# او تنها صخره و نجات من است و قلعهٔ بلند من

نویسنده به گونه‌ای درباره خدا صحبت می‌کند که گویی او صخره و قلعه‌ای بلند است. هر دو استعاره نشان می‌دهد که چگونه خدا از انسان در برابر دشمن محافظت می‌کند. در اینجا واژه «نجات» نشان‌دهنده این است که خدا، نویسنده را نجات می‌دهد. نگاه کنید در مزمور ۲:۶۲ چگونه آن را ترجمه کرده‌اید. (See:

[[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]]) 

# تا جنبش نخورم

این جمله می‌تواند به صورت «معلوم» ترجمه شود. ترجمه جایگزین: «هیچ چیز نمی‌تواند مرا به جنبش درآورد»(See: 

[[rc://*/ta/man/translate/figs-activepassive]])