diff --git a/20-PRO.usfm b/20-PRO.usfm index 59e7d1d..06fd854 100644 --- a/20-PRO.usfm +++ b/20-PRO.usfm @@ -1,16 +1,13 @@ \id PRO \ide UTF-8 -\sts Proverbs \h হিতোপদেশ \toc1 হিতোপদেশ \toc2 হিতোপদেশ \toc3 pro \mt1 হিতোপদেশ - \s5 \c 1 -\s আভাস \p \v 1 দায়ূদৰ পুত্র চলোমন, ইস্রায়েলৰ ৰজা আছিল। চলোমনৰ নীতিবচন। \q1 @@ -19,47 +16,46 @@ \q1 \v 3 সংশোধন গ্রহণ কৰা, তেতিয়া তুমি \q1 সত্য, ন্যায়পৰায়ণ, আৰু যথাৰ্থতাত জীয়াই থাকিব পাৰিবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 4 যিসকলক শিক্ষা দিয়া হোৱা নাই, তেওঁলোকক প্রজ্ঞা দান কৰা; \q1 আৰু যুৱক সকলক জ্ঞান আৰু বিবেচনা দিয়া। \q1 \v 5 জ্ঞানীলোকক শুনিবলৈ দিয়া আৰু তেওঁলোকক শিক্ষাত বৃদ্ধি হ’বলৈ দিয়া। -\q1 আৰু তীক্ষ্নবুদ্ধি সম্পন্ন লোকক পথ প্রদৰ্শন কৰা; +\q1 আৰু তীক্ষ্নবুদ্ধি সম্পন্ন লোকক পথপ্রদৰ্শন কৰা; \q1 \v 6 যাতে নীতিবচন আৰু বাণী, \q1 জ্ঞানীলোকৰ বাক্য আৰু তেওঁলোকৰ নিগূঢ়তত্ব বুজিব পাৰে। -\b -\q1 \s5 -\v 7 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই জ্ঞানৰ আৰম্ভণ- -\q1 অজ্ঞানীলোকে প্রজ্ঞা আৰু অনুশাসন হেয়জ্ঞান কৰে। +\q1 +\v 7 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই জ্ঞানৰ আৰম্ভণ, +\q1 অজ্ঞানীলোকে প্রজ্ঞা আৰু অনুশাসন হেয়জ্ঞান কৰে। \q1 \v 8 হে মোৰ পুত্র, তুমি তোমাৰ পিতৃৰ আদেশ শুনা, \q1 আৰু তোমাৰ মাতৃৰ শাসন অৱজ্ঞা নকৰিবা; \q1 \v 9 তেওঁলোক তোমাৰ মুৰৰ বাবে কৰুণাময় মালাৰ দৰে হ’ব, \q1 আৰু তোমাৰ ডিঙিত ওলমি থকা মালাৰ লকেটৰ দৰে হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 10 হে মোৰ পুত্র, পাপীলোকে যদি তোমাক তেওঁলোকৰ পাপ কাৰ্যত প্রলোভিত কৰে, \q1 তেওঁলোকক অনুসৰণ নকৰিবা। \q1 -\v 11 তেওঁলোকে যদি কয়, “আমাৰ লগত আহাঁ, +\v 11 তেওঁলোকে যদি কয়, “আমাৰ লগত আহাঁ, \q1 আমি ৰক্তপাত কৰিবলৈ খাপ দি থাকোঁ; -\q1 বিনা কাৰণে নিৰ্দোষী লোকক আক্রমণ কৰিবলৈ লুকাই থাকোঁহক। -\q1 +\q1 বিনা কাৰণে নিৰ্দ্দোষী লোকক আক্রমণ কৰিবলৈ লুকাই থাকোঁহক। \s5 -\v 12 আহাঁ আমি চিয়োলৰ দৰে স্বাস্থ্যৱান লোকসকলক জীয়াই জীয়াই গিলি পেলাওঁ, -\q1 আৰু তেওঁলোকক গাঁতত পৰি থকা লোকৰ দৰে কৰোহঁক। +\q1 +\v 12 আহাঁ আমি চিয়োলৰ দৰে স্বাস্থ্যৱান লোকসকলক জীয়াই জীয়াই গিলি পেলাওঁ, +\q1 আৰু তেওঁলোকক গাতত পৰি থকা লোকৰ দৰে কৰোঁহক। \q1 \v 13 আমি সকলো বিধৰ বহুমুল্য বস্তু বিচাৰিম, \q1 আৰু অন্য লোকৰ পৰা লুট কৰা বস্তুৰে আমাৰ ঘৰবোৰ পৰিপূৰ্ণ কৰিম। \q1 \v 14 তোমাৰ লুট কৰা বস্তু আমাৰ সৈতে একেলগ কৰা, \q1 আমাৰ সকলোৰে এখনেই মোনা হ’ব।” -\q1 \s5 +\q1 \v 15 হে মোৰ পুত্র, তেওঁলোকৰ পথত তুমি নাযাবা; \q1 তেওঁলোকৰ পথত তোমাৰ খোজ নিদিবা। \q1 @@ -68,26 +64,26 @@ \q1 \v 17 যি সময়ত চৰাইয়ে চাই থাকে; \q1 সেই সময়ত চৰাই ধৰিবলৈ জাল পতা বৃথা। -\q1 \s5 +\q1 \v 18 সেই লোকসকলে নিজকে নিজেই ৰক্তপাত কৰিবলৈ খাপ দি থাকে; \q1 তেওঁলোকে নিজেই নিজৰ বাবে ফাঁন্দ পাতে। \q1 \v 19 সেয়ে অন্যায়ভাৱে ধনী হোৱা প্রতিজন লোকৰ এনে গতি হয়; \q1 অন্যায়কাৰীয়ে ন্যায়ত থকা লোকসকলৰ জীৱন লয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 20 প্রজ্ঞাই পথত চিঞৰি ক্রন্দন কৰে, -\q1 তেওঁ মুকলি ঠাইত উচ্চস্বৰে কথা কয়। +\q1 তেওঁ মুকলি ঠাইত উচ্চস্বৰে কথা কয়। \q1 \v 21 তেওঁ কোলাহলপূৰ্ণ ঘাই পথত ক্রন্দন কৰে, -\q1 নগৰৰ প্রবেশ দুৱাৰত তেওঁ কয়, +\q1 নগৰৰ প্রবেশ দুৱাৰত তেওঁ কয়, \q1 \v 22 “হে প্রজ্ঞা নথকা লোকসকল, কিমান দিন তোমালোকে নুবুজা কথাবোৰ ভাল পাই থাকিবা? \q1 হে নিন্দকসকল কিমান দিন তোমালোকে নিন্দা কৰি সন্তুষ্ট হবা? \q1 আৰু হে অজ্ঞানীসকল কিমান দিন জ্ঞানক ঘিণ কৰিবা? -\q1 \s5 +\q1 \v 23 মোৰ অনুযোগলৈ মনোযোগ দিয়া; \q1 মই তোমালোকৰ ওপৰত মোৰ চিন্তাধাৰা বাকি দিম, \q1 মই মোৰ কথা তোমালোকক জানিবলৈ দিম। @@ -97,26 +93,26 @@ \q1 \v 25 কিন্তু তোমালোকে মোৰ সকলো পৰামৰ্শ উপেক্ষা কৰিলা; \q1 আৰু মোৰ দোষাৰোপলৈ মনোযোগ নিদিলা। -\q1 \s5 +\q1 \v 26 তোমালোকৰ দুৰ্যোগৰ সময়ত মই হাঁহিম, \q1 আৰু যেতিয়া তোমালোকলৈ সন্ত্রাস আহিব, তেতিয়া মই ঠাট্টা কৰিম। \q1 -\v 27 যেতিয়া সন্ত্রাস ভয়ঙ্কৰ ধুমুহাৰ দৰে তোমালোকলৈ আহিব, +\v 27 যেতিয়া সন্ত্রাস ভয়ঙ্কৰ ধুমুহাৰ দৰে তোমালোকলৈ আহিব, \q1 আৰু বা’মাৰলিৰ দৰে তোমালোকৰ ওপৰত দুৰ্যোগ ঘটিব, -\q1 যেতিয়া বেদনা আৰু ক্লেশ তোমালোকৰ ওপৰলৈ আহিব, -\q1 +\q1 যেতিয়া বেদনা আৰু ক্লেশ তোমালোকৰ ওপৰলৈ আহিব, \s5 -\v 28 তেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ ওচৰত প্রাৰ্থনা কৰিব, কিন্তু মই উত্তৰ নিদিম, +\q1 +\v 28 তেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ ওচৰত প্রাৰ্থনা কৰিব, কিন্তু মই উত্তৰ নিদিম, \q1 তেওঁলোকে নিদাৰুণভাবে মোক মাতিব, কিন্তু তেওঁলোকে মোক বিচাৰি নাপাব; \q1 \v 29 কাৰণ তেওঁলোকে জ্ঞানক ঘিণ কৰে, -\q1 আৰু যিহোৱাক তেওঁলোকে ভয় কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰে। +\q1 আৰু যিহোৱাক তেওঁলোকে ভয় কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰে। \q1 \v 30 তেওঁলোকে মোৰ আদেশ অনুসৰণ নকৰে, -\q1 আৰু তেওঁলোকে মোৰ সকলো শাসন প্রণালী হেয়জ্ঞান কৰে। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁলোকে মোৰ সকলো শাসন প্রণালী হেয়জ্ঞান কৰে। \s5 +\q1 \v 31 তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পথৰ ফল ভোগ কৰিব, \q1 তেওঁলোকে নিজৰ পৰিকল্পনাৰ ফলেৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ব। \q1 @@ -124,79 +120,77 @@ \q1 মূৰ্খৰ নিৰপেক্ষতাই তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিব। \q1 \v 33 কিন্তু যি জনে মোৰ কথা শুনে, তেওঁ নিৰাপদে থাকিব, -\q1 আৰু দুৰ্যোগৰ ভয় নোহোৱাকৈ সুৰক্ষিত হৈ জিৰণী ল’ব।” +\q1 আৰু দুৰ্যোগৰ ভয় নোহোৱাকৈ সুৰক্ষিত হৈ জিৰণী ল’ব।” \s5 \c 2 -\s জ্ঞানৰ উৎকৃষ্টতা \q1 \v 1 হে মোৰ পুত্র তুমি যদি মোৰ কথা গ্ৰহণ কৰা, \q1 আৰু মোৰ আজ্ঞাবোৰ তোমাৰ সৈতে সংৰক্ষিত কৰি ৰাখা, \q1 \v 2 প্রজ্ঞাৰ কথা শুনা, \q1 আৰু বুজিব পৰা শক্তিলৈ তোমাৰ হৃদয় আকৃষ্ট হব। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 তুমি যদি বুজিবৰ বাবে কান্দা; \q1 আৰু ইয়াৰ বাবে উচ্চ স্বৰে ৰিঙিওৱা, \q1 -\v 4 ৰূপ বিচৰাৰ দৰে যদি তুমি ইয়াক বিচাৰা, -\q1 আৰু গুপ্ত ধন বিচৰাৰ দৰে বুজিব পৰা শক্তি বিচাৰা; +\v 4 ৰূপ বিচৰা দৰে যদি তুমি ইয়াক বিচাৰা, +\q1 আৰু গুপ্ত ধন বিচৰা দৰে বুজিব পৰা শক্তি বিচাৰা; \q1 -\v 5 তেতিয়াহে যিহোৱাৰ প্রতি থকা ভয় তুমি বুজিব পাৰিবা, +\v 5 তেতিয়াহে যিহোৱাৰ প্রতি থকা ভয় তুমি বুজিব পাৰিবা, \q1 আৰু তুমি ঈশ্বৰৰ জ্ঞান বিচাৰি পাবা। -\q1 \s5 -\v 6 কাৰণ যিহোৱায়হে প্রজ্ঞা দিয়ে, -\q1 তেওঁৰে মুখৰ পৰা জ্ঞান আৰু বিবেচনা শক্তি ওলায়। +\q1 +\v 6 কাৰণ যিহোৱাইহে প্রজ্ঞা দিয়ে, +\q1 তেওঁৰে মুখৰ পৰা জ্ঞান আৰু বিবেচনা শক্তি ওলায়। \q1 \v 7 যিসকলে তেওঁক সন্তুষ্ট কৰে তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ নিৰ্ভৰযোগ্য প্রজ্ঞা সংগ্রহ কৰে, \q1 যি সকলে সত্যতাত চলে তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ ঢালস্বৰূপ। \q1 \v 8 তেওঁ ন্যায়ৰ পথক প্রতিৰক্ষা কৰে, \q1 আৰু যিসকল তেওঁৰ প্রতি বিশ্বাসী, তেওঁলোকৰ বাবে সেই পথ সংৰক্ষিত কৰি ৰাখে। -\q1 \s5 -\v 9 তেতিয়া তুমি ধাৰ্ম্মিকতা, ন্যায়বিচাৰ, আৰু স্বাভাৱিক ন্যায় +\q1 +\v 9 তেতিয়া তুমি ধাৰ্মিকতা, ন্যায় বিচাৰ, আৰু স্বাভাৱিক ন্যায় \q1 আৰু সকলো ভাল পথ বুজিব পাৰিবা। \q1 -\v 10 কাৰণ প্রজ্ঞা তোমাৰ হৃদয়ত প্ৰবেশ কৰিব, +\v 10 কাৰণ প্রজ্ঞা তোমাৰ হৃদয়ত প্ৰবেশ কৰিব, \q1 আৰু জ্ঞান তোমাৰ প্ৰাণৰ বাবে সন্তুষ্ট জনক হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 সতর্কতাই তোমাৰ ওপৰত দৃষ্টি ৰাখিব, \q1 বিচাৰ বুদ্ধিয়ে তোমাক পহৰা দিব, \q1 \v 12 এইবোৰে পাপকাৰ্যৰ পৰা -\q1 আৰু যিসকলে বিপথগামী কথা কয়, তাৰ পৰা তোমালোকক উদ্ধৰ কৰিব +\q1 আৰু যিসকলে বিপথগামী কথা কয়, তাৰ পৰা তোমালোকক উদ্ধাৰ কৰিব \q1 \v 13 তেওঁলোকে সত্যৰ পথ পৰিহাৰ কৰে। \q1 আৰু আন্ধাৰ পথত চলে। -\q1 \s5 +\q1 \v 14 যেতিয়া তেওঁলোকে পাপ কৰ্ম কৰে \q1 তেতিয়া তেওঁলোকে আনন্দ কৰে, \q1 আৰু দুর্নীতি পৰায়ণ পাপত তেওঁলোকে উল্লাস কৰে, \q1 \v 15 তেওঁলোকে কুটিল পথ অনুসৰণ কৰে, \q1 তেওঁলোকে প্রৱঞ্চনাৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকৰ গতি পথ গোপন কৰে। -\q1 \s5 -\v 16 -\q1 দুঃসাহসিক কাৰ্যলৈ দৃষ্টি কৰা, খোচামোদ কথা কোৱা +\q1 +\v 16 দুঃসাহসিক কাৰ্যলৈ দৃষ্টি কৰা, খুচামোদ কথা কোৱা \q1 আৰু ব্যভিচাৰী মহিলাৰ পৰা প্রজ্ঞা আৰু সতর্কতাই ৰক্ষা কৰে। \q1 \v 17 তেওঁ যৌৱন কালৰ লগৰীক ত্যাগ কৰে -\q1 আৰু তেওঁ তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ গুৰুত্বপূর্ণ প্রতিশ্রুতি পাহৰে। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁ তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ গুৰুত্বপূর্ণ প্ৰতিশ্ৰুতি পাহৰে। \s5 +\q1 \v 18 তেওঁৰ ঘৰ মৃত্যুলৈ আগুৱাই, -\q1 আৰু তেওঁৰ পথে কবৰত থকাসকলৰ ওচৰলৈ তোমাক লৈ যাব। +\q1 আৰু তেওঁৰ পথে মৈদামত থকাসকলৰ ওচৰলৈ তোমাক লৈ যাব। \q1 \v 19 যিসকল লোক তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈছে, তেওঁলোক পুনৰ ঘূৰি নাহিব, \q1 আৰু তেওঁলোকে জীৱনৰ পথ বিচাৰি নাপাব। -\q1 \s5 +\q1 \v 20 সেয়ে তুমি সৎলোকৰ পথত চলিবা, \q1 আৰু ন্যায়কাৰ্য কৰা লোকসকলৰ পথ অনুসৰণ কৰা। \q1 @@ -208,158 +202,156 @@ \s5 \c 3 -\s সাধুতা মঙ্গলজনক \q1 \v 1 হে মোৰ পুত্র, মোৰ আদেশবোৰ নাপাহৰিবা, \q1 আৰু তোমাৰ হৃদয়ত মোৰ শিক্ষাবোৰ পালন কৰিবা। \q1 \v 2 কাৰণ এইবোৰৰ দ্বাৰাই তোমাৰ জীৱনৰ আয়ুস আৰু বছৰবোৰ বৃ্দ্ধি পাব, \q1 আৰু জীৱনত শান্তি লাভ কৰিবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 বিশ্বাসযোগ্য আৰু নিৰ্ভৰযোগ্য গুৰুত্বপূর্ণ প্ৰতিশ্রুতিয়ে তোমাক কেতিয়াও ত্যাগ নকৰক; -\q1 দুয়োকো তুমি ডিঙিত বান্ধি ৰাখিবা, -\q1 আৰু তোমাৰ হৃদয় ফলিত সেইবোৰ লিখি থ’বা। +\q1 দুয়োকো তুমি ডিঙিত বান্ধি ৰাখিবা, +\q1 আৰু তোমাৰ হৃদয় ফলিত সেইবোৰ লিখি থ’বা। \q1 \v 4 তেতিয়া তুমি ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ দৃষ্টিত \q1 অনুগ্ৰহ আৰু সুযশস্যা পাবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 তুমি সমস্ত মনেৰে সৈতে যিহোৱাক বিশ্বাস কৰা; \q1 আৰু তোমাৰ নিজৰ বিবেচনাত তুমি নিৰ্ভৰ নকৰিবা। \q1 \v 6 তোমাৰ সকলো পথত তেওঁক স্বীকাৰ কৰিবা, \q1 আৰু তেওঁ তোমাৰ পথবোৰ পোন কৰিব। -\q1 \s5 -\v 7 তুমি নিজৰ দৃষ্টিত নিজে জ্ঞানী নহ’বা ; -\q1 যিহোৱালৈ ভয় ৰাখা, আৰু পাপৰ পৰা ঘূৰি আহাঁ। +\q1 +\v 7 তুমি নিজৰ দৃষ্টিত নিজে জ্ঞানী নহ’বা; +\q1 যিহোৱালৈ ভয় ৰাখা, আৰু পাপৰ পৰা ঘূৰি আহাঁ। \q1 \v 8 ই তোমাৰ শৰীৰ সুস্থ কৰিব, \q1 আৰু তোমাৰ দেহলৈ সতেজতা আনিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 আৰু তোমাৰ সম্পত্তিৰে, \q1 আৰু তোমাৰ সকলো উৎপাদনৰ প্রথম ফলৰ সৈতে যিহোৱাক সমাদৰ কৰা। \q1 \v 10 সেয়ে তোমাৰ ভঁৰালবোৰ পৰিপূৰ্ণ হ’ব, \q1 আৰু তোমাৰ দ্ৰাক্ষাৰসৰ পাত্র নতুন দ্ৰাক্ষাৰসেৰে উপচি পৰিব। -\q1 \s5 -\v 11 হে মোৰ পুত্র, যিহোৱাৰ নিয়ম প্রণালী হেয়জ্ঞান নকৰিবা; +\q1 +\v 11 হে মোৰ পুত্র, যিহোৱাৰ নিয়ম প্রণালী হেয়জ্ঞান নকৰিবা; \q1 আৰু তেওঁৰ অনুযোগ হেয়জ্ঞান নকৰিবা। \q1 -\v 12 পিতৃক সন্তুষ্ট কৰা পুত্রক যেনেকৈ পিতৃয়ে প্রেম কৰে; +\v 12 পিতৃক সন্তুষ্ট কৰা পুত্রক যেনেকৈ পিতৃয়ে প্রেম কৰে; \q1 ঈশ্বৰেও যি জনক প্ৰেম কৰে, সেই জনক তেনেকৈ অনুযোগ কৰে। -\q1 \s5 -\v 13 যি মানুহে প্ৰজ্ঞা লাভ কৰে তেওঁ সুখী হয়, +\q1 +\v 13 যি মানুহে প্রজ্ঞা লাভ কৰে তেওঁ সুখী হয়, \q1 আৰু তেওঁ সুবিবেচনাও লাভ কৰে। \q1 \v 14 ৰূপৰ পৰিৱৰ্তে পোৱা লাভতকৈ প্ৰজ্ঞাৰ পৰা পোৱা লাভ উত্তম। \q1 আৰু ইয়াৰ লাভ সোণতকৈও উত্তম। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 প্রজ্ঞা অলঙ্কাৰতকৈয়ো বহুমূলীয়া; \q1 আৰু তোমাৰ অভিলাষৰ কোনো বস্তুকেই প্রজ্ঞাৰ লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰি। \q1 \v 16 তেওঁৰ সোঁ হাতত দীৰ্ঘদিনবোৰ আছে, -\q1 আৰু বাওঁহাত সমৃদ্ধিশালী আৰু সন্মানীয় । -\q1 +\q1 আৰু বাওঁহাত সমৃদ্ধিশালী আৰু সন্মানীয়। \s5 +\q1 \v 17 তেওঁৰ পথবোৰ দয়াৰে পৰিপূৰ্ণ; -\q1 আৰু তেওঁৰ সকলো পথ শান্তিময়। +\q1 আৰু তেওঁৰ সকলো পথ শান্তিময়। \q1 -\v 18 যিসকলে তেওঁক ধৰি ৰাখে, তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ জীৱনদায়ক বৃক্ষস্বৰূপ; +\v 18 যিসকলে তেওঁক ধৰি ৰাখে, তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ জীৱনদায়ক বৃক্ষস্বৰূপ; \q1 আৰু যি সকলে তেওঁক ধৰি ৰাখে তেওঁলোক সুখী। -\q1 \s5 -\v 19 যিহোৱাই প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই পৃথিবী স্থাপন কৰিলে, +\q1 +\v 19 যিহোৱাই প্রজ্ঞাৰ দ্বাৰাই পৃথিৱী স্থাপন কৰিলে, \q1 আৰু সুবুদ্ধিৰ দ্বাৰাই আকাশ-মণ্ডল প্রতিষ্ঠা কৰিলে। \q1 \v 20 তেওঁৰ জ্ঞানৰ দ্বাৰাই গভীৰ অংশ মুক্ত হ’ল; -\q1 আৰু ডাৱৰে নিয়ঁৰ বৰষালে। -\q1 +\q1 আৰু ডাৱৰে নিয়ৰ বৰষালে। \s5 +\q1 \v 21 হে মোৰ পুত্র, তুমি সেই সকলোকে তোমাৰ দৃষ্টিৰ পৰা আতৰ হ’বলৈ নিদিবা; -\q1 তুমি ন্যায়বিচাৰ আৰু বিচক্ষনতা ধৰি ৰাখিবা। +\q1 তুমি ন্যায় বিচাৰ আৰু বিচক্ষনতা ধৰি ৰাখিবা। \q1 \v 22 তেওঁলোক তোমাৰ প্ৰাণৰ জীৱন স্বৰূপ হ’ব; \q1 আৰু অনুগ্রহৰ অলংকাৰ তোমাৰ ডিঙিৰ শোভাস্বৰূপ হ’ব। -\q1 \s5 -\v 23 তেতিয়া তুমি তোমাৰ পথত সুৰক্ষিত হৈ চলিব পাৰিবা; +\q1 +\v 23 তেতিয়া তুমি তোমাৰ পথত সুৰক্ষিত হৈ চলিব পাৰিবা; \q1 আৰু তোমাৰ ভৰিয়ে উজুতি নাখাব। \q1 -\v 24 তুমি শয়ন কৰাৰ সময়ত তোমাৰ ভয় নালাগিব; +\v 24 তুমি শয়ন কৰাৰ সময়ত তোমাৰ ভয় নালাগিব; \q1 তুমি যেতিয়া শুবা; \q1 তেতিয়া তোমাৰ টোপনি সুমধুৰ হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 25 তুমি আকস্মিক বিপদলৈ \q1 বা দুষ্টবোৰৰ দ্বাৰাই অহা বিনাশ আহিব, তেতিয়া তুমি ভয় নকৰিবা। \q1 \v 26 কাৰণ যিহোৱা তোমাৰ পক্ষত থাকিব; \q1 আৰু তেওঁ তোমাৰ ভৰি ফান্দত নপৰাকৈ ৰাখিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 27 তোমাৰ উপকাৰ কৰিবৰ সমৰ্থ থাকিলে, \q1 যিসকলক উপকাৰৰ প্রয়োজন, তেওঁলোকক উপকাৰ নকৰাকৈ নাথাকিবা। \q1 -\v 28 যেতিয়া তোমাৰ হাতত ধন থাকে, তেতিয়া ওচৰ চুবুৰীয়াক +\v 28 যেতিয়া তোমাৰ হাতত ধন থাকে, তেতিয়া ওচৰ চুবুৰীয়াক \q1 “যোৱা, পুনৰ আহিবা, মই কাইলৈ তোমাক দিম,” এইদৰে নক’বা -\q1 \s5 +\q1 \v 29 যি জনে তোমাক বিশ্বাস কৰে আৰু তোমাৰ ওচৰত থাকে, \q1 সেই ওচৰ চুবুৰীয়াক অনিষ্ট কৰিবলৈ পৰিকল্পনা নকৰিবা। \q1 \v 30 তেওঁ যেতিয়া তোমাৰ কোনো অনিষ্ট নকৰে, \q1 তেতিয়া তেওঁৰ লগত বিনা কাৰণত তৰ্ক নকৰিবা। -\q1 \s5 -\v 31 উন্মও ব্যক্তিক ভয় নকৰিবা; +\q1 +\v 31 উগ্র ব্যক্তিক ভয় নকৰিবা; \q1 বা তেওঁৰ কোনো পথ অনুসৰণ নকৰিবা। \q1 \v 32 কাৰণ কুটিললোক যিহোৱাৰ ঘৃণনীয়; \q1 কিন্তু তেওঁ ন্যায়নিষ্ঠ সকলৰ লগত তেওঁৰ আস্থা থাকে। -\q1 \s5 +\q1 \v 33 দুষ্ট লোকৰ ঘৰত যিহোৱাৰ শাও থাকে; -\q1 কিন্তু তেওঁ ধাৰ্ম্মিকৰ নিবাসক আশীৰ্ব্বাদযুক্ত কৰে। +\q1 কিন্তু তেওঁ ধাৰ্মিকৰ নিবাসক আশীৰ্ব্বাদযুক্ত কৰে। \q1 \v 34 তেওঁ নিন্দকসকলক নিন্দা কৰে; \q1 কিন্তু নম্ৰসকলক অনুগ্ৰহ দান কৰে। -\q1 \s5 -\v 35 জ্ঞানীসকল সন্মানৰ অধিকাৰী হয়; -\q1 কিন্তু অজ্ঞানী সকল তেওঁলোকৰ লাজতেই উর্ধ্বমুখী হ’ব । +\q1 +\v 35 জ্ঞানীসকল সন্মানৰ অধিকাৰী হয়; +\q1 কিন্তু অজ্ঞানী সকল তেওঁলোকৰ লাজতেই উর্ধ্বমুখী হ’ব। \s5 \c 4 -\s সুশিক্ষা গ্ৰহণত পৰম লাভ। \q1 \v 1 হে মোৰ পুত্রসকল, পিতৃৰ উপদেশ শুনা, \q1 আৰু মনোযোগ দিয়া, যাতে তুমি সুবিবেচনা বুজিব পাৰা। \q1 \v 2 মই তোমালোকক উত্তম কৰ্মবিধি দিওঁ। \q1 মোৰ শিক্ষা প্রণালী পৰিত্যাগ নকৰিবা। -\q1 \s5 -\v 3 মই যেতিয়া মোৰ পিতৃৰ পুত্ৰ আছিলো, +\q1 +\v 3 মই যেতিয়া মোৰ পিতৃৰ পুত্ৰ আছিলোঁ, \q1 মোৰ মাতৃৰ মৰমৰ একমাত্র সন্তান আছিলোঁ। \q1 \v 4 তেওঁ মোক শিকাইছিল আৰু মোক কৈছিল, -\q1 “তোমাৰ হৃদয়ত মোৰ বাক্য ধৰি ৰাখা; +\q1 “তোমাৰ হৃদয়ত মোৰ বাক্য ধৰি ৰাখা; \q1 মোৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰা আৰু জীৱন ধাৰণ কৰা।” -\q1 \s5 -\v 5 প্ৰজ্ঞা আৰু বিবেচন শক্তি অৰ্জন কৰা; +\q1 +\v 5 প্রজ্ঞা আৰু বিবেচনা শক্তি অৰ্জন কৰা; \q1 মোৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা বাক্য নাপাহৰিবা আৰু ত্যাগ নকৰিবা। \q1 \v 6 প্ৰজ্ঞাক ত্যাগ নকৰিবা, তেতিয়া তেওঁ তোমাৰ ওপৰত দৃষ্টি ৰাখিব; \q1 তেওঁক প্ৰেম কৰা, আৰু তেওঁ তোমাক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 প্ৰজ্ঞা হৈছে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়, সেয়ে প্ৰজ্ঞা অৰ্জন কৰা; \q1 আৰু তুমি অৰ্জন কৰা প্রজ্ঞাক সকলোতে ব্যৱহাৰ কৰা, তাতে তুমি বিবেচনা শক্তি লাভ কৰিবা। \q1 @@ -369,18 +361,18 @@ \q1 \v 9 তেওঁ তোমাৰ মুৰত সন্মানীয় মালা দিব, \q1 তেওঁ তোমাক এটা সুন্দৰ মুকুট দিব।” -\q1 \s5 +\q1 \v 10 হে মোৰ পুত্র শুনা, আৰু মোৰ কথালৈ মনোযোগ দিয়া; \q1 তেতিয়া তুমি বহু বছৰ জীয়াই থাকিবা। \q1 -\v 11 মই তোমাক প্ৰজ্ঞাৰ পথত পৰিচালনা কৰিছোঁ, +\v 11 মই তোমাক প্রজ্ঞাৰ পথত পৰিচালনা কৰিছোঁ, \q1 মই তোমাক সৰল পথত নেতৃত্ব দিছোঁ। \q1 \v 12 তুমি যেতিয়া খোজ দিবা, তেতিয়া কোনো এজনেও তোমাৰ পথত থিয় নহ’ব; \q1 আৰু তুমি দৌৰ মাৰিলেও উজুটি নাখাবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 নিয়ম প্রণালী মানি চলিবা, ইয়াক যাবলৈ নিদিবা; \q1 ইয়াক পহৰা দিয়া, কাৰণ এয়ে তোমাৰ জীৱন। \q1 @@ -389,42 +381,42 @@ \q1 \v 15 তেওঁলোকৰ পৰা দূৰত থাকিবা, সেই পথত নাযাবা, \q1 সেই পথৰ পৰা ঘূৰি আহাঁ, আৰু অন্য পথত যোৱা; -\q1 \s5 +\q1 \v 16 কাৰণ তেওঁলোকে কুকৰ্ম নকৰালৈকে তেওঁলোকৰ টোপনি নাহে, \q1 আৰু তেওঁলোকে কোনো লোকক উজুটি নোখোৱালৈকে তেওঁলোকৰ টোপনি নাহে। \q1 \v 17 কাৰণ তেওঁলোকে দুষ্টতাৰূপ পিঠা ভোজন কৰে, \q1 আৰু উপদ্ৰৱৰূপ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 18 ধাৰ্মিকলোকৰ পথ সূৰ্যদয়ৰ দীপ্তিৰ দৰে, \q1 সেয়ে উজ্জলতাৰ পৰা উজ্জলতালৈ গতি কৰে। \q1 -\v 19 দুষ্টবোৰৰ পথ অন্ধকাৰৰ নিচিনা; সিহঁতে কিহত উজুতি খায় তাক নাজানে। -\q1 +\v 19 দুষ্টবোৰৰ পথ অন্ধকাৰৰ নিচিনা; সিহঁতে কিহত উজুতি খায় তাক নাজানে। \s5 +\q1 \v 20 হে মোৰ পুত্র, মোৰ বাক্যলৈ মনোযোগ দিয়া, \q1 মই কোৱা কথা শুনা। \q1 \v 21 সেইবোৰ তোমাৰ দৃষ্টিৰ পৰা দূৰ হব নিদিবা; -\q1 সেইবোৰ তোমাৰ হৃদয়ত বান্ধি ৰাখা। -\q1 +\q1 সেইবোৰ তোমাৰ হৃদয়ত বান্ধি ৰাখা। \s5 -\v 22 কাৰণ যিসকলে সেইবোৰ বিচাৰি পায়, তেওঁলোকৰ বাবে মোৰ বাক্য জীৱনস্বৰূপ, +\q1 +\v 22 কাৰণ যিসকলে সেইবোৰ বিচাৰি পায়, তেওঁলোকৰ বাবে মোৰ বাক্য জীৱনস্বৰূপ, \q1 আৰু তেওঁলোকৰ সৰ্ব্বশৰীৰলৈ সুস্বাস্থ্যস্বৰূপ। \q1 -\v 23 সকলো অধ্যবসায়ৰ দ্বাৰাই তোমাৰ হৃদয়ক অধিক যত্নেৰে ৰক্ষা কৰা, -\q1 কিয়নো তাৰ পৰাই জীৱন উৎপন্ন হয়। -\q1 +\v 23 সকলো অধ্যৱসায়ৰ দ্বাৰাই তোমাৰ হৃদয়ক অধিক যত্নেৰে ৰক্ষা কৰা, +\q1 কিয়নো তাৰ পৰাই জীৱন উৎপন্ন হয়। \s5 +\q1 \v 24 তোমাৰ মুখৰ পৰা কটুকথা দূৰ কৰা, \q1 আৰু নৈতিকতাহীন কথা তোমাৰ পৰা দূৰ কৰা। \q1 \v 25 তোমাৰ চকুৱে সন্মুখলৈ চাওক, \q1 আৰু তোমাৰ দৃষ্টি তোমাৰ সন্মুখত স্থিৰ কৰা। -\q1 \s5 +\q1 \v 26 তোমাৰ ভৰিৰ কাৰণে পথ সমান কৰা, \q1 তেতিয়া তোমাৰ সকলো পথ সুৰক্ষিত হ’ব। \q1 @@ -433,83 +425,82 @@ \s5 \c 5 -\s বেশ্যাৰ ওচৰলৈ যোৱা নিষেধ। \q1 \v 1 হে মোৰ পুত্র, মোৰ প্রজ্ঞালৈ মনোযোগ দিয়া; \q1 সাৱধানতাৰে মোৰ তাৎপর্যপূৰ্ণ কথা শুনা। \q1 \v 2 সেয়ে তুমি সুবিবেচনা শিকিব পাৰিবা; \q1 আৰু তোমাৰ ওঁঠে জ্ঞান ৰক্ষা কৰিব পাৰিব। -\q1 \s5 -\v 3 কিয়নো ব্যভিচাৰিণীৰ ওঁঠৰ পৰা টোপে টোপে মৌ বৰষে, -\q1 আৰু তেওঁৰ মুখৰ কথা তেলতকৈয়ো মসৃণ। +\q1 +\v 3 কিয়নো ব্যভিচাৰিণীৰ ওঁঠৰ পৰা টোপে টোপে মৌ বৰষে, +\q1 আৰু তেওঁৰ মুখৰ কথা তেলতকৈয়ো মসৃণ। \q1 \v 4 কিন্তু শেষত তেওঁ চোকা তৰোৱালে কটাৰ দৰে কাটে। \q1 তিতা উদ্ভিদৰ দৰে হয়, -\q1 \s5 -\v 5 তেওঁৰ ভৰি মৃত্যুলৈ নামি যায়, -\q1 তেওঁ খোজ দিয়া সকলো পথ চিয়োললৈ যায়। +\q1 +\v 5 তেওঁৰ ভৰি মৃত্যুলৈ নামি যায়, +\q1 তেওঁ খোজ দিয়া সকলো পথ চিয়োললৈ যায়। \q1 \v 6 তেওঁ জীৱন পথত কোনো চিন্তা নকৰে; \q1 তেওঁৰ খোজ আচৰ্যজনক, \q1 তেওঁ ক’লৈ গৈ আছে তেওঁ নাজানে। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 আৰু এতিয়া, হে মোৰ পুত্রসকল, মোৰ কথা শুনা, \q1 মোৰ মুখৰ বাক্য শুনাৰ পৰা বিমুখ নহবা। \q1 \v 8 তেওঁৰ পৰা তোমাৰ পথ দূৰত ৰাখা; \q1 তেওঁৰ ঘৰৰ দুৱাৰৰ ওচৰলৈ নাযাবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 নহ’লে তোমাৰ সন্মান অন্যলোকক এৰি দিব লাগিব, -\q1 আৰু তোমাৰ জীৱনৰ বছৰবোৰ নিৰ্দয় ব্যক্তিক দিব লাগিব। +\q1 আৰু তোমাৰ জীৱনৰ বছৰবোৰ নিৰ্দয় ব্যক্তিক দিব লাগিব। \q1 \v 10 তোমাৰ সম্পত্তি অচিনাকী লোকে ভোগ কৰিব; \q1 আৰু তোমাৰ পৰিশ্ৰমৰ ফল অচিনাকী লোকৰ ঘৰলৈ যাব। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 আৰু তোমাৰ জীৱনৰ শেষত তুমি আৰ্তনাদ কৰিবা; \q1 তোমাৰ যেতিয়া শৰীৰ আৰু মাংস ক্ষয় হ’ব, \q1 \v 12 তুমি ক’বা, “মই কেনেকৈ শাসন প্রণালীক ঘিণ কৰিছিলোঁ। -\q1 আৰু মোৰ অন্তৰে অনুযোগ হেয়জ্ঞান কৰিলে। -\q1 +\q1 আৰু মোৰ অন্তৰে অনুযোগ হেয়জ্ঞান কৰিলে। \s5 +\q1 \v 13 মই মোৰ শিক্ষকসকলক মানিচলা নাছিলো, \q1 বা মোক দিয়া উপদেশ নুশুনিলোঁ। \q1 \v 14 সমাজ আৰু সমবেত লোকসকলৰ মাজত -\q1 মই প্ৰায় সম্পূৰ্ণ ধ্বংস হলোঁ। -\q1 +\q1 মই প্ৰায় সম্পূৰ্ণ ধ্বংস হলোঁ। \s5 +\q1 \v 15 তুমি তোমাৰ নিজৰ পুখুৰীৰ পানী খোৱা, \q1 আৰু তোমাৰ নিজৰ নাদৰ পৰা ওলাই থকা পানী পান কৰা। \q1 \v 16 তোমাৰ ভুমুকবোৰ চাৰিওফালে প্লাৱিত হ’ব লাগে নে? -\q1 আৰু তোমাৰ জুৰীৰ পানী জনসাধৰণৰ মাজলৈ বৈ যাব লাগে নে? +\q1 আৰু তোমাৰ জুৰিৰ পানী জনসাধৰণৰ মাজলৈ বৈ যাব লাগে নে? \q1 \v 17 সেইবোৰ কেৱল তোমাৰ নিজৰ বাবেই হওক, \q1 আৰু তোমাৰ সৈতে থকা অচিনাকী লোকৰ বাবে নহওক। -\q1 \s5 +\q1 \v 18 তোমাৰ ভুমুক আশীৰ্ব্বাদযুক্ত হওক; \q1 তুমি তোমাৰ যৌৱন কালৰ ভাৰ্যাত আনন্দ কৰা। \q1 \v 19 কাৰণ তেওঁ মৰমীয়াল হৰিণী আৰু লাবন্যময়ী মৃগ, -\q1 তেওঁৰ স্তনৰ দ্বাৰাই সকলো সময়ত তুমি তৃপ্ত হোৱা, -\q1 আৰু তেওঁৰ প্ৰেমতেই সদায় মত্ত থাকা। -\q1 +\q1 তেওঁৰ স্তনৰ দ্বাৰাই সকলো সময়ত তুমি তৃপ্ত হোৱা, +\q1 আৰু তেওঁৰ প্ৰেমতেই সদায় মত্ত থাকা। \s5 -\v 20 কিয়নো হে মোৰ পুত্র, তুমি ব্যভিচাৰিণীত কিয় মত্ত হবা? -\q1 আৰু তুমি অচিনাকী মহিলাৰ বুকু কিয় সাৱটি ধৰিবা? \q1 -\v 21 কিয়নো মানুহে কৰা সকলো কাম যিহোৱাই চাই, +\v 20 কিয়নো হে মোৰ পুত্র, তুমি ব্যভিচাৰিণীত কিয় মত্ত হবা? +\q1 আৰু তুমি অচিনাকী মহিলাৰ বুকু কিয় সাৱটি ধৰিবা? +\q1 +\v 21 কিয়নো মানুহে কৰা সকলো কাম যিহোৱাই চাই, \q1 আৰু তেওঁ তাৰ সকলো পথ পৰ্যবেক্ষণ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 এজন দুষ্ট লোক নিজৰ অপৰাধতে ধৰা পৰে; \q1 তেওঁক নিজৰ পাপৰূপ জৰীয়ে বান্ধি ৰাখে। \q1 @@ -518,125 +509,124 @@ \s5 \c 6 -\s বিবেচনা নকৰাকৈ জামিন হোৱা, আৰু এলাহ আদি নিষেধ। \q1 -\v 1 হে মোৰ পুত্র, তুমি যদি তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ জামিন হ’বলৈ তোমাৰ ধন এফলিয়া কৈ ৰাখা, +\v 1 হে মোৰ পুত্র, তুমি যদি তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ জামিন হ’বলৈ তোমাৰ ধন এফলিয়া কৈ ৰাখা, \q1 তুমি যদি কোনো অচিনাকী লোকক ধাৰ দিবলৈ প্রতিজ্ঞা কৰা, \q1 \v 2 তেনেহ’লে তুমি নিজে কৰা প্রতিজ্ঞাৰ দ্বাৰাই ফান্দত পৰিবা, \q1 আৰু তুমি নিজৰ মুখৰ কথাৰ দ্বাৰাই ধৰা পৰিবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 হে মোৰ পুত্র, সেই বিষয়ত তুমি এইদৰে কৰা আৰু নিজকে ৰক্ষা কৰা; -\q1 কাৰণ তুমি তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ অনুগ্রহত আছা। -\q1 যোৱা আৰু নিজকে নম্র কৰি তোমাক মুক্ত কৰিবলৈ তোমাৰ চুবুৰীয়াক মিনতি কৰা। -\q1 +\q1 কাৰণ তুমি তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ অনুগ্রহত আছা। +\q1 যোৱা আৰু নিজকে নম্র কৰি তোমাক মুক্ত কৰিবলৈ তোমাৰ চুবুৰীয়াক মিনতি কৰা। \s5 +\q1 \v 4 তোমাৰ চকুক টোপনি যাবলৈ নিদিবা, \q1 আৰু চকুৰ পতাক মুদ যাবলৈ নিদিবা। \q1 \v 5 হৰিণে চিকাৰীৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ দৰে, -\q1 আৰু চৰায়ে চিকাৰীৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ দৰে তুমি নিজকে ৰক্ষা কৰা। -\q1 +\q1 আৰু চৰাইয়ে চিকাৰীৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ দৰে তুমি নিজকে ৰক্ষা কৰা। \s5 +\q1 \v 6 হে এলেহুৱা লোক, পৰুৱালৈ দৃষ্টি কৰা, \q1 সিহঁতৰ কাৰ্যলৈ চাই জ্ঞানী হোৱা। \q1 \v 7 সিহঁতৰ কোনো অধিপতি, \q1 কাৰ্যধ্যক্ষ, বা শাসনকৰ্ত্তা নাই, \q1 -\v 8 তথাপি সিহঁতে জহকালৰ আহাৰ গোটায়, -\q1 আৰু শস্য দোৱাৰ সময়ত আহাৰ চপায়। -\q1 +\v 8 তথাপি সিহঁতে জহকালৰ আহাৰ গোটায়, +\q1 আৰু শস্য দোৱাৰ সময়ত আহাৰ চপায়। \s5 +\q1 \v 9 হে এলেহুৱা, তুমি কিমান কাল শুই থাকিবা? -\q1 আৰু কেতিয়া টোপনিৰ পৰা উঠিবা? +\q1 আৰু কেতিয়া টোপনিৰ পৰা উঠিবা? \q1 \v 10 “আৰু অলপ শুই থাকো, আৰু অলপ টোপনিয়াও, \q1 আৰু অলপ জিৰণী লবলৈ হাত সাৱটো”- \q1 \v 11 তেতিয়া তোমাৰ দৰিদ্ৰতা ডকাইতৰ দৰে, \q1 আৰু তোমাৰ প্রয়োজনীতা সুসজ্জিত ৰণুৱাৰ দৰে আহিব। -\q1 \s5 -\v 12 এজন অপদাৰ্থ(নিষ্কৰ্মা) ব্যক্তি, এজন পাপী লোক- +\q1 +\v 12 এজন অপদাৰ্থ \f + \ft অপদাৰ্থ নিষ্কৰ্মা \f* ব্যক্তি, এজন পাপী লোক- \q1 কটু কথাৰ দ্বাৰাই জীয়াই থাকে। \q1 -\v 13 তেওঁ চকু টিপিয়াই আৰু ভৰিৰে সঙ্কেত দিয়ে, +\v 13 তেওঁ চকু টিপিয়াই আৰু ভৰিৰে সঙ্কেত দিয়ে, \q1 আৰু আঙুলিৰে ইঙ্গিত কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 14 তেওঁ হৃদয়ৰ প্রতাৰণাৰ সৈতে বেয়া চক্রান্ত কৰে, -\q1 তেওঁ সদায় বিবাদক আলোড়িত কৰে, +\q1 তেওঁ সদায় বিবাদক আলোড়িত কৰে, \q1 \v 15 সেই কাৰণে তেওঁলৈ অকস্মাতে দুৰ্যোগ আহে; \q1 তৎক্ষণাত সুস্থ হ’ব নোৱাৰাকৈ তেওঁ ভাঙি পৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 16 যিহোৱাই ঘিণ কৰা বিষয় ছয়টা, \q1 সপ্তমটো তেওঁলৈ বিতৃষ্ণাজনক। -\q1 \s5 -\v 17 গৰ্ব্ব কৰা চকু, মিছা কথা কোৱা জিবা, -\q1 নিৰ্দোষীৰ তেজত পতিত হোৱা হাত, +\q1 +\v 17 গৰ্ব্ব কৰা চকু, মিছা কথা কোৱা জিভা, +\q1 নিৰ্দ্দোষীৰ তেজত পতিত হোৱা হাত, \q1 \v 18 বেয়া পৰিকল্পনা কৰা হৃদয়, \q1 বেয়া কৰ্ম কৰিবলৈ বেগাই দৌৰ মৰা ভৰি, \q1 \v 19 মিছা কথা ব্যক্ত কৰা সাক্ষী, \q1 আৰু ভাইসকলৰ মাজত কন্দলৰূপ গুটি সিচোঁতা লোক। -\q1 \s5 +\q1 \v 20 হে মোৰ পুত্র, তুমি তোমাৰ পিতৃৰ আজ্ঞা পালন কৰা, \q1 আৰু তোমাৰ মাতৃৰ শিক্ষা হেয়জ্ঞান নকৰিবা। \q1 -\v 21 সেইবোৰ সদায় তোমাৰ হৃদয়ত গাঁঠি থোৱা, +\v 21 সেইবোৰ সদায় তোমাৰ হৃদয়ত গাঁঠি থোৱা, \q1 আৰু সেইবোৰ ডিঙিত বান্ধি ৰাখা। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 তুমি যেতিয়া খোজ কাঢ়িবা, তেতিয়া সেইবোৰে তোমাক পৰিচালনা কৰিব, \q1 তুমি যেতিয়া শুবা, তেতিয়া সেইবোৰে তোমাক পৰ দি ৰাখিব, \q1 আৰু যেতিয়া তুমি শুই উঠিবা, তেতিয়া সেইবোৰে তোমাক শিক্ষা প্রদান কৰিব। \q1 -\v 23 কাৰণ সেই আজ্ঞাবোৰ প্ৰদীপস্বৰূপ, আৰু সেই শিক্ষা পোহৰস্বৰূপ হয়, -\q1 নেতিবাচক অনুশাসন জীৱনৰ পথ হয়। -\q1 +\v 23 কাৰণ সেই আজ্ঞাবোৰ প্ৰদীপস্বৰূপ, আৰু সেই শিক্ষা পোহৰস্বৰূপ হয়, +\q1 নেতিবাচক অনুশাসন জীৱনৰ পথ হয়। \s5 +\q1 \v 24 অসৎ মহিলাৰ পৰা, \q1 আৰু ব্যভিচাৰিণীৰ মিঠা কথাৰ পৰা ই তোমাক দূৰ কৰি ৰাখে, \q1 \v 25 তুমি তোমাৰ অন্তৰেৰে তেওঁৰ সৌন্দৰ্যত মোহ নাযাবা, \q1 আৰু তেওঁক তেওঁৰ চকুৰে তোমাক মোহিত কৰিব নিদিবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 26 বেশ্যা মহিলাৰ সৈতে শয়ন কৰা, এটা পিঠাৰ মূল্যৰ সমান হ’ব পাৰে, \q1 কিন্তু অন্য লোকৰ ভাৰ্যাই তোমাৰ সমগ্র জীৱন ক্ষতি কৰিব পাৰে। \q1 \v 27 কাপোৰ নোপোৰাকৈ কোনোবাই নিজৰ বুকুত, \q1 জুই ৰাখিব পাৰে নে? -\q1 \s5 +\q1 \v 28 কোনোবাই জানো নিজৰ ভৰি নোপোৰাকৈ, -\q1 জ্বলি থকা আঙঠাৰ ওপৰত খোজকাঢ়িব পাৰে নে? +\q1 জ্বলি থকা আঙঠাৰ ওপৰত খোজকাঁঢ়িব পাৰে নে? \q1 -\v 29 সেয়েহে যি মানুহে নিজৰ চুবুৰীয়াৰ ভাৰ্যাৰ ওচৰলৈ যায়, +\v 29 সেয়ে যি মানুহে নিজৰ চুবুৰীয়াৰ ভাৰ্যাৰ ওচৰলৈ যায়, \q1 সেই জনে তেওঁৰে সৈতে সম্পৰ্ক কৰিলে, তেওঁ দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকে। -\q1 \s5 +\q1 \v 30 চোৰে ক্ষুধাতুৰ হৈ পেট ভৰাবলৈ চুৰ কৰিলে, \q1 লোকসকলে তেওঁক ঘিণ নকৰিব পাৰে; \q1 \v 31 কিন্তু ধৰা পৰিলে, তেওঁ তাৰ সাত গুণ ক্ষতি পুৰণ কৰিব লাগিব, \q1 আৰু নিজৰ ঘৰৰ সৰ্ব্বস্বৰ মূল্য দিব লগা হ’ব। -\q1 \s5 -\v 32 যিজনে পৰস্ত্ৰীৰ সৈতে সহবাস(ব্যভিচাৰ) কৰে তেওঁ জ্ঞানশূন্য; +\q1 +\v 32 যিজনে পৰস্ত্ৰীৰ সৈতে সহবাস \f + \ft সহবাস ব্যভিচাৰ \f* কৰে তেওঁ জ্ঞানশূন্য; \q1 যি মানুহে এনে কাৰ্য কৰে, তেওঁ নিজকে ধ্বংস কৰে। \q1 \v 33 তেওঁ আঘাত আৰু অপমান পোৱাৰ যোগ্য; -\q1 আৰু তেওঁৰ অপমান কেতিয়াও মচি দিয়া নহ’ব। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁৰ অপমান কেতিয়াও মচি দিয়া নহ’ব। \s5 +\q1 \v 34 কাৰণ ঈৰ্ষাই মানুহক ক্রোধাম্বিত কৰে; \q1 তেওঁ যেতিয়া প্ৰতিশোধ লয়, তেতিয়া তেওঁ দয়া নেদেখোৱায়। \q1 @@ -645,7 +635,6 @@ \s5 \c 7 -\s বেশ্যাৰ পৰা আঁতৰি থকা ভাল। \q1 \v 1 হে মোৰ পুত্র, মোৰ বাক্য পালন কৰা, \q1 আৰু মোৰ আজ্ঞাবোৰ তোমাৰ হৃদয়ত সংগ্রহ কৰা। @@ -654,50 +643,50 @@ \q1 তোমাৰ চকুৰ মণিৰ দৰে মোৰ নিৰ্দেশ মানি চলা। \q1 \v 3 সেইবোৰ তোমাৰ আঙুলিত বান্ধা, -\q1 আৰু তোমাৰ হৃদয় ফলিত লিখি ৰাখা। -\q1 +\q1 আৰু তোমাৰ হৃদয় ফলিত লিখি ৰাখা। \s5 -\v 4 প্ৰজ্ঞাক কোৱা, “তুমি মোৰ ভনী,” +\q1 +\v 4 প্রজ্ঞাক কোৱা, “তুমি মোৰ ভনী,” \q1 আৰু সুবিবেচনাক কোৱা তুমি মোৰ আত্মীয়। \q1 \v 5 প্রলোভনকাৰী, আৰু মুখৰ বাক্যেৰে ব্যভিচাৰ কৰা মহিলাৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰা। -\q1 \s5 -\v 6 মোৰ ঘৰৰ খিড়িকীৰ ওচৰত থিয় হৈ, +\q1 +\v 6 মোৰ ঘৰৰ খিড়িকিৰ ওচৰত থিয় হৈ, \q1 মই জালিৰে বাহিৰলৈ চাইছিলোঁ। \q1 \v 7 আৰু মই বহুতো শিক্ষা নোপোৱা যুৱকসকলক দেখিছিলোঁ, \q1 যুৱক সকলৰ মাজত \q1 মই এজন জ্ঞানশূন্য যুৱকক দেখিছিলোঁ। -\q1 \s5 +\q1 \v 8 সেই যুৱকজনে তাইৰ ঘৰৰ ওচৰৰ বাটেৰে গৈ আছিল, \q1 আৰু তেওঁৰ ঘৰলৈ গ’ল- \q1 \v 9 সেই দিনা সন্ধিয়া চকামকা সময় আছিল, \q1 ৰাতি আৰু আন্ধাৰৰ সেই সময়ত। -\q1 \s5 +\q1 \v 10 আৰু সেই ঠাইত এগৰাকী মহিলাই তেওঁক ল’গ পালে, \q1 বেশ্যাৰ দৰে তাইৰ পোচাক, আৰু তাই জানিছিল তাই তাত কিয় আছিল। \q1 \v 11 তাই কোলাহলপূৰ্ণ আৰু উচ্ছৃঙ্খল, \q1 তাইৰ ভৰি ঘৰত নাথাকে। \q1 -\v 12 তাই কেতিয়াবা বাটত, কেতিয়াবা বজাৰত উপস্থিত হয়, +\v 12 তাই কেতিয়াবা বাটত, কেতিয়াবা বজাৰত উপস্থিত হয়, \q1 তাই প্রতিটো চকতে বাট চাই থাকে। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 সেয়ে তাই তেওঁক সাৱটি ধৰি চুমা খালে; \q1 তাই দুঃসাহসেৰে তেওঁক ক’লে, \q1 \v 14 “মই আজি মোৰ মঙ্গলাৰ্থক বলিদান কৰিলোঁ, \q1 মই মোৰ সঙ্কল্প সিদ্ধ কৰিলোঁ; \q1 -\v 15 সেয়েহে মই আপোনাক লগ পাবলৈ বাহিৰলৈ আহিলোঁ, +\v 15 সেয়ে মই আপোনাক লগ পাবলৈ বাহিৰলৈ আহিলোঁ, \q1 মই আগ্ৰহেৰে আপোনাক বিচাৰিছিলোঁ, আৰু মই আপোনাক বিচাৰি পালোঁ। -\q1 \s5 +\q1 \v 16 মই মোৰ বিচনা মিচৰৰ পৰা অনা \q1 ৰঙীণ কাপোৰেৰে ঢাকিলোঁ। \q1 @@ -705,9 +694,9 @@ \q1 মোৰ বিচনা সুগন্ধি কৰিলোঁ। \q1 \v 18 আহাঁ, আমি ৰাতিপুৱালৈকে প্ৰেমত লীন হৈ থাকোঁ। -\q1 আহাঁ আমি বেলেগ ধৰনে প্রেম উপভোগ কৰো। -\q1 +\q1 আহাঁ আমি বেলেগ ধৰণে প্রেম উপভোগ কৰোঁ। \s5 +\q1 \v 19 মোৰ স্বামী ঘৰত নাই, \q1 তেওঁ দূৰ যাত্রাত গৈছে। \q1 @@ -716,77 +705,76 @@ \q1 \v 21 তাই তাইৰ প্রলোভনযুক্ত কথাৰে তেওঁক মান্তি কৰালে; \q1 আৰু তাইৰ মধুৰ কথাৰে বাধ্য কৰালে। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 তেওঁ কাটিবলৈ নিয়া গৰুৰ দৰে \q1 বা ফান্দত ধৰা পৰা হৰিণৰ দৰে \q1 তাইৰ পাছে পাছে গ’ল। \q1 -\v 23 যেতিয়ালৈকে কলিজাৰ মাজেৰে কাঢ়ে নিবিন্ধে +\v 23 যেতিয়ালৈকে কলিজাৰ মাজেৰে কাঁড়ে নিবিন্ধে \q1 বা চৰাই জালৰ ফান্দত পৰিবলৈ যিদৰে শীঘ্ৰে উড়ি যোৱাৰ দৰে, \q1 ইয়াৰ মূল্য যে তেওঁৰ জীৱন হ’ব পাৰে, সেই কথা তেওঁ নজনাকৈ তাইৰ পাছে পাছে গৈ থাকিল। -\q1 \s5 -\v 24 আৰু এতিয়া হে মোৰ পুত্র, মোৰ কথা শুনা, +\q1 +\v 24 আৰু এতিয়া হে মোৰ পুত্র, মোৰ কথা শুনা, \q1 মই কোৱা কথালৈ মনোযোগ দিয়া। \q1 \v 25 তোমাৰ হৃদয় তাইৰ ফাললৈ ঢাল খাব নিদিবা, \q1 আৰু তুমি তাইৰ পথত গৈ বিপথগামী নহবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 26 তাই অনেকক আনি নষ্ট কৰিছে, \q1 তেওঁলোকক গণনা কৰিব নোৱাৰি। \q1 -\v 27 তাইৰ ঘৰেই চিয়োললৈ যোৱা বাট, +\v 27 তাইৰ ঘৰেই চিয়োললৈ যোৱা বাট, \q1 আৰু মৃত্যুৰ অন্তঃপুৰলৈ নামি যোৱা পথ। \s5 \c 8 -\s প্ৰজ্ঞাৰ বৰ্ণনা আৰু নিমন্ত্ৰণ \p -\v 1 প্ৰজ্ঞাই জানো নকয়? -\q1 সুবুদ্ধিয়ে জানো উচ্চস্বৰে নকয়? +\v 1 প্রজ্ঞাই জানো নকয়? +\q1 সুবুদ্ধিয়ে জানো উচ্চস্বৰে নকয়? \q1 \v 2 বাটৰ কাষৰ ওখ ঠাইত, -\q1 চাৰিআলিত প্রজ্ঞা থিয় হয়। +\q1 চাৰিআলিত প্রজ্ঞা থিয় হয়। \q1 \v 3 তাৰ উপৰিও নগৰৰ প্ৰবেশস্থানত, -\q1 আৰু নগৰৰ দুৱাৰৰ ওচৰত থাকি ৰিঙিয়াই কয়, -\q1 +\q1 আৰু নগৰৰ দুৱাৰৰ ওচৰত থাকি ৰিঙিয়াই কয়, \s5 +\q1 \v 4 “হে লোকসকল, মই তোমালোকক মাতিছোঁ; -\q1 আৰু মানৱজাতিৰ সন্তানসকলৰ বাবে মই উচ্ছস্বৰে কওঁ। +\q1 আৰু মানৱজাতিৰ সন্তান সকলৰ বাবে মই উচ্ছস্বৰে কওঁ। \q1 \v 5 যিসকল শিক্ষিত নহয়, তেওঁলোকে সুবুদ্ধিক বুজা উচিত, \q1 আৰু যিসকলে জ্ঞানক ঘিণ কৰে, তেওঁলোকৰ সুবিবেচনাৰ হৃদয় থকা উচিত। -\q1 \s5 +\q1 \v 6 শুনা, মই উত্তম বিষয়ৰ কথা কওঁ, \q1 আৰু যেতিয়া মোৰ মুখ মেলোঁ, তেতিয়া মই সত্য কথা কওঁ। \q1 -\v 7 কিয়নো মোৰ মুখে বিশ্বাসযোগ্য কথা কয়, +\v 7 কিয়নো মোৰ মুখে বিশ্বাসযোগ্য কথা কয়, \q1 আৰু মোৰ ওঁঠে দুষ্টতা ঘিণ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 8 মোৰ মুখৰ সকলো কথা ন্যায়পৰায়ণ; \q1 সেইবোৰৰ মাজত বিকৃত, বা বিভ্রান্তিজনক বিষয়ৰ কথা নাথাকে। \q1 \v 9 যি সকলে বুজি পাই, তেওঁলোকৰ কাৰণে মোৰ কথাবোৰ স্পষ্ট; \q1 যি সকলে জ্ঞান লাভ কৰে, তেওঁলোকৰ কাৰণে মোৰ কথাবোৰ সত্য। -\q1 \s5 -\v 10 ৰূপতকৈ মোৰ শিক্ষা, আৰু শুদ্ধ সোণতকৈয়ো জ্ঞান গ্ৰহণ কৰা। \q1 -\v 11 কিয়নো প্ৰজ্ঞা পদ্মৰাগতকৈয়ো উত্তম, তুমি ইচ্ছা কৰা কোনো বস্তুকে তাৰ লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰি। +\v 10 ৰূপতকৈ মোৰ শিক্ষা, আৰু শুদ্ধ সোণতকৈয়ো জ্ঞান গ্ৰহণ কৰা। \q1 +\v 11 কিয়নো প্রজ্ঞা পদ্মৰাগতকৈয়ো উত্তম, তুমি ইচ্ছা কৰা কোনো বস্তুকে তাৰ লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰি। \s5 -\v 12 মই প্ৰজ্ঞাই সুবুদ্ধিয়ে সৈতে বাস কৰোঁ, +\q1 +\v 12 মই প্ৰজ্ঞাই সুবুদ্ধিয়ে সৈতে বাস কৰোঁ, \q1 আৰু মই জ্ঞান আৰু বিবেচনা লাভ কৰোঁ। \q1 -\v 13 যিহোৱাক ভয় কৰায়েই দুষ্টতাক ঘিণ কৰা হয়; -\q1 মই অহঙ্কাৰ, গর্ব, কুপথ, আৰু বিপথগামী কথা ঘিণ কৰোঁ। -\q1 +\v 13 যিহোৱাক ভয় কৰায়েই দুষ্টতাক ঘিণ কৰা হয়; +\q1 মই অহংকাৰ, গর্ব, কুপথ, আৰু বিপথগামী কথা ঘিণ কৰোঁ। \s5 +\q1 \v 14 মোৰ ভাল পৰামৰ্শ আৰু গভীৰ প্রজ্ঞা আছে; \q1 সুক্ষ্মদৃষ্টি আৰু পৰাক্ৰম মোৰেই। \q1 @@ -795,62 +783,62 @@ \q1 \v 16 অধিপতি, অভিজাত, আৰু যিসকলে \q1 ন্যায়েৰে শাসন কৰে, সেই সকলে মোৰ দ্বাৰাই কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 যিসকলে মোক প্ৰেম কৰে, ময়ো তেওঁলোকক প্ৰেম কৰোঁ, -\q1 আৰু যিসকলে মোক আগ্রহেৰে বিচাৰে, তেওঁলোকে মোক বিচাৰি পায়। -\q1 -\v 18 ঐশ্চৰ্য্য আৰু মান মৰ্যদা মোৰ লগতে আছে, -\q1 এনে কি অক্ষয় সম্পত্তি আৰু ধাৰ্ম্মিকতা আছে। +\q1 আৰু যিসকলে মোক আগ্রহেৰে বিচাৰে, তেওঁলোকে মোক বিচাৰি পায়। \q1 +\v 18 ঐশ্চৰ্য্য আৰু মান মৰ্য্যদা মোৰ লগতে আছে, +\q1 এনে কি অক্ষয় সম্পত্তি আৰু ধাৰ্মিকতা আছে। \s5 -\v 19 সোণতকৈ আৰু শুদ্ধ সোণতকৈয়ো মোৰ ফল উত্তম; -\q1 শুদ্ধ ৰূপতকৈয়ো মই যি উৎপন্ন কৰো সেয়া উত্তম। +\q1 +\v 19 সোণতকৈ আৰু শুদ্ধ সোণতকৈয়ো মোৰ ফল উত্তম; +\q1 শুদ্ধ ৰূপতকৈয়ো মই যি উৎপন্ন কৰোঁ সেয়া উত্তম। \q1 \v 20 মই যি পথেৰে যাওঁ, সেই পথ শুদ্ধ; \q1 সেই পথে ন্যায়লৈ লৈ যায়। \q1 \v 21 সেয়ে যিসকলে মোক ভাল পায় তেওঁলোকক মই উত্তৰাধিকাৰ দিওঁ, \q1 আৰু তেওঁলোকৰ ভঁৰাল পৰিপূৰ্ণ কৰিম। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 যিহোৱাই আৰম্ভণীৰে পৰা মোক সৃষ্টি কৰিলে- -\q1 পূৰ্ব্বৰ দৰেই তেওঁৰ প্রথম কাৰ্য। +\q1 পূৰ্বৰ দৰেই তেওঁৰ প্রথম কাৰ্য। \q1 \v 23 অনাদি কালৰ পৰা, পৃথিবীৰ আৰম্ভণীৰে পৰা \q1 মই স্থাপিত হৈ আছোঁ। -\q1 \s5 -\v 24 মহাসাগৰৰ পূৰ্ব্বেই, আৰু পানীৰ ভুমুকবোৰ হোৱাৰ পূৰ্ব্বেই, +\q1 +\v 24 মহাসাগৰৰ আগতে, আৰু পানীৰ ভুমুকবোৰ হোৱাৰ আগতে, \q1 মোক জন্ম দিয়া হৈছিল। \q1 -\v 25 পৰ্ব্বতবোৰ স্থাপন হোৱাৰ পূৰ্ব্বেই, -\q1 আৰু পাহাৰবোৰৰ পূর্ব্বেই, মোৰ জন্ম হৈছিল। -\q1 +\v 25 পৰ্ব্বতবোৰ স্থাপন হোৱাৰ আগতে, +\q1 আৰু পাহাৰবোৰৰ পূর্বেই, মোৰ জন্ম হৈছিল। \s5 -\v 26 যিহোৱাই পৃথিৱী বা পথাৰবোৰ সৃষ্টিৰ কৰাৰ পূৰ্ব্বেই, -\q1 এনেকি পৃথিৱীত উৎপন্ন হোৱা প্রথম ধূলিৰ পূৰ্ব্বেই মোৰ জন্ম হৈছিল। +\q1 +\v 26 যিহোৱাই পৃথিৱী বা পথাৰবোৰ সৃষ্টিৰ কৰাৰ আগতে, +\q1 এনেকি পৃথিৱীত উৎপন্ন হোৱা প্রথম ধূলিৰ আগতে মোৰ জন্ম হৈছিল। \q1 \v 27 তেওঁ স্বৰ্গ স্থাপন কৰা সময়ত, \q1 আৰু তেওঁ অগাধ জলত দিগন্তৰ সীমা নিৰূপণ কৰোঁতে, মই সেই ঠাইত আছিলোঁ। -\q1 \s5 +\q1 \v 28 তেওঁ যেতিয়া আকাশ-মণ্ডল স্থাপন কৰিছিল, \q1 আৰু যেতিয়া গভীৰ ভুমুকবোৰ সৃষ্টি কৰিছিল, তেতিয়া মই সেই ঠাইত আছিলোঁ। \q1 \v 29 সাগৰ সীমা নিৰূপণ কৰাৰ আগেয়ে মই সেই ঠাইত আছিলোঁ, \q1 সেয়ে সাগৰৰ পানী তেওঁ আজ্ঞা কৰা ঠাইৰ বাহিৰে আন ঠাইত যেন প্লাৱিত নহয়। -\q1 আৰু যেতিয়া তেওঁ পৃথিবীৰ মুল ক’ত স্থাপন হব আদেশ দিছিল। -\q1 +\q1 আৰু যেতিয়া তেওঁ পৃথিবীৰ মূল ক’ত স্থাপন হব আদেশ দিছিল। \s5 -\v 30 তেতিয়া মই তেওঁৰ লগত প্ৰধান শিল্পকাৰ ৰূপে আছিলোঁ, +\q1 +\v 30 তেতিয়া মই তেওঁৰ লগত প্ৰধান শিল্পকাৰ ৰূপে আছিলোঁ, \q1 আৰু মই দিনৰ পাচত দিন তেওঁত আনন্দ কৰিছিলোঁ, \q1 সদায় তেওঁৰ আগত প্রশংসা কৰিছিলোঁ। \q1 \v 31 মই তেওঁৰ সমগ্র পৃথিৱীত প্রশংসা কৰিছিলোঁ, \q1 আৰু মানৱজাতিৰ মাজত মোৰ আনন্দ হৈছিল। -\q1 \s5 +\q1 \v 32 এতিয়া হে মোৰ পুত্রসকল, মোৰ কথা শুনা; \q1 কাৰণ যিসকলে মোৰ পথত চলে, তেওঁলোক আনন্দিত হ’ব। \q1 @@ -860,70 +848,68 @@ \v 34 যিজনে মোৰ কথা শুনে, তেওঁ আনন্দিত হ’ব- \q1 মোৰ দুৱাৰত প্রতি দিনে পৰ দি থাকিব, \q1 মোৰ ঘৰৰ দুৱাৰৰ কাষত মোৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থাকিব। -\q1 \s5 -\v 35 কাৰণ যি জনে মোক বিচাৰি পায়, তেওঁ জীৱন পায়, +\q1 +\v 35 কাৰণ যি জনে মোক বিচাৰি পায়, তেওঁ জীৱন পায়, \q1 আৰু তেওঁ যিহোৱাৰ পৰা অনুগ্ৰহ লাভ কৰে। \q1 \v 36 কিন্তু যি জনে মোক বিচাৰি নাপায়, তেওঁ নিজৰ অনিষ্ট কৰে। -\q1 যিসকলোৱে মোক ঘিণ কৰে, তেওঁলোকে মৃত্যুক ভাল পায়।” +\q1 যিসকলোৱে মোক ঘিণ কৰে, তেওঁলোকে মৃত্যুক ভাল পায়।” \s5 \c 9 -\s প্ৰজ্ঞাৰ ভোজ। \q1 \v 1 প্ৰজ্ঞাই নিজৰ গৃহ নিৰ্মাণ কৰিলে; \q1 তেওঁ শিলৰ পৰা সাতটা স্তম্ভ কাটিলে। \q1 \v 2 তেওঁ ৰাতিৰ আহাৰৰ বাবে নিজৰ পশু আৰু দ্রাক্ষাৰস যুগুত কৰিলে; \q1 আৰু তেওঁ নিজৰ মেজ সজালে। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 তেওঁ নিজৰ দাসীসকলক বাহিৰলৈ পঠাই \q1 নগৰৰ ওখ ঠাইৰ পৰা নিমন্ত্ৰণ কৰিলে। \q1 -\v 4 “যিসকল অশিক্ষিত, তেওঁলোক ইয়ালৈ আহক!” -\q1 যিসকল জ্ঞান শূন্য তেওঁলোকক তেওঁ ক’লে, -\q1 +\v 4 “যিসকল অশিক্ষিত, তেওঁলোক ইয়ালৈ আহক!” +\q1 যিসকল জ্ঞানশূন্য তেওঁলোকক তেওঁ ক’লে, \s5 +\q1 \v 5 “আহাঁ, মোৰ আহাৰ ভোজন কৰা, \q1 আৰু মই মিহলাই থোৱা দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰা। \q1 \v 6 শিক্ষাবিহীন পথ এৰি জীৱন ধাৰণ কৰা, \q1 সুবিবেচনাৰ পথত চলা। -\q1 \s5 -\v 7 যিজনে নিন্দক লোকক শিক্ষা দিয়ে, তেওঁ অপমান পায়, -\q1 আৰু যিজনে দুষ্টক অনুযোগ কৰে, তেওঁ মনত আঘাত পায়। +\q1 +\v 7 যিজনে নিন্দক লোকক শিক্ষা দিয়ে, তেওঁ অপমান পায়, +\q1 আৰু যিজনে দুষ্টক অনুযোগ কৰে, তেওঁ মনত আঘাত পায়। \q1 \v 8 তুমি নিন্দক লোকক অনুযোগ নকৰিবা, কৰিলে তেওঁ তোমাক ঘিণ কৰিব; \q1 জ্ঞানী লোকক অনুযোগ কৰা, তেওঁ তোমাক প্ৰেম কৰিব। \q1 -\v 9 জ্ঞানী লোকক শিক্ষা দিয়া, তেওঁ অধিক জ্ঞানী হ’ব; -\q1 ধাৰ্ম্মিক লোকক শিক্ষা দিয়া, তেওঁ শিক্ষাত বৃদ্ধি পাব। -\q1 +\v 9 জ্ঞানী লোকক শিক্ষা দিয়া, তেওঁ অধিক জ্ঞানী হ’ব; +\q1 ধাৰ্মিক লোকক শিক্ষা দিয়া, তেওঁ শিক্ষাত বৃদ্ধি পাব। \s5 -\v 10 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই প্ৰজ্ঞাৰ আৰম্ভণ, +\q1 +\v 10 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই প্রজ্ঞাৰ আৰম্ভণ, \q1 আৰু পবিত্ৰজনাক জনাই সুবিবেচনা। \q1 -\v 11 কিয়নো মোৰ দ্বাৰাই তোমাৰ আয়ুস বৃদ্ধি হ’ব, +\v 11 কিয়নো মোৰ দ্বাৰাই তোমাৰ আয়ুস বৃদ্ধি হ’ব, \q1 আৰু তোমাৰ জীৱনৰ বছৰবোৰ বাঢ়ি যাব। \q1 \v 12 তুমি যদি জ্ঞানী, তেনেহ’লে তোমাৰ বাবেই তুমি জ্ঞানী, \q1 কিন্তু যদি তুমি নিন্দক, তেনেহ’লে তুমি অকলেই তাৰ ভাৰ ব’বা।” -\s অজ্ঞানী মহিলাই কৰা নিমন্ত্ৰণ -\q1 \s5 +\q1 \v 13 অজ্ঞানী মহিলা কোলাহলপূৰ্ণ- \q1 তেওঁ অশিক্ষিত, আৰু তেওঁ একো নাজানে। \q1 -\v 14 তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ দুৱাৰত , +\v 14 তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ দুৱাৰত, \q1 আৰু নগৰৰ উচ্চ স্থানত বহে। \q1 \v 15 যিসকলে সেই পথেৰে যায়, তেওঁলোকক মাতে; \q1 সেই লোকসকল নিজ পথত গৈ থাকিলেও তেওঁ মাতে, -\q1 \s5 +\q1 \v 16 “যিসকলে শিক্ষা পোৱা নাই, তেওঁলোক ইয়ালৈ আহক!” \q1 যিসকল জ্ঞানশূন্য, তেওঁলোকক তেওঁ কয়, \q1 @@ -931,11 +917,10 @@ \q1 আৰু গুপুতে খোৱা আহাৰ অতি সুস্বাদু।” \q1 \v 18 কিন্তু মৃত্যু যে তাত আছে, -\q1 আৰু তেওঁৰ অতিথি সকল যে চিয়োলৰ গভীৰ ঠাইত আছে, সেই কথা তেওঁ নাজানে। +\q1 আৰু তেওঁৰ অতিথি সকল যে চিয়োলৰ গভীৰ ঠাইত আছে, সেই কথা তেওঁ নাজানে। \s5 \c 10 -\s চলোমনৰ নীতি-বাক্য। \p \v 1 চলোমনৰ নীতি বাক্য। \q1 জ্ঞানী পুত্ৰই পিতৃক আনন্দিত কৰে; @@ -944,317 +929,317 @@ \v 2 দুষ্টতাৰে অৰ্জন কৰা ধন-সম্পত্তিৰ কোনো মূল্য নাই; \q1 কিন্তু সত্যতাৰে কার্য কৰা জনক মৃত্যুৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰে। \q1 -\v 3 যিসকলে সত্যতাৰে কাৰ্য কৰে, যিহোৱাই তেওঁলোকক ভোকত থাকিব নিদিয়ে; +\v 3 যিসকলে সত্যতাৰে কাৰ্য কৰে, যিহোৱাই তেওঁলোকক ভোকত থাকিব নিদিয়ে; \q1 কিন্তু তেওঁ দুষ্টবোৰৰ বাঞ্ছা পুৰ নকৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 4 এলেহুৱা হাতেৰে কাম কৰা মানুহ দৰিদ্ৰ হয়, \q1 কিন্তু পৰিশ্ৰমীজনৰ হাতে তেওঁক ধনৱান কৰে। \q1 \v 5 গ্রীষ্ম কালত বুদ্ধিমান পুত্ৰই শস্য চপায়; -\q1 কিন্তু শস্য দোৱাৰ সময়ত টোপনিত থকা জন লজ্জাজনক পুত্ৰ। -\q1 +\q1 কিন্তু শস্য দোৱাৰ সময়ত টোপনিত থকা জন লজ্জাজনক পুত্ৰ। \s5 +\q1 \v 6 সত্যতাৰে কাৰ্য কৰা জনৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ আশীৰ্ব্বাদ আহে; \q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ মুখ অত্যাচাৰেৰে পৰিপূৰ্ণ। \q1 \v 7 সত্যতাৰ কার্য কৰা কোনো লোকৰ কথা ভাবিলে আমি আনন্দিত হওঁ; \q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ নাম লুপ্ত হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 8 যিসকল লোক সচেতন, তেওঁলোকে আজ্ঞা পালন কৰে; \q1 কিন্তু অধিক কথা কোৱা মূৰ্খলোক ধ্বংসৰ পথত যায়। \q1 \v 9 যি জনে সিদ্ধতাৰূপ পথত খোজ দিয়ে, তেওঁ সুৰক্ষিত হৈ চলে, \q1 কিন্তু যিজনে নিজৰ পথ কুটিলতাৰে পূৰ্ণ কৰে, তেওঁক বিচাৰি উলিওৱা হ’ব। -\q1 \s5 -\v 10 চকুৰে ইঙ্গিত কৰা জনে দুখ দিয়ে; -\q1 কিন্তু কথকি মুৰ্খলোক পতিত হয়। +\q1 +\v 10 চকুৰে ইঙ্গিত কৰা জনে দুখ দিয়ে; +\q1 কিন্তু কথকি মুৰ্খলোক পতিত হয়। \q1 \v 11 সত্যতাৰে চলা জনৰ মুখ জীৱনৰ ভুমুক স্বৰূপ; \q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ মুখে অত্যাচাৰ লুকুৱাই ৰাখে। -\q1 \s5 +\q1 \v 12 ঘৃণাই বিবাদ জন্মায়; \q1 কিন্তু প্ৰেমে সকলো অপৰাধ ঢাকে। \q1 -\v 13 সুবিবেচক লোকৰ ওঁঠত প্ৰজ্ঞা পোৱা যায়; -\q1 কিন্তু পিঠিত চেকনী জ্ঞান শূন্য লোকৰ বাবে হয়। -\q1 +\v 13 সুবিবেচক লোকৰ ওঁঠত প্ৰজ্ঞা পোৱা যায়; +\q1 কিন্তু পিঠিত চেকনী জ্ঞানশূন্য লোকৰ বাবে হয়। \s5 +\q1 \v 14 জ্ঞানীলোকে জ্ঞান সংৰক্ষিত কৰে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানৰ মুখে ধ্বংস আনে। \q1 -\v 15 ধনী লোকৰ ধন সম্পত্তিয়েই তাৰ দৃঢ় নগৰ; +\v 15 ধনী লোকৰ ধন সম্পত্তিয়েই তাৰ দৃঢ় নগৰ; \q1 কিন্তু দৰিদ্ৰলোকৰ দৰিদ্ৰতাই তেওঁলোকৰ বিনাশৰ কাৰণ। -\q1 \s5 +\q1 \v 16 সত্যতাৰে কাৰ্য কৰা লোকৰ পাৰিশ্ৰমিকে জীৱন দিয়ে; \q1 দুষ্ট লোকৰ উপাৰ্জনৰ লাভে পাপলৈ ঠেলি দিয়ে। \q1 \v 17 যিজনে নিয়মানুবৰ্তিতাত চলে, তেওঁ জীৱনৰ পথত চলে; \q1 কিন্তু যিজনে অনুযোগ অমান্য কৰে, তেওঁ বিপথে যায়। -\q1 \s5 -\v 18 যিজনে ঘৃণা গোপনে ৰাখে, তেওঁ মিছলীয়া ওঁঠৰ লোক, +\q1 +\v 18 যিজনে ঘৃণা গোপনে ৰাখে, তেওঁ মিছলীয়া ওঁঠৰ লোক, \q1 আৰু যিজনে অপবাদ বিস্তাৰ কৰে, তেওঁ মূৰ্খ হয়। \q1 \v 19 অধিক কথাত অপৰাধৰ অভাৱ নাই; \q1 কিন্তু যিজনে কথা কওঁতে সাৱধান হয়, তেওঁ জ্ঞানী। -\q1 \s5 -\v 20 যিজনে সত্যতাৰ কথা কয়, তেওঁৰ জিবা শুদ্ধ ৰূপৰ দৰে; +\q1 +\v 20 যিজনে সত্যতাৰ কথা কয়, তেওঁৰ জিভা শুদ্ধ ৰূপৰ দৰে; \q1 দুষ্টৰ হৃদয়ত সামান্য মূল্য থাকে। \q1 \v 21 সত্যতাৰে কাৰ্য কৰা লোকৰ ওঁঠে অনেকক প্ৰতিপালন কৰে; \q1 কিন্তু জ্ঞানশূন্যতাৰ বাবে মূৰ্খলোকৰ মৃত্যু হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 যিহোৱাৰ আশীৰ্ব্বাদে ধনৱান কৰে, \q1 আৰু তেওঁ তাৰ সৈতে কোনো দুখ যোগ নকৰে। \q1 \v 23 দুষ্টতা মূৰ্খই খেলা খেল স্বৰূপ, -\q1 কিন্তু প্ৰজ্ঞা সুবিবেচনা কৰা লোকৰ বাবে আনন্দদায়ক। -\q1 +\q1 কিন্তু প্রজ্ঞা সুবিবেচনা কৰা লোকৰ বাবে আনন্দদায়ক। \s5 -\v 24 দুষ্ট লোকে যিহলৈ ভয় কৰে, সেয়ে তালৈ ঘটে; -\q1 কিন্তু ধাৰ্মিকৰ বাঞ্ছা সিদ্ধ হয়। +\q1 +\v 24 দুষ্ট লোকে যিহলৈ ভয় কৰে, সেয়ে তালৈ ঘটে; +\q1 কিন্তু ধাৰ্মিকৰ বাঞ্ছা সিদ্ধ হয়। \q1 \v 25 দুষ্ট লোক ধুমুহাৰ দৰে, সেয়ে অতিক্রম কৰি বিলুপ্ত হৈ যায়, -\q1 কিন্তু যিসকলে সত্যতাৰ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোক চিৰস্থায়ী ভিত্তিমুলস্বৰূপ। -\q1 +\q1 কিন্তু যিসকলে সত্যতাৰ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোক চিৰস্থায়ী ভিত্তিমুলস্বৰূপ। \s5 +\q1 \v 26 দাঁতৰ বাবে সিৰ্কা, আৰু চকুৰ বাবে ধোঁৱা যেনেকুৱা, \q1 পঠোৱা লোকসকলৰ বাবেও এলেহুৱা তেনেকুৱা। \q1 -\v 27 যিহোৱালৈ থকা ভয়ে আয়ুস বৃদ্ধি কৰে; +\v 27 যিহোৱালৈ থকা ভয়ে আয়ুস বৃদ্ধি কৰে; \q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ বছৰবোৰ কমি যাব। -\q1 \s5 +\q1 \v 28 সৎ কাৰ্য কৰা জনৰ আশা আনন্দ জনক; \q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ বছৰবোৰ কম হ’ব। \q1 -\v 29 যিসকল লোকে সত্যত চলে, তেওঁলোকক যিহোৱাই ৰক্ষা কৰে। -\q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ বাবে সেয়ে সৰ্ব্বনাশ স্বৰূপ। +\v 29 যিসকল লোকে পথত চলে, তেওঁলোকক যিহোৱাই ৰক্ষা কৰে। +\q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ বাবে সেয়ে সৰ্ব্বনাশ স্বৰূপ। \q1 \v 30 যিসকলে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোক কেতিয়াও লৰচৰ নহব; \q1 কিন্তু দুষ্টলোক দেশত অৱশিষ্ট নাথাকিব। -\q1 \s5 -\v 31 যিসকল লোকে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা প্ৰজ্ঞা ওলায়; -\q1 কিন্তু উচ্ছৃঙ্খল জিবা কাটি পেলোৱা হ’ব। \q1 -\v 32 যিসকল লোক সকলৰ ওঁঠে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকৰ ওঁঠে গ্ৰহণীয় কি, সেই বিষয়ে জানে; +\v 31 যিসকল লোকে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা প্রজ্ঞা ওলায়; +\q1 কিন্তু উচ্ছৃঙ্খল জিভা কাটি পেলোৱা হ’ব। +\q1 +\v 32 যিসকল লোক সকলৰ ওঁঠে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকৰ ওঁঠে গ্ৰহণীয় কি, সেই বিষয়ে জানে; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ মুখে উচ্ছৃঙ্খলতা কি সেই বিষয়ে জানে। \s5 \c 11 \q1 -\v 1 ভুল তুলাচনি যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া; +\v 1 ভুল তুলাচনী যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া; \q1 কিন্তু সঠিক জোখ তেওঁৰ সন্তোষ জনক। \q1 -\v 2 যেতিয়া অহঙ্কাৰ হয়, তেতিয়া অপমানো হয়; +\v 2 যেতিয়া অহংকাৰ হয়, তেতিয়া অপমানো হয়; \q1 কিন্তু নম্ৰতাই প্রজ্ঞা আনে। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 সাধুলোকৰ সততা তেওঁলোকৰ পথদৰ্শক; \q1 কিন্তু বিশ্বাস-ঘাতকসকলৰ কুটিলতাই তেওঁলোকক বিনষ্ট কৰে। \q1 \v 4 ক্ৰোধৰ দিনত ধন-সম্পত্তি মূল্যহীন; \q1 কিন্তু সত্যতাই মৃত্যুৰ পৰা তোমাক উদ্ধাৰ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 সিদ্ধলোকৰ ধাৰ্মিকতাই তেওঁৰ পথ সমান কৰে; -\q1 কিন্তু দুষ্টলোক নিজৰ দুষ্টতাৰ দ্বাৰাই পতিত হয়। +\q1 কিন্তু দুষ্টলোক নিজৰ দুষ্টতাৰ দ্বাৰাই পতিত হয়। \q1 \v 6 যিজনে সিদ্ধ কাৰ্যৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰক আনন্দিত কৰে, তেওঁ ৰক্ষা পায়; -\q1 কিন্তু নিজৰ আকাঙ্ক্ষাৰ বাবে বিশ্বাসঘাতক সকলে ফান্দত পৰে। -\q1 +\q1 কিন্তু নিজৰ আকাংক্ষাৰ বাবে বিশ্বাসঘাতক সকলে ফান্দত পৰে। \s5 +\q1 \v 7 দুষ্টলোকৰ যেতিয়া মৃত্যু হয়, তেতিয়া তেওঁৰ আশাবোৰ বিলুপ্ত হৈ যায়; \q1 আৰু আশা যি তেওঁৰ শক্তি আছিল, সেই শক্তি ব্যৰ্থ হৈ যায়। \q1 -\v 8 সৎ কাৰ্য কৰা জনে সঙ্কটৰ পৰা ৰক্ষা পায়; +\v 8 সৎ কাৰ্য কৰা জনে সঙ্কটৰ পৰা ৰক্ষা পায়; \q1 কিন্তু ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে দুষ্টলোকলৈ সঙ্কট আহে। -\q1 \s5 -\v 9 তেওঁ নিজৰ অবিশ্বাসী মুখেৰে চুবুৰীয়াক ধ্বংস কৰে; -\q1 কিন্তু জ্ঞানেৰে যিজনে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁ সুৰক্ষিত হয়। +\q1 +\v 9 তেওঁ নিজৰ অবিশ্বাসী মুখেৰে চুবুৰীয়াক ধ্বংস কৰে; +\q1 কিন্তু জ্ঞানেৰে যিজনে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁ সুৰক্ষিত হয়। \q1 \v 10 যেতিয়া সৎ কাৰ্য কৰা লোকৰ উন্নতি হয়, তেতিয়া নগৰখনে উল্লাস কৰে; -\q1 কিন্ত যেতিয়া দুষ্টলোকৰ বিনাশ ঘটে, তেতিয়া আনন্দ-ধ্বনি হয়। -\q1 -\v 11 ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা লোকসকলৰ আশীৰ্ব্বাদৰ দ্বাৰাই নগৰৰ উন্নতি হয়; -\q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ মুখৰ দ্বাৰাই নগৰ উচ্ছন্ন হয়। +\q1 কিন্তু যেতিয়া দুষ্টলোকৰ বিনাশ ঘটে, তেতিয়া আনন্দ-ধ্বনি হয়। \q1 +\v 11 ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা লোকসকলৰ আশীৰ্ব্বাদৰ দ্বাৰাই নগৰৰ উন্নতি হয়; +\q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ মুখৰ দ্বাৰাই নগৰ উচ্ছন্ন হয়। \s5 -\v 12 বন্ধুক অবজ্ঞা কৰা লোক জ্ঞান শূন্য; +\q1 +\v 12 বন্ধুক অবজ্ঞা কৰা লোক জ্ঞানশূন্য; \q1 কিন্তু সুবিবেচনা কৰা লোক নিমাতে থাকে। \q1 \v 13 পৰচৰ্চ্চা কৰা লোকে গুপুত কথা প্ৰকাশ কৰে; \q1 কিন্তু বিশ্বাসী লোকে বিষয়বোৰ গুপুতে ৰাখে। -\q1 \s5 -\v 14 যি খন দেশ জ্ঞানেৰে পৰিচালিত নহয়, সেই দেশৰ পতন হয়; +\q1 +\v 14 যি খন দেশ জ্ঞানেৰে পৰিচালিত নহয়, সেই দেশৰ পতন হয়; \q1 কিন্তু বহুত উপদেষ্টাৰ আলোচনাৰ দ্বাৰাই দেশৰ উন্নতি হয়। -\q1 \s5 -\v 15 যিজনে অচিনাকী লোকৰ জামিন হয়, তেওঁৰ নিশ্চয় অনিষ্ট হ’ব; +\q1 +\v 15 যিজনে অচিনাকী লোকৰ জামিন হয়, তেওঁৰ নিশ্চয় অনিষ্ট হ’ব; \q1 কিন্তু যিজনে জামিন হ’বলৈ ইচ্ছা নকৰে, তেওঁ নিৰাপদে থাকে। \q1 \v 16 দয়ালু মহিলাই সন্মান পায়; -\q1 কিন্তু নিৰ্দ্দয় লোকে সম্পত্তিক ধৰি ৰাখে। -\q1 +\q1 কিন্তু নিৰ্দয় লোকে সম্পত্তিক ধৰি ৰাখে। \s5 -\v 17 দয়ালু লোকে নিজৰ উপকাৰ কৰে; -\q1 কিন্তু নিৰ্দয় লোকে নিজৰ অনিষ্ট কৰে। +\q1 +\v 17 দয়ালু লোকে নিজৰ উপকাৰ কৰে; +\q1 কিন্তু নিৰ্দয় লোকে নিজৰ অনিষ্ট কৰে। \q1 \v 18 দুষ্টলোকে উপাৰ্জনৰ বাবে মিছা কথা কয়; -\q1 কিন্তু যি জনে সত্যৰ গুটি সিঁচে তেওঁ প্ৰকৃত পুৰস্কাৰ পায়। -\q1 +\q1 কিন্তু যি জনে সত্যৰ গুটি সিঁচে তেওঁ প্ৰকৃত পুৰস্কাৰ পায়। \s5 +\q1 \v 19 যি সাধুলোকে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁ জীৱন লাভ কৰে; \q1 কিন্তু যিলোকে দুষ্টতা অনুসৰণ কৰে, তেওঁৰ মৃত্যুৰ হ’ব। \q1 \v 20 কুটিল মনৰ লোক যিহোৱাৰ ঘিণ লগা; \q1 কিন্তু যিসকলৰ আচৰণ সিদ্ধ, তেওঁলোকত তেওঁ আনন্দ পায়। -\q1 \s5 +\q1 \v 21 নিশ্চিত হোৱা যে, দুষ্ট লোকে শাস্তি নোপোৱাকৈ নাথাকিব; \q1 কিন্তু সত্যতাত চলা লোকসকলৰ বংশই উদ্ধাৰ পাব। \q1 \v 22 গাহৰিৰ নাকত সোণৰ নথ যেনে, \q1 সুবিবেচনা নথকা সুন্দৰী মহিলাও তেনে। -\q1 \s5 -\v 23 সত্যতাত চলা লোকৰ আকাঙ্ক্ষাৰ ফল উত্তম; +\q1 +\v 23 সত্যতাত চলা লোকৰ আকাংক্ষাৰ ফল উত্তম; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকে কেৱল ক্ৰোধৰ আশা কৰে। \q1 \v 24 যি লোকে গুটি সিঁচে, তেওঁ অধিক সংগ্রহ কৰে; \q1 আৰু যি লোকে গুটি নিসিঁচে, তেনে লোকলৈ দৰিদ্ৰতাহে আহে। -\q1 \s5 -\v 25 দয়ালু লোকৰ উন্নতি হয়, +\q1 +\v 25 দয়ালু লোকৰ উন্নতি হয়, \q1 আৰু যি লোকে আনলোকক পানী দিয়ে, তেওঁ নিজৰ বাবেও পানী পায়। \q1 -\v 26 যি লোকে শস্য বিক্রী কৰিবলৈ অমান্তি হয়, তেওঁক লোকসকলে শাও দিয়ে; +\v 26 যি লোকে শস্য বিক্রী কৰিবলৈ অমান্তি হয়, তেওঁক লোকসকলে শাও দিয়ে; \q1 কিন্তু যি লোকে বিক্রী কৰে, তেওঁ মুৰত মুকুট স্বৰূপ আশীৰ্ব্বাদ লাভ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 27 যিলোকে আগ্রহেৰে ভাল কৰিবলৈ বিচাৰে, তেওঁ অনুগ্ৰহো বিচাৰে; \q1 কিন্তু যি জনে দুষ্টতা বিচাৰে, তেওঁ তাকে পায়। \q1 -\v 28 যিজনে নিজৰ ধন-সম্পত্তিত নিৰ্ভৰ কৰে, তেওঁ পতিত হয়; +\v 28 যিজনে নিজৰ ধন-সম্পত্তিত নির্ভৰ কৰে, তেওঁ পতিত হয়; \q1 কিন্তু সত্যতাত চলা জন পাতৰ দৰে লহপহকৈ বাঢ়ি উঠে। -\q1 \s5 -\v 29 যিজনে নিজৰ পৰিয়ালক দুখ দিয়ে, তেওঁৰ বায়ুৰূপ আধিপত্য হ’ব; +\q1 +\v 29 যিজনে নিজৰ পৰিয়ালক দুখ দিয়ে, তেওঁৰ বায়ুৰূপ আধিপত্য হ’ব; \q1 আৰু অজ্ঞানী লোক বুদ্ধিমানৰ দাস হ’ব। -\q1 \s5 -\v 30 সত্যতাত চলা জন জীৱনদায়ক গছৰ দৰে, +\q1 +\v 30 সত্যতাত চলা জন জীৱনদায়ক গছৰ দৰে, \q1 কিন্তু হিংস্রতাই জীৱন কাঢ়ি নিয়ে। \q1 -\v 31 সত্যতাত চলা জনে যদি তেওঁ পাবলগীয়া প্ৰতিফল পায়, -\q1 তেনেহ’লে কিমান অধিক পৰিমাণে দুষ্টলোক আৰু পাপীয়ে পাব। +\v 31 সত্যতাত চলা জনে যদি তেওঁ পাবলগীয়া প্ৰতিফল পায়, +\q1 তেনেহ’লে কিমান অধিক পৰিমাণে দুষ্টলোক আৰু পাপীয়ে পাব। \s5 \c 12 \p -\v 1 যি জনে অনুশাসন ভাল পায়, তেওঁ জ্ঞানকো ভাল পায়; +\v 1 যি জনে অনুশাসন ভাল পায়, তেওঁ জ্ঞানকো ভাল পায়; \q1 কিন্তু যি জনে অনুযোগ ঘিণ কৰে, তেওঁ নিৰ্বোধ। \q1 -\v 2 শুদ্ধ লোকে যিহোৱাৰ পৰা অনুগ্ৰহ পায়; +\v 2 শুদ্ধ লোকে যিহোৱাৰ পৰা অনুগ্ৰহ পায়; \q1 কিন্তু যিজনে দুষ্ট কৰ্মৰ পৰিকল্পনা কৰে, তেওঁক দোষাৰোপ কৰা হয়। -\q1 \s5 -\v 3 কোনো লোক দুষ্টতাৰ দ্বাৰাই সংস্থাপিত নহয়; -\q1 কিন্তু সত্যতাত চলা জনৰ মুল লৰচৰ নহব। +\q1 +\v 3 কোনো লোক দুষ্টতাৰ দ্বাৰাই সংস্থাপিত নহয়; +\q1 কিন্তু সত্যতাত চলা জনৰ মূল লৰচৰ নহব। \q1 \v 4 গুণৱতী ভাৰ্যা স্বামীৰ মুকুটৰ দৰে; -\q1 কিন্তু লাজ দিওঁতা মহিলাৰ অস্থি ক্ষয়কাৰি ৰোগ যেন হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু লাজ দিওঁতা মহিলাৰ অস্থি ক্ষয়কাৰী ৰোগ যেন হয়। \s5 +\q1 \v 5 সত্যতাত চলা জনৰ পৰিকল্পনা ন্যায় হয়; -\q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ উপদেশ প্রতাৰণাপূৰ্ণ। +\q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ উপদেশ প্ৰতাৰণাপূৰ্ণ। \q1 -\v 6 দুষ্টলোকৰ কথাবোৰ ৰক্তপাত কৰিবলৈ খাপ দিয়াৰ দৰে হয়; +\v 6 দুষ্টলোকৰ কথাবোৰ ৰক্তপাত কৰিবলৈ খাপ দিয়াৰ দৰে হয়; \q1 কিন্তু ন্যায় কৰাসকলৰ কথাই তেওঁলোকক সুৰক্ষিত কৰে। -\q1 \s5 -\v 7 দুষ্টলোকক বিনষ্ট কৰা হয় আৰু তেওঁলোক নাইকিয়া হয়; +\q1 +\v 7 দুষ্টলোকক বিনষ্ট কৰা হয় আৰু তেওঁলোক নাইকিয়া হয়; \q1 কিন্তু যিসকল লোকে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকৰ ঘৰ থিৰে থাকে। \q1 -\v 8 মানুহে নিজৰ প্রজ্ঞা অনুসাৰে প্ৰশংসা পায়; +\v 8 মানুহে নিজৰ প্রজ্ঞা অনুসাৰে প্ৰশংসা পায়; \q1 কিন্তু কুটিল কাৰ্য কৰা লোক ঘৃণনীয় হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 গুৰুত্বহীন পদত থকাতকৈ কেৱল দাস হোৱাই ভাল; -\q1 খাবলৈ নাই কিন্তু নিজৰ গুৰুত্বকলৈ অহঙ্কাৰ কৰে। +\q1 খাবলৈ নাই কিন্তু নিজৰ গুৰুত্বকলৈ অহংকাৰ কৰে। \q1 \v 10 যিজনে সত্যতাত চলে, তেওঁ নিজৰ পশুৰ প্রয়োজনীয়তালৈ যত্ন কৰে; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ সহানুভুতি নিষ্ঠুৰতাযুক্ত। -\q1 \s5 -\v 11 যিজনে নিজৰ মাটিত চহায়, তেওঁ জোৰাওকৈ আহাৰ পায়; -\q1 কিন্তু যিজনে মূল্যহীন অভিপ্রায়ৰ অনুগামী হয়, তেওঁ জ্ঞান শূন্য। \q1 -\v 12 দুষ্টলোকে আনৰ পৰা চুৰ কৰা বস্তুৰ প্রতি পাপীলোকে আকাঙ্ক্ষা কৰে; +\v 11 যিজনে নিজৰ মাটিত চহায়, তেওঁ জোৰাওকৈ আহাৰ পায়; +\q1 কিন্তু যিজনে মূল্যহীন অভিপ্রায়ৰ অনুগামী হয়, তেওঁ জ্ঞানশূন্য। +\q1 +\v 12 দুষ্টলোকে আনৰ পৰা চুৰ কৰা বস্তুৰ প্রতি পাপীলোকে আকাংক্ষা কৰে; \q1 কিন্তু সত্যতাত চলা জনৰ ফল নিজৰ পৰাই আহে। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 পাপী জনক তেওঁৰ কুকথাই ফান্দত পেলাই; \q1 কিন্তু সত্যতাত চলাজন সঙ্কটৰ পৰা ৰক্ষা পায়। \q1 \v 14 মানুহে নিজৰ কথাৰ ফলৰ দ্বাৰাই ভাল বিষয়ত পৰিপূৰ্ণ হয়; \q1 তেওঁ নিজৰ হাতেৰে কৰা কামৰ দ্বাৰাই পুৰস্কাৰ পায়। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 অজ্ঞানীৰ পথ তেওঁৰ নিজৰ দৃষ্টিত শুদ্ধ; \q1 কিন্তু জ্ঞানীজনে পৰামৰ্শ শুনে। \q1 \v 16 অজ্ঞানীয়ে খন্তেকতে খং দেখুৱাই; -\q1 কিন্তু যিজনে অপমান অবজ্ঞা কৰে, তেওঁ দূৰদৰ্শী হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু যিজনে অপমান অবজ্ঞা কৰে, তেওঁ দূৰদৰ্শী হয়। \s5 -\v 17 যিজন সত্যবাদী, তেওঁ ন্যায় কথা কয়; -\q1 কিন্তু মিছা সাক্ষীয়ে মিছা কথাহে কয়। +\q1 +\v 17 যিজন সত্যবাদী, তেওঁ ন্যায় কথা কয়; +\q1 কিন্তু মিছা সাক্ষীয়ে মিছা কথাহে কয়। \q1 \v 18 যিজনে বিবেচনা নকৰি তৎক্ষণাত কথা কয়, তেওঁ তৰোৱালৰ আঘাতৰ দৰে; -\q1 কিন্তু জ্ঞানী লোকৰ জিবাই সুস্থতা আনে। -\q1 +\q1 কিন্তু জ্ঞানী লোকৰ জিভাই সুস্থতা আনে। \s5 +\q1 \v 19 সত্যবাদী ওঁঠ চিৰকাললৈকে থাকে; -\q1 কিন্তু মিছা কোৱা জিবা ক্ষন্তেকীয়া। -\q1 -\v 20 কুকল্পনা কৰা সকলৰ মনত প্রতাৰণা থাকে; -\q1 কিন্তু শান্তিৰ পৰামৰ্শ দিয়া সকলৰ আনন্দ হয়। +\q1 কিন্তু মিছা কোৱা জিভা ক্ষন্তেকীয়া। \q1 +\v 20 কুকল্পনা কৰা সকলৰ মনত প্ৰতাৰণা থাকে; +\q1 কিন্তু শান্তিৰ পৰামৰ্শ দিয়া সকলৰ আনন্দ হয়। \s5 +\q1 \v 21 সত্যতাত চলা জনলৈ কোনো ৰোগ নাহে; -\q1 কিন্তু দুষ্টলোক সমস্যাৰে পৰিপুৰ্ণ হয়। -\q1 -\v 22 মিছা কোৱা ওঁঠ যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া; -\q1 কিন্তু সত্য আচৰণ কৰাসকলে তেওঁক অনন্দিত কৰে। +\q1 কিন্তু দুষ্টলোক সমস্যাৰে পৰিপূৰ্ণ হয়। \q1 +\v 22 মিছা কোৱা ওঁঠ যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া; +\q1 কিন্তু সত্য আচৰণ কৰাসকলে তেওঁক আনন্দিত কৰে। \s5 +\q1 \v 23 দূৰদৰ্শী লোকে জ্ঞান গুপুতে ৰাখে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানীৰ মনে নিৰ্বুদ্ধিতা প্ৰকাশ কৰে। \q1 \v 24 পৰিশ্ৰমীসকলৰ হাতে শাসন কৰিবলৈ পাব; \q1 কিন্তু এলেহুৱা লোকক বাধ্যতাৰে পৰিশ্রম কৰিব দিয়া হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 25 মানুহৰ মনৰ দুচিন্তাই তেওঁৰ মূল্য কম কৰে; \q1 কিন্তু ভাল কথাই তেওঁক আনন্দিত কৰে। \q1 -\v 26 সত্যতাত চলা জন তেওঁৰ বন্ধুৰ পথ দৰ্শক হয়; +\v 26 সত্যতাত চলা জন তেওঁৰ বন্ধুৰ পথ দৰ্শক হয়; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ পথে তেওঁলোকক বিপথে নিয়ে। -\q1 \s5 +\q1 \v 27 এলেহুৱাই নিজে ধৰা চিকাৰ নাৰান্ধে; -\q1 কিন্তু পৰিশ্ৰমী লোকে মুল্যবান সম্পত্তি লাভ কৰে। +\q1 কিন্তু পৰিশ্ৰমী লোকে মূল্যবান সম্পত্তি লাভ কৰে। \q1 \v 28 যিসকলে সজ পথত চলে, তেওঁলোকে জীৱন পায়; \q1 আৰু এই পথত মৃত্যু নাই। @@ -1267,207 +1252,207 @@ \q1 \v 2 মানুহে নিজৰ মুখৰ ফলৰ দ্বাৰাই মঙ্গল ভোগ কৰে; \q1 কিন্তু বিশ্বাসঘাতকে অত্যাচাৰলৈ অভিলাষ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 যিজনে নিজৰ মুখ চম্ভালে, তেওঁ নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰে; -\q1 কিন্তু যিজনে মুখ বহলকৈ মেলে, তেওঁৰ সৰ্ব্বনাশ হয়। -\q1 -\v 4 এলেহুৱাই ইচ্ছা কৰিলেও একো নাপায়; -\q1 কিন্তু পৰিশ্ৰমীজনে ইচ্ছা কৰিলে সম্পূৰ্ণভাৱে সন্তুষ্ট হয়। +\q1 কিন্তু যিজনে মুখ বহলকৈ মেলে, তেওঁৰ সৰ্ব্বনাশ হয়। \q1 +\v 4 এলেহুৱাই ইচ্ছা কৰিলেও একো নাপায়; +\q1 কিন্তু পৰিশ্ৰমীজনে ইচ্ছা কৰিলে সম্পূৰ্ণভাৱে সন্তুষ্ট হয়। \s5 +\q1 \v 5 সত্যতাত চলাজনে মিছা কথা ঘিণ কৰে; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকে নিজকে বিৰক্ত কৰে আৰু তেওঁ লজ্জাজনক কাৰ্য কৰে। \q1 -\v 6 যেতিয়া এজন লোকে সত্যতাত চলে, তেওঁ ন্যয়ৰ পথ সুৰক্ষিত কৰে। -\q1 কিন্তু দুষ্টলোকসকল তেওঁলোকৰ পাপৰ কাৰণে বিনষ্ট হয়। -\q1 +\v 6 যেতিয়া এজন লোকে সত্যতাত চলে, তেওঁ ন্যায়ৰ পথ সুৰক্ষিত কৰে। +\q1 কিন্তু দুষ্ট লোকসকল তেওঁলোকৰ পাপৰ কাৰণে বিনষ্ট হয়। \s5 +\q1 \v 7 এনে লোক আছে, যিয়ে নিজকে ধনী দেখুৱাই, কিন্তু তেওঁৰ একো নাথাকে; \q1 আৰু এনে লোকো আছে যি সকলো দান কৰে, তথাপি তেওঁ প্রকৃততেই ধনৱান। \q1 \v 8 এজন ধনী লোকে নিজৰ সম্পত্তিৰ দ্বাৰাই নিজৰ জীৱনৰ প্রায়শ্চিত কৰিব পাৰে, \q1 কিন্তু এজন দুখীয়া তেনেধৰণৰ ভীতিপ্রদৰ্শনৰ সন্মুখীন নহয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 যিজনে সত্যতাত চলে, তেওঁৰ প্ৰদীপ প্রজ্বলিত হৈ থাকে; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ চাকি নুমাই যাব। \q1 \v 10 অহঙ্কাৰে কেৱল বিবাদ জন্মায়; -\q1 কিন্তু যিসকলে সুপৰামৰ্শ শুনে, তেওঁলোকৰ লগত প্ৰজ্ঞা থাকে। -\q1 +\q1 কিন্তু যিসকলে সুপৰামৰ্শ শুনে, তেওঁলোকৰ লগত প্রজ্ঞা থাকে। \s5 +\q1 \v 11 অধিক অহঙ্কাৰে সম্পত্তি হ্রাস কৰে; -\q1 কিন্তু যি জনে পৰিশ্ৰমেৰে ধন উপাৰ্জন কৰে, তেওঁৰ ধন বৃদ্ধি হয়। -\q1 -\v 12 যেতিয়া আশা সিদ্ধ হ’বলৈ পলম হয়, তেতিয়া হৃদয় ভাগি পৰে; -\q1 কিন্তু আকাঙ্ক্ষা সিদ্ধ হোৱাই জীৱনৰ বৃক্ষৰ দৰে। +\q1 কিন্তু যি জনে পৰিশ্ৰমেৰে ধন উপাৰ্জন কৰে, তেওঁৰ ধন বৃদ্ধি হয়। \q1 +\v 12 যেতিয়া আশা সিদ্ধ হ’বলৈ পলম হয়, তেতিয়া হৃদয় ভাগি পৰে; +\q1 কিন্তু আকাংক্ষা সিদ্ধ হোৱাই জীৱনৰ বৃক্ষৰ দৰে। \s5 +\q1 \v 13 যি জনে নিৰ্দেশ অবজ্ঞা কৰে, তেওঁ তাৰ আলোচনাৰ বিষয় হ’ব; -\q1 কিন্তু যি জনে আজ্ঞা সন্মান কৰে, তেওঁ পুৰস্কাৰ পায়। +\q1 কিন্তু যি জনে আজ্ঞা সন্মান কৰে, তেওঁ পুৰস্কাৰ পায়। \q1 -\v 14 জ্ঞানী লোকৰ শিক্ষা জীৱনৰ ভুমুকস্বৰূপ হয়। +\v 14 জ্ঞানী লোকৰ শিক্ষা জীৱনৰ ভুমুকস্বৰূপ হয়। \q1 মৃত্যু ফান্দৰ পৰা তোমাক আঁতৰাই ৰাখিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 ভাল অন্তদৃষ্টিয়ে অনুগ্ৰহ জয় কৰে; \q1 কিন্তু বিশ্বাস-ঘাতকসকলৰ পথ দুৰ্গম। \q1 \v 16 জ্ঞানে প্ৰতিটো সিদ্ধান্ত লওঁতে সুবিবেচনা কৰে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকে মুৰ্খতা বিস্তাৰ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 দুষ্ট বৰ্ত্তাবাহক সমস্যাত পৰে; \q1 কিন্তু এজন বিশ্বাসী দূতে পুনৰ মিলন কৰায়। \q1 \v 18 যি জনে নিয়মানুৱৰ্তিতা অগ্ৰাহ্য কৰে, তেওঁ দৰিদ্ৰ হয় আৰু লাজত পৰে; -\q1 কিন্তু যি জনে শুধৰণিৰ পৰা শিক্ষা গ্রহণ কৰে, তেওঁ সন্মান পায়। -\q1 +\q1 কিন্তু যি জনে শুধৰণিৰ পৰা শিক্ষা গ্রহণ কৰে, তেওঁ সন্মান পায়। \s5 -\v 19 বাঞ্ছা সিদ্ধিয়ে আত্মা সন্তুষ্টি দিয়ে; +\q1 +\v 19 বাঞ্ছা সিদ্ধিয়ে আত্মা সন্তুষ্টি দিয়ে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানীলোকে বেয়াৰ পৰা আঁতৰি আহিবলৈ ইচ্ছা নকৰে। \q1 \v 20 জ্ঞানীলোকৰ সঙ্গত থাকা, তাতে তুমিও জ্ঞানী হবা; \q1 কিন্তু অজ্ঞানীলোকৰ সঙ্গীয়ে কষ্ট ভোগ কৰিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 21 দুৰ্যোগে পাপীৰ পাছত দৌৰ মাৰে; -\q1 কিন্তু যিসকলে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকে উত্তম পুৰস্কাৰ পায়। -\q1 -\v 22 ভাল ব্যক্তিয়ে নিজৰ নাতি-নাতিনীয়েকৰ বাবে উত্তৰাধিকাৰ এৰি যায়; -\q1 কিন্তু পাপীৰ ধন সম্পত্তি সত্যতাত চলাজনৰ বাবে সংৰক্ষিত হয়। +\q1 কিন্তু যিসকলে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকে উত্তম পুৰস্কাৰ পায়। \q1 +\v 22 ভাল ব্যক্তিয়ে নিজৰ নাতি-নাতিনীয়েকৰ বাবে উত্তৰাধিকাৰ এৰি যায়; +\q1 কিন্তু পাপীৰ ধন সম্পত্তি সত্যতাত চলাজনৰ বাবে সংৰক্ষিত হয়। \s5 -\v 23 দুখীয়াসকলে নতুন মাটিত চহালে বহুতো শস্য উৎপন্ন হয়; -\q1 কিন্তু অন্যায়ৰ দ্বাৰাই ই নষ্ট হয়। +\q1 +\v 23 দুখীয়াসকলে নতুন মাটিত চহালে বহুতো শস্য উৎপন্ন হয়; +\q1 কিন্তু অন্যায়ৰ দ্বাৰাই ই নষ্ট হয়। \q1 \v 24 যি জনে নিজৰ সন্তানক নিয়মানুৱৰ্তিতাত নচলায়, তেওঁ তাক ঘিণ কৰে, -\q1 কিন্তু যিজনে তাক প্রেম কৰে, তেওঁ উচিত সময়ত তাক শাস্তিও দিয়ে। -\q1 +\q1 কিন্তু যিজনে তাক প্ৰেম কৰে, তেওঁ উচিত সময়ত তাক শাস্তিও দিয়ে। \s5 -\v 25 যিসকলে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকে হেঁপাহ পলোৱাকৈ আহাৰ খায়; +\q1 +\v 25 যিসকলে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকে হেঁপাহ পলোৱাকৈ আহাৰ খায়; \q1 কিন্তু দুষ্টলোক সদায় ভোকত থাকে। \s5 \c 14 \p \v 1 জ্ঞানৱতী মহিলাই নিজৰ ঘৰ নিৰ্মাণ কৰে; -\q1 কিন্তু অজ্ঞানী মহিলাই নিজৰ হাতেৰে তাক ভাঙি পেলায়। -\q1 -\v 2 যি জনে সৰল পথত চলে, তেওঁ যিহোৱাক ভয় কৰে; -\q1 কিন্তু যি জনে নিজৰ পথত সত্যতাৰে নচলে সেইজনে তেওঁক হেয়জ্ঞান কৰে। +\q1 কিন্তু অজ্ঞানী মহিলাই নিজৰ হাতেৰে তাক ভাঙি পেলায়। \q1 +\v 2 যি জনে সৰল পথত চলে, তেওঁ যিহোৱাক ভয় কৰে; +\q1 কিন্তু যি জনে নিজৰ পথত সত্যতাৰে নচলে সেইজনে তেওঁক হেয়জ্ঞান কৰে। \s5 +\q1 \v 3 অজ্ঞানীলোকৰ মুখৰ পৰা তেওঁৰ অহঙ্কাৰৰ অঙ্কুৰ ওলাই; \q1 কিন্তু জ্ঞানীলোকৰ ওঁঠে সেইবোৰ সংৰক্ষিত কৰে। \q1 \v 4 য’ত গৰু নাথাকে তাত দানা পাত্ৰ নিকা হৈ থাকে; -\q1 কিন্তু ষাড় গৰুৰ বলেৰে অধিক শস্য উৎপন্ন হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু ষাঁড় গৰুৰ বলেৰে অধিক শস্য উৎপন্ন হয়। \s5 -\v 5 বিশ্বাসী সাক্ষীয়ে মিছা কথা নকয়; -\q1 কিন্তু মিছা সাক্ষীয়ে মিছা কথাকেহে কয়। \q1 -\v 6 নিন্দক লোকে প্ৰজ্ঞা বিচাৰিলে তাক নাপায়; -\q1 কিন্তু বুদ্ধিমানৰ পক্ষে জ্ঞান সুলভ হয়। +\v 5 বিশ্বাসী সাক্ষীয়ে মিছা কথা নকয়; +\q1 কিন্তু মিছা সাক্ষীয়ে মিছা কথাকেহে কয়। \q1 +\v 6 নিন্দক লোকে প্ৰজ্ঞা বিচাৰিলে তাক নাপায়; +\q1 কিন্তু বুদ্ধিমানৰ পক্ষে জ্ঞান সুলভ হয়। \s5 +\q1 \v 7 অজ্ঞানী লোকৰ পৰা আঁতৰি থাকা; \q1 কাৰণ তেওঁৰ মুখত জ্ঞানৰ কথা বিচাৰি নাপাবা। \q1 -\v 8 নিজৰ পথ বুজি পোৱাই দূৰদৰ্শীসকলৰ প্ৰজ্ঞা; -\q1 কিন্তু অজ্ঞানীলোকৰ অজ্ঞানতাই প্রবঞ্চনা মাথোন। -\q1 +\v 8 নিজৰ পথ বুজি পোৱাই দূৰদৰ্শীসকলৰ প্রজ্ঞা; +\q1 কিন্তু অজ্ঞানীলোকৰ অজ্ঞানতাই প্ৰবঞ্চনা মাথোন। \s5 +\q1 \v 9 দোষাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰোঁতে অজ্ঞানীলোকে নিন্দা কৰে; \q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ মাজত অনুগ্ৰহ থাকে। \q1 \v 10 হৃদয়ে নিজৰ বেদনা নিজে বুজি পায়; \q1 কিন্তু অচিনাকী লোকে সেই আনন্দত ভাগ ল’ব নোৱাৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 দুষ্টলোকৰ ঘৰ ধ্বংস কৰা হ’ব; \q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ তম্বু মঙ্গলে থাকিব। \q1 -\v 12 কোনো কোনো পথ মানুহৰ দৃষ্টিত সৰল বোধ হয়; -\q1 কিন্তু শেষত সেয়ে মৃত্যুৰ পথ। -\q1 +\v 12 কোনো কোনো পথ মানুহৰ দৃষ্টিত সৰল বোধ হয়; +\q1 কিন্তু শেষত সেয়ে মৃত্যুৰ পথ। \s5 +\q1 \v 13 দুখৰ সময়তো হৃদয়ে হাঁহিব পাৰে, \q1 আৰু আনন্দ শেষত দুখলৈ পৰিণত হ’ব পাৰে। \q1 \v 14 যি জন অবিশ্বাসী, তেওঁ নিজৰ আচৰণৰ ফল ভোগ কৰিব; \q1 কিন্তু ভাল লোকে তেওঁৰ যি আছে তাকেই পাব। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 যি জন শিক্ষিত নহয়, তেওঁ সকলো বিশ্বাস কৰে; \q1 কিন্তু দূৰদৰ্শী লোকে নিজৰ খোজ চিন্তা কৰে। \q1 -\v 16 জ্ঞানী লোকে ভয় কৰে আৰু বেয়াৰ পৰা আঁতৰি থাকে; +\v 16 জ্ঞানী লোকে ভয় কৰে আৰু বেয়াৰ পৰা আঁতৰি থাকে; \q1 কিন্তু অজ্ঞান লোকে দৃঢ়তাৰে সাৱধান বাণী অৱজ্ঞা কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 ক্ষন্তেকতে খং উঠা লোকে অজ্ঞানীৰ দৰে কাম কৰে; -\q1 আৰু যিজনে কু-কল্পনা কৰে তেওঁ ঘৃণনীয় হয়। +\q1 আৰু যিজনে কু-কল্পনা কৰে তেওঁ ঘৃণনীয় হয়। \q1 -\v 18 অশিক্ষিত লোকৰ মূৰ্খতা বংশানুক্রমে থাকে; +\v 18 অশিক্ষিত লোকৰ মুৰ্খতা বংশানুক্রমে থাকে; \q1 কিন্তু দূৰদৰ্শী লোকসকল জ্ঞানেৰে পৰিপূৰ্ণ। -\q1 \s5 +\q1 \v 19 যিসকল পাপী, তেওঁলোকে সৎ লোকৰ আগত প্রণিপাত কৰে; \q1 আৰু যিসকল দুষ্ট তেওঁলোকে ধাৰ্মিকলোকৰ দুৱাৰ ডলিত প্রণিপাত কৰে। \q1 \v 20 দৰিদ্ৰ লোকক তেওঁলোকৰ নিজৰ সঙ্গীয়েই ঘৃণা কৰে; \q1 কিন্তু ধনী লোকৰ অনেক বন্ধু থাকে। -\q1 \s5 -\v 21 যি জনে চুবুৰীয়াক হেয়জ্ঞান কৰে, তেওঁ পাপ কৰে; -\q1 কিন্তু যি জনে দৰিদ্ৰ লোকক দয়া কৰে, তেওঁ অনন্দিত হয়। \q1 -\v 22 যি সকলে বেয়া পৰিকল্পনা কৰে, তেওঁলোক জানো বিপথগামী নহয়? +\v 21 যি জনে চুবুৰীয়াক হেয়জ্ঞান কৰে, তেওঁ পাপ কৰে; +\q1 কিন্তু যি জনে দৰিদ্ৰ লোকক দয়া কৰে, তেওঁ অনন্দিত হয়। +\q1 +\v 22 যি সকলে বেয়া পৰিকল্পনা কৰে, তেওঁলোক জানো বিপথগামী নহয়? \q1 কিন্তু যি সকলে মঙ্গল কল্পনা কৰে, তেওঁলোক বিশ্বস্ততা আৰু বিশ্বাসযোগ্য চুক্তি গ্রহণ কৰিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 23 সকলো কঠিন পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰাই লাভ হয়; \q1 কিন্তু যেতিয়া কেৱল আলোচনা হয়, তেতিয়া দৰিদ্রতালৈ আগবাঢ়ি যায়। \q1 \v 24 জ্ঞানী লোকসকলৰ সম্পত্তি তেওঁলোকৰ মুকুট; \q1 কিন্তু অজ্ঞানীৰ মূৰ্খতাই কেৱল অধিক মূৰ্খতাহে আনে। -\q1 \s5 -\v 25 সত্যবাদী সাক্ষীয়ে জীৱন ৰক্ষা কৰে; +\q1 +\v 25 সত্যবাদী সাক্ষীয়ে জীৱন ৰক্ষা কৰে; \q1 কিন্তু মিছা সাক্ষীয়ে মিছা কথা কয়। -\q1 \s5 -\v 26 যিহোৱাক ভয় কৰাই দৃঢ়-বিশ্বাস, -\q1 আৰু এয়ে তেওঁৰ সন্তান সকলৰ বাবে আশ্ৰয় স্থল হ’ব। \q1 -\v 27 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই জীৱনৰ ভুমুক-স্বৰূপ, +\v 26 যিহোৱাক ভয় কৰাই দৃঢ়-বিশ্বাস, +\q1 আৰু এয়ে তেওঁৰ সন্তান সকলৰ বাবে আশ্ৰয় স্থল হ’ব। +\q1 +\v 27 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই জীৱনৰ ভুমুক-স্বৰূপ, \q1 ইয়াৰে কোনো এজনে মৃত্যুৰ ফান্দৰ পৰা আঁতৰি থাকিব পাৰিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 28 ৰজাৰ গৌৰৱ অধিক সংখ্যক প্ৰজাত বিচাৰি পোৱা যায়; -\q1 কিন্তু প্ৰজা অবিহনে ৰজা ধ্বংস হয়। +\q1 কিন্তু প্ৰজা অবিহনে ৰজা ধ্বংস হয়। \q1 \v 29 ধৈৰ্যশীল লোকৰ বিবেচনা শক্তি অধিক; -\q1 কিন্তু বেগাই খং উঠা লোকে নিজৰ মূৰ্খতা প্রকাশ কৰে। -\q1 +\q1 কিন্তু বেগাই খং উঠা লোকে নিজৰ মুৰ্খতা প্রকাশ কৰে। \s5 +\q1 \v 30 শান্ত হৃদয় শৰীৰৰ বাবে জীৱন স্বৰূপ; -\q1 কিন্তু ঈৰ্ষা হাড়ৰ ক্ষয়স্বৰূপ। +\q1 কিন্তু ঈৰ্ষা হাড়ৰ ক্ষয়স্বৰূপ। \q1 \v 31 যি লোকে দৰিদ্ৰক অত্যাচাৰ কৰে, তেওঁ নিজৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তাক শাও দিয়ে; -\q1 কিন্তু যি জনে অভাৱীলোকক দয়া কৰে, তেওঁ তেওঁক সন্মান কৰে। -\q1 +\q1 কিন্তু যি জনে অভাৱীলোকক দয়া কৰে, তেওঁ তেওঁক সন্মান কৰে। \s5 -\v 32 দুষ্ট লোক নিজৰ কু-কৰ্মৰ দ্বাৰাই পতিত হয়; -\q1 কিন্তু ধাৰ্মিক লোকে মৃত্যুতো আশ্ৰয় পায়। \q1 -\v 33 প্রজ্ঞা হৃদয়ৰ সক্ষ্মদর্শীতাত প্রতিষ্ঠিত হয়; +\v 32 দুষ্ট লোক নিজৰ কু-কৰ্মৰ দ্বাৰাই পতিত হয়; +\q1 কিন্তু ধাৰ্মিক লোকে মৃত্যুতো আশ্ৰয় পায়। +\q1 +\v 33 প্রজ্ঞা হৃদয়ৰ সক্ষ্মদর্শীতাত প্রতিষ্ঠিত হয়; \q1 কিন্তু অজ্ঞানীলোক সকলৰ মাজতো তেওঁ নিজকে প্রকাশ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 34 সৎ কাৰ্য কৰা দ্বাৰাই দেশৰ উন্নতি হয়; \q1 কিন্তু পাপ যি কোনো লোকৰ বাবে কলঙ্কস্বৰূপ। \q1 @@ -1481,114 +1466,114 @@ \q1 কিন্তু কঠোৰ কথাই খং তোলে। \q1 \v 2 জ্ঞানীলোকৰ জিভাই জ্ঞানৰ প্ৰশংসা কৰে; -\q1 কিন্তু অজ্ঞানীৰ মুখে অজ্ঞানতাৰ কথা কয়। -\q1 +\q1 কিন্তু অজ্ঞানীৰ মুখে অজ্ঞানতাৰ কথা কয়। \s5 +\q1 \v 3 যিহোৱাৰ দৃষ্টি সকলো ঠাইতে থাকে, \q1 ভাল আৰু বেয়াৰ ওপৰত তেওঁৰ দৃষ্টি থাকে। \q1 \v 4 সুস্থ জিভা জীৱন বৃক্ষস্বৰূপ; \q1 কিন্তু প্রতাৰণাপূৰ্ণ জিভাই আত্মাক গুৰি কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 অজ্ঞানী লোকে নিজৰ পিতৃৰ নিয়মানুৱৰ্তিতা অৱজ্ঞা কৰে; \q1 কিন্তু যি জনে শুধৰণিৰ পৰা শিক্ষা লয়, তেওঁ দূৰদৰ্শী। \q1 \v 6 যি সকলে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকৰ ভঁৰাল বৃহৎ হয়; \q1 কিন্তু দুষ্ট সকলৰ উপাৰ্জনে তেওঁলোকক সমস্যাত পেলায়। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 জ্ঞানী লোকৰ ওঁঠে জ্ঞানৰ বিষয়ে কয়, \q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকৰ হৃদয়ে সেইদৰে নকৰে। \q1 \v 8 দুষ্ট সকলৰ বলিদান যিহোৱাই ঘিণ কৰে; -\q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ প্ৰাৰ্থনাত তেওঁ আনন্দিত হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ প্ৰাৰ্থনাত তেওঁ আনন্দিত হয়। \s5 +\q1 \v 9 দুষ্ট লোকৰ পথ যিহোৱাই ঘিণ কৰে; \q1 কিন্তু সত্যতাক অনুসৰণ কৰা জনক তেওঁ প্ৰেম কৰে। \q1 \v 10 যিজনে সৎ পথ ত্যাগ কৰে, তেওঁলৈ কঠিন শাস্তি থাকে; \q1 আৰু যিজনে অনুযোগ ঘিণ কৰে তেওঁৰ মৃত্যু হ’ব। -\q1 \s5 -\v 11 চিয়োল আৰু বিনাশ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত লুকাই থকা নাই; -\q1 তেনেহ’লে কিমান অধিক পৰিমাণে মানুষ্য সন্তানসকলৰ হৃদয় তেওঁৰ দৃষ্টিত থাকে। \q1 -\v 12 নিন্দক লোকে অনুযোগত বিৰক্তি পায়; -\q1 তেওঁ জ্ঞানী লোকৰ ওচৰলৈ নাযায়। +\v 11 চিয়োল আৰু বিনাশ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত লুকাই থকা নাই; +\q1 তেনেহ’লে কিমান অধিক পৰিমাণে মনুষ্য সন্তান সকলৰ হৃদয় তেওঁৰ দৃষ্টিত থাকে। \q1 +\v 12 নিন্দক লোকে অনুযোগত বিৰক্তি পায়; +\q1 তেওঁ জ্ঞানী লোকৰ ওচৰলৈ নাযায়। \s5 +\q1 \v 13 আনন্দিত হৃদয়ে মুখমণ্ডলক প্ৰফুল্লিত কৰে; \q1 কিন্তু মানসিক যন্ত্রণাই আত্মা ভাঙি দিয়ে। \q1 \v 14 সুবিবেচকৰ হৃদয়ে জ্ঞান বিচাৰ কৰে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকৰ মুখে অজ্ঞানতা গ্রহণ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 নিৰ্যাতিত লোকৰ সকলো দিন কষ্টদায়ক; \q1 কিন্তু প্ৰফুল্লিত হৃদয়ৰ ভোজ চিৰস্থায়ী। \q1 \v 16 বিভ্রান্তিৰ সৈতে বৃহৎ ভঁৰালতকৈ -\q1 যিহোৱালৈ ভয় কৰি ৰখা অলপেই ভাল। -\q1 +\q1 যিহোৱালৈ ভয় কৰি ৰখা অলপেই ভাল। \s5 +\q1 \v 17 হিংসাৰ সৈতে স্বাস্থ্যৱান গৰুতকৈ \q1 প্রেমেৰে সৈতে শাক-পাচলি ভোজন কৰাই ভাল। \q1 \v 18 ক্রোধি লোকে বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰে; \q1 কিন্তু ক্ৰোধত ধীৰ লোকে বিবাদ ক্ষান্ত কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 19 এলেহুৱাৰ পথ কাঁইটৰ বেৰা স্বৰূপ; \q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণৰ পথ ৰাজপথ স্বৰূপ। \q1 \v 20 জ্ঞানৱান পুত্ৰই পিতৃক আনন্দিত কৰে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানলোকে নিজ মাতৃক অবজ্ঞা কৰে। -\q1 \s5 -\v 21 জ্ঞান শূন্যজনক অজ্ঞান জনে আনন্দ দিয়ে; +\q1 +\v 21 জ্ঞানশূন্যজনক অজ্ঞান জনে আনন্দ দিয়ে; \q1 কিন্তু যি জন বিবেচক, তেওঁ সৰল পথত চলে। \q1 -\v 22 পৰামৰ্শৰ অবিহনে কৰা পৰিকল্পনা ব্যৰ্থ হয়; -\q1 কিন্তু বহু লোকৰ পৰামৰ্শত সেয়ে সিদ্ধ হয়। -\q1 +\v 22 পৰামৰ্শৰ অবিহনে কৰা পৰিকল্পনা ব্যৰ্থ হয়; +\q1 কিন্তু বহু লোকৰ পৰামৰ্শত সেয়ে সিদ্ধ হয়। \s5 -\v 23 মানুহে নিজৰ উপযুক্ত উত্তৰত আনন্দ পায়, -\q1 আৰু উচিত সময়ত কোৱা বাক্য কেনে ভাল। +\q1 +\v 23 মানুহে নিজৰ উপযুক্ত উত্তৰত আনন্দ পায়, +\q1 আৰু উচিত সময়ত কোৱা বাক্য কেনে ভাল। \q1 \v 24 দূৰদৰ্শী লোকৰ বাবে জীৱনৰ পথ উৰ্দ্ধগামী হয়; -\q1 যাতে তলত থকা চিয়োলৰ পৰা তেওঁ আঁতৰিব পাৰে। -\q1 +\q1 যাতে তলত থকা চিয়োলৰ পৰা তেওঁ আতৰিব পাৰে। \s5 +\q1 \v 25 যিহোৱাই অহঙ্কাৰীলোকৰ উত্তৰাধিকাৰী উচ্ছন্ন কৰে, \q1 কিন্তু তেওঁ বিধৱা লোকৰ সম্পত্তি সুৰক্ষিত কৰে। \q1 \v 26 যিহোৱাই দুষ্ট লোকৰ কল্পনা ঘিণ কৰে; \q1 কিন্তু দয়াশীলৰ বাক্যবোৰ নিৰ্মল। -\q1 \s5 -\v 27 ডকাইতে নিজৰ পৰিয়াললৈ সমস্যা আনে; +\q1 +\v 27 ডকাইতে নিজৰ পৰিয়াললৈ সমস্যা আনে; \q1 কিন্তু ভেঁটি ঘিণ কৰা জন কুশলে থাকে। \q1 \v 28 সত্যতাত চলা জনৰ হৃদয়ে উত্তৰ দিয়াৰ পূৰ্বেই চিন্তা কৰে; \q1 কিন্তু দুষ্টলোকৰ মুখেৰে সকলো বেয়া কথা বাহিৰ হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 29 যিহোৱা দুষ্টলোকৰ পৰা দূৰত থাকে; \q1 কিন্তু সত্যতাত চলাজনৰ প্ৰাৰ্থনা শুনে। \q1 \v 30 চকুৰ প্ৰসন্নতাই হৃদয়ক আনন্দিত কৰে; -\q1 আৰু শুভবাৰ্ত্তাই শৰীৰৰক স্বাস্থ্যৱান কৰে। -\q1 +\q1 আৰু শুভবাৰ্ত্তাই শৰীৰক স্বাস্থ্যৱান কৰে। \s5 -\v 31 যেতিয়া কোনো এজনে তোমাৰ আচৰণ সুধৰাই দিয়ে আৰু যদি তুমি মনোযোগ দিয়া, +\q1 +\v 31 যেতিয়া কোনো এজনে তোমাৰ আচৰণ শুধৰাই দিয়ে আৰু যদি তুমি মনোযোগ দিয়া, \q1 তেতিয়া তুমি জ্ঞানীসকলৰ মাজত গণ্য হবা। \q1 \v 32 যিজনে নিয়মানুবৰ্তিতা অগ্ৰাহ্য কৰে, তেওঁ নিজকে হেয়জ্ঞান কৰে; \q1 কিন্তু যি জনে অনুযোগ শুনে, তেওঁ সুবিবেচনা লাভ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 33 যিহোৱালৈ ৰখা ভয়ে প্ৰজ্ঞাৰ শিক্ষা দিয়ে, \q1 আৰু নম্ৰতা সন্মানৰ আগত আহে। @@ -1600,300 +1585,298 @@ \q1 \v 2 মানুহৰ সকলো পথ নিজৰ দৃষ্টিত শুদ্ধ; \q1 কিন্তু যিহোৱাই আত্মাবোৰ পৰীক্ষা কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 তোমাৰ কাৰ্যৰ ভাৰ যিহোৱাত সমৰ্পণ কৰা; -\q1 তাতে তোমাৰ অভিপ্ৰায় সিদ্ধ হ’ব। +\q1 তাতে তোমাৰ অভিপ্ৰায় সিদ্ধ হ’ব। \q1 \v 4 যিহোৱাই সেই উদ্দেশ্যে সকলোকে সৃষ্টি কৰিলে; \q1 এনে কি, তেওঁ দুষ্টলোককো দুৰ্দ্দশা-দিনৰ বাবে সৃষ্টি কৰিলে। -\q1 \s5 -\v 5 অহঙ্কাৰী হৃদয়ৰ প্ৰত্যেক লোকক যিহোৱাই ঘিণ কৰে; +\q1 +\v 5 অহংকাৰী হৃদয়ৰ প্ৰত্যেক লোকক যিহোৱাই ঘিণ কৰে; \q1 যদিও তেওঁলোকে হাতত ধৰাধৰিকৈ থাকে, তথাপিও তেওঁলোকে দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকিব। \q1 -\v 6 বিশ্বাসযোগ্য আৰু নিৰ্ভৰযোগ্য চুক্তিৰ দ্বাৰাই অপৰাধৰ প্ৰায়শ্চিত্ত হয়, -\q1 আৰু যিহোৱালৈ ৰখা ভয়ৰ দ্বাৰাই মানুহ বেয়াৰ পৰা আঁতৰি আহে। -\q1 +\v 6 বিশ্বাসযোগ্য আৰু নিৰ্ভৰযোগ্য চুক্তিৰ দ্বাৰাই অপৰাধৰ প্ৰায়শ্চিত্ত হয়, +\q1 আৰু যিহোৱালৈ ৰখা ভয়ৰ দ্বাৰাই মানুহ বেয়াৰ পৰা আঁতৰি আহে। \s5 -\v 7 যেতিয়া কোনো লোকৰ আচৰণে যিহোৱাক সন্তুষ্ট কৰে, -\q1 তেতিয়া তেওঁ সেই জনৰ শত্রুসকলকো তেওঁৰ লগত শান্তিত থাকিব দিয়ে। \q1 -\v 8 অন্যায়েৰে সৈতে অধিক আয়তকৈ +\v 7 যেতিয়া কোনো লোকৰ আচৰণে যিহোৱাক সন্তুষ্ট কৰে, +\q1 তেতিয়া তেওঁ সেই জনৰ শত্রুসকলকো তেওঁৰ লগত শান্তিত থাকিব দিয়ে। +\q1 +\v 8 অন্যায়েৰে সৈতে অধিক আয়তকৈ \q1 ন্যায়েৰে সৈতে অলপেই ভাল। -\q1 \s5 -\v 9 মানুহে হৃদয়ত নিজৰ পথৰ বিষয়ে পৰিকল্পনা কৰে; +\q1 +\v 9 মানুহে হৃদয়ত নিজৰ পথৰ বিষয়ে পৰিকল্পনা কৰে; \q1 কিন্তু যিহোৱাই তেওঁৰ ভৰিৰ খোজ নিৰূপণ কৰে। \q1 \v 10 ৰজাৰ ওঁঠত ঈশ্বৰীয় বাক্য থাকে; -\q1 বিচাৰত তেওঁৰ মুখে অন্যায়ৰ কথা নকয়। -\q1 +\q1 বিচাৰত তেওঁৰ মুখে অন্যায়ৰ কথা নকয়। \s5 +\q1 \v 11 সঠিক তুলাচনী যিহোৱাৰ পৰা আহে; \q1 আৰু মোনাত থকা সকলোবোৰ দগা তেওঁৰেই সৃষ্টি। \q1 \v 12 যেতিয়া ৰজাই বেয়া কৰ্ম কৰে, তেতিয়া কিছুমান অবজ্ঞা কৰিবলগীয়া বিষয় হয়, \q1 কাৰণ তেওঁৰ সিংহাসন সৎ কাৰ্য কৰাৰ দ্বাৰাই স্থাপন কৰা হৈছে। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 ন্যায় কথা কোৱা ওঁঠে ৰজাক আনন্দিত কৰে; -\q1 আৰু তেওঁ পোনপটীয়াকৈ কথা কোৱা লোকক ভাল পায়। +\q1 আৰু তেওঁ পোনপটীয়াকৈ কথা কোৱা লোকক ভাল পায়। \q1 \v 14 ৰজাৰ ক্ৰোধ মৃত্যুৰ বাৰ্ত্তাবাহক স্বৰূপ; \q1 কিন্তু জ্ঞানী লোকে তেওঁৰ ক্রোধ শান্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 ৰজাৰ মুখমণ্ডলৰ উজ্জলতা জীৱন স্বৰূপ, \q1 আৰু তেওঁৰ অনুগ্ৰহ বসন্ত কালৰ বৰষুণৰ মেঘৰ দৰে। \q1 -\v 16 সোণতকৈ প্ৰজ্ঞা লাভ কৰা কেনে উত্তম! +\v 16 সোণতকৈ প্রজ্ঞা লাভ কৰা কেনে উত্তম! \q1 আৰু সুবিবেচনা নিৰ্বাচন কৰা ৰূপতকৈ কেনে উত্তম। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ ৰাজপথ পাপৰ পৰা আঁতৰি থাকে; \q1 যি জনে নিজৰ জীৱন সুৰক্ষিত কৰে, তেওঁ নিজৰ পথৰ তত্বাৱধান কৰে। \q1 -\v 18 বিনাশৰ পূর্ব্বে অহঙ্কাৰ আহে, -\q1 আৰু পতনৰ পূৰ্ব্বে মনৰ গৰ্ব্ব হয়। -\q1 +\v 18 বিনাশৰ আগত অহংকাৰ আহে, +\q1 আৰু পতনৰ পূৰ্বতে মনৰ গৰ্ব্ব হয়। \s5 -\v 19 অহঙ্কাৰী সকলৰ সৈতে লুটদ্ৰব্য ভাগ কৰি লোৱাতকৈ, +\q1 +\v 19 অহংকাৰী সকলৰ সৈতে লুটদ্ৰব্য ভাগ কৰি লোৱাতকৈ, \q1 দৰিদ্ৰ সকলৰ সৈতে নম্ৰ হোৱাই ভাল। \q1 -\v 20 যিসকলে শিক্ষা লাভ কৰি অনুশীলন কৰে, তেওঁলোকে মঙ্গল বিচাৰি পায়; -\q1 আৰু যি সকলে যিহোৱাত নিৰ্ভৰ কৰে, তেওঁলোক সুখী হয় । -\q1 +\v 20 যিসকলে শিক্ষা লাভ কৰি অনুশীলন কৰে, তেওঁলোকে মঙ্গল বিচাৰি পায়; +\q1 আৰু যি সকলে যিহোৱাত নির্ভৰ কৰে, তেওঁলোক সুখী হয়। \s5 +\q1 \v 21 যিজন হৃদয়েৰে জ্ঞানী, তেওঁক সুবিবেচক বুলি কোৱা হয়, \q1 আৰু মৃদু কথাই শিক্ষা দিয়া সক্ষমতা বৃদ্ধি কৰে। \q1 \v 22 বিবেচক লোকৰ বাবে সুবিবেচনা জীৱনৰ ভুমুকস্বৰূপ; \q1 কিন্তু অজ্ঞানী সকলৰ শাস্তি তেওঁলোকৰ অজ্ঞানতা। -\q1 \s5 -\v 23 জ্ঞানী লোকৰ হৃদয়ে তেওঁৰ মুখেৰে জ্ঞান প্রকাশ কৰে; +\q1 +\v 23 জ্ঞানী লোকৰ হৃদয়ে তেওঁৰ মুখেৰে জ্ঞান প্রকাশ কৰে; \q1 আৰু তেওঁৰ ওঁঠত বিশ্বাসৰ কথা থাকে। \q1 \v 24 সন্তোষজনক বাক্য মৌচাকৰ দৰে; -\q1 সেয়ে আত্মালৈ মিঠা, আৰু হাড়বোৰলৈ আৰোগ্য স্বৰূপ। -\q1 +\q1 সেয়ে আত্মালৈ মিঠা, আৰু হাড়বোৰলৈ আৰোগ্য স্বৰূপ। \s5 +\q1 \v 25 এনে পথ আছে, যি মানুহৰ দৃষ্টিত শুদ্ধ; -\q1 কিন্তু শেষতে সেয়ে মৃত্যুৰ পথ হয়। -\q1 -\v 26 পৰিশ্ৰমী লোকৰ ক্ষুধাই তেওঁক পৰিশ্ৰম কৰায়; -\q1 তেওঁৰ ক্ষুধাই তেওঁক উদগায়। +\q1 কিন্তু শেষতে সেয়ে মৃত্যুৰ পথ হয়। \q1 +\v 26 পৰিশ্ৰমী লোকৰ ক্ষুধাই তেওঁক পৰিশ্ৰম কৰায়; +\q1 তেওঁৰ ক্ষুধাই তেওঁক উদগায়। \s5 -\v 27 নিষ্কৰ্মা লোকে দুষ্কর্ম খান্দি উলিয়াই, +\q1 +\v 27 নিষ্কৰ্মা লোকে দুষ্কর্ম খান্দি উলিয়াই, \q1 আৰু তেওঁৰ কথা জলন্ত আঙঠাৰ দৰে। \q1 \v 28 উচ্ছৃঙ্খল লোকে বিবাদ সৃষ্টি কৰে; -\q1 পৰচৰ্চ্চাকাৰীয়ে প্ৰণয়ৰ বন্ধুৰ বিচ্ছেদ জন্মায়। -\q1 +\q1 পৰচৰ্চ্চাকাৰীয়ে প্ৰণয়ৰ বন্ধুৰ বিচ্ছেদ জন্মায়। \s5 +\q1 \v 29 অত্যাচাৰী লোকে নিজৰ চুবুৰীয়াক মিছা কথা কয়; -\q1 আৰু যি পথ বেয়া, সেই পথলৈ তেওঁক লৈ যায়। +\q1 আৰু যি পথ বেয়া, সেই পথলৈ তেওঁক লৈ যায়। \q1 \v 30 যিজনে চকু টিপিয়াই, তেওঁ অসৎ বিষয়ৰ পৰিকল্পনা কৰে। -\q1 যিসকলে ওঁঠ কামুৰে তেওঁলোকে পাপ কাৰ্য হ’বলৈ দিয়ে। -\q1 +\q1 যিসকলে ওঁঠ কামোৰে তেওঁলোকে পাপ কাৰ্য হ’বলৈ দিয়ে। \s5 +\q1 \v 31 পকা চুলি গৌৰৱৰ মুকুট। \q1 সৎ পথত চলাৰ দ্বাৰাই ইয়াক পোৱা যায়। \q1 \v 32 ক্ৰোধত ধীৰ লোক বীৰতকৈ উত্তম; -\q1 আৰু নিজৰ মনক দমন কৰা লোক নগৰ জয়কাৰীতকৈয়ো শ্ৰেষ্ঠ। -\q1 +\q1 আৰু নিজৰ মনক দমন কৰা লোক নগৰ জয়কাৰীতকৈয়ো শ্ৰেষ্ঠ। \s5 +\q1 \v 33 চিঠি-খেলৰ গুটি কোঁচত পৰে, -\q1 কিন্তু সিদ্ধান্ত যিহোৱাৰ পৰা হয়। +\q1 কিন্তু সিদ্ধান্ত যিহোৱাৰ পৰা হয়। \s5 \c 17 \q1 -\p \v 1 বিবাদযুক্ত ভোজেৰে সৈতে পৰিপূৰ্ণ হোৱা ঘৰতকৈ, \q1 শান্তিৰে সৈতে শুদাই এগৰাহ খোৱাই ভাল। \q1 \v 2 এজন জ্ঞানী দাসে লাজ দিওঁতা পুত্ৰৰ ওপৰত শাসন কৰিব, \q1 আৰু ভায়েকসকলৰ এজন যেন হৈ উত্তৰাধিকাৰ ভগাই লব। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 ৰূপৰ কাৰণে ধাতু গলোৱা পাত্ৰ, আৰু সোণৰ কাৰণে ভাতী, -\q1 কিন্তু যিহোৱাই হৃদয় শোধন কৰে। +\q1 কিন্তু যিহোৱাই হৃদয় শোধন কৰে। \q1 \v 4 যি লোকে কুকৰ্ম কৰে, তেওঁ নীতিহীন কথা কোৱাসকলৰ কথা শুনে, -\q1 আৰু মিছলীয়াই বেয়া বিষয়ৰ কথা কওতা জনলৈ মনোযোগ দিয়ে। -\q1 +\q1 আৰু মিছলীয়াই বেয়া বিষয়ৰ কথা কওতা জনলৈ মনোযোগ দিয়ে। \s5 +\q1 \v 5 দৰিদ্ৰক পৰিহাস কৰা জনে তেওঁৰ স্ৰজনকৰ্ত্তাকে অপমান কৰে; \q1 আৰু যি জনে দুৰ্ভাগ্যত আনন্দ কৰে, তেওঁ দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকিব। \q1 \v 6 বৃদ্ধসকলৰ নাতি নাতিনী তেওঁলোকৰ কিৰীটি স্বৰূপ; \q1 আৰু পিতৃসকল তেওঁলোকৰ নিজৰ সন্তানৰ গৌৰৱ স্বৰূপ। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 বাকপটু ওঁঠ মুৰ্খৰ কাৰণে উপযোগী নহয়; -\q1 তেন্তে তাতকৈ কিমান কম পৰিমাণে মিছলীয়া ওঁঠ ৰাজভক্ত ব্যক্তিৰ উপযোগী হয়। +\q1 তেন্তে তাতকৈ কিমান কম পৰিমাণে মিছলীয়া ওঁঠ ৰাজভক্ত ব্যক্তিৰ উপযোগী হয়। \q1 \v 8 দিয়া জনৰ বাবে ভেঁটি যাদুৰ পাথৰৰ দৰে; -\q1 যি ফালেই তেওঁ যায়, সেই ফালেই তেওঁ সফল হয়। -\q1 +\q1 যি ফালেই তেওঁ যায়, সেই ফালেই তেওঁ সফল হয়। \s5 +\q1 \v 9 যি জনে অপৰাধ ঢাকে, তেওঁ প্ৰেমৰ চেষ্টা কৰে; -\q1 কিন্তু যি কোনোৱে একে বিষয় বাৰে বাৰে কৈ থাকে, তেওঁ প্ৰণয়ৰ বন্ধুৰ বিচ্ছেদ জন্মায়। +\q1 কিন্তু যি কোনোৱে একে বিষয় বাৰে বাৰে কৈ থাকে, তেওঁ প্ৰণয়ৰ বন্ধুৰ বিচ্ছেদ জন্মায়। \q1 -\v 10 যি দৰে মুর্খৰ ওপৰত এশ কোবে কাম কৰে, +\v 10 যি দৰে মূৰ্খৰ ওপৰত এশ কোবে কাম কৰে, \q1 সেই দৰে সুবিবেচকৰ মনলৈ অনুযোগ গভীৰ ভাবে সোমায়। -\q1 -\q1 \s5 +\q1 \v 11 দুষ্ট লোকে কেৱল বিদ্ৰোহৰ চেষ্টা কৰে; -\q1 সেয়েহে নিষ্ঠুৰ বাৰ্ত্তাবাহকক তেওঁৰ বিপক্ষে পঠোৱা হ’ব। +\q1 সেয়ে নিষ্ঠুৰ বাৰ্ত্তাবাহকক তেওঁৰ বিপক্ষে পঠোৱা হ’ব। \q1 \v 12 নিজৰ অজ্ঞানতাত মগ্ন হোৱা অজ্ঞানী লোকৰ লগত সাক্ষাৎ হোৱাতকৈ, -\q1 পোৱালি আজুৰি নিয়া ভালুকৰ লগত সাক্ষাৎ হোৱাই ভাল। -\q1 +\q1 পোৱালি আজুৰি নিয়া ভালুকৰ লগত সাক্ষাৎ হোৱাই ভাল। \s5 +\q1 \v 13 যেতিয়া কোনো এজনে উপকাৰৰ সলনি অপকাৰ কৰে, \q1 তেতিয়া অপকাৰে তেওঁৰ ঘৰ পৰিত্যাগ নকৰে। \q1 -\v 14 বিবাদৰ আৰম্ভণী কোনো এজনে পানী চাৰিওফালে এৰি দিয়াৰ দৰে; -\q1 এই হেতুকে দন্দ্ব-কাজিয়া নোহোৱাৰ আগতেই বিবাদৰ পৰা আঁতৰি থাকা। -\q1 +\v 14 বিবাদৰ আৰম্ভণি কোনো এজনে পানী চাৰিওফালে এৰি দিয়াৰ দৰে; +\q1 এই হেতুকে দন্দ্ব-কাজিয়া নোহোৱাৰ আগতেই বিবাদৰ পৰা আঁতৰি থাকা। \s5 -\v 15 যি জনে দুষ্টক নিৰ্দোষী কৰে, আৰু ধাৰ্ম্মিকক দোষী কৰে, -\q1 তেওঁলোক দুয়ো সমানে যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া। +\q1 +\v 15 যি জনে দুষ্টক নিৰ্দোষী কৰে, আৰু ধাৰ্মিকক দোষী কৰে, +\q1 তেওঁলোক দুয়ো সমানে যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া। \q1 \v 16 যিহেতু অজ্ঞানী লোকৰ শিক্ষা গ্রহণ কৰাৰ দক্ষতা নাই -\q1 সেয়ে তেওঁ প্ৰজ্ঞা আহৰণ কৰিবলৈ কিয় ধন খৰচ কৰিব? -\q1 +\q1 সেয়ে তেওঁ প্ৰজ্ঞা আহৰণ কৰিবলৈ কিয় ধন খৰচ কৰিব? \s5 -\v 17 বন্ধু সকলো সময়তে প্রিয় হয়; -\q1 আৰু ভায়েকৰ দুৰ্দ্দশাৰ দিনৰ বাবে জন্ম হয়। \q1 -\v 18 জ্ঞান শূন্য লোকে প্রতিজ্ঞাত আৱদ্ধ হয়; -\q1 আৰু চুবুৰীয়াৰ ধাৰৰ দ্বায়িত্ব লয়। +\v 17 বন্ধু সকলো সময়তে প্রিয় হয়; +\q1 আৰু ভায়েকৰ দুৰ্দ্দশাৰ দিনৰ বাবে জন্ম হয়। \q1 +\v 18 জ্ঞানশূন্য লোকে প্রতিজ্ঞাত আৱদ্ধ হয়; +\q1 আৰু চুবুৰীয়াৰ ধাৰৰ দ্বায়ীত্ব লয়। \s5 -\v 19 যিজনে বিবাদ ভাল পায়, তেওঁ পাপ ভাল পায়; +\q1 +\v 19 যিজনে বিবাদ ভাল পায়, তেওঁ পাপ ভাল পায়; \q1 যি কোনোৱে নিজৰ প্রবেশ দুৱাৰ ওখ কৰে, তেওঁ বিনাশৰ চেষ্টা কৰে। \q1 -\v 20 কুটিল মনৰ লোকে কোনো বিষয়তে মঙ্গল বিচাৰি নাপায়; -\q1 যিজনে মিছ কথা কয়, তেওঁ বিপদত পৰে। -\q1 +\v 20 কুটিল মনৰ লোকে কোনো বিষয়তে মঙ্গল বিচাৰি নাপায়; +\q1 যিজনে মিছা কথা কয়, তেওঁ বিপদত পৰে। \s5 -\v 21 যিজনে অজ্ঞানীক জন্ম দিয়ে, তেওঁ নিজলৈ খেদ আনে; +\q1 +\v 21 যিজনে অজ্ঞানীক জন্ম দিয়ে, তেওঁ নিজলৈ খেদ আনে; \q1 আৰু অজ্ঞানীৰ পিতৃয়ে আনন্দ কৰিব নোৱাৰে। \q1 -\v 22 আনন্দিত হৃদয় ভাল ঔসধ হয়; -\q1 কিন্তু ভগ্ন হৃদয়ে হাড়বোৰ শুকুৱায়। -\q1 +\v 22 আনন্দিত হৃদয় ভাল ঔষধ হয়; +\q1 কিন্তু ভগ্ন হৃদয়ে হাড়বোৰ শুকুৱায়। \s5 -\v 23 ন্যয়ৰ পথ বিপথগামী কৰিবলৈ +\q1 +\v 23 ন্যায়ৰ পথ বিপথগামী কৰিবলৈ \q1 দুষ্টলোকে গুপুতে দিয়া ভেঁটি গ্ৰহণ কৰে। \q1 -\v 24 যিজনৰ সুবিবেচনা থাকে, তেওঁ প্ৰজ্ঞাৰ সন্মুখত থাকে; +\v 24 যিজনৰ সুবিবেচনা থাকে, তেওঁ প্রজ্ঞাৰ সন্মুখত থাকে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকৰ চকু পৃথিবীৰ অন্তত থাকে। -\q1 \s5 -\v 25 অজ্ঞানী পুত্ৰই তেওঁৰ পিতৃক বেজাৰ দিয়ে, +\q1 +\v 25 অজ্ঞানী পুত্ৰই তেওঁৰ পিতৃক বেজাৰ দিয়ে, \q1 আৰু তেওঁক জন্ম দিয়া মহিলাৰ কাৰণে তেওঁ দুখ দায়ক। \q1 \v 26 ন্যায় কৰা জনক শাস্তি দিয়া অনুচিত; -\q1 আৰু সাধুলোকক তেওঁৰ সৰলতাৰ বাবে প্ৰহাৰ কৰা ভাল নহয়। -\q1 +\q1 আৰু সাধুলোকক তেওঁৰ সৰলতাৰ বাবে প্ৰহাৰ কৰা ভাল নহয়। \s5 +\q1 \v 27 জ্ঞানী লোকে ক’ম কথা কয়; \q1 আৰু ধীৰ মনৰ লোক বিবেচক। \q1 -\v 28 এনেকি অজ্ঞানী লোকে নিমাতে থাকিলে জ্ঞানী বুলি ভবা যায়; -\q1 তেওঁ যেতিয়া মুখ বন্ধ কৰি ৰাখে, তেতিয়া তেওঁ বুধিয়ক বুলি গণিত হয়। +\v 28 এনেকি অজ্ঞানী লোকে নিমাতে থাকিলে জ্ঞানী বুলি ভবা যায়; +\q1 তেওঁ যেতিয়া মুখ বন্ধ কৰি ৰাখে, তেতিয়া তেওঁ বুধিয়ক বুলি গণিত হয়। \s5 \c 18 \q1 -\v 1 যি জনে নিজকে পৃথকে ৰাখে, তেওঁ কেৱল নিজৰ আকাঙ্ক্ষা সিদ্ধিৰ চেষ্টা কৰে, +\v 1 যি জনে নিজকে পৃথকে ৰাখে, তেওঁ কেৱল নিজৰ আকাংক্ষা সিদ্ধিৰ চেষ্টা কৰে, \q1 আৰু সকলো সুপৰামৰ্শৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ কৰে। \q1 -\v 2 অজ্ঞানী লোকে বিবেচনাত সন্তোষ নাপায়, +\v 2 অজ্ঞানী লোকে বিবেচনাত সন্তোষ নাপায়, \q1 কিন্তু কেৱল নিজৰ হৃদয়ত থকা কথা প্ৰকাশ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 যেতিয়া দুষ্ট লোক আহে, তেওঁৰ লগত অপমানো আহে; \q1 আৰু অপমানৰ লগত নিন্দাও আহে। \q1 \v 4 মানুহৰ মুখৰ কথা গভীৰ জলৰ দৰে; -\q1 প্ৰজ্ঞাৰ ভুমুক বৈ থকা জুৰিৰ নিচিনা। -\q1 +\q1 প্রজ্ঞাৰ ভুমুক বৈ থকা জুৰিৰ নিচিনা। \s5 +\q1 \v 5 দুষ্ট লোকলৈ পক্ষপাত হোৱা ভাল নহয়, -\q1 আৰু ন্যায় কৰা সকলৰ বিচাৰ অগ্রাহ্য কৰা ভাল নহয়। +\q1 আৰু ন্যায় কৰা সকলৰ বিচাৰ অগ্রাহ্য কৰা ভাল নহয়। \q1 \v 6 অজ্ঞানী লোকৰ ওঁঠে তেওঁৰ লগত বিবাদ আনে, \q1 আৰু তেওঁৰ মুখৰ কথাই তেওঁক মাৰ খোৱাই। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 অজ্ঞানী লোকৰ মুখে তেওঁৰ ধ্বংস আনে, \q1 আৰু তেওঁৰ ওঁঠে তেওঁক ফান্দত পেলাই। \q1 \v 8 পৰচৰ্চ্চাকাৰীৰ কথা সুস্বাদু আহাৰৰ দৰে; -\q1 সেয়ে শৰীৰৰ ভিতৰৰ অংশলৈকে সোমায় যায়। -\q1 +\q1 সেয়ে শৰীৰৰ ভিতৰৰ অংশলৈকে সোমায় যায়। \s5 +\q1 \v 9 আৰু যি জনে নিজৰ কাৰ্যত অৱহেলা কৰে, -\q1 তেওঁ ধ্বংসকাৰীৰ ভায়েকৰ দৰে। +\q1 তেওঁ ধ্বংসকাৰীৰ ভায়েকৰ দৰে। \q1 \v 10 যিহোৱাৰ নাম দৃঢ় দুৰ্গ স্বৰূপ; -\q1 সৎ কাৰ্য কৰা লোকে পলাই গৈ সেই দুৰ্গত ৰক্ষা পায়। -\q1 +\q1 সৎ কাৰ্য কৰা লোকে পলাই গৈ সেই দুৰ্গত ৰক্ষা পায়। \s5 -\v 11 ধনৱানৰ ধন-সম্পত্তিয়েই তেওঁৰ দৃঢ় নগৰ; +\q1 +\v 11 ধনৱানৰ ধন-সম্পত্তিয়েই তেওঁৰ দৃঢ় নগৰ; \q1 আৰু তেওঁৰ কল্পনাত সেইবোৰ ওখ দেৱালৰ দৰে। \q1 -\v 12 পতনৰ পূৰ্বে মানুহৰ হৃদয় অহঙ্কাৰী হয়, +\v 12 পতনৰ পূৰ্বে মানুহৰ হৃদয় অহংকাৰী হয়, \q1 কিন্তু নম্ৰতা সন্মানৰ আগে আহে। -\q1 \s5 -\v 13 যি জনে নুশুনাৰ পূৰ্বেই উত্তৰ দিয়ে, -\q1 সেয়ে তেওঁৰ অজ্ঞানতা আৰু অপমান। +\q1 +\v 13 যি জনে নুশুনাৰ পূৰ্বেই উত্তৰ দিয়ে, +\q1 সেয়ে তেওঁৰ অজ্ঞানতা আৰু অপমান। \q1 \v 14 মানুহৰ আত্মাই অসুস্থতাতো জীয়াই ৰাখিব; \q1 কিন্তু ভগ্ন আত্মাক কোনে সহিব পাৰে? -\q1 \s5 +\q1 \v 15 বুধিয়কৰ হৃদয়ে জ্ঞান অৰ্জন কৰে, \q1 আৰু জ্ঞানী লোকে শুনাৰ দ্বাৰাই জ্ঞান বিচাৰি পায়। \q1 \v 16 মানুহৰ উপহাৰে হয়তো পথ মুকলি কৰিব পাৰে, -\q1 আৰু গণ্যমান্য লোকৰ আগলৈ তেওঁক লৈ যায়। -\q1 +\q1 আৰু গণ্যমান্য লোকৰ আগলৈ তেওঁক লৈ যায়। \s5 +\q1 \v 17 যেতিয়ালৈকে বিপক্ষ জন আহি তেওঁক প্রশ্ন নকৰে; -\q1 তেতিয়ালৈকে গোচৰত প্ৰথমে উপস্থিত হোৱা জন নিৰ্দোষী যেন বোধ হয়; +\q1 তেতিয়ালৈকে গোচৰত প্ৰথমে উপস্থিত হোৱা জন নিৰ্দোষী যেন বোধ হয়; \q1 \v 18 চিঠি-খেলে বিবাদ সমাপ্ত কৰে, \q1 আৰু পৰাক্রমী বিপক্ষ সকলক পৃথকে ৰাখে। -\q1 \s5 -\v 19 দৃঢ় নগৰ জয় কৰাতকৈ ক্ষুব্ধ ভায়েকক জয় কৰা টান; +\q1 +\v 19 দৃঢ় নগৰ জয় কৰাতকৈ ক্ষুদ্ধ ভায়েকক জয় কৰা টান; \q1 আৰু বিবাদ দূৰ্গত লগোৱা মাৰিৰ দৰে। \q1 \v 20 নিজৰ মুখৰ ফলেৰে পেট পৰিপূৰ্ণ হয়; -\q1 আৰু তেওঁৰ ওঁঠৰ শস্যেৰে তেওঁ সন্তুষ্ট হয়। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁৰ ওঁঠৰ শস্যৰে তেওঁ সন্তুষ্ট হয়। \s5 +\q1 \v 21 জিভাৰ শক্তিত মৃত্যু আৰু জীৱন থাকে; -\q1 আৰু যিসকলে তাক ভাল পায়, তেওঁলোকে তাৰ ফল ভোগ কৰিব। +\q1 আৰু যিসকলে তাক ভাল পায়, তেওঁলোকে তাৰ ফল ভোগ কৰিব। \q1 -\v 22 যি জনে ভাৰ্যা পায়, তেওঁ পৰম বস্তু পায়, +\v 22 যি জনে ভাৰ্যা পায়, তেওঁ পৰম বস্তু পায়, \q1 আৰু যিহোৱাৰ পৰা অনুগ্ৰহ লাভ কৰে। -\q1 \s5 -\v 23 দৰিদ্ৰ লোকে কৃপাৰ বাবে বিনয় কৰে; -\q1 কিন্তু ধনৱান লোকে কঠুৱা উত্তৰ দিয়ে। +\q1 +\v 23 দৰিদ্ৰ লোকে কৃপাৰ বাবে বিনয় কৰে; +\q1 কিন্তু ধনৱান লোকে কঠুৱা উত্তৰ দিয়ে। \q1 \v 24 যি জনে অনেক লোকৰ সৈতে বন্ধুত্ব কৰে, তেওঁ নিজৰ সৰ্ব্বনাশলৈহে তাকে কৰে; \q1 কিন্তু এনে বন্ধু থাকে যি ভায়েকতকৈ আপোন হয়। @@ -1905,101 +1888,101 @@ \q1 কোনো এজন কথাত বিপথগামী আৰু অজ্ঞানী লোকতকৈ ভাল। \q1 \v 2 জ্ঞানৰ অবিহনে অভিপ্রায় থকা ভাল নহয়; -\q1 আৰু যি জনে বেগেৰে যায়, তেওঁ পথ হেৰুৱাই। -\q1 +\q1 আৰু যি জনে বেগেৰে যায়, তেওঁ পথ হেৰুৱাই। \s5 +\q1 \v 3 মানুহৰ অজ্ঞানতাই তেওঁৰ জীৱন ধ্বংস কৰে; \q1 আৰু তেওঁৰ হৃদয় যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে ক্রোধাম্বিত হয়। \q1 \v 4 ধন-সম্পত্তিয়ে অনেক বন্ধু একত্রিত কৰে; \q1 কিন্তু দৰিদ্ৰ লোক নিজৰ বন্ধুসকলৰ পৰা বিছিন্ন হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 মিছা সাক্ষী দিয়া জনে দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকিব; \q1 আৰু যি জনে মিছা কথা কয় তেৱোঁ অব্যাহতি নাপায়। \q1 \v 6 অনেক লোকে অনুগ্ৰহ পাবলৈ দয়ালু লোকৰ আগত নিবেদন কৰে, -\q1 আৰু যি জনে উপহাৰ দিয়ে, তেওঁৰ সকলো বন্ধু হয়। -\q1 +\q1 আৰু যি জনে উপহাৰ দিয়ে, তেওঁৰ সকলো বন্ধু হয়। \s5 -\v 7 যদি দৰিদ্ৰ লোকৰ ভায়েক সকলে তেওঁক ঘিণ কৰে; +\q1 +\v 7 যদি দৰিদ্ৰ লোকৰ ভায়েক সকলে তেওঁক ঘিণ কৰে; \q1 তেনেহলে তাতকৈ কিমান অধিক পৰিমাণে তেওঁৰ বন্ধুসকল তেওঁৰ পৰা আঁতৰি যাব! \q1 তেওঁ তেওঁলোকক আহ্বান কৰে, কিন্তু তেওঁলোক আতৰি যায়। \q1 \v 8 যিজনে জ্ঞান লাভ কৰে, তেওঁ নিজৰ প্ৰাণক প্ৰেম কৰে, -\q1 যিজনে বিবেচনা শক্তি ৰাখে, তেওঁ যি ভাল তাক বিচাৰি পায়। -\q1 +\q1 যিজনে বিবেচনা শক্তি ৰাখে, তেওঁ যি ভাল তাক বিচাৰি পায়। \s5 +\q1 \v 9 মিছা সাক্ষী দিয়া জনে দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকিব; \q1 কিন্তু মিছা কথা কোৱা জন বিনষ্ট হ’ব। \q1 \v 10 অজ্ঞানী লোকে বিলাসীতা জীৱন যাপন কৰা অনুপযুক্ত; \q1 তেনেহলে ৰাজকুমাৰৰ ওপৰত দাসে শাসন কৰা তাতকৈ কিমান অধিক পৰিমাণে অনুপযুক্ত! -\q1 \s5 +\q1 \v 11 মানুহৰ বিবেচনাই তেওঁক ক্ৰোধত ধীৰ কৰে, \q1 আৰু অপৰাধ অৱমাননা কৰা তেওঁৰ গৌৰৱ। \q1 \v 12 ৰজাৰ ক্ৰোধ ডেকা সিংহৰ গৰ্জ্জনৰ দৰে; -\q1 কিন্তু তেওঁৰ অনুগ্ৰহ ঘাঁহৰ ওপৰত পৰা নিয়ৰৰ দৰে। -\q1 +\q1 কিন্তু তেওঁৰ অনুগ্ৰহ ঘাঁহৰ ওপৰত পৰা নিয়ৰৰ দৰে। \s5 -\v 13 মুর্খ পুত্ৰই পিতৃলৈ ধ্বংস আনে, +\q1 +\v 13 মূৰ্খ পুত্ৰই পিতৃলৈ ধ্বংস আনে, \q1 আৰু কন্দল কৰা মহিলা টোপ-টোপকৈ পৰি থকা পানীৰ দৰে। \q1 \v 14 ঘৰ আৰু ধন-সম্পত্তি পিতৃসকলৰ পৰা পোৱা উত্তৰাধিকাৰ; -\q1 কিন্তু জ্ঞানৱতী ভাৰ্যা যিহোৱাৰ পৰা পোৱা যায়। -\q1 +\q1 কিন্তু জ্ঞানৱতী ভাৰ্যা যিহোৱাৰ পৰা পোৱা যায়। \s5 -\v 15 এলাহে মানুহক দুৰ্ঘোৰ নিদ্রাত পেলায়, +\q1 +\v 15 এলাহে মানুহক দুৰ্ঘোৰ নিদ্রাত পেলায়, \q1 কিন্তু যিজনে কাম কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰে, তেওঁ ভোকত থাকিব। \q1 \v 16 যি জনে আজ্ঞা পালন কৰে, তেওঁ নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰে; -\q1 কিন্তু যি জনে নিজৰ পথৰ বিষয়ে চিন্তা নকৰে, তেওঁৰ মৃত্যু হ’ব। -\q1 +\q1 কিন্তু যি জনে নিজৰ পথৰ বিষয়ে চিন্তা নকৰে, তেওঁৰ মৃত্যু হ’ব। \s5 -\v 17 যি জনে দৰিদ্ৰক দয়া কৰে, তেওঁ যিহোৱাক ঋণ দিয়ে; +\q1 +\v 17 যি জনে দৰিদ্ৰক দয়া কৰে, তেওঁ যিহোৱাক ঋণ দিয়ে; \q1 আৰু তেওঁ কৰা কাৰ্যৰ বিনিময়, তেওঁ তেওঁক পৰিশোধ কৰিব। \q1 \v 18 আশা থাকোতে নিজৰ সন্তানক নিয়মানুবৰ্তিতা শিকোৱা; \q1 আৰু সন্তানক মাৰি পেলোৱাৰ কথা হৃদয়ত নাভাবিবা। -\q1 \s5 +\q1 \v 19 অতি ক্ৰোধী মানুহে দণ্ড পোৱা উচিত; \q1 যদি তুমি তেওঁক মুক্ত কৰা, তেনেহলে তুমি দ্বিতীয় বাৰৰ বাবেও কৰিব লাগিব। \q1 -\v 20 তুমি জীৱনৰ শেষ বয়সত জ্ঞানী হ’বলৈ +\v 20 তুমি জীৱনৰ শেষ বয়সত জ্ঞানী হ’বলৈ \q1 পৰামৰ্শ শুনা, আৰু নিৰ্দেশ গ্ৰহণ কৰা। -\q1 \s5 +\q1 \v 21 মানুহৰ হৃদয়ত বহুতো আঁচনি থাকে; \q1 কিন্তু যিহোৱাৰ অভিপ্রায় থিৰে থাকিব। \q1 \v 22 আনুগত্য মানুহৰ ইচ্ছাৰে হয়, -\q1 আৰু মিছলীয়াতকৈ দৰিদ্ৰ লোক ভাল। -\q1 +\q1 আৰু মিছলীয়াতকৈ দৰিদ্ৰ লোক ভাল। \s5 +\q1 \v 23 যিহোৱাক তেওঁৰ পাবলগীয়া সন্মান দিয়া, -\q1 আৰু সেয়ে তোমাৰ জীৱনদায়ক হ’ব, +\q1 আৰু সেয়ে তোমাৰ জীৱনদায়ক হ’ব, \q1 আৰু যি জনৰ সেয়া আছে, তেওঁ তৃপ্ত হৈ থাকিব; \q1 আৰু তেওঁ অনিষ্টৰ দ্বাৰাই পীড়িত নহ’ব। \q1 \v 24 এলেহুৱাই পাত্ৰৰ আহাৰত হাত সুমুৱাই, -\q1 এনেকি পুনৰায় মুখলৈ ঘুৰাই নিব নোৱাৰিব। -\q1 +\q1 এনেকি পুনৰায় মুখলৈ ঘূৰাই নিব নোৱাৰিব। \s5 +\q1 \v 25 নিন্দকক প্ৰহাৰ কৰা, তাতে অশিক্ষিত দূৰদর্শী হ’ব; \q1 আৰু সুবিবেচকক অনুযোগ কৰা, তাতে তেওঁ জ্ঞান লাভ কৰিব। -\q1 \s5 -\v 26 যি পুত্ৰই পিতৃক লুট কৰে, আৰু মাতৃক খেদি দিয়ে, +\q1 +\v 26 যি পুত্ৰই পিতৃক লুট কৰে, আৰু মাতৃক খেদি দিয়ে, \q1 তেওঁ এনে পুত্র যি জনে লাজ আৰু অপমান আনে। \q1 \v 27 হে মোৰ পুত্র, যদি তুমি উপদেশ শুনিবলৈ এৰি দিয়া, \q1 তুমি জ্ঞানৰ বাক্যৰ পৰা ভ্রান্ত হবা। -\q1 \s5 -\v 28 দুৰ্নীতিগ্রস্ত সাক্ষীয়ে ন্যায় বিচাৰৰ নিন্দা কৰে, +\q1 +\v 28 দুৰ্নীতিগ্রস্ত সাক্ষীয়ে ন্যায় বিচাৰৰ নিন্দা কৰে, \q1 আৰু দুষ্টসকলৰ মুখে অপৰাধ গ্ৰাস কৰে। \q1 \v 29 নিন্দকসকলৰ বাবে দণ্ড যুগুত আছে, @@ -2008,104 +1991,104 @@ \s5 \c 20 \q1 -\v 1 দ্ৰাক্ষাৰস নিন্দক, আৰু সুৰা দ্বন্দ্ব-কাজিয়া কৰা লোক; -\q1 যি কোনোৱে সুৰা পান কৰি মতলীয়া হয়, তেওঁ জ্ঞানী নহয়। +\v 1 দ্ৰাক্ষাৰস নিন্দক, আৰু সুৰা দ্বন্দ্ব-কাজিয়া কৰা লোক; +\q1 যি কোনোৱে সুৰা পান কৰি মতলীয়া হয়, তেওঁ জ্ঞানী নহয়। \q1 \v 2 ৰজাৰ ক্রোধ যুবা সিংহৰ গৰ্জ্জনৰ দৰে; -\q1 যিজনে তেওঁৰ খং তুলে, তেওঁ নিজৰ জীৱন হেৰুৱাই। -\q1 +\q1 যিজনে তেওঁৰ খং তোলে, তেওঁ নিজৰ জীৱন হেৰুৱাই। \s5 +\q1 \v 3 বিবাদৰ পৰা দূৰত থকাই মানুহৰ সন্মান; \q1 কিন্তু প্ৰত্যেক অজ্ঞানী লোকে বিতৰ্কত সোমায়। \q1 -\v 4 এলেহুৱা লোকে শৰৎ কালত হাল নাবায়; -\q1 আৰু তেওঁ শস্য দোৱাৰ সময়ত অলপ শস্য বিচাৰে, কিন্তু একোকে নাপায়। -\q1 +\v 4 এলেহুৱা লোকে শৰৎ কালত হাল নাবায়; +\q1 আৰু তেওঁ শস্য দোৱাৰ সময়ত অলপ শস্য বিচাৰে, কিন্তু একোকে নাপায়। \s5 +\q1 \v 5 মানুহৰ হৃদয়ৰ অভিপ্রায় গভীৰ জলৰ দৰে; \q1 কিন্তু সেই কল্পনা বিবেচক ব্যক্তিয়ে বাহিৰত প্রকাশ কৰে। \q1 \v 6 বহুতো লোকে নিজৰ সাধুতা ঘোষণা কৰে; \q1 কিন্তু বিশ্বাসী লোক কোনে বিচাৰি পায়? -\q1 \s5 +\q1 \v 7 ন্যায় কাৰ্য কৰা লোকে নিজৰ ন্যায়পৰায়ণতাত চলে, -\q1 আৰু তেওঁক অনুসৰণ কৰা তেওঁৰ সন্তানসকল সুখী হয়। +\q1 আৰু তেওঁক অনুসৰণ কৰা তেওঁৰ সন্তান সকল সুখী হয়। \q1 -\v 8 সিংহাসনত বহা ৰজাই বিচাৰকৰ দ্বায়িত্ব পালন কৰে; +\v 8 সিংহাসনত বহা ৰজাই বিচাৰকৰ দ্বায়ীত্ব পালন কৰে; \q1 তেওঁৰ আগত থকা সকলো দুষ্টতা তেওঁৰ দৃষ্টিৰে পৰীক্ষা কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 কোনে ক’ব পাৰে “মই মোৰ হৃদয় শুদ্ধ কৰি ৰাখিছোঁ, -\q1 আৰু মোৰ পাপৰ পৰা মই মুক্ত হ’লোঁ? +\q1 আৰু মোৰ পাপৰ পৰা মই মুক্ত হ’লো? \q1 \v 10 পাৰ্থক্য থকা ওজন, আৰু অসমান জোখ, \q1 এই দুয়োটাকে যিহোৱাই ঘিণ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 এনেকি যুৱক এজনে তেওঁৰ কাৰ্যৰ দ্বাৰাই পৰিচিত হয়, \q1 শুদ্ধ আৰু ন্যায়পৰায়ণ আচৰণৰ দ্বাৰাই তেওঁক বুজিব পৰা যায়। \q1 \v 12 শ্ৰৱনকাৰী কাণ আৰু দৰ্শনকাৰী চকু, -\q1 এই দুয়োকো যিহোৱাই সৃষ্টি কৰিলে। -\q1 +\q1 এই দুয়োকো যিহোৱাই সৃষ্টি কৰিলে। \s5 +\q1 \v 13 নিদ্ৰাক ভাল নাপাবা অথবা, তুমি দৰিদ্ৰ হবা; \q1 তোমাৰ চকু মেলা, আৰু তোমাৰ প্রচুৰ পৰিমাণে খোৱা বস্তু থাকিব। \q1 -\v 14 কিনা জনে কয়, “বেয়া! বেয়া! -\q1 কিন্তু যেতিয়া তেওঁ আঁতৰি যায়, তেতিয়া তেওঁ অহঙ্কাৰ কৰে। -\q1 +\v 14 কিনা জনে কয়, “বেয়া! বেয়া! +\q1 কিন্তু যেতিয়া তেওঁ আঁতৰি যায়, তেতিয়া তেওঁ অহংকাৰ কৰে। \s5 +\q1 \v 15 সোণ আৰু অজস্র মূল্যবান পাথৰ আছে; \q1 কিন্তু জ্ঞানযুক্ত ওঁঠ অমূল্য ৰত্ন। \q1 -\v 16 যি জনে অচিনাকীৰ জামিন হয়, তেওঁৰ বস্ত্ৰ লোৱা; -\q1 যেতিয়া তেওঁ কোনো ব্যভিচাৰিণীৰ বাবে জামিন হয়, তেতিয়া তেওঁৰ পৰা বন্ধক লোৱা। -\q1 +\v 16 যি জনে অচিনাকীৰ জামিন হয়, তেওঁৰ বস্ত্ৰ লোৱা; +\q1 যেতিয়া তেওঁ কোনো ব্যভিচাৰিণীৰ বাবে জামিন হয়, তেতিয়া তেওঁৰ পৰা বন্ধক লোৱা। \s5 -\v 17 প্ৰবঞ্চনাৰে পোৱা পিঠাৰ সুৱাদ মিঠা লাগে; -\q1 কিন্তু পাছত তেওঁৰ মুখ শিলেৰে পূৰ্ণ হয়। \q1 -\v 18 পৰামৰ্শৰ দ্বাৰাই আঁচনিবোৰ সিদ্ধ হয়; +\v 17 প্ৰবঞ্চনাৰে পোৱা পিঠাৰ সোৱাদ মিঠা লাগে; +\q1 কিন্তু পাছত তেওঁৰ মুখ শিলেৰে পূৰ্ণ হয়। +\q1 +\v 18 পৰামৰ্শৰ দ্বাৰাই আঁচনিবোৰ সিদ্ধ হয়; \q1 আৰু কেৱল জ্ঞানী লোকৰ নেতৃত্বত যুদ্ধ আৰম্ভ কৰা হয়। -\q1 \s5 -\v 19 পৰচৰ্চ্চাকাৰীয়ে গুপুত কথা প্ৰকাশ কৰে; +\q1 +\v 19 পৰচৰ্চ্চাকাৰীয়ে গুপুত কথা প্ৰকাশ কৰে; \q1 সেয়ে যি জনে বহু কথা কয়, তেওঁৰ সৈতে সহযোগ নকৰিবা। \q1 -\v 20 যি জনে নিজৰ পিতৃক নাইবা মাতৃক শাও দিয়ে, -\q1 ঘোৰ অন্ধকাৰত তাৰ চাকি নুমাই যায়। -\q1 +\v 20 যি জনে নিজৰ পিতৃক নাইবা মাতৃক শাও দিয়ে, +\q1 ঘোৰ অন্ধকাৰত তাৰ চাকি নুমাই যায়। \s5 +\q1 \v 21 উত্তৰাধিকাৰ আৰম্ভণীতে শীঘ্ৰে পোৱা যায়; \q1 কিন্তু শেষত সেয়ে ভাল নহব। \q1 \v 22 এইদৰে নকবা, “মই তোমাৰ ভুলৰ বাবে প্ৰতিকাৰ সাধিম!” \q1 যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰা, তেওঁ তোমাক উদ্ধাৰ কৰিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 23 যিহোৱাই অসমান ওজন ঘিণ কৰে, -\q1 ফাঁকি তুলাচনী ভাল নহয়। +\q1 ফাঁকি তুলাচনী ভাল নহয়। \q1 \v 24 মানুহৰ ভৰিৰ খোজ যিহোৱাৰ পৰিচালিত; \q1 তেনেহলে মানুহে কেনেকৈ নিজৰ পথ বুজিব? -\q1 \s5 +\q1 \v 25 কোনো লোকে হঠাতে “এই বস্তু পবিত্ৰ” বুলি কোৱা, মানুহ; \q1 আৰু সঙ্কল্প কৰাৰ পাছত তাৰ অৰ্থ কি সেই বিষয়ে চিন্তা কৰা মানুহৰ বাবে ফান্দৰ দৰে। \q1 \v 26 জ্ঞানী ৰজাই দুষ্টসকলক পৃথক কৰে, -\q1 আৰু তাৰ পাছত তেওঁ শষ্য মৰা গাড়ী তেওঁলোকৰ ওপৰেদি চলায়। -\q1 +\q1 আৰু তাৰ পাছত তেওঁ শষ্য মৰা গাড়ী তেওঁলোকৰ ওপৰেদি চলায়। \s5 +\q1 \v 27 মানুহৰ আত্মা যিহোৱাৰ প্ৰদীপস্বৰূপ; -\q1 সেয়ে তেওঁ সকলোৰে অন্তৰৰ ভিতৰ অংশ বিচাৰে। +\q1 সেয়ে তেওঁ সকলোৰে অন্তৰৰ ভিতৰ অংশ বিচাৰে। \q1 \v 28 বিশ্বাসযোগ্য আৰু বিশ্বস্বতাৰ নিয়মে ৰজাক সংৰক্ষিত কৰে, \q1 আৰু তেওঁৰ সিংহাসন প্রেমৰ দ্বাৰাই নিৰাপদে থাকে। -\q1 \s5 +\q1 \v 29 যুৱকৰ বলেই তেওঁৰ গৌৰৱ, \q1 আৰু পকা চুলিয়ে বৃদ্ধ লোকৰ অভিজ্ঞতা দৰ্শাই। \q1 @@ -2116,216 +2099,216 @@ \c 21 \q1 \v 1 ৰজাৰ হৃদয় যিহোৱাৰ হাতৰ পৰা বৈ থকা পানীৰ দৰে; -\q1 তেওঁ এই পানী যি দিশলৈ ইচ্ছা কৰে, সেই দিশলৈ বোৱায়। +\q1 তেওঁ এই পানী যি দিশলৈ ইচ্ছা কৰে, সেই দিশলৈ বোৱায়। \q1 \v 2 সকলো মানুহৰ পথ তেওঁৰ নিজৰ দৃষ্টিত ন্যায়; -\q1 কিন্তু যিহোৱাই হৃদয় জোখে। -\q1 +\q1 কিন্তু যিহোৱাই হৃদয় জোখে। \s5 -\v 3 যি সত্য আৰু ন্যায়, এনে কাৰ্য কৰা; -\q1 বলিদানতকৈ এই কৰ্য সমূহ যিহোৱাৰ গ্রহণীয়। \q1 -\v 4 অহঙ্কাৰী দৃষ্টি আৰু দাম্ভিক হৃদয়; +\v 3 যি সত্য আৰু ন্যায়, এনে কাৰ্য কৰা; +\q1 বলিদানতকৈ এই কার্য সমূহ যিহোৱাৰ গ্রহণীয়। +\q1 +\v 4 অহংকাৰী দৃষ্টি আৰু দাম্ভিক হৃদয়; \q1 দুষ্ট লোকৰ প্রদীপ পাপেৰে পৰিপূৰ্ণ। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 পৰিশ্ৰমী লোকৰ কল্পনাই কেৱল উন্নতিলৈ লৈ যায়; \q1 কিন্তু যি সকলে খৰকৈ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকলৈ কেৱল দৰিদ্ৰতা আহে। \q1 -\v 6 মিছলীয়া জিভাৰ দ্বাৰাই অৰ্জন কৰা ধন-সম্পত্তি +\v 6 মিছলীয়া জিভাৰ দ্বাৰাই অৰ্জন কৰা ধন-সম্পত্তি \q1 অস্থায়ী ভাপ, সেইবোৰ মৃত্যু বিচাৰে, -\q1 \s5 +\q1 \v 7 দুষ্ট লোকৰ অত্যাচাৰে তেওঁলোকক দূৰ কৰিব; -\q1 কাৰণ তেওঁলোকে ন্যায় পথত চলিবলৈ অসন্মত হয়। +\q1 কাৰণ তেওঁলোকে ন্যায় পথত চলিবলৈ অসন্মত হয়। \q1 \v 8 অপৰাধীৰ পথ কুটিল হয়, \q1 কিন্তু যি জন শুদ্ধ, তেওঁ সৎ কাৰ্য কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 দন্দুৰী স্বভাৱৰ ভাৰ্যাৰ সৈতে ঘৰত বাস কৰাতকৈ, \q1 ঘৰৰ চালৰ এচুকত বাস কৰাই ভাল। \q1 -\v 10 দুষ্ট লোকৰ আত্মাই পাপ আকাঙ্ক্ষা কৰে, -\q1 আৰু তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ চুবুৰীয়া কৃপা দৃষ্টি নাপায়। -\q1 +\v 10 দুষ্ট লোকৰ আত্মাই পাপ আকাংক্ষা কৰে, +\q1 আৰু তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ চুবুৰীয়া কৃপা দৃষ্টি নাপায়। \s5 -\v 11 যেতিয়া নিন্দক লোকে দণ্ড পায়, তেতিয়া অশিক্ষিত লোক জ্ঞানী হয়, +\q1 +\v 11 যেতিয়া নিন্দক লোকে দণ্ড পায়, তেতিয়া অশিক্ষিত লোক জ্ঞানী হয়, \q1 আৰু যেতিয়া জ্ঞানী লোকে নিৰ্দেশ পায়, তেতিয়া তেওঁৰ জ্ঞান বৃদ্ধি হয়। \q1 \v 12 যি জনে সৎ কাৰ্য কৰে, তেওঁ দুষ্ট লোকৰ ঘৰ পৰ্যবেক্ষণ কৰে; \q1 তেওঁ দুষ্ট লোকলৈ সৰ্ব্বনাশ কঢ়িয়াই আনে। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 যি জনে দৰিদ্ৰ লোকৰ কাতৰোক্তি নুশুনে, \q1 সেই জন যেতিয়া কান্দিব, তেতিয়া কোনেও নুশুনিব। \q1 \v 14 গুপ্ত উপহাৰ ক্রোধ শান্ত কৰে, \q1 আৰু গোপন উপহাৰে প্ৰচণ্ড ক্ৰোধৰ পৰা আঁতৰায় ৰাখে। -\q1 \s5 -\v 15 যেতিয়া ন্যায় বিচাৰ হয়, তেতিয়া ন্যায় কৰা জনে আনন্দ পায়; +\q1 +\v 15 যেতিয়া ন্যায় বিচাৰ হয়, তেতিয়া ন্যায় কৰা জনে আনন্দ পায়; \q1 কিন্তু কুকৰ্ম কৰা জনলৈ সৰ্ব্বনাশ কঢ়িয়াই আনে। \q1 \v 16 যি জনে বিবেচনা শক্তিৰ পথৰ পৰা ভ্ৰমি ফুৰে, \q1 সেই জনে মৃত সকলৰ সমাজত জিৰণী ল’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 যি মানুহে ৰং-ধেমালি কৰি ভাল পায়, তেওঁ দৰিদ্ৰ হ’ব; \q1 আৰু যি জনে দ্ৰাক্ষাৰস আৰু তেল ভাল পায় তেওঁ ধনৱান নহ’ব। \q1 \v 18 সৎ কাৰ্য কৰা লোকৰ বাবে দুষ্টলোকে প্রায়শ্চিত পায়; \q1 আৰু ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ বাবে বিশ্বাসঘাতকৰ প্রায়শ্চিত হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 19 দ্বন্দুৰী আৰু সকলো সময়তে অভিযোগ কৰি থকা মহিলাৰ সৈতে বাস কৰাতকৈ, \q1 মৰুভূমিত বাস কৰাই ভাল। \q1 \v 20 জ্ঞানী লোকৰ ঘৰত বহুমূল্য বস্তু আৰু তেল থাকে; \q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকে সেইবোৰ অপব্যৱহাৰ কৰে। -\q1 \s5 -\v 21 যি জনে সৎ কাৰ্য কৰে আৰু দয়ালু হয়, +\q1 +\v 21 যি জনে সৎ কাৰ্য কৰে আৰু দয়ালু হয়, \q1 তেওঁ জীৱন পায়, উচিত সিদ্ধান্ত লয়, আৰু সন্মান লাভ কৰে। \q1 \v 22 জ্ঞানী লোকে বীৰসকলৰ নগৰৰ বিৰুদ্ধে উঠি যায়, \q1 আৰু সুৰক্ষা দিয়া দুৰ্গ তেওঁ ধ্বংস কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 23 যি জনে নিজৰ মুখ আৰু জিভা চম্ভালি ৰাখে, \q1 তেওঁ সঙ্কটৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰে। \q1 -\v 24 গৰ্ব্বি আৰু অহঙ্কাৰী লোকক “নিন্দক” বুলি কোৱা হয়; +\v 24 গৰ্ব্বি আৰু অহংকাৰী লোকক “নিন্দক” বুলি কোৱা হয়; \q1 তেওঁ দাম্ভিকতাৰে কাৰ্য কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 25 এলেহুৱা লোকৰ অভিলাষে তেওঁক বধ কৰে; \q1 কাৰণ তেওঁৰ হাতে কাম কৰিবলৈ অমান্তি হয়। \q1 -\v 26 ওৰে দিনটো তেওঁ অধিকতকৈ অধিক পাবলৈ আকাঙ্ক্ষা কৰে; +\v 26 ওৰে দিনটো তেওঁ অধিকতকৈ অধিক পাবলৈ আকাংক্ষা কৰে; \q1 কিন্তু সৎ কাৰ্য কৰা জনে দান দিয়ে, আৰু দান দিয়া বন্ধ নকৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 27 দুষ্ট লোকৰ বলিদান ঘৃণনীয়; \q1 তাতে বেয়া মনোভাবেৰে অনাৰ বাবে তাতকৈ কিমান বেছি ঘৃণনীয় হ’ব। \q1 \v 28 মিছা সাক্ষী দিয়া জন ধ্বংস হ’ব; \q1 কিন্তু কথা শুনা জনে, তেওঁ সকলো সময়ৰ বাবে কথা ক’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 29 দুষ্ট লোকে নিজকে পৰাক্রমী দেখুৱাই; \q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ লোকে নিজৰ পথ বিবেচনা কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 30 যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে প্রজ্ঞা, বিবেচনা, \q1 বা পৰামৰ্শ একোৱেই স্থিৰ হ’ব নোৱাৰে। \q1 -\v 31 যুদ্ধৰ দিনৰ বাবে ঘোঁৰাক সু-সজ্জিত কৰা হয়, -\q1 কিন্তু জয় যিহোৱাৰ কাৰণেহে হয়। +\v 31 যুদ্ধৰ দিনৰ বাবে ঘোঁৰাক সু-সজ্জিত কৰা হয়, +\q1 কিন্তু জয় যিহোৱাৰ কাৰণেহে হয়। \s5 \c 22 \q1 -\v 1 প্ৰচুৰ ধনতকৈয়ো সুনাম মনোনীত কৰা, -\q1 সোণ আৰু ৰূপতকৈ অনুগ্রহ উত্তম। +\v 1 প্ৰচুৰ ধনতকৈয়ো সুনাম মনোনীত কৰা, +\q1 সোণ আৰু ৰূপতকৈ অনুগ্ৰহ উত্তম। \q1 \v 2 ধনী আৰু দৰিদ্ৰ লোক উভয়ৰে মাজত কোনো পাৰ্থক্য নাই, \q1 তেওঁলোকৰ সকলোৰে সৃষ্টিকৰ্ত্তা যিহোৱা হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 3 দূৰদৰ্শী লোকে বিপদ দেখা পায়, আৰু নিজকে লুকুৱাই ৰাখে; \q1 কিন্তু অশিক্ষিত লোক আগুৱাই যায়, আৰু তেওঁলোকে ইয়াৰ বাবে কষ্ট পায়। \q1 \v 4 যিহোৱালৈ ৰখা ভয় নম্ৰতা, সম্পত্তি, \q1 আৰু জীৱনলৈ সন্মান আনে। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 কুটিল লোকৰ পথত কাঁইট আৰু প্রৱঞ্চনাৰ ফান্দ থাকে; \q1 যিজনে নিজৰ আত্মা ৰক্ষা কৰে, তেওঁ সেইবোৰৰ পৰা দূৰত থাকে। \q1 -\v 6 সন্তানক তাৰ চলিবলগীয়া পথ অনুসাৰে শিক্ষা দিয়া, +\v 6 সন্তানক তাৰ চলিবলগীয়া পথ অনুসাৰে শিক্ষা দিয়া, \q1 তাতে তেওঁ প্রাপ্ত বয়স্ক হ’লেও তেওঁ তাৰ পৰা ঘূৰি নাহিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 ধনী লোকে দৰিদ্ৰ লোকৰ ওপৰত শাসন কৰে, -\q1 আৰু যিজনে ধাৰ লয়, তেওঁ ধাৰ দিয়া জনৰ দাস হয়। +\q1 আৰু যিজনে ধাৰ লয়, তেওঁ ধাৰ দিয়া জনৰ দাস হয়। \q1 \v 8 যি জনে দুষ্টতাৰ গুটি সিচেঁ, তেওঁ সমস্যাৰ শস্য দাব; \q1 আৰু তেওঁৰ ক্ৰোধৰ লাঠি ব্যৱহাৰ কৰা নহ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 উদাৰ দৃষ্টিৰ লোক আশীৰ্ব্বাদপ্রাপ্ত হ’ব, \q1 কাৰণ তেওঁ দৰিদ্ৰৰ সৈতে নিজৰ আহাৰ ভাগ কৰে। \q1 \v 10 নিন্দকক উলিয়াই পঠোৱা, তেতিয়া তাত আৰু বিবাদ নহ’ব, \q1 এনে কি বিৰোধ আৰু অপমানো নহ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 যিজনে শুদ্ধ হৃদয় ভাল পায়, \q1 আৰু যাৰ কথা অমায়িক, \q1 তেওঁৰ বন্ধুৰ বাবে তেওঁৰ এজন ৰজা হ’ব। \q1 \v 12 যিহোৱাৰ চকুৱে জ্ঞানৰ ওপৰত দৃষ্টি ৰাখে; \q1 কিন্তু তেওঁ বিশ্বাসঘাতকৰ কথা উৎখাত কৰে। -\q1 \s5 -\v 13 এলেহুৱাই কয়, “বাটত এটা সিংহ আছে! +\q1 +\v 13 এলেহুৱাই কয়, “বাটত এটা সিংহ আছে! \q1 মুকলি ঠাইত মোক বধ কৰিব।” \q1 -\v 14 ব্যভিচাৰিণীৰ মুখ দ’ গাঁতৰ দৰে; -\q1 যি কোনোৱে সেই গাঁতত পৰিব তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যিহোৱাৰ ক্রোধ প্রজ্বলিত হ’ব। -\q1 +\v 14 ব্যভিচাৰিণীৰ মুখ দ’ গাতৰ দৰে; +\q1 যি কোনোৱে সেই গাতত পৰিব তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যিহোৱাৰ ক্রোধ প্রজ্বলিত হ’ব। \s5 -\v 15 সন্তানৰ হৃদয়ত মূৰ্খতা আৱদ্ধ হৈ থাকে; +\q1 +\v 15 সন্তানৰ হৃদয়ত মুৰ্খতা আৱদ্ধ হৈ থাকে; \q1 কিন্তু চেকনীৰ অনুশাসনে তাক তাৰ পৰা দূৰ কৰে। \q1 \v 16 নিজৰ ধন বৃদ্ধি কৰিবলৈ দৰিদ্ৰ লোকক উপদ্ৰৱ কৰা জন, \q1 বা ধনী লোকক দান দিয়া জন, দৰিদ্ৰ হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 জ্ঞানী লোকৰ কথা শুনা; আৰু মনোযোগ দিয়া; \q1 আৰু মোৰ জ্ঞানৰ কথাত তোমাৰ হৃদয় মনোনিবেশ কৰা। \q1 \v 18 কাৰণ তুমি যদি সেইবোৰক তোমাৰ অন্তৰত ৰাখা, আৰু যদি সেই সকলোবোৰ তোমাৰ ওঁঠত থাকে, -\q1 তেনেহ’লে সেয়ে তোমাৰ বাবে সুখজনক হ’ব। +\q1 তেনেহ’লে সেয়ে তোমাৰ বাবে সুখজনক হ’ব। \q1 \v 19 সেয়ে তোমাৰ বিশ্বাস যাতে যিহোৱাত হ’ব পাৰে, -\q1 মই আজি সেইবোৰ তোমাক শিকালো, এনে কি কেৱল তোমাকেই এই সকলো শিকালোঁ। -\q1 +\q1 মই আজি সেইবোৰ তোমাক শিকালোঁ, এনে কি কেৱল তোমাকেই এই সকলো শিকালোঁ। \s5 +\q1 \v 20 পৰামৰ্শ আৰু জ্ঞানৰ বিষয়ে \q1 মই তোমাৰ বাবে ত্রিশটা নীতিবচন লিখা নাই নে? \q1 \v 21 তোমাক বিশ্বাসযোগ্য বাক্যৰ সত্যতাক শিকালোঁ, \q1 যাতে তোমাক পঠোৱা সকলক তুমি বিশ্বাসযোগ্য উত্তৰ দিব পাৰা। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 দৰিদ্ৰ লোকৰ বস্তু কাঢ়ি নলবা, কিয়নো তেওঁ দৰিদ্র; \q1 বা দুৱাৰত থকা অভাবি লোকক দমন নকৰিবা। \q1 -\v 23 কিয়নো যিহোৱাই তেওঁলোকৰ অভিযোগৰ প্ৰতিবাদ কৰিব, -\q1 আৰু যি সকলে তেওঁলোকৰ বস্তু কাঢ়ি লয়, তেওঁ তেওঁলোকৰ জীৱন কাঢ়ি ল’ব। -\q1 +\v 23 কিয়নো যিহোৱাই তেওঁলোকৰ অভিযোগৰ প্ৰতিবাদ কৰিব, +\q1 আৰু যি সকলে তেওঁলোকৰ বস্তু কাঢ়ি লয়, তেওঁ তেওঁলোকৰ জীৱন কাঢ়ি ল’ব। \s5 +\q1 \v 24 যিজনে ক্রোধেৰে শাসন কৰে, তেওঁৰ সৈতে বন্ধুত্ব নকৰিবা, \q1 আৰু ক্ৰোধী লোকৰ সৈতে তুমি যোৱা উচিত নহয়; \q1 \v 25 নহ’লে তুমি তেওঁৰ আচৰণ শিকিবা, \q1 আৰু তুমি নিজকে নিজে ফান্দত পেলাবা। -\q1 \s5 -\v 26 ধনৰ বিষয়ে অঙ্গীকাৰ কৰা জনৰ দৰে নহবা, +\q1 +\v 26 ধনৰ বিষয়ে প্ৰতিজ্ঞা কৰা জনৰ দৰে নহবা, \q1 আৰু তুমি অন্য লোকৰ ধাৰৰ বাবে জামিনদাৰ হোৱা উচিত নহয়। \q1 -\v 27 যদি ধাৰ শুজিবলৈ তোমাৰ উপায় নাথাকে, -\q1 তেনেহ’লে তোমাৰ শুৱাপাটি তোমাৰ পৰা তেওঁ লৈ যোৱাত কিহে বাধা দিব পাৰিব? -\q1 +\v 27 যদি ধাৰ শুজিবলৈ তোমাৰ উপায় নাথাকে, +\q1 তেনেহ’লে তোমাৰ শোৱাপাটি তোমাৰ পৰা তেওঁ লৈ যোৱাত কিহে বাধা দিব পাৰিব? \s5 -\v 28 তোমাৰ পিতৃয়ে স্থাপন কৰা, -\q1 পূৰ্ব্বৰ সীমাৰ শিল নুগুচাবা। \q1 -\v 29 নিজৰ কামত নিপুন থকা লোকক তুমি দেখিছা নে? তেওঁ ৰজাৰ আগত থিয় হ’ব, -\q1 তেওঁ সৰ্ব্বসাধাৰণ লোকৰ আগত থিয় নহ’ব। +\v 28 তোমাৰ পিতৃয়ে স্থাপন কৰা, +\q1 পূৰ্বৰ সীমাৰ শিল নুগুচাবা। +\q1 +\v 29 নিজৰ কামত নিপুন থকা লোকক তুমি দেখিছা নে? তেওঁ ৰজাৰ আগত থিয় হ’ব, +\q1 তেওঁ সৰ্ব্বসাধাৰণ লোকৰ আগত থিয় নহ’ব। \s5 \c 23 @@ -2337,17 +2320,17 @@ \q1 তেনেহ’লে নিজৰ ডিঙিত নিজে ছুৰী দিবা। \q1 \v 3 তেওঁৰ উত্তম খোৱা বস্তুলৈ হেঁপাহ নকৰিবা, -\q1 কিয়নো সেয়ে প্ৰবঞ্চক আহাৰ। -\q1 +\q1 কিয়নো সেয়ে প্ৰবঞ্চক আহাৰ। \s5 +\q1 \v 4 ধনী হ’বলৈ অধিক কষ্ট নকৰিবা, \q1 কেতিয়া বন্ধ কৰিব লাগে সেই কথা জানিবলৈ যথেষ্ট জ্ঞানী হোৱা। \q1 \v 5 যেতিয়া তোমাৰ দৃষ্টি ধনত পৰে, সেয়ে গুচি যায়, \q1 আৰু হঠাতে ডেউকা লগাই, \q1 আৰু ঈগলৰ দৰে আকাশলৈ উৰি যায়। -\q1 \s5 +\q1 \v 6 তোমাৰ আহাৰলৈ কোনো লোকে বহু সময় চাই থাকিলে, পাপী মানুহৰ আহাৰ ভোজন নকৰিবা, \q1 আৰু তেওঁৰ উত্তম খোৱা বস্তুলৈ হেঁপাহ নকৰিবা; \q1 @@ -2357,95 +2340,95 @@ \q1 \v 8 তুমি যি অলপ খাইছা, সেয়াও বমি কৰিবা, \q1 আৰু তোমাৰ অভিনন্দন বৃথা হ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 9 অজ্ঞানী লোকে শুনি থকাকৈ কথা নকবা; -\q1 কিয়নো তেওঁ তোমাৰ প্রজ্ঞাৰ কথা তুচ্ছ কৰিব। +\q1 কিয়নো তেওঁ তোমাৰ প্রজ্ঞাৰ কথা তুচ্ছ কৰিব। \q1 \v 10 পুৰণি সীমাৰ দেৱাল আতৰাই নিদিবা, \q1 বা অনাথ সকলৰ পথাৰৰ সীমালঙ্ঘন নকৰিবা; \q1 -\v 11 কিয়নো তেওঁলোকৰ মুক্তিকৰ্ত্তা বলৱান; +\v 11 কিয়নো তেওঁলোকৰ মুক্তিকৰ্ত্তা বলৱান; \q1 আৰু তেওঁ তোমাৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ হৈ প্ৰতিবাদ কৰিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 12 তোমাৰ হৃদয়ে অনুশাসনলৈ মনোযোগ দিয়ক, \q1 আৰু জ্ঞানৰ কথালৈ তোমাৰ কাণ পাতা। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 সন্তানক শাস্তি দিবলৈ ত্রুটি নকৰিবা; -\q1 কিয়নো তুমি তাক চেকনীৰে কোবালে সি নমৰিব। +\q1 কিয়নো তুমি তাক চেকনীৰে কোবালে সি নমৰিব। \q1 \v 14 তুমি যদি তাক চেকনীৰে কোবোৱা, -\q1 তেনেহ’লে তুমি তাৰ আত্মা চিয়োলৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবা। -\q1 +\q1 তেনেহ’লে তুমি তাৰ আত্মা চিয়োলৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবা। \s5 +\q1 \v 15 হে মোৰ পুত্র, যদি তোমাৰ হৃদয় জ্ঞানী হয়, \q1 তেনেহ’লে মোৰ হৃদয়ো আনন্দিত হ’ব; \q1 \v 16 যেতিয়া তোমাৰ ওঁঠে যথাৰ্থ কথা কয়, \q1 তেতিয়া মোৰ অন্তঃকৰণ উল্লাসিত হয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 তোমাৰ হৃদয়ে পাপীক ঈৰ্ষা নকৰক; -\q1 কিন্তু তুমি ওৰে দিনটো যিহোৱাৰ ভয়ত থাকা; +\q1 কিন্তু তুমি ওৰে দিনটো যিহোৱাৰ ভয়ত থাকা; \q1 \v 18 অৱশ্যে ইয়াত তোমাৰ ভবিষ্যত জড়িত হৈ আছে, \q1 আৰু তোমাৰ আশা খণ্ডন কৰা নহব। -\q1 \s5 +\q1 \v 19 হে মোৰ পুত্র, শুনা আৰু জ্ঞানী হোৱা, \q1 আৰু তোমাৰ হৃদয় সৰল পথত চলোৱা। \q1 \v 20 সুৰা প্রিয় লোকৰ সৈতে সহযোগী নহ’বা, \q1 বা অধিক মাংস ভোজন কৰা সকলৰ সঙ্গী নহবা। \q1 -\v 21 কাৰণ মতলীয়া আৰু খকুৱা লোক দৰিদ্ৰ হয়, -\q1 আৰু মানুহৰ টোপনিয়ে তেওঁলোকক ফটা বস্ত্র পিন্ধায়। -\q1 +\v 21 কাৰণ মতলীয়া আৰু খকুৱা লোক দৰিদ্ৰ হয়, +\q1 আৰু মানুহৰ টোপনিয়ে তেওঁলোকক ফটা বস্ত্র পিন্ধায়। \s5 +\q1 \v 22 তোমাক জন্ম দিয়া পিতৃৰ কথা শুনা, -\q1 আৰু তোমাৰ মাতৃৰ বৃদ্ধা অৱস্থাত তেওঁক হেয়জ্ঞান নকৰিবা। +\q1 আৰু তোমাৰ মাতৃৰ বৃদ্ধা অৱস্থাত তেওঁক হেয়জ্ঞান নকৰিবা। \q1 \v 23 সত্যক কিনা, কিন্তু ইয়াক বিক্রী নকৰিবা; -\q1 প্ৰজ্ঞা, অনুশাসন, আৰু সুবিবেচনা কিনা। -\q1 +\q1 প্রজ্ঞা, অনুশাসন, আৰু সুবিবেচনা কিনা। \s5 -\v 24 ন্যায় কাৰ্য কৰা জনৰ পিতৃ অতিশয় উল্লাসিত হয়, +\q1 +\v 24 ন্যায় কাৰ্য কৰা জনৰ পিতৃ অতিশয় উল্লাসিত হয়, \q1 আৰু জ্ঞানী পুত্ৰৰ জন্মদাতাই তেওঁৰ বাবে আনন্দ কৰিব। \q1 \v 25 তোমাৰ পিতৃ আৰু মাতৃক আনন্দিত হ’বলৈ দিয়া, \q1 আৰু তোমাৰ জন্মদাতাক উল্লাসিত হ’ব দিয়া। -\q1 \s5 -\v 26 হে মোৰ পুত্র, তোমাৰ হৃদয় মোক দিয়া, +\q1 +\v 26 হে মোৰ পুত্র, তোমাৰ হৃদয় মোক দিয়া, \q1 তোমাৰ চকুক মোৰ পথলৈ নিৰীক্ষণ কৰিবলৈ দিয়া। \q1 -\v 27 কাৰণ বেশ্যা দ গাঁতৰ দৰে, +\v 27 কাৰণ বেশ্যা দ গাতৰ দৰে, \q1 আৰু অন্য লোকৰ ভাৰ্যা ঠেক নাদৰ দৰে। \q1 \v 28 তেওঁ ডকাইতৰ দৰে খাপ দি থাকে, \q1 আৰু মনুষ্যসকলৰ মাজত বিশ্বাসঘাতকতৰ দল বৃদ্ধি কৰে। -\q1 \s5 -\v 29 কাৰ দুৰ্দশা আছে? কাৰ দুখ আছে? কোনে কাজিয়া কৰে? -\q1 কোনে অভিযোগ কৰে? কোনে অকাৰণে মাৰ খায়? কাৰ চকু ৰঙা হয়? +\q1 +\v 29 কাৰ দুৰ্দশা আছে? কাৰ দুখ আছে? কোনে কাজিয়া কৰে? +\q1 কোনে অভিযোগ কৰে? কোনে অকাৰণে মাৰ খায়? কাৰ চকু ৰঙা হয়? \q1 \v 30 যিসকলে বহুদিন দ্ৰাক্ষাৰসত লিপ্ত থাকে, \q1 আৰু যিসকলে দ্ৰাক্ষাৰসৰ মিহলাবলৈ চেষ্টা কৰে। -\q1 \s5 -\v 31 যেতিয়া দ্ৰাক্ষাৰস ৰঙা হৈ থাকে, -\q1 পাত্ৰত দগমগায়, -\q1 আৰু সহজে পেটলৈ যায়, তেতিয়া তালৈ দৃষ্টি নকৰিবা। \q1 -\v 32 শেষতে সেয়ে সাপৰ নিচিনাকৈ কামুৰিব, +\v 31 যেতিয়া দ্ৰাক্ষাৰস ৰঙা হৈ থাকে, +\q1 পাত্ৰত দগমগায়, +\q1 আৰু সহজে পেটলৈ যায়, তেতিয়া তালৈ দৃষ্টি নকৰিবা। +\q1 +\v 32 শেষতে সেয়ে সাপৰ নিচিনাকৈ কামুৰিব, \q1 আৰু বিষাক্ত সাপৰ দৰে ইয়াৰ দংশন। \q1 \v 33 তোমাৰ চকুৱে আচৰিত বস্তু দেখিব, \q1 আৰু তোমাৰ হৃদয়ে মন্দ কথা কব; -\q1 \s5 +\q1 \v 34 প্রচণ্ড সমুদ্ৰৰ ওপৰত শোৱা জনৰ দৰে, \q1 বা জাহাজৰ মাজস্থলৰ ওপৰত শোৱা লোকৰ দৰে হবা; \q1 @@ -2460,121 +2443,120 @@ \q1 নাইবা তেওঁলোকৰ লগত থাকিবলৈ ইচ্ছা নকৰিবা; \q1 \v 2 কাৰণ তেওঁলোকৰ হৃদয়ে অত্যাচাৰৰ চক্রান্ত কৰে, -\q1 আৰু তেওঁলোকৰ ওঁঠে সমস্যাৰ কথা কয়। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ ওঁঠে সমস্যাৰ কথা কয়। \s5 +\q1 \v 3 প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই ঘৰ নিৰ্মাণ হয়, -\q1 আৰু বিবেচনাৰ দ্বাৰাই ঘৰ সংস্থাপন হয়। -\q1 -\v 4 জ্ঞানৰ দ্বাৰাই কোঠালিবোৰ পৰিপূৰ্ণ হয়, -\q1 লগতে সকলো বহুমুল্য আৰু আনন্দদায়ক বস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ হয়। +\q1 আৰু বিবেচনাৰ দ্বাৰাই ঘৰ সংস্থাপন হয়। \q1 +\v 4 জ্ঞানৰ দ্বাৰাই কোঁঠালিবোৰ পৰিপূৰ্ণ হয়, +\q1 লগতে সকলো বহুমুল্য আৰু আনন্দদায়ক বস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ হয়। \s5 +\q1 \v 5 সাহসী লোক বলৱান হয়, \q1 কিন্তু বলৱান লোকতকৈ জ্ঞানী লোক ভাল। \q1 -\v 6 জ্ঞানপূৰ্ণ পৰামৰ্শৰ দ্বাৰাই তুমি তোমাৰ যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিব পাৰা, -\q1 আৰু বহুতো উপদেষ্টাৰ সৈতে জয় লাভ হয়। -\q1 +\v 6 সুপৰামৰ্শৰ দ্বাৰাই তুমি তোমাৰ যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিব পাৰা, +\q1 আৰু বহুতো উপদেষ্টাৰ সৈতে জয় লাভ হয়। \s5 +\q1 \v 7 অজ্ঞানী লোকৰ বাবে প্ৰজ্ঞা অতি উচ্চ বিষয়; \q1 আৰু দুৱাৰত তেওঁ কথা কয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 8 তাত আমাৰ এজন দুষ্ট কাৰ্য কল্পনা কৰা লোক আছে, \q1 লোকসকলে তেওঁক পৰিকল্পনাৰ পৰিচালক বুলি কয়। \q1 -\v 9 মূৰ্খৰ পৰিকল্পনাই পাপ হয়, +\v 9 জ্ঞানহীন আঁচনি পাপ, \q1 আৰু নিন্দক লোকক মানুহে ঘৃণা কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 10 সমস্যাৰ দিনত যদি তোমাৰ ভীৰুতা দেখুওৱা, -\q1 তেনেহ’লে তোমাৰ বল নিহঁকটিয়া। -\q1 +\q1 তেনেহ’লে তুমি নিশকতীয়া \f + \ft নিশকতীয়া বা ক্ষুদ্র শক্তিৰ গৰাকী \f* । \s5 +\q1 \v 11 মৃত্যুলৈ লৈ যোৱা লোকসকলক ৰক্ষা কৰা, -\q1 আৰু বধ কৰিবলৈ নিয়াত হতভম্ব হোৱাসকলক তুমি যদি পাৰা ঘূৰাই আনা। +\q1 আৰু বধ কৰিবলৈ নিওতে যিসকল হতভম্ব হয় তেওঁলোকক তুমি যদি পাৰা ঘূৰাই আনা। \q1 \v 12 তুমি যদি কোৱা, “আমি এই বিষয়ে একো নাজানো।” \q1 তুমি কি কৈছা? সেই বিষয়ে যি জনাই হৃদয় পৰীক্ষা কৰে, তেওঁ জানো নুবুজে? -\q1 আৰু যিজনা তোমাৰ জীৱন ৰক্ষা কৰে, তেওঁ জানো এই বিষয়ে নাজানে? -\q1 ঈশ্বৰে মানুহক কৰ্ম অনুসাৰে জানো ফল নিদিয়ে? -\q1 +\q1 আৰু যিজনাই তোমাৰ জীৱন ৰক্ষা কৰে, তেওঁ জানো এই বিষয়ে নাজানে? +\q1 ঈশ্বৰে মানুহক কৰ্ম অনুসাৰে জানো ফল নিদিয়ে? \s5 +\q1 \v 13 হে মোৰ পুত্র, মৌ খোৱা, কাৰণ ই ভাল, -\q1 আৰু মৌ চাকৰ পৰা নিগৰি অহা মৌ তোমাৰ জিভাৰ বাবে সুস্বাদু। +\q1 আৰু মৌচাকৰ পৰা নিগৰি অহা মৌ তোমাৰ জিভাৰ বাবে সুস্বাদু। \q1 \v 14 তেনেকৈ প্ৰজ্ঞা তোমাৰ আত্মাৰ বাবে -\q1 তুমি যদি তাক বিচাৰি পোৱা তাত তোমাৰ ভবিষ্যত আছে, +\q1 তুমি যদি তাক বিচাৰি পোৱা, তেনেহ’লে তাত তোমাৰ ভবিষ্যত আছে, \q1 আৰু তোমাৰ আশা খণ্ডন কৰা নহব। -\q1 \s5 +\q1 \v 15 ন্যায় কাৰ্য কৰাসকলৰ ঘৰ যিজনে আক্রমণ কৰে, \q1 তেনে দুষ্ট মানুহৰ দৰে তুমি মিছা কথা নকবা, \q1 তেওঁলোকৰ ঘৰ ধ্বংস নকৰিবা। \q1 -\v 16 কাৰণ যিসকলে ন্যায় কাৰ্য কৰে তেওঁলোক সাতবাৰ পৰিলেও, +\v 16 কাৰণ যিসকলে ন্যায় কাৰ্য কৰে, তেওঁলোক সাতবাৰ পৰিলেও, \q1 তেওঁ পুনৰ উঠিব। -\q1 কিন্তু দুষ্ট লোক দুৰ্যোগত পৰি বিনষ্ট হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু দুষ্ট লোক দুৰ্যোগত পৰি বিনষ্ট হয়। \s5 +\q1 \v 17 যেতিয়া তোমাৰ শত্ৰুৰ পতন হয়, তেতিয়া আনন্দ নকৰিবা, \q1 আৰু যেতিয়া তেওঁ উজুতি খায়, তেতিয়া তোমাৰ মনক উল্লাসিত হ’বলৈ নিদিবা। \q1 \v 18 কিয়নো যিহোৱাই চাব আৰু অগ্রাহ্য কৰিব, \q1 আৰু তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ ক্ৰোধ দূৰ কৰিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 19 কুকৰ্ম কৰা সকলৰ বাবে উদ্বিগ্ন নহবা, \q1 আৰু দুষ্ট লোকক ঈৰ্ষা নকৰিবা, \q1 \v 20 কাৰণ দুষ্ট লোকৰ কোনো ভবিষ্যত নাই, \q1 আৰু দুষ্ট লোকৰ প্ৰদীপ নুমাই যাব। -\q1 \s5 -\v 21 হে মোৰ পুত্র, যিহোৱালৈ ভয় কৰা, আৰু ৰজাক ভয় কৰা। +\q1 +\v 21 হে মোৰ পুত্র, যিহোৱালৈ ভয় কৰা, আৰু ৰজাক ভয় কৰা। \q1 তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে বিদ্রোহ কৰা সকলৰ সৈতে সহযোগ নকৰিবা। \q1 \v 22 কাৰণ হঠাতে তেওঁলোকলৈ বিপৰ্যয় আহিব, -\q1 তেওঁলোক দুয়োৰে পৰা বিনাশ কিমান পৰিমানে হ’ব কোনে জানে ? -\p +\q1 তেওঁলোক দুয়োৰে পৰা বিনাশ কিমান পৰিমানে হ’ব কোনে জানে? \s5 \v 23 এই সকলো জ্ঞানী লোকৰ বচন। -\q1 বিচাৰত পক্ষপাত কৰা উচিত নহয়। -\q1 +\q1 বিচাৰত পক্ষপাত কৰা উচিত নহয়। \s5 +\q1 \v 24 যি জনে দোষীজনক কয়, “তুমি নিৰ্দোষী হোৱা,” \q1 তেওঁক মানুহে শাও দিব, আৰু দেশবাসীয়ে ঘিণ কৰিব। \q1 \v 25 কিন্তু যিসকলে দুষ্টলোকক নিন্দা কৰে, তেওঁলোক আনন্দিত হ’ব, \q1 আৰু তেওঁলোকলৈ ওপৰত উত্তম আশীৰ্ব্বাদ আহে। -\q1 \s5 -\v 26 যিজনে সত্যতাত উত্তৰ দিয়ে, -\q1 তেওঁ ওঁঠক চুমা খায়। +\q1 +\v 26 যিজনে সত্যতাত উত্তৰ দিয়ে, +\q1 তেওঁ ওঁঠক চুমা খায়। \q1 \v 27 তোমাৰ বাহিৰৰ কাম প্রস্তুত কৰা, \q1 আৰু নিজৰ বাবে মুকলি ঠাইত সকলো বস্তু যুগুত কৰা, \q1 আৰু তাৰ পাছতহে তোমাৰ গৃহ নিৰ্মাণ কৰা। -\q1 \s5 -\v 28 কাৰণ নোহোৱাকৈ তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ অহিতে সাক্ষী নহবা; +\q1 +\v 28 কাৰণ নোহোৱাকৈ তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ অহিতে সাক্ষী নহবা; \q1 আৰু তোমাৰ মুখেৰে প্ৰতাৰণা নকৰিবা। \q1 -\v 29 এইদৰে নকবা, “তেওঁ মোলৈ যিদৰে কৰিলে, মইয়ো তালৈ সেইদৰেই কৰিম; +\v 29 এইদৰে নকবা, “তেওঁ মোলৈ যিদৰে কৰিলে, মইয়ো তালৈ সেইদৰেই কৰিম; \q1 তেওঁ যি কৰিলে তাৰ প্রতিফল মই তেওঁক দিম।” -\q1 \s5 +\q1 \v 30 মই এলেহুৱা মানুহৰ পথাৰৰ মাজেৰে গৈছিলোঁ, -\q1 জ্ঞানশূন্য মানুহৰ দ্ৰাক্ষাবাৰীৰ ওচৰেদি গৈছিলো। +\q1 জ্ঞানশূন্য মানুহৰ দ্ৰাক্ষাবাৰীৰ ওচৰেদি গৈছিলোঁ। \q1 \v 31 চাৰিওফালে কাঁইটীয়া বন গজিছিল, \q1 গোটেই পথাৰ কাঁইটে ঢাকি ধৰিছিল, \q1 আৰু সীমাত থকা শিলৰ বেৰা ভাঙি গৈছিল। -\q1 \s5 +\q1 \v 32 তাৰ পাছত মই চাই বিবেচনা কৰিলোঁ; -\q1 আৰু চালো আৰু শিক্ষা পালোঁ। +\q1 আৰু চালোঁ আৰু শিক্ষা পালোঁ। \q1 \v 33 “অলপ টোপনি, আৰু অলপ টোপনি, \q1 জীৰণি লবলৈ হাত সাৱটি থাকিলে, @@ -2585,103 +2567,103 @@ \s5 \c 25 \p -\v 1 যিহুদাৰ ৰজা হিস্কিয়াৰ লোকসমূহে সংগ্ৰহ কৰা চলোমনৰ নীতিবাক্য এইবোৰ। +\v 1 যিহূদাৰ ৰজা হিষ্কিয়াৰ লোক সকলে সংগ্ৰহ কৰা চলোমনৰ নীতিবাক্য এইবোৰ। \q1 -\v 2 বিষয়সমূহ গোপন ৰখা ঈশ্বৰৰ গৌৰৱ; +\v 2 বিষয়সমূহ গোপন ৰখাই ঈশ্বৰৰ গৌৰৱ; \q1 কিন্তু কথা অনুসন্ধান কৰি মুকলি কৰা ৰজাসকলৰ গৌৰৱ। \q1 -\v 3 উচ্চতাৰ কাৰণে আকাশ, আৰু গভীৰতাৰ কাৰণে পৃথিৱী যিদৰে। -\q1 সেইদৰে ৰজাসকলৰ হৃদয় অনুসন্ধান কৰা নাযায়। -\q1 +\v 3 উচ্চতাৰ কাৰণে আকাশ, আৰু গভীৰতাৰ কাৰণে পৃথিৱী যিদৰে, +\q1 সেইদৰে ৰজাসকলৰ হৃদয় অনুসন্ধান কৰা নাযায়। \s5 +\q1 \v 4 ৰূপৰ পৰা ধাতুমল দূৰ কৰা; \q1 ধাতুৰ কাম কৰা জনে তেওঁৰ শিল্পকাৰ্যত ৰূপ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে; \q1 \v 5 তাৰ উপৰিও ৰজাৰ সন্মুখৰ পৰা দুষ্টক দূৰ কৰা; -\q1 ন্যায় কাৰ্য কৰাৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ সিংহাসন স্থাপিত হব। -\q1 +\q1 ন্যায় কাৰ্য কৰাৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ সিংহাসন স্থাপিত হ’ব। \s5 +\q1 \v 6 ৰজাৰ সন্মুখত নিজকে নিজে প্রশংসা নকৰিবা; \q1 আৰু মহান লোকৰ বাবে ৰখা ঠাইত তুমি থিয় নহ’বা। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 উচ্চপদস্থ ব্যক্তিৰ উপস্থিতিত অপদস্থ হোৱাতকৈ, -\q1 “ইয়ালৈ আঁহা”, এই বুলি তেওঁ তোমাক কোৱা ভাল। -\q1 তোমাৰ সাক্ষ্য কি আছিল +\q1 “ইয়ালৈ আহাঁ”, এই বুলি তেওঁ তোমাক কোৱা ভাল। +\q1 তোমাৰ সাক্ষ্য কি আছিল, \q1 -\v 8 বিচাৰলৈ বেগাই উপস্থিত নহ’বা; -\q1 কাৰণ যেতিয়া তোমাৰ চুবুৰীয়াই তোমাক লাজ দিব। +\v 8 বিচাৰত বেগাই গৈ উপস্থিত নহ’বা; +\q1 কাৰণ যেতিয়া তোমাৰ চুবুৰীয়াই তোমাক লাজ দিব, \q1 তেতিয়া শেষত তুমি কি কৰিবা? -\q1 \s5 -\v 9 তোমাৰ আৰু চুবুৰীয়া মাজৰ বিবাদ নিজেই বিচাৰ কৰা, +\q1 +\v 9 তোমাৰ আৰু চুবুৰীয়াৰ মাজত হোৱা বিবাদ নিজেই বিচাৰ কৰা, \q1 কিন্তু আন জনৰ গুপুত কথা প্ৰকাশ নকৰিবা; \q1 -\v 10 তোমাৰ কথা যিজনে শুনে তেওঁ তোমাক লাজত পেলাব, +\v 10 তোমাৰ কথা যিজনে শুনে, তেওঁ তোমাক লাজত পেলাব, \q1 আৰু দুষ্ট লোকে তোমাৰ বিষয়ে গোচৰ দিলে গুপুতে নাথাকিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 ভাল কথা কোৱাটো \q1 ৰূপত খটোৱা সোণৰ আপেলৰ দৰে, \q1 \v 12 শুদ্ধ সোণেৰে গঢ়া সোণৰ আঙঠি বা অলঙ্কাৰ যেনে, \q1 জ্ঞানী লোকৰ অনুযোগ শুনা কাণো তেনে। -\q1 \s5 -\v 13 শস্য দোৱাৰ সময়ত হিমৰ চেঁচা যেনে, +\q1 +\v 13 শস্য দোৱাৰ সময়ত হিমৰ চেঁচা যেনে, \q1 বিশ্বাসী বাৰ্ত্তাবাহক পঠোৱা সকলৰ বাবে তেনে; \q1 তেওঁ তেওঁৰ মালিকৰ আত্মা সতেজ কৰে; \q1 -\v 14 বৰষুণ নোহোৱাকৈ মেঘ আৰু বতাহ যেনে, -\q1 যিজনে মিছাকৈয়ে দান দিছোঁ বুলি অহঙ্কাৰ কৰে। -\q1 +\v 14 বৰষুণ নোহোৱা মেঘ আৰু বতাহ যেনে, +\q1 মিছাকৈ দান দিছোঁ বুলি অহংকাৰ কৰা জনো তেনে। \s5 +\q1 \v 15 ধৈৰ্যেৰে শাসনকৰ্ত্তাই প্ৰত্যয় জন্মাব পাৰে, \q1 আৰু নম্র জিভাই হাড় ভাঙিব পাৰে। -\q1 \s5 -\v 16 তুমি যদি মৌ বিচাৰি পোৱা, যিমান প্ৰয়োজন সিমানহে খাবা; +\q1 +\v 16 তুমি যদি মৌ বিচাৰি পোৱা, যিমান প্ৰয়োজন সিমানহে খাবা; \q1 নহ’লে মৌ অতিৰিক্ত খালে তুমি বমি কৰিবা। \q1 -\v 17 তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ ঘৰলৈ সঘনে নাযাবা, +\v 17 তোমাৰ চুবুৰীয়াৰ ঘৰলৈ সঘনে নাযাবা, \q1 তেওঁ তোমালৈ আমনি পাই তোমাক ঘিণ কৰিব। -\q1 \s5 -\v 18 যিজনে চুবুৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে মিছা সাক্ষ্য দিয়ে, -\q1 তেওঁ যুদ্ধত ব্যৱহাৰ কৰা গদা, বা তৰোৱাল, বা তীক্ষ্ন কাড়ৰ দৰে। \q1 -\v 19 বেয়া দাঁত অথবা পিছল খোৱা ভৰিৰ যেনে। -\q1 সঙ্কটৰ সময়ত অবিশ্বাসী লোকক বিশ্বাস কৰা তেনে; +\v 18 যিজনে চুবুৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে মিছা সাক্ষ্য দিয়ে, +\q1 তেওঁ যুদ্ধত ব্যৱহাৰ কৰা গদা, বা তৰোৱাল, বা তীক্ষ্ন কাঁড়ৰ দৰে। \q1 +\v 19 বেয়া দাঁত অথবা পিছল খোৱা ভৰিৰ যেনে, +\q1 সঙ্কটৰ সময়ত অবিশ্বাসী লোকক বিশ্বাস কৰাও তেনে। \s5 -\v 20 কোনো এজনে মনৰ বেজাৰত গীত গোৱা যেনে। -\q1 জাৰ কালিত কপোৰ সোলোকাই থোৱা মানুহ; +\q1 +\v 20 কোনো এজনে মনৰ বেজাৰত গীত গোৱা যেনে, +\q1 জাৰ কালিত কপোৰ সোলোকাই থোৱা মানুহ, \q1 বা খাৰৰ ওপৰত দিয়া ভিনেগাৰো তেনে। -\q1 \s5 -\v 21 তোমাৰ শত্ৰু যদি ক্ষাধাতুৰ হয়, তেনেহ’লে তেওঁক আহাৰ খাবলৈ দিয়া; -\q1 আৰু তেওঁ যদি তৃষ্ণাতুৰ হয়, তেনেহ’লে তেওঁক পানী খাবলৈ দিয়া। \q1 -\v 22 কিয়নো সেইদৰে কৰিলে, তুমি তেওঁৰ মুৰত জ্বলি থকা আঙঠা বেলচাৰে আঁতৰাই দিয়া হ’ব, +\v 21 তোমাৰ শত্ৰু যদি ক্ষুধাতুৰ হয়, তেনেহ’লে তেওঁক আহাৰ খাবলৈ দিয়া; +\q1 আৰু তেওঁ যদি তৃষ্ণাতুৰ হয়, তেনেহ’লে তেওঁক পানী খাবলৈ দিয়া। +\q1 +\v 22 কিয়নো সেইদৰে কৰিলে, তুমি তেওঁৰ মুৰত জ্বলি থকা আঙঠা বেলচাৰে আঁতৰাই দিয়া হ’ব, \q1 আৰু যিহোৱাই তোমাক পুৰস্কাৰ দিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 23 উত্তৰৰ বতাহে যেনেকৈ বৃষ্টি আনে, \q1 তেনেকৈ যিজনে গুপুত কথা কয় তেওঁৰ মুখমণ্ডল ঘৃণনীয়। \q1 \v 24 দ্বন্দুৰী মহিলাৰ সৈতে ঘৰত বাস কৰাতকৈ, \q1 ঘৰৰ ছালৰ এচুকত থকাই ভাল। -\q1 \s5 +\q1 \v 25 তৃষ্ণাতুৰ লোকৰ বাবে চেঁচা পানী যেনে, \q1 দূৰ দেশৰ পৰা অহা মঙ্গল সম্বাদো তেনে। \q1 \v 26 ঘোলা পানীৰ নিজৰা, বা নষ্ট হৈ যোৱা ভুমুক যেনে, \q1 দুষ্ট লোকৰ সন্মুখত ভাল মানুহো থৰক-বৰক হোৱাও তেনে। -\q1 \s5 -\v 27 অধিককৈ মৌ খোৱা ভাল নহয়, -\q1 সেয়া সন্মানৰ ওপৰি সন্মান বিচৰাৰ দৰে হয়। +\q1 +\v 27 অধিককৈ মৌ খোৱা ভাল নহয়, +\q1 সেয়া সন্মানৰ ওপৰি সন্মান বিচৰা দৰে হয়। \q1 \v 28 যি জনে নিজৰ মনক দমন নকৰে, \q1 তেওঁ গড় ভগা বা গড় নথকা নগৰৰ দৰে। @@ -2689,96 +2671,96 @@ \s5 \c 26 \q1 -\v 1 গ্রীষ্ম কালত বৰফ, আৰু শস্য দোৱাৰ সময়ত বৃষ্টি যেনে, +\v 1 গ্রীষ্ম কালত বৰফ, আৰু শস্য দোৱাৰ সময়ত বৃষ্টি যেনে, \q1 সেইদৰে অজ্ঞানীয়ে সন্মান পোৱাৰ যোগ্য নহয়। \q1 \v 2 যিদৰে ঘৰ চিৰিকাই জাপ মাৰি মাৰি খোৱা বস্তু গিলি ক্ষিপ্র গতিত উৰি যায়, -\q1 সেইদৰে অকাৰণে দিয়া শাও প্রজ্বলিত নহয়। -\q1 +\q1 সেইদৰে অকাৰণে দিয়া শাও প্রজ্বলিত নহয়। \s5 +\q1 \v 3 ঘোঁৰাৰ বাবে চাবুক আৰু গাধৰ বাবে লাগাম, \q1 আৰু অজ্ঞানীসকলৰ পিঠিৰ বাবে চেকনী। \q1 \v 4 অজ্ঞানীক উত্তৰ নিদিবা, আৰু অজ্ঞানীৰ অজ্ঞানতাত সহযোগ নকৰিবা; \q1 নহ’লে তুমি তেওঁৰ দৰেই হ’বা। -\q1 \s5 +\q1 \v 5 অজ্ঞানীক উত্তৰ দিয়া আৰু তেওঁৰ অজ্ঞানতাত সহযোগ কৰা; \q1 সেয়ে তেওঁ নিজৰ দৃষ্টিত জ্ঞানী বোধ নকৰিব। \q1 -\v 6 যি জনে অজ্ঞানী লোকৰ হাতত বাৰ্ত্তা পঠিয়াই, -\q1 তেওঁ নিজৰ ভৰি নিজে কাটি পেলায়, আৰু অত্যাচাৰ ভোগ কৰে। -\q1 +\v 6 যি জনে অজ্ঞানী লোকৰ হাতত বাৰ্ত্তা পঠিয়াই, +\q1 তেওঁ নিজৰ ভৰি নিজে কাটি পেলায়, আৰু অত্যাচাৰ ভোগ কৰে। \s5 -\v 7 যঠৰ ৰুগীৰ ভৰি যিদৰে তললৈ ওলমি থাকে, +\q1 +\v 7 জঠৰ ৰোগীৰ ভৰি যিদৰে তললৈ ওলমি থাকে, \q1 অজ্ঞানীসকলৰ মুখত নীতিবাক্যও সেইদৰে। \q1 \v 8 ফিঙ্গাত শিল বন্ধা যেনে, -\q1 অজ্ঞানীক সন্মান দিয়াও তেনে। -\q1 +\q1 অজ্ঞানীক সন্মান দিয়াও তেনে। \s5 -\v 9 মতলীয়াৰ হাতত বিন্ধা কাঁইট যেনে, +\q1 +\v 9 মতলীয়াৰ হাতত বিন্ধা কাঁইট যেনে, \q1 অজ্ঞানীৰ মুখত নীতিবাক্যও তেনে। \q1 \v 10 ধনুৰ্দ্ধৰে যিদৰে সকলোকে আঘাত কৰে, \q1 কোনো এজনে অজ্ঞানী, বা বাটৰুৱাক মজুৰি কৰোৱাও তেনে। -\q1 \s5 -\v 11 অজ্ঞানীয়ে পুনৰায় অজ্ঞানতাৰ কাম কৰে, -\q1 যিদৰে কুকুৰে নিজৰ বমি পুনৰায় খায়। +\q1 +\v 11 কুকুৰে যিদৰে নিজৰ বমি পুনৰ খায়, +\q1 তেনেদৰে অজ্ঞানীয়ে পুনৰ অজ্ঞানতাৰ কাম কৰে। \q1 \v 12 নিজকে নিজে জ্ঞানী বুলি ভবা মানুহ তুমি দেখিছা নে? \q1 তেওঁতকৈ অজ্ঞানীৰ বাবে বহুতো আশা আছে। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 এলেহুৱা ব্যক্তিয়ে কয়, “বাটত এটা সিংহ আছে! \q1 মুকলি ঠাইৰ মাজত এটা সিংহ আছে।” \q1 \v 14 দুৱাৰ যেনেকৈ কবজাত ঘুৰে, -\q1 এলেহুৱা ব্যক্তিও তেনেকৈ নিজৰ শুৱাপাটিত বাগৰে। -\q1 +\q1 এলেহুৱা ব্যক্তিও তেনেকৈ নিজৰ শোৱাপাটিত বাগৰে। \s5 -\v 15 এলেহুৱা এজনে পাত্ৰত থকা আহাৰত হাত সুমুৱাই দি, -\q1 পুনৰায় মুখলৈ আহাৰ নিবলৈ তেওঁৰ শক্তি নাথাকে। \q1 -\v 16 বুদ্ধিমান সাতজন ব্যক্তিতকৈ +\v 15 এলেহুৱা এজনে পাত্ৰত থকা আহাৰত হাত সুমুৱাই দিয়ে, +\q1 কিন্তু তেওঁৰ মুখলৈ সেই আহাৰ নিবলৈ শক্তি নাথাকে। +\q1 +\v 16 সাত জন বুদ্ধিমান ব্যক্তিতকৈ \q1 এলেহুৱা লোকে নিজৰ দৃষ্টিত নিজকে জ্ঞানী বুলি ভাবে। -\q1 \s5 -\v 17 বাটৰুৱাই যেনেকৈ আনৰ বিবাদত ক্রোধীত হয় -\q1 তেওঁ কুকুৰৰ কাণত ধৰা লোকৰ দৰে। \q1 +\v 17 কুকুৰৰ কাণত ধৰা লোকৰ যেনে, +\q1 বাটৰুৱাই আনৰ বিবাদত ক্রোধিত হোৱা তেনে। \s5 -\v 18 পগলাৰ দৰে যিজনে জ্বলী থকা কাড় মাৰে, \q1 -\v 19 নিজৰ চুবুৰীয়াক প্ৰতাৰণা কৰা জনো তেনে, -\q1 আৰু কয়, “মই জানো ধেমালি কৰা নাই?” +\v 18 জ্বলন্ত কাঁড় মৰা জন যেনে, \q1 +\v 19 নিজৰ চুবুৰীয়াক প্ৰতাৰণা কৰা জনো তেনে, +\q1 আৰু তেওঁ কয়, “মই জানো ধেমালি কৰা নাই?” \s5 -\v 20 যেনেকৈ খৰিৰ অভাৱত জুই নুমায় যায়, +\q1 +\v 20 যেনেকৈ খৰিৰ অভাৱত জুই নুমায় যায়, \q1 তেনেকৈ পৰচৰ্চ্চাকাৰী নহ’লে কন্দলো নহয়। \q1 -\v 21 জ্বালি থকা আঙঠাৰ বাবে কাঠকয়লা আৰু জুইৰ বাবে খৰি যেনে, +\v 21 জ্বলি থকা আঙঠাৰ বাবে কাঠকয়লা আৰু জুইৰ বাবে খৰি যেনে, \q1 বিবাদত ইন্ধন যোগাবলৈ দ্বন্দুৰা লোক তেনে। -\q1 \s5 +\q1 \v 22 পৰচৰ্চ্চাকাৰীৰ কথা সুস্বাদু আহাৰৰ দৰে; -\q1 সেয়ে শৰীৰৰ ভিতৰলৈকে সোমাই যায়। +\q1 সেয়ে শৰীৰৰ ভিতৰলৈকে সোমাই যায়। \q1 -\v 23 জ্বলন্ত ওঁঠ আৰু দুষ্টৰ হৃদয়, +\v 23 জ্বলন্ত ওঁঠ আৰু দুষ্টৰ হৃদয়, \q1 মাটিৰ পাত্ৰত সানি দিয়া জিলিকনিৰ দৰে। -\q1 \s5 -\v 24 তেওঁৰ ওঁঠেৰে প্রকাশ কৰা কথা ঘিণ কৰা জনে, -\q1 নিজৰ ভিতৰত তেওঁ প্রতাৰণা স্থাপন কৰে; \q1 -\v 25 তেওঁ ভাল অমায়িভাবে কথা ক’ব, কিন্তু তেওঁক বিশ্বাস নকৰিবা, -\q1 কাৰণ তেওঁৰ হৃদয়ত ঘিণলগীয়া বস্তু সাতটা থাকে; +\v 24 যি জনে ওঁঠে প্রকাশ কৰা কথা ঘিণ কৰে, +\q1 তেওঁ নিজৰ ভিতৰত প্ৰতাৰণা স্থাপন কৰে; +\q1 +\v 25 তেওঁ অমায়িভাবে কথা ক’ব, কিন্তু তেওঁক বিশ্বাস নকৰিবা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ হৃদয়ত ঘিণলগীয়া বস্তু সাতটা থাকে; \q1 \v 26 যদিও তেওঁৰ ঘৃণা কপটেৰে ঢকা, -\q1 আৰু তেওঁৰ দুষ্টতা সমাজত প্ৰকাশিত হ’ব। -\q1 +\q1 তথাপি তেওঁৰ দুষ্টতা সমাজত প্ৰকাশিত হ’ব। \s5 +\q1 \v 27 যি কোনোৱে খাল খানে, তেঁৱেই সেই খালত পৰিব; \q1 আৰু যি কোনোৱে শিল ঠেলি পঠায়, তেওঁলৈ সেই শিল ঘূৰি আহিব। \q1 @@ -2788,369 +2770,369 @@ \s5 \c 27 \q1 -\v 1 অহা কালিৰ বিষয়ে অহঙ্কাৰ নকৰিবা; +\v 1 কাইলৈৰ বিষয়ে অহংকাৰ নকৰিবা; \q1 কাৰণ দিনটোত কি হ’ব, সেই বিষয়ে তুমি নাজানা। \q1 -\v 2 আনলোকে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰক, কিন্তু তোমাৰ নিজৰ মুখেৰে নকৰক; -\q1 অচিনাকি লোকে কৰক, কিন্তু তোমাৰ নিজৰ ওঁঠে নকৰক। -\q1 +\v 2 আনলোকে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰক, কিন্তু তোমাৰ নিজৰ মুখে নকৰক; +\q1 অচিনাকী লোকে কৰক, কিন্তু তোমাৰ নিজৰ ওঁঠে নকৰক। \s5 +\q1 \v 3 গধুৰ শিল, আৰু বালিৰ ওজনৰ গুৰুত্ব বিবেচনা কৰা; -\q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকৰ উত্তেজনা এই দুয়োটাতকৈ গধুৰ। +\q1 কিন্তু অজ্ঞানী লোকৰ উত্তেজনা এই দুয়োটাতকৈ গধুৰ। \q1 \v 4 ক্ৰোধ নিষ্ঠুৰ, আৰু খং বানপানীৰ দৰে; -\q1 কিন্তু ঈৰ্ষাৰ আগত কোনে থিয় হব পাৰে? -\q1 +\q1 কিন্তু ঈৰ্ষাৰ আগত কোনে থিয় হ’ব পাৰে? \s5 +\q1 \v 5 লুকুৱাই ৰখা প্ৰেমতকৈ, \q1 প্ৰকাশিত অনুযোগ ভাল। \q1 \v 6 বন্ধুৰ দ্বাৰা বিশ্বাসঘাত হয়; \q1 কিন্তু এজন শত্রুৱে বহুতো চুমা খাব পাৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 তৃপ্ত হোৱা জনে মৌ চাককো ঘিণ কৰে; \q1 কিন্তু ক্ষুধাতুৰ লোকৰ বাবে সকলো তিতা বস্তুও মিঠা। \q1 \v 8 নিজৰ বাহৰ পৰা ভ্ৰমি ফুৰা চৰাই যেনে, \q1 নিজৰ থকা ঠাইৰ পৰা পথভ্ৰষ্ট হোৱা মানুহ তেনে। -\q1 \s5 -\v 9 সুগন্ধ দ্রব্য আৰু ধূপ যেনেকৈ হৃদয় আনন্দিত কৰে, +\q1 +\v 9 সুগন্ধ দ্রব্য আৰু ধূপে যেনেকৈ হৃদয় আনন্দিত কৰে, \q1 কিন্তু বন্ধুৰ পৰামৰ্শতকৈ তেওঁৰ আন্তৰিকতা শ্রেষ্ঠ। \q1 \v 10 তোমাৰ বন্ধু আৰু তোমাৰ বন্ধুৰ পিতৃক পৰিত্যাগ নকৰিবা, -\q1 আৰু তোমাৰ বিপদৰ দিনত ভায়েকৰ ঘৰলৈ নাযাবা। -\q1 দূৰত থকা ভায়েকতকৈ ওচৰত থকা চুবুৰীয়াই ভাল। -\q1 +\q1 আৰু তোমাৰ বিপদৰ দিনত ভায়েকৰ ঘৰলৈ নাযাবা। +\q1 দূৰত থকা ভায়েকতকৈ ওচৰত থকা চুবুৰীয়াই ভাল। \s5 +\q1 \v 11 হে মোৰ পুত্র, জ্ঞানৱান হোৱা, আৰু মোৰ হৃদয়ক আনন্দিত কৰা। \q1 তাৰ পাছত মই বিদ্রূপ কৰা সকলক উত্তৰ দিম। \q1 \v 12 দূৰদৰ্শী লোকে বিপদ দেখি নিজকে লুকুৱায়; -\q1 কিন্তু অশিক্ষিত লোকে আগুৱাই যায় আৰু ইয়াৰ বাবে ক্ষতিপূৰণ কৰিব লগীয়া হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু অশিক্ষিত লোকে আগুৱাই যায় আৰু ইয়াৰ বাবে ক্ষতিপূৰণ কৰিবলগীয়া হয়। \s5 -\v 13 যি জনে অচিনাকি লোকৰ জামিন হয়, তেওঁৰ বস্ত্ৰ লোৱা; -\q1 আৰু অচিনাকি লোকৰ বাবে নিৰাপত্তা স্বৰূপে ধন লোৱা। +\q1 +\v 13 যি জনে অচিনাকী লোকৰ জামিন হয়, তেওঁৰ বস্ত্ৰ লোৱা; +\q1 আৰু অচিনাকী লোকৰ বাবে নিৰাপত্তা স্বৰূপে ধন লোৱা। \q1 \v 14 যি কোনোৱে ৰাতিপুৱাতে উচ্চস্বৰে নিজৰ চুবুৰীয়াক আশীৰ্ব্বাদ কৰে, -\q1 সেই আশীৰ্ব্বাদ শাও ৰূপেহে গণ্য হয়। -\q1 +\q1 সেই আশীৰ্ব্বাদ শাও ৰূপেহে গণ্য হয়। \s5 +\q1 \v 15 এজনী দ্বন্দুৰী ভাৰ্যা -\q1 বৰষুণৰ দিনত অনবৰতে টোপ টোপকৈ পানী পৰাৰ দৰে হয়। +\q1 বৰষুণৰ দিনত টোপ টোপকৈ পানী পৰাৰ দৰে হয়। \q1 \v 16 তেওঁক দমন কৰা মানে বতাহক দমন কৰা, -\q1 আৰু তোমাৰ সোঁ হাতত তেল ধৰাৰ দৰে হয়। -\q1 +\q1 আৰু তোমাৰ সোঁ হাতত তেল ধৰাৰ দৰে হয়। \s5 +\q1 \v 17 যেনেকৈ লোহাই লোহাক চোকা কৰে, \q1 তেনেকৈ এজন মানুহে নিজৰ বন্ধুৰ মুখ উজ্জ্বল কৰে। \q1 -\v 18 যি জনে ডিমৰু গছক যত্ন কৰে, তেওঁ তাৰ ফল খাবলৈ পাব; -\q1 আৰু যি জনে নিজৰ মালিকক সুৰক্ষা দিয়ে, তেওঁ সন্মান পাব। -\q1 +\v 18 যি জনে ডিমৰু গছক যত্ন কৰে, সেই জনে তাৰ ফল খাবলৈ পায়; +\q1 আৰু যি জনে নিজৰ মালিকক সুৰক্ষা দিয়ে, তেওঁ সন্মান পায়। \s5 -\v 19 পানীত যেনেকৈ মানুহৰ মুখৰ প্ৰতিবিম্ব দেখা যায়, -\q1 তেনেকৈ মানুহৰ হৃদয়ে মানুহৰ প্ৰতিবিম্ব দেখুৱাই। \q1 -\v 20 চিয়োল আৰু আবদ্দোন যেনেকৈ কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহয়, -\q1 তেনেকৈ মানুহৰ চকুও কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহয়। +\v 19 পানীত যেনেকৈ মানুহৰ মুখৰ প্ৰতিবিম্ব দেখা যায়, +\q1 তেনেকৈ মানুহৰ হৃদয়ে মানুহৰ প্ৰতিবিম্ব দেখুৱাই। \q1 +\v 20 চিয়োল আৰু আবদ্দোন যেনেকৈ কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহয়, +\q1 তেনেকৈ মানুহৰ চকুও কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহয়। \s5 +\q1 \v 21 ৰূপৰ বাবে ৰূপ গলোৱা পাত্ৰ, আৰু সোণৰ বাবে অগ্নিশাল; -\q1 আৰু এজন মানুহক প্ৰশংসাৰ দ্বাৰাই পৰীক্ষা কৰা হয়। +\q1 আৰু এজন মানুহক প্ৰশংসাৰ দ্বাৰাই পৰীক্ষা কৰা হয়। \q1 \v 22 যদিও তুমি অজ্ঞানীক ঘেঁহু ধানৰ সৈতে খুন্দা, \q1 তথাপিও তেওঁৰ অজ্ঞানতা দূৰ নহ’ব। -\q1 \s5 +\q1 \v 23 তোমাৰ পশু জাকৰ অৱস্থাৰ বুজলৈ তুমি নিশ্চিত হোৱা, \q1 আৰু তোমাৰ পশুৰ জাকৰ বিষয়ে চিন্তাকৰা, \q1 -\v 24 কিয়নো ধন-সম্পত্তি চিৰস্থায়ী নহয়। +\v 24 কিয়নো ধন-সম্পত্তি চিৰস্থায়ী নহয়। \q1 আৰু কিৰীটিও জানো পুৰুষানুক্ৰমে থাকে? \q1 \v 25 ঘাঁহ শুকাই গৈ পুনৰ নতুন ঘাঁহ গজে, \q1 আৰু পৰ্ব্বতত পশুৰ বাবে আহাৰ থাকে। -\q1 \s5 -\v 26 ভেড়াবোৰে তোমাৰ বস্ত্রৰ যোগান ধৰিব, +\q1 +\v 26 মেৰ-ছাগবোৰে তোমাৰ বস্ত্রৰ যোগান ধৰিব, \q1 আৰু ছাগলীবোৰে তোমাৰ পথাৰৰ মূল্যৰ যোগান ধৰিব। \q1 -\v 27 তোমাৰ আৰু তোমাৰ পৰিয়ালৰ আহাৰৰ বাবে +\v 27 তোমাৰ আৰু তোমাৰ পৰিয়ালৰ আহাৰৰ বাবে \q1 আৰু তোমাৰ দাসীসকলৰ প্ৰতিপালনৰ বাবে ছাগলীবোৰে গাখীৰ দিব। \s5 \c 28 \q1 -\v 1 কোনো লোকে খেদি নগলেও দুষ্টলোক দৌৰি পলায়; +\v 1 কোনো লোকে খেদি নগলেও দুষ্টলোক দৌৰি পলায়; \q1 কিন্তু ন্যায় কাৰ্য কৰা সকল যুৱা সিংহৰ দৰে সাহসী হয়। \q1 -\v 2 দেশৰ আইন উলঙ্ঘনৰ বাবে দেশত অনেক শাসনকৰ্ত্তা হয়; -\q1 কিন্তু জ্ঞানী আৰু বিবেচনা কৰা লোকৰ দ্বাৰাই শাসন চিৰস্থায়ী হয়। -\q1 +\v 2 দেশৰ আইন উলঙ্ঘনৰ বাবে দেশত অনেক শাসনকৰ্তা হয়; +\q1 কিন্তু জ্ঞানী আৰু বিবেচনা কৰা লোকৰ দ্বাৰাই শাসন চিৰস্থায়ী হয়। \s5 +\q1 \v 3 যিজন দৰিদ্ৰ লোকে দৰিদ্রক উপদ্ৰৱ কৰে, \q1 তেওঁ খাদ্য নষ্ট কৰা বৰষুণৰ দৰে। \q1 \v 4 যিজনে বিধান ত্যাগ কৰে, তেওঁ দুষ্টলোকক প্ৰশংসা কৰে, -\q1 কিন্তু যিজনে বিধান পালন কৰা তেওঁ তেওঁলোকৰ বিৰোধে যুঁজ কৰে। -\q1 +\q1 কিন্তু যিজনে বিধান পালন কৰে, তেওঁ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ কৰে। \s5 -\v 5 দুষ্ট লোকে ন্যায়বিচাৰ নুবুজে; -\q1 কিন্তু যিজনে যিহোৱাক বিচাৰে তেওঁ সকলো বুজি পায়। +\q1 +\v 5 দুষ্ট লোকে ন্যায়বিচাৰ নুবুজে; +\q1 কিন্তু যিজনে যিহোৱাক বিচাৰে, সেই জনে সকলো বুজি পায়। \q1 \v 6 কুটিল পথত চলা ধনী মানুহতকৈ, \q1 ন্যায়পৰায়ণতাত চলা দৰিদ্ৰ লোকেই শ্ৰেষ্ঠ। -\q1 \s5 +\q1 \v 7 যি জনে বিধান পালন কৰে, তেওঁ সুবিবেচনা থকা সন্তানৰ দৰে; \q1 কিন্তু যি জনৰ ভোজনবিলাসী সঙ্গী থাকে, তেওঁ নিজৰ পিতৃক লাজ দিয়ে। \q1 \v 8 যি কোনোৱে অধিক সুত লোৱাৰ দ্বাৰাই নিজৰ ভবিষ্যতলৈ সম্পত্তি সাঁচে, -\q1 দৰিদ্র লোকক দয়া কৰা লোকৰ বাবে তেওঁ সেই ধন সাঁচিব। -\q1 +\q1 সেই জনে দৰিদ্র লোকক দয়া কৰা লোকৰ বাবে সেই ধন সাঁচে। \s5 +\q1 \v 9 কোনোৱে যদি বিধানৰ কথা শুনাৰ পৰা আঁতৰি থাকে, -\q1 এনেকি তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনাও ঘৃণিত হয়। +\q1 তেনেহ’লে তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনাও ঘৃণিত হয়। \q1 \v 10 যি কোনোৱে ন্যায়পৰায়ণ লোকক কুপথত চলিবলৈ বিভ্রান্ত কৰে, -\q1 তেওঁ নিজে খনা গাঁতত তেওঁ নিজে পৰিব; -\q1 কিন্তু নিৰ্দ্দোষীলোকে ভাল উত্তৰাধিকাৰী লাভ কৰে। -\q1 +\q1 তেনেহলে তেওঁ নিজে খন্দা গাতত নিজে পৰে; +\q1 কিন্তু নিৰ্দোষী লোকে ভাল উত্তৰাধিকাৰ লাভ কৰে। \s5 +\q1 \v 11 ধনী লোক নিজৰ দৃষ্টিত জ্ঞানী হ’ব পাৰে; -\q1 কিন্তু বিবেচনা শক্তি থকা দৰিদ্ৰ লোকে তেওঁক বিচাৰি উলিয়াব। +\q1 কিন্তু বিবেচনা শক্তি থকা দৰিদ্ৰ লোকে তেওঁক বিচাৰি উলিয়াব। \q1 -\v 12 ন্যায় কাৰ্য কৰা লোক যেতিয়া জয়ী হয়, তেতিয়া তাত মহাগৌৰৱ হয়, +\v 12 ন্যায় কাৰ্য কৰা লোক যেতিয়া জয়ী হয়, তেতিয়া তাত মহাগৌৰৱ হয়, \q1 কিন্তু যেতিয়া দুষ্ট লোকে উন্নতি কৰে, তেতিয়া লোকসকলে নিজকে লুকুৱাই থাকে। -\q1 \s5 +\q1 \v 13 যিজনে নিজৰ পাপ ঢাকি ৰাখে, তেওঁৰ উন্নতি নহব; -\q1 কিন্তু যিজনে নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰি সেইবোৰ ত্যাগ কৰে তেওঁ দয়া পাব। -\q1 -\v 14 যিজনে সদায় গভীৰ ভক্তিৰে জীৱন যাপন কৰে, তেওঁ সুখি হয়; -\q1 কিন্তু যিকোনোৱে নিজৰ হৃদয় কঠিন কৰে, তেওঁ সমস্যাত পৰিব। +\q1 কিন্তু যিজনে নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰি সেইবোৰ ত্যাগ কৰে, সেই জনে দয়া পাব। \q1 +\v 14 যিজনে সদায় গভীৰ ভক্তিৰে জীৱন যাপন কৰে, সেই জন সুখী হয়; +\q1 কিন্তু যিকোনোৱে নিজৰ হৃদয় কঠিন কৰে, সেই জন সমস্যাত পৰে। \s5 +\q1 \v 15 গৰ্জ্জনকাৰী সিংহ আৰু আক্রমণকাৰী ভালুক যেনে, \q1 দৰিদ্র লোকৰ ওপৰত দুষ্ট শাসনকৰ্ত্তাও তেনে। \q1 \v 16 বিবেচনা শক্তি নথকা শাসনকৰৰ্ত্তা অত্যাচাৰী হয়; -\q1 কিন্তু যিজনে অসাধুতাক ঘিণ কৰে, তেওঁ দীৰ্ঘজীৱি হয়। -\q1 +\q1 কিন্তু যিজনে অসাধুতাক ঘিণ কৰে, তেওঁ দীৰ্ঘজীৱি হয়। \s5 +\q1 \v 17 যদি কোনো মানুহ আনৰ ৰক্তপাতত দোষীসাব্যস্ত হয়, \q1 তেওঁ মৃত্যুলৈকে পলাই ফুৰে; -\q1 আৰু কোনেও তেওঁক সহায় নকৰিব। -\q1 -\v 18 যি কোনোৱে শুদ্ধ পথত চলে, তেওঁ ৰক্ষা পাব, -\q1 কিন্তু যিজনে কুটিল পথত চলে; তেওঁ হঠাৎ পতিত হব। +\q1 আৰু কোনেও তেওঁক সহায় নকৰে। \q1 +\v 18 যি কোনোৱে শুদ্ধ পথত চলে, তেওঁ ৰক্ষা পায়, +\q1 কিন্তু যিজনে কুটিল পথত চলে; তেওঁ হঠাৎ পতিত হয়। \s5 -\v 19 যি কোনোৱে নিজৰ মাটিত কাম কৰে, তেওঁ জোৰাওকৈ আহাৰ পাব; -\q1 কিন্তু যিজন নিষ্কৰ্মা লোকৰ অনুগামী হয়, তেওঁৰ প্রচোৰ পৰিমানে অভাৱ হয়। \q1 -\v 20 বিশ্বাসী লোকে বহুতো আশীৰ্ব্বাদ পাব; -\q1 কিন্তু যিজন শীঘ্রে ধনী হয়, তেওঁ দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকিব। +\v 19 যি কোনোৱে নিজৰ মাটিত কাম কৰে, তেওঁ জোৰাওকৈ আহাৰ পায়, +\q1 কিন্তু যিজন নিষ্কৰ্মা লোকৰ অনুগামী হয়, সেই জনৰ প্রচুৰ পৰিমাণে অভাৱ হয়। \q1 +\v 20 বিশ্বাসী লোকে বহুতো আশীৰ্ব্বাদ পায়; +\q1 কিন্তু যিজন শীঘ্রে ধনী হয়, সেই জনে দণ্ড নোপোৱাকৈ নাথাকে। \s5 -\v 21 পক্ষপাত কৰা ভাল নহয়; +\q1 +\v 21 পক্ষপাত কৰা ভাল নহয়; \q1 কিন্তু এডোখৰ ৰুটিৰ বাবেও মানুহে ভুল কৰে। \q1 -\v 22 কৃপণ লোকে ধনী হ’বলৈ খৰ কৰে; -\q1 কিন্তু তেওঁ নাজানে যে, দৰিদ্ৰতা তেওঁলৈ আহি আছে। -\q1 +\v 22 কৃপণ লোকে ধনী হ’বলৈ অগ্রসৰ হয়; +\q1 কিন্তু দৰিদ্ৰতা যে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি আছে, সেই বিষয়ে তেওঁ নাজানে। \s5 -\v 23 কথাৰে খোচামোদ কৰা লোকতকৈ, -\q1 কোনো এজনক অনুযোগ কৰা জনে পৰৱৰ্তি সময়ত অধিক অনুগ্ৰহ পায়। \q1 -\v 24 যি কোনোৱে নিজৰ পিতৃ আৰু মাতৃৰ ধন-সম্পত্তি অপহৰণ কৰি কয়, “এয়া পাপ নহয়,” +\v 23 কথাৰে খুচামোদ কৰা লোকতকৈ, +\q1 কোনো এজনক অনুযোগ কৰা জনে পৰৱৰ্তি সময়ত অধিক অনুগ্ৰহ পায়। +\q1 +\v 24 যি কোনোৱে নিজৰ পিতৃ আৰু মাতৃৰ ধন-সম্পত্তি অপহৰণ কৰি কয়, “এয়া পাপ নহয়,” \q1 তেওঁ বিনাশকাৰীৰ সঙ্গী হয়। -\q1 \s5 -\v 25 লুভীয়া স্বভাৱৰ লোকে বিবাদ উৎপন্ন কৰে; +\q1 +\v 25 লুভীয়া স্বভাৱৰ লোকে বিবাদ উৎপন্ন কৰে; \q1 কিন্তু যিহোৱাত ভাৰসা কৰা লোকৰ উন্নতি হয়। \q1 -\v 26 যিজনে নিজৰ হৃদয়ত ভাৰসা কৰে, তেওঁ অজ্ঞানী হ’য়; কিন্তু যি মানুহে প্ৰজ্ঞাৰ পথত চলে, তেওঁ বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পায়। -\q1 +\v 26 যিজনে নিজৰ হৃদয়ত ভাৰসা কৰে, তেওঁ অজ্ঞানী হ’য়; কিন্তু যি মানুহে প্ৰজ্ঞাৰ পথত চলে, তেওঁ বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পায়। \s5 -\v 27 যি মানুহে দৰিদ্ৰক দান কৰে, তেওঁৰ অভাৱ নহব; -\q1 কিন্তু যি কোনোৱে তেওঁলোকলৈ চকু মুদে, তেওঁ অধিক শাও পাব। +\q1 +\v 27 যি মানুহে দৰিদ্ৰক দান কৰে, তেওঁৰ অভাৱ নহয়; +\q1 কিন্তু যি কোনোৱে তেওঁলোকলৈ চকু মুদে, তেওঁ অধিক শাও পায়। \q1 \v 28 দুষ্টলোকৰ উন্নতি হলে, মানুহে নিজকে লুকাই ৰাখে; -\q1 কিন্তু দুষ্টলোক নষ্ট হলে,ন্যয় কাৰ্য কৰা লোকৰ বৃদ্ধি হ’ব। +\q1 কিন্তু দুষ্টলোক নষ্ট হলে, ন্যায় কাৰ্য কৰা লোকৰ বৃদ্ধি হয়। \s5 \c 29 \q1 -\v 1 যি মানুহে বাৰে বাৰে অনুযোগ পায়ো নিজৰ ডিঙি ঠৰ কৰে, +\v 1 যি মানুহে বাৰে বাৰে অনুযোগ পায়ো নিজৰ ডিঙি ঠৰ কৰে, \q1 সুস্থ হ’ব নোৱাৰাকৈ তেওঁ হঠাতে ভগ্ন হ’ব। \q1 \v 2 সৎ কাৰ্য কৰা লোক যেতিয়া বৃদ্ধি পায়, তেতিয়া লোকসকল আনন্দ কৰে। \q1 কিন্তু যেতিয়া এজন দুষ্টলোক শাসনকৰ্ত্তা হয়, তেতিয়া লোকসকল বিৰক্তি পায়। -\q1 \s5 -\v 3 যি কোনোৱে প্ৰজ্ঞাক ভাল পায়, তেওঁ নিজৰ পিতৃক আনন্দিত কৰে; -\q1 কিন্তু যি কোনোৱে বেশ্যাসকলৰ সৈতে সঙ্গী হয়, তেওঁ নিজৰ ধন-সম্পত্তি অপব্যয় কৰে। \q1 -\v 4 ৰজাই ন্যায় বিচাৰ কৰাৰ দ্বাৰাই দেশ প্রতিষ্ঠা কৰে; -\q1 কিন্তু যিজনে উপহাৰ দাবী কৰে, তেওঁ দেশ নষ্ট কৰে। +\v 3 যি জনে প্ৰজ্ঞাক ভাল পায়, সেই জনে নিজৰ পিতৃক আনন্দিত কৰে; +\q1 কিন্তু যি কোনোৱে বেশ্যাসকলৰ সৈতে সঙ্গী হয়, তেওঁ নিজৰ ধন-সম্পত্তি অপব্যয় কৰে। \q1 +\v 4 ৰজাই ন্যায় বিচাৰ কৰাৰ দ্বাৰাই দেশ প্রতিষ্ঠা কৰে; +\q1 কিন্তু যিজনে উপহাৰ দাবী কৰে, সেই জনে দেশ নষ্ট কৰে। \s5 -\v 5 যি মানুহে নিজৰ চুবুৰীয়াক তোষামোদ কৰে, +\q1 +\v 5 যি মানুহে নিজৰ চুবুৰীয়াক তোষামোদ কৰে, \q1 তেওঁ নিজৰ ভৰিলৈ জাল পাতে। \q1 \v 6 দুষ্ট লোক নিজৰ পাপৰ দ্বাৰাই ফান্দত পৰে; -\q1 কিন্তু সৎ কাৰ্য কৰা জনে হৰ্ষিত মনেৰে গীত গায়। -\q1 +\q1 কিন্তু সৎ কাৰ্য কৰে, সেই জনে হৰ্ষিত মনেৰে গীত গায়। \s5 -\v 7 ন্যায় কাৰ্য কৰা লোকে দৰিদ্র লোকৰ হৈ উকালতি কৰে; -\q1 কিন্তু দুষ্ট লোকে সেই জ্ঞানৰ কথা বুজি নাপায়। +\q1 +\v 7 ন্যায় কাৰ্য কৰা লোকে দৰিদ্র লোকৰ হৈ ওকালতি কৰে; +\q1 কিন্তু দুষ্ট লোকে সেই জ্ঞানৰ কথা বুজি নাপায়। \q1 \v 8 নিন্দক লোকে নগৰত জুই জ্বলাই; -\q1 কিন্তু যি সকল জ্ঞানী তেওঁলোক ক্ৰোধৰ পৰা আঁতৰি থাকে। -\q1 +\q1 কিন্তু যি সকল জ্ঞানী, তেওঁলোকে ক্ৰোধৰ পৰা আঁতৰি থাকে। \s5 +\q1 \v 9 যেতিয়া অজ্ঞানী লোকৰ লগত জ্ঞানী লোকৰ বিবাদ হয়, -\q1 তেওঁ ক্রোধিত হৈ হাঁহে, আৰু কোনো শান্তি লাভ নকৰে। +\q1 তেতিয়া তেওঁ ক্রোধিত হৈ হাঁহে, আৰু কোনো শান্তি লাভ নকৰে। \q1 \v 10 নিৰ্দ্দোষী লোকক ৰক্তপাতকাৰী সকলে ঘিণ কৰে; \q1 কিন্তু সৰল লোকসকলৰ প্রাণ বিচাৰি ফুৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 11 অজ্ঞানী লোকে নিজৰ মনৰ সকলো ভাব প্ৰকাশ কৰে; \q1 কিন্তু জ্ঞানী লোকে নিজৰ মনৰ ভাব দমন কৰি শান্ত হৈ থাকে। \q1 -\v 12 যি শাসনকৰ্ত্তাই মিছা কথালৈ মনোযোগ দিয়ে, +\v 12 যি শাসনকৰ্ত্তাই মিছা কথালৈ মনোযোগ দিয়ে, \q1 তেওঁৰ সকলো কৰ্মচাৰী দুষ্ট প্রকৃতিৰ হয়। -\q1 \s5 -\v 13 দৰিদ্ৰ আৰু অত্যাচাৰী লোক দুয়ো একেলগ হয়; -\q1 আৰু যিহোৱাই দুয়ো জনৰ চকুত পোহৰ দিয়ে। +\q1 +\v 13 দৰিদ্ৰ আৰু অত্যাচাৰী লোক দুয়ো একেলগ হয়; +\q1 আৰু যিহোৱাই দুয়ো জনৰ চকুত পোহৰ দিয়ে। \q1 \v 14 যদি ৰজাই সত্যতাৰে দৰিদ্ৰ লোকৰ বিচাৰ কৰে, -\q1 তেওঁৰ সিংহাসন চিৰকালৰ বাবে প্রতিষ্ঠিত হ’ব। -\q1 +\q1 তেতিয়া তেওঁৰ সিংহাসন চিৰকালৰ বাবে প্রতিষ্ঠিত হয়। \s5 +\q1 \v 15 চেকনী আৰু দোষাৰোপে প্ৰজ্ঞা দিয়ে; \q1 কিন্তু শাসন নকৰা সন্তানে নিজৰ মাতৃক লাজ দিয়ে। \q1 \v 16 যেতিয়া দুষ্টলোক বৃদ্ধি হয়, তেতিয়া অপৰাধো বৃদ্ধি হয়; \q1 কিন্তু যি সকলে ন্যায় কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পতন দেখা পাই। -\q1 \s5 +\q1 \v 17 তোমাৰ সন্তানক অনুশাসন কৰা; তাতে তেওঁ তোমাক শান্তি দিব, \q1 আৰু তোমাৰ প্ৰাণক আনন্দিত কৰিব। \q1 -\v 18 যি ঠাইত ভবিষ্য দৰ্শনৰ অভাৱ থাকে তাত লোকসকল অবাধ্য হয়; -\q1 কিন্তু যিজনে বিধান পালন কৰে, তেওঁ সুখী হয়। -\q1 +\v 18 যি ঠাইত ভবিষ্য দৰ্শনৰ অভাৱ থাকে, তাত লোকসকল অবাধ্য হয়; +\q1 কিন্তু যিজনে বিধান পালন কৰে, সেই জন সুখী হয়। \s5 +\q1 \v 19 কথাৰ দ্বাৰাই দাসক শুধৰাব নোৱাৰি; -\q1 যদিও তেওঁ বুজি পায় তথাপিও তেওঁ প্রতিক্রিয়া নকৰে। +\q1 যদিও তেওঁ বুজি পায়, তথাপিও তেওঁ প্রতিক্রিয়া নকৰে। \q1 \v 20 দ্রুতগতিত কথা কোৱা লোকক চোৱা; \q1 তেওঁতকৈ অজ্ঞানী লোকৰ অধিক আশা আছে। -\q1 \s5 +\q1 \v 21 যি জনে নিজৰ দাসক যৌৱন কালৰে পৰা প্রশ্রয় দিয়ে, -\q1 ইয়াৰ কাৰণে সেই দাসে শেষত সমস্যাত পেলাব। +\q1 ইয়াৰ কাৰণে সেই দাসে শেষত সমস্যাত পেলায়। \q1 -\v 22 ক্রোধী লোকে বিবাদ সৃষ্টি কৰে, +\v 22 ক্রোধি লোকে বিবাদ সৃষ্টি কৰে, \q1 আৰু ক্ৰোধেৰে পৰিচালিত লোকে অধিক পাপ কৰে। -\q1 \s5 -\v 23 মানুহৰ অহঙ্কাৰে তেওঁক নত কৰে; +\q1 +\v 23 মানুহৰ অহঙ্কাৰে তেওঁক নত কৰায়; \q1 কিন্তু যিজনৰ নম্ৰ গুণ থাকে, তেওঁক সন্মান দিয়া হ’ব। \q1 -\v 24 যি কোনোৱে চোৰৰ সৈতে অংশীদাৰ হয়, তেওঁ নিজৰ প্ৰাণক ঘিণ কৰে; -\q1 শাও দিয়া শুনিও তেওঁ একো নকয়। -\q1 +\v 24 যি জনে চোৰৰ সৈতে অংশীদাৰ হয়, সেই জনে নিজৰ প্ৰাণক ঘিণ কৰে; +\q1 শাও দিয়া শুনিও তেওঁ একো নকয়। \s5 -\v 25 মানুহৰ ভয়েই তেওঁলৈ বিপদ আনে; -\q1 কিন্তু যিজনে যিহোৱাত ভাৰসা কৰে, তেওঁ নিৰাপদে থাকিব। +\q1 +\v 25 মানুহৰ ভয়েই তেওঁলৈ বিপদ আনে; +\q1 কিন্তু যিজনে যিহোৱাত ভাৰসা কৰে, সেই জন নিৰাপদে থাকে। \q1 \v 26 অনেক লোকে শাসনকৰ্ত্তাৰ অনুগ্ৰহ বিচাৰে; \q1 কিন্তু তেওঁৰ বাবে যিহোৱাৰ পৰাহে ন্যায় আহে। -\q1 \s5 -\v 27 অন্যায়কাৰী মানুহ ন্যায় কৰা লোকসকলৰ বাবে ঘৃণনীয়; +\q1 +\v 27 অন্যায়কাৰী মানুহ ন্যায় কৰা লোকসকলৰ বাবে ঘৃণনীয়; \q1 কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ লোকৰ পথ দুষ্ট লোকৰ বাবে ঘৃণনীয়। \s5 \c 30 \p -\v 1 যাকিৰ পুত্ৰ আগুৰে ঈশ্বৰীয় বচন কোৱা: -\q1 এই মানুহে ঈথীয়েল আৰু উকালত ঘোষণা কৰে: +\v 1 যাকিৰ পুত্ৰ আগুৰে ঈশ্বৰীয় বচন কোৱা: +\q1 এই মানুহে ঈথীয়েল আৰু উকালত ঘোষণা কৰে: \q1 \v 2 যি কোনো মনুষ্যতকৈ নিশ্চয় মই বহুত বেছি জন্তুৰ দৰে, \q1 আৰু মনুষ্যজাতিৰ বুজা শক্তি মোৰ নাই, \q1 \v 3 আৰু মই প্ৰজ্ঞা শিকা নাই, -\q1 নাইবা পবিত্ৰ জনাৰ বিষয়েও জ্ঞান পোৱা নাই। -\q1 +\q1 নাইবা পবিত্ৰ জনাৰ বিষয়েও জ্ঞান পোৱা নাই। \s5 +\q1 \v 4 কোন স্বৰ্গলৈ উঠি গৈছিল, আৰু নামি আহিছিল? -\q1 কোন নিজৰ হাতৰ মুঠিত বতাহ ধৰিছিল? -\q1 কোন জল সমূহক বান্ধি লুকুৱাই ৰাখিছিল? +\q1 কোনে নিজৰ হাতৰ মুঠিত বতাহ ধৰিছিল? +\q1 কোনে জল সমূহক বান্ধি লুকুৱাই ৰাখিছিল? \q1 কোনে পৃথিবীৰ সকলো সীমা স্থাপন কৰিছিল? \q1 তেওঁৰ নাম কি? আৰু তেওঁৰ পুত্ৰৰ নাম কি? নিশ্চয় তুমি জানা! -\q1 \s5 +\q1 \v 5 ঈশ্বৰৰ প্ৰতিটো বাক্য প্রমাণিত, -\q1 তেওঁ তেওঁত আশ্ৰয় লোৱা সকলৰ ঢাল হয়। +\q1 তেওঁত আশ্ৰয় লোৱা সকলৰ তেওঁ ঢাল হয়। \q1 \v 6 তেওঁৰ বাক্যৰ লগত একো যোগ নিদিবা; \q1 নহ’লে তেওঁ তোমাক তিৰস্কাৰ কৰিব, আৰু তুমি মিছলীয়া বুলি প্রমাণিত হবা। -\q1 \s5 -\v 7 মই তোমাৰ আগত দুটা বস্তু খোজিছোঁ; +\q1 +\v 7 মই তোমাৰ আগত দুটা বস্তু খুজিছোঁ; \q1 মোৰ মৃত্যু হোৱাৰ আগতে সেই বস্তু দুটা মোক দিবলৈ অমান্তি নহ’বা। \q1 -\v 8 অহঙ্কাৰ আৰু মিছা কথা মোৰ পৰা দূৰ কৰা; -\q1 মোক নহয় দৰিদ্ৰ, নাইবা ধনৱান নকৰিবা; -\q1 কেৱল মোৰ প্রয়োজনীয় আহাৰ মোক দিয়া। +\v 8 অহংকাৰ আৰু মিছা কথা মোৰ পৰা দূৰ কৰা; +\q1 মোক দৰিদ্ৰ নাইবা ধনৱান নকৰিবা; +\q1 কেৱল মোৰ প্রয়োজনীয় আহাৰ মোক দিয়া। \q1 \v 9 কাৰণ মোৰ যদি অতিৰিক্ত থাকে, তেনেহ’লে মই তোমাক অস্বীকাৰ কৰিম আৰু ক’ম, “যিহোৱা নো কোন?” \q1 বা মই যদি দৰিদ্ৰ হওঁ আৰু চুৰ কৰোঁ, \q1 তেনেহ’লে মোৰ ঈশ্বৰৰ নাম মই অপবিত্র কৰিম। -\q1 \s5 +\q1 \v 10 দাসক তেওঁৰ মালিকৰ আগত নিন্দা নকৰিবা; -\q1 কৰিলে তেওঁ তোমাক শাও দিব, আৰু তুমি দোষী বুলি গণিত হব। -\q1 +\q1 কৰিলে তেওঁ তোমাক শাও দিব, আৰু তুমি দোষী বুলি গণিত হ’ব। \s5 -\v 11 এটা বংশ আছে, যি নিজৰ পিতৃক শাও দিয়ে, +\q1 +\v 11 এটা বংশ আছে, যি নিজৰ পিতৃক শাও দিয়ে, \q1 আৰু নিজৰ মাতৃক মহিমান্বিত নকৰে। \q1 \v 12 সেই বংশই নিজে নিজৰ দৃষ্টিত শুদ্ধ; -\q1 কিন্তু তেওঁলোক নিজৰ কলুষিতা পৰিত্যাগ নকৰে। -\q1 +\q1 কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ কলুষিতা পৰিত্যাগ নকৰে। \s5 -\v 13 সেই বংশ নিজৰ দৃষ্টিতে নিজে বহুত অহঙ্কাৰী! -\q1 আৰু তেওঁলোকৰ চকুৰ পিৰিঠি ওপৰলৈ কৰি ৰাখে! \q1 -\v 14 তেওঁলোক এনে বংশ; যিসকলৰ দাঁত তৰোৱাল আৰু গালৰ হাড় ছুৰিৰ দৰে, -\q1 সেয়ে তেওঁলোক দেশৰ পৰা দৰিদ্ৰ সকলক আৰু মানুহৰ মাজৰ পৰা অভাৱী সকলক গ্রাস কৰিব পাৰে। +\v 13 সেই বংশ নিজৰ দৃষ্টিতে নিজে বহুত অহংকাৰী! +\q1 আৰু তেওঁলোকে চকুৰ পিৰিঠি ওপৰ কৰি ৰাখে! \q1 +\v 14 তেওঁলোক এনে বংশ; যিসকলৰ দাঁত তৰোৱালৰ দৰে, আৰু গালৰ হাড় ছুৰিৰ দৰে, +\q1 সেয়ে তেওঁলোকে দেশৰ পৰা দৰিদ্ৰ সকলক আৰু মানুহৰ মাজৰ পৰা অভাৱী সকলক গ্রাস কৰিব পাৰে। \s5 -\v 15 জোকৰ দুজনী জীয়েক আছে; “দিয়া দিয়া” বুলি তেওঁলোকে কান্দে। +\q1 +\v 15 জোকৰ দুজনী জীয়েক আছে; “দিয়া দিয়া” বুলি তেওঁলোকে কান্দে। \q1 তিনিটা বিষয় আছে, যি কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহয়, -\q1 চতুৰ্থ বিষয় কেতিয়াও নকয় “যথেষ্ট হ’ল” +\q1 চতুৰ্থ বিষয়ে কেতিয়াও নকয় “যথেষ্ট হ’ল” \q1 -\v 16 চিয়োল, বাঁজীৰ গৰ্ভ, +\v 16 চিয়োল, বাঁজী তিৰোতাৰ গৰ্ভ, \q1 পানীৰ বাবে তৃষ্ণাতুৰ হোৱা মাটি, \q1 আৰু জুইয়ে কেতিয়াও নকয়, “যথেষ্ট হ’ল।” \q1 \v 17 যি চকুৱে নিজৰ পিতৃক উপহাস কৰে, \q1 আৰু মাতৃৰ আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ ঘিণ কৰে, \q1 তেওঁৰ চকু উপত্যকাৰ কাউৰীবোৰৰ দ্বাৰাই কাঢ়ি উলিওৱা হ’ব, -\q1 আৰু শগুনে তেওঁক খাব। -\q1 +\q1 আৰু শগুণে তেওঁক খাব। \s5 +\q1 \v 18 ইয়াত তিনিটা বিষয় আছে, যি মোৰ বাবে অতি অদ্ভুত, \q1 চতুৰ্থ বিষয় মই বুজি নাপাওঁ: \q1 @@ -3158,40 +3140,40 @@ \q1 সাপে শিলত বগায়; \q1 জাহাজে সমুদ্রৰ মাজত গতি কৰে, \q1 আৰু পুৰুষে মহিলাৰ সৈতে জীৱনধাৰণ কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 20 এইদৰে ব্যভিচৰিণীৰ পথ; \q1 তেওঁ খাই আৰু মুখ মঁচে -\q1 আৰু কয়, “মই কোনো ভুল কৰা নাই।” -\q1 +\q1 আৰু কয়, “মই কোনো ভুল কৰা নাই।” \s5 -\v 21 তিনিটা বিষয়ত পৃথিবী কঁপে, +\q1 +\v 21 তিনিটা বিষয়ত পৃথিৱী কঁপে, \q1 আৰু চতুৰ্থ বিষয় সহিব নোৱাৰি: \q1 \v 22 যেতিয়া এজন দাস ৰজা হয়; \q1 আৰু এজন মুৰ্খই আহাৰ খাই তৃপ্ত হয়; \q1 -\v 23 ঘৃণিত মহিলাই যেতিয়া বিবাহ হয়; +\v 23 ঘিণলগীয়া মহিলাই যেতিয়া বিবাহ হয়; \q1 আৰু এগৰাকী দাসীয়ে যেতিয়া নিজৰ গৃহিনীৰ স্থান লয়। -\q1 \s5 +\q1 \v 24 পৃথিবীত চাৰিটা ক্ষুদ্ৰ বস্তু আছে; \q1 তথাপিও সেইবোৰ বহুত জ্ঞানী। \q1 \v 25 পৰুৱা শক্তিশালী প্রাণী নহয়, -\q1 তথাপি সিহঁতে গ্রীষ্ম কালত সিবিলাকৰ আহাৰ যুগুত কৰে; +\q1 তথাপি সিহঁতে গ্রীষ্ম কালত সিহঁতৰ আহাৰ যুগুত কৰে; \q1 \v 26 চাফন পশু শক্তিমান জীৱ নহয়, \q1 তথাপি সিহঁতে শিলৰ মাজত নিজৰ ঘৰ সাজে; -\q1 \s5 +\q1 \v 27 ফৰিংবোৰৰ ৰজা নাথাকে, \q1 তথাপি সিহঁত সকলোৱে শ্রেণী অনুসাৰে অতিক্রম কৰে; \q1 \v 28 জেঠীক তুমি তোমাৰ দুয়োখন হাতেৰে ধৰি ৰাখিব পাৰা; \q1 তথাপি সিহঁত ৰজাৰ অট্টালিকাত বাস কৰে। -\q1 \s5 +\q1 \v 29 নিজৰ দীঘল খোজৰ বাবে গৌৰৱ কৰা তিনিটা জীৱ আছে, \q1 চতুৰ্থবোৰ নিজৰ খোজ কঢ়াৰ ধৰণৰত গৌৰৱ কৰে। \q1 @@ -3199,122 +3181,120 @@ \q1 আৰু ই কোনো বস্তুৰ পৰা আঁতৰি নাহে; \q1 \v 31 বুকু ফিন্দাই খোজ কঢ়া মতা কুকুৰা, মতা ছাগলী, -\q1 আৰু এজন ৰজা যিজনৰ সৈন্যসকল তেওঁৰ কাষত থাকে। -\q1 +\q1 আৰু সৈন্যসকলৰ কাষত থকা ৰজা। \s5 +\q1 \v 32 তুমি যদি অজ্ঞানী হোৱা, তেনেহ’লে তুমি নিজকে প্রশংসা কৰা, \q1 বা যদি তুমি কু-কল্পনা কৰা, -\q1 তেনেহ’লে তোমাৰ মুখত তোমাৰ হাত দিয়া। +\q1 তেনেহ’লে তোমাৰ মুখত তোমাৰ হাত দিয়া। \q1 -\v 33 যিদৰে গাখীৰ মন্থন কৰিলে মাখন হয়, -\q1 আৰু নাক মোহাৰিলে তেজ ওলায়, +\v 33 যিদৰে গাখীৰ মন্থন কৰিলে মাখন হয়, +\q1 আৰু নাক মোহাৰিলে তেজ ওলায়, \q1 সেইদৰে ক্ৰোধে বিবাদ সৃষ্টি কৰে। \s5 \c 31 -\s ৰজা লমুৱেলৰ নীতি বাক্য। \p -\v 1 ৰজা লমুৱেলৰ বাক্য; তেওঁৰ মাতৃয়ে তেওঁক ঈশ্বৰীয় বচন শিক্ষা দিয়া। +\v 1 ৰজা লমুৱেলৰ বাক্য; তেওঁৰ মাতৃয়ে তেওঁক ঈশ্বৰীয় বচন শিক্ষা দিয়া। \q1 \v 2 মোৰ পুত্র কি? আৰু মোৰ গৰ্ভৰ পৰা জন্মা পুত্ৰ কি? \q1 আৰু মোৰ সঙ্কল্পৰ পুত্র কি? \q1 \v 3 তোমাৰ শক্তি মহিলাক নিদিবা, \q1 আৰু ৰজাক ধ্বংস কৰা সকলৰ পথত নচলিবা। -\q1 \s5 -\v 4 হে লমুৱেল, এইটো ৰজাসকলৰ বাবে নহয়, ৰজাসকলৰ বাবে সুৰা পান কৰা উপযুক্ত নহয়; +\q1 +\v 4 হে লমুৱেল, এইটো ৰজাসকলৰ বাবে নহয়, ৰজাসকলৰ বাবে সুৰা পান কৰা উপযুক্ত নহয়; \q1 অথবা “সুৰা ক’ত আছে?” বুলি শাসনকৰ্ত্তাই সোধা অনুচিত; \q1 \v 5 তেওঁলোকে পান কৰিব আৰু বিধানত কি আছে তাক পাহৰিব, \q1 আৰু সকলো দুৰ্দশাগ্রস্ত লোকৰ অধিকাৰক বিপথগামী কৰিব। -\q1 \s5 -\v 6 বিনাশলৈ যোৱা জনক সুৰা দিয়া, -\q1 আৰু বেদনাদায়ক যন্ত্রণাত ভোগি থকা সকলক দ্রাক্ষাৰস পান কৰোৱা। +\q1 +\v 6 বিনাশলৈ যোৱা জনক সুৰা দিয়া, +\q1 আৰু বেদনাদায়ক যন্ত্রণাত ভুগি থকা সকলক দ্রাক্ষাৰস পান কৰোঁৱা। \q1 \v 7 তেওঁ পান কৰিব আৰু নিজৰ দৰিদ্রতাক পাহৰিব, \q1 আৰু তেওঁৰ সমস্যাৰ কথা মনত নাথাকিব। -\q1 \s5 +\q1 \v 8 কথা ক’ব নোৱাৰা সকলৰ বাবে কথা কোৱা, -\q1 বিনাশ হোৱা সকলৰ কাৰণ সমূহৰ বাবে -\q1 -\v 9 কথা কোৱা আৰু ন্যায়ৰ জোখেৰে বিচাৰ কৰা। -\q1 দৰিদ্ৰ আৰু অভাবি লোকৰ বিষয়ে বিচাৰ কৰা। -\s গুণৱতী স্ত্ৰীৰ বৰ্ণনা। +\q1 বিনাশ হোৱা সকলৰ কাৰণ সমূহৰ বাবে কথা কোৱা। \q1 +\v 9 আৰু ন্যায়ৰ জোখেৰে বিচাৰ কৰা, +\q1 আৰু দৰিদ্ৰ আৰু অভাৱী লোকৰ বাবে আত্মসমৰ্থন কৰা। \s5 +\q1 \v 10 প্রতিভাসম্পন্ন ভাৰ্যা কোনে বিচাৰি পায়? -\q1 মূল্যবান ৰত্নতকৈ তেওঁৰ মূল্য অতি অধিক +\q1 মূল্যবান ৰত্নতকৈ তেওঁৰ মূল্য অতি অধিক। \q1 \v 11 তেওঁৰ স্বামীৰ হৃদয়ে তেওঁত বিশ্বাস কৰে, -\q1 আৰু তেওঁৰ স্বামীৰ কেতিয়াও অভাৱ নহয়। +\q1 আৰু তেওঁৰ স্বামীৰ কেতিয়াও অভাৱ নহয়। \q1 \v 12 তেওঁ স্বামীৰ বাবে ভাল কাৰ্য কৰে, বেয়া কাৰ্য নকৰে। -\q1 \s5 -\v 13 তেওঁ ঊল আৰু শণ সূতা বাচি লয়, -\q1 আৰু আনন্দেৰে নিজৰ হাতেৰে সেই সূতা দি কাম কৰে। \q1 -\v 14 তেওঁ বণিক জাহাজৰ দৰে, +\v 13 তেওঁ ঊণ আৰু শণ সূতা বাচি লয়, +\q1 আৰু সেই সূতাৰে নিজ হাতেৰে আনন্দেৰে কাম কৰে। +\q1 +\v 14 তেওঁ বণিকৰ জাহাজৰ দৰে, \q1 তেওঁ বহুত দূৰৰ পৰা নিজৰ খোৱা বস্তু আনে, \q1 \v 15 তেওঁ ৰাতিপুৱা নহওঁতেই সাৰ পায়, -\q1 আৰু ঘৰৰ সকলোকে খাবলৈ আহাৰ দিয়ে, -\q1 আৰু তেওঁ নিজৰ দাসীসকলক কাম ভগাই দিয়ে। -\q1 +\q1 আৰু ঘৰৰ সকলোকে খাবলৈ আহাৰ দিয়ে, +\q1 আৰু তেওঁ নিজৰ দাসীসকলক কাম ভগাই দিয়ে। \s5 -\v 16 তেওঁ খেতি পথাৰৰ বিষয়ে বিবেচনা কৰে, আৰু মাটি কিনি লয়; +\q1 +\v 16 তেওঁ খেতি পথাৰৰ বিষয়ে বিবেচনা কৰে, আৰু মাটি কিনি লয়; \q1 তেওঁ নিজৰ হাতৰ শ্ৰমৰ ফলেৰে দ্ৰাক্ষাবাৰী পাতে। \q1 \v 17 তেওঁ নিজৰ শক্তিৰে পোচাক পৰিধান কৰে, \q1 আৰু নিজৰ বাহু বলৱান কৰে। -\q1 \s5 -\v 18 তেওঁৰ বাবে লাভ জনক যি তেনে বিষয় তেওঁ চিন্তা কৰে, -\q1 আৰু গোটেই ৰাতি তেওঁৰ চাকি নুনুমায়। +\q1 +\v 18 তেওঁৰ বাবে লাভ জনক, তেওঁ তেনে বিষয় চিন্তা কৰে, +\q1 আৰু গোটেই ৰাতি তেওঁৰ চাকি নুনুমায়। \v 19 তেওঁ টাকুৰি ঘুৰাবলৈ নিজৰ হাত মেলে, -\q1 আৰু তেওঁ সূতা ঘুৰাই হাত দাঙি ৰাখে। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁ সূতা ঘূৰাই হাত দাঙি ৰাখে। \s5 +\q1 \v 20 তেওঁ দৰিদ্ৰ লোকলৈ নিজৰ হাত মুকলি কৰে, \q1 অভাবি লোকলৈ তেওঁ নিজৰ হাত মেলে। \q1 -\v 21 তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ লোকৰ বাবে হিম পৰালৈ ভয় নকৰে; -\q1 তেওঁৰ ঘৰৰ সকলো লোকে ৰঙা বৰণীয়া কাপোৰ পিন্ধে। -\q1 +\v 21 তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ লোকৰ বাবে হিম পৰালৈ ভয় নকৰে; +\q1 তেওঁৰ ঘৰৰ সকলো লোকে ৰঙা বৰণীয়া কাপোৰ পিন্ধে। \s5 +\q1 \v 22 তেওঁ নিজৰ বিছনাৰ বাবে বিছনা চাদৰ প্রস্তুত কৰে; \q1 তেওঁ মিহি শণ সুতাৰ বেঙুনীয়া ৰঙৰ পোচাক পিন্ধে। \q1 \v 23 যেতিয়া তেওঁ দেশত বৃদ্ধসকলৰ লগত বহে, \q1 তেতিয়া তেওঁৰ স্বামী সকলোৰে পৰিচিত হয়; -\q1 \s5 +\q1 \v 24 তেওঁ শণ সুতাৰ বস্ত্ৰ প্ৰস্তুত কৰে, আৰু বিক্রী কৰে, \q1 আৰু তেওঁ ব্যৱসায়ী সকলক পাগুৰিৰ কাপোৰ যোগান ধৰে। \q1 \v 25 তেওঁ বল আৰু সন্মানেৰে পোচাক পিন্ধে; \q1 তেওঁ আহিব লগা দিনৰ বাবে নিশ্চিন্ত হৈ হাঁহে। -\q1 \s5 -\v 26 তেওঁ নিজৰ মুখ প্ৰজ্ঞাৰ কথা কবলৈ মেলে; +\q1 +\v 26 তেওঁ প্ৰজ্ঞাৰ কথা ক’বলৈ নিজৰ মুখ মেলে; \q1 আৰু তেওঁৰ জিভাত দয়াৰ শিক্ষা থাকে। \q1 \v 27 তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ লোকসকলৰ চালচলনলৈ দৃষ্টি ৰাখে, -\q1 আৰু তেওঁ এলেহুৱাৰ আহাৰ নাখায়। -\q1 +\q1 আৰু তেওঁ এলেহুৱাৰ আহাৰ নাখায়। \s5 -\v 28 তেওঁৰ সন্তান সকলে সাৰ পায়, আৰু যি বস্তু সিহঁতক সুখী কৰিব, সেইবোৰ সিহঁতক তেওঁ দিয়ে। -\q1 তেওঁৰ স্বামীয়ে তেওঁক প্ৰশংসা কৰি কয়, +\q1 +\v 28 তেওঁৰ সন্তান সকলে সাৰ পায়, আৰু যি বস্তুৱে সিহঁতক সুখী কৰিব পাৰে, তেনে তেওঁ সিহঁতক দিয়ে। +\q1 তেওঁৰ স্বামীয়ে তেওঁক প্ৰশংসা কৰি কয়, \q1 \v 29 “অনেক জীয়েকে ভাল কাৰ্য কৰে, -\q1 কিন্তু তুমি তেওঁলোক সকলোকে অতিক্রম কৰিলা” -\q1 +\q1 কিন্তু তুমি তেওঁলোক সকলোকে অতিক্রম কৰিলা।” \s5 -\v 30 সৌন্দৰ্য বিভ্রান্তিকৰ, লাৱণ্য মূল্যহীন, -\q1 কিন্তু যিহোৱালৈ ভয় ৰখা মহিলা প্ৰশংসনীয় হ’ব। \q1 -\v 31 তেওঁৰ হাতৰ শ্রমৰ অনুসাৰে তেওঁক ফল দিয়া, -\q1 আৰু দুৱাৰত তেওঁৰ কামবোৰক প্রশংসা কৰা। \ No newline at end of file +\v 30 সৌন্দৰ্য বিভ্রান্তিকৰ, লাৱণ্য মূল্যহীন, +\q1 কিন্তু যিহোৱালৈ ভয় ৰখা মহিলা প্ৰশংসনীয়। +\q1 +\v 31 তেওঁৰ হাতৰ শ্রম অনুসাৰে তেওঁক ফল দিয়া, +\q1 আৰু দুৱাৰত তেওঁৰ কামবোৰক প্রশংসা কৰা। diff --git a/21-ECC.usfm b/21-ECC.usfm index 3ffaa99..285cd19 100644 --- a/21-ECC.usfm +++ b/21-ECC.usfm @@ -1,428 +1,573 @@ \id ECC \ide UTF-8 -\sts Book of Ecclesiastes \h উপদেশক \toc1 উপদেশক \toc2 উপদেশক \toc3 ecc \mt1 উপদেশক - \s5 \c 1 \p -\v 1 যিৰূচালেমত থকা ৰজা দায়ুদৰ পুত্ৰ উপদেশকৰ বাক্য। -\s সকলোৰে অসাৰতা +\v 1 যিৰূচালেমৰ ৰজা, দায়ুদৰ পুত্ৰ উপদেশকজনৰ কথা। +\s5 \p -\v 2 উপদেশকে কৈছে, অসাৰৰ অসাৰ, অসাৰৰ অসাৰ, অসাৰৰ অসাৰ, সকলোৱেই অসাৰ। -\v 3 মানুহে সুৰ্য্যৰ তলত যি যি পৰিশ্ৰমত পৰিশ্ৰান্ত হয়, তাৰ সেই সকলো পৰিশ্ৰমত তাৰ কি লাভ ? +\v 2 উপদেশকে কৈছে, +\q1 “অসাৰৰ অসাৰ \f + \ft হিব্ৰু শব্দ ‘হেভেল’ৰ অনুবাদ। যাৰ অৰ্থ ‘ভাপ’ বা ‘উশাহ’। \f* ! অসাৰৰ অসাৰ! +\q1 সকলোৱেই অসাৰ। +\q1 +\v 3 সূৰ্যৰ তলত মানুহে যি যি পৰিশ্ৰম কৰে, সেই সকলো পৰিশ্ৰমত তেওঁৰ কি লাভ? \s5 -\v 4 এক পুৰুষ যায় আৰু এক পুৰুষ আহে; কিন্তু পৃথিবী সদায় থাকে। -\v 5 সুৰ্য্য উদয় হৈ আকৌ অস্ত যায়, আৰু যি ঠাইৰ পৰা উদয় হয়, পুনৰায় সেই ঠাইলৈকে বেগেৰে গমণ কৰে। -\v 6 বতাহে দক্ষিণ দিশলৈ বলায়, আৰু উত্তৰ দিশলৈ ঘুৰে; সেয়ে নিজ গতিত সদায় ঘুৰি থাকে; আৰু বতাহে নিজ চক্ৰলৈ আকৌ উলটি আহে। +\q1 +\v 4 এক পুৰুষ গুছি যায় আৰু এক পুৰুষ আহে; কিন্তু পৃথিৱী চিৰস্থায়ী। +\q1 +\v 5 সূৰ্য উদয় হয় আৰু সূর্য অস্ত যায়; পুণৰ নিজৰ উদয় স্থানলৈ ঘূৰি যায়। +\q1 +\v 6 বতাহ দক্ষিণৰ দিশে বলে আৰু উত্তৰলৈ ঘূৰি যায়। ই নিৰন্তৰে ঘূৰি ঘূৰি নিজ পথতে বলে, আৰু নিজৰ চক্ৰপথলৈ বতাহ পুণৰ উলটি আহে। \s5 -\v 7 সকলো নদী সমুদ্ৰত পৰেগৈ; তথাপি সমুদ্ৰ পুৰ নহয়; নদীবোৰ যি ঠাইলৈ যায়, সেই ঠাইলৈকে পুনৰায় গৈ থাকে। -\v 8 সকলো বিষয় পৰিশ্ৰমেৰে পৰপুৰ্ণ, তাৰ বৰ্ণনা কৰা মানুহৰ অসাধ্য। দৰ্শনত চকু আৰু শ্ৰৱনত কাণ তৃপ্ত নহয়। +\q1 +\v 7 সকলো নদী গৈ সমুদ্ৰত পৰে; তথাপি সমুদ্ৰ পূর্ণ নহয়; +\q1 নদীবোৰ যি ঠাইৰ পৰা আহে, পুনৰায় সেই ঠাইলৈকে উলটি যায়। +\q1 +\v 8 সকলোবোৰ কথাই বৰ্ণনাতীতভাৱে বিৰক্তিজনক। মানুহৰ বাবে ইয়াৰ বৰ্ণনা দিয়া অসাধ্য। +\q1 চকুৱে দৰ্শন কৰি কৰি তৃপ্ত নহয় বা +\q1 কাণে শ্ৰৱণ কৰি কৰি পূৰ্ণ নহয়। +\s5 +\q1 +\v 9 যি বিষয় হৈ গ’ল, সেয়াই হ'ব। যি কৰা হ’ল, তাক পুনৰ কৰা হ’ব; আৰু সূৰ্যৰ তলত নতুন একো বিষয়েই নাই। +\q1 +\v 10 এনে কিবা আছে নেকি যাৰ বিষয়ে ক'ব পাৰে "চাওক, এইটো নতুন"? এইটো ইতিমধ্যে পুৰণি সময়ৰ পৰাই আছিল, আমাৰ কালৰ আগেয়েও আছিল। +\q1 +\v 11 পূৰ্বকালত ঘটি যোৱা বিষয়বোৰৰ কথা কাৰো মনত নাই; ভৱিষ্যতে যিবোৰ হ’ব, পিছত আহিবলগীয়াসকলেও তাক সোঁৱৰণ নকৰিব। \s5 -\v 9 যি হ’ল, সেয়ে হব; আৰু যি কৰা গ’ল, তাকে কৰা যাব; সুৰ্য্যৰ তলত নতুন একোৱেই নাই। -\v 10 এনে বস্তু আছেনে, যাৰ বিষয়ে মানুহে কব পাৰে, যে, চোৱা এয়ে নতুন? সেয়ে অৱশ্যে আমাৰ পুৰ্ব্ব যুগবোৰতো আছিল। -\v 11 পুৰ্ব্ব-কালৰ বংশবিলাকৰ বিষয়ে কাৰো সোঁৱৰণ নাই, আৰু আগলৈ যিবিলাক জন্মিব, তেওঁবিলাকৰ বিষয়েও তাৰ পাছৰ বংশবিলাকৰ কাৰো সোঁৱৰণ নাথাকিব। \p +\v 12 মই উপদেশক; মই যিৰূচালেমত ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰজা আছিলোঁ। +\v 13 আকাশৰ তলত কৰা সকলোবোৰ কাৰ্যৰ বিষয়ে জ্ঞানৰ দ্বাৰা বিচাৰিবলৈ আৰু অনুসন্ধান কৰিবলৈ মই মোৰ হৃদয় স্থিৰ কৰিলোঁ; ঈশ্বৰে মানুহৰ সন্তানসকলক এই দুৰ্বহ কাৰ্যভাৰ দিছে, যাৰ দ্বাৰা মানুহক ব্যস্ত ৰাখিব পৰা যায়। +\v 14 সূর্যৰ তলত যি যি কৰা হয়, সেই সকলোকে মই চালোঁ; দেখিলোঁ, এই সকলো অসাৰ আৰু কেৱল বতাহক ধৰিবলৈ \f + \ft অর্থাৎ বতাহ খোৱাৰ দৰে \f* চেষ্টা কৰাৰ নিচিনা। +\q1 +\v 15 যি বেঁকা তাক পোন কৰিব নোৱাৰি! +\q1 যি নাই, তাক গণনা কৰিব নোৱাৰি। \s5 -\v 12 উপদেশক যি মই, মই যিৰূচালেমত ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰজা আছিলোঁ। -\v 13 আৰু আকাশৰ তলত যি যি কৰা যায়, মই প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰা সেই সকলো বিষয়ৰ বুজ-বিচাৰ লবলৈ আৰু অনুসন্ধান কৰিবলৈ মনোযোগ কৰিছিলোঁ; মনুষ্য সন্তানবিলাকৰ ব্যস্ত হবৰ নিমিত্তে ঈশ্বৰে তেওঁবিলাকক ক্লেশজনক ব্যৱসায়কেহে দিছে। -\v 14 সুৰ্য্যৰ তলত যি যি কাৰ্য্য কৰা যায়, সেই সকলোকে মই চালো; চোৱা, এই সকলো অসাৰ, আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। -\v 15 যি বেঁকা তাক পোন কৰিব নোৱাৰি; আৰু যি নাই, তাক লেখ কৰা অসাধ্য। -\s5 -\v 16 মই মোৰ হৃদয়েৰে সৈতে আলাপ কৰি ক’লো, চোৱা, মোৰ আগেয়ে যিৰূচালেমত যিবিলাক আছিল, সেই সকলোতকৈ মই অধিক প্ৰজ্ঞা আৰ্জিলোঁ; এনেকি, মোৰ মন প্ৰজ্ঞাত আৰু বিদ্যাত পাৰদৰ্শী হৈছে। -\v 17 মই প্ৰজ্ঞা জানিবলৈ, পাগলামী আৰু মুৰ্খতা জানিবলৈ মনোযোগ কৰিলোঁ; তাতে মই বুজিলো, যে, ইও বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। -\v 18 কিয়নো প্ৰজ্ঞাৰ বাহুল্যত মনৰ তাপ অধিক হয়; আৰু যিজনে জ্ঞান বৃদ্ধি কৰে, তেওঁ দুখো বৃদ্ধি কৰে। -\s সুখ বিচৰা ব্যৰ্থ +\p +\v 16 মই মনতে ক’লো, “মোৰ আগেয়ে যিসকল যিৰূচালেমত আছিল, সেইসকল লোকতকৈ মই অধিক প্ৰজ্ঞা অর্জন কৰিলোঁ; মোৰ হৃদয়ে মহান প্ৰজ্ঞা আৰু জ্ঞান-বুদ্ধি বুজি পাইছে।” +\v 17 তাৰ পাছত মই জ্ঞান জানিবলৈ আৰু, উন্মাদনা আৰু মূৰ্খতা জানিবলৈ মোৰ হৃদয় স্থিৰ কৰিলো; তাতে মই বুজিলো যে, ইও বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। +\v 18 কিয়নো প্ৰজ্ঞা বাঢ়িলে অধিক নৈৰাশ্যতাও বাঢ়ে আৰু যিজনে জ্ঞান বৃদ্ধি কৰে, তেওঁৰ দুখো বৃদ্ধি কৰে। \s5 \c 2 \p -\v 1 মই মোৰ মনতে ক’লোঁ, আহাঁ, মই আনন্দৰ দ্বাৰাই তোমাক পৰীক্ষা কৰি চাওঁ; এই হেতুকে তুমি আনন্দত আসক্ত হোৱা; কিন্তু চোৱা, ইও অসাৰ। -\v 2 মই হাঁহিৰ বিষয়ে ক’লো, ই বলিয়া; আৰু আনন্দৰ বিষয়ে ই কি কৰিব পাৰে? +\v 1 মই মোৰ হৃদয়ক ক’লোঁ, “এতিয়া আহাঁ, মই আমোদ-প্রমোদৰ দ্বাৰাই তোমাক পৰীক্ষা কৰি চাওঁ; সেয়ে, আনন্দ উপভোগ কৰা।” কিন্তু দেখিলোঁ, ইও অসাৰ আছিল। +\v 2 মই হাঁহিৰ বিষয়ে ক’লো, “এয়া উন্মাদনা,” আৰু আনন্দৰ বিষয়েও ক’লো “ই কি সম্পন্ন কৰে? \s5 -\v 3 আকাশৰ তলত, মনুষ্যৰ সন্তান বিলাকে তেওঁবিলাকৰ জীৱনৰ সকলো কালত কি কি কৰা তেওঁবিলাকৰ নিমিত্তে ভাল, তাক মই দেখা নাপাওঁ মানে, মোৰ মনে মোক প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই চলাওঁতে কেনেকৈ দ্ৰাক্ষাৰসেৰে শৰীৰ ভালে ৰাখিম, আৰু কেনেকৈ অজ্ঞানতা অৱলম্বন কৰিম, তাক মই নিজ মনতে বিচাৰ কৰিলোঁ। +\v 3 মানুহৰ সন্তানসকলে তেওঁলোকৰ গোটেই জীৱনকালত আকাশৰ তলত কি কৰা উচিত, তাক দেখা নোপোৱা পৰ্যন্ত মই মোৰ হৃদয়ত অনুসন্ধান কৰিলো, কেনেকৈ মোৰ শৰীৰক দ্ৰাক্ষাৰসেৰে পৰিতৃপ্ত কৰিম - তেতিয়াও মোৰ হৃদয়ক প্ৰজ্ঞাই নিয়ন্ত্ৰণ কৰি আছিল, আৰু কেনেকৈ অজ্ঞানতাক আধাৰ কৰি ৰাখিম। \s5 -\v 4 মই নিজৰ নিমিত্তে মহৎ মহৎ কাৰ্য্য কৰিলোঁ, মই নিজৰ নিমিত্তে ঠায়ে ঠায়ে ঘৰ সাজিলোঁ, আৰু নিজৰ নিমিত্তে দ্ৰাক্ষাবাৰী পাতিলো; -\v 5 মই নিজৰ নিমিত্তে ঠায়ে ঠায়ে উদ্যান আৰু উপবন কৰি, সেই বোৰৰ মাজত সকলোবিধৰ গুটি লগা গছ ৰুলোঁ; -\v 6 আৰু গছ উৎপন্ন হোৱা বাৰীত পানী দিবলৈ মই ঠায়ে ঠায়ে পুখুৰী খানিলো; +\v 4 মই মোৰ কাৰ্যবোৰ মহান কৰি তুলিলো, মই মোৰ ঘৰবোৰ নিৰ্মাণ কৰিলো, আৰু মোৰ দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰ প্ৰস্তুত কৰিলো। +\v 5 মই অনেক উদ্যান আৰু বাগিছাবোৰ নিৰ্মাণ কৰি তাত সকলো ধৰণৰ ফলবৃক্ষ ৰোপণ কৰিলো; +\v 6 বাঢ়ি অহা গছবোৰৰ বাগিছাত পানী যোগানৰ বাবে মই পুখুৰী খান্দিলোঁ; \s5 -\v 7 মই অনেক বন্দী-বেটী কিনি ল’লো, আৰু মোৰ ঘৰত ওপজা দাস আছিল; মোৰ আগেয়ে যিৰূচালেমত যিবিলাক আছিল, সেই সকলো বিলাকতকৈ মোৰ গৰু ভেড়া আদিৰ পশুৰ জাকো অধিক আছিল; -\v 8 মই নিজৰ নিমিত্তে ৰূপ, সোণ, আৰু ৰজাবিলাকৰ ও নানা প্ৰদেশৰ বিশেষ বিশেষ বহুমুল্য বস্তু গোটলোঁ, আৰু মই মোৰ নিমিত্তে গায়ক, গায়িকা, মানুহৰ সন্তানবিলাকক সন্তোষ দিওঁতা অনেক অনেক উপপত্নী পালোঁ। +\v 7 মই অনেক দাস আৰু দাসীক কিনি ল’লো; মোৰ গৃহতো দাস-দাসীৰ জন্ম হৈছিল; যিৰূচালেমত মোৰ আগেয়ে যিসকল আছিল, সেই সকলতকৈ মোৰ ডাঙৰ আৰু সৰু গৰু-ছাগলী, মেৰ-ছাগ আদি পশুধনৰ বহুতো সম্পত্তি আছিল; +\v 8 মই ৰূপ-সোণ আৰু, অন্যান্য ৰজাসকলৰ আৰু বিভিন্ন প্ৰদেশৰ বিশেষ বিশেষ সম্পদবোৰো সঞ্চয় কৰিছিলো। মই অনেক গায়ক-গায়িকা আৰু সকলো ধৰণৰ বাদ্য-যন্ত্ৰৰ দৰে মানুহৰ সন্তানসকলক সুখী কৰা সকলোকে লাভ কৰিলো। \s5 -\v 9 এইদৰে মই মহান হ’লো, আৰু মোৰ আগেয়ে যিবিলাক যিৰূচালেমত আছিল, সেই সকলোবিলাকতকৈ মই অতি ঐশ্চৰ্য্যশালী হ’লো; আৰু প্ৰজ্ঞাও মোৰ লগত থাকিল। -\v 10 আৰু মোৰ চকুৱে যিহলৈ ইচ্ছা কৰিলে মই তাক আৰু তাৰ পৰা আতৰাই নাৰাখিলোঁ; মই মোৰ মনক কোনো আনন্দৰ পৰা আটক নকৰিলোঁ, কিয়নো মোৰ সকলো পৰিশ্ৰমৰ কাৰণে মোৰ মনে আনন্দ সাভ কৰিলে; আৰু মোৰ সকলো পৰিশ্ৰমত পোৱা এইয়ো মোৰ অংশ হ’ল। +\v 9 এইদৰে যিৰূচালেমত মোৰ আগেয়ে যিসকল আছিল, তেওঁলোকতকৈ মই অনেক বেচি মহান আৰু উতকৃষ্ট হ’লো। তেতিয়াও প্রজ্ঞাই মোক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছিল। +\q1 +\v 10 মোৰ চকুৱে যি বিচাৰে, মই সেইবোৰৰ পৰা আঁতৰি নাথাকিলোঁ; +\q1 মই মোৰ মনক কোনো আমোদ-প্রমোদৰ পৰা আটক কৰা নাছিলোঁ, কিয়নো মোৰ হৃদয় মোৰ সকলো শ্ৰমত আনন্দিত হৈছিল; আৰু এয়াই মোৰ সকলো শ্ৰমৰ পৰা পোৱা মোৰ পুৰস্কাৰ আছিল। +\s5 +\q1 +\v 11 তাৰ পাছত মই মোৰ হাতে কৰা সকলো কাৰ্য +\q2 আৰু মই কৰা পৰিশ্ৰমৰ ওপৰত দৃষ্টিপাত কৰিলো। +\q2 আৰু চাওঁক, এই সকলোবোৰ অসাৰ আছিল আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। সূৰ্যৰ তলত একোতে লাভ নাই। +\q1 +\v 12 পাছত মই নিজে প্রজ্ঞা, উন্মাদনা আৰু মূৰ্খতাৰ কথা চিন্তা কৰিলোঁ; +\q2 ৰজাৰ পাছত পৰৱর্তী যিজন ৰজা আহিব, তেওঁ কি কৰিব পাৰে? +\q2 পূৰ্বে যি যি কৰা হৈছে, তাকেই কৰিব। +\s5 +\q1 +\v 13 মই দেখিলোঁ, যেনেকৈ অন্ধকাৰতকৈ পোহৰ উত্তম, তেনেকৈ অজ্ঞানতকৈ প্রজ্ঞা উত্তম। +\q1 +\v 14 জ্ঞানী মানুহৰ মূৰত চকু থাকে; +\q2 কিন্তু বুদ্ধিহীনে অন্ধকাৰত ভ্ৰমণ কৰে; +\q2 তথাপিও মই নিজে এটা কথা বুজি পালো যে, সকলোলৈকে শেষত একেৰূপ দশা হয়। +\s5 +\q1 +\v 15 তেতিয়া মই মনতে ক’লোঁ, মূৰ্খলৈ যি ঘটে, মোলৈও তাকে ঘটে; +\q2 তেন্তে মই কিহৰ বাবে অধিক জ্ঞানী হলো? +\q2 মই নিজৰ মনতে ক’লোঁ, “এয়াও অসাৰ।” +\q1 +\v 16 কিয়নো মানুহে অজ্ঞানীক যেনেদৰে মনত নাৰাখে +\q2 তেনেদৰে জ্ঞানীকো চিৰকাল মনত নাৰাখে; +\q2 ভবিষ্যত কালত সকলো পাহৰা যাব। +\q2 জ্ঞানীজন কেনেকৈ মৰে? মূৰ্খৰ দৰেই মৰে। \s5 -\v 11 তেতিয়া, মোৰ হাতে যি যি কাৰ্য্য কৰিলে, আৰু যি যি কাৰ্য্য কৰিবলৈ মই পৰিশ্ৰম কৰিলো, তাকে চাই দেখিলো, যে, সেই সকলো অসাৰ, আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ; সুৰ্য্যৰ তলত একোৱেই লাভ নাই। \p -\v 12 পাছে মই প্ৰজ্ঞা, আৰু পাগলামী ও অজ্ঞানতা চাবলৈ মন কৰিলো; কিয়নো ৰজাৰ পাছত যি মানুহ আহিব, তেওঁ কি কৰিব? আগেয়ে যি কৰা গৈছিল, তাকেহে মাত্ৰ কৰিব। +\v 17 এই হেতুকে জীৱনলৈ মোৰ বিৰক্তি জন্মিল। কাৰণ সূৰ্যৰ তলত যি কৰা হয়, সেই সকলো কাৰ্য মোৰ বাবে দুখজনক বোধ হ’ল; কিয়নো সকলোৱেই অসাৰ আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। \s5 -\v 13 তাকে মই দেখিলো, যে, অন্ধকাৰতকৈ পোহৰ যিমান উত্তম, অজ্ঞানতকৈ প্ৰজ্ঞা উত্তম। -\v 14 জ্ঞানী মানুহৰ মুৰত চকু থাকে কিন্তু অজ্ঞান লোকে হ’লে অন্ধকাৰত ভ্ৰমণ কৰে; তথাপি সকলোলৈকে একে ঘটনা ঘটে, ইয়াকে মই বুজিলোঁ। -\s5 -\v 15 তেতিয়া মই মনতে ক’লোঁ, অজ্ঞানলৈ যেনে ঘটে মোলৈকো তেনে ঘটিব, তেনেহ’লে মই কি কাৰণে অধিক জ্ঞানী হ’লো? পাছে মই মনতে ক’লোঁ, ইও অসাৰ। -\v 16 কিয়নো অজ্ঞানৰ দৰে জ্ঞানীৰো সোঁৱৰণ চিৰকাললৈকো নাথাকে; কাৰণ ভবিষ্যৎ কালত কেতিয়াবাৰ পৰা সকলোকে পাহৰা যাব। -\s5 -\v 17 জ্ঞানী কেনেকৈ মৰে? অজ্ঞানৰ দৰে। এই হেতুকে জীৱনত মোৰ ঘিণ লাগিল, কাৰণ সুৰ্য্যৰ তলত যি কৰা যায়, সেই কাৰ্য্য মোৰ পক্ষে দুখজনক; কিয়নো সকলোৱেই অসাৰ; আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। \p -\v 18 সুৰ্য্যৰ তলত মই যি যি পৰিশ্ৰম কৰিলোঁ, সেই সকলো পৰিশ্ৰমত মোৰ ঘিণ লাগিল; কিয়নো তাৰ ফল মোৰ পাছৰ লোকৰ নিমিত্তে থৈ যাব লাগিব। +\v 18 সূৰ্যৰ তলত মই যি যি পৰিশ্ৰমত পৰিশ্ৰান্ত হলো, সেই সকলো পৰিশ্ৰমত মোৰ এতিয়া ঘিণ লাগিছে; কিয়নো মোৰ পাছত যিজন আহিব, তেওঁৰ বাবেইতো তাক থৈ যাব লাগিব। \s5 -\v 19 সেই জন জ্ঞানী হব, বা অজ্ঞানী হব, তাক কোনে জানে? তথাপি, মই সুৰ্য্যৰ তলত যিহত পৰিশ্ৰম কৰি জ্ঞান দেখুৱালো, সেইবোৰ পৰিশ্ৰমৰ ফলৰ গৰাকী সেইজনেই হব, ইও অসাৰ। -\v 20 এই হেতুকে, মই সুৰ্য্যৰ তলত যি যি পৰিশ্ৰম কৰিলোঁ, মই ঘুৰি সেই সকলো পৰিশ্ৰমৰ বিষয়ে মোৰ মনক নিৰাশ হবলৈ দিলোঁ। +\v 19 সেই লোক জ্ঞানী নে অজ্ঞানী হ’ব, তাক কোনে জানে? তথাপি সূৰ্যৰ তলত পৰিশ্ৰম কৰি মই যি জ্ঞানৰ পৰিচয় দিলোঁ, তেৱেঁই মোৰ সকলো পৰিশ্ৰমৰ ফল ভোগ কৰিব । ইও অসাৰ। +\v 20 এই হেতুকে সূৰ্যৰ তলত মই যি যি পৰিশ্ৰম কৰিলোঁ, সেই সকলো শ্ৰমৰ বাবে মোৰ মনত নিৰাশ হৈ পৰিলো। \s5 -\v 21 কিয়নো কোনো মানুহে প্ৰজ্ঞা, জ্ঞান, আৰু নিপুণতাৰে পৰিশ্ৰম কৰে; তথাপি, যি মানুহে তাত কোনো পৰিশ্ৰম কৰা নাই সেই জনকে তাৰ অধিকাৰ বুলি তাক শোধাই দিবলগীয়া হয়। -\v 22 ইও অসাৰ আৰু মহা-আপদ। কাৰণ সুৰ্য্যৰ তলত মানুহে যি যি পৰিশ্ৰম কৰে, সেই সকলো পৰিশ্ৰমত আৰু মনৰ আগ্ৰহত সি কি লাভ পায় ? -\v 23 কিয়নো তাৰ সকলো দিন কেৱল ক্লেশযুক্ত, আৰু তাৰ ব্যৱসায় বেজাৰ দিওঁতা; এনেকি ৰাতিও তাৰ মনে শান্তি নাপায়। ইও অসাৰ। +\v 21 কিয়নো কোনো ব্যক্তিয়ে প্ৰজ্ঞা, জ্ঞান, আৰু দক্ষতাৰে পৰিশ্ৰম কৰে; কিন্তু পাছত তেওঁৰ সকলোখিনি এনে এজনৰ অধিকাৰত এৰি থৈ যাব লগা হয়, যি জনে তাৰ বাবে কোনো পৰিশ্ৰমেই কৰা নাই। ইও অসাৰ আৰু এক অতি দুখৰ কথা। +\v 22 সূৰ্যৰ তলত মানুহে যি কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে আৰু মনৰ চাপত পৰিশ্ৰান্ত হয়, তাত তেওঁৰ কি লাভ হয়? +\v 23 কিয়নো তেওঁৰ দিনবোৰ দুখজনক আৰু তেওঁৰ কাৰ্য দুঃসহ হয়; এনেকি ৰাতিও তেওঁৰ মনে বিশ্রাম নাপায়। ইও অসাৰ। \s5 -\v 24 ভোজন-পান কৰাতকৈ আৰু নিজ পৰিশ্ৰমত নিজৰ মনক সুখভোগ কৰোৱাতকৈ মানুহৰ পক্ষে কোনো উত্তম নাই। মই দেখিলো, যে, ইও ঈশ্বৰৰ হাতৰ পৰাহে হয়। -\v 25 কিয়নো মোতকৈ কোনে অধিক ভোজন আৰু অধিক সুখভোগ কৰিব পাৰে ? -\s5 -\v 26 কাৰণ যি মানুহ ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত উত্তম, তাক তেওঁ প্ৰজ্ঞা, জ্ঞান, আৰু আনন্দ দিয়ে; কিন্তু তেওঁ পাপীক হ’লে, ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত যি মানুহ উত্তম তাক দিবৰ নিমিত্তে ধন সাঁচিবৰ আৰু গোটাবৰ ব্যৱসায় দিছে। ইও অসাৰ আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। -\s সকলোৱেই ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ অধীন। মানুহ আৰু পশু উভয় সমান। +\p +\v 24 তেন্তে মানুহৰ বাবে ভোজন-পান কৰা আৰু নিজ পৰিশ্ৰমত প্ৰাণক সন্তুষ্ট কৰাৰ বাহিৰে উত্তম একোৱে নাই। এয়াও মই দেখিলোঁ যে ঈশ্বৰৰ হাতৰ পৰাহে হয়। +\v 25 কাৰণ মোতকৈ কোনে অধিক ভোজন বা অধিক আনন্দ উপভোগ কৰিব পাৰে? +\v 26 যি মানুহ ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত উত্তম, ঈশ্বৰে তেওঁক প্ৰজ্ঞা, জ্ঞান, আৰু আনন্দ দান কৰে; কিন্তু তেওঁ পাপীক হ’লে কষ্টৰ কাৰ্য দিয়ে যাতে তেওঁ ঈশ্বৰৰ উত্তম লোকক দিবৰ কাৰণে, ধন-সম্পদ সংগ্ৰহ আৰু সঞ্চয় কৰে। ইও অসাৰ আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। \s5 \c 3 \p -\v 1 প্ৰত্যেক বিষয়ৰেই এক এক সময় আছে, আকাশৰ তলত প্ৰত্যেক অভিপ্ৰায়ৰ বিশেষ বিশেষ সময় আছে। -\v 2 জন্মিবৰ সময় আৰু মৰিবৰ সময়, ৰুবৰ সময় আৰু ৰোৱা উঘালিবৰ সময়, -\v 3 বধ কৰিবৰ সময় আৰু সুস্থ কৰিবৰ সময়, ভাঙিবৰ সময় আৰু সাজিবৰ সময়, +\v 1 সকলো বিষয়ৰ কাৰণে এক এক সময় আছে; আকাশৰ তলত প্ৰত্যেকটো বিষয়ৰ একোটা নির্দিষ্ট সময় আছে। \s5 -\v 4 কান্দিবৰ সময় আৰু হাঁহিবৰ সময়, বিলাপ কৰিবৰ সময় আৰু নাচিবৰ সময়, -\v 5 শিল দলিয়াই পেলাবৰ সময় আৰু শিল গোটাবৰ সময়, আঁকোলি ধৰিবৰ সময় আৰু আঁকোলি ধৰাৰ পৰা আতৰি থাকিবৰ সময়, -\s5 -\v 6 বিচাৰিবৰ সময় আৰু হেৰুৱাবৰ সময়, ৰাখিবৰ সময় আৰু পেলাবৰ সময়, -\v 7 ফালিবৰ সময় আৰু সিয়াবৰ সময়, নিমাতে থাকিবৰ সময় আৰু কথা কবৰ সময়, -\s5 -\v 8 প্ৰেম কৰিবৰ সময় আৰু ঘিণ কৰিবৰ সময়, ৰণৰ সময় আৰু শান্তিৰ সময় আছে। -\v 9 কাম কৰা মানুহে যি পৰিশ্ৰম কৰে, তাতে তাৰ কি লাভ ? -\v 10 মনুষ্য সন্তানবিলাক পৰিশ্ৰমী হবৰ অৰ্থে, ঈশ্বৰে যি ব্য়ৱসায় সিবিলাকক দিছে, তাক মই দেখিলোঁ। -\s5 -\v 11 তেওঁ সকলোকেই নিজ নিজ কালত সুন্দৰ কৰিছে, আৰু তেওঁবিলাকৰ হৃদয়ত অনন্ত কালে ৰাখিছে তথাপি এনেকৈ ৰাখিছে যে আদিৰ পৰা অন্তলৈকে ঈশ্বৰে কৰা কাৰ্য্যৰ তত্ত্ব কোনেও উলিয়াব নোৱাৰে। -\s5 -\v 12 মই জানো, যে, মানুহ জীয়াই থকা কাললৈকে আনন্দ আৰু সৎকৰ্ম্ম কৰাতকৈ তাৰ পক্ষে আৰু কোনো উত্তম নাই। -\v 13 আৰু প্ৰত্যেক মানুহ যে ভোজন পান আৰু তেওঁৰ সকলো পৰিশ্ৰমত সুখ ভোগ কৰে, ইও ঈশ্বৰৰ দান। -\s5 -\v 14 মই জানো, যে, ঈশ্বৰে যি যি কৰে, সেই সকলো চিৰস্থায়ী; তাক বঢ়াবও নোৱাৰি; কমাবও নোৱাৰি; আৰু তেওঁৰ সাক্ষাতে যেন মানুহবিলাকে ভয় কৰে, সেই নিমিত্তেই ঈশ্বৰে তাক তেনে কৰে। -\v 15 যি আছে, সেয়ে পুৰ্বেও আছিল, আৰু যি আগলৈ হব লগা, সিও পুৰ্ব্বে আছিল; আৰু যি হৈ গ’ল, ঈশ্বৰে আকৌ তাকেই বিচাৰে।। \p +\v 2 জন্মৰ সময় আৰু মৃত্যুৰ সময়; ৰোপণ কৰাৰ সময় আৰু ৰোৱা উঘালি পেলাবৰ সময়; \s5 -\v 16 তাত বাজে মই সুৰ্য্যৰ তলত বিচাৰ স্থানত দেখিলোঁ, যে, তাতো দুষ্টতা আছে। -\v 17 মই মনতে ক’লো, ঈশ্বৰেই ধাৰ্ম্মিকৰ আৰু দুষ্টৰ বিচাৰ কৰিব; কিয়নো তাত প্ৰত্যেক অভিপ্ৰায়ৰ নিমিত্তে আৰু প্ৰত্যেক কৰ্ম্মৰ নিমিত্তে এক এক সময় আছে। +\p +\v 3 বধ কৰাৰ সময় আৰু সুস্থ কৰাৰ সময়; ভাঙি পেলোৱাৰ সময় আৰু গঢ়িবৰ সময়; \s5 -\v 18 মই মনতে ক’লো, যে, ঈশ্বৰে যেন মনুষ্য সন্তানবিলাকক পৰীক্ষা কৰে, আৰু তেওঁবিলাক যে, নিজেই পশুতুল্য, ইয়াক যেন তেওঁবিলাকে বুজিব পাৰে, এই কাৰণে, সেয়ে তেওঁবিলাকৰ নিমিত্তে হৈছে। +\p +\v 4 কান্দিবৰ সময় আৰু হাঁহিবৰ সময়; শোক কৰাৰ সময় আৰু নাচিবৰ সময়; \s5 -\v 19 কিয়নো মনুষ্য সন্তাবিলাকলৈ যি ঘটে সেয়ে পশুলৈকো ঘটে, সকলোলৈকে একে ৰূপ ঘটনাই ঘটে; ই যেনেকৈ মৰে, সিও তেনেকৈ মৰে; এনেকি, সিহঁত সকলোৰে এক নিশ্বাস-প্ৰশ্বাস মাথোন; এই হেতুকে পশুতকৈ মানুহৰ কোনো প্ৰাধান্য নাই; কিয়নো সকলোৱেই অসাৰ। -\v 20 সকলোৱেই একে ঠাইলৈ গমণ কৰে; সকলোৱেই ধুলিৰ পৰা উপন্ন হৈছে, আৰু সকলোৱেই ধুলিলৈ উলটি যায়। +\p +\v 5 শিল দলিয়াবৰ সময় আৰু সেইবোৰ একেলগে গোটাবৰ সময়; আঁকোৱালি ধৰাৰ সময় আৰু আঁকোৱালি নধৰাৰ সময়; \s5 -\v 21 মনুষ্য সন্তানবিলাকৰ জীৱাত্মাৰ বিষয়ে কোনে জানে, যে, সি উৰ্দ্ধগামী হয়? আৰু পশুৰ জীৱাত্মাৰ বিষয়ে কোনে জানে, যে, সি পৃথিবীৰ তললৈ অধোগামী হয়? -\v 22 এই হেতুকে মই দেখিলো, যে, মানুহে নিজৰ কাৰ্য্যত আনন্দ কৰাতকৈ কোনো উত্তম নাই; কিয়নো এয়েই তাৰ ভাগ। কাৰণ মনুষ্যৰ মৰণৰ পাছত যি ঘটিব, তাক দেখিবলৈ কোনে তাক ওলোটাই আনিব ? -\s নানা উপদ্ৰৱ আৰু অকলে থকাৰ অনিষ্টতা আদিৰ বিষয়। +\p +\v 6 লাভৰ সময় আৰু লোকচানৰ সময়; সাঁচি থোৱাৰ সময় আৰু পেলাই দিয়াৰ সময়; +\s5 +\p +\v 7 ফালিবৰ সময় আৰু চিলাই কৰাৰ সময়; মনে মনে থকাৰ সময় আৰু কথা কোৱাৰ সময়; +\s5 +\p +\v 8 ভালপোৱাৰ সময় আৰু ঘৃণা কৰাৰ সময়; যুদ্ধৰ সময় আৰু সন্ধিৰ সময়; +\s5 +\p +\v 9 শ্রমিকে তেওঁৰ পৰিশ্রমৰ পৰা কি লাভ কৰে? +\v 10 ঈশ্বৰে মনুষ্যক ব্যস্ত ৰাখিবলৈ যি কাম দিছে, তাক মই দেখিলোঁ। +\s5 +\p +\v 11 তেওঁ নিজ নিজ সময়ত সকলোবোৰ সুন্দৰ কৰি তুলিছে; তদুপৰি তেওঁ তেওঁলোকৰ হৃদয়ত অনন্তকালো ৰাখিছে, তথাপি ঈশ্বৰে আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে কৰা কামবোৰৰ তত্ত্ব কোনেও বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰে। +\v 12 মই জানো যে, জীৱন কালত আনন্দ কৰা আৰু সৎকৰ্ম কৰাতকৈ উত্তম মানুহৰ বাবে একো নাই। +\v 13 সকলো মানুহে ভোজন পান আদি কৰি নিজৰ শ্ৰমৰ ফল ভোগ কৰা উচিত। ইও ঈশ্বৰৰ দান। +\s5 +\p +\v 14 মই জানো যে, ঈশ্বৰে যি কৰে, সেয়া চিৰস্থায়ী; তাত একো যোগ কৰিবও নোৱাৰি, আৰু তাৰ পৰা একো কমাবও নোৱাৰি; ঈশ্বৰে এনে কৰে যাতে মানুহে তেওঁক ভয় কৰে। +\q1 +\v 15 যি আছে, সেয়া পূর্বেও আছিল; +\q2 যি হব, সেয়াও পূর্বে আছিল; +\q1 যি পাৰ হৈ গৈছে, ঈশ্বৰে পুণৰ তাকে বিচাৰে। +\s5 +\p +\v 16 মই সূৰ্যৰ তলত সোধবিচাৰৰ স্থান দেখিলোঁ, তাত দুষ্টতা আছে আৰু ধার্মিকর্তাৰ স্থানত দেখিলো, তাত অতিশয় অনৈতিকতা আছে। +\v 17 মই মনতে ক’লো, “ঈশ্বৰেই ধাৰ্মিক আৰু দুষ্টৰ বিচাৰ কৰিব; কাৰণ সকলো বিষয় আৰু সকলো কৰ্মৰ বাবে এক সময় আছে।” +\s5 +\p +\v 18 মই মোৰ মনতে ক’লো, “মানুহৰ সন্তানসকলৰ এই অৱস্থাৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে যেন তেওঁলোকক পৰীক্ষা কৰে আৰু যেন তেওঁলোকে দেখা পাব পাৰে যে তেওঁলোক নিজেই পশুৰ নিচিনা।” +\s5 +\p +\v 19 কাৰণ মানুহলৈ যি ঘটে সেয়ে পশুলৈকো ঘটে; সকলোৰে প্ৰতি একেৰূপ ঘটনা ঘটে।পশু মৰে, মানুহো মৰে আৰু সকলোৰে এক উশাহ আছে; সেয়ে পশুতকৈ মানুহৰ কোনো প্রাধান্যতা নাই; কিয়নো সকলোৱেই অসাৰ। +\v 20 সকলোৱেই একে ঠাইলৈকে গতি কৰে; সকলোৱেই ধুলিৰ পৰা আহিছে আৰু ধুলিলৈকে উলটি যায়। +\s5 +\p +\v 21 মানুহৰ সন্তানসকলৰ আত্মা যে উৰ্দ্ধগামী হয় আৰু পশুৰ আত্মা যে ভূ-তললৈ অধোগামী হয়, তাক কোনে জানে? +\v 22 সেয়েহে মই উপলব্ধি কৰিলোঁ যে, এজন মানুহে নিজৰ কামত আনন্দ কৰাতকৈ ভাল একো নাই, কিয়নো সেয়াই পৰম্পৰা। কাৰণ মানুহৰ মৃত্যুৰ পাছত যি ঘটিব, কোনে তেওঁক আনি তাক দেখুৱাব পাৰে? সস \s5 \c 4 \p -\v 1 পাছে মই ঘুৰি, সুৰ্য্যৰ তলত যি সকলো অত্যাচাৰ কৰা হয়, সেই সকলো চালোঁ; চোৱা অত্যাচাৰ পোৱা লোকবিলাকৰ চকুলো বৈছে, কিন্তু তেওঁবিলাকক শান্তনা কৰোঁতা কোনো নাই; আৰু তেওঁবিলাকক অত্যাচাৰ কৰোঁতাবিলাকৰ ফালে বল আছে; কিন্তু তেওঁবিলাকক শান্তানা কৰোঁতা কোনো নাই। +\v 1 তাৰপাছত মই ঘূৰি সূৰ্যৰ তলত যি সকলো উপদ্রৱ হয়, সেইবোৰ নিৰীক্ষণ কৰিলোঁ। +\q1 চোৱা, উপদ্রৱ পোৱা লোকসকলে চকুলো টুকিছে, +\q2 কিন্তু তেওঁলোকক শান্তনা দিওঁতা কোনো নাই; +\q1 উপদ্রৱকাৰীসকলৰ হাতত ক্ষমতা আছে; +\q2 কিন্তু উপদ্রৱ পোৱাসকলক শান্তনা দিওঁতা কোনো নাই। +\s5 +\q1 +\v 2 সেয়ে যিসকল বৰ্ত্তমান জীয়াই আছে, +\q2 সেইসকলতকৈ যিসকলৰ ইতিমধ্যে মৃত্যু হৈছে, মই তেওঁলোকৰ অধিক প্ৰশংসা কৰিলোঁ। +\q1 +\v 3 কিন্তু যিজনৰ এতিয়াও জন্ম হোৱা নাই আৰু +\q1 সূৰ্যৰ তলত কৰা দুষ্টতাৰ কাৰ্য দেখা নাই, তেওঁৰ অৱস্থা এই দুয়োজনতকৈ ভাল। +\s5 +\q2 +\v 4 তাৰ পাছত মই সকলো পৰিশ্রম আৰু সকলো দক্ষতাপূৰ্ণ কাৰ্য-কৌশল চাই বিবেচনা কৰিলোঁ, ইয়াৰ বাবেই এজন মানুহক তেওঁৰ চুবুৰীয়াই ঈৰ্ষা কৰে। ইয়ো অসাৰ; কেৱল বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। +\s5 +\q1 +\v 5 অজ্ঞান লোকে হাত সাৱটি থাকি নিজৰেই মঙহ ভোজন কৰে \f + \ft নিজৰ ধ্বংস আনে । \f* । +\q1 +\v 6 পৰিশ্রমেৰে সৈতে বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰি দুই মুঠি লাভ কৰাতকৈ শান্তিৰে সৈতে এমুঠি পোৱাই অনেক ভাল। \s5 -\v 2 এই হেতুকে, বৰ্ত্তমানে জীয়াই থকা জীৱিতবিলাকতকৈ, আগেয়ে মৰা মৃতবিলাকৰ মই প্ৰশংসা কৰিলোঁ। -\v 3 এনেকি যিজনে আজিলৈকে জন্ম পোৱা নাই, আৰু সুৰ্য্যৰ তলত কৰা বেয়া কাৰ্য্য দেখা নাই, তাক মই সেই উভয়তকৈয়ো সুখী জ্ঞান কৰিলোঁ। \p +\v 7 তেতিয়া মই ঘূৰি সূৰ্যৰ তলত অসাৰতা দেখা পালোঁ। +\q1 +\v 8 কোনো এজন মানুহ অকলশৰীয়াকৈ থাকে,সঙ্গী অবিহনে। তেওঁৰ কোনো পুত্ৰ বা ভাই-ককাই নাই।তথাপিও তেওঁৰ সকলো শ্ৰমৰ অন্ত নাই, বা তেওঁৰ চকু ধন-সম্পত্তিত সন্তুষ্ট নহয়। +\q2 কিন্তু তেওঁ কেতিয়াও প্ৰশ্ন নকৰে, "মই কাৰ বাবে পৰিশ্ৰম কৰিম আৰু মোৰ প্ৰাণক সুখ ভোগৰ পৰা বঞ্চিত কৰিম?" এইটোও অসাৰ আৰু এক অতি কষ্টদায়ক। \s5 -\v 4 পাছে সকলো পৰিশ্ৰম আৰু নিপুণতাৰে কৰা প্ৰত্যেক কাৰ্য্য চাই বুজিলো, যে, ইয়াৰ কাৰণে মানুহ ওচৰ চুবুৰীয়াৰ পৰা ঈৰ্ষাপ্ৰাপ্ত হয়; ইয়ো অসাৰ, আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। +\q1 +\v 9 এজনতকৈ দুজন ভাল, কিয়নো তেওঁলোকৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰাই সুফল হয়। +\q1 +\v 10 কাৰণ তেওঁলোক পৰিলে, এজনে তেওঁৰ সঙ্গীক তুলিব পাৰে। +\q1 কিন্তু হায় সেই অকলশৰীয়া লোক! +\q2 কিয়নো তেওঁ পৰিলে তেওঁক তুলি সহায় কৰিবলৈ দ্বিতীয় কোনো নাই। +\q1 +\v 11 তদুপৰি দুজনে একেলগে শুলে উম পায়; +\q2 কিন্তু এজনে অকলে কেনেকৈ উম পাব? +\s5 +\q1 +\v 12 অকলশৰীয়াজন যদিও কোনো এজনৰ দ্বাৰা পৰাজয় হ’ব পাৰে, +\q2 কিন্তু দুজনে তেওঁক প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰে। +\q2 তিনিগুণা ৰছী এডাল সোনকালে নিছিগে। \s5 -\v 5 অজ্ঞান মানুহে হাত সাৱটি থাকি নিজকে নিজে খায়। -\v 6 পৰিশ্ৰম, আৰু বতাহক ধৰিবলৈ কৰা চেষ্টাৰে সৈতে দুই মুঠিতকৈ শান্তিৰে সৈতে এমুঠিয়েই ভাল। \p +\v 13 এজন বৃদ্ধ অজ্ঞানী ৰজা, যিজনে কোনো পৰামৰ্শ গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে তেনে ৰজাতকৈ বৰং দৰিদ্র অথচ জ্ঞানী যুবকেই শ্রেয়। +\v 14 কিয়নো সেই যুবক যদিও তেওঁ নিজৰ ৰাজ্যত এক দৰিদ্র পৰিয়ালত জন্ম গ্রহণ কৰিছিল, কিন্তু তেওঁ দেশৰ ৰজা হ’বলৈ কাৰাগাৰৰ পৰাও ওলাই আহিছে । \s5 -\v 7 পাছে মই ঘুৰি সুৰ্য্যৰ তলত অসাৰতা দেখিলোঁ। -\v 8 কোনো মানুহ অকলশৰে থাকে, তাৰ দ্বিতীয় কোনো নাই; এনেকি তাৰ পুতেক কি ভায়েক ককায়েক কোনো নাই; তথাপি তাৰ পৰিশ্ৰমৰ সীমা নাই, তাৰ চকুও ধন সম্পত্তিত তৃপ্ত নহয়। সি “কয় তেন্তে মই কাৰ নিমিত্তে পৰিশ্ৰম কৰিছোঁ, আৰু নিজ প্ৰাণক সুখভোগৰ পৰা বঞ্চিত কৰিছোঁ?” ইও অসাৰ, এনেকি অতি দুখজনক ব্যৱসায়। -\s5 -\v 9 এজনতকৈ দুজন ভাল, কিয়নো তেওঁবিলাকৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰাই সুফল হয়। -\v 10 কাৰণ তেওঁবিলাক পৰিলে, এজনে নিজৰ সঙ্গীক তুলিব পাৰে। কিন্তু যি জন অকলশৰীয়া, সি পৰিলে তাৰ সন্তাপ হব; কিয়নো তাক তুলিবলৈ দ্বিতীয় নাই। -\v 11 আকৌ দুজনে একেলগে শুলে উম পায়; কিন্তু এজনে অকলে কেনেকৈ উম পাব ? -\s5 -\v 12 আৰু যি অকলশৰীয়া তাক যদিও কোনোৱে পৰাজয় কৰে, তথাপি দুজনে তাৰ প্ৰতিৰোধ কৰিব; াৰু তিনিগুণীয়া ৰছা বেগাই নিছিগে। \p -\s5 -\v 13 যি অজ্ঞান বৃদ্ধ ৰজাই কোনো পৰামৰ্শ লবলৈ আৰু নুবুজে, এনে ৰজাতকৈ বলৱান দুখীয়া ডেকাই ভাল। -\v 14 কিয়নো তেওঁ ৰজা হবৰ নিমিত্তে বন্দীশালৰ পৰা ওলাইছিল; এনেকি এওঁ নিজৰ ৰাজ্যত দৰিদ্ৰ অৱস্থাত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল। -\s5 -\v 15 মই দেখিলোঁ যে, যি ডেকাই অৰ্থাৎ দ্বিতীয় জনেতেওঁৰ পদত ৰাজত্ব পালে, সুৰ্য্যৰ তলত অহা-যোৱা কৰা সকলো জীয়া প্ৰাণী সেই জনৰ ফলীয়া হ’ল। -\v 16 যি লোকবিলাকৰ ওপৰত তেওঁ ৰজা হ’ল, সেই লোকবিলাকৰ সীমা নাই; তথাপি ভাবী কালৰ লোকবিলাকে তেওঁত আনন্দ নকৰিব। অৱশ্যে ইও অসাৰ, আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। -\s ঈশ্বৰৰ আৰাধনা, ধনৰ অস্থিৰতা, আৰু ধন ভোগ কৰাৰ বিষয়। +\v 15 মই সূৰ্যৰ তলত খোজ কাঢ়ি থকা সকলো জীৱিত লোকক দেখিলো, তেওঁলোকে সেই যুবক, যি দ্বিতীয় ব্যক্তি নিজৰ ৰজা পদত উঠিল, তেওঁৰ সঙ্গী হল। +\v 16 যি লোকসমূহৰ ওপৰত তেওঁ ৰজা হৈছিল, তেওঁলোকৰ সীমা নাছিল। তথাপি যিসকল পাছত আহে, তেওঁলোকে সেই ব্যক্তিত আনন্দ নকৰিব। বাস্তৱিক ইও অসাৰ, আৰু কেৱল বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। \s5 \c 5 \p -\v 1 তুমি ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ যোৱা কালত তোমাৰ ভৰি সাৱধানে ৰাখিবা; কাৰণ অজ্ঞানবোৰৰ দৰে বলিদান কৰাতকৈ, শুনিবলৈ ওচৰ চপাই ভাল; কিয়নো সিহঁতে যে বেয়া কাম কৰিছে, তাক সিহঁতে নাজানে। +\v 1 ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ যোৱা কালত তোমাৰ ভৰি সাৱধানে ৰাখিবা। অজ্ঞানীৰ দৰে বলিদান আগবঢ়োৱাৰ সলনি শুনিবলৈ ওচৰ চপা ভাল। কাৰণ তেওঁলোকে নিজে যি দুষ্ট কাম কৰে, তাক বিবেচনা নকৰে। +\q1 +\v 2 তোমাৰ মুখক বেগা-বেগীকৈ কথা কবলৈ নিদিবা। +\q2 ঈশ্বৰৰ ওচৰত তোমাৰ হৃদয়ক খৰ-খেদাকৈ কোনো কথা উচ্চাৰণ কৰিবলৈ নিদিবা; +\q1 কিয়নো ঈশ্বৰ স্বৰ্গত আছে আৰু তুমি পৃথিবীত আছা; +\q2 এই হেতুকে তোমাৰ কথাবোৰ যেন কম হয়। +\q2 +\v 3 কিয়নো বহুতো কাৰ্যকলাপৰ মাজেদি এটা সপোন দেখা হয়, আৰু বহুতো শব্দৰ দ্বাৰাই অজ্ঞানৰ কণ্ঠস্বৰ বুজা যায়। \s5 -\v 2 তোমাৰ মুখেৰে অবিবেচনাৰূপে কথা নকবা, আৰু ঈশ্বৰৰ আগত কথা উচ্চাৰণ কৰিবলৈ তোমাৰ মনক বেগী হব নিদিবা; কিয়নো ঈশ্বৰ স্বৰ্গত আৰু তুমি পৃথিবীত আছা; এই হেতুকে তোমাৰ কথা অলপ হওক। -\v 3 কিয়নো অধিক কাৰ্য্যৰ দ্বাৰাই সপোন দেখা যায়, আৰু অধিক বাক্যৰ দ্বাৰাই অজঞানৰ মাত বুজা যায়। -\s5 -\v 4 ঈশ্বৰৰ আগত সংকল্প কৰিলে, তাক সিদ্ধ কৰিবলৈ পলম নকৰিবা; কিয়নো তেওঁ অজ্ঞান বোৰত সন্তোষ নাপায়; তুমি যি সংকল্প কৰা, তাক সিদ্ধ কৰা।। -\v 5 সংকল্প কৰি সিদ্ধ নকৰাতকৈ সংকল্প নকৰাই ভাল। -\s5 -\v 6 তুমি শৰীৰৰ অধীনে থাকি পাপ কৰিবলৈ তোমাৰ মুখক নিদিবা; আৰু সেইটো ভুল হ’ল; এনে কথা দূতৰ আগত নকবা; ঈশ্বৰে কিয় তোমাৰ বাক্যত ক্ৰোধ কৰি তোমাৰ হাতৰ কাৰ্য্য নষ্ট কৰিব? -\v 7 কিয়নো অধিক সপোন আৰু অসাৰতাত, আৰু বাক্যৰ বাহুল্যত এনে ঘটে। কিন্তু তুমি ঈশ্বৰক ভয় কৰা। \p +\v 4 ঈশ্বৰৰ ওচৰত কিবা সংকল্প কৰিলে, তাক পৰিশোধ কৰিবলৈ পলম নকৰিবা; কিয়নো অজ্ঞান লোকসকলত তেওঁ কোনো সন্তোষ নাপায়। তুমি যি প্ৰতিজ্ঞা কৰা, তাক সিদ্ধ কৰা। +\v 5 সেয়ে সংকল্প কৰি সিদ্ধ নকৰাতকৈ বৰং সংকল্প নকৰাই ভাল। +\v 6 তোমাৰ শৰীৰক তোমাৰ মুখৰ দ্বাৰা পাপ কৰিবলৈ নিদিবা। ঈশ্বৰৰ দূতৰ \f + \ft প্ৰাৰ্থনা গৃহৰ পুৰোহিত \f* আগত “সেইটো ভুল আছিল” (সংকল্প কৰা) এনে কথা নকবা; তোমাৰ কথাত ঈশ্বৰে কিয় ক্ৰোধ কৰি তোমাৰ হাতৰ কাৰ্য নষ্ট কৰিব লাগে? +\v 7 কিয়নো অধিক সপোন দেখা আৰু অধিক কথা ক’লে অসাৰতা থাকে; কিন্তু তুমি ঈশ্বৰক ভয় কৰিবা। \s5 -\v 8 তুমি প্ৰদেশত দৰিদ্ৰক অত্যাচাৰ কৰা, বলেৰে বিচাৰ আৰু ন্যায় দুৰ কৰা দেখিলে, সেই কথাত আচৰিত নামানিবা; কিয়নো ওখ পদত থাকোঁতা লোকতকৈয়ো ওখ পদত থাকোঁতা আন এজনে চকু দিয়ে; আকৌ তেওঁবিলাকতকৈয়ো আৰু ওখ পদত থকা লোক আছে। -\v 9 কিন্তু খেতি নিৰ্ভৰ কৰা ৰজা সকলোভাবে দেশৰ মঙ্গলস্বৰূপ। \p +\v 8 যদি তুমি এখন দেশত দৰিদ্ৰলোকৰ ওপৰত হোৱা অত্যাচাৰ অথবা, ন্যায় আৰু ধাৰ্ম্মিকতাৰ অত্যধিক দুৰ্নীতি দেখিছা, তেন্তে এই বিষয়টোত আচৰিত নহ'বা; কিয়নো উচ্চ পদৰ বিষয়াৰ ওপৰত থকা উচ্চতৰ বিষয়াজনে দৃষ্টি ৰাখে; আকৌ তেওঁলোকৰ ওপৰতো উচ্চতম পদত বিষয়া এজন আছে। +\v 9 তাৰ উপৰিও দেশত উৎপাদিত ফল সকলো লোকৰ কাৰণে; এনেকি ৰজাও খেতিৰ দ্বাৰাই লাভৱান হয়। +\q1 +\v 10 যি মানুহে ৰূপ ভাল পায়, তেওঁ ৰূপত তৃপ্ত নহয়; +\q2 যি মানুহে প্ৰচুৰ ধন-সম্পদ ভাল পায়, +\q2 তেওঁ আয়ত তৃপ্ত নহয়। +\q2 ইও অসাৰ। \s5 -\v 10 যি মানুহে ৰূপ ভাল পায়, তেওঁ ৰূপত তৃপ্ত নহয়; নাইবা যি মানুহে অধিক ধন-সম্পত্তি ভাল পায়, সি আয়ত তৃপ্ত নহয়। ইও অসাৰ। -\v 11 ধন-সম্পত্তি বাঢ়িলে তাক খাওঁতাও বাঢ়ে; এতেকে তাক চকুৰে দেখাৰ বাহিৰে তাৰ গৰাকীবিলাকৰ কি লাভ ? -\s5 -\v 12 বনুৱা লোকে সৰহ বা অলপ আহাৰ কৰিলেও, তাৰ টোপনি সন্তোষজনক; কিন্তু ধনৱানৰ অধিক ধন-সম্পত্তিয়ে তাক টোপনি যাব নিদিয়ে। \p +\v 11 ধন-সম্পত্তি বাঢ়িলে খাওঁতাও বাঢ়ে; এতেকে চকুৰ তৃপ্তিৰ বাহিৰে সেই সম্পত্তিত গৰাকীৰ কি লাভ? +\v 12 পৰিশ্রম কৰা লোকে কম খাওঁক বা বেচি খাওঁক, তেওঁৰ টোপনি ভাল হয়। কিন্তু অধিক ধন-সম্পত্তিয়ে ধনৱানক টোপনি যাব নিদিয়ে। \s5 -\v 13 মই সুৰ্য্যৰ তলত যন্ত্ৰণাদায়ক এই অনিষ্ট দেখিলোঁ, যে, ধনৰ গৰাকীৰ অপকাৰলৈহে ধন ৰখা হয়। -\v 14 সেই ধন দুৰ্ঘটনাত নষ্ট হয়; আৰু পুত্ৰ এটি জন্মিলে তাৰ হাতত একোৱেই নাথাকে। -\s5 -\v 15 মাকৰ গৰ্ভৰ পৰা যেনেকৈ সি বিবস্ত্ৰে আহে, তেনেকৈ পুনৰায় সেই অহাৰ দৰে বিবস্ত্ৰে যায়, আৰু সি নিজ পৰিশ্ৰমৰ মাজত হাতত লৈ যাব পৰাখিনিও লগত লৈ যাব নোৱাৰে। -\v 16 সি যেনেকৈ আহে, সকলোভাবে তেনেকৈয়ে যায়; ইও যন্ত্ৰণাদায়ক অনিষ্ট। তেন্তে বতাহক ধৰিবলৈ পৰিশ্ৰম কৰাত তাৰ কি লাভ? -\v 17 সি জীৱন সকলো কালতেই অন্ধকাৰত আহাৰ কৰে, আৰু তাৰ অধিক বেজাৰ, নৰিয়া, আৰু ক্ৰোধ হয়। \p +\v 13 সূৰ্যৰ তলত মই এক অতি দুখৰ ক্ষতিকৰ বিষয় দেখিলোঁ যে গৰাকীয়ে নিজৰ দুর্দশাৰ কাৰণেহে ধন জমা কৰে। +\q1 +\v 14 দুৰ্দশাত সেই ধন ধ্বংস হয়। তাতে তেওঁৰ পুত্ৰ এটি জন্মিলে তাৰ হাতত একোৱেই নাথাকে। +\q1 +\v 15 কিয়নো মাকৰ গৰ্ভৰ পৰা তেওঁ উদঙে আহে আৰু +\q2 যেনেকৈ আহে, তেনেকৈয়ে তেওঁ উদঙে পুণৰ গুছি যায়। +\q2 নিজে পৰিশ্ৰম কৰিলেও, তেওঁ লগত লৈ যাব পৰা একোৱেই নাই। \s5 -\v 18 চোৱা, ঈশ্বৰে মানুহক জীৱনৰ যি কেইটো দিন দিছে, সেই সমস্ত দিন সুৰ্য্যৰ তলত কৰা সকলো পৰিশ্ৰমৰ ভিতৰত ভোজন-পান আৰু সুখভোগ কৰাকেই মই উত্তম আৰু সুন্দৰ দেখিলো, কিয়নো এয়েই তাৰ পাবলগীয়া ভাগ। +\p +\v 16 ইও এক অতি দুখৰ বিষয় যে, তেওঁ যেনেকৈ আহে, তেনেকৈয়ে গুছি যায়; যি জনে বতাহক ধৰিবলৈ পৰিশ্ৰম কৰে, তেওঁ পাছত কি ফল দেখিব? +\v 17 তেওঁ গোটেই জীৱনকাল অন্ধকাৰত আহাৰ কৰে আৰু ৰোগ-ব্যাধিৰে অতিশয় পীড়িত হৈ খঙৰ জীৱন কটায়। \s5 -\v 19 ঈশ্বৰে যি যি লোকক ধন-সম্পত্তি আৰু বহুমুল্য বস্তু দান কৰি তাক ভোগ কৰিবলৈ, আৰু নিজ ভাগ লবলৈ, আৰু নিজৰ পৰিশ্ৰমত আনন্দ কৰিবলৈ ক্ষমতা দিয়ে, সেই সকলো লোকলৈ ইও ঈশ্বৰৰ দান। -\v 20 কিয়নো ঈশ্বৰে তাৰ মনত আনন্দ জন্মায় তাক উত্তৰ দিয়াত, সি নিজৰ আয়ুসৰ দিন কেইটা বিস্তৰ সোঁৱৰণ নকৰে। -\s ধনীৰ প্ৰকৃত সুখ নাই। +\p +\v 18 তাৰ পাছত মই ইয়াকে দেখিলোঁ যে ঈশ্বৰে মানুহক যি কেইটা দিনৰ আয়ুস দিছে, সেই সকলো দিনত সূৰ্যৰ তলত কৰা সকলো পৰিশ্ৰমৰ উত্তম ফল তেওঁ ভোজন-পান আদি কৰি সুখভোগ কৰাই উত্তম আৰু উপযুক্ত। কিয়নো এইটোৱেই তেওঁৰ অংশ। +\v 19 ঈশ্বৰে যেতিয়া কোনো মানুহক ধন-সম্পত্তি দিয়ে, তেওঁক সেইবোৰ ভোগ কৰিবলৈ, নিজৰ অংশ লবলৈ আৰু নিজৰ পৰিশ্রমত আনন্দ কৰিবলৈ সামৰ্থ্য কৰে; ই ঈশ্বৰৰে দান। +\v 20 তেওঁ নিজৰ জীৱনৰ দিনবোৰৰ কথা ঘনাই মনলৈ নানিব। কিয়নো তেওঁৰ হৃদয়ৰ আনন্দেৰে সৈতে ঈশ্বৰে তেওঁক ব্যস্ত ৰাখে। \s5 \c 6 \p -\v 1 মই সুৰ্য্যৰ তলত আৰু এক অনিষ্ট দেখিলো; সেয়ে মানুহবিলাকৰ পক্ষে অতি ভাৰস্বৰূপ। -\v 2 ঈশ্বৰে কোনো কোনোক ইমান ধন-সম্পত্তি, বহুমুল্য বস্তু, আৰু গৌৰৱ দিয়ে, যে, তাৰ অভিলষিত বস্তুবোৰৰ ভিতৰৰ এটিৰো অভাৱ নাই; তথাপি ঈশ্বৰে তাক ভোগ কৰিবৰ ক্ষমতা নিদিয়ে, কিন্তু কোনো অসম্পৰ্কীয় লোকে তাক ভোগ কৰে। ইও অসাৰ, আৰু বিষম ৰোগ স্বৰূপ। +\v 1 মই সূর্যৰ তলত এক দুখৰ বিষয় দেখিলো আৰু ই মানুহৰ ওপৰত অতি গধুৰ বোজা হৈ আছে। +\v 2 কোনো কোনো ব্যক্তিক ঈশ্বৰে ইমান ধন,সম্পত্তি আৰু সন্মান দিয়ে যে, তেওঁৰ অভিলাষ পূৰণৰ একো বস্তুৰে অভাৱ নাথাকে; তথাপিও ঈশ্বৰে তেওঁক এই সকলো ভোগ কৰিবলৈ ক্ষমতা নিদিয়ে, কিন্তু আনে সেইবোৰ ভোগ কৰে। ই অসাৰ আৰু এক দুঃখজনক ব্যাধিস্বৰূপ। \s5 -\v 3 যদি কোনো মানুহে এশ পুত্ৰ জন্ম দি অনেক বছৰ জীয়াই থাকি দীৰ্ঘজীৱি হয় কিন্তু তাৰ প্ৰাণ যি সুখত তৃপ্ত নহয়, আৰু তাক মৰ্য্যদাও যদি দিয়া নহয়, তেন্তে মই কওঁ, সেই মানুহতকৈ অসময়ত জন্মাটোৱেই ভাল। -\v 4 কিয়নো ই বৃথাই আহে, আৰু আন্ধাৰতেই যায়, আৰু ইয়াৰ নাম আন্ধাৰেৰেই ঢকা থাকে; +\v 3 কোনো এজন মানুহে এশটা সন্তান জন্ম দি বহু বছৰ জীয়াই থাকিব পাৰে; কিন্তু তেওঁৰ বছৰবোৰৰ দিন যিমানেই অধিক নহওঁক কিয়, যদি তেওঁৰ প্ৰাণে জীৱনৰ সুখ ভোগত তৃপ্ত নহয়, বা তেওঁৰ সমাধিস্থও যদি নহয়, মই কওঁ যে তেওঁতকৈ মৃত সন্তানেই ভাল। +\v 4 কিয়নো সি বৃথাই আহে আৰু অন্ধকাৰলৈ গুছি যায়; অন্ধকাৰতে তাৰ নাম ঢাক খাই যায়। +\s5 +\v 5 সি সূৰ্যক দেখা নাই আৰু একোকে নাজানে। তথাপি বৰং সেই মানুহতকৈ সিয়ে অধিক জিৰণি পালে। +\v 6 তেওঁ যদি দুই হাজাৰ বছৰো জীয়াই থাকি কোনো সুখ নাপায়, (তাতে কি) সকলোৱেই জানো একে ঠাইলৈকে নাযায়? \s5 -\v 5 ই সুৰ্য্যক নেদেখে, আৰু নাজানে; এতেকে সেই মানুহতকৈ ইয়েই ভাল। -\v 6 এনেকি, সি কোনো সুখভোগ নকৰাকৈ যদি দুই হাজাৰ বছৰো জীয়াই থাকে তথাপি তাৰ কি লাভ? সকলোৱেই একে ঠাইলৈকে জানো নাযায়? \p +\v 7 মানুহৰ সকলো পৰিশ্ৰমেই তেওঁৰ মুখৰ কাৰণে, তথাপিও ভোক পূৰণ নহয় । +\v 8 অজ্ঞানীতকৈ জ্ঞানী লোকৰ অধিক কি আছে? দৰিদ্ৰজনে আন লোকসকলৰ আগত কেনে আচৰণ কৰিব লাগে তাক জানিলেইবা তেওঁৰ কি লাভ হয়? +\v 9 অধিক পোৱাৰ বাসনাৰে মন ভ্ৰমি ফুৰাতকৈ বৰং দৃষ্টিসুখত সন্তুষ্ট থকা ভাল। ইও অসাৰ, কেৱল বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হয়। \s5 -\v 7 মানুহৰ সকলো পৰিশ্ৰম তাৰ মুখৰ নিমিত্তে, তথাপি তাৰ হেঁপাহ নপলায়; কিয়নো অজ্ঞানতকৈ জ্ঞানৱানৰ কি লাভ? -\v 8 আৰু জীয়াই থকা লোকবিলাকৰ আগত ব্যৱসায় কৰিব জনা দুখীয়া মানুহৰ বা কি লাভ? -\s5 -\v 9 মন ভ্ৰমি ফুৰাতকৈ চকুৱে দেখাটোৱেই ভাল। ইও অসাৰ, আৰু বতাহক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। \p -\v 10 যি হ’ল, তাৰ নাম বহুকালৰ আগেয়ে দিয়া হ’ল, তাক মানুহ বুলি জনা গৈছে; আৰু নিজতকৈ যি জনা পৰাক্ৰমী, তেওঁৰ লগত সি যুঁজ কৰা অসাধ্য। -\v 11 কিয়নো অসাৰতা বঢ়াওতা অনেক কথা আছে; তাৰ দ্বাৰাই মানুহৰ কি লাভ? -\v 12 কাৰণ, মানুহে অসাৰ জীৱনৰ যি কেইটা দিন ছাঁৰ দৰে নিয়াই তাৰ জীৱনৰ সেই সকলো দিনত তাৰ মঙ্গল কি, তাক কোনো জানে? আৰু মানুহৰ পাছে, সুৰ্য্যৰ তলত কি ঘটিব, ইয়াকে তাক কোনে কব পাৰে? -\s জগতক তুচ্ছজ্ঞান কৰা, ধৈৰ্য্য, আৰু ঈশ্বৰভয়েই প্ৰকৃত জ্ঞান। +\v 10 যি যি বৰ্তমান আছে, তাৰ নামাকৰণ দিয়া অনেক দিন হল; সকলোৱে জানে যে মানুহনো। নিজতকৈ যি জন শক্তিশালী, তেওঁৰ সৈতে বিবাদ কৰা মানুহৰ পক্ষে অসাধ্য। +\v 11 যিমানে বেছি কথা কোৱা হয়, সিমানেই অসাৰতা বাঢ়ে; তাৰ দ্বাৰাই মানুহৰ কি লাভ হয়? +\s5 +\p +\v 12 অসাৰ জীৱনৰ কেইটামান দিন জীয়াই থকা কালত মৰ্ত্য লোকসকলৰ বাবে কি ভাল তাক কোনে জানে? তেওঁলোকে ছাঁৰ দৰে এই দিন পাৰ কৰে। কিয়নো কোনে তেওঁলোকক ক'ব পাৰে যে তেওঁলোকৰ পিছত সূৰ্যৰ তলত কি হ'ব? \s5 \c 7 +\q1 +\v 1 মূল্যৱান তেলতকৈ সুনাম উত্তম, +\q2 জন্মৰ দিনতকৈ মৰণৰ দিন ভাল। +\q1 +\v 2 ভোজৰ ঘৰলৈ যোৱাতকৈ শোকৰ ঘৰলৈ যোৱা ভাল; +\q2 কিয়নো সেয়া সকলো মানুহৰে শেষগতি, +\q2 জীৱিত লোকে এই কথা তাক মনত ৰাখিব। +\s5 +\q1 +\v 3 হাঁহিতকৈ মনোদুখ ভাল। +\q2 কাৰণ বিষন্ন মুখৰ দ্বাৰাই মন প্ৰফুল্লিত হয়। +\q1 +\v 4 জ্ঞানৱানৰ হৃদয় শোকৰ ঘৰত থাকে; +\q2 কিন্তু অজ্ঞান লোকৰ হৃদয় আমোদ-প্রমোদৰ ঘৰত থাকে। +\s5 +\q1 +\v 5 অজ্ঞানীৰ গুণগান শুনাতকৈ জ্ঞানৱানৰ সমালোচনা শুনাই ভাল। +\q1 +\v 6 কেৰাহীৰ তলত কাঁইট খৰিৰ ফুটফুটনিৰ শব্দ যেনেকুৱা, +\q2 মূৰ্খৰ হাঁহিও তেনেকুৱা; +\q1 এয়াও অসাৰ। +\s5 +\q1 +\v 7 নিশ্চয়কৈ উপদ্ৰৱ কাৰ্যই জ্ঞানীজনক মূর্খ সাজে; +\q2 ভেঁটি লোৱা কাৰ্যই বিবেচনা-শক্তি নষ্ট কৰে। +\s5 \p -\v 1 সুগন্ধি তেলতকৈ সুনাম উত্তম, আৰু জন্মৰ দিনতকৈ মৰণৰ দিন ভাল। -\v 2 ভোজনৰ ঘৰলৈ যোৱাতকৈ বিলাপৰ ঘৰলৈ যোৱা ভাল; কিয়নো সেয়ে সকলো মানুহৰ শেষ গতি, আৰু জীয়াই থকা লোকে তাক মনত ৰাখিব। +\v 8 কাৰ্যৰ আৰম্ভণতকৈ তাৰ অন্ত ভাল, আৰু অহংকাৰী আত্মাতকৈ ধৈর্যশীল আত্মা ভাল। +\q1 +\v 9 তোমাৰ আত্মাক হঠাৎ খং উঠিবলৈ নিদিবা; +\q2 কিয়নো অজ্ঞানীবোৰৰ অন্তৰহে খঙৰ আশ্ৰয়স্থান। \s5 -\v 3 হাঁহিতকৈ শোক ভাল? কাৰণ মুখৰ বিবৰ্ণৰ দ্বাৰাই মনক আনন্দিত কৰা হয়। -\v 4 জ্ঞানৱান বিলাকৰ মন বিলাপৰ ঘৰত থাকে; কিন্তু অজ্ঞানবোৰৰ মন আমোদৰ ঘৰত থাকে। +\q1 +\v 10 তুমি এনে কথা নকবা, “বৰ্ত্তমান কালতকৈ আগৰ কাল কিয় ভাল আছিল?” +\q2 কিয়নো এই জিজ্ঞাসা প্রজ্ঞাৰ পৰা নহয়। \s5 -\v 5 মানুহে অজ্ঞানবোৰৰ গীত শুনাতকৈ জ্ঞানৱানৰ অনুযোগ শুনা ভাল। -\v 6 কিয়নো কেৰাহীৰ তলত কাঁইট খৰিৰ ফুটফুটনিৰ শব্দ যেনে অজ্ঞান মানুহৰ হাঁহি তেনে; ইও অসাৰ। +\q1 +\v 11 প্রজ্ঞা পৈত্ৰিক সম্পত্তি লাভ কৰাৰ দৰে উত্তম আৰু +\q2 সূৰ্যৰ দৰ্শন পোৱা লোকৰ বাবে বেচি উপকাৰী। +\q1 +\v 12 কিয়নো প্ৰজ্ঞায়ে সুৰক্ষা দিয়ে আৰু ধনেও সুৰক্ষা দিয়ে। +\q2 কিন্তু জ্ঞানৰ উৎকৃষ্টতা হৈছে যে, +\q2 যিসকলৰ ওচৰত জ্ঞান আছে, সেইসকলক জ্ঞানে জীৱন প্ৰদান কৰে। \s5 -\v 7 স্বৰূপতে অত্যাচাৰে জ্ঞানৱানক বলিয়া কৰে আৰু ভেঁটিয়ে বিবেচনা-শক্তি নষ্ট কৰে। \p +\v 13 ঈশ্বৰৰ কাৰ্যবোৰ নিৰীক্ষণ কৰা; +\q1 কিয়নো তেওঁ যিহক বেঁকা কৰিছে, তাক পোন কৰাৰ কাৰ সাধ্য আছে? +\q1 +\v 14 সমৃদ্ধিৰ দিনত, আনন্দিত হোৱা আৰু প্ৰতিকূল দিনত, বিবেচনা কৰা। +\q2 ঈশ্বৰে ইটো আৰু সিটো, ওচৰা-ওচৰিকৈ নিৰূপণ কৰি ৰাখিছে যাতে মৰ্ত্যলোকে ভৱিষ্যতৰ একো কথাকে জানিব নোৱাৰে। \s5 -\v 8 কাৰ্য্যৰ আৰম্ভণতকৈ তাৰ শেষ ভাল আৰু অহঙ্কাৰী মনৰ লোকতকৈ ধীৰ মনৰ লোক ভাল। -\v 9 তোমাৰ মনক হঠাৎ খং উঠিবলৈ নিদিবা; কিয়নো অজ্ঞানবোৰ বুকুৱেই খঙৰ আশ্ৰয়। -\s5 -\v 10 বৰ্ত্তমান কলতকৈ আগৰ কাল কিয় ভাল আছিল? এনে কথা নকবা; কিয়নো এই বিষয়ে তুমি এনে প্ৰশ্ন কৰা জ্ঞান মুলক নহয়। \p +\v 15 মোৰ এই অসাৰ জীৱনকালত মই এই সকলো বিষয় দেখিলোঁ। +\q1 কিছুমান ধাৰ্ম্মিক লোক আছে যিসকলে তেওঁলোকৰ ধাৰ্ম্মিকতাত ধ্বংস হয় আৰু কিছুমান দুষ্ট লোক আছে যিয়ে তেওঁলোকৰ দুষ্ট কাৰ্য্যত দীৰ্ঘকাল যাপন কৰে। +\q1 +\v 16 অতি ধাৰ্মিক নহবা বা +\q2 নিজকে অতিশয় জ্ঞানী নেদেখুৱাবা; +\q2 তুমি নিজকে কিয় ধ্বংস কৰিব লাগে? \s5 -\v 11 পৈত্ৰিক ধন-সম্পত্তি যিমান ভাল, প্ৰজ্ঞাও সিমান ভাল; এনেকি, সুৰ্য্যক দেখোঁতাবিলাকৰ নিমিত্তে তাতকৈ প্ৰজ্ঞা বেছি উপকাৰী। -\v 12 কিয়নো ধন যেনে ৰক্ষক, প্ৰজ্ঞাও তেনে ৰক্ষক; কিন্তু জ্ঞানৰ উপকাৰ এই, যে, প্ৰজ্ঞাই নিজৰ গৰাকীৰ জীৱন ৰক্ষা কৰে। ঈশ্বৰৰ কাৰ্য্য চোৱা; +\q2 +\v 17 অত্যাধিক দুষ্ট নহবা আৰু মূৰ্খও নহবা। তোমাৰ সময়ৰ আগতে তুমি কিয় মৃত্যুবৰণ কৰিব লাগে? +\q2 +\v 18 তুমি যদি এটাক ধৰি ৰাখা আৰু আনটোৰ পৰাও তোমাৰ হাত প্ৰত্যাহাৰ নকৰা, তেন্তে ভাল। কিয়নো যিজনে ঈশ্বৰক ভয় কৰে, তেওঁ সকলোৰে পৰা পৰিত্ৰাণ পাব। \s5 -\v 13 কিয়নো তেওঁ যিহক বেঁকা কৰে, তাক কোনে পোনাব পাৰে? +\q2 +\v 19 দহজন পৰাক্ৰমী লোকে এখন নগৰক যিমান শক্তিশালী কৰে, প্রজ্ঞাই জ্ঞানৱানক তাতোকৈ অধিক পৰিমাণে শক্তিশালী কৰে। \s5 -\v 14 সুখৰ দিনত আনন্দ কৰা, আৰু দুখৰ দিনত বিবেচনা কৰা; মানুহৰ পাছত কি ঘটিব, তাৰ একোকে যেন মানুহে জানিব নোৱাৰে, এই নিমিত্তে ঈশ্বৰে সেই দুয়োকো ওচৰা-ওচৰি কৰি থৈছে। \p +\v 20 বাস্তৱিক পৃথিৱীত এনে কোনো ধাৰ্ম্মিক ব্যক্তি নাই যিয়ে কেতিয়াও পাপ নকৰাকৈ সৎ কৰ্ম কৰিব। +\v 21 মানুহে কোৱা সকলো কথাৰ প্ৰতি মনোযোগ নিদিবা, নহ'লে তুমি তোমাৰ সেৱকে তোমাক অভিশাপ দিয়াহে শুনিবা। \s5 -\v 15 মই মোৰ অসাৰ জীৱনৰ দিন কেইটাত এই সকলো দেখিলো, যে, কোনো কোনো ধাৰ্ম্মিক লোক নিজ নিজ ধাৰ্ম্মিকতাত বিনষ্ট হয়, আৰু কোনো কোনো দুষ্ট লোকে নিজ নিজ দুষ্টতাত দীৰ্ঘকাল নিয়াই। -\v 16 অতিৰিক্ত ধাৰ্ম্মিক নহবা, আৰু নিজকে অতিৰিক্ত জ্ঞানী নেদেখুৱাবা; কিয় নিজকে নষ্ট কৰিবা? +\v 22 কাৰণ তোমাৰ হৃদয়ে জানে যে তুমি নিজেও বহুবাৰ আনক অভিশাপ দিছা। +\s5 +\v 23 মই প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই এই সকলো পৰীক্ষা কৰিলো; মই ক’লোঁ, +\q1 “মই জ্ঞানী হ’ম,” +\q2 কিন্তু জ্ঞান মোৰ পৰা দূৰৈত আছিল। +\q1 +\v 24 যি আছে, সেয়া বহু দূৰত আৰু দ, অত্যাধিক গভীৰ; কোনে ইয়াক বিচাৰি পাব পাৰে? +\q2 +\v 25 মই অনুসন্ধান কৰি জানিবলৈ, প্ৰজ্ঞা আৰু বিষয়বোৰৰ যুক্তি বিচাৰ কৰি চাবলৈ, দুষ্টতা যে মূৰ্খতা মাত্ৰ আৰু সেই মূৰ্খতাই যে উন্মাদনা মাত্ৰ, তাক জানিবলৈ মন ঘূৰাই মনোনিৱেশ কৰিলোঁ। +\q1 +\v 26 মই মৃত্যুতকৈ অধিক তিক্ত সেই মহিলাগৰাকীক পালোঁ, যাৰ হৃদয় ফান্দ আৰু জালেৰে পৰিপূর্ণ, যাৰ হাত দুখন শিকলিৰ বান্ধস্বৰূপ। +\q2 যিজনে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰে তেওঁ তাইৰ পৰা ৰক্ষা পাব, কিন্তু পাপীসকল তাইৰ ফান্দত পৰিব। \s5 -\v 17 অতি দুষ্ট নহবা, আৰু অজ্ঞানো নহবা; তোমাৰ কাল নৌহওঁতেই কিয় মৰিবা? -\v 18 তুমি ইয়াক ধৰি ৰখা ভাল; এনেকি, সিটোৰ পৰাও হাত নুগুচাবা; কিয়নো ঈশ্বৰলৈ ভয় কৰোঁতা লোকে সেই সকলোৰে পৰা সাৰিব। -\s পৰস্ত্ৰী-গমণ, বিদ্ৰূপ, আৰু অধিপতিৰ উপদ্ৰৱৰ বিৰুদ্ধৰ কথা \p +\v 27 উপদেশকে কৈছে, “চোৱা, যুক্তি বিচাৰিবলৈ এটাৰ পাছত আনটো বিবেচনা কৰি মই ইয়াকে পালোঁ।” +\v 28 মোৰ মনে এতিয়াও যি অন্বেষণ কৰি আছে, তাক মই পোৱা নাই; হাজাৰজনৰ মাজত এজনহে পুৰুষ পালোঁ, কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজত এগৰাকী স্ত্রীক মই নাপালোঁ। \s5 -\v 19 নগৰত থকা দহজন পৰাক্ৰমীয়ে যি পৰিমাণে নগৰ দৃঢ় কৰে, তাতকৈ প্ৰজ্ঞাই জ্ঞানৱানক অধিক পৰিমাণে বলৱান কৰে। -\v 20 বাস্তৱিকে পাপ নকৰি সৎকৰ্ম্ম কৰা ধাৰ্ম্মিক মানুহ পৃথিবীত নাই। -\s5 -\v 21 লোকে কথা পতা আটাই কথালৈ মন নিদিবা; কিয়নো দিলে, কিজানি তোমাৰ দাসে তোমাক শাও দিয়াহে শুনিবা। -\v 22 কাৰণ তুমিও যে আনবিলাকক সেইদৰে শাও দিয়া, তাক তোমাৰ মনে অনেক বাৰ জানিবলৈ পাইছে। \p -\s5 -\v 23 মই প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই সেই সকলোকে পৰীক্ষা কৰি চালোঁ; মই ক’লোঁ, মই জ্ঞানৱান কিন্তু জ্ঞান মোৰ পৰা দুৰত আছিল। -\v 24 যি আছে, সেয়ে অতি দুৰ, আৰু অতি গভীৰ, তাক কোনো পাব পাৰে? -\v 25 মই ঘুৰি, জানিবলৈ আৰু অনুসন্ধান কৰিবলৈ, প্ৰজ্ঞা আৰু কথাৰ হেতু বিচাৰ কৰিবলৈ, আৰু দুষ্টতা যে অজ্ঞান, আৰু মুৰ্খতা যে পাগলামী, তাক জানিবলৈ মনোযোগ কৰিলো। -\s5 -\v 26 তাতে মই মৃত্যুতকৈয়ো এক বিষম বস্তু দেখিলোঁ, অৰ্থাৎ যি তিৰোতাৰ মন ফান্দ আৰু জাল, হাত বান্ধ স্বৰূপ, এনে তিৰোতাক; যি মানুহ ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত উত্তম সি তাইৰ পৰা সাৰিব, কিন্তু পাপী তাইৰ দ্বাৰাই ধৰা পৰিব। -\s5 -\v 27 উপদেশকে কৈছে, চোৱা, মই কথাৰ কাৰণ উলিয়াবলৈ এটাৰ পাছত এটা বিচাৰ কৰি চাই তাকে পালোঁ। -\v 28 মোৰ প্ৰাণে এতিয়াও যিহক বিচাৰিছে, মই তাক পোৱা নাই; হাজাৰৰ মাজত এজনহে নৰ পালোঁ, কিন্তু সেই সকলোৰ মাজত এজনী নাৰী নাপালো। -\s5 -\v 29 চোৱা, মই ইয়াকেহে পালোঁ, যে, ঈশ্বৰে মানুহক সৰল কৰি স্ৰজন কৰিছিল; কিন্তু অবাটে যাবৰ নিমিত্তে তেওঁবিলাকে নানা উপায় বিচাৰিলে। +\v 29 চোৱা, মই কেৱল ইয়াকেহে জানিব পাৰিলোঁ যে, ঈশ্বৰে মানুহক সৎ কৰি স্ৰজন কৰিছিল, কিন্তু মানুহে দুষ্টতাৰ বাবে নানা কৌশল তৈয়াৰ কৰিলে। \s5 \c 8 +\q1 +\v 1 জ্ঞানৱানৰ তুল্য কোন আছে? +\q1 কোনে বিষয়বোৰৰ ভাৱাৰ্থ জানে? +\q2 মানুহৰ প্রজ্ঞাই তেওঁৰ মুখ উজ্জ্বল কৰে, +\q2 আৰু তেওঁৰ মুখৰ কঠিনতা সলনি কৰে। +\s5 +\v 2 মোৰ পৰামৰ্শ এই যে তুমি ৰজাৰ আজ্ঞা পালন কৰা; ঈশ্বৰৰ আগত তুমি কৰা শপতৰ কাৰণেই তাক কৰা। +\v 3 আতংকিত নহ’বা; তেওঁৰ দৃষ্টিৰ পৰা আতৰি যাবলৈ খৰখেদা নকৰিবা। মন্দ বিষয়ত লিপ্ত নহ’বা; কাৰণ ৰজাই যিহত সন্তোষ পায়, তাকে কৰে। +\v 4 কিয়নো ৰজাৰ কথাত ক্ষমতা আছে, আৰু “আপুনি কি কৰিছে” এনে কথা ৰজাক কোনে ক’ব পাৰে? +\s5 +\v 5 যিজনে আজ্ঞা পালন কৰে, তেওঁৰ কোনো ক্ষতি নহ’ব; এজন জ্ঞানী ব্যক্তিৰ হৃদয়ে সময় আৰু বিচাৰ দুয়োটা বুজি বিবেচনা কৰে।e +\v 6 বাস্তৱিক প্ৰতিটো উদ্দেশ্যৰ বাবে সময় আৰু বিচাৰ আছে, সেয়ে মানুহৰ দুখ-দুৰ্দশা তেওঁলোকৰ কাৰণে অধিক হৈ থাকে। +\s5 \p -\v 1 জ্ঞানৱানৰ তুল্য কোন আছে? কথাৰ অৰ্থ কোনে বুজাব পাৰে ? মানুহৰ প্ৰজ্ঞাই তাৰ মুখ উজ্জল কৰে, আৰু তাৰ মুখৰ কঠিনতাৰ পৰিৱৰ্ত্তন হয়। +\v 7 কিয়নো কি ঘটিব তাক যদি কোনেও নাজানে, তেন্তে কিদৰেনো ঘটিব সেয়া তেওঁক কোনে জনাব পাৰে? \s5 -\v 2 মই তোমাক পৰামৰ্শ দিওঁ, তুমি ৰজাৰ আজ্ঞা পালন কৰা; ঈশ্বৰৰ শপতৰ কাৰণে তাক কৰা। -\v 3 তেওঁ আগৰ পৰা গুচি যাবলৈ লৰালৰি নকৰিবা, মন্দ বিষয়ত লাগি নাথাকিবা; কিয়নো তেওঁ নিজ ইচ্ছাৰ দৰে সকলোকে কৰে। -\v 4 কাৰণ ৰজাৰ বাক্য প্ৰবল; আৰু আপুনি কি কৰিছে, বুলি তেওঁক কোনো কব পাৰে? +\v 8 বতাহক বাধা দি ৰাখিবলৈ কাৰো ক্ষমতা নাই, অথবা মৃত্যুৰ দিনৰ ওপৰতো কাৰো ক্ষমতা নাই। যেনেকৈ যুদ্ধৰ সময়ত (সৈনিকে) কোনো ধৰণৰ অব্যাহতি নাপায়, তেনেকৈ দুষ্টতাৰ আচৰণ কৰাজনক দুষ্ট কাৰ্যই বচাব নোৱাৰে। +\v 9 মই এই সকলোকে পৰ্যবেক্ষণ কৰিলোঁ, আৰু সূৰ্যৰ তলত যি সকলো কাৰ্য কৰা হয়, তালৈ মনোযোগ কৰিলোঁ। কোনো কোনো সময়ত এজন লোকে আনজনৰ হানি কৰিবৰ কাৰণে তেওঁৰ ওপৰত কৰ্তৃত্ব চলায়। \s5 -\v 5 যি মানুহে আজ্ঞা পালন কৰে, তালৈ অমঙ্গল নঘটে; কিন্তু জ্ঞানৱানৰ মনে হলে, সময় আৰু সোধ-বিচাৰ হব বুলি জানে। -\v 6 কিয়নো প্ৰত্যেক বিষয়ৰে সময় আৰু সোধ-বিচাৰ আছে; কাৰণ মানুহ দুষ্টতা অতিশয় অধিক হৈ পৰে। -\v 7 কিয়নো কি ঘটিব, তাক তেওঁ নাজানে, কাৰণ প্ৰকাৰে সেয়ে ঘটিব, ইয়াকে তেওঁক কোনে জনাব পাৰে ? +\v 10 তাৰ পাছত মই দেখিলোঁ, দুষ্টবোৰক কবৰ দিয়া হ’ল। এই দুষ্ট লোকে পবিত্ৰ স্থানৰ ভিতৰলৈ আৰু বাহিৰলৈ অহা-যোৱা কৰিছিল আৰু যি নগৰত তেওঁলোকে দুষ্টতাৰ কাৰ্য কৰিলে, নগৰৰ লোকে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰিলে। ইও অসাৰ। +\v 11 কিয়নো যদি এক দুষ্ট কাৰ্য্যৰ বিৰুদ্ধে শাস্তি দ্ৰুতগতিত কাৰ্যকৰী কৰা নহয়, মানুহৰ হৃদয়ত সম্পূৰ্ণৰূপে দুষ্কৰ্মৰ প্ৰতি প্ৰৱণতা বাঢ়ে। +\s5 +\v 12 এজন পাপীয়ে এশবাৰ কুকৰ্ম কৰি দীৰ্ঘকাল জীৱিত থাকিলেও, তথাপি মই হ’লে নিশ্চিতভাৱে জানো যে ঈশ্বৰ-ভয়কাৰী লোকসকলৰ মঙ্গল হয়; কাৰণ তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে ভয়েৰে থিয় হয়। +\v 13 কিন্তু দুষ্ট লোকৰ হ’লে মঙ্গল নহ’ব। তেওঁলোকে নিজৰ ছাঁস্বৰূপ আয়ুস বৃদ্ধি নকৰিব। কাৰণ তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে ভয় নাৰাখে। +\s5 +\v 14 পৃথিৱীত এনে এক অসাৰতা আছে, যে কিছুমান ধাৰ্ম্মিক লোক আছে যাক দুষ্টলোকৰ আচৰণ অনুসাৰে ব্যৱহাৰ কৰা হয় আৰু এনে কিছুমান দুষ্ট লোক আছে যিসকলক ধাৰ্ম্মিকলোকৰ আচৰণ অনুসাৰে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মই ক’লো যে এইটোও অসাৰ। +\v 15 সেয়ে মই আমোদ-প্রমোদ ভোগৰ প্ৰশংসা কৰিলোঁ; কিয়নো সূর্যৰ তলত থকা লোকসকলৰ বাবে খোৱা-বোৱা, পান কৰা আৰু আনন্দ উপভোগ কৰাতকৈ আন একোৱেই ভাল নাই। কিয়নো সূর্যৰ তলত ঈশ্বৰে দিয়া জীৱনৰ দিনবোৰত এয়াই তেওঁলোকৰ পৰিশ্রমত তেওঁলোকৰ সৈতে যাব। \s5 -\v 8 বতাহক বন্ধ কৰিবলৈ বতাহক ওপৰত কোনো মানুহৰ ক্ষমতা নাই, আৰু মৰণৰ দিনৰ ওপৰতো ক্ষমতা নাই, আৰু সেই যুঁজৰ পৰা এৰণ নাপায়, আৰু দুষ্টতাই নিজত আসক্ত হোৱাটোক নসৰুৱাই। \p -\v 9 মই সেই সকলোকে দেখিলোঁ, আৰু সুৰ্য্যৰ তলত কৰা সকলো কৰ্ম্মলৈ মনোযোগ কৰি বুজিলো, যে, কোনো কোনো সময়ত এজনে আন জনৰ ওপৰত তাৰ অপকাৰলৈ ক্ষমতা পায়। -\s5 -\v 10 তাত বাজে মই দেখিলো, যে, দুষ্টবোৰে মৈদাম পাই পৰলোকলৈ গ’ল; কিন্তু সদাচাৰী বিলাকৰ পবিত্ৰস্থানৰ পৰা যোৱাত, নগৰত তেওঁবিলাকৰ সোঁৱৰণ লুপ্ত হ’ল। ইও অসাৰ। -\v 11 কুকৰ্ম্মৰ দণ্ডাজ্ঞা বেগাই সিদ্ধ নোহোৱাত, মনুষ্য-সন্তানবিলাকৰ মন কুকৰ্ম্মত সম্পুৰ্ণকৈ আসক্ত হয়। -\s5 -\v 12 পাপীয়ে এশবাৰ কুকৰ্ম্ম কৰিও যদি দীৰ্ঘকাল জীয়াই থাকে, তথাপি মই হ’লে নিশ্চয়ে জানো যে, ঈশ্বৰৰ যি ভয়কাৰী লোকবিলাকে তেওঁৰ সক্ষাতে ভয় ৰাখে, তেওঁবিলাকৰ মঙ্গল হব; -\v 13 কিন্তু দুষ্টলোকৰ মঙ্গল নহব, আৰু সি নিজৰ ছাঁৰূপ আয়ুস বৃদ্ধি নকৰিব, কাৰণ সি ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে ভয় নাৰাখে। -\p -\s5 -\v 14 পৃথিবীত এই অসাৰতা চলি আছে, যে, কোনো কোনো ধাৰ্ম্মিক লোকলৈ দুষ্টবোৰৰ কৰ্ম্ম অনুসাৰে ঘটনা ঘটে, আৰু কোনো কোনো দুষ্ট লোকলৈ ধাৰ্ম্মিকবিলাকৰ কৰ্ম্ম অনুসাৰে ঘটে; মই ক’লো, ইও অসাৰ। -\v 15 তেতিয়া মই আনন্দৰ প্ৰশংসা কৰিলোঁ; কিয়নো ভোজন-পান আৰু আনন্দ কৰাতকৈ সুৰ্য্যৰ তলত মনুষ্যৰ আৰু ভাল নাই; কাৰণ সুৰ্য্যৰ তলত ঈশ্বৰে দিয়া তাৰ আয়ুসৰ সকলো কালত নিজৰ পৰিশ্ৰমত তাৰে সৈতে এয়েহে থাকিব। -\s ঈশ্বৰৰ কাৰ্য্যৰ বোধগম্যতা আৰু বৰ্ত্তমান সুখভোগ আদিৰ বিষয়। -\p -\s5 -\v 16 মই যেতিয়া প্ৰজ্ঞাৰ তত্ব জানিবলৈ আৰু পৃথিবীত প্ৰচলিত ব্যৱসায় (কিয়নো কোনো কোনো লোকৰ দিন কি ৰাতি চকুত টোপনি নাহে; ) চাবলৈ মন দিলোঁ, -\v 17 তেতিয়া মই ঈশ্বৰৰ সকলো কাৰ্য্য দেখি বুজিলোঁ, যে, সুৰ্য্যৰ তলত যি কাৰ্য্য কৰা যায়, মানুহে তাৰ তত্ব উলিয়াব নোৱাৰে। কিয়নো মানুহে তাক অনুসন্ধান কৰিবলৈ যিমান কি পৰিশ্ৰম কৰক, তথাপি তাৰ তত্ব উলিয়াব নোৱাৰে; এনে কি, জ্ঞানৱান লোকেও তাক জানিবলৈ স্থিৰ কৰিলে তাৰ তত্ব উলিয়াব নোৱাৰে। +\v 16 যেতিয়া মই জ্ঞান জানিবলৈ আৰু পৃথিৱীত কৰা কাৰবাৰ চাবলৈ - কেনেকৈ দিন-ৰাতি মানুহৰ চকুৱে নিদ্ৰা দেখা নাপায়, তাক বুজিবৰ কাৰণে মনোযোগ দিলোঁ, +\v 17 তেতিয়া মই ঈশ্বৰৰ সকলো কাম দেখিলো যে, কোনেও সূৰ্যৰ তলত কি ঘটি আছে তাক জানিব নোৱাৰে। তেওঁলোকে যিমানেই পৰিশ্ৰম নকৰক, কিন্তু ইয়াক বিচাৰি নাপাব; এনেকি জ্ঞানী লোকেও যদি জানিবলৈ দাবী কৰে, তেওঁলোকে ইয়াক বিচাৰি পাব নোৱাৰে। \s5 \c 9 \p -\v 1 কিয়নো মই এই সকলো বিষয় অনুসন্ধান কৰিবলৈ এই সকলো বিষয়লৈ মন দিলোঁ, যে, ধাৰ্ম্মিক আৰু জ্ঞানী লোকবিলাক আৰু তেওঁবিলাকৰ কৰ্ম্ম ঈশ্বৰৰ হাতত আছে, প্ৰেমেই হয় নে ঘিণেই হয়, তাক মানুহে নাজানে। সকলো তেওঁবিলাকৰ আগলৈ আছে। +\v 1 সেয়ে মই এই সকলো বিষয়ে পৰীক্ষা কৰিবৰ কাৰণে মনোনিৱেশ কৰিলোঁ; কেনেকৈ ধাৰ্মিক আৰু জ্ঞানী লোকসকল, আৰু তেওঁলোকৰ সকলো কৰ্ম ঈশ্বৰৰ হাতত আছে। কোনেও নাজানে তেওঁৰ বাবে সন্মুখত কি আছে - প্ৰেম নে ঘৃণা। +\s5 \p +\v 2 সকলোৰে শেষ পৰিণতি একেই। ধাৰ্মিক হওঁক বা দুষ্ট হওঁক, সৎ বা বেয়া, শুচি আৰু অশুচি, বলি উৎসর্গ কৰক বা নকৰক সকলোলৈকে একেৰূপ ঘটনা ঘটে; যেনেদৰে সৎ লোকলৈ যি হয়, তেনেদৰে পাপীলোকলৈকো হয়; যিসকলে শপত খায়, তেওঁলোক শপত পৰিহাৰ কৰাজনৰ দৰে একে। \s5 -\v 2 সকলোলৈকে সকলো একেদৰে ঘটে; ধাৰ্ম্মিক কি দুষ্ট, সৎলোক, কি শুচি, কি অশুচি, বলি দান কৰোঁতা কি বলিদান নকৰোঁতা, সকলোলৈকে একে ঘটনা ঘটে; সৎলোক যেনে পাপীও তেনে, শপতকাৰী যেনে শপতলৈ ভয়কাৰীও তেনে। -\s5 -\v 3 সুৰ্য্যৰ তলত কৰা সকলো কাৰ্য্যৰ ভিতৰত এইয়ে অতি দুখৰ বিষয় যে সকলোলৈকে সমান ঘটনা ঘটে; এনেকি মনুষ্য সন্তানবিলাকৰ মন দুষ্টতাৰে পুৰ, আৰু জীয়াই থাকে মানে সিহঁতৰ হৃদয়ৰ মাজত পাগলামী থাকে, পাছে মৃতবিলাকৰ মাজলৈ যাব লগা হয়। -\s5 -\v 4 কিয়নো সকলো জীৱিত লোকৰ মাজত প্ৰত্যাশা আছে; কাৰণ মৰা সিংহতকৈ জীয়া কুকুৰেই ভাল। -\v 5 কিয়নো জীৱিত লোকবিলাকে মৰিম বুলি জানে; কিন্তু মৃতলোকবিলাকে একোকেই নাজানে, আৰু সিহঁতে সিবিলাকৰ শ্ৰমৰ ফল আৰু নাপায় কিয়নো সিহঁতৰ স্মৃতি লুপ্ত হয়। -\s5 -\v 6 সিহঁতৰ প্ৰেম, সিহঁতৰ ঘিণ, আৰু সিহঁতৰ অসুয়া নষ্ট হৈ গ’ল, আৰু সুৰ্য্যৰ তলত কৰা সকলো কাৰ্য্যত সিহঁতেকোনো কালেও আৰু ভাগ নাপাব। \p -\v 7 তুমি যোৱা, আনন্দেৰে নিজৰ আহাৰ ভোজন আৰু হৰ্ষিত মনেৰে নিজৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰাগৈ; কিয়নো ঈশ্বৰে তোমাৰ কৰ্ম্ম পুৰ্ব্বৰে পৰা গ্ৰহণ কৰিলে। -\v 8 তোমাৰ বস্ত্ৰ সৰ্বদায় শুক্লবৰ্ণ হওক, আৰু তোমাৰ মুৰত তেলৰ অভাব নহওক। +\v 3 সূৰ্যৰ তলত যি সকলো কাৰ্য কৰা হয়, তাৰ ভিতৰত ইও অতি দুখৰ বিষয় যে, সকলোৰে প্ৰতি একেৰূপ দশা ঘটে; মানুহৰ হৃদয়বোৰ দুষ্টতাৰে পৰিপূর্ণ আৰু জীয়াই থাকে মানে উন্মত্ত অৱস্থা তেওঁলোকৰ হৃদয়ত থাকে। পাছত তেওঁলোক মৃতবোৰৰ ওচৰলৈ যায়। +\v 4 কিন্তু যিয়ে সকলো জীৱিত লোকৰ সৈতে সংযুক্ত হয়, তেওঁলোকৰ আশা আছে, কিয়নো “জীৱিত কুকুৰ এটা মৃত সিংহতকৈ ভাল”। +\v 5 জীৱিত লোকে জানে যে তেওঁলোকৰ মৃত্যু হ’ব; কিন্তু মৃতসকলে একোকে নাজানে, তেওঁলোকৰ আৰু কোনো পুৰস্কাৰ নাই; কাৰণ মানুহে তেওঁলোকৰ কথা পাহৰি গ’ল। +\v 6 তেওঁলোকৰ প্ৰেম, ঘৃণা আৰু হিংসা সকলো বিলুপ্ত হৈ গ’ল।সূৰ্যৰ তলত কৰা যি কোনো কাৰ্যত তেওঁলোকৰ কোনো কালেও কোনো অধিকাৰ নাথাকিব। \s5 -\v 9 সুৰ্য্যৰ তলত ঈশ্বৰে তোমাক অসাৰ আয়ুস যিমান দিন দিয়ে, তোমাৰ সেই সকলো অসাৰ দিনত তুমি নিজ প্ৰিয়া ভাৰ্য্যাৰ লগত আনন্দ কৰা, কিয়নো জীৱনৰ কালত, আৰু তুমি সুৰ্য্যৰ তলত যি পৰিশ্ৰম কৰা, সেই পৰিশ্ৰমত এয়ে তোমাৰ পাবলগা ভাগ। -\v 10 যি যি কাৰ্য্য তোমাৰ হাতত পৰে, তাক যত্নেৰে কৰিবা। কিয়নো তুমি যি ঠাইলৈ যাব লাগিছা, সেই চিয়োলত কোনো কাৰ্য্য, কি কল্পনা, কি বিদ্যা, কি জ্ঞান একোৱেই নাই। \p +\v 7 সেয়ে যোৱা, তোমাৰ পিঠা ভোজন কৰা, আৰু হৰ্ষিত মনেৰে তোমাৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰাগৈ; কিয়নো ঈশ্বৰে বহু আগতে তোমাৰ কামক অনুমোদন জনাই আহিছে। +\v 8 সকলো সময়তে তোমাৰ বস্ত্ৰ বগা থাকক আৰু তোমাৰ মূৰত তেলৰ অভাৱ নহওঁক। \s5 -\v 11 মই ঘুৰি আকৌ সুৰ্য্যৰ তলত চাই দেখিলো, যে, লৰ মৰামৰি খেলত বেগীবিলাক, ৰণত বীৰ বিলাক যে জয় হয়, আৰু জ্ঞানীবিলাকে অন্ন, বুদ্ধিয়ক বিলাকে ধন, আৰু নিপুণ লোকবিলাকে যে অনুগ্ৰহ পায় এনে নহয়; কিন্তু সকলোলৈকে সময় আৰু দৈব্যক্ৰমেহে ঘটে। -\v 12 কিয়নো মানুহে নিজৰ সময় নাজানে; যেনেকৈ মাছবোৰ অনিষ্টকাৰী জালত, আৰু যেনেকৈ চৰাইবোৰ ফান্দত ধৰা পৰে, তেনেকে মনুষ্য সন্তানবিলাকো অকস্মাৎ হোৱা আপদৰ কালত ধৰা পৰে। \p +\v 9 সূৰ্যৰ তলত ঈশ্বৰে তোমাক অসাৰ জীৱনৰ যিমান দিন আয়ুসৰ কাল দিছে, সেই সকলো অসাৰ দিনত তুমি তোমাৰ ভার্যা, যাক তুমি ভালপোৱা, তেওঁৰে সৈতে আনন্দেৰে জীৱন কটোৱা। কিয়নো সূর্যৰ তলত জীৱনকালত তুমি যি পৰিশ্ৰমত পৰিশ্ৰান্ত হৈছা, তাৰ মাজত এয়াই তোমাৰ অধিকাৰ। +\v 10 যি যি কার্য তোমাৰ হাতত আহে, তাক তুমি শক্তিৰে সৈতে কৰিবা; কিয়নো তুমি যি ঠাইলৈ গৈ আছা, সেই চিয়োলতa কোনো কাৰ্য কি পৰিকল্পনা বা বুদ্ধিজ্ঞান কি প্ৰজ্ঞা একোৱেই নাই। \s5 -\v 13 মই সুৰ্য্যৰ তলত প্ৰজ্ঞা আৰু এক উদাহৰণ দেখিলো; সেয়ে মোলৈ মহৎ বোধ হ’ল। -\v 14 তাকৰ মানুহ থকা এখন সৰু নগৰ আছিল; পাছে কোনো মহান ৰজাই তাৰ বিৰুদ্ধে আহি তাক অৱৰোধ কৰি, তাৰ বিৰুদ্ধে বৰ বৰ কোঁঠ সাজিলে। -\v 15 এনেতে সেই নগৰত এজন জ্ঞানৱান দৰিদ্ৰ মানুহ পোৱা গ’ল; তেওঁ নিজৰ প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই নগৰখন ৰক্ষা কৰিলে; কিন্তু সেই দৰিদ্ৰ মানুহক কোনেও নুসুঁৱৰিলে। -\s5 -\v 16 তেতিয়া মই ক’লোঁ, পৰাক্ৰমতকৈ প্ৰজ্ঞা উত্তম হয়; তথাপি প্ৰজ্ঞাক হেয়জ্ঞান কৰা যায় তাৰ কথা কোনেও নুশুনে। -\s জ্ঞানীৰে সৈতে অজ্ঞানক তুলনা কৰা। \p +\v 11 মই ঘূৰি পুনৰ সূর্যৰ তলত দেখিলোঁ যে, +\q1 লৰ মৰা প্ৰতিযোগিতাত দ্ৰুতবেগীসকল বা যুদ্ধত বীৰসকলেই যে জয়ী হয়, এনে নহয়, নাইবা জ্ঞানীসকলেই আহাৰ, বুদ্ধিমানে ধন-সম্পদ আৰু বিদ্যাত নিপুণ সকলেই যে সাহাৰ্য্য পায়, এনে নহয়। +\q1 কিন্তু সময় আৰু সুযোগ তেওঁলোক সকলোলৈকে ঘটে। \s5 -\v 17 অজ্ঞানবোৰৰ মাজত শাসন কৰোঁতাৰ চিঞঁৰতকৈ ধীৰে ধীৰে কোৱা জ্ঞানীবিলাকৰ বাক্য অধিক শুনা যায়। -\v 18 যুদ্ধৰ অস্ত্ৰতকৈয়ো প্ৰজ্ঞা উত্তম; কিন্তু এজন পাপীয়ে অনেক মঙ্গল নষ্ট কৰে। +\p +\v 12 কোনেও দুৰ্যোগৰ সময় অনুমান কৰিব নোৱাৰে। নিষ্ঠুৰ জালত পৰা মাছৰ দৰে, আৰু ফান্দত ধৰা পৰা চৰাইৰ দৰে, হঠাতে মানুহৰ ওপৰলৈ অহা দুৰ্যোগৰ সময়ত মানুহৰ সন্তানবোৰ ফান্দত ধৰা পৰে। +\s5 +\p +\v 13 মই সূৰ্যৰ তলত প্রজ্ঞা সম্বন্ধে এই উদাহৰণ দেখিলোঁ আৰু সেয়ে মোৰ দৃষ্টিত অতি মহৎ বোধ হ’ল। +\v 14 এখন সৰু নগৰ আছিল আৰু তাত অতি তাকৰ সংখ্যক মানুহ আছিল; পাছত এজন শক্তিশালী ৰজাই নগৰখনৰ বিৰুদ্ধে আহি তাক অৱৰোধ কৰি বৰ বৰ কোঁঠ সাজিলে। +\v 15 সেই নগৰত এজন জ্ঞানী দৰিদ্ৰ মানুহ পোৱা গ’ল; তেওঁ নিজৰ প্ৰজ্ঞাৰ দ্বাৰাই নগৰখন মুক্ত কৰিলে; কিন্তু কোনেও সেই দৰিদ্ৰ মানুহজনক সোঁৱৰণ নকৰিলে। +\s5 +\p +\v 16 তেতিয়া মই ক’লোঁ, “শক্তিতকৈ প্রজ্ঞা উত্তম”; কিন্তু দৰিদ্র লোকৰ প্ৰজ্ঞাক হেয়জ্ঞান কৰা হয় আৰু তেওঁৰ কথা কোনেও নুশুনে। +\q1 +\v 17 অজ্ঞানীসকলৰ মাজত এজন শাসনকর্তাই কৰা চিঞৰ-বাখৰতকৈ ধীৰে ধীৰে কোৱা জ্ঞানৱানৰ কথা অধিক শুনা যায়। +\q1 +\v 18 যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্রতকৈ প্রজ্ঞা উত্তম; কিন্তু এজন পাপীয়ে অনেক ভাল বিষয় নষ্ট কৰে। \s5 \c 10 \p -\v 1 যেনেকৈ মৰা মাখিৰ দ্বাৰাই সুগন্ধি দ্ৰব্য-ব্যৱসায়ীৰ সুগন্ধি তেল দুৰ্গন্ধ হয়, তেনেকৈ অলপ অজ্ঞানতাই প্ৰজ্ঞা আৰু সন্মানতকৈ জোখত চৰে। -\v 2 জ্ঞানৱানৰ হৃদয় তাৰ সোঁহাতে; কিন্তু অজ্ঞানৰ হৃদয় তাৰ বাওঁ হাতে থাকে। -\v 3 এনে কি, অজ্ঞানে বাটত ফুৰোঁতেও বুদ্ধিহীন হৈ সকলোৰে আগত নিজৰ অজ্ঞানতা প্ৰকাশ কৰে। +\v 1 যেনেকৈ মৰা মাখিয়ে সুগন্ধি তেল দুৰ্গন্ধময় কৰে, তেনেকৈ প্রজ্ঞা আৰু সন্মানতকৈ অলপ অজ্ঞানতাৰ প্ৰভাৱ অধিক হয়। +\v 2 জ্ঞানৱানৰ হৃদয় তেওঁৰ সোঁফালে থাকে, কিন্তু অজ্ঞানীৰ হৃদয় তেওঁৰ বাওঁফালে থাকে । +\v 3 এনেকি যেতিয়া মূৰ্খসকলে ৰাস্তাত খোজ কাঢ়ে, তেওঁলোকৰ জ্ঞানৰ অভাৱ হয়, আৰু তেওঁলোক যে মূৰ্খ তাক সকলোৰে আগত প্ৰকাশ কৰে। +\v 4 যদি তোমাৰ বিৰুদ্ধে অধিপতিৰ খং উঠে, তথাপিও তুমি তোমাৰ পদ ত্যাগ নকৰিবা; কিয়নো শান্ত অৱস্থাই ডাঙৰ ডাঙৰ দায়-দোষকো ক্ষান্ত কৰে। \s5 -\v 4 যদি তোমালৈ শাসনকৰ্ত্তাৰ ক্ৰোধ হয়, তথাপি তোমাৰ ঠাই ত্যাগ নকৰিবা; কিয়নো ধৈৰ্য্যই বৰ বৰ পাপ থমায়। \p +\v 5 মই সূৰ্যৰ তলত অধিপতিয়ে চলাই যোৱা এক ডাঙৰ ত্ৰুটি যেন এটা দুষ্টতাৰ বিষয় দেখিলোঁ। +\v 6 অজ্ঞানীসকলক উচ্চস্থানত স্থাপন কৰা হয় আৰু ধনৱান নিম্ন স্থানত বহে। +\v 7 মই দাসক ঘোঁৰাত উঠি যোৱা, আৰু অধিপতিসকলক দাসৰ দৰে মাটিত খোজ কাঢ়ি যোৱা দেখিছোঁ। \s5 -\v 5 মই সুৰ্য্যৰ তলত অধিপতিৰ পৰা উৎপন্ন হোৱা ভ্ৰান্তি যেন এক বিষম বিষয় দেখিলোঁ, -\v 6 যে, অজ্ঞানক অতি ওখ পদত স্থাপন কৰা হয়, আৰু ধনৱন্তবিলাকৰ নীহ ঠাইত বহে। -\v 7 মই দাসক ঘোঁৰাত উঠি যোৱা, আৰু অধিপতিক দাসৰ দৰে মাটিত খোজ কাঢ়ি যোৱা দেখিলোঁ। \p +\v 8 যি মানুহে গাত খান্দে, তেওঁ তাৰ ভিতৰত পৰিব পাৰে; যি মানুহে দেৱাল ভাঙি পেলায়, তেওঁক সাপে খুঁটিব। +\v 9 যি মানুহে কুৱেঁৰীৰ শিলবোৰ আতৰ কৰে, তেওঁ সেইবোৰৰ দ্বাৰাই আঘাত প্ৰাপ্ত হ’ব, আৰু যি মানুহে কাঠ ফালে, তেওঁ তাৰ দ্বাৰাই বিপদগ্ৰস্ত হ’ব। +\v 10 কুঠাৰ যদি ভোঁতা হয় আৰু তাক ধাৰ দিয়া নহয়, তেন্তে তাক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ অধিক বল লাগে; কিন্তু জ্ঞানে সফল হোৱাত সহায় কৰে। +\v 11 মন্ত্ৰৰে মুগ্ধ কৰাৰ আগেয়েই যদি সাপে দংশন কৰে, তেন্তে মন্ত্ৰ গাওঁতাজনৰ দ্বাৰা একো লাভ নাই। \s5 -\v 8 যি মানুহে খাল খানে সি তাত পৰিব; আৰু যি মানুহে শিলৰ গড় ভাঙে তাক সাপে দংশিব। -\v 9 যি মানুহে শিলবোৰ আতৰাই, সি সেইবোৰতেই দুখ পাব; আৰু যি মানুহে কাঠ ফালে, তাত তালৈ আপদ ঘটিবৰ ভয় থাকে। -\s5 -\v 10 লোহ ভোটা হ’লে, আৰু তাক নধৰালে, তাক চলাবলৈ অধিক বল লাগে; কিন্তু কাৰ্য্য সাম্ফল কৰিবলৈ জ্ঞান উপকাৰী। -\v 11 মন্ত্ৰৰ গুণ নৌ ধৰোতেই যদি সাপে দংশে তেন্তে মন্ত্ৰ গাওঁতাত কোনো লাভ নাই। \p +\v 12 জ্ঞানৱানৰ মুখৰ কথাবোৰে তেওঁলোকলৈ অনুগ্ৰহ আনে; কিন্তু অজ্ঞানীৰ ওঁঠে ধ্বংস আনে। +\v 13 তেওঁলোকৰ মুখৰ বাক্যবোৰ মূৰ্খতাত আৰম্ভ হয় আৰু তেওঁলোকৰ কথা দুঃখদায়ক উন্মাদনাত শেষ হয়। +\v 14 তথাপিও অজ্ঞানীসকলে অনেক কথা কয়; কোনেও নাজানে কি হ'ব; ভৱিষ্যতে কি ঘটিব, সেয়া কোনে কাক জনাব পাৰে? +\v 15 মূৰ্খসকলৰ পৰিশ্ৰমে তেওঁলোকক ক্লান্ত কৰে, কিয়নো তেওঁলোকে চহৰলৈ যোৱাৰ পথও নাজানে। \s5 -\v 12 জ্ঞানৱান লোকৰ মুখৰ বাক্য সন্তোষজনক; কিন্তু অজ্ঞান ওঁঠে নিজকে গ্ৰাস কৰে। -\s5 -\v 13 তাৰ মুখৰ কথাৰ আৰম্ভণতেই অজ্ঞানতা, আৰু তাৰ কথাৰ শেষ-ফল অনিষ্টকাৰী বলিয়ালি। -\v 14 অজ্ঞান লোকে অনেক কথা কয়; কিন্তু আগলৈ কি হব, তাক মানুহে নাজানে; আৰু তাৰ পাছৰ কালত কি ঘটিব, ইয়াকে তাক কোনে জনাব পাৰে? -\s5 -\v 15 অজ্ঞান লোকৰ পৰিশ্ৰমেই সিহঁতৰ প্ৰতিজনকে ক্লান্ত কৰে, কিয়নো নগৰলৈ যোৱা বাটকো তেওঁ চিনি নাপায়। \p +\v 16 হায়, হে দেশ তুমি, যদি তোমাৰ ৰজা এজন শিশু সন্তান হয় আৰু তোমাৰ মন্ত্ৰীসকলে ৰাতিপুৱাতেই ভোজ খায়! +\v 17 ধন্য, হে দেশ তুমি, যদি তোমাৰ ৰজা এজন অভিজাত ব্যক্তি হয়, আৰু তোমাৰ মন্ত্ৰীসকলে সঠিক সময়ত ভোজ খায় – শক্তি বৃদ্ধিৰ বাবে, কিন্তু মাতাল হোৱাৰ বাবে নহয়! \s5 -\v 16 হে দেশ, যেতিয়া তোমাৰ ৰজা ল’ৰা মানুহ হয়, আৰু তোমাৰ অধ্যক্ষবিলাকে ৰাতিপুৱাতে ভোজ খায়, তেতিয়া তোমাৰ সন্তাপ হব। -\v 17 হে দেশ, যেতিয়া ভদ্ৰ বংশীয় পুত্ৰ তোমাৰ ৰজা হয়, আৰু তোমাৰ অধ্যক্ষবিলাকে মতলীয়া হবৰ নিমিত্তে নহয়, কিন্তু বল বৃদ্ধিৰ নিমিত্তে উচিত সময়ত ভোজন পান কৰে, তেতিয়া তুমি ধন্য। +\v 18 এলাহুৱাৰ কাৰণে ঘৰৰ চাল তল যায়; সোৰোপালি হাতৰ কাৰণে ঘৰত পানী পৰে। +\v 19 হাঁহি-স্ফূৰ্তিৰ কাৰণেই ভোজ-মেল পতা হয়; দ্ৰাক্ষাৰসে জীৱনলৈ আনন্দ আনে আৰু ধনে সকলো পূর্ণ কৰে। \s5 -\v 18 এলাহৰ দ্বাৰাই ছাল সোৰোপা পৰে, আৰু সোৰোপালিত ঘৰ উৰুখে। -\v 19 আমোদৰ কাৰণে ভোজ পতা হয়, আৰু দ্ৰাক্ষাৰসে জীৱনক হৰ্ষিত কৰে, আৰু ধন সৰ্ব্বসাধক। -\s5 -\v 20 ৰজাক শাও নিদিবা, মনে মনেও নিদিবা; আৰু তোমাৰ শোৱা কোঠালিটো ধনীক শাও নিদিবা; কিয়নো আকাশৰ এটি চৰায়ে সেই শব্দ লৈ যাব, ডেউকা লগা জীৱই সেই কথা জনাব। -\s ব্যৱসায়ত লাগি থকা, আয়ুসত আনন্দ কৰা আদিৰ বিষয়। +\v 20 ৰজাক শাও নিদিবা, এনেকি মনে মনেও নিদিবা; তোমাৰ শোৱা কোঁঠালিত ধনীক শাও নিদিবা; কিয়নো আকাশৰ এটি চৰায়ে তোমাৰ সেই কথা বৈ নিব; ডেউকাযুক্ত জীৱই সেই বিষয়ে জনাই দিব। \s5 \c 11 +\q1 +\v 1 তুমি তোমাৰ আহাৰ পানীৰ ওপৰত পেলাই দিয়া \f + \ft আহাৰ বিতৰণ কৰা বা সলনি কৰা প্ৰসংগত কোৱা হৈছে। - পানীত পেলাই দিয়া মানে জাহাজত বস্তু পঠাই দি বেলেগ দেশত ব্যৱসায় কৰা। \f* ; +\q2 কিয়নো অনেক দিনৰ পাছত তাক পুনৰ ঘূৰাই পাবা। +\q1 +\v 2 তুমি এটা অংশ সাতজন বা আঠজনক ভাগ বাঁটি দিয়া; +\q2 কিয়নো পৃথিবীত কি দুর্যোগ ঘটিব পাৰে, তাক তুমি নাজানা। +\q1 +\v 3 যেতিয়া ডাৱৰবোৰ বৰষুণেৰে ভৰি থাকে, +\q2 তেতিয়া পৃথিবীৰ ওপৰত পৰি নিজক খালী কৰে; +\q2 গছ উত্তৰ বা দক্ষিণ যি দিশতেই পৰক, +\q2 কিন্তু যি ঠাইত পৰে, সেই একে ঠাইতেই থাকে। +\s5 +\q1 +\v 4 যি কোনোৱে বতাহক নিৰীক্ষণ কৰে, +\q2 তেওঁ বীজ ৰোপন নকৰিব, +\q1 যি কোনোৱে ডাৱৰলৈ নিৰীক্ষণ কৰে, +\q2 তেওঁ শস্য নাদাব। +\q1 +\v 5 যিদৰে বতাহ কোন পথেদি বয়, বা মাতৃৰ সৈতে থকা শিশুটিৰ হাড়বোৰ গৰ্ভত কেনেকৈ বৃদ্ধি পায়, তাক তোমাৰ বোধৰ অগম্য, +\q1 সেইদৰে যিজন সকলো বস্তুৰে সৃষ্টিকর্তা, সেই ঈশ্বৰৰ কার্যও তোমাৰ বোধৰ অগম্য। +\s5 +\q2 +\v 6 ৰাতিপুৱা তোমাৰ বীজ ৰোপণ কৰিবা, আৰু সন্ধিয়াপৰতো তোমাৰ হাত নিষ্ক্ৰিয় হ'বলৈ নিদিবা; কিয়নো তুমি নাজানা যে পুৱা বা সন্ধিয়া কৰা কোনটো কাৰ্য সমৃদ্ধ হ'ব, নে দুয়োটাই সমানে ভাল হ'ব। +\q1 +\q1 +\v 7 স্বৰূপেই পোহৰ সুন্দৰ আৰু চকুৰ বাবে সূৰ্যক দেখা পোৱা এক সন্তোষজনক বিষয় +\q1 +\v 8 যদিও এজন মানুহ বহু বছৰ জীয়াই থাকে আৰু +\q2 তেওঁ সেই দিনবোৰত আনন্দ উপভোগ কৰে, তথাপিও অন্ধকাৰৰ দিনবোৰো তেওঁ মনত ৰাখক; কিয়নো সেই সকলো দিন অধিক হ’ব। যি যি ঘটে, সেই সকলোৱেই অসাৰ। +\s5 \p -\v 1 তোমাৰ আহাৰ পানীৰ ওপৰত পেলাই দিয়া; কিয়নো অনেক দিনৰ পাছত তাক আকৌ পাবা। -\v 2 সাত জনক, এনে কি, আঠ জনক ভাগ বাঁটি দিয়া; কিয়নো পৃথিবীত কি কি আপদ ঘটিব, তাক তুমি নাজানা। -\v 3 মেঘবোৰে বৃষ্টিৰে পৰিপুৰ্ণ হলে, সেইবোৰে পৃথিবীত বৰষুণ বৰষায়; আৰু গছ দক্ষিণ বা উত্তৰ ফালে পৰিলে যি ঠাইত পৰে, সেই ঠাইতেই থাকে। +\v 9 হে ডেকা, তুমি তোমাৰ যৌৱনকালত আনন্দ কৰা; যৌৱনৰ দিনবোৰত তোমাৰ হৃদয়ে তোমাক আনন্দিত কৰক; তুমি তোমাৰ হৃদয়ৰ আৰু চকুৰ অভিলাষৰ পথত খোজ কাঢ়া, কিন্তু জানিবা যে এই সকলোবোৰ বিষয়ৰ বাবে ঈশ্বৰে তোমাক সোধবিচাৰলৈ আনিব। \s5 -\v 4 যিজনে বতাহলৈ ঠাই তেওঁ কঠিয়া নিসিচিঁব; আৰু যিকোনোৱে মেঘলৈ দৃষ্টি কৰে তেওঁ শস্য নাদাব। -\v 5 বতাহৰ গতি আৰু গৰ্ভৱতীৰ গৰ্ভত থকা হাড়বোৰৰ বৃদ্ধি যেনেকৈ তোমাৰ বোধৰ অগম্য, তেনেতৈ সৰ্ব্বসাধক ঈশ্বৰৰ কাৰ্য্যও তোমাৰ বোধৰ অগম্য। -\s5 -\v 6 তুমি ৰাতিপুৱা তোমাৰ কঠিয়া সিচাঁ আৰু গধুলি পৰতো তোমাৰ হাত কোচাই নাৰাখিবা; কিয়নো ইটো বা সিটো কোনটো সফল হব, নাইবা দুয়ো একে সমানে উত্তম হব, তাক তুমি নাজানা। -\v 7 বাস্তৱিকতে পোহৰ সন্তোষ দিওঁতা, আৰু চকুৰ পক্ষে সুৰ্য্য দৰ্শন ভাল। -\v 8 এনেকি, কোনো মানুহ অনেক বছৰ জীয়াই থাকিলে, তেওঁ সেই সকলোতে আনন্দ কৰক, কিন্তু অন্ধাৰ দিনো মনত ৰাখক; কিয়নো সেই দিন অনেক হব। যি যি ঘটে সেই সকলোৱেই অসাৰ। \p -\s5 -\v 9 হে ডেকা, তুমি তোমাৰ যৌৱন-অৱস্থাত আনন্দ কৰা, আৰু ডেকা কালত তোমাৰ মনে তোমাক হৰ্ষিত কৰক, আৰু তুমি তোমাৰ হৃদয়ৰ পথত আৰু নিজ চকুৰ দৃষ্টিত চলি থাকা; কিন্তু তুমি জানিবা যে, ঈশ্বৰে এই সকলোৰে নিমিত্তে তোমাক বিচাৰৰ ঠাইলৈ আনিব। -\v 10 এই হেতুকে তোমাৰ মনৰ পৰা বেজাৰ দুৰ কৰা, আৰু গাৰ পৰা দুখ গুচুৱা; কিয়নো যৌৱন আৰু ডেকা কাল ভাপ-স্বৰূপ। +\v 10 এই হেতুকে তোমাৰ মনৰ পৰা উদ্বেগ দূৰ কৰা আৰু তোমাৰ মাংসৰ পৰা দুষ্টতা আঁতৰ কৰা, কিয়নো শৈশৱ আৰু যৌৱন কাল ভাপস্বৰূপ। \s5 \c 12 \p -\v 1 যি দুখৰ দিন আৰু বছৰ কেইটাৰ বিষয়ে তুমি ক’বা, “এইবোৰত মোৰ সন্তোষ নাই”, -\v 2 এইবোৰ নৌ আহোঁতেই, বা যি কালত ঘৰ-ৰখীয়াবিলাক কঁপিব, বলৱন্ত মানুহবিলাক দোঁ খাব, জাঁত পিহা তিৰোতাবোৰ তাকৰ হোৱাত সিহঁতে পিহিবলৈ এৰিব, খিৰিকী দুৱাৰেদি চাওঁতাবিলাক অন্ধকাৰময় হব, +\v 1 দুঃসময়বোৰ অহাৰ আগেয়ে তুমি যৌৱন কালতেই তোমাৰ সৃষ্টিকর্তাক সোঁৱৰণ কৰা; আৰু যেতিয়া সেই বছৰবোৰ ওচৰ চাপে, তুমি ক'বা "মই এইবোৰত আৰু সন্তোষ নাপাওঁ।” +\v 2 সূৰ্য আৰু তাৰ দীপ্তি, চন্দ্ৰ আৰু তৰাবোৰ আন্ধাৰময় হোৱাৰ আৰু বৰষুণৰ সৈতে ডাৱৰ উলটি অহাৰ আগেয়ে; +\v 3 যেতিয়া ঘৰৰ ৰক্ষকসকল কঁপিব, শক্তিশালী মানুহবোৰ তললৈ দোঁ খাব, মুখৰ আলুৰ দাঁতবোৰ \f + \ft পিহনা, খুন্দনা \f* তাকৰ হোৱাৰ বাবে পিহিবলৈ এৰিব আৰু খিড়িকিয়েদি চোৱাজনে অস্পষ্টকৈ দেখা পাব। +\v 4 সেইসময়ত বাটৰ দুৱাৰবোৰ বন্ধ হ’ব \f + \ft বৃদ্ধকালত কাণেৰে কম শুনিব। \f* , জাঁত পিহাৰ শব্দও অতি ক্ষীণ হ’ব, চৰাইৰ মাতত সাৰ পাই উঠিব \f + \ft বৃদ্ধকালত টোপনি কম হ’ব \f* , গান গোৱা ছোৱালীৰ কণ্ঠৰ সুৰ কমি যাব। \s5 -\v 3 বাটৰ ফালৰ দুৱাৰ বন্ধ হব, যি কালত জাঁতৰ শব্দ অতি সৰু হব, এটি চৰাইৰ মাততে মানুহ উঠিব, গায়িকাবিলাকে সৰু মাতেৰে গাব, -\s5 -\v 4 যি কালত ওখ ঠাই পালেই মানুহে ভয় খাব, বাটত নানা ত্ৰাসজনক বস্তু পাব, বাদাম গছ ফুলিব, ফৰিঙেই ভাৰ যেন বোধ হব, আৰু অবিয়োনা গছৰ গুটিৰ গুণ নধৰিব, (কিয়নো মানুহ তেওঁৰ অনন্ত ঘৰলৈ যাব লগা হয়, আৰু বিলাপ কৰোঁতাবিলাকে বাটত ফুৰে;) -\s5 -\v 5 সুৰ্য্য আৰু তাৰ দীপ্তি, চন্দ্ৰ আৰু তৰাবোৰ অন্ধকাৰময় হোৱা, আৰু বৰষুণৰ পাছত পুনৰায় ডাৱৰ কৰা এনে কাল নৌ আহোঁতেই, -\s5 -\v 6 বাৰূপৰ গুণা নৌ ছিগোতেই, দীপাধাৰৰ সোণৰ তেল পাত্ৰ, ভুমুকৰ পাৰত থকা কলহ, আৰু নাদত চক্ৰ নৌ ভাগোতেই, -\v 7 আৰু ধুলি আগৰ দৰেই মাটিত লীণ নৌ হওঁতেই, আৰু ঈশ্বৰে দিয়া আত্মা তেওঁলৈ উলটি নৌ যাওঁতেই তুমি যৌৱন কালত তোমাৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তাক সোঁৱৰা। +\v 5 তেওঁলোকে ওখ ঠাইলৈ ভয় পাব আৰু বাটৰ বিঘিনিবোৰলৈ ভয় কৰিব। বাদাম গছ বিকশিত হ’ব \f + \ft চুলি পকিবলৈ ধৰিব \f* , ফৰিঙও এক ভাৰ যেন বোধ হ’ব, কামনা-বাসনা নিস্তেজ হ’ব। কিয়নো মানুহজন নিজৰ অনন্তকালৰ ঘৰলৈ যায় আৰু শোকপ্ৰকাশকাৰীসকলে পথলৈ শোভাযাত্রা কৰি ওলায়। +\v 6 সেয়ে ৰূপালী তাঁৰ ছিঙি যোৱা বা সোনালী পাত্র \f + \ft জীৱনৰ ভঙ্গুৰ অৱস্থা \f* ভাঙি যোৱাৰ পূর্বেই, নিজৰাৰ কাষত কলহ আৰু কুঁৱাত চক্ৰ ভাঙি যোৱাৰ পূর্বেই তোমাৰ সৃষ্টিকর্তাক সোঁৱৰণ কৰা। +\v 7 পাছত মাটিৰ পৰা অহা ধুলি মাটিলৈকে ঘূৰি যাব আৰু ঈশ্বৰে দিয়া আত্মা তেওঁলৈকে উলটি যাব। \s5 +\p \v 8 উপদেশকে কৈছে, অসাৰৰ অসাৰ, সকলোৱেই অসাৰ। -\s উপসংহাৰ -\p -\v 9 তদুপৰি উপদেশক জ্ঞানৱান হোৱাত, তেতিয়াও তেওঁ লোকবিলাকক জ্ঞান শিক্ষা দিছিল। এনে কি, তেওঁ বিবেচনা কৰি মনতে বিচাৰি বিচাৰি অনেক নীতি বাক্য ৰচনা কৰিছিল। \s5 -\v 10 উপদেশকে মনোহৰ বাক্য আৰু সৰলভাবে লিখা কথা অৰ্থাৎ সত্য বচন পাবলৈ অনুসন্ধান কৰিছিল। \p -\v 11 জ্ঞানীবিলাকৰ বাক্য কাঁটিস্বৰূপ, আৰু সভাপতিবিলাকৰ বাক্য ভালকৈ মৰা গজাল স্বৰূপ; সেইবোৰ একেজনা ৰখীয়াৰ দ্বাৰাই দিয়া হৈছে। +\v 9 তদুপৰি উপদেশক নিজে যিহেতু জ্ঞানী আছিল, সেয়ে তেওঁ লোকসকলকো জ্ঞানৰ শিক্ষা দিছিল। তেওঁ চিন্তা কৰিছিল আৰু বিবেচনা কৰি অনেক নীতিবচন ৰচনা কৰিছিল। \s5 -\v 12 তদুপৰি, হে মোৰ বোপা, তুমি সতৰ্ক হোৱা; বহু পুথিৰ ৰচনাৰ শেষ, নহয়, আৰু অধিক অধ্যয়ণে শৰীৰ ক্লান্ত কৰে। \p +\v 10 উপদেশকে মনোগ্ৰাহী বাক্যৰ অনুসন্ধান কৰিছিল আৰ সৰলভাৱে সত্যৰ বাক্যবোৰ লিখিছিল \s5 -\v 13 আহাঁ, আমি সকলোৱে সাৰ কথা শুনো। ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখা, আৰু তেওঁৰ আজ্ঞাবিলাক পালন কৰা; কিয়নো এইয়ে মানুহৰ সকলো কৰ্তব্য কৰ্ম্ম। -\v 14 কাৰণ ঈশ্বৰে ভাল কি বেয়া আটাইবোৰ গুপুত বিষয়ে সৈতে সকলো কৰ্ম্ম বিচাৰ স্থানলৈ আনিব। \ No newline at end of file +\p +\v 11 জ্ঞানী লোকসকলৰ কথাবোৰ ৰখীয়াৰ আগজোঙা লাঠিস্বৰূপ আৰু সংগ্ৰহ কৰা কথাবোৰ দৃঢ়ভাৱে গভীৰলৈকে হানি যোৱা গজালৰ নিচিনা। সেই সকলো এজন ৰখীয়া \f + \ft ‘এজন ৰখীয়া’ মানে ‘চলোমনৰ ঈশ্বৰ’ \f* ৰ দ্বাৰাই দিয়া হৈছে। +\s5 +\p +\v 12 ইয়াৰোপৰি হে মোৰ বোপা, তুমি সতৰ্ক হোৱা; অনেক পুথি লিখাৰ শেষ নাই। অধিক অধ্যয়নে শৰীৰক ক্লান্ত কৰে। +\s5 +\p +\v 13 এতিয়া আহাঁ, আমি সকলো বিষয়ৰ শেষ কথা শুনো। ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখা, আৰু তেওঁৰ আজ্ঞা সমূহ পালন কৰা; কিয়নো সকলো মানুহৰ কৰ্তব্য এয়ে। +\v 14 কিয়নো ঈশ্বৰে ভাল কি বেয়া আটাইবোৰ গুপুত বিষয়ৰে সৈতে সকলো কৰ্মকে সোধবিচাৰলৈ আনিব। diff --git a/22-SNG.usfm b/22-SNG.usfm index 1fd6ea3..d980fa7 100644 --- a/22-SNG.usfm +++ b/22-SNG.usfm @@ -1,290 +1,576 @@ \id SNG \ide UTF-8 -\h পরম গীত -\toc1 পরম গীত -\toc2 পরম গীত +\h চলোমনৰ পৰমগীত +\toc1 চলোমনৰ পৰমগীত +\toc2 চলোমনৰ পৰমগীত \toc3 sng -\mt1 পরম গীত - +\mt1 চলোমনৰ পৰমগীত \s5 \c 1 -\s চলোমনৰ পৰমগীত। \p -\v 1 চূলম্মীৎ আৰু যিৰুচালেমৰ জীয়াৰী-বিলাকৰ বাক্য । -\v 2 তেওঁ নিজৰ মুখৰ চুমা কেইটামানেৰে মোক চুমা খাওঁক; কিয়নো তোমাৰ প্ৰেম দ্ৰাক্ষাৰসতকৈও উত্তম | -\v 3 তোমাৰ সুগন্ধি তেলৰ গন্ধ অতি উত্তম, তোমাৰ নাম, বাকি দিয়া সুগন্ধি তেলস্বৰুপ; সেই নিমিত্তে যুৱতীবিলাকে তোমাক প্ৰেম কৰে । -\v 4 মোক লৈ যোৱাহি, আমি তোমাৰ পাছে পাছে লৰি যাম । ৰজাই নিজৰ অন্ত:পুৰলৈ মোক আনিলে; আমি তোমাত আনন্দিত হৈ ৰং কৰো, দ্ৰাক্ষাৰসতকৈয়ো তোমাৰ প্ৰেমৰ অধিক প্ৰসংসা কৰোঁ । লোকে তোমাক সৰলভাৱে প্ৰেম কৰে । -\s চুলম্মীতৰ বাক্য । +\v 1 চলোমনৰ পৰমগীত - +\q1 +\v 2 তেওঁ নিজৰ মুখৰ চুম্বনবোৰেৰে মোক চুমা খাওঁক, +\q1 কাৰণ তোমাৰ ভালপোৱা দ্রাক্ষাৰসতকৈও উত্তম। +\q1 +\v 3 তোমাৰ সুগন্ধ তেলে সৌৰভ আনে; +\q1 বাকি দিয়া সুগন্ধৰ দৰেই তোমাৰ নাম; +\q1 সেই বাবেই যুৱতীসকলে তোমাক ভাল পায়। +\q1 +\v 4 মোক তোমাৰ লগত লৈ ব’লা; আমি সোনকালে লৰি যাম। +\q1 ৰজাই মোক তেওঁৰ কক্ষৰ ভিতৰলৈ লৈ আনিলে; +\q1 আমি তোমাক লৈ উল্লাসিত হম, আনন্দ কৰিম; +\q1 আমি দ্রাক্ষাৰসতকৈও অধিককৈ তোমাৰ প্রেমৰ প্ৰশংসা কৰিম; +\q1 বাস্তৱিক সিহঁতে তোমাক ভাল পায়। +\s5 +\v 5 হে যিৰূচালেমৰ +\q1 ৰমণীসকল, মই ক’লা বৰণীয়া হ’লেও সুন্দৰী; +\q1 মই কেদৰৰ তম্বুৰ নিচিনা ক’লা আৰু চলোমনৰ পর্দাবোৰৰ দৰে সুন্দৰী । +\s5 +\v 6 মই ক’লা, কাৰণ সূর্যৰ তাপে মোক ডেই নিলে; তাৰবাবে তোমালোকে মোলৈ এনেদৰে চাই নাথাকিবা। +\q1 মোৰ ভাই-ককাইসকলে +\q1 মোৰ ওপৰত খং কৰি মোক +\q1 দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰৰ দেখা-শুনা কৰিবলৈ দিছিল; +\q1 কিন্তু মই মোৰ নিজৰ \f + \ft নিজৰ সৌন্দর্য \f* দ্ৰাক্ষাবাৰীৰ ৰক্ষা কৰা নাই। +\q1 +\v 7 হে মোৰ প্ৰাণৰ প্রিয়তম! +\q1 মোক কোৱা, তুমি তোমাৰ মেৰ-ছাগৰ জাকক কোন ঠাইত চৰোৱা? +\q1 তুমি তোমাৰ জাকবোৰক দুপৰীয়া ক’ত বিশ্রাম কৰোঁৱা? +\q1 তোমাৰ লগৰীয়াৰ জাকবোৰৰ কাষত, +\q1 মই কিয় ওৰণি লোৱা জনীৰ নিচিনাকৈ ফুৰিম? +\q1 +\v 8 হে নাৰীসকলৰ মাজত পৰম সুন্দৰী, +\q1 তুমি যদি তাক নাজানা, +\q1 তেন্তে মোৰ জাকৰ খোজৰ চিনবোৰৰ পাছে পাছে আহাঁ আৰু +\q1 মেৰ-ছাগ ৰখীয়াসকলৰ তম্বুৰ ওচৰতে তোমাৰ ছাগলী পোৱালিবোৰক চৰোৱা। +\s5 \p +\v 9 হে মোৰ প্ৰিয়তমা, +\q1 ফৰৌণৰ ৰথৰ এজনী ঘোঁৰাৰে সৈতে, +\q1 মই তোমাক তুলনা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 10 গালৰ দুইপাশৰ গহণাৰে সৈতে তোমাৰ গাল দুখন সুন্দৰ দেখাইছে, +\q1 আৰু মুকুতাৰ কণ্ঠহাৰে তোমাৰ ডিঙি শোভিত কৰিছে। \s5 -\v 5 হে যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাক, মই ক’লা বৰণীয়া কিন্তু সুন্দৰী, কেদৰৰ তম্বুৰ নিচিনা, চলোমনৰ আঁৰ-কাপোৰৰ সদৃশ । -\v 6 মই ঈষদ কলী, সূয্যই মোক বিবৰ্ণ কৰিলে, এই দেখি মোলৈ তোমালোকে কুদৃষ্টি নকৰিবা । মোৰ আইৰ পুতেকহঁতে মোক খং কৰিলে, সিহঁতে মোক দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰৰ ৰখীয়ানী কৰিছিল; কিন্তু মোৰ নিজৰ দ্ৰাক্ষা-বাৰী মই ৰক্ষা কৰা নাই | -\s5 -\v 7 হে মোৰ প্ৰাণপ্ৰিয়, তুমি নিজৰ জাক ক’ত চৰাইছা? আৰু দুপৰ বেলা নিজৰ জাকক ক’ত জিৰোৱাইছা? তাক মোক কোৱা; কিয়নো তোমাৰ লগৰীয়াবিলাকৰ জাকবোৰৰ মাজত, ওৰণি লোৱা জনীৰ নিচিনা মই কিয় হম? -\s যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাকৰ বাক্য । \p +\v 11 আমি তোমাৰ কাৰণে ঠায়ে ঠায়ে ৰূপ খচিত +\q1 সোণৰ অলঙ্কাৰ নির্মাণ কৰিম। \s5 -\v 8 হে নাৰীবিলাকৰ মাজত পৰম সুন্দৰী, তুমি যদি তাক নাজানা, তেন্তে জাকৰ খোজৰ চিন ধৰি ধৰি যোৱা, আৰু ৰখিয়াবিলাকৰ তম্বুবোৰৰ ওচৰত তোমাৰ ছাগলী পোৱালীবোৰক চৰোৱাগৈ| -\s চলোমন আৰু চূলম্মীতৰ কথোপকথন । \p +\v 12 ৰজাই যেতিয়া ভোজনৰ সভাত বহিছিল, +\q1 তেতিয়া মোৰ সুগন্ধৰ সুঘ্রাণ বিয়পি পৰিল। +\q1 +\v 13 মোৰ ওচৰত মোৰ প্রিয় গন্ধৰস থোৱা এটি মোনাৰ দৰে, +\q1 যি মোৰ স্তনযুগলৰ মাজত গোটেই ৰাতি থাকে। +\q1 +\v 14 মোৰ প্রিয় মোৰ ওচৰত যেন এথোপা জেতুকা ফুল, +\q1 যি অয়িন-গদীৰ দ্ৰাক্ষাবাৰীত উৎপন্ন হয়। \s5 -\v 9 হে মোৰ প্ৰিয়া, ফৰৌণৰ ৰথৰ এজনী ঘোঁৰাৰে সৈতে, মই তোমাক তুলনা কৰিছো | -\v 10 বেনীৰ দাৰাই তোমাৰ গাল দুখন, আৰু মুকুতাৰ হাৰেৰে তোমাৰ ডিঙি শোভিত হৈছে| -\v 11 ঠায়ে ঠায়ে ৰুপ খটোৱা সোনৰ বেণী তোমাৰ নিমিত্তে আমি যুগুত কৰিম| +\q1 +\v 15 চোৱা, কি সুন্দৰী তুমি! মোৰ প্রিয়া; +\q1 তুমি কিমান যে সুন্দৰী! তোমাৰ দুচকু কপৌৰ নিচিনা। \s5 -\v 12 যেতিয়া ৰজা ভোজনৰ সভাত বহি আছিল, তেতিয়া মোৰ জটামাংসীয়ে সুগন্ধ প্ৰদান কৰিছিল| -\v 13 যি গন্ধৰসৰ টুপলি মোৰ দুই স্তনৰ মাজত থাকে, মোৰ আগত মোৰ প্ৰিয় সেই টুপলিৰ নিচিনা| -\v 14 অয়িন-গদীৰ দ্ৰাক্ষা-বাৰীত থকা জেতুকা ফুলৰ থোপা যেনে, মোৰ প্ৰিয় মোৰ আগত তেনে| -\s5 -\v 15 হে মোৰ প্ৰিয়া, চোৱা, তুমি সুন্দৰী, হয়, তুমি সুন্দৰী; তোমাৰ চকু যোৰি দুটি কপৌৰ নিচিনা| -\s5 -\v 16 হে মোৰ প্ৰিয়, চোৱা, তুমি সুন্দৰ, এনে কি, তুমি মনোহৰ; আমাৰ শয্যা কেঁচাপতীয়া| -\v 17 আমাৰ ঘৰৰ চতি এৰচ গছৰ, আৰু আমাৰ ঘৰৰ বৰগা দেবদাৰুৰ । +\q1 +\v 16 চোৱা, কি সুন্দৰ তুমি! মোৰ প্রিয়; +\q1 তুমি কিমান যে সুন্দৰ! +\q1 আমাৰ শয্যা সেউজীয়া ঘাহেঁৰে ভৰা। +\q1 +\v 17 এৰচ গছ আমাৰ ঘৰৰ চতি, +\q1 দেবদাৰু আমাৰ ঘৰৰ বাটাম। \s5 \c 2 \p -\v 1 মই চাৰোণৰ এটি গোলাপ, উপত্যকাৰ এটি কনাৰি ফুল| -\s চলোমনৰ বাক্য| -\p -\v 2 কাঁইটবোৰৰ মাজত এটি কনাৰি ফুল যেনে, জীয়াৰীবিলাকৰ মাজত মোৰ প্ৰিয়া তেনে| -\s চূলম্মীতৰ বাক্য | -\p +\v 1 মই চাৰোণৰ এটি গোলাপ, উপত্যকাৰ এটি লিলি ফুল। \s5 -\v 3 কাঠনিৰ গছবোৰৰ মাজত সুমথিৰা টেঙাৰ গছ যেনে, ডেকাবিলাকৰ মাজত মোৰ প্ৰিয় তেনে | মই বৰ আনন্দেৰে তেওঁৰ ছাঁ বহোঁ, আৰু তেওঁৰ ফল মোৰ মুখত সোৱাদ লাগে| -\v 4 তেওঁ মোক দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰা ঘৰলৈ লৈ গল, আৰু মোৰ ওপৰত প্ৰেমেই তেওঁৰ নিচান হল| +\v 2 কাঁইটবোৰৰ মাজত এটি লিলি \f + \ft লিলি কনাৰি \f* ফুল যেনে +\q1 ছোৱালীবোৰৰ মাজত মোৰ প্রিয়া তেনে। \s5 -\v 5 তোমালোকে শুকান দ্ৰাক্ষাগুটিৰে মোক সবল কৰা, আৰু সুমথিৰা টেঙাৰে মোৰ প্ৰাণ জুৰুঊৱা ; কিয়নো মই প্ৰেমতে পীড়িতা আছো| -\v 6 তেওঁৰ বাওঁহাত মোৰ মুৰৰ তলত আছে, আৰু তেওঁৰ সোঁহাতে মোক আকোঁৱালি ধৰিছে| +\v 3 বননিৰ গছবোৰৰ মাজত সুমথিৰা টেঙাৰ গছ যেনে, যুৱকসকলৰ মাজত মোৰ প্ৰিয় তেনে। +\q1 মই তেওঁৰ ছাঁয়াত বহি আনন্দ পাওঁ, +\q1 মোৰ মুখত তাৰ ফল মিঠা লাগে। +\q1 +\v 4 তেওঁ মোক ভোজৰ গৃহলৈ লৈ গ’ল, +\q1 আৰু প্রেমেই হ’ল মোৰ ওপৰত তেওঁৰ নিচান। \s5 -\v 7 হে যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাক, মই পথাৰৰ মৃগী আৰু হৰিণীবোৰৰ শপত দি কৈছো, প্ৰেমে নিজে ইচ্ছা নকৰে মানলৈকে তোমালোকে প্ৰেমক সাৰ নোপোৱাবা, নজগাবা| -\s চূলম্মীতৰ বাক্য| -\p +\q1 +\v 5 কিচমিচৰ মোক শক্তিশালী কৰা, +\q1 আৰু সুমথিৰা টেঙাৰে মোৰ প্ৰাণ জুৰুউৱা; +\q1 কিয়নো মই প্ৰেম-পীড়িতা হৈছোঁ। +\q1 +\v 6 মোৰ মূৰৰ তলত তেওঁৰ বাওঁহাত আছে, +\q1 আৰু তেওঁৰ সোঁহাতে মোক আকোঁৱালি ধৰিছে। \s5 -\v 8 সেইয়া মোৰ প্ৰিয়ৰ মাত, চোৱা, তেওঁ আহিছে, পৰ্ব্বতৰ ওপৰত ডেও দি, আৰু গিৰিবোৰৰ ওপৰত জাঁপ দি আহিছে| -\v 9 মোৰ প্ৰিয় মৃগ বা যুবা হৰিণৰ নিচিনা | সৌৱা চোৱা, তেওঁ আমাৰ বেৰৰ পাছফালে থিয় হৈ আছে, খিড়িকীবোৰেদি চাই পঠাইছে, সেইবোৰৰ চিলিঙিয়েদি দেখা দিছে | +\q1 +\v 7 হে যিৰূচালেমৰ যুৱতীসকল, +\q1 মই তোমালোকক কাতৰ অনুৰোধ কৰিছো, +\q1 কৃষ্ণসাৰ আৰু বনৰ হৰিণীবোৰৰ নামেৰে শপত দি কৈছো, +\q1 তোমালোকে প্ৰেমক \f + \ft মোৰ প্ৰিয়াক \f* উত্তেজিত নকৰিবা বা নজগাবা , +\q1 যেতিয়ালৈকে প্ৰেমে নিজে ইচ্ছা নকৰে। \s5 -\v 10 মোৰ প্ৰিয়ই কথা কবলৈ ধৰি মোক কলে, ‘হে মোৰ প্ৰিয়া, উঠা; হে মোৰ সুন্দৰী, আহাঁ| -\v 11 কিয়নো চোৱা, জাৰ-কাল গল, আৰু বৰষুণৰ সময় শেষ হল; +\v 8 সেয়া শুনা, মোৰ প্ৰিয়ৰ শব্দ! +\q1 সেয়া চোৱা, তেওঁ আহিছে, +\q1 তেওঁ পাহাৰ-পৰ্ব্বতৰ ওপৰেদি +\q1 ডেও দি জপিয়াই আহিছে। +\q1 +\v 9 মোৰ প্ৰিয় কৃষ্ণসাৰ বা যুৱা হৰিণৰ নিচিনা; +\q1 সৌৱা চোৱা, তেওঁ আমাৰ দেৱালৰ পাছফালে থিয় হৈ আছে, +\q1 তেওঁ খিড়িকিবোৰৰ মাজেদি চাইছে, +\q1 চিলিঙৰ মাজেদি উকি মাৰিছে, \s5 -\v 12 পৃথিবীত ফুলবোৰে দেখা দিছে; পক্ষীবোৰৰ গানৰ সময় আহিল; আৰু আমাৰ দেশত কপৌৰ মাত শুনা গৈছে| -\v 13 ডিমৰু গছৰ কেঁচা গুটি পকিবলৈ ধৰিছে, আৰু দ্ৰাক্ষালতাবোৰ ফুলিছে; সেইবোৰে সুঘ্ৰাণ প্ৰদান কৰিছে| হে মোৰ প্ৰিয়া, উঠা; হে মোৰ সুন্দৰী, আহা| +\q1 +\v 10 মোৰ প্ৰিয়ই কথা ক’লে, মোক ক’লে, +\q1 “হে মোৰ প্ৰিয়া, উঠা; +\q1 হে মোৰ সুন্দৰী, আহাঁ। +\q1 +\v 11 কিয়নো চোৱা, শীতকাল গ’ল, +\q1 বর্ষাও শেষ হৈ গুছি গ’ল। \s5 -\v 14 শিলৰ ফাটত, আৰু গড়াৰ গুপুত ঠাইত থকা হে মোৰ কপোতী, মোক তোমাৰ মুখ দেখিবলৈ আৰু তোমাৰ মাত শুনিবলৈ দিয়া; কিয়নো তোমাৰ মাত সুৱলা, আৰু তোমাৰ মুখ সুৱনী|’ +\q1 +\v 12 ভূমিত ফুলবোৰ ফুলি উঠিছে; +\q1 (পক্ষীবোৰে) গান গোৱাৰ সময় আহিছে; +\q1 আমাৰ দেশত কপৌৰ মাত শুনা গৈছে। +\q1 +\v 13 ডিমৰু গছৰ কেঁচা গুটি পকিবলৈ ধৰিছে, +\q1 দ্ৰাক্ষালতাই ফুল ধৰি সুঘ্ৰাণ বিতৰণ কৰিছে। +\q1 হে মোৰ প্ৰিয়া, উঠা; হে মোৰ সুন্দৰী, আহাঁ। \s5 -\v 15 তোমালোকে আমাৰ নিমিত্তে শিয়ালবোৰ, দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰ নষ্ট কৰোঁতা সৰু শিয়ালবোৰ ধৰা; কিয়নো আমাৰ বাৰীত দ্ৰাক্ষালতাবোৰ ফুলিছে | +\q1 +\v 14 শিলৰ ফাটত আৰু পাহাৰৰ গড়াৰ গুপুত ঠাইত লুকাই থকা, হে মোৰ কপৌজনী, +\q1 মোক তোমাৰ মুখ চাবলৈ দিয়া; +\q1 তোমাৰ কণ্ঠৰ স্বৰ শুনিবলৈ দিয়া; +\q1 কিয়নো তোমাৰ মাত মধুৰ আৰু +\q1 তোমাৰ ৰূপ শুৱনি।” \s5 -\v 16 মোৰ প্ৰিয় মোৰেই, আৰু মইও তেওঁৰেই, তেওঁ কনাৰি ফুলনিৰ মাজত নিজৰ জাক চৰায়| -\v 17 হে মোৰ প্ৰিয় দিন জুৰ নপৰে মানে, আৰু ছাঁবোৰ নুগুছেমানে, তুমি ঘূৰি গৈ বেথৰ পব্বতত মৃগ নাইবা যুবা হৰিণৰ সদৃশ হোৱা| +\q1 +\v 15 তোমালোকে আমাৰ কাৰণে সেই শিয়ালবোৰক, +\q1 সৰু সৰু শিয়ালবোৰক ধৰা, +\q1 যিবিলাকে দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰ নষ্ট কৰে। +\q1 কিয়নো আমাৰ দ্রাক্ষাবাৰীত ফুল ফুলিছে। +\s5 +\q1 +\v 16 মোৰ প্ৰিয় মোৰেই আৰু মই তেওঁৰেই; +\q1 তেওঁ লিলি ফুলৰ মাজত নিজৰ জাক চৰায়। +\q1 +\v 17 ভোৰ নোহোৱালৈকে, অন্ধকাৰৰ ছায়াঁবোৰে পলায়ন নকৰেমানে, তুমি ঘূৰি আহাঁ, হে মোৰ প্ৰিয়, +\q1 কৃষ্ণসাৰ বা যুৱা হৰিণৰ দৰে হোৱা, +\q1 বেথৰ পৰ্বতশ্ৰেণীৰ \f + \ft বিৰহৰ পৰ্বতশ্ৰেণী \f* ওপৰলৈ ঘূৰি আহাঁ। \s5 \c 3 -\p -\v 1 ৰাতি মই মোৰ শয্যাত প্ৰাণপ্ৰিয়ক বিচাৰিলো; কিন্তু বিচাৰ কৰি তেওঁক নাপালো; -\v 2 মই এটিয়া উঠি নগৰখনত ফুৰোঁ, আলিত আৰু চকত মোৰ প্ৰাণপ্ৰিয়ক বিচাৰো, এই বুলি তেওঁক বিচাৰিলোঁ, কিন্তু নাপালো | +\q1 +\v 1 ৰাতি মই মোৰ শয্যাত +\q1 মোৰ প্ৰাণৰ প্ৰিয়তমক বিচাৰিলো; +\q1 মই তেওঁক বিচাৰিলো, কিন্তু নাপালোঁ; +\q1 +\v 2 মই ক’লো “মই এতিয়া উঠি নগৰখনৰ মাজত ঘূৰি ফুৰিম; +\q1 ৰাস্তায় ৰাস্তায়, চকবোৰত ঘূৰি ফুৰিম; +\q1 তাত মই মোৰ প্রাণৰ প্রিয়তমক বিচাৰিম।” +\q1 মই তেওঁক বিচাৰিলোঁ, কিন্তু নাপালোঁ। \s5 -\v 3 নগৰত ফুৰোঁতা প্ৰহৰীবোৰ মোৰ আগত ওলাল; মই সিহঁতক সুধিলোঁ তোমালোকে মোৰ প্ৰাণপ্ৰিয়ক দেখিছিলা নে? -\v 4 পাছে সিহঁতৰ ওচৰৰ পৰা অলপ আঁতৰ হৈ গৈ, মই প্ৰাণপ্ৰিয়ক পালোঁ, যেতিয়ালৈকে মই তেওঁক মোৰ মাতৃৰ ঘৰলৈ, জননীৰ ভিতৰ-কোঁঠালিলৈ লৈ নগলো, তেতিয়ালৈকে মই তেওঁক যাব নিদি ধৰি ৰাখিলোঁ | +\q1 +\v 3 নগৰ ঘূৰি ফুৰি পহৰা দিয়া প্ৰহৰীবোৰে +\q1 মোক দেখা পালে। +\q1 মই সুধিলোঁ, “আপোনালোকে মোৰ প্ৰাণৰ প্ৰিয়তমক দেখিছিল নে?” +\q1 +\v 4 মই তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা অলপ আগুৱাই গলো, +\q1 তেনেতে মোৰ প্ৰাণৰ প্ৰিয়তমক দেখা পালোঁ। +\q1 মই তেওঁক ধৰিলো, +\q1 মোৰ মাতৃৰ ঘৰলৈ লৈ নহালৈকে, +\q1 মই তেওঁক এৰি নিদিলোঁ,; +\q1 যি গৰাকীয়ে মোক গর্ভত ধাৰণ কৰিছিল, +\q1 মই তেওঁৰেই শোৱনি কোঠালিলৈ প্রিয়তমক আনিলো। \s5 -\v 5 হে যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাক, মই পথাৰৰ মৃগী আৰু হৰিণীবোৰৰ শপত দি কৈছো, প্ৰেমে নিজে ইচ্ছা নকৰেমানলৈকে,তোমালোকে প্ৰেমক সাৰ নোপোৱাবা, নজগাবা |যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাকৰ বাক্য| +\q1 +\v 5 হে যিৰূচালেমৰ যুৱতীসকল, +\q1 মই তোমালোকক কাতৰ অনুৰোধ কৰিছো,কৃষ্ণসাৰ আৰু বনৰ হৰিণীবোৰৰ নামেৰে শপত দি কৈছো, তোমালোকে প্ৰেমক উত্তেজিত নকৰিবা বা নজগাবা ,যেতিয়ালৈকে তেওঁ নিজে ইচ্ছা নকৰে। \s5 -\v 6 গন্ধৰস, কুন্দুক আদি সুগন্ধিদ্ৰব্য-ব্যৱসায়ীৰ সকলো বিধৰ সুগন্ধি বস্তুৰে সুবাসিত হৈ, ধূঁৱাৰ স্তম্ভ যেন হৈ অৰণ্যৰ পৰা সৌ জনী কোন আহিছে? -\v 7 চোৱা, সৌৱা চলোমনৰ দোলা; ইস্ৰায়েলীয়া বীৰবিলাকৰ মাজৰ ষাঠি জন বীৰে তাৰ চাৰিফালে বেৰি ধৰি আহিছে | +\q1 +\v 6 গন্ধৰস আৰু সুগন্ধি ধূপৰ সুবাসেৰে, +\q1 ব্যৱসায়ীৰ সকলো ধৰণৰ মছলাগুৰিৰে সুবাসিত হৈ +\q1 মৰুভূমিৰ পৰা ধোঁৱাৰ স্তম্ভৰ দৰে সেই গৰাকী কোন আহিছে? +\q1 +\v 7 চোৱা, সৌৱা চলোমনৰ দোলা; +\q1 তেওঁক ষাঠিজন বীৰ যোদ্ধাই ঘেৰি ৰাখিছে; +\q1 তেওঁলোক ইস্রায়েলৰ বীৰসকল। \s5 -\v 8 তেওঁবিলাক সকলো তৰোৱাল ধৰোঁতা, আৰু ৰণবিদ্যাত পটু; ৰাতি-কালৰ ভয়ৰ কাৰণে তেওঁবিলাক প্ৰতিজনৰ কৰঙনত তৰোৱাল বন্ধা| -\v 9 চলোমন ৰজাই নিজৰ নিমিত্তে লিবানোনৰ কাঠেৰে এখন দোলা সাজিলে | +\q1 +\v 8 তেওঁলোক সকলোৰে লগত তৰোৱাল আছে; +\q1 যুদ্ধত তেওঁলোক সুদক্ষ; +\q1 ৰাতিৰ বিপদৰ কাৰণে তেওঁলোক প্ৰতিজনে +\q1 নিজৰ তৰোৱাল ককালত বান্ধি লৈছে । +\q1 +\v 9 ৰজা চলোমনে লিবানোনৰ কাঠেৰে নিজৰ বাবে +\q1 এটি দোলা নির্মাণ কৰিলে। \s5 -\v 10 তেওঁ তাৰ খুটাবোৰ ৰুপেৰে নিৰ্ম্মাণ কৰিলে; তেওঁ তাৰ আওজা ভাগ সোণেৰে, আৰু তাৰ বহা দলিচাখন বেঙেনা বৰণীয়া সূতাৰে কৰিলে; আৰু তাৰ ভিতৰখন যিৰুচালেমৰ জীয়াৰী-বিলাকৰ প্ৰেমেৰে শোভিত কৰা হল | -\v 11 হে চিয়োনৰ জীয়াৰীবিলাক, যি মুকুট চলোমনৰ বিবাহৰ দিনা, আৰু মনৰ আনন্দৰ দিনা তেওঁৰ মাতৃয়ে তেওঁৰ মূৰত দিলে, তোমালোকে বাহিৰলৈ গৈ সেই মুকুটেৰে বিভূষিত হোৱা চলোমন ৰজাক চোৱা | -\s চলোমনৰ বাক্য | +\q1 +\v 10 দোলাৰ খুটাবোৰ ৰূপেৰে +\q1 তলভাগ সোণেৰে, +\q1 আসনৰ দলিচাখন বেঙেনা বৰণেৰে তৈয়াৰী; +\q1 যিৰূচালেমৰ ৰমণীসকলে +\q1 তাৰ ভিতৰ অংশ প্রেমেৰে সৈতেশোভিত কৰিলে। +\q1 +\v 11 হে চিয়োনৰ যুৱতীসকল, +\q1 তোমালোক বাহিৰলৈ ওলাই আহাঁ, +\q1 চোৱা, ৰজা চলোমনে মুকুট পিন্ধি আছে; +\q1 তেওঁৰ বিবাহৰ দিনা, তেওঁৰ সেই মনৰ আনন্দৰ দিনা, +\q1 তেওঁৰ মাকে তেওঁক মুকুট পিন্ধাই দিছে। \s5 \c 4 \p -\v 1 হে মোৰ প্ৰিয়া, চোৱা, তুমি সুন্দৰী, চোৱা, তুমি সুন্দৰী |ওৰণিৰ ভিতৰত থকা তোমাৰ চকু যোৰি দুটিকপৌৰ নিচিনা; তোমাৰ কেশ গিলিয়দ পৰ্ব্বতৰ চালত শুই থকা ছাগ এজাকৰ নিচিনা | +\v 1 প্ৰিয়া মোৰ, চোৱা তুমি কিমান যে সুন্দৰী! +\q1 তুমি সুন্দৰী। +\q1 ওৰণিৰ ভিতৰত তোমাৰ দুচকু কপৌৰ নিচিনা; +\q1 তোমাৰ চুলিকোছা গিলিয়দ পাহাৰৰ পৰা নামি অহা ছাগলীৰ জাকৰ নিচিনা। \s5 -\v 2 তোমাৰ দাঁতবোৰ দুটি দুটি পোৱালি থকা, আৰু কোনেও পোৱালিৰ পৰা বঞ্চিত নোহোৱা, গা ধোৱাই আনি নতুনকৈ নোম কটা এনে ভেৰা এজাকৰ নিচিনা | +\q1 +\v 2 এইমাত্র নোম কাটি গা ধুই অহা মাইকী মেৰ-ছাগৰ জাকৰ নিচিনা তোমাৰ দাঁতবোৰ। +\q1 সিহঁতৰ প্রত্যেকৰে যমজ পোৱালি আছে, +\q1 আৰু সিহঁতৰ মাজত এটাও মৃত পোৱালি নাই। \s5 -\v 3 তোমাৰ ওঁঠ দুখন ৰঙা বৰণীয়া এডাল সূতাৰ নিচিনা | আৰু তোমাৰ মুখখনি অতি মনোহৰ; ওৰণিৰ ভিতৰত থকা তোমাৰ কুম দুটি ডালিম এডুখৰিৰ নিচিনা | +\q1 +\v 3 তোমাৰ ওঁঠ দুটা এডাল ৰক্তিম সূতাৰ দৰে; +\q1 কি যে মনোহৰ তোমাৰ মুখ। +\q1 ওৰণিৰ তলত তোমাৰ গাল দুখন +\q1 দুফাল কৰা আধা ডালিমৰ নিচিনা। +\s5 +\q1 +\v 4 তোমাৰ ডিঙি, অস্ত্ৰ ভড়ালৰ বাবে নিৰ্মিত দায়ুদৰ ওখ স্তম্ভটিৰ দৰে, +\q1 য’ত অৰা আছে এহেজাৰ ঢাল; +\q1 সেই সকলোবোৰেই মহাবীৰসকলৰ ঢাল। +\q1 +\v 5 তোমাৰ স্তন দুটা কৃষ্ণসাৰৰ যমজ পোৱালীৰ নিচিনা, যি লিলি ফুলৰ বনত চৰি ফুৰে। \s5 -\v 4 যি ঘৰৰ ওপৰত এক হাজাৰ ঢাল, আটাই মহাবীৰবিলাকৰ ঢাল অৰা আছে, তোমাৰ ডিঙি অস্ত্ৰ-ভৰালৰ নিমিত্তে সজা দায়ুদৰ স্তম্ভস্বৰুপ সেই ওখ ঘৰৰ নিচিনা | -\v 5 তোমাৰ স্তন দুটি, একে-লগে জগা, কনাৰি ফুলনিত চৰা দুটি মৃগ পোৱালিৰ নিচিনা | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য | \p +\v 6 ভোৰ নোহোৱালৈকে আৰু অন্ধকাৰৰ ছাঁয়া আঁতৰি নোযোৱালৈকে, +\q1 মই গন্ধৰসৰ আৰু ধূপৰ পাহাৰলৈ দ্ৰুত গতিৰে যাম। \s5 -\v 6 দিন জুৰ নপৰেমানে, আৰু ছাঁবোৰৰ নুগুচেমানে, মই গন্ধৰসৰ পৰ্ব্বত আৰু কুন্দুৰুৰ পৰ্ব্বতলৈ যাওঁ | -\s চলোমনৰ বাক্য | \p -\v 7 হে মোৰ প্ৰিয়া, তুমি সৰ্ব্বাঙ্গ-সুন্দৰী; তোমাত কোনো কলঙ্ক নাই | +\v 7 মোৰ প্ৰিয়া, তুমি সৰ্ব্বাঙ্গ-সুন্দৰী; +\q1 তোমাত কোনো খুঁত নাই। \s5 -\v 8 হে কন্যা লিবানোনৰ পৰা মোৰ লগতেই আহাঁ; অমানাৰ টিঙৰ পৰা, চনীৰ আৰু হৰ্মোণৰ টিঙৰ পৰা, সিংহবোৰৰ গাঁতৰ ওচৰৰ পৰা, আৰু নাহৰ-ফুটুকী বাঘবোৰৰ পৰ্ব্বতৰ পৰা দৃষ্টি কৰা; +\q1 +\v 8 হে মোৰ কইনাজনী, লিবানোনৰ পৰা মোৰ লগত আহাঁ। +\q1 লিবানোনৰ পৰা মোৰ লগতে আহাঁ; +\q1 বিদায় লোৱা \f + \ft চোৱা \f* অমানাৰ চূড়াৰ পৰা, চনীৰ আৰু হৰ্মোণ পাহাৰৰ ওপৰৰ পৰা, +\q1 সিংহবোৰৰ গাতৰ পৰা, আৰু নাহৰফুটুকী বাঘবোৰৰ পাহাৰী বাসস্থানৰ পৰা। \s5 -\v 9 হে মোৰ ভনীস্বৰুপা কন্যা, তুমি মোৰ মন মোহিত কৰিছা, তোমাৰ চকুৰ এক কটাক্ষেৰে, তোমাৰ ডিঙিৰ এধাৰ হাৰেৰে মোৰ মন মোহিত কৰিছা | +\q1 +\v 9 মোৰ ভনী, মোৰ কইনাজনী, তুমি মোৰ মনকে চুৰ কৰিলা; +\q1 তোমাৰ চকুৰ এক চাৱনীৰে, +\q1 তোমাৰ ডিঙিৰ হাৰৰ এটা মণিৰে +\q1 তুমি মোৰ মন বন্দী কৰিলা। \s5 -\v 10 হে মোৰ ভনীস্বৰুপাকন্যা, তোমাৰ প্ৰেম কেনে মনমোহা | তোমাৰ প্ৰেম দ্ৰাক্ষাৰসতকৈয়ো কেনে উত্তম | তোমাৰ নানাবিধ সুগন্ধি তেলৰ ঘ্ৰাণ সকলো প্ৰকাৰ সুগন্ধি দ্ৰব্যতকৈয়ো কেনে উত্তম | -\v 11 হে কন্যা, মৌৰ কোঁহৰ পৰা পৰাৰ দৰে তোমাৰ ওঁঠৰ পৰা টোপা-টোপে মৌ পৰে; তোমাৰ জিবাৰ আগত মৌ আৰু গাখীৰ আছে, আৰু তোমাৰ বস্ত্ৰৰ গন্ধ লিবানোনৰ গন্ধৰ নিচিনা | +\q1 +\v 10 হে মোৰ ভনী, মোৰ কইনাজনী, +\q1 তোমাৰ ভালপোৱা কিমান যে মনমোহা! +\q1 তোমাৰ ভালপোৱা দ্ৰাক্ষাৰসতকৈয়ো আৰু +\q1 সকলো সুগন্ধি দ্রব্যতকৈয়ো তোমাৰ ঘ্রাণৰ সৌৰভ কেনে উত্তম। +\q1 +\v 11 হে মোৰ কইনাজনী, তোমাৰ ওঁঠযুৰিৰ পৰা টোপ-টোপ কৰি মধু পৰে; +\q1 তোমাৰ জিভাৰ তলত মধু আৰু দুগ্ধ আছে; +\q1 তোমাৰ বস্ত্ৰৰ গন্ধ লিবানোনৰ গন্ধৰ নিচিনা। \s5 -\v 12 মোৰ ভনীস্বৰুপা কন্যা তলা-চাবি মাৰি বন্ধ কৰা উদ্যান, তলা-চাবি মাৰি বন্ধ কৰা নাদ, মোহৰ মৰা ভুমূকস্বৰুপ | -\v 13 তোমাৰ পুলিবোৰ উপবনস্বৰুপ; তাত উত্তম উত্তম গুটি লগা ডালিম গছ আছে; তাত জেতুকা আৰু জটামাংসী গছ আছে; -\v 14 আৰু জটামাংসীৰ লগত কুঙ্কুম, সুগন্ধি বচ, ডালচেনি, আৰু আটাই বিধৰ কুন্দুৰুকী, গন্ধৰস, অগুৰু আদি সকলো বিধৰ প্ৰধান প্ৰধান সুগন্ধি গছ আছে | +\q1 +\v 12 মোৰ ভনী, মোৰ কইনাজনী বন্ধ হৈ থকা এক উদ্যান; +\q1 এক বন্ধ হৈ থকা জুৰি, বন্ধ কৰি ৰখা এটি ভুমুক। +\q1 +\v 13 তোমাৰ পুলিবোৰ এক উদ্যান; +\q1 তাত সুস্বাদু ফল ধৰা ডালিম গছ আছে, +\q1 সুগন্ধি জেতুকা আৰু জটামাংসীৰে ভৰা। +\q1 +\v 14 জটামাংসী, জাফৰন, সুগন্ধি বচ, ডালচেনি, +\q1 আৰু সকলো ধৰণৰ মছলাৰ গছ আছে। +\q1 তাত গন্ধৰস, অগৰু আদিকে ধৰি সকলো বিধৰ সুগন্ধি গছ আছে। \s5 -\v 15 তুমি উদ্যানৰ ভূমূক, জীবন জলৰ নাদ, আৰু লিবানোনৰ পৰা বৈ অহা জুৰিস্বৰুপ | -\s চুলম্মীতৰ বাক্য| -\p -\v 16 হে উত্তৰৰ বায়ু, সাৰ পোৱা, হে দক্ষিণৰ বায়ু, আহাঁ, সুগন্ধি দ্ৰব্যৰ সুঘ্ৰাণ ওলাবৰ নিমিত্তে মোৰ উদ্যানত বলোৱা | মোৰ প্ৰিয়ই নিজ উদ্যানলৈ আহি সোমাওক, আৰু নিজৰ উত্তম ফলবোৰ ভোজন কৰক | -\s চলোমনৰ বাক্য| +\q1 +\v 15 তুমি উদ্যানৰ এক ভুমুক, +\q1 তুমি জীৱন জলৰ এটি কুৱাঁ আৰু +\q1 লিবানোনৰ পৰা প্ৰবাহিত জলস্রোত। +\s5 +\v 16 হে উত্তৰৰ বতাহ, সাৰ পোৱা; হে দক্ষিণৰ বতাহ, তুমি আহাঁ; +\q1 মোৰ উদ্যানৰ ওপৰেদি প্রৱাহিত হোৱা, যাতে তাৰ সুগন্ধি দ্ৰব্যৰ সুঘ্ৰাণ বিয়পি পৰে। +\q1 মোৰ প্রিয়ই নিজৰ উদ্যানলৈ সোমাই আহঁক আৰু তাৰ সুস্বাদু ফলবোৰ ভোজন কৰক। \s5 \c 5 \p -\v 1 হে মোৰ ভনীস্বৰুপা কন্যা, মই মোৰ উদ্যানত সোমালোঁহি; মই মোৰ গন্ধৰস আৰু সুগন্ধি দ্ৰব্য গোটালো; মই মোৰ মধুৰে সৈতে মোৰ মৌ-কোঁহ খালোঁ; আৰু মই নিজ গাখীৰেৰে সৈতে মোৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিলোঁ | হে বন্ধুবিলাক, ভোজন কৰা, হে প্ৰিয়-বিলাক,পান কৰা, এনে কি, অধিক পৰিমাণে পান কৰা । -\s চুলম্মীতৰ বাক্য | -\p +\v 1 মোৰ ভনী, মোৰ কইনাজনী, মই মোৰ উদ্যানত প্রৱেশ কৰিলোঁ; +\q1 মই মোৰ গন্ধৰস আৰু সুগন্ধি দ্ৰব্য গোটালোঁ; +\q1 মই মৌচাকেৰে সৈতে মোৰ মধু খালোঁ; +\q1 মই গাখীৰেৰে সৈতে মোৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিলোঁ। +\q1 ভোজন কৰা, হে বন্ধুগণ! +\q1 পান কৰা। +\q1 অধিক তৃপ্তিৰে পান কৰা। \s5 -\v 2 মই টোপনিত আছিলো, কিন্তু মোৰ মন সাৰে আছিল, এনে সময়ত মোৰ প্ৰিয়ৰ মাত শুনিলোঁ; তেওঁ দুৱাৰত টুকৰিয়াই কলে, ‘হে মোৰ ভনী, হে মোৰ প্ৰিয়া, হে মোৰ কপোতী, হে মোৰ শুদ্ধমতী, মোৰ নিমিওে দুৱাৰ মেলা; কিয়নো মোৰ মূৰ নিয়ৰেৰে, আৰু চুলি কোঁচা ৰাতিৰ জল-বিন্দুৰে পূৰ হৈছে |’ +\v 2 মই টোপনিত আছিলোঁ, কিন্তু মোৰ হৃদয় সাৰে আছিল, +\q1 মোৰ প্ৰিয়ৰ মাত শুনা, তেওঁ দুৱাৰত টুকুৰিয়াই ক’লে, +\q1 “হে মোৰ ভনী, মোৰ প্ৰিয়া, মোৰ কপৌ, মোৰ অকলুষিতজনী, +\q1 দুৱাৰখন খুলি দিয়া। +\q1 মোৰ মূৰ নিয়ৰেৰে সিক্ত হৈ পৰিছে, +\q1 ৰাতিৰ কুঁৱলীত মোৰ চুলিকোছা সেমেকি গৈছে।” \s5 -\v 3 ‘মই মোৰ অঙ্গ-ৰক্ষক বস্ত্ত সোলোকাই থলোঁ, আকৌ কেনেকৈ পিন্ধিম ? মই ভৰি দুখনি ধুলোঁ, কেনেকৈ আৰু মলিন কৰিম?’ -\v 4 মোৰ প্ৰিয়ই দুৱাৰৰ বিন্ধাইদি হাত মেলিলত, তেওঁলৈ মোৰ মন পুৰিবলৈ ধৰিলে | +\q1 +\v 3 “মোৰ বস্ত্র মই খুলি থলোঁ, তাক মই পুনৰ পিন্ধিম নে? +\q1 মোৰ ভৰি দুখন মই ধুলোঁ, তাক মই পুনৰ মলিন কৰিম নে?” +\q1 +\v 4 মোৰ প্ৰিয়ই দুৱাৰৰ বিন্ধাইদি তেওঁৰ হাত ভৰালে, +\q1 মোৰ মন তেওঁৰ বাবে ব্যাকুল হ’ল। \s5 -\v 5 মই মোৰ প্ৰিয়ৰ নিমিত্তে দুৱাৰ মেলিবলৈ উঠিলোঁ; তেতিয়া সলখাৰ নালডাল মই হাতেৰে চোৱাত, মোৰ হাতৰ পৰা গন্ধৰস, মোৰ আঙলিৰ পৰা দ্ৰৱ গন্ধৰস, টোপা-টোপে পৰিল | +\q1 +\v 5 মোৰ প্ৰিয়ক দুৱাৰ খুলি দিবলৈ মই উঠিলোঁ; +\q1 মোৰ হাত দুখন গন্ধৰসেৰে ভিজি আছিল, +\q1 তৰল গন্ধৰস মোৰ আঙুলিৰ পৰা টোপা-টোপে পৰিল +\q1 দুৱাৰৰ শলখাডালো ভিজি গ’ল। \s5 -\v 6 এইদৰে মই মোৰ প্ৰিয়ৰ নিমিত্তে দুৱাৰ মেলি দিলো; কিন্ত্ত মোৰ প্ৰিয় গুচি গল; তেওঁ কথা কওঁতে মোৰ প্ৰাণ ওলাই গল; মই তেওঁক বিচাৰ কৰিলো কিন্ত তেওঁক নাপালোঁ | মই তেওঁক মাতিলোঁ, কিন্ত্ত তেওঁ মোক উত্তৰ নিদিলে | +\q1 +\v 6 মোৰ প্ৰিয়ৰ কাৰণে মই দুৱাৰখন খুলি দিলোঁ; +\q1 কিন্তু মোৰ প্ৰিয় উলটি গ’ল, গুচি গ’ল; +\q1 তেওঁ কথা কোৱাত, মোৰ হৃদয় জপিয়াই উঠিল। +\q1 মই তেওঁক বিচাৰি ফুৰিলোঁ, কিন্তু নাপালোঁ; +\q1 মই তেওঁক মাতিলো, কিন্তু তেওঁ মোক উত্তৰ নিদিলে। \s5 -\v 7 নগৰ-ফুৰোঁতা প্ৰহৰীবোৰে মোক পালে, সিহঁতে মোক কোবালে, মোক ক্ষতবিক্ষত কৰিলে; গড়ৰ প্ৰহৰীবোৰে মোৰ গাৰ পৰা মোৰ চোলা কাঢ়ি নিলে | +\q1 +\v 7 নগৰ ঘূৰি ফুৰি পহৰা দিয়া প্ৰহৰীবোৰে +\q1 মোক দেখা পালে; +\q1 তেওঁলোকে মোক প্ৰহাৰ কৰিলে, মোক ক্ষতবিক্ষত কৰিলে; +\q1 নগৰৰ দেৱালৰ প্ৰহৰীবোৰে মোৰ গাৰ পৰা আবৰণ কাঢ়ি নিলে। \s5 -\v 8 হে যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাক, মই তোমালোকক শপত দি কৈছোঁ, তোমালোকে যদি মোৰ প্ৰিয়ক লগ পোৱা, তেন্তে তেওঁক কবা যে, মই প্ৰেমতে পীড়িতা আছোঁ | -\s যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাকৰ বাক্য| -\p +\q1 +\v 8 হে যিৰূচালেমৰ ৰমণীসকল, +\q1 মই তোমালোকৰ ওচৰত নিবেদন কৰিছোঁ, +\q1 তোমালোকে যদি মোৰ প্ৰিয়তমক লগ পোৱা, +\q1 তেন্তে তেওঁক কবা যে, মই তেওঁৰ প্ৰেমত পীড়িতা হৈছোঁ। \s5 -\v 9 হে নাৰীবিলাকৰ মাজত পৰম-সুন্দৰী, আন আন প্ৰিয়তকৈ তোমাৰ প্ৰিয় কিহত উত্তম ? তুমি যে আমাক এনে শপত দিছা, আন আন প্ৰিয়তকৈ তোমাৰ প্ৰিয় কিহত উত্তম ? -\s চুলম্মীতৰ বাক্য | -\p +\v 9 হে নাৰীসকলৰ মাজত পৰম সুন্দৰী, +\q1 তোমাৰ প্রিয়তম অন্যান্য প্ৰেমিকতকৈ কিহত উত্তম? +\q1 তুমি যে আমাক এইৰূপে অনুৰোধ কৰিছা, +\q1 তোমাৰ প্রিয়তমনো আন প্রেমিকতকৈ কিহত উত্তম? \s5 -\v 10 মোৰ প্ৰিয় বগা, আৰু ৰঙচীয়া; তেওঁ দহ হাজাৰৰ ভিতৰত অগ্ৰগন্য | -\v 11 তেওঁৰ মূৰ অতি উত্তম নিৰ্ম্মল সোণৰ নিচিনা; তেওঁৰ চুলি কোঁচা কেঁকোৰা-কেঁকুৰি, আৰু ঢোঁৰা কাউৰীৰ নিচিনা ক’লা| +\v 10 মোৰ প্ৰিয়তম বগা আৰু ৰক্তবৰ্ণ; +\q1 তেওঁ দহ হাজাৰজনৰ মাজত অগ্ৰগণ্য। +\q1 +\v 11 তেওঁৰ মূৰ অতি নিৰ্ম্মল সোণৰ নিচিনা; +\q1 তেওঁৰ চুলি কোচা কেঁকোৰা আৰু ঢোঁৰা কাউৰীৰ নিচিনা ক’লা। \s5 -\v 12 তেওঁৰ চকু যুৰি জুৰিৰ দাঁতিত থকা দুটি কপৌৰ নিচিনা; তাক যেন গাখীৰেৰেহে ধোৱা হৈছে, আৰু সেয়ে উত্তমৰুপে পতোৱা বাখৰৰ সদৃশ; +\q1 +\v 12 তেওঁৰ চকুযুৰি জুৰিৰ দাঁতিত থকা এযোৰ কপৌৰ নিচিনা; +\q1 তাক যেন গাখীৰেৰে ধোৱা আৰু উত্তমতাৰে খোদিত কৰা হৈছে। \s5 -\v 13 তেওঁ গাল দুখনি সুগন্ধি ফুল গছৰ এক ভেটিস্বৰুপ, আৰু মচলা উৎপাদক লতাৰ স্তম্ভ স্বৰুপ| তেওঁৰ ওঁঠ দুটি কনাৰি ফুলৰ সদৃশ; তাৰ পৰা দ্ৰৱ গন্ধৰস টোপটোপকৈ পৰে | +\q1 +\v 13 তেওঁৰ গাল দুখন যেন সুগন্ধি মছলাৰ দলিচা, +\q1 য’ৰ পৰা সুঘ্রাণ ওলায়। +\q1 তেওঁৰ ওঁঠযুৰি তৰল গন্ধৰস বাগৰি অহা লিলি ফুলৰ নিচিনা। \s5 -\v 14 তেওঁৰ হাত দুখনি বৈদুৰ্য্য বাখৰ পতোৱা সোণৰ আঙঠিৰ নিচিনা | তেওঁৰ শৰীৰ নীলকান্ত বাখৰেৰে ঢকা হাতীদাঁতৰ শিল্পকৰ্ম্মৰ নিচিনা | +\q1 +\v 14 তেওঁৰ হাত দুখন যেন ৰত্নখচিত সোণৰ দণ্ড; +\q1 তেওঁৰ শৰীৰ হাতী দাঁতৰ শিল্পকৰ্মৰে তৈয়াৰ কৰা আৰু নীলকান্ত মণিৰে ঢকা। \s5 -\v 15 তেওঁৰ ভৰি দুখন উত্তম সোণৰ আধাৰত বহুৱা বগা শিলৰ দুটি স্তম্ভৰ নিচিনা | তেওঁ দেখিবলৈ লিবানোনৰ নিচিনা, এৰচ গছৰ নিচিনা উওম | +\q1 +\v 15 তেওঁৰ ভৰি দুখন নিখুঁত সোণৰ আধাৰত বহুৱা মার্বলৰ স্তম্ভৰ নিচিনা। +\q1 তেওঁ দেখাত লিবানোনৰ ওখ এৰচ গছৰ নিচিনা উত্তম। \s5 -\v 16 তেওঁৰ মুখ অতিশয় মধুৰ; এনে কি, তেওঁ সম্পূৰ্ণৰুপে মনোহৰ | হে যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাক, এই জনায়েই মোৰ প্ৰিয়, এই জনায়েই মোৰ সখা | -\s যিৰুচালেমৰ জিয়াৰীবিলাকৰ বাক্য| +\q1 +\v 16 তেওঁৰ মুখখন অতি মধুৰ; +\q1 সৰ্বতোভাৱে তেওঁ সুন্দৰ ব্যক্তি। +\q1 হে যিৰূচালেমৰ ৰমণীসকল, +\q1 এইজনেই মোৰ প্রিয়তম, মোৰ বন্ধু। \s5 \c 6 -\p -\v 1 হে নাৰীবিলাকৰ মাজত পৰম-সুন্দৰী,তোমাৰ প্ৰিয় ক’লৈ গল ? আমি তোমাৰ লগত তোমাৰ প্ৰিয়ক বিচাৰিবৰ নিমিত্তে, তেওঁ কোন পিনে গল তাক কোৱা | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য | -\p +\q1 +\v 1 হে নাৰীসকলৰ মাজত পৰম সুন্দৰী, +\q1 তোমাৰ প্ৰিয় ক’লৈ গ’ল? +\q1 তোমাৰ প্রিয়তম কোন দিশে গ’ল? +\q1 আমাক কোৱা, যাতে আমিও তোমাৰ লগতে তেওঁক বিচাৰি যাব পাৰোঁ। \s5 -\v 2 মোৰ প্ৰিয় উদ্যানবোৰত চৰিবৰ নিমিত্তে, আৰু কনাৰি ফুল গোটাবৰ নিমিত্তে, নিজ বাৰীলৈ, সুগন্ধি ফুল গছৰ ভেটি কেইটালৈ নামি গল | -\v 3 মই মোৰ প্ৰিয়ৰ, আৰু মোৰ প্ৰিয় মোৰেই, তেওঁ কনাৰি ফুলনিৰ মাজত তেওঁৰ জাক চৰায়| -\s চলোমনৰ বাক্য | -\p +\v 2 মোৰ প্ৰিয়তম তেওঁৰ উদ্যানলৈ নামি গৈছে, +\q1 সুগন্ধি মছলাৰ দলিচাখনলৈ; +\q1 তেওঁ উদ্যানত নিজৰ জাকক চৰাবলৈ আৰু লিলি ফুল গোটাবলৈ গৈছে। +\q1 +\v 3 মই মোৰ প্ৰিয়ৰ, আৰু মোৰ প্ৰিয়ও মোৰেই; +\q1 তেওঁ লিলি ফুলৰ বনত নিজৰ জাকক চৰায়। \s5 -\v 4 হে মোৰ প্ৰিয়া, তুমি তিৰ্চাৰ নিচিনা সুন্দৰী, যিৰুচালেমৰ সদৃশ ৰুপৱতী, ধ্বজা থকা সৈন্যসামন্তৰ নিচিনা ভয়ঙ্কৰী | +\v 4 তুমি তিৰ্চা নগৰৰ নিচিনা সুন্দৰী, মোৰ প্ৰিয়া, +\q1 যিৰূচালেমৰ দৰে মনোৰম, ধ্বজা উৰুৱা সৈন্যৰ নিচিনা তোমাৰ জাকজমকতা। \s5 -\v 5 তুমি মোৰ পৰা তোমাৰ চকু দুটি আঁতৰ কৰা; কিয়নো সেয়ে মোক পৰাজয় কৰিলে | তোমাৰ কেশ গিলিয়দ পৰ্ব্বতৰ চালত শুই থকা ছাগ এজাকৰ নিচিনা | +\q1 +\v 5 তুমি মোৰ পৰা তোমাৰ চকু আঁতৰ কৰা; +\q1 কিয়নো সেয়ে মোক ব্যাকুল কৰি তোলে। +\q1 তোমাৰ চুলিকোছা যেন গিলিয়দ পাহাৰৰ পৰা তললৈ নামি অহা ছাগলীৰ জাক। \s5 -\v 6 তোমাৰ দাঁতবোৰ দুটি দুটি পোৱালি থকা, আৰু কোনেও পোৱালিৰ পৰা বঞ্চিত নোহোৱা, গা ধুৱাই অনা ভেৰা এজাকৰ নিচিনা | -\v 7 ওৰণিৰ ভিতৰত থকা তোমাৰ কুম দুটি ডালিম এডুখৰিৰ নিচিনা | +\q1 +\v 6 তোমাৰ দাঁতবোৰ যেন এইমাত্র গা ধুই অহা মেৰ-ছাগৰ জাক। +\q1 সিহঁতৰ প্রত্যেকৰে যমজ পোৱালি আছে, +\q1 আৰু সিহঁতৰ মাজত এটিও মৃত পোৱালী নাই। +\q1 +\v 7 ওৰণিৰ তলত তোমাৰ গাল দুখন +\q1 দুফাল কৰা আধা ডালিমৰ নিচিনা। \s5 -\v 8 ষাঠি জনী ৰাণী আৰু আশী জনী উপপত্নী, আৰু অসংখ্য যুৱতী আছে | -\v 9 মোৰ কপোতী, মোৰ শুদ্ধমতী একমাত্ৰ; তেওঁৰ মাতৃৰ তেৱেঁই অকল এজনী; তেওঁ নিজ জননীৰ স্নেহপাত্ৰী | জীয়াৰীবিলাকে তেওঁক দেখি ধন্য বুলিলে; এনে কি, ৰাণীবিলাকে আৰু উপপত্নীবোৰে তেওঁক দেখি তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰিলে | -\s যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবালাকৰ বাক্য | -\p +\q1 +\v 8 ষাঠিজনী ৰাণী আৰু আশীজনী উপপত্নী, আৰু অসংখ্য যুৱতী থাকিব পাৰে; +\q1 +\v 9 কিন্তু মোৰ কপৌজনী, মোৰ নিখুঁতজনী হ’লে অদ্বিতীয়া; +\q1 তেওঁ নিজ মাতৃৰ একমাত্ৰ জী, +\q1 তেওঁক গর্ভত ধাৰণ কৰাজনৰ, তেওঁ আদৰৰ জী। +\q1 জীয়াৰীসকলে তেওঁক দেখি ধন্য বুলিলে; +\q1 ৰাণী আৰু উপপত্নীসকলে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰি কলে, \s5 -\v 10 অৰুণৰ দৰে উদয়কাৰিণী, চন্দ্ৰৰ নিচিনা সুন্দৰী, সুৰ্য্যৰ দৰে নিৰ্ম্মলী, আৰু নিচান থকা সৈন্যসামন্তৰ নিচিনা ভয়ঙ্কৰী সৌ জনী স্ত্ৰী কোন ? -\s চূলম্মীতৰ বাক্য| -\p +\v 10 “ভোৰবেলাৰ দৰে দেখা দিয়া, +\q1 চন্দ্ৰৰ নিচিনা সুন্দৰী, +\q1 সূৰ্যৰ দৰে উজ্জ্বল, +\q1 আৰু ধ্বজা উৰুৱা এজন সৈন্যৰ দৰে জাকজমক +\q1 কোন এইগৰাকী যুৱতী?” \s5 -\v 11 মই উপত্যকাৰ নতুনকৈ গজা পুলিবোৰ চাবলৈ, দ্ৰাক্ষালতাই কলি ধৰিছে নে নাই, আৰু ডালিম ফুলিছে নে নাই, তাক দেখিবলৈ আকৰোটৰ বাৰিলৈ নামি গলোঁ | -\v 12 মোৰ মনে অকস্মাতে মোক তুলি মোৰ ৰাজবংশীয় প্ৰজাবিলাকৰ ৰথত থলে | -\s যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাকৰ বাক্য | -\p +\sp +\v 11 উপত্যকাৰ নতুনকৈ গজা পুলিবোৰ চাবলৈ, +\q1 দ্ৰাক্ষালতাই কলি ধৰিছে নে নাই চাবলৈ, আৰু +\q1 ডালিম গছত ফুল ফুলিছে নে নাই, তাক চাবলৈ +\q1 মই বাদাম গছবোৰৰ উদ্যানখনলৈ নামি গলোঁ। +\q1 +\v 12 মোৰ বাসনাই মোৰ অজ্ঞাতসাৰে +\q1 মোক মোৰ যুৱৰাজৰ কাষত এখন ৰথত বহাই দিলে। \s5 -\v 13 হে চূলম্মীৎ ,উলটি আহাঁ, উলটি আহাঁ, উলটি আহাঁ, উলটি আহাঁ ,আমি তোমাক চাওঁ | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য| মহানয়িমৰ নাচৰ দৰে তোমালোকে চূলম্মীতক কিয় চাবা? -\s চলোমনৰ বাক্য | +\sp +\v 13 হে চূলম্মীৎ \f + \ft চূলম্মীৎ নিখুঁত যুৱতী, চলোমনৰ পত্নী \f* , উলটি আহাঁ, উলটি আহাঁ; +\q1 আমি যেন তোমাক দেখা পাওঁ, উলটি আহাঁ। +\q1 মহনয়িমৰ \f + \ft মহনয়িম - অর্থাৎ সৈন্যসমূহ (আদি 32:1,2) \f* নৃত্য চোৱাৰ দৰে, +\q1 তোমালোকে চূলম্মীতক কিয় চাবলৈ বিচাৰিছে? \s5 \c 7 \p -\v 1 হে ৰাজকন্যা, জোতাত তোমাৰ ভৰি কেনে শোভা পাইছে | ধনুৰ আকৃতিৰ তোমাৰ কৰঙন দুটি নিপুণ শিল্পকাৰে কৰা দুটি অলঙ্কাৰৰ নিচিনা | -\p +\v 1 হে ৰাজকন্যা, জোতা পিন্ধা তোমাৰ ভৰি দুখন +\q1 দেখাত কিমান যে ধুনীয়া! +\q1 তোমাৰ বক্র আকৃতিৰ দুটি কৰঙনৰ গড় মণি-মুক্তাৰ দৰে, +\q1 সেয়া যেন নিপুণ শিল্পকাৰৰ হাতৰ কার্য। \s5 -\v 2 তোমাৰ নাভিদেশ, মিশ্ৰিত দ্ৰাক্ষাৰসৰ অভাৱ নোহোৱা ঘূৰণীয়া বাটিৰ নিচিনা | তোমাৰ উদৰ, কনাৰি ফুলেৰে শোভিত কৰা ঘেঁহু ধানৰ দ’মৰ নিচিনা | -\p +\v 2 তোমাৰ নাভি এক গোলাকাৰ পাত্রৰ নিচিনা; +\q1 তাত মিশ্ৰিত দ্ৰাক্ষাৰসৰ অভাৱ নহয়। +\q1 তোমাৰ উদৰ ঘেঁহু ধানৰ এক দ’মৰ নিচিনা, +\q1 যাৰ চৌদিশ লিলি ফুলেৰে ঘেৰা। +\v 3 তোমাৰ স্তন দুটা যেন +\q1 হৰিণীৰ দুটি পোৱালি, +\q1 এটি কৃষ্ণসাৰৰ যমজ পোৱালি। \s5 -\v 3 তোমাৰ স্তন দুটি মৃগীৰ একে-লগে জগা পোৱালি দুটিৰ নিচিনা | -\p -\v 4 তোমাৰ ডিঙি, হাতী-দাঁতৰ স্তম্ভস্বৰুপ ওখ ঘৰৰ নিচিনা; তোমাৰ নয়ন দুটি, হিচবোনৰ বৎ–ৰব্বীম বৰ দুৱাৰৰ ওচৰত থকা দুটি পুখুৰীৰ নিচিনা; তোমাৰ নাক, দম্মেচকলৈ মুখ কৰি থকা লিবানোনৰ স্তম্ভস্বৰুপ ওখ ঘৰটোৰ নিচিনা | -\p +\v 4 হাতী-দাঁতৰ ওখ স্তম্ভৰ নিচিনা +\q1 তোমাৰ ডিঙিৰ গঠণ; +\q1 তোমাৰ নয়ন দুটি হিচবোনত বৎ–ৰব্বীম দুৱাৰৰ ওচৰত থকা পুখুৰীবোৰৰ নিচিনা; +\q1 তোমাৰ নাক দম্মেচকৰ ফালে মুখ কৰি থকা লিবানোনৰ এক ওখ স্তম্ভৰ নিচিনা। \s5 -\v 5 তোমাৰ ওপৰত থকা তোমাৰ মুৰটো কৰ্মিলৰ নিচিনা, আৰু তোমাৰ মূৰৰ চুলি কোঁচা বেঙেনা বৰণীয়া সূতাৰ নিচিনা; তোমাৰ কেশ-পাশতে ৰজা বন্ধ আছে | -\p -\v 6 হে প্ৰেম, সন্তোষদায়ক কথাত তুমি কেনে সুন্দৰ আৰু মনোহৰ | -\p +\v 5 তোমাৰ দেহৰ ওপৰত থকা মূৰটো +\q1 কৰ্মিল পাহাৰৰ নিচিনা, আৰু +\q1 তোমাৰ মূৰৰ চুলিকোছা +\q1 বেঙেনা বৰণীয়া; +\q1 তোমাৰ চুলিকোছাত ৰজা বন্দী হৈ আছে। +\v 6 হে মোৰ প্রিয়া, তোমাৰ উল্লাসেৰে সৈতে তুমি যে কিমান সুন্দৰ আৰু মোহময়ী! +\v 7 তোমাৰ দীৰ্ঘকায় গঠণ খাজুৰ গছৰ নিচিনা, +\q1 বুকুখন যেন তাৰ দুটা থোক। \s5 -\v 7 তোমাৰ এই দীৰ্ঘতা খাজুৰ গছৰ দীৰ্ঘতাৰ নিচিনা, আৰু তোমাৰ স্তন দুটি দুথোপা দ্ৰাক্ষা গুটিৰ নিচিনা| -\p -\v 8 মই কৈছোঁ, মই খাজুৰ জুপিত উঠিম, আৰু তাৰ বৌখাত ধৰিম; তোমাৰ স্তন দুটি দুথোপা দ্ৰাক্ষাগুটিৰ নিচিনা হওক, আৰু তোমাৰ নিশ্বাসৰ ঘ্ৰাণ সুমথিৰা টেঙাৰ ঘ্ৰাণৰ নিচিনা হওক; -\p +\v 8 মই মনতে ক’লো, “মই সেই খাজুৰ গছত উঠি তাৰ ডালবোৰ ধৰিম।” +\q1 তোমাৰ বক্ষযুগল দুথোপা দ্ৰাক্ষাগুটিৰ নিচিনা হওঁক, +\q1 তোমাৰ নিশ্বাসৰ ঘ্ৰাণ সুমথিৰা টেঙাৰ নিচিনা হওক; \s5 -\v 9 তোমাৰ মুখ উত্তম দ্ৰাক্ষাৰসৰ নিচিনা হওক | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য | সেয়ে সহজে মোৰ প্ৰিয়ৰ ডিঙিলৈ যায়, আৰু টোপনি যোৱা লোকৰ ওঁঠক কথা কোৱায় | -\p +\v 9 তোমাৰ মুখৰ তালু মোৰ বাবে +\q1 সকলোতকৈ উত্তম দ্ৰাক্ষাৰসৰ নিচিনা হওঁক। +\q1 সেই ৰস, ওঁঠ আৰু দাঁতৰ ওপৰেদি ধীৰে ধীৰে মোৰ প্রিয়লৈ বাগৰি যাওঁক। \s5 -\v 10 মই মোৰ প্ৰিয়ৰ, আৰু তেওঁৰ বাঞ্ছা মোলৈ; -\v 11 হে মোৰ প্ৰিয়, ব’লা, আমি নগৰৰ বাহিৰলৈ যাওঁ, আৰু গাৱঁত থাকোঁগৈ | +\v 10 মই মোৰ প্ৰিয়ৰ, +\q1 আৰু তেওঁৰ বাঞ্ছা মোলৈ; +\q1 +\v 11 হে মোৰ প্ৰিয়, ব’লা, আমি পথাৰলৈ যাওঁ, +\q1 আৰু গাওঁবোৰত গৈ থাকোঁগৈ। \s5 -\v 12 ব’লা, আমি পুৱাতে উঠি দ্ৰাক্ষাবাৰীলৈ যাওঁ, দ্ৰাক্ষালতাই কলি ধৰিছে নে নাই, তাৰ ফুল ফুলিছে নে নাই, আৰু ডালিম ফুলিছে নে নাই, তাক চাওঁগৈ; তাত মই তোমাক মোৰ প্ৰেম দান কৰিম | +\q1 +\v 12 ব’লা, আমি ৰাতিপুৱাতে উঠি দ্ৰাক্ষাবাৰীলৈ যাওঁ; +\q1 দ্ৰাক্ষালতাই কলি ধৰিছে নে নাই, +\q1 তাৰ ফুল ফুলিছে নে নাই, +\q1 আৰু ডালিমৰ ফুল ফুলিছে নে নাই, তাক চাওঁগৈ; +\q1 মই তাতে তোমাক মোৰ ভালপোৱা দান কৰিম। \s5 -\v 13 দূদাফলে নিজ সুঘ্ৰাণ প্ৰদান কৰিছে; হে মোৰ প্ৰিয়, মই তোমাৰ নিমিত্তে সাঁচি থোৱা নতুন আৰু পুৰণি সকলো বিধৰ উত্তম উত্তম ফল আমাৰ দুৱাৰবোৰৰ ওপৰত আছে | +\q1 +\v 13 দুদাফলে \f + \ft ‘দুদাফল’ বা ‘মান্দ্রাক’ মূলতঃ ইব্ৰী ভাষাৰ পৰা আহিছে। ই এবিধ দীঘল পাট আৰু বেঙুনীয়া ৰঙৰ ফলৰ এবিধ ওখ গছ। ইয়াক ‘প্ৰেমৰ আপেল’ বুলিও কয়। যেতিয়া ইয়াক খোৱা হয়, তেতিয়া যৌন ইচ্ছা বৃ্দ্ধি হয় আৰু মহিলাক গর্ভধাৰণ কৰাত সহায় কৰে। \f* নিজৰ সুঘ্ৰাণ বিতৰণ কৰিছে; +\q1 আমাৰ দুৱাৰতে নতুন আৰু পুৰণি +\q1 সকলো ধৰণৰ ফল আছে। +\q1 হে মোৰ প্ৰিয়, মই তোমাৰ বাবেই এই সকলো ৰাখিছো। \s5 \c 8 \p -\v 1 অহ তুমি মোৰ মাতৃৰ স্তন পান কৰা মোৰ ভাইৰ নিচিনা হোৱা হলে, কেনে ভাল আছিল | তেতিয়া মই আলিত পাই তোমাক চুমা খালোহেঁতেন; তথাপি কোনেও মোক নিন্দা কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন | +\v 1 অহ! তুমি মোৰ ভাইৰ নিচিনা হোৱা হ’লে, +\q1 যি জনে মোৰ মাতৃৰ স্তন পান কৰিছে! +\q1 তেতিয়া মই তোমাক বাহিৰত দেখা পালেও, +\q1 তোমাক চুমা খাব পাৰিলোহেঁতেন; +\q1 কোনেও মোক নিন্দা কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। +\q1 +\v 2 মই তোমাক পথ দেখুৱাই মোৰ মাৰ ঘৰলৈ লৈ আনিলোহেঁতেন, +\q1 আৰু তেওঁ \f + \ft মোৰ মা – তেওঁ (বা তুমি) মোক শিক্ষা দিব। \f* মোক শিক্ষা দিব। +\q1 আৰু মই তোমাক সুগন্ধি মচলাযুক্ত দ্রাক্ষাৰস, +\q1 আৰু মোৰ ডালিমৰ ৰস পান কৰালোহেঁতেন। +\q1 +\v 3 তেওঁৰ বাওঁ হাত মোৰ মূৰৰ তলত আছে, +\q1 আৰু তেওঁৰ সোঁ হাতে মোক আঁকোৱালি ধৰিছে। +\q1 +\v 4 হে যিৰূচালেমৰ যুৱতীসকল, +\q1 মই তোমালোকক অনুৰোধ কৰিছো +\q1 তোমালোকে প্ৰেমক নজগাবা বা উত্তেজিত নকৰিবা +\q1 যেতিয়ালৈকে তাৰ উপযুক্ত সময় নাহে। \s5 -\v 2 তাতে, তুমি মোক শিক্ষা দিবৰ নিমিত্তে, মই তোমাক বাট দেখুৱাই মোৰ মাতৃৰ ঘৰলৈ নিলোহেঁতেন; মই তোমাক সুগন্ধি দ্ৰব্য মিহলোৱা দ্ৰাক্ষাৰস, আৰু মোৰ ডালিমৰ ৰস পান কৰালোহেঁতেন | -\v 3 তেওঁৰ বাওঁ হাত মোৰ মুৰৰ তলত আছে, আৰু তেওঁৰ সোঁ হাতে মোক আঁকোৱালি ধৰিছে| +\v 5 নিজৰ প্ৰিয়ৰ ওপৰত ভৰ দি +\q1 মৰুভূমিৰ পৰা সেইজনী কোন আহিছে? +\q1 মই তোমাক সুমথিৰা টেঙাৰ গছৰ তলত জগালো +\q1 সেই ঠাইতে তোমাৰ মাতৃয়ে প্ৰসৱ বেদনা ভোগ কৰিছিল, +\q1 আৰু তোমাক প্ৰসৱ কৰিছিল। +\q1 +\v 6 তুমি মোক মোহৰ মাৰাৰ দৰে +\q1 তোমাৰ হৃদয়ত আৰু +\q1 তোমাৰ বাহুত ৰাখা; +\q1 কিয়নো প্ৰেম মৃত্যুৰ দৰেই শক্তিশালী, +\q1 আন্তৰিক যন্ত্ৰণা চিয়োলৰ দৰে নিষ্ঠুৰ; +\q1 ই এক জ্বলন্ত অগ্নিশিখাৰ দৰে জ্বলি থাকে, +\q1 সেয়া যিহোৱাৰেই উত্তপ্ত অগ্নি। +\q1 +\v 7 জল সমূহেও প্ৰেমক নিবাৰণ কৰিব নোৱাৰে, +\q1 আৰু বন্যাৰ ধলেও তাক উটুৱাই নিব নোৱাৰে; +\q1 যদি কোনোৱে ভালপোৱাৰ কাৰণে নিজৰ ঘৰৰ সৰ্ব্বস্ব দিয়ে, +\q1 তথাপি তাক অৱশ্যেই অতি তুচ্ছ কৰা হ’ব। +\q1 +\v 8 আমাৰ এজনী সৰু ভনী আছে, +\q1 তাইৰ আজিলৈকে বুকু উঠা নাই; +\q1 আমি আমাৰ ভনীৰ কাৰণে সেইদিনা কি কৰিম +\q1 যি দিনা তাইৰ বিবাহৰ কথা হ’ব? \s5 -\v 4 হে যিৰুচালেমৰ জীয়াৰীবিলাক, মই তোমালোকক শপত দি কৈছোঁ প্ৰেমে নিজে ইচ্ছা নকৰেমানলৈকে তোমালোকে প্ৰেমক সাৰ নোপোৱাবা, নজগাবা | -\s উপস্থিত লোকবিলাকৰ বাক্য| \p +\v 9 তাই যদি এক প্রাচীৰস্বৰূপ হয়, +\q1 তেন্তে আমি তাৰ ওপৰত এটা ৰূপৰ মিনাৰ সাজিম। +\q1 তাই যদি এক দুৱাৰ হয়, +\q1 তেন্তে আমি এৰচ কাঠৰ তক্তাৰে +\q1 আমি তাইক বন্ধ কৰি ৰাখিম। \s5 -\v 5 নিজ প্ৰিয়ৰ ওপৰত ভৰ দি অৰণ্যৰ পৰা উঠি অহা সৌ জনী স্ত্ৰী কোন ? -\s চলোমনৰ বাক্য| মই সুমথিৰা টেঙা গছৰ তলত তোমাক সাৰ পোৱাইছিলো; সৌ তাত তোমাৰ মাতৃয়ে তোমাক প্ৰসৱ কৰিছিল, তোমাৰ জননীয়ে সৌ তাত প্ৰসৱ কৰিছিল | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য| -\p +\v 10 মইতো এক প্ৰাচীৰ, +\q1 আৰু মোৰ বক্ষযুগল তাৰ মিনাৰস্বৰূপ, +\q1 সেয়ে মই তেওঁৰ দৃষ্টিত অনুগ্রহপ্রাপ্ত হ’লো। +\q1 +\v 11 বাল-হামোনত চলোমনৰ এখন দ্ৰাক্ষাবাৰী আছিল; +\q1 তেওঁ তাক চোৱা-চিতা কৰিবলৈ +\q1 কেইজনমান ৰখীয়াৰ হাতত তাক সমৰ্পণ কৰিছিল। +\q1 তাৰ ফলৰ বেচ হিচাবে প্ৰতিজনে +\q1 এক এক হাজাৰ ৰূপৰ মুদ্ৰা দিব লাগিছিল। +\q1 +\v 12 মোৰ নিজৰ দ্ৰাক্ষাবাৰী হলে মোৰ সন্মুখত আছে, +\q1 হে চলোমন, সেই এক হাজাৰ মুদ্ৰা তোমাৰেই হ’ব +\q1 আৰু দুশ মুদ্ৰা তেওঁলোকৰ কাৰণে থাকক +\q1 যিসকলে ফলবোৰৰ চোৱাচিতা কৰে। \s5 -\v 6 তুমি মোক মোহৰৰ দৰে হৃদয়ত, আৰু মোহৰৰ দৰে নিজ হাতত ৰাখা; কিয়নো প্ৰেম মৃত্যৰ নিচিনা বলৱান, আৰু অন্তৰ্জ্বালা চিয়োনৰ নিচিনা নিষ্ঠুৰ; তাৰ শিখা অগ্নি-শিখা, সেয়ে যিহোৱাৰ ঠিক বিজুলীৰ নিচিনা | +\v 13 হে উদ্যানবাসিনী, +\q1 মোৰ লগৰীয়াবোৰে +\q1 তোমাৰ স্বৰ শুনিবলৈ কাণ পাতি আছে; +\q1 তাক মোক শুনিবলৈ দিয়া। \s5 -\v 7 জলসমূহেও প্ৰেমক নুমাব নোৱাৰে, আৰু বান পানীয়েও তাক তল নিয়াব নোৱাৰে; কোনোৱে যদি প্ৰেমৰ নিমিত্তে ঘৰৰ সৰ্ব্বস্বও দিয়ে, তথাপি তাক একেবাৰে তুচ্ছ কৰা যাব | -\s5 -\v 8 আমাৰ এজনী সৰু ভনী আছে,তাইৰ আজিলৈকে স্তন হোৱা নাই; সেই ভনীক খোজাৰ দিনা, আমি তাইৰ নিমিওে কি কৰিম? -\s চূলম্মীতৰ ভায়েক-ককায়েকবিলাকৰ বাক্য| -\p -\s5 -\v 9 তাই যদি গড়স্বৰুপ হয়, তেন্তে আমি তাৰ ওপৰত এটা ৰুপৰ বুৰুজ সাজিম, নাইবা যদি দুৱাৰস্বৰুপ হয়, তেন্তে এৰচ কাঠৰ তক্তাৰে তাক বন্ধ কৰিম | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য| -\p -\s5 -\v 10 মই গড়স্বৰুপ আছিলোঁ, আৰু মোৰ স্তন দুটি তাৰ বুৰুজস্বৰুপ আছিল; এই নিমিত্তে মই তেওঁৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাওঁতাৰ নিচিনা হলোঁ | -\s5 -\v 11 বাল-হামোনত চলোমনৰ এখন দ্ৰাক্ষাবাৰী আছিল; তেওঁ তাক কেইজনমান ৰখীয়াৰ হাতত সমৰ্পণ কৰিছিল; গুটিৰ নিমিওে প্ৰতিজনে এক এক হাজাৰ চেকল ৰুপ আনি দিবলগীয়া হৈছিল| -\v 12 মোৰ নিজৰ দ্ৰাক্ষা-বাৰী হলে, মোৰ সন্মুখত আছে; হে চলোমন, ইয়াৰ সেই এক হাজাৰ তোমাৰেই আৰু দুখ চেকল ৰুপ গুটি-ৰখীয়া কেইজনৰ হব | -\s চলোমনৰ বাক্য| -\p -\s5 -\v 13 হে উদ্যান-বাসিনী, তোমাৰ লগৰীয়া কেইজনে তোমাৰ স্বৰ শুনিবলৈ কান পাতি আছে; তাক মোকো শুনিবলৈ দিয়া | -\s চূলম্মীতৰ বাক্য| -\p -\s5 -\v 14 হে মোৰ প্ৰিয়, শীঘ্ৰে ব’লা, আৰু সুগন্ধময় পৰ্ব্বতৰ ওপৰত মৃগ নাইবা যুবা হৰিণৰ সদৃশ হোৱা | \ No newline at end of file +\v 14 হে মোৰ প্ৰিয়, +\q1 শীঘ্ৰে আহা, +\q1 সুগন্ধময় পাহাৰৰ ওপৰত +\q1 তুমি কৃষ্ণসাৰৰ দৰে হোৱা; +\q1 অথবা যুবা হৰিণৰ সদৃশ হোৱা।