gl_luk_text_reg/10/40.txt

\v 40 Mais a preocupación de Marta era outra, estaba afanada cos preparativos e achegándose a El díxolle: Señor, non tes coidado de que a miña irmá me deixe servir soa? Dille que me bote unha man. \v 41 Respondeulle o Señor: Marta, Marta, ti estás tan afanada e conturbada por tantas cousas; que non te estás dando conta de que \v 42 somentes hai unha cousa necesaria, e María foi quen de descubrila e ninguén llo poderá quitar.