ, ແລະຈະມີຝູງກົບທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ.'"
|
||
\v 6 ອາໂຣນຈຶ່ງຍື່ນມືອອກເຫນືອນໍ້າທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນອີຢິບ, ແລະຝູງກົບກໍຂຶ້ນມາທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 7 ແຕ່ພວກນັກມາຍາກົນກໍໃຊ້ເວດມົນຂອງຕົນເຊັ່ນດຽວກັນ: ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ຝູງກົບຂຶ້ນມາເຕັມທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບຄືກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວຟາຣາໂອຈຶ່ງເອີ້ນໂມເຊ ແລະອາໂຣນມາຫາ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງອະທິຖານເຖິງພຣະຢາເວເພື່ອພຣະອົງຈະໄດ້ເອົາຝູງກົບອອກໄປຈາກເຮົາເສຍ ແລະປະຊາຊົນຂອງເຮົາ. ແລ້ວເຮົາຈະປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າອອກໄປ, ເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະອົງ."
|
||
\v 9 ໂມເຊກ່າວແກ່ຟາຣາໂອວ່າ, "ພະອົງມີສິດທິພິເສດທີ່ຈະບອກຂ້ານ້ອຍວ່າ ເມື່ອໃດຈະໃຫ້ຂ້ານ້ອຍອະທິຖານເພື່ອພະອົງ, ຂ້າຣາຊະການຂອງທ່ານ, ແລະປະຊາຊົນຂອງທ່ານ, ເພື່ອທີ່ຈະຂັບໄລ່ຝູງກົບໄປຈາກພະອົງ ເຮືອນທັງຫລາຍຂອງພະອົງ ແລະ ເຫລືອຝູງກົບທີ່ຢູ່ແຕ່ໃນແມ່ນໍ້າເທົ່ານັ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຟາຣາໂອກ່າວວ່າ, "ມື້ອື່ນ." ໂມເຊທູນຕອບວ່າ, "ຈະເປັນໄປຕາມທີ່ພະອົງກ່າວມານັ້ນ, ເພື່ອພະອົງຈະໄດ້ຮູ້ວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດ ເຫມືອນພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
|
||
\v 11 ຝູງກົບຈະໄປຈາກພະອົງ, ຈາກເຮືອນຂອງພະອົງ, ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງ, ແລະປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. ກົບຈະຢູ່ແຕ່ໃນແມ່ນໍ້າເທົ່ານັ້ນ."
|
||
\v 12 ໂມເຊ ແລະອາໂຣນຈຶ່ງກັບອອກມາຈາກການເຝົ້າຟາຣາໂອ. ແລ້ວໂມເຊຮ້ອງຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວກ່ຽວກັບຝູງກົບ ທີ່ພຣະອົງນຳມາເພື່ອລົບກວນຟາຣາໂອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ໂມເຊທູນຂໍ: ຝູງກົບຈຶ່ງຕາຍຊະຊາຍຕາມບ້ານເຮືອນ, ລານເມືອງ, ແລະທົ່ງນາ.
|
||
\v 14 ປະຊາຊົນຈຶ່ງເອົາຊາກກົບມາສຸມເປັນກອງໆ, ແລະແຜ່ນດິນກໍສົ່ງກິ່ນເຫມັນໄປທົ່ວ.
|
||
\v 15 ແຕ່ເມື່ອຟາຣາໂອເຫັນວ່າຄວາມທຸກຮ້ອນບັນເທົາລົງແລ້ວ, ພະອົງກໍກັບມີໃຈແຂງກະດ້າງບໍ່ຍອມຮັບຟັງໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນອີກ, ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າພະະອົງຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງບອກອາໂຣນວ່າ, 'ຈົ່ງຍື່ນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເຈົ້າອອກ ແລະຕີຝຸ່ນເທິງຫນ້າດິນ, ແລ້ວຝຸ່ນເຫລົ່ານັ້ນຈະກາຍເປັນຮີ້ນທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ.'"
|
||
\v 17 ພວກເຂົາກໍເຮັດຕາມເຊັ່ນນັ້ນ: ອາໂຣນຍື່ນມືທີ່ຖືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າອອກ. ແລ້ວລາວກໍໄດ້ຕີຝຸ່ນເທິງຫນ້າດິນ. ຝູງຮີ້ນຂຶ້ນມາຕອມຄົນ ແລະສັດ. ຝຸ່ນທັງຫມົດເທິງຫນ້າດິນກໍກາຍເປັນຝູງຮີ້ນທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພວກນັກມາຍາກົນພະຍາຍາມຈະໃຊ້ເວດມົນຂອງຕົນ ເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຮີ້ນ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍເຮັດບໍ່ໄດ້. ຝູງຮີ້ນຕ່າງມາຕອມທັງຄົນ ແລະສັດ.
|
||
\v 19 ນັກມາຍາກົນຈຶ່ງທູນແກ່ຟາຣາໂອວ່າ, "ນີ່ເປັນຜົນຈາກນີ້ວພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ." ແຕ່ໃຈຂອງຟາຣາໂອກັບແຂງກະດ້າງ, ພະອົງປະຕິເສດທີ່ຈະຟັງພວກເຂົາອີກ. ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າຟາຣາໂອຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເຈົ້າຈົ່ງລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າມືດ ແລະ ໄປຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຟາຣາໂອຕອນທີ່ລາວໄປທີ່ແມ່ນໍ້າ. ບອກກັບລາວວ່າ, 'ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້: ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະນະມັດສະການເຮົາ.
|
||
\v 21 ແຕ່ຖ້າເຈົ້າບໍ່ຍອມປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປ ເຮົາຈະສົ່ງຝູງແມງວັນມາຕອມຕົນໂຕເຈົ້າ, ຂ້າຣາຊະການຂອງເຈົ້າ, ແລະປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ, ແລະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮືອນທັງຫລາຍຂອງຊາວອີຢິບຈະເຕັມໄປດ້ວຍແມງວັນ, ແລະແມ່ນແຕ່ພື້ນດິນບ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າຢືນກໍຈະເຕັມໄປແມງວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແຕ່ໃນວັນນັ້ນເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ດິນແດນໂກເຊັນແຕກຕ່າງໄປຈາກເດີມ, ຄືດິນແດນທີ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາອາໄສຢູ່, ຝູງແມງວັນຈະບໍ່ມີຢູ່ທີ່ນັ້ນເລີຍ. ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນເພື່ອເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າເຮົາຄືພຣະຢາເວ ສະຖິດຢູ່ທ່າມກາງແຜ່ນດິນນີ້.
|
||
\v 23 ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຂອງເຮົາ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ. ນີ້ເປັນຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາ ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໃນມື້ອື່ນ.'""
|
||
\v 24 ພຣະຢາເວເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ແລະຝູງແມງວັນຈຳນວນມະຫາສານເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຟາຣາໂອ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຂ້າຣາຊະການທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ. ທົ່ວທັງແຜ່ນດິນອີຢິບ, ທັງແຜ່ນດິນໄດ້ຖືກທຳລາຍ ເພາະຝູງແມງວັນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຟາຣາໂອຈຶ່ງເອີ້ນໃຫ້ໂມເຊ ແລະອາໂຣນມາເຂົ້າເຝົ້າ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໄປຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າໃນດິນແດນຂອງເຮົາ."
|
||
\v 26 ໂມເຊຕອບວ່າ, "ບໍ່ຖືກຕ້ອງສຳລັບຂ້ານ້ອຍທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ເພາະເຄື່ອງບູຊາທີ່ຂ້ານ້ອຍຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍເປັນທີ່ລັງກຽດຂອງຊາວອີຢິບ. ຫາກພວກຂ້ານ້ອຍຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຊຶ່ງເປັນທີ່ຫນ້າລັງກຽດ ໃນສາຍຕາຂອງຊາວອີຢິບ, ຈະບໍ່ຖືກພວກເຂົາເອົາກ້ອນຫີນຄວ່າງພວກຂ້ານ້ອຍຫລື?
|
||
\v 27 ຢ່າໃຫ້ເປັນເຊັ່ນນັ້ນເລີຍ, ພວກຂ້ານ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງເດີນທາງສາມມື້ ເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ເພື່ອຖວາຍບູຊາແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງສັ່ງພວກຂ້ານ້ອຍນັ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຟາຣາໂອກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າໄປ ແລະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ແຕ່ວ່າພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງບໍ່ໄປໄກຫລາຍ. ຈົ່ງອະທິຖານໃຫ້ເຮົາດ້ວຍ."
|
||
\v 29 ແລ້ວໂມເຊທູນວ່າ, "ທັນທີທີ່ຂ້ານ້ອຍຈາກໄປ ຂ້ານ້ອຍຈະອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ ຂໍໃຫ້ຝູງແມງວັນອອກໄປຈາກພະອົງ, ຟາຣາໂອ, ແລະຂ້າຣາຊະການ ແລະປະຊາຊົນຂອງທ່ານພາຍໃນມື້ອື່ນ. ແຕ່ຂໍພະອົງຢ່າໄດ້ກັບຄຳທີ່ຈະປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ ໄປຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວອີກ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງລາຈາກຟາຣາໂອ ແລະອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 31 ພຣະຢາເວເຮັດຕາມທີ່ໂມເຊທູນຂໍ: ພຣະອົງໄດ້ເອົາຝູງແມງວັນອອກໄປຈາກຟາຣໂອ, ຂ້າຣາຊະການ, ແລະປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. ບໍ່ເຫລືອແມ່ນແຕ່ໂຕດຽວ.
|
||
\v 32 ແຕ່ເທື່ອນີ້ຟາຣາໂອ ກໍມີໃຈແຂງກະດ້າງຄືເກົ່າ, ແລະບໍ່ຍອມປ່ອຍປະຊາຊົນໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\cl ບົດທີ 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອ ແລະບອກລາວວ່າ, 'ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຊາວເຮັບເຣີ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: "ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ນະມັດສະການເຮົາ."
|
||
\v 2 ແຕ່ຫາກເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍພວກເຂົາໄປ, ຖ້າເຈົ້າຍັງດຶງພວກເຂົາໄວ້,
|
||
\v 3 ແລ້ວພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວຈະຢູ່ເຫນືອຝູງສັດຂອງເຈົ້າໃນທົ່ງນາ ແລະເຮັດໃຫ້ຝູງມ້າ, ຝູງລໍ, ຝູງອຸດ, ຝູງງົວ, ຝູງແກະ, ແລະຝູງແບ້, ແລະເຮັດໃຫ້ເກີດໂຣກລະບາດທີ່ເປັນຕາຢ້ານຫລາຍ.
|
||
\v 4 ພຣະຢາເວຈະເຮັດຕໍ່ຝູງສັດຂອງຊາວອິສະຣາເອນແລະຂອງຊາວອີຢິບແຕກຕ່າງກັນ: ສັດຂອງຊາວອິສະຣາເອນຈະບໍ່ຕາຍເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວຫມົດກຳນົດເວລາ; ພຣະອົງກ່າວວ່າ, "ໃນມື້ອື່ນເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນີ້ໃນແຜ່ນດິນ.""
|
||
\v 6 ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ໃນມື້ຕໍ່ມາ: ຝູງສັດຂອງຊາວອີຢິບພາກັນລົ້ມຕາຍຫມົດ. ສ່ວນຝູງສັດຂອງຊາວອິສະຣາເອນບໍ່ຕາຍ, ແມ່ນແຕ່ໂຕດຽວ.
|
||
\v 7 ຟາຣາໂອໄດ້ກວດສອບເບິ່ງ, ແລະ, ເບິ່ງແມ, ວ່າສັດຂອງຊາວອິສະຣາເອນບໍ່ຕາຍແມ່ນແຕ່ໂຕດຽວ. ໃຈຂອງຟາຣາໂອຍັງແຂງກະດ້າງຄືເກົ່າ, ສະນັ້ນພະອົງຈຶ່ງບໍ່ຍອມປ່ອຍປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ, "ຈົ່ງກຳຂີ້ເຖົ່າຈາກເຕົາຂຶ້ນມາໃຫ້ເຕັມກຳມື. ເຈົ້າ, ໂມເຊ, ຕ້ອງຫວ່ານຂີ້ເຖົ່ານັ້ນຂຶ້ນໄປໃນອາກາດ ໃນຂະນະທີ່ຟາຣາໂອກຳລັງເຝົ້າເບິ່ງຢູ່.
|
||
\v 9 ຂີ້ເຖົ່ານັ້ນຈະກາຍເປັນຝຸ່ນລະອອງຈະປົກຄຸມໄປທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ. ພວກເຂົາຈະເກີດຕຸ່ມຝີ ແລະເຈັບປວດຕາມຕົນໂຕ ຕະຫລອດທັງຄົນ ແລະສັດທັງຫມົດໃນອີຢິບ."
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊ ແລະອາໂຣນຈຶ່ງນໍາຂີ້ເຖົ່າຈາກເຕົາໄຟໄປນຳ ແລະຢືນຢູ່ຕໍ່ ຫນ້າຂອງຟາຣາໂອ. ແລ້ວໂມເຊກໍໄດ້ຫວ່ານຂີ້ເຖົ່າຂຶ້ນໄປໃນອາກາດ. ຂີ້ເຖົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ເກີດຕຸ່ມຝີ ແລະ ເຈັບປວດແຕກລາມທົ່ວໂຕທັງຄົນ ແລະ ສັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ບັນດານັກມາຍາກົນຕ່າງກໍບໍ່ອາດຕໍ່ຕ້ານໂມເຊໄດ້ເພາະຝີ, ເພາະຝີກໍໄດ້ຂຶ້ນທີ່ຕົວພວກເຂົາ ແລະ ຄືຊາວເອຢິບທັງຫລາຍດ້ວຍ.
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງຢູ່, ດັ່ງນັ້ນຟາໂຣຈຶ່ງບໍ່ຍອມຟັງໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ. ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊໄວ້ວ່າຟາຣາໂອຈະເຮັດຢ່າງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າໆ, ໄປຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຟາຣາໂອ, ແລະບອກລາວວ່າ, 'ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຊາວເຮັບເຮີ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: "ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ນະມັດສະການເຮົາ.
|
||
\v 14 ຍ້ອນວ່າເທື່ອນີ້ເຮົາຈະສົ່ງທັງຫມົດພັຍພິບັດມາເຫນືອເຈົ້າທັງເຈົ້າເອງ, ເຫນືອຂ້າຣາຊະການຂອງເຈົ້າ ແລະປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ. ເຮົາຈະເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າທົ່ວແຜ່ນດີນໂລກນີ້ບໍ່ມີຜູ້ໃດສະເຫມີເຫືມອນເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ບັດນີ້ ເຮົາສາມາດຢຽດມືອອກ ແລະໂຈມຕີເຈົ້າ ແລະປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າດ້ວຍເຊື້ອໂຣກ, ແລະເຮົາຈະກວາດລ້າງເຈົ້າຈາກແຜ່ນດິນໄດ້.
|
||
\v 16 ແຕ່ດ້ວຍເຫດນີ້ເຮົາຈຶ່ງຍັງອະນຸຍາດໃຫ້ເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່: ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ສຳແດງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາແກ່ເຈົ້າ, ເພື່ອວ່ານາມຂອງເຮົາຈະຊ່າລືໄປທົ່ວໂລກ.
|
||
\v 17 ເຈົ້າຍັງຖືສິດຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ໂດຍບໍ່ຍອມປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາພວກເຂົາໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຈົ່ງຟັງ! ໃນມື້ອື່ນເວລາດຽວກັນນີ້ ເຮົາຈະສົ່ງພາຍຸຫມາກເຫັບຕົກມາຢ່າງຮຸນແຮງ, ຊຶ່ງບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນໃນອີຢິບ ຕັ້ງແຕ່ວັນທີ່ມັນເລີ່ມຕົ້ນຈົນເຖິງດຽວນີ້.
|
||
\v 19 ບັດນີ້, ຈົ່ງສົ່ງຄົນ ແລະຕ້ອນຝູງສັດ ແລະນຳທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າມີໃນທົ່ງນາເຂົ້າໃນບ່ອນປອດພັຍ. ເພາະຄົນທຸກຄົນແລະສັດທຸກໂຕທີ່ຍັງບໍ່ເຂົ້າມາໃນເຮືອນ—ຈະຖືກຫມາກເຫັບຕົກໃສ່ພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຈະຕາຍ.""
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຈາກນັ້ນບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງຟາຣາໂອ ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວກໍຮີບນຳຂ້າທາດ ແລະ ຝູງສັດເຂົ້າມາຢູ່ໃນເຮືອນ.
|
||
\v 21 ແຕ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ສົນໃຈຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ ກໍປ່ອຍຂ້າທາດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຝູງສັດໄວ້ໃນທົ່ງນາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຢຽດມືຂອງເຈົ້າຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າ ເພີ່ອວ່າຈະມີຫມາກເຫັບຕົກທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ, ເທິງຄົນ, ເທິງສັດທັງຫລາຍ, ແລະເທິງພືດພັນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນທົງນາທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ."
|
||
\v 23 ໂມເຊຈຶ່ງຍົກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂຶ້ນສູ່ຟ້າ, ແລະພຣະຢາເວສົ່ງຟ້າຜ່າ, ສົ່ງຫມາກເຫັບ, ແລະສົ່ງຟ້າແມບມາຍັງແຜ່ນດິນ. ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຝົນຫມາກເຫັບຕົກລົງໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 24 ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງມີຫມາກເຫັບ ແລະ ມີຟ້າແມບປົນກັບຫມາກເຫັບຢ່າງຮຸນແຮງ, ຢ່າງທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນໃນແຜ່ນດິນອີຢິບນັບຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມເປັນປະເທດຊາດມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ທົ່ວທັງແຜ່ນດິນອີຢິບ, ຫມາກເຫັບໄດ້ຕົກມາທຳລາຍທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງນາ, ທັງຄົນ ແລະສັດທັງຫລາຍ. ມັນຕົກມາຖືກພືດພັນທັງຫມົດໃນທົ່ງນາ ແລະຫັກຕົ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນ.
|
||
\v 26 ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ແຜ່ນດິນໂກເຊັນ, ບ່ອນທີ່ຊາວອິສະຣາເອນອາໄສຢູ່, ບໍ່ມີຫມາກເຫັບຕົກໃສ່ເລຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແລ້ວຟາຣາໂອຈຶ່ງສົ່ງຄົນໄປເອີ້ນໃຫ້ໂມເຊ ແລະອາໂຣນເຂົ້າເຝົ້າ, ພະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ໃນຄາວນີ້ເຮົາໄດ້ເຮັດບາບ. ພຣະຢາເວເປັນຝ່າຍຖືກ, ແລະເຮົາ ແລະປະຊາຊົນຂອງເຮົາເປັນຝ່າຍຜິດ.
|
||
\v 28 ຈົ່ງອ້ອນວອນພຣະຢາເວ, ເພາະຟ້າຜ່າທີ່ຮຸນແຮງ ແລະຫມາກເຫັບທີ່ຫລາຍເກີນໄປ, ແລ້ວເຮົາຈະປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປ, ແລະພວກເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງຢູ່ອີກຕໍ່ໄປ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໂມເຊທູນກັບຟາຣາໂອວ່າ, "ທັນທີທີ່ຂ້ານ້ອຍອອກຈາກເມືອງໄປແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍຈະຍົກມືຕໍ່ພຣະຢາເວ, ແລ້ວຟ້າຮ້ອງຈະງຽບ, ແລະຈະບໍ່ມີຫມາກເຫັບຕົກອີກ. ເພື່ອວ່າພະອົງຈະໄດ້ຮູ້ວ່າໂລກນີ້ເປັນຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 30 ແຕ່ຝ່າຍທ່ານກັບຂ້າຣາຊະການນັ້ນ, ຂ້ານ້ອຍກໍຮູ້ຢູ່ແລ້ວວ່າ ທ່ານຍັງຄົງບໍ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ພຣະຢາເວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ບັດນີ້ຕົ້ນປ່ານ ແລະເຂົ້າບາເລກໍຖືກທຳລາຍແລ້ວ, ເພາະເຂົ້າບາເລຊູຮວງແລ້ວ, ແລະຕົ້ນປ່ານກໍ່ກຳລັງອອກດອກ.
|
||
\v 32 ແຕ່ເຂົ້າບາເລ ແລະເຂົ້າປ່ານບໍ່ໄດ້ຖືກທຳລາຍຫມົດ ເພາະພວກມັນເປັນພືດຮຸ້ນຫລັງ.
|
||
\v 33 ເມື່ອໂມເຊຈາກຟາຣາໂອ ແລະອອກໄປນອກເມືອງ, ລາວໄດ້ຍົກມືຂຶ້ນຟ້າຕໍ່ພຣະຢາເວ; ຟ້າຮ້ອງ ແລະຫມາກເຫັບກໍຢຸດ, ແລະບໍ່ມີຝົນຕົກລົງມາອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເມື່ອຟາຣາໂອເຫັນວ່າຝົນ, ຫມາກເຫັບ, ແລະຟ້າຮ້ອງສະຫງົບລົງແລ້ວ, ພະອົງກໍເຮັດບາບອີກ ແລະເຮັດໃຈຂອງພະອົງແຂງກະດ້າງ, ລວມທັງຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງດ້ວຍ.
|
||
\v 35 ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງ, ດັ່ງນັ້ນພະອົງຈຶ່ງບໍ່ຍອມໃຫ້ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄປ. ນີ້ຄືສີ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ກັບໂມເຊເຖິງສິ່ງທີ່ຟາຣາໂອຈະເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\cl ບົດທີ 10
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອ, ເພາະເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງລາວ ແລະໃຈຂອງບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງລາວແຂງກະດ້າງ. ເຮົາໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອສະແດງຫມາຍສຳຄັນ ເຫລົ່ານີ້ແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາທ່າມກາງພວກເຂົາ.
|
||
\v 2 ເຮົາໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງນີ້ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະໄດ້ເລົ່າແກ່ລູກ ແລະ ຫລານເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດ, ເຖິງວິທີທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຕໍ່ຊາວອີຢິບຢ່າງຮຸນແຮງ, ແລະວິທີທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆ ແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາທ່າມກາງພວກເຂົາ. ດ້ວຍວິທີນີ້ພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນຈຶ່ງເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອ ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບພະອົງວ່າ, "ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຊາວເຮັບເຣີ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: 'ເຈົ້າຈະປະຕິເສດທີ່ຈະຖ່ອມຕົວຕໍ່ເຮົາອີກດົນປານໃດ? ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປເພື່ອນະມັດສະການເຮົາ.
|
||
\v 4 ແຕ່ຖ້າເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປ, ຈົ່ງຟັງ, ໃນມື້ອື່ນເຮົາຈະທຳໃຫ້ຝູງຕັກແຕນເຂົ້າມາໃນດິນແດນຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພວກມັນຈະປົກຄຸມພື້ນດິນເຕັມໄປຫມົດ ຈົນບໍ່ມີໃຜສາມາດເຫັນພື້ນດິນ. ພວກມັນຈະກິນສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເຫລືອຈາກຫມາກເຫັບທຳລາຍ. ພວກມັນຈະກິນຕົ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນ ຊຶ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນເພື່ອເຈົ້າຈະໄດ້ກິນໃນທົ່ງນາດ້ວຍ.
|
||
\v 6 ພວກມັນຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເຈົ້າ, ຂອງຂ້າຣາຊະການທຸກຄົນຂອງເຈົ້າ, ແລະຂອງຊາວອີຢິບ—ໃນສິ່ງທີ່ພໍ່ ຫລືປູ່ຂອງເຈົ້າບໍ່ເຄີຍເຫັນເລີຍ, ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ພວກເຂົາອາໄສໃນແຜ່ນດິນມາຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.'" ແລ້ວໂມເຊກໍຈາກໄປ ແລະອອກຈາກຟາຣາໂອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງຟາຣາໂອກ່າວແກ່ທ່ານວ່າ, "ຊາຍຄົນນີ້ຈະເປັນຜູ້ຄຸກຄາມເຮົາອີກດົນປານໃດ? ຂໍປ່ອຍຊາວອິສະຣາເອນໄປນະມັດສະການ ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງຍັງບໍ່ຮູ້ບໍວ່າອີຢິບຈະຈິບຫາຍແລ້ວ?
|
||
\v 8 ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນຖືກນຳຕົວເຂົ້າມາເຝົ້າຟາຣາໂອອີກ, ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງໄປນະມັດສະການພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ. ແຕ່ໃຜແດ່ຈະໄປ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ໂມເຊກ່າວວ່າ, "ພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄປກັບຄົນຫນຸ່ມ ແລະກັບຜູ້ອາວຸໂສ, ບັນດາລູກຊາຍ ແລະລູກສາວ. ພວກເຮົາຈະໄປກັບຝູງແກະແບ້ແລະຝູງງົວ, ເພາະພວກຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງຈັດງານລ້ຽງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ."
|
||
\v 10 ຟາຣາໂອກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ,"ຂໍພຣະຢາເວຈົ່ງສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ, ຖ້າຂ້ອຍໃຫ້ພວກເຈົ້າໄປ ແລະລູກຫລານຂອງເຈົ້າໄປດ້ວຍ. ເບິ່ງເຖີດ, ເຈົ້າຕ້ອງມີຄວາມຊົ່ວຮ້າຍບາງຢ່າງໃນໃຈ.
|
||
\v 11 ບໍ່ໄດ້! ຈົ່ງໄປ, ໄດ້ສະເພາະຜູ້ຊາຍທ່າມກາງພວກເຈົ້າ, ແລະນະມັດສະການພຣະຢາເວ, ເພາະນີ້ຄືສີ່ງທີ່ເຈົ້າຕ້ອງການ." ແລ້ວໂມເຊ ແລະອາໂຣນກໍຖືກຂັບໄລ່ໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າຂອງຟາຣາໂອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຍົກມືຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າເຫນືອແຜ່ນດິນອີຢິບໄປຍັງຝູງຕັກແຕນ, ເພື່ອພວກມັນຈະໄດ້ໂຈມຕີແຜ່ນດິນອີຢິບ ແລະກິນພືດພັນທຸກຢ່າງ, ຄືທຸກຢ່າງທີ່ເຫລືອຈາກຫມາກເຫັບທຳລາຍນັ້ນ."
|
||
\v 13 ໂມເຊຈຶ່ງຍົກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເຂົາອອກເຫນືອແຜ່ນດິນອີຢິບ, ແລະພຣະຢາເວກໍນຳລົມຕາເວັນອອກພັດມາເຫນືອແຜ່ນດິນຕະຫລອດທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ. ເມື່ອເຖິງຕອນເຊົ້າ, ລົມຕາເວັນອອກກໍພັດຝູງຕັກແຕນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຝູງຕັກແຕນໄປທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ ແລະ ເກາະຢູ່ທົ່ວທຸກສ່ວນຂອງອີຢິບ. ບໍ່ເຄີຍມີຕັກແຕນຝູງໃຫຍ່ໃນແຜ່ນດິນຢ່າງນີ້ມາກ່ອນເລີຍ, ແລະຫລັງຈາກນີ້ຈະບໍ່ມີເຫດການຢ່າງນີ້ອີກເລີຍ.
|
||
\v 15 ພວກມັນປົກຄຸມທົ່ວແຜ່ນດິນທັງຫມົດ ຈົນເຮັດໃຫ້ທຸກຢ່າງມືດໄປ. ພວກມັນກິນພືດພັນທຸກຢ່າງໃນແຜ່ນດິນ ແລະ ຫມາກໄມ້ຈາກຕົ້ນທັງຫມົດຊຶ່ງເຫລືອຈາກຫມາກເຫັບທຳລາຍ. ທົ່ວທັງແຜ່ນດິນອີຢິບນັ້ນ, ຈະບໍ່ມີພືດໃບຂຽວສົດເຫລືອເລີຍ, ບໍ່ວ່າຕົ້ນໄມ້ຫລືພືດພັນໃດໆໃນທົ່ງນາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ແລ້ວຟາຣາໂອຈຶ່ງຮີບໃຫ້ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນເຂົ້າເຝົ້າແລ້ວກ່າວວ່າ, "ເຮົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະຕໍ່ເຈົ້າດ້ວຍ.
|
||
\v 17 ບັດນີ້, ຂໍເຈົ້າຍົກໂທດບາບຂອງເຮົາເທື່ອນີ້ດ້ວຍ, ແລະອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ຄວາມຜ່ານພົ້ນໄປຈາກເຮົາ."
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງໄປຈາກຟາຣາໂອ ແລະ ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະຢາເວຈຶ່ງນຳລົມຕາເວັນຕົກທີ່ຮຸນແຮງຫລາຍມາ ພັດເອົາຝູງຕັກແຕນ ແລະໄປຕົກໃນທະເລແດງ; ຈົນບໍ່ເຫລືອຕັກແຕນແມ່ນແຕ່ໂຕດຽວທົ່ວເຂດແດນອີຢິບ.
|
||
\v 20 ແຕ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງ, ແລະຟາຣາໂອຈຶ່ງບໍ່ຍອມປ່ອຍຊາວອິສະຣາເອນໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຍົກມືຂອງເຈົ້າຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າ, ເພື່ອຈະໃຫ້ຄວາມມືດທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ ເປັນຄວາມມືດຈົນຕ້ອງໃຊ້ມືລູບຄຳໄປ.
|
||
\v 22 ໂມເຊຈຶ່ງຍົກມືຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າ, ແລະກໍມີຄວາມມືດຫນາທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບສາມມື້.
|
||
\v 23 ພວກເຂົາເບິ່ງກັນບໍ່ເຫັນເລີຍ; ບໍ່ມີໃຜລຸກໄປຈາກເຮືອນຂອງຕົນຕະຫລອດທັງສາມມື້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ບັນດາຊາວອິສະຣາເອນທຸກຄົນໄດ້ມີແສງສະຫວ່າງຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ພວກເຂົາອາໄສນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຟາຣາໂອເອີ້ນໂມເຊເຂົ້າເຝົ້າ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໄປນະມັດສະການພຣະຢາເວເຖີດ, ແຕ່ໃຫ້ຄອບຄົວໄປກັບພວກເຈົ້າ, ແຕ່ຝູງແກະ ແລະແບ້ຈະຕ້ອງຢູ່ທີນີ້."
|
||
\v 25 ແຕ່ໂມເຊຕອບວ່າ, "ທ່ານຕ້ອງມອບເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍ ແລະເຄື່ອງເຜົາບູຊາດ້ວຍ ເພື່ອພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຖວາຍບູຊາແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 26 ຝູງສັດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງໄປກັບພວກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ; ດ້ວຍວ່າພວກຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງເອົາສັດຈາກຝູງໄປຖວາຍພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ. ດ້ວຍວ່າພວກຂ້ານ້ອຍຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າຈະຕ້ອງເອົາສັດໄປຖວາຍພຣະຢາເວ ຈົນກວ່າຈະເຖິງທີ່ນັ້ນກ່ອນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແຕ່ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງຢູ່ຄືເກົ່າ, ແລະ ພະອົງຈຶ່ງບໍ່ຍອມປ່ອຍພວກເຂົາໄປ
|
||
\v 28 ຟາຣາໂອ ໄດ້ອອກຄຳສັ່ງຕໍ່ໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປໃຫ້ພົ້ນຈາກຂ້ອຍ, ຣະວັງຕົວໃຫ້ດີ, ຢ່າມາໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນຫນ້າອີກ, ຖ້າຂ້ອຍເຫັນຫນ້າເຈົ້າມື້ໃດ, ເຈົ້າຈະຕາຍມື້ນັ້ນ."
|
||
\v 29 ໂມເຊຈຶ່ງຕອບວ່າ, "ພະອົງເປັນຜູ້ກ່າວແລ້ວເດີ, ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ມາໃຫ້ພະອົງເຫັນຫນ້າອີກເລີຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\cl ບົດທີ 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຍັງມີພັຍພິບັດອີກຢ່າງຫນຶ່ງມາສູ່ຟາຣາໂອ ແລະ ອີຢິບ. ຫລັງຈາກນັ້ນ, ລາວຈະປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປຈາກທີ່ນີ້. ສຸດທ້າຍເມື່ອລາວປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປ, ລາວຈະຂັບໄລ່ພວກເຈົ້າອອກຈົນຫມົດ.
|
||
\v 2 ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນທຸກຄົນທັງຊາຍ ແລະ ຍິງ ຂໍເອົາເຄື່ອງເງິນ ແລະ ເຄື່ອງຄຳຈາກເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ."
|
||
\v 3 ບັດນີ້ ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ຊາວອີຢິບພໍໃຈຊາວອິສະຣາເອນ. ຫລາຍໄປກວ່ານັ້ນ, ໂມເຊກໍເປັນທີ່ນັບຖືຫລາຍໃນສາຍຕາຂອງຂ້າຣາຊະການຂອງຟາຣາໂອ ແລະຂອງປະຊາຊົນອີຢິບດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ໂມເຊທູນກ່າວວ່າ, "ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: 'ເວລາປະມານທ່ຽງຄືນ ເຮົາຈະອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 5 ລູກກົກທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນອີຢິບຈະຕາຍ, ຕັ້ງແຕ່ລູກກົກຂອງຟາຣາໂອ, ຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງ, ຈົນເຖິງລູກກົກຂອງທາດຍິງຜູ້ຢູ່ຫລັງເຄື່ອງໂມ້ແປ້ງ, ແລະລູກຂອງສັດເກີດກ່ອນທັງຫມົດດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວຈະມີການຮ້ອງໃຫ້ສຽງດັງທົ່ວແຜ່ນດີນເອຢິບ, ຢ່າງບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ຕໍ່ໄປພາຍຫນ້າຈະບໍ່ມີອີກເລີຍ.
|
||
\v 7 ແຕ່ຈະບໍ່ມີແມ່ນແຕ່ສຽງຫມາເຫົ່າໃດໆຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ, ບໍ່ວ່າຄົນຫລືສັດ. ໂດຍວິທີນີ້ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຈະປະຕິບັດຕໍ່ຊາວອີຢິບ ແລະ ຊາວອິສະຣາເອນແຕກຕ່າງກັນ.'
|
||
\v 8 ເຫລົ່າຂ້າຣາຊະການທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ, ຟາຣາໂອ, ຈະລົງມາຫາເຮົາ ແລະກາບລົງຕໍ່ເຮົາ. ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າ, 'ຈົ່ງໄປ, ທັງເຈົ້າ ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດຜູ້ຕິດຕາມເຈົ້າມາດ້ວຍ!' ຫລັງຈາກນັ້ນຂ້ານ້ອຍກໍຈະອອກໄປ." ແລ້ວລາວໄດ້ທູນລາຈາກຟາຣາໂອໄປດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຢ່າງໃຫຍ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຟາຣາໂອຈະບໍ່ຍອມຟັງພວກເຈົ້າ. ນີ້ກໍເພື່ອການທີ່ເຮົາຈະເຮັດການອັດສະຈັນຫລາຍຂຶ້ນໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ."
|
||
\v 10 ໂມເຊ ແລະອາໂຣນໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດຕໍ່ຫນ້າຂອງຟາຣາໂອ. ແຕ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງຢູ່ຄືເກົ່າ, ແລະ ຟາຣາໂອຈຶ່ງບໍ່ຍອມປ່ອຍປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໃຫ້ອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງພະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\cl ບົດທີ 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 ສຳລັບພວກເຈົ້າ, ເດືອນນີ້ຈະເປັນເດືອນເລີ່ມຕົ້ນ, ເປັນເດືອນທຳອິດຂອງປີສຳລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຈົ່ງສັ່ງໃນທີ່ຊຸມນຸມຊາວອິສະຣາເອນວ່າ, 'ໃນວັນທີສິບເດືອນນີ້ ໃຫ້ພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນເອົາລູກແກະ ຫລືແບ້ຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງສຳລັບພວກເຂົາ, ແຕ່ລະຄອບຄົວຈົ່ງເຮັດຢ່າງນີ້ຄື, ລູກແກະຄອບຄົວລະຫນຶ່ງໂຕ.
|
||
\v 4 ຖ້າຄອບຄົວໃດມີຄົນຫນ້ອຍເກີນໄປສຳລັບລູກແກະຫນຶ່ງໂຕ, ກໍໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນ ແລະເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ ເອົາຊີ້ນລູກແກະ ຫລືແບ້ຫນຸ່ມທີ່ຈະພຽງພໍສຳລັບຈຳນວນຄົນ. ຄືຈະຕ້ອງພຽງພໍສຳລັບທຸກຄົນທີ່ຈະກິນ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຕ້ອງເອົາຊີ້ນຢ່າງພຽງພໍທີ່ຈະລ້ຽງພວກເຂົາທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ລູກແກະ ຫລືແບ້ຫນຸ່ມຂອງເຈົ້າຕ້ອງປາສະຈາກຕໍາຫນິ, ໂຕຜູ້ອາຍຸຫນຶ່ງປີ. ພວກເຈົ້າອາດເອົາແກະ ຫລືແບ້ມາໂຕຫນຶ່ງກໍໄດ້.
|
||
\v 6 ພວກເຈົ້າຕ້ອງເບິ່ງແຍງມັນຈົນຮອດມື້ທີ່ສີບສີ່ຂອງເດືອນນັ້ນ. ແລ້ວໃຫ້ຊຸມນຸມຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດ ຕ້ອງຂ້າສັດເຫລົ່ານັ້ນໃນຕອນໃກ້ຈະຄໍ່າ.
|
||
\v 7 ພວກເຈົ້າຕ້ອງເອົາເລືອດບາງສ່ວນມາ ແລະທາເທິງປະຕູທັງສອງຂ້າງ ແລະດ້ານເທິງຂອງຮອບປະຕູຂອງບ້ານທີ່ພວກເຈົ້າຈະກິນຊີ້ນນັ້ນ.
|
||
\v 8 ພວກເຈົ້າຕ້ອງກິນຊີ້ນຄືນນັ້ນຫລັງຈາກປີ້ງໃສ່ໄຟກ່ອນ. ກີນຊີ້ນກັບເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປງ, ພ້ອມກັບຜັກຂົມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຢ່າກິນຊີ້ນດິບ ຫລືຕົ້ມໃນນໍ້າ. ແຕ່ຈົ່ງປີ້ງແທນ, ຄືປີ້ງສ່ວນຫົວ, ສ່ວນຂາ ແລະ ສ່ວນເຄື່ອງໃນຂອງມັນໄປແທນ.
|
||
\v 10 ພວກເຈົ້າຕ້ອງກິນບໍ່ໃຫ້ເຫລືອໄວ້ຮອດຕອນເຊົ້າ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຜົາເສຍ ຖ້າຍັງມີເສດເຫລືອຮອດຕອນເຊົ້າ.
|
||
\v 11 ນີ້ເປັນວິທີທີ່ພວກເຈົ້າຈະກິນມັນ: ໃຫ້ໃສ່ສາຍແອວຂອງພວກເຈົ້າກຽມພ້ອມ, ໃສ່ເກີບທີ່ຕີນຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະ ຖືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າໄວ້ໃນມື. ພວກເຈົ້າຕ້ອງຟ້າວກິນຢ່າງເລັ່ງດ່ວນ. ນີ້ແມ່ນການກິນປັດສະຄາຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເຮົາຈະຜ່ານເຂົ້າໃນແຜ່ນດິນອີຢິບໃນຄືນນັ້ນ ແລະ ຂ້າລູກກົກຂອງຄົນ ແລະ ສັດທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ. ເຮົາຈະນຳການລົງໂທດມາຍັງບັນດາພະຂອງອີຢິບທັງຫມົດ. ເຮົາຄືພຣະຢາເວ.
|
||
\v 13 ເລືອດຈະເປັນເຄື່ອງຫມາຍຢູ່ທີ່ເຮືອນຂອງພວກເຈົ້າ. ເມື່ອເຮົາມາຫາພວກເຈົ້າ. ເມື່ອເຮົາເຫັນເລືອດນັ້ນ, ເຮົາຈະຜ່ານພວກເຈົ້າໄປໃນຂະນະທິ່ເຮົາໂຈມຕີແຜ່ນດິນອີຢິບ. ພັຍພິບັດນີ້ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ທຳລາຍພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 14 ມື້ນີ້ຈະກາຍເປັນມື້ທີ່ລະນຶກເຖີງສຳລັບພວກເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືປະຕິບັດໃຫ້ເປັນເທສະການສຳລັບພຣະຢາເວ. ມັນກໍຈະເປັນບັນຍັດສຳລັບພວກເຈົ້າສະເຫມີ, ຕະຫລອດທຸກຍຸກສະໄຫມຂອງພວກເຈົ້າ, ວ່າພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືປະຕິບັດມື້ນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງກີນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໃນລະຫວ່າງເຈັດມື້. ໃນມື້ທຳອິດພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງເອົາເຊື້ອແປ້ງອອກຈາກເຮືອນຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ຫມົດ. ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ທີ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ຕັ້ງແຕ່ມື້ທຳອິດຈົນເຖິງມື້ທີເຈັດ, ຄົນນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກເປັນຊາວອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 16 ໃນມື້ທຳອິດຈະຕ້ອງມີການຊຸມນຸມທີ່ກຽມໄວ້ສຳລັບເຮົາ, ແລະໃນມື້ທີເຈັດຈະຕ້ອງມີການຊຸມນຸມເຫມືອນກັນນີ້. ຈະຕ້ອງບໍ່ເຮັດວຽກມື້ເຫລົ່ານີ້, ຍົກເວັ້ນການປຸງແຕ່ງອາຫານໃຫ້ທຸກຄົນກິນ. ນີ້ເປັນວຽກດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືປະຕິບັດເທສະການເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງນີ້ ເພາະໃນມື້ນີ້ເອງເຮົາຈະໄດ້ນຳປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ແບ່ງທະຫານອອກໂດຍແຕ່ລະກຸ່ມ, ເພື່ອອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ. ດັ່ງນັ້ນພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືປະຕິບັດວັນດັ່ງກ່າວນີ້ ຕະຫລອດຊົ່ວຍຸກສະໄຫມຂອງພວກເຈົ້າ. ນີ້ເປັນບັນຍັດຕະຫລອດໄປສຳລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 18 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ຕັ້ງແຕ່ໃນຕອນຕາເວັນລັບແສງຂອງມື້ທີ່ສິບສີ່ເດືອນທຳອິດຂອງປີ, ຈົນເຖິງຕາເວັນລັບແສງໃນວັນທີຊາວເອັດຂອງເດືອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ລະຫວ່າງເຈັດມື້ເຫລົ່ານີ້, ຈະຕ້ອງບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໃຫ້ເຫັນໃນເຮືອນຂອງພວກເຈົ້າ. ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ໃສ່ເຊື້ອແປ້ງຈະຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກຊຸມຊົນຊາວອິສະຣາເອນ, ແມ່ນແຕ່ຄົນນັ້ນຈະເປັນຄົນຕ່າງຊາດ ຫລືຄົນທີ່ເກີດໃນແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າກໍຕາມ.
|
||
\v 20 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ກິນສິ່ງໃດໆທີ່ເຮັດດ້ວຍເຊື້ອແປ້ງ. ບໍ່ວ່າພວກເຈົ້າຈະຢູ່ບ່ອນໃດກໍຕາມ, ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງກິນເຂົ້າທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລ້ວໂມເຊໄດ້ເອີ້ນພວກຜູ້ອາວຸໂສທຸກຄົນຂອງອິສະຣາເອນມາພົບ ແລະ ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ. "ຈົ່ງໄປ ແລະ ເລືອກລູກແກະທີ່ຈະພຽງພໍສຳລັບລ້ຽງຄອບຄົວຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຂ້າເປັນລູກແກະປັດສະຄາ.
|
||
\v 22 ແລ້ວໄປເອົາກິ່ງຫຸສົບມາ ແລ້ວຈຸ່ມມັນລົງໃນເລືອດທີ່ຢູ່ໃນອ່າງ. ໃຊ້ເລືອດໃນອ່າງປ້າຍດ້ານເທິງຂອງຂອບປະຕູ ແລະ ເສົາປະຕູທັງສອງຂ້າງ. ບໍ່ໃຫ້ຜູ້ໃດໃນພວກທ່ານອອກໄປນອກປະຕູເຮືອນຈົນກວ່າຈະຮອດຕອນເຊົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເພາະພຣະຢາເວຈະຜ່ານໄປເພື່ອຈະປະຫານຊາວອີຢິບ. ເມື່ອພຣະອົງທອດພຣະເນດເຫັນເລືອດທີ່ດ້ານເທິງຂອງຂອບປະຕູ ແລະ ທັງສອງຂ້າງຂອງເສົາປະຕູ, ພຣະອົງຈະຜ່ານເວັ້ນປະຕູພວກເຈົ້າ ແລະຈະບໍ່ໃຫ້ຜູ້ສັງຫານເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງພວກທ່ານເພື່ອຈະປະຫານພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງຖືເຫດການນີ້. ໃຫ້ເປັນບັນຍັດຖາວອນຂອງພວກເຈົ້າ ແລະຂອງລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 25 ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປເຖິງແຜ່ນດິນຊຶ່ງພຣະຢາເວຈະປຣະທານແກ່ພວກເຈົ້າ, ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືພິທີປະຕິບັດການນະມັດສະການີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເມື່ອລູກຂອງພວກເຈົ້າຖາມວ່າ, 'ພິທີປະຕິບັດການນະມັດສະການນີ້ຫມາຍເຖິງຫຍັງ?'
|
||
\v 27 ແລ້ວໃຫ້ພວກເຈົ້າຈົ່ງຕອບວ່າ, 'ເປັນການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາປັດສະຄາແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຜ່ານເວັ້ນເຮືອນຂອງຊາວອິສະຣາເອນໃນອີຢິບ ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ປະຫານຊາວເອຢິບນັ້ນ. ພຣະອົງໄດ້ໄວ້ຊີວິດຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາ.'" ແລ້ວປະຊາຊົນກໍຂາບລົງນະມັດສະການພຣະຢາເວ.
|
||
\v 28 ຊາວອິສະຣາເອນກໍໄປ ແລະ ເຮັດຕາມຄໍາສັ່ງຢ່າງເຄັ່ງຄັດ ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໃນເວລາທ່ຽງຄືນ ພຣະຢາເວໄດ້ປະຫານລຸກກົກທຸກຄົນໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ, ຕັ້ງແຕ່ລູກກົກຂອງຟາຣາໂອ, ຜູ້ໄດ້ນັ່ງເທິງບັນລັງ, ຈົນໄປເຖິງລູກກົກຂອງຄົນທີ່ຢູ່ໃນຄຸກ ແລະລູກກົກຂອງຝູງສັດລ້ຽງທຸກໂຕ.
|
||
\v 30 ຟາຣາໂອ ພ້ອມດ້ວຍຂ້າຣາຊະການ, ແລະຊາວອີຢິບທັງຫມົດ ໄດ້ຕື່ນໃນເວລາກາງຄືນ. ມີການຮ້ອງໄຫ້ຄໍ່າຄວນສຽງດັງທົ່ວໄປໃນອີຢິບ, ເພາະວ່າບໍ່ມີເຮືອນໃດເລີຍທີ່ບໍ່ມີຄົນຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຟາຣາໂອເອີ້ນໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນເຂົ້າເຝົ້າໃນເວລາກາງຄືນ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ອອກໄປຈາກປະຊາຊົນຂອງຂ້ອຍ, ຕະຫລອດທັງເຈົ້າ ແລະ ຊາວອິສະຣາເອນ. ຈົ່ງໄປ, ນະມັດສະການພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ເຈົ້າເວົ້າວ່າເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 32 ຈົ່ງເອົາຝູງແບ້ແກະ ແລະ ຝູງງົວຂອງພວກເຈົ້າໄປ, ແລະຈົ່ງໄປ, ແລະອວຍພອນໃຫ້ແກ່ເຮົາດ້ວຍ."
|
||
\v 33 ຝ່າຍຊາວອີຢິບກໍໄດ້ເລັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນໂດຍໄວ, ເພາະພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ພວກເຮົາຕາຍກັນຫມົດແລ້ວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນໄດ້ນຳເອົາກ້ອນແປ້ງບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໄປນຳ. ອ່າງນວດແປ້ງຂອງພວກເຂົາກໍໄດ້ຫໍຜ້າໄວ້ ແລະ ໃສ່ເທິງບ່າຂອງພວກເຂົາແບກໄປ.
|
||
\v 35 ບັດນີ້ ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ຂໍເຄື່ອງເງິນ, ເຄື່ອງຄຳ, ແລະເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຈາກຊາວອີຢິບ.
|
||
\v 36 ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊາວອີຢິບຮ້ອນຮົນເພື່ອໃຫ້ເປັນທີພໍໃຈຊາວອິສະຣາເອນ. ດັ່ງນັ້ນຊາວອີຢິບຈຶ່ງໄດ້ໃຫ້ສິ່ງຂອງຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຂໍ. ດ້ວຍວິທີນີ້, ຊາວອິສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ຍຶດເອົາສິ່ງຂອງຈາກຊາວອີຢິບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ອອກເດີນທາງຈາກເມືອງຣາມາເສດໄປເຖິງເມືອງສຸກໂກດ. ມີຜູ້ຊາຍເດີນທາງໂດຍການຍ່າງປະມານ 600,000 ຄົນ ໂດຍບໍ່ໄດ້ນັບຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ.
|
||
\v 38 ມີຄົນຊາດອື່ນທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນອິສະຣາເອນໄປກັບພວກເຂົາດ້ວຍ, ພ້ອມທັງຝູງແບ້ແກະ ແລະຝູງງົວເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
|
||
\v 39 ພວກເຂົາປີ້ງເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ທີ່ພວກເຂົາເອົາມາຈາກອີຢິບ. ທີ່ບໍ່ໃສ່ເຊື້ອແປ້ງເພາະພວກເຂົາໄດ້ຖືກເລັ່ງໃຫ້ອອກຈາກອີຢິບໂດຍໄວ ແລະ ບໍ່ອາດຊັກຊ້າເພື່ອກຽມອາຫານໄດ້.
|
||
\v 40 ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ຢູ່ໃນອີຢິບເປັນເວລາ 430 ປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເມື່ອຄົບ 430 ປີ, ວັນນັ້ນເອງ, ພົນໂຍທາຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເດີນທາງອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 42 ຄືນວັນນີ້ເປັນຄືນທີ່ຕ້ອງເຝົ້າລະວັງ, ເພາະພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ. ນີ້ເປັນຄືນແຫ່ງພຣະຢາເວທີ່ຊາວອິສະຣາເອນ ຕະຫລອດຈົນເຖິງຍຸກລູກຫລາຍຕ້ອງຖືປະຕິບັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ແລະອາໂຣນວ່າ, "ລະບຽບພິທີປັດສະຄາເປັນດັ່ງນີ້: ຄືຢ່າໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດຮ່ວມກິນ.
|
||
\v 44 ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ທາດທຸກຄົນຂອງຊາວອິສະຣາເອນ, ທີ່ໄດ້ເອົາເງິນຊື້ມາ, ອາດກິນໄດ້ຫລັງຈາກເຈົ້າໃຫ້ເຂົາເຂົ້າພິທີຕັດແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ຄົນຕ່າງດ້າວ ແລະລູກຈ້າງຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ກິນອາຫານໃດໆ
|
||
\v 46 ອາຫານນັ້ນໃຫ້ກິນແຕ່ໃນເຮືອນຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ. ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເອົາຊີ້ນໄປນອກເຮືອນ, ແລະບໍ່ຫັກກະດູກໃດໆຂອງມັນແລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ໃຫ້ຊຸມນຸມຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດປະບັດຕາມພິທີນີ້.
|
||
\v 48 ຖ້າມີຄົນຕ່າງດ້າວມາອາໄສຢູ່ກັບເຈົ້າ ແລະຕ້ອງການຈະປະຕິບັດຕາມພິທີປັດສະຄາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ກໍໃຫ້ຊາຍພວກນັ້ນທຸກຄົນເຂົ້າພິທີຕັດກ່ອນ. ແລ້ວຈຶ່ງໃຫ້ເຂົາມາ ແລະປະຕິບັດຕາມພິທີນັ້ນໄດ້. ລາວຈະກາຍເປັນເຫມືອນຄົນທີ່ເກີດໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ ຈະກິນອາຫານໃດໆບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ບົດບັດຍັດນີ້ຈະຕ້ອງປະຕິບັດແບບດຽວກັນທັງຄົນພື້ນເມືອງ ແລະຄົນຕ່າງຊາດຊຶ່ງອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ."
|
||
\v 50 ດັ່ງນັ້ນຊາວອິສະຣາເອນທຸກຄົນກໍໄດ້ປະຕິບັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ມີຄຳສັ່ງແກ່ໂມເຊແລະອາໂຣນ.
|
||
\v 51 ໃນມື້ນັ້ນເອງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ນຳຊາວອິສະຣາເອນອອກຈາກແຜ່ນດີນອີຢິບ ໂດຍການແຍກເປັນຂະບວນພົນໂຍທາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\cl ບົດທີ 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ແລະຊົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງແຍກລູກກົກທັງຫມົດໄວ້ໃຫ້ເຮົາ, ສິ່ງທີ່ອອກຈາກຄັນຄັ້ງທຳອິດເພດຜູ້ທຸກຊະນິດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນ ຫລືສັດ. ລູກຫົວປີນັ້ນເປັນຂອງເຮົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂມເຊໄດ້ກ່າວແກ່ປະຊາຊົນວ່າ, "ຈົ່ງລະນຶກເຖິງມື້ນີ້ທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ອອກມາຈາກອີຢິບ, ອອກຈາກເຮືອນແຫ່ງການເປັນທາດ, ເພາະໂດຍພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວອັນເຂັ້ມແຂງ ໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກຈາກທີ່ນັ້ນ. ຢ່າກິນເຂົ້າຈີ່ທີ່ມີເຊື້ອແປ້ງ.
|
||
\v 4 ພວກເຈົ້າໄດ້ອອກຈາກອີຢິບໃນມື້ນີ້, ໃນເດືອນອາບິບ.
|
||
\v 5 ເມື່ອພຣະຢາເວນຳພວກເຈົ້າມາເຖິງແຜ່ນດິນຂອງຊາວການາອານ, ຊາວຮິດຕີ, ຊາວອະໂມຣິດ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ, ແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງສັນຍາໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງເຈົ້າ, ວ່າຈະຍົກໃຫ້ເຈົ້າເປັນແຜ່ນດິນທີ່ມີນໍ້ານົມ ແລະນໍ້າເຜິ້ງ—ແລ້ວພວກເຈົ້າຈົ່ງຖືພິທີປະຕິບັດການນະມັດສະການນີ້ໃນເດືອນນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເປັນເວລາເຈັດມື້ທ່ານຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ; ໃນມື້ທີເຈັດຈົ່ງມີເທສະການລ້ຽງ ເພື່ອຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 7 ຈົ່ງກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຕະຫລອດທັງເຈັດມື້; ຢ່າໃຫ້ເຫັນເຂົ້າຈີ່ທີ່ມີເຊື້ອໃນຫມູ່ພວກທ່ານ. ຢ່າໃຫ້ເຫັນເຊື້ອໃດໆຕາມອານາເຂດຂອງພວກທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໃນມື້ນັ້ນ ຈົ່ງບອກລູກທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ, 'ການເຮັດສິ່ງນີ້ກໍ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ກະທຳເພື່ອເຮົາ ໃນຂະນະທີ່ເຮົາອອກມາຈາກອີຢິບ.'
|
||
\v 9 ນີ້ຈະເປັນດັ່ງສິ່ງເຕືອນໃຈທີ່ມືຂອງເຈົ້າ, ແລະທີ່ຫນ້າຜາກຂອງເຈົ້າ. ນີ້ກໍເພື່ອພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຈະຢູ່ທີ່ປາກຂອງເຈົ້າ, ເພາະດ້ວຍພຣະຫັດອັນເຂັ້ມແຂງຂອງພຣະຢາເວທີ່ໄດ້ຊົງນໍາເຈົ້າອອກຈາກອີຢິບ.
|
||
\v 10 ສະນັ້ນເຈົ້າຈົ່ງຮັກສາກົດເກນນີ້ຕາມກຳຫນົດທຸກໆປີໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເມື່ອພຣະຢາເວຊົງນຳເຈົ້າໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງຄົນການາອານ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບເຈົ້າ ແລະບັນພະບຸຣຸດຂອງເຈົ້າທີ່ຈະຊົງກະທຳ, ແລະເມື່ອພຣະອົງຈະປຣະທານແຜ່ນດິນນັ້ນແກ່ພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 12 ເຈົ້າຈົ່ງແຍກລູກກົກທຸກຄົນ ແລະລູກສັດຫົວປີທຸກໂຕຂອງເຈົ້າອອກໄວ້. ເພດຜູ້ທຸກໂຕຈະເປັນຂອງພຣະຢາເວ.
|
||
\v 13 ລູກລໍຫົວປີທຸກໂຕເຈົ້າສາມາດຊື້ກັບຄືນຄືດຽວກັບລູກແກະກໍໄດ້. ຖ້າເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການຊື້ຄືນ, ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງຫັກຄໍມັນ. ແຕ່ລູກກົກຂອງເຈົ້າໃນທ່າມກາງລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ—ເຈົ້າຕ້ອງຊື້ພວກເຂົາຄືນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເມື່ອຕໍ່ໄປພາຍຫນ້າ ເມື່ອລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຖາມວ່າ, 'ການເຮັດຢ່າງນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າຫຍັງ?' ກໍໃຫ້ເຈົ້າຕອບເຂົາວ່າ, 'ເປັນເພາະພຣະຫັດອັນເຂັ້ມແຂງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳພວກເຮົາອອກຈາກອີຢິບຈາກເຮືອນທາດ.
|
||
\v 15 ເມື່ອຟາຣາໂອດື້ດ້ານບໍ່ຍອມປ່ອຍພວກເຮົາໄປ. ພຣະຢາເວຈຶ່ງປະຫານລູກກົກທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ ແລະ ລູກຫົວປີຂອງສັດທັງຫມົດ. ທັງລູກກົກຂອງຄົນ ແລະ ລູກຫົວປີຂອງສັດ. ນີ້ຄືເຫດທີ່ຂ້ານ້ອຍຖວາຍບູຊາໂຕຜູ້ທຸກໂຕທີ່ອອກມາຈາກຄັນທຳອິດແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະນີ້ຄືເຫດວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຊື້ລຸກຊາຍກົກທັງຫມົດຂອງເຮົາກັບຄືນມາ.'
|
||
\v 16 ນີ້ຈະກາຍມາເປັນສິ່ງເຕືອນໃຈເທິງມື, ແລະເຕືອນຄວາມຈໍາເທິງຫນ້າຜາກຂອງເຈົ້າ. ເພາະດ້ວຍພຣະຫັດອັນເຂັ້ມແຂງຂອງພຣະຢາເວໄດ້ນຳພວກເຮົາອອກມາຈາກອີຢິບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເມື່ອຟາຣາໂອໄດ້ປ່ອຍປະຊາຊົນໄປແລ້ວ, ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຊົງນໍາພວກເຂົາໄປທາງແຜ່ນດິນຂອງຊາວຟີລິດສະຕິນ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເປັນທາງໃກ້ກໍຕາມ. ເພາະພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ, "ບາງເທື່ອເມື່ອປະຊາຊົນຈະປ່ຽນໃຈ ເມື່ອພວກເຂົາຕ້ອງຜະເຊີນຫນ້າກັບສົງຄາມ ແລະຈະກັບໄປຍັງອີຢິບອີກ.
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງນຳປະຊາຊົນອ້ອມໄປຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຈົນເຖິງທະເລຕົ້ນກົກ. ຊາວອິສະຣາເອນກໍອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບພ້ອມອາວຸດທຳສົງຄາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ໂມເຊໄດ້ນຳເອົາກະດູກຂອງໂຢເຊັບໄປກັບລາວດ້ວຍ, ເພາະໂຢເຊັບໄດ້ໃຫ້ຊາວອິສະຣາເອນປະຕິຍານຢ່າງຈິງຈັງ ແລະກ່າວວ່າ, "ພຣະເຈົ້າຈະຊ່ວຍພວກທ່ານຢ່າງແນ່ນອນນັ້ນ, ແລະໃຫ້ພວກທ່ານຈົ່ງເອົາກະດູກຂອງຂ້ອຍໄປກັບພວກເຈົ້າດ້ວຍ."
|
||
\v 20 ພວກອິສະຣາເອນອົບພະຍົບອອກຈາກເມືອງສຸກໂກດ ແລະຕັ້ງຄ້າຍທີ່ເອທາມຊຶ່ງຢູ່ຂອບຂອງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວນຳທາງພວກເຂົາໃນເວລາກາງວັນດ້ວຍເສົາເມກ. ໃນເວລາກາງຄືນດ້ວຍເສົາໄຟ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສະຫວ່າງ. ດ້ວຍວິທີນີ້ ພວກເຂົາຈະເດີນທາງໄດ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ.
|
||
\v 22 ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ເອົາເສົາເມກໃນເວລາກາງເວັນ ຫລືເສົາໄຟໃນເວລາກາງຄືນ ອອກຫນີຈາກເບື້ອງຫນ້າປະຊາຊົນເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\cl ບົດທີ 14
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງສັ່ງຊາວອິສະຣາເອນວ່າ ພວກເຂົາຄວນຫັນກັບ ແລະຕັ້ງຄ້າຍຫນ້າປີຮາຮີໂຣດ, ໃນລະຫວ່າງມິກໂດນ ແລະທະເລ, ຫນ້າບາອານເຊໂຟນ. ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍບໍລິເວນແຄມທະເລ ກົງກັນຂວ້າມປີຮາຮີໂຣດ.
|
||
\v 3 ຟາຣາໂອຈະກ່າວເຖິງຊາວອິສະຣາເອນວ່າ, 'ພວກເຂົາກຳລັງພະເນຈອນໄປໃນແຜ່ນດິນ. ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານໄດ້ປິດກັ້ນພວກເຂົາໄວ້.'
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງໄປ, ແລະລາວຈະໄລ່ຕິດຕາມພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບກຽຕຍ້ອນຟາຣາໂອ ແລະກອງທັບທັງຫມົດຂອງລາວ. ຊາວເອຢິບຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ." ດັ່ງນັ້ນຊາວອິສະຣາເອນກໍໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍດັ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງນັ້ນ.
|
||
\v 5 ເມື່ອກະສັດອີຢິບໄດ້ຮູ້ວ່າຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ຫນີໄປແລ້ວ, ທ່າທີຂອງຟາຣາໂອ ແລະ ບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງກໍປ່ຽນໃຈມາຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນ. ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດຫຍັງລົງໄປໃນການປ່ອຍພວກອິສະຣາເອນໄປລ້າໆ ແທນທີ່ຈະເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ພວກເຮົາ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວຟາຣາໂອກໍ່ກຽມພ້ອມເຫລົ່າທະຫານມ້າ ແລະນຳກອງທັບໄປກັບພະອົງດ້ວຍ.
|
||
\v 7 ພະອົງນຳລົດມ້າຫົກຮ້ອຍຄັນ ແລະ ລົດມ້າອື່ນອີກທັງຫມົດຂອງຊາວອີຢິບ, ພ້ອມທັງບັນດານາຍທະຫານປະຈຳຢູ່ທຸກຄັນ.
|
||
\v 8 ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງ, ກະສັດຂອງເອຢິບ, ແລະກະສັດໄດ້ຕິດຕາມຊາວອິສະຣາເອນໄປ. ບັດນີ້ ຊາວອິສະຣາເອນຫນີອອກໄປດ້ວຍຊັຍຊະນະ.
|
||
\v 9 ແຕ່ຊາວເອຢິບໄດ້ຕິດຕາມພວກເຂົາໄປ, ພ້ອມທັງມ້າທັງຫມົດຂອງພະອົງ ແລະ ລົດມ້າທັງຫລາຍ, ພົນມ້າຂອງພະອົງ, ແລະທະຫານຂອງພະອົງ. ພວກເຂົາໄດ້ຕິດຕາມມາທັນຊາວອິສະຣາເອນ ທີ່ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ບໍລີເວນ ແຄມທະເລກົງກັນຂ້າມກັບປີຮາຮີໂຣດ, ດ້ານຫນ້າບາອານເຊໂຟນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເມື່ອຟາຣາໂອໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້, ຊາວອິສະຣາເອນກໍໄດ້ເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງ ແລະ ປະຫລາດໃຈ. ຊາວເອຢິບກຳລັງຍົກກອງທັບຕິດຕາມມາ, ແລະພວກເຂົາກໍຢ້ານຫລາຍ. ຊາວອິສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ຮ້ອງຫາພຣະຢາເວ.
|
||
\v 11 ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, "ຂຸມຝັງສົບໃນອີຢິບບໍ່ມີບໍ, ທ່ານຈຶ່ງໄດ້ພາພວກເຮົາອອກມາຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນີ້? ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງເຮັດກັບພວກເຮົາຢ່າງນີ້, ຄືພາພວກເຮົາອອກມາຈາກອີຢິບ?
|
||
\v 12 ເຮົາບອກທ່ານໃນອີຢິບແລ້ວບໍ່ແມ່ນບໍ? ເຮົາບອກທ່ານວ່າ, 'ຈົ່ງປ່ອຍພວກເຮົາຕາມລຳພັງ, ໃຫ້ພວກເຮົາຮັບໃຊ້ຊາວອີຢິບເຖີ້ນ.' ເຮັດວຽກໃຫ້ພວກເຂົາກໍຍັງດີກວ່າ ພວກເຮົາມາຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໂມເຊໄດ້ກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ, "ຢ່າຢ້ານເລີຍ. ຈົ່ງສະຫງົບໄວ້ ແລະ ເບີ່ງການຊ່ວຍເຫລືອທີ່ພຣະຢາເວຈະເຮັດເພື່ອພວກທ່ານໃນມື້ນີ້. ເພາະພວກທ່ານຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນຄົນອີຢິບທີ່ເຫັນໃນມື້ນີ້ອີກ.
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວຈະສູ້ຮົບແທນພວກທ່ານ, ແລະພວກທ່ານຈົ່ງສະຫງົບຢູ່ເຖີ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເປັນຫຍັງ, ໂມເຊ, ຈຶ່ງມາຮ້ອງທຸກຕໍ່ເຮົາອີກ? ຈົ່ງສັ່ງອິສະຣາເອນໃຫ້ເດີນທາງຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 16 ຈົ່ງຍົກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເຈົ້າຂຶ້ນ, ແລ້ວຍື່ນມືອອກໄປເຫນືອທະເລ ແລະ ແຍກມັນອອກໃຫ້ເປັນສອງສ່ວນ, ເພື່ອວ່າຊາວອິສະຣາເອນຈະຍ່າງຜ່ານທະເລເທິງດິນແຫ້ງໄດ້.
|
||
\v 17 ຈົ່ງຮູ້ວ່າເຮົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຊາວອີຢິບແຂງກະດ້າງ ແລ້ວພວກເຂົາຈະຕາມພວກເຈົ້າໄປ. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບກຽຕ ເພາະຟາຣາໂອແລະທະຫານທັງຫມົດ, ລົດຮົບ, ແລະພົນມ້າທັງຫລາຍຂອງເຂົາ.
|
||
\v 18 ແລ້ວຊາວອີຢິບຈະຮູ້ວ່າເຮົາຄືພຣະຢາເວ ເມື່ອເຮົາໄດ້ຮັບກຽຕ ເພາະຟາຣາໂອ, ລົດມ້າທັງຫລາຍ, ແລະລົດຮົບຂອງເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເທວະດາຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງນຳຫນ້າຊາວອິສະຣາເອນ, ກໍໄດ້ຍ້າຍກັບ ແລະໄປຢູ່ຂ້າງຫລັງຂອງພວກເຂົາ. ເສົາເມກຍ້າຍຈາກຂ້າງຫນ້າ ແລະ ກໍກັບມາຕັ້ງຢູ່ຂ້າງຫລັງພວກເຂົາ.
|
||
\v 20 ເສົາເມກມາຢູ່ລະຫວ່າງຄ້າຍຂອງອີຢິບ ແລະຄ້າຍຂອງອິສະຣາເອນ. ເປັນເມກມືດແກ່ຊາວອີຢິບ, ແຕ່ເປັນແສງສະຫວ່າງແກ່ຊາວອິສະຣາເອນ, ໂດຍຂ້າງຫນຶ່ງກໍບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ກັນກັບອີກຂ້າງຫນຶ່ງຕະຫລອດຄືນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ໂມເຊໄດ້ຍື່ນມືອອກເຫນືອທະເລ, ພຣະຢາເວກໍໄດ້ບັນດານໃຫ້ລົມຕາເວັນອອກພັດໃຫ້ທະເລໄຫລກັບ ຕະຫລອດທັງກາງຄືນ ແລະເຮັດໃຫ້ນຳທະເລກາຍເປັນດິນແຫ້ງ. ໂດຍວິທີນີ້ນໍ້າທະເລໄດ້ແຍກອອກຈາກກັນ.
|
||
\v 22 ຊາວອິສະຣາເອນກໍໄດ້ພາກັນຍ່າງຜ່ານກາງທະເລເທິງດິນແຫ້ງ. ນໍ້ານັ້ນຕັ້ງເປັນເຫມືອນກຳແພງຂຶ້ນມາສຳລັບພວກເຂົາທັງທາງຂວາ ແລະ ທາງຊ້າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຊາວອີຢິບກໍໄດ້ໄລ່ຕາມພວກເຂົາໄປ. ພວກເຂົາຕິດຕາມເຂົ້າໄປໃນກາງທະເລ—ມ້າທັງຫມົດຂອງຟາອາໂອ, ລົດມາ້ທັງຫລາຍ, ແລະພົນທະຫານດ້ວຍ.
|
||
\v 24 ແຕ່ເມື່ອຕອນເຊົ້າມືດ, ພຣະຢາເວໄດ້ເບິ່ງທະຫານຊາວອີຢິບຈາກເສົາໄຟ ແລະເສົາເມກ. ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊາວອີຢິບແຕກຕື່ນທ່າມກາງພວກເຂົາ.
|
||
\v 25 ລໍ້ລົດມ້າຄາ, ແລະ ພົນມ້າຂັບໄປດ້ວຍຄວາມລຳບາກ. ດັ່ງນັ້ນຊາວອີຢິບຈຶ່ງກ່າວວ່າ, ໃຫ້ເຮົາຫນີຈາກອິສະຣາເອນເຖີ້ນ, ເພາະພຣະຢາເວຕໍ່ສູ້ອີຢິບແທນພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຍື່ນມືອອກເຫນືອທະເລ ເພື່ອວ່ານໍ້າທະເລຈະໄຫລກັບຄືນມາຖ້ວມຊາວອີຢິບ, ລົດມ້າທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ, ແລະພົນທະຫານຂອງພວກເຂົາ."
|
||
\v 27 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ຍື່ນມືອອກເຫນືອທະເລ, ແລະມັນກໍໄດ້ໄຫລກັບຄືນຄືເກົ່າໃນເວລາຕອນເຊົ້າມືດ. ຊາວອີຢິບໄດ້ພາກັນຫນີກະແສນໍ້າ, ແລພຣະຢາເວໄດ້ກວາດຄົນອີຢິບລົງກາງທະເລ.
|
||
\v 28 ນໍ້າທະເລກໍໄດ້ໄຫລກັບມາຖ້ວມລົດມ້າທັງຫລາຍ, ພົນທະຫານ, ແລະກອງທັບທັງຫມົດຂອງຟາຣາໂອ ຊຶ່ງໄດ້ຕິຕາມພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນທະເລ. ບໍ່ມີໃຜລອດຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຖີງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ຍ່າງໄປຕາມດິນແຫ້ງກາງທະເລ. ນໍ້າທະເລໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນເຫມືອນກຳແພງສຳລັບພວກເຂົາທັງທາງຂວາ ແລະທາງຊ້າຍ.
|
||
\v 30 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ອິສະຣາເອນລອດພົ້ນຈາກມືຂອງຊາວອີຢິບ, ແລະອິສະຣາເອນກໍໄດ້ເຫັນສົບຂອງຊາວອີຢິບທີ່ແຄມທະເລ.
|
||
\v 31 ເມື່ອອິສະຣາເອນໄດ້ເຫັນຣິດອຳນາດຫຍີ່ງໃຫຍ່ ຊຶ່ງພຣະຢາເວທີ່ໄດ້ເຮັດຕໍ່ຊາວອີຢິບ, ປະຊາຊົນກໍໄດ້ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະພວກເຂົາໄວ້ວາງໃຈພຣະຢາເວ ແລະ ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\cl ບົດທີ 15
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວໂມເຊ ແລະ ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນຮ້ອງເພງຖວາຍພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາຮ້ອງວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງເພງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊັຍຊະນະຢ່າງຫຍີ່ງໃຫຍ່; ທັງມ້າ ແລະລົດມ້າ ພຣະອົງໄດ້ໂຍນລົງໃນທະເລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ພຣະຢາເວເປັນກຳລັງຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະບົດເພງ, ແລະພຣະອົງເປັນຄວາມລອດຂອງຂ້ານ້ອຍ. ນີ້ແມ່ນພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະສັນຣະເສີນພຣະອົງ, ພຣະເຈົ້າບັນພະບຸຣຸດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະຍົກຍ້ອງພຣະອົງ.
|
||
\v 3 ພຣະຢາເວເປັນນັກຮົບ; ພຣະຢາເວຄືພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພຣະອົງໂຍນລົດມ້າ ແລະທະຫານຂອງຟາຣາໂອລົງໄປໃນທະເລ. ຂ້າຣາຊະການທີ່ຖືກເລືອກຂອງຟາອາໂຣຈົມໃນທະເລຕົ້ນກົກ.
|
||
\v 5 ນໍ້າໄດ້ຖ້ວມພວກເຂົາຫມົດ; ພວກເຂົາໄດ້ຈົມລົງໄປເຫມືອນກ້ອນຫີນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະຫັດຂວາຂອງພຣະອົງ, ຊົງຣິດອຳນາດຫຍິ່ງໃຫຍ່; ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະຫັດຂວາຂອງພຣະອົງ, ໄດ້ຊົງທຳລາຍສັດຕຣູເສຍ.
|
||
\v 7 ໃນຄວາມຫຍິ່ງໃຫຍ່ ພຣະອົງໄດ້ຂວໍ້າຜູ້ທີ່ລຸກຂຶ້ນມາຕໍ່ສູ້ກັບພຣະອົງ. ພຣະອົງໄດ້ສົ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ; ມັນໄດ້ເຜົາຜານພວກເຂົາເຫມືອນກັບເຜົາໃຫມ້ຕໍເຟືອງ.
|
||
\v 8 ໂດຍລົມທີ່ລະບາຍຈາກລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະອົງ ນໍ້າໄດ້ກໍ່ຕົວຂຶ້ນ; ນໍ້າເລິກທີ່ໃຈກາງທະເລກໍແຂງຕົວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຝ່າຍສັດຕຣູກ່າວວ່າ, 'ຂ້ອຍຈະຕິດຕາມ, ຂ້ອຍຈະໄລ່ໃຫ້ທັນ, ຂ້ອຍຈະແບ່ງຂອງທີ່ປຸ້ນມາ; ຂ້ອຍຈະພໍໃຈທີ່ໄດ້ເຮັດກັບພວກເຂົາສົມໃຈແລ້ວ; ຂ້ອຍຊັກດາບອອກມາ; ມືຂອງຂ້ອຍຈະທຳລາຍພວກເຂົາ.'
|
||
\v 10 ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ເປົ່າດ້ວຍລົມຂອງພຣະອົງ, ແລະທະເລກໍໄດ້ຖ້ວມພວກເຂົາ; ພວກເຂົາໄດ້ຈົມລົງເຫມືອນຂີ້ກົ່ວໃນກະແສນໍ້າທະເລອັນຫຍິ່ງໃຫຍ່.
|
||
\v 11 ໃນບັນດາພະຕ່າງໆນັ້ນ, ແມ່ນອົງໃດນໍ ຈະເຫມືອນພຣະອົງ? ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ອົງໃດນໍຈະເຫມືອນພຣະອົງ, ຜູ້ຊົງງາມສະຫງ່າໃນຄວາມບໍຣິສຸດ, ຫນ້າຖວາຍກຽຕດ້ວຍຄຳສັນຣະເສີນ, ຊົງເຮັດການອັດສະຈັນ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະອົງໄດ້ຢຽດພຣະຫັດຂວາຂອງພຣະອົງອອກ, ແຜ່ນດິນກໍກືນກິນພວກເຂົາ.
|
||
\v 13 ໃນຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງຊົງນຳປະຊາຊົນຊຶ່ງໄດ້ຊົງຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນ. ດ້ວຍຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງໄດ້ຊົງພາພວກເຂົາມາເຖິງທີ່ອັນບໍຣິສຸດທີ່ພຣະອົງສະຖິດຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ປະຊາຊົນຈະໄດ້ຍິນ, ແລະພວກເຂົາຈະຢ້ານຫລາຍ; ການຕົກໃຈຢ້ານກໍຈະຄວບຄຸມຊາວຟິລິດສະເຕຍ.
|
||
\v 15 ແລ້ວພວກເຈົ້ານາຍຂອງເອໂດມຈະຢ້ານ; ພວກທະຫານຂອງໂມອາບຈະຢ້ານຈົນຕົວສັ່ນ; ຄົນການາອານທັງຫມົດຈະຫມົດກຳລັງໃຈໄປເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ການຕົກໃຈ ແລະຄວາມຢ້ານກົວຈະເກີດຂຶ້ນໃນພວກເຂົາ. ຍ້ອນຣິດອໍານາດແຫ່ງແຂນຂອງພຣະອົງ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ເຫນັງຕີງເຫມືອນກ້ອນຫີນ ຈົນກວ່າປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຜ່ານໄປ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ—ຈົນກວ່າປະຊາຊົນຊຶ່ງພຣະອົງຊ່ວຍນັ້ນຜ່ານໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະອົງຈະຊົງນຳພວກເຂົາເຂົ້າມາ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຕັ້ງຫລັກແຫລ່ງເທິງພູທີ່ເປັນມໍຣະດົກຂອງພຣະອົງ, ສະຖານທີ່, ໂອ ພຣະຢາເວ, ວ່າພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຢູ່ອາໃສ, ເປັນສະຖານທີ່ນະມັດສະການ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ.
|
||
\v 18 ພຣະຢາເວຈະຄອບຄອງຢູ່ຕະຫລອດໄປ ແລະເປັນນິດ"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເພາະບັນດາມ້າຂອງຟາຣາໂອກັບລົດມ້າທັງຫລາຍຂອງເຂົາ ແລະພົນມ້າໄດ້ລົງໄປໃນທະເລ. ພຣະຢາເວກໍໄດ້ໃຫ້ນໍ້າທະເລໄຫລກັບມາຖ້ວມພວກເຂົາເສຍ. ແຕ່ຊາວອິສະຣາເອນຍ່າງໄປເທິງດິນແຫ້ງກາງທະເລ.
|
||
\v 20 ນາງມີຣີອາມຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ເອື້ອຍຂອງອາໂຣນ, ກໍຖືກອງແຊ່ງໄປນຳ, ແລະບັນດາຜູ້ຍິງທັງຫມົດກໍຖືກອງແຊ່ງໄປນຳ, ເຕັ້ນລຳໄປພ້ອມກັນກັບນາງ.
|
||
\v 21 ນາງມີຣີອາມໄດ້ຮ້ອງເພງຕອບພວກເຂົາວ່າ: "ຈົ່ງຮ້ອງເພງຖວາຍພຣະຢາເວເຖີ້ນ, ເພາະພຮະອົງໄດ້ຊັຍຊະນະຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ. ບັນດາມ້າ ແລະ ລົດມ້າຂອງເຂົາ ພຣະອົງໄດ້ໂຍນລົງໄປໃນທະເລ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວໂມເຊໄດ້ນຳອິສະຣາເອນອອກຈາກທະເລແດງ. ພວກເຂົາໄດ້ໄປຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊູເຣ. ພວກເຂົາເດີນທາງໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານສາມມື້ ແລະ ບໍ່ພົບນໍ້າເລີຍ.
|
||
\v 23 ຈາກນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງ ມາຣາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ສາມາດດື່ມນໍ້າບ່ອນນັ້ນໄດ້ ເພາະນໍ້າມັນຂົມ. ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງເອີ້ນສະຖານທີ່ນັ້ນວ່າ ມາຣາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນກໍໄດ້ຈົ່ມຕໍ່ໂມເຊ ແລະອາໂຣນ, "ພວກເຮົາຈະດື່ມຫຍັງ?"
|
||
\v 25 ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ຮ້ອງຫາພຣະຢາເວ, ແລະພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງຊີ້ໃຫ້ລາວເຫັນຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງ. ເມື່ອໂມເຊໂຍນມັນລົງນໍ້າ, ແລະນໍ້ານັ້ນກໍຫວານດື່ມໄດ້. ທີ່ນັ້ນພຣະຢາເວປຣະທານກົດຫມາຍຢ່າງເຂັ້ມງວດໃຫ້ພວກເຂົາ, ແລະທີ່ນັ້ນພຣະອົງໄດ້ທົດສອບເບິ່ງພວກເຂົາ.
|
||
\v 26 ພຣະອົງກ່າວວ່າ, ຖ້າເຈົ້າໃສ່ໃຈຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ, ແລະເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະອົງ, ແລະຖ້າພວກເຈົ້າງ່ຽງຫູຟັງພຣະບັນຍັດ ແລະເຊື່ອຟັງກົດຫມາຍທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ—ແລ້ວເຮົາຈະບໍ່ໃຫ້ໂຣກຕ່າງໆ ຊຶ່ງເຮົາໃຫ້ເກີດແກ່ຊາວອີຢິບເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຈົ້າເລຍ, ເພາະເຮົາຄືພຣະຢາເວເປັນຜູ້ປິ່ນປົວພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງເອລິມ, ຊຶ່ງໃນທີ່ນັ້ນມີນໍ້າອອກບໍ່ສິບສອງແຫ່ງ ແລະ ມີຕົ້ນອິນທະຜາະລໍຳເຈັດສິບຕົ້ນ. ພວກເຂົາຕັ້ງຄ້າຍໃກ້ກັບນໍ້ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\cl ບົດທີ 16
|
||
\p
|
||
\v 1 ປະຊາຊົນໄດ້ເດີນທາງອອກຈາກເອລິມ, ແລະຊຸມຊົນຂອງຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຊິນ, ຊຶ່ງຢູ່ລະຫວ່າງເອລິມ ແລະ ຊີນາຍ, ໃນວັນທີສິບຫ້າເດືອນສອງ ພາຍຫລັງອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 2 ຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຊາວອິສະຣາເອນຈົ່ມຕໍ່ວ່າໂມເຊ ແລະອາໂຣນໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
|
||
\v 3 ຊາວອິສະຣາເອນກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຖ້າຫາກເຮົາໄດ້ຕາຍເສຍໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ ດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວໃນອີຢິບ ໃນເມື່ອພວກເຮົານັ່ງຢູ່ໃກ້ຫມໍ້ຊີ້ນ ແລະກິນເຂົ້າຈີ່ຢ່າງອີ່ມຫນໍາ. ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ນໍາພວກເຮົາມາຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນີ້ ເພື່ອຈະຂ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດຂອງເຮົາດ້ວຍຄວາມອຶດຫີວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເຮົາຈະໃຫ້ອາຫານຕົກມາຈາກສະຫວັນເຫມືອນຫ່າຝົນເພື່ອເຈົ້າ. ປະຊາຊົນຈະອອກໄປ ແລະເກັບແຕ່ພໍກິນສະເພາະມື້ຫນຶ່ງ ໃຫ້ເປັນດັ່ງນີ້ ເພື່ອວ່າເຮົາໄດ້ທົດສອບພວກເຂົາວ່າ ພວກເຂົາຈະເດີນຕາມບັນຍັດຂອງເຮົາຫລືບໍ.
|
||
\v 5 ຕໍ່ມາໃນມື້ທີຫົກ, ພວກເຂົາຈະເກັບເອົາອາຫານນັ້ນຫລາຍທີ່ຈະຫລາຍໄດ້ ຊຶ່ງຫລາຍກວ່າທຸກໆມື້ທີ່ຜ່ານມາ, ແລະພວກເຂົາຈະແຕ່ງອາຫານດ້ວຍສິ່ງທີ່ນຳເຂົ້າມາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ແລ້ວໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນບອກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນທັງຫມົດວ່າ, "ໃນຕອນແລງພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ພຣະເຢເວຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
\v 7 ໃນຕອນເຊົ້າພວກເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ຍິນສຽງຈົ່ມຂອງພວກເຈົ້າຕໍ່ສູ້ພຣະອົງ. ພວກເຮົາທັງສອງເປັນໃຜທີ່ພວກເຈົ້າຈົ່ມວ່າຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາ?
|
||
\v 8 ໂມເຊຍັງກ່າວອີກວ່າ, "ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ໃນຕອນແລງພຣະຢາເວຈະປຣະທານຊີ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະ ໃນຕອນເຊົ້າພຣະອົງຈະປຣະທານອາຫານໃຫ້ພວກເຈົ້າໄດ້ກິນຈົນອີ່ມ—ເພາະພຣະອົງໄດ້ຍິນສຽງຈົ່ມຂອງພວກເຈົ້າຕໍ່ວ່າພຣະອົງ. ທັງອາໂຣນ ແລະຂ້ອຍເປັນໃຜ? ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຈົ່ມຕໍ່ວ່າພວກເຮົາ; ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຕໍ່ວ່າພຣະຢາເວ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ໂມເຊກ່າວກັບອາໂຣນວ່າ, "ຈົ່ງບອກແກ່ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງປວງວ່າ, 'ຈົ່ງມາຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ຍິນສຽງຈົ່ມຂອງພວກທ່ານແລ້ວ.'"
|
||
\v 10 ຕໍ່ມາໃນຂະນະທີ່, ອາໂຣນກ່າວກັບຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງປວງ, ວ່າພວກເຂົາໄດ້ເບິ່ງໄປທາງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ແລະ, ເບິ່ງແມ, ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວປາກົດຢູ່ໃນເມກ.
|
||
\v 11 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 12 "ເຮົາໄດ້ຍິນສຽງຈົ່ມຂອງປະຊາຊົນອິສະຣາເອນແລ້ວ. ຈົ່ງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, 'ໃນຕອນແລງພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຊີ້ນ, ແລະໃນຕອນເຊົ້າພວກເຈົ້າຈະໄດ້ອາຫານກິນຈົນອີ່ມ. ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ວ່າເຮົາເປັນພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພໍເຖິງຕອນແລງ ຝູງນົກຂຸ້ມໄດ້ບິນມາ ແລະປົກຄຸມເຕັມຄ້າຍ. ໃນຕອນເຊົ້າກໍມີນໍ້າຫມອກຮອບຄ້າຍ.
|
||
\v 14 ເມື່ອນໍ້າຫມອກເຫີຍໄປແລ້ວ ມີເມັດເຫມືອນນໍ້າຫມອກແຂງຢູ່ເທິງພື້ນດິນໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນັ້ນ.
|
||
\v 15 ເມື່ອປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຫັນ, ຈຶ່ງພາເວົ້າກັນວ່າ, "ນີ້ແມ່ນຫຍັງ?" ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງ. ໂມເຊຈຶ່ງບອກພວກເຂົາວ່າ, "ນີ້ແມ່ນອາຫານທີ່ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານໃຫ້ພວກເຈົ້າກິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໄວ້ຄື: 'ເຈົ້າຕ້ອງເກັບ, ໃຫ້ສຳລັບພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນ, ໃນປະຣິມານທີ່ພວກທ່ານຈະຕ້ອງກິນ, ຫນຶ່ງໂອເມີຕໍ່ຫນຶ່ງຄົນຂອງຄົນຂອງເຈົ້າ. ນີ້ຄືວິທີເຈົ້າຈະເກັບ: ຈົ່ງເກັບພໍກິນສຳລັບທຸກຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເຕັນຂອງເຈົ້າ.'"
|
||
\v 17 ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍເຮັດຕາມນັ້ນ, ບາງຄົນເກັບຫລາຍ, ບາງຄົນເກັບຫນ້ອຍ.
|
||
\v 18 ເມື່ອພວກເຂົາໃຊ້ໂອເມີ, ຄົນທີ່ເກັບໄດ້ຫລາຍກໍບໍ່ມີເຫລືອ, ແລະຄົນທີ່ເກັບຫນ້ອຍກໍບໍ່ຂາດ. ແຕ່ລະຄົນເກັບໄດ້ພຽງພໍຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ແລ້ວໂມເຊສັ່ງພວກເຂົາວ່າ, "ຢ່າໃຫ້ໃຜເກັບເຫລືອໄວ້ຈົນຮອດຕອນເຊົ້າ."
|
||
\v 20 ເຖິງປານນັ້ນ, ພວກເຂົາຍັງບໍ່ເຊື່ອຟັງໂມເຊ. ບາງຄົນໃນພວກເຂົາເຫລືອໄວ້ຈົນຮອດຕອນເຊົ້າ, ແຕ່ອາຫານນັ້ນກໍເນົ່າເປັນຫນອນ ແລະບູດເຫມັນ. ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ຮ້າຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 21 ພວກເຂົາເກັບມັນທຸກໆເຊົ້າ. ພວກເຂົາເກັບພໍດີໄດ້ກິນໃນແຕ່ລະມື້. ເມື່ອແດດອອກຮ້ອນຂຶ້ນ, ມັນກໍລະລາຍໄປເສຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຕໍ່ມາເມື່ອເຖິງມື້ທີຫົກ ພວກເຂົາເກັບອາຫານນັ້ນສອງເທົ່າ, ຄືສອງໂອເມີສຳລັບແຕ່ລະຄົນ. ຜູ້ນຳທັງຫມົດໃນພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເຂົ້າມາ ແລະ ບອກໂມເຊ.
|
||
\v 23 ລາວກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້: 'ມື້ອື່ນເປັນວັກພັກຜ່ອນ, ເປັນສະບາໂຕບໍຣິສຸດ ເພື່ອໃຫ້ກຽຕແດ່ພຣະຢາເວ, ຈົ່ງປີ້ງໃນສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງການປີ້ງ, ແລະຈົ່ງຕົ້ມໃນສິ່ງທີ່ຕ້ອງການຕົ້ມ. ສ່ວນທີ່ເຫລືອທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າ, ຈົ່ງເກັບໄວ້ຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເກັບໄວ້ຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ, ຕາມທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງນັ້ນ, ອາຫານນັ້ນກໍບໍ່ບູດເນົ່າ, ບໍ່ມີຫນອນເລີຍໃນນັ້ນ.
|
||
\v 25 ໂມເຊກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງກິນອາຫານນັ້ນມື້ນີ້, ເພາະມື້ນີ້ເປັນວັນສະບາໂຕເພື່ອໃຫ້ກຽຕພຣະຢາເວ. ມື້ນີ້ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ພົບອາຫານຢ່າງນັ້ນໃນທົ່ງຫຍ້າເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພວກເຈົ້າຈະເກັບອາຫານລະຫວ່າງຫົກມື້, ແຕ່ມື້ທີເຈັດເປັນວັນສະບາໂຕ. ໃນວັນສະບາໂຕຈະບໍ່ມີມານາເລີຍ.
|
||
\v 27 ຕໍ່ມາໃນມື້ທີເຈັດ ບາງຄົນໄດ້ອອກໄປເກັບມານາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ພົບເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ພວກເຈົ້າຈະປະຕິເສດທີ່ຈະຮັກສາຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ ແລະກົດຫມາຍຂອງເຮົາດົນປານໃດ?
|
||
\v 29 ເບີ່ງແມ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປຣະທານວັນສະບາໂຕໃຫ້ພວກເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນມື້ທີ່ຫົກປຣະທານອາຫານໃຫ້ພວກເຈົ້າສອງວັນ. ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນພັກຢູ່ໃນທີ່ຂອງຕົນ; ຢ່າໃຫ້ໃຜອອກຈາກບ່ອນພັກໃນມື້ທີ່ເຈັດນັ້ນເລີຍ."
|
||
\v 30 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງໄດ້ຢຸດພັກໃນມື້ທີເຈັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນເອີ້ນຊື່ອາຫານນັ້ນວ່າ "ມານາ." ເປັນເມັດສີຂາວເຫມືອນເມັດຜັກຊີ, ແລະມີຣົດຊາດເຫມືອນຂະຫນົມປະສົມນໍ້າເຜິ້ງ.
|
||
\v 32 ໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າ, "ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໄວ້ວ່າ: 'ຈົ່ງຜອງມານາຫນຶ່ງໂອເມີ ເກັບໄວ້ຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງເຈົ້າ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຫັນອາຫານ ຊຶ່ງເຮົາລ້ຽງພວກເຈົ້າໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ຫລັງຈາກເຮົານຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ໂມເຊບອກອາໂຣນວ່າ, "ຈົ່ງເອົາຫມໍ້ຫນຶ່ງອັນ ແລະ ເອົາຫນຶ່ງໂອເມີຂອງມານາໃສ່ໃນນັ້ນ. ໃຫ້ເກັບມັນໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ໃຫ້ເກັບຮັກສາໄວ້ຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງພວກເຮົາ."
|
||
\v 34 ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊ, ອາໂຣນກໍໄດ້ເກັບມັນໄວ້ຂ້າງແຜ່ນກົດບັນຍັດໃນຫິບພັນທະສັນຍາ.
|
||
\v 35 ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ກິນມານາສີ່ສິບປີຈົນຮອດຕອນທີ່ພວກເຂົາມາເຖິງແຜ່ນດິນທີ່ຈະອາໄສຢູ່. ພວກເຂົາກິນມານາຈົນມາເຖິງຊາຍແດນແຜ່ນດິນການາອານ.
|
||
\v 36 ບັດນີ້ໂອເມີຫນຶ່ງເທົ່າກັບຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງເອຟາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\cl ບົດທີ 17
|
||
\p
|
||
\v 1 ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ອອກເດີນທາງຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນ, ຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍທີເຣຟິດິມ, ແຕ່ທີ່ນັ້ນບໍ່ມີນໍ້າໃຫ້ປະຊາຊົນດື່ມ.
|
||
\v 2 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງກ່າວໂທດໂມເຊເຖິງສະຖານະການຂອງພວກເຂົາ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໃຫ້ນໍ້າພວກເຮົາດື່ມແມ." ໂມເຊຕອບວ່າ, "ພວກເຈົ້າຫາເລື່ອງເຮົາເຮັດຫຍັງ? ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງທົດລອງພຣະຢາເວ?"
|
||
\v 3 ປະຊາຊົນຫິວນໍ້າຫລາຍ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຈົ່ມຕໍ່ສູ້ໂມເຊ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງໄດ້ພາກເຮົາອອກຈາກອີຢິບ? ມາເພື່ອຈະຂ້າພວກເຮົາ ແລະ ລູກໆຂອງພວກເຮົາ ແລະ ຝູງສັດຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຫິວນໍ້າຕາຍຫລື?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງຮ້ອງຫາພຣະຢາເວວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະເຮັດຢ່າງໃດດີກັບປະຊາຊົນພວກນີ້? ພວກເຂົາເກືອບເອົາຫີນຂວ້າງຂ້ານ້ອຍແລ້ວ."
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງລ່ວງຫນ້າປະຊາຊົນໄປ ແລະນຳພວກຜູ້ອາວຸໂສບາງຄົນຂອງອິສະຣາເອນໄປກັບເຈົ້າ. ຈົ່ງເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທີ່ເຈົ້າໃຊ້ຕີນໍ້າ ແລະ ຈົ່ງໄປ.
|
||
\v 6 ເຮົາຈະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າທີ່ນັ້ນ ເທິງໂຮເຣັບ, ແລະເຈົ້າຈົ່ງຕີກ້ອນຫີນນັ້ນ. ນໍ້າກໍຈະໄຫລອອກມາຈາກຫີນໃຫ້ປະຊາຊົນດື່ມ." ແລ້ວໂມເຊກໍເຮັດດັ່ງນັ້ນຕໍ່ຫນ້າພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 7 ລາວໄດ້ເອີ້ນສະຖານທີ່ນັ້ນວ່າ ມາສາ ແລະ ເມຣິບາ ເພາະຊາວອິສະຣາເອນຈົ່ມຕໍ່ວ່າ, ແລະເພາະພວກເຂົາໄດ້ທົດລອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໂດຍກ່າວວ່າ, "ພຣະຢາເວສະຖິດຢູ່ກັບເຮົາຈິງຫລືບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວກອງທັບຊາວອາມາເຫລັກກໍໄດ້ຍົກມາ ແລະ ໂຈມຕີອິສະຣາເອນທີີ່ເຣຟິດິມ.
|
||
\v 9 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊໄດ້ສັ່ງໂຢຊວຍວ່າ, "ຈົ່ງເລືອກຜູ້ຊາຍບາງຄົນ, ອອກໄປຕໍ່ສູ້ອາມາເຫລັກ. ມື້ອື່ນເຮົາຈະຢືນເທິງຍອດຂອງພູ ພ້ອມກັບຖືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງພຣະເຈົ້າໃນມື."
|
||
\v 10 ດັ່ງນັ້ນໂຢຊວຍໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບອາມາເຫລັກຕາມຄຳສັ່ງຂອງໂມເຊ, ຂະນະທີ່ໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະຮູເຣໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງຍອດພູນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຂະນະທີ່ໂມເຊຍົກມືຂຶ້ນເມື່ອໃດ, ອິສະຣາເອນກໍໄດ້ປຽບ: ເມື່ອລາວລົດມືລົງພັກ, ອາມາເຫລັກກໍໄດ້ປຽບເມື່ອນັ້ນ.
|
||
\v 12 ເມື່ອມືຂອງໂມເຊອ່ອນແຮງລົງ, ອາໂຣນ ແລະ ຮູເຣຈຶ່ງຍົກກ້ອນຫີນມາ ແລະ ວາງໃຫ້ໂມເຊນັ່ງ. ໃນເວລາດຽວກັນ, ອາໂຣນ ແລະ ຮູເຣຈຶ່ງຍົກຊູມືຂອງລາວຂຶ້ນ, ຄົນຫນຶ່ງຢູ່ອີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງລາວ, ອີກຄົນຫນຶ່ງຢູ່ອີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງລາວ. ດັ່ງນັ້ນມືທັງສອງເບື້ອງຂອງລາວຈຶ່ງຖືກຍົກຂຶ້ນຈົນຕາເວັນຕົກດິນ.
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນໂຢຊວຍຈຶ່ງໄດ້ເອົາຊະນະປະຊາຊົນອາມາເຫລັກໄດ້ດ້ວຍດາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຂຽນຂໍ້ຄວາມຕໍ່ໄປນີ້ລົງໃນປຶ້ມ, ແລະອ່ານໃຫ້ໂຢຊວຍຟັງນຳ, ເພາະເຮົາຈະລົບລ້າງຊື່ອາມາເຫລັກໃຫ້ສິ້ນຊາກ ໃຫ້ຫາຍໄປຈາກຄວາມຊົງຈຳພາຍໃຕ້ຟ້ານີ້."
|
||
\v 15 ແລ້ວໂມເຊໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາ ແລະລາວເອີ້ນແທ່ນນັ້ນວ່າ "ພຣະຢາເວເປັນທຸງຂອງຂ້ານ້ອຍ."
|
||
\v 16 ລາວກ່າວວ່າ, "ເພາະມີມືຫນຶ່ງຍົກຂຶ້ນໄປຍັງບັນລັງຂອງພຣະຢາເວ—ວ່າພຣະຢາເວຈະເຮັດສົງຄາມກັບອາມາເຫລັກທຸກຊົ່ວຊາດພັນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\cl ບົດທີ 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຢທະໂຣ, ປະໂລຫິດແຫ່ງມີດີອານ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ, ໄດ້ຍິນເຖິງກິດຈະການຢ່າງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດເພື່ອໂມເຊ ແລະອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ລາວໄດ້ຍິນວ່າພຣະຢາເວນຳອິສະຣາເອນອອກຈາກອີຢິບ.
|
||
\v 2 ເຢທະໂຣ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ, ໄດ້ພາຊິບໂປຣາ, ເມຍຂອງໂມເຊ, ຫລັງຈາກທີ່ໂມເຊສົ່ງນາງກັບເມືອເຮືອນ.
|
||
\v 3 ພ້ອມກັບລູກຊາຍທັງສອງຂອງນາງ; ລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ ເກໂຊມ, ເພາະໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຕ່າງດ້າວໃນຕ່າງແດນ."
|
||
\v 4 ອີກຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າເອລີເອເຊ, ເພາະໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າ, "ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂ້ານ້ອຍ ເປັນຜູ້ອຸປະຖຳຂອງຂ້ານ້ອຍ. ພຣະອົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍຈາກຄົມດາບຂອງຟາຣາໂອ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຢທະໂຣ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ, ພາລູກໆຂອງໂມເຊ ແລະພາເມຍຂອງລາວມາຫາໂມເຊໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ບ່ອນທີ່ລາວຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທີ່ພູຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 6 ລາວໄດ້ບອກໂມເຊວ່າ, "ຂ້ອຍ, ເຢທະໂຣພໍ່ເຖົ້າຂອງເຈົ້າ, ຂ້ອຍກຳລັງມາພ້ອມກັບເມຍ ແລະ ລູກທັງສອງຂອງເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໂມເຊອອກໄປພົບພໍ່ເຖົ້າ, ຂາບລົງ, ແລະຈູບລາວ. ພວກເຂົາຖາມສຸກທຸກຂອງກັນແລະກັນ ແລະແລ້ວຈຶ່ງພາເຂົ້າໄປໃນເຕັນ.
|
||
\v 8 ໂມເຊເລົ່າໃຫ້ພໍ່ເຖົ້າຂອງຕົນຟັງເຖິງ ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດກັບຟາຣາໂອ ແລະ ຊາວອີຢິບ ເພາະເຫັນແກ່ອິສະຣາເອນ, ທັງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກທຸກຢ່າງໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງ, ແລະວິທີທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫພົ້ນພັຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຢທະໂຣກໍຊື່ນຊົມຍີນດີ ທີ່ໄດ້ຮູ້ເຖິງຄວາມດີທັງຫມົດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດເພື່ອອິສະຣາເອນ, ໃນການທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກມືຂອງຊາວອີຢິບ.
|
||
\v 10 ເຢທະໂຣໄດ້ກ່າວວ່າ, "ສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວ, ຜູ້ໄດ້ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກມືຂອງຊາວອີຢິບ ແລະຈາກມືຂອງຟາຣາໂອ, ແລະປົດປ່ອຍປະຊາຊົນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງຊາວອີຢິບ.
|
||
\v 11 ບັດນີ້ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າພຣະຢາເວເປັນໃຫຍ່ກວ່າພະທັງຫລາຍ, ເພາະເມື່ອຊາວອີຢິບກົດຂີ່ຊາວອິສະຣາເອນຢ່າງເຫັນແກ່ຕົວ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຢທະໂຣ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ, ໄດ້ນຳເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ຖວາຍບູຊາແດ່ພຣະເຈົ້າ. ສ່ວນອາໂຣນກັບບັນດາຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນໄດ້ມາກິນລ້ຽງກັບພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ໃນມື້ຕໍ່ໄປ ໂມເຊນັ່ງລົງຕັດສິນຄະດີໃຫ້ປະຊາຊົນ. ປະຊາຊົນຢືນອ້ອມລາວຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນຮອດຄໍ່າ.
|
||
\v 14 ເມື່ອພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊເຫັນທຸກຢ່າງ ທີ່ໂມເຊໄດ້ເຮັດເພື່ອປະຊາຊົນ, ລາວກ່າວວ່າ, "ນີ້ເຈົ້າໃຊ້ວິທີອັນໃດປະຕິບັດກັບປະຊາຊົນນີ້? ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງນັ່ງເຮັດວຽກຢູ່ຄົນດຽວ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍ່ຢືນອ້ອມເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນຮອດຄໍ່າ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ໂມເຊໄດ້ຕອບພໍ່ເຖົ້າວ່າ, "ປະຊາຊົນມາຫາຂ້ານ້ອຍ ເພື່ອຂໍໃຫ້ທູນຖາມເຖິງຄຳຊີ້ນຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 16 ເມື່ອພວກເຂົາມີການໂ່ຕ້ຖຽງກັນ, ພວກເຂົາກໍມາຫາຂ້ອຍ. ຂ້ານ້ອຍກໍຕັດສິນຄະດີລະຫວ່າງຄົນຫນຶ່ງກັບອີກຄົນຫນຶ່ງ, ແລະຂ້ອຍກໍສອນພວກເຂົາໃຫ້ຮູ້ກົດເກນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊກ່າວກັບລາວວ່າ, "ສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ດີຫລາຍ.
|
||
\v 18 ແນ່ນອນເຈົ້າຈະອ່ອນແຮງເອງ, ທັງເຈົ້າແລະປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າດ້ວຍ. ພາລະນີ້ຫນັກເກີນກຳລັງຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ຄົນດຽວດອກ.
|
||
\v 19 ຈົ່ງຟັງຂ້ອຍເຖີ້ນ. ຂ້ອຍຈະໃຫ້ຄຳແນະນຳແກ່ເຈົ້າ, ແລະຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າສະຖິດກັບເຈົ້າດ້ວຍ, ເພາະເຈົ້າເປັນຜູ້ແທນຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະເຈົ້ານໍາຄວາມຂັດແຍ່ງມາແຈ້ງແກ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 20 ເຈົ້າຈົ່ງສັ່ງສອນພວກເຂົາໃຫ້ຮູ້ກົດເກນແລະພຣະບັນຍັດ. ເຈົ້າຕ້ອງຊີ້ທາງແກ່ພວກເຂົາເຖິງການດຳເນີນຊີວິດ ແລະ ສິ່ງທີ່ຕ້ອງປະຕິບັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເຈົ້າຈົ່ງເລືອກຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດຈາກປະຊາຊົນທັງຫມົດ, ຊາຍທີ່ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຊາຍທີ່ຮັກຄວາມຈິງ ຜູ້ທີ່ຊັງການໄດ້ຮັບຄວາມບໍ່ຍຸຕິທັມ. ເຈົ້າຈົ່ງແຕ່ງຕັ້ງຄົນຢ່າງນີ້ໄວ້ເຫນືອປະຊາຊົນ, ເພື່ອໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳໃນການດູແລຄົນພັນຄົນແດ່, ຮ້ອຍຄົນແດ່, ຫ້າສິບຄົນແດ່ ແລະສິບຄົນແດ່.
|
||
\v 22 ພວກເຂົາຈະພິພາກສາຄະດີຂອງປະຊາຊົນທຸກກໍລະນີທີ່ເກີດເປັນກິຈະວັດປະຈຳວັນ, ແຕ່ທີ່ຄະດີຍາກໆໃຫ້ພວກເຂົານຳມາແຈ້ງຕໍ່ເຈົ້າ. ແຕ່ສ່ວນຄະດີເລັກໆນ້ອຍໆ, ໃຫ້ພວກເຂົາຕັດສິນກັນເອງ. ດ້ວຍວິທີນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ວຽກງານຂອງເຈົ້າເບົາລົງ, ແລະພວກເຂົາຈະແບກພາລະຮ່ວມກັບເຈົ້າ.
|
||
\v 23 ຖ້າເຈົ້າເຮັດດັ່ງນີ້, ແລະຖ້າພຣະເຈົ້າສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ແລ້ວເຈົ້າກໍສາມາດທົນໄດ້, ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດນີ້ກໍຈະໄປຍັງທີ່ອາໄສຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມພໍໃຈ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ສະນັ້ນໂມເຊກໍເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວ ແລະ ເຮັດຕາມທີ່ລາວໄດ້ກ່າວທຸກປະການ.
|
||
\v 25 ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ເລືອກຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດຈາກອິສະຣາເອນທັງຫມົດ ແລະ ຕັ້ງເຂົາໃຫ້ເປັນຫົວຫນ້າຂອງປະຊາຊົນ, ຜູ້ນໍາເຫລົ່ານີ້ດູແລພັນຄົນ, ຮ້ອຍຄົນ, ຫ້າສິບຄົນ, ແລະສິບຄົນ.
|
||
\v 26 ພວກເຂົາໄດ້ພິພາກສາຄະດິຂອງປະຊາຊົນໃນສະຖານະການປົກກະຕິ. ໃນຄະດີຍາກໆພວກເຂົາກໍໄດ້ນຳໄປແຈ້ງໂມເຊ, ແຕ່ພວກເຂົາເອງພິພາກສາຄະດີນ້ອຍໆທັງຫມົດ.
|
||
\v 27 ແລ້ວໂມເຊໄດ້ສົ່ງພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວກັບໄປ, ແລະເຢທະໂຣກໍໄດ້ກັບໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງເພິ່ນເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\cl ບົດທີ 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ໃນເດືອນທີສາມຫລັງຈາກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ, ພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ.
|
||
\v 2 ຫລັງຈາກພວກເຂົາອອກຈາກເຣຟິດິມ ແລະມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ, ພວກເຂົາກໍຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທາງດ້ານຫນ້າພູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂມເຊໄດ້ຂຶ້ນໄປຫາພຣະເຈົ້າ. ພຣະຢາເວກ່າວກັບລາວຈາກພູ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງບອກໃຫ້ຄົວເຮືອນຂອງຢາໂຄບ, ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ:
|
||
\v 4 ພວກເຈົ້າໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດກັບຊາວອີຢິບ, ເຖີງວິທີທີ່ເຮົາອູ້ມຊູພວກເຈົ້າຂຶ້ນເຫມືອນປີກຂອງນົກອິນຊີ ແລະນຳພວກເຈົ້າໂດຍນໍາພວກເຈົ້າມາເຖິງເຮົາ.
|
||
\v 5 ບັດນີ້, ຖ້າພວກເຈົ້າເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາໄວ້, ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍຈະເປັນສົມບັດພິເສດຂອງເຮົາ ໃນທ່າມກາງຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ເພາະແຜ່ນດິນທັງປວງເປັນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 6 ພວກເຈົ້າຈະເປັນອານາຈັກປະໂລຫິດ ແລະເປັນຊົນຊາດບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ. ເຫລົ່ານີ້ເປັນຖ້ອຍຄຳທີ່ເຈົ້າຕ້ອງບອກກັບປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງມາ ແລະເອີ້ນປະຊຸມພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງປະຊາຊົນ. ລາວປະກາດຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງລາວ.
|
||
\v 8 ປະຊາຊົນທັງຫມົດໄດ້ຕອບພ້ອມກັນວ່າ, "ພວກເຮົາຈະເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວ." ແລ້ວໂມເຊກໍມາລາຍງານຖ້ອຍຄຳຂອງປະຊາຊົນແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 9 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເຮົາຈະມາຫາເຈົ້າໃນເມກຫນາທຶບ ເພື່ອວ່າປະຊາຊົນຈະບໍ່ໄດ້ຍິນໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າກັບເຈົ້າ ແລະຈະໄດ້ເຊື່ອເຈົ້າຕະຫລອດໄປ." ແລ້ວໂມເຊບອກຖ້ອຍຄຳຂອງປະຊາຊົນສູ່ພຣະຢາເວຟັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາປະຊາຊົນ, ມື້ນີ້ແລະມື້ອື່ນ ເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ພວກເຂົາຊຳລະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ, ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຊຳລະເສື້ອຜ້າໃຫ້ຂອງຕົນໃຫ້ສະອາດ.
|
||
\v 11 ຈົ່ງຕຽມຕົວໃຫ້ພ້ອມໃນວັນທີສາມ, ເພາະໃນມື້ທີສາມພຣະຢາເວຈະລົງມາທີ່ພູຊີນາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຈົ້າຈົ່ງກຳຫນົດເຂດໃຫ້ປະຊາຊົນຢູ່ຮອບພູ, ຈົ່ງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງລະວັງໃຫ້ດີ ພວກເຈົ້າຢ່າຂຶ້ນໄປເທິງພູ ຫລື ແມ່ນແຕ່ແຕະຕ້ອງແດນມັນ. ໃຜເອົາແຕະຕ້ອງພູຈະຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.'
|
||
\v 13 ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ໃຜແຕະຕ້ອງຜູ້ນັ້ນ. ແທນທີ່ຈະເປັນເຊັນນັ້ນ, ລາວຕ້ອງຖືກຂວ້າງ ຫລືຍິງດ້ວຍກ້ອນຫີນ. ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນ ຫລືສັດ, ກໍຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ, ເມື່ອມີສຽງແກເປົ່າຍາວ, ໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ຕີນພູໄດ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ແລ້ວໂມເຊລົງຈາກພູມາຫາປະຊາຊົນ. ລາວໃຫ້ປະຊາຊົນຊຳລະຕົວແດ່ພຣະຢາເວ ແລະພວກເຂົາຊັກເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 15 ລາວກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ, "ຈົ່ງຕຽມຕົວໃຫ້ພ້ອມໃນມື້ທີສາມ; ຢ່າເຂົ້າໃກ້ເມຍຂອງພວກເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ໃນມື້ທີສາມ, ເມື່ອເຖິງຕອນເຊົ້າ, ຟ້າກໍຮ້ອງແລະຟ້າແມບເມກຫນາປົກຄຸມເທິງພູ, ແລະມີສຽງເປົ່າແກດັງຫລາຍ, ຈົນປະຊາຊົນທັງຫມົດຢູ່ໃນຄ້າຍຢ້ານຫລາຍຈົນໂຕສັ່ນ.
|
||
\v 17 ໂມເຊນຳປະຊາຊົນໃຫ້ອອກມາຈາກຄ້າຍໄປເພື່ອພົບພຣະເຈົ້າ, ແລະພວກເຂົາມາຢືນຢູ່ຕີນພູ.
|
||
\v 18 ພູຊີນາຍມີຄວັນປົກຄຸມຢູ່ທັງຫມົດ ເພາະພຣະຢາເວສະເດັດລົງມາເທິງພູນັ້ນໃນໄຟແລະຄວັນ. ເຫມືອນຄວັນຈາກເຕົາເຜົາ, ແລະຫນ່ວຍພູທັງຫມົດກໍສັ່ນຢ່າງຮຸນແຮງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເມື່ອສຽງແກຍິ່ງດັງຂຶ້ນ ແລະດັງຂຶ້ນ, ໂມເຊໄດ້ເວົ້າ, ແລະພຣະເຈົ້າໄດ້ຕອບສຽງຂອງລາວ.
|
||
\v 20 ພຣະຢາເວລົງມາເທິງພູຊີນາຍ, ຢູ່ເທິງຍອດພູ, ແລະພຣະອົງເອີ້ນໂມເຊໃຫ້ຂຶ້ນໄປຍອດພູ, ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງຂຶ້ນໄປ.
|
||
\v 21 ພຣະຢາວາກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງລົງໄປ ແລະເຕືອນປະຊາຊົນຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດລ່ວງລໍ້າເຂົ້າມາເບິ່ງເຮົາ, ຫລືຈະໃຫ້ເຮົາລົງໂທດພວກເຂົາເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 22 ໃຫ້ພວກປະໂລຫິດທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ເຮົານັ້ນ ໃຫ້ພວກເຂົາຊຳລະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ—ຕຽມຕົວເອງໃຫ້ພ້ອມຕໍ່ການມາຂອງເຮົາ—ເພື່ອວ່າເຮົາຈະບໍ່ປະຫານພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ໂມເຊກ່າວກັບພຣະຢາເວວ່າ, "ປະຊາຊົນຂຶ້ນມາເທິງພູບໍ່ໄດ້, ເພາະພຣະອົງຊົງສັ່ງພວກຂ້ານ້ອຍວ່າ: ຈົ່ງກັ້ນເຂດຮອບພູນັ້ນ ແລະກັ້ນໄວ້ສຳລັບພຣະຢາເວ.'"
|
||
\v 24 ພຣະຢາເວກ່າວກັບລາວວ່າ, "ຈົ່ງໄປ, ລົງໄປຈາກພູ, ແລະພາອາໂຣນຂຶ້ນມາກັບເຈົ້າ, ແຕ່ຢ່າໃຫ້ພວກປະໂລຫິດ ແລະປະຊາຊົນລ່ວງລໍ້າເຂດແດນທີ່ຈະຂຶ້ນມາເຖິງເຮົາ, ຫລືຈະໃຫ້ເຮົາປະຫານພວກເຂົາ."
|
||
\v 25 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊກໍໄດ້ລົງໄປຫາປະຊາຊົນ ແລະ ໄດ້ບອກພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\cl ບົດທີ 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະເຈົ້າກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ:
|
||
\v 2 "ເຮົາຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ຜູ້ໄດ້ນໍາພວກເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ຄືໃຫ້ອອກຈາກເຮືອນທາດ.
|
||
\v 3 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດຕໍ່ຫນ້າເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຮູບແກະສະຫລັກໃດສຳລັບຕົນ ຫລືຮູບເຫມືອນຂອງສິ່ງໃດ ຊຶ່ງມີຢູ່ໃນຟ້າສະຫວັນເບື້ອງເທິງ, ຫລືໃນແຜ່ນດິນໂລກເບື້ອງລຸ່ມ, ຫລືສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນໍ້າເບື້ອງລຸ່ມ.
|
||
\v 5 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຂາບໄຫວ້ພວກມັນ ຫລືນະມັດສະການພວກມັນ, ເພາະເຮົາ, ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຫວງແຫນ. ເຮົາລົງໂທດຄວາມຊົ່ວຂອງບັນພະບຸຣຸດໂດຍນຳການລົງໂທດຕົກທອດໄປເຖິງລູກຫລານ. ເຖິງສາມ ແລະ ສີ່ເຊັ່ນຄົນຜູ້ທີ່ເຮົາກຽດຊັງ.
|
||
\v 6 ແຕ່ເຮົາສຳແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາຕໍ່ຄົນນັບພັນ ຜູ້ທີ່ຮັກເຮົາ ແລະຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງບໍ່ອອກພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າໄປໃນທາງທີ່ຜິດ, ເພາະເຮົາຈະບໍ່ເອົາໂທດຄົນທີ່ໃຊ້ພຣະນາມຂອງເຮົາໄປໃນທາງທີ່ຜິດກໍບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຈົ່ງລະນຶກເຖິງວັນສະບາໂຕ, ໃຫ້ຖືເປັນວັນບໍຣິສຸດຕໍ່ເຮົາ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຈົ່ງເຮັດວຽກທັງສິ້ນຂອງພວກເຈົ້າຕະຫລອດຫົກວັນ.
|
||
\v 10 ແຕ່ໃນມື້ທີເຈັດນັ້ນຖືເປັນສະບາໂຕແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ໃນມືນັ້ນພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດວຽກງານໃດໆ, ທັງພວກເຈົ້າ, ຫລືລູກຊາຍ, ຫລືລູກຍິງ, ຫລືທາດຊາຍ, ຫລືທາດຍິງ, ຫລືສັດລ້ຽງ, ຫລືຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສໃນປະຕູເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 11 ເພາະໃນຫົກມື້ພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະແຜ່ນດິນໂລກ, ທະເລ, ແລະທຸກສິ່ງໃນທີ່ເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະພັກຜ່ອນໃນມື້ທີເຈັດ. ສະນັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ອວຍພອນວັນສະບາໂຕ ແລະຕັ້ງມື້ນັ້ນໃຫ້ເປັນວັນບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຈົ່ງໃຫ້ກຽຕແກ່ບິດາ ແລະ ມານດາຂອງພວກເຈົ້າ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢືນຍາວເທິງແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຈະໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຂ້າຄົນ.
|
||
\v 14 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຜິດປະເວນີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ລັກຊັບຈາກຜູ້ອື່ນ.
|
||
\v 16 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເປັນພະຍານບໍ່ຈິງໃສ່ຮ້າຍເພື່ອນບ້ານ.
|
||
\v 17 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ໂລບບ້ານເຮືອນຂອງເພື່ອນບ້ານ; ທາດຊາຍຂອງລາວ, ທາດຍິງຂອງລາວ, ງົວຂອງລາວ, ລວາຂອງລາວ, ຫລືສິ່ງໃດໆຊຶ່ງເປັນຂອງເພື່ອນບ້ານ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ປະຊາຊົນທັງຫມົດເຫັນຟ້າແມບ ແລະໄດ້ຍິນສຽງຟ້າຮ້ອງ, ແລະໄດ້ຍິນສຽງແກ, ແລະໄດ້ເຫັນຄວັນຈາກພູ. ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນສິ່ງນີ້, ພວກເຂົາກໍຢ້ານກົວຈົນຕົວສັ່ນ ແລະຢືນຢູໄກໆ.
|
||
\v 19 ພວກຂົາຈຶ່ງກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງບອກພວກເຮົາເຖີ້ນ, ແລະພວກເຮົາຈະຟັງ; ແຕ່ຢ່າໃຫ້ພຣະເຈົ້າກ່າວກັບພວກເຮົາເລີຍ, ຫລືພວກເຮົາຈະຕາຍ."
|
||
\v 20 ໂມເຊກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ, "ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ເພາະພຣະເຈົ້າໄດ້ມາເພື່ອທົດສອບເບິ່ງພວກເຈົ້າ ເພື່ອການໃຫ້ກຽຕພຣະອົງຈະຢູ່ໃນພວກເຈົ້າ, ແລະເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເຮັດບາບ."
|
||
\v 21 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງໄດ້ຢືນຢູ່ໄກໆ, ແລະໂມເຊເຂົ້າໄປໃຫ້ຄວາມມືດຫນາ ບ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າສະຖິດຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ສິ່ງນີ້ແຫລະ ທີ່ເຈົ້າຕ້ອງບອກຊາວອິສະຣາເອນຄື: 'ພວກເຈົ້າເອງໄດ້ເຫັນແລ້ວວ່າ ເຮົາໄດ້ເວົ້າກັບເຈົ້າຈາກສະຫວັນ.
|
||
\v 23 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຮູບພະອື່ນໃດ ສຳລັບພວກເຈົ້າເອງມາທຽບກັບເຮົາ, ບໍ່ວ່າພະເຈົ້ານັ້ນເຮັດດ້ວຍເງິນ ຫລື ຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ພວກເຈົ້າຕ້ອງທຳແທ່ນບູຊາທີ່ເຮັດດ້ວຍດິນສຳລັບເຮົາ. ແລະພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງເຈົ້າ, ເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ, ດ້ວຍແກະ, ແລະງົວ. ໃນທຸກບ່ອນທີ່ເຮົາຕ້ອງການໄດ້ຮັບກຽຕນາມຊື່ຂອງເຮົາ. ເຮົາຈະມາຫາພວກເຈົ້າ ແລະອວຍພອນພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 25 ຖ້າພວກເຈົ້າສ້າງແທ່ນບູຊາດ້ວຍຫີນ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ສ້າງດ້ວຍຫີນທີ່ຕົກແຕ່ງແລ້ວ. ເພາະຖ້າພວກເຈົ້າໃຊ້ເຄື່ອງມືຕົກແຕ່ງມັນ. ພວກເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ຫີນເປັນມົນທິນ.
|
||
\v 26 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເດີນຕາມຂັ້ນໄດໄປຍັງແທ່ນບູຊາຂອງເຮົາ; ເພື່ອປ້ອງກັນພວກເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ເຫັນຂອງລັບຂອງພວກເຈົ້າ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\cl ບົດທີ 21
|
||
\p
|
||
\v 1 "ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນກົດຕ່າງໆຊຶ່ງເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າເຂົາທັງຫລາຍຄື:
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ຖ້ເຈົ້າຊື້ທາດເຮັບເຣີໄວ້ເປັນທາດ, ລາວຈະຈະຮັບໃຊ້ເຈົ້າຫົກປີ, ແລະໃນປີທີເຈັດລາວຈະໄດ້ເປັນອິສະຣະໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າໄຖ່.
|
||
\v 3 ຖ້າລາວມາຄົນດຽວ, ລາວຈະເປັນອິສະຣະພຽງຄົນດຽວ; ຖ້າລາວແຕ່ງງານມານໍາ, ແລ້ວເມຍຂອງລາວຕ້ອງເປັນອິສະຣະດ້ວຍ.
|
||
\v 4 ຖ້ານາຍຫາເມຍໃຫ້ລາວ ແລະນາງນັ້ນເກີດລູກຊາຍ ຫລືລູກສາວ, ເມຍແລະລູກຂອງນາງຈະເປັນຂອງນາຍ, ແລະລາວຈະຕ້ອງເປັນອິສະຣະພຽງຜູ້ດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແຕ່ຖ້າທາດນັ້ນເວົ້າມາຢ່າງຊັດເຈນວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຮັກນາຍ, ຮັກເມຍ, ແລະ ລູກຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ຢາກອອກໄປເປັນອິສະຣະ."
|
||
\v 6 ແລ້ວໃຫ້ນາຍນັ້ນພາທາດນັ້ນໄປເຝົ້າພຣະເຈົ້າ. ນາຍຕ້ອງພາລາວໄປທີ່ປະຕູ ຫລືເສົາປະຕູ, ແລະໃຫ້ນາຍເຈາະຫູຂອງລາວດ້ວຍເຫລັກຫມາດ. ແລ້ວລາວຈະຢູ່ຮັບໃຊ້ນາຍຕະຫລອດຊີວິດຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຖ້າຊາຍໃດຂາຍລູກສາວເປັນທາດຍິງ, ນາງຈະບໍ່ໄດ້ເປັນອິສະຣະເຫມືອນທາດຊາຍ.
|
||
\v 8 ຖ້ານາງນັ້ນບໍ່ເປັນທີ່ພໍໃຈນາຍ, ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ຮັບນາງໄວ້, ແລ້ວລາວຕ້ອງຍອມໃຫ້ນາງຖືກຊື້ຄືນ. ແຕ່ຊາຍນັ້ນບໍ່ມີສິດຂາຍນາງນັ້ນໃຫ້ແກ່ຄົນຕ່າງຊາດ. ລາວບໍ່ໄດ້ຮັບສິດເຊັ່ນນີ້, ເພາະລາວບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງສັດຊື່ຕໍ່ນາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຖ້ານາຍຍົກຍິງນັ້ນໃຫ້ເປັນເມຍຂອງລູກຊາຍຂອງຕົນ, ນາຍຕ້ອງປະຕິບັດກັບນາງເຫມືອນເປັນລູກສາວຂອງຕົນ.
|
||
\v 10 ຖ້າລາວເອົາຍິງອື່ນອີກມາເປັນເມຍ, ລາວຕ້ອງບໍ່ລຸດຄ່າອາຫານ, ເສື້ອຜ້າ, ຫລືສິດທິແຕ່ງງານຂອງນາງ.
|
||
\v 11 ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດສາມຢ່າງນີ້ແກ່ນາງ. ແລ້ວນາງນັ້ນຈະໄປກໍໄດ້ໂດຍເປັນອິສະຣະ ບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າໄຖ່ໃດໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຜູ້ໃດກໍຕາມຕີຄົນຫນຶ່ງແລ້ວເຂົາກໍຕາຍ, ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຮັບເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍແນ່ນອນ.
|
||
\v 13 ຖ້າຄົນນັ້ນເຮັດໄປໂດຍບໍ່ໄຕ່ຕອງໄວ້ລ່ວງຫນ້າ, ແຕ່ດ້ວຍອຸບັດເຫດ, ແລ້ວເຮົາຈະກຳຫນົດທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງໃຫ້ລາວສາມາດຫນີໄປໄດ້.
|
||
\v 14 ຖ້າຜູ້ໃດເຈດຕະນາຂ້າເພື່ອນບ້ານ ແລະວາງແຜນຂ້າຄົນໂດຍເຈດຕະນາ, ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງນຳຕົວລາວ, ແມ່ນວ່າລາວຈະຢູ່ທີ່ແທ່ນບູຊາຂອງພຣະເຈົ້າ, ເພື່ອລົງໂທດເຂົາເຖິງຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ທຸບຕີບິດາ ຫລືມານດາຂອງຕົນ ຈະຖືກລົງໂທດເຖິງຄວາມຕາຍແນ່ນອນ.
|
||
\v 16 ຜູ້ໃດກໍຕາມລັກພາຕົວຄົນໄປ ແລະຂາຍເຂົາ ຫລືພົບວ່າຜູ້ນັ້ນຢູ່ໃນຄວາມຄອບຄອງຂອງເຂົາ, ຜູ້ລັກນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
\v 17 ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ປ້ອຍດ່າບິດາ ຫລືມານດາຂອງຕົນ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຖ້າຜູ້ຊາຍຕໍ່ສູ້ກັນ ແລະຝ່າຍຫນຶ່ງເອົາຫີນຂ້ວາງຫລືຊົກດ້ວຍກຳປັ້ນ, ແລະ ແຕ່ອີກຝ່າຍຫນຶ່ງບໍ່ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ, ແຕ່ບາດເຈັບຕ້ອງນອນພັກທີ່ຕຽງຂອງລາວ;
|
||
\v 19 ແລ້ວຖ້າລາວຫາຍດີ ແລະ ສາມາດຍ່າງໄດ້ໂດຍໃຊ້ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງລາວ, ຜູ້ຕີນັ້ນຈະຕ້ອງເສຍຄ່າເສຍເວລາ; ຄ່າຮັກສາພະຍາບານທັງຫມົດຈົນລາວຫາຍດີເປັນປົກກະຕິ. ແຕ່ຄົນທີ່ເຮັດຮ້າຍນັ້ນຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດຖານຂ້າຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຖ້າຜູ້ໃດທຸບຕີທາດຊາຍ ຫລືທາດຍິງຂອງຕົນດ້ວຍໄມ້, ແລະຖ້າທາດນັ້ນຕາຍເນື່ອງຈາກການຕີນັ້ນ, ແລ້ວຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
\v 21 ຢ່າງໃດກໍດີ, ຖ້າທາດນັ້ນມີຊີວິດຕໍ່ໄປພາຍໃນຫນຶ່ງຫລືສອງສອງມື້, ນາຍກໍບໍ່ຕ້ອງຖືກລົງໂທດ, ເພາະລາວຕ້ອງທໍຣະມານໃຈຈາກສູນເສຍທາດນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຖ້າຜູ້ຊາຍຕີກັນ ແລະໄປເຮັດໃຫ້ຍິງຖືພາບາດເຈັບຈົນ ເຮັດໃຫ້ເດັກເກີດກ່ອນກຳຫນົດ ຫລືຫລຸລູກ, ແຕ່ນາງບໍ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍ. ຄົນທີ່ທຳຮ້າຍນາງຈະຕ້ອງຖືກປັບໄຫມຕາມແຕ່ສາມີຂອງຍິງນັ້ນຈະຮຽກຮ້ອງເອົາຈາກລາວ, ແລະ ລາວຕ້ອງຈ່າຍຕາມທີ່ຜູ້ພິພາກສາຕັດສິນ.
|
||
\v 23 ແຕ່ຫາກນາງໄດ້ຮັບບາດເຈັບສາຫັດ, ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ແທນດ້ວຍຊີວິດ.
|
||
\v 24 ຕາແທນຕາ, ແຂ້ວແທນແຂ້ວ, ມືແທນມື, ຕີນແທນຕີນ,
|
||
\v 25 ຮອຍໄຫມ້ແທນຮອຍໄຫມ້, ບາດແຜແທນບາດແຜ, ຫລືຮອຍຊໍ້າແທນຮອຍຊໍ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຖ້າຜູ້ໃດຕີທີ່ຕາຂອງທາດຊາຍ ຫລືທາດຍິງແລ້ວເຮັດໃຫ້ຕາບອດໄປ, ແລ້ວລາວຈະຕ້ອງປ່ອຍທາດຜູ້ນັ້ນໃຫ້ເປັນອິສະຣະ ເພື່ອໃຊ້ແທນດວງຕາຂອງທາດນັ້ນ.
|
||
\v 27 ຖ້າຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ແຂ້ວຂອງທາດຊາຍ ຫລື ທາດຍິງຫລຸດອອກໄປ, ລາວຕ້ອງປ່ອຍທາດຜູ້ນັ້ນເປັນອິສະຣະ ເພື່ອໃຊ້ແທນແຂ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຖ້າງົວຂ້າຊາຍ ຫລືຍິງຄົນຫນຶ່ງເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ, ຈົ່ງເອົາຫີນຄ່ວາງງົວນັ້ນໃຫ້ຕາຍ ແລະຫ້າມກີນຊີ້ນຂອງມັນ; ແຕ່ເຈົ້າຂອງງົວບໍ່ມີໂທດ.
|
||
\v 29 ແຕ່ຖ້າງົວມີນິໄສມັກຊົນຄົນມາກ່ອນ, ແລະມີຜູ້ມາເຕືອນໃຫ້ເຈົ້າຂອງງົວໃຫ້ຮູ້ແລ້ວ, ແຕ່ເຈົ້າຂອງບໍ່ໄດ້ກັກຂັງມັນໄວ້, ແລະມັນໄດ້ຊົນຄົນຕາຍໄປບໍ່ວ່າຊາຍຫລືຍິງ, ກໍໃຫ້ເອົາຫີນຂ້ວາງງົວນັ້ນເສຍໃຫ້ຕາຍ, ແລະໃຫ້ລົງໂທດເຈົ້າຂອງງົວໃຫ້ເຖິງຕາຍດ້ວຍ.
|
||
\v 30 ຖ້າຈະຮຽກຮ້ອງເອົາຄ່າໄຖ່ຊີວິດຂອງລາວ, ລາວຕ້ງເສຍຄ່າໄຖ່ຕາມຈຳນວນທີ່ເຂົາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຈ່າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ຫາກງົວນັ້ນຊົນລູກຊາຍ ຫລືລູກສາວ, ເຈົ້າຂອງງົວຈະຕ້ອງປະຕິບັດຕາມກົດທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລາວປະຕິບັດ.
|
||
\v 32 ຖ້າງົວນັ້ນຊົນທາດຊາຍ ຫລືທາດຍິງຂອງຜູ້ໃດ, ເຈົ້າຂອງງົວຕ້ອງໃຫ້ເງິນສາມສິບເຊເຂ, ແລະຕ້ອງເອົາຫີນຄ່ວາງງົວນັ້ນໃຫ້ຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ຖ້າຜູ້ໃດເປີດນໍ້າສ້າງ, ຫລືຂຸດນໍ້າສ້າງ ແລະບໍ່ໄດ້ອັດມັນໄວ້, ແລະມີງົວຫລືລວາຕົກລົງໄປໃນນໍ້າສ້າງນັ້ນ, ເຈົ້າຂອງນໍ້າສ້າງຕ້ອງຈ່າຍຄ່າເສຍຫາຍ.
|
||
\v 34 ລາວຕ້ອງຈ່າຍແທນຄືນໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຂອງສັດ, ແລະສັດທີ່ຕາຍນັ້ນຈະຕົກເປັນຂອງເຈົ້າຂອງນໍ້າສ້າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ຖ້າງົວຂອງຜູ້ໃດທຳຮ້າຍງົວຂອງຜູ້ອື່ນຕາຍ. ແລ້ວເຂົາຕ້ອງຂາຍງົວທີ່ເປັນນັ້ນ ແລະແບ່ງເງິນກັນ, ແລະແບ່ງງົວທີ່ຕາຍນັ້ນໃຫ້ເທົ່າກັນ.
|
||
\v 36 ແຕ່ຖ້າຮູ້ແລ້ວວ່າງົວມີນິດໄສມັກຊົນຄົນອື່ນມາກ່ອນ, ແລະເຈົ້າຂອງບໍ່ໄດ້ກັກຂັງໄວ້, ເຈົ້າຂອງຕ້ອງໃຊ້ງົວແທນຄືນງົວ, ແລະງົວທີ່ຕາຍກໍຈະຕົກເປັນຂອງເຈົ້າຂອງສັດເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\cl ບົດທີ 22
|
||
\p
|
||
\v 1 ຖ້າຜູ້ໃດລັກງົວ ຫລືແກະໄປ ແລະ ຂ້າຫລືຂາຍ, ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງໃຊ້ແທນງົວຫ້າໂຕຕໍ່ງົວຫນຶ່ງໂຕ, ແລະ ແກະສີ່ໂຕຕໍ່ແກະຫນຶ່ງໂຕ.
|
||
\v 2 ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ເຫັນຄົນຂີ້ລັກກຳລັງເຂົ້າມາ, ແລະ ຖ້າລາວໄດ້ຕີຄົນຂີ້ລັກນັ້ນຈົນຕາຍ, ໃນກໍລະນີນັ້ນກໍຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດໃນຖານຂ້າຄົນໃນຄະດີຂອງລາວ.
|
||
\v 3 ແຕ່ຖ້າຕາເວັນຂຶ້ນແລ້ວກ່ອນທີ່ລາວບຸກລຸກເຂົ້າມາ, ຄວາມຜິດຖານຂ້າຄົນຈະຕົກແກ່ຜູ້ຂ້າລາວນັ້ນ. ຄົນຂີ້ລັກຕ້ອງໃຊ້ແທນຄືນ, ຖ້າລາວບໍ່ມີອັນໃດຈະໃຊ້ໃຫ້. ແລ້ວລາວຕ້ອງຂາຍຕົນເອງເພື່ອໃຊ້ແທນສິ່ງທີ່ລາວລັກໄປ.
|
||
\v 4 ຖ້າພົບສັດທີ່ລັກໄປນັ້ນຍັງເປັນຢູ່ໃນການຄອບຄອງຂອງລາວ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນງົວ, ຫລືລໍ, ຫລືແກະ, ລາວຕ້ອງຈ່າຍຄືນສອງເທົ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ຖ້າຜູ້ໃດປ່ອຍຝູງສັດຂອງຕົນໄປກິນຫຍ້າໃນທົ່ງຫຍ້າ ຫລືໃນສວນອະງຸ່ນ ແລະປ່ອຍໃຫ້ສັດຫລົງ, ແລະເຂົ້າໄປກິນຫຍ້າໃນທົ່ງນາຂອງອີກຄົນຫນຶ່ງ, ລາວຕ້ອງໃຊ້ແທນດ້ວຍພືດຜົນສ່ວນທີ່ດີທີ່ສຸດຈາກທົ່ງນາ ແລະ ຈາກສວນຂອງລາວເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຖ້າໄຟລຸກ ແລະ ລາມໄປຕິດພຸ່ມຫນາມຈົນເຖິງກອງເຂົ້າ, ຫລືເຂົ້າທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ກ່ຽວ, ຫລືລາມໄປໃນທົ່ງນາຈົນເສຍຫມົດ, ຜູ້ທີ່ເປັນຜູ້ຈຸດໄຟຕ້ອງໃຊ້ແທນຄ່າເສຍຫາຍທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຖ້າຜູ້ໃດຝາກເງິນ ຫລື ສິ່ງຂອງໄວ້ກັບເພື່ອນບ້ານເພື່ອໃຫ້ລາວໃຫ້ດູແລ, ແລະຖ້າສິ່ງຂອງນັ້ນຖືກລັກໄປຈາກເຮືອນຂອງຜູ້ນັ້ນ, ຖ້າຈັບຄົນຂີ້ລັກໄດ້ ຄົນຂີ້ລັກນັ້ນຕ້ອງໃຊ້ແທນສອງເທົ່າ.
|
||
\v 8 ແຕ່ຖ້າຫາກຈັບຄົນຂີ້ລັກບໍ່ໄດ້ ກໍໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຮືອນມາພົບກັບຜູ້ພິພາກສາ ເພື່ອຮັບການພິຈາລະນາແມ່ນລາວເອງ ຫລືບໍ່ທີ່ລັກສົມບັດຂອງເພື່ອນບ້ານ.
|
||
\v 9 ໃນຄະດີຮ້ອງຟ້ອງທຸກຢ່າງ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເລື່ອງງົວ, ລໍ, ແກະ, ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ຫລືເລື່ອງສິ່ງຂອງໃດໆທີ່ຫາຍໄປ ຊຶ່ງບາງຄົນອ້າງວ່າ, "ສິ່ງນີ້ເປັນຂອງຂ້ອຍ." ໃຫ້ທັງສອງຝ່າຍນຳກໍລະນີຂອງເລື່ອງນັ້ນ ໄປພົບຜູ້ພິພາກສາ. ຜູ້ໃດທີ່ຜູ້ພິພາກສາພົບຄວາມຜິດ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງໃຊ້ແທນເປັນສອງເທົ່າແກ່ເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຖ້າຜູ້ໃດຝາກລໍ, ງົວ, ແກະ, ຫລືສັດໃດໆໄວ້ກັບເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ, ແລະຖ້າສັດຕາຍ ຫລື ເຈັບຫລືຖືກຕ້ອນເອົາໄປໂດຍບໍ່ມີໃຜເຫັນ.
|
||
\v 11 ຕ້ອງໃຫ້ທັງສອງຄົນນັ້ນສາບານຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ, ຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດໄດ້ເອົາຊັບສິນຂອງເພື່ອນບ້ານໄວ້ໃນມືຂອງລາວ ຫລືບໍ່. ແລ້ວເຈົ້າຂອງນັ້ນຈະຕ້ອງຍອມຮັບ, ຜູ້ຮັບຟາກນັ້ນບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດເຊີຍ.
|
||
\v 12 ແຕ່ຖ້າສິ່ງຂອງຖືກລັກໄປຈາກລາວ, ອີກຝ່າຍຫນຶ່ງຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດເຊີຍໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງ.
|
||
\v 13 ຖ້າສັດນັ້ນຖືກຕັດເປັນຕ່ອນໆ, ໃຫ້ອີກຄົນນໍາຊາກມາໃຫ້ກວດເບິ່ງເປັນຫລັກຖານ. ລາວບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດເຊີຍສຳລັບສັດທີ່ຖືກຕັດເປັນຕອນໆນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຖ້າຜູ້ໃດຍືມສັດຈາກເພື່ອນບ້ານ, ແລະແລ້ວມັນເກີດເຈັບ ຫລືຕາຍໃນລະຫວ່າງທີ່ເຈົ້າຂອງບໍ່ຢູ່, ອີກຄົນຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດເຊີຍເຕັມຕາມຈຳນວນ.
|
||
\v 15 ແຕ່ຖ້າເຈົ້າຂອງຢູ່ນຳ, ອີກຄົນບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດເຊີຍ; ຖ້າເປັນສັດເຊົ່າ, ໃຫ້ຈ່າຍແຕ່ຄ່າເຊົ່າເທົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຖ້າຜູ້ໃດຫລອກລວງສາວປອດທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຫມັ້ນຫມາຍ, ແລະຖ້າລາວນອນກັບນາງນັ້ນ. ລາວຕ້ອງຮັບນາງມາເປັນເມຍຂອງລາວ ໂດຍຈ່າຍເງິນຄ່າສິນສອດຕາມທີ່ຮຽກຮ້ອງ.
|
||
\v 17 ຖ້າພໍ່ຂອງນາງບໍ່ຍອມຍົກນາງໃຫ້ລາວຢ່າງເດັດຂາດ, ລາວກໍຕ້ອງເສຍເງິນເທົ່າສິນສອດຕາມທຳນຽມສູ່ຂໍສາວປອດນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ນັກເວດມົນມີຊີວິດຢູ່.
|
||
\v 19 ຜູ້ໃດຮ່ວມສົມສູ່ກັບສັດຈະຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຜູ້ໃດກໍຕາມບູຊາແດ່ພະໃດໆນອກຈາກພຣະຢາເວ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍຢ່າງຫມົດສິ້ນ.
|
||
\v 21 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຜິດຕໍ່ຄົນຕ່າງດ້າວ ຫລືຂົ່ມເຫັ່ງເຂົາ. ເພາະພວກເຈົ້າກໍເຄີຍເປັນຄົນຕ່າງດ້າວໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຂົ່ມເຫັງຍິງຫມ້າຍ ຫລື ລູກກຳພ້າພໍ່.
|
||
\v 23 ຖ້າພວກເຈົ້າຂົ່ມເຫງພວກເຂົາ, ແລະຖ້າພວກເຂົາຮ້ອງຫາເຮົາ, ເຮົາຈະຟັງຄຳຮ້ອງທຸກຂອງພວກເຂົາຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
\v 24 ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາຈະລຸກຂຶ້ນ, ແລະເຮົາຈະປະຫານພວກເຈົ້າດ້ວຍດາບ; ເມຍຂອງພວກເຈົ້າຈະເປັນຫມ້າຍ, ແລະລູກຂອງພວກເຈົ້າຈະກຳພ້າພໍ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຖ້າພວກເຈົ້າໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເຮົາຄົນໃດທີ່ເປັນຄົນຈົນທ່າມກາງພວກເຈົ້າຢືມເງິນໄປ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຖືວ່າຕົນເປັນເຈົ້າຫນີ້ ຫລືຫ້າມເອົາດອກເບ້ຍຈາກລາວ.
|
||
\v 26 ຖ້າພວກເຈົ້າຍຶດເສື້ອຄຸມຂອງເພື່ອນບ້ານໄວ້ເປັນຂອງຄໍ້າປະກັນ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຄືນຂອງນັ້ນໃຫ້ລາວກ່ອນຕາເວັນຕົກດິນ,
|
||
\v 27 ເພາະສິ່ງນັ້ນເປັນສິ່ງດຽວສຳລັບຄຸມ; ເສື້ອຜ້ານັ້ນກໍສຳລັບຄຸມຮ່າງກາຍຂອງລາວ. ລາວຈະໃຊ້ອັນໃດຫົ່ມນອນ? ເມື່ອລາວຮ້ອງທຸກຕໍ່ເຮົາ, ເຮົາຈະຟັງລາວ, ເພາະເຮົາມີໃຈເມດຕາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຫມິ່ນປະຫມາດເຮົາ, ພຣະເຈົ້າ, ຫລືສາບແຊ່ງຜູ້ປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຊັກຊ້າທີ່ຈະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທີ່ຈາກການເກັບກ່ຽວຂອງເຈົ້າ ຫລືຈາກອ່າງຢຽບອະງຸ່ນຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍລູກຊາຍກົກຂອງເຈົ້າແກ່ເຮົາ.
|
||
\v 30 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍລູກຫົວປີຂອງງົວ ແລະແກະຂອງເຈົ້າ. ໃຫ້ລູກມັນຢູ່ກັບແມ່ເຈັດມື້, ແຕ່ພໍເຖິງມື້ທີແປດຕ້ອງເອົາມາຖວາຍແກ່ເຮົາ.
|
||
\v 31 ພວກເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນທີ່ບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ. ສະນັ້ນພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ກິນຊີ້ນສັດທີ່ຖືກກັດຕາຍໃນທົ່ງນາ. ແຕ່, ພວກເຈົ້າຈົ່ງໂຍນຊາກນັ້ນໃຫ້ຫມາກິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\cl ບົດທີ 23
|
||
\p
|
||
\v 1 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ການລາຍງານກ່ຽວກັບຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງ. ຈົ່ງຢ່າຮ່ວມກັບຄົນຊົ່ວໂດຍເປັນພະຍານບໍ່ຈິງ.
|
||
\v 2 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຊົ່ວຕາມຢ່າງຄົນສ່ວນຫລາຍ, ຫລືບໍ່ເປັນພະຍານໂດຍລຳອຽງເຂົ້າຂ້າງຄົນສ່ວນຫລາຍ ເພາະຈະເຮັດໃຫ້ເສຍຄວາມຍຸຕິທັມໄປ.
|
||
\v 3 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຕ້ອງເຂົ້າຂ້າງຄົນຈົນໃນຄະດີຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຖ້າພວກເຈົ້າພົບງົວ ຫລືລໍຂອງສັດຕຣູຫລົງມາ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງພາໄປສົ່ງຄືນລາວ.
|
||
\v 5 ຖ້າພວກເຈົ້າເຫັນລໍຂອງຜູ້ທີ່ກຽດຊັງເຈົ້າລົ້ມລົງ ເພາະຂົນເຄື່ອງຫນັກ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເມີນເສີຍຄົນນັ້ນ. ພວກເຈົ້າຈົ່ງຊ່ວຍລາວກັບລໍຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ບິດເບືອນຄວາມຍຸຕິທັມ ທີ່ຄົນຈົນຄວນໄດ້ຮັບໃນຄະດີຂອງລາວ.
|
||
\v 7 ຢ່າຮ່ວມກັບຄົນອື່ນໃນການໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີ, ແລະ ຢ່າປະຫານຄົນບໍຣິສຸດ ຫລື ຄົນຊອບທັມ, ເພາະເຮົາຈະບໍ່ປ່ອຍຄົນເຮັດຊົ່ວຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 8 ຫ້າມຮັບສິນບົນ, ເພາະສິນບົນເຮັດໃຫ້ຄົນຕາດີ ກາຍເປັນຄົນຕາບອດ, ແລະເຮັດໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງຄົນສັດຊື່ບິດເບືອນໄປ.
|
||
\v 9 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຂົ່ມເຫັງຄົນຕ່າງດ້າວ, ເພາະພວກເຈົ້າຮູ້ຈັກຊີວິດຄົນຕ່າງດ້າວແລ້ວ, ເມື່ອພວກເຈົ້າກໍເຄີຍເປັນຄົນຕ່າງດ້າວໃນແຜ່ນດິນອີຢິບມາກ່ອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຕະຫລອດຫົກປີພວກເຈົ້າຈະຫວ່ານພືດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະເກັບກ່ຽວຜົນຂອງມັນ.
|
||
\v 11 ແຕ່ປີທີເຈັດນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະງົດໄຖ ແລະປ່ອຍທົ່ງນາໃຫ້ວ່າງໄວ້, ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ຍາກຈົນທ່າມກາງພວກເຈົ້າໄດ້ເກັບກິນ, ສ່ວນທີ່ພວກເຂົາເຫລືອໄວ້ນັ້ນກໍໃຫ້ສັດປ່າກິນ. ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງເຮັດເຊັ່ນດຽວກັນກັບສວນອະງຸ່ນ ແລະສວນຫມາກກອກເທດດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໃນລະຫວ່າງຫົກວັນພວກເຈົ້າຈະເຮັດວຽກຂອງພວກເຈົ້າ, ແຕ່ໃນວັນທີເຈັດນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈົ່ງຢຸດພັກ. ຈົ່ງເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອງົວ ແລະລໍຂອງເຈົ້າຈະໄດ້ພັກ, ແລະລູກຊາຍທາດຍິງຂອງພວກເຈົ້າ ກັບຄົນຕ່າງດ້າວຈະໄດ້ພັກຜ່ອນ ແລະ ໃຫ້ສົດຊື່ນດ້ວຍ.
|
||
\v 13 ຈົ່ງຕັ້ງໃຈປະຕິບັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງພວກເຈົ້ານັ້ນ. ຢ່າອອກຊື່ພະອື່ນໆ, ຫລືຢ່າກ່າວຊື່ຂອງພະເຫລົ່ານັ້ນ ໃຫ້ໄດ້ຍິນຈາກປາກຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພວກເຈົ້າຕ້ອງເດີນທາງໄປສະຫລອງເທສະການຖວາຍໃຫ້ເຮົາປີລະສາມເທື່ອ.
|
||
\v 15 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືເທສະການກິນເຂົ້າຈື່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ. ຕາມທີ່ເຮົາສັ່ງພວກເຈົ້າໄວ້, ພວກເຈົ້າຈະກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ເປັນເວລາເຈັດມື້. ເພາະໃນເວລານັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະເຂົ້າມາປາກົດຕົວຕໍ່ຫນ້າເຮົາໃນເດືອນຂອງອາບິບ, ຊຶ່ງແມ່ນໄດ້ກຳຫນົດໄວ້. ໃນເດືອນນີ້ພວກເຈົ້າໄດ້ອອກມາຈາກອີຢິບ. ແຕ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ມາເຝົ້າເຮົາມືເປົ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືເທສະການລ້ຽງສະຫລອງການເກັບກ່ຽວ, ພືດຜົນທຳອິດທີ່ເກີດຈາກແຮງງານຂອງພວກເຈົ້າ ເມື່ອພວກເຂົ້າຫວ່ານພືດລົງໃນນາ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືເທສະການສະຫລອງພືດຜົນປາຍປີ, ເມື່ອພວກເຈົ້າເກັບພືດຜົນຈາກທົ່ງນາແລ້ວ.
|
||
\v 17 ຊາຍທຸກຄົນຂອງພວກເຈົ້າຕ້ອງເຂົ້າມາເຝົ້າພຣະຢາເວ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປີລະສາມເທື່ອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຍອມຖວາຍເລືອດຈາກເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຮັດຖວາຍໃຫ້ແກ່ເຮົາ ພ້ອມກັບເຂົ້າຫນົມໃສ່ເຊື້ອແປ້ງ. ໄຂມັນຈາກເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໃນເທສະການລ້ຽງຂອງເຮົາ ຈະຕ້ອງບໍ່ເຫລືອຄ້າງຄືນຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ.
|
||
\v 19 ພວກເຈົ້າຕ້ອງນຳສ່ວນທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງພືດຜົນທຳອິດຈາກດິນຂອງພວກເຈົ້າມາຍັງພຣະວິຫານຂອງເຮົາ, ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຕົ້ມລູກແບ້ດ້ວຍນົມຂອງແມ່ຂອງມັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຮົາຈະໃຊ້ເທວະດາຂອງເຮົານຳຫນ້າພວກເຈົ້າເພື່ອຄູ້ມຄອງພວກເຈົ້າຕາມທາງ, ແລະນໍາພວກເຈົ້າໄປເຖິງບ່ອນທີ່ເຮົາໄດ້ຕຽມໄວ້.
|
||
\v 21 ຈົ່ງເອົາໃຈໃສ່ ແລະເຊື່ອຟັງລາວ. ເພາະລາວຈະບໍ່ຍົກໂທດ, ໃນຄວາມຜິດຂອງພວກເຈົ້າເລີຍ, ດ້ວຍລາວໄດ້ເຮັດໃນນາມຂອງເຮົາ.
|
||
\v 22 ຖ້າພວກເຈົ້າເຊື່ອຟັງສຽງຂອງລາວແທ້ໆ ແລະເຮັດຕາມທຸກໆສິ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ, ແລ້ວເຮົາຈະເປັນສັດຕູຕໍ່ພວກສັດຕຣູຂອງພວກເຈົ້າ ແລະເປັນຄູ່ຕໍ່ສູ້ຜູ້ທີ່ເປັນຄູ່ຕໍ່ສູ້ຂອງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເທວະດາຂອງເຮົາຈະໄປຂ້າງຫນ້າພວກເຈົ້າ ແລະ ນຳພວກເຈົ້າໄປເຖິງຊາວອະໂມຣີດ, ຊາວຮິດຕີ, ຊາວເປຣີຊີ, ຊາວການາອານ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ. ເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນເສຍ.
|
||
\v 24 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຂາບໄຫວ້, ນະມັດສະການບັນດາພະຂອງພວກເຂົາ, ຫລືເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພວກເຂົາ. ແຕ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງທຳລາຍຮູບເຄົາຣົບຂອງພວກເຂົາ ແລະທຸບເສົາສັກສິດໃຫ້ແຫລກລະອຽດ.
|
||
\v 25 ພວກເຈົ້າຕ້ອງນະມັດສະການພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະພຣະອົງຈະອວຍພອນແກ່ອາຫານ ແລະນໍ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະເອົາຄວາມເຈັບປ່ວຍອອກໄປຈາກທ່າມກາງພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຈະບໍ່ມີຜູ້ຍິງເປັນຫມັນ ຫລື ຫລຸລູກໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າມີອາຍຸຍືນ.
|
||
\v 27 ເຮົາຈະສົ່ງຄວາມຢ້ານໃນຕົວເຮົາ ຕໍ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນຂອງໃຜກໍຕາມທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະປະຫານຊາວເມືອງທັງຫມົດທີ່ພວກເຈົ້າໄປຜະເຊີນຫນ້ານັ້ນ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ສັດຕຣູທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າຫັນຫລັງຫນີພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຢ້ານ.
|
||
\v 28 ເຮົາຈະສົ່ງຝູງແຕນຍັກນຳຫນ້າພວກເຈົ້າ ເພື່ອຂັບໄລ່ຊາວຮີວີ, ຊາວການາອານ, ແລະຊາວຮິດຕີ ໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 29 ເຮົາຈະບໍ່ໄລ່ພວກເຂົາໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າພວກເຈົ້າໃນປີດຽວ, ຫລືແຜ່ນດິນຈະຮົກຮ້າງໃຫ້, ແລະສັດປ່າຈະຫລາຍເກີນໄປສຳລັບພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ແຕ່ເຮົາຈະຄ່ອຍໆ, ໄລ່ພວກເຂົາໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າພວກເຈົ້າ ຈົນພວກເຈົ້າທະວີຈຳນວນຫລາຍ ແລະຄອບຄອງດິນແດນນັ້ນເປັນກໍາມະສິດ.
|
||
\v 31 ເຮົາຈະກຳຫນົດເຂດແດນຂອງພວກເຈົ້າໄວ້ຕັ້ງແຕ່ທະເລຕົ້ນກົກ ເຖິງທະເລຂອງຄົນຟິລິດຕິນ, ແລະຕັ້ງແຕ່ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຈົນເຖິງແມ່ນໍ້າເອຟາຣັດ. ເຮົາຈະໃຫ້ຊັຍຊະນະແກ່ພວກເຈົ້າເຫນືອຜູ້ອາໄສໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ. ພວກເຈົ້າຈະຂັບໄລ່ອອກໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 32 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບພວກເຂົາ ຫລືກັບບັນດາພະຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 33 ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ອາໄສໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ, ຫລືພວກເຂົາຈະຊັກຈູງພວກເຈົ້າໃຫ້ເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ເຮົາ. ຖ້າພວກເຈົ້ານະມັດສະການພະຂອງພວກເຂົາ, ການເຮັດເຊັ່ນນີ້ຈະເປັນບ່ວງແຮ້ວດັກຈັບພວກເຈົ້າ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\cl ບົດທີ 24
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຂຶ້ນມາເຝົ້າເຮົາ—ເຈົ້າ, ອາໂຣນ, ນາດາບ, ອາບີຮູ ແລະ ພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນເຈັດສິບຄົນ, ແລະ ນະມັດສະການເຮົາຢູ່ໄກໆ.
|
||
\v 2 ໂມເຊຜູ້ດຽວໃຫ້ເຂົ້າມາໃກ້ເຮົາ. ສ່ວນຄົນອື່ນຕ້ອງບໍ່ມາໃກ້ ແລະຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ປະຊາຊົນຂຶ້ນມາກັບເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ໂມເຊຈຶ່ງໄປ ແລະບອກໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫມົດຮູ້ວ່າ ຖ້ອຍຄຳ ແລະຄຳສັ່ງທັງສິ້ນຂອງພຣະຢາເວ. ປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍຕອບເປັນສຽງດຽວກັນວ່າ, "ພວກເຮົາຈະເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້."
|
||
\v 4 ແລ້ວໂມເຊໄດ້ຂຽນທຸກໆຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ນັ້ນ. ໃນຕອນເຊົ້າມືດ, ໂມເຊໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາຂຶ້ນທີ່ເທິງພູ ແລະຕັ້ງເສົາຫີນຂຶ້ນສິບສອງຕົ້ນ, ເພື່ອວ່າຫີນເຫລົ່ານັ້ນຈະແທນຈຳນວນສິບສອງເຜົ່າຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ລາວສົ່ງພວກຊາຍຫນຸ່ມບາງຄົນຂອງຊາວອິສະຣາເອນ ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ ດ້ວຍງົວແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 6 ໂມເຊເອົາເລືອດງົວມາເຄິ່ງຫນຶ່ງ ແລະໃສ່ໄວ້ໃນຊາມຫລາຍຫນ່ວຍ; ລາວໄດ້ພົມເລືອດເຄິ່ງນັ້ນທີ່ແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ລາວໄດ້ເອົາຫນັງສືພັນທະສັນຍາມາ ແລະອ່ານໃຫ້ປະຊາຊົນຟັງດ້ວຍສຽງດັງ. ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ພວກເຮົາຈະເຮັດຕາມທຸກຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວທີ່ໄດ້ກ່າວອອກນັ້ນ. ພວກເຮົາຈະເຊື່ອຟັງ.
|
||
\v 8 ແລ້ວໂມເຊກໍໄດ້ເອົາເລືອດ ແລະປະພົມປະຊາຊົນ. ລາວໄດ້ກ່າວວ່າ, "ນີ້ເປັນເລືອດແຫ່ງພັນທະສັນຍາ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດກັບພວກທ່ານພວກເຈົ້າໂດຍການໃຫ້ສັນຍານີ້ ແກ່ພວກເຈົ້າດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວໂມເຊ, ອາໂຣນ, ນາດາບ, ອາບີຮູ ແລະພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນເຈັດສິບຄົນກໍຂຶ້ນໄປເທິງພູ.
|
||
\v 10 ພວກເຂົາເຫັນພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນ. ພື້ນທີ່ຮອງຕີນເປັນເຫມືອນທາງຍ່າງທີ່ເຮັດຈາກເບິ່ງຄືແກ້ວໄພທູນ, ສຸກໃສເຫມືອນທ້ອງຟ້າເອງເລີຍ.
|
||
\v 11 ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ລົງໂທດ ເພາະຄວາມໂກດຕໍ່ບັນດາຜູ້ນຳຂອງອິສະຣາເອນ. ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນພຣະເຈົ້າ, ແລະພວກເຂົາກິນ ແລະດື່ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຂຶ້ນມາຫາເຮົາເທິງພູ ແລະຄອຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຮົາຈະໃຫ້ແຜ່ນຫີນ ແລະກົດຫມາຍ ແລະພຣະບັນຍັດ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຈາລຶກໄວ້, ເພື່ອເຈົ້າຈະໄດ້ສອນພວກເຂົາ."
|
||
\v 13 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ອອກໄປພ້ອມກັບໂຢຊວຍຜູ້ຊ່ວຍຂອງລາວ ແລະ ຂຶ້ນໄປເທິງພູຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ໂມເຊໄດ້ກ່າວກັບບັນດາຜູ້ອາວຸໂສວ່າ, "ຈົ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ ແລະຄອຍຖ້າຈົນກວ່າພວກເຮົາຈະກັບມາຫາພວກທ່ານ. ອາໂຣນ ແລະ ຮູເຣ ກໍຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ. ຖ້າໃຜມີຄະດີຫຍັງ, ກໍຈົ່ງໄປຫາພວກເຂົາເຖີ້ນ."
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງຂຶ້ນເທິງພູ, ແລະ ເມກກໍປົກຄຸມລາວໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເທິງພູຊີນາຍ, ແລະ ເມກນັ້ນກໍປົກຄຸມພູຢູ່ຫົກມື້. ໃນມື້ທີເຈັດພຣະອົງຊົງເອີ້ນໂມເຊຈາກເມກ.
|
||
\v 17 ພຣະລັກສະນະແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ ເຫມືອນແປວໄຟທີ່ໄຫມ້ຢູ່ເທິງຈອມພູ ໃນສາຍຕາຂອງຊາວອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 18 ໂມເຊເຂົ້າໄປໃນເມກນັ້ນ ແລະຂຶ້ນໄປເທິງພູ. ລາວຢູ່ເທິງພູນັ້ນສີ່ສິບມື້ ແລະ ສີ່ສິບຄືນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\cl ບົດທີ 25
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 2 "ຈົ່ງບອກຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ນໍາເຄື່ອງຖວາຍມາໃຫ້ເຮົາຈາກທຸກຄົນຜູ້ທີ່ມີແຮງຈູງໃຈເຮັດດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. ເຈົ້າຕ້ອງຮັບຂອງທີ່ທຸກຄົນນຳມາຖວາຍໃຫ້ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ສີ່ງເຫລົ່ານີ້ເປັນເຄື່ອງຖວາຍທີ່ເຈົ້າຕ້ອງຮັບຈາກພວກເຂົາ: ຄຳ, ເງິນ, ແລະທອງແດງ;
|
||
\v 4 ດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະຜ້າເລນີນເນື້ອລະອຽດ; ແລະຂົນແບ້;
|
||
\v 5 ແລະຫນັງງົວທະເລ; ໄມ້ກະຖິນເທດ;
|
||
\v 6 ນໍ້າມັນໄຕ້ຕະກຽງໃນສະຖານນະມັດສະການ; ເຄື່ອງເທດສຳລັບນໍ້າມັນເພື່ອໃຊ້ໃນການເຈີມ ແລະສຳລັບເຄື່ອງຫອມ;
|
||
\v 7 ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ ແລະພອຍອຶ່ນໆສຳລັບຝັງໃນເອໂຟດແລະແຜ່ນຮອງເອິກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ແລ້ວໃຫ້ພວກເຂົາສ້າງສະຖານນະມັດສະການໃຫ້ເຮົາ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດມັນໃຫ້ຕົງຕາມແບບທີ່ເຮົາຈະສຳແດງແກ່ເຈົ້າສຳລັບຫໍເຕັນ ແລະ ອຸປະກອນທຸກຢ່າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກເຂົາຈະຕ້ອງເຮັດຫີບດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຂະຫນາດຍາວສອງສອກເຄິ່ງ; ກວ້າງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ ແລະ ສູງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ;
|
||
\v 11 ເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມທັງຂ້າງໃນ ແລະຂ້າງນອອກດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເປັນຂອບອ້ອມຮອບນອກດ້ວຍຄຳໂດຍຮອບດ້ານເທິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຈົ້າຕ້ອງຫລໍ່ຫູຈາກທອງຄຳ, ແລະຕິດໄວ້ທີjຂາຫີບທັງສີ່ດ້ານ, ອີກສອງໂດຍສອງຫູຢູ່ທາງດ້ານຫນຶ່ງ, ອີກສອງຫູຢູ່ທາງດ້ານຫນຶ່ງ.
|
||
\v 13 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໄມ້ຄານຫາມສອງອັນຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ ແລະຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
\v 14 ເຈົ້າຕ້ອງສອດຄານຫາມໃສ່ຫູທັງສອງດ້ານ, ເພື່ອໃຊ້ສຳລັບຫາມຫີບນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຄານນັ້ນຈະຕ້ອງສອດຢູ່ໃນຫູຂອງຫີບ; ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເອົາຄານນັ້ນອອກຈາກຫູ.
|
||
\v 16 ເຈົ້າຕ້ອງໃສ່ສິ່ງທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ແກ່ເຈົ້າໄວ້ໃນຫີບພັນທະສັນຍາຂອງຂໍ້ຄຳສັ່ງ.
|
||
\v 17 ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຝາຫີບໄຖ່ບາບ ຈາກທອງຄຳບໍຣິສຸດ. ຂະຫນາດຍາວສອງສອກເຄິ່ງ, ແລະກວ້າງຫນຶ່ງສອງເຄິ່ງ.
|
||
\v 18 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຮູບເຄຣູບສອງອົງດ້ວຍທອງຄຳຕີຂຶ້ນຮູບດ້ວຍຄ້ອນ ທີ່ປາຍທັງສອງດ້ານຂອງຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຄຣູບທີ່ຫນຶ່ງໄວ້ອີກດ້ານຫນຶ່ງຂອງຝາຫີບໄຖ່ບາບ, ແລະອີກອົງຫນຶ່ງໄວ້ບ່ອນອີກດ້ານຫນຶ່ງ ທັງສອງອົງນີ້ຕ້ອງຕີຂຶ້ນຮູບ ເປັນເນື້ອດຽວກັນກັບຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
|
||
\v 20 ເຄຣູບຕ້ອງກາງປີກອອກ ແລະເຮັດໃຫ້ເກີດເງົາປົກຄຸມເທິງຝາກັບພວກເຂົາ. ຝາຫີບໄຖ່ບາບ ເຄຣູບຕ້ອງຫັນຫນ້າເຂົ້າຫາກັນ ແລະເບີ່ງມາຍັງທາງກາງຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
|
||
\v 21 ເຈົ້າຕ້ອງວາງຝາຫີບໄຖ່ບາບນີ້ໄວ້ເທິງຫີບພັນທະສັນຍາ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງໃສ່ສິ່ງຊຶ່ງເຮົາຈະໃຫ້ເຈົ້າໄວ້ໃນຫີບພັນທະສັນຍາແຫ່ງຄຳສັ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເຮົາຈະຢູ່ໃຫ້ເຈົ້າເຂົ້າເຝົ້າ ແລະຈະສົນທະນາກັບເຈົ້າຈາກພຣະທີ່ນັ່ງກະຣຸນາລະຫວ່າງກາງເຄຣຸບທັງສອງ. ຊຶ່ງຕັ້ງຢູ່ເທິງຫີບພຣະບັນຍັດ ເຮົາຈະສົນທະນາກັບເຈົ້າທຸກເລື່ອງ ຊຶ່ງເຮົາຈະສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ປະກາດແກ່ຊົນຊາດ ອິສຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໂຕະຫນ່ວຍຫນຶ່ງດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຄວາມຍາວຈະຕ້ອງເປັນສອງສອກ; ຄວາມກວ້າງຂອງມັນຈະຕ້ອງເປັນຫນຶ່ງສອກ ແລະຄວາມສູງຂອງມັນຈະເປັນຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.
|
||
\v 24 ເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະໃຊ້ຄຳເຮັດຂອບອ້ອມຮອບນອກຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳຢູ່ເທິງດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແຜ່ນຂອງໂຄງຮອບໂຕະກວ້າງຫນຶ່ງຝາມື, ອ້ອມຮອບໂຄງໂຕະດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
\v 26 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູທອງທຳສີ່ຫູ ແລະຕິດໄວ້ທີ່ສີ່ມູມ, ບ່ອນທີ່ຂາໂຕະທັງສີ່ຂາຢູນັ້ນ.
|
||
\v 27 ບັນດາຫູຕ້ອງຕິດກັບໂຄງເພື່ອເປັນຮູສຳລັບສອດຄານຫາມໂຕະນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຄານຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ ແລະຫຸ້ມດ້ວຍຄຳເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາໃຊ້ຫາມໂຕະ.
|
||
\v 29 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຈານ, ບ່ວງ, ໂຖໃຫຍ່, ແລະຖ້ວຍຕ່າງໆ ເພື່ອໃຊ້ເຫຍັ້ນເຄື່ອງດື່ມບູຊາ. ເຈົ້າຈົ່ງເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 30 ເຈົ້າຕ້ອງວາງເຂົ້າຈີ່ຕໍ່ຫນ້າເທິງໂຕະນີ້ຕໍ່ຫນ້າເຮົາຕະຫລອດເວລາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຄັນຕະກຽງອັນຫນຶ່ງຈາກທອງຄຳບໍຣິສຸດ ທີ່ຂຶ້ນຮູບດ້ວຍຄ້ອນ. ທັງຖານ ແລະລໍາຕົວຂອງຄັນຕະກຽງ. ພວກໂຕດອກ, ຖານດອກ, ແລະພວກກີບດອກທັງຫມົດຕ້ອງຂຶ້ນເປັນເນື້ອດຽວກັນ.
|
||
\v 32 ໃຫ້ກິ່ງຫົກກິ່ງແຍກອອກຈາກຄັນຕະກຽງ—ຂ້າງລະສາມກິ່ງ, ແລະສາມກິ່ງຂອງຄັນຕະກຽງ ຈະຕ້ອງຍື່ນອອກມາຈາກອີກຟາກຫນຶ່ງ, ແລະສາມກິ່ງຂອງຄັນຕະກຽງຕ້ອງຍື່ນອອກໄປອີກດ້ານອື່ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ກິ່ງທຳອິດຕ້ອງມີສາມດອກເຮັດຄ້າຍຄືດອກຫມາກບົກ, ຈູມມີຖານດອກ ແລະກີບດອກ, ແລະ ອີກກິ່ງຫນື່ງມີສາມດອກເຮັດຄ້າຍຄືດອກຫມາກບົກຈູມມີຖານດອກ ແລະກີບດອກ. ຈະຕ້ອງເຫມືອນກັນທັງຫົກກິ່ງທີ່ຍື່ນອອກມາຈາກລຳຄັນຕະກຽງ.
|
||
\v 34 ເທິງລຳຄັນຕະກຽງທາງກາງ, ຈະຕ້ອງມີສີ່ຈອກທີ່ເຮັດເປັນເຫມືອນຮູບດອກຫມາກບົກຈູມ, ຮອງດ້ວຍຖານດອກແລະກີບດອກຢ່າງລະສີ່ດອກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ໃຫ້ເຮັດອກຕູມດອກຫນຶ່ງ ຮອງຮັບກິ່ງຄູ່ທຳອິດ—ອີກດອກຫນຶ່ງຮອງຮັບຂະຫນານຄູ່ທີສອງ—ໃຫ້ເປັນເນື້ອດຽວກັນດ້ວຍ. ໃນທຳນອງດຽວກັນອີກດອກຫນຶ່ງຮອງຮັບກິ່ງຂະຫນານຄູ່ທີສາມເຮັດຂຶ້ນເປັນເນື້ອດຽວກັນ. ຈະຕ້ອງເຫມືອນກັນສຳຫລັບກົກກິ່ງທີ່ຍື່ນອອກມາຈາກຄັນຕະກຽງ.
|
||
\v 36 ຖານດອກແລະກິ່ງຕ່າງໆຈະຕ້ອງເປັນເນື້ອດຽວກັນ, ໃຫ້ຕີຂຶ້ນຮູບດ້ວຍຄ້ອນຈາກຄຳບໍຣິສຸດແຜ່ນດຽວກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຄັນຕະກຽງ ແລະຕະກຽງເຈັດຫນ່ວຍ, ແລະຈັດວາງຕະກຽງເພື່ອໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງຈາກຕະກຽງ.
|
||
\v 38 ມິດຕັດໄສ້ຕະກຽງ ແລະຖາດຮອງຕ້ອງເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 39 ໃຊ້ທອງຄຳບໍຣິສຸດຫນຶ່ງຕະລັນເຮັດຄັນຕະກຽງ ແລະເຄື່ອງປະກອບທັງຫມົດ.
|
||
\v 40 ຕ້ອງຫມັ້ນໃຈວ່າເຮັດຕາມແບບທີ່ເຮົາໄດ້ສຳແດງແກ່ເຈົ້າເທິງພູນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 26
|
||
\cl ບົດທີ 26
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຈົ້າຕ້ອງສ້າງຫໍເຕັນດ້ວຍຜ້າກັ້ງສິບຜືນ ທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ ແລະຂົນແກະຍ້ອມສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມເປັນເປັນຮູບເຄຣູບ. ນີ້ຈະເປັນງານຂອງຊ່າງຝີມືທີຊຳນານຫລາຍ.
|
||
\v 2 ຄວາມຍາວຂອງຜ້າກັ້ງແຕ່ລະຜືນຕ້ອງຍາວຊາວແປດສອກ, ກວ້າງສີ່ສອກ. ຜ້າກັ້ງທຸກຜືນໃຫ້ມີຂະຫນາດເທົ່າກັນ.
|
||
\v 3 ຜ້າກັ້ງຫ້າຜືນຈະຕ້ອງໃຫ້ເກາະຕິດກັນ, ແລະອີກຫ້າຜືນນັ້ນຈະຕ້ອງເກາະຕິດກັນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູຜ້າກັ້ງດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ ຕິດໄວ້ຕາມປາຍຂອບຜ້າກັ້ງດ້ານນອກສຸດຂອງຜ້າກັ້ງຊຸດທີ່ຫນຶ່ງ. ໃນລັກສະນະດຽວກັນ, ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດປາຍຂອບດ້ານນອກສຸດຂອງຜ້າກັ້ງຊຸດທີ່ສອງ.
|
||
\v 5 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູຫ້າສິບຫູທີ່ຜ້າກັ້ງຊຸດທີ່ຫນຶ່ງ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູຜ້າກັ້ງທີ່ຂອບຜ້າກັ້ງໃນຊຸດທີ່ສອງ. ຈົ່ງເຮັດດັ່ງນີ້ ເພື່ອໃຫ້ຫູຜ້າກັ້ງເຫລົ່ານີ້ຢູ່ກົງກັນຂວ້າມກັນລະກັນ.
|
||
\v 6 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຂໍທອງຄຳຫ້າສິບຂໍ ແລະເກາະຜ້າກັ້ງທັງສອງຊຸດ ເພື່ອຮ້ອຍໃຫ້ເປັນຫໍເຕັນທີ່ເນື້ອດຽວກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຜ້າກັ້ງດ້ວຍຂົນແບ້ສຳລັບເຕັນຄຸມຫໍເຕັນ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຜ້າກັ້ງເຫລົ່ານັ້ນສິບເອັດຜືນ.
|
||
\v 8 ຄວາມຍາວຂອງຜ້າກັ້ງແຕ່ລະຜືນຕ້ອງເປັນສາມສິບສອກ, ແລະຄວາມກວ້າງຂອງຜ້າກັ້ງແຕ່ລະຜືນຈະເປັນສີ່ສອກ. ຜ້າກັ້ງສິບເອັດຜືນຕ້ອງເປັນຂະຫນາດເທົ່າກັນ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງເກາະຜ້າກັ້ງຫ້າຜືນ ໃສ່ແຕ່ລະຜືນໃຫ້ຕິດກັນ ແລະຜ້າກັ້ງອີກຫົກຜືນໃຫ້ເກາະຕິດກັນ. ເຈົ້າຕ້ອງພັບຜ້າກັ້ງຜືນທີຫົກນັ້ນສອງທົບໃຫ້ຢູ່ຂ້າງຫນ້າຫໍເຕັນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູຜ້າກັ້ງສິບຫູຕິດກັບຂອບຜ້າກັ້ງດ້ານນອກສຸດຊຸດທຳອິດ, ແລະອີກຫ້າສິບຫູຕິດກັບຂອບຜ້າກັ້ງດ້ານນອກສຸດຊຸດທີສອງ
|
||
\v 11 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຂໍທອງແດງຫ້າສິບຂໍ ແລະຈົ່ງເກາະຂໍເຂົ້າທີ່ຫູຜ້າກັ້ງ. ແລ້ວເຈົ້າໂຍງຫໍເຕັນເຂົ້າດ້ວຍກັນ ເພື່ອໃຫ້ຕິດກັນເປັນຫລັງດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ສ່ວນທີ່ເກີນຢູ່ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຜ້າເຕັນ, ຄືວ່າ, ສ່ວນທີ່ເຫລືອຫ້ອຍລົງມາຈາກຜ້າເຕັນ, ຕ້ອງຫ້ອຍທີ່ດ້ານຫລັງຫໍເຕັນ.
|
||
\v 13 ດ້ານຫນຶ່ງຂອງຜ້າກັ້ງຕ້ອງເປັນຫນຶ່ງສອກ, ແລະອີກດ້ານກໍຍາວຫນຶ່ງສອກ—ສ່ວນທີ່ຍາວເກີນໄປຂອງຜ້າເຕັນຈະຕ້ອງຫ້ອຍລົງມາທາງຂ້າງໆ ຫໍເຕັນມາຂ້າງຫນຶ່ງ ແລະອີກຂ້າງຫນຶ່ງ ສຳລັບໃຊ້ກຳບັງ.
|
||
\v 14 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຜ້າຄຸມຫໍເຕັນ ດ້ວຍຫນັງແກະໂຕຜູ້ຍ້ອມສີແດງ, ແລະຄຸມດ້ວຍຫນັງສັດຢ່າງດີອີກຊັ້ນຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໂຄງໄມ້ທີ່ຕັ້ງຊື່ສຳລັບຫໍເຕັນຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ.
|
||
\v 16 ຄວາມຍາວຂອງແຕ່ລະໂຄງໄມ້ນັ້ນໃຫ້ຍາວສິບສອກ, ແລະຄວາມກວ້າງຈະຕ້ອງເປັນຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.
|
||
\v 17 ໃຫ້ໂຄງໄມ້ ແຕ່ລະອັນມີສອງຫ້ອຍເພື່ອໃຫ້ຍຶດຕິດກັນແລະກັນ. ເຈົ້າຈົ່ງເຮັດໂຄງໄມ້ທຸກອັນຂອງຫໍເຕັນດ້ວຍວິທີນີ້.
|
||
\v 18 ເມື່ອເຈົ້າເຮັດໂຄງໄມ້ສຳລັບຫໍເຕັນ, ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໂຄງຊາວສີ່ອັນສຳລັບດ້ານໃຕ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຖານຮອງຮັບດ້ວຍເງີນສີ່ສີິບອັນ ສຳລັບວາງໃຕ້ໂຄງໄມ້ຊາວສີ່ອັນ. ຕ້ອງມີຖານສອງອັນຢູ່ໃຕ້ໂຄງທຳອິດສຳລັບສວມຖານສອງອັນ ແລະໃຕ້ໂຄງອື່ນໆກໍໃຫ້ມີຖານຮອງຮັບສອງຖານສຳລັບສວມຖານສອງອັນດ້ວຍ.
|
||
\v 20 ດ້ານທີສອງຂອງຫໍເຕັນ, ດ້ານທິດເຫນືອນັ້ນ, ເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ໂຄງໄມ້ຊາວສີ່ອັນ
|
||
\v 21 ແລະຖານເງິນສີ່ສິບອັນ ຈະຕ້ອງມີຖານສອງອັນສຳລັບໂຄງທຳອິດ, ຖານສອງອັນໃຕ້ໂຄງຖັດໄປແລະຕໍ່ໄປເລື່ອຍໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ສ່ວນດ້ານຫລັງຂອງຫໍເຕັນຂ້າງທິດຕາເວັນຕົກ, ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໂຄງໄມ້ຫົກອັນ.
|
||
\v 23 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໂຄງສອງອັນສຳລັບມູມຫໍເຕັນດ້ານຫລັງ.
|
||
\v 24 ໂຄງໄມ້ເຫລົ່ານີ້ດ້ານລຸ່ມໃຫ້ແຍກກັນ ແຕ່ສ່ວນດ້ານເທິງຈະເຊື່ອມຕໍ່ກັນດ້ວຍຂໍດຽວກັນ. ຈະຕ້ອງທຳວິທີນີ້ທີ່ດ້ານຫລັງຂອງທັງສອງມູມ.
|
||
\v 25 ຈະມີໂຄງໄມ້ແປດອັນ, ພ້ອມກັບຖານເງິນ, ຈະມີຖານສິບຫົກອັນຫມົດທຸກອັນ, ສອງຖານຢູ່ໃຕ້ຂອບທຳອິດຂອງຖານ, ຖານສອງອັນໃຕ້ຂອບຖັດໄປ, ແລະຂອບຕໍ່ໆໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຮາວຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ—ຫ້າອັນສຳລັບໂຄງໄມ້ຝາຫໍເຕັນດ້ານຫນຶ່ງ.
|
||
\v 27 ອີກຫ້າອັນສຳລັບຮາວໄມ້ຝາຫໍເຕັນດ້ານຫນຶ່ງ, ແລະອີກຫ້າອັນສຳລັບຮາວໄມ້ຝາຫໍເຕັນດ້ານຫລັງທີ່ດ້ານທິດຕະວັນຕົກ.
|
||
\v 28 ຮາວທາງກາງຊຶ່ງຢູ່ຕອນກາງຂອງໂຄງໄມ້, ທີ່ຈະຕ້ອງຮ້ອຍໄມ້ໃຫ້ຕິດກັນ, ຈາກປາຍເຖິງປາຍອີກຫນຶ່ງໄປອີກປາຍເບື້ອງຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມໂຄງໄມ້ເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍຄຳ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຂໍເກາະຄຳສຳລັບຮ້ອຍກອນ, ເພື່ອພວກມັນຈະຍຶດຮາວເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມກອນເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍຄຳ.
|
||
\v 30 ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງຫໍເຕັນນັ້ນເປັນຮູບແບບທີ່ເຮົາໄດ້ສະແດງແກ່ເຈົ້າແລ້ວເທິງພູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຜ້າກັ້ງຜືນຫນຶ່ງຫຍິບດ້ວຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ ແລະຜ້າເລນີນເນື້ອດີ, ແສ່ວເປັນຮູບເຄຣຸບ, ຊຶ່ງເປັນວຽກຂອງຊ່າງຝີມືທີ່ຊຳນານ.
|
||
\v 32 ເຈົ້າຕ້ອງແຂວນຜ້າກັ້ງນັ້ນໄວ້ທີ່ເສົາໄມ້ກະຖິນເທດສີ່ເສົາທີ່ຫຸ້ມດ້ວຍຄຳ ເສົານີ້ຈະຕ້ອງມີຂໍຄຳທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງຖານເງິນສີ່ອັນ.
|
||
\v 33 ເຈົ້າຕ້ອງແຂວນຜ້າກັ້ງນັ້ນໃຕ້ຂໍສຳລັບເກາະຜ້າກັ້ງນັ້ນ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງເອົາຫີບພຣະໂອວາດ ເຂົ້າມາໄວ້ໃນດ້ານໃນຫລັງຜ້າກັ້ງ. ແລະຜ້າກັ້ງນັ້ນຈະແບ່ງຫໍເຕັນອອກເປັນສອງສ່ວນ ຈາກສະຖານສັກສິດທີ່ສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເຈົ້າຈົ່ງຕັ້ງຝາຫີບໄຖ່ບາບນັ້ນໄວ້ ເທິງຫີບພຣະໂອວາດ, ໃນສະຖານສັກສິດທີ່ສຸດ.
|
||
\v 35 ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງໂຕະໄວ້ຂ້າງນອກຜ້າກັ້ງ. ເຈົ້າຕ້ອງວາງຄັນຕະກຽງກົງກັນຂວ້າມກັບໂຕະທາງດ້ານທິດໃຕ້ຂອງຫໍເຕັນ. ໂຕະຕ້ອງຕັ້ງໄວ້ທາງດ້ານເຫນືອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຜ້າກັ້ງບັງຕາທີ່ປະຕູທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ ແລະດ້ວຍຜ້າເລນີນສອງເສັ້ນ, ຊຶ່ງເປັນງານຊ່າງແສ່ວ.
|
||
\v 37 ສຳລັບການແຂວນ, ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເສົາຫ້າຕົ້ນຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ ແລະຫຸ້ມດ້ວຍຄຳ. ຂໍຂອງເສົາເຫລົ່ານັ້ນຕ້ອງເຮັດດ້ວຍຄຳ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຫລໍ່ຖານທອງແດງຫ້າອັນສຳລັບຮອງຮັບເສົານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 27
|
||
\cl ບົດທີ 27
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແທ່ນບູຊາຈາກໄມ້ກະຖິນເທດຍາວຫ້າສອກ ແລະກວ້າງຫ້າສອກ. ແທ່ນບູຊາຈະຕ້ອງເປັນສີ່ລ່ຽມຈັດຕຸລັດ ແລະສູງສາມສອກ.
|
||
\v 2 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຍອດແທ່ນສີ່ມູມເທິງໃຫ້ແຫລມເຫມືອນເຂົາງົວໂຕຜູ້ ຍອດເຫລົ່ານັ້ນເຮັດເປັນເນື້ອດຽວກັນກັບແທ່ນບູຊາ. ແລະເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດອຸປະກອນສຳລັບແທ່ນບູຊາຄື: ພວກຫມໍ້ສຳລັບໃສ່ຂີ້ເຖົ່າ, ແລະພວກຊວ້ານ, ອ່າງລ້າງມື, ສ້ອມຕັດຊີ້ນ, ແລະຖາດຮອງໄຟຕ່າງໆ ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຫລັກຮອງເຕົາໄຟສຳລັບແທ່ນບູຊາ, ດ້ວຍທອງແດງ. ຈົ່ງເຮັດຫູທອງແດງຕິດທັງສີ່ມູມຂອງເຫລັກຮອງເຕົາໄຟນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຫລັກຮອງຕີນຢູ່ໃຕ້ຂອບຂອງແທ່ນບູຊາ, ລະດັບກາງຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 6 ເຈົ້າເຮັດໄມ້ຄານຫາມແທ່ນບູຊາ, ຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໄມ້ຄານນັ້ນຕ້ອງສອດໃສ່ຂໍເກາະ, ແລະໄມ້ຄານຈະຕ້ອງຢູ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາທັງສອງດ້ານ, ເພື່ອໃຊ້ຫາມ.
|
||
\v 8 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແທ່ນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ກະດານ, ແຕ່ຂ້າງໃນແທ່ນໃຫ້ເປັນຮູ, ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຕາມແບບທີ່ເຮົາໄດ້ສະແດງແກ່ເຈົ້າແລ້ວເທິງພູນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດລານຫໍເຕັນ. ຈະຕ້ອງມີຜ້າກັ້ງທາງດ້ານໃຕ້ຂອງລານ, ຜ້າກັ້ງເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານດ້າຍຄູ່ຍາວຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ.
|
||
\v 10 ສ່ວນຜ້າກັ້ງຈະຕ້ອງໃຫ້ມີເສົາຊາວຕົ້ນ, ກັບຖານທອງແດງຊາວຖານ. ເຊັ່ນດຽວກັນຈະຕ້ອງມີຮ່ວງຂໍເງິນເພື່ອຈະເກາະເສົາ, ເຫມືອນຮາວເງິນຍຶດເສົາຕ່າງໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃນເຊັ່ນດຽວກັນດ້ານທິດເຫນືອ, ຈະຕ້ອງມີຜ້າກັ້ງຍາວຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກຕິດກັບເສົາຊາວຕົ້ນ, ຖານທອງແດງຊາວຖານຂໍເກາະເງິນ ແລະຮາວເງິນສຳລັບຍຶດເສົາຕ່າງໆ.
|
||
\v 12 ດ້ານຕາເວັນຕົກຂອງລານຈະຕ້ອງມີຜ້າກັ້ງຍາວຫ້າສິບສອກ. ຈະຕ້ອງມີເສົາສິບຕົ້ນ ແລະຖານຮອງສິບເສົາສິບຖານ.
|
||
\v 13 ລານດ້ານຕະເວັນອອກຈະຕ້ອງມີຜ້າກັ້ງຍາວຫ້າສິບສອກເຊັ່ນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຜ້າກັ້ງດ້ານທາງເຂົ້າຂ້າງຫນຶ່ງຈະຕ້ອງຍາວສິບຫ້າສອກ, ຈະຕ້ອງມີເສົາສາມຕົ້ນ ພ້ອມກັບຖານຮອງຮັບເສົາສາມຖານ.
|
||
\v 15 ອີກຂ້າງຫນຶ່ງໃຫ້ມີຜ້າກັ້ງຍາວສິບຫ້າສອກ. ຈະຕ້ອງມີເສົາສາມຕົ້ນ ແລະຖານຮອງຮັບເສົາສາມຖານ.
|
||
\v 16 ປະຕູຂອງລານຈະຕ້ອງເປັນຜ້າກັ້ງຍາວຊາວສອກ. ຜ້າກັ້ງຈະຕ້ອງເຮັດດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ ແລະຜ້າປ່ານດ້າຍຄູ່ເນື້ອດີ ຊຶ່ງເປັນວຽກຂອງຊ່າງແສ່ວ. ຈະຕ້ອງມີເສົາສີ່ຕົ້ນ ແລະ ຖານຮອງຮັບເສົາສີ່ຖານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເສົາທັງຫມົດທີ່ຮອບລານຕ້ອງມີຮາວເງິນ, ຂໍເກາະເງິນ, ແລະຖານທອງແດງ.
|
||
\v 18 ຄວາມຍາວຂອງຜ້າຮອບລານຈະຕ້ອງເປັນຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ, ກວ້າງຫ້າສິບສອກ, ແລະສູງຫ້າສອກເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານດ້າຍຄູ່ເນື້ອດີໃຊ້ຂໍເກາະທັງຫມົດ, ແລະຖານທອງແດງ.
|
||
\v 19 ອຸປະກອນທຸກອັນທີ່ຈະໃຊ້ໃນຫໍເຕັນ, ແລະພ້ອມທັງຫລັກຫມຸດທຸກອັນຂອງຫໍເຕັນ, ແລະ ເຫລັກຫມຸດທຸກອັນຂອງລານຫໍເຕັນນັ້ນຕ້ອງເຮັດດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເຈົ້າຕ້ອງສັ່ງປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໃຫ້ນຳນໍ້າມັນຫມາກກອກ, ບໍຣິສຸດ, ແລະທີ່ສະກັດໄວ້ແລ້ວ, ສຳລັບຕະກຽງ ສະນັ້ນພວກເຂົາຈະໄດ້ໃຫ້ໄຟລຸກໄຫມ້ຢູ່ສະເຫມີ.
|
||
\v 21 ໃນຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ຂ້າງນອກຜ້າກັ້ງ ຊຶ່ງຢູ່ຫນ້າຫໍເຕັນທີ່ມີຫິບພຣະໂອວາດ, ໃຫ້ອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວດູແລຕະກຽງໃຫ້ລຸກໄຫມ້ຢູສະເຫມີຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ຕັ້ງແຕ່ຕອນແລງຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ. ກົດນີ້ຈະເປັນຂໍ້ປະຕິບັດຖາວອນ ສຳລັບປະຊາຊົນອິສະຣາເອນທຸກຮຸ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 28
|
||
\cl ບົດທີ 28
|
||
\p
|
||
\v 1 ຈົ່ງໄປເອີ້ນອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າ ແລະບັນດາລູກໆຂອງລາວ —ນາດາບ, ອາບີຮູ, ເອເຣອາຊາ, ແລະອິທາມາ—ອອກຈາກທ່າມກາງຊາວອິສະຣາເອນເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ.
|
||
\v 2 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍສຳລັບອາໂຣນ, ອ້າຍຂອງເຈົ້າ, ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍນີ້ຈະເປັນກຽຕ ແລະຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງລາວ.
|
||
\v 3 ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບປະຊາຊົນທັງຫມົດຊຶ່ງຈິດໃຈສະຫລາດ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮົາໃຫ້ພວກເຂົາເຕັມປ່ຽມດ້ວຍສະຕິປັນຍາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດສຳລັບອາໂຣນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ໃຫ້ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດ, ເຄື່ອງປ້ອງກັນເອິກ, ເອໂຟດ, ເສື້ອຄຸມ, ເສື້ອຄຸມຖັກ, ຜ້າໂພກຫົວ, ແລະສາຍຮັດແອວ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍແຍກຕ່າງຫາກສຳລັບເຮົາ. ພວກເຂົາຈະເຮັດເພື່ອອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ.
|
||
\v 5 ພວກຊ່າງຝີມືຕ້ອງໃຊ້ຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ໃຊ້ຄຳ, ດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດເສື້ອເອໂຟດເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ, ດ້ວຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະຜ້າປ່ານສອງເສັ້ນເນື້ອດີ. ຕ້ອງເປັນວຽກຂອງຊ່າງຝີມືຜູ້ຊຳນານ.
|
||
\v 7 ຕ້ອງມີແຖບມັດບ່າສອງຂຶ້ນທີ່ມູມດ້ານເທິງສອງຂ້າງ.
|
||
\v 8 ສາຍຮັດແອວທີ່ຖັກຢ່າງລະອຽດເຫມືອນກັບເຮັດເອໂຟດ; ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ເປັນເນື້ອດຽວກັນເສື້ອເອໂຟດ, ເຮັດຈາກຜ້າປ່ານເນື້ອດີເສັ້ນຄູ່ ດ້ວຍທອງຄຳ, ດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າສອງແຜ່ນ ແລະສະຫລັກຊື່ລູກຊາຍເທິງແຜ່ນຫີນ ແລະນັ້ນເປັນຊື່ຂອງລູກຊາຍທັງສິບສອງຄົນຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຫິນແຜ່ນທີ່ຫນຶ່ງຈະຕ້ອງມີຫົກຊື່, ແລະອີກຫົກຊື່ຕ້ອງຢູ່ເທິງຫີນອີກແຜ່ນ, ຕາມລຳດັບການເກີດຂອງບັນດາລູກຊາຍ.
|
||
\v 11 ວຽກຂອງຊ່າງແກະສະຫລັກຫີນ ເປັນເຫມືອນຢ່າງແກະສະຫລັກຕຣາປຣະທັບ, ເຈົ້າຕ້ອງແກະສະຫລັກຫີນສອງແຜ່ນດ້ວຍຊື່ຂອງລູກຊາຍສິບສອງຄົນຂອງອິສະຣາເອນ. ເຈົ້າຕ້ອງຕິດບັນດາຫີນເທິງເຮືອນຄຳ.
|
||
\v 12 ເຈົ້າຕ້ອງຮ້ອຍຫີນທັງກ້ອນນີ້ ເຂົ້າກັບແຖບທັງສອງຂ້າງຂອງເສື້ອເອໂຟດ, ຫີນເຫລົ່ານັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວລະນຶກເຖິງບັນດາລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນ. ອາໂຣນຈະແບກຊື່ຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດໄວ້ເທິງບ່າທັງສອງຂ້າງ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ່ລະນຶກເຖິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຮືອນທອງຄຳ
|
||
\v 14 ແລະສາຍຄໍສອງເສັ້ນເຮັດດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດເຫມືອນຖັກເປັນເຊືອກ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຕິດສາຍຄໍທີ່ເຮືອນທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງຮັດເອິກແຫ່ງການຕັດສິນ, ຊຶ່ງເປັນວຽກຂອງຊ່າງຝີມືຜູ້ຊຳນານ, ເຫມືອນກັບທີ່ໃຊ້ເຮັດເສື້ອເອໂຟດ. ເຮັດດ້ວຍຄຳ, ສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະຜ້າຂົນສັດສີແດງເຂັ້ມ ແລະຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
|
||
\v 16 ໃຫ້ເຮັດເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ. ເຈົ້າຕ້ອງພັບຜ້າສອງທົບ ຍາວຫນຶ່ງຊ່ວງ ແລະກວ້າງຫນຶ່ງຊ່ວງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເຈົ້າຕ້ອງຕິດພອຍເປັນສີແຖວ. ແຖວທຳອິດຈະຕ້ອງຕິດທັບທິມ, ລູກລາຄຳ, ແລະພອຍແດງສີເຂັ້ມ.
|
||
\v 18 ແຖວທີສອງຕ້ອງຕິດມໍຣະກົດ, ມະນີໂຊດ, ແລະເພັດ.
|
||
\v 19 ແຖວທີສາມຕ້ອງຕິດນິນ, ໂມຣາ, ແລະພອຍສີມ່ວງ.
|
||
\v 20 ແຖວທີ່ສີ່ຕ້ອງຕິດພອຍຂຽວ, ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ, ແລະພອຍສີນໍ້າຕານ. ພອຍເຫລົ່ານີ້ຕ້ອງຕິດໃນເຮືອນທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພອຍທັງຫລາຍຕ້ອງຈັດລຽງຕາມຊື່ຂອງລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນສິບສອງຄົນ, ໄວ້ຕາມລໍາດັບຊື່. ພວກຫີນນັ້ນຕ້ອງເຫມືອນແກະສະຫລັກຕຣາປຣະທັບ, ແຕ່ລະຊື່ຈະແທນແຕ່ລະເຜົ່າຈາກສິບສອງເຜົ່າ.
|
||
\v 22 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເສື້ອຮັດເອິກ ລັກສະນະຄ້າຍເຊືອກຖັກເຂົ້າກັນ, ເປັນວຽກຖັກດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 23 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູຄຳສອງຫູສຳລັບເສື້ອຮັດເອິກ ແລະຕ້ອງຕິດທີ່ມູມເທິງທັງສອງຂອງເສື້ອຮັດເອິກ.
|
||
\v 24 ເຈົ້າຕ້ອງຕິດຫູສອງຫູທີ່ມູມສອງມູມຂອງຜ້າທັບເອິກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງຕິດທີ່ປາຍຂອງສາຍຄໍຖັກທັງສອງຂ້າງ ແລ້ວໃຫ້ຕິດກັບບ່າທັງສອງຂ້າງ. ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງຕິດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ແຖບຍຶດເສື້ອເອໂຟດເທິງບ່າໄວ້ທີດ້ານຫນ້າ.
|
||
\v 26 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູທອງຄຳສອງຫູ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຕິດທີ່ມູມລຸ່ມທັງສອງມູມຂອງເສື້ອເຮັດເອິກ, ເທິງມູມຖັດໄປຂ້າງໃນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫູທອງຄຳສອງຫູ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງສອດໃຕ້ແຖບທີ່ມັດບ່າທັງສອງຂອງເສື້ອເອໂຟດກົງກັບດ້ານຫນ້າ. ໃກ້ກັບຮອຍເຫນືອສາຍຮັດແອວ ຊຶ່ງຖັກຢ່າງລະອຽດຂອງເສື້ອເອໂຟດ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົາຕ້ອງມັດເສື້ອຮັດເອິກດ້ວຍຫູຂອງມັນ ແລະຮ້ອຍກັບຫູຂອງເສື້ອເອໂຟດດ້ວຍດ້າຍຖັກສີຟ້າ, ເພື່ອທີ່ຈະຕິດທັບສາຍຮັດແອວຖັກເສື້ອເອໂຟດ. ສີ່ງນີ້ກໍເພື່ອທີີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ເສື້ອຮັດເອິກຫລຸດຈາກເສື້ອເອໂຟດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເມື່ອອາໂຣນເຂົ້າໄປໃນສະຖານບໍຣິສຸດ, ລາວຕ້ອງແຂວນຊື່ບັນດາລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນຈາຣຶກ ໄວ້ທີ່ເອິກຂອງລາວໃນເສື້ອຮັດເອິກແຫ່ງການຕັດສິນ, ໃຫ້ເປັນທີ່ລະນຶກຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວສະເຫມີ.
|
||
\v 30 ເຈົ້າຈົ່ງສອດອູຣິມ ແລະທູມມິມໄວ້ໃນເສື້ອຮັດເອິກແຫ່ງການຕັດສິນ, ເພື່ອທີ່ທັງສອງສີ່ງນີ້ຈະແນບທີ່ໃຈຂອງອາໂຣນ ເມື່ອລາວເຂົ້າມາຫາພຣະຢາເວ. ດັ່ງນັ້ນອາໂຣນຈະນຳເອົາເຄື່ອງມືການຕັດສິນໃຈ ເພື່ອປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄວ້ທີ່ຫົວໃຈຂອງລາວ ຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວສະເຫມີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເສື້ອຄຸມໃຫ້ເຂົ້າກັບເສື້ອເອໂຟດ ດ້ວຍຜ້າສີມ່ວງລ້ວນ.
|
||
\v 32 ໃຫ້ເຮັດຊ່ອງຫວ່າງທາງກາງຜືນເສື້ອສຳລັບສວມທາງຫົວ ຊ່ອງຫວ່າງນີ້ຈະມີແຖບຖັກທໍຮອບຄຳ ເພື່ອເສື້ອຈະບໍ່ຂາດ. ສິ່ງນີ້ຈະຕ້ອງເປັນວຽກຂອງຊ່າງຫຍິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ທາງດ້ານລຸ່ມຂອງເສື້ອຄຸມ, ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫມາກພິລາຕ່າງໆດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມຮອບເສື້ອຄຸມ. ກະດິ່ງຄຳຕ້ອງຕິດສະລັບໂດຍຮອບ.
|
||
\v 34 ຈະຕ້ອງມີກະດິ່ງຄຳຫນ່ວຍຫນຶ່ງ ແລະຫມາກພິລາອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງ, ຈະຕ້ອງມີຫມາກກະດິ່ງຄຳອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງ ແລະຫມາກພິລາອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງ—ແລະຕໍ່ໆໄປ—ຮອບດ້ານລຸ່ມຂອງເສື້ອຄຸມ.
|
||
\v 35 ອາໂຣນຈະນຸ່ງເສື້ອຄຸມນີ້ ເມື່ອລາວຮັບໃຊ້, ເພື່ອວ່າສຽງກະດິ່ງຈະໄດ້ຍິນ ເມື່ອລາວເຂົ້າໄປຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວໃນສະຖາບໍຣິສຸດ ແລະເມື່ອລາວອອກມາ. ນີ້ແຫລະວ່າລາວຈະບໍ່ຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແຜ່ນທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະສະຫລັກໄວ້ເຫມືອນຢ່າງແກະສະຫລັກຕຣາປຣະທັບວ່າ, "ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະຢາເວ."
|
||
\v 37 ເຈົ້າຕ້ອງເອົາດ້າຍຖັກສີຟ້າມັດແຜ່ນຄຳນັ້ນໄວ້ໃຫ້ຢູ່ທີ່ຫນ້າຜ້າໂພກຫົວ.
|
||
\v 38 ແຜ່ນທອງຄຳນັ້ນຈະຢູ່ເທິງຫນ້າຜາກຂອງອາໂຣນ; ລາວຕ້ອງແບກຄວາມຜິດຕ່າງໆ ກ່ຽວເນື່ອງກັບເຄື່ອງບູຊາອັນບໍຣິສຸດທີ່ຊາວອິສະຣາເອນນຳມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ. ຈະຕ້ອງມັດຜ້າໂພກຫົວທີ່ຫນ້າຜາກຂອງລາວໄວ້ສະເຫມີ. ເພື່ອພຣະຢາເວຈະຮັບເຄື່ອງຖວາຍຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເສື້ອຄຸມດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງໂພກຫົວນັ້ນດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດສາຍແອວດ້ວຍ, ຊຶ່ງເປັນວຽກຂອງຊ່າງແສ່ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ສຳລັບບັນດາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດບັນດາເສື້ອຄຸມ, ສາຍແອວ, ແລະຜ້າໂພກຫົວເພື່ອເປັນກຽຕແລະຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 41 ເຈົ້າຕ້ອງນຸ່ງຊຸດໃຫ້ອາໂຣນ ອ້າຍຂອງເຈົ້າ, ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ເຈົ້າຕ້ອງເຈີມພວກເຂົາ, ສະຖາປະນາພວກເຂົາ, ແລະແຍກພວກເຂົາອອກຕ່າງຫາກເພື່ອເຮົາ, ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດທັງຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດບັນດາເສື້ອຊັ້ນໃນໃຫ້ພວກເຂົາດ້ວຍຜ້າເລນີນທີ່ຈະປົກປິດຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາ, ຊຶ່ງຈະປົກຄຸມພວກເຂົາຕັ້ງແຕ່ແອວໄປຈົນເຖິງຕົ້ນຂາ.
|
||
\v 43 ອາໂຣນແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວຕ້ອງນຸ່ງເຄື່ອງແຕ່ງກາຍເຫລົ່ານີ້ ຫລືເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າໃກ້ແທ່ນບູຊາເພື່ອຈະຮັບໃຊ້ໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ. ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດສິ່ງນີ້ ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດ ຫລືບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະຕາຍ. ເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເປັນກົດຖາວອນສຳລັບອາໂຣນ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງລາວສຶບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 29
|
||
\cl ບົດທີ 29
|
||
\p
|
||
\v 1 ຕໍ່ໄປນີ້ຄືສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງເຮັດທີ່ຈະແຍກພວກເຂົາໄວ້ສຳລັບເຮົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ. ຈົ່ງເອົາງົວຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງ ແລະແກະຜູ້ສອງໂຕຊຶ່ງປາສະຈາກຕຳຫນິ,
|
||
\v 2 ເຂົ້າຈີ່ໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງ, ແລະເຄັກໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງປົນນໍ້າມັນ. ພ້ອມທັງເຂົ້າຫນົມແຜ່ນບາງໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງທານໍ້າມັນ. ຈົ່ງເຮັດເຂົ້າຫນົມເຫລົ່ານີ້ດ້ວຍແປ້ງສາລີຢ່າງດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າຈົ່ງໃສ່ເຂົ້າຫນົມເຫລົ່ານີ້ໄວ້ໃນກະຕ່າດຽວ, ຈົ່ງນຳມາພ້ອມກັບກະຕ່າ, ແລະຖວາຍພ້ອມກັບງົວໂຕຜູ້ ແລະແກະໂຕຜູ້ສອງໂຕ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຕ້ອງພາອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວມາສະແດງຕົວທີ່ປະຕູຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ. ເຈົ້າຈົ່ງຊຳຣະຕົວອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວໃນນໍ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຈົ້າຕ້ອງນຳເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ ແລະສວມໃສ່ໃຫ້ອາໂຣນດ້ວຍເສື້ອຄຸມ, ເສື້ອຄຸມຍາວເອໂຟດ, ເສື້ອເອໂຟດ, ແລະເສື້ອຮັດເອິກ, ມັດສາຍແອວຂອງເອໂຟດທີ່ຖັກແສ່ວຢ່າງວິຈິດບັນຈົງໃຫ້ແຫນ້ນຮອບລາວ.
|
||
\v 6 ເຈົ້າຕ້ອງພັນຜ້າໂພກຫົວໃສ່ເທິງຫົວຂອງລາວ ແລະສວມມົງກຸດບໍຣິສຸດທັບຜ້າໂພກຫົວ.
|
||
\v 7 ແລ້ວເອົານໍ້າມັນເຈີມມາ ແລະຖອກລົງໃສ່ຫົວຂອງລາວ ແລະນີ້ແຫລະເປັນວິທີທີ່ເຈີມລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເຈົ້າຕ້ອງນຳບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວມາ ແລະສວມເສື້ອຄຸມໃຫ້ພວກເຂົາ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວໃສ່ສາຍຮັດແອວ ແລະຈົ່ງໃສ່ສາຍຮັດຫົວໃຫ້ພວກເຂົາ. ແລ້ວວຽກໃນຖານະປະໂລຫິດກໍຈະເປັນຂອງພວກເຂົາຕາມກົດບັນຍັດຕະລອດໄປ. ນີ້ແຫລະເປັນວິທີທີ່ເຈົ້າຕ້ອງສະຖາປະນາອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວໄວ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເຈົ້າທຸກຄົນຕ້ອງນຳງົວຜູ້ມາຕໍ່ຫນ້າຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ, ແລະໃຫ້ອາໂຣນກັບບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວວາງມືລົງເທິງຫົວງົວ.
|
||
\v 11 ເຈົ້າຕ້ອງຂ້າງົວຜູ້ນັ້ນ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວທີ່ທາງເຂົ້າປະຕູຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຈົ້າຕ້ອງນຳເລືອດງົວບາງສ່ວນ ແລະໃຊ້ນີ້ວມືຈຸ່ມທາທີ່ເຂົາຂອງແທ່ນບູຊາ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຖອກເລືອດທີ່ເຫລືອທີ່ຖານຂອງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 13 ເຈົ້າຕ້ອງເອົາໄຂມັນທັງຫມົດທີ່ຫຸ້ມເຄື່ອງໃນ, ແລະໄຂມັນທັງຫມົດທີຫຸ້ມຕັບ ແລະໄຕທັງສອງຫນ່ວຍ ທັງໄຂມັນທີ່ຕິດໄຕນັ້ນ; ມາເຜົາທັງຫມົດເທິງແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 14 ແຕ່ຊີ້ນກັບຫນັງ, ຂີ້ຂອງງົວນັ້ນ, ເຈົ້າຕ້ອງເຜົາໄຟທີ່ນອກຄ້າຍ. ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍໄຖ່ບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຈົ້າຕ້ອງນຳແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງມາ, ແລະອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວຕ້ອງວາງມືເທິງຫົວແກະນັ້ນ.
|
||
\v 16 ເຈົ້າຕ້ອງຂ້າແກະໂຕນັ້ນ ແລະເອົາເລືອດພົມໄປຮອບໆແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 17 ເຈົ້າຕ້ອງຕັດແກະໂຕນັ້ນອອກເປັນຕ່ອນໆ ແລະລ້າງເຄື່ອງໃນກັບຂາມັນ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງວາງເຄື່ອງໃນໄວ້ກັບສ່ວນອື່ນໆ, ແລະພ້ອມກັບຫົວຂອງມັນ.
|
||
\v 18 ເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນຈົ່ງເຜົາແກະໂຕຜູ້ທັງໂຕ. ເປັນເຄື່ອງເຜົາຖວາຍບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ, ເປັນກິ່ນທີ່ຫອມ, ເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຈົ້າຕ້ອງນຳແກະໂຕຜູ້ອີກໂຕຫນຶ່ງມາ ແລະໃຫ້ອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວຕ້ອງວາງມືເທິງຫົວຂອງແກະນັ້ນ.
|
||
\v 20 ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງຂ້າແກະໂຕຜູ້ ແລະນຳເລືອດສ່ວນຫນຶ່ງມາ ທາທີ່ປາຍໃບຫູຂ້າງຂວາຂອງອາໂຣນ, ແລະປາຍໃບຫູຂ້າງຂວາຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ທີ່ນີ້ວໂປ້ມືຂ້າງຂວາ, ແລະທີ່ນີ້ວໂປ້ຕີນຂ້າງຂວາຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງພົມເລືອດຮອບໆແທ່ນບູຊາທຸກດ້ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເຈົ້າຕ້ອງນຳເລືອດສ່ວນຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາ ແລະ ນໍ້າມັນເຈີມບາງສ່ວນ, ແລະພົມອາໂຣນ ແລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງລາວ, ແລະຈົ່ງພົມບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ແລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ. ອາໂຣນຈະຕ້ອງແຍກໄວ້ສຳລັບເຮົາ, ເຊັ່ນດຽວກັນໃຫ້ແຍກເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງລາວດ້ວຍ, ບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ແລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວທີ່ຢູ່ກັບລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເຈົ້າຕ້ອງເອົາໄຂມັນຂອງແກະໂຕຜູ້, ຊຶ່ງເປັນໄຂມັນສ່ວນທາງຫາງ, ໄຂມັນຫຸ້ມເຄື່ອງໃນ, ແລະໄຂມັນຫຸ້ມຕັບ, ໄຕທັງສອງຫນ່ວຍ ແລະໄຂມັນຫຸ້ມໄຕ, ແລະກົ້ກຂາຂວາ—ເພາະເປັນແກະໂຕຜູ້ທີ່ໃຊ້ເພື່ອການສະຖາປະນາປະໂລຫິດສຳລັບເຮົາ.
|
||
\v 23 ຈົ່ງນຳເຂົ້າຈີ່ກ້ອນຫນຶ່ງ ແລະເຂົ້າຫນົມເຄັກນໍ້າມັນທາຫນຶ່ງແຜ່ນ, ແລະເຂົ້າຈີ່ແຜ່ນບາງຫນຶ່ງແຜ່ນຈາກກະຕ່າ ເຂົ້າຈີ່ເຫລົ່ານີ້ໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງ ຊຶ່ງຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເຈົ້າຕ້ອງນຳສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃສ່ໃນມືທັງສອງຂ້າງຂອງອາໂຣນ ແລະມືທັງສອງຂ້າງຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ແລະຖວາຍການໂບກຂອງເຫລົ່ານັ້ນສຳລັບເຮົາ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍໂບກບູຊາ ສະເພາະຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
|
||
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງຮັບອາຫານຈາກມືຂອງພວກເຂົາ ແລະນຳໄປເຜົາລວມກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ເປັນກິ່ນຫອມສຳລັບເຮົາ; ເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍແດ່ເຮົາດ້ວຍໄຟ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເຈົ້າຕ້ອງເອົາຊີ້ນສ່ວນເອິກຈາກແກະໂຕຜູ້ສຳລັບຖວາຍຂອງອາໂຣນ ແລະຖວາຍໂບກເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ແລະມັນຈະເປັນສ່ວນແບ່ງຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 27 ເຈົ້າຕ້ອງເອົາຊີ້ນເອິກຂອງເຄື່ອງຖວາຍໂບກບູຊາທີ່ຖວາຍໂບກແລ້ວ ແຍກອອກໄວ້ສຳລັບເຮົາ, ແລະຊີ້ນກົກຂາທີ່ເປັນສ່ວນຂອງປະໂລຫິດ—ທັງສ່ວນເອິກທີ່ຖວາຍໂບກແລ້ວ ແລະ ຊີ້ນກົກຂາຊຶ່ງຈະເປັນສ່ວນແບ່ງຂອງອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ.
|
||
\v 28 ສີ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະເປັນກົດຕະຫລອດໄປສຳລັບອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ. ທີ່ຈະໄດ້ຮັບຈາກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ ເພື່ອຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ຈາກເຄື່ອງຖວາຍສັນຕິບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດຂອງອາໂຣນຕ້ອງສະຫງວນໄວ້ ສຳລັບບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວສືບໄປ. ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຮັບການເຈີມ ແລະສະຖາປະນາໃນພວກເຂົາເພື່ອເຮົາ.
|
||
\v 30 ປະໂລຫິດຜູ້ສືບທອດແທນອາໂຣນຈາກທ່າມກາງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ຜູ້ຊຶ່ງຈະມາຍັງເຕັນນັດພົບສຳລັບຮັບໃຊ້ເຮົາໃນສະຖານບໍຣິສຸດ, ຈະຕ້ອງສວມເຄື່ອງແຕ່ງກາຍເຫລົ່ານີ້ເປັນເວລາເຈັດມື້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເຈົ້າຕ້ອງນຳແກະໂຕຜູ້ສຳລັບແຕ່ງຕັ້ງບັນດາປະໂລຫິດສຳລັບເຮົາ ແລະ ເອົາຊີ້ນມາຕົ້ມໃນສະຖານນະມັດສະການ.
|
||
\v 32 ອາໂຣນ ແລະ ບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ຕ້ອງກິນຊີ້ນແກະໂຕຜູ້ນັ້ນ ແລະເຂົ້າຈີ່ຊຶ່ງຢູ່ໃນກະຕ່າທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ.
|
||
\v 33 ພວກເຂົາຕ້ອງກິນຊີ້ນ ແລະເຂົ້າຈີ່ທີ່ນຳມາຖວາຍບູຊາໄຖ່ບາບ ແລະສະຖາປະນາພວກເຂົາ, ເພື່ອແຍກພວກເຂົາອອກມາສຳລັບເຮົາ. ແຕ່ຄົນອື່ນໆຈະກິນບໍ່ໄດ້, ເພາະພວກເຂົາຕ້ອງຖືວ່າເປັນສິ່ງທີ່ໄດ້ຖວາຍແກ່ເຮົາແລ້ວ, ໄດ້ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບເຮົາ.
|
||
\v 34 ຖ້າຊີ້ນທີ່ໃຊ້ໃນເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອສະຖາປະນາ, ຫລືເຂົ້າຈີ່ໃດໆນັ້ນຍັງເຫລືອຢູ່ຈົນຮອດຕອນເຊົ້າ, ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງເຜົາມັນ. ຫ້າມກິນເພາະເປັນສິ່ງທີ່ແຍກໄວ້ສຳລັບເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ໂດຍວິທີນີ້ແຫລະ, ໃຫ້ເຮັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ເຮັດ, ເຈົ້າຕ້ອງປະຕິບັດຕໍ່ອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ.
|
||
\v 36 ເປັນເວລາເຈັດມື້ທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕຽມພວກເຂົາ. ທຸກໆມື້ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍງົວໂຕຜູ້ ມາຖວາຍເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໄຖ່ບາບ. ເຈົ້າຕ້ອງຊຳຣະແທ່ນບູຊາໃຫ້ບໍຣິສຸດໂດຍການໄຖ່ບາບໃຫ້ກັບແທ່ນນັ້ນ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງເຈີມແທ່ນນັ້ນເພື່ອແຍກໄວ້ສຳລັບເຮົາ.
|
||
\v 37 ເປັນເວລາເຈັດມື້ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດການໄຖ່ບາບໃຫ້ກັບແທ່ນບູຊາ ແລະ ແຍກໄວ້ສຳລັບພຣະຢາເວ. ແລ້ວແທ່ນບູຊາແຍກໄວ້ສຳລັບເຮົາຈະສົມບູນ. ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ສຳພັດກັບແທ່ນນີ້ ກໍຈະຕ້ອງແຍກໄວ້ສຳລັບພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາທຸກວັນ ດ້ວຍລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີສອງໂຕ.
|
||
\v 39 ແກະໂຕຫນຶ່ງເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍໃນຕອນເຊົ້າ, ແລະແກະອີກໂຕຫນຶ່ງເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍບູຊາຕອນແລງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ພ້ອມກັບລູກແກະໂຕທຳອິດນັ້ນ, ຈົ່ງຖວາຍແປ້ງຢ່າງດີຫນຶ່ງສ່ວນສິບເອຟາ ປົນນໍ້າມັນທີ່ສະກັດໄວ້ຈາກບັນດາຫມາກກອກຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ, ແລະເຫລົ້າອາງຸ່ນຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍດື່ມບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍລູກແກະໂຕທີ່ສອງປະມານກ່ອນຕາເວັນຕົກດີນ. ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງຖວາຍເມັດພືດບູຊາ ເຊັ່ນດຽວກັບຕອນເຊົ້າ, ແລະເຄື່ອງຖວາຍດື່ມບູຊາຄູ່ກັນດ້ວຍ. ໃຫ້ເປັນກິ່ນຫອມສຳລັບເຮົາເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຜົາດ້ວຍໄຟສຳລັບເຮົາ.
|
||
\v 42 ນີ້ຕ້ອງເປັນເຄື່ອງຖວາຍເຜົາບູຊາສະເຫມີໄປຕະຫລອດທຸກຍຸກຂອງເຈົ້າ, ທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ເຮົາຈະພົບເຈົ້າທັງຫລາຍ ເພື່ອທີ່ຈະເວົ້າກັບເຈົ້າທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ນັ້ນຄືທີ່ໆເຮົາຈະພົບກັບຊາວອິສະຣາເອນ; ຄືເຕັນຈະແຍກໄວ້ສຳລັບເຮົາດ້ວຍພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາ.
|
||
\v 44 ເຮົາຈະແຍກຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ແລະແທ່ນບູຊາໄວ້ສຳລັບເຮົາ. ເຮົາຈະແຍກອາໂຣນແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວໄວ້ເປັນປະໂລຫິດເພື່ອຮັບໃຊ້ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ເຮົາຈະຢູ່ທ່າມກາງຊາວອິສະຣາເອນ ແລະຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 46 ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະໄດ້ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ. ເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 30
|
||
\cl ບົດທີ 30
|
||
\p
|
||
\v 1 ເຈົ້າຕ້ອງສ້າງແທ່ນບູຊາສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແທ່ນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ.
|
||
\v 2 ຄວາມຍາວຈະຕ້ອງເປັນຫນຶ່ງສອກ, ແລະຄວາມກວ້າງຂອງມັນຫນຶ່ງສອກ. ມັນຕ້ອງເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ, ແລະສູງສອງສອກ, ເຂົາຂອງແທ່ນຕ້ອງເຮັດເປັນເນື້ອດຽວກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມແທ່ນບູຊາເຄື່ອງຫອມດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ—ດ້ານເທິງ, ດ້ານຂ້າງ, ເຂົາຂອງແທ່ນ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຂອບດ້ວຍທອງຄຳອ້ອມຮອບແທ່ນ.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຸທອງຄຳສອງຫູ ຕິດໃຕ້ຂອບທັງສອງດ້ານທີ່ກົງກັນຂວ້າມກັນ. ຫູນັ້ນຈະຕ້ອງເປັນໂຕສຳລັບສອດໄມ້ຄານຫາມແທ່ນບູຊາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໄມ້ຄານຫາມ ຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມມັນດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
\v 6 ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມນັ້ນໄວ້ຂ້າງຫນ້າຜ້າກັ້ງ ຊຶ່ງຢູ່ໃກ້ຫີບແຫ່ງພຣະບັນຍັດ. ມັນຕ້ອງຢູ່ຂ້າງຫນ້າຝາຫີບໄຖ່ບາບ ຊຶ່ງຢູ່ເຫນືອຫີບແຫ່ງຄຳພະຍານ, ທີ່ຊຶ່ງເຮົາຈະພົບກັບເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ອາໂຣນຕ້ອງເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງແທ່ນນັ້ນທຸກໆເຊົ້າ. ລາວຕ້ອງເຜົາເຄື່ອງຫອມນັ້ນ ເມື່ອລາວດູແລຕະກຽງ,
|
||
\v 8 ແລະອາໂຣນໃຕ້ຕະກຽງອີກໃນຕອນແລງ ດັ່ງນັ້ນເຄື່ອງຫອມຈະເຜົາເທິງແທ່ນນັ້ນ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ສະເຫມີໄປຕະລອດຊົ່ວອາຍຸຄົນຂອງເຈົ້າ.
|
||
\v 9 ແຕ່ເຈົ້າຫ້າມນຳເຄື່ອງຫອມອື່ນ, ຫລື ຫ້າມນໍາເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ຫລືເຄື່ອງພືດພັນບູຊາມາເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາເຄື່ອງຫອມ. ເຈົ້າຕ້ອງຫ້າມຖອກເຄື່ອງດື່ມບູຊາເທິງແທ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ອາໂຣນຕ້ອງເຮັດພິທີໄຖ່ບາບເທິງຈອມຂອງແທ່ນປີລະເທື່ອ. ດ້ວຍເລືອດຂອງເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງໄຖ່ ເຂົາຕ້ອງໄຖ່ບາບກັບແທ່ນນັ້ນປີລະເທື່ອຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງພວກເຈົ້າ. ແທ່ນນັ້ນຈະເເຍກໄວ້ສຳລັບພຣະຢາເວຢ່າງສົມບູນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 12 "ເມື່ອເຈົ້າຈົດສຳມະໂນຄົວຊາວອິສະຣາເອນ, ແລ້ວຈົ່ງໃຫ້ແຕ່ລະຄົນນຳຄ່າໄຖ່ຊີວິດຂອງຕົນມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດສິ່ງນີ້ຫລັງຈາກທີ່ເຈົ້ານັບພວກເຂົາ, ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີພັຍພິບັດເກີດຂຶ້ນທ່າມກາງພວກເຂົາ ເມື່ອເຈົ້ານັບພວກເຂົາ.
|
||
\v 13 ທຸກໆຄົນທີ່ຖືກນັບໃນທະບຽນສຳມະໂນຄົວຈະຕ້ອງຖວາຍດັ່ງນີ້: ເງິນຫນັກເຄິ່ງເຊເຂ, ຕາມເຊເຂຂອງສະຖານນະມັດສະການ (ເຊເຂຫນຶ່ງເທົ່າກັບຊາວເກຮາ.) ເຄິ່ງເຊເຂຈະເປັນເຄື່ອງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
\v 14 ທຸກໆຄົນທີ່ຖືກນັບ, ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ, ເມື່ອປະຊາຊົນນຳສີ່ງຂອງມາຖວາຍບູຊາແກ່ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເມື່ອປະຊາຊົນຖວາຍເຄື່ອງບູຊານີ້ແດ່ເຮົາ ເພື່ອໄຖ່ບາບສຳລັບຊີວິດຂອງຕົນນັ້ນ, ຄົນຮັ່ງມີຕ້ອງບໍ່ຖວາຍເກີນເຄິ່ງເຊເຂ, ແລະຄົນຍາກຈົນກໍຕ້ອງບໍ່ຖວາຍນ້ອຍກວ່ານັ້ນ.
|
||
\v 16 ເຈົ້າຕ້ອງຮັບເງີນຄ່າໄຖ່ບາບຈາກຊາວອິສະຣາເອນ ແລະເຈົ້າຕ້ອງຈັດສັນເງິນເພື່ອງານຂອງຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ. ຈະຕ້ອງເປັນເຄື່ອງເຕືອນໃຈຂອງຊາວອິສະຣາເອນຕໍ່ຫນ້າເຮົາ, ເພື່ອຈະໄຖ່ບາບສຳລັບຊີວິດພວກເຈົ້າ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 18 "ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ດ້ວຍທອງແດງ ພ້ອມທັງຂາຕັ້ງທອງແດງ, ເປັນອ່າງສຳລັບຊຳຣະລ້າງ. ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງອ່າງນັ້ນໄວ້ລະຫວ່າງຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ແລະແທ່ນບູຊາ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງເອົານໍ້າໃສ່ອ່າງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ອາໂຣນແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວຕ້ອງລ້າງມື ແລະຕີນຂອງພວກເຂົາດ້ວຍນໍ້າຈາກໃນອ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 20 ເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ຫລືເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ແທ່ນບູຊາ ເພື່ອຮັບໃຊ້ເຮົາດ້ວຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ພວກເຂົາຕ້ອງລ້າງດ້ວຍນໍ້າ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຕາຍ.
|
||
\v 21 ພວກເຂົາຕ້ອງລ້າງມື ແລະຕີນເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຕາຍ. ແລະນີ້ຈະເປັນກົດບັນຍັດຕະລອດໄປສຳລັບອາໂຣນ ແລະ ບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງລາວຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງພວກເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພຣະຢາເວເວົ້າກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 23 "ຈົ່ງເອົາເຄື່ອງເທດຢ່າງດີເຫລົ່ານີ້; ຢາງໄມ້ຫອມນໍ້າຫ້າຮ້ອຍເຊເຂ, ກໍາຍານ 250 ເຊເຂ, ຫົວສີໄຄຫອມ 250 ເຊເຂ,
|
||
\v 24 ແລະກາລະບູນຫ້າຮ້ອຍເຊເຂ, ຊັ່ງຕາມນໍ້າຫນັກຂອງເຊເຂັນຂອງສະຖານນະມັດສະການ, ແລະນໍ້າມັນຫມາກກອກຫນຶ່ງຮິນ.
|
||
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດນໍ້າມັນເຈີມບໍຣິສຸດດ້ວຍສ່ວນປະສົມເຫລົ່ານີ້, ຕາມວິທີການຂອງຊ່າງປຸງນໍ້າຫອມ. ຈະເປັນນໍ້າມັນເຈີມບໍຣິສຸດ, ທີ່ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເຈົ້າຕ້ອງເຈີມເຕັນນັດພົບ ດ້ວຍນໍ້າມັນນັ້ນ, ລວມທັງຫີບແຫ່ງຄຳພະຍານ,
|
||
\v 27 ໂຕະແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງ, ຄັນຕະກຽງແລະເຄື່ອງໃຊ້ປະຈຳຄັນຕະກຽງ, ແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມ,
|
||
\v 28 ແທ່ນບູຊາສຳລັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ພ້ອມເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງ, ແລະອ່າງກັບຖານຮອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຈົ້າຕ້ອງແຍກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້ສຳລັບເຮົາ ເພື່ອວ່າມັນຈະບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ. ສິ່ງໃດໆທີ່ສຳພັດສິ່ງຂອງເຫລົ່ານີ້ ກໍຈະບໍຣິສຸດໄປດ້ວຍ.
|
||
\v 30 ເຈົ້າຕ້ອງເຈີມອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ແລະແຍກພວກເຂົາໄວ້ສຳລັບເຮົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ.
|
||
\v 31 ເຈົ້າຕ້ອງແຈ້ງແກ່ຊາວອິສະຣາເອນວ່າ, 'ນີ້ເປັນນໍ້າມັນເຈີມທີ່ແຍກໄວ້ສຳລັບເຮົາຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຫ້າມໃຊ້ນຳມັນນີ້ກັບຜິວຫນັງຄົນ, ແລະຫ້າມເຮັດນໍ້າອື່ນໃຫ້ມີສ່ວນປະສົມເຫມືອນນໍ້າມັນນີ້, ເພາະນໍ້າມັນນີ້ແຍກໄວ້ສຳລັບພຣະຢາເວ. ເຈົ້າຕ້ອງຖືຮັກສາລັກສະນະນີ້.
|
||
\v 33 ຜູ້ໃດກໍຕາມປະສົມນໍ້າມັນຫອມຢ່າງນີ້, ຫລືຜູ້ໃດກໍຕາມໃຊ້ທາໃສ່ຄົນອື່ນ, ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຕັດອອກຈາກການເປັນປະຊາຊົນຂອງລາວ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງເອົາເຄື່ອງເທດ - ກຳຍານ, ຊະມົດ ແລະມາຫາຫິງ, ປະສົມກັບກຳຍານບໍຣິສຸດໃນອັດຕຣາສ່ວນທີ່ເທົ່າກັນ.
|
||
\v 35 ຈົ່ງປະສົມຕາມແບບຂອງເຄື່ອງຫອມ, ປະສົມເຫມືອນເຄື່ອງຫອມ, ປຸງດ້ວຍເກືອ, ໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ແລະແຍກອອກຕ່າງຫາກ.
|
||
\v 36 ເຈົ້າຈະບົດມັນຢ່າງລະອຽດເລີຍ. ວາງໄວ້ຫນ້າຫີບແຫ່ງແຫ່ງພະຍານ, ຊຶ່ງຢູ່ໃນຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ, ທີ່ເຮົາຈະມາພົບກັບເຈົ້າ. ເຈົ້າຕ້ອງຖືວ່າເຄື່ອງຫອມນັ້ນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດສຳລັບເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ສ່ວນເຄື່ອງຫອມທີ່ເຈົ້າຈະເຮັດນັ້ນ, ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດເຫມືອນສ່ວນປະສົມນີ້ເພື່ອໃຊ້ເອງ. ຕ້ອງຖືວ່ານີ້ເປັນຂອງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດຕໍ່ເຈົ້າ.
|
||
\v 38 ຜູ້ໃດກໍຕາມ ເຮັດເຄື່ອງຫອມເຊັ່ນນີ້ໄວ້ໃຊ້ເປັນນໍ້າຫອມ ຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກຄວາມເປັນປະຊາຊົນຂອງເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 31
|
||
\cl ບົດທີ 31
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 2 "ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ເລືອກເບຊາເລນລູກຊາຍຂອງອູຣິ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຮູເຣ, ຈາກເຜົ່າຢູດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຮົາໄດ້ໃຫ້ລາວເຕັມປ່ຽມດ້ວຍວິນຍານຂອງເຮົາ, ໃຫ້ລາວມີສະຕິປັນຍາ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ, ແລະຄວາມຮູ້, ໃນວຽກງານຊ່າງທຸກຢ່າງ.
|
||
\v 4 ເພື່ອຈະຄິດອອກແບບໃນການເຮັດເຄື່ອງຄຳ, ເຄື່ອງເງິນ, ແລະເຄື່ອງທອງແດງ;
|
||
\v 5 ໃນການເຈຍລະໄນ ແລະ ປະກອບພອຍ ແລະວຽກແກະສະຫລັກໄມ້—ເພື່ອທີ່ຈະເຮັດວຽກງານຊ່າງທຸກຢ່າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ນອກຈາກລາວແລ້ວ, ເຮົາໄດ້ຕັ້ງໂອໂຮລຽບ ລູກຊາຍຂອງອາຮີສະມັກ, ຈາກເຜົ່າດານ. ເຮົາຍັງໄດ້ໃສ່ທັກສະໃນໃຈຂອງທຸກຄົນທີ່ສະຫລາດ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງເຈົ້າ. ນີ້ລວມທັງ
|
||
\v 7 ຫໍເຕັນແຫ່ງການຊຸມນຸມ, ຫີບແຫ່ງຄຳພະຍານ, ຝາຫີບໄຖ່ບາບເທິງຫີບ, ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງເຕັນ—
|
||
\v 8 ໂຕະແລະເຄື່ອງໃຊ້ສຳລັບໂຕະ, ຄັນຕະກຽງບໍຣິສຸດກັບເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບຄັນຕະກຽງ, ແທ່ນບູຊາເຜົາເຄື່ອງຫອມ,
|
||
\v 9 ແທ່ນບູຊາສຳລັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາລວມທັງເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບແທ່ນ, ແລະອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ກັບຖານຮອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ນີ້ລວມທັງເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ຖັກແສ່ວຢ່າງວິຈິດບັນຈົງ— ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍນີ້ບໍຣິສຸດສຳລັບອາໂຣນປະໂລຫິດ ແລະ ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບເຮົາເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ.
|
||
\v 11 ນີ້ລວມໄປເຖງນໍ້າມັນເຈີມ ແລະ ເຄື່ອງຫອມສຳລັບສະຖານະມັດສະການ. ພວກຊ່າງເຫລົ່ານີ້ຕ້ອງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດທີ່ເຮົາໄດ້ຊົງສັ່ງເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະຢາເວເວົ້າກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,
|
||
\v 13 "ຈົ່ງສັ່ງຊາວອິສະຣາເອນວ່າ: 'ເຈົ້າຕ້ອງຮັກສາວັນສະບາໂຕຂອງພຣະຢາເວໄວ້ຢ່າງເຄັ່ງຄັດ, ເພາະນີ້ຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນລະຫວ່າງພຣະອົງ ແລະ ພວກເຈົ້າຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງພວກເຈົ້າ ເພື່ອເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າພຣະອົງເປັນພຣະຢາເວ, ຜູ້ໄດ້ແຍກພວກເຈົ້າໄວ້ສຳລັບພຣະອົງ.
|
||
\v 14 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າຕ້ອງຮັກສາວັນສະບາໂຕ, ເພື່ອຈະເປັນວັນບໍຣິສຸດສຳລັບພວກເຈົ້າ, ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບພຣະອົງ. ຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ວັນນັ້ນເປັນມົນທິນຈະຕ້ອງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ. ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຮັດວຽກໃນວັນສະບາໂຕ, ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຕັດອອກຈາກການປະຊາຊົນຂອງລາວ.
|
||
\v 15 ຈົ່ງເຮັດວຽກຫົກວັນ, ແຕ່ໃນມື້ທີເຈັດເປັນວັນສະບາໂຕສຳລັບຢຸດພັກຜ່ອນທັງຫມົດ, ເປັນວັນບໍຣິສຸດ, ທີ່ສະຫງວນໄວ້ເພື່ອພຣະກຽຕຂອງພຣະຢາເວ. ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຮັດວຽກໃນວັນສະບາໂຕ ຕ້ອງເຖິງຄວາມຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ດັ່ງນັ້ນ ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງຮັກສາວັນສະບາໂຕ. ພວກເຂົາຕ້ອງຍຶດຖືຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງພວກເຂົາ ເປັນກົດຖາວອນຕະຫລອດໄປ.
|
||
\v 17 ສະບາໂຕຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນລະຫວ່າງພຣະຢາເວ ແລະ ຊາວອິສະຣາເອນສະເຫມີໄປ, ເພາະໃນຫົກວັນພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະແຕ່ໃນວັນທີ່ເຈັດຊົງຢຸດພັກຜ່ອນ, ແລະຢ່ອນພຣະທັຍ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເມື່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າກັບໂມເຊເທິງພູຊີນາຍສຳເລັດແລ້ວ, ພຣະອົງຈຶ່ງປຣະທານແຜ່ນພຣະບັນຍັດສອງແຜ່ນ, ເຮັດຈາກຫີນ, ຈາຣຶກດ້ວຍມືຂອງພຣະເຈົ້າເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 32
|
||
\cl ບົດທີ 32
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນວ່າໂມເຊຍັງຊ້າ ບໍ່ລົງມາຈາກພູເທື່ອ, ພວກເຂົາຈຶ່ງລວມຕົວອ້ອມຮອບອາໂຣນ ແລະກ່າວກັບລາວວ່າ, "ມາເຖີດ, ຈົ່ງສ້າງຮູບເຄົາຣົບໃຫ້ພວກເຮົາ ຊຶ່ງຈະນຳຫນ້າພວກເຮົາໄປ. ເພາະວ່າໂມເຊຄົນນີ້ແຫລະ, ເປັນຊາຍຄົນທີ່ໄດ້ນຳພວກເຮົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບລາວແລ້ວ."
|
||
\v 2 ດັ່ງນັ້ນອາໂຣນຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງຖອດບັນດາຕຸ້ມຫູທອງຄຳຈາກບັນດາເມຍ ແລະ ຫູຂອງບັນດາລູກຊາຍ ແລະຈາກບັນດາລູກສາວ, ແລະນຳມາໃຫ້ເຮົາເຖີດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ປະຊາຊົນທັງຫມົດຈຶ່ງຖອດຕຸ້ມຫູຄຳຈາກຫູຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໄດ້ນຳມາມອບໃຫ້ແກ່ອາໂຣນ.
|
||
\v 4 ເມື່ອອາໂຣນໄດ້ຮັບຄຳຈາກພວກເຂົາແລ້ວ, ຈຶ່ງໃຊ້ເຄື່ອງມືຫລໍ່, ແລະໄດ້ຫລໍ່ເປັນຮູບລູກງົວໂຕຫນຶ່ງ. ແລ້ວປະຊາຊົນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ອິສະຣາເອນເອີຍ, ສິ່ງນີ້ແຫລະເປັນພະຂອງເຈົ້າ ຊຶ່ງໄດ້ນຳເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເມື່ອອາໂຣນເຫັນດັ່ງນັ້ນແລ້ວ, ລາວຈຶ່ງໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຮູບລູກງົວນັ້ນ ແລະລາວໄດ້ປະກາດວ່າ: "ມື້ອື່ນຈະເປັນງານລ້ຽງຖວາຍພຣະກຽຕແດ່ພຣະຢາເວ."
|
||
\v 6 ປະຊາຊົນກໍລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າໃນມື້ຕໍ່ມາ ແລະ ໄດ້ຖວາຍບັນດາເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະໄດ້ນຳບັນດາເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມມາ. ແລ້ວປະຊາຊົນກໍໄດ້ນັ່ງລົງກິນ ແລະດື່ມ, ແລະແລ້ວກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນມ່ວນຊື່ນໃນງານລ້ຽງຢ່າງເມົາມາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຮິບໄປໄວໆ, ເພາະວ່າປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ, ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ນຳອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບນັ້ນ, ໄດ້ເຮັດເລື່ອງເສື່ອມເສຍ.
|
||
\v 8 ພວກເຂົາໄດ້ຫັນຈາກທາງ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໄວ້ນັ້ນຢ່າງໄວວາ. ພວກເຂົາໄດ້ຫລໍ່ຮູບລູກງົວຂຶ້ນສຳລັບພວກເຂົາເອງ ແລະໄດ້ນະມັດສະການ ແລະໄດ້ຖວາຍບູຊາແກ່ຮູບນັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ໂອ ອິສະຣາເອນເອີຍ, ສິ່ງນີ້ແຫລະເປັນພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ ຊຶ່ງໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 10 "ເຮົາໄດ້ເຫັນຊົນຊາດນີ້ແລ້ວ. ເບິ່ງແມ, ພວກເຂົາເປັນຊົນຊາດທີ່ຫົວດື້. ບັດນີ້ ຈົ່ງຢ່າພະຍາຍາມຫ້າມເຮົາ. ເພື່ອຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາຈະເຜົາໄຫມ້ພວກເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາເສຍ. ແລ້ວເຮົາຈະສ້າງຊົນຊາດໃຫຍ່ຈາກເຈົ້າ."
|
||
\v 11 ແຕ່ໂມເຊພະຍາຍາມຂໍໃຫ້ພຣະອົງບັນເທົາຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ ລາວໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງຊົງໂກດຮ້າຍຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ນຳອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບດ້ວຍຣິດອຳນາດອັນຫຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະດ້ວຍພຣະຫັດອັນຊົງຣິດຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເປັນຫຍັງຈະໃຫ້ຄົນອີຢິບກ່າວວ່າ, 'ພຣະອົງນຳພວກເຂົາອອກມາເພື່ອຈະທຳຮ້າຍພວກເຂົາ, ເພື່ອຈະປະຫານພວກເຂົາເທິງພູນີ້ ແລະທຳລາຍພວກເຂົາເສຍຈາກແຜ່ນດິນໂລກ?' ຂໍພຣະອົງຫັນກັບຈາກຄວາມໂກດຮ້າຍອັນແຮງກ້າ ແລະ ຂໍປ່ຽນໃຈຢ່າລົງໂທດປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງເຊັ່ນນີ້ເລີຍ.
|
||
\v 13 ຂໍໂຜດລະນຶກເຖິງ ອັບຣາຮາມ ແລະ ອີຊາກ ແລະອິສະຣາເອນ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງເອງໄດ້ໃຫ້ຄຳປະຕິຍານດ້ວຍພຣະນາມຂອງພຣະອົງເອງ ແລະກ່າວກັບພວກເພິ່ນວ່າ, 'ເຮົາຈະໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຢ່າງຫລວງຫລາຍ ເຫມືອນດັ່ງດວງດາວໃນຟ້າສະຫວັນ, ແລະເຮົາຈະຍົກແຜ່ນດິນນີ້ທັງຫມົດທີ່ເຮົາສັນຍາໃຫ້ແກ່ ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າ ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບເປັນມໍຣະດົກຕະຫລອດໄປ.'"
|
||
\v 14 ແລ້ວພຣະຢາເວຈຶ່ງປ່ຽນພຣະທັຍ ບໍ່ຊົງລົງໂທດຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວໄວ້ແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ແລ້ວໂມເຊກໍໄດ້ກັບລົງມາຈາກພູ, ຖືແຜ່ນພຣະບັນຍັດສອງແຜ່ນໃນມືຂອງລາວ, ບັນດາແຜ່ນຫີນນັ້ນໄດ້ຈາຣຶກທັງສອງດ້ານ, ທັງດ້ານຫນ້າ ແລະ ດ້ານຫລັງ.
|
||
\v 16 ແຜ່ນຫີນທັງສອງແຜ່ນເປັນສີພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າເອງ, ແລະເປັນລາຍພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າເອງ, ໄດ້ສະຫລັກໄວ້ເທິງແຜ່ນຫີນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເມື່ອໂຢຊວຍໄດ້ຍິນສຽງປະຊາຊົນຮ້ອງໃສ່ກັນຢູ່, ລາວຈຶ່ງເວົ້າກັບໂມເຊວ່າ, "ມີສຽງດັງເຫມືອນກຳລັງສູ້ຮົບກັນຢູ່ໃນຄ້າຍ"
|
||
\v 18 ແຕ່ໂມເຊໄດ້ຕອບວ່າ, "ນັ້ນບໍ່ແມ່ນສຽງຮ້ອງຂອງຜູ້ຊະນະ, ແລະ ບໍ່ແມ່ນສຽງຮ້ອງຂອງຜູ້ປະຣາຊັຍ, ແຕ່ເປັນສຽງຮ້ອງລໍາທຳເພງທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເມື່ອໂມເຊເຂົ້າມາໃກ້ຄ້າຍ, ລາວໄດ້ເຫັນລູກງົວ ແລະປະຊາຊົນກຳລັງເຕັ້ນລໍາ. ລາວກໍໃຈຮ້າຍສຸດໆ. ລາວໄດ້ທຸ້ມແຜ່ນຫີນຈາກມືຂອງລາວ ແລະເຮັດໃຫ້ມັນແຕກເສຍທີ່ຕີນພູ.
|
||
\v 20 ລາວໄດ້ເອົາລູກງົວທີ່ປະຊາຊົນເຮັດໄວ້, ເຜົາເສຍ, ບົດເປັນຜົງ, ແລະໂຮຍລົງໃນນໍ້າ. ແລ້ວລາວໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນດື່ມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລ້ວໂມເຊກ່າວກັບອາໂຣນວ່າ, "ປະຊາຊົນນີ້ເຮັດຫຍັງໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ເຈົ້າຈຶ່ງນຳບາບໃຫຍ່ນີ້ມາສູ່ພວກເຂົາ?"
|
||
\v 22 ອາໂຣນຕອບວ່າ, "ຢ່າໃຫ້ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງທ່ານເຜົາໄຫມ້ຂຶ້ນເລີຍ, ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ. ທ່ານກໍ່ຮູ້ວ່າປະຊາຊົນພວກນີ້, ພວກເຂົາຮູ້ວິທີທີ່ຈະເຮັດຊົ່ວ.
|
||
\v 23 ພວກເຂົາໄດ້ມາບອກຂ້ານ້ອຍວ່າ, 'ຂໍສ້າງພະໃຫ້ເຮົາຊຶ່ງຈະນຳຫນ້າເຮົາ. ດ້ວຍວ່າໂມເຊ, ຄົນນີ້ທີ່ໄດ້ນຳເຮົາອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບນັ້ນ, ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບລາວແລ້ວ.'
|
||
\v 24 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕອບພວກເຂົາວ່າ, 'ໃຜມີຄຳ, ໃຫ້ປົດອອກມາ.' ພວກເຂົາກໍມອບຄຳໃຫ້ຂ້ານ້ອຍ ແລະຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ໂຍນລົງໄປໃນໄຟ ແລະຜົນກໍຄືລູກງົວນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ໂມເຊເຫັນປະຊາຊົນບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ (ເພາະອາໂຣນໄດ້ປ່ອຍພວກເຂົາທັງຫລາຍຈົນບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້, ເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຂົາຖືກພວກສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາເຢາະເຢີ້ຍ).
|
||
\v 26 ແລ້ວໂມເຊຢືນຢູທີ່ປະຕູຄ້າຍ ແລະເວົ້າວ່າ, "ຜູ້ໃດເປັນຝ່າຍພຣະຢາເວ, ຈົ່ງມາຫາເຮົາເຖີດ." ຄົນເລວີທັງຫມົດກໍໄດ້ມາຫາລາວພ້ອມກັນ.
|
||
\v 27 ໂມເຊຈຶ່ງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: 'ແຕ່ລະຄົນ ຈົ່ງຖືດາບແນບກາຍ ແລະໄປມາຕາມປະຕູຄ້າຍບ່ອນຫນຶ່ງ ໄປອີກບ່ອນຫນຶ່ງຮອບຄ້າຍ, ແລະຂ້າທຸກຄົນແມ້ເປັນພີ່ນ້ອງ, ມິດສະຫາຍ, ແລະເພື່ອນບ້ານຂອງເຂົາເອງກໍຕາມ.'"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຄົນເລວີກໍເຮັດຕາມທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງ. ໃນມື້ນັ້ນປະຊາຊົນປະມານສາມພັນຄົນໄດ້ຕາຍລົງ.
|
||
\v 29 ໂມເຊໄດ້ກ່າວກັບຄົນເລວີ, "ໃນມື້ນີ້ທ່ານທັງຫລາຍຈົ່ງສະຖາປະນາຕົນເອງຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ, ແຕ່ລະຄົນຈົ່ງສູ້ຮົບກັບລຸກຊາຍ ແລະອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນ, ເພື່ອວ່າພຣະຢາເວຈະໄດ້ອວຍພອນທ່ານທັງຫລາຍມື້ນີ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ມື້ຕໍ່ມາໂມເຊກ່າວແກ່ປະຊາຊົນວ່າ, "ເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບທີ່ຫຍິ່ງໃຫຍ່. ບັດນີ້ເຮົາຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະຢາເວ. ບາງທີເຮົາຈະສາມາດຂໍໄຖ່ບາບຂອງພວກເຈົ້າ."
|
||
\v 31 ໂມເຊຈຶ່ງກັບໄປຫາພຣະຢາເວ ແລະກ່າວວ່າ, "ໂອ ປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເຮັດບາບໃຫຍ່ຫລວງ ແລະພວກເຂົາສ້າງຮູບເຄົາຣົບຄຳສຳລັບຕົນເອງ.
|
||
\v 32 ແຕ່ບັດນີ້, ຂໍພຣະອົງໂຜດຍົກໂທດບາບຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ; ແຕ່ຖ້າພຣະອົງບໍ່ເຮັດດັ່ງນັ້ນ, ໂຜດລົບຊື່ຂອງຂ້ານ້ອຍເສຍຈາກປຶ້ມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຈົດໄວ້ນັ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຜູ້ໃດໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ເຮົາ, ເຮົາກໍຈະລົບຊື່ຜູ້ນັ້ນຈາກທະບຽນຂອງເຮົາ.
|
||
\v 34 ບັດນີ້ຈົ່ງໄປ, ນຳປະຊາຊົນໄປຍັງທີ່ຊຶ່ງເຮົາໄ້ດ້ບອກແກ່ເຈົ້າແລ້ວ. ເບີ່ງແມ, ເທວະດາຂອງເຮົາຈະນຳຫນ້າພວກເຈົ້າໄປ. ແຕ່ວ່າມື້ທີ່ເຮົາຈະລົງໂທດນັ້ນ, ເຮົາຈະລົງໂທດພວກເຂົາ ເພາະບາບຂອງພວກເຂົາ."
|
||
\v 35 ແລ້ວພຣະຢາເວບັນດານໃຫ້ເກີດພັຍພິບັດກັບປະຊາຊົນ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດລູກງົວ, ຊຶ່ງອາໂຣນໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 33
|
||
\cl ບົດທີ 33
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຈາກທີ່ນີ້, ເຈົ້າ ແລະປະຊາຊົນຜູ້ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ນຳອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ. ໄປຍັງແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັນຍາກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະຢາໂຄບ, ເມື່ອເຮົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, 'ເຮົາຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າ.'
|
||
\v 2 ເຮົາຈະໃຊ້ເທວະດາອົງຫນຶ່ງນຳຫນ້າພວກເຈົ້າໄປ, ແລະເຮົາຈະຂັບໄລ່ຊາວການາອານ, ຊາວອະໂມຣິດ, ຊາວຮິດຕີ, ຊາວເປຣີຊີ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ ອອກໄປເສຍ.
|
||
\v 3 ຈົ່ງຂຶ້ນໄປຍັງແຜ່ນດິນ, ຊຶ່ງມີນໍ້ານົມ ແລະນໍ້າເຜິ້ງໄຫລ, ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ໄປກັບເຈົ້າ, ເພາະວ່າພວກເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນທີ່ຫົວແຂງ, ຢ້ານວ່າເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຈົ້າເສຍກາງທາງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ຍິນຂ່າວຮ້າຍນີ້, ພວກເຂົາກໍເປັນທຸກຫລາຍ, ແລະບໍ່ມີໃຜສວມໃສ່ເຄື່ອງປະດັບເລີຍ.
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງກ່າວແກ່ປະຊາຊົນວ່າ, 'ເຈົ້າທັງຫລາຍເປັນຊົນຊາດທີ່ຫົວແຂງ. ຖ້າເຮົາໄປກັບພວກເຈົ້າບຶດຫນຶ່ງ, ເຮົາກໍຈະທຳລາຍລ້າງພວກເຈົ້າເສຍ. ບັດນີ້, ຈົ່ງຖອດເຄື່ອງປະດັບອອກເສຍ ເພື່ອເຮົາຈະຕັດສິນໃຈວ່າຈະເຮັດຢ່າງໃດກັບພວກເຈົ້າ.'"
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນຊາວອິສະຣາເອນ ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ສວມໃສ່ເຄື່ອງປະດັບ ຕັ້ງແຕ່ຕອນທີ່ຢູ່ເຂດພູໂຮເຣັບເປັນຕົ້ນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ໂມເຊຕັ້ງເຕັນຫລັງຫນຶ່ງໄວ້ ແລະ ວາງໄວ້ນອກຈາກຄ້າຍໄກພໍສົມຄວນຈາກຄ້າຍ. ລາວເອີ້ນວ່າຫໍເຕັນແຫ່ງການຊຸມນຸມ. ທຸກໆຄົນທີ່ໄດ້ຖາມພຣະຢາເວເລື່ອງໃດໆ ກໍຈະອອກໄປຍັງຫໍເຕັນແຫ່ງການຊຸມນຸມ ຊຶ່ງຕັ້ງຢູ່ນອກຄ້າຍ.
|
||
\v 8 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ໂມເຊອອກໄປຍັງຫໍເຕັນນັ້ນ, ປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍລຸກຂຶ້ນຢືນຢູ່ ທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນຂອງຕົນ ແລະເບິ່ງໂມເຊຈົນກວ່າລາວເຂົ້າໄປຂ້າງໃນ.
|
||
\v 9 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ໂມເຊເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນແລ້ວ, ເສົາເມກຈະໄດ້ລອຍລົງມາຕັ້ງຢູ່ທີ່ປະຕູທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ, ແລະພຣະຢາເວກໍກ່າວກັບໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເມື່ອໃດກໍຕາມ ທີ່ປະຊາຊົນທັງຫມົດໄດ້ເຫັນເສົາເມກຕັ້ງຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ, ພວກເຂົາທຸກຄົນກໍຈະໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະທຸກຄົນນະມັດສະການຢູ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນຂອງຕົນ.
|
||
\v 11 ພຣະຢາເວຈະໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ, ເຫມືອນຄົນໆຫນຶ່ງລົມກັບເພື່ອນຂອງລາວ. ແລ້ວໂມເຊກໍໄດ້ກັບໄປຍັງຄ້າຍ, ແຕ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວຄື ໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນ, ຊຶ່ງເປັນຊາຍຫນຸ່ມ, ຍັງຄົງຢູ່ໃນເຕັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໂມເຊກ່າວກັບພຣະຢາເວວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງຂ້ານ້ອຍວ່າ, 'ຈົ່ງນຳປະຊາຊົນນີ້ຂຶ້ນໄປ,' ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ແຈ້ງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າ ຈະໃຊ້ໃຜຂຶ້ນໄປກັບຂ້ານ້ອຍ. ພຣະອົງຍັງໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ເຮົາຮູ້ຈັກຊື່ຂອງເຈົ້າ, ແລະເຈົ້າຍັງເປັນທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງເຮົາດ້ວຍ.'
|
||
\v 13 ບັດນີ້ ຖ້າຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນທີ່ພໍໃຈໃນພຣະເນດຂອງພຣະອົງແລ້ວ, ຂໍໂຜດສຳແດງທາງຂອງພຣະອົງແກ່ຂ້ານ້ອຍ ເພື່ອວ່າຂ້ານ້ອຍຈະຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະຍັງເປັນທີ່ພໍໃຈໃນພຣະເນດຂອງພຣະອົງ. ໂຜດຈື່ຈຳວ່າຊົນຊາດນີ້ເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ, "ເຮົາເອງຈະໄປກັບເຈົ້າ, ແລະເຮົາຈະໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ເບົາໃຈ."
|
||
\v 15 ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງກ່າວກັບພຣະອົງວ່າ, "ຖ້າພຣະອົງເອງບໍ່ ສະເດັດໄປກັບພວກຂ້ານ້ອຍ, ກໍຢ່ານຳພວກຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນໄປຈາກທີ່ນີ້ເລີຍ.
|
||
\v 16 ຖ້າບໍ່ເປັນດັ່ງນັ້ນແລ້ວ, ຈະຮູ້ໄດ້ຢ່າງໃດວ່າ ຂ້ານ້ອຍ ແລະປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໄດ້ເປັນທີ່ພໍໃຈໃນພຣະເນດຂອງພຣະອົງແລ້ວ? ນອກຈາກພຣະອົງຈະສະເດັດໄປກັບພວກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍບໍ່ແມ່ນບໍ? ເພື່ອວ່າຂ້ານ້ອຍ ແລະປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ຈຶ່ງແຕກຕ່າງຈາກຊົນຊາດອື່ນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກບໍ?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ສິ່ງທີ່ເຈົ້າຂໍນັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້, ເພາະເຈົ້າເປັນທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງເຮົາແລ້ວ, ແລະເຮົາຮູ້ຈັກຊື່ຂອງເຈົ້າ."
|
||
\v 18 ໂມເຊກ່າວວ່າ, "ຂໍໂຜດສະແດງພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງແກ່ຂ້ານ້ອຍເຖີດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະໃຫ້ຄວາມດີທັງຫມົດຂອງເຮົາປາກົດແຈ້ງຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າ, ແລະເຮົາຈະປະກາດນາມຂອງ 'ພຣະຢາເວ' ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າ. ເຮົາຈະພໍໃຈຜູ້ໃດ ກໍຈະພໍໃຈຜູ້ນັ້ນ, ແລະເຮົາຈະເມດຕາຜູ້ໃດ ເຮົາກໍຈະເມດຕາຜູ້ນັ້ນ."
|
||
\v 20 ແຕ່ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າຈະເຫັນຫນ້າເຮົາບໍ່ໄດ້, ເພາະບໍ່ມີຜູ້ໃດເຫັນຫນ້າເຮົາ ແລະຍັງມີຊີວິດຢູ່ໄດ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ມີທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງຢູ່ໃກ້ເຮົາ; ເຈົ້າຈະໄປຢືນຢູ່ເທິງຫີນ.
|
||
\v 22 ຂະນະເມື່ອພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາໄດ້ຜ່ານໄປ, ເຮົາຈະເຊື່ອງເຈົ້າໄວ້ໃນຊອກຫີນ ແລະ ຈະບັງເຈົ້າໄວ້ດ້ວຍມືເຮົາຈົນກວ່າເຮົາໄດ້ຜ່ານໄປ.
|
||
\v 23 ແລ້ວເຮົາຈະເອົາມືຂອງເຮົາອອກໄປ, ແລະເຈົ້າຈະເຫັນຫລັງຂອງເຮົາ, ແຕ່ຫນ້າຂອງເຮົາເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 34
|
||
\cl ບົດທີ 34
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຕັດຫີນສອງແຜ່ນໃຫ້ເຫມືອນດັ່ງຄັ້ງທຳອິດນັ້ນ. ເຮົາຈະຈາຣຶກເທິງແຜ່ນຫີນເຫລົ່ານັ້ນ ດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ໄດ້ຢູ່ໃນຫີນຊຸດທຳອິດ, ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຮັດແຕກນັ້ນ.
|
||
\v 2 ຈົ່ງຕຽມໃຫ້ພ້ອມໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ຂຶ້ນມາຍັງພູຊີນາຍ, ແລະເຈົ້າເອງຈົ່ງມາພົບເຮົາທີ່ນັ້ນເທິງຍອດພູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດໄດ້ມາປາກົດຕົວທີ່ໃດເທິງພູກັບເຈົ້າ. ຢ່າໃຫ້ຝູງສັດ ຫລືເຫລົ່າສັດ ແມ້ແຕ່ມາກິນຫຍ້າຢູ່ຫນ້າພູນີ້ກໍບໍ່ໄດ້."
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງຕັດຫີນສອງແຜ່ນເຫມືອນຊຸດທຳອິດ, ແລະລາວກໍໄດ້ຕື່ນແຕ່ເຊົ້າ ແລະໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງພູຊີນາຍ, ຕາມພຣະຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວທີ່ໄດ້ຊົງສັ່ງລາວ. ໂມເຊໄດ້ຖືຫີນສອງແຜ່ນໄວ້ໃນມືຂອງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະຢາເວລົງມາໃນເມກ ແລະຢືນຢູ່ກັບໂມເຊທີ່ນັ້ນ, ລາວໄດ້ເປັ່ງສຽງອອກພຣະນາມ "ພຣະຢາເວ."
|
||
\v 6 ພຣະຢາເວໄດ້ຜ່ານລາວໄປກ່ອນ ແລະກ່າວວ່າ, "ເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊຶ່ງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເມດຕາ, ໂກດຮ້າຍຊ້າ, ແລະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ ຕໍ່ຄຳຫມັ້ນສັນຍາ ແລະໄວ້ວາງໃຈໄດ້,
|
||
\v 7 ຜູ້ຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ຄຳຫມັ້ນສັນຍາໄວ້ໃຫ້ກັບຄົນເປັນພັນໆຊົ່ວອາຍຸຄົນ, ໃຫ້ອະພັຍການລ່ວງລະເມີດ, ການທໍຣະຍົດ, ແລະບາບທັງຫລາຍ. ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ລະເວັ້ນການລົງໂທດຢ່າງແນ່ນອນ. ພຣະອົງໃຫ້ໂທດຄວາມບາບຂອງພໍ່ຕົກທອດໄປເຖິງລູກ ແລະຫລານ, ເຖິງສາມແລະສີ່ຊົ່ວອາຍຸຄົນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ໂມເຊຈຶ່ງຮີບຫມອບລົງເຖິງດິນ ແລະໄດ້ນະມັດສະການ.
|
||
\v 9 ແລ້ວລາວໄດ້ກາບທູນວ່າ, "ຖ້າຂ້ານ້ອຍເປັນທີ່ພໍໃຈໃນພຣະເນດຂອງພຣະອົງ, ໂອ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ກໍຂໍພຣະອົງໂຜດໄປກັບພວກຂ້ານ້ອຍ, ເພາະປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ຫົວດື້. ຂໍໂຜດໄດ້ອະພັຍການລ່ວງລະເມີດ ແລະຄວາມບາບຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ, ແລະຂໍຮັບພວກຂ້ານ້ອຍເປັນມໍຣະດົກຂອງພຣະອົງດ້ວຍ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະເຮັດພັນທະສັນຍາ, ຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນຂອງເຮົາທັງຫມົດ, ເຮົາຈະເຮັດການອັດສະຈັນ ຊຶ່ງບໍ່ມີໃຜເຄີຍເຮັດໃນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ ຫລືໃນຊົນຊາດໃດໆທັງປວງ. ປະຊາຊົນທັງຫມົດ ຊຶ່ງເຈົ້າຢູ່ທ່າມກາງເຈົ້ານັ້ນ, ຈະໄດ້ເຫັນຣາຊະກິດຂອງເຮົາ, ເພາະເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນີ້ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ.
|
||
\v 11 ຈົ່ງເຊື່ອຟັງສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ສັ່ງພວກເຈົ້າໃນມື້ນີ້. ເຮົາຈະຂັບໄລ່ຊາວອະໂມຣິດ, ຊາວການາອານ, ຊາວຮິດຕີ, ຊາວເປຣີຊີ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ ໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າພວກເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຈົ່ງລະວັງຕົວໃຫ້ດີ ຢ່າໄດ້ໄປເຮັດຂໍ້ຕົກລົງກັບ ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ ຊຶ່ງເຈົ້າກຳລັງຫມຸ້ງຫນ້າໄປ, ບໍ່ສະນັ້ນພວກຂົາຈະເປັນກັບດັກທ່າມກາງພວກເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ແຕ່ເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງທຳລາຍ ບັນດາແທ່ນບູຊາຂອງພວກເຂົາ, ທັບບັນດາເສົາຫີນຂອງພວກເຂົາໃຫ້ມຸ່ນລະອຽດ, ແລະ ປໍ້າບັນດາເສົາຂອງອາເຊຣາຂອງພວກເຂົາເສຍ.
|
||
\v 14 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ນະມັດສະການພະອື່ນ, ເພາະພຣະຢາເວ, ຜູ້ມີພຣະນາມວ່າ ຫວງແຫນ, ເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຫວງແຫນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງລະວັງ ຢ່າເຮັດສັນຍາກັບຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ, ເພາະເມື່ອພວກເຂົານອກໃຈພະເຫລົ່ານັ້ນຂອງພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຖວາຍບູຊາພະເຫລົ່ານັ້ນຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວພວກເຂົາຈະເຊີນພວກເຈົ້າໄປຮ່ວມດ້ວຍ ແລະພວກເຈົ້າຈະກິນຂອງທີ່ພວກເຂົາຖວາຍບູຊານັ້ນ,
|
||
\v 16 ແລ້ວເມື່ອພວກເຈົ້າຈະຮັບບັນດາລູກຍິງຂອງພວກເຂົາມາໃຫ້ແກ່ບັນດາລູກຊາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະບັນດາລູກຍິງຂອງເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນ ຈະນອກໃຈເຮົາຫັນໄປຫາພະເຫລົ່ານັ້ນຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 17 ຈົ່ງຢ່າຫລໍ່ບັນດາຮູບພະທີ່ເຮັດຈາກໂລຫະໄວ້ສຳລັບຕົນເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເຈົ້າຕ້ອງຖືເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ. ຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ຊົງສັ່ງເຈົ້າ, ເຈົ້າຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ເຈັດມື້ຕາມກຳຫນົດໃນເດືອນອາບິບ, ເພາະໃນເດືອນອາບິບເຈົ້າໄດ້ອອກຈາກອີຢິບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ລູກກົກທັງຫມົດເປັນຂອງເຮົາ, ແມ້ແຕ່ ລູກສັດໂຕຜູ້ທຸກໂຕຂອງງົວ, ແລະຂອງແກະ.
|
||
\v 20 ເຈົ້າຕ້ອງຊື້ຄືນລູກລໍຫົວປີນັ້ນດ້ວຍລູກແກະ, ແຕ່ຖ້າເຈົ້າບໍ່ຢາກຊື້ຄືນ ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງຫັກຄໍມັນເສຍ. ເຈົ້າຕ້ອງຊື້ຄືນລຸກຊາຍກົກທັງຫມົດຂອງເຈົ້າຄືນ. ຫ້າມຜູ້ໃດມາຫາເຮົາມືເປົ່າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເຈົ້າຈົ່ງເຮັດວຽກຫົກມື້, ແຕ່ໃນມື້ທີເຈັດເຈົ້າຕ້ອງຢຸດພັກຜ່ອນ, ແມ້ແຕ່ໃນລະດູໄຖນາ ແລະລະດູເກັບກ່ຽວກໍຕາມ, ເຈົ້າຕ້ອງຢຸດພັກຜ່ອນ.
|
||
\v 22 ເຈົ້າຕ້ອງສະຫລອງເທສະການປະຈຳອາທິດ ດ້ວຍພືດຜົນທຳອິດຂອງການເກັບກ່ຽວເຂົ້າສາລີ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງສະຫລອງເທສະການຮວບຮວມຜະລິດຜົນໃນທ້າຍປີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ປີລະສາມຄັ້ງ ຈົ່ງໃຫ້ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຂອງເຈົ້າເຂົ້າມາເຝົ້າຕໍ່ພຣະພັັກພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 24 ເພາະເຮົາຈະຂັບໄລ່ຊົນຊາດທັງຫລາຍອອກໄປ ໃຫ້ພົ້ນຫນ້າພວກເຈົ້າ ແລະຂະຫຍາຍເຂດແດນຂອງເຈົ້າອອກໄປ. ບໍ່ມີໃຜຢາກໄດ້ແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າເລີຍ ເມື່ອເຈົ້າຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າປີລະສາມຄັ້ງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຖວາຍເລືອດຂອງເຄື່ອງບູຊາຂອງເຮົາພ້ອມກັບເຊື້ອແປ້ງ, ຫລືຫ້າມເຫລືອຊີ້ນຈາກການຖວາຍບູຊາ ໃນເທສະການປັດສະຄາໄວ້ຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ.
|
||
\v 26 ເຈົ້າຕ້ອງນຳພືດຜົນທຳອິດທີ່ດີທີ່ສຸດ ຈາກແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າມາຖວາຍຍັງເຮືອນຂອງເຮົາ. ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຕົ້ມຊີ້ນລູກແບ້ດ້ວຍນໍ້ານົມແມ່ຂອງມັນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ເຈົ້າຈົ່ງຂຽນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ໄວ້, ເພາະເຮົາໄດ້ສັນຍາດ້ວຍຕົວເຮົາເອງຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທີ່ ເຮົາໄດ້ກ່າວໄວ້ ແລະໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບພວກເຈົ້າ ແລະອິສະຣາເອ."
|
||
\v 28 ໂມເຊຢູ່ກັບພຣະຢາເວທີ່ນັ້ນສີ່ສິບມື້ ແລະສີ່ສິບຄືນ; ລາວບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານ ຫລືດື່ມນໍ້າເລີຍ. ພຣະອົງໄດ້ຈາຣຶກຖ້ອຍຄຳແຫ່ງພັນທະສັນຍາໄວ້ເທິງແຜ່ນຫີນ, ຄືພຣະບັນຍັດສິບປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເມື່ອໂມເຊລົງມາຈາກພູຊີນາຍ ມີແຜ່ນພຣະບັນຍັດສອງແຜ່ນໃນມືຂອງລາວດ້ວຍ, ລາວບໍ່ໄດ້ຮູ້ໃບຫນ້າຂອງລາວສ່ອງແສງປະກາຍໃນຂະນະທີ່ລາວສົນທະນາກັບພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 30 ເມື່ອອາໂຣນ ແລະຊາວອິສະຣາເອນເຫັນໂມເຊ, ໃບຫນ້າຂອງລາວກໍສ່ອງແສງປະກາຍ, ແລະພວກເຂົາກໍຢ້ານບໍ່ກ້າເຂົ້າມາໃກ້ລາວ.
|
||
\v 31 ແຕ່ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ເອີ້ນພວກເຂົາມາ, ແລະອາໂຣນ ແລະຜູ້ນຳທັງຫມົດຂອງຊຸມນຸມຊົນກໍກັບມາຫາລາວ, ແລ້ວໂມເຊກ່າວກັບພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຫລັງຈາກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ເຂົ້າມາຫາໂມເຊ, ແລະລາວຈຶ່ງບອກພຣະບັນຍັດທັງຫມົດແກ່ເຂົາທັງຫລາຍຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານໃຫ້ລາວເທິງພູຊີນາຍ.
|
||
\v 33 ເມື່ອໂມເຊເວົ້າກັບພວກເຂົາຈົບແລ້ວ, ລາວກໍໃຊ້ຜ້າຄຸມຫນ້າໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ໂມເຊ ເຂົ້າເຝົ້າພຣະພັກພຣະຢາເວເພື່ອກ່າວກັບພຣະອົງ, ລາວກໍປົດຜ້າອອກ, ຈົນກວ່າລາວຈະກັບອອກມາ, ເມື່ອລາວອອກມາ, ລາວກໍໄດ້ເລົ່າໃຫ້ຊາວອິສະຣາເອນເຖິງສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງໃຫ້ເວົ້າ.
|
||
\v 35 ເມື່ອຊາວອິສະຣາເອນເຫັນໂມເຊມີແສງປະກາຍ, ລາວກໍຈະໃຊ້ຜ້າຄຸມຫນ້າອີກ ຈົນກວ່າຈະໄດ້ເຂົ້າໄປທູນຕໍ່ພຣະເຢເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 35
|
||
\cl ບົດທີ 35
|
||
\p
|
||
\v 1 ໂມເຊເອີ້ນຊຸມນຸມຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດມາປະຊຸມກັນ ແລະກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ເຫລົ່ານີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເຈົ້າທັງຫລາຍເຮັດ.
|
||
\v 2 ຈົ່ງເຮັດວຽກຫົກມື້ໃຫ້ສຳເລັດ, ແຕ່ສຳລັບເຈົ້າ, ມື້ທີ່ເຈັດຈະຕ້ອງເປັນມື້ບໍຣິສຸດ, ວັນສະບາໂຕຂອງການຢຸດພັກຜ່ອນຢ່າງຫມົດສິ້ນ, ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະຢາເວ. ໃຜກໍຕາມທີ່ເຮັດວຽກໃນມື້ນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ.
|
||
\v 3 ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ດັງໄຟໃນເຮືອນຂອງພວກເຈົ້າ ໃນວັນສະບາໂຕນັ້ນ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ໂມເຊກ່າວກັບຊຸມນຸມທັງສິ້ນຂອງອິສະຣາເອນ, ກ່າວວ່າ, "ນີ້ຄືສີ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໄວ້.
|
||
\v 5 ຈົ່ງນຳເຄື່ອງບູຊາມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ທຸກຄົນໃນພວກເຈົ້າທີ່ເຕັມໃຈ. ຈົ່ງນຳສິ່ງຂອງມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ—ຄຳ, ເງິນ, ທອງແດງ,
|
||
\v 6 ດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ຜ້າປ່ານຢ່າງດີ; ຂົນແບ້;
|
||
\v 7 ບັນດາຫນັງແກະໂຕຜູ້ຍ້ອມສີແດງ; ແລະບັນດາຫນັງງົວທະເລ; ໄມ້ກະຖິນເທດ;
|
||
\v 8 ນໍ້າມັນຄັນຕະກຽງສຳລັບສະຖານນະມັດສະການ, ເຄື່ອງເທດສຳລັບປຸງນໍ້າມັນໄວ້ເຈີມ ແລະສຳລັບປຸງເຄື່ອງຫອມ,
|
||
\v 9 ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ ແລະພອຍຕ່າງໆສຳລັບຕິດໃນເອໂຟດ ແລະ ເສື້ອຮັດເອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກເຈົ້າທຸກຄົນທີ່ມີຄວາມຊຳນານຈົ່ງມາຊ່ວຍກັນ ແລະເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງສັ່ງເຖີ້ນ—
|
||
\v 11 ຫໍເຕັນພ້ອມກັບເຕັນ, ຜ້າຄຸມເຕັນ, ບັນດາຂໍກ່ຽວ, ບັນດາໂຄງໄມ້, ບັນດາກອນ, ບັນດາເສົາ, ແລະບັນດາຖານຮອງຮັບເສົາ;
|
||
\v 12 ລວມເຖິງຫິບພ້ອມກັບຄານສຳລັບຫາມ, ຝາຫີບແຫ່ງການໄຖ່ບາບ, ແລະຜ້າກັ້ງບັງຕາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ນຳໂຕະພ້ອມກັບໄມ້ຄານສຳລັບຫາມ, ເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບໂຕະ, ແລະເຂົ້າຈີ່ວາງຕໍ່ຫນ້າ;
|
||
\v 14 ຄັນຕະກຽງທີ່ໃຫ້ແສງສະຫວ່າງ, ພ້ອມກັບອຸປະກອນຕ່າງໆສຳລັບຄັນຕະກຽງ, ບັນດາຕະກຽງ, ແລະນໍ້າມັນຈູດບັນດາຕະກຽງ;
|
||
\v 15 ແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມພ້ອມກັບບັນດາໄມ້ຄານ, ນໍ້າມັນເຈີມ ແລະເຄື່ອງຫອມ; ຜ້າກັ້ງບັງຕາສຳລັບທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ;
|
||
\v 16 ແທ່ນສຳລັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ພ້ອມດ້ວຍຕາຫນ່າງທອງແດງ ແລະບັນດາໄມ້ຄານຫາມ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງໆຂອງແທ່ນ; ແລະອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ກັບຖານຮອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ນຳຜ້າກັ້ງສໍາລັບກັ້ນລານຫໍເຕັນ ພ້ອມທັງເສົາ ແລະຖານຮອງຮັບເສົາ, ແລະຜ້າກັ້ງບັງຕາສຳລັບທາງເຂົ້າລານ;
|
||
\v 18 ແລະບັນດາຫລັກຫມຸດສຳລັບຫໍເຕັນ ແລະບັນດາຫລັກຫມຸດສຳລັບລານຫໍເຕັນ, ພ້ອມກັບບັນດາເຊືອກ.
|
||
\v 19 ພວກເຂົາຈຶ່ງນຳເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຕ່າງໆ ທີ່ຫຍິບດ້ວຍມືຢ່າງວິຈິດບັນຈົງສຳລັບການຮັບໃຊ້ໃນສະຖານບໍຣິສຸດ, ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດຕ່າງໆສຳລັບອາໂຣນປະໂຣຫິດ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາໃຊ້ປະຕິບັດງານຂອງປະໂລຫິດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວທຸກເຜົ່າຂອງອິສະຣາເອນແຍກຍ້າຍ ແລະຈາກກັນໄປຈາກໂມເຊ.
|
||
\v 21 ທຸກຄົນທີ່ເຕັມໃຈ ແລະປາຖະຫນາທີ່ຈະຖວາຍ ຕ່າງກໍໄດ້ນຳສິ່ງຂອງມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ສຳລັບການສ້າງຫໍເຕັນ, ອຸປະກອນທຸກຢ່າງສຳລັບວຽກຮັບໃຊ້ໃນຫໍເຕັນ, ແລະສຳລັບເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດຕ່າງໆ.
|
||
\v 22 ພວກເຂົາໄດ້ມາ, ທັງຊາຍ ແລະຍິງ, ຄືທຸກຄົນທີ່ເຕັມໃຈ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳເຂັມຄັດ, ບັນດາຕຸ້ມຫູ, ບັນດາແຫວນ, ແລະບັນດາເຄື່ອງປະດັບ, ທຸກອັນລ້ວນເປັນຄຳ. ພວກເຂົາທຸກຄົນໄດ້ນຳສິ່ງຂອງຖວາຍເປັນຄຳມາ ເປັນເຄື່ອງບູຊາໂບກຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ທຸກຄົນທີ່ມີດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ຫລື ສີແດງເຂັ້ມ, ຜ້າປ່ານຢ່າງດີ, ຂົນແບ້, ບັນດາຫນັງແກະໂຕຜູ້ຍ້ອມສີແດງ, ຫລື ບັນດາຫນັງງົວກໍໄດ້ເອົາສິ່ງຂອງເຫລົ່ານັ້ນມາຖວາຍ.
|
||
\v 24 ທຸກຄົນທີ່ເຮັດເຄື່ອງຖວາຍຈາກເງິນ ຫລື ຈາກທອງແດງ ກໍໄດ້ນຳມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະທຸກຄົນທີ່ມີໄມ້ກະຖິນເທດ ທີ່ໃຊ້ກັບວຽກໃດໄດ້ ກໍນຳໄມ້ນັ້ນມາຖວາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຜູ້ຍິງທຸກຄົນທີ່ຊຳນານໃນການປັ່ນຂົນແກະດ້ວຍມື ແລະກໍໄດ້ນຳດ້າຍຂົນແກະມາປັ່ນ—ສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ຫລືສີແດງເຂັ້ມ, ຫລືຜ້າປ່ານປັ່ນຢ່າງດີມາ.
|
||
\v 26 ຜູ້ຍິງທຸກຄົນທີ່ເຕັມໃຈ ແລະຊຳນານກໍໄດ້ປັ່ນຂົນແບ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພວກຜູ້ນຳກໍນຳພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ ແລະພອຍອຶ່ນໆ ສຳລັບຕິດໃນເອໂຟດ ແລະເສື້ອຮັດເອິກ;
|
||
\v 28 ພວກເຂົາໄດ້ນຳພວກເຄື່ອງເທດ ນໍ້າມັນສຳລັບຕະກຽງຕ່າງໆ, ນໍ້າມັນສຳລັບເຈີມ, ແລະເຄື່ອງເທດສຳລັບປຸງເຄື່ອງຫອມ.
|
||
\v 29 ຊາວອິສະຣາເອນທີ່ເຕັມໃຈກໍນຳພວກເຂົາແດ່ພຣະຢາເວ; ສຳລັບວຽກທຸກຢ່າງ ຊາຍແລະຍິງທຸກຄົນທີ່ເຕັມໃຈ ກໍໄດ້ນຳວັດສະດຸຕ່າງໆທີ່ໃຊ້ສຳລັບວຽກ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງຜ່ານທາງໂມເຊໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ໂມເຊໄດ້ກ່າວກັບອິສະຣາເອນວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ພຣະຢາເວໄດ້ເອີ້ນຊື່ເບຊາເລນລູກຊາຍຂອງອູເຣ, ຈາກເຜົ່າຢູດາ.
|
||
\v 31 ພຣະອົງໄດ້ເຕືມໃຫ້ເບຊາເລນ ເຕັມປ່ຽມດ້ວຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າ, ໃຫ້ລາວມີສະຕິປັນຍາ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ, ແລະຄວາມຮູ້ໃນງານຊ່າງທຸກຢ່າງ,
|
||
\v 32 ເພື່ອອອກແບບຢ່າງວິຈິດບັນຈົງໃນການເຮັດເຄື່ອງຄຳ, ເງິນ, ແລະ ທອງແດງ;
|
||
\v 33 ໃນການເຈຍລະໄນພອຍຕ່າງໆ, ແລະໃນການຕິດໃນຕົວເຮືອນ ໃນການແກະສະລັກໄມ້—ສຳລັບງານອອກແບບທຸກຊະນິດ ແລະ ງານຊ່າງທຸກຢ່າງດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ພຣະອົງໄດ້ໃສ່ຫົວໃຈແຫ່ງການສອນໃຫ້ແກ່ລາວ, ລວມທັງລາວ ແລະໂອໂຮລຽບລູກຊາຍອາຮີສາມັກ, ຈາກເຜົ່າດານ.
|
||
\v 35 ພຣະອົງໄດ້ປຣະທານທັກສະໃຫ້ຄົນທັງສອງນີ້ ໃນການເຮັດວຽກ, ວຽກອອກແບບ, ວຽກແກະສະຫລັກ, ແລະວຽກແສ່ວດ້ວຍຂົນແກະຄືສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ ແລະຜ້າປ່ານຢ່າງດີ, ແລະຊ່າງຫຍິບ. ພວກເຂົາເປັນຊ່າງຝີມືເຮັດໄດ້ທຸກຢ່າງ, ແລະເປັນຊ່າງອອກແບບຢ່າງວິຈິດບັນຈົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 36
|
||
\cl ບົດທີ 36
|
||
\p
|
||
\v 1 ດັ່ງນັ້ນເບຊາເລນ ແລະ ໂອໂຮລຽບ ແລະຊ່າງຝີມືທຸກຄົນ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານທັກສະ ແລະຄວາມສາມາດໃຫ້ຮູ້ຈັກວິທີການເຮັດວຽກທຸກຢ່າງ ໃນການສ້າງສະຖານບໍຣິສຸດ ທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດວຽກຕາມທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ເອີ້ນເບຊາເລນ ແລະໂອໂຮລຽບ ແລະຊ່າງສີມືທຸກຄົນ ຊຶ່ງພຣະຢາເວປຣະທານສະຕິປັນຍາໄວ້ໃນໃຈຂອງເຂົາ, ແລະຄືຄົນທີ່ເຕັມໃຈມາ ແລະເຮັດວຽກ.
|
||
\v 3 ພວກເຂົາໄດ້ຮັບສິ່່ງຂອງຖວາຍທຸກຢ່າງມາຈາກໂມເຊ ຄືສິ່ງຂອງຖວາຍທີ່ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ນຳມາຖວາຍເພື່ອສ້າງສະຖານບໍຣິສຸດ. ປະຊາຊົນຍັງນຳບັນດາເຄື່ອງຖວາຍມາໃຫ້ໂມເຊດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈອີກທຸກເຊົ້າ.
|
||
\v 4 ດັ່ງນັ້ນຊ່າງຝີມືທຸກຄົນທີ່ກໍາເຮັດວຽກເພື່ອສະຖານບໍຣິສຸດນັ້ນ ຕ່າງກໍໄດ້ປະລະຈາກວຽກຂອງຕົນທີ່ໄດ້ເຮັດຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພວກຊ່າງສີມືໄດ້ບອກໂມເຊວ່າ, "ປະຊາຊົນນຳສິ່ງຂອງມາຖວາຍຫລາຍເກີນຄວາມຕ້ອງການ ທີ່ຈະໃຊ້ໃນວຽກຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດນັ້ນ."
|
||
\v 6 ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ປະກາດໄປທົ່ວຄ້າຍວ່າ ບໍ່ໃຫ້ໃຜກໍຕາມນໍາສິ່ງຂອງຖວາຍມາສ້າງສະຖານບໍຣິສຸດອີກແລ້ວ ແລ້ວປະຊາຊົນຈຶ່ງໄດ້ຢຸດທີ່ຈະນຳຂອງເຫລົ່ານັ້ນມາ.
|
||
\v 7 ພວກຊ່າງໄດ້ມີອຸປະກອນທີ່ຫລາຍເກີນພໍແລ້ວ ສຳລັບວຽກທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດທັງຫມົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ດັ່ງນັ້ນຊ່າງສີມືທຸກຄົນໃນຫມູ່ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຫໍເຕັນ ດ້ວຍຜ້າກັ້ງສິບຜືນ ທີ່ເຮັດຈາກຜ້າປ່ານເນື້ອດີ ແລະດ້ານຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ສີແດງເຂັ້ມ ຊຶ່ງອອກແບບເປັນຮູບພາບເຄຣູບຕ່າງໆ. ນີ້ເປັນວຽກຂອງເບຊາເລນ, ຊຶ່ງເປັນຊ່າງສີມືທີ່ເກັ່ງຫລາຍ.
|
||
\v 9 ຄວາມຍາວຂອງຜ້າກັ້ງແຕ່ລະຜືນຄືຊາວແປດສອກ, ກວ້າງສີ່ສອກ. ຜ້າກັ້ງທັງຫມົດມີຂະຫນາດເທົ່າກັນ.
|
||
\v 10 ເບຊາເລນໄດ້ເອົາຜ້າກັ້ງຫ້າຜືນແກະຕິດກັນ, ແລະອີກຫ້າຜືນນັ້ນກໍໄດ້ແກະຕິດກັນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ລາວໄດ້ເຮັດຫູຜ້າກັ້ງດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ ຕິດໄວ້ຕາມຂອບຜ້າກັ້ງດ້ານນອກສຸດຂອງຊຸດທີຫນຶ່ງ, ແລະລາວກໍໄດ້ເຮັດຢ່າງດຽວກັນທີ່ດ້ານນອກຂອບຜ້າກັ້ງໃນຜ້າກັ້ງຊຸດທີສອງ.
|
||
\v 12 ລາວໄດ້ເຮັດຫູຂອງຜ້າກັ້ງຜືນທຳອິດຫ້າສິບຫູ ແລະຕາມຂອບຜ້າກັ້ງຊຸດທີສອງ ຫ້າສິບຫູ. ດັ່ງນັ້ນຫູຂອງຜ້ງກັ້ງຈຶ່ງຢູ່ກົງກັນຂວ້າມກັນ.
|
||
\v 13 ລາວໄດ້ເຮັດຂໍເກາະທອງຄຳ ຫ້າສິບອັນ ແລະ ໃຊ້ກ່ຽວຫູຂອງແຖບຜ້າກັ້ງເຂົ້າດ້ວຍກັນ ເພື່ອໃຫ້ຫໍເຕັນເປັນຫນຶ່ງດຽວກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຜ້າກັ້ງຂົນແບ້ສຳລັບເຕັນຄຸມຫໍເຕັນອີກສິບເອັດຜືນ.
|
||
\v 15 ຄວາມຍາວຂອງຜ້າກັ້ງ ແຕ່ລະຜືນມີຂະຫນາດສາມສິບສອກ, ແລະກວ້າງສີ່ສອກ. ທັງສິບເອັດຜືນມີຂະຫນາດເທົ່າກັນ.
|
||
\v 16 ລາວໄດ້ກ່ຽວຜ້າກັ້ງເຂົ້າດ້ວຍກັນ ແລະສ່ວນອີກຫົກຜືນກໍກ່ຽວຕິດກັນແຍກໄວ້ຕ່າງຫາກ.
|
||
\v 17 ລາວໄດ້ເຮັດຫູຜ້າກັ້ງຫ້າສິບຫູຕິດກັບຂອບຜ້າກັ້ງຂອງຊຸດທຳອິດ, ແລະຫູຜ້າກັ້ງອິກຫ້າສິບຫູຕິດກັບຂອບຜ້າກັ້ງ ເພື່ອກ່ຽວກັບຜ້າກັ້ງຊຸດທີສອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຂໍເກາະທອງແດງຫ້າສິບອັນ ກ່ຽວຫູເຕັນໃຫ້ເປັນຫລັງດຽວກັນ.
|
||
\v 19 ລາວໄດ້ເຮັດຜ້າຄຸມຫໍເຕັນ ດ້ວຍຫນັງແກະໂຕຜູ້ ຍ້ອມສີແດງຊັ້ນຫນຶ່ງ, ແລະຄຸມທັບດ້ວຍຫນັງຢ່າງດີອີກຊັ້ນຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດໂຄງໄມ້ແນວຕັ້ງສຳລັບຄໍ້າຫໍເຕັນຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ.
|
||
\v 21 ຄວາມຍາວຂອງແຕ່ໂຄງໄມ້ເປັນສິບສອກ ແລະກວ້າງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.
|
||
\v 22 ໂຄງໄມ້ແຕ່ລະອັນມີຫ້ອຍໄມ້ສອງອັນ ເພື່ອໃຫ້ຍຶດໂຄງໄມ້ຕິດກັນ. ລາວໄດ້ເຮັດໂຄງໄມ້ທຸກອັນຂອງຫໍເຕັນຢ່າງນີ້.
|
||
\v 23 ລາວໄດ້ເຮັດໂຄງໄມ້ສຳລັບຫໍເຕັນດັ່ງນີ້: ໂຄງໄມ້ດ້ານໃຕ້ຊາວອັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຖານເງິນສຳລັບຮອງຮັບເດືອຍຈຳນວນສີ່ສິບອັນໃຕ້ໂຄງໄມ້ຊາວອັນ. ມີຖານສອງອັນໃຕ້ຂອງໄມ້ຫນຶ່ງອັນ ເພື່ອເຊື່ອມອີກໂຄງຫນຶ່ງເຂົ້າດ້ວຍກັນ, ແລະຖານສອງອັນໃຕ້ແຕ່ລະໂຄງເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ແຕ່ລະໂຄງເຂົ້າດ້ວຍກັນ.
|
||
\v 25 ດ້ານທີສອງຂອງຫໍເຕັນຂ້າງທິດເຫນືອນັ້ນ, ເຂົາໄດ້ເຮັດໂຄງໄມ້ຊາວອັນ.
|
||
\v 26 ແລະຖານເງິນຮອງຮັບເດືອຍສີ່ສິບຖານ. ມີຖານຮອງຮັບຫ້ອຍສອງອັນໃຕ້ໂຄງໄມ້ອັນທຳອິດ, ອີກສອງອັນໃຕ້ຂອບຖັດໄປ, ແລະຕໍ່ໄປເລື້ອຍໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ສ່ວນດ້ານຫລັງຂອງຫໍເຕັນທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດໂຄງໄມ້ຫົກອັນ.
|
||
\v 28 ລາວໄດ້ເຮັດໂຄງໄມ້ອີກສອງອັນ ສຳລັບມູມຫໍເຕັນດ້ານຫລັງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ໂຄງໄມ້ເຫລົ່ານັ້ນມູມແຍກກັນຂ້າງລຸ່ມ, ແຕ່ເຊື່ອມຕໍ່ດ້ານເທິງຕິດກັນດ້ວຍຂໍເກາະອັນຫນຶ່ງ. ລາວໄດ້ເຮັດສອງຊຸດຢ່າງນີ້ໃຫ້ເກີດມູມສອງມູມ.
|
||
\v 30 ເປັນໂຄງໄມ້ແປດອັນພ້ອມກັບຖານເງິນທັງຫມົດ. ມີຖານສອງອັນໃຕ້ຖານອັນທຳອິດ, ອີກສອງອັນໃຕ້ຖານຖັດໄປ, ແລະຕໍ່ໆໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຮາວດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ-ຫ້າອັນສຳລັບໂຄງໄມ້ຝາຫໍເຕັນດ້ານຫນຶ່ງ,
|
||
\v 32 ຮາວອີກຫ້າອັນສຳລັບໂຄງໄມ້ຝາຫໍເຕັນອີກດ້ານຫນຶ່ງ, ຮາວອີກຫ້າອັນສຳລັບໂຄງໄມ້ຝາຫໍເຕັນດ້ານຫລັງທາງທິດຕາເວັນຕົກ.
|
||
\v 33 ລາວໄດ້ເຮັດຮາວຢູ່ລະຫວ່າງກາງຂອງໂຄງໄມ້, ນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າ, ຕົວກາງໃຫ້ຮ້ອຍຕອນກາງຂອງໂຄງໄມ້ ສຳລັບຝາຕັ້ງແຕ່ປາຍຫນຶ່ງໄປຈົນຮອດອີກປາຍຫນຶ່ງ.
|
||
\v 34 ລາວໄດ້ຫຸ້ມໂຄງໄມ້ເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍທອງຄຳ, ລາວໄດ້ເຮັດຂໍເກາະທອງຄຳສຳລັບຮ້ອຍຮາວ, ແລະລາວຫຸ້ມຮາວນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຜ້າກັ້ງຜືນຫນຶ່ງດ້ວຍດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ເປັນພາບເຄຣຸບຊຶ່ງເປັນວຽກຂອງຊ່າງສີມື.
|
||
\v 36 ລາວໄດ້ເຮັດເສົາຜ້າກັ້ງຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ ສີ່ເສົາ ແລະຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳ. ລາວໄດ້ເຮັດຂໍເກາະຕິດເສົານັ້ນດ້ວຍທອງຄຳ, ແລະຫລໍ່ຖານເງິນສີ່ອັນສຳລັບຮອງຮັບເສົານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ລາວໄດ້ເຮັດຜ້າກັ້ງບັງຕາ ສຳລັບທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ. ດ້ວຍດ້ານຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ໃຊ້ຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ຊຶ່ງວຽກຊ່າງແສ່ວ.
|
||
\v 38 ລາວຍັງໄດ້ເຮັດເສົາຫ້າຕົ້ນ ສຳລັບຜ້າກັ້ງພ້ອມດ້ວຍຫູເກາະ. ລາວໄດ້ຫຸ້ມຍອດເສົາ ແລະຮາວຜ້າກັ້ງນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳ. ຖານທັງຫ້າສຳລັບຮອງຮັບເສົານັ້ນເຮັດດ້ວຍທອງແດງ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 37
|
||
\cl ບົດທີ 37
|
||
\p
|
||
\v 1 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຫິບດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຍາວສອງສອກເຄິ່ງ; ກວ້າງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ; ແລະ ສູງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.
|
||
\v 2 ລາວໄດ້ຫຸ້ມຫີບນັ້ນທັງດ້ານໃນ ແລະດ້ານນອກດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະໄດ້ເຮັດຂອບດ້ານເທິງດ້ວຍທອງຄຳອ້ອມຮອບຫີບນັ້ນ.
|
||
\v 3 ລາວໄດ້ຫລໍ່ຂໍເກາະທອງຄຳສີ່ຂໍ ສຳລັບຫີບນັ້ນຕິດໄວ້ທີ່ມູມທັ້ງສີ່, ດ້ານຫນຶ່ງສອງຂໍແກະ ແລະອີກສອງຂໍອີກດ້ານຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ລາວໄດ້ເຮັດຄານຫາມດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ ແລະຫູ້ມດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
\v 5 ລາວໄດ້ສອດຄານຫາມເຂົ້າທີ່ ຂໍເກາະຂ້າງຫີບສຳລັບໃຊ້ຫາມຫີບນັ້ນ.
|
||
\v 6 ລາວໄດ້ເຮັດຝາຫີບໄຖ່ບາບດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ. ຍາວສອງສອກເຄິ່ງ, ແລະ ກວ້າງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດເຄຣູບຄຳສອງຮູບທີ່ຂຶ້ນຮູບດ້ວຍ ຄ້ອນທີ່ປາຍຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
|
||
\v 8 ເຄຣູບອົງຫນຶ່ງຢູ່ທີ່ປາຍຝາຫີບໄຖ່ບາບດ້ານຫນຶ່ງ, ແລະອີກອົງຫນຶ່ງຢູ່ອີກດ້ານຫນຶ່ງ ພວກເຂົາໄດ້ເປັນເນື້ອດຽວກັນກັບຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
|
||
\v 9 ເຄຣູບໄດ້ກາງປີກຂຶ້ນສູງ ແລະ ປົກຄຸມຝາຫີບໄຖ່ບາບ. ເຄຣູບແຕ່ລະອົງຫັນຫນ້າເຂົ້າຫາກັນ ແລະ ເບິ່ງມາທາງກາງຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດໂຕະຫນ່ວຍຫນຶ່ງຈາກໄມ້ກະຖິນເທດ. ຍາວສອງສອກ, ກວ້າງຫນຶ່ງສອກ, ແລະສູງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.
|
||
\v 11 ລາວໄດ້ຫຸ້ມໂຕະນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະເຮັດຂອບດ້ານເທິງດ້ວຍທອງຄຳອ້ອມຮອບໂຕະນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
\v 12 ລາວໄດ້ໂຄງອ້ອມຮອບໂຕະກວ້າງຫນຶ່ງຝາມື, ອ້ອມຮອບໂຄງນັ້ນດ້ວຍຄຳ.
|
||
\v 13 ລາວໄດ້ເຮັດຫູຂໍເກາະທອງຄຳສີ່ຂໍ, ຕິດໄວ້ທີ່ສີ່ມູມ, ບ່ອນຂາໂຕະທັງສີ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຂໍເກາະນັ້ນຕິດກັບໂຄງສຳລັບສອດຄານຫາມ, ສຳລັບຫາມໂຕະ.
|
||
\v 15 ລາວໄດ້ເຮັດຄານຫາມດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ ແລະຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳ, ສຳລັບຫາມໂຕະ.
|
||
\v 16 ລາວໄດ້ເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ຢູ່ໂຕະນັ້ນ—ຈານທັງຫລາຍ, ບ່ວງທັງຫລາຍ, ອ່າງທັງຫລາຍ, ແລະໂຖທີ່ໃຊ້ຖອກເຄື່ອງດື່ມບູຊາ. ລາວໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ລາວໄດ້ເຮັດຄັນຕະກຽງດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດໂດຍໃຊ້ຄ້ອນຕີຂຶ້ນຮູບ. ລາວໄດ້ເຮັດພ້ອມທັງຖານ ແລະລຳຕົວຂອງຄັນຕະກຽງ. ຈອກທັງຫລາຍ, ຮອງຕະກຽງ, ຖານໃບ, ແລະດອກຂອງມັນກໍເຮັດເປັນເນື້ອດຽວກັບຄັນຕະກຽງ.
|
||
\v 18 ມີກິ່ງຫົກກິ່ງຂະຫຍາຍອອກຈາກຄັນຕະກຽງຂ້າງຂອງມັນ—ຂ້າງລະສາມກິ່ງຂະຫຍາຍອອກຈາກຄັນ, ແລະອີກສາມກິ່ງຂະຫຍາຍອອກອີກຂ້າງຫນຶ່ງ.
|
||
\v 19 ກິ່ງທຳອິດຈະຕ້ອງມີສາມຈອກ ຄ້າຍຄືດອກໄມ້ຫມາກບົກ, ມີຖານໃບ, ແລະດອກ, ແລະອີກກິ່ງຫນຶ່ງມີສາມດອກເຮັດຄ້າຍຄືດອກໄມ້ຫມາກບົກ, ມີຖານໃບ ແລະດອກ. ຈະຕ້ອງເຫມືອນກັນທັງຫົກກິ່ງທີ່ຍື່ນອອກມາຈາກຄັນຕະກຽງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເທິງຄັນຕະກຽງ, ຢູ່ທາງກາງ, ຈະຕ້ອງມີຈອກສີ່ຫນ່ວຍທີ່ເຮັດເປັນເຫມືອນຮູບດອກໄມ້ຫມາກບົກ, ຮອງດ້ວຍຖານໃບ ແລະດອກທັງຫລາຍ.
|
||
\v 21 ໃຫ້ເຮັດຖານໃບຫນຶ່ງອັນຮອງຮັບກິ່ງຂະຫນານຄູ່ທຳອິດ—ໃຫ້ເຮັດຂຶ້ນເປັນເນື້ອດຽວກັນ, ແລະອີກຖານໃບຫນຶ່ງຮອງຮັບກິ່ງຂະຫນານຄູ່ທີ່ສອງ—ໃຫ້ເຮັດເປັນເນື້ອດຽວຄືກັນ. ໃນເຊັ່ນດຽວກັນອີກດອກຫນຶ່ງຮອງຮັບກິ່ງຂະຫນານຄູ່ທີ່ສາມ, ໃຫ້ເຮັດເປັນເນື້ອດຽວກັນ, ຈະຕ້ອງເຫມືອນກັນສຳລັບທັງຫົກກິ່ງທີ່ຍື່ນອອກມາຈາກຄັນຕະກຽງ.
|
||
\v 22 ຖານໃບ ແລະກິ່ງເປັນເນື້ອດຽວກັບຄັນຕະກຽງທັງຫມົດ, ຕີຂຶ້ນຮູບເປັນເນື້ອດຽວກັນ ດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຄັນຕະກຽງ ແລະຕະກຽງເຈັດອັນ, ມີດຕັດໃສ້ຕະກຽງ ແລະຖາດຮອງເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 24 ລາວໄດ້ເຮັດຄັນຕະກຽງ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບ ຄັນຕະກຽງນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດຫນັກຫນຶ່ງຕະລັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເບຊາເລນໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມ. ລາວໄດ້ເຮັດແທ່ນດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຄວາມຍາວຫນຶ່ງສອກ, ແລະກວ້າງຫນຶ່ງສອກ, ເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ ແລະສູງສອງສອກ. ຍອດທີ່ມູມແທ່ນນັ້ນກໍເປັນເນື້ອກັບແທ່ນ.
|
||
\v 26 ລາວໄດ້ຫຸ້ມແທ່ນເຄື່ອງຫອມນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ—ທັງດ້ານເທິງ, ທັງດ້ານເທິງ, ແລະດ້ານຂ້າງທຸກດ້ານ, ແລະຍອດຂອງແທ່ນ. ລາວຍັງໄດ້ເຮັດຂອບດ້ວຍທອງຄຳອ້ອມຮອບແທ່ນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ລາວໄດ້ເຮັດຂໍເກາະທອງຄຳສອງຂໍຕິດໄວ້ໃຕ້ຂອບດ້ານລະຂໍກົງກັນຂວ້າມກັນ. ຂໍເກາະນັ້ນເປັນທີ່ສຳລັບລັບສອດໄມ້ຄານຫາມແທ່ນບູຊາ.
|
||
\v 28 ລາວໄດ້ເຮັດໄມ້ຄານຫາມນັ້ນດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ, ແລະລາວໄດ້ຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳ.
|
||
\v 29 ລາວໄດ້ປຸງນໍ້າຫອມເຈີມອັນບໍຣິສຸດ ແລະປຸງເຄື່ອງຫອມບໍຣິສຸດ, ຕາມສິລະປະຂອງຊ່າງປຸງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 38
|
||
\cl ບົດທີ 38
|
||
\p
|
||
\v 1 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຍາວຫ້າສອກ ແລະກວ້າງຫ້າສອກ—ຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ—ແລະສູງສາມສອກ.
|
||
\v 2 ລາວໄດ້ຂະຫຍາຍທັງສີ່ມູມເທິງແທ່ນ ນັ້ນຮູບເຫມືອນເຂົາງົວ. ເຂົາງົວນັ້ນເປັນເນື້ອດຽວກັບແທ່ນ, ລາວໄດ້ຫຸ້ມແທ່ນດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
\v 3 ລາວໄດ້ເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບແທ່ນນັ້ນ—ຫມໍ້ສຳລັບໃສ່ຂີ້ເຖົ່າ, ຊວ້ານ, ອ່າງ, ສ້ອມແກະຊີ້ນ, ແລະຖາດຮອງໄຟຕ່າງໆ. ລາວໄດ້ເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທຸກອັນ ສຳລັບແທ່ນນັ້ນດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ລາວໄດ້ເຮັດຕະແກງສຳລັບແທ່ນ, ໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ຂອບໃນຮອບແທ່ນບູຊາດ້ວຍທອງແດງ, ແລະໃຫ້ຍື່ນລົງມາຈົນເຖິງປະມານເຄິ່ງແທ່ນ.
|
||
\v 5 ລາວໄດ້ຫລໍ່ຂໍເກາະສີ່ຂໍຕິດທີ່ມູມທັງສີ່ຂອງຕະແກງທອງແດງສຳລັບສອດໄມ້ຄານຫາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດໄມ້ຄານຫາມດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ ແລະຫູ້ມດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
\v 7 ລາວໄດ້ສອດໄມ້ຄານຫາມນັ້ນໄວ້ຂໍເກາະຂ້າງແທ່ນທັງສອງດ້ານ, ສຳລັບຫາມ. ລາວໄດ້ເຮັດແທ່ນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ກະດານ, ໃຫ້ຂ້າງໃນເປັນຮູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ ຖານຮອງອ່າງດ້ວຍທອງແດງ. ລາວໄດ້ສ້າງກະຕ່າອອກຈາກກະຈົກແວ່ນຂອງບັນດາຜູ້ຍິງ ທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນນັດພົບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ລາວຍັງໄດ້ສ້າງລານຫໍເຕັນ. ໂດຍດ້ານໃຕ້ຂອງລານມີຜ້າບັງລານທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ຍາວຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ.
|
||
\v 10 ຜ້າບັງລານມີເສົາຊາວຕົ້ນ, ຖານທອງແດງຊາວຖານ. ມີຂໍເກາະຕ່າງໆຕິດເສົາ, ຮາວຍຶດເສົານັ້ນເຮັດດ້ວຍເງິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ໃນເຊັ່ນດຽວກັນທາງດ້ານເຫນືອໃຫ້ມີຜ້າບັງລານ, ຍາວຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ ກັບເສົາຊາວຕົ້ນ, ຖານທອງແດງຊາວຖານ, ຂໍເກາະຕ່າງໆ ຕິດເສົາ ແລະ ຮາວຍຶດເສົານັ້ນເຮັດດ້ວຍເງິນ.
|
||
\v 12 ຜ້າບັງລານດ້ານຕະເວັນຕົກຍາວຫ້າສິບສອກ, ກັບເສົາສິບຕົ້ນ ແລະຖານຮອງສິບຖານ. ຂໍເກາະ ແລະຮາວຍຶດເສົາຕ່າງໆ ນັ້ນເຮັດດ້ວຍເງິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ລານຍັງໃຊ້ຜ້າຍາວຫ້າສິບສອກໄປທາງດ້ານຕະເວັນຕົກ.
|
||
\v 14 ຜ້າບັງລານດ້ນແຄມທາງເຂົ້າຂ້າງຫນຶ່ງຍາວສິບຫ້າສອກ. ມີເສົາສາມຕົ້ນ ກັບຖານຮອງເສົາສາມຖານ.
|
||
\v 15 ອີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງທາງເຂົ້າຂອງລານ ມີຜ້າບັງລານຍາວສິບຫ້າສອກ, ມີເສົາສາມຕົ້ນ ແລະຖານຮອງສາມຖານ.
|
||
\v 16 ຜ້າບັງລານທັງຫມົດໂດຍຮອບລານນັ້ນເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຖານຮອງຮັບເສົານັ້ນເຮັດທອງແດງ. ສ່ວນຂໍຕິດເສົາ ແລະຮາວຍຶດເສົາເຮັດດ້ວຍເງິນ, ແລະຫົວເສົານັ້ນຫຸ້ມດ້ວຍເງິນ. ເສົາທຸກຕົ້ນຂອງລານມີຮາວຍຶດເສົາເຮັດດ້ວຍເງິນ.
|
||
\v 18 ຜ້າກັ້ງທີ່ປະຕູລານນັ້ນຍາວຊາວສອກ. ຜ້າກັ້ງນັ້ນເຮັດຈາກຜ້າເລນິນເນື້ອດີ ສີຟ້າ, ສີມ່ວງ ແລະດ້າຍສີແດງເຂັ້ມ ຜ້າປ່ານເນື້ອດີດ້າຍຄູ່, ຍາວຊາວສອກ, ຄືຄວາມຍາວຊາວສອກ ແລະສູງຫ້າສອກ, ສະເຫມີກັບຜ້າບັງລານ.
|
||
\v 19 ມີຖານຮອງຮັບເສົາ ສີ່ຖານເປັນທອງແດງ ແລະຂໍແກະເຮັດດ້ວຍເງິນ. ສ່ວນທີ່ຫຸ້ມຫົວເສົາກັບຮາວຍຶດເສົາເຮັດດ້ວຍເງິນ.
|
||
\v 20 ຫລັກຫມຸດທຸກອັນຂອງຫໍເຕັນ ແລະຂອງລານຮອບຫໍເຕັນນັ້ນເຮັດດ້ວຍທອງແດງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຕໍ່ໄປນີ້ຄືສີ່ງຂອງທີ່ໃຊ້ໃນຫໍເຕັນ, ຄືຫໍເຕັນແຫ່ງກົດເກນແຫ່ງພັນທະສັນຍາ, ຊຶ່ງໄດ້ບັນທືກໄວ້ຕາມຄຳສັ່ງຂອງໂມເຊ. ເປັນວຽກຂອງຄົນເລວີໃນການດູແລຂອງອີທາມາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນປະໂລຫິດ.
|
||
\v 22 ເບຊາເລນລູກຊາຍຂອງອູຣີເປັນລູກຊາຍຂອງຮູເຣ, ຈາກເຜົ່າຢູດາ, ໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງຜ່ານທາງໂມເຊ.
|
||
\v 23 ໂອໂຮລຽບ ລູກຊາຍຂອງອາຮີສາມັກ, ຈາກເຜົ່າດານ, ຜູ້ຮ່ວມງານກັບເບຊາເລນເປັນຊ່າງແກະສະຫລັກ, ເປັນຊ່າງຊຳນານວຽກ, ແລະເປັນຊ່າງແສ່ວໂດຍໃຊ້ດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ທອງຄຳທັງຫມົດທີ່ໃຊ້ສຳລັບການສ້າງນີ້, ໃນວຽກທັງຫມົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສະຖານບໍຣິສຸດນັ້ນ—ທອງຄຳທີ່ມາຈາກເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໂບກ—ມີນໍ້າຫນັກຊາວເກົ້າຕະລັນ ແລະ 730 ເຊເຂັນ, ຕາມມາດຕາຊັ່ງນໍ້າຫນັກເຊເຂັນຂອງສະຖານນະມັດສະການ.
|
||
\v 25 ເງິນທີ່ໄດ້ຈາກຊຸມຊົນຈາກການຖວາຍໂບກຫນັກຫນຶ່ງຮ້ອຍຕະລັນ ແລະ 1,775 ເຊເຂ, ຕາມມາດຕາຊັ່ງນໍ້າຫນັກຂອງສະຖານນະມັດສະການ.
|
||
\v 26 ຫລືໂດຍເກັບເງິນຜູ້ຊາຍຄົນລະຫນຶ່ງເບຄາ, ນີ້ຄືເຄິ່ງເຊເຂ, ຊັ່ງຕາມເຊເຂຂອງສະຖານນະມັດສະການ. ຈຳນວນຕົວເລກນີ້ມີພື້ນຖານຈາກທຸກຄົນທີ່ໄດ້ນັບໄວ້ໃນທະບຽນສຳມະໂນຄົວ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີອາຍຸແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປ—ລວມທັງຫມົດໄດ້ 603,550 ຄົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເງິນຫນັກຫນຶ່ງຮ້ອຍຕະລັນນັ້ນ ໃຊ້ຫລໍ່ຖານຮອງຮັບເສົາຂອງສະຖານບໍຣິສຸດ ແລະຖານຂອງຜ້າກັ້ງ; ຖານຮ້ອຍອັນ, ເງິນຫນຶ່ງຕະລັນໄດ້ຫນຶ່ງຖານ.
|
||
\v 28 ຈາກໃນສ່ວນທີ່ເຫລືອຂອງເງິນ 1,775 ເຊເຂ, ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຂໍເກາະສຳລັບເສົາ, ຫຸ້ມຫົວເສົານັ້ນ, ແລະເຮັດຮາວຍືດເສົາດ້ວຍ.
|
||
\v 29 ທອງແດງຈາກເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໂບກຫນັກເຈັດສິບຕະລັນ ແລະ 2,400 ເຊເຂ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ຈາກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ລາວໄດ້ເຮັດຖານທາງເຂົ້າຫໍເຕັນນັດພົບ, ເຮັດດ້ວຍທອງແດງ, ແລະຕະແກງທອງແດງ, ແລະເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດຂອງແທ່ນນັ້ນ,
|
||
\v 31 ເຮັດຖານສຳລັບລານ, ຖານທີ່ທາງເຂົ້າລານ, ຫລັກມຸດທຸກໂຕຂອງຫໍເຕັນ, ແລະເຫລັກຫມຸດທຸກໂຕສຳລັບລານນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 39
|
||
\cl ບົດທີ 39
|
||
\p
|
||
\v 1 ພວກເຂົາໄດ້ຫຍິບເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຢ່າງວິຈິດບັນຈົງດ້ວຍດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ ສຳລັບນຸ່ງເວລາປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນສະຖານນະມັດສະການ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງອາໂຣນສຳລັບສວມໃນສະຖານບໍຣິສຸດ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 2 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດເສື້ອເອໂຟດດ້ວບທອງຄຳ, ດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະຜ້າປ່ານດ້າຍຄູ່ເນື້ອດີ.
|
||
\v 3 ພວກເຂົາຕີຄຳແຜ່ອອກເປັນແຜ່ນບາງໆ ແລະຕັດເປັນເສັ້ນໆ, ເພື່ອຫຍິບເຂົ້າກັບດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະເຂົ້າກັບຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ເປັນວຽກຂອງຊ່າງຝີມືຜູ້ຊໍານານງານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດແຖບຕິດໄວ້ບ່າຂອງເສື້ອເອໂຟດ, ໃຫ້ຕິດກັບມູມດ້ານເທິງສອງມູມ.
|
||
\v 5 ສາຍຮັດແອວກໍແສ່ວຢ່າງວິຈິດບັນຈົງເຫມືອນເສື້ອເອໂຟດ; ແສ່ວເຂົ້າກັນເປັນເນື້ອດຽວກັນກັບເສື້ອເອໂຟດ, ຊຶ່ງເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານດ້າຍຄູ່ເນື້ອດີ ທີ່ແສ່ວດ້ວຍຄຳ, ດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຫີນອ່ອນຕັດໄວ້, ໃນຕົວເຮືອນທອງຄຳ ຊຶ່ງແກະສະຫລັກຢ່າງມີລວດລາຍລະອຽດ, ແລະຈາຣຶກເປັນລາຍຊື່ລູກຊາຍທັງສິບສອງຄົນຂອງອິສະຣາເອນ.
|
||
\v 7 ເບຊາເລນໄດ້ຕິດຫີນເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ແຖບບ່າຂອງເສື້ອເອໂຟດ, ເພື່ອໃຫ້ຫີນນັ້ນເປັນທີ່ລະນຶກແດ່ພຣະຢາເວ ເຖິງລູກຊາຍສິບສອງຄົນຂອງອິສະຣາເອນ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ລາວໄດ້ເຮັດເສື້ອຮັດເອິກ, ເປັນວຽກຂອງຊ່າງສີມືຜູ້ຊຳນານ, ຕົກແຕ່ງເຫມືອນເສື້ອເອໂຟດ. ລາວໄດ້ເຮັດຈາກທອງຄຳ, ຖັກດ້ວຍດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
|
||
\v 9 ເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ. ພວກເຂົາໄດ້ພັບເສື້ອຮັດເອິກເປັນສອງທ່ອນ. ຍາວຫນຶ່ງຄືບ ແລະກວ້າງຫນຶ່ງຄືບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກເຂົາໄດ້ຕິດອັນຍະມານີສີ່ແຖວນັ້ນ. ແຖວທີຫນຶ່ງຕິດທັບທິມ, ພອຍສີແດງເຂັ້ມ, ແລະໂກເມນ,
|
||
\v 11 ແຖວທີສອງຕິດມໍຣະກົດ, ໄພທູນ, ແລະເພັດ.
|
||
\v 12 ແຖວທີສາມຕິດນິນ, ໂມຣາ, ແລະພອຍສີມ່ວງ.
|
||
\v 13 ແຖວທີສີ່ຕິດນິນ, ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ ແລະພອຍສີນໍ້າຕານ. ພອຍເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຕິດໃນຕົວເຮືອນຂອງທອງຄຳ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພອຍເຫລົ່ານີ້ລຽງຕາມລຳດັບຊື່ຂອງລູກຊາຍສິບສອງຄົນຂອງອິສະຣາເອນ, ລຽງຕາມລຳດັບຊື່. ພວກມັນເຫມືອນແກະສະຫລັກຕຣາປຣະທັບ, ແຕ່ລະຊື່ຫມາຍເຖິງແຕ່ລະເຜົ່າຂອງສິບສອງເຜົ່າ.
|
||
\v 15 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສາຍຄຳຄ້າຍຖັກກ້ຽວເທິງເສື້ອຮັດເອີກ, ເປັນວຽກຖັກດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 16 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເຮືອນຄຳສອງອັນ, ແລະຫູສອງຫູເຮັດດ້ວຍຄຳ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຕິດຫູຄຳສອງຫູໄວ້ທີ່ສອງມູມຂອງເສື້ອຮັດເອິກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພວກເຂົາໄດ້ໃສ່ສາຍຄໍຖັກດ້ວຍທອງຄຳໃນຫູທັງສອງທີ່ມູມເສື້ອຮັດເອິກ.
|
||
\v 18 ພວກເຂົາໄດ້ຕິດປາຍຮ້ອຍຖັກສອງຂ້າງນັ້ນ ກັບຕົວເຮືອນທັງສອງ. ພວກເຂົາໄດ້ຕິດທີ່ແຖບບ່າຂອງເສື້ອເອໂຟດທີ່ດ້ານຫນ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຫູທອງຄຳສອງຫູ ແລະໃ່ສ່ທີ່ມູມດ້ານລຸ່ມທັງສອງຂ້າງຂອງເສື້ອຮັດເອິກ.
|
||
\v 20 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຫູທອງຄຳອີກສອງຫູ ແລະໃສ່ໄວ້ທີ່ໃຕ້ແຖບບ່າໄຫລ່ດ້ານຫນ້າຂອງເສື້ອເອໂຟດ. ໃກ້ແຂບເຫນືອສາຍຮັດແອວ ຊຶ່ງແສ່ວດ້ວຍສີມືຢ່າງວິຈິດບັນຈົງຂອງເສື້ອເອໂຟດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພວກເຂົາໄດ້ມັດເສື້ອຮັດເອິກນັ້ນຕິດໃສ່ຂໍເກາະຂອງຂໍເສື້ອເອໂຟດດ້ວຍດ້າຍຖັກສີຟ້າ, ເພື່ອໃຫ້ທັບສາຍຮັດແອວ ຊຶ່ງແສ່ວດ້ວຍສີມືຢ່າງວິຈິດບັນຈົງຂອງເສື້ອເອໂຟດ. ສິ່ງນີ້ກໍເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ເສື້ອຮັດເອິກຫລຸດໄປຈາກເສື້ອເອໂຟດ. ສິ່ງນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດເສື້ອຄຸມເຂົ້າກັບຊຸດເສື້ອເອໂຟດ ດ້ວຍຜ້າແສ່ວສີມ່ວງລ້ວນ, ເປັນວຽກຂອງຊ່າງແສ່ວ.
|
||
\v 23 ທີ່ມີຊ່ອງສວມໃສ່ຫົວທາງກາງຂອງເສື້ອນັ້ນ. ໄດ້ຫຍິບຮອບຄໍເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຂາດ.
|
||
\v 24 ຂອບດ້ານລຸ່ມເສື້ອນັ້ນ, ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເປັນຫມາກພິລາ ໂດຍໃຊ້ດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ແລະຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດກະລິ່ງດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຕິດກະລິ່ງລະຫວ່າງຫມາກພິລາ ໂດຍຮອບຂອງລຸ່ມເສື້ອຄຸມ, ລະຫວ່າງຫມາກພິລານັ້ນມີ—
|
||
\v 26 ກະລິ່ງຫນ່ວຍຫນຶ່ງ ແລະຫມາກພິລາຫມາກຫນຶ່ງ, ກະລິ່ງອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງ ແລະ ຫມາກພິລາອີກຫນ່ວຍຫນຶ່ງ—ດ້ານລຸ່ມເສື້ອຄຸມນັ້ນ ສຳລັບອາໂຣນນຸ່ງເວລາປະຕິບັດຫນ້າທີ່. ສິ່ງນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊທຸກປະການ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເສື້ອຄຸມດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ ສຳລັບອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ.
|
||
\v 28 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຜ້າໂພກຫົວ, ຜ້າມັດຫົວ, ເຮັດເສື້ອດ້ານໃນດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
|
||
\v 29 ແລະເຮັດສາຍຮັດແອວດ້ວຍຜ້າເລນີນເນື້ອດີ ແລະດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ, ເປັນວຽກສີມືຂອງຊ່າງແສ່ວ. ສິ່ງນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດແຜ່ນມົງກຸດທອງຄຳບໍຣິສຸດ; ພວກເຂົາແກະສະຫລັກທີ່ແຜ່ນມົງກຸດ, ເຫມືອນຕຣາປຣະທັບວ່າ, "ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະຢາເວ."
|
||
\v 31 ພວກເຂົາໄດ້ເອົາດ້າຍຖັກສີຟ້າ ມັດໄວ້ເທິງຜ້າໂພກຫົວ. ສິ່ງນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ດັ່ງນັ້ນວຽກສຳລັບຫໍເຕັນ, ຫໍເຕັນນັດພົບ, ກໍສຳເລັດລົງ. ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍເຮັດຢ່າງນັ້ນທຸກປະການ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ.
|
||
\v 33 ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ນຳຫໍເຕັນມາໃຫ້ໂມເຊ—ທັງເຕັນ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກອັນ, ຂໍເກາະ, ໂຄງໄມ້, ກອນ, ເສົາ, ແລະຖານຮອງຮັບເສົາ;
|
||
\v 34 ພວກເຂົາໄດ້ຄຸມຫໍເຕັນດ້ວຍຫນັງແກະໂຕຜູ້ຍ້ອມສີແດງ, ຄຸມດ້ວຍຫນັງງົວທະເລ, ແລະຜ້າກັ້ງສຳລັບບັງຕາ.
|
||
\v 35 ຫິີບແຫ່ງຄຳພະຍານ, ໄມ້ຄານຫາມ ແລະຝາຫິີບໄຖ່ບາບ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ພວກເຂົາໄດ້ນຳໂຕະ, ເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບໂຕະນັ້ນ, ແລະເຂົ້າຈີ່.
|
||
\v 37 ຄັນຕະກຽງທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະຕະກຽງທີ່ຕັ້ງເປັນແຖວ, ລວມທັງເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດຂອງຄົນຕະກຽງນັ້ນ;
|
||
\v 38 ແທ່ນບູຊາຄຳ, ນໍ້າມັນເຈີມ ແລະເຄື່ອງຫອມ; ຜ້າກັ້ງບັງຕາສຳລັບທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ.
|
||
\v 39 ແທ່ນບູຊາທອງແດງ ກັບຕະແກງທອງແດງ ແລະໄມ້ຄານຫາມ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດຂອງແທ່ນ ແລະອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ກັບຖານຮອງອ່າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ພວກເຂົາໄດ້ນຳຜ້າກັ້ງບັງລານ, ກັບເສົາ ແລະຖານຮອງຮັບເສົາ, ແລະຜ້າກັ້ງສຳລັບທາງເຂົ້າລານ; ເຊືອກ, ແລະຫລັກຫມຸດສຳລັບເຕັນ; ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດສຳລັບປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໆຫໍເຕັນ, ສຳລັບຫໍເຕັນນັດພົບ.
|
||
\v 41 ພວກເຂົາໄດ້ນຳເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ຫຍິບຢ່າງວິຈິດບັນຈົງມາສຳລັບນຸ່ງ ເມື່ອປະຕິບັດຫນ້າທີ່ ໃນສະຖານບໍຣິສຸດ, ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດສຳລັບອາໂຣນປະໂລຫິດ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ສຳລັບພວກເຂົາໃຊ້ນຸ່ງໃນເວລາປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນຕຳແຫນ່ງປະໂລຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍເຮັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງທາງໂມເຊນັ້ນ.
|
||
\v 43 ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ກວດເບິ່ງວຽກງານທັງປວງ ແລະເຫັນວ່າວພວກເຂົາໄດ້ສຳເລັດທຸກຢ່າງ, ແລະ, ເບິ່ງແມ, ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງຕາມພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງນັ້ນ, ແລ້ວໂມເຊໄດ້ອວຍພອນພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 40
|
||
\cl ບົດທີ 40
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,
|
||
\v 2 "ໃນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີຫນຶ່ງຂອງປີໃຫມ່ ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງຫໍເຕັນ, ຄືຫໍເຕັນນັດພົບຂຶ້ນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເຈົ້າຕ້ອງວາງຫິີບແຫ່ງຄຳພະຍານໃນຫໍເຕັນ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງກັ້ນຜ້າກັ້ງບັງຫິີບນັ້ນໄວ້.
|
||
\v 4 ເຈົ້າຕ້ອງນໍາໂຕະເຂົ້າມາຕັ້ງໄວ້ ແລະຈັດເຄື່ອງໃຊ້ເທິງໂຕະໄວ້ຕາມບ່ອນຂອງມັນ. ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງນຳຄັນຕະກຽງເຂົ້າມາ ແລະຕັ້ງຕະກຽງໃສ່ຄັນຕະກຽງໃຫ້ເຂົ້າທີ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຈົ້າຕ້ອງວາງແທ່ນບູຊາຄຳສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມ ຕໍ່ຫນ້າຫິີບແຫ່ງຄຳພະຍານ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຕິດຕັ້ງຜ້າກັ້ງທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ.
|
||
\v 6 ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງຫິີບແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາໄວ້ດ້ານຫນ້າທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ, ເຂົ້າເຕັ້ນນັດພົບ.
|
||
\v 7 ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ໄວ້ລະຫວ່າງຫໍເຕັນນັດພົບກັບແທ່ນບູຊາ ແລະເຈົ້າຕ້ອງໃສ່ນໍ້າໃນອ່າງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດລານໄວ້ຮອບໆ, ແລະເຈົ້າຕ້ອງຕິດຜ້າກັ້ງບັງຕາໄວ້ທີ່ທາງເຂົ້າລານ.
|
||
\v 9 ເຈົ້າຕ້ອງເອົານໍ້າມັນເຈີມມາ ແລະເຈີມຫໍເຕັນ ແລະທຸກໆສິ່ງໃນນັ້ນ. ເຈົ້າຕ້ອງຊຳຣະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງ ແລະຂອງຕົກແຕ່ງໃຫ້ບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ; ແລ້ວຫໍເຕັນນັ້ນຈະບໍຣິສຸດ.
|
||
\v 10 ເຈົ້າຕ້ອງເຈີມແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງເທິງແທ່ນບູຊາ. ເຈົ້າຕ້ອງຊຳຣະແທ່ນນັ້ນໃຫ້ບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ ແລະແທ່ນບູຊານັ້ນຈະບໍຣິສຸດຫລາຍສຳລັບເຮົາ.
|
||
\v 11 ເຈົ້າຕ້ອງເຈີມທັງອ່າງທອງແດງ ແລະຖານຮອງອ່າງ ແລະອີກທັງຊຳຣະໃຫ້ບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຈົ້າຈົ່ງນຳອາໂຣນກັບລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງລາວມາທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນນັດພົບ ແລະເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ນໍ້າລ້າງຊໍາຣະພວກເຂົາເສຍ.
|
||
\v 13 ເຈົ້າຈົ່ງສວມເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດໃຫ້ອາໂຣນ ແລະຊຳຣະລາວໃຫ້ບໍຣິສຸດສຳລັບເຮົາ, ເຈີມລາວ ແລະ ຊຳຣະຕົວລາວໃຫ້ບໍຣິສຸດ ເພື່ອລາວຈະເປັນປະໂລຫິດຮັບໃຊ້ເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເຈົ້າຈົ່ງນຳລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງລາວມາດ້ວຍ ແລະສວມເສື້ອຄຸມໃຫ້ພວກເຂົາ.
|
||
\v 15 ເຈົ້າຕ້ອງເຈີມພວກເຂົາເຊັ່ນດຽວກັນກັບທີ່ເຈົ້າເຈີມບິດາຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະເປັນປະໂລຫິດຮັບໃຊ້ເຮົາ. ການເຈີມນັ້ນຈະເປັນການເຈີມແຕ່ງຕັ້ງພວກເຂົາໄວ້ເປັນປະໂລຫິດທີ່ມີຜົນຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງພວກເຂົາ."
|
||
\v 16 ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ໂມເຊໄດ້ເຮັດຄື; ລາວໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງລາວ. ລາວໄດ້ເຮັດສິ່ງທັງປວງນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ດັ່ງນັ້ນຫໍເຕັນກໍໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນໃນມື້ທີ່ຫນຶ່ງເດືອນທຳອິດປີທີສອງ.
|
||
\v 18 ໂມເຊໄດ້ຕັ້ງຫໍເຕັນຂຶ້ນ, ວາງຮາກຖານ, ຕັ້ງໂຄງໄມ້, ຕິດໃສ່ກອນ, ແລະຕັ້ງເສົາຕ່າງໆຂຶ້ນ.
|
||
\v 19 ລາວໄດ້ກາງສິ່ງທີ່ຈະຄຸມຫໍເຕັນ ແລະເອົາຜ້າເຕັ້ນຄຸມເຫນືອຫໍເຕັນ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງລາວໄວ້.
|
||
\v 20 ລາວໄດ້ແຜ່ນຫີນແຫ່ງພັນທະສັນຍາໄວ້ໃນຫີບນັ້ນ. ລາວໄດ້ສອດໄມ້ຄານໄວ້ທີ່ຫິີບ ແລະວາງຝາຫີບໄຖ່ບາບໄວ້ດ້ານເທິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ລາວໄດ້ນຳຫິີບນັ້ນໄປໄວ້ໃນຫໍເຕັນ. ລາວໄດ້ຕິດຕັ້ງຜ້າກັ້ງເພື່ອບັງຫີບແຫ່ງຄຳພະຍານ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງລາວ.
|
||
\v 22 ລາວໄດ້ວາງໂຕະໄວ້ໃນຫໍເຕັນນັດພົບ, ທາງທິດເຫນືອຂອງຫໍເຕັນ, ນອກຜ້າກັ້ງ.
|
||
\v 23 ລາວໄດ້ຈັດລຽງເຂົ້າຈີ່ໃຫ້ເປັນລະບຽບໄວ້ເທິງໂຕະຕໍ່ພຣະເນດພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງລາວນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ລາວໄດ້ຕັ້ງຄັນຕະກຽງໄວ້ໃນເຕັ້ນນັດພົບ, ກົງກັນຂວ້າມກັບໂຕະ, ທາງທິດໃຕ້ຂອງຫໍເຕັນ.
|
||
\v 25 ລາວໄດ້ໄຕ້ຕະກຽງດ້ານຫນ້າພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງລາວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ລາວໄດ້ຕັ້ງແທ່ນບູຊາເຄື່ອງຫອມທອງຄຳໃນຫໍເຕັນນັດພົບຕໍ່ຫນ້າຜ້າກັ້ງ.
|
||
\v 27 ລາວເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງແທ່ນນັ້ນ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງລາວ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ລາວໄດ້ແຂວນຜ້າກັ້ງບັງຕາທີ່ຫນ້າປະຕູຫໍເຕັນ.
|
||
\v 29 ລາວໄດ້ຕັ້ງແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາໄວ້ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ, ຄືທາງເຂົ້າຫໍເຕັນນັດພົບ. ລາວໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະເຄື່ອງບູຊາພືດເທິງແທ່ນນັ້ນ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງລາວ.
|
||
\v 30 ລາວໄດ້ຕັ້ງອ່າງໄວ້ລະຫວ່າງຫໍເຕັນນັດພົບ ແລະແທ່ນບູຊາ, ແລະລາວໄດ້ໃສ່ນໍ້າໃນອ່າງສຳລັບຊຳຣະລ້າງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ລ້າງມື ແລະລ້າງຕີນຂອງພວກເຂົາດ້ວຍນໍ້າໃນອ່າງ
|
||
\v 32 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ພວກເຂົາຈະເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນນັດພົບ ແລະເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ພວກເຂົາຈະຂຶ້ນໄປຍັງແທ່ນບູຊານັ້ນ. ພວກເຂົາກໍຈະຊຳຣະລ້າງຕົນເອງເສຍກ່ອນ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊໄວ້.
|
||
\v 33 ໂມເຊໄດ້ກັ້ນບໍຣິເວນລານຮອບຫໍເຕັນ ແລະແທ່ນບູຊາ. ລາວໄດ້ກັ້ນຜ້າກັ້ງບັງຕາທີ່ທາງເຂົ້າລານ. ດ້ວຍວິທີນີ້, ໂມເຊກໍເຮັດສຳເລັດຫນ້າທີ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ແລ້ວໃນຂະນະນັ້ນມີເມກມາປົກຄຸມເຕັນນັດພົບໄວ້, ແລະພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍປາກົດຢູ່ເຕັມຫໍເຕັນ.
|
||
\v 35 ໂມເຊເຂົ້າໄປໃນເຕັ້ນນັດພົບບໍ່ໄດ້ ເພາະເມກປົກຄຸມຢູ່ ແລະ ເພາະພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍຢູ່ເຕັມຫໍເຕັນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເມື່ອໃດກໍຕາມ ທີ່ເມກນັ້ນລອຍຂຶ້ນຈາກຫໍເຕັນ, ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍຈະອອກເດີນທາງຕໍ່ໄປ.
|
||
\v 37 ແຕ່ຫາກວ່າເມກນັ້ນບໍ່ໄດ້ລອຍຂຶ້ນໄປຈາກຫໍເຕັນ, ແລ້ວປະຊາຊົນກໍຈະບໍ່ອອກເດີນທາງເລີຍ. ພວກເຂົາຈະຄອຍຖ້າຢູ່ຈົນກວ່າຈະເຖິງມື້ທີ່ເມກນັ້ນລອຍຂຶ້ນໄປ.
|
||
\v 38 ເພາະເມກຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນໃນຕອນກາງເວັນ, ແລະໄຟຂອງພຣະອົງກໍຢູ່ເຫນືອຫໍເຕັນໃນຕອນກາງຄືນ, ປະຊາຊົນຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ເຫັນສິ່ງນີ້ຕະຫລອດການເດີນທາງ.
|