fa_tn/psa/046/006.md

22 lines
2.1 KiB
Markdown
Raw Permalink Normal View History

2021-08-25 15:55:15 +00:00
# امّت‌ها نعره زدند
اینجا، کلمه «نعره» مشابه کلمه‌ای است که نویسنده در مزمور ۴۶: ۳، برای توصیف آبهای دریا استفاده کرده است. نویسنده از هراس امّت‌ها همچون حرکات شدید دریا در طی طوفانی سخت، سخن می‌گوید. ترجمه جایگزین: «امّت‌ها وحشت کردند»
(آدرس: [[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]] را ببینید)
# مملکتها متحرک گردیدند
اینجا کلمه «متحرک» مشابه کلمه‌ای است که نویسنده در مزمور ۴۶: ۲ برای توصیف اثر زلزله بر کوه‌ها، استفاده کرده است. نویسنده از نابودی مملکت‌ها توسط لشکرها همچون زلزله‌ای که آنان را از بین می‌برد، سخن می‌گوید. این می‌تواند به صورت معلوم بیان شود. ترجمه جایگزین: «لشکرها، ممالک را نابود می‌کنند» (آدرس‌های: [[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]] و [[rc://*/ta/man/translate/figs-activepassive]] را ببینید)
# او آواز خود را داد
«خدا صدای خود را بلند کرد.» نویسنده از «آواز» همچون شئی که شخصی می‌تواند آن را برداشته و به هوا بلند کند، سخن می‌گوید. این بدان معنا است که صدا بلندتر می‌شود. ترجمه جایگزین: «خدا فریاد زد»
(آدرس: [[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]] را ببینید)
# پس جهان گداخته گردید
نویسنده از جهان همچون شئي مانند یخ سخن می‌گوید که می‌تواند گداخته شود. اینجا «جهان» بیانگر بشر، و گداختن بیانگر ترسیدن است. ترجمه جایگزین: «مردم جهان از ترس می‌لرزند»
(آدرس‌های: [[rc://*/ta/man/translate/figs-metonymy]] و [[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]] را ببینید)